Τετάρτη 24 Μαΐου 2017


δού τί συν-πέγραψε παγγέλων τό "Πάτερ μν" ες τάς λειτουργίας το πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου αρετικός πάπας Ρώμης μετά το συναδέλφου του πάπα καί πατριάρχου τν αρετικν Κοπτν (μονοφυσιτν) τς Αγύπτου



νέα ντίχριστος κκλησία,

το παναιρετικο Οκουμενισμο,

εναι πλέον παροσα, μέ σάρκα καί στά!


πό Δημ. Κ. ναγνώστου, Θεολόγου

Ἐκ τῶν κατωτέρω προκύπτει ὅτι ἡ ἀντίχριστη ὁμολογία τῆς νέας ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἤδη διαμορφωμένη. Ἰδού τά κύρια ἄρθρα τῆς ἀντιχρίστου πίστεώς της ἤ τό νέο σύμβολο τῆς πίστεως:



1. Ὑπάρχουν πολλές Ἐκκλησίες καί ὄχι μία. Ἡ μία Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ Χριστός ἤ τό μυστικό σῶμα του, ἐμπεριέχει ὅλες τίς ἐπιμέρους Ἐκκλησίες, τά δέ μέλη αὐτῶν χρειάζεται νά προχωρήσουν (καί) στήν πλήρη ἑνότητα τους ἐν αὐτῆ.



2. Τόν θρόνο τοἉγίου Πέτρου τόν κατέχει μόνον ἕνας, ὁ πάπας Ρώμης, ἐνῶ ἄλλους θρόνους μποροῦν, ἐπί τοῦ παρόντος, νά τούς ἔχουν περισσότεροι τοῦ ἑνός, ὅπως π.χ. τοῦ Ἁγίου Μάρκου τόν ἔχει καί ὁ ὀρθόδοξος πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί ὁ μονοφυσίτης Πατριάρχης Αἰγύπτου.



3. Τίς Οἰκουμενικάς Συνόδους δέν εἶναι ὑποχρεωτικόν κανείς νά τίς δέχεται ὅλες, ἀλλά μπορεῖ νά ἐπιλέγει μέ ποιές συμφωνεῖ καί νά μή δέχεται τίς ὑπόλοιπες.



4. Πλήρης κοινωνία καί ἑνότης τῶν διαφόρων ἐκκλησιῶν, τήν ὁποία ἔχει ὡς στόχο καί ἀπώτερο σκοπό ὁ Οἰκουμενισμός, δέν (θά) σημαίνει συμφωνία στήν Πίστη, ἀλλά ὁρατή ἑνότητα μέ διατήρηση τῆς διαφορετικότητος τῆς καθεμιᾶς (καί) στήν Πίστη. Αὐτή (ἡ ἑνότης) δέ, θά ἐπιτευχθεῖ μέ νέους τρόπους πού θά ὑποδείξει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία.



5. Περί Πίστεως εἶναι ἀρκετό νά ἐξασφαλίζεται ἕνα μίνιμουμ συμφωνίας στά βασικά στοιχεῖα της, ὅπως εἶναι ἡ πίστη στόν Τριαδικό Θεό, στόν Χριστό, στά ἑπτά μυστήρια καί στήν Θεοτόκο.



6. Τό βάπτισμα τῆς κάθε μιᾶς Ἐκκλησίας καθιστᾶ μέλη τοῦ Χριστο (ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ Ἐκκλησία) τά μέλη τῆς κάθε μιᾶς Ἐκκλησίας.



7. ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι εὐχή τοῦ Χριστο ("ἵνα πάντες ἕν ὦσι") καί θά ἐκφρασθεῖ προσεχῶς ἐναργέστερα μέ τόν κοινό ἑορτασμό τοῦ Πάσχα ἀπό ὅλες τίς Ἐκκλησίες.



8. Κάθε Ἐκκλησία ἔχει τήν "εἰδική" παράδοσή της, τήν ὁποία πρέπει νά γνωρίσουν καί ἀναγνωρίσουν οἄλλες Ἐκκλησίες, μέ τή μελέτη καί τίς ἀνταλλαγές στούς τομεῖς: πατρολογίας, ποιμαντικῆς, κατηχήσεως, μοναχισμοῦ καί κοινοτήτων.



9. Ὅσοι φονεύονται ἤ μαρτυροῦν ὡς Χριστιανοί προερχόμενοι ἀπό διάφορες Ἐκκλησίες εἶναι πλέον οἰκουμενικοί μάρτυρες καί κοινοί ἅγιοι μάρτυρες τῆς μιᾶς Ἐκκλησίας,  στήν ὁποία ὅλες ἀνήκουν.



10. Τό βάπτισμα ὅλων, δηλαδή τῆς καθεμιᾶς Ἐκκλησίας, ἀναγνωρίζεται ὡς κοινό μυστήριο καί δέν ἐπαναλαμβάνεται σέ ὅποιον ἐπιθυμεῖ νά ἀλλάξει Ἐκκλησία.



Τά ἀνωτέρω, τά ὁποῖα προφανῶς προκύπτουν ἐκ τοῦ παρατιθεμένου κοινοῦ κειμένου Πάπα καί Κοπτῶν Αἰγύπτου, ἐπιβεβαιώνουν τραγικά τήν ἀποστασία τῶν Οἰκουμενιστῶν καί τήν ἐκ μέρους των πλήρη καί συνειδητή ἀμνήστευση ὅλων τῶν αἱρέσεων. 
Τά κατωτέρω συγκροτοῦν τήν νέα κοινή πίστη ὅλων τῶν οἰκουμενιστῶν καί, βεβαίως, τῶν λεγομένων ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι ἐσχάτως σέ πανορθόδοξο ἐπίπεδο ἐπεκύρωσαν ὅλα αὐτά συνοδικῶς στήν περιβόητη δῆθεν ἁγία καί μεγάλη σύνοδο τῆς Κρήτης (Κολυμπάρι Χανίων, Ἰούνιος 2016).

================================
Τό κοινόν νακοινωθέν

τν Πάπα Φραγκίσκου, Πάπα το Βατικανο, καί το Πάπα Ταουάνδρος, τς Κοπτικς (μονοφυσιτικς) "κκλησίας"



(Τό κοινό νακοινωθέν, τό ποον δημοσιεύθη προσφάτως (28-4-2017) ες τήν πίσημον στοσελίδα τς «Καθολικς κκλησίας» ν Αγύπτ (Facebook), μετέφρασε πό τά ραβικά στά λληνικά φημέριος το ερο Ναο Μεταμορφώσεως το Σωτρος (Παλαιός Ναός, δός Θηβν, Παλαιά Κοκκινιά, Πειραιεύς) Αδεσιμολ. Πρωτ. π. θανάσιος Χενεΐν).


μες, Φραγκσκος, πίσκοπος Ρώμης καί Πάπας τς Καθολικς κκλησίας, καί Ταουάνδρος Β, Πάπας καί Πατριάρχης το θρόνου το γίου Μάρκου, εχαριστομεν τόν Θεόν ν Πνεύματι γί, διότι μς χάρισεν τήν ετυχισμένην εκαιρίαν νά συναντηθμεν κ νέου, νά νταλλάξωμεν δελφικόν σπασμόν, καί νά νωθμεν ες κοινήν προσευχήν. μες δοξάζομεν τόν Θεόν τόν ψιστον, λόγ τν στενν δελφικν καί φιλικν δεσμν, ο ποίοι φίστανται μεταξύ το Θρόνου το γίου Πέτρου καί το  Θρόνου το γίου Μάρκου. ετυχία, τήν ποίαν ασθανόμεθα νεκα τς κοινς παρουσίας μας δ ες τήν Αγυπτον, ποτελε σημεον τς στενς μας σχέσεως, ποία ναπτύσσεται πό χρόνον ες χρόνον μέ τήν κοινήν πίστιν καί τήν γάπη το Κυρίου μν ησο Χριστο. μες ναπέμπομεν εχαριστίας πρός τόν Θεόν διά τήν προσφιλ μας Αγυπτον, «τήν  πατρίδα, ποία ζ ν μν», πως συνήθιζε νά λέγει Παναγιώτατος Πάπας Σενούντα Γ΄. Αγυπτος εναι « ελογημένος λαός» (βλ. σαΐας 19, 25), μέ τόν Φαραωνικό του πολιτισμόν, τήν λληνιστικήν καί Ρωμαϊκήν κληρονομίαν του, τήν κοπτικήν παράδοσιν, λλά καί τήν σλαμικήν παρουσίαν. Αγυπτος εναι μόνος τόπος, που ερεν καταφύγιον γία Οκογένεια, καί συγχρόνως γ τν μαρτύρων.
Ο βαθες δεσμοί, ο ποοι μς συνδέουν, ερίσκουν τάς ρίζας των ν τ τελεί κοινωνί, ποία νωσεν τάς κκλησίας μας κατά τούς πρώτους αώνας, μία κοινωνία ποία ξεφράσθη κατά πολλούς καί διαφόρους τρόπους διά μέσου τν πρώτων Οκουμενικν Συνόδων, ρχς γενομένης πό την Οκουμενικήν Σύνοδον τς Νικαίας το 325 μ.Χ., μέ τήν πολύτιμον συμβολήν το γενναίου διακόνου καί νός κ τν Πατέρων τς κκλησίας, το  γίου  θανασίου, ποος ξιώθη το τίτλου το «φύλακος τς πίστεως». κοινωνία ατη νεδυναμώθη διά τς προσευχς, τάς μοίας λειτουργικάς πράξεις, τήν τιμήν ες τούς δίους μάρτυρας καί γίους, τήν νάπτυξιν το μοναχικο βίου καί την διάδοσίν του, κατά τό παράδειγμα το γίου ντωνίου το Μεγάλου, το ναγνωρισμένου ς «πατρός  τν μοναχών».
μπειρία τς ταιαύτης τελείας κοινωνίας μας, ποία προηγήθη τς ποχς το σχίσματος, λαμβάνει λως διαίτερον νόημα καί θέσιν ες τάς συγχρόνους προσπαθείας, α  ποίαι γίνονται μέ σκοπόν τήν ποκαταστάσιν τς πλήρους κοινωνίας, διότι α πλεσται τν σχέσεων, α ποαι νωσαν τάς κκλησίας μας, τήν καθολικήν καί τήν κοπτορθοδόξον, κατά τούς πρώτους αἰῶνας, συνεχίζονται καί σήμερον, ντιθέτως πρός τά σχίσματα. κοινωνία ατη λαβεν κ νέου προσφάτως σάρκα καί στά, πργμα τό ποον μς θε καί μς προκαλε  νά ντείνωμεν τούς κοινούς γνας μας, προκειμένου νά ερωμεν τήν ρατήν μας νωσιν ν τ διαφορετικότητι, πί τ καθοδηγήσει το γίου Πνεύματος.
πικαλούμεθα μετά μεγάλης εγνωμοσύνης τήν στορικήν συνάντησιν,   ποία πραγματοποιήθη πρό τεσσαράκοντα τεσσάρων λοκλήρων τν μεταξύ το Πάπα Παύλου ΣΤ΄ καί το Πάπα Σενοντα Γ΄. Πρόκεται διά μίαν συνάντησιν, ποία γένετο ν σπασμος καί δελφικ ερήν, μετά πό αἰῶνας, που οί δεσμοί τς μοιβαίας γάπης μας δέν δυνήθησαν νά κφρασθον, ξαιτίας τς ποστάσεως. Τό κοινόν νακοινωθέν, τό ποον πεγράψαμεν, ποτελε τόν κρογωνιαον λίθον τς οκουμενικς μας πορείας. ποτελε πίσης καί τήν φορμήν πρός τήν σύστασιν τς Μικτς πιτροπς το Θεολογικο Διαλόγου μεταξύ τν δύο κκλησιν μας. πιτροπή, ποία πέφερε πολλούς καρπούς καί καλά ποτελέσματα. πίσης, διήνοιξε τήν δόν πρός τήν διεύρυνσιν το διαλόγου, χι μόνον μεταξύ τς Καθολικς καί τς Κοπτικς κκλησίας, λλά καί λοκλήρου τς οκογενείας τν νατολικν ρθοδόξων κκλησίων. Α δύο κκλησίαι μας, ες τό κοινόν ατν νακοινωθέν, διεκήρυξαν, συμφώνως πρός τήν ποστολικήν παράδοσιν, «τήν κοινήν πίστιν ες τόν να καί Τρισυπόστατον Θεόν» καί «τήν Θεότητα το Μονογενος Υο το Θεού, Θεο ληθινο κατά τήν Θεότητα καί νθρώπου ληθινο κατά τήν νθρωπότητά Του». Συνωμολογήθη πίσης τι Θεία ζωή δίδεται μίν διά τν πτά μυστηρίων, μέ τά ποία τρεφόμεθα, καί τι «μες τιμμεν τήν Παρθένον Μαρίαν, τήν μητέρα το ληθινο Φωτός, τήν  Θεοτόκον».
πικαλούμεθα μέ μεγάλην εγνωμοσύνην τήν δελφικήν μας συνάντησιν ες τήν Ρώμην τήν 10ην Μαΐου 2013, καί τόν ρισμόν τς μέρας τς 10ης Μαΐου ς μέρας πετείου τς νδυναμώσεως τς φιλίας και δελφοσύνης μας, α ποαι νώνουν τάς κκλησίας μας. Τό πνεμα τς νανεωμένης προσεγγίσεως μς πέτρεψε νά ντιληφθμεν κ νέου τι δεσμός, ποος μς νώνει, προλθε πό τόν να Κύριόν μας, κατά τήν μέραν το βαπτίσματός μας, διότι, χάρις ες τό βάπτισμα, γινόμεθα μέλη το Σώματος το νός Χριστο, ποος εναι κκλησία (βλ. Α΄ Κορινθίους 12, 13). Ατη κοινή κληρονομία ποτελε τό θεμέλιον τς κοινς μας πορείας καί το πόθου μας πρός τήν τελείαν κοινωνίαν, ν τήν δίαν στιγμήν προοδεύομεν ες τήν γάπην καί τήν συμφιλίωσιν.
ντιλαμβανόμεθα τι δρόμος τς πορείας μας εναι κόμη μακρύς, λλά φέρομεν ες τήν μνήμην μας κενο, τό ποον γινε μέχρι τώρα. νθυμούμεθα εδικς τήν συνάντησιν μεταξύ το Πάπα Σενούντα Γ΄ καί το ωάννου-Παύλου Β΄, ποος λθεν ς πισκέπτης ες τήν Αγυπτον κατά τόν ούλιον το 2000. μες εμεθα ποφασισμένοι νά κολουθμεν τά βήματά των, δηγούμενοι πό τήν γάπην το Χριστο, το Καλο Ποιμένος, καί πό τήν τελείαν πεποίθησιν τι νωσις αξάνεται, ταν πορευόμεθα μαζί καί λαμβάνομεν δύναμιν πό τόν Θεόν, ποος ποτελε τήν τελείαν πηγήν τς κοινωνίας καί γάπης.

γάπη ατή ερίσκει τήν βαθυτέρα κφρασίν της ες τήν κοινήν προσευχήν. ταν συμπροσεύχονται ο Χριστιανοί, ντιλαμβάνονται τι ατά, τά ποία τούς νώνουν, εναι μεγαλύτερα πό κενα, τά ποία τούς χωρίζουν. πόθος μας διά τήν νωσιν εναι μπνευσις, προερχομένη πό τήν εχήν το Χριστο «να πάντες ν σι» (βλ. ωάννη 17, 21). ς μβαθύνομεν τάς κοινάς μας ρίζας ες τήν μοναδικήν ποστολικήν Πίστιν, μέσ τς κοινς προσευχς, ναζητοντες κοινάς μεταφράσεις το «Πάτερ ήμν», λλά καί τήν κοινήν μερομηνίαν το ορτασμο τς ορτς τς ναστάσεως.
Βαδίζοντες πρός ταύτην τήν ελογημένην μέραν, κατά τήν ποίαν θά ερεθμεν γύρω πό τήν ατήν γίαν εχαριστιακήν τράπεζαν το Κυρίου, δυνάμεθα νά συνεργασθμεν ες πολλούς τομείς, διά νά φανερωθ, μέ μεγαλυτέραν σαφήνειαν, πλούτος, ποος μς νώνει. Δυνάμεθα νά προσφέρωμεν μίαν κοινήν μαρτυρίαν σχετικς μέ τάς βασικάς ξίας, πως γιότης, ξία τς νθρώπινης ζως, ίερότης το μυστηρίου το γάμου καί τς οκογενείας, σεβασμός ες τήν κτίσιν, τήν ποίαν Θεός μς νεπιστεύθη. χομεν μπροσθεν μν πολλάς συγχρόνους προκλήσεις, πως εναι παγκοσμοποίησις καί παγκόσμιος πικράτησις τς διαφορίας καί καλούμεθα νά δώσωμεν κοινάς παντήσεις, α ποίαι νά βασίζωνται ες τάς ξίας το Εαγγελίου καί ες τούς θησαυρούς τν εδικν παραδόσεων τν κκλησιν μας. Σχετικς μέ ατά, εμεθα νθουσιασμένοι μέ τήν σκέψιν νά πιχειρήσωμεν νά μελετήσωμεν ες βάθος τούς νατολικούς, λλά καί τούς Λατίνους πατέρας, νά προβμεν ες καρποφόρον νταλλαγήν ες τόν τομέα τς ποιμαντικς ζως, εδικς τς χριστιανικς  κατήχησεως, καί ες τήν νταλλαγήν το πνευματικο πλούτου μεταξύ τν μοναστικν συνάξεων καί τν φοσιωμένων κοινοτήτων.
κοινή μας χριστιανική μαρτυρία ποτελε ν σημεον συμφιλιώσεως, λλά καί λπίδος πλήρους χάριτος δι’ λην τήν Αγυπτιακήν κοινωνίαν. Εναι καί φύτευμα, τό ποον φυτεύθη, διά νά δώση καρπούς δικαιοσύνης καί είρήνης. Πιστεύομεν τι λα τά νθρώπινα ντα δημιουργήθησαν «κατ’ εκόνα το Θεο» καί γωνιζόμεθα πως πιτευχθ γαλήνη καί αδελφοσύνη, μέσ τς ερηνικς συμβιώσεως μεταξύ Χριστιανν καί Μουσουλμάνων. Ατό μαρτυρε καί ποδεκνύει τήν πιθυμίαν το Θεο νά νωθ καί νά ναρμονισθ λόκληρος νθρώπινη οκογένεια. Συνεργαζόμεθα διά τήν φροντίδα τς εημερίας τς Αγύπτου καί το μέλλοντός της. Πιστεύομεν τι λα τά μέλη τς κοινωνίας χουν τό δικαίωμα, λλά καί τό καθκον, τς τελείας συμμετοχς ες τήν ζωήν το θνους.
θρησκευτική λευθερία, ποία περιλαμβάνει τήν λευθερίαν τς συνεδήσεως, ποία εναι ριζωμένη ες τήν δίαν τήν τιμήν καί ξιοπρέπειαν το προσώπου, ποτελε τόν κρογωναον λίθον λων τν λευθεριν. Πρόκειται περί δικαιώματος ερο, σχετικς μέ τό ποον δέν χωρε οδεμία συζήτησις.
ς πεκτείνομεν τάς προσευχάς μας πέρ λων τν χριστιανν τς Αγύπτου καί το κόσμου παντος, εδικς πέρ τν χριστιανν τς Μέσης νατολς. Α αματηραί καί τραγικαί μπειρίαι καί τό χυθέν αμα τν διωκομένων δελφν μας, ο ποοι φονεύθησαν διά τόν να καί μοναδικόν λόγον τι εναι χριστιανοί, μς πενθυμίζουν, τώρα περισσότερον πό ποτέ λλοτε, τι οκουμενικότης τν μαρτύρων μς νώνει καί μς νθαρρύνει νά βαδίζωμεν τήν δόν τς ερήνης καί τς συμφιλιώσεως, πως γραψε γιος Παλος «ετε πάσχει ν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη» (βλ. Α΄ Κορινθίους 12, 26).
καρδιά τς πορείας μας πρός τήν τελείαν κοινωνίαν ερίσκεται ες τό μυστήριον το ησο, ποος πέθανεν καί νέστη κ τν νεκρν πό γάπην διά τήν νθρωπότητα. Ο μάρτυρες διά κόμη μίαν φοράν εναι ο δηγοί μας. πως ες τήν πρώτην κκλησίαν τό αμα τν μαρτύρων ποτελούσε τήν ρίζαν τς πίστεως, ς γίνη καί σήμερα τό αμα τοτο τν μαρτύρων ρίζα τς νώσεως μεταξύ τν μαθητν το Χριστο καί να ργαλείον πικοινωνίας καί είρήνης το κόσμου. πακοή ες τό ργον το γίου Πνεύματος γιάζει τήν κκλησίαν νά τούς αώνας καί τήν καθοδηγε ες τήν πίτευξιν τς τελείας νώσεως, διά τήν ποίαν προσευχήθη Χριστός.
Σήμερον μες, Πάπας Φραγκσκος καί Πάπας Ταουάνδρος Β΄, διά νά χαροποιήσωμεν τήν καρδίαν το ησο καί νά νισχύσωμεν τάς καρδίας τν υἱῶν καί τν θυγατέρων μας ες τήν πίστιν, νακοινώνομεν μοιβαίως τι πεφασίσαμεν τήν μή πανάληψιν το μυστηρίου το βαπτίσματος, τό ποον εχε τελεσθ ες κάθε μίαν πό τάς κκλησίας μας, δι’ ποιον πιθυμε νά γίνη μέλος τς λλης κκλησίας. μες δεχόμεθα τοτο χάριν πακος ες τήν γίαν Γραφήν, λλά καί τήν πίστιν τν τριν Οκουμενικν Συνόδων, α ποίαι συνεκλήθησαν ες Νίκαιαν, Κωνσταντινούπολιν καί φεσον.  Ζητομεν πό τόν Πατέρα καί τόν κετεύομεν πως καθοδηγήση μς ες χρόνους καί μέ τρόπους, τούς ποίους θά πιλέξη τό γιον Πνεμα, πρός πίτευξιν τς τελείας νώσεως είς τό μυστικόν σμα το Χριστο.
ς δηγηθμεν, λοιπόν, πό τήν διδασκαλίαν το διδασκάλου μας ποστόλου Παύλου, ποος γραψε˙ «σπουδάζοντες τηρεν τήν νότητα το Πνεύματος ν τ συνδέσμ τς ερήνης, ν σώματι καί ν Πνεύματι, καθς καί κλήθητε ν μι λπίδι τς κλήσεως μν. Ες Κύριος, μία πίστις, ν βάπτισμα, ες Θεός καί πατήρ πάντων, πί πάντων καί διά πάντων καί ν πσιν μν» (βλ. φεσίους 4, 3-6).

5 σχόλια:

  1. Το άρθρο αυτό είναι συγκλονιστικό! Η πραγματική αλήθεια μπροστά στά μάτια μας. Χωρίς περιττολογίες και αναλύσεις που δεν θέτουν τας χείρας επί των τύπων των ήλων του ζητήματος. Ο Οικουμενισμός αποτελεί νέα εκκλησία και όσοι κοινωνούν με αυτόν δεν μπορούν να θεωρούνται μέλη της Εκκλησίας του Χριστού! Ξεκάθαρα πράγματα. Εδώ πρόκειται για ανατροπή των πάντων, για εκκλησιομαχία και διαβολική πίστη! Γι' αυτό, ορθόδοξοι φύγωμεν του Οικουμενισμού ως φεύγει τις από όφεως. Φύγωμεν για να σωθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρατηρήστε τις παρακάτω φωτογραφίες από την χθεσινή επίσκεψη του Προέδρου της Αμερικής Τραμπ στον πάπα Φραγκίσκο:
    https://static.pjmedia.com/news-and-politics/user-content/50/files/2017/05/AP_17144407534968.sized-770x415xc.jpg
    https://ionehellobeautiful.files.wordpress.com/2017/05/149562877306.jpg?quality=85&strip=all&strip=all
    http://assets.nydailynews.com/polopoly_fs/1.3191581.1495614100!/img/httpImage/image.jpg_gen/derivatives/article_750/afp-ou1ty.jpg
    Στα πλαίσια της ανταλλαγής δώρων ο Τράμπ δώρισε στον πάπα ένα γλυπτό λουλούδι Λωτού (σύμβολο της μετενσάρκωσης, της αναγέννησης, του ανατέλλοντος Ηλίου και της κοσμικής ανανέωσης). Ο Λωτός ως λουλούδι κάθε βράδυ κλείνει και βυθίζεται κάτω από το νερό. Κάθε πρωί αναδύεται από το νερό και ανθίζει!
    Στην αρχαία Ερμούπολη της Αιγύπτου θεωρούσαν ότι ένα τέτοιο γιγάντιο άνθος Λωτού αναδύθηκε από τα αρχέγονα νερά του Νούν (ανδρόγυνος θεότητα του Χάους) από το οποίο και ήλθε ο "θεός" του ήλιου!! Το Βιβλίο των Νεκρών στην αρχαία Αίγυπτο περιείχε μαγικά(ξόρκια) για να μεταμορφωθεί κάποιος(η καρδιά του ουσιαστικά που αποθηκεύονταν σε συγκεκριμένο σκεύος) σε Λωτό και έτσι να οδηγηθεί στην αναγέννηση-μετενσάρκωση. Παρατηρείται σε πολλές αναπαραστάσεις αρχαίων θεών. Ο Αιγυπτιακός "θεός" Nefertem: https://orig00.deviantart.net/5950/f/2010/114/2/3/nefertem_by_twilight_pixels.png
    Ο ηλιακός ψευδοθεός Horus(Ώρος) πάνω σε ένα λωτό: http://blavatskyarchives.com/mackeysd/mackeysd_images/horusinfant.gif
    Έντονη είναι και η απεικόνισή του λωτού στις Ινδουιστικές θεότητες:
    https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7b/Ravi_Varma-Lakshmi.jpg
    Ο Βισνού(One Eyed) με τον λωτό κάνει γιόγκα σε στάση λωτού:
    https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a6/Vishnu.jpg
    Ο Βούδας αναγεννάτε μέσα από ένα λωτό: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a5/National_Museum_Vietnamese_History_35_%28cropped%29.jpg

    Στις ανατολικές θρησκείες σημαδεύουν και χαράσσουν τα μέτωπά τους και τα χέρια τους με στάχτες από σανταλόξυλο, με αρκετές Βουδιστικές παραδόσεις να θεωρούν ότι το σανταλόξυλο είναι ο "ιερός" λωτός....

    Στην παπική αίρεση την θέση του σανταλόξυλου και του λωτού στο χάραγμα(ως απομίμηση του πνευματικού σφραγίσματος) καταλαμβάνει ο φοίνικας και οι "αναγεννησιακές" στάχτες του...
    Ο Λωτός και ο Φοίνικας μαζί σε απεικόνιση στο "πανθρησκειακό" φυλακτό Hamsa: https://3.bp.blogspot.com/-gIDyc73Wy1g/TfkAKVipuSI/AAAAAAAAABs/7oomrik0PGU/s1600/hamsa+palm+2.jpg
    Ο ηλιολάτρης πρόεδρος της Αμερικής(του οποίου η οικία στην Ν.Υόρκη αποτελεί μία ωδή στον κτιστό θεό - ήλιο) έκανε ένα από τα καλύτερα δώρα που θα μπορούσε προς τον αρχιερέα του κτιστού ψευδοθεού ήλιου....

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προστακτικὴ προτροπὴ τοῦ ἁγίου κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

    ΕΧΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΜΟΥ, ΦΡΑΓΚΙΣΚΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΒΟΘΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΕΩΣ ΤΕΧΝΟΥΡΓΕ....ΠΟΥ ΤΟΛΜΑΣ ΝΑ ΟΜΙΛΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε το περίφημο: "Τον Πάπα να καταράσθε", αλλά δεν ονομάτισε. Ποιόν Πάπα εννοούσε; τον Πάπα της εποχής του; τον Πάπα Λέοντα Α΄ τον Μέγα; τον Πάπα Φραγκίσκο; τον Πάπα της Αλεξάνδρειας; τον Πάπα της ΚΠολης; τους άλλους Πάπες, προκαθημένους των Εκκλησιών ή τον Πάπα που έχει ο καθένας μέσα του;

      Διαγραφή
  4. Δείτε και τα κορίτσια στην άμαξα: https://www.flickr.com/photos/142275543@N05/sets/72157684255919805/

    Σαν την Βουγιουκλακη ένα πράγμα.

    Καροτσέρη καροτσέρη
    άσ’ το καμουτσίκι απ’ το χέρι
    και μην το κτυπάς

    Δε χρειάζεται να τρέχεις
    όταν τόσο πια κοντά σου έχεις
    κείνον που αγαπάς

    Άσ’ το τ’ αμάξι μονάχο να κυλάει
    κι όπου κι αν πάει για μένα ειναι καλά
    όλα είναι εντάξει κι η αγάπη μου είναι πλάι
    κι όταν γελάει ο κόσμος μου γελά

    Όλα γύρω μου ειναι ωραία
    κι έχω την αγάπη μου παρέα
    δίπλα μου εδώνά

    Άσ’ τη ρόδα να γυρίζει
    μια τρελή χαρά με πλημμυρίζει
    και με κυβερνά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου