Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009




Στις μοντέρνες αμαρτίες, μοντέρνα και η κρίση



Με ρωτάς για την αιτία τής τωρινής κρίσης, ή της τωρινής Θείας δίκης!
Η αιτία είναι πάντα η ίδια.
Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση.
Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό.

Με την αμαρτία της Θεο-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.

Στις μοντέρνες αμαρτίες μοντέρνα και η κρίση.

Και όντως ο Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιήσουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: χτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τις οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων.

Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιεροσολύμων.

Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα.
Προκάλεσε σύγχυση και φόβο.

Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σοφών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν.

Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια τής υλικής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, να αναγνωρίσουμε τις ανομίες μας και να προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση;

Όσο το πνεύμα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή.

Ώσπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο.

Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβίστικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνάξουν: «η Θεία δίκη»!

Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση.

Και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.

(Το κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται...», εκδ. «Εν πλω», Αθήνα 2008, σσ. 33-36)


Δημοσιοποιω εστω και καθυστερημενα ενα σχολιο που δημοσιευτηκε στο τευχος του Φεβρουαριου του περιοδκου μας ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ για να βγαλη ο καθενας τα συμπερασματα του ,αν και τα γεγονοτα μας προλαβαν. Ο νεος πατριαρχης εξελεγη και πολλα λεγονται για την προσωπικοτητα του. Να ελπιζουμε οτι θα κανη συνετες κινησεις στα διαχριστιανικα και διαθρησκειακα ζητηματα; Ας το ελπίσουμε και ας το ευχηθουμε. Γιατι με τους Ρωσους ειμαστε παντοτε "κουμπωμενοι"!! Ας ελπισουμε να κόψη και τον πολυ αερα στον αρχιαιρεσιαρχη πατριαρχη του Βοσπορου....


ΣΤΕΙΡΑ ΩΡΑΙΟΛΟΓΙΑ

Κατά την εξόδια ακολουθία που έγινε πρόσφατα στο σκήνωμα του πατριάρχου Ρωσίας Αλεξίου, ο Βαρθολομαίος βρέθηκε παρών.

Η προσφώνησι του, μνημείο στείρας ωραιολογίας και άνυδρης επομβρίας.

Διαβάζει κανείς τρείς σελίδες παφλάζοντος ρητορισμού, συναντά σπάνιες ακατέργαστες λέξεις προς δημιουργίαν εντυπωσιασμού (οξυβελές άγγελμα, χριστοτερπή πρόσωπα, αποιχόμενος ευθυνοφόρου διακονίας, πρωτοστατικήν συμβολήν, διατρήτου εκλογάδος, σταυροδυνάμου απορροής, αποκαραδοκίας, πεπνυμένης, συστροφής, οτρηρόν, κενωτικήν ποιμασίαν, ουρανοφοίτου πνοής, αγιοδόξαστον γήν, πολυεύφορος Εκκλησία, αυχμώσαν κοινωνίαν, πολύπλαγκτον διακονίαν, κλπ ), και όταν τις τελειώση αισθάνεται να επαληθεύεται η αρχαία παροιμία «ώδινεν όρος και έτεκε μύν».


Γεύσι αφρού. Λόγια, λόγια, λόγια.

Ο ένας πατριάρχης εγκωμιάζει τον άλλο νεκρό και άπνουν πατριάρχη ευλογώντας τα γένεια του.

Αλλ’ έτσι γίνεται όταν το μεν εγκωμιαζόμενο στερήται περιεχομένου, ο δε εγκωμιάζων αυτοπροβάλλεται επιδεικνύοντας ανούσια λογιότητα και αδιόρατη επεκτατικότητα.


Δεν παρέλειψε πάντως ο ρήτωρ να τονίση (εκ του ασφαλούς βέβαια μη υπάρχοντος αντιλόγου) την πνευματική επικοινωνία του εκδημήσαντος μαζί του, τη σιωπηρή παρακολούθησι και εποπτεία επί του συντελεσθέντος στη Ρωσία έργου, την επίσκεψι περικαλλών ναών, πολυάνδρων μοναστηρίων, προβάλλοντας αυτός εαυτόν και την εαυτού συμβολήν σ’ όλη αυτή την καρποφορία, προετοιμάζοντας δε και το κατάλληλο κλίμα μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινηθή η πολιτεία του νέου Ρώσου πατριάρχου, που πρόκειται να εκλεγή, απέναντι στη «Μητέρα Εκκλησίαν», δηλαδή στον εαυτό του.


Εύστροφη όντως και οξυδερκής η φαναριώτικη διπλωματία σε περίστασι πένθους και πλήρους απουσίας αντιλόγου προς διαμόρφωσι κλίματος μητρός προς θυγατέρα, εποπτευούσης προς εποπτευομένην, παρακολουθούσης προς παρακολουθουμένην.


Προληπτική ετοιμασία κλίματος αναγνωρίσεως της πρωτόθρονης «ενωτικής» αρμοδιότητός του, αποβλεπούσης ασκαρδαμυκτί στην κατά παραγγελίαν του τέρατος της παγκοσμιοποιήσεως ενότητα-σαλατοποίησι των Εκκλησιών και θρησκειών εν τω προσώπω του, ως μεγάλου ειρηνοποιού και διαφεντευτού, για να επακολουθήση και η ενεργεία του υποταγή στο άλλο τέρας, το αδηφάγο τέρας του παπισμού, με μια απλή του κίνησι, ούτως ώστε οι ηγέτες της ΕΕ να μη μειδιούν ειρωνικά για τη «διάσπασι», αλλά να λαμβάνουν ένα αίτημα εκ μέρους του θρησκειακού και εκκλησιαστικού χώρου, και όχι άλλο από τη δύσι και άλλο από την ανατολή.

Ένα αίτημα, ένα πακέτο.

Απλά πράγματα, απλές κινήσεις απαιτεί το τέρας.

Και οι δούλοι συμμορφώνονται διπλώνοντας τη μέση τους μπροστά του για το ζεστό πακέτο.

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Πρό­τυ­πες Θεσ­σα­λι­κὲς Ἐκ­δό­σεις Λαυ­ρέν­τιος Ντετ­ζι­όρ­τζιο

Α­ΡΙ­ΣΤΟ­ΦΑ­ΝΟΥΣ 6, Τ.Θ. 135, 421 00 ΤΡΙ­ΚΑ­ΛΑ • ΤΗΛ. 2431-029897, -029887, F­AX 2431-029897
e-mail: info@degiorgio.gr

γία ρθοδοξία κα παπικ Ονία

Ο γιοι Πατέρες τς ρθοδόξου κκλησίας
κα οκουµενιστς κ. Βαρθολοµαος

Πα­να­γι­ώ­της Ση­µά­της (θε­ο­λό­γος), « Πα­τε­ρι­κ στά­ση στος θε­ο­λο­γι­κος δι­α­λό­γους κα Ο­κου­µε­νι­κς Πα­τριά­ρχης Βαρ­θο­λο­µα­ος», Πρό­τυ­πες Θεσ­σα­λι­κς κ­δό­σεις, Τρί­κα­λα-­θή­να 2008 • Σχ­µα: 130x205 χιλ. • Σε­λί­δες: 288 • Τι­µ: 8,00 ε­ρώ • ISBN: 978-960-6683-23-7

Εἶ­ναι γνω­στς ο συν­θ­κες κά­τω ­π τς ­πο­ες γκαταλείφθηκε Πα­τε­ρι­κή γραµ­µή, στς σχέ­σεις µας µ τος ­τε­ρό­δο­ξους, κα ξε­στρά­τι­σε τν προ­η­γού­µε­νο α­­να µ ε­θύ­νη το µ­πε­ρί­στα­του Ο­κου­µε­νι­κο Πα­τρι­αρ­χεί­ου. Κα ­ν βη­µα­τι­σµς τν προ­η­γού­µε­νων Πα­τρια­ρχν πρς τν Ο­κου­µε­νι­σµ κα τν ­ξου­σι­αστι­κ βου­λι­µί­α το Πά­πα ε­χε κα δι­α­λείµ­µα­τα, γιατ ­λάµ­βα­νε ­π­ψιν τς ν­τι­δρά­σεις τν πι­στν, τώ­ρα πλέ­ον τ βή­µα­τα ­γι­ναν τα­χύ­τα­τοι δι­α­σκε­λι­σµοί, ­πως α­τ ­πο­δει­κνύ­ε­ται ­π συγ­κε­κρι­µέ­νες ­νέρ­γει­ες το Ο­κου­µε­νι­κο Πα­τριά­ρχου κ. Βαρ­θο­λο­µαί­ου, ­φο κα ο ­γέ­τες τν λ­λων κ­κλη­σι­ν, πο προ­έ­βαλ­λαν ως τό­τε σθε­να­ρ ν­τί­στα­ση, συν­θη­κο­λό­γη­σαν.

Α­τς ο ­νέρ­γει­ες ­δή­γη­σαν ­νε­παι­σθή­τως στν υ­ο­θέ­τη­ση κα ­λο­ποί­η­ση µις ο­κου­µε­νι­στι­κο κα ο­νι­τι­κο τύ­που θε­ο­λο­γί­ας­πως φαί­νε­ται κα δι γυ­µνο ­φθαλ­µο, ­π τν ­πλ ­νά­γνω­ση τν πα­ρα­τι­θε­µέ­νων στ βιβλίο πα­τε­ρι­κν κει­µέ­νων­φο κα­τα­στρα­τη­γον­ται µε­θο­δι­κ ­ως κα­ταρ­γή­σε­ως ­πο­στο­λι­κ πα­ραγ­γέλ­µα­τα, δόγ­µα­τα κα ερο Κα­νό­νες, κα ­χι µό­νο «κα­το­κο­νο­µί­αν», πα­ρ τς συ­χνς δι­α­βε­βαι­ώ­σεις το Πα­τριά­ρχη, ­τι «ο­δν θυ­σι­ά­ζο­µεν κα ο­δν ­πεµ­πο­λο­µεν», ­πο­ος στη­ρί­ζει τ ν­τι­πα­τε­ρι­κ ­νοίγ­µα­τά του πρς τ Βα­τι­κα­ν κα στ ­να­πό­δει­κτο ­πι­χεί­ρη­µα ­τι ο α­ρε­τι­κο ­χουν ε­λι­κρί­νεια!

Ο Πα­τέ­ρες, ­µως, ­µό­φω­να κα δι­α­χρο­νι­κ δι­αφο­ρε­τι­κ στά­ση ­κρά­τη­σαν πρς τος α­ρε­τι­κος κα ε­χαν κα­θα­ρ κα ­γι­ο­πνευ­µα­τι­κ κρι­τή­ρια γι ν ­λέγ­ξουν τν ε­λι­κρί­νειά τους. ­παι­το­σαν ­λεγ­χο κα ­χι ­νο­χ τν «α­ρε­τι­κν ­να­πλα­σµά­των», ­πο­κά­λυ­ψη τς α­ρε­τι­κς «πο­νη­ρί­ας κα δο­λι­ό­τη­τος» κα ­χι συγ­κά­λυ­ψη, ν­τί­στα­ση σθε­να­ρ κα ­πο­στρο­φ τς α­ρέ­σε­ως, «πα­ραί­τη­ση» ­π τος ­τε­ρό­δο­ξους µε­τ ε­λο­γο χρο­νι­κ δι­ά­στη­µα, κα­τ τν Παύ­λεια προ­τρο­π «α­ρε­τι­κν ν­θρω­πον µε­τ µί­αν κα δευ­τέ­ραν νου­θε­σί­αν πα­ραι­το». Κα εναι σ α­τ κυ­ρί­ως τ ­πο­στο­λι­κ χω­ρί­ο κα τν κα­κο­ποί­η­σή του ­π τν Πα­τριά­ρχη, πο ­πι­κεν­τρώ­νε­ται ­ρευ­να το συγ­γρα­φέ­α.

Εἶ­ναι ­νάγ­κη ν το­νι­στε ­δ, ­τι κ­κλη­σι­α­στι­κ στά­ση δν ­πο­κλεί­ει τν ­γά­πη πρς τος ν­θρώ­πους πο ε­ρί­σκον­ται ­κόν­τες-­κον­τες στς α­ρε­τι­κς «κ­κλη­σί­ες». ν­τί­θε­τα, ­γά­πη πρς τος ­τε­ρό­δο­ξους ­χει νό­η­µα, ­ταν βο­η­θονται ν κα­τα­νο­ή­σουν τν πλά­νη τους κα ­χι ν φήνονται ν ­φη­συ­χά­ζουν µ τος ­ναγ­κα­λι­σµος κα τς συµ­προ­σευ­χς κα µ τν πα­ρα­δο­χ κ µέ­ρους τν ρθοδόξων ­τι κι κενοι ­πο­τε­λον «κ­κλη­σί­α». Γιατ ­τσι δί­νε­ται ε­και­ρί­α στος ­γέ­τες τους ­προ­κά­λυ­πτα ν ρ­γά­ζον­ται γι τν ­φαρ­µο­γ τν αρετι­κν στό­χων τους.

Σηµειώνει χαρακτηριστικ στν πρόλογό του συγγραφέας: «Στ κεί­µε­να τν Πα­τέ­ρων ­πάρ­χει ­πέ­ραν­τος σε­βα­σµς στς ν­το­λς το Χρι­στο κα τος . Κα­νό­νες, σα­φς κα στα­θε­ρ ­µο­λο­γί­α Πί­στε­ως καί, ς κ τού­του, πρς τος α­ρε­τι­κος στά­ση κα ο ­νέρ­γει­ες δν µπο­ρον πα­ρ ν ­πο­πνέ­ουν ­λη­θι­ν ­γά­πη Χρι­στο. Α­τ ­γά­πη παίρ­νει ­πο­φά­σεις κα προ­βαί­νει σ πρά­ξεις, πο προ­κα­λον πολ­λς φο­ρς πό­νο, ­πως κά­ποι­α σω­τή­ρια χει­ρουρ­γι­κ ­πέµ­βα­ση, κα στν ­σθε­ν κα στν συµ­πο­νον­τα για­τρό, ­πως το­το δι­α­κρί­νε­ται κα στ φρα­σε­ο­λο­γί­α τν ­πο­φά­σε­ων τν Πα­τέ­ρων, στν ­ποί­α ­πο­τυ­πώ­νε­ται ­λο τους τ ν­δι­α­φέ­ρον κα φρον­τί­δα, ­στω κι ν πολ­λς φο­ρές (κυ­ρί­ως ­ταν ­πευ­θύ­νε­ται στος ρ­χη­γος τν α­ρέ­σε­ων) θ µπο­ρο­σε ν χα­ρα­κτη­ρι­στε –µ τ ση­µε­ρι­ν δε­δο­µέ­νας α­στη­ρ κα ­βρι­στι­κή.

»Ο Πα­τέ­ρες, ­µως, κα µ’ α­τ τ φαι­νο­µε­νι­κ α­στη­ρό­τη­τα, σκο­π ε­χαν ν πε­ρι­γρά­ψουν τν ­πι­κιν­δυ­νό­τη­τα το α­ρε­σιά­ρχη κα τν σκλη­ρν α­ρε­τι­κν, ν τος φέ­ρουν σ συ­ναί­σθη­ση κα σω­τη­ρί­α κα ταυ­τό­χρο­να ν προ­φυ­λά­ξουν τν πι­στ ­π τν µο­λυ­σµα­τι­κ «­» τς α­ρέ­σε­ως. Δν ­πο­κοί­µι­ζαν ο Πα­τέ­ρες µ ­γα­πο­λο­γί­ες τος α­ρε­τι­κος κα τος πι­στούς, ο­τε ­πέ­δι­δαν στος α­ρε­τι­κος χα­ρα­κτη­ρι­σµος πο ταί­ρια­ζαν σ ­γί­ους κα στν ­διο τν Χρι­στό».

Ἀ­σφα­λς, α­τ στά­ση δν κλεί­νει τν πόρ­τα το Δι­α­λό­γου. Κλείνει µό­νο τν πόρ­τα τν α­θαί­ρε­των κα και­νο­τό­µων πρω­το­βου­λι­ν κα ­νοί­γει θε­α­ρέ­στως τν δρό­µο τς ν­τά­ξε­ως τν ­τε­ρο­δό­ξων στν ΜΙΑ κ­κλη­σί­α «ξ ς ­πε­κό­πη­σαν», ­φο φα­νε­ρώ­νει ­πα­κο­ στς ν­το­λς το Ε­αγ­γε­λί­ου κα κα­λε σ ν­τι­µη ν­τι­µε­τώ­πι­ση τν Δι­α­λό­γων.

­δι­ά­κρι­τη, ­δό­κι­µη κα κα­τ πα­ρά­βα­ση τν ­ε­ρν Κα­νό­νων ν­τι­µε­τώ­πι­ση τν ­τε­ρο­δό­ξων κα­τ τς τε­λευ­τα­ες δε­κα­ε­τί­ες, συ­νι­στ ε­σα­γω­γ ­δε­ο­λο­γή­µα­τος ξέ­νου πρς τν Πα­τε­ρι­κ Πα­ρά­δο­ση κα ­λέγ­χε­ται ς ­πο­βο­λ τν ­τε­ρο­δό­ξων µέ­σω τν σπου­δα­σάν­των θε­ο­λό­γων σ πα­πι­κ κα προ­τε­σταν­τι­κ πα­νε­πι­στή­µια. Α­τ τ ­δε­ο­λό­γη­µα, πς δη­λα­δ πέ­ρα­σε πι και­ρς τς ν­τιρ­ρη­τι­κς ­πο­λο­γη­τι­κς, πς σή­µε­ρα χρει­ά­ζε­ται ­νο­χ κα προ­σπά­θεια συν­δι­αλ­λα­γς µε­τ τν ­τε­ρό­δο­ξων, κα­νέ­να στή­ριγ­µα δν ε­ρί­σκει στν Πα­τε­ρι­κ θε­ο­λο­γί­α κα ποι­µαν­τι­κ πρα­κτι­κή, ν­τί­θε­τα ε­νο­ε τν γέν­νη­ση ­νς λ­λό­κο­του µορ­φώ­µα­τος πο δν ε­ναι κ­κλη­σί­α τν Ο­κου­µε­νι­κν Συ­νό­δων. ­πο­τε­λε τν δού­ρει­ο π­πο τν ο­κου­µε­νι­στν γι τν ­λω­ση τς ρ­θο­δο­ξί­ας.

Κα συγγραφέας πιλέγει: «­χου­µε... σή­µε­ρα κα τ θλι­βε­ρ προ­νό­µιο ν δι­α­πι­στώ­νου­µε, πς δι­α­νύ­ου­µε µι ­πο­χ πο συγ­κρί­νε­ται µ πα­ρό­µοι­ες ­πο­χς το πα­ρελ­θόν­τος, κα­τ τς ­πο­ες ρ­θό­δο­ξοι ­γέ­τες ­πο­χω­ρο­σαν ξ ­νάγ­κης ­δυ­να­µί­ας σ θέ­µα­τα Πί­στε­ως κα συσ­σώ­ρευ­αν πολ­λ δει­ν στ σ­µα τς κ­κλη­σί­ας.

»­σο, λοι­πόν, κι ν σέ­βε­ται κα­νες τ Πα­τρι­αρ­χε­ο κα τν ­στο­ρί­α του, µλ­λον ­ποι­ος σέ­βε­ται σω­στ τν ­στο­ρί­α του, δν µπο­ρε ν ­θε­λο­τυ­φλε κα χά­ριν ­νς ­κρι­του σε­βα­σµο ν ρ­νε­ται τν πραγ­µα­τι­κό­τη­τα πο ­λους σκαν­δα­λί­ζει κα θλί­βει βα­θύ­τα­τα: πς δη­λα­δή, ν­τ Πα­τριά­ρχης κα τ Πα­τρι­αρ­χε­ο ν στέ­κον­ται φρου­ρο τν Πα­ρα­δό­σε­ων, προ­ω­θον µί­α δι­α­δι­κα­σί­α Δι­α­λό­γου, πο ε­ναι λ­λό­τρια τς πα­τε­ρι­κς γραµ­µς κα ­τσι, ο­σι­α­στι­κ πρω­το­στα­τον στν πα­ρά­δο­ση το σώ­µα­τος τς κ­κλη­σί­ας στν Πα­πι­κ ­ξου­σι­α­στι­κ βου­λι­µί­α τ ­φή­νουν ν τα­πει­νώ­νε­ται κα προ­ο­δευ­τι­κ ν ­ξο­µοι­ώ­νε­ται µ τς α­ρε­τι­κς ­µά­δες το Παγκοσµίου Συµβουλίου κκλησιν. Στ πλαί­σιο α­τ ­ξη­γε­ται κα πα­ρερ­µη­νεί­α ­νς Παύ­λει­ου ρη­το ­π τν Ο­κου­µε­νι­κ Πα­τριά­ρχη.

»Ε­ναι, βέ­βαι­α, γνω­στ κρι­τι­κ πο ­χουν δε­χθε α­τς ο θέ­σεις κα ­νέρ­γει­ες το Πα­τριά­ρχη, στν προ­σπά­θειά του ν δι­και­ο­λο­γή­σει κα ν προ­ω­θή­σει τν πε­ραι­τέ­ρω µ­πλο­κ τς ρ­θο­δό­ξου κ­κλη­σί­ας στος ­δι­έ­ξο­δους κα ­πο­τυ­χη­µέ­νους Θε­ο­λο­γι­κος Δι­α­λό­γους, ­πως κα κρι­τι­κ πο ­χει ­σκη­θε στς πα­ρε­πό­µε­νες ν­τι­κα­νο­νι­κς ­νέρ­γει­ές του, δη­λα­δή, συµ­προ­σευ­χς ­κό­µα κα µ ε­δω­λο­λά­τρες τν ­πο­δο­χ τς «συµ­µε­το­χς» το Πά­πα µε­τ χω­ρς καρ­δι­να­λί­ων σ ρ­θό­δο­ξες Θ. Λει­τουρ­γί­ες κα ν­τί­στοι­χα το Πα­τριά­ρχη σ πα­πι­κές».

Τέ­λος, ­ξι­ο­ση­µεί­ω­το ε­ναι, πς ­ν Πα­τριά­ρχης κα ο σν α­τ δι­ε­ξά­γουν τν Δι­ά­λο­γο µ τος ­τε­ρό­δο­ξους χρό­νια, ­πο­φεύ­γουν στόσο συστηµατικ ν διαλεχθον µ τος ­µό­δο­ξους δελφούς τους, ν κα πα­ρα­κα­λον­ται. ρ­κον­ται ν ­πο­τι­µον τ µ ­πε­ρέ­χον­τα µέ­λη το σώ­µα­τος τς κ­κλη­σί­ας κα ν ­βρί­ζουν ς φον­τα­µεν­τα­λι­στς κα τα­λιµ­πν, ­σους κ­φρά­ζουν τν ­ποι­α γνώ­µη.

Για­τί, ­λή­θεια, α­τ µα­κρο­χρό­νια ­πο­µο­ν πρς τος ­τε­ρό­δο­ξους κα ­κνευ­ρι­σµός, ­πα­ξί­ω­ση κα ο ­βρεις πρς τος ρ­θό­δο­ξους;

Το βιβλίο μπορείτε να το παραγγείλετε από τις Προτυπες Θεσσαλικές εκδόσεις τηλ.2431029897 Τρίκαλα, www.degiorgio.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου