Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009




















Ο αιρετικός Απελλής


και ο κ. Βαρθολομαίος



Το πατριαρχικό μήνυμα για το Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων



Ο αιρετικός Απελλής κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους δίδασκε την αιρετική δοξασία:

«Εκαστος ως πεπίστευκεν σωθήσεται, μόνον εάν ε
ν έργοις αγαθοίς ευρίσκεται».
Δηλαδή, καθένας θα σωθεί, οπουδήποτε κι αν πιστεύει (αφού μια αρχή κι ένας Θεός υπάρχει), αρκεί να κάνει καλά έργα (όπως η θρησκεία του τα διδάσκει).


Αυτή η διδασκαλία, όμως, καταδικάσθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ως αίρεση.
Ο δε ευαγγελιστής Ιωάννης, θεωρεί ορθόδοξον, μόνον εκείνον που δέχεται, διδάσκει και ομολογεί παντού —και όχι επιλεκτικά, κυρίως στους ορθόδοξους— «Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα» (1Ιω. 4, 2).

Ποιόν Θεό, λοιπόν, διδάσκει ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος;
Τον Τριαδικόν Θεό της Αλήθειας ή τον «Θεό» των αιρετικών, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας;
Ποια είναι η ομολογία του προς τους ετερόδοξους και τους ετερόθρησκους;
Είναι να τους αναπαύει ότι καλά κάνουν, ότι σωστά πράττουν μέσα στα πλαίσια της θρησκείας τους, και ότι έχουν χωρίς Χριστόν την «πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν», ακόμη και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού;
Έτσι, όμως, δεν τους εξαπατά;
Πότε θα τους καλέσει στην «κιβωτό της σωτηρίας», για να βαπτισθούν στο «όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», που αποτελεί Εντολή του Αναστάντος Χριστού προς τους μαθητές Του;
Ποτέ, αφού ήδη έχει δεχτεί ως έγκυρα το «βάπτισμα» και τα άλλα «μυστήρια» των παπικών και των προτεσταντών!...


Δυστυχώς ο κ. Βαρθολομαίος συνεχίζει την διδασκαλία των προκατόχων του οικουμενιστών πατριαρχών, Αθηναγόρα και Δημητρίου.
Διαβάζουμε σε ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (1972):


«Επ’ ευκαιρία της Μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊραμίου ο Πατριάρχης Δημήτριος, απηύθυνε προς αυτούς μήνυμα εις το οποίον αναφέρονται τα εξής:
“Ο είς Μέγας Θεός των Πάντων του οποίου τέκνα υπάρχομεν όλοι, όλοι οι πιστεύοντες και λατρεύοντες αυτόν θέλει να σωθώμεν και είμεθα αδελφοί.
Θέλει έστω και αν ανήκωμεν εις διαφόρους θρησκείας, εις τας οποίας όμως εμάθαμεν και να αναγνωρίζωμεν τον άγιον Θεόν ως την αρχήν και το τέλος των πάντων ν’ αγαπώμεν αλλήλους και να σκεπτώμεθα μόνον το καλόν και αυτό να πράττωμεν προς αλλήλους”»
.


Στο ίδιο πνεύμα κινούμενος και ο κ. Βαρθολομαίος —εξυπηρετών την Πανθρησκεία και τον επερχόμενον Αντίχριστον— έγραφε προσφάτως (17/9/2009):
«Μετ΄ αισθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις του απανταχού της γης μουσουλμάνους, τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τας καλλιτέρας ημών ευχάς επί τη ευκαιρία της λήξεως της νηστείας του Ραμαζανίου. »
Μετά την μακράν ταύτην περίοδον της νηστείας, ούσης και περιόδου περισυλλογής, προσευχής και φιλανθρωπίας, ήλθεν η στιγμή δι΄ έκαστον μουσουλμάνον να εορτάση και να λάβη την άνωθεν δίκαιαν αντιμισθίαν.
»
Εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως ευχόμεθα υμίν άπαξ έτει ευλογημένον, τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζη ηνωμένος.
»
† Βαρθολομαίος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης».


Αλλά για ποιον «παντοδύναμο Θεό» που θα χαρίσει την «άνωθεν ευλογία» μιλάει ο κ. Βαρθολομαίος;

Τον Τριαδικό Θεό ή τον Αλλάχ;

Ο κ. Βαρθολομαίος ταυτίζει συγκρητιστικά τον Τριαδικό Θεό με τόν Αλλάχ και τον Βούδα και ολόκληρο τον δαιμονικό κόσμο του Αντιχρίστου που η αποκρυφιστική Νέα Εποχή του Υδροχόου συστηματικά προσπαθεί να επιβάλει δια της Πανθρησκείας.
Με το μήνυμά του αυτό υιοθετεί —εμμέσως πλην σαφώς— τις μασωνικές συγκρητιστικές και αντίχριστες δοξασίες για τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), τον οποίο θεωρούν και λατρεύουν ως τον αληθινό θεό της αγάπης και της ενότητας-ειρήνης του κόσμου.

Το συμπέρασμα είναι, πως ο κ. Βαρθολομαίος με τα μηνύματά του αυτά και τις όλες ενέργειές του δεν ορθοτομεί την Αλήθεια του Χριστού, αλλά καινοτομεί το Ψεύδος του Αντιχρίστου, καθιστώντας στο πρόσωπό του την ιδιότητα και το διακόνημα του Πατριάρχη ανυπόστατο και ανενεργό!...
Ο κ. Βαρθολομαίος δεν επέλεξε την αγιότητα.
Επέλεξε την αίρεση.
Δεν επέλεξε τον φωτεινό δρόμο των ομολογητών και μαρτύρων Ορθοδόξων Πατριαρχών.
Επέλεξε τις ερεβώδεις ατραπούς των αιρετικών, του Απελλή, του Βέκκου κ.ά.

Και ως εκ τούτου ο κ. Βαρθολομαίος, πλέον, μόνον ως σφετεριστής του Πατριαρχικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως μπορεί να αντιμετωπιστεί, τον οποίο αναξίως και παρανόμως κατέχει ελέω των νεοεποχιτών εξουσιαστών του κόσμου τούτου!...


Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσμάς Φλαμιάτος”»


Ο Πρόεδρος Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιος

Ο Γραμματέας Σημάτης Παναγιώτης

Ο αιρετικός Απελλής


Μικρές αναφορές παραθέτουμε για τον αιρετικό Απελλή και εκείνους οι οποίοι υιοθετούν την αίρεση που αυτός εκήρυξε:


● «…Απελλής μεν, μίαν αρχήν ομολογεί ...όθεν και έφασκεν μη δειν όλως εξετάζειν τον λόγον, αλλ᾿ έκαστον, ως πεπίστευκεν, διαμένειν...».


● «Φάσκει γουν ούτος ο προειρημένος Απελλής και οι απ' αυτού ότι ουκ εισί τρεις αρχαί ούτε δύο, ως τοις περί Λουκιανόν και Μαρκίωνα έδοξεν, αλλά, φησίν, εις εστιν αγαθός θεός και μία αρχή και μία δύναμις ακατονόμαστος…» (Αγίου Επιφανίου, Πανάριον «κατά αιρέσεων πασών»).


● Το άθεον τούτο δόγμα, κατά τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο, δίδαξεν και ο Αβερρόης, λέγων ότι και Ιουδαίοι, και Χριστιανοί και Εθνικοί, όλοι «κατά το ίδιον σέβας αγαθοποιούντες σώζωνται».


● Ο Πάπας και το Βατικανό, υιοθέτησαν τους λόγους του αιρετικού Θεομιστίου «ότι το θείον άπειρον αφείκεν ίνα πιστεύωσι εις αυτό και δοξάζωσιν αυτό διαφόρως, εισίν όμως όλα δεκτά τα σεβάσματα» και διεκήρυξαν τις αιρετικές αυτές δοξασίες, τις οποίες οι άγιοι Πατέρες από της εποχής του Απελλή είχαν καταδικάσει και οι οποίες μεταμφιέστηκαν στην θεωρία των κλάδων.

Αυτήν την αιρετική θεωρία, «κεκαλυμμένη», διεκήρυξε η γνωστή Εγκύκλιος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το 1920.
Έκτοτε δια των εκάστοτε Πατριαρχών εφαρμόζεται προοδευτικά και σήμερα πλέον φανερά, «γυμνή τη κεφαλή», με λόγους και πράξεις του κ. Βαρθολομαίου και των ομοφρόνων του.








ΜΩΥΣΗΣ


Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


ο "υποστάς"


μεταμόσχευσιν


Είναι στο σύμπαν μερικά άτομα, τα οποία, γαντζωμένα στο πείσμα της λαθεμένης και φίλαυτης γνώμης των, δεν την αλλάζουν ποτέ, παρ’ όλο που, αν μετανοούσαν, ο Θεός θα τα συγχωρούσε. Κι όχι μόνο δεν μετανοούν, για να μη ταπεινοφρονήσουν,

αλλά προσπαθούν να παρασύρουν και άλλους ν’ ακολουθήσουν την αμαρτωλή γνώμη τους, μόνο επειδή έχουν κομμένη την ουρά τους, και δεν θα ησυχάσουν ποτέ, αν δεν μας πείσουν να την κόψουμε κι εμείς. Ο κάθε κοψονούρης δεν ησυχάζει, αν δεν έχη συνενόχους, και όσο γίνεται περισσοτέρους. Ένα απ’ αυτά τα άτομα είναι κι ο οσιευόμενος Μωϋσής ο Αγιορείτης των ημερών μας, ο οποίος κατά την ψευδοταπεινόφρονα και ψευδομαρτυρική έξι του συνηθίζει να λέη ότι «υπέστη μεταμόσχευσι ήπατος». «Υπέστη»! Όπως ακριβώς στα βασανιστήρια οι μάρτυρες! Μόνο που εδώ το θύμα που «υπέστη» τη σφαγή είναι ο αναίσθητος και ανερώτητος τραυματίας, τον οποίο έσφαξαν οι γιατροί, για να του αρπάξουν το συκώτι και να το βάλουν στον όσιο Μωϋσή. « Ο θάνατός σου η ζωή μου». Αυτός είναι ο καννιβαλικός νόμος των χειρουργών των μεταμοσχεύσεων. Τον δε τέτοιον τραυματία τον εγκαταλείπουν προδοτικά πολλές φορές και οι πιο στενοί συγγενείς του, αναλογιζόμενοι φίλαυτα πόσο θα ταλαιπωρηθούν, μια ζωή ίσως, και πόσα θα δαπανήσουν, μιά περιουσία ίσως, στην περίθαλψί του, και τον παραδίδουν στους καννιβάλους για σφαγή και κατασπάραξι, οι οποίοι ζούν και πορεύονται με τη νοοτροπία και την πρακτική «Άλλος τα γένεια του καίγονται, κι άλλος το τσιμπούκι του ανάβει». Ετσι κάποιοι τέτοιοι γιατροί, άναψαν και το τσιμπούκι της ζωής του οσιωτάτου Μωϋσή του Αγιορείτου, ο οποίος κυκλοφορεί μόνο για δώδεκα μήνες το χρόνο στα χλιδάτα σαλόνια των μεγαλουπόλεων, για να παραδίνη μαθήματα νήψεως και οσιότητος στους θαυμαστάς της καημένης της πρόσθετης υπάρξεώς του που «υπέστη μεταμόσχευση» αρπαγμένου ήπατος, περίπου όπως ο Χριστός υπέμεινε σταυρόν (Εβρ.12,2). Τι συγκινητικό! Και τι κατανυκτικό! Μαστουρώσαμε από κατάνυξι.

Δεν θα τον ελέγχαμε ποτέ γι αυτό που διέπραξε, παρ’ όλο που το ξέραμε, αν δεν μας το έλεγε ο ίδιος, σαν κήρυγμα και προπαγάνδα μάλιστα, και καυχηματικά σαν άθλο του που «υπέστη», για να στηρίζη τον εγκληματικό θεσμό της τέτοιας καννιβαλικής ανθρωποφαγίας.

Κι αφού μετά από κάποιον απαντητικό μόνο έλεγχό μας λούφαξε για λίγον καιρό, μέχρι να ξεχαστή ο έλεγχος, τώρα σήκωσε πάλι κεφάλι, και προπαγανδίζει τον καννιβαλισμό που διέπραξαν για χάρι του κάποιοι ακριβοπληρωμένοι χειρουργοί. Διότι δεν μπορεί να ησυχάση.


Μας λέει μάλιστα σε δημοσίευμά του (Ανάπλασις, τεύχος 442, Αυγούστου 2009, σελ 111, 2009), ότι και «μνημονεύει» τον σφαγμένο. Σιγά σιγά θα μας πή κι ότι ο σφαγμένος του χρωστάει κι ευγνωμοσύνη για την κατασπάραξί του και την αρπαγή του συκωτιού του! Αλήθεια, ο ίδιος ο Μωϋσής θα ήθελε, τότε που έπασχε το δικό του σηκώτι, αντί να του μεταμοσχεύσουν το καννιβαλικώς αρπαγμένο συκώτι του ανερώτητου τραυματίου, να σφάξουν αυτόν και να μεταμοσχεύσουν σε δύο άλλους το σπλήνα του και τα μάτια του, για να τον μνημονεύουν εκείνοι; Κι αν ο σφαγμένος, οσιώτατε Μωϋσή, είναι στον παράδεισο, τι ανάγκη την έχει τη μνημόνευσί σου; Τη δική σου μνημόνευσι μάλιστα! Κι αν, ό μη γένοιτο, είναι αλλού, θα τον βγάλης από εκεί με τη μνημόνευσί σου εσύ, που του στέρησες τον επίγειο καιρό μετανοίας, και θα τον πάς στον παράδεισο εσύ; Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου, που ζή με αρπαγμένο συκώτι. Και φαντάζεσαι ότι, μετά την εισδοχή του ξένου συκωτιού του φονικώς αρπαγμένου, εισακούγεσαι; Το προεξοφλείς κιόλας. Από τώρα αυτοαναγορεύεσαι; Δεν λές στους καννιβάλους χειρουργούς σου να τον μνημονεύουν κι εκείνοι; Ολοι σας μαζί θα τον μεταθέσετε στον παράδεισο γρηγορώτερα μετά τη σφαγή του. Δήτε τώρα και τις μεθοδείες του μοναχού Μωϋσή στο διαβολεμένο προπαγανδιστικό δημοσίευμά του.


1. Προοιμιαζόμενος μας αποκαλύπτει ότι το σχετικό επαίσχυντο κείμενό του το εμπνεύσθηκε και το έγραψε ανάμεσα στα μυρίπνοα άνθη του «ανθοβολούντος Αθωνος», κατά την πιό λαμπρή ενιαύσια λιτανεία του Αγίου Ορους, πάνω σε μεταπασχάλιες υψιπετείς συζητήσεις, κι ενώπιον της «θαυματουργής» (sic) εικόνος της Παναγίας του ιερού Πρωτάτου. Σοφία! Πρόσχωμεν! Τάδε λέγει Μωϋσής ο «υποστάς» μεταμόσχευσιν αρπαγμένου σηκωτιού, εν τη εμπνεύσει αυτού για τις μεταμοσχεύσεις σαν αυτή που «υπέστη». Και «δόξα τω Θεώ» την «υπέστη» «επιτυχώς». Αφού ο τραυματίας δεν μπορούσε να υπερασπιστή τη ζωή του, και τα μαχαίρια τα κρατούσαν οι έμποροι της ζωής. Εχετε ξανακούσει άλλοτε δοξολογία

προς το Θεό για την επιτυχία σε μια τέτοια θεοστυγή πράξι;


2. Διαφωνεί μαζί του, λέει ο Μωϋσής, «μια μικρή ομάδα ρασοφόρων Αγιορειτών» - απαξιοί να τους πή «μοναχούς» - και «μια ακόμη μικρότερη ομάδα λαϊκών» - απαξιοί να τους πή χριστιανούς – «που αντίκεινται σφόδρα στις μεταμοσχεύσεις». Μικρή μικρούτσικη ομάδα, σαν εκείνο το κακόμοιράκι αξιοκαταφρόνητο μικρόν ποίμνιον, προς το οποίο ο Κύριος είπε: Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον. Εδώ ο αββάς Μωϋσής παρατάσσει τη λεγεώνα του. Αλοίμονό σου μικρόν ποίμνιον. Δεν μπορεί ούτε ο Χριστός να σε σώση από τα στίφη του αββά Μωϋσή. Δεν είναι λίγοι, Μωϋσή, εκείνοι που καταδικάζουν το φόνο των τραυματιών κατά τις μεταμοσχεύσεις σαν εκείνη που «υπέστης». Είναι ασύγκριτα περισσότεροι κι επιστημονικότεροι και πιστότεροι και ειλικρινέστεροι κι ευσυνειδητότεροι από σένα και τη λεγεώνα σου. Αλλά κι αν ήταν μια ομάδα μικρή, πάρα πολύ μικρή, αυτό θα σήμαινε ότι η γνώμη τους δεν είναι η χριστιανική; Μικρή ομάδα δεν ήταν κάποτε και οι ένδεκα άνθρωποι του Χριστού; Στίφος και λεγεώνα δεν ήταν οι φωνασκούντες : Αρον άρον σταύρωσον αυτόν; Θα μας φοβερίξης με τη λεγεώνα σου, Μωϋσή; Σοβαρολογείς; Στην πλειοψηφία του ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται. Δεν το άκουσες αυτό ποτέ; Οι πλείστοι γιατροί δεν είναι που εγκρίνουν και πραγματοποιούν τις εκτρώσεις, το άλλο αυτό είδος σφαγής το παρόμοιο με τις μεταμοσχεύσεις, ώ Μωϋσή, άνθρωπε του κόσμου τούτου; Τα μεγάλα σαλόνια, όπου οσιεύεσαι και κανακεύεσαι δώδεκα μήνες το χρόνο, Αγιορείτα, σε έβλαψαν μέχρι το μεδούλι σου. Η πλειοψηφία του κόσμου τούτου, από τον οποίο κάθε μέρα κι όλη μέρα παίρνεις μαθήματα, δεν εγκρίνει και διαπράττει τις εκτρώσεις; Γιατί να μην εγκρίνη και τις μεταμοσχεύσεις; Κι εκεί στις εκτρώσεις οι σφαγείς ισχυρίζονται τον ισχυρισμό σου. Ότι τα σφαζόμενα πρόσωπα δεν ζουν ακόμη. Ότι δεν έχουν ψυχή ακόμη. Εκείνοι λένε «Ούπω», εσύ λές «Ουκέτι». Ο ίδιος υπαγορευτής σας υπαγορεύει το κοινό σας επιχείρημα της πονηρίας.


3. Και οι κατά τον μοναχό Μωϋσή τρισάθλιοι «ελάχιστοι», που είναι κατά του καννιβαλισμού των μεταμοσχεύσεων, «αγχώνονται», λέει ο Μωϋσής, «να πείσουν» τον Μωϋσή «ότι αυτοί έχουν δίκαιο». Δεν αγχώνονται, Μωϋσή. Πρώτον διότι οι ίδιοι αυτό που διέπραξες δεν το διέπραξαν, και δεύτερον διότι ξέρουν ό,τι ούτε συ ούτε οι χειρουργοί σου θα μετανοήσετε ποτέ γι αυτό που διαπράξατε. Μήπως αγχώνεσαι σύ και γι αυτό γράφεις αυτό το δημοσιευμένο γραπτό σου μετά τη μακροχρόνια λούφα σου; Ποιος σε προκάλεσε; Εσύ αυθόρμητος πετάγεσαι. Δεν μπορείς να ησυχάσης, έ; Το ξέρουμε ότι σας συμβαίνει αυτό. Αλήθεια, έτσι από μικρό παιδί την είχες αυτή την οσιακή αρετή να θέλης πάντα να βγαίνης λάδι, ακόμα κι όταν έχης άδικο; Ακόμα κι όταν την τέτοια πράξι σου πασχίζης να την κάνης Ευαγγέλιο;


4. Αυτοί που δεν πείθονται στο κατά Μωϋσήν Ευαγγέλιον των μεταμοσχεύσεων, λέει ο ίδιος ο Μωϋσής, «έφτασαν στο σημείο» -άκουσον άκουσον οι τρισάθλιοι! – «να γράφουν ότι οι μεταμοσχευμένοι ζούμε με όργανα δολοφονίας!». Η αποτελείωσι του ανυπεράσπιστου τραυματίου που ζή ακόμη (διότι και του νεκρού ενός δευτερολέπτου τα όργανα είναι τελείως άχρηστα, εκτός από τους φακούς των ματιών) η αποτελείωσί του, επαναλαμβάνω, είναι ασφαλώς δολοφονία. Πές το φόνο. Πές το ξέκαμα. Πές το σφαγή. Πές το αφαίρεσι ζωής. Το ίδιο δεν είναι; Συναινούν και οι γονείς του σφαζομένου; Και στην έκτρωσι των παιδιών οι γονείς τους συμφωνούν. Και στη λεγόμενη «ευθανασία» οι γονείς συμφωνούν ή και τα τέκνα, τ’ αδέρφια, οι σύζυγοι. Αυτό κάνει το φόνο μη φόνο; Οι σημερινοί ευδαιμονισταί άνθρωποι ευδαιμονίζονται και πατώντας σε πτώματα. Και σύ αυτοδιωρίστηκες ευαγγελιστής της απανθρωπίας των; Και το έχεις αυτό για νηπτική διδασκαλία του «υποστήναι»(μεταμόσχευσιν); Και θέλεις να τραβήξης στο τάγμα σου όλη τη Χριστιανωσύνη, αββά Μωϋσή σαν αρχάγγελος; Θα τραβήξης πολλούς, αλλ’ όχι τους Χριστιανούς. Νυν κρίσις εστί. Με τίποτα δεν θα ήθελα να είμαι στη θέσι σου. ΄Ο ποιείς, ποίησον τάχιον. Καλόν ήν σοι ει ούκ εγεννήθης.


5. «Οι άγιοι Ανάργυροι αναφέρεται ότι έκαναν μεταμόσχευσι ποδιού. Στα νεώτερα χρόνια ο ιατρός άγιος Λουκάς αρχιεπίσκοπος Κριμαίας, έκανε μία πρώτη μεταμόσχευσι! Αυτά είναι τα … «ευαγγελικά» στηρίγματα του Μωϋσή. Άλλος πιο μπροστά χρησιμοποίησε χωρία ακόμη κι από την Αγία Γραφή(Ψα 9,11-12), προκειμένου να πείση κάποιον να κάνη την κακή του εισήγησι (Μθ4,1-11.Λκ4,1-11). Δηλαδή μας τάπαν κι άλλοι αυτά, Μωϋσή, πρίν από σένα. Μπορεί εσένα να σ’ έπεισαν κάποτε κάποιοι καννίβαλοι, αλλ’ εμάς, Μωϋσή, μη μας περνάς για Κάφρους. Γράφοντας πέρα από το ζήτημα της αξιοπιστίας των αορίστων αυτών και χωρίς κείμενο και παραπομπή συναξαριστικών αφηγήσεων αγνώστων συγγραφέων και της αξιοπιστίας του Μωϋσή, επισημαίνω για μεν και τις δυό ότι σε καμμιά τους δεν λέγεται καθόλου ότι τα σχετικά μεταμοσχευμένα μέλη ή όργανα αφαιρέθηκαν από τραυματισμένους, για δε την περίπτωσι του αγίου Λουκά, ότι λέγεται ότι το μόσχευμα ήταν μοσχαρίσιο, πράγματα που ο Μωϋσής πολύ φακιρικά και κακόπιστα τ’ αποκρύπτει. Σατανική μεθοδεία. Και χιλιαστική χρήσι μαρτυριών. Και δεν ντρέπεται. Για δε το μοσχαρίσιο μόσχευμα του χειρουργού Λουκά, για το οποίο έχω γράψει άλλο άρθρο δημοσιευμένο στην «Ιερά Παρακαταθήκη» παλιότερα, ρώτησα καθηγητάς πανεπιστημίου χειρουργούς που κάνουν μεταμοσχεύσεις, και μου είπαν ότι μέχρι σήμερα η επιστήμη δεν επέτυχε ποτέ να μεταμοσχεύση σε άνθρωπο μόσχευμα ζώου κι ότι, αν είχε επιτύχει κάτι τέτοιο, δεν θα γινόταν τόσος ντόρος για την ηθική των μεταμοσχεύσεων, όσο δεν γίνεται ντόρος και για τα μοσχαρίσια σουβλάκια που τρώμε, και δεν θα υπήρχε τόσο αγχώδης ζήτησι ανθρωπίνων οργάνων-μοσχευμάτων. Ούτε κάν αίμα δεν μπορεί να πάρη από ζώα για τον άνθρωπο η επιστήμη. Ούτε από τον κάθε άνθρωπο για τον κάθε άνθρωπο. Μην τρελλαθούμε κιόλας στα ψέμματα και στις απάτες!


6. Λέει ο Μωϋσής για όσους δεν συμφωνούν μαζί του για τη σφαγή των τραυματιών, που σκυλεύονται και κατασπαράσσονται για τα πολύτιμα όργανά τους: «Εφθασαν στο σημείο να γράφουν…ότι η λήψι οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς είναι φόνος…, πάσχουν να επιβάλουν τις απόψεις τους…, έφθασαν να πούν ότι ο χαρακτηρισμός ενός ασθενούς ως εγκεφαλικά νεκρού είναι μία πονηρή εφεύρεσι των επιστημόνων. Τότε θα έπρεπε τόσοι και τόσοι ιατροί να είναι κλεισμένοι στις φυλακές ως δολοφόνοι.κ.λ.π κ.λ.π». Πολλοί αθώοι, Μωϋσή, σαν τον πάγκαλο Ιωσήφ, και τον προφήτη Ιερεμία, και τον τίμιο Πρόδρομο, και χιλιάδες μαρτύρων είναι στις φυλακές, και πολύ περισσότεροι εγκληματίες, και υψηλής επιστημοσύνης εγκληματίες, είναι έξω απ’ αυτές. Και οι χειρουργοί των εκτρώσεων είναι όλοι έξω. Οι δε στηρίζοντες την κραυγαλέα αλήθεια, που πρόδωσες και καταπατείς εσύ, δεν «πάσχουν να επιβάλουν τις απόψεις τους», όπως πάσχεις να επιβάλης εσύ τις δικές σου, μόνο και μόνο για να δικαιώσης τον εαυτό σου και να βγής λάδι. Και δεν είναι «εγκεφαλικά νεκρός» εκείνος του οποίου το αίμα, με εντολή του εγκεφάλου του ασφαλώς, κυκλοφορεί ζωντανό στα μέλη του, και δεν σταμάτησε ούτε κρύωσε ακόμη. Και πολλοί τέτοιοι δήθεν «εγκεφαλικά νεκροί» ανένηψαν ακόμη και μετά 20 χρόνια, γερασμένοι πιά αλλά υγιείς, και έζησαν δεκαετίες από κεί και πέρα. Αν σφάζονταν, για να σου βάλουν οι σφαγείς εσένα το συκώτι τους, δεν θα ζούσαν τη δεύτερη περίοδο της ζωής των, να μην αναφέρω τώρα πάλι πλήθος περιστατικών, που ανέφερα σε προηγούμενα σχετικά άρθρα μου, περιστατικών παρμένων από συγκλονιστικές ειδήσεις δημοσιευμένες σε πρωτοσέλιδα πολλών και μεγάλων εφημερίδων ελληνικών και ξένων. Δεν μιλάς σε τυφλά και κουτά κουτάβια, αββά Μωϋσή, κατάλαβέ το. Και για τον προσδιορισμό του πραγματικού θανάτου αποφάνθηκαν πολλοί και μεγάλοι επιστήμονες της ιατρικής, διεθνούς κύρους, πολύ μεγαλείτεροι από τους ακριβοπληρωμένους σωματεμπόρους σωματικών οργάνων και καννιβάλους, οι οποίοι σου έβαλαν το ξένο συκώτι, με αποτέλεσμα να πεθάνη ο τραυματίας οριστικά. Ξέρεις ποιος είναι ο σωστός ορισμός του νεκρού; Νεκρός είναι εκείνος του οποίου το αίμα δεν κυκλοφορεί πλέον καθόλου και τα όργανά του όλα είναι νεκρά κι ακατάλληλα για μεταμόσχευσι. Μη θεωρής τον εαυτό σου απαραβίαστη αυθεντία, διότι έχεις και κίνητρο, το κατάλαβες; Και ισχυρό κίνητρο. Αν όχι μετάνοια, λίγο τάκτ θα σου έκανε καλό.


7. Λέει ο αββάς Μωϋσής: «Οι μεταμοσχεύσεις δεν δίνουν απλά παράτασι ζωής, αλλά και ποιότητα ζωής». Σκέτο διαφημιστικό σλόγκαν. Ώστε σου άρεσε η κλεμμένη ζωή, έ; Και δεν ντρέπεσαι καθόλου που το λές. Μωϋσή, δεν μετράει το αν σου άρεσε η ζωή του άλλου κι αν είσαι ευχαριστημένος από την ποιότητα της βιολογικής και σαρκικής ζωής που απολαμβάνεις με τη σφαγή κάποιου αλλου, μετράει το ότι εκείνου του αφαιρέθηκε η ζωή, για ν’ απολαμβάνης εσύ «ποιότητα ζωής». Αυτό είναι κατάντια, και όχι το ότι οι άλλοι δεν πείθονται να σε χειροκροτήσουν. Το κατάλαβες;


8. Είπεν ο αββάς Μωϋσής: «Με σεβασμό, προσοχή, δέος, και ιερότητα θα πρέπη πάντοτε να θεάται η ζωή, ο θάνατος, το ανθρώπινο πρόσωπο». Αυτά τα φθέγματα, Μωϋσή, να τα πής στον εαυτό σου. Ετσι «εθεάσω» εσύ τη ζωή και το πρόσωπο εκείνου που σφάχτηκε, για ν’ απολαμβάνης τώρα εσυ «ποιότητα ζωής»;


9. Λέει ο αββάς Μωϋσής ακάθεκτος: «Εμείς υπογράφουμε τα λόγια μας αυτά με αίμα». Επί τέλους είπες και μια φορά την αλήθεια. Με το αίμα εκείνου που έσφαξαν οι ανθρωποφάγοι χειρουργοί σου, για να σου δώσουν το συκώτι του, υπογράφεις στο επίλοιπο της ζωής σου. Είναι γεγονός αναντίρρητο.


10. Ξαναλέει ο αββάς Μωϋσής στο ακατάσχετο παραλήρημά του: «Δικαιολογεί η Θεολογία τόση μεγάλη σκληρότητα;». Όχι, αββά Μωϋσή, δεν δικαιολογεί τόσο μεγάλη σκληρότητα, που έδειξες εσύ στον τραυματία, του οποίου φοράς τώρα το συκώτι.


11. Ξαναλέει καταλήγοντας ο όσιος αββάς Μωϋσής: «Είναι αυτή ορθόδοξη ανθρωπολογία;». Όχι βέβαια, οσιώτατε αββά Μωϋσή, δεν είναι καθόλου ορθόδοξη η τέτοια σου ανθρωπολογία, αλλά πολύ κακόδοξη. Δεν είναι ούτε κάν ανθρωπολογία, αλλά απανθρωπία, με το να σφάζεται ένας ανερώτητος κι ανυπεράσπιστος τραυματίας, ως αμνός άφωνος, για να φοράς εσύ το συκώτι του. Η ανθρωπολογία σου πολύ απάνθρωπη. Δεν θα μας την επιβάλης.


Από δω και πέρα, αββά Μωϋσή, λέγε ό,τι θέλεις. Όπως από άλλον, αθώο κι αδικοσφαγμένο, έχεις το συκώτι, με το οποίο χωνεύεις αυτά που τρώς, έτσι και άλλος μετά από τότε σου μεταμόσχευσε στο νού σου αυτά που λές. Λέγε λοιπόν ό,τι σου κατέβη. Ξέρουμε από πού προέρχονται όλα τα λεγόμενά σου. Συνέχισε να φλυαρής, για να παρακολουθούμε και τις παρενέργειες και το σφάδασμα της συνειδήσεώς σου ευχερέστερα. Και μην ελπίζης στη μετά το θάνατό σου αγιοποίησί σου. Θα μείνης χωρίς ναό, εικόνισμα, λειψανοθήκη, απολυτίκιο. Ο εσφαγμένος Κύριος δεν θα επιτρέψη να ψάλλεσαι σε πανηγύρι σου με τεριρέμ και τενανά και να λένε λάτρεις σου καννίβαλοι ότι «Να, και ο άγιος αββάς Μωϋσής δέχτηκε να σφαχτή κάποιος, για να «υποστή» τη μεταμόσχευσι του συκωτιού του αυτός και ν’ απολαύση μια επίγεια ποιοτική ζωή» στα μεγάλα και χλιδάτα σαλόνια που τριγυρνούσε.


Από το περιοδικό "ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ" 1ης Οκτωβρίου 2009

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009



>>>>>>>>>

ΤΟ "ΚΟΠΕΛΙ"

του νέου

ΒΕΚΚΟΥ


«Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες των Πρακτορείων, ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας με επίσημο γράμμα του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, απέσυρε την υπογραφή του από το κείμενο της «Ομολογίας Πίστεως».
Στο γράμμα του ο κ. Ιερεμίας, ζήτησε συγνώμη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο εάν τον λύπησε, τονίζοντας ότι «τον παραπλάνησαν, λέγοντας του ότι το κείμενο το υπογράφουν και Αρχιερείς...»


Πόσο άλλο θα γελοιοποιηθούν οι Έλληνες «Επίσκοποι»;

Ολόκληρος καθηγητής Πανεπιστημίου ο Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας, κλαίγεται και ζητά συγγνώμη ότι εξαπατήθηκε, με «παραπλάνησαν» λέγει, ως άλλη μωρά παρθένος!

Δεν μας λέγει, βέβαια, από ποιόν απατήθηκε, αλλά ότι η παραπλάνηση έγκειται στο ότι του είπαν πως την ΟΜΟΛΟΓΙΑ υπογράφουν και άλλοι Επίσκοποι.

Και πού είναι η παραπλάνηση;

Πράγματι υπέγραψαν άλλοι 5 (πέντε) Επίσκοποι!!!


Και καλά, όταν υπέγραψε (άσχετα αν την υπέγραφαν άλλοι ή όχι) δεν έβλεπε τι υπέγραφε;

Ολόκληρος καθηγητής πανεπιστημίου, κατόπιν εορτής και μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, κατάλαβε τι του γινόταν και «χαρακτήρισε τους συντάκτες του κειμένου της “ομολογίας πίστεως”, λαθροκάπηλους της αμωμήτου ημών πίστεως, αλλά και πλανεμένους»;

Δηλαδή από τότε που την υπέγραψε, ως χθες, ήταν κι αυτός πλανεμένος;

Και πότε κατάλαβε ότι παραπλανήθηκε;

Όταν ο Πατριάρχης ήρθε στην Ελλάδα;

Μήπως του έδειξε κάποιο «χαρτί» που τον αφορούσε άμεσα;

Μήπως του έτριξε τα δόντια;

Και φοβήθηκε;

Συγχωρείστε με, Σεβασμιώτατε Ιερεμία, αλλά δεν μπορώ να δεχθώ, ότι ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, υπογράφει κείμενο πλανεμένων και λαθροκάπηλων, γιατί έτσι παραδέχεται και αποδεικνύει ότι ενεργεί τουλάχιστον ανεύθυνα.

Και προτιμώ να υιοθετήσω τη σκέψη, ότι μάλλον δεχθήκατε πιέσεις και, ως αδύναμος άνθρωπος και σεις, «υποκύψατε», παρά ότι ως άβουλο ον υπογράψατε κείμενο πλανεμένων και αιρετικών.


Πάντως, μετά και απ’ αυτό το γεγονός, στο μυαλό μου έρχεται συνειρμικά ο Πατριάρχης Βέκκος.

Επειδή ομολογούσε την ορθόδοξη πίστη και έλεγε ότι το filioque είναι αίρεση, τον έκλεισαν στη φυλακή.

Και, ώ του θαύματος, εκεί φωτίστηκε, και ομολόγησε ότι το filioque δεν είναι αίρεση!

Και έτσι έγινε Πατριάρχης!

Ζούμε καιρούς Βεκκοκρατίας.

Σε λίγο θα λειτουργήσουν -για να κάμψουν το φρόνημα των ορθοδόξων- και άλλες μέθοδοι, σύγχρονες μα παρόμοιες μ’ αυτές που εφάρμοσαν στους αγιορείτες που μαρτύρησαν επί «Πατριάρχου» Βέκκου.

Καλώς τους, λοιπόν, το σύγχρονο Βέκκο και τα κοπέλια του!


Λεόντιος Διονυσίου

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009



Τον άδικο "αφορισμό" του ο άγιος Χρυσόστομος
έγραψε στα παλαιά του υποδήματα και δεν "έπιασε".




Ο πατηρ Βασιλειος

Μπακογιαννης

και ο ...ΚΟΥΡΕΛΩΔΗΣ

"ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ"

ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

Φίλοι και αδελφοι.

Μολις ξυπνησα απο εναν γλυκο νυκτερινο υπνο και μπηκα στο blog ειδα τους διαλόγους σας.

Κατ' αρχας δημοσιοποιησα ενα ανεκδοτο κειμενο του φιλτατου και αγαπητου μας αδελφου και ομολογητου και αγωνιστου της πιστεως παλαιμαχου Θεολογου - Φιλολογου Νικολαου Σωτηροπουλου, ο οποιος παραμενει στην Πατρα ασθενων.

Δεν συμμετεχει στον διαλογο, ουτε λαμβανει γνωσι των διαλεγομενων απο σας τους επισκεπτας.
Αφηστε τον λοιπον ησυχο τον αδελφο, οσοι εμπαθως απο σας επιτιθεσθε εναντιον του.


Ο εκλεκτος αδελφος μας και μεγαλος ιεραποστολος της Εκκλησιας, ειναι ενας συγχρονος μαρτυρας της Εκκλησιας του Ιησου Χριστου του Ναζωραιου.

Ο "αφορισμος Βαρθολομαιου" και της λοιπης βρωμικης και σκοτεινης καστας των ρασοφορων, που λίγο πολυ - μας ειναι πλεον γνωστη - ειναι εκτος απο αξιοκατακριτη και φρικτα υπολογη έναντι του Θεου της Δικαιοσυνης.

Ο αδικος αφορισμος επιστρεφει στα κεφαλια των αφοριζοντων και εν προκειμενω του ΟΛΕΤΗΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΙΜΑΜΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

Ο οποιος αποτελει τον Μεγαλο Πειρασμο των Ορθοδοξων, αφου ξεπερασε σε προδοσια της Πιστεως και αυτον τον - απαισια τη μνημη - Ραββινο; Αθηναγορα!!!!

Μην εκθαμβοισθε απο τις προκατασκευασμενες αποθεωσεις και τις ριψεις λουλουδιων, των αχριστιανων και των απιστων της εποχης μας.

Ετσι καπως ερεναν με ανθη και τους Νερωνες και τους Καλιγουλες.
Ολα αυτα, δεν εχουν στα ματια του Θεου καμμια, μα ΚΑΜΜΙΑ αξια.

Ο Βαρθολομαιος ειναι δυναμει ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΣ απο την Εκκλησια, διοτι ειναι ενας φρικτος ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ της εποχης μας.

Ας ελπίσουμε συντομα να γίνη αφορισμενος και ΕΝΕΡΓΕΙΑ.
Η αυτοομολογια του οτι ειναι αιρεσιαρχης, διαπλουται εμφανεστατα στις πραξεις του και στα λογια του.
Τι ετι χρειαν εχομεν αλλων μαρτυρων;

Κηρυττει γυμνη τη κεφαλη πολλες και ποικιλλες αιρεσεις και αν υπηρχε ΖΩΣΑ Εκκλησια θα τον καθαιρουσε 1000 φορες τον αλιτηριο.
Δεν μπορει να παριστανη πλεον τον Πατριαρχη.

Τον Ιμαμη μπορει να τον παριστανει, και τον Παπα και τον παπισκο και τον δικτατορισκο και τον Λατινοφρονα και τον Ουνιτη και οτι αλλο θελετε, μπορει να τον παριστανει.
Οχι ομως και τον Ορθοδοξο Πατριαρχη.


Και λεγω και προσκομιζω το εξης απλο.

Μπορει καποιος απο μας, να φαντασθη τους Αγιους Πατερες, να πραττουν τετοιες ασχημιες, σαν αυτες του Βαρθολομαιου και ολων των αλλων Οικουμενιστων; Αναμφισβητητα ΟΥΔΕΙΣ.

Τελος, επειδη κανενας απο σας δεν ανοιξε το Αγιο Πηδαλιο, για να δη αν "πιανη" ενας αδικος αφορισμος, σας λεγω οτι ΔΕΝ "ΠΙΑΝΕΙ".
Το λεγει και το επιβεβαιωνει και το Αγιο Πηδαλιο.

Το οποίο, παρακαλω, αρχιερεις του Βαρθολομαιου υβριζουν ως (θου Κυριε φυλακην τω στοματι μου) ....κολόχαρτο!!!

Το ακουσατε καλα;

Και ο Ιμαμης Βαρθολομαιος, αυτον τον αίσχιστο υβριστη του Αγιου Πνευματος, δεν τον καθηρεσε, ουτε τον αφωρισε.

Ουτε ο πατηρ Βασιλειος Μπακογιαννης τον κατηγγειλε.


Οταν ομως θελουν να υπερασπισθουν τα ανυπαρκτα δικαιωματα του Πατριαρχειου Κωνσταντινουπόλεως, τοτε επιστρατευουν θεούς και δαιμονες και δαιμονικους ανθρωπους, για να διαστρεβλωσουν και να μιλησουν για παγιοποιησι του Κανονος, που αυτοι θελουν να τους υποστηριζη.
Αναποδογυρισαν και αυτο το γραμμμα και το πνευμα του Αγιου Πηδαλιου για να υπερασπισθουν τις ασχημιες και τις πρωτοφανεις ασεβειες τους.
Βλεπε την συμμαρτυρια του ΦΙΔΑ.
Φιδισια, δηλητηριωδης η συμμαρτυρια του, ανατρεπουσα ακομα και την κοινη λογικη και την εχεφροσυνη.
Φριττει κανενας με το θρασος τους, την αναιδεια τους, και την ΑΣΕΒΕΙΑ τους προς τους Ακαταλητους Αιωνιον Κυρος εχοντας, Ιερους Κανονας.
Κριμα και τον ειχα και καθηγητη.

Ο φιλος μου ο π. Βασιλειος δεν το ανοιξε ποτε το Αγιο Πηδαλιο, για να το διαβαση;
Ακουει μονο τους γερονταδες του;
Με τα μεγαλα ή μικρα γενια και μουστακια;
Του ειπα να δη το χωριο ( P.G. 120, 617) του αγιου Συμεων του Νεου του Θεολογου για να δη εκει τι λεει ο αγιος, πως πρεπει να βλεπουμε τους γερονταδες και τους διδασκαλους μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ.

Στην σελιδα 35, λοιπον, λεει ο αγιος Νικοδημος:


Οσοι ΑΔΙΚΩΣ αφορισθουν, δια το ονομα του Θεου, ητοι, ή δια την πιστιν, ή δια τας παραδοσεις της Εκκλησιας, ή και δια την εντολην του Χριστου:
Ουτοι πρεπει να χαιρουν, επειδη και ειναι μακαρισμου αξιοι, κατα τον λογον του Κυριου, όστις ειπε "Μακαριοι εστε οταν...αφορισωσιν κ.λ.π".

Γραφει και για "των αλογως αφοριζοντων και κατα παθος", διαβαστε τα.


Λεει ο Ιερος Κανων βεβαια οτι,

"για να μην καταφρονηται ο αφορισμος....,
αλλα οι ακαιρως υπο επισκοπου αφοριζομενοι,
ως εν προκειμενω με τον Νικολαο Σωτηροπουλο,
...
δεν εχουν αναγκην να φυλαττωσι τον ΤΟΙΟΥΤΟΝ αφορισμον, επειδη οι Κανονες ουτοι το εναντιον διοριζονται".


Και ο κανονας στη συνεχεια διευκρινιζει

"...έξω μονον ανισως ηθελαν καταδικασθουν προ του να κριθουν, και να προσκαλεσθουν εις το εκκλησιαστικον δικαστηριον(σελ.35).

Το ακουτε;

Τι απο ολα αυτα εγινε για τον αδελφο μας, Νικολαο Σωτηροπουλο;
ΤΙΠΟΤΑ, Τιποτα.
Υπαρχει βεβαια και το προβλημα, ΠΟΥ ανηκει ο κ. Σωτηροπουλος εκκλησιαστικα και αν ειχε το δικαιωμα ο αιρεσιαρχης Βαρθολομαιος να τον αφοριση.

Εξεταστεον και αυτο το ζητημα.

Ο αφορισμος του ειναι ενα ...ελεεινό και βρωμικο κουρελι!!!

Τιποτα περισσοτερο.


Περαν ολων των ανωτερω που πηρα απο το Αγιο Πηδαλιο, προσθετει ακομα ο αγιος Νικοδημος:


Δια τουτο και ο θειος Χρυσοστομος, επειδη και εγκαλειτο, διατι δεν εφυλαξε τον αφορισμον οπου εξεφωνησε κατ' αυτου η περι τον Θεοφιλον συνοδος, αλλα ηθετησεν αυτον, προ αλλης συνοδικης εξετασεως, απελογηθη λέγων, ότι δεν επαρασταθη εις την κρισιν ολοτελα, ουτε τας κατηγοριας ηκουσε των κατηγορων του, ουτε παντελως καιρος του εδοθη δια να απολογηθη, καθως και ο οδ΄Αποστολικος διοριζει.

Λοιπον, αγαπητοι φιλοι και αδελφοι;

Τι λετε υστερα απο ολα αυτα;

Ποιος αφορισμος "πιανει";

Τι λεει ο φιλος μου, ο π. Βασιλειος ο Μπακογιαννης;

Τι λες, αδελφε μου πατερ;

Ας τον ενημερωση καποιος σχετικα, εκει απο την Πατρα.

Μου φαινεται, σαν να εγραφη ο Ιερος Κανονας, για την περιπτωσι του αδελφου Νικολαου.


ΛΟΙΠΟΝ, κυριοι;
Σιωπησατε πλεον.
Ο αφορισμος Σωτηροπουλου ειναι και αποδεικνυεται ΓΕΛΟΙΟΣ και ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ.

Αφορισμενοι ειναι ολοι οι αφορισαντες αυτον.


Και μαλιστα ηθελα να ρωτησω αν μπορει και δικαιουται να αφοριση ενας πασιγνωστος εμπαθεστατος και μοχθηροτατος και κακοτατος αιρεσιαρχης;


Επιπλεον, στην εποχη μας εχουμε συνεχεις και αδιαλλειπτες ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ Συνοδους.

Τουλαχιστον απο την περιοδο του ...αλητοστομου Σεραφειμ.

Και του Χριστοδουλου, στη συνεχεια.
Οπου υπαρχει κακοτητα και εμπαθεια και σκοτεινα συμβουλια και διαβουλια, αυτο ειναι αλλα και ονομαζεται ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΝΗΡΕΥΟΜΕΝΩΝ και ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ και οχι Εκκλησια του Χριστου.


Αυτα προς το παρον και επεται συνεχεια.
Ολοι εχουν το δικαιωμα να αντικρουσουν τις παραπανω θεσεις και να μας πεισουν με επιχειρηματα οτι εχουμε αδικο.

Και ο π. Βασίλειος Μπακογιαννης.
Το blog apotixisi ειναι ανοικτο και ελευθερο.

Οι σημαντικες απο αυτες θα αξιολογηθουν και θα προβληθουν.

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009


-->
Διά τον αρχιμ. Βασιλ. Μπακογιάννην
Του ομολογητού της Ορθοδοξίας - Θεολόγου - Φιλολόγου κ. Νικολάου Σωτηροπούλου
Υπάρχουν προπετή και αυθάδη πρόσωπα, τα οποία δεν διστάζουν να κατηγορήσουν και τον ίδιο το Θεό, στο όνομα του οποίου έχουν βαπτισθή και ονομάζονται χριστιανοί.
Τι λέγουν τα αδίστακτα αυτά πρόσωπα;
Βλέποντας, ότι υπάρχει αδικία και κακοδαιμονία στον κόσμο, λέγουν, ότι ο Θεός δεν έφτιαξε καλά τα πράγματα, είνε άδικος.
Τις συνέπειες της κακής χρήσεως της ελευθερίας των ανθρώπων στη σύντομη και δοκιμαστική αυτή ζωή αυτοί οι «τολμηταί» και «αυθάδεις» (Β΄ Πέτρ. β΄ 10) φορτώνουν στο Θεό.
Και θέλουν ν’ αγνοούν, ότι ο Θεός είναι δίκαιος και ώρισε ημέρα, κατά την οποία θα κρίνη με δικαιοσύνη τους ανθρώπους και θ’ ανταποδώση στον καθένα συμφώνως προς τα έργα του.
Αλλά και τώρα ο Θεός κρίνει μερικές φορές τις συμπεριφορές των ανθρώπων.
Αλλά δεν υπάρχουν μόνον οι προπετείς και αυθάδεις, οι οποίοι κατηγορούν το Θεό και λέγουν, ότι ο Θεός είνε άδικος.
Υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι ποτέ δεν λέγουν, ότι ο Θεός είνε άδικος.
Αντιθέτως λέγουν και τονίζουν, ότι ο Θεός είνε δίκαιος και τέλειος.
Εν τούτοις και αυτοί κάνουν το Θεό άδικο. Πώς;
Με το να έχουν και να εκδηλώνουν ωρισμένες εσφαλμένες και νοσηρές αντιλήψεις.
Νομίζουν μάλιστα, ότι οι αντιλήψεις τους είνε ευσεβείς.

Αναφέραμε άλλοτε, (Περιοδικό «Ο Σταυρός», τεύχη Ιουνίου – Σεπτεμβρίου 2008), αναφέρουμε και τώρα εξόχως κτυπητό παράδειγμα νοσηρής αντιλήψεως, την οποία οι νησηροί τύποι θεωρούν ευσεβή αντίληψι.
Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιος, κληρικός ασκητικώτατος και λόγιος, φρονεί και γράφει σε βιβλίο του περί της Ε΄ Οικουμενικής Συνόδου, ότι, αν αρχιερείς αφορίσουν μέλος της Εκκλησίας, και άδικος αν είνε ο αφορισμός, ισχύει, «πιάνει».
Ό,τι δε φρονεί ο Μητροπολίτης κ. Μελέτιος, ο Γέροντας, φρονεί και έγραψε σε επιστολή του προς διάφορα πρόσωπα και ο υποτακτικός του αρχιμανδρίτης κ. Βασίλειος Μπακογιάννης, κληρικός ασκητικώτατος και αυτός και συγγραφεύς πλήθους απλοϊκών βιβλίων, όπου, σημειωτέον, περιέχονται και εσφαλμένες αντιλήψεις.
Καίτοι ο υποφαινόμενος ήλεγξα, επί τη βάσει αδιασείστων στοιχείων, φοβερές αιρέσεις του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας· καίτοι η λεγομένη Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος του Φαναρίου το 1993 με αφώρισε χωρίς κλήσι σε απολογία, οπότε ο αφορισμός δεν λαμβάνεται καθόλου υπ’ όψιν· καίτοι ο αφορισμός μου είνε άδικος, ο π. Βασίλειος τάσσεται υπέρ του Αυστραλίας και θεωρεί τον αφορισμό μου δίκαιο!
Αλλά και άδικος αν είνε ο αφορισμός από αρχιερείς, συμφώνως προς την αντίληψι του Γέροντος και του υποτακτικού του ισχύει, «πιάνει», αφού είνε από αρχιερείς.
Ο π. Βασίλειος, θεωρώντας τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Ορθόδοξο (!) και τον αφορισμό μου δίκαιο, αρνήθηκε να μου μεταδώση τη Θεία Κοινωνία.
Αλλά και άδικο αν θεωρούσε τον αφορισμό μου, επειδή έγινε από αρχιερείς, θα φρονούσε, ότι «πιάνει», και δεν θα μου μετέδιδε τη Θεία Κοινωνία.
Τέτοια μυαλά κουβαλάει στην κρανιακή του κάψα
Αλλά με το να ισχυρίζεται κανείς, ότι και ο άδικος αφορισμός ισχύει, «πιάνει», κάνει το Θεό άδικο, πολύ άδικο, αφού ο Θεός πιστό άνθρωπο και υπερασπιστή του Ονόματός του και της Πίστεώς του αφήνει να… καταποντισθή στα βάθη της κολάσεως, επειδή έτσι θέλουν εμπαθείς και άδικοι αρχιερείς.
Είνε μυριόλεκτο δίδαγμα της Αγίας Γραφής, ότι ο Θεός είνε Θεός δικαιοσύνης.
Είνε εύκαιρο να ενθυμηθούμε δύο λόγους, όπου ο απόστολος Παύλος ερωτά και απαντά:
«Μή αδικία παρά τω Θεώ; Μή γένοιτο!». «Μή άδικος ο Θεός;… Μη γένοιτο!» (Ρωμ. θ΄ 14 και γ΄ 5 αντιστοίχως).
Είνε φρικτό και να σκεφθή κανείς, ότι ο Θεός έχει σχέσι με την αδικία.
Είνε εύκαιρο να ενθυμηθούμε και το λόγο του Ψαλμωδού: «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε» (Ψαλμ. ι΄ 8).
Ως προς το θέμα του αφορισμού ειδικώς επικαλεσθήκαμε άλλοτε, επικαλούμεθα και τώρα το λόγο του Χριστού στο Λουκ. στ΄ 22-23:
«Μακάριοί εστε όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταν αφορίσωσιν υμάς και ονειδίσωσι και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν ένεκα του Υιού του ανθρώπου. Χάρητε εν εκείνη τη ημέρα και σκιρτήσατε. ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ».
Μεταφράζουμε: «Ευτυχείς είσθε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι, και όταν σας αφορίσουν και σας χλευάσουν και σας δυσφημήσουν εξ αιτίας του Υιού του ανθρώπου. Χαρήτε εκείνη την ημέρα και πηδήσετε από χαρά, διότι να, ό μισθός σας θα είναι πολύς στον ουρανό».
Σαφής, σαφέστατος ο λόγος του Χριστού.
Μακαρίζει ο Χριστός τους πιστούς, τους οποίους εμπαθείς άνθρωποι μισούν, χλευάζουν, δυσφημούν και αφορίζουν εξ αιτίας της πίστεώς τους στο πρόσωπό του.
Και προτρέπει τους διωκομένους και αφοριζομένους πιστούς να χαίρουν και να χοροπηδούν από χαρά, διότι ο μισθός τους για τον διωγμό και τον αφορισμό είνε πολύς στον ουρανό.
Σαφής, σαφέστατος, επαναλαμβάνουμε, ο λόγος του Χριστού.
Αλλ’ ο π. Βασίλειος Μπακογιάννης διαφωνεί, ασφαλώς και ο Γέροντάς του.
Αυτός ο λόγος, λέγει ο π. Βασίλειος, δεν έχει σχέσι με τον αφορισμό, που γίνεται από αρχιερείς της Εκκλησίας, διότι, όταν ελέχθη αυτός ο λόγος, Εκκλησία και αρχιερείς της Εκκλησίας δεν υπήρχαν ακόμη. Σοφιστεία! Καθαρή βλακεία!
Διότι όλοι οι λόγοι του Χριστού κατά την επίγεια ζωή και δράσι του ελέχθησαν προ της Πεντηκοστής, προτού δηλαδή ιδρυθή η Εκκλησία.
Και συνεπώς δεν ισχύουν για την Εκκλησία, τους αρχιερείς της και τα μέλη της!
Από την Πεντηκοστή και κατόπιν άκυρη η διδασκαλία του Χριστού!
Ιδού πού οδηγεί η βλακώδης αντίληψι του πανοσιολογιωτάτου.
Κατά τον πανοσιολογιώτατο, αν άλλοι άνθρωποι αφορίσουν χριστιανό λόγω της πίστεώς του στο Χριστό, ο χριστιανός αυτός είνε μακάριος.
Αλλ’ αν τον αυτό χριστιανό αφορίσουν αρχιερείς, αλλοίμονό του και τρισαλλοίμονο!
Θα υποστή όλεθρο αιώνιο, ίσως και πρόσκαιρο!
Διότι ο αφορισμός από αρχιερείς, καίτοι άδικος, εγκρίνεται από το Θεό και ισχύει.
Οι αρχιερείς, φαίνεται, είνε ανώτεροι από το Θεό!
Και ο Θεός είνε υποτακτικός των αρχιερέων!
Για να γελάση ο φίλος αναγνώστης, όταν ελέχθη στον πανοσιολογιώτατο, ότι ο Χριστός είπε να χαίρουν οι αφοριζόμενοι για το όνομά του, ο πανοσιολογιώτατος παρατήρησε:
Ο Χριστός είπε να χαίρουν, δεν είπε και να κοινωνούν!
Πανοσιολογιώτατε!
Είνε εξωφρενικό να φρονής, ότι ο Θεός εξουσιοδότησε «εν λευκώ», όπως έγραψες, αποστόλους και αρχιερείς για ν’ αποφασίζουν ό,τι θέλουν και εγκρίνει τις αποφάσεις τους.
Γραφή μελετάς;
Ή μήπως θεωρείς Προτεσταντική υπόθεσι και υπόθεσι των Οργανωσιακών το να μελετά κανείς τη Γραφή; Για τη δοθείσα στους αποστόλους και δι’ αυτών στους διαδόχους τους εξουσία ο Παύλος γράφει:
«Ου δυνάμεθά τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 8).
Δεν έχουμε εξουσία να κάνωμε κάτι εναντίον του καλού, αλλ’ υπέρ του καλού.
Πανοσιολογιώτατε!
Ετεροδιδασκαλείτε (Πρβλ. Α΄ Τιμ. α΄ 3, στ΄ 3).
Διδάσκετε πράγματα αντίθετα προς τη χριστιανική διδασκαλία, και άρα αιρετικά, ναι, αιρετικά.
Μ’ αυτές τις αντιλήψεις σας κάνετε το Θεό υποτακτικό των αρχιερέων και άδικο, πιστούς δε ανθρώπους παραπέμπετε στα τρίσβαθα της κολάσεως.
Είπαμε, ότι ο άδικος αφορισμός δεν ισχύει.
Τώρα λέγουμε το αντίθετο, ότι δηλαδή ισχύει.
Αλλά με ποιά έννοια;
Ισχύει αντιστρόφως.
Όπως οι άδικες κατάρες επιστρέφουν στα κεφάλια εκείνων, που τις εξαπολύουν (Παροιμ. κστ΄ 2), έτσι και οι άδικοι αφορισμοί επιστρέφουν στα κεφάλια εκείνων, που τους κάνουν.
Να φοβηθήτε δε, πανοσιολογιώτατε, μήπως οι άδικοι αφορισμοί, επειδή τους υποστηρίζετε, δεν επιστρέφουν μόνο στους ενόχους αρχιερείς, αλλά κατευθύνονται και προς εσάς…
Πανοσιολογιώτατε!
Προ έτους διά του περιοδικού «Ο Σταυρός» (τεύχος Σεπτεμβρίου 2008) ελέγξαμε τις νοσηρές αντιλήψεις σας ως προς τον άδικο αφορισμό και την απαράδεκτη συμπεριφορά σας απέναντι αφωρισμένου υπερασπιστού του Χριστού και της Πίστεώς του.
Μετά δε τον έλεγχο ελπίζαμε σε αναθεώρησι των νοσηρών αντιλήψεων και της απαράδεκτης συμπεριφοράς.
Αλλά μέχρι τώρα μετάνοια δεν εκδηλώσατε.
Ως ασκητικός τύπος μετάνοιες βεβαίως κάνετε πολλές.
Αλλά μετάνοια δεν έχετε.
Δεν αρκείσθε στο ότι σεις δεν μεταδίδετε τη Θεία Κοινωνία σε μένα.
Κάνετε πλύσι εγκεφάλου σε ιερείς με πνευματική εξάρτησι από σας να μη με κοινωνούν και εκείνοι.
Γι’ αυτό και εγώ στο εξής θα εφαρμόζω απέναντί σας τη σύσταση του Κυρίου:
«Έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελώνης» (Ματθ. ιη΄ 17).

Υποσημ. υπεύθυνου του blog apotixisi:

Τον π. Βασ. Μπακογιάννη γνωρίζουμε πολύ καλά από τα φοιτητικά μας χρόνια που είμαστε συμφοιτητές. Ο παλαίμαχος αγωνιστής και ομολογητής (αδελφός μας Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ο οποίος διώχθηκε και αφωρίσθηκε, επειδή υπερασπίσθηκε το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, το οποίο χυδαία βλασφήμησε ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός), έχει μίαν ιστορίαν μεγάλων κόπων και μόχθων γιά την Εκκλησία.
Εμείς, η νεωτέρα γενεά, οφείλουμε όχι μόνο να υποκλινώμαστε μπροστά σε ανθρώπους που υπερβαλλόντως εκακοπάθησαν γιά την δόξα του Ευαγγελίου, αλλά τουλάχιστον, απλά, ας τους σεβώμαστε και ας ταπεινώνουμε το φρόνημά μας, στο θεολογικώτερο και ευαγγελικώτερο και πατερικώτερο δικό τους φρόνημα.
Είναι βέβαιο ότι γνωρίζουν εκείνοι, πολύ περισσότερα από ημάς.
Και μάλιστα ένας Σωτηρόπουλος, που τον συμπεριλαμβάνουμε μέσα στην καλύτερη θεολογική πεντάδα της εποχής μας.
Ετσι, φίλτατε, π. Βασίλειε Μπακογιάννη;
Και σου συνιστώ να μελετήσης καλά τον ΦΟΒΕΡΟ ΛΟΓΟ του αγιου Συμεών του Νέου του ΘεολόγουP αυτά που λέγει γιά τους γέροντες και διδασκάλους μας (άς είναι και επίσκοποι) P.G.120, 617.


Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009








ΝΑ ΜΗΝ

ΜΑΣ

ΞΑΝΑΡΘΗΣ

ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΑ

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ


ΗΜΕΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ

ΟΥΚ ΕΧΟΜΕΝ


Αϊντε στο καλό Ουνίτα Βαρθολομαίε.
Αϊντε στο καλό.

Αϊντε στο εσβεσμένο Φανάρι σου.
Αρκετό θέατρο επαιξες με τους αχρίστιανους των μητροπόλεων της Ελλάδος.

Ετοιμος ήσουνα φασιστότουρκε να αιματοκυλίσης και πάλι τους χριστιανούς που αντιδρούν στις ποικίλες ασχήμιες σου, όπως έγινε στη Λάρισα.
Αϊντε στο καλό να συνεχίσης το καταλυτικό και αιρετικό έργο σου στους προσφιλείς σου Παπικούς και Προτεστάντες.
Δεν σε χρειαζόμεθα, δεν σε έχουμε ανάγκη, να μας αφήσης ήσυχους.
Οδευσε είς την Ρώμην, μετά την νέαν Ρώμην και εις τον προσφιλέστατο αδελφό σου Ράτσιγκερ.
Εκεί είναι αποθηκευμένη και υποθηκευμένη η ψευδολόγος καρδούλα σου.


Ημείς Πατριάρχην ουκ έχομεν.


Ημείς έχομεν την Παναγίαν Τριάδα σύμμαχον και βοηθόν μας.
Ημείς έχομεν τους Προφήτας, τους Αγίους και τους Μάρτυρας.
Ημείς έχομεν τους νεομάρτυρας που κατακρεουργήθηκαν Μεγαλοϊμάμη Βαρθολομαίε από τον Θεόν σου τον Αλάχ.
Ημείς έχομεν τους ασκητάς και ερημίτας των σπηλαίων της γης.
Εσυ είσαι ενα ξένο σώμα.
Εσύ είσαι ένα παρασιτικό μόλυσμα.
Εξω βεβηλε αρχιαιρεσιάρχα Βαρθολομαίε από την Μάνδρα της Αγίας Ορθοδοξίας μας.


Ημείς Πατριάρχην ουκ έχομεν.





«ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ


ΝΕΚΡΟΙ» =


ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ


ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ


ΤΕΡΑΤΟΛΟΓΙΑ.


Στο περιοδικό "ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ" μηνός Αυγούστου τρ.έ. εμφανίσθηκε ο αββάς Μωϋσής ο Αγιορείτης και υπεραμύνθηκε των κανιβαλικών μεταμοσχεύσεων αφού και ο ίδιος, όπως ...λίαν επιχαρίτως ισχυρίζεται, «υπέστη», όπως περίπου και….οι μάρτυρες της Εκκλησίας, μεταμόσχευσιν ήπατος.

Νέοι καιροί, νέα ήθη και μάλιστα νεοορθόδοξα και νεοαγιορείτικα.

Και έρχεται και ο τελευταίος «Ορθ.Τύπος» της 18 Σεπτεμβρίου τρ. έ. και αναδημοσιεύει το άηθες και αντορθόδοξο άρθρο του …ασκητικότατου αββά, με παρέμβασι και του καθηγητού Αβραμίδη.

Νομίζαμε, ότι ο κ. καθηγητής ήταν εξ υπαρχής εναντίον των εγκληματικών μεταμοσχεύσεων, καθότι και αυτός εμφανίζεται ως ευσεβής.

Γεμίσαμε από ευσεβείς θιασώτας των κανιβαλικων μεταμοσχεύσεων.

Ο χριστιανός θα έπρεπε να θρηνή ακόμα και όταν άθελά του σκοτώνει έναν σπουργίτη, έτσι λένε οι άγιοι Πατέρες.

Και σήμερα, στην απάνθρωπη εποχή μας, χριστιανοί δολοφονούν εν ψυχρώ ζωντανούς ανθρώπους, ψευδέστατα χαρακτηριζομένους ως «εγκεφαλικά νεκρούς».

Αυτοαποκαλύπτεται ο κ. καθηγητής και σε πολλά άλλα.

Κατ’ αρχάς, εγκωμιάζει τον «γλαφυρότατο» αββά ότι και ο ίδιος είδε στον Μωϋσέα τον νεώτερο ότι «η καρτερία του, με εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού, υπήρξε απαράμιλλος», και στη συνέχεια ωμά και ψυχρά μας λέει ότι «την μεταμόσχευσι του ήπατος την ενέπνευσε στους επιστήμονες η Πρόνοια του Θεού προς εξυπηρέτησι του ανθρώπου».

Θεέ και Κύριε, σώσον ημάς από τους διαστρεβλωτάς της Προνοίας και της θέλησης Σου !!!

Για τις απαράδεκτες όμως αυτές θέσεις του καθηγητού Αβραμίδη θα ξαναεπανέλθουμε.

Στη συνέχεια καταχωρούμε κάποιες αντιδράσεις επισκεπτών του blog και την απάντησι του αγωνιστού ιατρού κ. Κυπριανού Χριστοδουλίδη.


Η επισκέπτρια Ντινα εφραψε τα παρακατω:

Δύο σχεδόν χρόνια μετά το θάνατο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου και πνευματικου πατρός ημών κυρού Χριστοδούλου, πάλι τον αδικειτε ; Τι θα γίνει τελοσπαντων ; Πολυ καλος ηταν, και καλα εκανε που προσπαθησε να ζήσει. Αιωνία του η μνήμη!

Δεν καταλαβαινω, δηλαδη ενας που εχει καρκινο στο συκωτι πρεπει να καθησει να πεθανει ; Να μην προσπαθησει να ζησει ;

Η ιατρικη ειναι επιστημη που θεραπευει τον αρρωστο η εστω παρατεινει τη ζωη οσο παει, με οποιαδηποτε μεσα.

Επιτελους, ηταν ενας πολυ καλος Αρχιεπισκοπος και τον χρειαζοταν η Ελλαδα, μετήλθε καθε μεσο που του παρείχε η επιστημη για να ζήσει.Ο καθενας μας θα το εκανε αυτο, ετσι δεν ειναι ;

----------------------------------------------------

Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ του κ. Χριστοδουλίδη

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι ένας, με καρκίνο στο ήπαρ, δεν πρέπει να κάνει θεραπεία. Θα κάνει θεραπεία, αλλά όχι με οποιαδήποτε μέσα. Διότι τα "οποιαδήποτε μέσα" μπορεί, υποθετικά μιλώ, να είναι και ένας πολτός από ανθρώπινη μάζα τον οποίο η επιστήμη θα έχει συσκευάσει σε χαπάκια.

Αν κάποιος βγει και μας πει ότι βρήκε το φάρμακο του καρκίνου, αρκεί να κάνει "πολτό" μερικούς ζωντανούς ανθρώπους, τι θα του λέγαμε; Πάρε όσους θέλεις και φτιάξε μας το φάρμακο ή θα τον κλείναμε στη φυλακή;

Στην περίπτωση με τις μεταμοσχεύσεις έχουμε άρρωστο, το τονίζω, άρρωστο. Αλλά οι γιατροί και συνάδελφοί μου, τον ονομάζουν «εγκεφαλικά νεκρό» και αντί να τον θεραπεύουν, όπως κάνουν με αυτόν που έχει ας πούμε καρκίνο στο συκώτι, του αφαιρούν τα όργανα. Ή εν πάση περιπτώσει, δεν τον αφήνουν να πεθάνει. Τον πεθαίνουν οι ίδιοι, επειδή μια ζωή χωρίς εγκέφαλο δεν μας αρέσει, έστω κι αν η καρδιά (και όχι μόνο) λειτουργεί. Αλλά χωρίς καρδιά δεν υπάρχει ζωή, ούτε εγκέφαλος, ούτε νεφροί, ούτε τίποτα. Με την καρδιά, και μόνο με την καρδιά, υπάρχει και λειτουργεί ο εγκέφαλος και τα υπόλοιπα όλα. Δεν έχει καμία σημασία, αν ο εγκέφαλος είναι σε καλή κατάσταση ή σε κακή - έστω και προθανάτια.

Δυστυχώς, με βάση αυτές τις αρχές του υγιούς εγκεφάλου, προσπάθησαν στο παρελθόν οι επιστήμονες να φτιάξουν νέα ράτσα ανθρώπων και έβαλαν τον Χίτλερ να εφαρμόσει αυτό το σχέδιο. Όλοι οι διανοητικά καθυστερημένοι εξολοθρεύτηκαν. Αλλά εμείς ξέρουμε μόνο αυτούς που μας δείχνουν οι τηλεοράσεις, το μυθιστόρημα της Άννας Φρανκ και κάποια άλλα έργα του Μπρεχτ.

Οι διάσημοι επιστήμονες που εισηγήθηκαν αυτές τις τερατολογίες βγήκαν απ΄ έξω και δεν χρειάζεται να εξηγήσω τους λόγους.

------------------------------------

Καταχωρούμε και μία σημαντική απάντησι του Αιρετικού:

Όχι, δεν είναι έτσι:
Η Εκκλησία, ως το σώμα του Χριστού, έχει αποφανθεί στα θέματα της ζωής και του θανάτου, ακολουθώντας τις κατευθύνσεις που δίδουν τα αγιογραφικά και αγιοπατερικά κείμενα και έχουν αμετάκλητα αποτυπωθεί στις Οικουμενικές της Συνόδους. Όταν λοιπόν η Εκκλησία θεωρεί τον άνθρωπο ως έχοντα σώμα και ψυχή από της συλλήψεως –καίτοι απουσιάζουν αρχικά όλα τα όργανα του σώματος, ακόμη και τα βασικά, όπως η καρδιά και ο εγκέφαλος- και θεωρεί την άμβλωση ενός εμβρύου, χωρίς όργανα, ως φόνο, πόσο μάλλον δεν θα θεωρεί ως φόνο την αφαίρεση της ζωής ενός τέλειου οργανισμού, που είχε την ατυχία να υποστεί ο εγκέφαλός του βλάβη, ενώ τα υπόλοιπα όργανα του σώματός του λειτουργούν κανονικά, έστω και υποστηριζόμενα με τεχνητό τρόπο; Ποιος δίνει λοιπόν και σε ποιόν το δικαίωμα να αποφασίσει πότε θα επέμβει στη συντόμευση της ζωής ενός ασθενούς, στην πορεία του προς το τέλος και έτσι να διαταράξει το έργο του Θεού;
Αλλά και ειδικά για τους μοναχούς έχουμε τις εξής καταγραφές:
Όπως καταγράφει ο άγιος Νικόδημος αγιορείτης στο ΠΗΔΑΛΙΟ, ο σκοπός και το τέλος του μοναχικού επαγγέλματος είναι η σωφροσύνη, η παρθενία και η του σώματος χαλιναγωγία και ο υποπιασμός, η φυγή των κοσμικών πραγμάτων, η στένωση και η θλίψη. Τώρα, αν αντίθετα ο σκοπός αυτός μεταβάλλεται σε απεγνωσμένη προσπάθεια παράτασης μιας επίγειας ζωής και «γαντζώματος» στα εγκόσμια, τότε αυτός ο σκοπός θεωρείται ξένος προς την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση. Αλλά ακόμη και εάν υπάρχει πνευματική καθοδήγηση από γέροντα πνευματικό, που δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις επευλογείται η πράξη αυτή, η καθοδήγηση αυτή από ένα ποιμένα προς το ποίμνιό του, να συνεργεί σε εγκληματική πράξη (όπως η αφαίρεση ζωής από εγκεφαλικά νεκρό) ή να αποδέχεται προϊόντα εγκλήματος (όπως η αποδοχή οργάνων από εγκεφαλικά νεκρό) είναι βαρύτατη προσβολή στο πρόσωπο του Χριστού και έχει την ανάλογη μισθαποδοσία. Ακόμη δε περισσότερο αλλοίμονο, αν η συνείδηση ενός πιστού και ακόμη περισσότερο ενός κληρικού ή μοναχού δεν τον ελέγχει για την πράξη του αυτή! Τότε, επαναπαύεται στην εγωιστική του αντίληψη, ότι έπραξε το σωστό, όπως ο Φαρισαίος της παραβολής, οπότε η ταπεινοφροσύνη του πάει περίπατο, η αλαζονεία του θριαμβεύει και βέβαια η πορεία του είναι προδιαγεγραμμένη, καθότι τότε αυτός ούτε γέροντας πνευματικός είναι, ούτε μοναχός είναι, αλλ’ ούτε και «της ημετέρας Πίστεως μετέχει».

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου