Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Ετήσιο μνημόσυνο του αειμνηστου Ποιμεναρχη μας Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης, πατρός Λεωνίδα Παρασκευόπουλου
   


Αυριο Κυριακή 26 Απριλίου θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης πατρός Λεωνίδα Παρασκευόπουλου.
Ακολούθως θα γίνει συζήτηση στρογγυλής τράπεζας,με θέμα:


''Γιατί η Ορθοδοξία δεν ενδίδει 
στις Παπικές Ετεροδοξίες''.


Ο εκκλησιασμός θα γίνει στο εκκλησάκι του Αγ.Βασιλείου στα εκπαιδευτήρια Απόστολος Παύλος, όπου θα ακολουθήσει και η εκδήλωση.  
Θα μας τιμήσει η παρουσία σας.
Με εκτίμηση
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ''

ΣΧΟΛΙΟ 


του ιστολογιου Παιδαγωγος :
 
Οι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν ποιος ήταν ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας, ο οποίος τελείως άδικα εκδιώχθηκε από την επισκοπή του. Μαζί του εκδιώχθηκαν και πολλοί άλλοι άξιοι αρχιερείς. Μια κυριολεκτικά μαύρη σελίδα στην εκκλησιαστική μας ιστορία.

Χαιρόμαστε που όσο περνάνε τα χρόνια, αντί να ξεχνιούνται τέτοιες άγιες μορφές, όπως αυτή του πατρός Λεωνίδα, αναδεικνύονται. 

Είναι τόση η σήψη και η διαπλοκή σήμερα στην εκκλησία μας που ο πιστός λαός αυθόρμητα αναζητεί άξιους ποιμένες, έστω και μέσα από την μνήμη τους.
Tην γνωριζετε; 
Ποια ειναι η πιο ψηλομητα 
και σκερτσωζα; 


"Πρόβα τζενεράλε" διά την Πανορθόδοξον Σύνοδον, π. Β. Βολουδάκη Ένα επαίσχυντον Διεθνές Εκκλησιαστικόν Συνέδριον!

"Πρόβα τζενεράλε" διά την Πανορθόδοξον Σύνοδον, 

π. Β. Βολουδάκη

Ένα επαίσχυντον Διεθνές Εκκλησιαστικόν Συνέδριον!

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Προλειαίνουν οἱΠρίγκηπεςτῆς Ἐκκλησίας τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ  παρακαθίση   «Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης» εἰς τὴν προετοιμαζομένην Σύνοδον



Ἡ θλιβερὴ καὶ ἀποκρουστικὴ γιὰ τοὺς ἐνσυνειδήτους Ὀρθοδόξους πιστοὺς προετοιμασία τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου συνεχίζεται μὲ "χαρὲς καὶ μὲ τραγούδια" ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα  –ὅπως ἀποκαλύπτεται ἡμέρᾳ τῇ ἡμέρᾳστεροῦνται στοιχειώδους ἐκκλησιαστικοῦ ἤθουςἀληθοῦς Θεολογικῆς γνώσεως καὶ πνευματικῆς ἐμπειρίας.


Αὐτὸ ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν θεματολογία τῆς σχεδιαζομένης Συνόδου, ἡ ὁποία φανερώνει τελεία ἄγνοια τοῦ νοήματος καὶ τῆς Θεολογικῆς σημασίας τῶν προηγουμένων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἐν γένει κοσμικὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν οἱ ἰθύνοντες «ὅλον τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας».


Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς ἐκκοσμικεύσεως ἡ πρόσφατη Διεθνὴς Ἐπιστημονικὴ Ἡμερίδα  τῆς 21ης Ἀπριλίου 2015 ὑπὸ τὴν Αἰγίδα τῆς Κοσμητείας τοῦ Α.Π.Θ. μὲ θέμα «Πρότυπα Θρησκευτικῶν Ἡγετῶν στὸν 21ο αἰώνα Φραγκίσκος ὁ Α΄ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ Βαρθολομαῖος ὁ Α΄ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης», ἡ ὁποία μᾶς προσέθεσε «λύπην ἐπὶ λύπης», ἀφοῦ, πέραν τοῦ ὅτι ἦταν ὁ ὁρισμὸς τοῦ «δόξαν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντες», εἰσήγαγε καὶ νέες μεθόδους  «μείξεως τῶν ἀμίκτων» μὲ τὸ νὰ θέτη  τὸν ἐκπεσόντα καὶ αἱρετικὸν  τιτλοφορούμενον Ἐπίσκοπον Ρώμης ἐκ παραλλήλου μὲ τὸν Ὀρθόδοξον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως καί, μάλιστα, νὰ τὸν ἀναφέρη πρῶτον, ὡσὰν νὰ ἔχη ἀποκατασταθῆ  ἐκκλησιαστικῶς στὴν Πρωτόθρονη  Οἰκουμενική του Καθέδρα!


Ἡ ὅλη θεματολογία τῆς Ἡμερίδος ἦταν σχεδιασμένη ἀπὸ τὰ ἀκαδημαϊκὰ πρόσωπα ποὺ ἔκαμαν τὶς Εἰσηγήσεις, πρόσωπα ταυτισμένα μὲ τὸ συγκρητιστικὸ οἰκουμενιστικὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὑπηρετοῦν μὲ πάθος, γιατί αὐτὸ καὶ μόνο πληρώνεται καί, μάλιστα, ἁδρὰ ἀπὸ τοὺς κρατικοὺς κορβανάδες, ἀφοῦ τὸ Οἰκουμενιστικὸ (γράφε Παγκοσμιοποιημένο) πνεῦμα εἶναι ποὺ ἐξυπηρετεῖ πέρα γιὰ πέρα τοὺς Πολιτικοὺς σχεδιασμοὺς τῆς ἐποχῆς μας γιὰ μιὰ Παγκοσμιοποιημένη Κυβέρνηση μὲ ὑποταγμένα πιόνια τοὺς λαούς.


Ποιὰ σοβαρὴ  Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα;


Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι «ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης», ἁγίους ποὺ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας γιὰ τὴν ἀντίθεσή τους στὸν «Ἀντίθεο» Πάπα, καὶ ἰδιαιτέρως ἐκεῖνον τὸν Μέγαν Ἅγιον, Γρηγόριον Παλαμᾶν, ποὺ ὑπερυψώνει ἡ Ἐκκλησία μας μετὰ τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τοὺς Ἀντιπαπικοὺς ἀγῶνες του ἐναντίον τοῦ ἀναβιωτῆ τῆς Ἀρειανικῆς αἱρέσεως Πάπα;


Μίλησαν γιὰ τὴν Χριστοκεντρικότητα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀποδεικνύοντας ὅτι ἀγνοοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Χριστολογία, δηλαδὴ τὸν Ἀληθινὸ Χριστό. Ἀπὸ πότε καὶ μὲ ποιὸν πνευματικὸ τρόπο ἀπέκτησε ὁ Πάπας τὴν γνώση τοῦ Ἀληθινοῦ Χριστοῦ χωρὶς νὰ ὑγιαίνη στὴν Πίστη; Ἀπὸ πότε ὁ Παπισμὸς ποὺ ἐξεδίωξε τὸν Θεὸ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὶς ἀνθρώπινες ἐπίνοιες καὶ τοὺς  βρώμικους σχεδιασμοὺς τοῦ ἑκάστοτε Κονκλαβίου, ἀναδεικνύει πνευματικοὺς ἡγέτες καί, μάλιστα, «Πρότυπα» πνευματικῶν ἡγετῶν; 


Σαφῶς, μὲ αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντη  Ἡμερίδα ἔκαμαν οἱ ἐκκλησιαστικοὶ “Πρίγκηπες” μιὰ «πρόβα τζενεράλε» γιὰ τὴν Σύνοδό τους, καὶ δι’ ὅλου ἀπίθανο εἶναι νὰ ἑτοιμάσουν καὶ τὸν «Ἑωσφόρο τῆς Ρώμης» νὰ παρακαθίση στὴ Σύνοδο αὐτή, γιατί ἀκούσθηκε καὶ αὐτὸ τὸ φαιδρὰ ἀνατριχιαστικό, ὅτι δὲν θὰ εἶναι τάχα μιὰ Σύνοδος Οἰκουμενικὴ ἂν ἀπουσιάζη ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης!


Τελικά, ὁ Θεὸς ἔχει μείνει πολὺ πίσω! Δὲν ἔχει τὴν Θεολογικὴ εὐαισθησία τῶν δικῶν μας Ἀκαδημαϊκῶν Θεολόγων γιὰ νὰ φροντίση νὰ ὀργανώση διαλόγους μὲ τοὺς διαβόλους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, ὥστε νὰ συμφιλιωθοῦν, ἐπὶ τέλους, οἱ Ἀρχάγγελοι τῶν ἐννέα Ταγμάτων μὲ τὸν ἕνα Ἑωσφόρο! Γι’ αὐτὸ οἱ δικοί μας Τοῦ παραδίδουν μαθήματα. Φραγκῖσκος καὶ Βαρθολομαῖος συμφιλιώθηκαν! Τί παιδεύονταν τόσοι ἅγιοι τόσους αἰῶνες; Κρίμα στὰ γράμματα ποὺ γνώριζαν καὶ στὴν ἁγιότητα ποὺ εἶχαν καὶ νὰ μὴν μποροῦν νὰ φθάσουν τὰ Πρότυπα Ἡγετῶν Φραγκίσκου (μὴ ξεχνᾶμε νὰ τὸν γράφουμε πρῶτον, αὐτὸ εἶναι τὸ πολιτικὰ ὀρθὸν) καὶ Βαρθολομαίου!


Εἶχαν ἄραγε ἄδικο μόνο οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ  Φαρισαῖοι ποὺ εἶπαν τὸν Χριστὸ βλάσφημο ἐπειδὴ ἔλεγε ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ  καὶ οἱ δικοί μας Ἀρχιερεῖς τὸν εἶπαν –"εὐγενικά", βέβαια, καὶ ὄχι κατὰ πρόσωπον– Θεὸ ποὺ συντηρεῖ τὸ μίσος καὶ τὴν ἔχθρα;


Εὐτυχῶς, ποὺ σὲ κάθε κρίσιμη στιγμὴ πολιτικῆς παρακμῆς, ὅπως τότε «τῷ καιρῶ ἐκείνῳ» ἔτσι καὶ σήμερα, βρίσκονται πάντοτε οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ τὸ Συνέδριον ὅλον καὶ σώζουν τὴν πολιτικὴ παρτίδα!


Σὰ δὲ ντρεπόμαστε!
======================
 
Σχολια και ερωτηματα προς τον πατερα Βασιλειο Βολουδακη της Πατερικης Παραδοσης αλλα και της Αποτειχισης: 

 

Τί ὡραῖα τὰ λέει καὶ πόσο καλὰ μᾶς ἀναλύει ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης ὅλη αὐτὴ τὴν παράνοια τῶν διαλόγων, τῶν ἐπαφῶν, συμπροσευχῶν τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν μὲ τοὺς αἱρετικούς Παπικούς!

Γράφει:

«Ποιὰ σοβαρὴ  Θεολογικὴ κριτικὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνη σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν σέβονται πιὰ τίποτα;


Δὲν σέβονται τοὺς ἁγίους ποὺ διεκήρυξαν ὅτι ὁ Πάπας εἶναι «ὁ Ἑωσφόρος τῆς Ρώμης;»!


Καὶ τὸ ἐρώτημά μας: 

Αὐτὸς καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἀντι-Οἰκουμενιστές, γιατί δὲν σέβονται τοὺς Ἁγίους ποὺ διδάσκουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; 

Γιατί κοινωνοῦν μαζί τους; 


Γιατί κρατοῦν τοὺς πιστοὺς ἐγκλωβισμένους στὴν Παναίρεση;


Αποτειχισι: Επαναλαμβανουμε και εμεις τα ερωτηματα προς τον π. Βασιλειο Βολουδακη και θελουμε να ελπιζουμε οτι θα εχουμε καποιες απαντησεις σε αυτα.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Πόσο σάπια είναι άραγε η κατάσταση της Εκκλησίας;

Πόσο σάπια είναι άραγε 

η κατάσταση της Εκκλησίας;

 
Πηγή:
"Κατάνυξις"



Πόσο σάπια είναι άραγε η κατάσταση της Εκκλησίας;


Πληροφορηθήκαμε από διαφήμιση σε εκκλησιαστικό πρακτορείο, για το "συνέδριο" της Ι.Μ.Βατοπεδίου (η πεμπτουσία από όσο ξέρουμε έχει γίνει από την Βατοπεδίου και τυπικά φαίνονται άλλα πρόσωπα).

Τι να  πρωτοσχολιάσουμε; Ότι είναι υπό την υψηλή αιγίδα του οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου;;
Tο ότι υπάρχει "τιμητική επιτροπή";;
Tο ότι δεν έχει αφήσει μητροπολίτη (εντός και εκτός Ελλάδος) που να μη βάλει ομιλητή;;
Nα μην επιμείνουμε στο ότι ένας από τους ομιλητές εμφανίζεται με "σύντροφο" και όχι σύζυγο! ή έναν ακόμη ομιλητή! Με μια απλή αναζήτηση βλέπουμε ότι το τηλέφωνο επικοινωνίας του "συνεδρίου" ταυτίζεται με την Πεμπτουσία (άρα με τους Βατοπεδινούς) +30 210 6141171
Όπως φαίνεται είναι τόσο σάπια η κατάσταση της εκκλησίας, που είναι ευκολότερο αντί να προσπαθήσουν να την καθαρίσουν, φροντίζουν να στήσουν δημόσιες σχέσεις για να εδραιώσουν και να προωθήσουν την καρέκλα τους.
Με όσα α π ί σ τ ε υ τ α συμβαίνουν στο χώρο της διοικούσης Εκκλησίας, από τη φίμωση των ιστολογίων των κληρικών, ενοριών και ι. μονών, τους καυγάδες για την ομοφυλοφιλία στις προετοιμασίες της Συνόδου του 2016, την απροκάλυπτη πλέον επέλαση του οικουμενισμού στους κόλπους της, με προκλητικά συνέδρια, με αγαπολογίες, μέχρι και τις εξουθενωτικές διώξεις αντιοικουμενιστών κληρικών, αποδεικνύεται τελικά το μέγεθος της εκκοσμίκευσης και η κυριαρχία των οικουμενιστικών πρακτικών και τάσεων. Θα περιμέναμε από τη Μονή Βατοπεδίου να παίξει καθοριστικότερο ρόλο, να προεξάρχει της πανηγύρεως της αληθείας του Χριστού και όχι να αναλώνεται, έστω και ατύπως, στη διοργάνωση ενός ακόμη μπαρόκ συνεδρίου για τα μάτια του κόσμου, όπου λάμπουν δια της απουσίας τους έστω και για τα προσχήματα εκφραστές του αντιοικουμενιστικού μετώπου.

  ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ 

ο ...κυπριακος ΦΑΣΙΣΜΟΣ !!!

 

O κυπριος (Θεε και Κυριε!!!) Τελεβαντιος θεολογος Ανδρεας Κυριακου μας εστειλε ενα εμειλ στο οποιο του απαντησαμε με εμειλ. Ανοιγοντας ομως το ιστολογιο του παραφρονα κυπριου Τελεβαντου ειδαμε δημοσιευμενο το αποσταλεν εμειλ του προς εμας γι αυτο και εμεις δημοσιευουμε την απαντησι που του στειλαμε. 

Παλαιοτερα του ζητησαμε περισσοτερες εξηγησεις να μας πη δηλαδη τι εχει και τι δεν αρεσει για το ιστολογιο μας και τι αντιπατερικο ή αντιχριστιανικο γραφει. Ο κ. Κυριακου, ενω ειναι λαλιστατος και ελεγκτικοτατος αλλου, εδω αγενως ...εσιωπα!!! 

Ως φαινεται οι κυπριοι θεολογοι εχουν μεγαλο προβλημα, πολυ μεγαλο προβλημα. Τους συνιστουμε να το δουν και να το εξετασουν βαθυτερα το προσωπικο τους αυτο προβλημα.



Εντιμοτατε κυπριε θεολογε κυριε Κυριακου.

Αν δεν θελετε να αναδημοσιευουν ή να ασχολουνται οι αλλοι με τα κειμενα σας να παψετε να γραφετε οτιδηποτε και να περιοριστητε στα ...οικιακα σας.
Ξερουμε θελετε να γραφετε μονο στο ιστολογιο του παραφρονα Τελεβαντου.


Ομως δεν εχετε το δικαιωμα βασει των νομων της δημοκρατιας μας να μας απαγορευσετε να ασχολουμεθα με τα κειμενα σας ειτε επαινετικα ειτε επικριτικα.


Αν στην Κυπρο την σημερινη στην μικρανθρωπη σημερινη Κυπρο υπαρχουν αλλοι νομοι διαφορετικοι σας τους χαριζουμε.


Εαν λοιπον θελετε να μην ασχολουνται οι αλλοι με τα καλα ή τα ...αχαμνα κειμενα σας παρακαλω να περιοριστητε στα ....οικιακα σας και απαιτουμε να μην μας ξαναενοχλησετε αλλη φορα γιατι θα μας αγανακτισετε και θα σας αποστειλουμε καμμια ελληνοπρεπη εκφρασι που θα σας επιφερη περισσοτεραν ζαλην κρανιακην απο εκεινην που μονιμα διακατεχεσθε.


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ



ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
=====

Έντιμε κύριε,
Αναγκάζομαι να επανέλθω, για μια ακόμη φορά, και να σας τονίσω εμφαντικά και ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ επιθυμώ να έχω ΚΑΜΙΑ σχέση με το ιστολόγιό σας. Όμως, ενώ το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά, διότι σας το τόνισα σε παλαιότερο ηλεκτρονικό μου μήνυμα, μετά τη δημοσίευση, στα τέλη του Νοεμβρίου του λήξαντος έτους, του κολοβωμένου από σας (για ευνόητους λόγους) κειμένου μου για τον Άγιο Φιλούμενο, το οποίο αυθαιρέτως πάλιν δημοσιεύσατε, συνεχίζετε πεισματικά την ίδια τακτική με το κείμενό μου «Μαρτύριο, μάρτυρες και Αγιότητα». Τώρα το αναδημοσιεύσατε από το φιλικό σας ιστολόγιο “Πατερική παράδοση”, το οποίο, με την ίδια απαράδεκτη και αντιδεοντολογική μέθοδο, δημοσίευσε το πιο πάνω κείμενό μου χωρίς να έχω την παραμικρή επαφή μαζί τους. Ούτε τους ξέρω, ούτε επιθυμώ (ιδίως τώρα που είδα τη συμπεριφορά τους) να έχω οιανδήποτε σχέση ΚΑΙ μαζί τους, ούτε μπορώ να διαλεχθώ επί οιουδήποτε θέματος με τέτοιους ανθρώπους. Ελπίζω πως αυτή τη φορά θα βρείτε το θάρρος να το διαγράψετε το άρθρο από το ιστολόγιό σας. Είναι τόσο δύσκολο να σεβαστείτε τη θέση κάποιου, που δεν επιθυμεί να έχει οιανδήποτε σχέση μαζί σας και να πάψετε να ασχολείστε μαζί μου;
Ανδρέας Κυριακού
ΑΒΑΠΤΙΣΤΟΙ ΠΟΥ ΣΩΖΟΝΤΑΙ Εκτύπωση E-mail


Δρ. Κωνσταντινου ΣΙΑΜΑΚΗ



῾Η ἐκκλησία μόνο εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ· καὶ ἡ ἐκκλησία εἶναι μόνο μία· κι αὐτὴ εἶναι ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ἡ μία ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολική, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ λέγεται καὶ ἁπλῶς ἡ ἐκκλησία, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλη. τὰ ἄλλα χριστώνυμα πλήθη εἶναι νεστοριανοὶ μονοφυσῖτες παπικοὶ ἀγγλικανοὶ καὶ προτεστάντες, ἀλλ᾿ ὄχι ἐκκλησίες, οὔτε τῆς ἐκκλησίας μέρη, οὔτε κἂν Χριστιανοί· ἀκόμη κι ἂν λέγωνται. καὶ μόνο γιὰ τὰ μέλη τῆς μιᾶς ἐκκλησίας ὑπάρχει ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐπαγγελία καὶ ῥητὴ ἐγγύησι σωτηρίας · ῾Ο πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται, εἶπε, ὅταν ἔστελνε τοὺς μαθητάς του στὴν ἀποστολή τους (Μρ 16,16). δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ πιστεύσῃ κανείς, ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ βαπτιστῇ, γιὰ νὰ σωθῇ.
 

Γιὰ νὰ μὴν ἔχουμε ὅμως μαγικὴ ἀντίληψι γιὰ τὸ βάπτισμα, ἀλλ᾿ ἀντίληψι ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν πρόθεσι τοῦ ἀνθρώπου, πρέπει νὰ προσέξουμε τόσο μερικὰ ἄλλα χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ γεγονότα τῆς ἱστορίας τῆς ἐκκλησίας ὅσο καὶ τὸ ὅτι στὸ παραπάνω χωρίο πρὸς τὸν πιστεύσαντα καὶ βαπτισθέντα ἀντιδιαστέλλεται ὄχι ὁ γιὰ ὁποιονδήποτε ἄλλο λόγο μὴ βαπτισθεὶς ἢ μήπω βαπτισθείς, ἀλλ᾿ ὁ ἀπιστήσας· ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ παρὰ τὴν εὐκαιρία ποὺ τοῦ δόθηκε νὰ βαπτιστῇ ἀπέκρουσε τὸ βάπτισμα, ἐπειδὴ δὲν πίστευσε, δὲν δέχτηκε νὰ πιστεύσῃ, ἔφερε ἀντίρρησι στὴν πρότασι τοῦ Κυρίου, στὸ χριστιανικὸ κήρυγμα· διαφώνησε. ἂς πάρουμε λοιπὸν μὲ τὴ σειρὰ τὶς κατηγορίες τῶν σῳζομένων χωρὶς βάπτισμα, σύμφωνα μὲ τὴν ῾Αγία Γραφή.
 

Οἱ πρὸ Χριστοῦ δίκαιοι τόσο τοῦ ᾿Ισραὴλ ὅσο καὶ τῆς λοιπῆς ἀνθρωπότητος, ποὺ ἄκουσαν καὶ πίστευσαν στὸ κήρυγμα τοῦ Κυρίου κατὰ τὸ τριήμερο ποὺ κατέβηκε ὡς νεκρὸς στὸν ᾅδη (Α΄ Πε 3,19-20), σώθηκαν χωρὶς νὰ βαπτιστοῦν. βέβαια ὅπως σ᾿ ἐμᾶς τοὺς ἐπάνω στὴ γῆ ἔτσι καὶ σ᾿ ἐκείνους ὁ πάνσοφος Κύριος φρόντισε, καὶ εἶχε τὸν τρόπο, νὰ κάνῃ τὴν ὑπακοὴ στὸ κήρυγμα καὶ τὴ σωτηρία ἀντικείμενο πίστεως καὶ ὄχι ἁπλῶς ἐνημερώσεως. κι ἐκεῖ ὑπῆρχε τὸ σκάνδαλον τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ ἀποθανόντος μάλιστα Χριστοῦ (Α΄ Κο 1,23), ποὺ εἶναι ἡ ἀπαραίτητη λυδία λίθος ἡ διακρίνουσα τὴν εἰλικρίνεια τῆς πίστεως κι ἐκείνη ποὺ ἀφήνει τοὺς κακῆς προαιρέσεως ἀνθρώπους ἔξω ἀπὸ τὴ σωτηρία. καὶ μόνο τὸ ὅτι οἱ κακοὶ θὰ μποροῦσαν εὔκολα νὰ ποῦν στὸ Χριστὸ «Καὶ πῶς μπορεῖς νὰ μᾶς σώσῃς ἐσύ, ποὺ πέθανες καὶ μάλιστα ἀπὸ βίαιο φόνο πάνω στὴ νεότητά σου καὶ ἦρθες ἐδῶ ποὺ εἴμαστε κι ἐμεῖς ; » εἶναι ἕνα κριτήριο ποὺ ἄφησε τοὺς φαύλους στὴν ἀπιστία τους καὶ ἔξω ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. τὸ δυσνοητότερο εἶναι οἱ δίκαιοι πῶς ἀντιλήφθηκαν τὴν ἀξιοπιστία τοῦ κηρύγματος καὶ πίστευσαν. ἀλλὰ βέβαια ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Κύριος εἶχε τὴ συχνότητα ποὺ ἔπιαναν οἱ κεραῖες των, εἶχε τὸν τρόπο νὰ τοὺς δώση τὰ διαπιστευτήρια τῆς ἀξιοπιστίας του καί γε τῆς θεότητός του, ὥστε νὰ τὸν πιστεύσουν.
 

Δεύτεροι ποὺ σώθηκαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες καὶ σῴζονται χωρὶς βάπτισμα εἶναι ὅσοι ἔζησαν μὲν χρονικῶς μετὰ Χριστόν, ἀλλὰ τροπικῶς καὶ στὴν πραγματικότητα ἦταν σὰ νὰ ἔζησαν ἢ νὰ ζοῦν ἀκόμη πρὸ Χριστοῦ, διότι δὲν ἄκουσαν γιὰ τὸ Χριστὸ ποτέ· καὶ γιὰ τὸ πρᾶγμα αὐτὸ ἔχουμε εὐθύνη ἐμεῖς ποὺ γνωρίσαμε τὸ Χριστό, καὶ ὄχι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τὸν γνώρισαν. βέβαια ἡ εὐθύνη μας αὐτὴ εἶναι ἄλλοτε προσωπικὴ κι ἄλλοτε συλλογική· καὶ γιὰ μὲν τὴν προσωπικὴ δὲν ξέρουμε πόσοι Χριστιανοὶ τὴν ἔχουν, γιὰ δὲ τὴ συλλογικὴ δὲν ξέρουμε πόση μερίδα ἀναλογεῖ στὸν καθένα. γι᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τους διδάσκει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν γράφῃ· ῞Οταν ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ (῾Ρω 2,14-16). «Οἱ ἐθνικοὶ (οἱ μὴ Χριστιανοί, οἱ ἀβάπτιστοι, οἱ μὴ γνωρίσαντες τὴ Χριστιανικὴ πίστι), ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, ὅταν πράττουν ἐκ φύσεως αὐτὰ ποὺ λέει ὁ νόμος, παρ᾿ ὅλο ποὺ δὲν ἔχουν νόμο, εἶναι νόμος γιὰ τὸν ἑαυτό τους οἱ ἴδιοι, καθὼς ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ ἔργο, ποὺ ὑπαγορεύει ὁ νόμος, τὸ ἔχουν γραμμένο μέσα στὶς διάνοιές των· καὶ συμμαρτυρεῖ γι᾿ αὐτὸ ἡ συνείδησί τους· οἱ δὲ λογισμοί τους διαλέγονται μεταξύ τους ὡς κατήγοροι καὶ ὡς ἀπολογούμενοι· κι αὐτό, γιατὶ κι αὐτοὶ ἀποβλέπουν στὴν κρίσιμη ἐκείνη μέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ θεὸς θὰ κρίνῃ τὰ κρυφὰ τῶν ἀνθρώπων· αὐτὰ λέει τὸ εὐαγγελικό μου κήρυγμα, ὅπως μοῦ τὸ ἔδωσε νὰ τὸ κηρύττω ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός». μιὰ τέτοια ψυχὴ ἕνας ἀρχαῖος, διερμηνεύοντας τὸ χωρίο αὐτὸ τοῦ Παύλου, τὴ χαρακτήρισε anima naturaliter christiana· ψυχὴ φύσει χριστιανή. καὶ μπορεῖ βέβαια μία ψυχὴ νὰ χαρακτηριστῇ ὡς φύσει χριστιανή, νομίζω, μόνον ἂν δὲν βρέθηκε κανένας τρόπος νὰ μάθῃ ποτὲ γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστι. διότι μιὰ τέτοια ψυχή, μόλις ἀντικρύσῃ τὴ Χριστιανικὴ πίστι, ἐκεῖνο ποὺ θὰ λαχταρήσῃ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα, κι ἀπὸ τὴ φυσικὴ ζωή, εἶναι ν᾿ ἀσπαστῇ τὴ Χριστιανικὴ πίστι, νὰ βαπτιστῇ. κι ἂν ἀποκρούσῃ τὸ βάπτισμα, κι ἂν ἁπλῶς δὲν τὸ λαχταρήσῃ, τὸ μόνο ποὺ θὰ δείξῃ, εἶναι ὅτι δὲν ὑπῆρξε ποτὲ πράγματι ψυχὴ φύσει χριστιανή, ἀλλ᾿ ἁπλῶς δημιούργησε ψεύτικες ἐντυπώσεις μὲ μιὰ πολὺ ἔντεχνη καὶ διαβολεμένη ἀνθρωπαρέσκεια. ἕνα ἀθῷο νήπιο στὴν ᾿Ινδία τέκνο εἰδωλολατρῶν, μιὰ ἀναλφάβητη γριὰ στὴν ἀνελεύθερη Κίνα ποὺ δὲν ξέρει οὔτε ἂν ὑπάρχουν στὴ γῆ ἄνθρωποι μὴ κίτρινοι ἢ ποὺ μιλοῦν ἄλλη γλῶσσα ἐκτὸς ἀπὸ τὴ δική της, ἕνας ἁπλοϊκὸς ἄντρας ὁποιουδήποτε ἔθνους μέχρι τὸ ὁποῖο δὲν ἔφτασε ποτὲ καμμιὰ εἴδησι γιὰ τὴν ὕπαρξι τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, ὅταν ἡ προαίρεσί τους εἶναι σὰν τοῦ εἰλικρινοῦς Χριστιανοῦ, αὐτοὶ καὶ ἀβάπτιστοι σῴζονται, σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο τοῦ Παύλου τὸ ὁποῖο τοῦ παρέδωσε ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός.
 

Τρίτοι ποὺ σώθηκαν ἀβάπτιστοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ εἶδαν τὴ λάμψι τῆς Χριστιανικῆς πίστεως γιὰ μιὰ στιγμὴ μόνο καὶ μαρτύρησαν τὴν ἴδια στιγμή· καὶ ἡ ἐκκλησία τοὺς ἔχει γιὰ ἁγίους καὶ δὲν ἀμφιβάλλει γιὰ τὴ σωτηρία τους καθόλου. στρατιῶτες ποὺ στάλθηκαν ἢ πῆραν ἐντολὴ νὰ σφάξουν ὡς δήμιοι τοὺς Χριστιανούς, καὶ ὅταν εἶδαν τὴν ἀσάλευτη πίστι τῶν μαρτύρων καὶ τὴν ἀνεξικακία τους ἔναντι τῶν δημίων καὶ τὴν εἰρήνη ποὺ φώτιζε τὰ γαλήνια πρόσωπά τους καὶ τὴ χαρὰ ποὺ αἰσθάνονταν, ἐπειδὴ ἀξιώνονταν νὰ μαρτυρήσουν γιὰ τὸ Χριστὸ κι ἐπειδὴ σὲ λίγο θὰ τὸν ἀντάμωναν στοὺς οὐρανούς, πίστευσαν κι αὐτοὶ καὶ ὡμολόγησαν μιὰ πίστι, ποὺ καλὰ καλὰ δὲν γνώριζαν τὸ θεσπέσιο περιεχόμενό της, ἀντιθέτως μάλιστα πολλὰ δύσφημα εἶχαν ἀκούσει γι᾿ αὐτὴν ἀπὸ τ᾿ ἀφεντικά τους, καὶ ἀρνήθηκαν νὰ σφάξουν τοὺς Χριστιανούς, καὶ μαρτύρησαν οἱ ἴδιοι γιὰ τὸ Χριστό, σφαζόμενοι ἀπὸ ἄλλους δημίους ποὺ εἶχαν σταλῆ. σὰν ἐκεῖνο τὸ δήμιο ποὺ θαύμασε τοὺς 39 ἀπὸ τοὺς 40 μάρτυρες, κι ἐλεεινολόγησε τὸν ἕνα τὸν ἀποστάτη, καὶ πῆγε αὐτὸς γυμνὸς πάνω στὸν πάγο τῆς λίμνης μαζὶ μὲ τοὺς 39 καὶ τὸν ἀναπλήρωσε ὡς τεσσαρακοστὸς μάρτυρας. σὰν τόσους ἄλλους τέτοιους. καὶ συγγενεῖς ἢ φίλοι μαρτύρων ἀβάπτιστοι, ποὺ φονεύτηκαν, ἐπειδὴ ἔκρυβαν Χριστιανοὺς ἢ ἐπειδὴ θαύμασαν τοὺς Χριστιανοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους των καὶ ὡμολόγησαν καὶ μαρτύρησαν. καὶ στὰ χρόνια τῶν νεομαρτύρων ὑπῆρξαν μουσουλμάνοι, καὶ ῎Αραβες καὶ Τοῦρκοι, ποὺ μαρτύρησαν μὲ παραπλήσιο τρόπο, χωρὶς ποτὲ νὰ βαπτιστοῦν. ὑπάρχουν δὲ καὶ πολυπλοκώτερες περιπτώσεις. σὰν τὸν αὐτοκράτορα Μαξιμῖνο τὸν Δάια, σύγχρονο τοῦ Μ. Κωνσταντίνου καὶ τῶν διωκτῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καὶ Γαλερίου καὶ Λικινίου, ὁ ὁποῖος προστάτευε τοὺς Χριστιανοὺς μὲ διατάγματά του, ἀλλὰ προδομένος ἀπὸ τὸν πρωθυπουργό του, ποὺ ἀφ᾿ ἑνὸς ἐξαπέλυε νόθα ἀντιχριστιανικὰ διατάγματα μὲ τὴν πλαστογραφημένη ὑπογραφὴ τοῦ Μαξιμίνου καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου κάρφωνε τὸν Β΄ κατηγορίας αὐτὸν αὐτοκράτορα (Καίσαρα) στὸν Α΄ κατηγορίας αὐτοκράτορα (Αὔγουστο) Γαλέριο, δολοφονήθηκε μὲ δηλητηρίασι. σὰν τοὺς πολὺ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸν φιλοχριστιανοὺς αὐτοκράτορες ᾿Αλέξανδρο Σεβῆρο καὶ Φίλιππο, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδὴ ἑτοιμάζονταν καὶ νὰ βαπτιστοῦν, κατασφάχτηκαν γι᾿ αὐτό, πρὶν προλάβουν νὰ βαπτιστοῦν, ἀπὸ τοὺς στρατηγούς των Μαξιμῖνο Θρᾷκα καὶ Δέκιο, οἱ ὁποῖοι τοὺς διαδέχτηκαν ὡς αὐτοκράτορες καὶ δίωξαν τοὺς Χριστιανοὺς μὲ πιὸ λυσσασμένη μανία. καὶ σὰν τόσους ἄλλους ἀφανεῖς κι ἐπιφανεῖς, ποὺ θανατώθηκαν ποικιλοτρόπως ἀβάπτιστοι καὶ πολλὲς φορὲς καὶ ἀκατήχητοι, ἐπειδὴ κατὰ πρόθεσι ἀσπάστηκαν τὴ Χριστιανικὴ πίστι καὶ ζωή.
 

Τέταρτοι ποὺ σώθηκαν χωρὶς βάπτισμα εἶναι τὰ πλήθη τῶν μαρτύρων ποὺ θανατώθηκαν γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστι τους, ἐνῷ ἦταν ἀκόμη κατηχούμενοι, σὰν τὸ μάρτυρα Νέστορα. λένε γι᾿ αὐτοὺς μερικοί· Αὐτοὶ ἔλαβαν τὸ βάπτισμα τοῦ αἵματος. αὐτὸ τὸ «βάπτισμα τοῦ αἵματος» ὅμως τί εἶναι ; δὲν πρέπει ποτὲ τὸ «αἷμα» αὐτὸ νὰ τὸ φανταστῇ κανεὶς σὰν ὑγρὸ ποὺ ἀντικατέστησε τὸ «ὕδωρ» τοῦ βαπτίσματος, σὰν ὑγρὸ ποντισμοῦ ἢ ἔστω ῥαντισμοῦ τοῦ βαπτιζομένου. εἶναι μόνο μαγικὴ μιὰ τέτοια ἀντίληψι· καὶ τὸ βάπτισμα δὲν εἶναι μαγικὴ πρᾶξι. ἄλλωστε ὁ τεσσαρακοστὸς μάρτυς στὴν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας κι ὁ δηλητηριασμένος Μαξιμῖνος καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπαγχονισμένοι ἢ στραγγαλισμένοι ἢ παραπλησίως θανατωμένοι δὲν ἔχυσαν οὔτε σταγόνα αἵματος κατὰ τὸ μαρτύριό τους. καὶ δὲν πρέπει νὰ πνιγόμαστε σὲ ῥητορικὲς ἐκφράσεις, ὅπως παρανοεῖται ἡ ἔκφρασι «βάπτισμα αἵματος» ἢ καὶ ἡ μεταγενέστερη ἔκφρασι «βάπτισμα δακρύων» (ῥητορικὸς χαρακτηρισμὸς τῆς μετανοίας)· διότι κι ὁ λῃστὴς στὸ σταυρὸ δὲν ἔχυσε οὔτε σταγόνα δακρύων. ἡ Χριστιανικὴ πίστι δὲν εἶναι ῥητορεία καὶ σχῆμα λόγου. βάπτισμα προθέσεως εἶναι τὸ βάπτισμα αἵματος καὶ τίποτε ἄλλο. διότι αἷμα θὰ πῇ προσφορὰ καὶ θυσία προαιρέσεως καὶ βάπτισμα προαιρέσεως. αὐτὰ πέρα ἀπὸ τὰ ῥητορικὰ κλισέ, τὰ ὁποῖα πολλὲς φορὲς μόνο παραπλανητικὰ εἶναι. ἡ καλὴ προαίρεσι εἶναι ἐκείνη μὲ τὴν ὁποία σώθηκαν καὶ σῴζονται στοὺς αἰῶνες ὅλοι οἱ καθ᾿ ὁποιονδήποτε μὴ ἐφάμαρτο τρόπο παραμείναντες ἀβάπτιστοι· καὶ ὅλοι οἱ βαπτισμένοι βέβαια.
 

Μιὰ ἄλλη πέμπτη κατηγορία τέτοιων, ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ σωθοῦν χωρὶς βάπτισμα, εἶναι ἐκεῖνοι γιὰ τοὺς ὁποίους λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν μιλάῃ γιὰ τοὺς μικτοὺς γάμους μὲ τὸν ἕνα σύζυγο Χριστιανὸ καὶ τὸν ἄλλο εἰδωλολάτρη (Α΄ Κο 7,12-16). ἐννοεῖται ὅτι ὁ γάμος αὐτὸς στοὺς Χριστιανοὺς ἀπαγορεύεται ἀπολύτως. ὄχι μόνο μὲ ἀλλοθρήσκους ἀλλ᾿ οὔτε μ᾿ αἱρετικοὺς ἢ ἑτεροδόξους λεγομένους ἐπιτρέπεται νὰ παντρεύωνται οἱ Χριστιανοὶ καὶ οἱ Χριστιανές. ἄλλο πρᾶγμα ἂν ὁ γάμος προϋπῆρξε τῆς πίστεως. καὶ γιὰ τέτοιους μόνο προϋπάρχοντες γάμους μιλάει ὁ Παῦλος. σὲ τέτοιους γάμους, ἂν τὸ ἄπιστον, δηλαδὴ τὸ ἀνεκχριστιάνιστο καὶ ἀβάπτιστο, μέλος δὲν συγκατατίθεται στὴ χριστιανικὴ ζωὴ καὶ πίστι καὶ λατρεία τοῦ Χριστιανοῦ, ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ χωρίζῃ ἀμέσως. ἂν ὅμως τὸ ἀβάπτιστο μέλος δὲν παρεμποδίζῃ τὴ χριστιανικὴ πίστι καὶ ζωὴ καὶ λατρεία τοῦ βαπτισμένου χριστιανοῦ μέλους, τότε ὁ Χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ χωρίζῃ τὸν μὴ Χριστιανό, ἀλλὰ νὰ παραμένῃ σ᾿ αὐτὸ τὸ γάμο. διότι αἰτιολογεῖ ὁ Παῦλος – κι αὐτὴ ἡ αἰτιολογία ἐνδιαφέρει ἐδῶ – λέγοντας · ῾Ηγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικὶ (τῇ πιστῇ), καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρὶ (τῷ πιστῷ)· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά ἐστι. τὸ ἐδῶ λεγόμενο ἄπιστον, δηλαδὴ τὸ ἀβάπτιστο μέλος τοῦ ἀντρογύνου, στὸν τέτοιο γάμο, μὲ τὸ νὰ σέβεται τὴ χριστιανικὴ ζωὴ τοῦ ἄλλου καὶ νὰ παραμένῃ συνδεδεμένο ἔτσι, ἡγίασται καὶ αὐτό, δηλαδὴ ἔχει κι αὐτὸ κάποιον καλὸ δεσμὸ μὲ τὸν Κύριο καὶ κάποιο βαθμὸ ἁγιασμοῦ· καὶ τὰ παιδιὰ ἐπίσης, παρ᾿ ὅλο ποὺ εἶναι ἀβάπτιστα, ἐπειδὴ ἀβάπτιστα τὰ κρατάει ὁ ἀβάπτιστος πατέρας (κατὰ τὴν ἀρχαιότητα τὰ παιδιὰ τὰ ἐξουσίαζε μόνον ὁ πατέρας καὶ σὲ περίπτωση διαζυγίου ἦταν αὐτοδικαίως ὅλα μόνο δικά του), ἐνῷ ἄλλως θὰ ἦταν ἀκάθαρτα, μὲ τὸ ποὺ εἶναι τέκνα πιστῆς μητέρας ἢ πιστοῦ πατέρα, εἶναι καθαρά. αὐτὰ τὰ παιδιά, τ᾿ ἀβάπτιστα ἀλλὰ καθαρά, κι αὐτὸς ὁ σύζυγος, ὁ ἀβάπτιστος ἀλλὰ ἡγιασμένος, ὅταν συνέβαινε νὰ πεθάνουν αἰφνιδίως, σῴζονταν· γιὰ τὴν καλή τους στάσι ἔναντι τῆς χριστιανικῆς πίστεως τοῦ ἄλλου συζύγου ἢ τοῦ ἑνὸς γονέως, γιὰ τὴν ἀγαθή τους δηλαδὴ προαίρεσι, ἔστω καὶ ἀβάπτιστοι· διότι ἦταν καθαροὶ καὶ ἡγιασμένοι. πιθανώτατα ἦταν ὑποψήφιοι Χριστιανοί, ποὺ μιὰ μέρα θὰ βαπτίζονταν κιόλας, ἦταν, ὡς εὐμενεῖς θεαταὶ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς τοῦ ἄλλου (ἐπόπται Α΄ Πε 3,2), ἕνα εἶδος κατηχουμένων· κατηχούμενοι βραδείας καὶ σιωπηρᾶς ἴσως κατηχήσεως· ἀλλὰ πολλὲς φορὲς δὲν πρόκαμναν νὰ βαπτιστοῦν. παρὰ ταῦτα σῴζονταν. κι αὐτὸ συμβαίνει καὶ σήμερα σὲ κοινωνίες ποὺ δὲν ἐκχριστιανίστηκαν ὁλοσχερῶς, ὅπως ἡ ᾿Ιαπωνική.
῞Εκτη κατηγορία σῳζομένων χωρὶς βάπτισμα, παρ᾿ ὅλο ποὺ γνωρίζουν ἀρκετὰ πράγματα γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστι καὶ πολλὲς φορὲς γνωρίζουν πολὺ καλὰ καὶ τὴ Βίβλο ποὺ μελετοῦν μέρα καὶ νύχτα, εἶναι οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀπὸ θεοῦ τὸν κλῆρο νὰ γεννηθοῦν καὶ νὰ ζήσουν σ᾿ αἱρετικὲς κοινωνίες, χωρὶς αὐτοὶ νὰ εὐθύνωνται καθόλου γιὰ τὴν αἵρεσι τοῦ περιγύρου τους· αὐτοὶ ποὺ τυπικῶς μόνο εἶναι νεστοριανοί, μονοφυσῖτες, παπικοί, ἀγγλικανοί, προτεστάντες, κλπ.. οἱ μεγάλες αὐτὲς αἱρέσεις δὲν εἶναι ἐκκλησία ἢ ἐκκλησίες μὲ κανέναν τρόπο· κι ὅσα ἀντίθετα λὲν γι᾿ αὐτοὺς διάφοροι «θεολόγοι», εἶναι ἀπὸ ἀνοησίες μέχρι βλασφημίες. ὅλη ἡ λατρεία τους καὶ ὅλες οἱ ἱερουργίες των καὶ τὰ λεγόμενα «μυστήριά» τους καὶ τὰ «ἱερατεῖα» τους εἶναι ὅλα τελείως ἄκυρα καὶ ἀνύπαρκτα. καὶ ὅλοι τους, «ἱερεῖς» καὶ λαϊκοί, εἶναι ἀβάπτιστοι· κανείς τους δὲν εἶναι Χριστιανός. εἶναι ξένοι πρὸς ἐμᾶς τοὺς Χριστιανοὺς ὅσο καὶ οἱ μουσουλμάνοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες. εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι ἀνάμεσά τους βρέθηκαν καὶ βρίσκονται κι ἐκλεκτὲς ψυχὲς μὲ δυνατὴ πίστι καὶ ἁγνὴ ζωὴ καὶ δίκαιη πολιτεία, θεάρεστοι ὄντως καὶ θεοφιλεῖς, εἴτε ἀφανεῖς εἴτε ἐπιφανεῖς, ἀλλ᾿ ὁπωσδήποτε ἀνεύθυνοι κι ἀνένοχοι γιὰ τὸ περιβάλλον ὅπου ἐπέτρεψε ὁ Κύριος νὰ γεννηθοῦν, καὶ γιὰ τὴν κατάστασι ὅπου βρίσκονται. ὁ Γουτεμβέργιος, ὁ Παστέρ, ὁ Μίν, ὁ Μέντελ, ἡ Μαρία Τζώνς, μητέρα ὀχτὼ παιδιῶν, ποὺ ἵδρυσε τὴ βιβλικὴ ἑταιρία – λίγο πολὺ ὅλοι ξέρουμε τὴν πολιτεία τους καὶ τὴν πρᾶξι τους τὴ μεγάλη, γιὰ τὴν ὁποία τὰ ὀνόματά τους ἔμειναν – , διάφοροι εὐσεβεῖς κι εὐλαβεῖς ἄνθρωποι, γεμάτοι φόβο θεοῦ καὶ πίστι καὶ ἀγάπη, ἁγνοὶ καὶ δίκαιοι καὶ ἰσοβίως ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον (Ψα 9,11· 13,2· 21,27· 24,10· 33,5· 33,11· 52,3· 68,13· 76,3· 118,10 κλπ.), ποὺ μελετοῦν μέρα καὶ νύχτα τὴ Βίβλο καὶ ποθοῦν καὶ κατεργάζονται μὲ εἰλικρίνεια τὴ σωτηρία τους καὶ τὴν ἐπικράτησι τῆς βασιλείας τοῦ θεοῦ πάνω στὴ γῆ, καὶ δὲν ἀστειεύονται ποτὲ μὲ τὴν πίστι τους. αὐτοὶ δὲν εἶναι Χριστιανοί, διότι εἶναι ἀβάπτιστοι, ἀλλ᾿ ἐπειδὴ μελετοῦν τὴ Βίβλο, εἶναι κατηχούμενοι· κατηχούμενοι τῆς Βίβλου. καὶ ὁ Κύριος δὲν τοὺς ἀρνεῖται τὴ σωτηρία. σῴζονται ὅπως ὅλοι οἱ προηγούμενοι ἀβάπτιστοι, παρ᾿ ὅλο ποὺ τὰ διαβολεμένα «ἱερατεῖα» τους κάνουν ὅ,τι μποροῦν, γιὰ νὰ ματαιώσουν τὴ σωτηρία τους.
 

Αποτειχισι: Η ΚΛΙΚΑ του Φαναριου δεν τα γνωριζει αυτα; Τα γνωριζουν ολα πολυ καλα. Εν γνωσει τους αγωνιζονται να μας ενωσουν με αυτο το ΑΘΕΩΤΑΤΟ Κρατος του Βατικανου. Οι ΡΥΠΑΡΟΙ, ΡΥΠΑΡΕΥΘΗΤΩΣΑΝ ΕΤΙ.

Διαγράφουν Αγίους! 

Με αυτούς ποθούν οι Οικουμενιστές την ένωση! 

Αυτούς οι Αντι-Οικουμενιστές μνημονεύουν!


(...) Τό κράτος το Βατικανο (καί χι δυτική κκλησία, πως πιχειρεται νά μς πιβληθε) τό 1961  διέγραψε  πό τό Συναξαριστή τόν γιο Γεώργιο, μέ δικαιολογητικό
           τήν ἔλλειψη αθεντικν μαρτυριν.         .
Φαίνεται πώς διέκρινε «λάθητος» ποντίφηξ συνωστισμό γίων καί θελε νά τακτοποιήσουν ο περχόμενοι πάπες κάποιους λλους στή θέση τν διαγραφέντων. τσι πρίν μερικά χρόνια γιοποιήθηκε καρδινάλιος Στέπινατς το Ζάγκρεμπ, θικός ατουργός τς σφαγς 800.000 ρθοδόξων Σέρβων (1941-1944)!
Α. Π.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΩΘΕΝΤΑΣ ΑΠΟ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ"; (Είτε αυτοί είναι Οικουμενιστές -Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης- είτε Κόπτες, είτε Παπικοί, είτε Προτεστάντες;

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΩΘΕΝΤΑΣ ΑΠΟ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ"; (Είτε αυτοί είναι Οικουμενιστές -Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης- είτε Κόπτες, είτε Παπικοί, είτε Προτεστάντες;


ΜΑΡΤΥΡΙΟ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Τοῦ θεολόγου κ. Ἀνδρέα Κυριακοῦ


Ο αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης σε άρθρο του θίγει το θέμα του μαρτυρίου των ετεροδόξων, αναφερόμενος στο ότι στις 15 Φεβρουαρίου 21 Κόπτες σφαγιάστηκαν ανηλεώς από τους μωαμεθανούς στη Λιβύη και προηγουμένως άλλοι 45, προφανώς μονοφυσίτες ή νεστοριανοί, στο Ιράκ. Σίγουρα το θέμα είναι εξόχως ενδιαφέρον και τα βάσανα και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις των ανθρώπων αυτών, μιλώ για τους ετερόδοξους χριστιανούς της Μ. Ανατολής κι όχι μόνο, είναι γεγονότα φρικιαστικά, που στεναχωρούν και γεμίζουν με αποτροπιασμό καθε άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι, άνεξάρτητα από την πίστη τους, έχουν αδιακρίτως το δικαίωμα της ζωής και κανένας δεν μπορεί να τους την αφαιρεί. Οι αιμοδιψείς αυτοί δολοφόνοι του «Προφήτη» μόνο από αρρωστημένα μυαλά μπορουν να δικαιώνονται.
 

Όμως ο Πανοσιολογιώτατος με σπουδή και χωρίς καμμιά επιφυλαξη προχώρησε ένα βήμα παραπέρα: στην αγιοποίηση αυτών των ανθρώπων. Μάλιστα δεν διστάζει να μας πει ότι το χωρίο «ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια της πίστεως» (Εβρ. ια΄39) ταιριάζει απολύτως στην περίπτωση τους. Με όλο το σέβας, δεν θα συμφωνήσω με τον π. Δανιήλ. Κι εξηγώ πού εστιάζεται η διαφωνία μου.


Οι άνθρωποι αυτοί, οι Κόπτες (δηλαδή Αιγύπτιοι μονοφυσίτες), έχουν φύγει από την Εκκλησία από  το 451 μ.Χ.. Δέχεται ο Πανοσιολογιώτατος ότι υπάρχουν εκτός Εκκλησίας Άγιοι μαρτυρες; Αν η απάντησή του είναι θετική πρέπει να σπεύσει να αγιοποιήσει όλους τους ανά τους αιώνας αιρετικούς, οι οποίοι πέθαναν στα χέρια, είτε μωαμεθανών, είτε ειδωλολατρών, είτε αθέων, είτε άλλων αιρετικών (λ.χ. προτεσταντών που σφαγιάστηκαν από παπικούς ή παπικών που πέθαναν στα χέρια προτεσταντών κ.ο.κ.). Άλλο συμπάθεια προς τους σφαγιασθέντες αδίκως κι αναιτίως κι άλλο η αγιοποίηση και το φωτοστέφανο του μαρτυρίου.
 

Όπως αναφέρουν οι ειδήσεις οι Αρμένιοι μονοφυσίτες ετοιμάζονται να αγιοποιήσουν όλα τα συμπαθή θύματα της τουρκικής θηριωδίας του 1915 που συμποσούνται σε ενάμισυ εκατομμύριο. Είναι έτοιμος να το δεχθεί αυτό π. Δανιήλ;


Δεν φτάνει που προχωρεί τόσο πολύ, που μεταίρει «όρια αιώνια» αλλά και, προλαμβάνοντας κάθε διαφωνία επί του θέματος, δογματίζει: «Ας μη ρωτήσει κανείς αν ήταν ορθόδοξοι οι σφαγιασθέντες. Μήπως το αίμα του μαρτυρίου για την πίστη του Χριστού κάνει διακρίσεις»;


Aντί άλλης απαντήσεως ρωτούμε με τη σειρά μας: γιατί για να μπούμε στη βασιλεία του Θεού χρειάζεται να είμαστε «εν αρεταίς εκλάμποντες και πίστει ορθή»; (υμνολογία της Μ. Τρίτης). Γιατί ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει ότι ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να σβήσει την αμαρτία του σχίσματος (πολλώ μάλλον της αιρέσεως); Γιατί ψάλλουμε τότε: «Άγιοι μάρτυρες οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες»;


Τέλος λόγου. Τα θύματα των μωαμεθανών είναι άξια κάθε συμπάθειας και ανεπιφύλακτα οι φρικιαστικές εκτελέσεις πράξεις καταδικαστέες. Όμως εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχουν Άγιοι. Σίγουρα, όμως, θα συμφωνήσω με τον Πανοσιολογιώτατο στην απόλυτη καταδίκη του εγκλήματος των εκτρώσεων.



Ἅγιοι μάρτυρες σύγχρονοι





του αρχιμ. Δανιηλ Αερακη

Ἐλάχιστα ἀσχολήθηκαν μαζί τους, καί ἄς ὑπῆρξαν ὄχι ἁπλῶς ἥρωες, ἀλλά σύγ­χρονοι μάρτυρες! Γιά τό νέο, πού χάθηκε στά Ἰωάννινα καί τελικά βρέθηκε νεκρός, ἐπί πολλές μέρες τά Μ.Μ.Ε. μιλοῦσαν, κάνοντάς το πρῶτο θέμα. Καί φυσικά εἶναι σοβαρό τό θέμα, νά χάνεται ἕνας νέος, ἐπειδή οἱ συνομίληκοί του τόν κορόϊδευαν καί «ἔσπα­γαν πλάκα» μαζί του.



Μά τίς ἴδιες σχεδόν μέρες συνέβηκε ἀπείρως πιό συγκλονιστικό γεγονός. Εἴκοσι ἕνας νέοι ἐσφαγιάσθησαν μόνο καί μόνο γιατί ἦσαν χριστιανοί καί δέν θέλησαν ν’ ἀρνηθοῦν τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Λίγες γραμμές στίς ἐφημερίδες καί μερικές δη­λώσεις θρησκευτικῶν ἡγετῶν, αὐτό ἦταν ὅλη ἡ δημοσιότητα! Βέβαια ὁ οὐρανός διέθεσε τόν καλύτερο καί αἰώνιο πανηγυρισμό γιά τις ψυχές τῶν νεομαρτύρων.

Ἀντιγράφουμε ἀπό σχετικό ρεπορτάζ (περιοδικό «Παρεμβολή», τεύχος 111):


«Λιβύη, 15 Φεβρουαρίου 2015, μνήμη τοῦ μαρτυρήσαντος Ὀνησίμου ἀποστόλου. Εἴκοσι ἕνας Αἰγύπτιοι, Κόπτες Χριστιανοί, ἀποκεφαλίζονται σέ μία παραλία ἀπό ἰσλαμιστές (τζιχαντιστές). Βιντεοσκοπώντας τήν πρᾶξι τους, στέλνουν, ὅπως δηλώνουν, “αἱματοβαμμένο μήνυμα σέ ὅλες τίς χῶρες τοῦ Σταυροῦ”.



Ἡ κάμερα συλλαμβάνει κάποια χείλη νά λένε τό τελευταῖο τους “Μνήσθητι” στόν Κύριο, γιά τό ὄνομα τοῦ Ὁποίου μαρτυροῦν λίγα λεπτά ἀργότερα. Ἀποκεφαλίζονται ὅλοι! Ὁ φακός αἰχμαλωτίζει τή θάλασσα νά κοκκινίζη ἀπό τό αἷμα. Λίγες μέρες νω­ρίτερα, σαρανταπέντε Χριστιανοί κάηκαν ζωντανοί, γιά τήν πίστι τους, στό δυτικό Ἰράκ ἀπό ἰσλαμιστές...

Ὁ θάνατός τους εἴδησις “στά ψιλά” τῶν ἐφημερίδων ἤ λίγο πρίν ἀπό τό δελτίο καιροῦ στά δελτία εἰδήσεων»...



Ἡ Ἐκκλησία, δυό χιλιάδες χρόνια τώρα, συνεχίζει νά γνωρίζη πολλούς μάρτυρες. «Οὗτοι πάντες ἐμαρτυρήθησαν διά τῆς πίστεως» (Ἑβρ. Ια' 39).



Πρόκειται γιά σπουδαίους ἁγίους, πού ὀφείλουμε νά τιμᾶμε, «ὡς σφαγιασθέντας ὥσπερ ἄρνας».



’Εμεῖς στήν Ἑλλάδα, παρ’ ὅλες τίς θρησκευτικές λαμπάδες καί τά προσκυνήματα, συνεχίζουμε νά παίζουμε τό ρόλο τοῦ σφαγέα, τύπου Ἡρώδη. ’Εδῶ σφάζουμε παιδιά· ἀλλοῦ γίνονται πιστοί σφάγια ἱερά. ’Εδῶ «χριστιανοί γονεῖς» σφαγιάζουν τά ἀθῶα ἀρνάκια τους, μέ τό μαχαίρι τῶν ἐκτρώσεων. Ἀλλοῦ ὅμως σφαγιάζονται οἱ χριστιανοί γιά τήν πίστι τους. Ὑπάρχει, ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψις, «αἷμα ἁγίων καί πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπί τῆς γῆς» (ιη' 24).



Καί ἄς μή ρωτήση κανείς, ἄν ἦσαν ὀρθόδοξοι οἱ σφαγιασθέντες 21 νέοι χρι­στιανοί. Ἦσαν χριστιανοί Κόπτες. Καί τί μέ τοῦτο; Μήπως τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου, γιά τήν πίστι τοῦ Χριστοῦ, κάνει διακρίσεις;



Τό  αἷμα, σέ κάθε περίπτωσι Χριστιανοῦ μάρτυρα, εἶναι αἷμα· αἷμα πού ἐξ­αγνίζει· αἷμα πού ἀναπληρώνει κάθε βάπτισμα. Λέει σχετικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος:


«Ἐν τῷ μαρτυρίῳ τό Πνεῦμα μετά πολλῆς ἐφίπταται τῆς δαψιλείας καί ἁμαρτημάτων ἀναίρεσις καί ψυχῆς γίνεται καθαρμός θαυμαστός τις καί παράδοξος» (Ε.Π.Ε. 37,42).

Μετάφρασις: Στό μαρτύριο τό Ἅγιο Πνεῦμα περιίπταται καί προσφέρει πλούσια τή χάρι καί γίνεται ἐξάλειψις ἁμαρτημάτων καί κάποιο καταπληκτικό καί παράδοξο καθάρισμα τῆς ψυχῆς.



Τό μαρτύριο εἶναι τό εἰσιτήριο γιά τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Θαυμαστοί καί οἱ ὅσιοι καί οἱ ἀσκητές καί οἱ ὁμολογητές καί οἱ θεοφόροι πατέρες. Ἀλλ’ οἱ πλέον θαυμαστοί εἶναι οἱ μάρτυρες!

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου