Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Η παρά Αιρετικών Χειροτονία 


Η παρά Αιρετικών Χειροτονία 

κατά τους Αγίους Πατέρες


Σε άρθρο μου εναντίον του θεολόγου Χρήστου Σαλταούρα (εδώ), έλαβα εκ των υστέρων ένα πολύ “ύποπτο” και αλλοπρόσαλλο σχόλιο από τον ίδιο, αφού όμως πέρασε πάνω από ένας χρόνος:
ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ: Ο Άγιος Ανατόλιος έκανε καλά που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο μετά από την ληστρική Σύνοδο της Εφέσου ;;; Ο Άγιος Ανατόλιος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, δύο μήνες μετά τον άδικο φόνο του Πατριάρχη Αγίου Φλαβιανού, στις 11 Αυγούστου του 449 μ.Χ., από τον αιρετικό Διόσκορο και τους συνεργάτες του.”
Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ μου, Χρήστο.
Πρώτον δεν απήντησες σε κανένα από τα σοβαρότατα θέματα που ανέτρεψε η ελαχιστότητά μου από την διάτρητη και ασυνάρτητη ομιλία σου εναντίον της Αγιοπατερικής Αποτειχίσεως.
Κι επανέρχεσαι μετά κατόπιν ενός και πλέον έτους να αναμασήσεις λόγια του μακαριστού μου διδασκάλου, Νικολάου Σωτηροπούλου, ο οποίος, σημειωτέον, όπως ομολόγησε τηλεφωνικώς σε αρκετούς αδελφούς εδώ στην Αυστραλία και στην Ελλάδα, όταν αυτοί του μετέφεραν την μεγάλη μου απογοήτευση και θλίψη για τα λεγόμενά του, αυτός εδήλωσε με το γνωστό έντονο και κατηγορηματικό του τρόπο: “Μα αυτά ΔΕΝ τα είπα για τον Νίκο Πανταζή!!” Εάν το θέλεις, μπορώ προσωπικώς και ευχαρίστως να σου προσκομίσω το ονοματεπώνυμό τους και το τηλέφωνό τους προς επιβεβαίωση.
Ο ίδιος, όταν του είχα τηλεφωνήσει απλώς να τον ενημερώσω για την Αποτείχισή μου, ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΕΤΡΕΨΕ ούτε με επέπληξε, αλλά τουναντίον με επήνεσε και εξέφρασε δική του ανησυχία πως “ο Στυλιανός και οι πέριξ αυτού είναι οι στυγνοί εκληματίες και ίσως μου κάνουν κάνα κακό!” Εμένα δεν με φόβησε αυτό. Η μόνη διαφωνία που είχαμε ήταν ότι μου είχε συστήσει, όπως έκανε και σε άλλους, να κοινωνώ ελευθέρως σε ναούς του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού, κάτι που αρνήθηκα και αρνούμαι κατηγορηματικώς, μέχρι να παυθεί η μνημόνευση αυτού του βλασφήμου Αιρεσιάρχου πατριάρχου, του οποίου η Μνημόνευση μυστηριακώς και δογματικώς ΕΝΩΝΕΙ το εκκλησίασμα με τον πατριάρχη και με τον Πάπα, “ΚΑΝ ορθόδοξος ει ο αναφέρων!” (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).
Έχω παρακαλέσει όλους αυτούς τους “μεγάλους” και κατ’ επίφασιν “Αντι-οικουμενιστές” επισκόπους, οι οποίοι υποκριτικώς και όλως παραδόξως ενσωματώνονται με αυτούς τους οποίους οι ίδιοι καταδικάζουν ως αιρετικούς, να μου προσκομίσουν έστω και ΕΝΑ Πατέρα της Εκκλησίας που να επιτρέπει και να ευλογεί την ΚΟΙΝΩΝΙΑ μας μετά αιρετικών, που να επιτρέπει και να ευλογεί την Μνημόνευση αιρετικών επισκόπων και να βεβαιώνει ότι η Μνημόνευση είναι απλώς “τιμητική αναφορά” και δεν κινδυνεύουμε και δεν μολυνόμεθα!
Το να έρχεσαι εσύ τώρα και να επικολλάς αυτήν την αταίριαστη, άσχετη και παραπλανητική ετικέτα, πως “είμαστε κάτι ζωηροί τύποι” και “πρέπει να κοινωνούμε με Οικουμενιστές και Αιρετικούς για να μην κολασθούμε”, αυτό δεν σε τιμά ούτε και στέκεται καθόλου ως επιχείρημα που να υποστηρίζει την εμπάθειά σου και την μυστηριακή σου ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΤΑ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩΝ. Εύχομαι ο Θεός να σε φωτίσει να αντιληφθείς μια μέρα πως χίλιες φορές να είχες αυτή την “ζωηράδα” παρά να ΚΟΙΝΩΝΕΙΣ με βλασφήμους ΕΧΘΡΟΥΣ του Θεού! Αποτειχιζόμαστε για να μην συγκολασθούμε!
Το προσπερνώ, αλλά εάν θέλεις το συνεχίζουμε ευχαρίστως το θέμα, μα σε προειδοποιώ, πίστεψέ με, δεν σε συμφέρει…
Έρχομαι τώρα στο ερώτημά σου εν σχέση με την χειροτονία του Αγίου Πατριάρχου Ανατολίου. Πριν όμως σου απαντήσω, θα εκφράσω μια τεκμηριωμένη ανησυχία μου ως προς την σοβαρότητα και ωριμότητα του συλλογισμού σου. Συγγνώμη που μιλώ τόσο αυθορμήτως και ευθέως. Ώρες ώρες, αναρωτιέμαι πως γίνεται να τα λες αυτά εσύ, ο Χρήστος Σαλταούρας, τα τόσο επιπόλαια, τόσο ρηχά και μεθοδολογικώς ασυνάρτητα.
Από την άλλη, δεν θέλω να πιστέψω πως η συνείδησή σου καταδέχεται να πέφτει τόσο χαμηλά και πιθανώς παρασκηνιακά να υπηρετεί σκοπιμότητες και πρακτικές που κονιρτοποιούν ανεπίτρεπτα τον θεολογικό καταρτισμό σου.
Γράφεις και μάλιστά με κεφαλαία: “ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ”…
ΛΑΘΟΣ και μάλιστα οικτρό! Ανακρίβεια και θα τολμήσω να το πώ, ΚΑΚΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ ως προς τον ορισμό! Η αποδοχή χειροτονίας από βλάσφημο, αιρετικό και μάλιστα ΔΟΛΟΦΟΝΟ, ΔΕΝ αποτελεί “Πατερική Στάση” γενική και διαχρονική, ούτε καν παράδειγμα προς μίμηση.
Όχι Χρήστο! ΔΕΝ ήταν και ΟΥΤΕ πρόκειται να είναι “στάση” Πατερική! Μιλούμε για ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ και ΕΞΑΙΡΕΣΗ τρανταχτή. Έτσι όπως το λες εσύ, το παρουσιάζεις έντεχνα – για να μην πω πονηρά – ως τάχα γενική στάση και Γραμμή Πατερική.
Άλλο πράγμα η “ΣΤΑΣΗ” και ΑΛΛΟ ΠΕΡΙ-ΣΤΑΣΗ. Άλλο πράγμα, να παρουσιάζεις εσύ τους Πατέρες ότι τάχα ακολουθούν γενικώς αυτή τη “στάση” την αδιάφορη, παθητική, υποβιβαστική και άκρως παραβατική και δέχονται αδιακρίτως δίχως όρους και προυποθέσεις τις χειροτονίες διαφόρων ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, ακόμη και δολοφόνων, και άλλο θέμα η συγκεκριμένη ιδιάζουσα ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ και η διακριτική κατ’ άκραν οικονομίαν και απολύτως συγκαταβατική αντιμετώπισή της από ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδο! Ατιμάζεις τη Σύνοδο όταν “υποκλέπτεις” την δική της εξαίρεση και την μεταβάλλεις διπλωματικώς ως γενικό Πατερικό κανόνα. Η εξαίρεση δεν αποτελεί ΠΟΤΕ γενικό κανόνα.
Αγαπητοί αναγνώστες,
χωρίς να επιχειρώ να κατευθύνω τον ελεύθερο και συνετό συλλογισμό σας, χωρίς να θέλω να σας επηρεάσω στην κατάληξη δικών σας συμπερασμάτων, σας προλαμβάνω και ομολογώ, εις αναίρεσιν της παραχαράξεως της Αγιοπατερικής Γραμμής (“στάσεως”) και αποκατάσταση της ιστορικής/θεολογικής αληθείας, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑ “ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ”. Μη γένοιτο να πιστέψουμε τέτοια παραχάραξη και πλάνη!
Με ρωτάς, Χρήστο:
“Έκανε καλά ο Άγιος Ανατόλιος, που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο;;”
Δεν θα σου απαντήσω εγώ, θα σου απαντήσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ Οικουμενική Σύνοδος! Λίγη σου πέφτει; Σου παραθέτω ένα απόσπασμα από αξιόλογο άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Φωτοπούλου, ἐφημερίου Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς, (οι παρενθέσεις και οι κεφαλαιοποιήσεις δικες μου):
«Ὅσα εἶπε περί τῆς καθαιρέσεως τοῦ Διοσκόρου ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος (ότι δέν καθαιρέθηκε ὁ Διόσκορος διά την πίστη ἀλλά ἐπειδή ἐκλήθη καί δέν ὑπάκουσε”) δέν ἀποτελοῦν κάποια ἐπίσημη διακήρυξη (των Πατέρων), ἀλλά ἐλέχθησαν στά πλαίσια μιᾶς ζωηρῆς συζητήσεως μεταξύ τῶν Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου ΠΡΟ τῆς διατυπώσεως τοῦ περιφήμου Ὅρου της καί κατεγράφησαν στά Πρακτικά της” (αποτελούν έκφραση της δικής του προσωπικής ΓΝΩΜΗΣ και ΟΧΙ Πατερικής Συμφωνίας).
“Βλέπουμε λοιπόν καθαρά ὅτι στήν παρατήρηση τῶν ἀρχόντων σχετικά μέ τή δογματική στάση – γιά θέματα πίστεως – τοῦ Διοσκόρου, ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ΛΕΓΕΙ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ, ἡ ὁποία φαίνεται νά περνᾶ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, καθώς ἡ συνοδική συζήτηση συνεχίζεται. ΚΑΝΕΙΣ δέν ἐπιδοκιμάζει τά ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου λεχθέντα!”
Ὑπάρχει ἐπίσης, πρέπει νά ποῦμε στό σημεῖο αὐτό, μιά “ΠΙΚΡΗ” (πικροτάτη) γιά τόν Ἅγιο Ἀνατόλιο λεπτομέρεια: Ἡ προσωπική του σχέση μέ τό Διόσκορο.
Ἄς κάνουμε ἕνα μεγάλο ἅλμα 3 1/2 αἰώνων. Κατά τήν Ζ´ Οἰκουμ. Σύνοδο λοιπόν, (787) προκειμένου οἱ Πατέρες νά δεχθοῦν στήν Ἐκκλησία τούς ἐπισκόπους πού εἶχαν χειροτονηθεῖ ἀπό
τούς αἱρετικούς εἰκονομάχους χρησιμοποίησαν σάν παράδειγμα τήν περίπτωση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου. Συγκεκριμένα ἀνεγνώσθη τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἱστορία τοῦ Θεοδώρου τοῦ ἀναγνώστου σχετικά μέ τή χειροτονία τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου:
“Διόσκορος γάρ παρά τό τοῖς κανόσι δοκοῦν ἑαυτῷ τήν χειροτονίαν ἐπιτρέψας τῆς κατά Κωνσταντινούπολιν ἐπισκοπῆς, προχειρίζεται εἰς τήν ταύτης προεδρίαν Ἀνατόλιόν τινα τῶν τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τάς ἀποκρίσεις ἐν Κωνσταντινουπόλει ποιούμενον, ἔχων παρευθύς καί Εὐτυχῆ συλλειτουργοῦντα. πρός ὅν Ἀνατόλιος χαριέντως ἔφη· τό γάρ μέλλον ἠγνόει· ὅπου περιπεπάτηκας, ἡγίακας” (Πρακτικά τομ. 3, σελ. 238 – 239).
Μετάφραση: “Ὁ Διόσκορος ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ μέ τούς ἱερούς Κανόνες αὐθαίρετα ἀνέλαβε τή χειροτονία ἐπισκόπου γιά τήν Κων/ πολη καί προεχείρισε ἐπίσκοπό της κάποιον Ἀνατόλιο ἀπό τήν ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας πού ἦταν ἀποκρισιάριος (δηλ. τρόπον τινά πρεσβευτής τοῦ Διοσκόρου) στή Κων/πολη ἔχοντας συλλειτουργοῦντα καί τόν Εὐτυχῆ. Πρός αὐτόν (δηλ. τόν Εὐτυχῆ) εἶπε χαριτολογῶντας ὁ Ἀνατόλιος – ἀγνοοῦσε, βέβαια, τό μέλλον: ὅπου περπάτησες, ἁγίασες (τόν τόπο)”.
Μετά τήν ἀνάγνωση ὁ Πατριάρχης Ταράσιος εἶπε πρός τούς Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκ. Συνόδου: “Τί λέτε γιά τόν Ἀνατόλιο; Δέν ἔγινε ἔξαρχος (πρόεδρος) τῆς Δ´ ἁγίας Συνόδου; Κι ὅμως εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπό τό δυσσεβῆ Διόσκορο παρόντος καί τοῦ Εὐτυχοῦς. Κι ἐμεῖς λοιπόν ἄς δεχώμεθα τούς χειροτονηθέντας ἀπό τούς αἱρετικούς ὅπως ἔγινε δεκτός καί ὁ Ἀνατόλιος”. Ἀπό τά ἀνωτέρω συμπεραίνουμε :
α) ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ἔγινε ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ ΔΕΚΤΟΣ “διά τήν εὐσέβειαν αὐτοῦ” (Πρακτικά 2, σ. 16).
β) ὅτι ὁ Διόσκορος καί ἡ περί αὐτόν Ληστρική Σύνοδος χαρακτηρίζονται ὡς “ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ” ἀπό τόν Ἅγιο Ταράσιο καί τούς Πατερες τῆς Ζ´ Οἰκουμ. Συνόδου.
γ) ὅτι ὅσα εἶπε ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος περί τοῦ Διοσκόρου δέν ἦσαν ἀπηλλαγμένα κάποιας ἀνθρώπινης (εφάμαρτης) ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ πρός τόν Διόσκορο παρά τό γεγονός ὅτι συνήνεσε στην καθαίρεσή του καί τήν ὑπέγραψε. Γι’ αὐτό ὀρθῶς γράφει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος στό σημαντικώτατο περί τῆς Ε´ Οἰκουμ. Συνόδου ἔργο του, “Μέ τόν ἀναθεματισμόν τοῦ Διοσκόρου ἡ [Δ´] Σύνοδος ἀπέδειξεν, ὅτι ἡ κρίσις τοῦ Ἀνατολίου ὅτι “Διόσκορος οὐ δι’ αἵρεσιν καθηρέθη”, ἦτο μία ΑΣΤΗΡΙΚΤΟΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΙΣ” (Μητροπ. Νικοπόλεως Μελετίου, Ἡ Πέμπτη Οἰκουμενική Σύνοδος, Ἀθῆναι 1985, σ. 79 ).
4. Ἕνα γενικό καί ὠφέλιμο γιά ὅλους μας συμπέρασμα.
Ὑπάρχει κι ἕνα γενικώτερο συμπέρασμα ἐξαγόμενο ἀπό τή συνολική στάση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου ἔναντι τοῦ Διοσκόρου, τόν ὁποῖο ὁ Ἀνατόλιος ἀναθεμάτισε. Ὁ Πατριάρχης Ἀνατόλιος πρόσεξε νά μή παρασυρθεῖ ἀπό (υπαρκτά) ΑΤΟΜΙΚΑ ΚΙΝΗΤΡΑ καί ταυτισθεῖ μέ τόν Διόσκορο, ἀλλά φρόντισε νά ἀκολουθήσει τή γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ΑΤΥΧΕΙΣ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ δέν τόν ἐπηρέασαν στήν τελική του ἐπιλογή πού ἀφοροῦσε στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔτσι (ο Ανατόλιος) διέφυγε τόν ἀναθεματισμό τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκουμ. Συνόδου πού κραύγαζαν ὄχι μόνον “ἀνάθεμα Διοσκόρῳ” ἀλλά καί “ ἀνάθεμα Διοσκόρῳ καί τοῖς φιλοῦσιν αὐτόν”.
Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου ἀπό τή μιά καί ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ τῆς Δ´ Οἰκ. Συνόδου ἀπό τήν ἄλλη – (ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ, ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΝΗΡΩΣ ΚΑΤΗΡΓΗΘΕΝΤΑ) παραμένουν δείκτης πορείας (τα Αναθέματα!) γιά ὅλους ὅσους θέλουμε ὄχι μόνο νά λεγόμαστε ἀλλά καί νά  ε ἴ μ α σ τ ε Ὀρθόδοξοι, εἴτε εἴμαστε κληρικοί εἴτε λαϊκοί εἴτε λόγιοι, καθηγητές, εἴτε ἁπλοί πιστοί.
Ἡ μή Ὀρθόδοξη στάση κατά τά κελεύσματα τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ σοφιστεῖες, ἡ ἀπόκρυψη καί διαστρέβλωση τῶν πηγῶν, οἱ οἰκουμενιστικές ἀλχημεῖες μέ τήν… ἀπαραίτητη λασπολογία καί τίς ἀπειλές, κατατάσσει ὅσους τά ἐπιτηδεύονται στούς φίλους τοῦ Διοσκόρου καί στούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ.”
Αυτά λέγει το κείμενο του π. Ιωάννου.
Αυτά λέγει η Οικουμενική Σύνοδος ότι ΚΑΚΩΣ, ΛΙΑΝ ΚΑΚΩΣ και ΑΝΤΙ-ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ “ὁ Διόσκορος σέ ἀντίθεση μέ τούς ἱερούς Κανόνες αὐθαίρετα ἀνέλαβε τή χειροτονία ἐπισκόπου γιά τήν Κων/ πολη καί προεχείρισε ἐπίσκοπό της τον Ἀνατόλιο!”
Κι εσύ Χρήστο, κάθεσαι και με ρωτάς, “έκανε καλά ο Άγιος Ανατόλιος, που δέχτηκε χειροτονία από τον Αιρεσιάρχη Διόσκορο;”
ΟΧΙ φυσικά! Και βεβαίως δεν έκανε καλά! Εσύ τί νομίζεις, ότι έκανε καλά;;;; Δέχτηκε χειροτονία από αιρεσιάρχη και μάλιστα ΔΟΛΟΦΟΝΟ και “έκανε καλά”; Εσύ, θα δεχόσουν ποτέ να σε χειροτονήσει ο Διόσκορος;;;;; Εγώ πάντως ΟΧΙ.
Και σε ρωτώ ευθέως:
“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που περιφρόνησε τον Άγιο Πνευματικό του, Κύριλλο Αλεξανδρείας ο οποίος και πρώτος τον χειροτόνησε σε διάκονο;;;
“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που έφερε σε μεγάλη, τεράστια δυσκολία τους 600 και πλέον Αγίους Θεοφόρους Πατέρες της Δ’ Οικ. Συνόδου;;; Αυτοί μεν, από θεία συγκατάβαση και φιλάνθρωπη άκρα οικονομία, δέχθηκαν την φοβερή παράβαση της χειροτονίας του από αιρετικό αλλά ΔΕΝ διακήρυξαν πουθενά το “πορεύεσθε και σεις ποιείτε ομοίως…” Δεν μας υπέδειξαν πουθενά ότι επιτρέπεται κι εμείς να χειροτονούμαστε από αιρετικούς – δολοφόνους, “κανένα πρόβλημα, έλα μωρέ, δεν τρέχει και τίποτα, εδώ είμαστε μεις, θα σε απαλλάξουμε….”
Οι Αποστολικοί Κανόνες επέχουν ίσης εξουσίας και ισχύος με Κανόνες Οικουμενικής, για να μην πω ότι υπερτερούν και προέχουν! Ο 68ος Αποστολικός Κανών είναι καταπέλτης για όσους δέχονται χειροτονία παρά αιρετικών και η Ερμηνεία λέγει επί τούτου:
“Οι παρά των αιρετικών βαπτισθέντες ή χειροτονηθέντες ΟΥΤΕ όλως Χριστιανοί δύνανται να είναι με το αιρετικόν αυτό βάπτισμα, ή μάλλον ειπείν ΜΟΛΥΣΜΑ, ούτε Ιερεί και Κληρικοί, με την αιρετικήν ταύτην χειροτονίαν. Διά τούτο ακινδύνως οι τοιούτοι και βαπτίζονται παρά των ορθοδόξων Ιερέων, και χειροτονούνται παρά των ορθοδόξων επισκόπων. Όθεν ακολούθως και ο Μέγας Βασίλειος γράφων προς Νικοπολίτας, λέγει: Εγώ δεν θέλω συναριθμίσει ποτέ με τους αληθείς ιερείς του Χριστού, εκείνον οπού εχειροτονήθη και έλαβε προστασίαν λαού από τας ΒΕΒΗΛΟΥΣ ΧΕΙΡΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ, προς ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ της Ορθοδόξου Πίστεως!!!” (ἐδῶ)
Βλέπουμε εκεί να λέει πως όχι μόνο “ορθόδοξοι” δεν είναι αλλά ούτε καν Χριστιανοί! Και η χειροτονία τους είναι ΜΟΛΥΣΜΑ! Ο δε Μέγας Βασίλειος τας των αιρετικών χείρας ονομάζει ΒΕΒΗΛΑ χέρια που ανατρέπουν την Ορθόδοξη Πίστη!
Και μη νομίσουμε ότι εάν τολμήσουμε κάνουμε και μεις τέτοια παράβαση, ένα τέτοιο παρόμοιο έγκλημα να χειροτονηθούμε από αιρετικό – εγκληματία, πως θα τύχουμε και μεις τέτοια ελαφρυντική ευλογία και θα έχουμε στη άνετη διάθεσή μας, στη χάρι μας – και ποιος στη χάρι μας – να μας αθωώσει ολόκληρη Οικουμενική Σύνοδο (ΕΑΝ θα είναι αυτή “οικουμενική” εφ’ όσον θα παρίσταται ο αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας μαζί!!)
Αλλά, Χρήστο, θα σε ρωτήσω επίσης:
“Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, που το 403 συνόδευσε τον θείο του Θεόφιλο στην Κωνσταντινούπολη και ήταν παρών στην παρά την Δρυν Σύνοδο που καθαίρεσε τον ΜΕΓΑ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;;;;
“Έκανε καλά” που θεωρούσε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο “ένοχο των υφιστάμενων κατηγοριών” και άλλα χειρότερα που ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ έδώ να τα καταγράψω;;
“Έκανε καλά” ο Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης που διακήρυξε για τον Άγιο Κύριλλο ότι ήταν «άνθρωπος αποφασισμένος να επιδιώξει τα προσωπικά του μίση αντί να ερευνήσει την Αληθινή Πίστη του Ιησού Χριστού;»
“Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ο οποίος, ενώ είναι πλήρως αθώος για το φόνο της Υπατίας, όμως ήταν ένοχος αναγορεύσεως σε μάρτυρα του μοναχού Αμμωνίου, ο οποίος κατά τη διάρκεια επεισοδίου χτύπησε με πέτρα τον Έπαρχο Ορέστη και στη συνέχεια συνελήφθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη φρουρά του Επάρχου;
“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που εναντιώθηκε ασεβώς με 600 Αγίους Θεοφόρους Πατέρες και επιχείρησε παρασκηνιακώς να καθαιρεθεί ο Διόσκορος με ελαφροτέρα ποινή ως σχισματικός, σε άκρα αντίθεση με τους υπολοίπους Αγίους Συνοδικούς οι οποίοι απαιτούσαν δικαίως να καθαιρεθεί ως αιρετικός όπως έπρεπε και όπως τελικώς έγινε;
“Έκανε καλά” που προσπάθησε υπεροπτικώς να φανεί “βασιλικότερος του Βασιλέως” και φιλανθρωπικότερος των υπολοίπων Πατέρων;
“Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που συμφώνως προς τα πρακτικά της Δ’ Οικ. Συνόδου είπε, εκφράζοντας τη ΔΙΚΗ ΤΟΥ γνώμη και μόνο, εκπροσωπώντας τον εαυτό του και μόνο, ότι “διά την πίστιν ου καθηρέθη ο Διόσκορος, αλλ’ επειδή ακοινωνησίαν εποίησε τω Κυρίω Λέοντι και τρίτον εκλήθη και ουκ ήλθεν.”;;
Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, στο εξαιρετικό του άρθρο: “Η Ορθοδοξία” των Αντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτών” (ἐδῶ) λέγει χαρακτηριστικά για όσους προβάλλουν τέτοια επιχειρήματα όπως εσύ:
«Με ερμηνείες λοιπόν και θεολογικές σοφιστείες θα προσβάλλουμε το κύρος και την αυθεντία των Οικουμενικών Συνόδων και θα προκαλέσουμε σχίσμα στην διαχρονική ενότητα και καθολικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επιβάλλοντας στους Ορθοδόξους του εικοστού αιώνος να πιστεύουν διαφορετικά για τους Αντιχαλκηδονίους από τους Ορθοδόξους των προηγουμένων γενεών, όταν μάλιστα εκείνη την πίστη την κατοχύρωσαν και την εδίδαξαν φωτισμένα και άγια πρόσωπα; “Ο και μικρόν λυμαινόμενος το παν λυμαίνεται”» (ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός).
Και συ πλασσάρεις αυτό το σόφισμα για να ’χουμε εμείς ομόνοια με τον Πάπα και τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο;; Ο Άγιος Γρηγόριος ομολογεί:
“Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ (Αποτείχιση) για λόγους Πίστεως είναι πολυ καλύτερη και ανώτερη από αμαρτωλη ομόνοια με αιρετικούς!” – «Κρείσσων γαρ εμπαθούς ομονοίας, η υπέρ ευσεβείας διάστασης» (Γρηγορίου Θεολόγου Λόγος 6, 11 (Ειρηνικός 1).
Λοιπόν; Τέτοια ειρήνη και ομόνοια, τι να την κάνω; Να προσπαθείς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα και να σκαρφίζεσαι προφάσεις εν αμαρτίαις πως εφ΄ όσον οι Άγιοι Πατέρες καταδέχτηκαν την αιρετική χειροτονία του Αγίου Ανατολίου, πρέπει κι εμείς να δεχτούμε την “χειροτονία” του Πάπα ως “Παναγιωτάτου” και “Κανονικοτάτου Επισκόπου της Εκκλησίας μας” και να δεχτούμε και από πάνω όλες τις ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ, ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ και ΑΙΡΕΣΕΙΣ του Βαρθολομαίου;;
Συγχώρα με, μα θα σου το εκφράσω πεζά και λαίκά:
          “Πας καλά Χρήστο;;;;;;;”
Πανταζῆς Νικόλαος, θεολόγος

6 σχόλια:

  1. “Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, που το 403 συνόδευσε τον θείο του Θεόφιλο στην Κωνσταντινούπολη και ήταν παρών στην παρά την Δρυν Σύνοδο που καθαίρεσε τον ΜΕΓΑ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο;;;;
    “Έκανε καλά” που θεωρούσε τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο “ένοχο των υφιστάμενων κατηγοριών” και άλλα χειρότερα που ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ έδώ να τα καταγράψω;;
    “Έκανε καλά” ο Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης που διακήρυξε για τον Άγιο Κύριλλο ότι ήταν «άνθρωπος αποφασισμένος να επιδιώξει τα προσωπικά του μίση αντί να ερευνήσει την Αληθινή Πίστη του Ιησού Χριστού;»
    “Έκανε καλά” ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ο οποίος, ενώ είναι πλήρως αθώος για το φόνο της Υπατίας, όμως ήταν ένοχος αναγορεύσεως σε μάρτυρα του μοναχού Αμμωνίου, ο οποίος κατά τη διάρκεια επεισοδίου χτύπησε με πέτρα τον Έπαρχο Ορέστη και στη συνέχεια συνελήφθη και βασανίστηκε μέχρι θανάτου από τη φρουρά του Επάρχου;
    “Έκανε καλά” ο Άγιος Ανατόλιος που εναντιώθηκε ασεβώς με 600 Αγίους Θεοφόρους Πατέρες και επιχείρησε παρασκηνιακώς να καθαιρεθεί ο Διόσκορος με ελαφροτέρα ποινή ως σχισματικός, σε άκρα αντίθεση με τους υπολοίπους Αγίους Συνοδικούς οι οποίοι απαιτούσαν δικαίως να καθαιρεθεί ως αιρετικός όπως έπρεπε και όπως τελικώς έγινε;
    “Έκανε καλά” που προσπάθησε υπεροπτικώς να φανεί “βασιλικότερος του Βασιλέως” και φιλανθρωπικότερος των υπολοίπων Πατέρων;
    ΓΙΑΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ότι είναι Άγιοι - και όντως είναι Άγιοι και μάλιστα αποκεκαλυμμένοι και πιστοποιημένοι από το Θεό, ιδίως ο Κύριλλος Αλεξανδρείας ως Μέγας Πατήρ της Εκκλησίας, αυτό δεν σημαίνει πως είναι και τέλειοι, αλάνθαστοι και αναμάρτητοι.

      "Τέλειος ουδείς, η μη μόνον ο Θεός!"

      Ακόμη και οι Άγιοι Απόστολοι είχαν αδυναμίες, αστοχίες και προσωπικές λογομαχίες. Αν δεν προσέξει κανείς τον εαυτό του, και Άγιος να είναι, πέφτει.

      Οι δύο αυτοί προαναφερθέντες Άγιοι, πουθενά δεν είπα πως είναι "εμπαθείς και συμφεροντολόγοι", αυτοί είναι δικοί σου χαρακτηρισμοί και συμπεράσματα αναληθή. Βέβαια, είχαν προσωπικά κίνητρα διότι η Αγιότητα δεν καταργεί το αυτεξούσιο και δεν αίρει την ιδιωτική βούληση, η οποία μπορεί να αστοχήσει ή ακόμη και άθελα να αδικήσει.

      Ο Άγιος Ανατόλιος δεν επέτρεψε μια όποιαδήποτε προσωπική του γνωριμία και πρώιμη φιλία να υπερισχύσει έναντι της Αληθείας, για αυτό, ενώ αρχικά σκεφτόταν μειωμένη καταδίκη του Διοσκόρου ως "σχισματικού", τελικά ασπάστηκε ολοψύχως την ομόφωνη απόφαση των συνεπισκόπων του να καταδικαστεί ο Διόσκορος ως ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ (αυτό ακριβώς που ήταν, ακόμη και ΠΡΙΝ καταδικαστεί ως τέτοιος) διότι σεβόταν το Συνοδικό κύρος και αναγνώριζε την Θεοπνευστία η οποία επιστατούσε και δέσποζε επί των Συνόδων.

      Όσο για τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας, μετανόησε για την άδικη μομφή εναντίον του Ιερού Χρυσοστόμου. Ο πονηρός μας πειράζει όλους και προσπαθεί μέχρι και την ύστατη, τελευταία στιγμή να μας ρίξει όχι μόνο στα μεγάλα αλλά και στο παραμικρό. Ακόμη και αυτόν τον Μέγα Αντώνιο προσπάθησε καθώς ξεψυχούσε, να του απευθύνει το "νενίκηκάς με" για να τον ρίξει έστω σε έμμεση υπερηφάνεια δια αναγνωρίσεως τινός κατορθώματος.

      Με όλα αυτά που ανέφερα στο άρθρο-απάντηση προς τον Χρήστο Σαλταούρα, δεν είχα κανένα σκοπό να ασεβήσω στους Αγίους μας και να "μουτζουρώσω" τη Μνήμη τους αλλά για να καταδείξω πολύ εσφαλμένη, πλανεμένη και "Σαλταρισμένη" την συλλογιστική μέθοδο του Χρήστου Σαλταούρα, ο οποίος επιχείρησε να παρουσιάσει μια κατ' οικονομίαν εξαίρεση ως "ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ" και Γραμμή, και μάλιστα με κεφαλαία.

      Για να καταλήξω, θα ΑΠΟΚΑΛΥΨΩ μια μεγάλη και φρικώδεις ΑΛΗΘΕΙΑ τρανταχτή, και από τούτη τη στιγμή, ΟΛΟΙ όσοι ΚΡΙΝΕΤΕ με εμπάθεια και ΤΥΦΛΩΣΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ την ΑΓΙΟΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, θα τιμωρήσετε οικτρά τον εαυτό σας και θα επιτρέψει ο Θεός να περιπέσετε σε μεγάλη πλάνη και μη γένοιτο βλασφημία και αίρεση, διότι: 

      α) Βλάπτετε την Φήμη των Αγίων Πατέρων οι οποίοι εν Συνόδω και εν Αγίω Πνεύματι μας εντέλλονται να απομακρυνόμαστε και να ΜΗΝ κοινωνούμε με αιρετικούς επισκόπους, και

      β)  "αίρεση" διότι διαστρέφετε την Οδό του Θεού, των Αποστόλων και των Πατέρων και εφεύρετε ΔΙΚΗ σας ΝΕΑ Οδό η οποία διδάσκει ότι μπορούμε άνετα να ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΜΕ με αιρετικούς, να ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ μαζί τους και να τους ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ως "κανονικούς" τάχα ποιμένες εις τόπον και τύπον Χριστού, ενώ είναι αποδεδηγμένα και δεδηλωμένα Ψευδεπίσκοποι, Ψευδοδιδάσκαλοι και ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ!

      Μετανοήστε λοιπόν αδελφοί μου και πάψετε να γίνεστε ΘΕΟΜΑΧΟΙ και ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΟΙ. Ας πολεμήσουμε ΜΑΖΙ ΟΛΟΙ τον Οικουμενισμό ΧΩΡΙΣ όμως να ενσωματωνόμαστε με τους αμετανοήτους Φορείς της Παναιρέσεως και ΧΩΡΙΣ να αποτελούμε Μέλη εκ μέρους του ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ αυτού Σώματος της Πανθρησκείας του Π.Σ."ε"...

      Να με συγχωράτε.

      Διαγραφή
  2. Αγαπητοί αδελφοί,
    θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με το θέμα της χειροτονίας.
    Πρόκειται για μία παγιωμένη ή δυναμική κατάσταση;
    Δηλαδή αν πρόκειται για κανονική χειροτονία αλλά από αιρετικό ο οποίος όμως δεν έχει καταδικαστεί (πχ από Οικουμενιστή αλλά όχι από τον Πάπα) στη περίπτωση άγνοιας της υφιστάμενης αιρέσεως ή ανάγκης υπό την έννοια ότι δεν βρίσκεται Επίσκοπος εκτός της αιρέσεως (που δεν έχει όμως καταδικαστεί) τότε γίνεται δεκτή η χειροτονία εάν ο χειροτονημένος αποτειχιστεί από τον Επίσκοπο που τον χειροτόνησε για λόγους Πίστεως;
    Αυτό είναι προτιμότερο από το να δεχτεί χειροτονία από αποτειχισμένο Επίσκοπο αλλά όχι σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, πχ από τον Επίσκοπο Αρτέμιο;
    (με δεδομένο δηλαδή ότι δεν έχουμε Ορθόδοξη Σύνοδο)
    Ή είναι καλύτερο να χειροτονηθεί κάποιος από σχισματικό πλην όμως Ορθόδοξο δίχως κοινωνία με την αίρεση (πχ από τη Σύνοδο του παλαιού ημερολογίου);
    Και κατ επέκταση και στα υπόλοιπα Μυστήρια όπως Βάφτιση - Χρίσμα και Γάμος - που είναι προτιμότερο να απευθυνθούν οι λαϊκοί;
    Θεωρώ καλύτερα είναι σε αποτειχισμένους ιερείς και στη συνέχεια σε παλαιοημερολογίτες προκειμένου να μην έχουν κοινωνία με τον Οικουμενισμό.
    Πλην όμως όσον αφορά το Μυστήριο του Χρίσματος και το Μυστήριο του Γάμου, μπορούν αυτά να τελεστούν από αποτειχισμένους ιερείς;
    (δεδομένου ότι το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο βρίσκεται στην παναίρεση του Οικουμενισμού)
    Και αν δεν μπορούν, τότε που θα έπρεπε να απευθυνθεί κανείς; Ο Όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέει ότι είναι προτιμότερο να πεθάνει κανείς αβάπτιστος από το να βαφτιστεί από αιρετικό καθότι με τη στάση του αυτή φανερώνει ομολογία Πίστεως. Στη περίπτωση όμως του γάμου τι γίνεται; Από τη μία απαγορεύονται οι προγαμιαίες σχέσεις και από την άλλη, που μπορεί να βρει κανείς ορθόδοξο ιερέα που δεν έχει κοινωνία με τον Οικουμενισμό προκειμένου να τελέσει το Μυστήριο του Γάμου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατ' αρχάς, θα ήμουν πιο ευτυχής και ικανοποιημένος εάν τα δύο παραπάνω καλά σχόλια ήταν βεβαίως επώνυμα. Το έχω ξαναπεί επανειλλημένως: παρακαλώ, υποστηρίζω και εκτιμώ την πανσέβαστη επωνυμία. Έχει καλώς. Ίσως να μην γνωρίζετε το ότι έχω παρακαλέσει τον Ιστολόγο να μην δημοσιεύει ανώνυμα σχόλια κάτω από τα δικά μου μόνο άρθρα αλλά στα παρόντα κάνω εξαίρεση διότι δεν είναι εμπαθή, επιθετικά ή συκοφαντικά.

    Συγχαρητήρια λοιπόν, ανώνυμε, για την εύλογη ερώτησή σου, είναι πάρα πολύ καλή, αξιοπρόσεκτη και σοβαρή. Χρήζει ιδιαιτέρας προσοχής και θα παρακαλέσω ιδιαιτέρως τους εξ' Ελλάδος συνεργάτες του γέροντός μας π. Ευθυμίου, αυτήν την συγκεκριμένη ερώτηση να την τυπώσουν και να του την παραδώσουν εκ μέρους μου. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ και εμένα τον ίδιο η έμπειρη, υπεύθυνη και συνετή τοποθέτησή του.

    Για το θέμα της χειροτονίας από αιρετικό, αυτό που συχνά αναφέρεις: "ο οποίος όμως δεν έχει καταδικαστεί", είναι πάντως σχετικό και εξαρτάται από την αίρεση. Αιρετικός γίνεται κανείς, όχι όταν αυτός καταδικαστεί επισήμως, (διότι ενδέχεται η καταδίκη αυτή να αργήσει πάρα πολύ, ακόμη και αιώνες...) αλλά, αιρετικός γίνεται τη στιγμή που "αίρεται" και υπερ-αίρεται εξ' ιδίας υπερηφάνου προ-αιρέσεως, τη στιγμή που ίσταται και παρίσταται των Πατέρων σοφώτερος, τη στιγμή που διδάσκει αντίθετα από τις Συνόδους και ξένα προς την Ορθοδοξία, τη στιγμή που διαφθείρει την Αλήθεια του Χριστού παραβλάπτοντας κάποιο Δόγμα Πίστεως.

    Στην ουσία και στην πράξη, όλες οι αιρέσεις (ως προς την ρίζα τους) έχουν ασχοληθεί και καταδικαστεί από Συνόδους. Εάν ζούσαμε στην περίοδο των δύο πρώτων αιώνων, θα ήταν τότε διαφορετικά τα πράγματα, διότι πολλές αιρέσεις δεν είχαν ακόμη αντιμετωπισθεί ή εξελιχθεί και ήσαν "αιωρούμενες", ακόμη και "θεολογούμενες".

    Στην περίπτωση όμως του Οικουμενισμού, μιλούμε όχι απλώς για κάποια γενική κι αφηρημένη αίρεση αλλά ΠΑΝ-αίρεση ΗΔΗ προκαταδικασμένη, ως συνισταμένη πλείστων αιρέσεων, ήδη καταδικασμένων. Ένας οικουμενιστής επίσκοπος είναι αυτόχρημα αιρετικός, ασχέτως εάν αυτός έχει καταδικαστεί προσωπικώς ή όχι. Είναι κρισιμότατο αυτό το σημείο αναφοράς και οι ένοχοι το παραποιούν και το προσπερνούν για να μην αποκαλυφθούν και αποδειχθούν ΕΝΟΧΟΙ.

    Εάν για παράδειγμα βγει ο Πειραιώς και γίνει Αρειανός, δεν είναι ανάγκη τότε εμείς να περιμένουνε πρώτα από κάποια σύνοδο να τον καταδικάσει, διότι το θέμα της Θεότητος του Χριστού έχει προ πολλού λυθεί. Εάν όλοι οι υπόλοιποι πιστοί, περίμεναν πρώτα ο Πειραιώς να ξανα-καταδικαστεί, αυτοί όλοι βεβαιότατα, θα βρίσκονταν σε πλάνη, μεγάλη πλάνη.

    Αναμφίβολα ο Πειραιώς θα ήταν αυτομάτως αιρετικός και θα έπρεπε οι υπόλοιποι αρχιερείς, ιερείς και πιστοί, αυτομάτως και υποχρεωτικώς, το τονίζω, υποχρεωτικώς και όχι "δυνητικώς", να απομακρυνθούμε από αυτόν, να Αποτειχιστούμε άμεσα από αυτόν διακόπτοντας ΚΑΘΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ μαζί του. Αυτό είναι δεδομένο. Πάγειο. Αγιοπατερικώς παραδομένο. Κανονολογικό και αυτονόητο.

    Το δυσνόητο πάντως, το παράλογο και τραγικό, το ανήκουστο και εξωφρενικό είναι να παραμένουμε εμείς οι πιστοί ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ με έναν βλάσφημο, "τον χειρότερο αιρετικό, χειρότερο και από τον Άρειο και μεγαλύτερο Αντίχριστο όλων των αιώνων", και εμείς να τον αναγνωρίζουμε ως ποιμενάρχη και να τον αποδεχόμαστε εις τόπον και τύπον Χριστού...

    Αυτά τα δύο δεν συμβιβάζονται. Οι οπαδοί και απόγονοι του Αρείου και όσοι είναι χειρότεροι από αυτόν, είναι ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΕΚΤΟΣ εκκλησίας και όχι "εντός εκκλησίας αιρετικοί". Με τον Οικουμενισμό, δεν έχουμε κάποια διαφορετική αίρεση. Πολλά από τα ισότιμα και ισόκυρα μέλη του Εωσφορικού Π.Σ."ε" όχι μόνο ΔΕΝ πιστεύουν στην θεότητα του Χριστού αλλά και την αρνούνται κατηγορηματικά. Έχουμε λοιπόν δεδηλωμένο Αρειανισμό και ήδη προ πολλού καταδικασμένο.

    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι "Ορθόδοξοι" που συμμετέχουν στο Σατανικό και Παναιρετικό Π.Σ."ε", θεωρούνται και αυτοί ισότιμα, ισόκυρα και οργανικά Μέλη του Π.Σ."ε". Ακαριαίως λοιπόν, έχουν ΑΠΩΛΕΣΕΙ την Αλήθεια και όντες οι ίδιοι ΑΥΤΟΚΑΤΑΚΡΙΤΟΙ, βρίσκονται ΕΚΤΟΣ εκκλησίας. Έχουν, όχι μόνο από κοινού αποδεχθεί την καταστρεπτική πληθώρα των αιρέσεων του Π.Σ."ε" αλλά, ταυτοχρόνως, το χειρότερο, έχουν αρνηθεί την Πίστη τους και έχουν απαρνηθεί την χάρη του Παναγίου Πνεύματος καθότι ενώθηκαν οργανικώς, εκκλησιολογικώς και λειτουργικώς με ήδη καταδικασμένες αιρέσεις.

    Το ότι συμμετέχουν "προκειμένου να ευαγγελίσουν τοις μακράν", αυτό δεν είναι μόνο απεχθές αστείο και εξωφρενικώς ΓΕΛΟΙΟ, αλλά προσσβάλλει και καταπατεί το ίδιο το Ευαγγέλιο το οποίο υποκριτικώς επικαλούνται! Το Εωσφορικό Π.Σ."ε" απαγορεύει ρητώς και αυστηρώς τον προσηλυτισμό μεταξύ των Μελών. Όλα τα μέλη έχουν υπογράψει ότι δέχονται την ενότητα στη διαφορετικότητα εκφράσεως για τον ίδιο "Θεό". Για αυτό και ο Βαρθολομαίος ομολόγησε δημοσίως πως όλα τα δόγματα οδηγούν στη σωτηρία. Αυτό είναι ΑΙΡΕΣΗ και οι επίσκοποι που την κηρύττουν αυτομάτως ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Δεν είναι ανάγκη να συνέλθει κάποια Σύνοδος να μας το πει αυτό. Όσοι ιεράρχες το πρεσβεύουν, το αποδέχονται και συνευδοκούν, είναι ΗΔΗ Αναθεματισμένοι.

    Όσοι τώρα ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ με αυτούς τους αιρετικούς επισκόπους και ΠΡΟΔΟΤΕΣ της Πίστεως, με τον Αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο και την υπόδουλη εις αυτόν Σπείρα Παρανόμων, καθίστανται αυτομάτως ΕΝΟΧΟΙ συγκοινωνίας "τοις έργοις αυτών τοις πονηροίς", ένοχοι συμβιβασμού και συνυπαρξίας με ΗΔΗ Συνοδικώς καταδικασμένους αιρετικούς και με αιρέσεις ήδη καταδικασμένες, ακόμη και από επισκόπους κατ' ιδίαν.

    Όταν για παράδειγμα ο Πειραιώς (έχει σημασία που κολλώ επί τούτου σε αυτόν) βγαίνει, έστω και για μία και μόνο χρονιά κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας και αναθεματίζει εξ' Ωραίας Πύλης, εν πλήρη ιεροτελεστία και καταστολή, τον Οικουμενισμό και την Μασονία, τότε.... όσοι είναι Οικουμενιστές και Μασόνοι και όσοι ΚΟΙΝΩΝΟΥΝ άμεσα ή έμμεσα με αυτούς, αυτομάτως ΥΠΟΚΕΙΝΤΑΙ στον ΙΔΙΟ ακριβώς διαχρονικό και ανεξάληπτο ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟ! ΑΚΟΜΗ και ο ΙΔΙΟΣ ο Πειραιώς που αναθεματίζει, αναθεματίζει τον ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ διότι ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΕΤΑΙ με όσους αναθεματίζει!!!

    ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ και όντως ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ είναι, ότι πάνω στην απίστευτη αφέλεια και τρομερή τύφλωση που τον διέπει, δεν κατάλαβε - και αμφιβάλλω αν το καταλαβαίνει μέχρι σήμερα - ότι κείνη ακριβώς τη στιγμή, αναθεμάτισε και τον εαυτό του διότι και αυτός ΚΟΙΝΩΝΕΙ με το Σώμα των επισκόπων το οποίο μόλις προ λίγου αναθεμάτισε λειτουργικώς και επισήμως.

    Ναι, σε περίπτωση άγνοιας της υφιστάμενης αιρέσεως ή ανάγκης όταν δεν βρίσκεται Επίσκοπος εκτός της αιρέσεως, μπορεί να γίνει δεκτή η χειροτονία εάν ο χειροτονημένος αποτειχιστεί από τον Επίσκοπο που τον χειροτόνησε για λόγους Πίστεως. Και γίνεται δεκτή για λόγους διωγμού της Πίστεως. Η Ορθοδοξία βρίσκεται ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ. Σε μία τέτοια δεινή περίοδο, δεν ισχύουν όσα ισχύουν κανονικά εν καιρώ ειρήνης, ομοπιστίας και ομοψυχίας. Η κατ' οικονομίαν συγκατάβαση δεν είναι κάτι το παγειωμένο και όταν Θεού θέλοντος συγκροτηθεί Ορθόδοξη Σύνοδο, τότε όλα αυτά τα θέματα λύνονται εύκολα από τους Ορθοδόξους Αγίους Συνοδικούς, οι οποίοι φυσικά ΔΕΝ θα έχουν συμβιβαστεί και ΔΕΝ θα διατηρούν κοινωνία με τους Οικουμενιστές.

    Με δεδομένο δηλαδή ότι δεν έχουμε Ορθόδοξη Σύνοδο, τότε πιστεύω με την πάμπτωχη γνώμη μου πως είναι προτιμότερο να δεχτεί κανείς χειροτονία από αποτειχισμένο Επίσκοπο όπως ο Αρτέμιος παρά από Οικουμενιστή που μνημονεύει Βαρθολομαίο, ή από μία από τις πολλές αλληλομισούμενες και αλληλο-αφοριζόμενες Συνόδους του Παλαιού Ημερολογίου, διότι η μία παράταξη θα θεωρεί άκυρη την χειροτονία μίας άλλης, εφ' όσον ο χειροτονηθείς δεν ανήκει στη μία ή στην άλλη Παράταξη.

    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να έχουμε πολλές και διάφορες αντιμαχόμενες Συνόδους οι οποίες η μία δεν αναγνωρίζει και αφορίζει την άλλη, διότι τότε έχουμε σχίσματα με βάση το Ημερολόγιο και όχι την Πίστη. Εάν υπάρξει ΕΝΟΤΗΤΑ στην Θεολογία, Εκκλησιολογία και Λατρεία (το Ημερολόγιο είναι μέρος της Λατρείας) τότε αλλάζουν τελείως τα πράγματα.

    Και κατ' επέκταση και στα υπόλοιπα Μυστήρια όπως Βάφτιση - Χρίσμα και Γάμος, είναι προτιμότερο να απευθυνθούν πρωτίστως οι λαϊκοί σε Αποτειχισμένους Ιερείς. Και εάν αυτοί δεν υπάρχουν, υπάρχει ο Θεός ο Οποίος δύναται εκ λίθων να αναστήσει ιερέα που να μην Μνημονεύει τον Βαρθολομαίο.

    Όσο για τον Όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη ο οποίος λέγει ότι "είναι προτιμότερο να πεθάνει κανείς αβάπτιστος από το να βαφτιστεί από αιρετικό καθότι με τη στάση του αυτή φανερώνει ομολογία Πίστεως" συμφωνώ απολύτως με τον Άγιο και δεν θα τολμούσα να διαφωνήσω και να κάμω δική μου νέα Οδό. Για αυτό και ο ίδιος που τα γράφω αυτά, έχω αφήσει εντολή, εάν κάτι μου συμβεί, ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΦΩ από ιερέα Οικουμενιστή που μνημονεύει επίσκοπο κάτω από τον Βαρθολομαίο. Είναι καλύτερα να ταφώ ΧΩΡΙΣ Κηδεία ΕΚΤΟΣ Ναού όπου μνημονεύεται εκεί ο Αρχιεπίσκοπος Στυλιανός, με μόνη παράκληση (όπως έχω κάνει γραπτώς) να έρθει ένας Αποτειχισμένος αδελφός ή έστω αδελφή και να διαβάσουν αυτοί ολόκληρη την Νεκρώσιμη Ακολουθία επάνω μου, χωρίς φυσικά τα λόγια του ιερέως. Είναι περισσότερο έγκυρη και ευπρόσδεκτη στα μάτια του Θεού ΑΥΤΗ η Ακολουθία, παρά η Μολυσμένη Τελετή από ιερέα Οικουμενιστή.

    Στη περίπτωση όμως του γάμου, δυσκολεύουν τα πράγματα. Θα πρέπει πάση θυσία να προσπαθήσει κανείς να βρει Ορθόδοξο ιερέα που δεν έχει κοινωνία με τον Οικουμενισμό προκειμένου να τελέσει το Μυστήριο του Γάμου. Ίσως να μην εκδοθεί Άδεια Γάμου ή Πιστοποιητικό Γάμου από Οικουμενιστική Αρχιεπισκοπή αλλά όταν βρεθεί Αποτειχισμένος ιερέας, ας τελέσει την Ακολουθία χωρίς "χαρτιά"-πιστοποιητικά. ΕΝ ΚΑΙΡΩ ΔΙΩΓΜΟΥ, όλα τα βλέπει και τα καταγράφει ο Θεός. Σημασία έχουν για Αυτόν τα δικά μας κίνητρα και οι δικοί μας λόγοι και οι συνθήκες που μας αναγκάζουν να μην προστρέχουμε σε Οικουμενιστές ιερείς.

    Εύχομαι κάποιος άλλος Αποτειχισμένος αδελφός ή αδελφή να με διορθώσει εάν κάπου σφάλλω, ή έστω να συμπληρώσει, να προσθέσει ή ν' αφαιρέσει κάτι από αυτά που λέγω. ΔΕΝ μιλώ ως ειδικός, ως αυθεντία, ούτε αντικαθιστώ τον πνευματικό κανενός. Μιλώ στην περίπτωση το τί θα έκανα ο ίδιος και τι κάνω. Ο καθένας ότι κάνει για την ψυχή του και την οικογένειά του.

    Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΗΜΩΝ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου