Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

   H AIMMΑΤΟΠΟΤΙΣΜΕΝΗ ΛΑΡΙΣΑ 





Μεχρι και μαχαιροβγαλτες χρησιμοποιηθηκαν στις ενθρονισεις των μοιχεπιβατων της Λαρισας απο το ελεεινοτατο Σεραφειμικο κατεστημενο. Υπαρχει μαχαιρωμενος Λαρισαιος χριστιανος με το ονομα Γ.Π.


Μια και ασχοληθηκαμε με τα κατορθωματα του αδιστακτου Σεραφειμισμου δημοσιευουμε παλαιοτερο κειμενο του ιστολογου της Αποτειχισης εις ενδειξιν τιμης προς τους ηρωϊκους αδελφους μας Αγωνιζομενους Λαρισαιους χριστιανους τους παρομοιους των Ιωαννιτων του Μεγαλομαρτυρα Αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου.







Από δώ ψηλά από τη Μακεδονία, αγναντεύω και πάλι στη Λάρισα. Την αιματοβαμμένη πόλι. Την πολιορκούμενη πόλι.
Εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.
Ο άγιός της ο Αχίλλειος παρότι γιόρταζε, δεν εμφανίσθηκε στην πόλι.
Την πόλι που εδώ και 35 χρόνια παραμένει απορφανισμένη. Απορφανισμένη από γνήσιο, στοργικό πατέρα και ποιμένα. Την πόλι που δεν έχει πατέρα, αλλά πατρηϊό.
Πατρηϊό αντάξιο ενός Αρσάκιου και ενός Αττικού.
Ενός ανελέητου και απηνούς διώκτου της εποχής μας.
Ενός σκληρού και άστοργου πατρηϊού, που ασταμάτητα στέλνει τους χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια, και στις φυλακές, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την μικρή «εξοχότητά» του.

Περιπολώ την πόλι, που ασυνείδητοι και αυτοπρόβλητοι δεσποτάδες της εποχής μας, βάρβαροι και άσπλαχνοι, μοχθηροί και ασυνείδητοι, πραγματική συναγωγή πονηρευομένων ρασοφόρων, λαίλαπα και μάστιγα της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ και 35 χρόνια και ενώ ζούσε εξορισμένος ο απλούς και άγιος ποιμένας τους ο Θεολόγος Πασχαλίδης, συνεχώς του έστελναν μοιχούς και άρπαγας, κατά την πατερικήν έκφρασιν, για να τον «ποιμάνουν» στανικώς.
Και ο λαός του Θεού, οι πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, η δόξα της Ολκάδος του Κυρίου, αντιδρούσε και συνεχίζει να αντιδρά.

Και όλοι οι μοιχοί και οι αρπαγες του θρόνου με την βοήθεια του Σατανοκρατούμενου Καίσαρα, έχυσαν πολύ αίμα χριστιανικό στη Λάρισα.
Αλήθεια, είναι δυνατόν, όταν ζή ο πατέρας σου, να δεχθής έναν άλλον πατέρα;
Είναι δυνατον να εγκαταλείψη ο λαός έναν τέτοιον πατέρα σαν τον Θεολόγο Πασχαλίδη; Όχι, ποτέ!

Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι όταν ο ποιμήν ο καλός, ο εισελθών δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, εκβληθή βιαίως της μάνδρας των προβάτων, αναλαμβάνουν πλέον τα πρόβατα καθήκοντα ποιμενικά, γίνεται αυτός ο λαός ο ανυστακτος ποιμήν και ο φρυκτωρός της Μάνδρας.

Και ιδού ένα παράδειγμα εκ των πολλών.
Ο μοναδικός μας, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, η μεγάλη παραφωνία της αδίστακτης αρχιερατικής (δεσποτικής) κάστας της εποχής του, από την ημέρα που ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντίνου Πόλεως, οι ραδιούργοι δεσποτικοί κύνες, από μίσος και κακίαν, μοχθηρίαν και φθόνον, δεν τον άφησαν σε «χλωρό κλαρί». « Πάντα ταύτα διά τον ΦΘΟΝΟΝ εποίησαν», θα μας το επιβεβαιώση και ο ίδιος ο άγιος Ιεράρχης. (ΕΠΕ 38,236). 


Κατάφεραν, με την ανήθικη συμμαχία του Καίσαρα, να τον εκδιώξουν της ποίμνης του.
Και τότε, ώ τότε, ο πιστός και ανδρείος και αξιομίμητος λαός του, όταν είδε τους λύκους (δεσποτάδες) ερχομένους να καταλάβουν τον θρόνο του πατέρα και ποιμενάρχη τους, ανέλαβε αυτοβούλως τα ηνία της ιεράς Ολκάδος Κυρίου Παντοκράτορος.
Και ο καταπικραμένος ιεράρχης, που επληροφορείτο από την εξορία, την ανδρεία του πιστού λαού εχαίρετο και ηγάλλετο σφόδρα-σφόδρα.
Οταν δε μετά από γενόμενο σεισμό που η δεισιδαίμων Ευδοξία τον θεώρησε ως θεήλατον επέμβασι έδωσε εντολή επιστροφής του εξορίστου ιεράρχου, η αιμάσσουσα καρδία του καταταλαιπωρουμένου στα κακοτράχαλα βράχια της Αρμενίας Ιεράρχου, κατεχάρη και κατελαμψε γιατί θα έβλεπε και πάλι τον υπέροχο λαό του.

Την δε ημέρα της ευλογημένης επιστροφής του, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας τον προσφώνησε ως εξής:

«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), σταρτιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (αδιαφορήσατε)…
Οι μεθ’ ημών (δεσποτάδες) καθ’ ημών γεγόνασιν.
Οι μεθ’ ημών (δεσποταδες) το πλοίον κυβερνώντες, το πλοίον καταποντίσαι ηθέλησαν.
Εθαύμασα υμών την σύνεσιν.
Ταύτα λέγω, ουκ εις στάσιν υμάς (ετοιμάζων) αλείφων. ΣΤΑΣΙΣ γαρ τα εκείνων,
τα δε υμέτερα ΖΗΛΟΣ» (ΕΠΕ 33,432).

Κατά τι διαφέρει ο αγώνας των χριστιανών της Κωνσταντίνου Πόλεως της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου από τους αγώνες των σημερινών ηρωϊκών χριστιανών της εποχής μας;
Ουδεν διαφέρουν. Είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.
Και τα εγκώμια του ιερού Πατρός απευθύνονται διαχρονικά και προς τους χριστιανούς της Λάρισας.

«Μακάριοι και τρισμακάριοι υμείς…ότι τοσαύταις παλαίειν οδύναις, φόβοις, απειλαίς, δεσμωτηρίοις, απαγωγαίς, δικαστηρίοις, δημίων χερσί, συκοφαντών αναισχύντοις γλώτταις, ονείδεσι, λοιδωρίαις, σκώμμασι.
Εγγέγραπται υμών τα ονόματα εν βίβλω ζωής, μετά των αγίων κατηριθμήθητε μαρτύρων» (38,48)

Ανδρείοι και γενναίοι αδελφοί μας Λαρισαίοι χριστιανοί.
Ψηλά τα λάβαρα. Ορθιες οι καρδιές. Ηρωϊκό το φρόνημα.
Με φωτιά στα δόντια, με φτερά στα πόδια.
Οι αναίσχυντοι και ραδιούργοι λυκοποιμένες, δεν θα επικρατήσουν.
Το όνομά τους ακούεται και θα ακούεται με αποτροπιασμό.
Και φρίσσουν και τους οδόντας τρίζουν.
Η ιστορία θα τους εντάξη σε αφάνεια και σε ανυπαρξία.

 
Πιο πάνω, δημοσιεύω φωτογραφίες αρχιερέων εξ Αραβίας, ή εκ του Αιγαίου και Ιονίου πελάγους ελθόντες στην πολύπαθη πόλι, που «χαζεύουν» και αποθαυμάζουν άθελά τους, την μαχητικότητα των αγωνιζομένων χριστιανών.
Και αλήθεια, πώς να μην θαυμάσουν, εχθροί και φίλοι, λύκοι και λυκοποιμένες, ένα τέτοιο εξαίσιο θέαμα και φαινόμενο;
 

Αποτελεί παραφωνία στην εποχή μας το να παρακολουθείς, μέσα στην γενική άπνοια και στην γενική αδιαφορία και χριστιανική μαζοποίησι, ανθρώπους ακούραστους και ακάματους να αγωνίζονται και να βροντοφωνάζουν υπέρ των δικαίων, Κυρίου Παντοκράτορος.
Και οι φωνές τους, να ξεπερνούν τα σύννεφα, να διέρχονται τα αστρα, να αφήνουν τους γαλαξίες, να υπερβαίνουν τα Σύμπαντα και να φθάνουν στον θρόνο του Θεου.
 

Και ο Θεός καταγράφει εις τας δέλτους Του τους αγώνες και τα παλαίσματά τους, και ετοιμάζει τους αμαράντινους στεφάνους.

Aποτειχισι: Γιορτασε τα 20χρονα του ο ...ανθρωπος!!!Αντι να πενθηση για ολη την τραγωδια που δημιουργησε στη Λαρισαίκη Εκκλησια, γιορτασε τα 20χρονα του ο ....Μεγαλομαρτυρας για καποιους δεσποταδες και ιδιαιτερα για τον Δωροθεο Πολυκανδριωτη!!! Αμε, παντου εχει λερωμενη την φωλια του ο Πολυκανδριωτης... Οταν συναντησαμε τον κ. Ιγνατιο στον Αγιο Γρηγοριο τον Παλαμα Θεσσαλονικης και τον ειπαμε να δειξη εμπρακτη και δημοσια μετανοια και να ζητηση την συγγνωμη του λαου της Λαρισας για να επελθη ισως καποια συμφιλιωσι, μας απαντησε: Και εγω τι φταιω; Ειπατε τιποτα; Και οταν επραξαμε το ιδιο με δημοσιο κειμενο μας, ...απειληθηκαμε με ΑΓΩΓΗ....Ναι, ολα πρεπει να καταγραφονται για την ιστορια...




ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΔΕΣΠΟΤΟΥ 

ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ




Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΕΚ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ ΟΡΜΩΜΕΝΟΣ 
ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΝ ΜΑΪΟ (μια ανύπαρκτη 20ετία)

Ήταν μια καλή ιδέα του Ιγνατίου να το γιορτάσει διπλά φέτος. Το σωστό όμως θα ήταν να κουβαλήσει καμιά 20 αριά δεσποτάδες για να γιορτάσουν όλοι μαζί για το ξύλο που 'ριξε στους χριστιανούς της Λάρισας

«Φέτος έχουμε διπλή γιορτή, του πολιούχου μας και τα 20 χρόνια διακονίας μου στη μητρόπολη αυτή 
του αγίου Αχιλλείου…»
(Ιγνάτιος Λάρισας στην ομιλία του την 15/5/14 του Αγ. Αχιλλείου)


ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ






ΣΕΡΑΦΕΙΜ  ΕΠΙΒΆΛΛΕΙ  ΙΓΝΑΤΙΟ  ΛΑΠΠΑ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ




ΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ  ΛΑΡΙΣΑΣ  ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ 


Σημαδιακή ημερομηνία – 28 Μαΐου – ημέρα που θάπρεπε, εάν η Εκκλησία ήταν “Ζώσα και ελευθέρα”, να την καθιερώσει ως ημέρα βαρύτατου πένθους και μνήμης για τα όσα πρωτόγνωρα και πρωτοφανή διαδραματίστηκαν κατά την χειροτονία του δεσπότη Ιγνατίου στην μητρόπολη Αθηνών, τον δε Ιγνάτιο να τον είχε καθαιρέσει.

Οι δρόμοι, γύρω από μητροπολιτικό ναό (Μητροπόλεως, Ευαγγελιστρίας και Φωκίωνος), γέμισαν με αίματα από τα σπασμένα κεφάλια των αιμόφυρτων διαμαρτυρομένων πιστών που τα ασθενοφόρα μετέφεραν στα νοσοκομεία.



ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ  ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΟΝΤΑΙ   ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.  ΕΔΩ   ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ  ΚΑΤΩ  ΕΙΝΑΙ   Ο  ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ κ. ΑΝΤΩΝΗΣ.
ΤΑ  ΕΜΦΑΝΗ  ΑΙΜΑΤΑ   ΔΕΝ ΕΒΑΨΑΝ ΜΟΝΟ  ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ  ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ  ΑΛΛΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΑΝ   ΑΝΕΞΊΤΗΛΑ  ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΗΣ
ΚΑΙ  ΚΑΘΙΣΤΟΥΝ  ΑΚΥΡΗ  ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗ   ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ 

Ο κ ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ  ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΟΠΟΛΗ 
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ  ΕΔΩ ΤΡΑΜΑΤΙΖΟΝΤAI  Ο κ. ΗΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο Κ. ΜΑΝΩΛΗΣ
ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ  ΝΟΣΗΛΕΥΘΗΚΑΝ ΣΕ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ 

Ο  κ  ΠΑΥΛΟΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑΣ  ΣΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ  ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ


  
  Ο Τύπος έγραφε την επομένη: «Με πρωτοφανή αγριότητα οι δυνάμεις των ΜΑΤ αντιμετώπισαν τους χριστιανούς της Λάρισας. Έδειξαν τέτοια αγριότητα, που δεν την έχουν δείξει αντιμετωπίζοντας ομάδες αναρχικών. Ξυλοκόπησαν, μέχρι θανάτου, ηλικιωμένες γυναίκες, άνδρες και παιδιά και έστειλαν στα νοσοκομεία αρκετούς… Έξω από την μητρόπολη η σύγκρουση με τα ΜΑΤ θύμιζε βοσνιακό τοπίο…».


   Και ο Ιγνάτιος … χαρούμενος, εξερχόμενος του μητροπολιτικού ναού δήλωσε στους δημοσιογράφους που πλησίασαν και του ζήτησαν να σχολιάσει τα τεκταινόμενα: «Σήμερα είναι ημέρα χαράς. Ας χαρούμε…». Και τους δεκάδες τσακισμένους και αιμόφυρτους, τους ξαπλωμένους στα κράσπεδα του μητροπολιτικού ναού Σεβασμιότατε; Κοίταξε τους δημοσιογράφους αινιγματικά, χαμογέλασε και… απομακρύνθηκε.


ΤΟ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ  ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ 



 Ο ΧΑΤΖΗΦΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο  ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΓΑΛΙΑΤΣΟΣ  ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ. 
   ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ Ο  ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ο ΥΠΟΘΑΛΨΑΣ ΥΙΚΩΣ ΑΥΤΟΝ  ΣΤΗΝ ΟΙΚΙΑΝ ΤΟΥ 

 Ο ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ  ΚΑΙ Ο  ΧΑΤΖΗΦΩΤΗΣ  (ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας)

Η παραπάνω στάση και συμπεριφορά έφερε στη μνήμη μας το άρθρο της Τουρκάλας ιστορικού Αϊσέ Χούρ, της εφημερίδας “Cumburiet” (Τζουμ Χουριέτ) για τα γεγονότα της Σμύρνης.

Η ιστορικός περιγράφει με λεπτομέρειες τον εμπρησμό που κατέστρεψε, σχεδόν πλήρως, την πόλη (εκτός από τον τουρκικό και εβραϊκό τομέα) και έτσι επιτάχυνε τον ξεριζωμό των Ελλήνων. Την ώρα που καίγονταν η Σμύρνη, ο ηγέτης των Νεότουρκων Κεμάλ Ατατούρκ, βρίσκονταν στη πόλη και απολάμβανε τη θέα – ως άλλος Νέρων – από το μπαλκόνι της αρραβωνιαστικιάς του Λατιφέ…

«Ο Μουσταφά Κεμάλ – γράφει – και η Λατιφέ κάποια στιγμή έμειναν μόνοι στο μπαλκόνι. Η πυρκαγιά συνέχιζε με όλη της τη δύναμη… Ο Κεμάλ ρώτησε την αρραβωνιαστικιά του: Έχετε πολλά κτήματα στο σημείο της φωτιάς; Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας μου είναι εκεί, αλλά Πασά μου, ας καούν όλα, εσείς να είστε καλά… Όταν υπάρχουν τέτοιες ευτυχισμένες μέρες, τι σημασία έχει η περιουσία; Αφού σώθηκε (!) η πατρίδα ας καούν κι ας καταρρεύσουν τα πάντα. Όλα μπορούν να επουλωθούν…».

Την επέτειο της πυρπόλησης της Σμύρνης γιορτάζουν οι Τούρκοι τις μέρες αυτές με αλαλαγμούς και καύχηση πρωτόγονη, ικανοποιημένοι γιατί πατούν πάνω στις καμένες εστίες και στο χυμένο αίμα των προγόνων μας.
 



ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΠΠΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΡΕΣΒΗΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΜΠΕΡΝΣ
Οι ομοιότητες μεταξύ των δύο περιπτώσεων περίπου ίδιες. Εκεί, φωτιά και καταστροφή· εδώ, γκλομπς, αίμα και πεζοδρόμια γεμάτα τραυματίες. Εκεί, από το μπαλκόνι απολάμβανε τη θέα ο Κεμάλ κι εδώ, από τα σκαλοπάτια του μητροπολιτικού ναού δήλωνε τα χαρμόσυνα ο εφέντ’ Ιγνάτιος. Εκεί, δεν δίδονταν λόγος σε κανέναν κι εδώ, ποδοπατούνταν το Σύνταγμα του Κράτους και οι αποφάσεις του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (ΣτΕ). Εκεί, ο Κεμάλ δήλωνε: “ας καούν και ας καταρρεύσουν…” κι εδώ, ας περιφρονηθούν οι θείοι και ιεροί Κανόνες (όσες φορές τους βολεύει) κι όταν χρειαστεί τους επικαλούμαστε.

Δύο επέτειοι: η μεν, ενός εκφραστή βάρβαρου λαού και απολίτιστου- μέχρι ενός σημείου αναμενόμενη, η δε, ενός αντιπροσώπου του μόνου αληθινού Θεού, αδιανόητη, ασυμβίβαστη και σκανδαλώδης.

Φέτος ο δεσπότης Λάρισας Ιγνάτιος ανακοίνωσε, μήνες πριν, τον εορτασμό του ως “επετειακό γεγονός” γράφοντας:

«Επί τη συμπληρώσει είκοσι χρόνων αρχιερατικής διακονίας σ’ αυτόν τον άγιο τόπο, που τον στεφανώνει η χάρις του πολιούχου και προστάτου μου Αγίου Αχιλλείου του μυροβλήτου και θαυματουργού και όλων των τοπικών μας Αγίων…».

Αναγκαστήκαμε να γράψουμε ότι ο άνθρωπος λέει ψέματα διότι «η διακονία του» στη Λάρισα είναι 18 χρόνων, αναγκάζοντάς τον να «γυρίσει την πλάκα» και να γράψει ότι θα γιορτάσει την (ματωβαμένη) χειροτονία του.
   Θα αναρωτιέται κανείς γιατί τόση αγωνιώδης προσπάθεια για προσωπική προβολή, που και για τον πιο απλό χριστιανό είναι εφάμαρτη; Για όποιον γνωρίζει τον άνθρωπο, γνωρίζει και την αιτία.
  Το κάνει γιατί νιώθει ότι είναι μοιχεπιβάτης του θρόνου (ι. Χρυσόστομος) και προσπαθεί με το “πες, πες” και κάνοντας γιορτές, φιέστες και πανηγύρια να πείσει πρώτα τον εαυτό του και μετά τον κόσμο ώστε να πιστέψει πως είναι Κανονικός και όχι λάθρα εισπηδήσας σε ξένη μητρόπολη.

 ΑΓΙΟΣ ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ  ΛΑΡΙΣΑΣ, Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ  ΝΕΟΕΠΙΒΛΗΘΕΝΤΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗ
ΤΑ ΜΑΤ - ΕΚΑΜ Η ΚΥΠ... ΕΙΝΑΙ ΤΑ  ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ  ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ  ΤΗΣ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΠΠΑ

Δέκα οκτώ χρόνια και δεν έχει καταλάβει ότι, η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ενός μητροπολίτη δεν χαρίζεται, δεν εξαγοράζεται, ούτε παραχωρείται αλλά απονέμεται από το Θεό σ’ εκείνους που εκλέγονται δια του φωτισμού του Αγ. Πνεύματος κρινόμενοι άξιοι, γιατί πορεύονται κατά το θέλημά Του και τηρούν όσα συνέταξαν οι Πατέρες της εκκλησίας.

Ας μη νομίζει λοιπόν ότι έγινε Κανονικός, επειδή μερικοί ριψάσπιδες «έκαμψαν γόνυ» και οσφυοκαμπτούντες τον καλούν σε εγκαίνια, γάμους, βαπτίσεις, κηδείες, μνημόσυνα κ.α. Πρέπει να γνωρίζει ακόμη ότι, και ένας να παραμείνει, όπως ο αγ. Ιωαν. ο Πρόδρομος, και να φωνάζει “Ουκ εξεστί σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου” (μητρόπολη) θα τον βασανίζει, όπως βασανίζονταν και φώναζαν όλοι οι μοιχεπιβάτες πριν την… τελευτή τους.

 ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ 
(Η αντικανονικότητα του Ιγνατίου Λάππα ως λοιμώδης μεταδοτική νόσος,  εμόλυνε και   εξέθεσε   ανεπανόρθωτα  όσους τον συναναστράφηκαν και εξακολουθούν να τον προσκυνούν.)



Στο σημερινό άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με το τί είπαν ή έγραψαν διάφοροι ειδικοί Θεολόγοι, νομικοί, ιερωμένοι, καθηγητές, δάσκαλοι… για την αντικανονικότητά του, ούτε με τις μυστικές συσκέψεις που απέβλεπαν στο να βρουν τρόπο να ξεγελάσουν τον πατέρα Θεολόγο και να τους ακολουθήσει στον κατήφορο που είχαν πάρει.

Θα παραβλέψουμε τα όσα προφητικά είπε ο μακαριστός για το ποιόν του Ιγνατίου, καθώς και για τις χιλιάδες τα ΜΑΤ που πλημμύρισαν τη Λάρισα το 1995 για να παρεμποδίσουν την μετοχή του στη γιορτή του αγ. Αχιλλείου.



Κωστή Μπαστιά: Παπουλάκος

Ο Παπουλάκος -τό πραγματικό του όνομα Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος- γεννήθηκε τό 1790 μέ 1795 στό χωριό Άρμπουνα τών Καλαβρύτων.
τού Κώστα Παπαδημητρίου, επ. Σχολικού Συμβούλου 
 
 
Πηγή: agonasax
 
 
Θά ήταν ασυγχώρητο λάθος, άν θεωρούσαμε τόν «Παπουλάκο» τού Κωστή Μπαστιά σάν ένα λογοτεχνικό είδος, ένα μυθιστόρημα π.χ. ή ένα άλλο είδος αφηγήματος. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η ανάγκη έκφρασης τής πίστεως ενός Ορθόδοξου Χριστιανού. Είναι ένα έργο ειλικρίνειας, μιά στάση ζωής, πού ο συγγραφέας αντλεί τήν δύναμη από τίς κατασταλαγμένες ιδέες του καί τόν στέρεο μεταφυσικό του προσανατολισμό.
Σέ όλο αυτό τό έργο είναι φανερή η αγωνία τού Μπαστιά γιά τήν μοίρα τής Ορθοδοξίας καί τού Ελληνικού Έθνους. Καί είναι σταθερή η άποψή του ότι τό νεοελληνικό κράτος θά ξαναβρή τόν σωστό δρόμο, άν στραφή καί κτίση τό μέλλον του πάνω στίς στέρεες παραδόσεις τής νεοελληνικής Ορθοδοξίας.
Κόπηκε τό ρεύμα τών έργων τής ελληνικής λογοτεχνίας, πού στηριζόταν στήν παράδοση τού Βυζαντίου μέ τούς ανακαινιστές τού είδους καί κορυφαίο τόν Κοραή, καί ειδικά στά εκκλησιαστικά θέματα τόν Θεόκλητο Φαρμακίδη. Θιασώτης τού Ουμανισμού ο τελευταίος, μέχρι τό 1837, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στά εκκλησιαστικά προβλήματα. Στίς απόψεις τού Φαρμακίδη στηρίχθηκε ο Μάουερ καί μέ διάταγμα τού 1833 καθιέρωσε τήν ανεξαρτησία καί τό αυτοκέφαλο τής Ελληνικής Εκκλησίας, τήν υπαγωγή της στό κράτος καί τήν διάλυση εκατοντάδων ορθοδόξων μοναστηριών, όσων είχαν λιγότερους από πέντε μοναχούς.
Όπως ήταν φυσικό, αναπτύχθηκε γρήγορα καί η αντίδραση σ’ αυτόν τόν κατήφορο τής Ορθοδοξίας. Κάπως δειλά στήν αρχή καί ύστερα δυναμικά κάποιοι κορυφαίοι τών Γραμμάτων μας, όπως ο Ίων Δραγούμης, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Φώτος Πολίτης, ο Φώτης Κόντογλου καί προπαντός ο μεγάλος Παπαδιαμάντης, επεσήμαναν τίς αντινομίες καί τήν ανθελληνικότητα καί ανορθοδοξία τού νόμου τού Μάουερ καί επέκριναν τίς πολιτικές καί πνευματικές κατευθύνσεις του. Ο Μπαστιάς μέ τόν «Παπουλάκο» καί τά άλλα βιβλία του επάξια θεωρείται άξιος συνεχιστής τού έργου εκείνων.
Στό έργο αυτό προβάλλεται η νεοελληνική Ορθοδοξία. Τήν εκπροσωπεί ένας μοναχός, ο Παπουλάκος, πού κατά τόν Μπαστιά παίρνει επάνω του ολόκληρη τήν πνευματική, θρησκευτική καί πολιτική ζωή τής νεώτερης Ελλάδας. Γι’ αυτό λέμε πώς τό βιβλίο τούτο τού Μπαστιά δέν είναι μόνο λογοτεχνικό αφήγημα, αλλά καί ένα θεμελιακό δοκίμιο κριτικής τού νεώτερου ελληνικού πολιτισμού, πού κανείς δέν μπορεί νά τό αγνοήση ή νά τό προσπεράση αδιάφορος, όσο καί άν φαίνεται ξεπερασμένο. 
 

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Aποτειχισι: Πατερα Βασιλειε Βολουδακη, σας προειδοποιησα οτι για να ανατρεψετε τις θεσεις της Αποτειχισης και των Αποτειχισμενων πρεπει να σοβαρευτητε. Δεν με ακουσατε και ειναι φυσικο επομενο οτι θα υποστειτε μεγαλην ταλαιπωριαν. Παντως θα περιμενουμε να μας αντικρουσετε βημα προς βημα. Για να δουμε θα το καταφερετε; Εμεις ειμαστε ετοιμοι να αντιμετωπισουμε τα ...ασφαιρα βελη σας.

 

Αυτά έλεγαν οι Πατέρες, 

π. Βασίλειε Βολουδάκη;

 Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης μὲ μιὰ ἀνάρτηση στὸ ἱστολόγιο τῆς Ἐνορίας του καὶ μὲ τίτλο «Ἀπάντηση σὲ ἐπικριτάς», ἀσχολήθηκε μὲ τὶς δημοσιεύσεις μας ἐκεῖνες, μὲ τὶς ὁποῖες ἐλέγχαμε ὅσα ἀντιπατερικὰ εἶπε γιὰ ἕνα κρίσιμο καὶ ἐπεῖγον θέμα τῆς ἐποχῆς μας. (Ἡ δημοσίευσή τοῦ ἄρθρου του ἐδῶ).

Τὸ θέμα, ὡς γνωστόν, ἦταν ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι θρασύτατοι καὶ ἀσύδοτοι (λόγῳ τῆς ἀδράνειας, τῆς δειλίας καὶ τοῦ συμβιβασμοῦ τῶν Ποιμένων) λυμαίνονται τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπάντησή του, ἐμᾶς μὲν λύπησε καὶ ἀπογοήτευσε, γιὰ τὸν ἴδιο δέ, νομίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ ἄλλο ἕνα λάθος, ποὺ προστίθεται στὸ προηγούμενο. Ἐλπίζουμε νὰ μὴν ὑπάρξει ἑπόμενο.

Κατ’ ἀνάγκην θὰ σχολιάσουμε τὸ ἄρθρο του αὐτό, ἀφοῦ ἀναφέρεται σὲ θέμα Πίστεως καὶ δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ προσωπικὴ διαφορά.

Δημοσιεύουμε σήμερα τὸ πρῶτο μέρος.


Α΄ Μέρος

Α) ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ. Ξεκινᾶ τὴν ἀπάντησή του ὁ π. Βασίλειος: «Ἐπειδὴ κάποιοι, πού αὐτοαποκαλοῦνται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἐπέκριναν τὸ ἀπόσπασμα προσφάτου ὁμιλίας μου (πού ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο, μὲ τίτλο: ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΥΣΗ;»), ἰσχυριζόμενοι ὅτι τὰ λεγόμενά μου ἀντιβαίνουν στοὺς Ι. Κανόνας καὶ ἰδίως στὸν ΙΕ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας, καταθέτω τὰ ἑξῆς»:

1. Ἀρχίζετε, π. Βασίλειε, τὴν ἀπάντησή σας αὐτή, ἀναφερόμενος σὲ «κάποιους, πού αὐτοαποκαλοῦνται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ». Κατὰ τὴν ἴδια λογική, θὰ ἔπρεπε κι ἐμεῖς νὰ γράψουμε ὅτι «ἀπαντᾶμε σὲ κάποιον ποὺ αὐτοαποκαλεῖται ἱερέας». Ὅπως εἶστε ἱερέας, ἔτσι κι ἐμεῖς εἴμαστε ἀποτειχισμένοι. Καὶ ἐπειδὴ παίζετε μὲ τὶς λέξεις, σᾶς τὸ λέμε μὲ ἄλλα λόγια: Ἔχουμε, ὅπως ἀκριβῶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές, μετὰ τῶν ὁποίων ἐσεῖς κοινωνεῖτε, χωρὶς ἔστω καὶ λεκτικὰ νὰ τοὺς ἐλέγχετε καὶ νὰ τοὺς πολεμᾶτε, ὅπως ἁρμόζει σὲ Ποιμένα!

2. Γράφετε –γιὰ νὰ δείξετε πὼς τάχα δεχθήκατε ἐπίθεση καὶ μὲ τὴν ἀπάντησή σας ἀμύνεσθε– ὅτι κάποιοι «ἐπέκριναν τὸ ἀπόσπασμα προσφάτου ὁμιλίας μου»! Ἔτσι, ὅποιος δὲν ἔχει παρακολουθήσει ἐξ ἀρχῆς τὸ «διάλογό» μας, δὲν γνωρίζει ὅτι ἐσεῖς κακόβουλα, ὕπουλα καὶ ἀνέντιμα (θὰ ἐξηγήσουμε στὴ συνέχεια τοὺς χαρακτηρισμούς) μᾶς ἐπιτεθήκατε πρῶτος κι ἐμεῖς (ὄχι τόσο γιὰ νὰ ὑποστηρίξουμε τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ τὴν κακοποιούμενη ἀλήθεια), παραθέσαμε στοιχεῖα, ποὺ ἡ «πατρική» σας διάθεση, ἀπαξίωσε νὰ τὰ ἐξετάσει. Ὅμως, scripta manent (τὰ γραπτὰ μένουν) καὶ ὑπάρχουν ἀναρτημένα γιὰ ὅποιον θέλει νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια. Ἀκόμα καὶ γιὰ σᾶς.

Καὶ ἐξηγοῦμε δι’ ὀλίγων τὰ γεγονότα:

i. Ὅταν πρὸ μηνῶν γράψατε πάλι κάτι ἐναντίον τῶν ἀποτειχισμένων, σᾶς ἐρώτησε ὁ κ. Τσολογιάννης (ὅπως εἴδαμε νὰ ἀναφέρει) καὶ μὲ e-mail τὸν διαβεβαιώσατε «ότι οσα έχω γραψει δεν αφορουσαν τους Αποτειχισμενους αλλα … καποιους αλλους»!

ii. Τώρα ποὺ ἀλλάξατε ἄποψη (καὶ δικαίωμά σας), ποὺ φάνηκε δηλαδὴ ἡ πραγματική σας τοποθέτηση γιὰ τοὺς ἀποτειχισμένους, κάναμε τὴν παρακάτω ὑπόθεση καὶ περιμένουμε νὰ τὴν διαψεύσετε: Τότε, μᾶς διαβεβαιώσατε ὅτι –ὅσα γράψατε– δὲν ἀναφέρονταν ἐναντίον τῶν ἀποτειχισμένων. Ἀλλὰ τότε, εἴμαστε σὲ περίοδο ἐκλογῶν κι ἐσεῖς ἀποτελούσατε τὸν πνευματικὸ καθοδηγητὴ ἑνὸς πολιτικοῦ κόμματος ποὺ ὀνομαζόταν «Κοινωνία», παρὰ τὴν πάγια ἐκκλησιαστικὴ θέση, ὅτι οἱ κληρικοὶ δὲν κομματίζουν. Κρύψατε τὴν θέση σας, λοιπόν, γιὰ νὰ μὴ χάσετε ψήφους; Κι ὄχι μόνο τὶς ψήφους, ἀλλὰ καὶ στελέχη; μιᾶς κι εἴχατε προτείνει σὲ κάποιους ἀποτειχισμένους (ὅπως μοῦ ἐκμυστηρεύτηκαν) νὰ κατέβουν ὡς στελέχη σας στὶς ἐκλογές. Τώρα λοιπόν, ποὺ πέρασαν οἱ ἐκλογές, καὶ οὐσιαστικὰ διαλύθηκε καὶ τὸ κόμμα σας, ἐκφράσατε τὶς πραγματικές σας θέσεις;

iii. Ἄρα, ὅσα εἴπατε τότε καμουφλαρισμένα, ἀφοροῦσαν τοὺς ἀποτειχισμένους.

Συμπέρασμα: Ἀπὸ ὅλα τὰ παραπάνω φαίνεται ὅτι δὲν ἐπικρίναμε ἐμεῖς ἐσᾶς, ἀλλὰ ἐσεῖς τὴν ἐνέργειά μας νὰ ἀποτειχιστοῦμε. Κι ἐμεῖς ἀπαντήσαμε μὲ κείμενα καὶ ἐπιχειρήματα. Ἐνῶ ἐσεῖς μὲ ὀρθολογισμὸ καὶ μηδὲν ἁγιοπατερικὰ κείμενα. Μὴ μᾶς πεῖτε πὼς παραθέτετε ἀπόσπασμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Ἐπιφάνιου. Διότι τὰ ἐπιχειρήματά του ἔχουν (δυστυχῶς γιὰ τὸν σεβαστὸ κατὰ τὰ ἄλλα π. Ἐπιφάνιο) κονιορτοποιηθεῖ ἀπὸ τρία τουλάχιστον βιβλία μὲ ἑκατοντάδες ἁγιοπατερικὰ κείμενα καὶ πολλὰ ἄρθρα.

iv. Κάνατε κι ἄλλη μιὰ παραπλανητικὴ κίνηση. Στὴν εἰσαγωγή σας ἐπισημαίνετε ὅτι ἰσχυριστήκαμε πὼς «τὰ λεγόμενά σας ἀντιβαίνουν στοὺς Ι. Κανόνας καὶ ἰδίως στὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας». Ὅμως, ξεχνᾶτε (σκοπίμως;) δυὸ πράγματα:

α) ὅτι ἐμεῖς δὲν ἀναφερόμαστε καὶ δὲν ἀναφερθήκαμε μόνο στὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου, ἀλλὰ καὶ στοὺς ἄλλους Ι. Κανόνες, στὴν σύνολη πατερικὴ γραμματεία καὶ τὴν διαχρονικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας (ἕνα σημεῖο τῶν ὁποίων εἶναι ὁ ΙΕ΄ Κανόνας) καὶ

β) ὅτι ἐσεῖς μὲ τὴν ἀπάντησή σας προσπαθεῖτε, ἀνεπιτυχῶς βέβαια, νὰ ἀποδείξετε λανθασμένη ἐνέργεια τὴν ἀποτείχιση, ἀναφερόμενος καὶ ἑρμηνεύοντας μόνο στὸν ΙΕ΄ Κανόνα καὶ χρησιμοποιώντας τὰ λόγια τοῦ Κανόνα, παραμερίζοντας τὴν Ἁγία Γραφή, τοὺς ὑπόλοιπους Ἱ. Κανόνες καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες στοὺς ὁποίους στηρίχτηκε ἡ διατύπωση τοῦ Κανόνα. Ξεχνᾶτε ὅτι τὸν Ἱ. Κανόνα ἑρμηνεύουν τὰ κείμενα τῶν Πατέρων ποὺ τὸν ἐφάρμοσαν! Καὶ δυστυχῶς γιὰ σᾶς, οἱ Ἅγιοι ἀποδέχονται αὐτὸ ποὺ ἐσεῖς ἀρνεῖσθε.



Β) ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ τῆς ἀπαντήσεώς σας: Γράφετε στὴν συνέχεια: «Αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται στὸ ἀναρτηθὲν ἠχητικό τῆς ὁμιλίας μου, εἶναι ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα. Ἐλέχθησαν κατόπιν ἐρωτήματος ποὺ μοῦ ἐτέθη ἀπὸ τὸ ἀκροατήριο καί, βεβαίως, δὲν μειώνουν οὔτε κατ’ ἐλάχιστον τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἐκτίμησή μου πρὸς τοὺς εὐσεβεῖς ἀδελφούς μας, ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ὀνομάζονται ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ, ἀλλὰ σημαίνουν μόνο τὸ ὅτι διαφωνῶ ἀπολύτως μὲ τὴν ἑρμηνεία καὶ μὲ τὴν πρακτικὴ ποὺ συνοδεύει τὴν ἐπιλογὴ τους αὐτήν».

Ἀγαπητὲ πάτερ Βασίλειε. Κανέναν ἀληθινὸ πιστὸ δὲν ἐνδιαφέρει ἂν διαφωνεῖτε ἢ συμφωνεῖτε μαζί μας. Τοῦτο θὰ ἐνδιέφερε μόνο ἂν ἔχετε κάποιους ὡς ὑποτακτικούς σας ἢ ὀπαδούς. Γιὰ προσέξτε.

Ἔχει ἀνοίξει, μὲ τὴν ραγδαία ἐπέκταση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἕνα μεγάλο θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας, τὴν διατήρηση ἀκεραίας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἔχουν πρόσφατα γραφεῖ (ὅπως προαναφέραμε) χιλιάδες σελίδες κι ἔχουν καταχωρηθεῖ σ’ αὐτὲς ἑκατοντάδες Πατερικὰ κείμενα γιὰ τὴν διαχρονικὴ Ὀρθόδοξη Παράδοση, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ἀπομάκρυνση τῶν πιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὴν Διακοπὴ τῆς Μνημονεύσεως τῶν οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων· πράξη ποὺ ἔγινε ἀπὸ χιλιάδες πιστοὺς στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ ἔγινε, ἄλλοτε ἀμέσως, μόλις ἐκφράστηκε ἡ βλάσφημη καὶ κακόδοξη διδασκαλία, ἄλλοτε μετὰ ἕνα εὔλογο μικρὸ χρονικὸ διάστημα μερικῶν μηνῶν ἢ ἐτῶν, κατὰ τὸ ὁποῖο, οἱ Πατέρες δὲν ἀδρανοῦσαν, δὲν ἠσχολοῦντο μὲ τὴν "πολιτική ποιμαντική", ἀλλὰ προσπαθοῦσαν νὰ μεταπείσουν καὶ νὰ μεταστρέψουν τοὺς αἱρετικούς.

Στὴν περίπτωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅμως, μιλᾶμε γιὰ μιὰ αἵρεση ποὺ ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπὸ ἁγίους ἄνδρες ὡς ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ καὶ ὡς ἡ ἐσχάτη αἵρεση τῆς ἱστορίας, κι ἐσεῖς μᾶς λέτε ὅτι «διαφωνεῖτε ἀπολύτως», χωρὶς νὰ ἀποδεικνύετε ἁγιοπατερικὰ τὴν διαφωνία σας, παρὰ μόνο ἀποφαινόμενος ἀπόλυτα καὶ ἰδιόγνωμα μὲ ὀλιγόλογους αὐτοσχέδιους συλλογισμούς! 


Πάτερ Βασίλειε· γιὰ τὸ πατρονάρισμα τοῦ κόμματός σας εἴχατε καὶ διαθέσατε ἄφθονο χρόνο, γιὰ τὴν καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν πόσο χρόνο διαθέσατε; Καὶ γιὰ νὰ μὴν ἀποπροσανατολίσετε τὴν συζήτηση στὸ ἀναγκαῖο ἢ ὄχι, στὸ νόμιμο ἢ ὄχι τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης ἑνὸς κόμματος, σᾶς ἐρωτοῦμε εὐθέως: ποιό εἶναι τὸ πρώτιστο καθῆκον ἑνὸς λόγιου, μάλιστα, Ποιμένα, ἡ καθοδήγηση ἑνὸς κόμματος ἢ ἡ καταπολέμηση τῶν αἱρετικῶν;

Πώς συμπληρώνεται το πάζλ. Εθνομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης και Μασωνία




Ἐπειδή, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, πρίν λίγες ἡμέρες ἑορτάσθηκε καί πάλι, ὅπως κάθε χρόνο κατά τήν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στή Ν. Ἰωνία τοῦ Βόλου (Μητρόπολη Δημητριάδος) και συγκεκριμένα στόν ἱερό Ναό Εὐαγγελιστρίας, ἡ μνήμη τοῦ νεόκοπου κατασκευασμένου «Ἁγίου» Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης καί τῶν σύν αὐτῷ ἀναιρεθέντων  Ἐπισκόπων καί λαϊκῶν τῆς Μ. Ἀσίας κατά τήν Μικρασιατική Καταστροφή, ὀφείλουμε νά συνεχίσουμε τήν ἔντονη διαμαρτυρία μας γιά τήν παράνομη αὐτή ἁγιοποίηση, παρουσιάζοντας ὅλο καί περισσότερα στοιχεῖα τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τίς ἐνστάσεις μας καί τούς ἰσχυρισμούς  μας γιά τήν μεθόδευση αὐτῆς τῆς ἁγιοποίησης ἀπό τήν πλευρά τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας (Δ.Ι.Σ. 4/11/1992) καί τά ὁποῖα πιστεύουμε ὅτι πρέπει νά προβληματίσουν τόν κάθε συνειδητό ὀρθόδοξο χριστιανό.

 
 
Στό βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ μέ τίτλο «Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ – ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΙΣ ΑΥΤΗΣ» παρουσιάζονται ὅλα τά στοιχεῖα τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν τόν σκοπό της παρανόμου αὐτῆς ἁγιοποιήσεως,  ὅπως καί ὅλα τα ἐπιχειρήματα πού μᾶς πείθουν: ὅτι ὁ Χρυσόστομος Καλαφάτης, μητροπολίτης Σμύρνης θυσιάστηκε γιά τήν λατρευτή του πατρίδα καί ὄχι γιά τήν ὀρθόδοξο πίστη του· ὅτι πρέπει νά τιμᾶται ὡς Ἐθνομάρτυς, ὅπως ἐξάλλου γινόταν πρίν τό 1992, καί ὄχι ὡς ἱερομάρτυς· ὅτι ἦταν μέγας Οἰκουμενιστής, Μέλος τῆς μασονικῆς στοᾶς «ΙΩΝΙΑ» τῆς Σμύρνης, ὀπαδός τῆς Παγκοσμιοποιήσεως καί ὑπέρ τῆς ἑνώσεως, ὄχι μόνο τῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, ἀλλά καί τῶν Θρησκειῶν καί ἄλλα πολλά, τά ὁποῖα ἔχουμε κατά καιρούς ἀποσπασματικά δημοσιεύσει καί πού εἶναι στή διάθεση τοῦ κάθε καλοπροαίρετου ἐρευνητοῦ τῆς ἀληθείας  καί τῆς ὑπεράσπισης τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως.
 
 
Αὐτή ἀκριβῶς τή σχέση  τοῦ Ἐθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης μέ τή μασονία καί τόν Οἰκουμενισμό καταγγέλλουμε ἐδῶ καί τόσα χρόνια καί δέν θά σταματήσουμε, μέ τή βοήθεια καί τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅσο ζοῦμε νά ἀγωνιζόμαστε καί νά ἐνημερώνουμε τόν πιστό λαό τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἐγκλωβισμένος στήν αἵρεση εἴτε ἀπό ἄγνοια, εἴτε ἀπό ἀδιαφορία, εἴτε ἀπό σκοπιμότητα καί συμβιβασμό τῶν ποιμένων πού ἀκολουθεῖ.
 
Στό τελευταῖο φύλλο (2035) τῆς ἐφημερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος»  (5/9/2014) διαβάσαμε στήν 4η σελίδα τό πρῶτο μέρος μίας καταπληκτικῆς μελέτης–ἔρευνας τοῦ λίαν σεβαστοῦ καί πολυγραφότατου μοναχοῦ π. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐπικαλούμενος καί ξένη βιβλιογραφία,  μᾶς καταθέτει ἄφθονο ὑλικό καί ἀποδεικνύει περίτρανα τήν σχέση τοῦ Π.Σ.Ε., ἐκτελεστικό ὄργανο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,  μέ τήν Μασονία, τόν διεθνῆ Σιωνισμό καί τήν Παγκοσμιοποίηση.
 
 
Δέν μᾶς ἐκπλήσσουν, βεβαίως, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα, πού μᾶς παρουσιάζει ὁ σεβαστός πατήρ, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι, ὅταν συγκεντρώναμε ὑλικό γιά τήν ἁγιοποίηση τοῦ Σμύρνης καί συλλέγαμε πληροφορίες γιά τήν σχέση του μέ τόν Οἰκουμενισμό καί τή Μασονία, βρήκαμε παρόμοια στοιχεῖα, τά ὁποῖα θά ἐκθέσουμε ἐν συντομίᾳ καί θά ἀφήσουμε τόν κάθε ἀναγνώστη νά βγάλει τά συμπεράσματά του καί νά διαπιστώσει ἰδίοις ὅμμασι πόσο καλά εἶναι στημένο το παιγνίδι στό παγκόσμιο γίγνεσθαι ἀπό τούς ὑψηλά ἱσταμένους, ὄχι μόνο στόν πολιτικό χῶρο ἀλλά, δυστυχῶς ἀδελφοί μου, κυρίως στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο. Ἐργάζονται πυρετωδῶς τά ὄργανα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί τῆς Ν. Ἐποχῆς γιά ἕναν αἰῶνα καί παραπάνω γιά νά θερίσουν τούς καρπούς σήμερα, ἡμῶν κοιμωμένων καί ἐφησυχαζόντων, ὅτι ἔχουν γνώση οἱ φύλακες, οἱ ποιμένες μας δηλαδή, αὐτοί πού ἀντί νά μᾶς προφυλάσσουν καί νά ἀγρυπνοῦν γιά τή σωτηρία μας, αὐτοί μᾶς προδίδουν καί μᾶς ὁδηγοῦν στόν Ἀντίχριστο.
Γράφει, μεταξύ ἄλλων, ὁ ὁσιολογιώτατος π. Σεραφείμ:
 
 
«Ἄνθρωπος κλειδί στή σχέση τῶν Ροκφέλλερ μέ τήν Οἰκουμενική Κίνηση ὑπῆρξε ὁ Tζόν Μόττ (John Mott, 1865-1955), ἕνας ἀπό τούς δημιουργούς τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ καί, οὐσιαστικῶς καί τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλά καί συνεργάτης τῶν Ροκφέλλερ ὁ Μόττ ὑπῆρξε «πρόεδρος (1915-1920) τῆς «Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Φοιτητικῆς Ἐθελοντικῆς Κινήσεως γιά τήν Ἐξωτερική Ἱεραποστολή», γενικός γραμματεύς τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς τῆς ΧΑΝ (ΥΜCA), γενικός γραμματέας καί πρόεδρος (1895-1928) τῆς  «World Student Ghristian Federation», πρόεδρος τοῦ «Παγκοσμίου Ἱεραποστολικοῦ Συνεδρίου τοῦ Ἐδιμβούργου» (1910) καί τῆς Ἐπιτροπῆς γιά τίς Ἱεραποστολές, ἡ ὁποία μετά τό 1920 ὀνομάστηκε «Διεθνές Ἱεραποστολικόν Συνέδριον»∙ τό 1946 βραβεύθηκε μέ τό Νόμπελ Εἰρήνης καί τό 1948 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος πρόεδρος τοῦ ΠΣΕ. Ἄλλωστε, τόσο τό Συνέδριο τοῦ Ἐδιμβούργου τοῦ 1910 ὅσο καί τό ὡς ἄνω τοῦ 1920 θεωροῦνται σημαντικοί σταθμοί τῆς πρώιμης οἰκουμενικῆς κινήσεως.
 
»Οἱ ἰσχυρισμοί γιά τή μασονική ἰδιότητα τοῦ Μόττ φαίνονται πλήρως δικαιωμένοι, καθώς ὁ Μόττ ἐκ νεότητος ὑπῆρξε μέλος τῆς πανεπιστημιακῆς ἀδελφότητος Φί Βῆτα Κάππα (ΦΒΚ, Phi Beta Kappa). Ἡ ἀδελφότητα αὐτή, ἡ πρώτη ἱστορικῶς ἀπό τίς λεγόμενες «ἑταιρεῖες τιμῆς» (honor societies) τῶν ἀμερικανικῶν Πανεπιστημίων, λέγεται ὅτι ἱδρύθηκε ἀπό πρόσωπα πού ἐκ τῶν ὑστέρων ἐντάχθηκαν στή Μασονία. Ὅμως, ἡ κατ’ ἐξοχήν ἐπιβεβαίωση τοῦ μασονικοῦ χαρακτήρα τῆς ΦΒΚ ἔρχεται ἀπό τόν Τέκτονα Samuel Knapp, ὁ ὁποῖος στό βιβλίο του “Ἡ Μεγαλοφυΐα τῆς Μασονίας ἤτοι Μία Ὑπεράσπιση τοῦ Τάγματος” ἐπιβεβαιώνει ἤδη τό 1828 τήν προέλευση τῆς ΦΒΚ ἀπό τούς Γερμανούς Μασόνους Ἰλλουμινάτι (τούς «Πεφωτισμένους»). Ἡ οἰκουμενιστική καί παγκοσμιοποιητική δραστηριότητα τοῦ Μόττ σαφῶς συνεισφέρει στήν ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων.
 
 
»Τό 1982, ὁ Ἀμερικανός Καθηγητής τῆς Ἱστορίας Charles E. Harrvey τοῦ Πανεπιστημίου Californian State University (ChicoCalifornia) σέ ἄρθρο του, μέ τίτλο “Ὁ John  D. Rockefeller Jr. καί ἡ Παγκόσμια Διεκκλησιαστική Κίνηση τοῦ 1919-1920. Μία διαφορετική ὀπτική πάνω στήν Οἰκουμενική Κίνηση”, ὄχι μόνον ἐκθέτει πλήρως τήν εἰκόνα τῆς χρηματοδοτήσεως τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως ἀπό τούς πατέρα καί υἱό (Senior  καί Junior) Τζόν Ροκφέλλερ καί τήν ἐμπλοκή τοῦ Μόττ, ἀλλά καί ἀποκαλύπτει ὅτι ἔγινε προσπάθεια συγκαλύψεως τοῦ ρόλου τοῦ  Rockefeller  τοῦ Νεωτέρου ἀπό τόν δικηγόρο καί σύμβουλό του, τόν  Raymond Fosdick∙ αὐτός ὑπῆρξε ἀδελφός τοῦ Χάρρυ Ἔμερσον Φόσντικ (1878 -1969), ἑνός ἀπό τούς πλέον διακεκριμένους “φιλελεύθερους”  (liberal) Πάστορες καί Ἀμερικανούς οἰκουμενιστές. Ἡ ἔρευνα τοῦ Καθηγητοῦ Harvey βασίστηκε στά ἐμπιστευτικά ἀρχεῖα τῶν Ροκφέλλερ.....Ὁ Ροκφέλλερ ἀπό πολλά χρόνια πρίν ὑποστήριζε τόν πρακτικό Χριστιανισμό ὡς τό κλειδί γιά ἁρμονικές σχέσεις μεταξύ καπιταλιστῶν καί ἐργατῶν. ...Ὁ Τζόν Ροκφέλλερ ὁ Νεώτερος ἀνέλαβε, μέ παρότρυνση τοῦ Μόττ, νά βοηθήσει οἰκονομικῶς τήν “Παγκόσμια Διεκκλησιαστική Κίνηση”, μία διομολογιακή ὀργάνωση τοῦ προτεσταντισμοῦ μέ κοινωνικούς σκοπούς, ὅπου ὁ Τζόν Μόττ ἦταν Πρόεδρος. Τό ὕψος τῆς οἰκονομικῆς βοηθείας γιά τά οἰκουμενιστικά ὁράματα τοῦ Ροκφέλλερ ἦταν τεράστιο...».
 
 
Τώρα,  θὰ ἀναρρωτηθεῖ εὔλογα ὁ ἀναγνωστης, τί σχέση ἔχουν ὅλα αὐτά πού παραθέσαμε μέ τόν Χρυσόστομο Σμύρνης;  Τί σχέση εἶχε ὁ Tζόν Μόττ μαζί του καί τί εἴδους συνεργασίες; Τὴν ἀπάντηση θά δεῖτε παρακάτω στά τμήματα πού παραθέτουμε ἀπό τό ὡς ἄνω βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ (σελ. 227–229):
 
 

Γνωρίζουμε πού μας έχουν οδηγήσει οι Οικουμενιστές; 

Και τι άλλο είναι ικανοί να κάνουν;




 



Eπαληθευτικε και εδω ο ιστολογος της Αποτειχισης που απεδωσε - και πανυ δικαιως - σε ολους αυτους τους Συναξιακους ρασοφορους τον καταλληλο τιτλο των ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ.

 

Η μία θλίψη διαδέχεται την άλλη. Και ελπίδα από τους αντι-Οικουμενιστές καμιά!


Τί ἔχει νὰ πεῖ ἡ ἡγεσία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν γι’ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια τοῦ π. Σαράντη;
Πράγματι βρισκόμαστε σὲ ἀποκαλυπτική-ἐσχατολογικὴ ἐποχή. Τὴ μιὰ μέρα τὸ μέλος τῆς «Συνάξεως κληρικῶν καὶ μοναχῶν» π. Βασ. Βολουδάκης δογματίζει ὅτι «ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας». Καὶ νὰ σκεφτεῖ κανεὶς ὅτι ἐπὶ χρόνια οἱ συνάδελφοί του συζητοῦν καὶ ἐπιχειρηματολογοῦν ὑπὲρ τῆς Ἀποτειχίσεως, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ κόστους ποὺ συνεπάγεται δὲν τὴν πραγματοποιοῦν!
Λίγο νωρίτερα ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνὸς ἀπελογεῖτο στὴν κατηγορία κάποιων ὅτι συλλειτουργεῖ μὲ τὸν Ζηζιούλα, πὼς τὸ κάνει ὄχι κατ' ἐπιθυμίαν του, ἀλλά: "ἀφοῦ μοῦ τὸν στέλνει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, τί νὰ κάνω;"!

Σήμερα, ἕτερο κορυφαῖο μέλος τῆς ἀντι-Οἰκουμενιστικῆς Συνάξεως, ἡ ὁποία τόσα χρόνια καταγγέλλει τὸν Πατριάρχη γιὰ τὶς συμπροσευχές, ὁ π. Σαράντος Σαράντης, συμπροσεύχεται μὲ παπικὸ ἱερέα!!!

Παραθέτουμε μὲ λύπη καὶ ἔκπληξη τὸ ἄρθρο ἀπὸ τὶς «Ἀκτίνες» (καὶ θὰ ἐπανέλθουμε), ἐνῶ καὶ ἀπὸ τὴν μεριὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ἡ ἔκπληξη εἶναι μεγάλη καὶ ἡ χαρὰ ἄφατη, ὅπως τὴν ἐξέφρασε Οἰκουμενιστικὸ ἱστολόγιο:
Στην Αθήνα είχαμε και μια απρόσμενη έκπληξη! Καλύτερα ένα θαύμα, θα έλεγα!Ο γνωστός «ζηλωτής» κληρικός π. Σαράντης Σαράντος τέλεσε αγιασμό με συμπροσευχόμενο δίπλα του καθολικό ιερέα! ...Εμείς, όμως, χαιρόμαστε που ο εν λόγω κληρικός τόλμησε το μέχρι χθες απίθανο γι’ αυτόν. Ελπίζουμε να έχει καταλάβει ότι ο καταγγελτικός λόγος, το ανελέητο σφυροκόπημα των όποιων αιρετικών και οι παρόμοιες εξαλλοσύνες δεν οδηγούν πουθενά. Όπως και να έχει το πράγμα – γιατί δεν ξέρουμε πώς ακριβώς φτάσαμε στην «συμπροσευχή» - ο π. Σαράντος επέδειξε σωφροσύνη την συγκεκριμένη στιγμή. Ας ελπίσουμε το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι «αντιοικουμενιστές», οι οποίοι στο όνομα της «αυθεντικής πίστης» βιώνουν την κόλασή τους απ’ αυτή τη ζωή. Οι τάλαινες… Π.Α.Α. http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_97.html


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου