Σάββατο 31 Μαΐου 2014

"Εις οδόν Οικουμενιστών 

 μη απέλθητε!"



του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη





Οι δυο Αρχιαιρεσιαρχες που εμπαιζουν τους παντες και ιδιαιτερα την Ορθοδοξη Πιστι, με τα θεατρα τους.

Το Γραφείο "επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών" της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, είναι στην ουσία και στην πράξη "Γραφείο Συνοδοιπορίας και Συμπορεύσεως μετά Αιρέσεων και Παραθρησκειών".

Αυτή η δήλωση δεν αποτελεί άδικη και εμπαθή μομφή, αλλά πραγματικότητα θλιβερή και τραγική. 
Ιδού η απόδειξις.

Ένα και μόνο επιχείρημα, πανίσχυρο, τρομακτικό και ευθύς εξ΄ αρχής συντριπτικό, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, είναι αυτό: 
Η Ελλαδική, Οικουμενιστική "εκκλησία", στην οποία ανήκει η Μητρόπολη Πειραιώς, είναι ισότιμο και ισόκυρο, αλλοιωτικό, ταυτόσημο και εξομοιωτικό Μέλος του Εωσφορικού Π.Σ."ε", του Παγκοσμίου Συμβουλίου Αιρέσεων και Βλασφημιών.

Αυτό τα λέγει όλα. Αυτό αρκεί. 
Και μόνο το ότι καταδέχεται να είναι ανεπίτρεπτο Μέλος, αυτομάτως διαδέχεται διασυρμόν, επιδέχεται μολυσμόν και εμμέσως παραδέχεται αληθείας διακλαδισμόν, Σώματος διαμελισμόν, χάριτος αισχρόν αναχαιτισμόν.


Μόνο το ότι συμφωνεί να συνταυτίζεται, να χαριεντίζεται και να συμπροσεύχεται διά του Πατριαρχικού της Προέδρου, η ως άνω Μητρόπολις και κάθε Μητρόπολις, διά της ενόχου Ομολογιακής Μνημονεύσεως, διά της αντικανονολογικής κοινωνίας με την αίρεση, αυτομάτως καθίσταται η ίδια αιρετική και θέτει τον εαυτό της, την ουσία της και τα τρεπτά όριά της εκτός της Διαχρονικής Εκκλησίας Χριστού. Τίθεται εκτός Σώματος Χριστού, το οποίον δεν γνωρίζει ετερόκλητες ετεροζυγίες μετά απίστων, δεν επιτρέπει ουδεμία μετοχή μετά Βελίαλ.


Ας δούμε όμως γιατί είναι τόσο βαρύ έγκλημα πραγματικό, καθ' ότι μιλούμε για δολοφονία μυρίων ψυχών, και μάλιστα Γεονοκτονία, με το να είναι η Ορθοδοξία Μέλος του Εωσφορικού Π.Σ."ε".
Με την παρουσία της και μόνο, επευλογεί το δαιμονικό το έργο, αλλά και ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ, δαιμονίζεται υποσυνείδητα και δολοφονεί αναρίθμητες ψυχές ενώ παράλληλα "δοκεί λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ!" (Ιωάν. 16, 2).


Για να το καταλάβετε καλύτερα, σας ερωτώ, πως μπορώ να ισχυρίζομαι πως διασώζω την τιμή μου όταν γίνομαι μέλος μιας ανωμάλου λέσχης κτηνοβατικής, μιας εταιρείας δολοφόνων εγκληματικής, ενός κυκλώματος παιδεραστίας σκοτεινής, μιας διεφθαρμένου οργανώσεως παραθρησκευτικής της οποίας τα μέλη επιδίδονται σε πράξεις θυσίας και λατρείας Σατανιστικής, ή σε οίκους ακολάστου ηδονής;

Γίνεται ποτέ να δικαιολογηθώ και πονηρά να πω: "Συμμετέχω για να τους κάνω κήρυγμα; Παρίσταμαι ως "Μέλος" και μάλιστα Στέλεχος Ηγετικό, για λόγους δήθεν "ευαγγελισμού";

Το Π.Σ."ε" δεν είναι κάνα αθώο σωματείο αμοιβαίας εκτιμήσεως ελευθέρου και άδολου θεολογικού διαλόγου. 
Δεν είναι συγκρότημα ιερό και Θείο καθίδρυμα. 
Είναι έργο και όπλο του Σιωνισμού, πλατφόρμα εμπεδώσεως του Παπισμού, προθάλαμος της ελεύσεως του Αντιχρίστου. 
Είναι συγχώνευσις πασών βλασφημιών, περισπούδαστος περίπτυξις πλανών και σατανικό συνονθύλευμα αιρέσεων.


Ο "κάκιστος μίμος-πίθηκος" Σατανάς, κατά τους Αγίους Πατέρες, μιμείται το Θεό σε όλα και όσα μπορεί στο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας. 
Ενηνθρώπισε ο Χριστός; 
Ο Αντίχριστος θα είναι μία καχέκτυπη μορφή ενανθρωπήσεως του Εωσφόρου.

Έκτισε Εκκλησίαν ο Χριστός, επί τω θεμελίω των Αποστόλων και διά της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος εν τη Αγία Πεντηκοστή και εις ενότητα πάντας εκάλεσε;
Χτίζει παγκόσμιον "εκκλησίαν" ο Αντίχριστος, την Νέα "εκκλησία" του Οικουμενισμού, επί τω θεμελίω των Ψευδαποστόλων και Ψευδεπισκόπων της Νέας Εποχής, και διά του Αντιχρίστου Πάπα, εις αντίθεον ενότητα πάντας εκάλεσεν και επανακαλεί εις τον επαίσχυντον και κατάπτυστον Πεντηκονταετή "εορτασμόν" του θερμοτάτου και αθεοτάτου ενηγκαλισμού των δύο Παμμεγίστων Αιρεσιαρχών. 
Έχει και ο διάβολος τη δική του "Πεντηκοστή"...


Η "Μία εκκλησία", η Μία Κοινή Πίστη, η Διαθρησκειακή Ενότητα, η Μία Οικουμενιστική Θρησκεία, η Μία Γλώσσα, το Ένα, Κοινό Χρηματικό Νόμισμα, όλα υπηρετούν τη σύσταση της Παγκοσμίου Κυβερνήσεως και εξυπηρετούν την έλευση του ενός Παγκοσμίου Κυβερνήτη, του Ενός Ψευδομεσσία! 
Όσοι δεν δεχθούν το χάραγμα του Οικουμενισμού, θα διωχθούν φρικωδέστατα.

Από την αρχή της ιδρύσεώς του ακόμη, ίδε   http://www.oikoumene.org/en/about-us/wcc-history  το Π.Σ."ε" διακήρυξε ενότητα Πίστεως σε μία Νέα Τάξη (Πραγμάτων=Νέα Εποχή) και όχι προσχώρηση σε κάποιο συγκεκριμένο δόγμα. 

Πρώτο και κύριο, πρωταρχικό και διαχρονικό σύνθημα του Π.Σ."ε": "ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΣ ΕΣΤΙΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ!"

Η φράση: "ας αφήσουμε στην άκρη", στα Αγγλικά "Let's lay aside our differences", έχει την παντοτινή, οριστική έννοια, ας παρατήσουμε οριστικά, ας απαρνηθούμε και ας εξαλείψουμε "μιά και καλή" τις διαφορές μας.

Όταν ο κάθε Ιδρυτής προκαθορίζει, ξεκαθαρίζει, προαπαιτεί και διακηρύττει πως είμαστε υποχρεωμένοι, εκ των προτέρων, πριν καν πατήσουμε πόδι σε μία τέτοια Συνέλευση, να είμαστε διατεθειμένοι να παρατήσουμε, να θυσιάσουμε τα βασικότερα μα Αδιαπραγμάτευτα Δόγματά μας, τότε ΤΙ ΣΤΟ "ΚΑΛΟ" κάνουμε και επιμένουμε σε έναν όχι μόνο άκαρπο αλλά ευθύς εξ' αρχής Αντιχριστιανικό, αυτοκατάκριτο, ναυαγισμένο και καταδικασμένο διάλογο;


Ο Όσιος Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος είχε πεί: "Δεν έχουμε ΚΑΜΙΑ θέση εκεί. Πέφτουμε θύματα της διπλωματικής μεθόδου του αρχεκάκου όφεος 'δεύτε διαλεχθώμεν'. Κάποια πράγματα, ΔΕΝ συζητιώνται! Είναι σα να χυπήσει καποιο κακοποιό στοιχείο τη πόρτα της οικία σας μεσάνυχτα, και να ζητά, να απαιτεί να μοιραστεί το συζυγικό σας κρεβάτι, μα ΣΥΖΗΤΙΕΤΑΙ ΑΥΤΟ;;;"


Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ: O ...αρχιστρατηγος ...κατοπιν εορτης, μιλησε για την προδοσια του "πατριαρχη ΤΟΥΣ" !!!

Απὸ την «εὐφυῆ διπλωματία» του Πειραιώς στα Ευχολόγια του π. Θεοδώρου!



Πάπας καὶ Πατριάρχης ἔθεσαν

εἰς κίνδυνον τὰ Πανάγια Προσκυνήματα
συνεργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν
 
 
Γράφει Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης,
μότιμος Καθηγητής τς Θεολογικς Σχολς το Α.Π.Θ
 
 
 
ΜΕ λύπη, ργ κα γανάκτηση πληροφορήθηκε τ εσεβς πλήρωμα τς κκλησίας σα πρωτοφαν, πρωτότυπα, σεβ, αρετικ κα βλάσφημα λαβαν χώρα κατ τν συνάντηση πάπα κα πατριάρχου στ εροσόλυμα, τν κοιτίδα κα τ λίκνο το Χριστιανισμο, στος θεοβάδιστους κα γίους Τόπους, που ο δι τν αώνων φύλακες τς ρθοδόξου Πίστεως π τν ποχ τν γίων ποστόλων κα δι σειρς μεγάλων θεολογικν ναστημάτων, πως ο γιοι Σάββας γιασμένος κα ωάννης Δαμασκηνός, καταπολέμησαν τος αρετικος κα ς λύκους βαρες τος ξεδίωξαν μακρν τς ποίμνης το Χριστο, γι ν μ μεταδώσουν τν λύμη τς αρέσεως στος γιαίνοντες πιστος κα ν μ κατασπαράξουν πνευματικ τ πρόβατα.
 
Ο γιοταφτες δι τν αώνων ξιώνονται π τν Θε ν φυλάττουν τ Πανάγια Προσκυνήματα, μόνον κα μόνον γιατ μέχρι τώρα φύλατταν τν ρθόδοξη Πίστη μόλυντη κα μιγ π αρετικς προσμίξεις, σ μία διαρκ ντιπαράθεση μ τος ποικίλους αρετικος, Μονοφυσίτες (ρμενίους, Κόπτες, Αθίοπες) κα Παπικος.  
Ο τελευταοι π τν ποχ τν παίσχυντων σταυροφοριν πάτησαν ς κατακτητα πόδι στος γίους Τόπους, χωρς καμμία κκλησιολογικ βάση κα δικαιοδοσία, λλ μόνο ς σχυρο κοσμικο ρχοντες κα μφανίζονται π ττε ς συνιδιοκτται τν ερν Προσκυνημάτων, μ μόνιμη πιδίωξη, μέσ διπλωματικν κα πολιτικν πιέσεων, ν κδιώξουν τος ρθοδόξους, τν γιοταφιτικ δελφότητα, κα ν ναλάβουν ατο τν φύλαξη τν Παναγίων Προσκυνημάτων. Τ πέτυχαν γι μικρ χρονικ διάστημα, λλ τος κατσχυνε Θες κα τος ξεδίωξε, γι ν πιβεβαιώσει τι δν χει σημασία γι τν Θε τόπος, λλ τρόπος τς λατρείας κα τς προσκυνήσεως.
 

Διπλωματική ευφυΐα Πειραιώς



του Θεολογου κ. Νικολαου Πανταζη





Φρούδα και φαύλη, φαρισαϊκή εφευρηματικότητα, φευ, φαιδρώς πεφανέρωται και άξαφνα φιλοσοφεί για άφατη, φανφαρική "ευφυή διπλωματία."
Διγλωσσία σε όλο της το διπρόσωπο μεγαλείο. 
Αντανάκλαση ακραιφνής της ως άνω φράσεως αυτής άλλα και γενεσιουργός φάση, η αντίστροφη και διεστραμμένη φράση: "διπλωματική ευφυΐα" του ιδίου του ευφερέτου Πειραιώς.

Στο Λεξικό του Δημητράκου, η ευφυΐα σαφώς και ορθώς αποκτά και κατακτά έννοιες θετικές, υπερθετικές και υπέρσοφες.

Στο λεξικό του Πανταζή όμως, κατέχει ασφαλώς και διασφαλίζει βεβαίως, όχι την έννοια "της του όφεως φρονιμάδος" αλλά, φευ, υπερηφανείας εωσφορικής και δαιμόνων εξυπνάδος, πονηρίας έξαρση, πωρώσεως έπαρση και αφοδευτική αφροσύνη της φρικτούς αφιλοσόφου, οφικής Θεοσοφίας!

Μνείαν ποιούμαι της όντως σοφής ρήσεως του παναληθώς Πεφωτισμένου Φωτίου Κόντογλου: "Νυξ αφεγγής τοις (Οικουμενισταίς) απίστοις, Χριστέ, τοις δε (Αποτειχιζομένοις) πιστοίς φωτισμός."
Το δε ξημέρωμα της αφεγγούς νυκτός, θα βρει όλους τους της παναιρέσεως συμπορευτές, τους συμβιβαζομένους Σιγονταροοικουμενιστές, σε φιλενωτική κλίνη κοινωνίας διαμυστηριακής, σε μαξιλάρι οικουμενιστικής συμπροσευχής την οποία μαζοχιστικώς μαστιγεί οίστρος φιλοπαπικής ακολασίας.

Σκληρη απαντησι στους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ επισκοπους...




 

Η ηρωϊκη Ιερα Μονη Εσφιγμένου, απαντά στον μνημονευοντα χωρις κανενα ενδοιασμο Αρχιαιρεσιαρχη Βαρθολομαιο, "μητροπολίτη" Κομοτηνής.

 

Η παλαιά αδελφότητα της Μ.Εσφιγμένου απαντά στον μητροπολίτη Κομοτηνής





 

Σε απάντηση στα όσα υποστηρίζει ο μνημονευων αδιαμαρτυρητα τον Αρχιαιρεσιαρχη Βαρθολομαιο "μητροπολίτης"της Κομοτινης Παντελεήμονας, περί της μη εγκρίσεως του για την επικείμενη εκδήλωση την 1η Ιουνίου της Μονής Εσφιγμένου στην πόλη επικαλούμενος την διακοπή της κοινωνίας της με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η ηρωικη Μονη Εσφιγμενου  σε ανακοίνωση της κάνει λόγο για εκβιασμούς που στοχεύουν στην μη παρουσία Ορθοδόξων στην περιοχή της Θρακης.
Αναλυτικά το ανακοινωθέν της Μονής Εσφιγμένου:


Χαιρόμαστε που ανακαλύπτουμε ότι το μόνο πρόβλημα που έχετε στην Μητρόπολη σας και σας ενοχλεί είναι η παρουσία μας σε εκδήλωση την 1η Ιουνίου στην ΚΟΜΟΤΗΝΗ.
 
Απλά αναφορικά να σας ενημερώσουμε ότι σαν σωστός και Ορθόδοξος ποιμενάρχης θα έπρεπε να σας ενοχλεί πρώτα από όλα, η τελευταία πράξη προδοσίας της πίστης στους Αγίους Τόπους από τον Οικουμενικό, μιας και τον αναφέρετε με τόσο ενδιαφέρον.
Όχι να προσπαθείτε να ματαιώσετε με εκβιασμούς και αυτόφωρα την παρουσία Ορθοδόξων στην πόλη σας και μάλιστα για Εθνικορθόδοξη εκδήλωση. 

Ναι, κ. Παντελεήμων, εσείς μπορεί να προσυπογράψατε την παράδοση της Θράκης στην πατρίδα στην οποία πολίτης είναι ο τόσο αγαπητός σας και πνευματικός σας καθοδηγητής, ο πράττειν αιρετικώς Οικουμενικός. 

Αλλά εμάς μας θλίβουν οι τελευταίες εθνικές εξελίξεις στην περιοχή και είπαμε ναι, στην πρόσκληση που μας έγινε για σχετική εκδήλωση, και φυσικά ναι, θα ξαναπούμε και στο μέλλον για παρόμοιες εκδηλώσεις.


Συγνώμη, κ.κ. Παντελεήμονα αν εμείς θέλουμε η ενεργή παρουσία του Ελληνορθόδοξου έθνους να συμβαδίζει με τα φυσικά σύνορα της χώρας μας. 
Χωρίς να διώκονται τα εκεί αδέλφια μας με καμία επίσημη υποστήριξη από εσάς. 

Ξέρω η παρουσία μας ενοχλεί τα σχέδια σας, δείξατε άλλωστε τις διαθέσεις σας για την χαλαρή στάση σας στο εθνικά ευαίσθητο θέμα της Θράκης από πολύ νωρίς, από την πρώτη κιόλας ημέρα της ενθρόνισης σας.
 
Αλλά συγνώμη, δεν συμφωνούμε μαζί σας ούτε στην χαλαρή στάση σας απέναντι στις φιλοπαπικές διαθέσεις του Οικουμενικού, ούτε στην χαλαρή στάση σας απέναντι στις εξελίξεις στην Θράκη. 
Η παρουσία μας ζητήθηκε δεν επιβλήθηκε.
 
Όσον αφορά τα υπόλοιπα που γράφετε στο Δελτίο Τύπου, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι δικαίωμα σας να λέτε ότι σας επιβάλλουν αλλά μην πιστεύετε ότι μπορεί να πείσετε το ποίμνιο.
Ο λαός γνωρίζει την αλήθεια και την ιστορία των 17 αιώνων αδιάλλειπτης παρουσίας της αδελφότητας μας στην μονή. 
Δεν μπορείτε να σβήσετε την ιστορία με το Δελτίο Τύπου σας ούτε με εκβιασμούς να κάμψετε πίστη και εθνικό φρόνημα. 

Μόνος σας διαλέξατε να είστε απέναντι. 
Μακάρι να ήταν διαφορετικά, μπροστά σε ένα τόσο ευαίσθητο πρόβλημα που δυστυχώς αφήσατε να γιγαντωθεί.
 
Θεάρεστη η εκδήλωση σας για την άλωση της Κωνσταντινούπολης. 
Προτεραιότητα όμως έχει το παρον. 
Όχι να ξεπουλάμε το παρον για να το τιμάμε μετά ως παρελθόν.
 
Πρώτα κρίνετε τα του οίκου σας, καταλογίστε σωστά τις ευθύνες και μετά ως ποιμενάρχης σωστός κρίνετε εποικοδομητικά και τους άλλους. 
Διαφορετικά η κρίση είναι υποκριτική σαν ένας προδότης να κηρύττει περί προδοσίας. 

Τέλος θα ήθελα να σας θυμίσω ότι αν κάποιος δεν κάνει τίποτα για να αποφευχθεί ένα έγκλημα όταν ξέρει τον σχεδιασμό του και τους ένοχους, δεν είναι άμοιρος ευθυνών αλλά συνένοχος!


Εκ του Γραφείου Τύπου,
Ιεράς Μονή Εσφιγμένου - Άγιο Όρος


Η ανακοίνωση που προηγήγθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής

Όσο επεκτείνεται η αίρεση, τόσο ελαττώνονται οι αντιδράσεις!


 

πρὸ πενῆντα ἐτῶν συνάντηση Πάπα καὶ Ἀθηναγόρα, ἐπέσυρε τὴν ἀγανάκτηση, τὴν ἱερὰ ὀργὴ καὶ τελικῶς τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου Ἐπισκόπων καὶ Ἁγιορειτῶν. Ἡ ἐπανάληψη τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη ἀποφασίσθηκε, ἀφ’ ἑνὸς μέν, διότι ὁ διάδοχός του Δημήτριος ἔδωσε τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ παύσει τὴν κακόδοξη τακτικὴ τοῦ Ἀθηναγόρα, ἀφ’ ἑτέρου δέ, διότι χρησιμοποίησε ὁ Δημήτριος ἐκβιαστική-διωκτικὴ τακτικὴ κατὰ τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, καὶ δυστυχῶς ἐκεῖνοι ὑπεχώρησαν στὶς ἀπειλές!


Σήμερα ὅμως, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὑπερέβη κατὰ πολὺ τοὺς προκατόχους του. Οἱ ἐνέργειές του δὲν εἶναι ἀμφιλεγόμενες, ὥστε νὰ ἀπαιτεῖται ἑρμηνεία τῆς σημασίας τους, ἀλλὰ ἀποτελοῦν συνειδητὴ ἐφαρμογὴ ἀπὸ «ὀρθόδοξους» Ἐπισκόπους, τῶν ἀποφάσεων τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν, μὲ σκοπὸ τὴν ἀπορρόφηση τῆς Ὀρθοδοξίας!


Οἱ λόγοι καὶ οἱ ἐνέργειές του (θλιβερὴ συνέχεια τῶν Ἀθηναγόρειων ἐνεργειῶν) ἔχει πλέον Πανορθοδόξως καταδειχθεῖ, ὅτι ἀποτελοῦν αἵρεση καί, κυρίως, δὲν πραγματοποιοῦνται ὡς προσωπική του μόνο ἐπιλογὴ καὶ πρωτοβουλία, ἀλλὰ προωθοῦνται μὲ Συνοδικὴ καλύψη, ἀπὸ μὲν τὴν Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐπισήμως, ἀπὸ δὲ τὶς ὑπόλοιπες τοπικὲς Ἐκκλησίες σιωπηρῶς, ἀφοῦ ἀνέχονται τὴν προώθηση καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς Παναιρέσεως.

Ὁμιλώντας γιὰ Πανορθόδοξη καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δὲν ἐννοοῦμε, βέβαια, κάποια Σύνοδο Ἐπισκόπων Οἰκουμενιστῶν, ὡς ὁ Βαρθολομαῖος Ἀρχοντώνης, Ἰωάννης Ζηζιούλας, Ἀναστάσιος Γιαννουλάτος, Χρυσόστομος Σαββᾶτος, Ἰγνάτιος Γεωργακόπουλος κ.λπ., ἀλλὰ ἐννοοῦμε σύμπαντα τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο, τοὺς Ὀρθόδοξους Πατέρες καὶ Ἁγίους ποὺ κατὰ τὴν διαρρεύσασα ἑξηκονταετία γνωμάτευσαν ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀποτελεῖ αἵρεση, Παναίρεση καὶ αἵρεση τῶν ἐσχάτων χρόνων. Μάλιστα ἔχει λεχθεῖ ὅτι ἀποτελεῖ συνονθύλευμα  αἱρέσεων ἀρχαίων καὶ νέων, ὅτι ἔχει συγκεντρώσει ὑπὸ τὴν σκιά της αἱρέσεις, τὶς ὁποῖες ἀκόμα καταγράφουν, παρουσιάζουν καὶ ἐξηγοῦν τὴν προέλευσή τους σύγχρονοι θεολόγοι.


Καὶ τὸ ἐρώτημα εἶναι: Γιατί σήμερα οἱ Ποιμένες, τὴ στιγμὴ ποὺ μὲ προκλητικότατο τρόπο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ περὶ αὐτὸν Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ἐπαναλαμβάνουν εἰς αἴσχιστο βαθμὸ τὰ αἴσχη τοῦ Ἀθηναγόρα, κυρίως μὲ Συνοδικὴ κάλυψη καὶ ἀνοχή, καὶ νομιμοποιοῦν ἐπισήμως καὶ ὑπούλως τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, καὶ ἐμπεδώνουν τὴν κακοδοξία ὅτι οἱ αἱρετικοὶ Πάπες καὶ Πάστορες καὶ παπαδίνες ἔχουν ἱερωσύνη καὶ μυστήρια, γιατί δὲν ἐφαρμόζουν τουλάχιστον ὅ,τι ἐφαρμόστηκε στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 κατὰ τοῦ Ἀθηναγόρα; Τὴν μερικὴ ἔστω Διακοπὴ Μνημοσύνου;

Μεγάλη εὐθύνη (καὶ μεγάλη καταδίκη κατὰ τοὺς Πατέρες) περιμένει ἐκείνους τοὺς ἐπισκόπους, τοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς ποιμένες, ποὺ ἐπιτρέπουν στοὺς λυκοποιμένες νὰ κατασπαράσσουν τὰ πρόβατα τῆς «ποίμνης Κυρίου»!

Αλήθεια, τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ἀπομάκρυνση καὶ καταδίκη τῶν αἱρετικῶν, τὴν ἐπιστρέφουν ἀσεβέστατα στὸ Θεό;


Καλά, δὲν εἶδαν, δὲν κατε-νόησαν καὶ δὲν πῆραν μιὰ πρώτη πρόγευση —στὴν πρόσφατη συνάντηση στὰ Ἱεροσόλυμα Πάπα Πατριάρχη— ἀπὸ τὸ «τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω»!
Ι. Ν. Ἀναστάσεως: Συμπροσεύχονται μὲ αἱρετικοὺς στὸν ἴδιο Θεό! Ὄχι τον Τριαδικό, ἀλλὰ τὸν Πανθρησκειακό Θεό ἢ Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος!
 
Ι. Ν. Ἀναστάσεως: Πάπας, Πατρ. Βαρθολομαῖος καὶ Θεόφιλος, Περγάμου (Ἰω. Ζηζιούλας) καὶ οἱ λοιποί αἱρετικοί συμπροσεύχονται μὲ εὐλάβεια!
Ὁ ὀρθόδοξος κληρικὸς ἀναγινώσκει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ κατόπιν κατευθύνεται πρὸς τὸν Πάπα, ποὺ τὸ καταφιλεῖ καὶ τὸ μολύνει!

Ὁ παπικὸς κληρικὸς μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, τὸ προτείνει στὸν πατρ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος τὸ ἀσπάζεται πρὸς μολυσμόο του!

Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ (ΣΙΩΠΗΡΑ ή ΦΑΝΕΡΑ)



Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

ΠΡΟ της ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ της ΣΙΩΠΗΣ των ...ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ στην ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ απο την Χορεια των Αιρεσιαρχων της εποχης μας και την υπναλεα καταστασι των εναπομειναντων χριστιανων.....





ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΔΥΟ "ΑΚΡΑΙΕΣ 

ΚΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΕΣ" ΑΓΙΕΣ 

ΠΟΥ προκαλουν τους σημερινους 

  αξιοθρηνητους χριστιανουληδες 

και ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ

 

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ Κωνσταντινουπολίτισσα

Ημ. Εορτής: 29 Μαΐου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως: 730 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:


Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς πλουσίους καὶ εὐσεβεῖς. Σὲ ἡλικία ἑπτὰ ἐτῶν, ἀφοῦ ἔμεινε ὀρφανὴ ἀπὸ πατέρα, εἰσῆλθε σὲ μοναστήρι, ὅπου μετὰ ἀπὸ λίγο ἐκάρη μοναχή. Μετὰ τὸν θάνατο καὶ τῆς μητέρας της, ἀφοῦ ἐπούλησε καὶ διεμοίρασε στοὺς φτωχοὺς τὰ ὑπάρχοντά της, ἀπαλλάχτηκε ἔτσι ἀπὸ τὶς γήινες φροντίδες, ἐπιδόθηκε μὲ μεγαλύτερο ζῆλο, στὴν ἀπόκτηση τῆς τελειότητος καὶ τῶν μοναχικῶν ἀρετῶν, ἀσκούμενη στὴ μονὴ ποὺ βρισκόταν κοντὰ στὸ Σκοτεινὸ Φρέαρ καὶ ἐπονομαζόταν Ἀσπάρου στέρνη.

Ὅταν ἦλθε στὸ θρόνο ὁ Λέων ὁ Ἴσαυρος (717 – 741 μ.Χ.), ἐξαπολύθηκε ἄγριος διωγμὸς ἐναντίον τῶν εἰκονόφιλων καὶ τῶν ἱερῶν εἰκόνων, ὁ δὲ Πατριάρχης Γερμανός, στερεὸς προμαχώνας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκδιώχθηκε καὶ ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο Ἀναστάσιο. 
Κατὰ τὴν ἔναρξη τοῦ διωγμοῦ διέταξε τὴν καθαίρεση καὶ καταστροφὴ τῆς εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εὑρισκόταν ἀπὶ τῆς Χαλκῆς Πύλης.

Τότε ἡ Θεοδοσία, ἐπικεφαλῆς καλογραιῶν καὶ ἄλλων γυναικῶν, ὅρμησαν καὶ κατέρριψαν ἀπὸ τὴν κινητὴ σκάλα τὸ σπαθάριο ποὺ ἀνέβηκε, γιὰ νὰ καταστρέψει τὴν εἰκόνα, καὶ μὲ πέτρες καὶ ξύλα ἐπετέθησαν κατὰ τοῦ Πατριαρχείου. 

Μπροστὰ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση ὁ εικονομαχος Πατριάρχης Ἀναστάσιος ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὸ Πατριαρχείο. 


Ἡ στρατιωτικὴ δύναμη ποὺ ἐπενέβη, ἄλλες μὲν ἀπὸ τὶς γυναῖκες ἐφόνευσε, ἄλλες δέ, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴν Θεοδοσία, συνέλαβε. 
Καὶ ἀπὸ τὶς συλληφθεῖσες ἄλλες ἐλευθέρωσαν, ἄλλες ἐνέκλεισαν στὶς φυλακὲς ἢ ἐξαπέστειλαν στὴν ἐξορία. 
Τὴν δὲ Θεοδοσία, ἀφοῦ ἐκακοποίησαν, τὴν ὁδήγησαν στὴν τοποθεσία τοῦ Βοὸς καὶ τὴν κατέσφαξαν, ἀφοῦ διαπέρασαν τὸ λαιμό της διὰ κέρατος κριοῦ (730 μ.Χ.). 
Τὸ τίμιο λείψανό της περισυνελέγη καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ μονὴ Δεξιοκράτους, πολλὰ δὲ θαύματα ἐπιτελοῦσε στοὺς πιστούς, ποὺ προσέρχονταν μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια.





Ἡ Ὁσία Ὑπομονή η Μητερα των Ιωαννου και Κωνσταντινου Παλαιολογων.

Ημ. Εορτής: 29 Μαΐου
Ημ. Γέννησης:
Ημ. Κοιμήσεως: 1450 μ.Χ.
Ημ. Ανακομιδής Λειψάνων:
Πολιούχος:
Λοιπές πληροφορίες:
Εορταζόμενο όνομα:
Την 29η Μαϊου την ημέρα της άλωσης της Πόλης όρισε η Εκκλησία μας να τιμάται η μνήμη της οσίας Υπομονής.



Ἡ Ὁσία Ὑπομονὴ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν ἡ «Ἑλένη ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ πιστὴ Αὐγούστα…» καὶ αὐτοκρατόρισσα Ρωμαίων ἡ Παλαιολογίνα. Ἦταν ἡ σύζυγος τοῦ αὐτοκράτορος Μανουὴλ Β’ τοῦ Παλαιολόγου (1391 – 1425 μ.Χ.)



Ὅταν πέθανε ὁ σύζυγός της, ἡ Ἁγία ἔγινε μοναχὴ σὲ ἕνα μοναστήρι ἔξω ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ὑπομονή. Μετὰ εἴκοσι πέντε χρόνια μοναχικῆς ζωῆς κοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη τὸ 1450 μ.Χ., τρία χρόνια πρὶν τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως.Ὁ γνωστὸς λόγιος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης Γεώργιος Γεμιστός ἢ Πλήθων γράφει γι’ αὐτὴν ὅτι διέθετε «σύνεσιν καὶ τελείαν σοφρωσύνην» σὲ τέτοιο βαθμὸ τελειότητος ποὺ λίγες μοναχὲς τὴν ἔφθαναν.Καὶ πρὶν γίνει μοναχὴ ἀναφέρει ἕνας ἄλλος σύγχρονός της ἦταν τὸ καύχημα γιὰ τὸν ἄνδρα της καὶ τὰ παιδιά της, ἀλλὰ καὶ καύχημα γιὰ τὸν λαὸ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Πλήθων γράφει ἀκόμα ὅτι: «Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ βρεῖ κανεὶς ὅμοια μ’ αὐτὴν γυναίκα, ἀνάμεσα σὲ ἄλλες ποὺ ἔχουν τὰ ἴδια ἀξιώματα, οὔτε ἄλλη μὲ τόσα χαρίσματα καὶ τόσες ἐνάρετες πράξεις».


Η αγάπη της Οσίας για την Ορθοδοξία, που με τους αγώνες υπερασπιζόταν ο Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός, φαίνεται με τον τρόπο που η Αγία αντιμετώπισε τον θάνατο του υιού της, αυτοκράτορα Ιωάννη του 8ου του Παλαιολόγου.


Η μητέρα Οσία Υπομονή αρνήθηκε την τέλεση μνημοσύνου του, επειδή είχε προσχωρήσει στους Λατινόφρονες, σημειώνει ο συναξαριστής.


Ασκληπιάδης








Κάθε χρόνο, πολλοί ἀπό ἐµᾶς λέµε καί µιλοῦµε γιά τήν πτώση τῆς Πόλης καί ἀκόµα περισσότεροι συµµετέχουµε σέ ὁµιλίες καί ἄλλες ἐπετειακές ἐκδηλώσεις γιά τήν ἀποφράδα ἐκείνη ἡµέρα. Καί βεβαίως πολύ σωστά κάνουµε, διότι δέν εἶναι δυνατόν νά περάσει αὐτή ἡ θλιβερή ἐπέτειος χωρίς νά τήν θυµηθοῦµε καί χωρίς νά µιλήσουµε γιά ἐκεῖνα τά φοβερά γεγονότα.


Μποροῦµε, ὅµως,  νά φανταστοῦµε πῶς αἰσθάνονταν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι πού βρίσκονταν πίσω ἀπό τά τείχη τῆς Βασιλεύουσας ὅλες τίς ἡµέρες τῆς πολιορκίας; Μποροῦµε ἄραγε νά µποῦµε µέ τήν φαντασία µας σέ µία ἀπό τίς θέσεις τους καί νά νιώσουµε τόν τρόµο, τήν θλίψη καί τήν ἀγωνία, πού εἶχαν ριζώσει καί κατέτρωγαν τήν ψυχή τους ἐκεῖνο τό τροµερό βράδυ τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453;


Ἐάν ἤµασταν ἕνας ἐκ τῶν Ρωµιῶν στρατιωτῶν, θά βρισκόµασταν ἀνεβασµένοι σέ κάποιον πύργο τοῦ ἐξωτερικοῦ τείχους (ὅσους εἶχαν ἀποµείνει ὄρθιοι) καί ἀποκαµωµένοι ἀπό τήν κούραση τῶν µαχῶν, µέ µεγάλη ταραχή θά βλέπαµε ἀπέναντί µας τίς ἀµέτρητες φωτιές τῶν αἱµοχαρῶν ἐχθρῶν µας. Μέσα στήν παγωµένη σιωπή πού ἁπλωνόταν ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη στά τείχη, τό µόνο πού ἀκούγονταν ἦταν ὁ κυµατισµός τῶν σηµαιῶν µας, ἐκείνης µέ τόν δικέφαλο ἀετό καί ἐκείνης τῆς πορφυρῆς µέ τόν χρυσό σταυρό καί τά τέσσερα Βῆτα. Μόνον ὅταν φυσοῦσε πρός τό µέρος µας ὁ ἀέρας, ἔφταναν ἀπό ἀπέναντι ἔντονα στά αὐτιά µας οἱ λυσσώδεις ἰαχές τῶν βαρβάρων, οἱ ὁποῖες καί πρόδιδαν τούς κακούς κι αἱµοβόρους σκοπούς των. Ἔχοντας πλέον ἀπό τίς καθηµερινές µάχες, εἰκόνα τοῦ ποιοί εἶναι καί πῶς φέρονται, ξέρουµε πολύ καλά τί µᾶς περιµένει ἐάν µποῦν ὅλα αὐτά τά ἀνθρωπόµορφα τέρατα στήν Πόλη µας. Φρικτός κι ἀνελέητος θάνατος. Εὑρισκόµενοι λοιπόν, ἐκεῖ, πάνω στά τείχη, ἐκτός τοῦ ρίγους ἀπό τόν κρύο ἀέρα, θά µᾶς διαπερνοῦσε δυνατότερο ρῖγος ἀπό τήν σκέψη τοῦ τί περιµένει τήν ἑποµένη τῆς πτώσης, τήν ἀγαπηµένη µας σύζυγο καί τά µονάκριβα παιδιά µας. Καί βεβαίως µετά ἀπό τίς ἀπάνθρωπες κακοποιήσεις καί ἐξευτελισµούς, ὅσα παιδιά ἤ γυναῖκες θά ἀπέµεναν ζωντανές θά πωλοῦνταν σέ σκλαβοπάζαρα τῆς ἀνατολῆς*. Καί ἡ ἀκόµα πιό ἀπελπιστική σκέψη; Σέ τί χέρια ἔπεφτε ἡ ἱερή µας πόλη; ἡ ἀφιερωµένη στόν Θεό Πόλη;! Ὅλοι αὐτοί οἱ ἱεροί ναοί καί οἱ µονές µέ τίς Ἅγιες Εἰκόνες καί τά πανέµορφα ψηφιδωτά τί θά ἀπογίνονταν; Σ’ αὐτά τά χώµατα τῶν Ἁγίων πότε θά ξανακουγόταν ἡ Θεία Λειτουργία; Ὅλα χάνονταν!


Ἡ ἐλπίδα µᾶς εἶχε ἐγκαταλείψει τήν προηγούµενη ἡµέρα, ὅταν εἴδαµε (καί ἐµεῖς ἀλλά καί οἱ Τοῦρκοι κι αὐτό εἶναι ἱστορικῶς καταγεγραµµένο), ἐκεῖνο τό παράξενο Φῶς, νά φωτίζει τόν ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας καί ἀφοῦ ἀνέβηκε πρός τά ἐπάνω καί στάθηκε γιά λίγο στόν τροῦλο, ὑψώθηκε στόν οὐρανό καί χάθηκε, ἀφήνοντας τήν Βασιλεύουσα µέσα σέ µιά παράξενη καί µουντή καταχνιά. Μιά καταχνιά, ἡ ὁποία ἀπό ἐκείνη τήν ὥρα εἶχε ριζώσει βαθιά µέσα µας καί ὅλοι εἴχαµε καταλάβει πώς ἡ ἀγαπηµένη µας Πόλη πλέον θά ἔπεφτε. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ἀκούγαµε καί τούς Τούρκους νά φωνάζουν «Αὔριο θά µποῦµε. Ὁ Θεός τῶν Ρωµιῶν τούς ἐγκατέλειψε»…


Πολλές οἱ ἁµαρτίες µας καί οἱ ἀπερισκεψίες µας σέ ὅλα τά πρό τῆς πτώσεως, χρόνια! Καί τώρα ἐρχόταν ἡ ὥρα νά δοῦµε, νά συνέλθουµε καί νά καταλάβουµε πόση ἀξία ἔχουν ἡ πίστη µας καί οἱ παραδόσεις µας, πού τόσες φορές εἴχαµε στηριχτεῖ ἐπάνω τους καί εἴχαµε θαυµατουργικῶς βγεῖ νικητές καί πού τόσο εὔκολα τώρα ἀπελπιστήκαµε καί τά προδώσαµε στηριζόµενοι µέ βλάσφηµα συλλείτουργα καί ταπεινωτικές ὑποκλίσεις, στούς ἐχθρούς τῆς πίστης καί τῆς Ἑλληνορθόδοξης αὐτοκρατορίας µας, τούς δυτικοπαπικούς. Εἴχαµε, βλέπετε, ξεχάσει τήν προδοτική, βάρβαρη καί πάνω ἀπ’ ὅλα ἀντίχριστη λεηλασία καί κυρίευση τῆς Πόλης µας ἀπό τους … “φίλους” µας δυτικούς το 1204.


Τώρα, τό µόνο πού θά µᾶς στήριζε καί θά µᾶς κρατοῦσε στά πόδια µας, ἐµᾶς καί ὅσους εἶχαν ἀποµείνει γνήσιοι ρωµνιοί, θά ἦταν ἡ πίστη µας στόν Χριστό, ὁ προδοµένος καί µετανοηµένος Βασιλιάς µας πού πολεµοῦσε σά λιοντάρι καί ἡ ἀγωνιώδης θέληση νά ὑπερασπισθοῦµε τήν Πόλη µας καί τίς οἰκογένειές µας. Ἀπό τά χείλη µας µόνο προσευχή καί ἱκεσίες πρός τήν Παναγία µας θά ἀκούγονταν, τίποτε ἄλλο.


Ἐάν πάλι ἤµασταν ἕνας ἐκ τῶν πολιτῶν, τά πόδια µας θά ἔτρεµαν ἀπό τήν πολυήµερη κούραση καί τήν ἐξάντληση. Ὅλη µέρα στά τείχη, πίσω ἀπό τούς στρατιῶτες, πού πολεµοῦσαν µέ νύχια καί µέ δόντια, βοηθῶντας τους καί φροντίζοντας τούς τραυµατίες, ἐνῷ τά βράδια, µέ ὅση δύναµη µᾶς εἶχε ἀποµείνει ἀπό τήν βαριά κούραση τῆς ἡµέρας, θά σέρναµε καί θά κουβαλούσαµε κορµούς ἤ ἀγκωνάρια ἀπό τά γκρεµισµένα τείχη, γιά νά κλείσουµε τίς µεγάλες τρῦπες πού εἶχαν ἀνοίξει τά τεράστια κανόνια πού εἶχε κατασκευάσει ὁ (µέχρι χθές) συµπολίτης µας, ὁ Οὑρβανός. Εἰδικά ἡ µεγάλη µποµπάρδα, τό φοβερό ἐκεῖνο κανόνι πού εἶχε φτιάξει γιά λογαριασµό τοῦ Μωάµεθ, καί πού εἶχε στηθεῖ ἀπέναντι ἀπό τήν Πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωµανοῦ, ἔσειε σέ κάθε ἐκπυρσοκρότηση συθέµελα τήν γῆ κάτω ἀπό τά πόδια µας, σπέρνοντας σέ κάθε βροντή τόν τρόµο στίς καρδιές µας. Εἰδικά στά µικρά παιδιά, πού στήν κυριολεξία τά τρέλαινε κι ἔκλαιγαν συνεχῶς τροµαγµένα.


Σέ κάθε ἐπίθεση τῶν Τούρκων, νιώθαµε τήν καρδιά µας νά κοντεύει νά σπάσει ἀπό τήν ἀγωνία, σκεπτόµενοι πώς εἴµαστε µόνο 12.000 διασκορπισµένοι στά τείχη, ἐνῷ οἱ ἐχθροί εἶναι 250.000 βαριά ὁπλισµένοι. Θά κρατήσουµε; Θά µπορέσουν τά παλικάρια µας καί αὐτή τήν φορά νά ἀπωθήσουν τά αἱµοδιψῆ τέρατα; Ἐνῷ σέ κάθε βροντή τοῦ µεγάλου κανονιοῦ, σάν κεραυνός ἔπεφτε 6στήν µαυρισµένη ψυχή µας ἡ τροµερή σκέψη: «Πάει, ἔπεσε τό τεῖχος. Γκρεµίστηκε ἡ Πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωµανοῦ, µπαίνουν …».


Καί ὅλα αὐτά, µέχρι τό ξηµέρωµα τῆς Μαύρης Τρίτης τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453. Ὅλο το βράδυ πέρασε µέ σφιγµένες τίς καρδιές µας ἀπό τήν ἀγωνία. Ξάγρυπνοι ὅλοι, νά κοιτᾶµε πάνω ἀπό τά τείχη στό σκοτάδι καί νά µετροῦµε τίς τελευταῖες µας ὧρες ἀνταλλάσοντας λίγα τελευταῖα λόγια µέ τά ἀγαπηµένα µας πρόσωπα. Ὁ Βασιλιάς µας ἐκεῖ, στή θέση του, ἀκούνητος νά κοιτάζει τό ἄπειρο καί νά εἶναι ἕτοιµος γιά τό τελευταῖο του ξηµέρωµα. Τί σκεφτόταν; Πῶς ἑτοιµαζόταν γιά τό τέλος; Τί ἔλεγε καί τί ζητοῦσε ἀπ’ τόν Θεό; Μόνον Ἐκεῖνος ξέρει!


Προτοῦ χαράξει ἡ µέρα, µέ τό πρῶτο ἀµυδρό φῶς τῆς ἀνατολῆς θά ξεχύνονταν, µέσα σέ κραυγές ἀλαλαγµοῦ, ὅλες οἱ δυνάµεις τοῦ κακοῦ καί θά ἔπεφταν µέ τροµερή ὁρµή στά τείχη µας καί προπαντός στήν µαρτυρική καί βαριά πληγωµένη, ἀπ’ τά χτυπήµατα τοῦ κανονιοῦ, Πύλη τοῦ Ἁγίου Ρωµανοῦ. «Δέν βρίσκεται ἕνας χριστιανός νά µοῦ πάρει τό κεφάλι;» ἦταν οἱ τελευταῖες λέξεις πού θά ψέλλιζαν γιά λίγο τα χείλη τοῦ τελευταίου Αὐτοκράτορα, ἐνῷ σέ λίγο θά ἀκούγαµε ἐκεῖνο τό φοβερό «Οὐαί ἡµῖν! Ἡ Πόλις ἑάλω».


 Τό τέλος ᾖρθε. Ὁ Βασιλιάς µας εἶχε πέσει καί οἱ ἐχθροί εἶχαν µπεῖ. Γιά βάλτε τώρα µέ τό νοῦ σας. Ποῦ νά τρέξεις; Ποιόν νά προστατέψεις; Ποῦ νά γυρίσεις νά δεῖς καί ἀπό ποιόν νά ζητήσεις βοήθεια; Ἀπό ὅπου περνοῦσαν οἱ λυσσασµένοι ἐκεῖνοι δαίµονες, ἁπλώνονταν ὁ πόνος καί ὁ θάνατος. Ἡ κακοποίηση καί ὁ ἐξευτελισµός. Ἡ λεηλασία καί ἡ καταστροφή. Στούς δρόµους ἔρεε ἄφθονο τό αἷµα ἀνάµεσα στούς σωρούς µέ τά ἄψυχα κορµιά καί ἀπό παντοῦ ἄκουγες µόνον οὐρλιαχτά καί σπαραχτικές φωνές. 


Γιά ἐµᾶς τό πιό πιθανό εἶναι νά πέφταµε µαχόµενοι στά τείχη ἤ τρέχοντας µέ κάθε δύναµη πού θά µᾶς εἶχε ἀποµείνει πρός τούς δικούς µας, νά µᾶς σκότωναν στό δρόµο. Τό σίγουρο εἶναι πώς δέν θά φτάναµε ποτέ στό σπίτι µας γιά νά δοῦµε τί ἀπέγιναν τά ἀγαπηµένα µας πρόσωπα. Καί βεβαίως οὔτε ἐκεῖνοι θά µάθαιναν ποτέ γιά ἐµᾶς. Ἐκεῖνοι θά βίωναν ἀβοήθητοι κι ὁλοµόναχοι τήν ἀπελπισία, τόν τρόµο καί τήν φρίκη τῶν βασανιστηρίων καί τοῦ θανάτου! Βρέφη, παιδιά, γυναῖκες, κοπέλες, γέροντες… Μόνο µέ τό κλείσιµο τῶν µατιῶν, θά ἐρχόταν ἡ λύτρωση … !


Ὅλα αὐτά εἶναι λίγες µόνον ἁπλές σκέψεις, γραµµένες ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς καί µέσα στήν ἄνεση καί εἰρηνική θαλπωρή τοῦ δωµατίου µου, οἱ ὁποῖες σκέψεις δέν ἀγγίζουν κἄν τήν τραγικότητα τῆς τότε πραγµατικότητας. Ἴσως ἐάν βρισκόµασταν ἐκεῖ γιά πέντε µόνο λεπτά, νά εἴχαµε, ἀπό τόν τρόµο µας, πεθάνει. Βεβαίως τό τί θά κάναµε, ἄς εὐχηθοῦµε νά µήν µᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός νά τό µάθουµε ποτέ. Ἄν καί ζῶντας τήν σηµερινή κατάσταση µᾶλλον εἶναι ἀναπόφευκτο, ἀφοῦ ἡ ἀπαξίωση τῆς πίστης, τῆς ἱστορίας καί τῆς παράδοσής µας εἶναι ἡ ἴδια καί χειρότερη ἀπό αὐτή, τῆς πρό πτώσεως τῆς Πόλης, τήν Μαύρη Τρίτη τῆς 29ης Μαΐου τοῦ 1453. Ὁ µακαριστός Αὐγουστίνος Καντιώτης, ἀναφερόµενος στά πρό τῆς ἁλώσεως, λέει πώς «παρά τήν ἐξωτερική λαµπρότητα, ἐσωτερικό σκοτάδι σκέπαζε τήν Πόλη. Πλεονεξία, πονηριά, φιλαργυρία, θεοµπαιξία, ἠθική κατάπτωση … χωρίς αὐτά ἀπόρθητο φρούριο θά ἦταν ἡ πατρίδα µας! Ἀλλά ὑπερίσχυσε ἡ ἀνοµία».
Πᾶσα ὁµοιότης µέ τό σήµερα … τυχαία …!
Ὁ Θεός µαζί µας.

                                                 ναστάσιος Μυρίλλας
        «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Τεχος 141
        Μάϊος 2014

*Μετά τήν πτώση τῆς Πόλης, ὁ Μωάµεθ Β΄ ἔστειλε ἀπό 400 παιδιά δῶρο στούς τέσσερεις χαλίφηδες τῆς ἀνατολῆς, πρός ἱκανοποίηση τῶν ἀνωµάλων καί βρωµερῶν ἐπιθυµιῶν τους.


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1453,
ΕΛΛΑΔΑ 2014



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης





Η Κωνσταντινούπολη έπεσε το 1453 από διπλή προδοσία. Από την μια την πολέμησαν οι Έλληνες εξωμότες που είχαν προσχωρήσει στο Ισλάμ και στελέχωσαν τον στρατό του Μωάμεθ του Πορθητή και από την άλλη είχαμε την προδοσία της δυτικόφιλης παράταξης που υπέσκαπτε το μέλλον της αυτοκρατορίας καθώς ήθελε να την παραδώσει στην εξουσία του Πάπα. Προηγουμένως οι παπικοί είχαν καταφέρει το πρώτο μεγάλο χτύπημα για την κατάλυση της ανατολικής αυτοκρατορίας με τις Σταυροφορίες και την άγρια λεηλασία της Κωνσταντινούπολης όταν την κατέλαβαν το 1204.

Σήμερα βρισκόμαστε σε μια παρόμοια με άλλα βέβαια δεδομένα κατάσταση. Ένα προδοτικό πολιτικό κατεστημένο έχει παραδώσει την χώρα στην κυριαρχία της Δύσης και έχει καταρρακώσει τον ελληνικό λαό στέλνοντας χιλιάδες στην αυτοκτονία, διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό και καταστρέφοντας την εθνική οικονομία. Από την άλλη ο εξ’ ανατολών κίνδυνος συνεχώς μεγαλώνει και η τουρκική προκλητικότητα αναβαθμίζεται συνεχώς στον αέρα, στην θάλασσα, αλλά και στην στεριά, καθώς ολόκληρες περιοχές της ελληνικής επικράτειας, όπως η δυτική Θράκη αλλά και τα Δωδεκάνησα και ιδίως το Καστελόριζο, βρίσκονται πλέον υπό καθαρή αμφισβήτηση της ελληνικής τους κυριαρχίας.

Είναι χαρακτηριστικό πως η πολιτική ηγεσία έχει ουσιαστικά συμπλεύσει με την θρησκευτική ηγεσία για να διαλύσουν και να λεηλατήσουν ότι έχει απομείνει όρθιο από τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Τα τελευταία κατορθώματα της εκκλησιαστικής ηγεσίας είναι πλέον μια φανερή θρησκευτική αποστασία, παραβίαση όλων των κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων με αποκορύφωμα την τελευταία σκανδαλώδη συμπροσευχή του Πατριάρχη με τον αιρετικό νεοταξικό Πάπα της Ρώμης, που εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα μασονικά συμφέροντα μιας ληστρικής και διεστραμμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου