Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Σχετικά με τον "αφορισμό"

του μακαριστού 

Νικολάου Σωτηροπούλου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
         ‘‘Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ’’
ΕΔΕΣΣΗΣ 43  ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ  Τ. Κ. 12137                                   
Περιστέρι 31-10-2014
ΑΡΙΘ. ΕΓΚΡ. ΠΡΩΤ. 613/1998                                                           
ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ.  493                                                             Προς                  
  Τα Ιστολόγια‘‘ΑΚΤΙΝΕΣ’’-‘‘ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ’’ - ‘‘Πατερική  Παράδοση και   Οικουμενισμός’’ και το περιοδικό ‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  ΣΠΙΘΑ’’.
 
 
 
 
Αγαπητοί αδελφοί χαίρετε εν Κυρίω,
Διαβάσαμε στο περιοδικό ‘‘ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  ΣΠΙΘΑ’’ (ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο μακαριστός επίσκοπος πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης), το οποίο εκδίδεται από τον Αρχιμ. Χρυσόστομο Πήχο, πνευματικό τέκνο του μακαριστού Αυγουστίνου,καθηγούμενο της Ι. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, και συντάσσεται από ομάδα επίσης πνευματικών τέκνων του μακαριστού Αυγουστίνου,τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2014, άρθρο με τον τίτλο ‘‘Εν τη πράξει έγινε άρσις του «αφορισμού»’’.

 
      Στο άρθρο υπάρχουν μερικά σημεία τα οποία καλοπροαίρετα συντόμως θα σχολιάσουμε. Πριν προβούμε στην κριτική μας γνωρίζουμε στους αναγνώστες των Ιστολογίων, ότι τον π. Χρυσόστομο και τους περισσότερους από τους μοναχούς που ασκούνται στην Ι. Μ. Λογγοβάρδας τους γνωρίζουμε από 40ετίας, από τότε που ήταν μέλη της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος ‘’Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’. Τους σεβόμαστε, τους αγαπούμε και τους εκτιμούμε για το  ορθόδοξο φρόνημά τους και το έργο που επιτελούν. Η κριτική μας έχει σαν αρχή το ‘’φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε η αλήθεια’’.
 
 
Στη συνέχεια παραθέτουμε τα σημεία που θα ασκήσουμε κριτική.«Ο «αφορισμός»,(του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου) που του είχε επιβληθή προ 20ετίας, ήταν άδικος και αντικανονικός, όχι όμως ανυπόστατος. Γι’ αυτό και ο ίδιος, καθώς και όλοι όσοι τον αγαπούσαν και εκτιμούσαν το πρόσωπο, τα χαρίσματα, το θεολογικό έργο και τους αγώνες του, πειθαρχώντας στην Εκκλησία και υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασί της, ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως και γραπτώς την άρσι του «αφορισμού». Σημ. Η υπογράμμιση είναι δική μας, η εντός εισαγωγικών « » λέξη «αφορισμός» είναι του περιοδικού.
 
 
      Σωστά ο συντάκτης του άρθρου έθεσε εντός « » τη λέξη «αφορισμός». Εάν  ερμηνεύουμε ορθά, ο συντάκτης δεν δέχεται ότι υπήρξε στην ουσία αφορισμός του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου. Ορθά επίσης χαρακτηρίζει ως άδικο και αντικανονικό τον επιβληθέντα «αφορισμό». Τι εννοεί όμως ο συντάκτης με τη φράση «όχι όμως ανυπόστατος»; Εάν ανατρέξουμε στο εγκυρότατο  Μέγα λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας των H. LIDDELLκαι R. SCOTT, η λέξη «υπόσταση»  σημαίνει και ουσία, οντότητα, ύπαρξη, πραγματικότητα, σε αντίθεση προς το φαινόμενο.
 
 
Συνεπώς, ο αφορισμός υπήρχε, είχε ισχύ, ήταν ουσιαστικός για τον μακαριστό Νικόλαο; O μακαριστός παρά το άδικο της απόφασης των επισκόπων-μελών της λεγόμενης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου, είχε αποκοπεί από αυτούς από το σώμα της Εκκλησίας; Tον είχαν εξαποστείλει  στο άσβεστο πυρ της κολάσεως; Παρακαλούμε τον συντάκτη του άρθρου να δώσει τις σχετικές διευκρινίσεις.
 
 
      Τι διδασκόμαστε από την Αγία Γραφήγια τη Δικαιοσύνη του Θεού;‘‘ ‘ότι δίκαιος Κύριος και δικαιοσύναςηγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπο αυτού’’1, ‘‘ώσπερ όρνεα πέταται  και στρουθοί, ούτως αρά ματαία ουκ επελεύσεται ουδενί’’2 (στις παροιμίεςομιλεί η Σοφία-o Λόγος) του Πατέρα), ‘‘ Δικαιοσύνην μάθετε, οι ενοικούντες επί της γης’’,‘‘εγώ γαρ ειμι Κύριος ο αγαπών δικαιοσύνην …’’3,‘‘Τι oυνερούμεν; Mη αδικία παρά τω Θεώ; Μη γένοιτο’’! « Μη άδικος ο Θεός;…Mη γένοιτο!4,‘‘Η ουκ οίδατε ότι άδικοι Βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι;…’’5,‘‘O δε αδικών κομιείται ο ηδίκησε, και ουκ εστι προσωποληψία’’6,‘‘Αποστήτω από αδικίας πας ο ονομάζων το όνομα Κυρίου’7και ‘‘Ουγαρ  άδικος ο Θεός…’’.8
 
 
Eίναι λοιπόν δυνατόν το ΄Αγιο Πνεύμα που μένει αιώνια στην Εκκλησία και  την οδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν9, το οποίο φώτισε τον Ψαλμωδό, τον Προφήτη Ησαΐα και τον Απόστολο των εθνών Παύλο10 και  έγραψαν τις παραπάνω φράσεις, να οδήγησε τα μέλη της λεγόμενης Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου να λάβουν την ανωτέρω άδικη απόφαση; «Δεσμεύεται»  το ΄Αγιο Πνεύμα από την ανωτέρω άδικη απόφαση αναξίων ποιμένων της Εκκλησίας Του;11«Επικυρώνει» άδικες αποφάσεις;‘ Όχι βέβαια! H εξουσία που δόθηκε στους αποστόλους και από αυτούς στους διαδόχους τους αρχιερείς12,δεν πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη;Ασφαλώς πρέπει να στηρίζεται στη δικαιοσύνη! Ο Παύλος είναι σαφέστατος ‘‘Ου δυνάμεθα τι κατά της αληθείας, αλλ’ υπέρ της αληθείας13’’.Διαφορετική άποψη συνιστά α ί ρ ε σ η  και βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος!
 
 
Είναι λοιπόν δυνατόν να έχει υπόσταση ο άδικος αφορισμός του Νικολάου Σωτηροπούλουενώπιον του Παρακλήτου Πνεύματος; ΄Όχι βέβαια!  Ορθότατα ο πρεσβύτερος π. Ευστάθιος Κολλάς, Ορθόδοξος Θεολόγος-Εκκλ/κός Συνήγορος, Επ/μοςπρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος, σε άρθρο του στον   ‘‘ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ’’ της 3-10-2014, σελ. 3, με θέμα τον αφορισμό του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου, έγραψε μεταξύ άλλων.
 
 
«΄Όμως, ο αποδημήσας αείμνηστος αγωνιστής για την Ορθοδοξία μας, Νικόλαος Σωτηρόπουλος…΄Επεσε θύμα ανάξιων της αποστολής τους Ταγών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (2 Κορ. 4,4), και τον τιμώρησαν με την εσχάτη των Εκκλησιαστικών ποινών, με τον Εκκλησιαστικό ΑΦΟΡΙΣΜΟ…Τόλμησε να υπερασπιστεί τον ζώντα Θεό του, τον αρχηγό της πίστεώς του, τον Σωτήρα του, και Σωτήρα του κόσμου, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, που διεσύρετοσκαιότατα, από ανάξιο της αποστολής του Ταγό της Ορθοδόξου κατά Ανατολάς Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας μας!
Αλλά η ποινή αυτή του μεγάλου αφορισμού, του αποβιώσαντος Νικολάου Σωτηροπούλου…Ο Αφορισμός είναι ποινή…Στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική κατά Ανατολάς Εκκλησία το «αφορίζειν», σημαίνει αποπομπή του πιστού από την Εκκλησία, και επιβάλλεται μόνον για λόγους απιστίας, ανηθικότητας, και αμετανοησίας, παρά τις επανειλημμένες απόπειρες, προς τούτο της Εκκλησίας…
 
 
Πλέον συγκεκριμένα, οι αφορισμοί στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι δύο. Ο Δίκαιος και ο ΄Αδικος…β’.-)Ο ΄Αδικος ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ, όταν επιβάλλεται, το θείον κρίμα ποτέ δεν φτάνει στον αφορισμένο, διότι αυτός που τον αφόρισε, δεν έκρινε κατά θείαν κρίσιν, αλλά κατά ίδιον θέλημα, και ουσιαστικά το θείον κρίμα βαραίνει τον, ή τους κατηγόρους του, και τον ίδιο, ή τους ίδιους που τον αφόρισαν. Ο Βυζαντινός Κανονολόγος Ματθαίος Βλάσταρις σημειώνει με έμφαση: «τον αφορίσαντα, παραλόγως ευλόγως ευθύνεσθαι»…
 
 
Συνεπώς, στην περίπτωση του αφορισμού του αειμνήστου Νικολάου Σωτηροπούλου, λογικά, υπόλογοι έναντι του Θεού πρέπει να είναι, και είναι, όλοι αυτοί που τον κατηγόρησαν, και αυτοί που τον αφόρισαν αδίκως, και ως εκ τούτου, ο αείμνηστος, γνώστης των ιερών Κανόνων, ουδέποτε θεώρησε τον εαυτόν του αφορισμένον, από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αφού δεν όφειλε να τον τηρήσει, διότι δεν κλήθηκε να απολογηθεί, και τον καταδίκασαν αναπολόγητο. Ο θείος Μάξιμος, επ’ αυτού, είναι λίαν σαφής και κατηγορηματικός, και δηλώνει απερίφραστα: «εάν παρά τον σκοπόν  του Θεού αφορίση ο Ιεράρχης, ουχ έπεται αυτώ το θείον κρίμα. Κατά γαρ θείαν κρίσιν, και ου δια θέλημα ίδιον, ταύτα οφείλει επιφέρειν»
 
 
    ΄Οσον αφορά τον άδικο αφορισμό του Μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου είναι γνωστή η συμπεριφορά, και το αιτιολογικό της, που προέβαλε ο ιερός Χρυσόστομος, όταν δεν παραστάθηκε στη Σύνοδο, περί τον Θεόφιλον, και τον αφόρισαν, αλλά ο άγιος δεν τήρησε τον αφορισμό του!...Ακριβώς τούτο συνέβη και στον αείμνηστο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Τον καταδίκασαν, αναπολόγητο με τη ψευτοσύνοδο του αιρετίζοντοςΦαναρίου, σε ΑΦΟΡΙΣΜΟ, αλλά ο ζων Θεός, «ο ερευνών νεφρούς και καρδίας» (Αποκ. 2, 23), αυτόν τον αφορισμό, τον μετέτρεψε σε ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ για τον ουρανό, την Βασιλεία των ουρανών, γιατί ο αείμνηστος υπήρξε ένας πραγματικός μάρτυρας του Θεανθρώπου σωτήρα μας Ιησού Χριστού». Σημ. Οι υπογραμμίσεις και τα ΚΕΦΑΛΑΙΑ είναι του π. Ευσταθίου Κολλά.
 
 
     Παραθέσαμε μεγάλα αποσπάσματα, αλλά το κρίναμε αναγκαίο, γιατί  τα επιχειρήματα που παραθέτει ο π. Ευστάθιος ότι «Ο ΄Αδικος ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ, όταν επιβάλλεται, το θείον κρίμα ποτέ δεν φτάνει στον αφορισμένο…» και«Συνεπώς, στην περίπτωση του αφορισμού του αειμνήστου Νικολάου Σωτηροπούλου, λογικά, υπόλογοι έναντι του Θεού πρέπει να είναι, και είναι, όλοι αυτοί που τον κατηγόρησαν, και αυτοί που τον αφόρισαν αδίκως…», αβίαστα μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο αφορισμός ήταν και είναι ανυπόστατος για τον Νικόλαο Σωτηρόπουλο!
Ο ανυπόστατος αφορισμός βαραίνει τους κατηγόρους του και όσους έθεσαν «φαρδιά»- «πλατιά» τις υπογραφές τους στο κείμενο του αφορισμού του!
 
 
   Απευθυνόμαστε στον συντάκτη του άρθρου. Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, η Εκκλησία αφόρισε τον μακαριστό Νικόλαο; Ο π. Ευστάθιος έδωσε ήδη την απάντηση. «΄Επεσε θύμα ανάξιων της αποστολής τους Ταγών της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας (2 Κορ. 4,4), και τον τιμώρησαν με την εσχάτη των Εκκλησιαστικών ποινών, με τον Εκκλησιαστικό ΑΦΟΡΙΣΜΟ».
 
 
Ο μακαριστός αδελφός Νικόλαος δίνει απάντηση και στο παραπάνω ερώτημα. Παραθέτουμε απόσπασμα από το μικρό τεύχος με τον τίτλο «Ζητώ συγγνώμην…» ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ θεολόγου-φιλολόγου ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝ» ΑΘΗΝΑΙ 1996 Copyright Αδελφότης «Ο Σταυρός». Ζωοδ. Πηγής 44 Αθήναι.
 
 
«Τι συνιστούν ωρισμένοι
      Αλλά μερικοί αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και λαϊκοί με κατηγορούν ως εγωιστήν, και μου συνιστούν να ταπεινωθώ και να ζητήσω συγγνώμην από την Εκκλησίαν, η οποία με αφώρισε, δια να αρθή ο αφορισμός μου.
Δεν με αφώρισεν η Εκκλησία
 
 
     Ως προς τον λόγον των κατηγόρων μου, ότι με αφώρισεν η  Ε κ κ λ η σ ί α, έχω να παρατηρήσω, ότι αυτός ο λόγος, ότι με αφώρισεν  η  Ε κ κ λ η σ ί α, είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις. Διότι η Εκκλησία δεν είνε μερικοί αρχιερείς, αλλά το σύνολον των πιστών, κληρικών, μοναχών και λαικών. Το κύριον δε σώμα της Εκκλησίας είνε οι πολλοί, ο πιστός λαός, ενώ οι κληρικοί είνε ολίγοι…Η Εκκλησία δεν αφορίζει πιστούς ανθρώπους, και μάλιστα ανιδιοτελείς εργάτας της.
 
 
     Η Εκκλησία αφορίζει αιρετικούς και άλλους ασεβείς, και μάλιστα αφού πρώτον τους καλέση εις απολογίαν και παραμείνουν αμετανόητοι. Δόξα δε τω Θεώ, ούτε αιρετικός είμαι, αλλά πολέμιος των αιρέσεων, ούτε καμμίανασέβειαν αξίαν αφορισμού διέπραξα, αλλά πολεμώ την ασέβειαν. Δεν με αφώρισε λοιπόν η Εκκλησία, αλλά με αφώρισαν μερικοί άδικοι και προσωπολήπται εκπρόσωποι της Εκκλησίας, φίλοι του αιρεσιάρχου και κοσμικώς παντοδυνάμου αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, τον οποίον ήλεγξα σφοδρώς και δεν θα παύσω να ελέγχω δια τας φρικτάς αιρέσεις του και βλασφημίας του. Φίλος του Αυστραλίας είνε δυστυχώς και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, ο  πρόεδρος της «Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου»…».
Οίδιος μας εξηγεί γιατί ζητούσε την άρση του ανίσχυρου αφορισμού του. Παραθέτουμε από τις σελ. 29 και 30 του παραπάνω τεύχους, σχετικό απόσπασμα.
«΄Αρατε τον άδικον αφορισμόν. ΄Αλλως, θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.
 
 
     Με τον αφορισμόν, Πατέρες, δεν κατωρθώσατε, ειμή να χαροποιήσετε τους δαίμονας και τους δαιμονικούς ανθρώπους, να δώσετε όπλα εις τους εχθρούς της Εκκλησίας, να σκανδαλίσετε τους ευσεβείς, να κάνετε τον υποφαινόμενονπεισματωδέστεροναγωνιστήν, με πείσμα ιερόν, να προκαλέσετε εις βάρος σας την κατακραυγήν του κόσμου και να διακινδυνεύσετε την αιωνίανσωτηρίαν σας. Διότι, εάν δεν μετανοήσετε, ο άδικος αφορισμός θα επιστρέψη εις τας κεφαλάς σας.
 
 
    Αυτή είνε η γλώσσα της Γραφής. Η φρόνησις, λοιπόν, καθώς και το συμφέρον σας, το τε πρόσκαιρον και το αιώνιον, επιβάλλουν να  άρετε και τυπικώς τον άδικον αφορισμόν, ο οποίος ουσιαστικώς ουδεμίαν ισχύν έχει». Σημ. Η  λέξη Ε κ κ λ η σ ί α με αραιά γράμματα είναι του μακαριστού Νικολάου Σωτηροπούλου. Εκτενέστατη απάντηση στην ανωτέρω πλάνη ότι τον αφόρισε η Εκκλησία, δίνει επίσης στο περιοδικό ‘‘Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’, όργανο της ομώνυμης Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητος, Ζωοδ. Πηγής 44, Αθήνα, τεύχος 548, Σεπτέμβριος 2009, σελ. 116-119.
 
 
    Κατόπιν των ανωτέρω, είναι «είνε λάθος, ή μάλλον αίρεσις» η άποψη του συντάκτη του άρθρου «Γι’ αυτό και ο ίδιος, καθώς και όλοι… πειθαρχώντας στην Εκκλησία και υπομένοντας και την άδικη αυτή απόφασίτης ζητούσαν αρμοδίως, ευσεβάστως και γραπτώς την άρσι του «αφορισμού».
Ορθή είναι η άποψη του συντάκτη  ότι «…αρκετοί ιεράρχαι και άλλοι κληρικοί, παραβλέποντας τον «αφορισμό» ως ανίσχυρο, του μετέδιδαν την θεία κοινωνία, τον καλούσαν ως ομιλητή, τον ακροώντο και τον τιμούσαν ποικιλοτρόπως». Προφανώς οι ανωτέρω κληρικοί γνώριζαν ότι ο αφορισμός ήταν άδικος, αντικανονικός και κατά συνέπεια ανίσχυρος και ανυπόστατος, γι’ αυτό και ενεργούσαν κατά τον ανωτέρω τρόπο απέναντι του μακαριστού Νικολάου.
Ακολούθως διαβάζουμε στο άρθρο «Στο τέλος όμως, με την επιδείνωση της υγείας του και την επικειμένη αναχώρησί του, και αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόπιν συγκαταθέσεως και των άλλων μελών της Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου η οποία είχε επιβάλει τότε το επιτίμιο, έδωσε την έγκρισι να γίνη η εκκλησιαστική κηδεία του αλλά από έναν ιερέα, όπως και έγινε. Εν τη πράξει έγινε άρσις του αφορισμού. ΄Όπως  δια προφορικής εντολής τότε( το 1993) επεβλήθη, έτσι και τώρα με τον ίδιο τρόπο ήρθη». Σημ. Η υπογράμμιση είναι δική μας.
 
 
    Τίθεται το εύλογο ερώτημα. Από που ο συντάκτης του άρθρου είναι πεπεισμένος και το έγραψε χωρίς καμία επιφύλαξη ότι,«΄Όπως  δια προφορικής εντολής τότε ( το 1993) επεβλήθη (o αφορισμός), έτσι και τώρα με τον ίδιο τρόπο ήρθη»; Συνεπώς, όπως γράφεται και στο άρθρο, «το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατόπιν συγκαταθέσεως και των άλλων μελών της Μείζονος και Υπερτελούς Συνόδου η οποία είχε επιβάλει τότε το επιτίμιο,  έδωσε την έγκρισι να γίνη η εκκλησιαστική κηδεία του αλλά από έναν ιερέα, όπως και έγινε. Εν τη πράξει έγινε άρσις του αφορισμού».
 
 

Ήταν σε κώμα 

και ξύπνησε για να γεννήσει

Ήταν σε κώμα και ξύπνησε για να γεννήσει!
 


Μια απίστευτη ιστορία που κάνει όποιον την διαβάζει να... ανατριχιάζει. 

Η ιστορία της Τζένι Κουίλς συγκινεί. 
 Ήταν έγκυος στην κορούλα της όταν στις 15 Οκτωβρίου ένα φορτηγό την χτύπησε ενώ διέσχισε ένα δρόμο στο Σεντ Πέτερσμπουργκ στην Φλόριντα.
Η γυναίκα είχε πέσει σε κώμα για 15 μέρες όταν ξαφνικά ξύπνησε από τους πόνους της... γέννας και ενώ οι γιατροί είχαν αρχίσει να χάνουν τις ελπίδες τους. Κανονικά έπρεπε να γεννήσει την 1η Δεκέμβρη αλλά γέννησε με καισαρική τομή ένα υγιέστατο κοριτσάκι.
Ο σύζυγος και πατέρας της μικρούλας, Έιντζελ, δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει το νοσοκομείο, και δημιούργησε μια σελίδα στο Facebook όπου απλοί πολίτες έκαναν δωρεές, καταφέρνοντας να συγκεντρώσει 10.000 δολάρια.

ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΘΡΕΠΤΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ: Έχουν την εικόνα Ποιμένος ή Λυκοποιμένος, Επισκόπου ή ψευδεπισκόπου;






βʹ. Τοῖς αὐτῶν διαδχοις παραδεδωκτες τὰς σαγνας καὶ τὰ θρατρα, τὴν δὲ ἐξουσαν, ἣν εἰλφασι παρὰ τοῦ πᾶσαν ἐξουσαν ἔχοντος ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς.  

Ἰδοὺ γάρ, φησί, δδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσαν τοῦ πατεῖν ἐπνω ὄφεων καὶ σκορπων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικσῃ.

Τοτων τονυν ὡς προερηται τὴν ἐξουσαν καὶ τὴν ἀρχονταν καὶ τὸν ζῆλον διαδχονται οἱ τμιοι διδσκαλοι, οἱ ἱερρχαι, καὶ ποιμνες τῆς τοῦ Χριστοῦ πομνης, κατ' ἴχνος τῶν ἀποστλων βαδζοντες,

οἱ γενναῖοι τῆς Τριδος ὑπρμαχοι,

οἱ τὸ χρῆμα τοῦ νμου παραδραμντες, καὶ τὸ ζωοποιὸν Πνεῦμα παραλαβντες,

οἱ δκην ἀρτρου ἀνορττοντες, καὶ βαθνοντες, καὶ ἐρευνῶντες, καὶ τὸν νοῦν ἐν ταῖς θεαις Γραφαῖς πᾶσι τηλαυγῶς φανερσαντες,

οἱ τὴν πστιν τρανσαντες καὶ τὴν κακοπισταν ἀπελσαντες,

οἱ τοὺς ὀρθοδξους τοῖς θεοις δγμασι στηρξαντες, καὶ τοὺς κακοδξους τοῖς θεοις βλεσι ρξαντες,

οἱ τῆς κατανξεως οἶνον κεκρυμμνον εὑρντες, καὶ τὴν πομνην διψῶσαν ποτσαντες,

οἱ τὸν ποιμενικὸν αὐλὸν ἀναλαβντες, καὶ τὰ θεῖα σαλπσαντες·

οἱ λειτουργοὶ καὶ φλακες καὶ ἐργται τοῦ ἀμπελῶνος,

οἱ τῶν θεων δογμτων ρτορες, καὶ ρομφαῖαι κατὰ τῶν αἱρετικῶν,

οἱ ὑπὸ τοῦ ἁγου Πνεματος τεθντες ἐπσκοποι, ὡς ἔφη ὁ ἅγιος Παῦλος· Ποιμνατε τὴν Ἐκκλησαν τοῦ Θεοῦ·

οἱ τὰς ἐπερχομνας θλψεις μὴ παραιτησμενοι, καὶ τὸν ἐπηγγελμνον τῆς ζωῆς στφανον κομισμενοι·

οἱ τὰς νεωτερικὰς ἐπιθυμας ἀποφυγντες, καὶ τὴν μακαραν ἐλπδα κληρονομσαντες·

οἱ στρατηγοὶ τοῦ μεγλου βασιλως, οἱ ἐν τῷ λγῳ τοῦ Θεοῦ πλοσιοι, καὶ πτωχοὶ τῷ πνεματι·

οἱ μιμηταὶ τῶν ἀποστλων καὶ τποι τῶν πιστῶν·

οἱ τῶν πλεων ἀγελρχαι καὶ τῆς οἰκουμνης κρυκες·

οἱ τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὲρ τῆς πομνης θντες, καὶ τὸ αἷμα αὐτῶν ὑπὲρ τῆς πστεως ἐκχαντες·

οἱ τὸν παλαιὸν ἐκεῖνον Ἀβραὰμ μιμησμενοι, καὶ ἐν τοῖς κλποις αὐτοῦ ἀναπαυσμενοι·

τὸν αὐτὸν τρπον καὶ οὗτοι ἐκδικηταὶ τοῦ Κυρου, τὴν φσιν δεξμενοι περὶ τῶν δυσωνμων καὶ κακοδξων, οἳ τὰς θεας Γραφὰς στρεβλσαντες καὶ τὴν ἀλθειαν συγχαντες, καὶ τῆς εὐθεας ὁδοῦ ἐκνεσαντες ψυχὰς αἰχμαλωτεουσιν, εἰς τὸ ἀΐδιον ἕλκοντες τῆς αἱρσεως σκτος, συναθροισθντες ἅμα πντες ὁμοφρνως οἱ πιστοί, Δαυϊδικὸν ζῆλον, δκην λθων τὰ θεῖα λγια ἐκ τοῦ χειμάρρου, ἤγουν τοῦ Εὐαγγελου, καὶ τὴν ἄρρηκτον πστιν τῆς ἁγας Τριδος ἀναλαβντες, παρετξαντο πλεμον κατὰ τῶν ἀναριθμτων καὶ ἀθων αἱρετικῶν, σμψυχοι τὸ ἓν συμφωνοῦντες καὶ λγοντες μετὰ τοῦ Ἀποστλου, Εἷς Κριος, μα πστις, ἓν βπτισμα, Εἷς Θεὸς καὶ Πατὴρ πντων, ἓν Πνεῦμα ἅγιον, ὁ φωτισμὸς πντων, μα θετης, εἷς Θες· αὐτῷ ἡ δξα καὶ τὸ κρτος πντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰνων. Ἀμν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου