ΤΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟΝ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ, Νικολάου Πανταζή
Έχει
η ψυχή γένος; Στ' αλήθεια, η Αλήθεια,
τί γένους είναι;
Ως ιδέα και ιδιότητα, γένους
θηλυκού, ως Ιδίωμα και Υπόσταση, γένους Αρσενικού, Προσώπου δε Θεανδρικού. Και οι Άγιοι Απόστολοι, και οι
Άγιοι Πατέρες, θεαρχείω Νεύματι, Άνδρες
θεαρχικοί, Άνδρες Θεοφόροι, Άδρες
θεούμενοι!
"Σαλπίγγων θεόληπτοι
γλώσσαι, των Θεολόγων Ανδρών
ευηχέστερον..." (β' Τροπάριον Ε' Ωδής του Όρθρου). Οι Άφοβες, Τρανές,
Φλογερές και Ομολογιακές γλώσσες των Αγίων Ανδρών, ευηχότερες καθίστανται από
κάθε σάλπιγγα βασιλική και αυτοκρατορική παιάνα.
Παραθέτω στην αγάπη σας τους
πέντε πρώτους στίχους του 29ου Κεφαλαίου των Παροιμιών, στο Πρωτότυπο και σε
μετάφραση, (οι επεξηγηματικές παρενθέσεις δικές μου). Πέντε στίχοι, συμβολικοί
των πέντε
δακτύλων της πνευματικής "μούτζας" που τους πρέπει για την
παρανομία που διαπρέπει επί των πονηρών έργων των Οικουμενιστών.
"Κρείσσων ἀνὴρ ἐλέγχων ἀνδρὸς σκληροτραχήλου,
ἐξαπίνης γὰρ φλεγομένου αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἴασις. 2 ἐγκωμιαζομένων δικαίων
εὐφρανθήσονται λαοί, ἀρχόντων δὲ ἀσεβῶν στένουσιν ἄνδρες. 3 ἀνδρὸς φιλοῦντος
σοφίαν εὐφραίνεται πατὴρ αὐτοῦ, ὃς δὲ ποιμαίνει πόρνας, ἀπολεῖ πλοῦτον. 4
βασιλεὺς δίκαιος ἀνίστησι χώραν, ἀνὴρ δὲ παράνομος κατασκάπτει. 5 ὃς
παρασκευάζεται ἐπὶ πρόσωπον τοῦ ἑαυτοῦ φίλους δίκτυον, περιβάλλει αὐτὸ τοῖς
ἑαυτοῦ ποσίν."
1. Ο άνθρωπος (ηγέτης
εκκλησιαστικός) που, καθώς ελέγχεται, σκληρύνει τον τράχηλό του, (που δεν
έρχεται σε καμία διαίσθηση των τραγικών παραβάσεών του, που δεν έρχεται σε
μετάνοια) θα αφανιστεί ξαφνικά, (με πνευματικό απαγχονισμό του Ιούδα) και χωρίς
γιατρειά. 2 Όταν οι δίκαιοι μεγαλυνθούν, (μεγαλύνθητι και συ νυμφίε της κάθε
Μητροπόλεως και τέλεσον δικαίαν Μνημονεύσεως Διακοπήν), τότε ευφραίνεται ο (πιστός) Λαός· όταν, όμως, ο ασεβής (αιρετικός
εκκλησιαστικός άρχων) εξουσιάζει, στενάζει ο (Ορθόδοξος) Λαός. 3 Όποιος αγαπάει
τη σοφία (των Σοφών Αγίων Πατέρων της Αγίας Σιών) ευφραίνει τον (πνευματικό) του
πατέρα· όποιος, όμως, συναναστρέφεται και διαφεντεύει πόρνες, (Διαθρησκειακές
ομολογίες του Π.Σ."ε") τότε (δια)φθείρει την περιουσία του (μολύνει
την αγία κληρονομία του, την Ορθοδοξία του). 4 Ο (Μαρμαρωμένος επί ταύτη τη
πέτρα της Πίστεως) βασιλιάς (Ορθοδοξόφιλος Πατριάρχης) στερεώνει τον τόπο με
την (εκκλησιαστική) δικαιοσύνη, ενώ ο δωρολήπτης (Παπόφιλος Πατριάρχης) τον
καταστρέφει. 5 Ο άνθρωπος, που κολακεύει τον πλησίον του, (που μνημονεύει Αιρεσιάρχη
ως "παναγιώτατο" και βαφτίζει ως "ιερό" το δαιμονικό
Κοράνι) απλώνει δίχτυ (παναιρέσεως του Οικουμενισμού) μπροστά από τα βήματά του
(τα απατηλά και παραβατικά).
Αυτά σε ελεύθερη απόδοση. Κι'
αν θέλει αρετή και τόλμη η Ελευθερία, η Αποτείχιση θέλει θεολογικό Ανδρισμό και
Αγιοπατερική Ευσυνειδησία!
"Κροτείτωσαν σάλπιγγες, των Θεολόγων σήμερον..." (α' Τροπάριον Β'
Κανόνος Ε' Ωδής του Όρθρου). Εκείνοι, Θεολόγοι με "Θ" Κεφαλαίο. "Θεολόγοι αληθείς, οι τον Θεόν ορώντες!
(Μέγας Βασίλειος). Προσηύχοντο αληθώς και θεόπται γεγόνασι.
Εμείς όμως, οι μικροί και
μηδαμινοί, με "θ" μικρό, και φρόνημα γενναίο, ανδροπρεπές και
παρρησιακό, διατρανώνουμε και υψώνουμε Τείχος
Ομολογιακό. Τείχος προστατευτικό
γύρω από την Πίστη.
Δεν τίθεται εδώ θέμα
Ανδροκρατίας. Στο ίδιο διάσημο Κεφάλαιο συναντούμε: (Μασσ. ΛΑ´, 10). "Γυναίκα
ανδρείαν τις ευρήσει; Τιμιωτέρα δέ εστί λίθων Πολυτελών η
τοιαύτη!" Ιδού η Πανάμωμος τοιαύτη! Ιδού η Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα
ασυγκρίτως των Σεραφίμ! Ιδού η Πεποικιλμένη τη θεία δόξη! Ιδού η Δούλη, και
Μητέρα και Νύμφη Κυρίου!
Εύρομεν Πίστιν αληθή! Εύρομεν
αυτήν, την Νέαν Εύαν. Διά της πρώτης Εύας εισήλθε θάνατος. Διά της Νέας Εύας εισήλθε
Ζωή. Μήτηρ υπάρχουσα της Αναστάσεως και της Ζωής, ανίσταται τριήμερος και αυτή,
ως Κιβωτός του Αγιάσματος Αυτού, ίνα ημάς αγιάσει, τους τηρούντας Αγνήν της
Πίστεως την Κιβωτόν, διά της Αποτειχίσεως ημών.
Υπάρχουν όμως,
και στην Εκκλησιαστική Ιστορία, Ηρωϊκές Γυναίκες με Ατρόμητο, Ανδρείο Φρόνημα
και φρόνηση Χριστού, οι οποίες ήλεγξαν Αρχιεπισκόπους και Πατριάρχες και
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΤΗΚΑΝ από Ψευδοεπισκόπους και Λυκοποιμένες!
Δέστε πως εγκωμιάζει αξιοπρεπώς και αγιοπρεπώς, όπως πρέπει τοις
αγίοις, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, με άξιον μακαρισμόν, την Λαϊκήν
υπερευλογημένη και διά το υπέρ παν όνομα του Χριστού διωκομένη Αξιωματούχο Ειρήνη Πατρικία:
"Σε
εθαύμασαν τα τάγματα των Μοναχών και σε επήνεσαν οι συνάξεις των λαϊκών. Αλλά,
τί αξία τάχα έχουν όλα αυτά; Ακόμη και τα ίδια τα Τάγματα των Αγίων Αγγέλων και
των Αγίων ευφράνθηκαν χάρις εις σε. Και μη νομίσης, ότι αποτελούν κολακεία τα
λόγια μου. Βλέπε, ω Μάρτυς Χριστού, πόσον έχεις τιμηθή, πόσον έχεις υψωθή!"
Γυναίκες
ανδρείες, "γυναικείες ψυχές" και αυτές "της πρεπούσης τιμής τοις
Ορθοδόξοις αξιωθήσονται!" (ΙΕ΄ Κανών της Αγίας, Αποστολικής Πρωτοδευτέρας
Συνόδου 861).
Αλλά κα προς την τότε
"Μπουμπουλίνα" και "Μαντώ Μαυρογένους" Σπαθαρέαν Μαχαρά: "Ως
μανθάνω, φυλάττεις εαυτήν αμέθεκτον της των αιρετικών κοινωνίας!... Το γαρ
κοινωνείν παρά αιρετικού...ΑΛΛΟΤΡΙΟΙ ΘΕΟΥ!!!" Μας αποξενώνει
από το Θεό η οποιαδήποτε κοινωνία με Οικουμενιστές. Επευλογίες
αγίες, για μορφές οσιακές και γυναίκες "ανδρικές".