Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

Ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, η Πανορθόδοξος Σύνοδος και οι "φωτισμένοι" ιεροκήρυκες της συγχύσεως, μηδενιστές των αγώνων των άλλων !

Ο όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, η Πανορθόδοξος Σύνοδος και οι "φωτισμένοι" ιεροκήρυκες της συγχύσεως, μηδενιστές των αγώνων των άλλων !

 


ΣΧΟΛΙΟ της Πατερικης Παραδοσης: Ὑπάρχουν κάποιοι ποὺ στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως παρουσιάζονται ὡς ἔχοντες τὴν ὑψίστη γνώση, ὡς οἱ κριτὲς τῶν πάντων, οἱ ἴδιοι ὅμως οὐδέποτε παραδέχονται τὰ λάθη τους. Γράφουν πάντα μὲ τέτοιο ἀμφίσημο τρόπο, ποὺ ὅ,τι καὶ νὰ γράψεις θὰ σοῦ ἀπαντήσουν αἰνιγματωδῶς. Ἀκόμα καὶ ὅταν χρησιμοποιοῦν ἁγιογραφικὰ καὶ Πατερικὰ κείμενα, τὰ χρησιμοποιοῦν μονοσήμαντα καὶ μεμονωμένα, καὶ ἀρνοῦνται νὰ τὰ δοῦν στὸν καθρέπτη τῆς «συμφωνίας τῶν Πατέρων».

Παραθέτουν κείμενα ἀπὸ συγκεκριμένους Ἁγίους, ποὺ θεωροῦν πρώτης κατηγορίας, λοιδοροῦν δὲ ὅσους Ἁγίους χρησιμοποιοῦν ἄλλοι, θεωρώντας τους ὡς Ἁγίους δευτέρας κατηγορίας, ὡσὰν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ λαλεῖ μὲ τὸ στόμα τῶν προφητῶν καὶ τῶν Ἁγίων, νὰ εἶναι: Α΄ κατηγορίας Πνεῦμα, ὅταν ὁμιλεῖ μὲ «πρωτοκλασάτους» Ἁγίους καὶ Β΄ κατηγορίας ὑποδεέστερο Πνεῦμα ὅταν ὁμιλεῖ μὲ Β΄ κατηγορίας Ἁγίους!

Σοῦ ἀρνοῦνται ὡς νὰ ἀποτελοῦν ὑπερεκκλησία φωτισμένων τὸ δικαίωμα ποὺ σοῦ ἔχει δώσει ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀπομακρυνθεῖς ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἂν δὲν καταθέσεις διδακτορικὴ διατριβή, διὰ τῆς ὁποίας νὰ ἀποδεικνύεις τί εἶναι αἵρεση! Λὲς καὶ δὲν φτάνει ποὺ ἄλλοι τὸ ἔχουν καταδείξει! Καὶ ἡδονίζονται στὴ σκέψη ὅτι αὐτοὶ ἔχουν τὶς φιλοσοφικὲς προδιαγραφὲς καὶ τὶς διανοητικὲς δυνάμεις νὰ τὸ γνωρίζουν(!) ἐξουθενώνοντας “φιλαδέλφως” τοὺς «πτωχοὺς τῷ πνεύματι» ἀδελφούς τους, καθιστώντας τὴν Ὀρθοδοξία ἀριστοκρατικὴ θρησκεία φιλοσοφικῶν προδιαγραφῶν!

Διδάσκουν αὐτάρεσκα γιὰ τὴ φιλοσοφική τους ὀξυδέρκεια, ὅτι «η Αρνηση σημαίνει τό Μηδέν, τόν πνευματικό θάνατο», χωρὶς νὰ ἔχουν κατανοήσει ὅτι ἡ Γραφὴ εἶναι γεμάτη ἀπὸ θετικές, εὐεργετικὲς ἀρνήσεις, προκειμένου ἀκριβῶς νὰ σὲ προφυλάξει ἀπὸ τὸν πνευματικὸ θάνατο καὶ νὰ σὲ ὁδηγήσει στὶς θέσεις ἐκεῖνες ποὺ θὰ σὲ βοηθήσουν νὰ γίνεις δεκτικὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ νὰ ζήσεις.

Περιγελοῦν καὶ εἰρωνεύονται ἄσπλαχνα (αὐτοὶ οἱ “θεοφώτιστοι”) ἂν βροῦν κάποιο λάθος στὰ κείμενά σου.  Ἂν βροῦν μιὰ λέξη στὸ κείμενό σου, διὰ τῆς ὁποία δὲν ἀποδίδει σωστὰ αὐτὸ ποὺ θέλεις νὰ πεῖς (λόγῳ τῆς δική σου ἀδεξιότητας καὶ ἀνεπάρκειας), ἀρνοῦνται νὰ δοῦν τὸ «πνεῦμα» τοῦ κειμένου σου, καὶ τὴν ἑρμηνεύουν “κυριολεκτικά”, γιὰ νὰ σὲ βγάλουν φανατικό, καθυστερημένο, αἱρετικό!


Ἂν κάνεις τὸ ἴδιο σὲ κείμενό τους, ἀμέσως θὰ βγοῦν καὶ θὰ γράψουν (ἀφοῦ πρῶτα «ἐν βρασμ ψυχῆς», «ὑπεροψίᾳ καὶ μέθῃ» σὲ στολίσουν μὲ ὕβρεις καραγωγέα τοῦ Πειραιῶς εἶναι ἄραγε αὐτὸ ἔνδειξη ὅτι “φωτίζονται”  ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεύμα;), ὅτι ἄλλο ἤθελαν νὰ ποῦν, ἀλλὰ λόγῳ τῆς ἀμάθειάς σου, δὲν τὸ ἀντελήφθης!
Ἂς ἐξετάσουμε, λοιπόν, ἕνα κείμενό τους, μὲ τὰ δικά τους κριτήρια· σ’ αὐτὸ γράφουν:

«Η Εκκλησία τού Κυρίου χάθηκε καί πρέπει μέ πολύ κόπο καί πίστη νά επιστρέψουμε στήν Εκκλησία Του κατεπειγόντως. Στήν Εκκλησία τών Αποστόλων καί τών Αγίων. Καί όχι στήν εκκλησία τού κάθε τυχάρπαστου γυρολόγου, τού κάθε καβαλημένου εξομολόγου ή στήν εκκλησία "τών ιερών κανόνων". Το Πηδάλιο τής εκκλησίας είναι ο Κύριος δέν είναι ο Άγιος Νικόδημος. Δέν υπάρχει συνέχεια τής εκκλησίας»!

Ἐδῶ λοιπόν, διδάσκουν αἱρετικά (ἂν δοῦμε, ὅπως βλέπουν αὐτοὶ τὰ γραπτὰ τῶν ἄλλων, μονοσήμαντα καὶ κυριολεκτικά) ὅτι ἡ Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε ὅτι «πύλαι δου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», χάθηκε! Ὅτι δὲν ὑπάρχει συνέχεια τῆς Ἐκκλησίας! Πρέπει νὰ γυρίσουμε στὴν Ἐκκλησία (ποὺ χάθηκε!) ἀπὸ μόνοι μας. Καὶ πῶς, ἀφοῦ ὑποβαθμίζουν, ἀποσκορακίζουν καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες! Καὶ ποιους Ἁγίους θὰ ἐμπιστευθοῦμε, ἀφοῦ χωρίζουν τοὺς Ἁγίους σὲ Ἁγίους Α΄ καὶ Β΄ κατηγορίας; Ἀφοῦ ἀρνοῦνται καὶ θεωροῦν ὡς τὴν «πιὸ ἄτυχη στιγμὴ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, τὸ Πηδάλιο»! Τὸ Πηδάλιο, λέγουν, εἶναι ὁ Χριστός (ὡσὰν νὰ τὸ ἀρνούμαστε αὐτό) καὶ ὄχι ὁ ἅγιος Νικόδημος ποὺ ἔγραψε φωτιζόμενος καὶ καθοδηγούμενος ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὸ Πηδάλιο! Μήπως ὁ Ἅγιος (καὶ ὅσοι Ἅγιοι ἀποδέχτηκαν τὸ Πηδάλιο), καθοδηγοῦνται ἀπὸ ἄλλο Πνεῦμα; Καὶ θὰ ἐμπιστευθοῦμε αὐτὴ τὴν ὁμάδα τῶν τεσσάρων (4) ἑνὸς ἱστολογίου, νὰ μᾶς «φωτίσει» μὲ τὶς συνθηματολογικὲς φράσεις καὶ τὴν διακοπτόμενη λογικὴ ροὴ τῶν ἑνοτήτων καὶ τὴν ἀνολοκλήρωτη σκέψη;

Τὸ μένος αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ἐναντίον τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ εἰδικὰ τοῦ ἁγίου Νικοδήμου, εἶναι ἀνεξήγητο! Ἔχουν τὴν ἔμμονη ἰδέα ὅτι οἱ κανόνες ἀντιπαρατίθενται στὶς «Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου»! Ἀντὶ νὰ καυτηριάσουν τὶς καταχρήσεις, ἐφαρμόζουν τὸ «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι»! Παραθέτουν κάποιους Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ ἰσχυρίζονται ὅτι διὰ τῆς «ἐπιβολῆς τῶν Κανόνων» αὐτῶν πραγματοποιήθηκε «ἡ μείωση τῆς Ἐκκλησίας σὲ θρησκεία»! Γράφουν πικρόχολα, ἀδιάκριτα, εἰρωνικά:

«Μιά μικρή γεύση από τους "θεόδοτους" κανόνες πού αντικατέστησαν τίς εντολές τού Κυρίου, καί στηρίζουν τήν διοίκηση τής εκκλησίας. Ονομάστηκαν καί τό Σύνταγμα τής εκκλησίας, στό οποίο πρέπει νά υπακούει ο κάθε πιστός, τό οποίο ρυθμίζεται κατ' οικονομίαν από τόν κλήρο ή κατά γράμμα από τούς οργανωσιακούς καί καθοδηγεί τήν μετάνοια, μέ τήν απαραίτητη πνευματική καθοδήγηση, βεβαίως. Δημιούργησαν μιά νέα εκκλησία η οποία ετοιμάζεται νά προσχωρήσει σέ οικουμενικά συντάγματα. Καθοριστικό ρόλο  στήν επικράτησή τους έπαιξε η ερμηνεία τών κανόνων, ιδιαιτέρως από τόν Αγιο Νικόδημο τόν Αγιορείτη. Σήμερα η ερμηνεία τους αυτή κατέχει θέσιν δόγματος»! 

Ἄρα, λοιπόν, οἱ Πατέρες ποὺ συμμετεῖχαν στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ καὶ στὶς ἄλλες Συνόδους ποὺ τὴν ἐπεκύρωσαν, καὶ κυρίως ὁ «κακὸς δαίμονας» τῆς Ἐκκλησίας (κατ’ αὐτούς) ἅγιος Νικόδημος, μετέτρεψαν τὴν Ἐκκλησία σὲ θρησκεία!

 ===================


 Τὸ παρακάτω φωτοτυπημένο κείμενο, εἶναι τοῦ ὁσίου Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου (ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, σελ. 111-112) καὶ ἀναφέρεται στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο. Σ’ αὐτό, προτείνει ὁ Γέροντας Φιλόθεος ἕνα κατάλογο θεμάτων, ποὺ ἂν τὰ ἔβλεπε κανεὶς μὲ τὸ βλέμμα κάποιων σύγχρονων "φωτισμένων" θεολογούντων φιλοσόφων, θὰ τὰ ἀποκήρυσσε καὶ θὰ τὰ σχολίαζε ἀρνητικά, ὡς κατεχόμενα ἀπὸ μηδενιστικὸ πνεῦμα, ἀπὸ σκληρότητα κ.λπ. Ὅμως, ὁ γέρων Φιλόθεος, ἔβλεπε ὅτι αὐτὲς εἶναι οἱ ἀνάγκες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἔπρεπε νὰ θεραπεύσει μιὰ Συνοδος, γιὰ νὰ μὴν δίνεται τὸ δικαίωμα σὲ μερικοὺς σήμερα νὰ λέγουν ὅτι «ἡ Ἐκκλησία χάθηκε»!


Συνοπτικὰ ὁ π. Φιλόθεος γράφει πὼς ἔργο τῆς Συνόδου (ποὺ τὴν ἔβλεπε ὡς Οἰκουμενικὴ κι ὄχι ὡς μιὰ Σύνοδο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Οἰκουμενική, κατὰ τὶς ἀλλοπρόσαλλες δηλώσεις τοῦ ὑπηρετοῦντος τὰ Βατικάνια καὶ Φαναριώτικα σχέδια τῆς Νέας Ἐκκλησίας, μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσοστόμου) εἶναι:
1. Νά καθαιρεθοῦν—παραιτηθοῦν τῆς Ἱερωσύνης οἱ ἀρχιερεῖς και οἱ λοιποί κληρικοί πού ὑπέπεσαν σέ θανάσιμα ἁμαρτήματα κρυφά ἢ φανερά, νά χειροτονοῦνται δέ κληρικοί σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τῶν Ἱ. Κανόνων.
 2. Νά καθαιρεθοῦν—καταδικασθοῦν σέ ἀργία οἱ ἀρχιερεῖς και ἱερεῖς πού δέν κηρύττουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί δέν διδάσκουν τούς πιστούς ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν, ἀλλ’ ἀφῆκαν τὸ ποίμνιο «εἰς τό κατάβρωμα τῶν λύκων», τῶν αἱρετικῶν.
 3. Νά καθαιρεθοῦν οἱ ἀρχιερεῖς ἐκεῖνοι πού καταργοῦν τήν νηστεία καί καταλύουν κατά τίς Τεσσαρακοστές, τίς Τετάρτες καί τίς Παρασκευές.
4. Νά καθαιρεθοῦν καί ἀφορισθοῦν οἱ καταφρονητές τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῶν ἱερῶν παραδόσεων.
5. Νά καθαιρεθοῦν καί ἀναθεματισθοῦν ὅσοι εἰσάγουν νεωτερισμούς καί καινοτομίες.
6. Νά ἐπαναφέρουν τό ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο, καθώς μᾶς τό παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες".
 Παραθέτουμε:
α) Κάποιες ἀπὸ τὶς θέσεις τοῦ ὁσίου Φιλοθέου,
β) ἕνα σχόλιο γιὰ τέτοιες καταφρονητικὲς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως θέσεις ποὺ σπέρνουν σύγχυση στοὺς πιστούς.
     (Σημειώνουμε, τέλος, ὅτι δὲν υἱοθετοῦμε ὅλα τὰ εἰσαγωγικὰ σχόλια τῶν ἱστολογίων ποὺ ἀναδημοσιεύουν τὶς ἀναρτήσεις μας).








ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ;

ΦΟΤΟ



Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών γεννούν πολλά ερωτηματικά και κυρίως το πως μια άκρως αντιμνημονιακή κυβέρνηση που ευαγγελίζονταν ότι θα έσχιζε με ένα κλικ τα μνημόνια, μετατράπηκε σε νεομνημονιακή και ένα τρανταχτό ΟΧΙ, μέσα μια εβδομάδα, σε ένα ηχηρό ΝΑΙ.
Υπάρχουν τρεις σχετικές απαντήσεις σε αυτό το καίριο ζήτημα που θα καθορίσει την ζωή μας στο εγγύς μέλλον καθώς βρεθήκαμε ξανά υπό την κυριαρχία ενός νέου προγράμματος, καθόλα ανεφάρμοστο, για τον απλούστατο λόγο ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν έχει πλέον καμία δυνατότητα να πληρώσει για άλλη μια φορά τη επέλαση των ληστρικών αυτών μέτρων.
1) Ο πρωθυπουργός δεν μπορούσε αντικειμενικά να αντεπεξέλθει των περιστάσεων. Διακατεχόμενος από διάφορες αριστερές ιδεοληψίες έθρεψε μια αυταπάτη την οποία στο τέλος την πλήρωσε πολύ ακριβά. Ανίκανος να διαχειριστεί το κρεσέντο της κρίσης, χωρίς να έχει κανένα εναλλακτικό σχέδιο, κυριολεχτικά «ξυπόλητος στα αγκάθια», κάτι που τώρα θα το πληρώσουμε ακριβά όλοι εμείς.
2) Η δεύτερη απάντηση είναι ο ξαφνικός πανικός, ο χειρότερος σύμβουλος. Ενώ προχωρούσε με αποφασιστικά βήματα έχοντας την αυτοπεποίθηση ότι τελικά θα γίνει το δικό του, στην πιο κρίσιμη καμπή μέσα σε ένα πόλεμο μπλόφας, φοβήθηκε και κυριολεκτικά το έβαλε στα πόδια με αποτέλεσμα να το καταλάβουν αμέσως αυτό οι αντίπαλοι του και όρμησαν να κατασπαράξουν ότι μπορούσαν περισσότερο. «Η καταστροφή του Μεσολογγίου ήταν τραγική»!


Ο ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΗΣ ΑΛΒΙΩΝΑΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ

Ο ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΤΗΣ 
ΤΗΣ ΕΚΦΥΛΗΣ ΑΛΒΙΩΝΑΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ


Καθισμενο στην πουπουλενια πολυθρονα του το ρεμαλι της Αλβιωνας τουνομα Αμεθυστος συνεχιζει να εκβραζη απο τα σαπια και βρωμερα σωθικα του υβρεις και βλασφημιες εναντιον του Αρχοντογιγαντα Νεοχρυσοστομου της εποχης μας, του νοσταλγικου μας Αγιου Πατρος της Αγιας μας Εκκλησιας, του θρυλικου μοναδικου μας επισκοπου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ.
Δεν θα απαντησουμε εμεις προς το παρον γιατι θα εκτραχηλιστουμε σφοδρα εναντιον του βρωμερου αυτου υποκειμενου και των εν Ελλαδι συνεργατων του παρομοιων υποκειμενων.
Αφηνουμε να του δωση μια απαντησι ο Αγωνιστης Θεολογος μας Νικολαος Πανταζης απο την Αυστραλια.
Και ευχομεθα να μην ελθη η συνεχεια.
Πιο κατω δημοσιευουμε το ΟΝΤΩΣ ΠΑΤΕΡΙΚΟ κειμενο του Αγιου επισκοπου Αυγουστινου, που ερεθισε τον δαιμονανθρωπο αυτον και τον δαιμονισε κυριολεκτικα για να αφριση και τους οδοντας τρισει.
"Υπαγε οπισω μας Σατανα, οτι ου φρονεις τα του Θεου αλλα τα των ...Δαιμονων".

ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟ». Έργο περιφρονημένο απ΄ όσους το ερμηνεύουν δυτικότροπα.


ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΑΜΕΘΥΣΤΟΥ: O δύστυχος ταύτισε τήν παράδοση τής εκκλησίας μέ τήν άρνηση. Προσδιόρισε τήν ορθοδοξία σάν αντιαιρετική μηχανή. Παρέδωσε τήν ελευθερία πού μάς προσφέρει ο Κύριος τής Αλήθειας καί Σωτήρας μας στά "πρέπει" τής Καντιανής ηθικής τών Καθαρών, τής μεγάλης αιρέσεως πού κατέκτησε τόν Προτεσταντισμό. Οι οργανώσεις απέσπασαν τό Πηδάλιο από τό συνολικό έργο τού Αγίου Νικόδημου καί τό εξίσωσαν μέ τά Ευαγγέλια. Προσφέροντας πρόστυχη υπηρεσία στόν Αγιο καί στήν Εκκλησία τού Κυρίου. Αυτός είναι ο σύγχρονος εκκλησιαστικός Μηδενισμός πού τρώει τίς σάρκες τής εκκλησίας. Διότι η Αρνηση σημαίνει τό Μηδέν, τόν πνευματικό θάνατο. Οι Πατέρες θέλησαν νά εκμηδενίσουν τίς δυνάμεις τής αιρέσεως όχι τής πίστεως.
Καί μιά απορία: Γιατί δέν πήγαν οι αποτειχισμένοι νά τά ψάλλουν στό Βαρθολομαίο; Τώρα γιατί κλαίγονται;
Αμέθυστος

--------------------------
Μια συντομη απαντησι 
του θεολογου Νικολαου ΠΑΝΤΑΖΗ

Μιλάει για "πρόστυχη υπηρεσία" ο πιο πρόστυχος μεθύστακας του αντι-οικουμενιστικού χώρου! 

Μιλάει για "σύγχρονο εκκλησιαστικό Μηδενισμό" και ταυτόχρονα τον βιώνει, τον πραγματώνει και τον ενσωματώνει ο Εωσφορομέθυστος! 

Ο μόνος Μηδενισμός που τρώει τις σάρκες της Εκκλησίας είναι ο Οικουμενισμός! 

Οι μόνοι Μηδενιστές είναι οι σύγχρονοι δήθεν "Αντι-οικουμενιστές" οι οποίοι προσφέρουν ένα τεράστιο καταθλιπτικό και κενοποιό ΜΗΔΕΝ στην καταπολέμηση της Παναιρέσεως. 

Αντί να εκμηδενίσουν την δύναμη των φορέων του Οικουμενισμού, την ενισχύουν και την παρατείνουν εις τον μηδενιστικόν αιώνα, τον Αμέθυστο Απατεώνα και καταλείγουν στον Κυκεώνα της Κολάσεως παρέα με τον Αρχι-Μηδενιστή Καζαντζάκη! 

Ο Αμέθυστος και οι αείποτε μεθυσμένοι από της συνυπάρξεως και του συμβιβασμού τον οίνο, δεν πιστεύουν τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα, είναι λέφτεροι τάχα, μα στην πραγματικότητα ΣΚΛΑΒΟΙ και ΔΟΥΛΟΙ της Παγκοσμιοποιήσεως της Παναιρέσεως του Πολιτικού και Θρησκευτικού Οικουμενισμού!

  ============================
ΤΟ «ΠΗΔΑΛΙΟ» ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΚΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ
Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ», Νο 2
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Kρατοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν ἱερὰ Παράδοσι, ὡς μοναδικὲς πηγὲς τῆς πίστεώς μας. Ὅλα τὰ ἄλλα τὰ ἀπορρίπτουμε. Δὲ μπορεῖ νὰ σταθῇ ἡ Γραφὴ χωρὶς τὴ βεβαίωσι τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. Ἡ Ἱερὰ Παράδοσις διακρίνεται σὲ ἀποστολικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παρέδωσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ πατερικὴ παράδοσι, αὐτὴ ποὺ παραδόθηκε ἀπὸ τοὺς πατέρας μέχρι τῆς τελευταίας Ζ΄ (7ης) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνεχίζεται μέχρι τῶν ἡμερῶν μας ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὅσων παρέδωσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες.
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ παράδοσις βρίσκεται μέσα στὸ Πηδάλιο. Μέσα στὸ Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας εἶνε οἱ ὅροι, οἱ κανόνες, οἱ ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Μέσα σ᾿ αὐτὸ λαλοῦν οἱ μεγάλοι πατέρες, «τὰ πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου» (δοξαστ. ἁγ. Πατέρων). Αὐτοὶ δίδουν, μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τὴ λύσι τῶν προβλημάτων ποὺ προκύπτουν μέσα στὴν Ἐκκλησία.
Συνεπῶς οἱ προτεστάντες ἔχουν τὴ Γραφὴ καὶ τὴν ὑπερτονίζουν καὶ οἱ χιλιασταὶ ἔχουν τὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὴ μαθαίνουν ἀπ᾿ ἔξω, ἀλλὰ δὲν γνωρίζουν τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία της.
Ἐμεῖς κατέχομε τὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία, καὶ εἴμεθα ἔνοχοι ποὺ δὲν τὴν μελετοῦμε. Ἐμεῖς ἔχομε τὴν ἁγία Γραφὴ καθὼς ἑρμηνεύθη ἀπὸ τοὺς πατέρας καὶ τὰς Τοπικὰς καὶ Oἰκουμενικὰς Συνόδους. Αὐτὸς εἶνε ὅρος ἀσφαλείας. Διότι ἂν ἀφαιρέσουμε τὸν ὅρον αὐτόν, λέγει ὁ ὁμώνυμός μου ἅγιος Αὐγουστῖνος, ἡ ἁγία Γραφὴ καταντᾷ βιβλίο ὅλων τῶν αἱρέσεων. Ὅλες οἱ αἱρέσεις στηρίζονται στὴν παρερμηνεία τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ὄχι διότι φταίει ἡ ἁγία Γραφή κάθε ἄλλο, ἄπαγε τῆς βλασφημίας, ἀλλὰ φταίει ὁ ἄνθρωπος, ποὺ δὲν κάνει καλὴ χρῆσι τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος λέει· Προσέξτε, ὑπάρχουν μερικὰ χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς, τὰ ὁποῖα, ἂν δὲν τὰ ἑρμηνεύσωμε ὀρθά, δημιουργοῦν ζητήματα μέσα στὴν Ἐκκλησία (βλ. B΄ Πέτρ. 3,16).
Στοὺς πειρασμοὺς τοῦ Χριστοῦ (βλ. Ματθ. 4,1-11) ἔχουμε μιὰ μάχη, ποὺ καὶ οἱ δύο πλευρὲς χρησιμοποιοῦν ὡς ὅπλο τὴν ἁγία Γραφή. Ὁ σατανᾶς πολεμᾷ διαστρεβλώνοντας τὰ χωρία τῆς ἁγίας Γραφῆς, καὶ ὁ Χριστὸς τὸν ἀντικρούει καὶ τὸν κατατροπώνει μὲ τὴ σωστὴ ἑρμηνεία τῶν χωρίων.
Ἂν κανεὶς διαβάσῃ τὴν ἁγία Γραφὴ χωρὶς τὴ βοήθεια τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, μπορεῖ, παρερμηνεύοντάς την, νὰ πέσῃ σὲ πολλὲς αἱρέσεις. Μπορεῖ νὰ φτάσῃ στὶς πιὸ παράξενες ἑρμηνεῖες καὶ νὰ πέσῃ στὰ μεγαλύτερα ἁμαρτήματα ἀκόμα.
Ποιός θὰ ἑρμηνεύσῃ λοιπὸν ἕνα χωρίο, ποὺ ἐκ πρώτης ὄψεως φαίνεται εὔκολο ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶνε βαθὺ καὶ δύσκολο, ὁ ἄλφα καὶ ὁ βῆτα; Θὰ τὸ ἑρμηνεύσουμε καθὼς τὸ ἑρμηνεύουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.
Ἡ ἑρμηνεία τῶν Πατέρων ἐπάνω στὴν ἁγία Γραφὴ εἶνε τὸ Πηδάλιο, ποὺ εἶνε ἔργο κυρίως τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Δὲν λέει βέβαια τίποτα δικό του. Ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Νικόδημος ὑποσημειώσεις μόνο ἔχει, καὶ ἑρμηνεία ἔχει ποὺ εἶνε ἀξιοθαύμαστη. Ἀνοίγοντας τὸ Πηδάλιο ἀκοῦμε τὴ φωνὴ τῶν πατέρων· ὄχι ἑνὸς καὶ δύο, ἀλλὰ ὁλοκλήρου συνάξεως ἁγιωτάτων πατέρων, ἑκατό, διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων, πεντακοσίων, ἑξακοσίων ἁγίων πατέρων. Ὅλοι αὐτοὶ συνῆλθαν καὶ ἑρμήνευσαν τὰς γραφὰς καὶ μᾶς ὑπέδειξαν μὲ ποιό τρόπο πρέπει νὰ ζοῦμε. 
Tὸ Πηδάλιο περιφρονεῖται!
Mὰ τώρα τὸ Πηδάλιο περιφρονεῖται. Εἶνε ἕνα σημεῖο τῶν καιρῶν λυπηρὸ καὶ αὐτό. Τὸ εἶχα αἰσθανθῆ ὡς φοιτητὴς πανεπιστημίου, ὅπου καθηγηταί, ὀρθόδοξοι μὲν ἀλλὰ προτεσταντίζοντες, ὡμιλοῦσαν περιφρονητικὰ γιὰ τὸ «Πηδάλιο». Μόνο κάτι ταπεινοὶ Χριστιανοί, πιστὰ τῆς Ἐκκλησίας τέκνα, εἶχαν τὸ «Πηδάλιο», ποὺ ἦτο ἐξηντλημένο καὶ ἄγνωστο στὸ εὐρὺ κοινό.
Οἱ πατέρες, λέγανε οἱ καθηγηταὶ ἐκεῖνοι, ἤτανε παλιοὶ ἄνθρωποι, καθυστερημένα πνεύματα τοῦ καιροῦ ἐκείνου… Καὶ τώρα ἄλλοι, σύγχρονοί μας, δημιούργησαν τὸν λεγόμενο «νεοπατερισμό». Δηλαδή, οἱ νέοι ἀρχιερεῖς εἶνε κι αὐτοὶ πατέρες.
Ὅπως δημιουργήθηκε ὁ νέος ὅρος «νεορθόδοξοι», ἔτσι δημιουργήθηκε καὶ ὁ «νεοπατερισμός». Ὅλες αὐτὲς εἶνε ἀποκλίσεις ἀπὸ τὴν αὐστηρὰν γραμμὴν τῆς παραδόσεως. Νεορθόδοξο κίνημα, εἶνε αὐτὸ τοῦ Γιανναρᾶ.
Mέσα σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο ζοῦμε καὶ πρέπει νὰ ὁμολογήσω εἰλικρινῶς, ὅτι κ᾿ ἐσεῖς κατά κάποιον τρόπο εἶστε ἐπηρεασμένοι ἀπ᾿ αὐτά, καὶ εἴμεθα ὑπεύθυνοι καὶ ἐμεῖς. Δὲν ἐκτιμᾶται τὸ Πηδάλιο.
Στὸ Ἅγιον Ὄρος κάθησε καὶ τὸ κατήρτισε ὁ ἅγιος Νικόδημος. Δὲν ἔγραψε δικά του λόγια. Ἁπλῶς ἑρμήνευσε σὲ ἁπλῆ γλῶσσα τοὺς ἱεροὺς κανόνας τῶν πατέρων καὶ τῶν Συνόδων, γιὰ νὰ εἶνε καταληπτοί. Τὸ Πηδάλιο περιέχει ἑρμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς ἁγίας Γραφῆς καὶ εἶνε ἀσφαλὴς ὁδηγὸς πρὸς πορεία χριστιανική.
Εἶνε μιὰ ὑποτίμησις τοῦ «Πηδαλίου» αὐτὸ ποὺ γίνεται. Γι᾿ αὐτὸ πέσαμε σὲ ἠθικολογία….
Ὅπως καταντοῦμε, ξέρετε, οἱ θεωρούμενοι ὀρθόδοξοι θὰ ἀρνηθοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ὑπάρχει προφητεία, ὅτι πατριάρχαι ἀρχιεπίσκοποι ἐπίσκοποι ἱερεῖς θὰ προδώσουν τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ θὰ τὴν ὑποστηρίξουν ἄνθρωποι ἄλλοι.
Oἱ μὲν προτεστάντες λένε «μόνο Γραφή», οἱ ἄλλοι λένε «ὄχι Γραφή», καὶ ἔρχεται στὸ μέσον ἡ Ἐκκλησία ἡ Ὀρθόδοξος καὶ λέει· «Ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς» (Ἰωάν. 5,39). Νὰ διαβάζετε τὴν ἁγία Γραφή, ἀλλὰ ὄχι μὲ τὸ δικό σας πνεῦμα, ποὺ μπορεῖ νὰ πλανηθῇ, ἀλλ᾿ ὅπως τὴν ἑρμηνεύουν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

 

 

Το τέλος των ψευδαισθήσεων



Έστω και με οδυνηρό τρόπο ξεκαθαρίζουν τα πράγματα και όσοι Έλληνες έτρεφαν ψευδαισθήσεις σχετικά με τις πολιτικές της Ευρωζώνης, συνειδητοποιούν την πραγματικότητα.





Οι πολιτικοί εκπρόσωποι του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», προσπαθούν χρόνια τώρα με κάθε τρόπο να πείσουν το λαό μας ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν», προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας πείσουν ότι στο Ευρώ βρίσκεται η ευημερία και η προκοπή.Μας κατάντησαν ευρωδιακονιάρηδες. Όμως διαψεύδονται παταγωδώς. Οι εγκληματικές πολιτικές τους, σε συνδυασμό με ένα νόμισμα με κλειδωμένη ισοτιμία, που δεν αντανακλά τη δυναμική της Ελληνικής οικονομίας, έφεραν την καταστροφή και τη διάλυση της Ελληνικής κοινωνίας.




Οι πολιτικοί της αριστεράς (πλην ΚΚΕ) είχαν τα προτάγματα της Ευρώπης των λαών, της αλληλεγγύης, των εργατικών δικαιωμάτων, του κοινωνικού κράτους. Παρά τις όποιες καλές προθέσεις των ιδρυτών της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, η οποία χτίστηκε στα ερείπια της ναζιστικής θηριωδίας, η σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύει την ουτοπία των προσδοκιών.




Η «διαπραγμάτευση» της Ελληνικής κυβέρνησης ανέδειξε το σημερινό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαιτέρως της Ευρωζώνης. Οι ηγέτες της είναι μαριονέτες, πολιτικοί εκφραστές του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, πολιτικοί αμοραλιστές που γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το δίκαιο και την ηθική. Άτεγκτοι οπαδοί δήθεν των κανόνων, τους όποιους όμως εφαρμόζουν αλά καρτ, όπου εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Σήμερα επιβάλουν τις απαράδεκτες προτάσεις τους που εξοντώνουν το λαό μας, υποτάσσουν την πατρίδα μας και την μετατρέπουν σε προτεκτοράτο,μία αποικία χρέους. Προτάσεις, τις οποίες ο διεθνής τύπος χαρακτηρίζει πραξικόπημα και φρικαλεότητες που ταπεινώνουν την Ελλάδα. Αυτή είναι η λεγόμενη Ευρωπαϊκή οικογένεια, στην οποία τελικά επιβάλλεται το δίκαιο του ισχυρού κράτους, το οποίο συνεπικουρείται από κράτη δορυφόρους,παρά τις όποιες διαφωνίες,





Ας γίνει λοιπόν η απαραίτητη αυτοκριτική από όλους τους φιλοευρωπαϊστές οι οποίοι έχουν πατριωτικές θέσεις και καλές προθέσεις. Από τους υπόλοιπους πολιτικούς, τους περισσότερους δυστυχώς, οι οποίοι εκπροσωπούν συγκεκριμένα συμφέροντα της ολιγαρχίας και της διαπλοκής, δεν περιμένουμε τίποτα. Θα βρουν τις δικαιολογίες που χρειάζονται για τα αδικαιολόγητα που ζούμε, όσο τουλάχιστον οι Γερμανοί δεν ζητούν ακόμη την Ακρόπολη.





Οι σάλπιγγες όμως ήχησαν από το 2008, όταν ιδρύθηκε η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ». Εμείς δεν πιστεύουμε στη Δύση, γιατί οι όποιες αξίες της, καρποί του Ελληνικού πνεύματος, έχουν δύσει προ πολλού. Η πατρίδα μας με την ιστορία των 6000 χρόνων, με τον πολιτισμό και τις αξίες της αρχαίας Ελλάδας, ο οποίος συνεχίστηκε και τελειοποιήθηκε στη χιλιόχρονη Ορθόδοξη Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μας, θα ζήσει, στηριζόμενη σε αυτήν ακριβώς την Παράδοσή της. Τη Ρωμαίικη Παράδοση η οποία δίνει λύσεις για τα προβλήματά μας, και της οποίας την πολιτική προσπαθεί να εκφράσει η Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» σε μια φόρμουλα πολιτικής παράταξης.Τα δε πολιτικά μας προτάγματα προϊόντος του χρόνου δικαιώνονται.





Η αλήθεια είναι ότι η συνολική αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ελληνικής κοινωνίας, είναι αρκετά πολύπλοκη. Απαιτείται μελετημένο σχέδιο, οργάνωση, αποφασιστικότητα και συγκρούσεις, όπου χρειαστεί. Χρειάζονται πολιτικοί που θα αναλαμβάνουν την ευθύνη και το πολιτικό κόστος. Πολιτικοί που θα βάλουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω και από την ίδια τους τη ζωή, όπως ο Ι. Καποδίστριας.





Νιώθω θλίψη για όσα περνούν οι Έλληνες τις δύσκολες τούτες ώρες και όσα θα συνεχίσουν να περνούν, μιας και η κυβέρνηση αποδέχθηκε μια πολύ κακή, εξοντωτική συμφωνία, με την οποία θα συνεχιστεί η εξαθλίωση του λαού μας, αλλά και θα ξεπουληθεί η Ελλάδα. 





Η συμφωνία αυτή δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει πράξη και θα δρομολογήσει ραγδαίες εξελίξεις. Το αν η κυβέρνηση εκβιάστηκε ωμά (ακόμα και με ολοκληρωτική κλοπή των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών) δίνοντας βεβαίως λαβή στους «εταίρους», με τα απίστευτα λάθη της και την παντελή έλλειψη προετοιμασίας, θα το δείξει το μέλλον. Είναι όμως απαραίτητο αν θέλει να είναι έντιμη, τόσο απέναντι στην πρόσφατη ετυμηγορία του Ελληνικού λαού, όσο και στα ίδια της τα πιστεύω, να προετοιμάσει το έδαφος για την έξοδο από την Ευρωζώνη, με ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης. Φτάνει πια η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων, χορτάσαμε. 





Αισθανόμαστε την ανάγκη να συμπαρασταθούμε στο χειμαζόμενο λαό μας, να τον προτρέψουμε να βρει το στήριγμα που χρειάζεται στην πίστη του όπως κάνει 2000 χρόνια τώρα και να μη σκύβει το κεφάλι. Ραγιάδες μας θέλουν, όμως εμείς είμαστε περήφανοι Ρωμιοί.





Τον καλούμε να αποτινάξει τους πολιτικούς του δυνάστες, ώστε να πάρουμε όλοι μαζί πίσω την πατρίδα μας.


Ο πρόεδρος


Μιχαήλ Ε. Ηλιάδης

Ο Γέροντας πολύ συμπονούσε τις ψυχές των βρεφών των εκτρώσεων μετά από ένα φρικτό όραμα που είδε...



…Ἀναξίως, ἀλλὰ κάνοντας ὑπακοή, ἦλθα νὰ δώσω μιὰ προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ ἕναν θαυμαστὸν Ἅγιο ποὺ ἡ Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἔβαλε στὴν ζωή μου, ποὺ δὲν ἀξιώθηκα νὰ τὸν μιμηθῶ, ἀλλὰ προσπαθῶ νὰ ζῶ μὲ τὴν εὐχή του.

Μέσα στὴν χαρὰ τῆς σημερινῆς παρουσιάσεως ἐπιτρέψτε μου νὰ σᾶς ἀναπτύξω μερικὲς ἐμπειρίες ποὺ βίωσα καὶ δὲν εἶναι καταγεγραμμένες στὸν τόμο ποὺ ἐκδίδεται σήμερα.
Ἡ μικρὴ μαρτυρία ποὺ σᾶς καταθέτω ἀρχίζει ἀπὸ τὸ 1972 ποὺ σὰν φοιτητής, στὴν δεύτερη ἐπίσκεψί μου στὸ Ἅγιον Ὄρος, γνώρισα ἕναν Ἄνθρωπο, ὅπως ὁ Θεὸς θέλει τὸν Ἄνθρωπο, Εἰκόνα Του ζωντανὴ μπροστά μου, τὸν Ἅγιο Παΐσιο. Κάθε φορὰ ποὺ συναντοῦσα τὸν Γέροντα, εἶχα τὴν συναίσθησι ὅτι μοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός. Ὁ ἴδιος ἐξαφανιζόταν μέσα στὴν Ἀγάπη, στὴν Ταπείνωσι, στὴν Πραότητα, στὴν Διάκρισι. Δὲν στεκόταν μπροστά μου σὰν μία προσωπικότητα, ἀλλὰ ἦταν διάφανος, ὥστε μέσω αὐτοῦ νὰ βλέπω καὶ νὰ ἀκούω τὸν Θεό, διότι «ζοῦσε οὐκέτι αὐτός, ἀλλὰ ζοῦσε ἐν αὐτῷ ὁ Χριστός».
Σὲ μία ἀπὸ τὶς πρῶτες συναντήσεις μας, στὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου
Σταυροῦ, μοῦ ἐξηγοῦσε πὼς τὰ ἄγρια ζῶα δὲν φοβοῦνται, ἀλλὰ σέβονται καὶ ἀναγνωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει Χάριν Θεοῦ, ἐνῶ τὰ ἥμερα ζῶα παίρνουν τὶς συνήθειες καὶ τὸν χαρακτήρα τοῦ κυρίου τους. Μεταξὺ ἄλλων μοῦ ἔλεγε ὅτι τὸν πλησιάζουν τὰ λαγουδάκια καὶ τὰ ἀγριογούρουνα καὶ τὰ σταυρώνει στὸ μέτωπο καὶ δὲν τὰ πιάνουν τὰ βόλια τῶν κυνηγῶν. Μιὰ ἡμέρα τὸν ἀκολουθούσα σὲ ἕνα μονοπάτι στὴν Καψάλα κοντὰ στὸ Κελλί του. Βάδιζε σὰν κουρασμένος πατώντας μιὰ δεξιὰ καὶ μιὰ ἀριστερὰ στὸ μονοπάτι. «Γέροντα, σᾶς πονοῦν τὰ πόδια σας;» τὸν ἐρώτησα. «Δὲν βλέπεις, εὐλογημένε», μοῦ ἀπάντησε «τὰ μυρμήγκια ποὺ προχωροῦν στὴν μέση του μονοπατιοῦ;».
Μοῦ εἶχε συστήσει τότε νὰ διαβάσω τοὺς ἀσκητικοὺς λόγους τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ. Δὲν εἶχα ὅμως χρόνο, γιατί σπούδαζα στὸ Πολυτεχνεῖο. Πῆρα ἀργότερα τὸ βιβλίο μαζί μου στὸ Παρίσι, ὅπου ἔκανα μεταπτυχιακά. Ἐκεῖ, σὲ μία ἥσυχη σοφίτα, βλέποντας τὰ καμπαναριὰ τῆς Παναγίας τὸ 1977, ὁ Ἀββᾶς Ἰσαὰκ μὲ βοήθησε νὰ ἀποφασίσω νὰ ζήσω σὰν Μοναχὸς κοντὰ στὸν Γέροντα. Ὅταν ἐπέστρεψα στὴν Ἑλλάδα, ἐκεῖνος μὲ προέτρεψε νὰ ὑπηρετήσω πρῶτα τὴν στρατιωτική μου θητεία καὶ μετὰ νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὄρος.
Ὅσο ὑπηρετοῦσα στὸν στρατό, μὲ παρηγοροῦσε μὲ τὴν προσευχή του καὶ τὶς ἐμπειρίες του ποὺ μοῦ διηγεῖτο. Πολλάκις ἔχουν γραφεῖ τὰ θαύματα ποὺ ἔζησε, ἡ αὐτοθυσία, ὁ τρόπος καὶ τὸ φιλότιμο μὲ τὸ ὁποῖο ὑπηρέτησε. Στὴν διάρκεια τῶν μαχῶν, μέσα στὸν ἐμφύλιο, μοῦ εἶπε ὅτι τὸν ἔστειλαν κάποτε σὲ ἕνα κοντινὸ χωριὸ νὰ ἀγοράση τρόφιμα γιὰ τὴν διμοιρία του. Ἀφοῦ ψώνισε, τράβηξε γιὰ τὸ βουνό. Τότε βγῆκε ἡ γυναίκα ποὺ εἶχε τὸ μπακάλικο καὶ τοῦ φώναξε ἀπὸ μακρυά: «Στρατιώτη, γύρνα πίσω, ξέχασες τὸ ὅπλό σου». Τὸ ἀληθινὸ ὅπλο τοῦ Γέροντα ἦταν ὁ στρατιωτικὸς καὶ ὁ πνευματικὸς ἀσύρματος, μὲ τὸν ὁποῖον ἔσωζε σώματα καὶ ψυχές.
Εἶχε προείδει τὴν ἀναχώρησί του ἀπὸ τὸ Κελλὶ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ἔτσι μετὰ τὴν ἀπόλυσί μου ἀπὸ τὸν στρατὸ κατευθύνθηκα κοντά του καὶ ὄχι στὴν μονὴ Σταυρονικήτα, ὅπως σκεπτόμουν. Καθὼς ὁ ἴδιος δὲν κρατοῦσε στὸ Κελλὶ του μοναχούς, μὲ ὁδήγησε στὸ Κουτλουμούσι. Γνωρίζοντας τὴν διάθεσί μου γιὰ τὴν Ἱεραποστολὴ (τὴν ὁποία μοῦ εἶχε ἐμπνεύσει ὁ πνευματικός μου π. Χαρίτων Πνευματικάκις, ὁ ὁποῖος ἀνεχώρησε στὸ Congo, ὀργάνωσε τὴν ἱεραποστολικὴ Ἐκκλησία στὴν Kananga καὶ ἐκοιμήθη ἐκεῖ μετὰ 25 χρόνια), μοῦ ζήτησε νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ πρῶτο θέμα ποὺ θὰ ἀναφέρω στὸν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς. Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας τὸ 1993 μὲ προέτρεψε νὰ πάω στὴν Ἀλβανία, ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσιος μὲ κάλεσε ἐκεῖ. Ἐνδιαφερόταν πολὺ γιὰ τὴν ἀπανταχοῦ Ἐκκλησία λέγοντάς μου κάποτε ὅτι τὸ σημαντικώτερο εἶναι νὰ ὀργανωθοῦν ἱεραποστολὲς στὴν Κίνα.
Σὰν νέο ἀρχιτέκτονα μὲ συνεβούλευε πολλάκις γιὰ ἁπλὰ ἀλλὰ βασικὰ θέματα, ὅπως π.χ. γιὰ τὰ παρεκκλήσια ποὺ διαμορφώνονται μέσα σὲ κτήρια: ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔχουν ἀπὸ πάνω ἢ ἀπὸ κάτω κατοικίες καὶ ὑπνοδωμάτια. Τὶς Εἰκόνες νὰ μὴν τὶς τοποθετοῦμε σὲ τοίχους, ὅπου ὑπάρχουν ὄπισθεν βοηθητικοὶ χῶροι. Τὰ λύματα ἀπὸ τὴν λάντζα τῆς κουζίνας νὰ μὴν καταλήγουν στὸν βόθρο ἢ στὴν κεντρικὴ ἀποχέτευσι, ἀλλὰ νὰ ἔχουν δική τους ἔξοδο καὶ κατάληξι, ἀφοῦ τὸ φαγητὸ ἀλλὰ καὶ τὰ περισσεύματα εὐλογοῦνται.
Μίαν ἡμέρα ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκα, μοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα ἀκολουθούμενος ἀπὸ ἕναν νέο ἄνδρα γύρω στὰ 30. Ἀφοῦ τὸν ἀποχαιρέτησε καὶ ἐκεῖνος ἔφυγε χαρούμενος, γύρισε μετὰ πρὸς ἐμένα λέγοντας: «Πώ! Πώ! τί δύναμι ἔχει ἡ Παναγία μας, καὶ δαιμόνια βγάζει!». Θαύμαζε τὸ θαῦμα ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ὑπουργήσει ἐπικαλούμενος τὴν Παναγία μας. (Συνήθως σταύρωνε τοὺς ἀρρώστους μὲ τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου, ποὺ εἶχε στὸν Ναὸ καὶ μὲ τὴν προσευχή του ἐνεργοῦσε σὲ αὐτοὺς ὁ Κύριος). Ἀμέσως μετὰ συναισθανόμενος τί μοῦ εἶχε ἀναφέρει, ζήτησε νὰ μὴν κάνω λόγο σὲ κανέναν.
Εἶχε πολλὲς ὡραῖες διηγήσεις ἀπὸ τὴν διαμονή του στὸ Σινά. Ἐκεῖ, στὰ κτήματα τῆς Μονῆς, μάζευαν καὶ κλάδευαν συγχρόνως τὶς ἐλιές. Ὁ Γέροντας, ἔχοντας τὴν εὐθύνη τῆς ἐργασίας, ἔδωσε ὅλα τὰ κλαδιὰ στοὺς Βεδουΐνους ποὺ βοηθοῦσαν. (Τὰ βράδυα λόγω ὑψομέτρου κάνει πολὺ κρύο καὶ συνήθως δὲν ἔχουν τίποτες ἄλλο νὰ κάψουν γιὰ νὰ ζεσταθοῦν παρὰ μόνον τὶς κοπριὲς ἀπὸ τὶς καμῆλες). Ἐκεῖνοι τότε, ἐντυπωσιασμένοι ἀπὸ τὴν πράξι του, τοῦ εἶπαν:
«Εἶσαι καλὸς ἄνθρωπος, θὰ βρέξη!».
«Πράγματι ἐκεῖνο τὸ βράδυ ἔβρεξε!», μοῦ εἶπε.
Ἡ βροχὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη εὐλογία στὴν ἔρημο τοῦ Σινᾶ.
Ὁ Γέροντας ἀνέφερε ὅτι κάθε ἐποχὴ ἔχει τοὺς ἁγίους της, ποὺ μὲ τὴν προσευχή τους κρατοῦν τὸν κόσμο νὰ μὴν τὸν καταστρέψη ὁ διάβολος. Ἡ προσευχή, ἔλεγε ἐπίσης, ἑνὸς ἁγίου μπορεῖ νὰ ἀλλάξη τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ.
Τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1982, ὅταν χειροτονήθηκα, μοῦ εἶπε: «Δὲν θὰ ὁδηγήσης ξανά». (Μερικὲς φορὲς ἐξυπηρετοῦσα καὶ τὸ Μοναστήρι σὰν ὁδηγός). Μετὰ τέσσερεις μῆνες ἔγινε ἕνα θανατηφόρο δυστύχημα μὲ τὸ αὐτοκίνητο τῆς Μονῆς, ἐντὸς Ἁγίου Ὄρους. Ἕνας ἡλικιωμένος ἱερομόναχος ἔφυγε μὲ δραματικὸ τρόπο, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι συνεπιβάτες δὲν πάθαμε τὸ παραμικρό. Θὰ ἤμουν ἐγὼ ὁ ὁδηγὸς τοῦ αὐτοκίνητου, ἐὰν ὁ Γέροντας δὲν εἶχε προφυλάξει καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὴν ἱερωσύνη μου.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἤμουν σὲ ἄσχημη ψυχικὴ κατάστασι. Ἐκεῖνος ἀνάμεσα στὰ ἄλλα ποὺ μου εἶπε γιὰ νὰ διορθώση τὸν «λογισμό» μου καὶ νὰ μὲ παρηγορήση, μαθαίνοντας ὅτι στὸ αὐτοκίνητο ἀντὶ γιὰ ὑγρὰ φρένων εἶχαν βάλει σπορέλαιο, γέλασε λέγοντας: «Ἄ! Ἀπὸ αὐτὸ ποὺ φτιάχνουν νηστήσιμες τηγανιτὲς πατάτες!».
Πολλὲς φορὲς μὲ ἕνα ἀστεῖο παρηγοροῦσε ἢ ἔκανε κάποια παρατήρησι ἡ ἄλλαζε μιὰ βαρειὰ ἀτμόσφαιρα. Τὸ χιοῦμορ του ἦταν λεπτὸ καὶ διακριτικό. Ὁ ἱερομόναχος Ἀρσένιος (ποὺ μένει τώρα στὴν Παναγούδα) καὶ ἐγὼ συμμετείχαμε καὶ ψέλναμε σὲ μιὰ Ἐξόδιο ἀκολουθία παρουσία τοῦ Γέροντα στὴν Σκήτη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Μετά, ὅταν μᾶς βρῆκε, μᾶς ἔλεγε: «Παραλίγο νὰ τὸν ἀναστήσετε τὸν μακαρίτη μὲ τὸ ψάλσιμό σας ἐσεῖς!»
Τὸ 1982, νέος στὴν ἱερωσύνη, σὲ μιὰ ἐπίσκεψί μου στὸν Γέροντα αὐθόρμητα τοῦ εἶπα: «Εἶμαι τόσο καιρὸ Μοναχὸς καὶ ἕνα θαῦμα δὲν εἶδα». Ὁ Γέροντας μὲ ἐπέπληξε ἀμέσως: «Ἐσὺ ἱερέας τὸ λὲς αὐτό; Κάθε ἡμέρα λειτουργεῖς καὶ βλέπεις μπροστά σου τὸν Ἄρτο καὶ τὸν Οἶνο νὰ γίνωνται Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ! Τί μεγαλύτερο θαῦμα θέλεις;» Ἐγὼ ντράπηκα.
Ὡς ἀρχοντάρης (ὑπεύθυνος τοῦ ξενώνα) στὸ Μοναστήρι πολλὲς φορὲς συνόδευα ἀλλοδαποὺς καὶ μὴ στὴν Παναγούδα γιὰ νὰ διευκολύνω τὴν συνεννόησι ἀλλὰ καὶ νὰ ὠφεληθῶ ὁ ἴδιος. Ἕνα ἀπόγευμα ὠδήγησα στὸν Γέροντα ἕνα νεαρὸ γάλλο μὲ σοβαρὰ προβλήματα. Μετὰ ἀπὸ σύντομη συζήτησί μου εἶπε ὁ Γέροντας ὅτι θὰ τὸν κρατοῦσε τὸ βράδυ γιὰ νὰ τὸν βοηθήση περισσότερο. Τὸ ἄλλο πρωΐ ἐπέστρεψε ὁ γάλλος χαρούμενος ἔχοντας πάρει ἀπάντησι ἀπὸ τὸν Γέροντα, σὲ ὅ,τι τὸν βασάνιζε. Ἐνῶ δὲν μιλοῦσε οὔτε λέξι γαλλικὰ ἐντούτοις εἶχαν θαυμαστὴ ἐπικοινωνία.
Ἦταν χειμώνας καὶ μὲ νουθετοῦσε στὸ χειμερινὸ ἀρχονταρίκι, ἐκεῖ ὅπου ἄναβε γιὰ ὅλους κεράκια κατὰ τὴν ἀγρυπνία του, στὴν ζεστασιὰ τῆς κτιστῆς ξυλόσομπας. Οἱ γωνιὲς καὶ τὰ παράθυρα εἶχαν ἱστοὺς ἄραχνης. Τὰ παρατηροῦσα μὲ τὴν διάθεσι νὰ τὰ καθαρίσω. «Αὐτὰ τὰ ἀφήνω γιὰ διακόσμησι» μὲ πρόλαβε.
Ἄκουγα γιὰ ἀρκετή ὥρα τὸ κουδουνάκι ποὺ κτυποῦσε κάποιος στὴν κάτω πόρτα. Ὁ Γέροντας συνέχιζε νὰ μοῦ μιλᾶ. «Κάποιος ἔχει ὥρα ποὺ κτυπάει» τοῦ εἶπα. «Δὲν ἔχει κανένα πρόβλημα αὐτός, ἦλθε μόνο γιά...» μοῦ ἀπάντησε. «Μά, Γέροντα, πῶς γνωρίζετε τὸν κάθε ἕνα μὲ τὸ ὄνομά του καὶ τὰ πρόβληματά του χωρὶς νὰ τὸν ἔχετε ξαναδεῖ;» συνέχισα. «Ἡ Παναγία μου ἔδωσε αὐτὸ τὸ χάρισμα, τότε ποὺ μοῦ ἀνέθεσε καὶ τὸ διακόνημα νὰ βοηθάω ὅποιον ἔρχεται μέχρις ἐδῶ».
Ἄλλοτε τοῦ ἐξέφρασα τὴν ἀπορία μου, πῶς γίνονται ἰάσεις καὶ θαυματουργὲς ἐπεμβάσεις στὸν κόσμο καὶ ἔρχονται μετὰ νὰ τὸν εὐχαριστήσουν ἄνθρωποι ποὺ δὲν τὸν ἔχουν ξαναδεῖ. «Εὐλογημένε, ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει, ἁπλὰ συμβαίνουν τὴν ὥρα ποὺ προσεύχομαι καὶ ἀνάβω κεράκια γιὰ τὰ ἀπροστάτευτα παιδιά, γιὰ ὅσους κινδυνεύουν στὴν ἄσφαλτο ἢ στὰ νοσοκομεῖα...».
Ὁ Γέροντας ὁμαδοποιοῦσε τοὺς πονεμένους καὶ αὐτοὺ ποὺ εἶχαν ἀνάγκη καὶ ἀγρυπνοῦσε κάθε βράδυ προσευχόμενος. Πολὺ συμπονοῦσε τὶς ψυχὲς τῶν βρεφῶν τῶν ἐκτρώσεων καὶ μοῦ ζήτησε νὰ τὶς μνημονεύω ἰδιαίτερα μετὰ ἀπὸ ἕνα φρικτὸ ὅραμα ποὺ εἶδε καὶ μοῦ διηγήθηκε.
Μοῦ ἔλεγε ἀκόμη: «Νὰ προσεύχεσαι μὲ πόνο γιὰ τὰ προβλήματα τῶν ἄλλων καὶ ἡ προσευχή σου νὰ συνοδεύεται ἀπὸ σωματικὸ κόπο. Μνημονεύοντας τὰ ὀνόματα στὴν προσκομιδὴ νὰ φέρνης στὸν νοῦ σου τὸ πρόσωπο τοῦ κάθε ἑνός. Στὶς ἀκολουθίες νὰ ἀποφεύγης νὰ κάθεσαι καὶ νὰ παραμένης πάντοτε ὄρθιος σὲ ὅλη τὴν Θεία Λειτουργία».
Κάποτε μοῦ ἀνέφερε: «Προσπαθῶ, ὅταν ἔχω κόσμο νὰ μὴν σκέπτωμαι τὸν Χριστό, γιατί τότε μὲ τρελαίνει ἡ Ἀγάπη Του καὶ νιώθω τέτοια χαρὰ ποὺ πηδάω καὶ χορεύω καὶ ἂν μὲ δῆ κανεὶς θὰ σκανδαλισθεῖ».
Ἔδειχνε τὴν πατρικὴν στοργὴ καὶ ἀγάπη του, μὲ ἕναν ἀποχαιρετιστήριο ἀσπασμὸ ψηλὰ στὸ μέτωπο.
Ἡ ψυχή του μάτωνε, ὅταν ἀδικεῖτο κάποιος ἅγιος. Ἔνοιωθε πόνο ποὺ δὲν τιμοῦμε τὸν Ἀπόστολο Ἰούδα, ποὺ γιορτάζει τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τὸν Ἅγιό του, τὸν μέγα Παΐσιο (19 Ἰουνίου). Στὸν ἐπίλογο τοῦ βίου τοῦ ἀδικημένου Χατζηγιώργη (ποὺ ἀσκήτευσε στὴν Κερασιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου καὶ ἐγὼ διαμένω) ἑρμηνεύει μὲ τὸν Πνευματικὸ νόμο τὴν μεγάλη ἀδικία ποὺ ὑπέστη ἐκεῖνος καὶ ἡ ὁποία ἔγινε αἰτία νὰ τὸν ἀγαπήση τόσο πολὺ ὁ Γέροντας.
Αὐτὰ ἔκρινα φρόνιμο νὰ ἀναφέρω σήμερα στὴν Ἀγαπή σας.
Ἣ ἁγιοτόκος γῆ τῆς Καππαδοκίας ἀγάλλεται γιὰ τὸν Ἅγιό μας. Ἂς ἔχουν λοιπὸν καὶ οἱ πατριῶτες του τὴν εὐλογία νὰ διαβάσουν στὴν γλώσσα τους τὸν βίο του καὶ κατόπιν νὰ τὸν μιμηθοῦν, ὥστε νὰ εἶναι μαζί του καὶ στὴν ἄνω πατρίδα. Καὶ αὐτοὶ καὶ ἐμεῖς ἂς ἔχουμε τὴν Εὐχή του. Ἀμήν.

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο πολυπροσωπος και πολυγλωσσος μητροπολιτης Καλαβρυτων μια ολοκληρη ζωη φανερωνει ενα δημοσιο προσωπο απαραδεκτο. Ολοι μας γνωριζομαστε εις αυτον τον τοπον και ολοι μας γνωριζουμε πολυ καλα και το προσωπο του Καλαβρυτων. Ο γενναιος και ηρωϊκος πατηρ Κωνσταντινος Παλαιολογοπουλος ηταν ο μονος κληρικος της επαρχιας του που τον ηλεγξε σφοδρα σφοδρα. Ομως εκεινος με το γνωστοτατο ασυνειδητο σημερινο δεσποτικο υφος και ηθος, ουκ ηβουληθη συνιεναι. Ξεχναει οτι ο Θεος θα τον κρινη σε ολα τα μυχια της καρδιας του και σε ολοκληρη την επι γης διαδρομη του; Δεν θα διαγραφη ευκολα ΤΙΠΟΤΑ, σεβασμιωτατε, καταλαβετε το. Και επειδη δημοσια αμαρτανετε για μια ολοκληρη ζωη, δημοσια και βροντερα ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΤΕ. Ουπω καιρος, πατερ Αμβροσιε.

Έκκληση στον Καλαβρύτων: Ειναι έσχατος καιρός να αποκηρύξετε τις Οικουμενιστικές σας θέσεις.



Τοῦ Σημάτη Παναγιώτη
«Ἄραγε, ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος ποὺ δημοσιεύει τὰ ἄρθρα τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων καὶ τὸν παρουσιάζει ὡς Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο στοὺς πιστούς, τὸν ἔχει ρωτήσει ἂν ἀρνήθηκε ποτέ, ὅσα βλάσφημα οἰκουμενιστικὰ ἔχει δηλώσει ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσεως καὶ Πίστεως! (Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Ὀρθ. Τύπος” ἔχει δημοσιεύσει μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀντορθόδοξες δηλώσεις του, ὅταν πράγματι ἀγωνιζόταν χωρὶς συμβιβασμοὺς γιὰ τὴν Πίστη!).
1.   Γιατί, ἄραγε, ὑποστήριξε ὁ κ. Ἀμβρόσιος μὲ πάθος τὸν ἐρχομὸ τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα;
2.   Πόσο συνδέεται μὲ τὴν ὑποστήριξη αὐτή, ἡ προσπάθεια νὰ δώσει Ὀρθόδοξο ναὸ στὸ Αἴγιο -πέντε χρόνια μετά- σὲ Παπικούς  (ὅπως γράφει στὴν «Ἀπολογία» του ὁ παπα-Κώστας); Πόσο συνδέεται καὶ μὲ ὅσα δήλωσε-δίδαξε τὸ λαὸ πολλάκις ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὅτι «ὁ Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός»! «Ὅτι ὁ παπισμός δὲν εἶναι αἵρεση»! Πόσο θεολόγος καὶ Ποιμένας εἶναι ἕνας Ἐπίσκοπος, ὅταν διδάσκει στὸ λαὸ ὅτι οἱ κακοδοξίες αὐτὲς περὶ Παπισμοῦ εἶναι θεολογούμενα; Γράφει: Αὐτὰ «εἶναι  τὰ  λεγόμενα “θεολογούμενα”… Κάποια στιγμὴ ἡ  ἐκκλησία θὰ ἀποφασίσει»! Ὅταν διδάσκει ὅτι «οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα»; Ὅτι «τὸ  Filioque εἶναι μία ἀπὸ τὶς θεολογικὲς  διαφορές μας. Εἶναι  θέμα  ἑρμηνείας. Δὲν  εἶναι  αἵρεσις· …μὰ δὲν εἶναι αἵρεσις…  Ἀλλά, ἂν τὸ στέλλει τὸ Ἅγ. Πνεῦμα ὁ Πατὴρ  καὶ ὁ Υἱός,  ἐγὼ δὲν ἤμουνα σύμβουλος ἐκεῖ γιὰ νὰ δῶ τί ἔγινε. Δὲ θὰ σᾶς διδάξω ποτὲ ὅτι ὁ Πάπας εἶναι αἱρετικός»!
3.   Γιατί ἀμφισβητεῖ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Δίδαξε: «Δὲν ὑπάρχει ἀπόφαση ποὺ νὰ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ». Καὶ ὅτι «Ἕνας ὁ ὁποῖος  ὁμολογεῖ τὸν  Τριαδικὸ Θεὸ εἶναι χριστιανός, καὶ μπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, μπορεῖ νὰ εἶναι Καθολικός,  μπορεῖ νὰ εἶναι Διαμαρτυρόμενος»! (Τί παραπάνω λένε οἱ πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;).

 ΕΝΑΣ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΑΠΑΣ
ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ
ΜΗΤΡ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ!

 Σχεδὸν πέρασε ἕνας μήνας ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ π. Κωνσταντίνου Παλαιολογόπουλου, τοῦ μοναδικοῦ ἀντι-Παπικοῦ καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστῆ ἱερέα τοῦ Αἰγίου, ποὺ διώχθηκε γιὰ τὶς ὀρθόδοξες θέσεις του καὶ τοὺς ἀγῶνες του, ὅσο κανεὶς ἄλλος παπὰς στὴν Μητρόπολη Καλαβρύτων, ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο.
Εἶχα τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἔχω πνευματικὸ καὶ ἐξομολόγο 25 περίπου χρόνια, νὰ εἶμαι 20 χρόνια κατηχητὴς στὴν Ἐνορία του καὶ νὰ δακτυλογραφήσω ἑκατοντάδες κείμενά του (διατηρῶ πολλὰ ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα χειρόγραφα), ὑπὸ τὴν καθοδήγησή του δέ, ξεκίνησα σιγά-σιγὰ νὰ δημοσιεύω καὶ κάποια δικά μου κείμενα.
Δίνω αὐτὲς τὶς λίγες πληροφορίες γιὰ νὰ κατανοήσει ὁ ἀναγνώστης τὴν ἀγανάκτησή μου, ὅταν ἔμαθα πώς, κατὰ τὴν νεκρώσιμη ἀκολουθία, ἐκφωνήθηκαν ἐπικήδειοι λόγοι ἀπὸ προσφιλεῖς ἱερεῖς, ποὺ γνώρισαν ἀπὸ κοντά τοὺς ἀγῶνες του καὶ τοῦ συμπαραστάθηκαν ποικιλοτρόπως, ἰδίως κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἀσθενείας του, ἀλλὰ μὲ τοὺς λόγους τους αὐτοὺς σκιαγράφησαν ἕναν ἄλλο παπα-Κώστα. Ἀποσιωπήθηκαν, δηλαδή, στοὺς ἐπικήδειους λόγους οἱ ἀντι-Παπικοὶ καὶ ἀντι-Οἰκουμενιστικοί του ἀγῶνες καὶ οἱ διώξεις του ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο· ἀποσιωποιήθηκε ἡ γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀποστασιοποίηση ἀπὸ τὸν κ. Ἀμβρόσιο, καὶ ἡ μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος ἀποτείχισή του ἀπ’ αὐτόν, πρὶν οἱ ἀσθένειές του τὸν ἀναγκάσουν νὰ ἀποτραβηχτεῖ.
Κι αὐτὴ ἡ παραποίηση τῆς ἱστορικῆς του πορείας ἔγινε, γιὰ νὰ μὴν ἔρθουν σὲ σύγκρουση οἱ ὁμιλητὲς μὲ τὸν Δεσπότη τοῦ Αἰγίου, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἐξουσία! Ἕνας ἐκ τῶν ὁμιλητῶν, μάλιστα, εἶχει καὶ ἰδιαίτερο λόγο· ἤθελε νὰ παρουσιάσει τὸν παπα-Κώστα ὑπάκουο στὴν Ἐκκλησία, ΔΗΛΑΔΗ στὸν Δεσπότη κι αὐτὸ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Γέροντα! Οἱ ἐκφωνήσεις τῶν λόγων ἦταν «καιρὸς» Ὁμολογίας, ἀλλὰ δὲν τὸν ἐκμεταλλεύτηκαν! Τὸ κόστος τοῦ νὰ ἐλέγχεις σήμερα σὲ καιροὺς Οἰκουμενισμοῦ τοὺς ἡγέτες του, εἶναι ἔργο δυσβάστακτο!
Ἔτσι οἱ ὁμιλητές, ἀντὶ γιὰ τὸν ἀγωνιστὴ παπα-Κώστα, παρουσίασαν ἕνα παπαδάκο ὑπάκουο σ’ ἕνα φιλοπαπικὸ Δεσπότη, καὶ ἔγινε προσπάθεια νὰ ἀποδειχθεῖ ὡς ἰσχύον καὶ στὴν περίπτωση τοῦ παπα-Κώστα τὸ Οἰκουμενιστικό-Ζηζιούλιο ἐπισκοποκεντρικὸ σλόγκαν:
Μόνο ὅταν εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸν Ἐπίσκοπο, ἀνήκεις στὴν Ἐκκλησία, ἔστω κι ἂν ὁ Ἐπίσκοπος αὐτὸς δὲν ἐκφράζει τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας!
Δηλαδή, ἐπαναλήφθηκε ἄλλη μιὰ φορά, μιὰ θεατρικὴ παράσταση, σὰν κι αὐτὴ ποὺ παίχτηκε στὴν κηδεία τοῦ ἀείμνηστου ἀγωνιστῆ θεολόγου Νικολάου Σωτηρόπουλου. Τότε ὁ μεγάλος Δεσπότης τοῦ Φαναρίου διέταξε (καὶ ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας ἔντρομος ὑπήκουσε καὶ ἀποδέχτηκε τὶς ἐντολὲς τοῦ αἱρετικοῦ), νὰ κηδευθεῖ ὁ Σωτηρόπουλος (ποὺ ἀντικανονικὰ καὶ παράνομα εἶχε ἀφορίσει), ἀλλὰ ἀπαγόρευσε κατὰ τὴν νεκρώσιμη Ἀκολουθία νὰ ἀκουστεῖ ἡ ἀλήθεια γιὰ τοὺς ἀγῶνες τοῦ Σωτηρόπουλου κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν! Ἀπαγόρευσε στὸν θεολόγο κ. Βλαχογιάννη νὰ ἐκφωνήσει ἐπικήδειο λόγο παρὰ τὶς διαμαρτυρίες του! Ὁ μόνος ἐπικήδειος ποὺ ἀκούστηκε ἦταν ἐκείνος τοῦ π. Δανιὴλ Ἀεράκη, προσαρμοσμένος στὶς ἐπιθυμίες τοῦ Δεσπότη τοῦ Βοσπόρου!

ς ἐκ τούτου ἀναγκάστηκα νὰ δημοσιεύσω δύο κείμενα (ἐδῶ κι ἐδῶ) γιὰ νὰ ἀποκαταστήσω τὴν πραγματικότητα. Τοῦτο ἐνόχλησε σφόδρα τὸν μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιο, ὥστε ἔγραψε καὶ ἀνάρτησε στὴν ἱστοσελίδα του ἕνα κείμενο μὲ ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς καί, χωρὶς νὰ ἀναιρέσει οὔτε λέξη ἀπ’ ὅσα ἔγραψα, ρίχνει τὴ “λάσπη”: ὁ Σημάτης «ΨΕΥΔΕΤΑΙ σε πολλά σημεία! ΨΕΥΔΕΤΑΙ δε ΑΣΥΣΤΟΛΩΣ». Μόνο ποὺ ξέχασε νὰ ἐπισημάνει τὰ σημεῖα στὰ ὁποῖα …ψεύδομαι! Δὲν ἀναφέρει οὔτε …ἕνα γιὰ δεῖγμα!!! Γιατί; Διότι φοβᾶται τὸν διάλογο καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἐλάμβανε! Γιὰ τοῦτο μάλιστα πρόλαβε νὰ γράψει ὅτι δὲν θὰ συνεχίσει τὴν ἀντιπαράθεση, γιὰ νὰ μὲ ἀποτρέψει νὰ ἀπαντήσω. Μόλις δεῖ τὴν ἀπάντηση, ἔχω τὴν αἴσθηση ὅτι θὰ ἀλλάξει γνώμη. Τὸ συνηθίζει!
Ταυτόχρονα μοῦ ἀπέστειλε καὶ μιὰ Ἐπιστολὴ στὴν ὁποία συνεχίζει τὸ ὑβρεολόγιο καὶ …ἰδιωτικῶς καὶ διὰ τῆς ὁποίας ἀποδεικνύει ὅτι δὲν κατάλαβε τίποτα ἀπὸ ὅσα ἔκανε ἐναντίον τῆς Πίστεως τῆς ὁποίας ἐτάχθη φρουρός! Δὲν κατάλαβε γιὰ ποιό λόγο ἐνεργήσαμε, ὅπως ἐνεργήσαμε, ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ ἀειμνήστου π. Κωνσταντίνου!
Ἔτσι ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων:
Α. Δὲν μετανόησε γιὰ τὴν προσπάθειά του νὰ παραχωρήσει Ναὸ σὲ Παπικούς! Δὲν μετανόησε ποὺ συγκάλεσε Ἱερατικὴ Σύναξη μὲ μοναδικὸ θέμα τὴν παραχώρηση αἴθουσας ἢ Ὀρθόδοξου Ναοῦ σὲ αἱρετικούς, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποσπάσει ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς του τὴν συναίνεση, ὥστε νὰ μοιραστεῖ μαζί τους καὶ νὰ μὴ σηκώσει μόνος τὴν κατακραυγή «τῶν γνήσιων πιστῶν», ὅπως εἰρωνεύεται ἐμᾶς ποὺ τότε ἀντιδράσαμε! (Αὐτὰ τὰ γράφει ὁ π. Κων/νος Παλαιολογόπουλος στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” κι ὄχι ἐγώ).
Συνεχίζει νὰ ἐπαναλαμβάνει τὶς ὑποκριτικὲς ἐξηγήσεις καὶ παραπλανητικὲς διαβεβαιώσεις ὅτι δὲν ἔδωσε τελικὰ Ναό, ὡσὰν ἐμεῖς νὰ εἴπαμε ὅτι ἔδωσε. Ἐμεῖς ἀκριβῶς γι’ αὐτὸ ἀγωνιστήκαμε κι αὐτὸ ἀποτρέψαμε: Νὰ ματαιώσουμε τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει στὸν «φραγκόπαπα Βιδάλη» (κατὰ τὴν γραπτὴ μαρτυρία τοῦ ἀείμνηστου π. Κωνσταντίνου), ὥστε τελικὰ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ παράδοση  Ἱεροῦ Ναοῦ στοὺς Παπικούς!  Ἔγραψε σχετικὰ ὁ π. Κωνσταντῖνος γιὰ τὸ θέμα:
«Ισχυρίζεσθε, (Σεβασμιώτατε) ότι εις την Σύναξιν της 8ης Φεβρουαρίου έληξε το θέμα παραχωρήσεως Ναού εις τους Ρωμαιοκαθολικούς και “έχει δηλωθή κατά τον πλέον επίσημον τρόπον ότι εκ μέρους της ιεράς Μητροπόλεως ούτε Ναός ούτε αίθουσα πρόκειται να παραχωρηθή”. Αυτό όμως το γράψατε εκ των υστέρων, επειδή συμφέρει. Ούτε όμως εις την Σύναξιν ειπώθηκε (ὅτι τάχα τὸ θέμα ἔληξε), ούτε εις την δημοσιότητα εδόθη (πριν εμείς ξεκινήσουμε την Διαμαρτυρίαν), ούτε ο Φραγκόπαπας εδήλωσεν εις την συνέντευξίν του, ότι έλαβε τοιαύτην απορριπτικήν του αιτήματός του απάντησιν. [σ.σ. Στὴν Σύναξη ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Ἀμβρόσιος εἶχε ἐπιτρέψει νὰ εἶναι παρὼν ὁ αἱρετικὸς ἱερέας κ. Βιδάλης, ἦταν δὲ παρὼν καὶ ὁ ἀείμνηστος π. Κωνσταντῖνος, μάρτυς ἀδιάψευστος ὅτι ὁ Μητροπολίτης ψεύδεται, δηλώνων ὅτι τὸ θέμα εἶχε λήξει τότε!]
…Την 13/3/2006 ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης εις συνέντευξίν του εδήλωνε: Για “ένα διάστημα μου  είχε  (ΗΔΗ)  παραχωρήσει (εννοεί την Σεβασμιότητά σας) μια αίθουσα στο (εκκλησιαστικό) Ίδρυμα Άγιος Χαράλαμπος. Έκανα 3-4 φορές λειτουργία” εκεῖ. Εξυπηρετήθη, έστω και προσωρινώς, με παραχώρησιν εκκλησιαστικού χώρου ο Φραγκόπαπας κ. Βιδάλης. Και εις την ερώτησιν του δημοσιογράφου: “Το θέμα, από της πλευράς της ιεράς Μητροπόλεως θεωρείται λήξαν. Από την δική σας;” απάντησε ο κ. Βιδάλης: “Σε εμένα δεν μου απάντησε καθόλου (ο Μητρ. κ. Αμβρόσιος). Τι εννοεί λήξαν; Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι ακριβώς εννοεί”.
Κρίμα, Σεβασμιώτατε! Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια γράφετε τὰ ἴδια ἀναπόδεικτα πράγματα! Γράφετε στὴν προσωπικὴ ἐπιστολὴ ποὺ μοῦ ἀποστείλατεὅτι τὸ θέμα ἐθεωρήθη λῆξαν, ἀλλὰ σᾶς διαψεύδει ὁ π. Κωνσταντῖνος· σᾶς διαψεύδει ὁ παπικὸς ἱερέας Βιδάλης ποὺ κουβαλήσατε στὴν Σύναξη τῶν Ὀρθοδόξων Ἱερέων, γιὰ νὰ τοὺς «ἐπηρεάσει» μαζὶ μὲ τὶς δικές σας παρεμβάσεις στὴ Σύναξη (ὅπως πάλι στὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” του γράφει ὁ π. Κων/νος). Σᾶς διαψεύδουν καὶ ἄλλοι, ὅπως στὸ βιβλίο ποὺ μὲ ἀναγκάσατε νὰ συγγράψω, ἔχω ἀποδείξει χωρὶς νὰ τὸ διαψεύσετε!
[Νὰ σημειώσω ἐδῶ, ὅτι προσπαθήσατε νὰ ἐξαναγκάσετε τὸν π. Κωνσταντῖνο, σὲ κάποια συνάντηση ποὺ εἴχατε μαζί του, νὰ ἀνακαλέσει καὶ νὰ ἀποσύρει τὴν “ΑΠΟΛΟΓΙΑ” (ποὺ εἴχαμε δημοσιεύσει, τυπώσει καὶ διανείμει), τότε, στὴν ἀρχὴ τῆς ἀσθένειάς του! Τότε ποὺ εἶχε ἀκόμα δυνάμεις ἀντιστάσεως, καὶ μπόρεσε διπλωματικὰ ἔστω, νὰ ἀρνηθεῖ νὰ τὴν ἀποσύρει πείθοντάς σας (ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύτηκε) ὅτι εἶναι καλύτερο νὰ μὴν γίνει αὐτὴ ἡ Δήλωση ἀνάκλησης, διότι «τὸ θέμα θὰ ἔλθει πάλι στὴν ἐπικαιρότητα καὶ αὐτό, Σεβασμιώτατε, δὲν σᾶς συμφέρει»!]
Β. Ἀναφέρει ὁ Καλαβρύτων στὰ κείμενά του καὶ ὀλίγα τινὰ περὶ Ἀποτειχίσεως. Καὶ ἀποδεικνύει μὲ αὐτὰ ὅτι οὔτε γνώριζε τὴν ὀρθόδοξη Πατερικὴ διδασκαλία περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου καὶ Ἀποτειχίσεως, οὔτε φρόντισε νὰ τὴν μάθει, παρὰ τὴν συζήτηση ποὺ ἔχει ἀνοίξει, παρὰ τὴν σχετικὴ Ἡμερίδα ποὺ ἔγινε στὴν Μητρόπολη Πειραιῶς πρὶν μερικοὺς μῆνες. Μοῦ γράφει:
«Ἐφ’ ὅσον ἔχετε ἀκολουθήσει τὴν ὁδὸν τῆς “Ἀποτειχίσεως” διατί ἀσχολεῖσθε μαζί μας; Διαχωρίσατε τὴν θέσιν σας, ἐξήλθετε ἐκ τῆς μάνδρας τῆς Ἐκκλησίας μας! Διατί ἆραγε συνεχίζετε νὰ ἀσχολῆσθε μαζί μας;».
α) Ἡ Ἀποτείχιση, Σεβασμιώτατε, εἶναι ἐνέργεια ποὺ προβλέπεται ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας Παράδοση καὶ ἔχει μάλιστα κατοχυρωθεῖ καὶ σὲ εἰδικὸ Κανόνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ ἁγίου Φωτίου! Εἶναι δικαίωμα τῶν πιστῶν, καὶ ἡ ἐφαρμογή του δὲν μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία (ὅπως κακόδοξα γράφετε), ἀφοῦ τὸν Κανόνα τὸν θέσπισε ἡ ἴδια ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὅποιος τὸν ἐφαρμόζει, δὲν ἐξέρχεται τῆς Ἐκκλησίας, ἁπλῶς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος τυπικὰ εἶναι ἐντὀς τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν ἰσχὺ τὰ μυστήριά του, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ εἶναι ἐκτὸς τῆς Ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ τὴν ἀθετεῖ. Δέχεσθε Σεβασμιώτατε τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας;
β) Μὲ τὴν Ἀποτείχιση, βέβαια, ὅπως ἀθεολόγητα γράφετε, δὲν σταματάει ὁ ἀγώνας τοῦ πιστοῦ. Συνεχίζεται, ἕως ὅτου νὰ ἐκλείψουν οἱ λόγοι ποὺ τὸν ὁδήγησαν στὴν Ἀποτείχιση. Νὰ παύσει, δηλαδή, ὁ Ἐπίσκοπος νὰ συμμετέχει καὶ νὰ ἀποδέχεται τὰ ψηφίσματα τοῦ Π.Σ.Ε. Νὰ παύσει νὰ πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση. Νὰ παύσει νὰ διδάσκει ὅτι οἱ παπικοὶ ἔχουν μυστήρια καὶ θαύματα...
Γ.  Ἂν τελευταῖα σπάνια ἀναφέρομαι στὸ ὄνομά του, παρότι κείμενα καὶ ἐνέργειές του μᾶς προκαλοῦν, τὸ κάνω γιὰ βασικοὺς λόγους. Διότι ἔχει “δημιουργήσει” τὴν ἐντύπωση καὶ τὴν ἔχει διασπείρει στοὺς συμπατριῶτες μου (καὶ ὅπου ἀλλοῦ διὰ τῶν ἀναρτήσεων τοῦ ἱστολογίου του φτάνουν τὰ ἄρθρα του) ὅτι ἀπὸ ἐμπάθεια ἐνεργῶ ἐναντίον του. Τοῦτο βέβαια δὲν εἶναι ἀληθές. Ἀφήνοντας λοιπόν ἀσχολίαστες πολλὲς ἐνέργειές του ποὺ ἅπτονται τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, εὐελπιστοῦσα ὅτι εἶναι δυνατὸν νὰ διαλύσω αὐτὴ τὴν ἐντύπωση ἀπὸ ὅλους, κυρίως ὅμως ἀπὸ τὸν ἴδιο. Κι ἴσως αὐτὸ βοηθοῦσε νὰ ἀναθεωρήσει κάποιες ἐνέργειές του ποὺ μὲ ὁδήγησαν νὰ ἀπομακρυνθῶ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Ἀμβρόσιο κι ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἀποπροσανατολιστικὰ καὶ δόλια ἐπαναλαμβάνει. Ὅμως, μὲ τὴν τελευταία ἀπάντησή του μὲ ἀπογοήτευσε καὶ πάλι. Ἀλλὰ καθῆκον μας εἶναι νὰ μὴν ἀπελπιζόμαστε «εἰς τέλος» γιατὶ μόνο ὁ Θεὸς γνωρίζει τὴν πορεία μας καὶ τὴν κατάληξή μας.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, κάνω ἄλλη μιὰ προσπάθεια παρουσιάσεως θεμάτων Πίστεως στὰ ὁποῖα ὁ Μητροποπολίτης Καλαβρύτων, ἀνάγκασε τὸν π. Κωνσταντῖνο καὶ ἐμένα νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ αὐτόν. (Γιὰ τὰ ἄλλα θέματα ποὺ σᾶς ἀφοροῦν προσωπικά, ὅπως ἔχετε διαπιστώσει, ἀποφεύγω νὰ πάρω θέση, γιατὶ αὐτὰ εἶναι «ἄλλου παπὰ Εὐαγγέλιο»!).
Προτείνω, λοιπόν, ὁ Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας νὰ ἀπαντήσει στὰ ἑξῆς θέματα Πίστεως:
1. Στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε, μαζὶ μὲ τὸν Δημητριάδος Ἰγνάτιο,  ἦταν παρὼν ὁ κ. Ἀμβρόσιος ὡς ἕνας ἐκ τῶν ἐπροσώπων (παρατηρητής) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἐκπροσωποῦσε δηλαδὴ τοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς καὶ ὅλους τοὺς πιστούς Ἕλληνες, φυσικὰ κι ἐμένα. Ἐκεῖ (στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε) ἐλήφθησαν ἀποφάσεις ποὺ «δολοφονοῦν» τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Στὸ Porto Alegre συγκεκριμένα, οἱ ἐκπρόσωποί μας δέχθηκαν, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων:
i) Ὅτι τὴν Ἐκκλησία τὴν ἀποτελοῦν ὅλες μαζί, οἱ 350 αἱρετικὲς “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε.», ἀνάμεσα στὶς ὁποῖες ἀριθμεῖται ὡς ἰσότιμος καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου, ἀρνήθηκαν ἐμπράκτως τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως διὰ τοῦ ὁποίου ὁμολογοῦμε «πίστιν εἰς “Μίαν Ἐκκλησίαν”!
ii) Δέχθηκαν, ὅτι ἤδη «εἴμαστε ἑνωμένοι» (ἀοράτως!) μ’ αὐτὸ τὸ συνονθύλευμα τῶν αἱρετικῶν κοινοτήτων, ἀλλὰ ἀποβλέπουμε στὴν ἐπίτευξη “πλήρους ὁρατῆς ἑνότητας”.
iii) Ὅτι ἡ πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν τῶν “ἐκκλησιῶν” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι “διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος”!
iv) Ὅτι αὐτὸ ποὺ ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ὀρθὴ Πίστη, ἡ Παράδοση καὶ ἡ Ἀποστολικὴ διαδοχή, ἀλλὰ τὸ “βάπτισμα”!
Εἶναι σαφὲς ὅτι αὐτὰ ἀποτελοῦν παραδοχὲς αἱρετικῶν πιστευμάτων τῶν Ὁμολογιῶν ποὺ συνανήκουν −μὲ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες− στὸ Π.Σ.Ε. Βέβαια ὁ εὔκολος στὴν εὕρεση προσχημάτων μητροπολίτης Καλαβρύτων −γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν στάση του− ἰσχυρίστηκε ὅτι α) παρότι ἡ μετάφραση μέρους τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. εἶχε δημοσιευθεῖ πρὶν δυὸ χρόνια (τὸ 2007), δὲν εἶχε λάβει τὴν ἐπίσημη ἀπόφαση στὰ χέρια του! (Ὡσὰν τὶς ἑκατοντάδες παρεμβάσεις του γιὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα νὰ τὶς ἔκανε, ἀφοῦ πρῶτα πῆρε ἀπὸ δικαστικὸ κλητήρα ἐπὶ ἀποδείξει τὰ ἐπίσημα ἔγγραφα!), β) ὅτι δὲν ἦταν Ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ Παρατηρητής, καὶ ὅτι, μάλιστα ἔφυγε πρὶν τὴν ὑπογραφὴ τῶν ἀποφάσεων τοῦ Π.Σ.Ε. Αὐτὸ ἀντικειμενικὰ εἶναι σωστό. Ἀλλά…
Κάνουμε τὴν ἑξῆς ὑπόθεση, γιὰ νὰ καταλάβει ὁ ἴδιος ἀλλὰ καὶ ὅσοι διαβάσουν τὸ παρόν, πόσο φτηνὴ εἶναι αὐτὴ ἡ δικαιολογία. Ἐὰν ἦταν ἀκροατὴς σὲ ἕνα Συνέδριο ἢ σὲ ἕνα Δημοτικὸ Συμβούλιο, καὶ ὅταν ἔφευγε αὐτὸ τὸ Συμβούλιο ἔβγαζε ἀπόφαση γιὰ τὴν κατάσχεση κάποιων οἰκοπέδων τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας καὶ κατασκευὴ έκεῖ κινηματογράφου, γυμνιστικοῦ κέντρου καὶ ἄλλων χώρων ψυχαγωγίας, τί θὰ ἔκανε; Θὰ ἀντιδροῦσε δυναμικά, ἢ θὰ ἰσχυριζόταν ὅτι αὐτὸς παρέστη ὡς ἀκροατὴς καὶ ἀπουσίαζε ὅταν ἐλήφθη ἡ ἀπόφαση καὶ ἄρα, οὔτε εὐθύνη ἔχει, οὔτε ὀφείλει νὰ ἀντιδράσει στὴν ἀπόφαση αὐτή; Ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀντιδροῦσε μὲ σφοδρότητα (ὅπως ἔχει ἀντιδράσει σὲ πάμπολλες περιπτώσεις, κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν ἀποφάσεων ποὺ τὶς γνώρισε διὰ μέσου τῶν ἐφημερίδων καὶ τῆς τηλεοράσεως καὶ οἱ ὁποῖες, μάλιστα, δὲν εἶχαν ἄμεση σχέση μὲ τὴν Μητρόπολή του).
Γιὰ χωράφια, λοιπόν, καὶ περιουσιακὰ στοιχεῖα θὰ ἀντιδροῦσε, γιὰ τὴν κατεδάφιση τῆς Πίστεως καὶ τὸ ξεπούλημα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶναι τὸ κύριο καὶ πρώτιστόν του καθῆκον, ἔδειξε ἔνοχη οἰκουμενιστικὴ σιωπή! Γιατί, λοιπόν, γιὰ τὶς ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε (ὅταν τὶς ἔμαθε) δὲν ἀντέδρασε, δὲν ἐξέδωσε ὀργίλες Ἀνακοινώσεις καὶ δὲν ἔδωσε Συνεντεύξεις, ὅπως πολλάκις ἔκανε ἀκόμα καὶ ἐναντίον πολιτικῶν προσώπων καὶ καλλιτεχνῶν; Εἶναι δυνατὸν Ἐπίσκοπος νὰ «ξεσηκώνει» τὸν κόσμο γιὰ ἕνα τραγούδι τοῦ Σάκη Ρουβᾶ(!), νὰ μέμφεται τὸν Πατριάρχη ποὺ ζήτησε «ἕνα μπλουζάκι ἀπὸ τὸ Ρουβᾶ» καὶ νὰ μὴν διαμαρτύρεται τουλάχιστον μὲ τὸν ἴδιο θορυβώδη τρόπο ποὺ συνηθίζει (γιὰ νὰ βρίσκεται στὸ ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος ἢ γιὰ “ποιμαντικοὺς” λόγους;) γιὰ κορυφαῖα θέματα Πίστεως; Καὶ μὴν μᾶς πεῖ ὅτι περιμένει τὴν ἀντίδραση τῆς Συνόδου (ποὺ σιώπησε ὁμοίως καὶ σιωπᾶ …μακαρίως), γιατὶ θὰ τοῦ θυμίσουμε δεκάδες παρεμβάσεις του παρὰ τὴν σιωπὴ τῆς Συνόδου!!!

Γιὰ νὰ γίνει κατανοητὴ ἡ Οἰκουμενιστικὴ πτώση τοῦ Καλαβρύτων γιὰ τὴν συμμετοχή του στὸ Συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε. στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε (συμμετοχὴ ἀναγνώρισης τῶν «ἐκκλησιῶν»), ποὺ

δυστυχῶς γίνεται φανερὰ καὶ σιωπηρὰ καὶ ἀπὸ ὅλους τοὺς «Ὀρθόδοξους» Ἐπίσκοπους,  ἂς θυμηθοῦμε τί ἔγραψε ἕνας Ἅγιος κι ὄχι ὁ −κατὰ τὸν εἴρωνα Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο− «γνήσιος ορθόδοξος χριστιανός Σημάτης» ποὺ «δια την Ιεράν Μητρόπολιν τυγχάνει ανύπαρκτον πρόσωπον!», ὡς «"αδέσποτο"  πρόβατο» ποὺ ἔχει τὸ «μικρόβιο της μισανθρωπίας»!
Ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος:
«Έως πότε θα εξευτελίζωμεν δουλικώς την Αγίαν μας Ορθόδοξον Εκκλησίαν δια της οικτρώς και φρικωδώς αντιαγιοπαραδοσιακής στάσεώς μας έναντι του Οικουμενισμού και του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλιου Εκκλησιών; Εντροπή καταλαμβάνει πάντα ειλικρινή Ορθόδοξον» γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ὀρθ. Ἐκκλησία «αποτελεί οργανικόν μέρος του Π.Σ.Ε.». Αυτή η απόφασις είναι φρικαλέα. Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί  της Ιεράρχαι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Π.Σ.Ε. (που) αποτελείται από 263 αιρέσεις, το οποίον, κατ’  αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία»; Το οποίον ουδέν άλλο είναι ειμή αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας–ειδωλολατρείας.
Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!».
Καὶ πότε ἔγραψε ὁ Ἅγιος αὐτά, τὰ περὶ «ἀνηκούστου προδοσίας»; Πρὶν 50 περίπου χρόνια! Πρὶν τὸ Μπάλαμαντ! Πρὶν τὸ Πόρτο Ἀλέγκρε!! Πρὶν τὸ Πουσάν!!! Πρὶν τὶς ἀδιάλειπτες συμπροσευχές, τὶς ὁποῖες καὶ ὁ Καλαβρύτων μετὰ βδελυγμίας ἀπορρίπτει (ὅπως τουλάχιστον δηλώνει στὴν τηλεοπτικὴ Συνέντευξη στὸ AXION TV!).
Μετὰ ἀπ’ αὐτά, ποιά ἀπάντηση ἔχει ὁ Καλαβρύτων; Γιατί δὲν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε., ἡ συμμετοχὴ στὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Πίστεως; Γιατί τουλάχιστον, ὅταν τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία, ὑπήκουσε στὴν Ἱεραρχία ποὺ τὸν «διέταξε» νὰ κάνει κάτι ἀντίθετο ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ πῆγε ἐκεῖ ὡς παρατηρητής; (Καὶ κάτι γιὰ ὅσους πιστοὺς γνωρίζουν καὶ κοινωνοῦν μὲ τὸν Μητροπολίτη ὡς πρὸς Ὀρθόδοξο: Τὰ μέλη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς Μητροπόλεως Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας, ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅτι διὰ τοῦ Ἐπισκόπου ποὺ μνημονεύεται στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ποὺ λειτουργοῦνται, συνανήκουν στὸ Π.Σ.Ε. γιὰ τὸ ὁποῖο εἶπε τὰ παραπάνω ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος;).
2. Μὲ τὴν Συνέντευξη −ποὺ παρατίθεται στὸ τέλος ἀπὸ τὸ π. “Θεοδρομία”, Οκτ-Δεκ. 2001, τ. 4, σελ. 140 εξ.− ὁ κ. Ἀμβρόσιος πληροφορεῖ, δηλώνει καὶ διδάσκει τὰ παρακάτω:
1.   Δηλώνει τὸν Ἰούνιο τοῦ 2001 ὅτι «Δὲν ἀντέδρασα στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα. Ἁπλῶς συζητούσαμε τὸν τρόπο ὑποδοχῆς του»!  Ὅμως στὸ περιοδικὸ τῆς Μητροπόλεως “ΔΙΑΚΟΝΙΑ  και  ΜΑΡΤΥΡΙΑ” 43, δημοσιεύεται ἡ ὁμιλία του στὴν Δ. Ἱ. Σύνοδο, ὅπου ἐγίνετο συζήτηση γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα λίγους μῆνες νωρίτερα. Ἡ ὁμιλία ἐκείνη ἀποδεικνύει ὅτι ἡ δήλωση τοῦ Ἰουνίου εἶναι ἕνα ψέμα, ἀφοῦ ἄλλα εἶχε πεῖ στὴ Σύνοδο τὰ ἑξῆς ἐκπληκτικὰ καὶ ἀποκαλυπτικά:
      «Ένα ΝΑΙ (στὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα) θα διχάση τον Λαό. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ: Ένα ΟΧΙ, θα ανασχέση λοιπόν τα επεκτατικά σχέδια του Πάπα. Ένα ΟXΙ θα στέρηση από τον Ποντίφηκα το προνόμιο να εμφανίζεται ως Παγκόσμιος Θρησκευτικός Ηγέτης!». Καὶ παλαιότερα εἶχε γράψει: «Σήμερα ὁ κίνδυνος προέρχεται ἀπὸ τὸν Χριστιανό(;) Πάπα τῆς Ρώμης!» ποὺ θέλει νὰ καθυποτάξει μὲ «ὕπουλο τρόπο τοὺς Ὀρθοδόξους! Ὁ Πάπας εἶναι ἐγκληματίας Πολέμου! Ὁ Πάπας μισεῖ θανασίμως τοὺς Ὀρθοδόξους, ὑπονομεύει κάθε τι τὸ Ὀρθόδοξον» (Μπουγάτσου Ἰω., Εἴκοσι ἔτη Ἀρχιερατείας τοῦ κ. Ἀμβρόσιου, 1978-1998, ἐκδ. Ἱ. Μ. Μεγ. Σπηλαίου, σελ. 185-187).
Τι ἔγιναν ὅλα αὐτὰ μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα;
2.    Δηλώνει τὸν Ἰούνιο τοῦ 2001 ὅτι «Πάπας δὲν εἶναι αἱρετικός, εἶναι σχισματικός! Ὅταν στὸ Αἴγιο λαϊκὸς μέσα «στὸ  Ἱερὸ   μου  είπε:  “Σεβασμιώτατε,  είσθε  αιρετικός», γιατὶ ἀποδέχεσθε ὅτι ὁ Πάπας ἔχει ἱερωσύνη καὶ δὲν εἶναι αἱρετικός, «ύψωσα  φωνή  μέχρι  του ουρανού… ωρυόμουν  κυριολεκτικά  μέσα  στο  Ιερό… Έκανα  εκείνο  που  λέγει  ο  Κύριος(!!!): “οργίζεσθε  και  μη  αμαρτάνετε”,  διότι  αυτή  η κατηγορία  με  προσέβαλε  και  ήθελα  να  την  αποσείσω  από  πάνω  μου". Αυτά  τα  θέματα  περί  του  αν  είναι  αίρεση  ο  παπισμός  είναι  τα  λεγόμενα  θεολογούμενα”…  Κάποια  στιγμή  η  εκκλησία  θα  αποφασίσει.  Δεν  υπάρχει,  λοιπόν  απόφασις  Οικουμενικής  Συνόδου   που  να  λέει:  ο  Πάπας  είναι  αιρετικός.  Δεν  υπάρχει  απόφαση  που   να  ομιλεί  για  την  παναίρεση  του  οικουμενισμού».
3.     Ὁ Ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Καλαβρύτων ἀποφαίνεται: Οἱ ὀρθόδοξοι ἔχουμε ἀποδεχτεῖ ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἔχουν Ἀποστολικὴ διαδοχή, καὶ Μυστήρια, καὶ Βάπτισμα καὶ θαύματα!
4.    Διδασκαλία Ἀμβρόσιου γιὰ τὸ τί εἶναι αἵρεση καὶ σχίσμα: «Και  ποια  είναι  η  διαφορά    -να  το  ξέρει(!!!)  κι  ο  κόσμος-   ανάμεσα  στην  αίρεση  και  το  σχίσμα…
Αιρετικός  είναι  αυτός  που  αρνείται  το  δόγμα  της  Αγ.  Τριάδος… Ένας  ο  οποίος  ομολογεί  τον  Τριαδικό  Θεό  είναι  χριστιανός,  και  μπορεί  να  είναι  Ορθόδοξος,  μπορεί  να  είναι  Καθολικός,  μπορεί  να  είναι  Διαμαρτυρόμενος (σ.σ. τι παραπάνω λένε οἱ πρωτοκλασᾶτοι Οἰκουμενιστές;). Και  αιρετικός  είναι  ο  Χιλιαστής,  ο  οποίος  λέει:  ο  Χριστός  δεν  είναι  Υιός  του  Θεού,  είναι  άνθρωπος,  που  έγινε  Θεός(!!!)  Παναγία  δεν  εγέννησε  Θεόν  και  άνθρωπο,   τον  Θεάνθρωπον  Ιησούν,  εγέννησε  άνθρωπον  θεοποιηθέντα…(!!!) Και  ο  Χιλιαστής  δεν  κάνει  το  σημείο  του  Σταυρού… Αυτό  είναι  αίρεσις.
Το  άλλο  είναι  σχίσμα,  δηλαδή,  διαφωνήσαμε  σε  δογματικά  θέματα  και  σχίστηκε  το  πράγμα… και  είναι  δυο  κομμάτια,  είναι  τρία  κομμάτια… Αίρεσις  είναι  η  άρνησις  του  Τριαδικού  δόγματος.  Το  άλλο  είναι  χριστιανός  “εν  πλάνει”… (σ.σ. νά, λοιπόν, ἡ  ἐξαπάτηση τῶν ἀγνοοούντων χριστιανῶν, ἡ διαστροφὴ τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων: ἄλλο αἵρεση, ἄλλο πλάνη!) Ε,  ο  καθολικισμός  δεν  είναι  αίρεση  μ’  αυτήν  την  έννοια,  είναι  σχίσμα.  Και  γι  αυτό  έχουν  μυστήρια,  γι  αυτό  μεταλαμβάνουν  των  αχράντων  μυστηρίων,  γίνονται  θαύματα  στην  εκκλησία  τους. Δε  θα  σας  διδάξω  ποτέ  ότι  ο  Πάπας  είναι  αιρετικός.  Είναι  σχισματικός» μόνο. (Ζαλιστήκατε ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ θεολογία καὶ διδασκαλία τοῦ Μητροπολίτη Καλαβρύτων Ἀμβρόσιου; Μήπως αὐτὲς οἱ διδασκαλίες δὲν εἶναι αἱρετικὲς καὶ Οἰκουμενιστικές;).
5.    Διδασκαλία Ἀμβρόσιου γιὰ τὸ Filioque: «Το  Filioque  είναι  μία  από  τις  θεολογικές  διαφορές  μας.  Λέει  ότι  το  “εκ  του  Πατρός  και  του  Υιού  εκπορευόμενο”…,    είναι  ανθρώπινες  εκφράσεις,  να  εκφράσουμε  τη  σύσταση  του  Θεού…  Ε,  δεν  είναι  αναίρεσις  του  δόγματος  της  Αγ. Τριάδος;  Είναι  θέμα  ερμηνείας… Δεν  είναι  αίρεσις·  …μα  δεν  είναι  αίρεσις… Η  ουσία  είναι  ότι  δεν  αθετείται  η  θεότης  του  Αγ.  Πνεύματος  στη  διδασκαλία  του  Filioque.  Αυτό  που  ερευνάται  είναι  πώς  αποστέλλεται,  πώς  εκπορεύεται   το  Άγ.  Πνεύμα
…Ο  Υιός  ήλθε  στον  κόσμο…  Το  Άγ.  Πνεύμα  έρχεται  μετά την  Ανάληψη  του  Υιού  εις  την  Πεντηκοστή.  Αυτό   είναι  η  οικονομία  του  Θεού. Αλλά,  αν  το  στέλλει  το  Άγ.  Πνεύμα  ο  Πατήρ  και  ο  Υιός,  εγώ  δεν  ήμουνα  σύμβουλος  εκεί  για  να  δω  τι  έγινε.
Εἶναι δυνατὸν ὁ π. Κωνσταντῖνος νὰ ἀρνήθηκε τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἀποδέχτηκε τὸν Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο ποὺ ἐμμένει στὰ παραπάνω, χωρὶς νὰ τὰ διορθώσει δημόσια, ὅπως δημόσια τὰ ἐκστόμισε; Ἀσφαλῶς ὄχι. Τότε μὲ ποιό δικαίωμα ἀσχημονεῖ ὁ Καλαβρύτων στὴν μνήμη του καὶ παρουσιάζει τὸν π. Κωνσταντῖνο, ὅτι ἀναγνώρισε, τάχα, τὸ λάθος του; Ἂν τοῦ ζήτησε συγνώμη θὰ τὸ ἔκανε γιὰ κάποιους λάθος χειρισμοὺς κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀγῶνα του, ἢ ἐπειδὴ ἡ ἀσθένειά του πλέον, δὲν τοῦ τὸ ἐπέτρεπε νὰ συνεχίσει τὸν πόλεμο. Κι ἐγὼ προσωπικά, καὶ ἄλλα πνευματικά του τέκνα εἶχαν διαπιστώσει τὴν δυσκολία αὐτὴ τοῦ παπα-Κώστα λόγῳ τῶν πολλῶν ἀσθενειῶν του, ποὺ τὶς ὑπέμενε παραδειγματικά, ἀλλὰ δὲν εἶχε τὸ κουράγιο τῆς ἀντιπαραθέσεως πλέον.
Πάντως, ἐφ’ ὅσον δὲν ἄφησε γραπτὴ δήλωση, στὴν ὁποία νὰ δηλώνει ὅτι ἀρνεῖται τοὺς ἀγῶνες του καὶ δέχεται ὅσα ἀθεολόγητα δίδαξε ὁ Καλαβρύτων, εἶναι ἀσέβεια στὴν μνήμη του, πνευματικά του τέκνα καὶ ὁ ἴδιος ὁ Καλαβρύτων νὰ ἐκμεταλλεύονται προσωπικὲς στιγμὲς ἑνὸς ἀσθενοῦς, καὶ μὲ τὴν ἐπίκληση αὐτῶν νὰ ἀμαυρώνουν τοὺς ἀγῶνες μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς.
Καὶ ἀκόμα· τὸ πῶς παρουσιάζει ὁ Καλαβρύτων τὸ ὅλο θέμα, εἶναι ἄνευ σημασίας· θὰ εἶχε κάποια σημασία, ἂν ὁ ἴδιος διόρθωνε τὰ δογματικὰ λάθη ποὺ ἔχει ἐκστομίσει, τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν δημοσιευμένα, ὡς τεκμήρια ἀδιάψευστα, στὸ περιοδικὸ «Θεοδρομία» τοῦ 2006 καὶ τὰ ὁποῖα ὁ ἴδιος δὲν τόλμησε νὰ διαψεύσει, διότι ὑπάρχουν γραμμένα καὶ σὲ Βίντεο! Ἐφ’ ὅσον μένει ἀμετανόητος ὡς πρὸς αὐτά, ποιά ἀξιοπιστία ἔχει ὁποιαδήποτε δήλωσή του, ὅταν μάλιστα αὐτὴ τὴ χρησιμοποιεῖ γιὰ νὰ …δικαιολογήσει τὰ ἐξόφθαλμα θεολογικὰ λάθη του;
Μένω σ’ αὐτά, καὶ στὴ συνέχεια παραθέτω:
1.   Τὸ σχολιαζόμενο κείμενό του μὲ τίτλο, «ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ, ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΣΗΜΑΤΗ! +Αρχιμ. ΚΩΝΣΤ. ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΠΟΥΛΟ» ποὺ βρίσκεται στὴν διεύθυνση:
2.   Τὴν παρακάτω Ἐπιστολὴ ποὺ μοῦ ἔστειλε.
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου