Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ἢ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΣ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ;


ΕΝΑΣ ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ἢ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΣ
ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ;



Ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ μᾶς ἔχει ἀπασχολήσει πολλάκις. Ἔχουμε καταγγείλει ἀρκετὲς φορὲς τὶς ἀνακολουθίες του, τοὺς θεατρινισμούς του, τὴν κακόδοξη διδασκαλία του, ἡ ὁποία συνίσταται στὴν ἑξῆς θέση: Ὅσες αἱρετικὲς δοξασίες κι ἂν διαπιστώσουμε νὰ διδάσκουν καὶ νὰ ἐφαρμόζουν ἐντὸς τοῦ Ὀρθοδόξου χώρου οἱ παναιρετικοὶ Οἰκουμενιστές («ὀρθόδοξοι» Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι καὶ λαϊκοὶ ἀκαδημαϊκοὶ θεολόγοι), ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε νὰ ἔχουμε κοινωνία μαζί τους, ἕως τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ προχωρήσουν στὸ κοινὸ ποτήριο!



Αὐτὴ ἡ θέση του ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς Πατέρες, μὲ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀφοῦ οἱ Πατέρες, ὅταν ὑπῆρχε αἵρεση, ἀπεμακρύνοντο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, χωρὶς ποτὲ καὶ κανένας ἅγιος Πατὴρ νὰ διδάξει τὴν παραπάνω μετα-πατερικὴ διδασκαλία τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς.



Αὐτῆς τῆς κακόδοξης θέσης ἐξαγωγή, ἔκανε ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ στὴν Κωνστάντζα Ρουμανίας, ὅπου μετέβη γιὰ Προσκυνηματική ἐπίσκεψη, προσκεκλημένος ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Τόμιδος.



Ἐξέθεσε σὲ κήρυγμά του ἐκεῖ μὲ καταπληκτικὴ ἐνάργεια καὶ σαφήνεια τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι παναίρεση. Ἐπανέλαβε τὴν διαπίστωση ὅτι συνεχῶς «ἀμβλύνονται τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια» τῶν πιστῶν, ὅτι ἀναγνωρίζονται καὶ νομιμοποιοῦνται οἱ αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, ἐπιβραβεύεται ἡ Οὐνία, ὑπογράφονται «ἀντορθόδοξα ἀνακοινωθέντα» ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς αἱρετικούς, «γκρεμίζονται τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, Ὀρθοδοξίας και αἱρέσεως καί ἐπιδίδεται ἄριστα στό ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας»!



Καὶ ἐνῶ, ὅταν συνέβαινε ἔστω καὶ μιὰ μόνο ἀπ’ ὅλες αὐτὲς τὶς κακοδοξίες, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ ὅλων τῶν αἰώνων ἀπομακρύνονταν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ τὰ διέπρατταν, ὁ κ. Σεραφεὶμ προτείνει νὰ ἀποδέχεται τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ἕως ὅτου συγκληθεῖ  Σύνοδος (ἡ σύνθεση τῆς ὁποίας γνωρίζουμε ὅτι θὰ εἶναι οἰκουμενιστική) γιὰ νὰ καταδικάσει τὸν ἑαυτό της!!!



Καὶ βρῆκε τὴν εὐκαιρία κι ἐκεῖ (στὴ Ρουμανία) ὁ κ. Σεραφεὶμ νὰ κατηγορήσει τὴν Διακοπὴ Μνημόνευσης τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, τὴν μόνη ἐκκλησιαστικὴ πράξη ποὺ μπορεῖ νὰ φρενάρει τὴν ἐξάπλωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!



Ἀκούγοντας αὐτὴ τὴν ὁμιλία τοῦ κ. Σεραφείμ, σκέφτηκα: Ὁ Πειραιῶς εἶναι, ἄραγε, ἕνας τραγικὸς Ἐπίσκοπος, ποὺ ἐνῶ διαπιστώνει καὶ νιώθει στὸ πετσί του ὅτι ἡ φωτιὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατακαίει τὰ πάντα, περιμένει, κατακαιόμενος μετὰ τοῦ ποιμνίου του, ΠΟΤΕ θὰ ἔρθει ἡ πυροσβεστικὴ γιὰ νὰ τὴν κατασβέσει; Τί τὸν ἐμποδίζει νὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς ἐμπρηστὲς Οἰκουμενιστές;



Ἢ μήπως γίνεται ἄθελά του ἢ καὶ ἠθελημένα ἕνας περιφερόμενος πράκτορας τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν, ὡς νὰ ἔχει ἀναλάβει πλέον ἐργολαβικῶς τὴν κατασπίλωση καὶ κατασυκοφάντηση τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσεως, ποὺ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;



Παραθέτουμε παρακάτω τὰ κύρια σημεῖα τῆς ὁμιλίας του, σημειώνοντας ὅτι ξέχασε νὰ παραθέσει ἀνάμεσα στὶς αἱρετικὲς θεωρίες ποὺ ἀναφέρει, τὴν αἱρετικὴ δοξασία περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» τοῦ μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, τὴν ὁποία κατήγγειλε ἐν Συνόδῳ! Γιατί; Μήπως ἐπειδὴ ἐν τ μεταξὺ συμβιβάστηκε μετὰ τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας; (Πρόσφατο ἐνημερωτικὸ ἄρθρο ἐδῶ).



Σημάτης Παναγιώτης




Ὁ κ. Σεραφεὶμ δηλαδή, ἐπανέλαβε ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς μὲ «τούς συγχρόνους μεθοδευμένους καί ἐπιτηδευμένους ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους», στοὺς ὁποίους παρατηρεῖται ἀκόμα καὶ «παραποίηση τῶν Γραφικῶν χωρίων», «ἀμβλύνονται τὰ ὀρθόδοξα κριτήρια» τῶν πιστῶν, γίνεται «ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος» (ἀναγνωρίζουμε τοὺς αἱρετικοὺς ὡς Ἐκκλησίες). Μὲ αὐτοὺς «ἀθωώνουμε καὶ ἐπιβραβεύουμε τὴν Οὐνία, συμμετέχουμε στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν ἢ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων» καὶ ὑπογράφουμε (οἱ “ὀρθόδοξοι” ἀντιπρόσωποί μας) «ἀντορθόδοξα ἀνακοινωθέντα καὶ κείμενα δίχα Συνοδικῆς διαγνώμης καὶ ἀποφάσεως, (Λίμα Περοῦ 1982..., Πουσὰν Νοτίου Κορέας 2013)». (σ.σ. Ἐφ’ ὅσον ἐπὶ σαράντα χρόνια ἡ Σύνοδος, κ. Σεραφείμ, δὲν τὰ καταδικάζει, παρότι παρεκλήθη πολλὲς φορὲς γι’αὐτό, δὲν τὰ ἔχει ἀποδεχθεῖ διὰ τῆς σιωπῆς της Συνοδικά; Γνωρίζετε ἄλλη περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, τέτοια -κραυγαλέως κακόδοξα κείμενα- νὰ τὰ ἀνέχονταν οἱ Ἅγιοι Πατέρες;)



Ἐπανέλαβε ὅτι «ὁ Οκουμενισμός υοθετε καί νομιμοποιε λες τίς αρέ­σεις ς “κκλησίες” καί προσβάλλει τό δόγμα τς Μις, Άγίας, Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας. Άνα­πτύσσει, διδάσκει καί πιβάλλει νέο δόγμα περί κκλησίας, νέα κκλησιολογία, σύμφωνα μέ τήν ποία καμμία κκλησία δέν δικαιοται νά διεκδικήση ποκλειστικά γιά τόν αυτό της τόν χαρακτήρα τς Καθολικς καί ληθινς κκλησίας... Μέ τόν τρόπο, μως, ατό γκρεμίζει τά ρια μεταξύ ληθείας καί πλάνης, ρθοδοξίας και αρέσεως καί πιδίδεται ριστα στό γώνισμα τς κατεδαφίσεως τς ρθοδοξίας.



Οκουμενισμός, διά νά λοποιήση τούς στόχους του, φευρίσκει διάφορες θεωρίες, πως τίς κακοδοξίες περί “Διευρημένης κκλησίας, δελφν κκλησιν, βαπτισματικς θεολογίας, Παγκοσμίου οράτου κκλησίας, τν κλάδων, τν δύο πνευμόνων, το δογματικο μινιμαλισμο καί μαξιμαλισμο, τς μεταπατερικς, νεοπατερικς, συναφειακς αρέσεως, τς μετακανονικς αρέσεως, τς εχαριστηριακς θεολογίας, τς μετασυνοδικς θεολογίας, τν λλειματικν καί μή πλήρων “κκλησιν”, τς περιεκτικότητος, τς λλειματικς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τς μετατροπς τς οκονομίας σέ κρίβεια καί δόγμα, τς θεωρίας τι Πατριάρχης Κων/λεως εναι πρῶτος δίχως σον (primus sine paribus)”, ο ποες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί λλότριες τς ρθοδόξου Δογματικς διδασκαλίας καί θεολογίας.



Οκουμενισμός ξισώνει λες τίς θρησκεες μέ τήν μοναδική, θεόθεν ποκαλυφθεσα πό τόν ναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία καί κατά Χριστόν ζωή. Μέ τόν τρόπο ατό, ναιρε τό δόγμα τς μοναδικς ν τ κόσμω σωτηριώδους ποκαλύψεως καί οκονομίας το νανθρωπήσαντος Υοῦ...  ς κ τούτου συνεπάγεται ναμφιβόλως τι Οκουμενισμός καθίσταται στίς μέρες μας μεγαλυτέρα κκλησιολογική αρεσις λων τν ποχν, πειδή ξισώνει λες τίς θρησκεες καί τίς πίστεις».



Παρακάτω στὸ λόγο του διαπιστώνει ὅτι «ἡ ἐξάρτηση πό τόν Οκουμενισμό συνεχίζει νά αξάνεται, διότι πάρχει α) πουσία κατηχήσεως τν πιστν σέ θέματα πίστεως, β) τρομερή λλειψη μέσων γνησίας καί ντικειμενικς νημερώσεως το λαο το Θεο καί γ) κκοσμίκευση κλήρου καί λαο.



Οκουμενισμός μφισβητε μπρακτα τήν ρθοδοξοπατερική μας παράδοσι καί Πίστι, σπέρνει τήν μφιβολία καί τήν σύγχυση στίς καρδιές το ποιμνίου καί κλονίζει πολλούς φιλοθέους δελφούς, δηγώντας σέ διαιρέσεις καί σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, ποτείχιση) καί παρασύρει να μέρος το ποιμνίου στήν πλάνη καί δι’ ατς στόν πνευματικό λεθρο.



Οκουμενισμός ντέλει ποτελε μέγιστο ποιμαντικό καί σωτηριολογικό πρόβλημα, διότι κλονίζει συνθέμελα, κυρώνει τήν σωτηρία καί τήν κατά Χάρη θέωση το νθρώπου.... Μέ πόνο καί θλίψη διαπιστώνεται τι Οκουμενισμός χει αχμαλωτίσει μέ λυσίδες καί δεσμά λες σχεδόν τίς τοπικές ρθόδοξες κκλησίες καί τίς εραρχίες τους, ο ποες λατινοφρονον καί οκουμενίζουν».

 

 Σ’ ἕνα ἀκόμα σημεῖο τοῦ λόγου του λέγει: «Τό τραγελαφικόν μως γιά τούς ρθοδόξους οκουμενιστάς εναι τι ν ποδίδουν τίτλους κκλησιαστικότητας στούς πρόδηλα κακοδόξους αρετικούς δέν τολμον, συνεπες πρός τίς διακηρύξεις τους, τήν μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν τι π’ κείνης τς στιγμς θά πωλέσουν μεσα τήν κκλησιαστική τους διότητα. (σ.σ. Ξεχνᾶ σκοπίμως ὁ κ. Σεραφείμ, ὅτι ἡ διακοινωνία ἤδη πραγματοποιεῖται στὰ Πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας καὶ Ἀλεξάνδρειας; Ἀποκρύπτει ὅτι ἡ καθυστέρηση μιᾶς εὐρύτερης διακοινωνίας ὀφείλεται στὶς ἐλάχιστες, ἔστω, ἀκόμα ἀντιδράσεις· ἀποκρύπτει ὅτι μιὰ δυναμικὴ κίνηση ἀποτείχισης, ποὺ θὰ καθοδηγεῖτο ἀπὸ κάποιους Ἐπισκόπους καὶ θὰ ἦταν σύμφωνα κατὰ πάντα μὲ τοὺς Ιεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, θὰ τίναζε στὸν ἀέρα τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἑνώσεως ὑπὸ τὸν Πάπα).

 

 Ατό δέν ποτελε τήν πλέον κραυγαλέα πόδειξη τς κακοδοξίας το Οκουμενισμο;». (σ.σ. Καὶ ἐκ παραλλήλου, αὐτὴ ἡ θέση περὶ διακοινωνίας, δὲν ἀποτελεῖ τὴν πλέον κραυγαλέα πόδειξη τς κακοδοξίας τῶν ἀντι-Οκουμενιστῶν;).



Καὶ ποιά λύση προτείνει; Τὴν λύση ποὺ γνωρίζει πὼς δὲν πρόκειται νὰ φέρει κανένα ἀποτέλεσμα, ἀκόμα κι ἂν πραγματοποιηθεῖ. Προτείνει «τὴν σύγκληση ρθοδόξου Συνόδου, γιά νά ξετάση ...καί νά λάβη καταδικαστική πόφαση ναντίον τόσο το Οκουμενισμο σο καί τν κολουθούντων, διδασκόντων καί μεταλαμπαδευόντων τήν παναίρεση ατή, στε νά παύσουν τά σκάνδαλα καί σύγχυση κλήρου καί λαοῦ»!







«Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ» [ΚΕΙΜΕΝΟ & ΒΙΝΤΕΟ]



"Σώσον, Κύριε, τον Λαόν Σου, και

ευλόγησον την κληρονομίαν Σου." 

  

του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη

Αναρωτιέμαι, είμαστε πράγματι κληρονομία Του όταν ευλογούμε όσα ευλογούν οι Οικουμενιστές και δεν αναθεματίζουμε όσα αναθεματίζουν οι Οικουμενικές Συνόδοι και οι Άγιοι Πατέρες;
Και τι θα κληρονομήσουμε στα παιδιά μας; Οικουμενισμό; Ένωση; Συμβιβασμό; Συμπόρευση; - Να τα' χετε καλά με όλους και λόγια καλά σε όλους για όλα τα θέματα; Να υπακούτε στους επισκόπους έστω και όταν αυτοί ανυπακούν στον Παντοκράτορα Κύριο που μας διατάζει να "εξέλθουμε εκ μέσου αυτών και να αφοριστούμε;"  Και θέλουμε Πρόσωπο Θεού να δούμε;
Και τί περιμένουμε; Για να μας αφορίσουν; Και μετά τί; Θα Αποτειχιστούμε; Θα συνεχίζουμε μαζί τους να κοινωνούμε και να επικυρώνουμε την εξουσία τους επί της ζωής μας, της κοιμήσεώς μας και της αθανάτου ψυχής μας; Μας την εξαγόρασε ο Χριστός ή ο Βαρθολομαίος; Σταυρώθηκε για μας ο πνευματικός ή ο Βασιλεύς της δόξης; Και ποιά δόξα επιζητούμε; Τη δική μας, των ανθρώπων ή του Θεού;
Αλήθεια, ποιού Θεού; Των Ζηλωτών, των Γερόντων, των Οικουμενιστών; Του "Παναγιωτάτου" Πάπα ή του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και τους Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Επισκόπου Θεσσαλονίκης ο οποίος διέκοψε τη Μνημόνευση και δεν κοινωνούσε με άλλους συνεπισκόπους που Μνημόνευαν τον Πατριάρχη τους Καλέκα και αναθεματίστηκε από τον Πατριάρχη και κατηγορήθηκε βάναυσα από τους τότε δουλοπρεπείς ιερείς και πωρωμένους θεολόγους ως "εκτός" της Εκκλησίας και έξω της Κιβωτού...
Ποιανού, πείτε μου, ποιανού όμως έχουμε σήμερα την Εικόνα και τιμούμε, του Αγίου Γρηγορίου ή του Πατριάρχη Καλέκα; Και ποιανού Εικόνα έχουμε στα σπίτια μας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ή του Μασώνου Χρυσοστόμου Σμύρνης; Και ποιός ευθύνεται για αυτό το έγκλημα; Πάντοτε οι άλλοι... Όχι εμείς, όχι οι πνευματικοί μας. Βέβαια. Εμείς εξαιρούμαστε. Οι άλλοι πάντα φταίνε.
Στην Ορθοδοξία, δεν πρέπει να "θεοποιούμε" ή Αλάνθαστο να θεωρούμε κανένα, ούτε τους πνευματικούς μας. Όπως έλεγε ο άγιος Γέροντας Παϊσιος, πρέπει όλοι μας να περνάμε από το αυστηρό κόσκινο των Αγίων Πατέρων και να εξετάζουμε εάν συμβαδίζει η διδασκαλία και στάση μας με τη δική τους. Η Ψευδο-ένωση επί θύραις. Ο Πάπας επί Παναγίου Τάφου, το εστεμμένον θηρίον μνημονεύτηκε ως Παναγιώτατος από Ωραίας Πύλης του Κεντρικού της Οικουμένης Πατριαρχικού Ναού. Οι συμπροσευχές όχι πληθαίνουν μα οργιάζουν και σε λίγο οι δαιμονισμένοι Τζιχαντιστές τα κεφάλια μας θα σφάζουν!! Και ο "Πράσινος" Πατριάρχης μοιράζει "άγια και ιερά Κοράνια" τα οποία διατάζουν αυτούς τους βάρβαρους αποκεφαλισμούς!
Και όλα αυτά, εμείς τα ανεχόμαστε, και συμβιβαζόμαστε επειδή ο διάβολος μας έπεισε, "και καλά" μας κατάφερε να φοβώμαστε τα σχίσματα των Παλαιοημερολογητών! Γι αυτό καθόμαστε στη άνεση της φωλίτσας μας και κάνουμε αγία υπομονή "άχρι καιρού", γενόμενοι φανατικοί οπαδοί της Νέας Αιρέσεως του Αχρικαιριτισμού. "Μη κάνουμε, σου λέει, σχίσμα". Και οι Άγιοι Πατέρες που μας διαβεβαιώνουν πως οι Αποτειχίζοντες "ου σχίσματι την ένωσιν των εκκλησιών κατέτεμον" που πάνε, περίπατο; Ή μήπως είναι αυτά φανατισμοί του χθες, κι αν θες, οι Μεταπατερικοί έχουν τώρα τα γένια και τα χτένια;
Και έτσι, σήμερα, το "Δι΄ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών" μετατράπηκε σε "Δι' ευχών των αγίων ηγουμένων ημών" οι οποίοι ενώ, ήταν είναι και θα είναι κατά πάντα σεβαστοί και λιαν αγαπητοί, όμως η αγάπη μας και η τιμή προς τους Θεοφόρους Αγίους μας Πατέρες, ποτέ δεν πρόκειται να αντικατασταθεί με την τιμή προς τους Ηγουμένους. Και όταν οι δύο αυτές τιμές συμβεί να συγκρούονται, δίως άλλη σκέψη, η καριδά μας, η σκέψη μας, η βούλησή μας, η ζωή μας, ο αγώνας μας και η εν γένει στάση μας πρέπει να περιστρέφεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από την Διαχρονική Αλάνθαστη Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, ειδ' άλλως Λαός του Θεού που ξεχνά την Ιστορία του και πετά τους Κανόνες Διακοπής Μνημονεύσεως και Αποτειχίσεως στης λήθης το συρτάρι, είναι υποχρεωμένος να ξαναζήσει Ματ, Αρσενοκοίτας Επισκόπους, "αγιοποίηση" Μασόνων, Μνημόνευση του Πάπα, Συνοδική ευλογία του Αντιρατσιστικού Νόμου, προώθηση του μικροτσίπ από "πνευματικούς" και υποδοχή του Αντιχρίστου εκ των πλανηθέντων εκλεκτών.
Εφ' όσον κοιμώμαστε, αγαπολογούμε και καινοτομούμε στα περί Πίστεως και περί αποκλειστικής Οδού αντιμετωπήσεως της Παναιρέσεως, εφ' όσον αγνοούμε τους Πατέρες, απορρίπτουμε την Εν Αγίω Πνεύματι Απομάκρυνση και πεισματικά, ηθικολογικά, ευσεβίστηκα αναγνωρίζουμε τους ψευδο-επισκόπους και Λυκο-ποιμένας ως Ποιμενάρχες μας "εις τόπον και εις τύπον Χριστού, τότε μην περιμένουμε καμία αλλαγή στο Εκκλησιαστικό.
Φτάνει ο Χαρτοπόλεμος! Τέρμα ως εδώ. Το "εσύ" και το "εγώ", αν γίνει "Εμείς" και σε Ναούς των Οικουμενιστών κανέναν πιστό δεν δεις, τότε ανάμενε Θαύματα κυριολεκτικά, πρόσμενε Ανάσταση και Αναγέννηση Νέων Πατερικών Μορφών που θα συγκαλέσουν Αληθή Ορθόδοξη Σύνοδο, που θα καταδικάσουν επισήμως τον Οικουμενισμό και θα εκδιώξουν τη Σφενδόνη τη του Πνεύματος τους Αιρεσιάρχες, που θα Υψώσουν κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων και θα εξυψώσουν τον Σταυρόν του Κυρίου όπως ακριβώς στην πρώτη, πρώιμη και Ιστορική, Πατριαρχική Υψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού!
Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης αλλά και φύλαξ πάντων των πιστών εκ της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Αν σταυρώσουμε την Κοινωνία μας με Οικουμενιστές και θυσιάσουμε την ιδιωτική, εγωϊστική μυστηριακή μας ζωή ένεκα διωγμού της Πίστεως και απαρνήσεως του μολυσμού που κηρύττουν οι Άγιοι Πατέρες, τότε θα δούμε καλύτερες, αγιότερες και Ορθοδοξότερες ημέρες.
"Νυν υπέρ πάντων Αγών." Διώκεται ανελέητα η Αγία μας Ορθόδοξη Πίστη. Κηρύσσεται δημοσίως, "γυμνή τη κεφαλή", η Παναίρεση η Φρικτή του Οικουμενισμού και μεις περιμένουμε να δούμε πρώτα παπικό σκυλί, στην ωραία πύλη, αφού δοθηκαν πλέον "τα άγια τοις κυσί", προς τί η πλάνα αυτή, αχρικαιρίτικη αναμονή; Προς τί η πειθώ σε αυτούς που απειθούν και αρνούνται να πειθαρχούν στον Τριαδικό μας Θεό ενώ προσελκύουν την "ποιούσαν την γη τρέμειν" οργή Του;
Εάν οι Θεομηνίες δεν μας ευαισθητοποιούν, τότε ας αναλογιστεί ο καθένας μας την ευθύνη τη προσωπική που φέρει, ως προς την στάση και αντιμετώπισή μας έναντι των συγχρόνων αιρετικών εκκλησιαστικών ηγετών. "Σταυρέ Πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών, τας ψυχάς και τα σώματα, τη δυνάμει σου!"
ΔΙ' ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ!

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι.

 

O Aρχιμανδριτης π. Ευθυμιος Τρικαμηνας  σημερα Σαββατο 20 ΣΕπτεμβριου εδω κοντα μας στον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο Σουρωτης Θεσσαλονικης.

O Aρχιμανδριτης π. Ευθυμιο;ς Τρικαμηνας καθε μηνα μαζι μας εδω στην Μακεδονια μας.

Θεια λειτουργια θα τελεση ο αρχιμ. Ευθυμιος Τρικαμηνας σημερα Σαββατο 20 Σεπτεμβριου του αγιου Ευσταθιου του Πλακιδα - ο οποιος μαρτυρησε με την οικογενεια του μεσα σε πυρακτωμενο βοδι - στον ιερο ναο του Αγιου ΜΑΡΚΟΥ του Ευγενικου στην Σουρωτη Θεσσαλονικης. 

Οσοι αισθανεσθε πιστοι και ευσταλεις Αγωνισται της κινδυνευουσης Πιστεως των Ορθοδοξων, υπο του Παμφαγου Τερατος του Οικουμενισμου Πανθρησκειασμου, που προωθει ο Αρχιαιρεσιαρχης Βαρθολομαιος και οσοι αισθανεσθε αγανακτησι και αηδια, απο τους επισκοπους που τoν μνημονευουν ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ, ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ. 

Για την διευκολυνσι σας τηλεφωνειστε στο τηλεφωνο 6972-896024.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. 

Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι.

Οτι ου δει Αιρετικων ευλογιας λαμβανει, αιτινες εισιν αλογια μαλλον ή ευλογια. (Κανων ΛΒ΄της εν Λαοδικεια Συνοδου).



 ==============

Να φιλούμε το χέρι

των οικουμενιστών επισκόπων

και ιερέων ή όχι;




Και οι δυο τους, οι παραπνω καραμπινατοι Αιρετικοι και Οικουμενιστες, λενε και πραττουν Αιρετικα, ασεβουν και βλασφημουν Αγιους, Ιερους Κανονες και την ιδια την Μια Αγια Καθολικη Εκκλησια.
    Η "ευλογια τους" κατα τους Ιερους κανονες ειναι   ΑΛΟΓΙΑ. 
    "Οτι ου δει Αιρετικων ευλογιας λαμβανει,   αιτινες εισιν αλογια μαλλον ή ευλογια". (Κανων ΛΒ΄της εν Λαοδικεια Συνοδου).




του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη



Ευχαριστώ πολύ ανώνυμε αδελφέ μου για την πάρα πολύ καλή σου ερώτηση.
Δεν σε κατηγορώ καθόλου για την ανωνυμία η οποία σε αυτή την περίπτωση είναι απολύτως σεβαστή. 

Ρωτάς τόσο όμορφα, ευγενικά και καλοπροαίρετα (πιστεύω) που θα ήταν ασέβεια να σε κατηγορήσουμε για κάτι.
Δεν θα σου πω "τη γνώμη μου" αλλά τί λέγει η Αγία Γραφή και οι Αγιοι Πατέρες.
Πριν πάμε σ' αυτό όμως, θα πρέπει πρωτίστως να προσδιορίσουμε τί σημαίνει το φίλημα του χεριού ιερέως. 

Δυστυχώς οι περισσότεροι νομίζουν πως αποτελεί απλή (συχνότατα μηχανική) ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο και (αφηρημένη) απόδοση τιμής στην ιεροσύνη.
Στην ουσία όμως συνιστά κοινή ομολογία Δόγματος και Πίστεως αποδοχή μέσω της Κανονικής (υποτίθεται) Ορθοδόξου Ιερωσύνης που κατέχει και δημοσίως "διακυματίζει" διά του εμφανούς εξ' αποστάσεως Ορθοδόξου Ράσου.
 

Το Ράσο είναι και χιτώνας. 
Ο Απόστολος Ιούδας, μας προειδοποιεί εκ Θεού στην Αγία Επιστολή του, όχι μόνο να μη φιλούμε το χέρι τους ή τα μάγουλά τους αλλά, χρησιμοποιεί έναν ΒΑΡΥΤΑΤΟ όρο του μίσους Θεϊκού: "ΜΙΣΟΥΝΤΕΣ και τον από της σαρκός εσπιλωμένον χιτώνα!" (Ιουδα Α' 23). 
Ακόμα και τα ρούχα τους και τα ράσα τους πρέπει να απεχθανόμαστε και να αποφέυγουμε!
Για αυτό και ο Απόστολος Παύλος απαγορεύει τον χαιρετισμό προς τους αιρετικούς. 

Το φίλημα της χείρας είναι μία μορφή χαιρετισμού και ο λέγων "χαίρε" σε αιρετικούς κοινωνεί με τα έργα τους τα πονηρά!" (Β' Ιωάν. α', 11).
Μία άλλη μορφή ασπασμού και αποδόσεως τιμής είναι το φίλημα όχι μόνο της δεξιάς αλλά και του μετώπου, πράξη που κάνουμε όχι μόνο στους ζώντες αγαπητούς αλλά και στους κεκοιμημένους! 

Για αυτό το λόγο και ο Αντίχριστος θα επιδιώξει να σφραγιστούν όλοι, ή στο δεξί χέρι, ή στο μέτωπο!
 


Ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Επίσκοπος Αχρίδος, ομολογεί:
"Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων και Αγίων Ιερέων και Ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα. Ασπάζεστε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον Άγιον Νικόλαο, τον Άγιον Βασίλειο, τον Άγιον Σάββα και όλους τους «επίγειους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους», που, όταν ήταν στη γη, κοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.
"Ο της δεξιάς χείρας του ιερέως ασπασμός, φιλήματι αγίω ισούται, παρατεινόμενος τοις Αγίοις πάσι, τοις Πατράσι, τοις Αποστόλοις, και τί λέω, τω Ιδίω τω Χριστώ! Τούτο τούτο εστί θαρρώ, αληθής Αρχιερέως προσκύνησις κατά την τάξιν Μελχισεδέκ".
Έτσι και το φίλημα της χείρας των Οικουμενιστών, όπως ακριβώς και το φίλημα των ποδιών των αιρετικών επεκτείνεται ως το βλάσφημο δόγμα και τη σατανική τους πλάνη! 

Το αντίστοιχο φίλημα της παντόφλας του Πάπα, αυτό ακριβώς δηλώνει, την υποταγή σο Πρωτείο και το Αλάθητο, για αυτό και ο Πάπας είχει την σατανική αξίωση άπαντες οι της Πατριαρχικής εκπροσωπείας με τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, Επίσκοπο Εφέσου, να προσκυνήσουν την παντούφλα του, πράγμα που αρνήθηκαν! 
Ω της τραγικής ειρωνείας πως άπαντες έπειτα έκαναν κάτι χειρότερο, υπέγραψαν την ένωσιν, ΠΛΗΝ του Αγίου Μάρκου!



Όταν λοιπόν φιλούμε το χέρι Λατινοφρόνων Οικουμενιστών, προδίδουμε ασυνείδητα την πίστη, αποδεχόμαστε την Παναίρεση, υποτασσόμαστε στο Πρωτείο και έμμεσα προσκυνούμε τον Πάπα! 
Είναι τόσο μεγάλο και φρικτό το κακό που οι Άγιοι Πατέρες διά στόματος του Αγίου Πατριάρχου Γερμανού Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος αποτελεί την ανωτάτη εξουσία και κεφαλή της Ορθοδοξίας και εκφράζει την ομόφωνη διδασκαλία των Προκατόχων του, λέγει επί τούτου:

"Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς που υπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και ΜΗΤΕ  ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ να συγκεντρώνεστε μαζί τους, ΜΗΤΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ. Είναι καλύτερα να προσεύχεσθε στο Θεό ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ μόνοι, παρά να συγκεντρώνεσθε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες. Ει’ δ’ άλλως, θα υποστήτε την ίδια κόλασι μ’ αυτούς".
(Αγιος Γερμανός Β΄ Κωνσταντινουπόλεως 1222-1240)

 

Αυτά δεν είναι αστεία ούτε φανατισμοί. 
Δεν επιτρέπεται όχι μόνο το χέρι τους να φιλάμε, ούτε στους Ναούς τους να πάμε, ούτε την αφεντειά τους να προσκυνάμε! 
Η συμπόρευσή μας σημαίνει παράταση και διαιώνιση της αιρέσεως και πρέπει τουλάχιστον με την στάση μας να αρνηθούμε οοιαδήποτε κοινωνία ή συμμετοχή στην ενοχή και τον μολυσμό συνειδήσεως. 
Όταν φιλώ το χέρι Οικουμενιστού ιερέως, ασπάζομαι τον ίδιο τον Οικουμενισμό και... ΜΟΛΥΝΩ με την προαίρεσή μου τα Μυστήρια!

Αυτό δεν ισχύει βέβαια, για αυτούς που δεν γνωρίζουν. 

Υπάρχουν όμως και οι "σκληροκέφαλοι" οι πεισματάρηδες και ισχυρογνώμονες, οι οποίοι, ενώ διαβάζουν τί λένε οι Πατέρες, γυρίζουν τη πλάτη και λέγοντας το περιφρονητικό, υπερήφανο "ακουσόμεθά σου και πάλιν", επιστρέφουν στην ίδια πλάνη.

 

Η γυναίκα θεωρείται νομικώς ακάθαρτη κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεώς της (Λευϊτικόν 15, 19-33) και δεν επιτρέπεται να φιλήσει Εικόνες, ούτε το χέρι του Ιερέως. 
Ο Άγιος Νεκτάριος για παράδειγμα, όταν με το χάρισμά του έβλεπε κάτι τέτοιο σε μοναχές που πλησίαζαν να του φιλήσουν το χέρι, το αποτραβούσε απότομα, να δείξη την άρνηση μολυσμού.
Εάν ο μολυσμός αυτός ισχύει για κάτι φυσιολογικό στο ανθρώπινο σώμα, πόσο μάλλον ισχύει και κατισχύει για κάτι βρώμικο και σιχαμερό, αφύσικο και μολυσματικό, βλάσφημο και αποξενωτικό από το Θεό, όπως είναι η ΑΙΡΕΣΗ.
Ακόμη και για μη καταδικασμένους αιρετικούς αριχιερείς, επειδή συνευδοκούν, συμφωνούν και γίνονται, έστω και θεωρητικώς, συναντιλήπτορες, οι Αγία Ζ' Οικουμενική Σύνοδος τους ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ!


Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΛΑΙΔΗΣ ΓΚΑΓΚΑ 

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ

 

lady-gaga1.jpg


Η Ελλάδα υποδέχτηκε την απόλυτη ντίβα της ποπ μουσικής, την τραγουδίστρια Lady Gaga. Η Lady Gaga δεν πρόλαβε καλά-καλά να πατήσει το πόδι της στην Ελλάδα, και τρέλανε όλους τους θαυμαστές της που την περίμεναν υπομονετικά για ένα αυτόγραφο. Στην συναυλία που θα δοθεί στο ΟΑΚΑ, αναμένεται να γίνει το ..σώσαι. Χιλιάδες Νεοέλληνες θα τρέξουν για να απολαύσουν τον… «Χορό των Δαιμόνων», καθώς η χώρα αυτή προδομένη και απαξιωμένη εκείνο που της απέμεινε είναι να δοξάζει μια άσπρη διχτυωτή φούστα με ροζ string από μέσα, και με δυο κοχύλια να καλύπτουν το στήθος. Η Αφροδίτη του Μποτιτσέλι για πολλούς, για άλλους η γοργόνα των παραμυθιών, η «πόρτα» για ότι πιο απίθανα αισχρό έχει να φανταστεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, μέσα σε χρυσοποίκιλτα πούπουλα κάτω από μια ελληνική σημαία στην Ακρόπολη.  Οι Νεοέλληνες πανηγυρίζουν γιατί ήρθε η Λαίδη Γκαγκά στην Αθήνα. Τι κρίμα όμως. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δεν πρόλαβαν να πανηγυρίσουν αυτόν τον «θρίαμβο». Ας δούμε ποιοι είναι αυτοί κόντρα σε όλο αυτόν το πανηγυρικό κλίμα.



Ο Γιώργος ήταν ένα παιδί με φοβερό μυαλό. Τελείωσε πληροφορική και έπαιζε όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα στα δάχτυλα ενώ είχε και ένα πνευματικό που τον συμβούλευε για πολλά πράγματα. Πανδρεύτηκε την  μοναδική κοπέλα που γνώρισε στην ζωή του, (!!!),  και έκανε ένα παιδί μαζί της. Ο  Γιώργος άνοιξε ένα μαγαζί με κομπιούτερ και από την αρχή η δουλειά πήγε πολύ καλά. Έτσι αποφάσισε να ανοίξει και δεύτερο μαγαζί. Ξέσπασε όμως η κρίση, η δουλειά άρχισε να πέφτει με κατακόρυφο ρυθμό. Οι μικρές επιχειρήσεις έπρεπε να καταστραφούν γιατί έτσι το ήθελε η ξένη μνημονιακή κατοχή. Σε λίγο καιρό άρχισαν να τον πνίγουν τα χρέη. Την τελευταία φορά που τον είδα μου είπε ότι κλείνει το τελευταίο του μαγαζί που τον γέμισε με χρέη και φεύγει στην Αγγλία όπου ζούσε ο κουνιάδος του, ο οποίος του υποσχέθηκε να του βρει την καλύτερη δουλειά. «Η χώρα αυτή δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα παρά μόνο χρέη και καταστροφή. Αν και δεν το ήθελα αυτό ούτε και ο πνευματικός μου, φεύγω και δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσω ποτέ πίσω», ήταν τα τελευταία του λόγια.



Η Μαρία ήταν φοιτήτρια Οικονομικών Επιστημών. Ο πατέρας της ήταν υψηλόβαθμος υπάλληλος σε μια μεγάλη ιδιωτική εταιρία. Η μητέρα της δούλευε και αυτή στην ίδια εταιρία στην αποθήκη. Είχαν ένα αρκετά ευρύχωρο σπίτι κληρονομιά από τους παππούδες της και ο πατέρας της είχε πάρει ένα δάνειο για να αγοράσουν  και το διπλανό που το προόριζαν για την ίδια. Η Μαρία είχε και ένα αδελφό που πήγαινε ακόμα στο γυμνάσιο. Από τα τέλη του 2011 η εταιρεία του πατέρα της άρχισε να κάνει «κοιλιά» και με την κρίση να πέφτουν οι πωλήσεις στο κατακόρυφο. Μια μέρα, ο πρόεδρος τους μάζεψε και τους ανήγγειλε ότι η εταιρεία θα κλείσει και ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να τους δώσει κάποια αποζημίωση. Ο πατέρας της Μαρίας καταστεναχωρέθηκε και κλείστηκε στο σπίτι χωρίς να μιλά σε κανένα. Εντωμεταξύ άρχισαν να τρέχουν και οι δόσεις του δανείου χωρίς να μπορεί να τις πληρώσει. Δουλειά δεν μπορούσε να βρει πουθενά γιατί ήδη ήταν 55 χρονών. Τον είχε πιάσει μεγάλη κατάθλιψη. Μια μέρα η Μαρία γυρίζοντας στο σπίτι ενώ η μάνα έλειπε ψάχνοντας απελπισμένη για κάποια ευκαιριακή εργασία και ο αδελφός της ήταν στο σχολείο, όταν άνοιξε την πόρτα αντίκρισε ένα σοκαριστικό θέαμα. Ο πατέρας κείτονταν ξαπλωμένος νεκρός στο σαλόνι. Είχε καταπιεί  ένα ολόκληρο κουτί. Ο πατέρας της Μαρίας είχε αυτοκτονήσει.


Μαρτυρία περί αείμνηστου Αυγουστίνου Καντιώτου. Ειδικά για όσους προβάλλουν ως αγίους, μόνο όσους ταιριάζουν στις προδιαγραφές τους!


Ο πατήρ Αυγουστίνος και ο Κονίτσης Σεβασιιανός.
Ο πατήρ Αυγουστίνος και ο Κονίτσης Σεβαστιανός

Μια μαρτυρία συμβάντος από την εξόδιο ακολουθία του μακαριστού γέροντος Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
 
Αγιορείτες πατέρες, οι οποίοι παρέστησαν κατά την εξόδιον ακολουθίαν του μας διαβεβαίωσαν ότι η δεξιά χειρ του αγίου γέροντος Αυγουστίνου συνεχώς έφευγεν από την θέσιν, που την ετοποθετούσαν, ωσάν να ευλογούσεν. 
Την επανέφερον εις την θέσιν της, όπως τοποθετούνται οι χείρες των νεκρών και πάλιν έφευγε. 
Παρ όλον ότι είχον παρέλθει άνω των 50 ωρών, εν τούτοις η χειρ του ήτο ζεστή και καθόλου άκαμπτος ως είθισται.

Τούτο μαρτυρεί όχι μόνον ο πατήρ Μάξιμος, αλλά και πολλοί άλλοι ψηλαφίσαντες την δεξιάν του Αγίου. 
Παρ όλον ότι είχε νεφρικήν ανεπάρκειαν και είθισται τα σώματα των τεθνεώτων να μαυρίζουν, εν τούτοις το σώμα του γέροντος όχι μόνον δεν εμαύρισεν, αλλ απεναντίας είχε παραμείνει το φυσιολογικόν του, ωσάν να μη είχε αποθάνει και μερικές στιγμές έλαμπε.

Ο Επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας, αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού!



Romfea.gr

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Άφωνοι έμειναν όσοι άκουσαν τον Επικεφαλής της Αγγλικανικής Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι να παραδέχεται ότι έχει αμφιβολίες αναφορικά με την ύπαρξη του Θεού.

Συγκεκριμένα ο Justin Welby δήλωσε ότι η αδικία που επικρατεί στον κόσμο, τον κάνει να αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού.

Ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος διευκρίνησε ότι οι αμφιβολίες του δημιουργήθηκαν κατά τον πρωϊνό τσόγκινγκ που έκανε με τον σκύλο του.

«Πριν λίγες μέρες που προσευχήθηκα για κάτι και κατέληξα με το να παρακαλέσω τον Θεό: κοίτα να δεις αυτά είναι όλα καλά, αλλά μήπως πρέπει να κάνεις και κάτι, εάν είσαι παρών εδώ;», ανέφερε ο Justin Welby.

Με όλα αυτά τόνισε ότι πιθανώς δεν υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν τέτοιου είδους δηλώσεις από αυτόν ως επικεφαλής της Εκκλησίας της Αγγλίας.

Συνεχίζοντας τις σκέψεις του ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε τον ψαλμό 88ο, ο οποίος «είναι γεμάτος αμφιβολίες» όπως σημείωσε.

Κλείνοντας ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας υπογράμμισε ότι «Ο Θεός είναι πιστός και το εξαιρετικό με το να είναι κανείς Χριστιανός είναι ότι ο Θεός είναι πιστός όταν εμείς δεν είμαστε».

Το ήθος ενός δια της αποτειχίσεως Ομολογητού και ενός επισκόπου Οικουμενιστού!



ΤΟ  ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ  ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΝ
ΗΘΟΣ  ΕΝΟΣ  ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
 ΚΑΙ  ΤΟ  ΑΗΘΕΣ  ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΝ
ΗΘΟΣ  ΕΝΟΣ  ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ
 


            Δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα φρονήματα ἐντός τοῦ αὑτοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου ἀντικατοπτρίζονται  σέ δύο προσφάτως κυκλοφορηθέντα, ἀπό θρησκευτικές ἱστοσελίδες τοῦ διαδικτύου, γραπτά κείμενα.
 
 
          Τό πρῶτο κείμενο, ὑπογεγραμμένο ἀπό ἕναν ἀκόμη σύγχρονό μας ἡρωϊκό ὁμολογητή ὑπέρ της Ὀρθοδόξου Πίστεως, τοῦ Ἱερομονάχου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐθυμίου Χαραλαμπίδου, ὁ ὁποῖος διακονεῖ στήν Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγ. Νικολάου στήν Ἄνδρο, ἐξεικονίζει τό ἀκραιφνές ὀρθόδοξο, ὁμολογιακό ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί στερρῶς θεμελιωθέν ἐπί τοῦ ἀκαταμαχήτου θεμελίου τῆς Ἁγιοπατερικῆς Ὀρθοδόξου Ἱερᾶς Παραδόσεως, φρόνημα τοῦ συντάκτου αὐτοῦ.
 
 
          Τό ἄλλο κείμενο τό ὁποῖο ἀποδίδεται ἀπό τίς ὡς ἄνω ἱστοσελίδες τοῦ διαδικτύου στόν Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο, ὡς συντάκτου αὐτοῦ, Μητροπολίτου γνωστοῦ ἀνά τό πανελλήνιον διά τίς ἀπροκάλυπτες οἰκουμενιστικές δραστηριότητές του, μεστό (τό ὡς ἄνω κείμενο) «ἰοῦ θανατηφόρου», (διά τόν συγγράψαντα αὐτό μητροπολίτη), πλῆρες ὕβρεων, διαστροφῆς τῆς ἀληθείας καί ὑστεροβούλου οἰκουμενιστικῆς σκοπιμότητος, ἐξεικονίζει  μέ  τίς νοηματικές του ἀσυνταξίες  καί  τίς ἐξ ἐμπαθείας ἐκπηγάζουσες φραστικές ἐπιθέσεις, τήν ψυχική σύγχυσι ὑπό τό κράτος τῆς ὁποίας διακατεχόμενος, ἐπιχειρεῖ -κατά τήν παγία τακτική καί μέθοδο τῶν Οἰκουμενιστῶν- ὄχι βεβαίως τήν ἀνασκευή δι’ ὀρθοδόξων ἐπιχειρημάτων (ἐάν διαθέτει τέτοια) τῶν ἐπικρίσεων ἐκ μέρους τοῦ προαναφερθέντος ὁμολογητοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου, τοῦ ἐγκαλοῦντος αὐτόν ἐπί αἱρέσει ἔργῳ καί λόγῳ, γιά τίς αἱρετικές ἐν τῇ πράξει οἰκουμενιστικές του δραστηριότητες, ἀλλά (ἐπιχειρεῖ) τήν, μετά πλήρους διαστροφῆς τῆς ἀληθείας καί τῆς σπιλώσεως τοῦ ὀρθοδόξου ὁμολογιακοῦ φρονήματος τῶν ὀρθοδόξως ἐνισταμένων κατά τοῦ παναιρετικοῦ - πανθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, συγκάλυψι αὐτῶν, ἀφοῦ ἐπιβεβαιώνει δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου πώς καί οἱ οἰκουμενιστές, ὅπως ὅλοι οἱ κατά καιρούς ἐμφανισθέντες αἱρετικοί εὑρίσκονται ὡς «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β΄ Τιμ. γ΄ 5).
 
          «Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος» (Ἑβρ. ια΄ 32), ἐάν ἐπιχειρήσω τήν ἀνασκευή δι’ ὀρθοδόξων ἐπιχειρημάτων τοῦ διαστρεβλωτικοῦ τῆς ἀληθείας κειμένου τοῦ ὡς ἄνω μητροπολίτου, τῆς ὁποίας πρωταρχικός ἐπιδιωκόμενος σκοπός θά ἦταν ἡ ὀρθόδοξος διαφώτισι αὐτοῦ, «μήποτε δῷ αὐτῷ ὁ Θεός μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας καί ἀνανήψει ἐκ τῆς τοῦ Διαβόλου παγίδος...» (Β΄ Τιμ. β΄ 25-26).
      
 
    Ἔχοντας ὅμως ὑπ’ ὄψιν τήν τεράστια δυσκολία τῆς διαφωτίσεως τῶν πλανωμένων, τήν ὁποία τονίζει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στά συγγράμματά του γράφοντας: «ἡμῖν οὐ πρός ἀκροωμένους ἁπλῶς... ἀλλά πρός ἐναντιουμένους ὁ λόγος ἦν∙ καί ἐναντιουμένους αὐτῇ τῇ ἀληθείᾳ τῆς εὐσεβείας...», κρίνω συνετώτερα ὅπως ἐπί τοῦ παρόντος ἀποφύγω μία τέτοια ἀντιπαράθεσι.  Ἄλλωστε κατά τήν Παύλειο ρῆσι, «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν (πρᾶγμα τό ὁποῖο ἐπιχειρήθηκε πολλές φορές ἀπό πολλούς), παραιτοῦ∙ εἰδώς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. γ΄ 10-11).
 
 
          Ἐν κατακλεῖδι τῶν σκέψεών μου θά ἤθελα στά πλαίσια τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης νά ὑποδείξω στόν Μητροπολίτη Δωρόθεο ἕνα ἀπαράμιλλο ὑπόδειγμα ἀκραιφνοῦς χριστιανικοῦ μεγαλειώδους ἤθους καί εὐσεβοῦς καί ταπεινοῦ φρονήματος,  ἀπό τό ὁποῖο εὔχομαι ὅπως, χειραγωγούμενος ἐν μετανοίᾳ στήν ἄσκησι ἀληθινῆς ὀρθοδόξου ποιμαντικῆς ἐπισκοπικῆς διακονίας, μέ τή συνεργία τῆς Θείας Χάριστος, ἐπιτύχει τήν «μετά τοῦ βασιλέως Χριστοῦ συμφιλίωσιν» κατά τά λόγια τοῦ Χρυσορρήμονος Ἁγ. Ἰωάννου.
 
 
          Καί τό ὑπόδειγμα τοῦτο εὑρίσκεται στό βιβλίο τῶν Πράξεων (κεφ. ια΄ 1-18), στό ὁποῖο ἐξιστορεῖται πώς ὅταν ὁ ἐκ τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀπόστολος Πέτρος ἐπεκρίθη ἀπό τούς Ἰουδαίους Χριστιανούς, ἐπειδή εἰσῆλθε «εἰς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας» (δηλαδή ἐθνικούς), δέν ἐξετράπη σέ ὕβρεις καί σέ,  ἀπό ὑστεροβουλία ἐκπηγάζουσα διαστροφή τῆς ἀληθείας, ἀλλά ἀπολογήθηκε σ’ αὐτούς μέ ὑποδειγματική ταπείνωσι καί ἀνυπόκριτη ἀγάπη, διδάσκοντας στήν πρᾶξι πρωτίστως, ὅ,τι ἐδίδαξε ἀργότερα καί μέ τόν γραπτό λόγο πρός τούς ἀνά τούς αἰῶνας Χριστιανούς, προτρέποντας αὐτούς ὅπως εὑρίσκονται «ἕτοιμοι ἀεί πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος, μετά πραΰτητος καί φόβου, συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν...» (Α’ Πέτρ. γ΄ 15-16).

                                                  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ
                                                            ΜΩΛΟΣ ΛΟΚΡΙΔΟΣ

Τό παρόν κοινοποιεῖται:
Α. Στό περιοδικό «Ἅγ. Ἀγαθάγγελος ὁ Ἐσφιγμενίτης».
Β. Στήν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος».
Γ. Στό περιοδικό «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος».
Δ. Σέ θρησκευτικά ἱστολόγια τοῦ Διαδικτύου.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου