Σάββατο 30 Μαΐου 2015

ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΝΩΣΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ! Αυτό δεν είναι "διακοινωνία" Σεβασμιώτατε κ. Σεραφείμ; Τι υποσχέθηκες ότι θα κάνεις σε τέτοια περίπτωση;


ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ Η ΕΝΩΣΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ! 

Αυτό δεν είναι "διακοινωνία" Σεβασμιώτατε κ. Σεραφείμ; 

Τι υποσχέθηκες ότι θα κάνεις σε τέτοια περίπτωση;





π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἔχουν δηλώσει ὅτι ἡ «Ἕνωσις» τῶν Ἐκκλησιῶν ἔχει γίνει ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι κοινωνοῦν μεταξύ τους. Αὐτὸ τὸ γνωρίζουν καὶ οἱ ἄλλοι ἀντι-Οἰκουμενιστὲς Πατέρες.
Τώρα, ἔρχεται κι ὁ «ὈρθόδοξοςΤύπος» (ἡ ναυαρχίδα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν) νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσει ἄλλη μιὰ φορά. Τοῦτο σημαίνει −σὲ ἁπλὰ ἑλληνικά− ὅτι οἱ «Ὀρθόδοξοι» ἡγέτες ἔχουν προδώσει τὴν Πίστη! Διδάσκουν καὶ διευκολύνουν τὴν μετάδοση τοῦ μικροβίου τῆς αἵρεσης!
Καὶ παρόλα αὐτά, οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς κοινωνοῦν μὲ τοὺς προδότες τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἀρνοῦνται νὰ ἀπομακρυνθοῦν ἀπ’ αὐτοὺς καὶ αὐτὸ συνιστοῦν καὶ στὸ ποίμνιο!
Καὶ τί συνιστοῦν; «Ἀδέλφια µας ἀγρυπνεῖτε!»!!! Πάλι σὲ ἁπλὰ ἑλληνικά: «κρατᾶτε τὸ φανάρι» τῆς προδοσίας! Καλύψτε τοὺς προδότες "ἄχρι καιροῦ"!
Καὶ παρὰ τὴν ἀπόλυτη συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὸν μολυσμὸ ποὺ μεταδίδουν οἱ αἱρετικοί καὶ τὴν ἀναγκαία γιὰ τὴν σωτηρία μας ἀπομάκρυνση ἀπ' αὐτούς, μὲ τὸν καθησυχαστικὸ λόγο τους οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς διδάσκουν:
Μὴ φοβᾶσθε. Δὲν παθαίνετε τίποτα, ἂν διδάσκεσθε, καὶ ἐπικοινωνεῖτε, καὶ κοινωνᾶτε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς!
Τραγέλαφος!

Ἡ χθεσινὴ δημοσίευση τοῦ «Ὀρθόδοξου Τύπου»:
Παπικὸς καρδινάλιος εἰς ἀναστάσιµον ὀρθόδοξον θείαν Λειτουργίαν!
 ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ σχόλιό µας εἴχαµε ἀναφερθεῖ σὲ ἀπαράδεκτες οἰκουµενιστικὲς ἀπρέπειες. Μία ἀπὸ τὶς πλέον ἀπαράδεκτες ἦταν αὐτὴ τοῦ «ἁγίου» Βοστώνης κ. Μεθοδίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει «µετὰ τῆς κουστωδίας» του στὸν παπικὸ ναὸ τῆς πόλεως, κατὰ τὴν Μ. Τρίτη τῶν παπικῶν, γιὰ νὰ παραστεῖ στὸν «καθαγιασµὸ» τοῦ «ἁγίου ἐλαίου», νὰ µιλήσει καὶ νὰ ἀποκαλέσει τὸν πρώην πάπα Παῦλο ΣΤ΄ «εὐλογηµένο»! Τὸ ἀλισβερίσι ὅµως δὲν σταµάτησε ἐκεῖ ἀφοῦ «Ἀνταπόδοση τῆς ἐπισκέψεως ὑπῆρξε ἡ παρουσία τοῦ Ρωµαιοκαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βοστώνης, καρδιναλίου Sean O΄ Malley, στὸν Ὀρθόδοξο καθεδρικὸ Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισµοῦ τῆς Βοστώνης στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ καρδινάλιος  Ὁ’ Malley µάλιστα συµµετεῖχε κατὰ τρόπο λειτουργικὸ στὴν Ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως, καθότι ἀνέγνωσε τὸ ἑωθινὸ εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως στὴν ἀγγλικὴ γλώσσα ἀµέσως µετὰ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Βοστώνης Μεθόδιο, ὁ ὁποῖος προέστη τῆς Ἱερῆς Ἀκολουθίας»! Εἶναι ὁλοφάνερο πὼς ὁ «ἅγιος» Βοστώνης θεωρεῖ τὸν µεγαλοφραγκόπαπα ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γι’ αὐτὸ συλλειτουργεῖ µαζί του. ∆ὲν ὑπάρχει γιὰ ἐκεῖνον «σχίσµα», ἀλλὰ ἔκαµε τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» ἐρήµην τῆς Ἐκκλησίας! Μὴ ἔχετε ἀµφιβολίες, ἡ «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» ἔγινε στὰ «ὑψηλὰ κλιµάκια»! Τὸ µόνο ποὺ ἀποµένει εἶναι νὰ τὴ «σερβίρουν» καὶ στὴ βάση! Ἀδέλφια µας ἀγρυπνεῖτε!
 

Η ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΞΕΩΣ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠ. ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟ!

Η ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΞΕΩΣ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠ. ΡΑΣΚΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟ!


Εἶναι σαφεῖς οἱ θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. Ἀποδέχεται λεκτικὰ ὅτι ὁ «κοινωνῶν ἀκοινωνήτω, ἀκοινώνητος ἔσται». Κι ἔχει σημασία ὅτι αὐτή του ἡ θέση του δὲν ἀνάγεται στὸ 2000 ἢ τὸ 2007, ἀλλὰ τὸ 2014. Εἶπε:
«Ὑπάρχουν δικοί μας ὀρθόδοξοι, συμπαθοῦντες τοὺς Εἰκονομάχους. Κι ἔχοντες κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους Προτεστάντες. Σὲ κανένα Προτεσταντικὸ Ναὸ μέσα (δέν) ὑπάρχει Ἁγία Εἰκόνα. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά· καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους!
Πῶς νὰ ἀναθεματίσουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἡ Ἱεραρχία μας –ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν–, πῶς νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀκουστοῦν τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι θὰ ἀναθεματίζουν τοὺς ἑαυτούς τους, γιατὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους· δὲν τοὺς ἀναθεματίζουν, δὲν τοὺς ἀποκηρύσσουν, ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε. Τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεώς μας διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ διαρκῶς βαθαίνει».
(Ἀπομαγνητοφώνηση ἀπό:     http://aktines.blogspot.gr/2014/03/2014_10.html).

Τάδε ἔφη ὁ π. Θ. Ζήσης: «εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε. ἔχουμε κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους»!!!

«Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ, ἀκοινώνητος ἔσται» λοιπόν. Ἐδῶ ἔγκειται ἡ τραγικότητα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Καὶ ἡ ἀνάγκη τους νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀντιφατικότητα τῆς στάσεώς τους ἀπέναντι στοὺς ἡγήτορες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἱεράρχες μὲ τοὺς ὁποίους κοινωνοῦν. Ἐπειδὴ δὲν θέλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, τὴν ἀλλάζουν …μετα-πατερικά!

Εἶναι γιὰ τοῦτο σαφὴς ἡ σχιζοφρένεια ποὺ εἰσήγαγαν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς (ἱστολόγοι καὶ ἱερωμένοι) στὸ χῶρο τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀμπελοφιλοσοφοῦν, κηρύττουν, συγγράφουν καὶ ὑπογράφουν «Ὁμολογίες Πίστεως»· μᾶς προσφέρουν βέβαια καὶ πολύτιμο ὑλικό, ἀφοῦ ἐπισημαίνουν αἱρετικὲς ἀποκλίσεις –καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ βοηθοῦν στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα− ἀλλὰ ξέρουν νὰ βλέπουν τὰ λάθη τῶν ἄλλων μόνο· τὸ δικό τους τεράστιο λάθος-διδασκαλία-πρακτική, ποὺ συνίσταται στὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους κατὰ τὰ ἄλλα καταδικάζουν, αὐτὸ ἀρνοῦνται νὰ τὸ δοῦν. Διότι κοινωνοῦν μὲ τοὺς ἀκοινώνητους παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Αὐτοὺς ποὺ ἀνήκουν στὸ Π.Σ.Ε.! Αὐτοὺς ποὺ κηρύττουν Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες! Ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦν παρὰ νὰ ἔχουν διπλῆ πρακτικὴ ἐκκλησιολογία, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν πλάνη τους αὐτή.

Οἱ σκέψεις αὐτὲς γράφονται μὲ ἀφορμὴ δυὸ κείμενα ποὺ δημοσιοποίησε ἡ «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» τῆς Γατζέας. Τὸ πρῶτο μὲ τίτλο «Νέα Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού της Ρουμάνικης Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους» (ἐδῶ)

καὶ τὸ δεύτερο μὲ τίτλο «Η "Σύναξη Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών" για την αποσχιστική ενέργεια του επισκόπου Αρτεμίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας» (ἐδῶ).


Σεβαστοί Πατέρες της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών»: πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παρουσιάζετε δύο ἐκκλησιολογίες τὴν ἴδια μέρα, στὰ δύο κείμενα ποὺ δώσατε πρὸς δημοσίευση;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ (προσ)υπογράφετε ἐπαναπαυόμενοι τὴν «Νέα ὁμολογία Πίστεως» τῶν Ρουμάνων ἀδελφῶν μας (ποὺ γι’ αὐτοὺς μὲν ἀποτελεῖ τόλμημα, ἕνα βῆμα ἐμπρός, γιὰ σᾶς δὲ ἕνα βῆμα πίσω!) κι ἐκεῖ νὰ λέτε:
«Ἀποκηρύττουμε ὡς παναίρεση καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὸν Οἰκουμενισμὸ ὑπὸ ὅλες τὶς μορφές του… Ἂν οἱ ἠθικὲς ἁμαρτίες χωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό, ἀκόμη περισσότερο ἡ αἵρεση»,
ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει στὴν αἵρεση, νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν αἱρετικὴ γραμμή, στοὺς ἔχοντας διατυπώσει κακοδοξίες!
Νὰ ἐπιστρέψει δηλαδὴ στὴν Σερβικὴ Ἐκκλησία ποὺ ἕνα τμῆμα της ἔχει φανερὰ ἀποδεχθεῖ διὰ λόγων καὶ πράξεων τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ἕνα ἄλλο τμῆμα της τὸν ἔχει ἀποδεχθεῖ σιωπηρά, ἀφοῦ δὲν ἀντιδρᾶ στὴν αἵρεση; [Αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς πράξεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ράσκας Ἀρτεμίου, ποὺ πλέον τὸν κατηγορεῖτε γιὰ σχίσμα (θὰ τὸ κάνουμε συντομότατα), στὸ ὁποῖο τὸν ἔσπρωξε ἡ Σερβικὴ Σύνοδος].
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε: «Ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀποκηρύττουμε καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὶς ποικίλες αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες μόλυναν ἀρκετὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ταυτόχρονα νὰ συμβουλεύετε τὸν Σεβ. Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει στοὺς μολυσματικούς;
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε: «Γι’ αὐτὸ ἀποστασιοποιούμαστε ἀπὸ τὶς θέσεις τους (ἐνν. τοὺς Οἰκουμενιστές) καί… ἐπιπλήττουμε τοὺς ἐκπροσώπους τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι κάνουν δογματικοὺς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποστηρίζουν ἐκκλησιολογικὲς αἱρέσεις στὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκευτικὸ διάλογο» καὶ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ ἐσεῖς ἐπιπλήττετε, ἀντὶ νὰ ἐπιπλήττετε αὐτοὺς γιὰ τὶς πλάνες τους καὶ νὰ τοὺς προτρέπετε νὰ τὶς ἀρνηθοῦν και, ἀφοῦ τὸ κάνουν ἐν μετανοίᾳ, τότε μάλιστα, νὰ καλέσουν τὸν Σεβ. Ἀρτέμιο γιὰ νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα ποὺ δημιούργησαν;
Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε:  «ἐμεῖς, ὡς ζωντανὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀπορρίπτουμε καὶ ἀποστασιοποιούμαστε ἀπὸ ὅλες τὶς πράξεις, τὶς ὁποῖες καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία» καὶ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐσεῖς (ὑποτίθεται) ἔχετε ἀποστασιοποιηθεῖ;
Διαφέρει σὲ κάτι ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Φανάρι, ἐφ’ ὅσον κοινωνεῖ μαζί του, χωρὶς νὰ τολμήσει νὰ ἀπαιτήσει νὰ ἀποστεῖ ἀπὸ τὶς αἱρέσεις του; Δὲν ἰσχύει γι’ αὐτοὺς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἔσται»; Μερικοὶ ἀπὸ σᾶς (ὡς νέο-πατερικοί) τὸ διατυπώνετε λεκτικά, ἀλλὰ στὴν πράξη ὅλοι σας τὸ καταστρατηγεῖτε! Καὶ δὲν δέχεστε ὅ,τι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐπὶ αἰῶνες διδάσκουν: τὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ ἐκεῖνον ποὺ κηρύττει αἵρεση!
Γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθεῖτε λοιπὸν καὶ πάλι, αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζεστε στοὺς ὀπαδούς σας, καὶ γιὰ νὰ μὴ μᾶς κατηγορήσετε ἐκ νέου ὅτι ἀπορρίπτουμε ὅλη τὴν Ἐκκλησία, θὰ σᾶς παρουσιάσουμε γεγονότα κι ὄχι δικές μας τοποθετήσεις.
Ἂς δεχθοῦμε ὅτι ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία δὲν καθίσταται συνυπεύθυνη τοῦ Φαναρίου, ἐπειδὴ δὲν ἀντιδρᾶ καὶ δὲν καταδικάζει τὶς κακοδοξίες Ζηζιούλα, Βαρθολομαίου κ.λπ. Ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπέχει τὴν ἴδια κατηγορία τῆς αἱρέσεως;
Ἂς δοῦμε α) τί λέγατε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι πρὶν λίγο καιρό. Μιλούσατε γιὰ αἵρεση στοὺς κόλπους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ «αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους» (οἱ ὁποῖοι δὲν ἀνένηψαν, ἂν καὶ «ἐκπεσόντες τῆς Ὀρθοδόξου γραμμῆς»!) καὶ
Κι ἂς δοῦμε β) τί λέει τὸ ἐνεργὸ μέλος τῆς «Συνάξεώς» σας καὶ τέκνο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὁ μοναχὸς Σεραφείμ, ποιές  αἱρέσεις τοὺς καταλογίζει:
α) Γράφατε συγκεκριμένα σὲ Ἀνακοίνωσή σας τῆς 17-2-2011:
«Ἡ ἄτυπη Σύναξη  Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν στὴν  τελευταία της συνέλευση ἀποφάσισε ὁμόφωνα νὰ συντάξει κείμενο συμπαραστάσεως πρὸς τὸν διωκόμενο νέο ὁμολογητή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἐπίσκοπο Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο... Ἐκτιμοῦμε ἐν πρώτοις ὅτι οἱ ἐπίμονοι ἀγῶνες του …γιὰ τὴν ἀποχώρηση τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν διακοπὴ τῶν θεολογικῶν διαλόγων…, ἀποτελοῦν τὴν βασικὴ αἰτία τῆς ἐναντίον τοῦ ἀκάμπτου καὶ σθεναροῦ ἐπισκόπου πολεμικῆς τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν αἱρετιζόντων Ὀρθοδόξων συνεπισκόπων του» ὡς ἐπίσης καὶ ἡ «ἐκ μέρους του μάλιστα ὑπογραφὴ τῆς …Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅπως ἀπέδειξε περίτρανα ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ…, οἱ ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου ἀπο φάσεις παρεβίασαν καταφώρως πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καὶ …ἀποβαίνουν ἄκυροι...
Λυπούμεθα, διότι τοῦ σατανοκινήτου αὐτοῦ καὶ ἐξοντωτικοῦ πολέμου ἐναντίον τοῦ σεμνοῦ καὶ ὀρθῶς πολιτευομένου, καὶ κατὰ τὴν πίστιν καὶ κατὰ τὸν βίον, ἀληθοῦς ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτου καὶ ποιμένος, ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, ἡγοῦνται τρεῖς ἐπίσκοποι, κατὰ πνεῦμα ἀδελφοί του, ἐκπεσόντες τῆς Ὀρθοδόξου γραμμῆς τοῦ κοινοῦ τῶν τεσσάρων Διδασκάλου καὶ Πατρός, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ἰουστίνου (Πόποβιτς), συμπροσευχόμενοι, συσκεπτόμενοι καὶ συσχηματιζόμενοι μετὰ τῶν παναιρετικῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ἐπὶ βαθυτάτῃ λύπῃ καὶ σκανδαλισμῷ τῶν ἐκτιμώντων πάλαι αὐτοὺς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξων πιστῶν…
Πῶς νὰ ἀνεχθεῖ (ὁ Ἀρτέμιος) τὴν βεβήλωση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων…; Πῶς μπορεῖ νὰ εὔχεται καὶ νὰ ψάλλει, τὸ ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὸ Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, ὅταν …ἀφήνει τὸ ποίμνιό του ἀπροστάτευτο στὶς διαθέσεις τῶν λύκων;
…Ό Μέγας Ἀθανάσιος εὑρεθεὶς στὸ στόχαστρο τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Ἀρείου καὶ ὑποστὰς μακροχρόνιους διωγμοὺς καὶ ἐξορίες (σ.σ. ὅπως καὶ ὁ Ἀρτέμιος) ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κωνστάντιο καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν τότε ἐπισκόπων γράφει ὅτι ὁ Διάβολος, ἐπεὶ μηδὲν ἀληθείας ἔχει, ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ ἐπιβαίνων κατεάσσει τὰς θύρας τῶν δεχομένων αὐτόν…
Ἐμεῖς εὐχαριστοῦμε τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἐνεργοῦντα καὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας ἔνδοξα καὶ θαυμάσια, ὅπως εἶναι ἡ ἀνάδειξη ὁμολογητῶν καὶ Ἁγίων, τοῦ Γέροντος Ἰουστίνου Πόποβιτς καὶ τοῦ πιστοῦ μαθητοῦ καὶ ἀκολούθου του ἐπισκόπου Ἀρτεμίου... (ἐδῶ)
 β) Ἀλλὰ καὶ ὁ μοναχὸς Σεραφεὶμ (Ζήσης), ἔγραφε ὅτι καθαιρέθηκε γιὰ λόγους Πίστεως, ἀφοῦ οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «λησμονώντας τοὺς όρκους τῆς Χειροτονίας τους, παρεβίασαν τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, ἐξορίζοντας, ἀντικαθιστώντας καὶ καθαιρώντας ἄνευ ἱεροκανονικῆς βάσεως καὶ δίκης τὸν ὁμολογητὴ Πίστεως καὶ Πατρίδος, Ἐπίσκοπο κ. Ἀρτέμιον». Σ’ αὐτούς, ποὺ ἐμμένουν ἀμετανόητα στὶς παρανομίες τους, θὰ ἐπιστρέψει ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος;
Οι Συνοδικοί Επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας (συνεχίζει ὁ μοναχὸς Σεραφείμ) τήρησαν πλήρη σιωπὴ «κατὰ τῶν ἀν-ορθοδόξων δηλώσεων τοῦ Πατριάρχου τους πρὸ δύο μηνῶν στὴν Αὐστρία. (Αὐτό) τοὺς καθιστᾶ ὑπευθύνους γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ “δύο μέτρων καὶ δύο σταθμῶν” στὴν ὑπὲρ “τῆς τάξεως” εὐαισθησία τους. Σύμφωνα μὲ τὶς ἀπαράδεκτες αὐτὲς δηλώσεις τοῦ Πατριάρχου Σερβίας: (1) ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ εἶναι ἐπιταγὴ (“imperative”) γιὰ τὶς ἐπιμέρους χριστιανικὲς κοινότητες· ἄρα κατὰ τὸν κ. Εἰρηναῖο, ὅταν λέγομε ὅτι πιστεύομεν “εἰς Μίαν, Ἁγίαν κ.λπ. Ἐκκλησίαν” αὐτὴ δὲν εἶναι κάτι τὸ ὑπαρκτό· ἄρα “ματαία ἡ πίστις ἡμῶν”·  (2) καθιστᾶ τὴν Ὀρθοδοξία “σέκτα” ἡ ἀποχώρησή της ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ δρώμενα· (3) ἡ δογματικὴ ἑτερότητα τοῦ λατινισμοῦ ὡς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία περιορίζεται στὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα καὶ (4) εἶναι παραδεκτὴ “ἡ ἑνότης ἐν τῇ (δογματικῇ) διαφορετικότητι” (“unity in [dogmatic] diversity”)... Τέλος, (ε) δηλώσεις δυτικοῦ ἀξιωματούχου στὸ Κόσσοβο τὸν παρελθόντα Ἰανουάριο περὶ ἐπικειμένης ἀντικαταστάσεως τοῦ Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης, ἤδη πρὸ τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Πατριάρχου Μακαριωτάτου κ. Εἰρηναίου, δείχνουν, ὅτι ἡ δίωξη τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀρτεμίου ἦταν προσυμφωνημένη καὶ προσχεδιασμένη (Julia Gorin, Totalitarianism in service to the West, ἐδῶ).
Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, εἶναι πασιφανὴς ἡ ἀπόκλιση τῆς παρούσης γραμμῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἐκ τῆς ὀρθοτομίας τῆς Πίστεως, ἀφοῦ καὶ μόνον ἡ περιφρόνηση τῶν ἱερῶν Κανόνων καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο «μισὸ» καὶ ὄχι ὁλόκληρο Ὀρθόδοξο. Ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, τὸ ἐκφράζει σαφῶς λέγοντας· «μηδὲ γὰρ τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον͵ ἀλλ΄ ἐξ ἡμισείας͵ τὸν τὴν πίστιν ὀρθὴν οἰόμενον ἔχειν, τοῖς δὲ θείοις κανόσι μὴ ἀπευθυνόμενον» (PG 99, 989)».
Αὐτὰ ἔγραφε ὁ μ. Σεραφεὶμ τῆς «Συνάξεως». Ἄρα, κατ’ αὐτόν, ἐκεῖνοι ποὺ τὸν καθαίρεσαν, δὲν εἶναι ὑπαίτιοι μόνον γιατὶ παρεβίασαν Ἱ. Κανόνες, ἀλλὰ καὶ διότι δὲν ὑπεστήριξαν τὴν Πίστη (φέρθηκαν δηλ. ὡς ψευδεπίσκοποι), ἀντίθετα κατεδίωξαν ἕναν ὁμολογητὴ τῆς Πίστεως. Μάλιστα, ταυτίζει τοὺς ἐπισκόπους ποὺ κατεδίκασαν τὸν Ἀρτέμιο, μὲ ἐκείνους ποὺ κατεδίκασαν τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο στὴν Σύνοδο «Ἐπὶ Δρῦν» (τὸ 403)!


Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μὲ δικούς σας λόγους, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπικρατεῖ καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας κι ὄχι μόνο στὸ περιβάλλον τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ἐξ ἄλλου (γιὰ νὰ συμπληρώσουμε τὸ πάζλ) ὁ κ. Εἰρηναῖος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀνερυθρίαστα δήλωσε: α) «Οι μεταμοσχεύσεις είναι αποδεκτές και από την Ορθόδοξη και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία»! και β) δήλωσε ἐπίσης στὴν Σερβικὴ ἐφημερίδα DANAS (δημοσιογ. Zorica Miladinovic): «Ekumenizam je realna ideja, Ο Οικουμενισμός είναι μια ρεαλιστική ιδέα»!... Ο Οικουμενισμός, καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο -εδώ εννοούμε το σύνολο του χριστιανικού κόσμου, χριστιανικός οικουμενισμός»! (ἐδῶ).
Θὰ μακρύνουμε τὸν λόγο, ἂν σχολιάσουμε ὅλα ὅσα γράφουν οἱ πατέρες τῆς Γατζέας. Ἐπισημαίνουμε ἕνα ἀκόμα σημεῖο τοῦ δευτέρου κειμένου σας: Γράφετε ἐκεῖ:
«Πολλοὶ ἐκ τῶν ἁγίων ὑπέστησαν διώξεις, τὶς ὁποῖες ὅµως ὑπέµειναν, χωρὶς νὰ προκαλέσουν σχίσµατα καὶ διαιρέσεις, ἀναµένοντες τὴν ἐν καιρῷ ἀποκατάστασή τους, ἡ ὁποία πολλὲς φορὲς πρὸς ἐπαύξηση τῆς ἁγιότητός των δὲν ἐπετεύχθη ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς οὐρανοῖς».
Γιατί ἀρνεῖσθε, Πατέρες, στὴν πράξη, ὅ,τι στὴν θεωρία προσυπογράφετε; Δὲν μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι καὶ ὁ ΙΕ’ Κανόνας, πὼς τὴν αἵρεση καὶ τὸ σχίσμα τὴν προκαλοῦν οἱ αἱρετικοί (Οἰκουμενιστές) Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ὀνομάζονται καὶ ψευδεπίσκοποι;
Δὲν προσυπογράψατε στὴν «Νέα Ὁμολογία Πίστεως» ἐπίσημα ὅτι:
«Σὲ μία ζῶσα Ἐκκλησία, ὅταν ἕνας ἐπίσκοπος διδάσκει μιὰ διδασκαλία ἀλλότρια ὡς πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ ἱερεῖς ἐκείνης τῆς ἐπαρχίας ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ διακόψουν τὴν μνημόνευση τοῦ ἐπισκοποῦ, ὁ ὁποῖος διδάσκει δημόσια καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τὴν αἵρεση, ἕως ὅτου θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὴν Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὸν ιε' Κανόνα τῆς ΑΒ' Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως»!
Κι ἀφοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ ψευδεπισκόπους, πῶς τὸν προτρέπετε νὰ ἐπιστρέψει πάλι σ’ αὐτούς; [Γιὰ τὴν ὅποια παράβαση τῶν Ἱ. Κανόνων θὰ συζητήσουμε ἐν καιρῷ, ἀφοῦ μάθουμε τὸ σκεπτικὸ τῆς ἀποφάσεως τοῦ Σεβ. Ἀρτέμιου]. Ἐσεῖς, ἀντὶ νὰ ἐπαναλάβετε καὶ γιὰ τὴν Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας τὸ «ἀποκηρύττουμε καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὶς ποικίλες αἱρέσεις», ζητᾶτε ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδο νὰ «εὐσπλαχνισθοῦν» κατὰ κάποιο τρόπο τὸν Σεβασμιώτατο Ράσκας Ἀρτέμιο;
Δυστυχῶς, εἶναι φανερὸ μετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω ὅτι φαινομενικὰ μέν, θέτετε στὸ ἴδιο ἐπίπεδο τὸν διωκόμενο ἐπίσκοπο μὲ τοὺς διῶκτες του. Ἂν καὶ αὐτὸ εἶναι παράλογο, εἶναι ἐξ ἴσου φανερὸ καὶ κάτι χειρότερο. Βάζετε τοὺς αἱρετικοὺς πάνω ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο (ἔστω καὶ σφάλλοντα σὲ κάποια ἐνέργειά του). Δὲν ἑστιάζετε τὸ πρόβλημα στὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ στὴν παράβαση τῶν Κανόνων. Ζητᾶτε τὴν ἐπαναφορά του στὸν ἐπισκοπικό του θρόνο, ἀλλὰ δὲν βλέπετε ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο, ἀφοῦ ἡ αἰτία τῆς καταδίκης εἶναι ἡ αἵρεση.
Ἀλλὰ θὰ ἐπανέλθουμε στὸ θέμα, τὸ ὁποῖο ἤδη συζητεῖται στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.
 

Κοντοκουρεμένη Ορθοδοξία: Το επιτελείο του Μεσσηνίας στον αρχηγό της Παναιρέσεως!

Κοντοκουρεμένη Ορθοδοξία: Το επιτελείο του Μεσσηνίας στον αρχηγό της Παναιρέσεως!

Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας στον Οικουμενικό Πατριάρχη

Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος εἶναι −κατὰ τὸν κ. Βαρθολομαῖο− «Το δεξί χέρι τοῦ Περγάμου", ποὺ "ἐκφράζει τὴν αὐθεντικὴ φωνὴ τῆς ὀρθοδοξίας»!
 
«Προσκυνηματική επίσκεψη στην Ιερή Καθέδρα της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως πραγματοποίησε σήμερα ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. Στην εγκάρδια και θερμή συνάντηση που είχε, στο Φανάρι, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο διαπρεπής Ιεράρχης και Πρόεδρος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών έκανε λόγο για τα ζητήματα της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου αλλά και της πορείας του Διαλόγου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς τυγχάνει μέλος της Επιτροπής του Διαλόγου αυτού.
Το μεσημέρι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος προσκάλεσε τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο καθώς και τον Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος Αλεξανδρο Κατσιάρα, που τον συνόδευε, στην Πατριαρχική τράπεζα».
Τὸ ἱστολόγιο “Αmen” ποὺ δημοσιεύει τὴν παραπάνω εἴδηση, δὲν παραλείπει νὰ μᾶς ἐνημερώσει καὶ γιὰ τὰ ἐγκώμια τοῦ Πατριάρχη γιὰ τὸν Μεσσηνίας, μήπως καὶ τὰ ξεχάσουμε. Εἶχε πεῖ:

http://www.amen.gr/article/o-mitropolitis-messinias-ston-oikoumeniko-patriarxi



ΙΕΡΟΝ   ΚΟΙΝΟΒΙΟΝ   ΟΣΙΟΥ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΤΟΥ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΠΕΝΤΑΛΟΦΟΣ   ΠΑΙΟΝΙΑΣ   ΚΙΛΚΙΣ


ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ – ΕΚΔΗΛΩΣΗ

γιά τήν ΑΛΩΣΗ  τῆς  ΠΟΛΗΣ

Παρασκευή, 29 Μαΐου 2015


Στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου, φέτος ὅπως καί κάθε χρόνο, ἀνῆλθαν ἑκατοντάδες πιστοί ἀπό τήν περιοχή κι ὄχι μόνον γιά νά συμμετάσχουν στή θεία Λειτουργία καί τό ἱερό Μνημόσυνο πού ἐτελέσθη εἰς μνήμην τῶν πατέρων μας καί τῶν πατέρων τῶν πατέρων μας πού ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή στίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες: τῶν σφαγιασθέντων ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῶν θυσιασθέντων ἐν Κωνσταντινουπόλει, Πόντῳ, Καππαδοκίᾳ, Μικρᾷ Ἀσίᾳ, Ἀνατολικῇ Θράκῃ, Ἀνατολικῇ Ρωμυλίᾳ, Βορείῳ Ἡπείρῳ καί Κύπρῳ.
Ἐν συνεχείᾳ  μέσα σέ μιά κατανυκτική ἀτμόσφαιρα στό μεγάλο Ἀρχονταρίκι τῆς Μονῆς ὁμίλησε ἡ Καθηγήτρια Φιλοσοφικῆς κ.Ζωή Γκενάκου μέ θέμα: «Κρυπτοχριστιανοί: Τό σύγχρονο θαῦμα τῆς πίστεως στίς Ἀλησμόνητες Πατρίδες».  Κάθε χρόνο στίς 29 Μαΐου πλήθη πιστῶν ἀνεβαίνουν γιά νά ἀναβαπτισθούν στα ἀθάνατα νάματα τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος.






yuuoopo

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Ρωμηοί απροσκύνητοι 

 

μιλάνε για την Άλωση 

 

Η Πόλις εάλω. Η Ρωμιοσύνη, όμως, δεν έσβησε ποτέ.
Ο Ιωσήφ Βρυένιος , ονομαστός  διδάσκαλος του Γένους μας,  σε λόγο του ενώπιον του αυτοκράτορα, τριανταπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, όρισε την αιτία, της διαφαινόμενης πτώσης της Πόλης, με τα παρακάτω λόγια:


"Όλοι οι Χριστιανοί έγιναν υπερήφανοι, αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι. Έγιναν οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι και οι πάντες αχρείοι. Χάθηκε ευλαβής από της γης, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον επέπεσαν εκ δυσμών και εξ ανατολών διάφοροι εχθροί και λυμαίνονται την αυτοκρατορία."

Στο τέλος της ομιλίας του, ως ανάχωμα στην επερχόμενη  Άλωση, πρότεινε, σε όλους, μετάνοια και υπακοή στις εντολές του Θεού.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ήταν μαθητής του Ιωσήφ Βρυένιου και ως επίσκοπος Εφέσου, συμμετείχε και αυτός σ’ εκείνη την ψευτοσύνοδο της Φερράρας, στην οποία, δεκαπέντε χρόνια πριν από την Άλωση, σύρθηκαν οι Έλληνες κάτω από την απειλή των Τούρκων και τις εκβιαστικές απαιτήσεις του πάπα, να ζητήσουν βοήθεια από την Δύση.
Τελικά, την δυσσεβή εκείνη συμφωνία περιφρόνησης της Ανατολικής Ορθόδοξης παράδοσης και της υποταγής μας στην παπική αίρεση, την υπέγραψαν όλοι, πλην ενός. Του Μάρκου του Ευγενικού.
Θα μου πείτε, και τι θα μπορούσε να πετύχει η αντίσταση του ενός; Και όμως! Τα αποτελέσματα της αντίστασης, του ενός και μόνον, προέκυψαν καθοριστικά.
Πρώτον, ανάγκασε τον τότε πάπα να παραδεχθεί την πλήρη αποτυχία του, στην προσπάθειά του να υποτάξει την Ορθοδοξία, λέγοντας την γνωστή φράση: ’’Ει Μάρκος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν’’. Εάν ο Μάρκος δεν υπέγραψε, δεν κάναμε τίποτε.
Και δεύτερον, η αντίσταση του ενός παραδειγμάτισε τόσο δυνατά τους Ρωμηούς, που πίστεψαν ακράδαντα, ότι τα Έθνη χάνονται, όχι όταν απωλέσουν την κρατική τους οντότητα, αλλά όταν χάσουν την πολιτισμική τους ταυτότητα, δηλαδή, την ψυχή τους. 

alwsi-palaiologos1


Γράφει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός | Εφ. Δημοκρατία



Τόν 4ο αἰ. μ. Χ. ἐμφανίζεται ἓνα ὁλότελα νέο κρατικό μέγεθος στήν ἱστορία καί μαζί του γεννιέται ἓνας νέος κόσμος.
Εἶναι ἡ αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης ἢ ὃπως ὀνομάζεται ἢδη ἀπό τόν 4ο αἰ., ἡ Ρωμανία.
Στά ὃρια τῆς ἀνανεώσεως τῆς αὐτοκρατορίας ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μεταφέρει τήν πρωτεύουσα (τήν Παλαιά Ρώμη, ἑλληνική πόλη καί αὐτή) στήν Ἀνατολή.
Γι’ αὐτό ἡ Νέα Ρώμη θά ὀνομασθεῖ πρός τιμή του καί Κωνσταντινούπολη.


Ἡ Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία μεταστοιχειώνεται σέ «ἐπώνυμον τοῦ Χριστοῦ Πολιτείαν». Διαμορφώνεται συνάμα μία νέα συνείδηση καί νέα πολιτειακή ἰδεολογία.
Εἶναι ἡ αὐτοκρατορική ἰδέα γιά τήν προοδευτική ἐνσωμάτωση ὃλων τῶν Λαῶν τῆς Οἰκουμένης στήν χριστιανική Πίστη.


Τά στηρίγματα τῆς αὐτοκρατορίας τῆς Νέας Ρώμης εἶναι: ἡ ρωμαϊκή Οἰκουμένη καί νέα πολιτειακή ἰδεολογία, ὁ Χριστιανισμός ὡς πατερική Ὀρθοδοξία καί ἡ Ἑλληνικότητα (γλώσσα, πολιτισμός, παιδεία).
Αὐτό ἐκφράζει τό γνωστό τροπάριο τῆς ἁγίας Κασσιανῆς: «Ὑπό μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον αἱ πόλεις γεγένηνται, καί εἰς μίαν δεσποτείαν θεότητος τά ἒθνη ἐπίστευσαν».


Ἡ χριστιανική πίστη εἶναι τό συνδετικό στοιχεῖο ὃλης τῆς αὐτοκρατορίας καί αὐτό ἀλλοιώνει ἡ αἳρεση, πού δέν εἶχε μόνο θεολογικό, ἀλλά καί πολιτικό χαρακτήρα.
Κύριο στοιχεῖο τῆς αὐτοκρατορίας εἶναι ἡ ἁρμονική ἱεράρχηση τῆς ἐθνικότητας (συνείδηση τῆς καταγωγῆς) στήν ὑπερεθνικότητα.
Τό φυλετικό στοιχεῖο δέν ἒθιγε τήν ἑνότητα στό ἓνα ἐκκλησιαστικό σῶμα. Ἀληθινοί ἡγέτες, ἂλλωστε, ἦσαν οἱ Ἃγιοι καί τό ὑπέρτατο ἰδανικό δέν ἦταν ἡ πολιτική δύναμη ἢ ἡ κοσμική σοφία, ἀλλά ἡ ἁγιότητα, ὡς θέωση.


Γι’ αὐτό ἡ μελέτη τοῦ «Βυζαντίου»/Ρωμανίας χωρίς γνώση τῆς Θεολογίας εἶναι ἀδύνατη.
Καρδιά τῆς αὐτοκρατορίας ἦταν ἡ ἑλληνικότητα (γλώσσα, παιδεία, πολιτισμός). Ἀπό τόν Ἰουστινιανό (6ος αἰ) μέχρι τόν Ἡράκλειο (7ος αἰ.) ἐξελληνίζεται καί ἡ κρατική διοίκηση (Νεαρές).
Ἡ Λατινική γλώσσα ὑποχωρεῖ (στήν Ἀνατολή) καί στή διγλωσσία τῆς αὐτοκρατορίας (Λατινικά καί Ἑλληνικά) τό βάρος πέφτει στά ἑλληνικά.


Ἡ ὑπερεθνική ἓνωση μέσα στήν Ὀρθοδοξία ὁδηγεῖ στό οἰκουμενικό ἒθνος («ἒθνος ἃγιον», Α΄ Πέτρ. 2,9), τό «Γένος τῶν Ρωμαίων», τῶν Ὀρθοδόξων πολιτῶν τῆς αὐτοκρατορίας, μία χριστιανική κοινοπολιτεία μέ ἀπόλυτο κέντρο τήν Ἁγία Τράπεζα τῆς Ἁγια-Σοφιᾶς.
Εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ συγγένεια ἢ παγγένεια τῶν Πολιτῶν τῆς Ν. Ρώμης, Ρωμαίων, Νεο-Ρωμαίων (ἀπό τήν Πόλη) καί ἁπλούστερα Ρωμηῶν.
Ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἐθεμελίωσε τήν ἒννοια τοῦ Γένους, ὃλων τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν τῆς αὐτοκρατορίας. Αὐτή ἡ ἑνότητα θά ἐπιβιώσει καί μετά τίς δύο ἁλώσεις (φραγκική τοῦ 1204 καί ὀθωμανική τοῦ 1453).

Άρθρο Τούρκου για την Άλωση της Πόλης που λέει ανατριχιαστικές αλήθειες!

Άρθρο Τούρκου για την Άλωση της Πόλης που λέει ανατριχιαστικές αλήθειες!



Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που δημοσιεύτηκε το 2009 στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου. 
Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µια σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο μέρος του κειμένου, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής :

 

"Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, µ΄ αυτές τις γιορτές που κάνετε, διακηρύσσετε σε όλο τον κοσµο ότι:«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραμε µε τη βία». Γιά ποιό λόγο άραγε φέρνετε στη µνηµη µια υπόθεση έξι αιώνων;


 Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω; Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοί της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. 

Ρε σείς, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε ; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς ;


 Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µε την βία κατακτημένη... 

Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανά, dolu=γεµάτη) αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τράβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».


Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πιά... Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες....».
 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Εμεις οι γνησιοι απογονοι του πεντακαθαρου Μεγαλου Αλεξανδρου ειμαστε ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ και η σκεψι μας και ο λογισμος μας περιφερεται συνεχεια και σταθερα στην ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΗ και ΑΛΥΤΡΩΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙ.

Η ΑΛΩΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ 

 

ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ



Στις 29 Μαΐου 1453 έπεφτε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια του Μωάμεθ του Πορθητή και η παγκόσμια ιστορία περνούσε σε μια νέα φάση. Οι Τούρκοι αποθανάτισαν αυτό το κοσμοιστορικό γεγονός, φυσικά σύμφωνα με τις φαντασιώσεις τους, σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές όπως ένα μέρος παραθέτουμε σε αυτό το άρθρο. Ποτέ όμως δεν ξέχασαν, ποτέ δεν ξεπέρασαν το ελληνορθόδοξο παρελθόν της Πόλης των μυστηρίων και των θρύλων που μιλούν για την μελλοντική της ανάσταση.
Μετά την άλωση της Πόλης κυκλοφόρησαν πολλοί θρύλοι στον λαό με πιο γνωστό τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ένας θρύλος που έχει περάσει με παράδοξο τρόπο και στους Τούρκους. Ένας άλλος πιο άγνωστος αλλά πραγματικά συγκλονιστικός θρύλος, είναι ο θρύλος των Κρητικών Πολεμιστών.

Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο.
Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους.
Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.
Η Κωνσταντινούπολη για τους Τούρκους είναι ένα κινηματογραφικό θέαμα γεμάτο ιστορικές ανακρίβειες. Ήταν είναι και θα είναι πάντα ξένοι, όπως το καταλαβαίνει κάνεις αν περιδιαβεί μόνος του τις απέραντες φτωχογειτονιές της Πόλης γεμάτες από επήλυδες μετανάστες της Ανατολίας χωρίς καμία ταυτότητα.

Για τους υπερασπιστές της από την Κρήτη, για όλους εμάς, ήταν είναι και θα είναι για πάντα η πραγματική πρωτεύουσα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας όσα κινηματογραφικά έργα και αν προβάλλουν, όσοι αιώνες και αν περάσουν. Είναι η Κωνσταντινούπολη μας και ποτέ η İstanbul των ξένων απίστων κατακτητών!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Εμεις οι γηγενεις Μακεδονες οι απογονοι του Μεγαλου Αλεξανδρου ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ.

29 ΜΑΙΟΥ 1453-29 ΜΑΙΟΥ 2015, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΣΤΟ… «ΞΑΝΘΟ ΓΕΝΟΣ»

 

«Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο κακό. Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν… Την Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι».
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης



Μάιος 1453. Οι Οθωμανοί βρίσκονταν έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας και η πολιορκία συνεχίζεται. Σε μήνυμα του Μωάμεθ του δευτέρου προς τον αυτοκράτορα να παραδοθεί, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του απαντά με τον γνωστό ιστορικό τρόπο : 

«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστίν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». 

Αυτός ήταν ο χαρακτηριστικός λόγος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της πιο μοναδικής, μακρόχρονης και Ορθόδοξης αυτοκρατορίας στην παγκόσμια ιστορία.
 

Λίγα χρόνια πριν, μόλις το 1440, ο Γεννάδιος Σχολάριος είχε βρει και είχε αποκωδικοποιήσει μια προφητική επιγραφή στον τάφο του Μέγα Κωνσταντίνου στον ναό των Αγίων Αποστόλων που έγραφε τα εξής : «Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται».
 

Η προφητική αυτή επιγραφή προλέγει την νίκη των «Ασιατών υπανθρώπων», τα γεγονοτα που ακολούθησαν και την πτωση της Πολης. 
Στη συνέχεια μιλάει για την συντριβή των Τούρκων από την Ρωσία σε έναν πόλεμο που θα γίνει σύντομα! Προλέγει πως η Κωνσταντινούπολη θα κυριευθεί από τους Ορθόδοξους Ρώσους ( Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων ). 
Και από εκεί πέρα θα ακολουθήσει και θα γίνει φοβερός πόλεμος ( Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον)…
Ο πόλεμος αυτό δεν θα είναι σαν τους άλλους. Θα είναι ο πόλεμος της Νέας Τάξης για την ολοκληρωτική της επικράτηση και την μετατροπή των ανθρώπων σε ελεγχόμενες πλαστικές κάρτες χωρίς καμία ταυτότητα. Θα είναι ο πόλεμος ενάντια στους προμαχώνες της αντίστασης στην υποδούλωση του ανθρωπινού γένους, δηλαδή ενάντια στην Ορθοδοξία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενάντια στο Ξανθό Γένος.
 

Σε όλα αυτά υπάρχει και η γεωπολιτική διάσταση και ερμηνεία, αρκεί να ενημερώνεται κανείς με τον «ορθό» τρόπο. Τσετσενία, Γεωργία, Μαύρη Θάλασσα, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία, Ομπάμα, Γερμανία των Μέρκελ και Σόϊμπλε, BRICS, Ιράν, Αίγυπτος Ισραήλ, Τουρκία, ενεργειακοί αγωγοί, ΑΟΖ, Αιγαίο, Κυπριακό, Στενά, Κωνσταντινούπολη, ΝΑΤΟ, Ρωσία και στο μέσον όλων αυτών, η Ελλάδα των προδοτών και των μνημονίων, αλλά και των Οσίων και Αγίων


Η Ελλάδα που δίδαξε τις ανθρώπινες αξίες σε όλο τον κόσμο και έκανε τον χριστιανισμό οικουμενική θρησκεία.  
Η Ελλάδα της Κωνσταντινούπολης! Ο νοών…νοείτω!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου