Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Ο Νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ (23/5/1996)




 
 
 
ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ: Ο Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1977 στο χωριό Κουρίλοβο του Παντόλσκ κοντά στη Μόσχα. Ήταν το μοναδικό παιδί της οικογένειας και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός κατά την παιδική του ηλικία. Η μητέρα του ονομάζεται Λιουμπόβ Βασίλιεβνα. Το 1989 η γιαγιά του πήρε τον μικρό Ευγένιο και τον πήγε στην Εκκλησία, για να εξομολογηθεί για πρώτη φορά και να μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Ο ιερέας πρόσεξε ότι το παιδί δε φορούσε Σταυρό και στη διάρκεια της εξομολόγησης του φόρεσε ένα Σταυρό, τον οποίο ο Ευγένιος δεν έβγαλε ποτέ από πάνω του. Η μητέρα του, όταν είδε ότι φορούσε Σταυρό, τον προέτρεψε να τον βγάλει, διότι, όπως είπε, θα τον περιγελούσαν οι συμμαθητές του. Ο Ευγένιος δεν απάντησε και συνέχισε να τον φορά. Όταν τελείωσε τις σπουδές του το 1994, εργάστηκε ως επιπλοποιός.

ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ: Στις 25/6/1995 παρουσιάστηκε στο Στρατό και στις 13/1/1996, τοποθετήθηκε στα συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ιγκουερίνας. Ένα μήνα μετά, στις 13/2/1996, αιχμαλωτίστηκε. Η στρατιωτική υπηρεσία έστειλε τέσσερις στρατιώτες, μεταξύ των οποίων και τον Ευγένιο, να κάνουν ελέγχους στα αυτοκίνητα που διέρχονταν από έναν δρόμο. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι έστειλαν τους στρατιώτες χωρίς να υπάρχει σχετική οργάνωση (δεν υπήρχε καν φωτισμός) και καμιά ασφάλεια. Από το δρόμο περνούσαν συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας όπλα, αιχμαλώτους και ναρκωτικά. Τη νύχτα (3.00) εκείνη πέρασε από εκείνο το δρόμο ένα ασθενοφόρο.
Όταν οι στρατιώτες το σταμάτησαν για έλεγχο, ξαφνικά μέσα από αυτό πετάχτηκαν δέκα πάνοπλοι Τσετσένοι. Ακολούθησε συμπλοκή και οι Τσετσένοι συνέλαβαν και τους τέσσερις στρατιώτες. Στις 4π.μ. όταν ήρθαν άλλοι στρατιώτες για αλλαγή φρουράς κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί. Μετά από λίγες μέρες η υπηρεσία του στρατού ενημέρωσε τους γονείς των στρατιωτών για την εξαφάνισή τους. Η μητέρα του Ευγένιου κατάλαβε ότι πρόκειται για αιχμαλωσία, και πήγε με κίνδυνο της ζωής της στην πόλη Χαγκάλα της Τσετσενίας, για να βρει το παιδί της. Εκεί ήρθε σε επαφή με αρχηγούς διαφόρων αντάρτικων ομάδων της Τσετσενίας προσπαθώντας να μάθειγια την τύχη του Ευγένιου. Οι ίδιοι οι Τσετσένοι της είπαν ότι ο γιος της ζούσε, αλλά ήταν αιχμάλωτος και σιώπησαν με νόημα προσπαθώντας να υπολογίσουν πόσα χρήματα μπορούσαν να αποσπάσουν από αυτήν. Εκείνον τον καιρό ένας ζωντανός στρατιώτης αιχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ενώ ένας αξιωματικός 50.000 (!). Όταν κατάλαβαν ότι δεν θα κέρδιζαν αρκετά χρήματα, αποφάσισαν να τον σκοτώσουν. Η μητέρα του πήγε παντού ψάχνοντάς τον, διέσχισε χωριά, ναρκοθετημένους δρόμους, μέτωπα συγκρούσεων, και, όπως η ίδια λέει, «πέρασα από όλους τους κύκλους του άδη».
ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ – ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Από την πρώτη μέρα της αιχμαλωσίας του Ευγένιου, που διήρκησε 100 ημέρες, οι αντάρτες, επειδή είδαν ότι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν να τον κάμψουν, ώστε να καταφέρουν, ει δυνατόν, να τον αναγκάσουν να αρνηθεί την πίστη του και να γίνει μουσουλμάνος και δήμιος άλλων Ρώσων αιχμαλώτων. Ο Ευγένιος, βέβαια, αρνήθηκε όλες τις προτάσεις και, παρά τους συνεχείς ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια και τις υποσχέσεις ότι θα ζήσει αν βγάλει, έστω, το σταυρό του, δεν μπόρεσαν να τον κάμψουν. Αργότερα, οι ίδιοι κάποιοι πολέμαρχοι των ισλαμιστών ανταρτών είπαν στη μητέρα του: «εάν ο γιος σου γινόταν σαν ένας από εμάς, δε θα τον αδικούσαμε». Στις 23 Μαΐου του 1996, την ημέρα των γενεθλίων του, πήραν και τους τέσσερις αιχμαλώτους στρατιώτες, για να τους σκοτώσουν. Πρώτα σκότωσαν τους τρεις συναιχμαλώτους του.
Έπειτα, πρότειναν για τελευταία φορά στον Ευγένιο να βγάλει το Σταυρό λέγοντας ότι «ορκιζόμαστε στον αλλάχ ότι θα ζήσεις». Ο Ευγένιος και πάλι αρνήθηκε και τότε υπέστη το φρικτό του μαρτύριο. Τον έσφαξαν με μαχαίρι κόβοντας εντελώς το κεφάλι του, αλλά δεν τόλμησαν να βγάλουν το Σταυρό από το λαιμό του. Τον έθαψαν μεν με το σταυρό, αλλά χωρίς το κεφάλι (Δες σχετ. βίντεο στο youtube).
ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ: Τελικά, η μητέρα του βρήκε τον Ευγένιο μετά από εννέα μήνες. Οι Τσετσένοι ζήτησαν 4000 δολάρια για να της δώσουν το λείψανο. Της έδωσαν και βιντεοκασέτα με το μαρτύριο του γιου της και της διηγήθηκαν οι ίδιοι την πορεία της αιχμαλωσίας του και τα βασανιστήρια. Η μητέρα του Ευγένιου πούλησε το διαμέρισμά της και ό,τι άλλο μπορούσε, για να μπορέσει, αφενός μεν να δώσει τα λίτρα, αφετέρου δε να ανταπεξέλθει στα έξοδα εκταφής, ειδικού φέρετρου, μεταφοράς κ.ά. Στις 20/11/1996 μετέφερε το λείψανο στο χωριό τους και το έθαψε στο κοιμητήριο. Σε λίγες μέρες ο πατέρας του Ευγένιου πέθανε δίπλα στο μνήμα από τη λύπη του. Αμέσως, σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας ο άγιος μάρτυρας Ευγένιος άρχισε να εμφανίζεται και να κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ορισμένες μαρτυρίες και θαυμαστές επεμβάσεις:
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Ένα κορίτσι Ορθόδοξου ορφανοτροφείου διηγήθηκε ότι της εμφανίστηκε ένας ψηλός στρατιώτης με κόκκινο μανδύα, ο οποίος της είπε ότι λέγεται Ευγένιος και την οδήγησε από το χέρι στην Εκκλησία. Το κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα που φορούσε κόκκινο μανδύα, διότι οι στρατιώτες δε φορούν τέτοιο μανδύα». Πολλοί έχουν δει ένα στρατιώτη με πύρινο μανδύα να βοηθάει αιχμαλώτους στην Τσετσενία να δραπετεύσουν από την αιχμαλωσία τους και να διαφύγουν από κάθε κίνδυνο, όπως νάρκες. Σε νοσοκομείο τραυματιών πολέμου, νοσηλευόμενοι πιστοποιούν ότι ένας άγιος μάρτυρας Ευγένιος τους βοηθάει, ειδικά όταν πονάνε πολύ. Όταν κάποιοι από αυτούς πήγαν στο Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα, είδαν την εικόνα του μάρτυρα αναγνωρίζοντας αυτόν που τους βοήθησε. Το στρατιώτη με τον κόκκινο μανδύα τον γνωρίζουν και πολλοί φυλακισμένοι. Βοηθάει τους ψυχικά συντετριμμένους λόγω της φυλακίσεως τους. Καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, αλλά περισσότερο την ημέρα του Μαρτυρίου του, στις 23 Μαΐου, έρχονται για προσκύνημα στο τάφο του πολλοί πιστοί και αναφέρονται πολλά θαύματα
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΩΝ: Μετά από τρία χρόνια και τρεις μήνες ο συγκεκριμένος αρχηγός των Τσετσένων και η ομάδα του, οι σφαγείς του Ευγένιου, σκοτώθηκαν από ομοφύλους του σε εμφύλιες αντιπαραθέσεις.
Μεγαλυνάριο: “Τον ανδρείον μάρτυρα του Χριστού και βασανισθέντα υπό νέων ισλαμιστών, Άγιον στρατιώτην Ευγένιον τον Ρώσσον στερρώς αγωνισθέντα ύμνοις τιμήσωμεν.”

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ!

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ!

19ΧΡΟΝΗ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΗ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ''ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ''

 -Παρέμβαση (προσωπική εμπειρία) του κ. Δημητρίου Τσαντήλα, καθηγητή της Χειρουργικής του Α.Π.Θ


Οἱ Ἐπίσκοποι, παρὰ τὰ παραδείγματα ἀνανήψεως κλινικὰ νεκρῶν,  παρὰ τὴν κατάδειξη ἀπὸ καθηγητὲς Πανεπιστημίου τῆς Ἰατρικῆς, ἀπὸ θεολόγους καὶ ἱερωμένους ὅτι ἡ υἱοθέτηση τοῦ Ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καταδικάζεται ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, ἀρνοῦνται νὰ τὸν καταδικάσουν!

Ἀντίθετα κάποιοι Ἱεράρχες ἔχουν δηλώσει δωρητές(!) ζωτικῶν ὀργάνων καὶ ἐπιτρέπουν στὸ μέλος τῆς Ἱεραρχίας μητροπολίτη Μεσογαίας νὰ διακινεῖ ὡς Ὀρθόδοξη διδασκαλία τὶς περὶ Ἐγκεφαλικοῦ θανάτου κακοδοξίες του.

Ἐγκεφαλικὸς θάνατος: Μιὰ ἀκόμα ἀντιευαγγελικὴ πρακτική, ποὺ ἡ νέα Ἐκκλησία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀποδέχεται Συνοδικά, ἀφοῦ δὲν τὴν καταδικάζει!

Το έγκλημα της επιστήμης να θεωρεί κλινικά νεκρούς όσους δεν είναι!



«Η επιστήμη λέει ότι πέθανε, αλλά ο Θεός είναι Παντοδύναμος»

 

Πριν από δεκαπενταετία, εφημερεύων επιμελητής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, είχαμε μια κοπέλα 19 χρονών, μετά από ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την κρατήσαμε ένα μήνα, σαράντα μέρες στον αναπνευστήρα και μετά, λοιπόν, κινητοποιήθηκε η ομάδα των μεταμοσχεύσεων για να πάρουν τα όργανα.

Όπως είπε κι ο κ. Καρακατσάνης πρέπει να υπογράψει αναισθησιολόγος, ένας νευρολόγος και ο θεράπων ιατρός. Οι δύο τα είχαν κανονίσει τα πάντα, πήραν υπογραφές, ετοιμαστήκαν τα χαρτιά όλα για τη μεταμόσχευση και περιμέναν, όμως, να πάρουν και τη δική μου υπογραφή, του θεράποντος χειρουργού.
Με ειδοποιούν λοιπόν αμέσως και πηγαίνω στο Ιπποκράτειο και μου λένε «έλα, υπέγραψε, για ν' αρχίσει η μεταμόσχευση». Λοιπόν, βέβαια το σπίτι μου από το Ιπποκράτειο είναι πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο· εμένα μου φάνηκε χρόνος ολόκληρος μέχρι να φτάσω στο Ιπποκράτειο και προσευχήθηκα, να δω... λέω «Θεέ μου, φώτισέ με να μη γίνει αυτό που δεν πιστεύω».
 


Λοιπόν πράγματι πήγα στο Ιπποκράτειο, εκεί μπήκαμε στο γραφείο μου, μου φέρανε τα χαρτιά οι συνάδελφοι, να υπογράψω κι εγώ και να τελειώνει. Τους λέω, «δώστε μου, ευχαριστώ πολύ, περάστε έξω, φωνάξτε μου τη μητέρα μέσα». Λοιπόν, φωνάζουνε τη μητέρα μέσα και άρχισα να της κάνω μια ενημέρωση. Λέω ότι, η επιστήμη λέει ότι πέθανε. Εγώ σαν χειρουργός που πιστεύω, που είμαι Χριστιανός, δεν πιστεύω σ' αυτά τα πράγματα. Και κάτι άλλο επιπλέον, ότι ο Θεός είναι ικανός. Μπορεί! Είναι Παντοδύναμος, μπορεί να κάνει και κάποιο θαύμα! Επομένως λέω, αν θέλεις να πεθάνει η κόρη σου, υπέγραψε. Εγώ διαφωνώ σαν γιατρός προσωπικά. Εγώ δεν θα υπέγραφα.
Οπότε, ξεσηκώθηκε λοιπόν η μητέρα, όχι γιατρέ, λέει, προς Θεού, λέει, τι λες τώρα, λέει, και μόνο που αυτό μου είπες, λέει, μου φτάνει. Λοιπόν, οπότε, λέω, θα υπογράψεις; Όχι, πώς, τι, λέει, θα υπογράψω; Όταν υπάρχει και μία ελπίδα! Κι εγώ πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί να κάνει και το θαύμα του.
Οπότε βγαίνω, λοιπόν, έξω, με πιάνουν οι συνάδελφοι, τι έγινε; Λέω, δεν θέλει η μαμά να υπογράψει. (πρέπει να υπογράψει η μητέρα ότι δέχεται) Μα, λένε, αυτό.... Όχι, γιατρέ, λέει, εγώ δεν υπογράφω!
 


Λοιπόν, το αποτέλεσμα. Λοιπόν, σε μια εβδομάδα η κοπέλα ανένηψε, έγινε καλά· είχα μάλιστα κι έναν βοηθό, είναι τώρα παιδοχειρουργός, λοιπόν ο οποίος το θυμάται το περιστατικό και είναι ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά του τυπωμένο. Λοιπόν, η κοπέλα αυτή βγήκε από το νοσοκομείο μας, μάλιστα την κρατήσαμε κανένα μήνα μετά και τη γυρίζαν στους διαδρόμους που περπατούσε, και είναι σ' ένα χωριό της Αριδαίας, παντρεύτηκε κι έχει παιδάκια!
Αν μου επιτρέπεται, για να μη σας φάω το χρόνο, να κάνω μόνο δυο σχόλια μικρούλια. Λοιπόν, εφόσον η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου μπαίνει καθαρά με ανθρώπινα κριτήρια, τα οποία ανθρώπινα κριτήρια ουδέποτε είναι αλάθητα, ας το σκεφτούμε. Τι θα μας πούνε αυτοί για τους μοναχούς, στους οποίους είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει πτωματική ακαμψία. Θα μας πουν ότι ζούνε; Ε, ας μας εξηγήσουν! Ζουν ή δεν ζούνε;
Και δεύτερον και τρίτον και τελευταίο. Αυτή η υπερευαισθησία μας για να σώσουμε δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό ανθρώπους... γιατί να μην υπάρχει, να υπάρχει και μια ανάλογη ευαισθησία, που σκοτώνουμε τριακόσιες χιλιάδες μωρά, πριν γεννηθούν; Τα σκοτώνουμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κλωνοποιημένα ανθρωπόμορφα τέρατα για να τους πάρουμε τα όργανά τους. Μήπως αυτό είναι ύποπτο;
 

ΟMOΛΟΓΙΑ: Θα ξυπνηση κανενας ....βοϊδοχριστιανος - σαν και μενα - απο τον δεσποτικο και γεροντικο ληθαργο, που μας εδεσαν ψυχολογικα και μας εξαπατησαν εκκλησιολογικα και μας επεβαλαν να πιουμε το χαπι της αδρανειας και της απαθειας, οι παπαδες, οι δεσποταδες, οι πνευματικοι και οι γερονταδες, για να δουμε καταματα την ΑΛΗΘΕΙΑ και να εκτιναξουμε τα δουλικα δεσμα μας και να επαναστατησουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ; ΄Η θα συνεχισουμε αφρονως να υπακουμε τυφλα και να αποδεχομαστε τις ...."Εκκωφαντικές εκκλησιολογικές αντιφάσεις των αντι-Οικουμενιστών Ποιμένων! μας που εκατσαν στο σβερκο μας χωρις να μας ρωτησουν, σαν προσκυνημενοι ΤΥΡΑΝΝΟΙ με το ΣΤΑΝΙΟ και με τα ΜΑΤ και μας επιβαλλουν την καθε ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ πραξι τους;

ΥΠΑΚΟΗ, λοιπον, 

στα ενταλματα  σας

και οχι στους νομους του Θεου

και των Αγιων Του;


Πειθαρχειν δει Θεω μαλλον ή ανθρωποις;(Αγια Γραφη).





Και νάσου μας έρχονται αυτοί, οι βολεμένοι και οι συμβιβασμένοι, και ΤΟΛΜΟΥΝ να μας ΜΙΛΟΥΝ (λόγια, του αέρα λογια) για «υπακοή!!!!»

ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ παπά μου;;;

ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ γέροντά μου;



 
Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Αγάθωνα που βάζεις τον «αμερικάνο» ΠΑΝΩ από τις Συνόδους;;; και ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΣ τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ο οποίος συνοψίζει τέλεια την Ορθόδοξη Διδασκαλία λέγοντας: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΙΣΤΑΣΘΑΙ» (P.G. 160, σ. 101). Θα το ξαναπώ με αντίκτυπο και αντίλαλο σε ολόκληρο τον Άθω: ΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΙΣΤΑΣΘΑΙ!!!
 

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Εφραίμ, που βάζεις τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής;;; Πως λοιπόν να τον ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΩ και εγώ, εν ονόματι των εκ Θεού θείων χαρισμάτων που κατέχεις αλλά ΑΡΝΕΙΣΑΙ να κάνεις υπακοή στους Πατέρες και τις Συνόδους, και ναι μεν, διαπρέπεις εις την πάλη με τους λογισμούς αλλά ΑΠΑΡΝΕΙΣΑΙ, δεν ακούς Άγιο Πατέρα Θεόδωρο Στουδίτη να σου φωνάζει την του Προδρόμου Φωνήν: «οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν· οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, σ. 1164 Α



Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Θεόδωρε Ζήση που επιτρέπεις ΝΑ ΖΗΣΕΙ η Παναίρεση εις τον αιώνα (Ζήτω και πάλι Ζήτω!) και βάζεις το «της αρχιερωσύνης σου μνησθείη Κύριος ο Θεός», ΠΑΝΩ από τις Συνόδους και ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΣ τον Μέγα Ἀθανάσιο ο οποίος λέγει: «πᾶς ἄνθρωπος, τό διακρίνειν παρά Θεοῦ εἰληφώς, κολασθήσεται, ἐξακολουθήσας ἀπείρῳ ποιμένι, καί ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆ δεξάμενος· τίς γάρ κοινωνία φωτί πρός σκότος;» (Migne, Patrologia Graeca (P.G.), Τόμος 26, σ. 1321) Γίνατε όλοι οι «έμπειροι» στην ουσία άπειροι και άπρακτοι! Γαιτί;;;
 

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Βασίλειε Βολουδάκη και ΔΙΑΓΡΑΦΕΙΣ τον Μέγα Βασίλειο ο οποίος ιδίως περί σου λέγει: «οἵτινες τήν ὑγιῆ πίστιν προσποιοῦνται ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσι, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν» (P.G. 160, σ. 101). Και θέλεις να σε ονομάζουμε και αδελφό, ποιμένα και διδάσκαλο όταν ΚΟΙΝΩΝΕΙΣ τοις ετερόφροσι και επεκτείνεις τον Οικουμενισμό ανθρώπων επέκεινα;;;;
 

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Γεώργιε Μεταλληνέ, που αντί να υψώνεις ΜΕΤΑΛΛΟ ΑΤΣΑΛΙΝΟ τον Θεσμό των Συνόδων βάζεις την Πανεπιστημιακή σου ΚΑΡΕΚΛΑ, ώ Σύγχρονοι Εκκλησιολογικοί μας «Καρεκλάδες!» – και να ο Τίτλος για το επόμενο άρθρο…) που βάζεις την καρέκλα λοιπόν, ΠΑΝΩ από τις Συνόδους και τοποθετείς το Φως υπό τον μόδιον και ΣΒΗΝΕΙΣ το Πεφωτισμένο Άγιο Πατέρα Θεόδωρο Στουδίτη ο οποίος διά σε λέγει: «Οὐδ’ ἄν ὅλα τά χρήματα τοῦ κόσμου (Πανεπιστημιακοί Μισθοί ας πούμε) παρέξει τις καί κοινωνῶν εἴη τῇ αἱρέσει φίλος Θεοῦ καθίσταται, ἀλλ’ ἐχθρός. Καί τί λέγω κοινωνίας; Κἄν ἐν βρώματι, καί πόματι, καί φιλίᾳ συγκάτεισι τοῖς αἱρετικοῖς ὑπεύθυνος» (Ἐπιστολαί Θεοδώρου Στουδίτου, ἔ.ἀ., σελ. 298).

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς Μητροπολίτα Πειραιώς, που βάζεις την του Βοσπορίτου Αυγούστου μοναρχήσαντος απειλή ΠΑΝΩ από τις Συνόδους;;; Και παίζεις ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΑΚΩΜΩΔΙΣΤΙΚΟ και το ένα έτος Αναθεματίζεις και το άλλο ΑΠΟΣΥΡΕΙΣ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΑΝΩΔΥΝΑ τα Αναθέματα, λες και είναι «ψύλλου πήδημα» τα Αναθέματα και υπόκεινται στα Δεσποτοκρατικά σας γούστα ως «Μενού» πολυτελείας αριστοκρατικού εστιατορίου… και δεν φυλάγεσαι και δεν φυλάττεις Θερμοπύλες και δεν διαφυλάττεις τους εμπεπιστευμένους σοι πιστούς , μη πειθαρχών των Αγίω Θεοδώρω τω Στουδίτη «φυλάξοιτε ἔτι ἑαυτάς, παρακαλῶ, τῆς ψυχοφθόρου αἱρέσεως∙ ἧς ἡ κοινωνία ἀλλοτρίωσις Χριστοῦ» (Ἐπιστολαί, ἔ.ἀ., σελ. 354) αλλά κατέστης ΜΕΓΑΣ ΔΙΑΦΘΟΡΕΑΣ αυτού και της Αγιοπατερικής Οδού διά της Φαυλοκρατικής σου Ημερίδος;;;

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς, Μητροπολίτα Γόρτυνος, που δικαιολογείς την ΑΚΗΔΙΑ-ΑΠΡΑΞΙΑ-ΑΡΓΟΛΟΓΙΑ σου και λέγεις δημοσίως πως «δεν Διακόπτω τη Μνημόνευση γιατί κόβομαι από την κεφαλή μου!» 
Ναι;;; Εδώ το θυμήθηκες πως η Μνημόνευση, σύμφωνα με την Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων αποτελεί «τήν ἀναφοράν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως ἐνώπιον τῶν ἀδύτων μυστηρίων ὡς τελείαν συγκοινωνίαν και πίστεως αποδοχήν!»;;;; 
Δηλαδή εσύ διά της Μνημονεύσεώς σου ενώνεσαι με την κεφαλή σου αλλά ο Πατριάρχης διά της Μνημονεύσεώς του, δεν ενώνεται με τον Πάπα; 
Ανωτέρα είναι η δική σου Μνημόνευση από την δική του; 


ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ: Γιατί ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΤΕ και ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΙΤΕ και δεν λέτε ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στο Ποίμνιο που ταχτηκατε να υπηρετείτε, πως ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟ-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΣΑΣ ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΎ;;;
Θα μας απαντησετε ή εχετε και εσεις γλωσσα μογιλαλων;

Θεολογος Νικολαος Πανταζης

ΟMOΛΟΓΙΑ: Θα ξυπνηση κανενας ....βοϊδοχριστιανος - σαν και μενα - απο τον δεσποτικο και γεροντικο ληθαργο, που μας εδεσαν ψυχολογικα και μας εξαπατησαν εκκλησιολογικα και μας επεβαλαν να πιουμε το χαπι της αδρανειας και της απαθειας, οι παπαδες, οι δεσποταδες, οι πνευματικοι και οι γερονταδες, για να δουμε καταματα την ΑΛΗΘΕΙΑ και να εκτιναξουμε τα δουλικα δεσμα μας και να επαναστατησουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ; ΄Η θα συνεχισουμε αφρονως να υπακουμε τυφλα και να αποδεχομαστε τις ...."Εκκωφαντικές εκκλησιολογικές αντιφάσεις των αντι-Οικουμενιστών Ποιμένων! μας που εκατσαν στο σβερκο μας χωρις να μας ρωτησουν, σαν προσκυνημενοι ΤΥΡΑΝΝΟΙ με το ΣΤΑΝΙΟ και με τα ΜΑΤ και μας επιβαλλουν την καθε ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ πραξι τους;

Εκκωφαντικές εκκλησιολογικές αντιφάσεις των αντι-Οικουμενιστών Ποιμένων!






Τὴν «ΜΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ» Ἀρχιερέως
ἐπικαλοῦνται …ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ
κατὰ πῶς τοὺς ΣΥΜΦΕΡΕΙ!!!

Ἀπὸ ἄρθρο τοῦ θεολόγου Νικολάου Πανταζῆ ποὺ μᾶς ἐστάλη:



Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς, Μητροπολίτα Γόρτυνος, που λέγεις δημοσίως πως

«δεν Διακόπτω τη Μνημόνευση γιατί κόβομαι από την κεφαλή μου!».

            Ναι;;;

     Εδώ το θυμήθηκες πως η Μνημόνευση, σύμφωνα με την Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων αποτελεί «τήν ἀναφοράν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως ἐνώπιον τῶν ἀδύτων μυστηρίων ὡς τελείαν συγκοινωνίαν και πίστεως αποδοχήν!»;;;;

Δηλαδή εσύ διά της Μνημονεύσεώς σου ενώνεσαι με την κεφαλή σου αλλά ο Πατριάρχης διά της Μνημονεύσεώς του, δεν ενώνεται με τον Πάπα;

Ανωτέρα είναι η δική σου Μνημόνευση από την δική του; Γιατί ΕΘΕΛΟΤΥΦΛΕΙΣ και ΔΙΠΛΩΜΑΤΕΙΣ και δεν λέγεις ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στο Ποίμνιο που τάχτηκες μέχρι αυτοθυσίας να υπηρετείς πως ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟ-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΣΑΣ ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΝΤΕΣ ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ;;;

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015


Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ


του Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Στο Ιστολόγιο «Ομολογία» περί της αποφυγής Διακοπής Μνημονεύσεως εκ μέρους του Μακαριστού Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου, διαβάζουμε:
http://apotixisi.blogspot.com.au/2015/05/blog-post_19.html#comment-form
Ανώνυμος20 Μαΐου 2015 – 7:48 π.μ.
Όμως, ο άγιος γέροντας Φλωρίνης Αυγουστίνος δεν διέκοψε το μνημόσυνο του αρχιαιρεσιάρχη λύκου Βαρθολομαίου επί οκτώ χρόνια, εκτός και εάν ο λύκος αυτός άρχισε να μολύνει την Εκκλησία μετά το 2000.
Ανώνυμος20 Μαΐου 2015 – 9:40 μ.μ.
 

Φίλτατε σχολιαστά, μπορούν να δοθούν πολλές υποθετικές εξηγήσεις όσο αφορά τον π. Αυγουστίνο. Ο καθένας μπορεί να αποδεχτεί μία ή καμία ή συνδυασμό αυτών ή κάποια άλλη.
– μια απάντηση είναι ο π. Αυγουστίνος “έσφαλε”.
– μια απάντηση είναι ότι ο π. Αυγουστίνος ενσυνείδητα “έτσι έκρινε” διότι δεν είχαν φτάσει τα πράγματα στα άκρα.
– μια απάντηση είναι, ότι γνώριζε πως παρά τους τύπους και τα νομικίστικα, υπερέχει ο Θεός και το Ευαγγέλιο, το οποίο δεν αναγνωρίζει στην Εκκλησία αρχή του ενός, αλλά δημοκρατικό συνοδικό σύστημα ποιμένων και ίσως πιστού λαού. Παρά την “μνημόνευση” που λόγω του Τυπικού έκανε, η διακοπή θα αποτελούσε θεολογικά περισσότερη επισημοποίηση της εκτροπής.
– μια άλλη απάντηση, είναι ότι ήδη είχε πει “αν προχωρήσουν περισσότερο, εγώ στη Φλώρινα θα παύσω το μνημόσυνο του οικουμενικού πατριάρχου”. Το λέει στο 5:10 λεπτό, εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=Fd-3se8OFM8
 


– Και να κάνουμε και μια συζήτηση: μήπως θυμάστε πόσων ετών ήταν ο π. Αυγουστίνος κατά το έτος που επικαλείστε; Ο π. Αυγουστίνος γεννήθηκε το 1907 και το 2000 μ.Χ ήταν 93 ετών. Και στην ηλικία αυτή, αντιμετώπιζε ένα μεγάλο εσωτερικό σκάνδαλο στην αδελφότητά του, τόσο μεγάλο που έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ελάχιστοι γνωρίζουν επαρκείς λεπτομέρειες, την αλήθεια την γνωρίζει η Ανδρονίκη και ψήγματα αυτής έχει αποκαλύψει στο ιστολόγιό της.
 


Απάντηση Νικολάου Πανταζή:
Ανώνυμε σχολιαστή,
Οι «υποθετικές εξηγήσεις» σου θα είχαν μια κάποια εγκυρότητα και βαρύτητα εάν ήταν επώνυμες. Μην ξεχνάς πως μιλάς για επώνυμο ιεράρχη, αναφέρεσαι σε επώνυμη ιστολόγο και φιλοξενείσαι σε επώνυμο Ιστολόγιο. Είναι προς τιμήν του Οδυσσέα ότι αναγράφει με παρρησία ολόκληρη την ταυτότητα του ιστολόγου με διεύθυνση και τηλέφωνο! Ομολογία όνομα και πράγμα!
Αυτά όλα αποτελούν γνώμη μου και όχι θέσεις του Ιστολόγου ο οποίος βεβαίως φιλοξενεί ανώνυμα σχόλια και δικαίωμά του. Αλλά εξ’ ίσου φιλοξενεί και δικά μας επώνυμα σχόλια διότι αναλαμβάνουμε την απόλυτη ευθύνη των λεγομένων μας με εντιμότητα και αξιοπρέπεια.


Όσο για τις υποθέσεις σου, έχω να μαρτυρήσω, ως πνευματικό του τέκνο, του οποίου την καθομολογουμένη αγιότητα υπερασπίζω με γραπτές μαρτυρίες και καταθέσεις. Ναι, είμαι ένας από αυτούς τους λογικούς, συνειδητούς «τρελλούς» για τους οποίους προφήτευσε: «Μετά το θάνατό μου, θα βγουν κάποιοι τρελλοί να πουν πως είμαι άγιος!» Είναι ΑΓΙΟΣ λοιπόν και ας είναι αυτή η ομολογία «τρέλλα» όπως είναι και «τρέλλα» να λες την αλήθεια επώνυμα και να την υποστηρίζεις δίχως φόβο και πάθος.
Μετατρέπω λοιπόν τις «υποθέσεις» σου σε καταθέσεις και αλήθειες έστω τραγικές. Γράφεις:
  1. «Μια απάντηση είναι ο π. Αυγουστίνος “έσφαλε”.»
Το «έσφαλε» δεν χρειάζεται να το βάζεις εντός εισαγωγικών. Όντως έσφαλε και αυτό δεν είναι συκοφαντία ούτε αχαριστία που το επισημαίνω. Και οι Απόστολοι έσφαλαν, (προδοσίες, φοβίες, δειλίες – εκτός του Ευαγγελιστού Ιωάννου – διχοστασίες κλπ). Και τα δύο Ιστολόγια, «Ομολογία» και «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση» δημοσίευσαν άρθρο για τα λάθη των Αγίων… Λοιπόν; Θα εξαιρέσουμε τον π. Αυγουστίνο ως άσφαλτο και αναμάρτητο; Ο ίδιος επιθυμούσε, και το δήλωσε δημοσίως, να κάνει κήρυγμα ειδικό με τίτλο: «Τα Σφάλματά μου!»
  1. Δεύτερή σου εικασία είναι «ότι ο π. Αυγουστίνος ενσυνείδητα “έτσι έκρινε” διότι δεν είχαν φτάσει τα πράγματα στα άκρα.»


Το «έτσι έκρινε» δεν είναι πάντοτε και το ορθό. Το «έτσι έκρινε» και το «έτσι θέλω» έχουν κοινό παρονομαστή την υποκειμενική τη γνώμη. «Έτσι έκρινε» κατά την κρίση τη δική του, την προσωπική του, όχι όμως κατά την κρίση των Αγίων Πατέρων. Τα πράγματα είδη είχαν φτάσει στα άκρα. Οι Άγιοι Πατέρες δεν επισημαίνουν ως κριτήριο αντιδράσεως την αναμονή μας «μέχρι να έλθουν τα άκρα». Και να μην έλθουν αυτά, φτάνει μονάχα ως επαρκεστάτη προϋπόθεση Διακοπής Μνημονεύσεως και Αποτειχίσεως, η δημόσια αναγνώριση του Αντιχρίστου-Αιρεσιάρχου Πάπα ως «Κανονικού Ποιμένος και Αδελφής Εκκλησίας και Οντολογικού Σώματος του Χριστού», αντί για Δεινής και Καταστρεπτικής Αιρέσεως απωλείας. 
Αυτά όλα έλαβαν χώρα επί Αθηναγόρα. 
Ο Παπισμός είναι Αίρεση ΗΔΗ κατεγνωσμένη και χιλιοκαταδικασμένη!
Οι Κανόνες συγκεκριμένα λέγουν: “Οι γαρ, ΔΙ’ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΙΝΑ παρά των Αγίων Συνόδων, ή Πατέρων κατεγνωσμένην!» 
Ο Παπισμός είναι ήδη ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΑΙΡΕΣΗ και δεν χρειαζόμαστε να περιμένουμε να επέλθουν κάποια άκρα, κάποιο «Κοινό Ποτήριο» και παπικός ιερέας στην Ωραία Πύλη (αν και ΑΥΤΑ συνέβησαν!). Φτάνει μονάχα αυτό: Είναι ο Παπισμός ΑΙΡΕΣΗ;;; Όταν ο κάθε (αν)επίσκοπος Βόλου ενεργεί ως ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ του Οικουμενικού Θρόνου (ασπάζεται όσα ασπάζεται η «θειοτάτη και ανωτάτη κεφαλή») και δημοσίως δηλώνει κατά πρόσωπον στους Παπικούς-Αιρετικούς πως «ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ!!», τότε έχουμε αυτομάτως και αυθυπάρκτως καταπάτηση τόσων Μεγάλων Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων, καταπάτηση τόσων επισήμων αποφάσεων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων και ανατροπή της ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΑΡΧΗΣ στην Ορθοδοξία, και στη θέση αυτών, αντί του Χριστού (αυτό σημαίνει ΑΝΤΙ-χριστος) και ΑΝΤΙ των Πατέρων, τοποθετούμε το Βαρθολομαίο και τον Ιγνάτιο, τον Ιερώνυμο και τον Οικείο Δεσποτοκράτη, Αριστοκράτη! Όποιος ιερέας η μοναχός ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ αυτή την παράβαση και περιμένει να έλθουν «κάποια άκρα», αυτός αυθαιρετεί, καινοτομεί και κηρύττει ΕΤΕΡΟΝ ευαγγέλιον και είναι ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ στη Συνείδηση του Πιστού Ορθοδόξου Λαού.
Από την άλλη ο «Πιστός Λαός του Θεού» (πλην ελαχίστων, ελαχιστοτάτων και θλιβερών εξαιρέσεων) αρνείται, φοβείται και δειλιάζει να ΕΦΑΡΜΩΣΕΙ τους Κανόνες, την Εντολή των Αγίων Πατέρων και το Θέλημα του Θεού, διότι οι ΠΑΠΑΔΕΣ, (για να μην πω «ΤΟ ΑΑΑΑΘΛΙΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!…. που βροντοφώναζε παντού και τοις πάσι ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος) έχουν δέσει ψυχολογικά και έχουν ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙ εκκλησιολογικά τους πιστούς λέγοντάς τους πως εάν Αποτειχισθούν, θα «αποκοπούν και εκτοπισθούν» από το Σώμα του Χριστού….» Και οι ανύποπτοι πιστοί, ΤΑ ΧΑΠΤΟΥΝ. Αποδεικνύονται λαγωοί και «κουκοσκιάχτηδες!» (πάλι κατά τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο).
 

Τέτοιος ήμουν και εγώ πριν Αποτειχιστώ. Δεν γνώριζα (κακό πράγμα η ημιμάθεια) πως αν το έπραττα αυτό, ΔΕΝ ΤΕΛΩ ΣΧΙΣΜΑ, κατά την Ανωτάτη Αρχή της Ορθοδοξίας που είναι οι Σύνοδοι!!! Και νάσου μας έρχονται αυτοί, οι βολεμένοι και συμβιβασμένοι, και ΤΟΛΜΟΥΝ να μας ΜΙΛΟΥΝ (λόγια του αέρα ΛΟΓΙΑ) για «υπακοή!!!!»
 
ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ παπά μου;;;
 
ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ γέροντά μου;
 
Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Αγάθωνα που βάζεις τον «αμερικάνο» ΠΑΝΩ από τις Συνόδους;;; και ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΙΣ τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, ο οποίος συνοψίζει τέλεια την Ορθόδοξη Διδασκαλία λέγοντας: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι καί πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΙΣΤΑΣΘΑΙ» (P.G. 160, σ. 101). Θα το ξαναπώ με αντίκτυπο και αντίλαλο σε ολόκληρο τον Άθω: ΤΗΣ ΑΥΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΔΙΙΣΤΑΣΘΑΙ!!!
 

Για ΠΟΙΑ ΥΠΑΚΟΗ μας μιλάς παπα-Εφραίμ, που βάζεις τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής;;; Πως λοιπόν να τον ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΩ και εγώ, εν ονόματι των εκ Θεού θείων χαρισμάτων που κατέχεις αλλά ΑΡΝΕΙΣΑΙ να κάνεις υπακοή στους Πατέρες και τις Συνόδους, και ναι μεν, διαπρέπεις εις την πάλη με τους λογισμούς αλλά ΑΠΑΡΝΕΙΣΑΙ, δεν ακούς Άγιο Πατέρα Θεόδωρο Στουδίτη να σου φωνάζει την του Προδρόμου Φωνήν: «οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν· οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθησαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, σ. 1164 Α

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ Aπαντησι για όσους αμπελοφιλοσοφούν, ειρωνεύονται για τα περί "μολυσμού" και κοινωνούν εν γνώσει τους από Οικουμενιστές! Η συλλειτουργία με Οικουμενιστή, μολύνει και βρωμίζει!

ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ Aπαντησι για όσους αμπελοφιλοσοφούν, ειρωνεύονται για τα περί "μολυσμού" και κοινωνούν εν γνώσει τους από Οικουμενιστές! 

Η συλλειτουργία με Οικουμενιστή, μολύνει και βρωμίζει!

Θαύμα αγίου Κωνσταντίνου 

(για συλλείτουργα, συμπροσευχές με οικουμενιστές)

  








 

Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι κάποιοι αθεόφοβοι είχαν "κατουρήσει" τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία του. 


Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ΄ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές του. Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος. 


Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου παρουσιάσθηκε έμπροσθέν του ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του Αγίου Κωνσταντίνου σε εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε ολοζώντανα "αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα του κυρίως Ναού".
 

Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος , δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά.  


Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα.  


Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση, ο ιερέας που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν κλινήρης από λουμπάγκο.
 

Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τα κατουρημένα μάρμαρα.
 

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015



Η Αναμφισβητητη Αγιοτητα

του

Μεγαλου Κωνσταντινου






  
ἐπιμελείᾳ 

πατρός Νικολάου Δημαρᾶ Δρος Ν.



 
Ἡ ἀγιότητα δέν προσδιορίζεται μέ τά κριτήρια τοῦ ὀρθολογικοῦ Προτεσταντισμοῦ τῆς ἐκπεσμένης δύσης, ἀλλά μέ τήν διαχρονική συνείδηση τοῦ πληρώματος
τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Ἅγιος στήν καθ' ἡμᾶς Ἀνατολήν δέν ἐπιβάλλεται διά τῆς ἀνακηρύξεως ἀπό τήν διοίκηση τῆς ἐκκλησίας, ἀλλά καθιερώνεται ἀπό τήν ὁμόφωνη ἀναγνώριση τοῦ ἀλάνθαστου κριτήριου τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία Του.


Καί μόνον ἡ σύγκληση τῆς ἁγίας Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπό τόν Μέγα Κωνσταντῖνο καί ἡ καταδίκη τῆς ἀντιθέου αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ ἀπό τούς ἁγίους 318 θεοφόρους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας θά ἀρκοῦσε γιά τήν τιμή του ὡς μεγίστου ἁγίου
τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.


Μέ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση καί τήν οἰκονομική στήριξη τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου χτίστηκαν ἀπό τήν Ἁγία Ἑλένη 330 ἱεροί ναοί στούς Ἁγίους Τόπους, ἐκεῖ ὅπου ἔλαβαν χώρα ὅλα τά ζωοποιά γεγονότα τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἄλλαξαν τόν ῥοῦν τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, στή Ναζαρέτ, στήν Βηθλεέμ, στόν Γολγοθά καί στόν Πανάγιο Τάφο. Ἀπό τήν Ἁγία Ἑλένη βρέθηκε ὁ Τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μας.

Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, πού μόλις τόν 19ο αἰῶνα ἄρχισαν νά ἐμφανίζονται στήν δύση,
ὑπῆρξαν πρωταρχική μέριμνα τοῦ Μεγάλου βασιλέως, μετά τούς ἀπάνθρωπους διωγμούς τῶν Δεκίων καί τῶν Διοκλητιανῶν, πού λατρεύονταν σάν θεοί. Πολλές ἀπό τίς διατάξεις τῆς ποτισμένης ἀπό τήν χριστιανική φιλανθρωπία νομοθεσίας τοῦ Μεγάλου Στρατηγοῦ, ὅπως τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς ἀνεξιθρησκείας στά Μεδιόλανα, τό 313,  περιέχονται σχεδόν αὐτολεξεί καί στά σύγχρονα Συντάγματα τῆς ὄψιμα παρουσιαζόμενης, μετά ἀπό 1600 χρόνια, ὡς "πολιτισμένης" δύσης.

«βαθύς νθρωπισμς κα μέριμνα δι τν δικαιοσύνην χαρακτηρίζουν τ νομοθετικ κοινωνικ μέτρα, τινα λαβεν Κωνσταντνος μετ τν Σύνοδον τῆς Νικαίας. Διάκειται δυσμενς πρς τν παλλακείαν κα πηγόρευσε τ βάρβαρον θιμον τν γώνων τν μονομάχων. Δν πιτρέπει ν χωρίζουν τάς οκογενείας τν δούλων, ταν τ πωληθέντα κρατικ κτήματα, ες μέχρι τότε διεβίουν, διενέμοντο μεταξ τν νέων δικαιούχων. Κατήργησε τν δι σταυρο θάνατον, πηγόρευσε τν στιγματισμν ες τ πρόσωπον κα θέσπισεν, πως ο κρατούμενοι ες τς φυλακς δικαιονται καθ’ κάστην ν βλέπουν τ φς το λίου. Χαρακτηριστικός τῆς νδελεχος φροντίδος το αὐτοκράτορος δι τν πιβολν τς θικς τάξεως εναι νόμος  κολάζων τν παγωγν παρθένου κα νόμος ξιν παρ το πιτρόπου, πως σεβασθ τν παρθενίαν τς π’ ατο
πιτροπευομένης νεάνιδος».

Μέγας Κωνσταντνος ξαγόραζε διος κα πελευθέρωνε αχμάλωτους στρατιτες το χθρο, τος ποίους εχαν συλλάβει οστρατιτες του! Προσθέτω σ’ ατ τν παγόρευση τς παλλακείας γιά τος γγαμους, (τῆς συνύπαρξης δηλ. συζύγου κα παλλακίδας, δηλ. «πίσημης ρωμένης»), κα τ ξαιρετικ φιλολαϊκ μέτρο τς καθιέρωσης τς Κυριακς ς ργίας «δι τν στικν πληθυσμόν», ν «ο κάτοικοι τς παίθρου φίενται λεύθεροι ν ρυθμίζουν τς γροτικάς σχολίας των ναλόγως τῶν καιρικν συνθηκν». 

Σύμφωνα μὲ τοὺς Χριστιανούς, γιότητα το Μεγάλου Κωνσταντίνου δὲν εἶναι τιμητικὸς τίτλος, ποὺ τοῦ ἀποδόθηκε λόγῳ «τς καθοριστικς ποστήριξης κα τς προσφορς του πρς τν κκλησία», ἀλλὰ γεγονς πιβεβαιωμένο π τὸν Θε μ θαύματα· ὄχι μόνο μὲ τὴν περίφημη θεοσημεία τοῦ σταυροῦ ν τούτῳ νίκα»), ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὅραμα ἀγγέλου, ποὺ τὸν καθοδηγοῦσε κατὰ τὴν  χάραξη τῶν ὁρίων τῆς Κωνσταντινούπολης, μὲ τήν μυροβλυσία κατὰ τὸ θάνατό του, μὲ πλῆθος ἰάσεων στὸν τάφο του, ἀλλὰ καὶ μέ πολλά μεταγενέστερα θαύματα.




ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ 

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ

     Δὲν θὰ πραγματευθοῦμε τὶς παρακάτω θέσεις μας ἀπὸ τὶς θολὲς βιβλιογραφικὲς πηγὲς τῆς Δύσης, ὅσον ἀφορᾶ τὴν προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου ατο γίου μας, ποὺ πολλὲς φορὲς στάζουν χολὴ καὶ ἱστορικὸ δηλητήριο μὲ στόχο νὰ ἀπομειώσουν τὸ παγκόσμιο κῦρος του, ἀλλὰ θὰ καταθέσουμε τὰ νάματα τῶν πηγῶν τῆς Ἑλληνικῆς καρδιᾶς καὶ τῆς Ρωμαίικης παράδοσης, ποὺ ξέρει νὰ τὸν τιμάει ἐδῶ καὶ πάνω ἀπό χίλια ἑξακόσια χρόνια μὲ ὕμνους καὶ ὠδὲς πνευματικὲς! Σὲ πεῖσμα τῶν Καρλομάγνειων ἐργατῶν Προτεσταντῶν "θεολόγων" καί τῶν νεκρῶν πνευματικά ἱστορικῶν τῆς ἀνέραστης ἀπὸ ΘΕΙΑ ΑΓΑΠΗ  σημερινῆς προσπάθειας γιά παγκοσμιοποίηση ἀποδεικνύεται καί μέσα ἀπό ἀδιαμφισβήτητες ἱστορικές πηγές ἡ ἁγιότητα τοῦ πλέον λαοφιλοῦς ἁγίου τῆς Ρωμηοσύνης!
     Μέγας Κωνσταντνος καὶ γία λένη, ἡ μητέρα του ἀποτελoῦν τὸ κατεξοχὴν γεωπολιτικὸ δίδυμο τῆς παγκόσμιας ἱστορικῆς ἀνατροπῆς , ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀπελθοῦσα ἱστορία ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὶς δικές μας ἡμέρες.
     Πόσες μεταγενέστερες Αὐτοκρατορίες-Δυνάστες καὶ Τύραννοι προσπάθησαν νὰ τοὺς μιμηθοῦν μέχρι καὶ σήμερα, ὅλες ὅμως γκρεμίζονται στὰ τάρταρα τῆς παραφροσύνης καὶ τοῦ ἑωσφορικοῦ ἐγωισμοῦ τους! Καὶ αὐτὸ γίνεται, γιατί δὲν ἀναγνώρισαν τὸ Μυστήριο τοῦ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ τὸ Παγκόσμιο Γεγονὸς τῆς Ἀνάστασης τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού ἀναγνώρισε καί προσκύνησε ὁ Μέγας βασιλεύς καί ἅγιος.
     Ἡ ὡραία Ἑλένη τῆς Σπάρτης πῆρε τὸν ἐκλεκτό τῆς σαρκικῆς καρδιᾶς της, τὸν Πάρι,  καὶ  τράβηξε πρὸς τὴν Τροία. Τὸ ἴδιο αὐτὸ  Ἑλληνικὸ ὄνομα ποὺ ἀκούγεται  στὰ Ὁμηρικὰ Ἔπη τῆς Ἰλιάδας φέρει ἡ Ἁγία Ἑλένη, ἐνδεικτικό της ἀδιάσπαστης ἱστορικῆς συνέχειας καὶ γενετικῆς συνάφειας τοῦ  λαοῦ μας, μὲ τὴν μόνη διαφορὰ ὅτι  σαπόστολος γία λένη παίρνει τὸν ἀγαπημένο υἱὸ της, τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο καὶ συμβαδίζουν στὸν δρόμο πρὸς τὴν ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΝ, ποὺ τοὺς χάραξε ὁ Ἐκλεκτός της Καρδιᾶς τους, μὲ θεοσημεῖα, δηλ. σταυρωμένος κα ναστημένος Κύριος μας ησος Χριστός.
     Μὲ μία ἁπλῆ καὶ εὐλογημένη κίνηση τίναξαν τότε στὸν ἀέρα τὸ παγκόσμιο μυστήριο τῆς ἀνομίας καὶ θεμελίωσαν μιά τέτοια κρατικὴ ὑπόσταση Αὐτοκρατορίας, ὅπου στὸ διάβα τῶν αἰώνων αὐτὴ "χώνεψε" μὲ συναλληλία, ἰσοτιμία καὶ σεβασμὸ λαούς, φυλὲς καὶ γλῶσσες μὲ τ Μυστήριο τς ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ κα ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.
     γία λένη, παρά τὸ προχωρημένο τῆς ἡλικίας της, συνέχισε τὴν γεωπολιτική της εἰρηνικὴ ἐκστρατεία στὴν Παλαιστίνη καὶ ΘΕΙᾼ ΝΕΥΣΕΙ ἔφερε στὴν παγκόσμια ἐπιφάνεια τοῦ πλανήτη μας τὰ ἀδιάψευστα ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ τῆς πνευματικότητας τῆς Νέας Ρωμαϊκῆς  Αὐτοκρατορίας.
     Ο ΣΤΑΥΡΟΣ καὶ ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  ἀπὸ τότε ἦταν τὰ φυλακτήρια "τῆς τότε πρώτης πνευματικῆς παγκοσμιοποίησης" τῶν Λαῶν ποὺ ἔφερνε τ πρ Πν νομα το ΧΡΙΣΤΟΥ μας καὶ ὁριοθετοῦσε τὰ σύνορά της στὶς πορεῖες ποὺ χάραξαν "ο ραοι πόδες τν Εαγγελιζόντων τν ΕΙΡΗΝΗΝ " ποστόλων, καὶ κυρίως, ἐπὶ τῶν  διαδρομῶν το Παμμεγίστου ποστόλου Παύλου.
     Τὸ γεγονὸς ὅτι ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἡ ἐπίσημη γλῶσσα  ἦταν τὰ λατινικὰ, δὲν ἀποστερεῖ τὴν οὐσιαστικῆς σημασίας  συμβολὴ τῆς Ἑλληνίδας μητέρας του γίας λένης  στὴν ἐπίγνωση  ἐκ μέρους τοῦ Αὐτοκράτορα  τῶν στρατηγικῶν-πολιτισμικῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἄλλου Μεγάλου τῆς Ἱστορίας μας, τοῦ Μεγάλου λεξάνδρου.
     Μετ τ παγκόσμιας στορικς σημασίας διάταγμα τν Μεδιολάνων, ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦσαν στὴν ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΝ, ὅπου ἀναδυόταν ἡ Νέα Ρώμη καὶ ταυτόχρονα, δυστυχῶς, στὴν δύση κάποιοι ἔσπερναν σπόρους φθόνου καὶ διχόνοιας, γιὰ νὰ ἀναρριχηθοῦν ἀργότερα οἱ νοητὲς τσουκνίδες μὲ τὰ δηλητήρια τῶν ἀντιθέων αἱρέσεων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ, τῶν δολοφονικῶν Σταυροφοριῶν καὶ ἄλλων μέχρι σήμερα ἐνεργειῶν ποὺ δείχνουν ἀπύθμενο μίσος κατά τῆς μοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας μας καὶ τήν ἑωσφορική τους ἰδιοτέλεια.
     Ἀναρωτηθήκαμε, ἂν στὴν αἱρετίζουσα Δύση, ὅπου κατὰ ρηματικὴ ἔκφραση κάποιου πολιτικοῦ τῶν πάλαι ποτὲ χρόνων τῆς δύσμοιρης μεταπολίτευσης "ἀνήκομεν",  πόσοι Ἱεροὶ Ναοὶ εἶναι ἀφιερωμένοι στὴν μνήμη καὶ τὴν τιμὴ τν γίων κα σαποστόλων Κωνσταντίνου κα λένης;
     Πόσοι δυτικοὶ φίλοι μας φέρουν τὸ ὄνομα αὐτό;
     Γιατί στὴν Ρωμαίικη Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια εἶναι τόσο πνευματικὰ δημοφιλεῖς αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι;
     Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλῆ.
     Οἱ πρόγονοι μας γνώριζαν πολὺ καλὰ, ποιοὶ ἦταν οἱ στυλοβάτες τῆς Ρωμηοσύνης καὶ θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτοὺς τους πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου.
     Παράλληλα γνώριζαν, γιατί ὑπέφεραν στὸ διάβα τῆς ἱστορίας ἀπὸ τὸ μίσος καὶ τὸ κόμπλεξ τῶν δῆθεν Σταυροφόρων τῆς Δύσης,  ποὺ μόνο καταστροφὲς καὶ προδοσίες τοὺς "χάριζαν", καὶ αὐτοὶ, σὰν ἀντίδοτο τῆς δυτικῆς μοχθηρῆς ζηλοτυπίας,  σπειραν κα νήγειραν κατοντάδες πανάλευκα κκλησάκια καί μεγαλοπρεπεῖς Ναούς στν μνήμη ατν τν δύο γίων σ λη τν νδοχώρα τς ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ, δίνοντας μάλιστα τὸ ὄνομα αὐτῶν τῶν γίων στὰ παιδιά τους.  
     Μάλιστα στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας τ νομα Κωνσταντνος ἦταν συνυφασμένο μὲ τὸ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ τοῦ σκλαβωμένου γένους μας. Ἂν ἐκεῖνα τὰ χρόνια εἴχαμε Φραγκοκρατία τὸ ὄνομα αὐτὸ θὰ ἦταν παντελῶς ἐξαφανισμένο σήμερα!!!
            Ἡ προσωπικὴ ζωὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου δὲν ἦταν ρόδινη. Τὸν πολέμησαν ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές,  ἀλλὰ δὲν τὸν σάλεψαν ἀπὸ τὴν Πίστη του. Ἄλλωστε τὸ ὄνομά του στὰ Ἑλληνικὰ σημαίνει ΕΥ-ΣΤΑΘΙΟΣ, δηλ καλὰ σταθερὸς, καὶ αὐτὸ τὸ ἀπέδειξε σὲ ὅλη τὴν βιωτὴ του προασπίζοντας τ Δόγμα τς ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ μ τος γιους Θεοφόρους κα Οκουμενικος Πατέρες τό 325 μ.Χ.! Καθιερώνοντας μάλιστα τὴν ἀνάγκη σύγκλησης Οκουμενικῆς Συνόδου, ὅταν διακινδύνευσε τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς "βαρεῖς λύκους" τῆς ἀρειανικῆς αἱρέσεως.
     Εἶναι δυνατὸν καὶ ἐμεῖς σὰν παιδιὰ τῆς γνήσιας Ρωμηοσύνης το Μεγάλου Κωνσταντίνου νὰ περάσουμε καλὰ στὰ χέρια τῆς σημερινῆς Παναίρεσης τῶν Νεοποχιτῶν, ποὺ ζήλεψε τὴν Νέα Ρώμη, καὶ στὴν θέση της βάλθηκε νὰ φτιάξει τὴν Νέα Ἐποχὴ καί τόν ἄθεο Οἰκουμενισμό, διασαλεύοντας τὰ θεμέλια τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ μὲ ἑκατόμβες ἀθώων θυμάτων!!!
     Ὅλες οἱ σημερινὲς κρίσεις ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν διαφημιζόμενη  Παναίρεση τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ ὅλες οἱ λύσεις θὰ δοθοῦν, ὅταν ξεφτίσει τὸ πνευματικό της ὑπόβαθρο, γιατί ἀδυνατεῖ νὰ δώσει καθαρὲς ἀπαντήσεις στὴν χειμαζόμενη ἀνθρωπότητα τῶν καιρῶν μας.
     Νὰ, λοιπὸν, γιατί Μέγας Ἅγιος Κωνσταντνος σήμερα εἶναι τόσο ἐπίκαιρος, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη φορᾶ !!!
    
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ.

(Ἡ εἰσαγωγή καί ὁ πολυτονισμός τοῦ κειμένου, μαζί μέ πολλές ἄλλες γραμματικές καί συντακτικές διορθώσεις καί προσθῆκες διευκρινιστικές, ἔγιναν μέ δική μας φροντίδα καί ἐπιμέλεια. Δρ.Ν. π. Νικόλαος Δημαρᾶς).









Η ΚΑΤΑΦΑΝΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΕΙ ΣΦΟΔΡΑ ΤΟΥΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΜΑΧΟΥΣ !

Το Θ. Ἰ. Ρηγινιώτη

(Ὁ πολυτονισμός καί αὐτοῦ τοῦ κειμένου, μαζί μέ πολλές διορθώσεις καί προσθῆκες διευκρινιστικές, ἔγιναν καί πάλι μέ δική μας φροντίδα καί ἐπιμέλεια. Δρ.Ν. π. Νικόλαος Δημαρᾶς).

     Θὰ πρέπει νὰ ἀναγνωρίσουμε νηφάλια ὅτι ατοκράτορας Κωνσταντίνος  Α΄, κόκκινο πανὶ γιὰ τοὺς κάθε εἴδους πολέμιους τοῦ Χριστιανισμοῦ, εναι κα Μέγας κα γιος. Ἡ παύση τῶν διωγμῶν καὶ οἱ ἀποφάσεις περὶ  ἀνεξιθρησκείας, γεγονότα τεράστιας ἱστορικῆς καὶ ἀνθρωπιστικῆς σημασίας, ἀρκοῦν γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσουν τοῦ λόγου τοῦ ἀληθές· ἐπειδὴ ὅμως τὸ ὄνομά του ἔχει περιβληθεῖ μὲ διάφορους ἀντιχριστιανικοὺς μύθους, ἂς ἐξετάσουμε τὴν περίπτωσή του ἐκτενέστερα μέ βάση καί τά ἱστορικά στοιχεῖα ἀπό ἀδιαμφισβήτητες ἐκκλησιαστικές καί ἱστορικές πηγές.
     Δὲν ὑπάρχει καμμιά ἐπίσημη ἐκκλησιαστικὴ ἀπόφαση ποὺ νὰ ἀνακηρύσσει γιο τν Μέγα Κωνσταντνο, οὔτε καὶ σημειώνεται κάπου ἡ ἀρχὴ τῆς ἀπόδοσης τιμῆς ἁγίου πρὸς αὐτόν. Μὲ τὸ μεγάλο σύγχρονό του Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας Μέγα θανάσιο ἦρθε μάλιστα σὲ σύγκρουση, λόγῳ μίας ὄψιμης ὑποστήριξης πρὸς τον  Ἄρειο, ὁ δὲ ἱστορικὸς καὶ βιογράφος του Εσέβιος Καισαρείας δὲν εἶχε τὸ  κῦρος ποὺ θὰ τοῦ ἐπέτρεπε νὰ ἐπιβάλει κατὰ κανένα τρόπο μία «ἁγιοποίηση» τοῦ Κωνσταντίνου. Τέλος, οἱ διάδοχοί του πολέμησαν νὰ γκρεμίσουν αὐτὰ πού ὁ ἴδιος εἶχε ὀνειρευτεῖ·
     Ὁ Κωνστάντιος, ὁ γυιός του, ὑποστήριξε τὸν Ἀρειανισμό, κατάργησε τὴν πίστη τῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας καὶ δίωξε τοὺς Ὀρθόδοξους! 
     Τὸ ἴδιο ἔκανε καὶ ὁ ἀρειανός Οὐάλης, ἐνῶ ἀνάμεσά τους ὁ Ἰουλιανὸς, ἐπίσης, ὑπέσκαψε τήν Ἐκκλησία μὲ κάθε τρόπο (καὶ μὲ αἷμα) [1], προσπαθῶντας νὰ παλινορθώσει τὴν ἐθνικὴ θρησκεία τῆς εἰδωλολατρικῆς θεουργίας καὶ τῶν ἀναρίθμητων δαιμονικῶν θυσιῶν.[1] 
     Μέγας Κωνσταντνος, λοιπὸν, γιοποιήθηκε π τ λαό.
     Τὸ φανερώνει τὸ  πλῆθος τῶν Χριστιανῶν ποὺ φέρουν τὸ ὄνομά του. Εσέβιος καταγράφει ὅτι, ἀμέσως μετὰ τὸ θάνατό του, ὁ στρατὸς ξέσπασε σὲ θρήνους, ἀπὸ τόν τελευταῖο ὁπλίτη μέχρι τοὺς ἀνώτερους ἀξιωματικούς, γιὰ «τὸν σωτῆρα, τὸν φύλακα, τν εεργέτη… τν γαθ ποιμένα», ἐνῶ παρόμοιες ἦταν οἱ ἀντιδράσεις τοῦ λαοῦ, ὅταν τὸ σκήνωμά του μεταφέρθηκε στήν Κωνσταντινούπολη[2].
     Καὶ ἦταν φυσικό, ἐφόσον :
     «βαθύς νθρωπισμς κα μέριμνα δι τν δικαιοσύνην χαρακτηρίζουν τ νομοθετικ κοινωνικ μέτρα, τινα λαβεν Κωνσταντνος μετ τν Σύνοδον τῆς Νικαίας. Διάκειται δυσμενς πρς τν παλλακείαν κα πηγόρευσε τ βάρβαρον θιμον τν γώνων τν μονομάχων. Δν πιτρέπει ν χωρίζουν τάς οκογενείας τν δούλων, ταν τ πωληθέντα κρατικ κτήματα, ες μέχρι τότε διεβίουν, διενέμοντο μεταξ τν νέων δικαιούχων. Κατήργησε τν δι σταυρο θάνατον, πηγόρευσε τν στιγματισμν ες τ πρόσωπον κα θέσπισεν, πως ο κρατούμενοι ες τς φυλακς δικαιονται καθ’ κάστην ν βλέπουν τ φς το λίου. Χαρακτηριστικός τῆς νδελεχος φροντίδος το αὐτοκράτορος δι τν πιβολν τς θικς τάξεως εναι νόμος  κολάζων τν παγωγν παρθένου κα νόμος ξιν παρ το πιτρόπου, πως σεβασθ τν παρθενίαν τς π’ ατο πιτροπευομένης νεάνιδος».[3] 

     Ἡ ἀπαγόρευση τοῦ στιγματισμοῦ στὸ πρόσωπο, μέτρο εὐνοϊκὸ κυρίως γιὰ τοὺς δούλους, ἀπὸ πίδραση τς χριστιανικς δέας γι τν νθρωπο ς πλασμένον κατ’ εκόνα Θεο,  καθὼς καὶ ἡ μέριμνα γιὰ τὶς οἰκογένειες τῶν δούλων, σημαίνουν ὅτι δολος ντιμετωπίζεται πλέον ς νθρωπος, ὄχι ὡς ἀντικείμενο, πρᾶγμα ποὺ ἀνατρέπει ἐντελῶς τῆς καθιερωμένη ὀπτικὴ τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, γιὰ νὰ φτάσουμε στὸν ἅγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, σχεδὸν ἕνα αἰῶνα μετά, ποὺ θὰ ἐπιχειρηματολογήσει ὑπὲρ τῆς ἀδελφότητας κυρίων καὶ δούλων![4]

     Μέγας Κωνσταντνος ἐξαγόραζε ὁ ἴδιος καὶ ἀπελευθέρωνε αἰχμάλωτους στρατιῶτες τοῦ ἐχθροῦ, τοὺς ὁποίους εἶχαν συλλάβει οἱ στρατιῶτες του![5] Προσθέτω σ’ αὐτὰ τὴν ἀπαγόρευση τῆς παλλακείας γιά τοὺς ἔγγαμους, (τῆς συνύπαρξης δηλ. συζύγου καὶ παλλακίδας, δηλ. «πίσημης ρωμένης»), καὶ τὸ ἐξαιρετικὰ φιλολαϊκὸ μέτρο τῆς καθιέρωσης τῆς Κυριακῆς ὡς ἀργίας «δι τν στικν πληθυσμόν», ἐνῶ «ο κάτοικοι τς παίθρου φίενται λεύθεροι ν ρυθμίζουν τς γροτικάς σχολίας των ναλόγως τῶν καιρικν συνθηκν» [2].

     Σύμφωνα μὲ τοὺς Χριστιανούς, γιότητα το Μεγάλου Κωνσταντίνου δὲν εἶναι τιμητικὸς τίτλος, ποὺ τοῦ ἀποδόθηκε λόγῳ «τς καθοριστικς ποστήριξης κα τς προσφορς του πρς τν κκλησία», ἀλλὰ γεγονς πιβεβαιωμένο π τὸν Θε μ θαύματα· ὄχι μόνο μὲ τὴν περίφημη θεοσημεία τοῦ σταυροῦ ν τούτῳ νίκα»), ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὅραμα ἀγγέλου, ποὺ τὸν καθοδηγοῦσε κατὰ τὴν  χάραξη τῶν ὁρίων τῆς Κωνσταντινούπολης, μὲ τήν μυροβλυσία κατὰ τὸ θάνατό του, μὲ πλῆθος ἰάσεων στὸν τάφο του, ἀλλὰ καὶ μέ πολλά μεταγενέστερα θαύματα.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου