Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

«Οἱ µὴ τῆς Ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί· καὶ τοσοῦτο µᾶλλον, ὅσον ἄν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύ-δοιντο, ποιµένας καὶ ἀρχιποιµένας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούµενοι·» ( Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαµᾶς ).



Η «ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ» 

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ!


Το Θεολόγου Δημητρίου . Κάτσουρα





Τήν Α΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δηλαδή ἡ μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ἐκκλησία τήν ὁποία ὁμολογοῦμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἑορτάζει τό θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τῶν αἱρέσεων. Ἑορτάζει τήν κατίσχυσι τῆς ἀληθείας, ἔναντι τοῦ ψεύδους.
  Ἡ ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἀπαύγασμα τῆς θείας ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων και ἡ αἵρεση εἶναι ἀποκύημα τῆς φαντασίας καί τοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ τῶν ἀνθρώπων ἄνευ θείας ἐμπειρίας.

Εἶναι σημαντικό τό ὅτι ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως ἀλήθεια δέχεται δύο ἐκδοχές γιά τήν ἔννοια αὐτῆς τῆς λέξεως. Κατά τή μία ἐξ αὐτῶν, ἡ λέξη ἀλήθεια προέρχεται ἀπό τό «α» τό στερητικό καί τή λέξη λήθη πού σημαίνει λησμονιά. Ἄρα ἀλήθεια εἶναι ὅτι δέν λησμονεῖται. Κατά τήν ἄλλη ἐκδοχή προέρχεται, ἐπίσης, ἀπό τό «α» τό στερητικό καί ἀπό τό ρῆμα λανθάνω, πού σημαίνει ξεφεύγω ἀπό τήν προσοχή. Ἄρα ἀλήθεια εἶναι αὐτό πού δέν παραβλέπεται καί δέν περνᾶ ἀπαρατήρητο.
Κατά τή Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ μητέρα μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾶ τή μνήμη τοῦ μεγάλου Θεολόγου Πατρός καί Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Εἶναι χαρακτηριστικό  ὅτι στό Συνοδικό τῆς Ὀρθοδοξίας πού πρέπει νά διαβάζεται στούς ὀρθοδόξους Ναούς κατά τή Θ. Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας καί τό ὁποῖο ἀναφέρεται στή καταδίκη τῆς εἰκονομαχίας καί τῶν ὑποστηρικτῶν της, ἀλλά καί στή τιμή τῶν ὑπερμάχων τῆς Ὀρθοδοξίας εἰκονοφίλων, συμπεριλαμβάνεται καί ἡ καταδίκη τῶν ἀρκετά μεταγε-νεστέρων αἱρετικῶν ἀντιπάλων τοῦ Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ μετά τῶν αἱρέσεών των καί ἡ τιμή στόν μέγα αὐτόν πρόμαχο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τή διδασκαλία του.

 Ἔτσι, τρόπον τινά, ἡ Β΄ Κυριακή τῶν Νηστειῶν συνιστᾶ προέκταση τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας μέ τή καθιέρωση τιμῆς στή μνήμη ἑνός συγκεκριμένου Ἱεράρχου, ὁ ὁποῖος ὅμως ἦλθε νά διαδραματίσει, ὡς γνήσιος συνεχιστής τῶν πρό αὐτοῦ Ἁγίων Πατέρων, ἕνα σημαίνοντα ρόλο στή διαφύλαξη τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας.

Αναγκαία ή υποχρεωτική η απομάκρυνση από αιρετικούς; ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΝΤΟΛΩΝ ΛΟΓΩ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥΣ;





Ἀπὸ σχόλιο στὴν ἀνάρτησή μας: «Ὄχι ἀντίδραση δικῆς μας ἐμπνεύσεως στὴν αἵρεση, ἀλλὰ ἐφαρμογὴ τῆς στάσεως ποὺ μᾶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι».

Τὸ Σχόλιο: Να σταματήσει, επιτέλους, αυτό το θέατρο! ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ! Όσο αποτειχισμένος είμαι εγώ, άλλο τόσο είστε κι εσείς! Η "αποτειχισή" σας είναι "μαϊμού". Μέχρι να αποτειχιστείτε στ' αλήθεια κλείστε, επιτέλους, το στόμα σας και σταματήστε να ασχολείστε με τους άλλους. Είναι πιό έντιμο».

Βασίλης Κερμενιώτης



ΑΠΑΝΤΗΣΗ:



Κύριε, Κερμενιώτη

Χαῖρε ἐν Κυρίῳ

Μὲ ὅσα γράφεις, φαίνεται ὅτι ἀποδέχεσαι τὴν Ἀποτείχιση ὡς ὁδὸ πορείας σὲ καιρὸ αἱρέσεως. Μόνο (κατὰ τὴν γνώμη σου) ἡ ἀποτείχισή μας εἶναι «μαϊμοῦ»!

Μέχρι τώρα μᾶς πολεμούσατε, ἐπειδὴ παρουσιάζαμε τὴν Πατερικὴ διδασκαλία, ἡ ὁποία μιλᾶ γιὰ ὑποχρεωτικὴ Ἀποτείχιση, κι ὄχι προαιρετική, ὅπως ἰσχυρίσθηκαν κάποιοι, ἀπὸ ἕνα σημεῖο καὶ ὕστερα. Διότι (scripta manent, τὰ γραπτὰ μένουν), δεν θυμᾶμαι ἡ ὁμάδα τῆς «Συνάξεως τῶν κληρικῶν καὶ μοναχῶν» (καὶ εἰδικὰ ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, ὁ ὁποῖος ἐπαναλάμβανε ἀπὸ τὸ 2001 τὸ τροπάριο περὶ Ἀποτειχίσεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστάς, καὶ τοὺς κοινωνοῦντας μὲ αὐτούς, διότι αὐτὴ ἡ «κοινωνία» μᾶς μολύνει), δὲν θυμᾶμαι νὰ εἶπε κάπου ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση εἶναι «προαιρετική»! Προαιρετικὴ ἄρχισε νὰ γίνεται, ὅταν γιὰ κάποιους λόγους ἔγινε συνείδηση ὅτι δυσκολεύονταν πολλοὶ πνευματικοὶ νὰ τὴν ἀκολουθήσουν, ὁπότε πῶς νὰ προτρέψουν πρὸς τοῦτο καὶ τὸ λαό; Ἄρα, λοιπόν, τὸ ἐπιχείρημα περὶ προαιρετικῆς ἀποτειχίσεως (ὅταν ὑπάρχει διαπιστωμένη καὶ κραυγαλέα αἵρεση) ἦρθε μετά!

Δὲν μᾶς εἴπατε ὅμως, ἄν –πέρα ἀπὸ τὸ δίλημμα, ὑποχρεωτικὴ ἢ προαιρετική–, ἂν θεωρεῖτε ΑΝΑΓΚΑΙΑ τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου γιὰ νὰ φύγει ἡ αἵρεση καὶ γιὰ νὰ ἐφαρμόσουμε τὴν σωτήρια Ἐντολὴ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης περὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς («Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν...»). Καὶ δὲν ἀσχοληθήκατε μὲ αὐτὸ τὸ οὐσιαστικὸ σημεῖο, γιατί ἂν ἀποδεχθεῖτε ὡς ἀναγκαία τὴν ἀποτείχιση, ξέρατε ὅτι θὰ δεχθεῖτε τὸ ἐρώτημα: Ἀφοῦ εἶναι ἀναγκαία, γιατί οὔτε ἐσεῖς τὴν πραγματοποιεῖτε, οὔτε τοὺς ἄλλους ποὺ ἀποφάσισαν νὰ τὴν πραγματοποιήσουν (ἔστω σὲ ἐπίπεδο «μαϊμοῦ») τοὺς ἀφήνετε ἥσυχους; Οὔτε ἐσεῖς «εἰσέρχεσθε (στὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἀποτειχίσεως), οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν».

(Τί εἶναι ἐκεῖνο, ἀλήθεια, ποὺ σᾶς δυσκολεύει καὶ σᾶς κάνει νὰ ἀσχολεῖστε μὲ ἐλάχιστους ἀδελφούς σας, ἐσεῖς οἱ πολλοί, ποὺ εἶστε κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη μεγάλων ὀνομάτων καὶ λόγιων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν; Γιατί μπαίνετε ἐπίμονα καὶ σχολιάζετε, σὲ ἕνα μικρὸ ἱστολόγιο;).

Κι ἂν ρωτήσετε, γιατί ἐμεῖς ἀσχολούμαστε μὲ ἐσᾶς, σᾶς ἀπαντοῦμε ὅτι τὸ κάνουμε γιατί ἀλλοιώνετε τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων, τὴν ὁμόφωνη στάση τους κατὰ τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση, ἡ ἀποτείχιση ἀπὸ αὐτούς, ἡ διακοπὴ Μνημοσύνου; 
Αὐτὴν τὴν θέση τὴν κατοχύρωσε θαυμάσια ὁ π. Εὐθύμιος στὰ βιβλία του. Τόσο κατοχυρωμένα μάλιστα, ὥστε ὅταν προσπάθησε νὰ τὴν ἀντικρούσει ἡ «προσφιλής» σας Ἱ. Μ. Πειραιῶς, ἔγινε ρεζίλι, τόσο, ὥστε νὰ μὴν ἀνταπαντήσει στὴν καταλυτικὴ κριτικὴ τοῦ π. Εὐθυμίου καὶ νὰ ἀναβάλλει τὴν Ἡμερίδα περὶ Ἀποτειχίσεως, ποὺ ἡ ἴδια προανήγγειλε! Ξέρω, ἐσεῖς τὴν ἀπάντηση τοῦ π. Εὐθύμιου τὴν βρίσκετε «λίγη»! Παρότι στηρίζετε σὲ μελέτη δεκαετιῶν στοὺς Ἁγίους Πατέρες (στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ στὸν κόσμο) καὶ ἀκόμα σὲ μελέτη πλέον τῶν εἴκοσι χρόνων ἐπὶ τῶν ἔργων, ἰδίως, τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Τόσο «λίγη» εἶναι ὅμως, ὥστε κανεὶς ἀπὸ τὴν «Σύναξη» δὲν θέλησε νὰ τὴν ἀντικρούσει. Θὰ πεῖτε ὅτι δὲν ἄξιζε. Ναί: «Ἀπορία ψάλτου, βήξ»!

Πέρα ἀπὸ τὰ βιβλία, ὅμως, τοῦ π. Εὐθυμίου, καὶ πρὶν συνδεθῶ μὲ αὐτόν, δημοσιεύτηκε τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ Στάση στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους», τὸ ὁποῖο μὲ ἑκατοντάδες χωρία μιλᾶ γιὰ τὸ ἴδιο πρᾶγμα. Τὴν ἀπομάκρυνση (ἀποτείχιση) ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, κατὰ τὴν ἐπιταγὴ τοῦ ἀπ. Παύλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον ...παραιτοῦ». Τότε τὸ διαβάσατε καὶ εἴχατε πεῖ: «αὐτὸ τὸ βιβλίο πρέπει νὰ τὸ μοιράσουμε στοὺς φοιτητὲς τῶν δύο θεολογικῶν σχολῶν»! Τώρα, τὶς Πατερικὲς θέσεις ποὺ παρουσιάζει τὸ βιβλίο αὐτὸ (ἀποσυνδέοντας τὸ ἀπὸ τὸν συγγραφέα του, ὁ ὁποῖος κατ’ ἐσᾶς παρεξέκλινε) τὶς ἀποδέχεσθε ἀκόμα;

Πρόσεξε, ὅμως, μιὰ σκέψη, ποὺ ἴσως βοηθήσει νὰ καταλάβετε τὴν πλάνη σας, ἀφοῦ νομίζω ὅτι ἐκεῖ σκοντάφτετε. Ἄλλο τὸ ξεκαθάρισμα, ποιά εἶναι ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας σὲ καιρὸ αἱρέσεως (ποὺ ἀναμφισβήτητα εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς) καὶ ἄλλο ἡ δυνατότητα, ἡ ἀντοχή, τὸ κουράγιο, ἡ ἑτοιμότητα κάθε πιστοῦ νὰ τὴν ἐφαρμόσει.

Πράγματι, δὲν εἶναι ἕτοιμος ὁ κάθε πιστὸς νὰ ἐφαρμόσει κάποια πράγματα· εἴτε λόγω ὀλιγοπιστίας, εἴτε ἄγνοιας, εἴτε κακῆς πληροφόρησης, εἴτε οἰκογενειακῶν ὑποχρεώσεων, εἴτε καθοδηγήσεως ἀπὸ πνευματικοὺς ποὺ ἔχουν παραπλανηθεῖ ἀπὸ τὰ ἐπὶ δεκαετίες κηρύγματα τῶν Οἰκουμενιστῶν περὶ Ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ ὑπακοῆς στὸν Ἐπίσκοπο (τὸν Οἰκουμενίζοντα ἐν προκειμένῳ) κ.ἄ.

Ἄλλο ὅμως ἡ ἀδυναμία μου νὰ ἐφαρμόσω κάτι, καὶ ἄλλο ἡ κακόδοξη προσπάθεια, ἐπειδὴ δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐφαρμόσω, νὰ τὸ βγάζω λάθος! Γιατί ἔτσι βγάζω λάθος τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ποὺ διὰ πολλῶν μίλησαν γιὰ ἀπομάκρυνση ἄμεση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Καὶ γιὰ νὰ σᾶς λύσω μιὰ ἀπορία σας: γι’ αὐτὸ οἱ Πατέρες τῆς «Συνάξεως» δὲν ἀσχολοῦνται μαζί μας· γιατὶ μᾶς ἔδωσαν τὴν «εὐλογία» τους, ὅταν προσωπικὰ τοὺς ἀποκάλυψα στὴν «Σύναξη» τῆς Γατζέας τὴν ἀπόφασή μας νὰ ἀποτειχιστοῦμε. Γιατὶ μᾶς εἶπαν ὅτι κι αὐτοὶ βρίσκονται στὸν ἴδιο δρόμο. Θέμα χρόνου ἦταν καὶ ἡ δική τους ἀποτείχιση. Ἐπειδή, ὅμως, στὴ συνέχεια, δὲν θέλησαν γιὰ τοὺς λόγους τους νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο, ποὺ ἕως τότε δίδασκαν ὡς τὸν ἀναγκαῖο καὶ ἐπιβεβλημένο μπροστὰ στὶς ραγδαία ἐπέκταση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπέτρεψαν σὲ κάποιους «φίλους τους» νὰ διαβάλλουν τὴν προσπάθειά μας, καὶ ἀνέχτηκαν νὰ μοιρασθεῖ στὴ «Σύναξή» τους ἡ κακόδοξη καὶ κατάπτυστη μελέτη τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς διὰ τῆς ὁποίας (οὔτε λίγο, οὔτε πολύ) μᾶς κατασυκοφαντοῦσε.

Εὔχομαι ὁ ἑορταζόμενος αὔριο –καὶ ἀποτειχισθείς– ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, νὰ μᾶς φωτίζει ὅλους νὰ ἀποδεχόμαστε καὶ νὰ βαδίζουμε τὴν ὁδὸ τῶν Ἁγίων. Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀκούσουμε κάθε καλοπροαίρετη κριτική σου.

Σημάτης Παναγιώτης







Δεν είναι σωστό ότι αποτειχίστηκε ο Αγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Ο τότε Πατριάρχης τον φυλάκισε και του επέβαλε το επιτίμιο της ακοινωνησίας, επειδή διαφωνούσαν στο θέμα του Ακτίστου Φωτός.
Πρέπει να γνωρίζουμε επίσης, ότι στο διάστημα της αιχμαλωσίας του από τους Τούρκους, ο Αγιος Γρηγόριος δεν δίστασε να έρθη σε ΔΙΑΛΟΓΟ με Μουσουλμάνους κληρικούς !
Να διδασκώμαστε από το παράδειγμα των Αγίων !


Κάνεις μεγάλο λάθος Ανώνυμε 10:58. 



  1. Το ότι διέκοψε το Μνημόσυνο του Καλέκα, το λέγει ο ίδιος ο Καλέκας. 
    Αλλά θέλετε να αποκηρύξετε και να διαβάλετε την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ πάση θυσία. 
    Σας καίει.
    Διάβασε λοιπόν τι αποφάσισε η Σύνοδος του Καλέκα, τι λέει ο Καλέκας, (ο Βαρθολομαίος εκείνης της εποχής με τα πρωτοπαλίκαρα του Ζηζιούλα κ.λπ., με τους οποίους οι "αγωνιστές" αντιΟικουμενιστές
    (Αποτειχισι: ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ Βενιαμιν),συλλειτουργούν!). 

    Γράφει: «Τον Παλαμάν και τους ομόφρονας αυτού ...τολμήσαντας ακανονίστως και ακρίτως αποκόψαι το μνημόσυνόν μου, τω από της ζωαρχικής και Αγίας Τριάδος δεσμώ καθυποβάλλομεν, καί τω αναθέματι παραπέμπομεν. 
    Ιωάννης ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας Ρώμης καί οικουμενικός Πατριάρχης» (P.G. 150, 863D).
     
    Όσο για το ΔΙΑΛΟΓΟ με τους Μουσουλμάνους, βρες το βιβλίο του π. Θεόδωρου Ζήση, για να δεις κάτω από ποιές προϋποθέσεις διελέχθη: Για λίγο χρόνο, ομολογώντας Χριστό και διδάσκοντας την αλήθεια Του, και όχι όπως ο Βαρθολομαίος και οι Οικουμενιστές(Αποτειχισι: ΚΑΙ ΟΙ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ Βενιαμιν) , που ἀποδέχονται τοὺς Αιρετικούς ως Εκκλησία.
     
    Βενιαμίν


    Υπάρχει μία ΄΄ μικρή ΄΄ διαφορά που μας την αποκρύπτετε Ολα αυτά έγιναν μετά την σύνοδο του 1275 όπου υπογράφτηκε η ένωση Σήμερα παρ' όλες τις μεμονωμένες και ανεπίσημες παραβιάσεις δέν έχουμε αυτό το δεδομένο Όταν θά τό έχουμε και μακάρι στην προαναγγελθείσα πανορθόδοξο σύνοδο να τό αποφασίσουν και εμείς θα το κάνουμε συντεταγμένα καί μέ ομοβροντία καί όχι μόνο αυτό θά δημιουργήσουμε καινούργια σύνοδο εφ'όσον η παλαιά θά είναι αυτομολημένη Μέχρι τότε όμως θά ακολουθήσουμε την συνείδηση της εκκλησίας, όπως αυτή εκφράζεται στό σύνολό της, που μόνο εσείς αρνείσθε να δείτε λόγω του εγωϊσμού σας και της καλά καμουφλαρισμένης φιλαρχίας σας υπό τον μανδύα της τάχα πατερικής οδού, που μόνο εσείς τυχαίνει να εκφράζετε μή διστάζοντας να βλασφημείτε ακόμα καί τους συγχρόνους αγίους !
     
     

  2. Τί λέτε κύριε, που σας την αποκρύπτουμε. Δεν υπάρχει η Α και Β Οικουμ. Σύνοδος που αποφάσισε ότι η Εκκλησία είναι "ΜΙΑ", το Βάπτισμα είναι "ΕΝ". Δεν επιβεβαίωσαν και επανέλαβαν όλες οι μετέπειτα Σύνοδοι αυτό το Δόγμα; Δεν το παραβαίνουν επί δεκαετίες οι Οικουμενιστές; (που τους σιγοντάρετε). Περίμενε ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (που σήμερα γιορτάζουμε) κάποια Ένωση δια Συνόδου, κάποιων αιρετικῶν εκτός Εκκλησίας, με αιρετικούς εντός Εκκλησίας για να απομακρυνθεί από τον Πατρ. Καλέκα; Δεν αποτειχίστηκε αμέσως, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο (όπως ο ΙΔΙΟΣ ο Καλέκας ομολογεί) καθαίρεσε τον Άγιο; Έκανε συντεταγμένη αποτείχιση ο Άγιος; Ποια συνείδηση της Εκκλησίας θα ακολουθήσετε. Εκείνη που δεν καταλαβαίνετε ή μάλλον, το χειρότερο, άλλοιώνετε;
    Αν θέλετε να μας ταπεινώσετε, καλώς και ευπρόσδεκτον. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Εσείς ταπεινώνετε τους Αγίους, την Εκκλησία, διαστρέφοντας τη διδασκαλία της. Συνέλθετε. Το τέλος εγγύς για όλους και εξάπαντος άδηλον.
    Π.Σ.

=======================

Συγχαρητήρια αδελφέ μου Παναγιώτη, για το άψογο και αποστομωτικό σου άρθρο! 
Εύγε παρά Θεού! 
Το ξαφνικό ξετρύπωμα του "γίγα" Βασιλείου Κερμενιώτη (αγνοώ τον κύριο) ισοδυναμεί με θρασυτάτη πρόκληση, προκληθείσα εξ αθεραπεύτων ψυχολογικών απωθημένων και ανεξερευνήτων ενοχών του οι οποίες μετουσιώνονται σε κόμπλεξ κατωτερότητος και ανέσπερες τάσεις προδοτικότητος. 
Του συνιστώ μια άκρως αποκαταστασιακή εκ βαθέων εξομολόγηση στον π. Ευθύμιο και ύστατη, ψυχοθεραπευτική Συγγνώμη. 
Το "Συγγνώμη που μας πατήσατε" δεν πρόκειται να τ' ακούσετε από μας προς ακόρεστον τέρψιν της αισχρής σας ηττοπαθείας...
 

Νικόλαος Πανταζής


Πρότυπο Αγίου, διδασκάλου του αγώνος κατά των παθών μας και κατά της αιρέσως της εποχής του, καθώς Αποτειχίστηκε από τον Πατριάρχη Καλέκα.



Κυριακή Β΄ Νηστειών, Αγίου Γρηγορίου Παλαμά


 

Του Δημήτρη Μπάτση
 

 
Την Κυριακή της δεύτερης εβδομάδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία τιμά το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (1297-1359). Η μνήμη του τιμάται και στις 14 Νοεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του. Η Εκκλησία τοποθέτησε την μνήμη του, την δεύτερη Κυριακή της Σαρακοστής καθώς η συγκεκριμένη εορτή αποτελεί συνέχεια της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
 
       Στις δύο αυτές Κυριακές της Μεγάλης Σαρακοστής, τιμάμε όσους αγωνίστηκαν εναντίον των αιρέσεων κάτι που καταδεικνύεται από την ανάγνωση του «Συνοδικού» της Ορθοδοξίας στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας της πρώτης Κυριακής των Νηστειών καθώς και το ότι την επόμενη Κυριακή τιμά, έναν μεγάλο αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά. Χαρμόσυνο και πανηγυρικό το ύφος των δύο πρώτων Κυριακών, κάτι που μας βοηθάει στο να εντείνουμε τον πνευματικό αγώνα μας στο στάδιο των αρετών, της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
 
       Η Εκκλησία μας προβάλλει την προσωπικότητα του Αγίου Γρηγορίου τόσο πολύ καθώς η όλη θεολογική προσφορά του ήταν ιδιαιτέρως σημαντική, κυρίως όμως, η όλη βιοτή του αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Αν και γόνος πλούσιας οικογένειας και με ιδιαίτερα αξιόλογη μόρφωση, αφιερώθηκε μαζί με τους αδερφούς του σε νεαρή ηλικία, στον Θεό, στο όρος του Άθωνα, το οποίο έχει καταστεί συνώνυμο της αγιότητας. Εκεί αφοσιώθηκε στη νοερά προσευχή, στην μελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας και στην καλλιέργεια των ευαγγελικών αρετών. Καρποί της άσκησής του, ήταν η εμφάνιση σε όραμα της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Ευαγγελιστού Ιωάννου, του Θεολόγου, οι οποίοι του εγγυήθηκαν ότι θα τον στηρίζουν στους πνευματικούς του αγώνες.
 
       Λόγω των πειρατικών επιδρομών αναγκάζεται να μετακινηθεί στην Θεσσαλονίκη και απώτερος σκοπός του, να φύγει και από εκεί για τους Αγίους Τόπους, όμως έλαβε πληροφορία από τον Θεό και δεν αναχώρησε με τη συνοδεία του, αλλά χειροτονείται ιερέας και εγκαθίσταται με τους συνασκητές του στην περιοχή της Βέροιας. Λόγω των πολεμικών συγκρούσεων, οι οποίες ελάμβαναν χώρα εκεί, επιστρέφει στο Άγιο όρος, όπου εγκαθίσταται ως ηγούμενος στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου. Ποθώντας την ησυχία και την απαλλαγή από τις μέριμνες, παραιτείται από την ηγουμενία και μεταφέρεται στο ασκητήριο του, στην Μεγίστη Λαύρα.
 
       Λόγω της εμφάνισης του αιρετικού μοναχού Βαρλαάμ, από την Καλαβρία της Κάτω Ιταλίας, ο οποίος έβριζε τους μοναχούς, χλεύαζε τη νοερά προσευχή και θεωρούσε το Άκτιστο θείο Φως της Μεταμορφώσεως, ως κτιστό, όπως και την θεία χάρη που λαμβάνουμε από τη μετοχή στα μυστήρια, και κατόπιν προσκλήσεως εγκαταλείπει το Άγιο Όρος και μεταβαίνει στην Θεσσαλονίκη, τον Δεκέμβριο του 1337. Εκεί απαντά στις κατηγορίες του Βαρλαάμ και συντάσσει το έργο «Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων». Παρά τις ψευδείς κατηγορίες περί απειθείας και αιρέσεως, του Βαρλαάμ εναντίον του οσίου και του συνόλου των Αγιορειτών πατέρων, οι σύνοδοι του Ιουνίου και Ιουλίου του 1341, στην Κων/πολη, δικαίωσαν τους ησυχαστές πατέρες, τον δε άγιο Γρηγόριο τον επευφήμησαν ως «πρόμαχο ευσεβείας».
 

"Κεφαλική Διαδοχή..."

 














του Αποτειχισθεντος Θεολογου Νικολαου Πανταζη





Αόρατη (και επαισθητή) Κεφαλή μας ο Χριστός. Η Αόρατη Αυτή Θεϊκή Κεφαλή έγινε και Ορατή διά της Ενανθρωπήσεως. Έγινε όμως πάλιν Αόρατη διά της Αναλήψεως. Επειδή όμως προσέλαβε Ύλη, γίνεται πάλι Ορατή η Θεανθρώπινη Αυτή Κεφαλή διά του προσληφθέντος Σώματος και Αίματος Αυτού εν τη Θεία Μεταλήψει. 

Ορατή επίσης Κεφαλή μας ο Επίσκοπος Αρτέμιος, ο οποίος είναι Εκλεκτό, Εξαιρετικό, Πνευματικό Παιδί του μεγιστάνα Ορθοδόξου Πλουτισμού Θεολογίας και Αγιοσύνης, του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς! 
Ο ένεκεν Δικαιοσύνης Χριστού Δεδιωγμένος Επίσκοπος Αρτέμιος έδωσε πλήρη εξουσία = Πληρ-εξούσιο και πλούσια "Σταυροπηγιακή" ευλογία στον π. Ευθύμιο να συνεχίζει να Ιερουργεί Κανονικώς, Θεαρχικώς και ανεμποδίστως.
Εξομολογητική και Οδηγητική Κεφαλή μας ο Σοφός Ασκητής και Ομολογητής π. Ευθύμιος.
Μυστικές, Υποδειγματικές, Εμπνευστικές και Διαχρονικές μας Κεφαλές, "οι πάντα καλώς διεταξάμενοι" (ένα από αυτά είναι και ο περί Αποτειχίσεως ΙΕ' Κανών) οι Άγιοι Θεοφόροι Πατέρες, διά των οποίων επικρατεί η Παντοκρατορική Κεφαλή, ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας.
Προς Δόξαν της Αγίας Τριάδος θα αναφέρω μόνο τρεις:
 
     1. Άγ. Θεόδωρος Στουδίτης
 
     2. Μέγας Φώτιος Πατριάρχ. Κωνσταντ.
 
     3. Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς.
 
Και οι τρεις, προσέξτε, ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΝΤΕΣ!
Και μάλιστα ΧΩΡΙΣ Ορατές κακόδοξες, Δεσποτοκρατικές και Παπόφιλες "κεφαλές"!
Αλλά με μόνες επαρκέστατες και επουσιώδεις Κεφαλές τους προγενεστέρους αυτών Αγίους Αποστολικούς Πατέρες των Οικουμενικών Συνόδων.
 
Η δικαιοδοσιακή, Αιρετική, Οικουμενιστική, τυρρανική, φαυλοκρατική, φασιστική, "πράσινη" Πατριαρχική κεφαλή θεωρεί ως "Πρώτη και Αλάθητη" Κεφαλή τον Πάπα και Μνημονεύει αυτόν τον αντίχριστο, γυμνή τη κεφαλή" εν πλήρη μάλιστα καταστολή!
 
Έκτοτε απώλεσε απολύτως πάσα "κεφαλικότητα" και απέκτησε υποδουλικότητα κι υποταγή στη πλανηταρχική καισαροπαπικότητα.
Κατέστη "υποπόδιο των ποδών" του Πάπα. Ενώ "πους ων" αρέσκεται να το παίζει" κεφαλή. Ενώ είναι εμπαθής και απεχθής "ιχθύς", το "ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι". Στην φιλοπαπική του παραζάλη, παραπατά, παραπαίει και παραπίπτει σε πέσιμο αισχρό και ανείπωτο.
 
Έχουμε χρέος και καθήκον ιερό να αποκόψουμε την "κεφαλή αυτή" από το μικρότατο σε αριθμό Σώμα Χριστού, διότι ο κακοήθης όγκος εξαπλώνεται ραγδαίως και πληγώνεται θανασίμως και μολύνεται το υπόλοιπο Σώμα. Δίχως χρώμα, δίχως πνοή ζωής, δίχως Αγιοπατερικό οξυγόνο, αγκομαχά ακέφαλο και ξεψυχά το νεκρικό "κύκνειο άσμα".
 
Χάσμα μεγα εστήρικται μεταξύ Ουρανίας Κεφαλής των τιμίων Αποτειχισμένων και επιγείας, υποταγμένης, ξεπουλημένης, ξεψυχισμένης, όζουσας και σάπιας κεφαλής των ατίμων, σιγονταροοικουμενιστών απάντων!! Λοιπόν;
 
ΕΙΠΕ ΚΑΝΕΙΣ ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ ΤΙΠΟΤΕ ΓΙΑ "ΑΚΕΦΑΛΟΥΣ" ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΜΟΥΣ;;;

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

“ΣΗΚΩ ΕΥΑΓΟΡΑ 

 

ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ!”


Υποστράτηγου ε.α.=Δρ. Διεθνών Σχέσεων



Σήμερα θυμόμαστε ξανά με εθνικό ρίγος και συγκίνηση και τιμούμε έναν ήρωα και ποιητή, τον 18χρονο Έλληνα Κύπριο μαθητή, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που τα μεσάνυχτα της 13ηςΜαρτίου 1957, ανέβηκε στο ικρίωμα τραγουδώντας την Ελλάδα και την Ένωση. Κι έμεινε Αθάνατος!



Άφησε πίσω του ένα μοναδικό ποιητικό έργο, που μελοποιήθηκε, τραγουδήθηκε και συνεχίζει να τραγουδιέται από όσους Έλληνες επιμένουν να πιστεύουν ότι οι ήρωες της ΕΟΚΑ είναι οι αλατόμητοι νοηματοδότες και φωτοδότες της πορείας μας.



Όσοι ακόμα αισθάνεστε και πιστεύετε ότι το να είσαι Έλληνας είναι ωραίος αγώνας, επιβαλλόμενη αντίσταση, μεγάλη τιμή και περηφάνια, σήμερα ξαναδιαβάστε τα ποιήματα του Βαγορή. Αλλά διαβάστε και ένα ποίημα, που έγραψε το 1957 ο Ρόδιος ποιητής και φιλόλογος, Φώτης Βαρέλης, για την υπέρτατη θυσία του. Θα συγκλονιστείτε!



Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς χρειαζόμαστε να θυμόμαστε ξανά και ξανά και να τιμούμε τον ανεπανάληπτο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ ενάντια στον Εγγλέζο αποικιοκράτη και πώς αξιοπρεπείς λαοί, που σέβονται τον εαυτό τους, ξέρουν να γράφουν και να τιμούν την ιστορία τους.



ΤΟΥ ΒΑΓΟΡΗ



Εψές πουρνό μεσάνυχτα στης φυλακής τη μάντρα

μες στης κρεμάλας τη θελιά σπαρτάραγε ο Βαγόρας.


Σπαρτάρησε, ξεψύχησε, δεν τ' άκουσε κανένας.

Η μάνα του ήταν μακριά, ο κύρης του δεμένος,

οι νιοι συμμαθητάδες του μαύρο όνειρο δεν είδαν,

η νια που τον ορμήνευε δεν άκ'σε νυχτοπούλι.

Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα.

Σήμερα Σάββατο ταχιά όλη η ζωή σαν πρώτα.

Ετούτος πάει στο μαγαζί, εκείνος πάει στον κάμπο,

ψηλώνει ο χτίστης εκκλησιά, πανί απλώνει ο ναύτης,

και στο σκολειόν ο μαθητής συλλογισμένος πάει.

Χτυπά κουδούνι, μπαίνουνε στην τάξη του ο καθένας.

Μπαίνει κι η πρώτη η άταχτη κι η τρίτη που διαβάζει,

μπαίνει κι η πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.

- Παρόντες όλοι;

- Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει.

- Παρόντες, λέει ο δάσκαλος · και με φωνή που τρέμει:

Σήκω, Ευαγόρα, να μας πεις ελληνική ιστορία.

Ο δίπλα, ο πίσω, ο μπροστά, βουβοί και δακρυσμένοι,

αναρωτιούνται στην αρχή, ώσπου η σιωπή τους κάμνει

να πέσουν μ' αναφιλητά ετούτοι κι όλη η τάξη.

- Παλληκαρίδη, άριστα, Βαγόρα, πάντα πρώτος,

στους πρώτους πρώτος, άγγελε πατρίδας δοξασμένης,

συ, που μέχρι χθες της μάνας σου ελπίδα κι αποκούμπι

και του σχολειού μας σήμερα Δευτέρα Παρουσία.

Τα 'πε κι απλώθηκε σιωπή πα 'στα κλαμένα νιάτα,

που μπρούμυτα γεμίζανε της τάξης τα θρανία,

έξω απ' εκείνο τ' αδειανό, παντοτινά γεμάτο.


 (Το παραπάνω κείμενο με το ποίημα το΄έλαβα από τον φίλο Σάββα Ιακωβίδη, αρθρογράφο-αναλυτή της εφημερίδας «Η Σημερινή» της Λευκωσίας)

Μονο ο χαρτοπολεμος δεν φτανει, π. Διονυσιε Τατση, ενω οι Αιρετικοι Οικουμενιστες οργιαζουν. Οι Αγιοι Πατερες επιτασσουν: Oυκ έστιν γαρ ο λόγος εν λόγοις ο αγών, αλλ’ εν πράγμασιν. Ουδέ ρητών και αποδείξεων ο καιρός, αλλά δεί τους αγαπώντας τον Θεόν έργοις αυτοίς γενναίως παρατετάχθαι και πάντα κίνδυνον ετοίμους είναι παθείν υπέρ της ευσεβείας και του μη τη κοινωνία χρανθήναι των ασεβών. αγιος Μαρκος ο Ευγενικος

  Όχι αντίδραση δικής μας εμπνεύσεως στην αίρεση, αλλά εφαρμογὴ τῆς στάσεως που μας δίδαξαν οι Άγιοι.



Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης
ντίδρασις
ες τος οκουμενιστάς

  π. Διονύσιος Τάτσης στὸ σημερινό του ἄρθρο στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» (14/03/2014) καὶ μὲ τίτλο «Ἀντίδρασις εἰς τοὺς οἰκουμενιστάς», παρουσιάζει τὶς ἄστοχες καὶ ἀντιπατερικὲς ἀντιδράσεις κάποιων πνευματικῶν, στὶς προσπάθειες τῶν Ὀρθοδόξων νὰ ἀντισταθοῦν στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Σωστὰ ὅσα γράφει.
 
 
Δὲν ἐπέτρεψε, ὅμως, νὰ περάσουν ἀπὸ τὸ μυαλό του, ὁ καλὸς ἱερέας, ὅτι, ἀνάλογα μὲ αὐτὰ ποὺ κατηγορεῖ «κάποιους πνευματικούς», πράττει ὁ ἴδιος καὶ οἱ «χαρτοπολεμιστὲς» ἀντι-Οἰκουμενιστές;
 
 
Παραθέτουμε σὲ μιὰ στήλη τὸ ἄρθρο του, καὶ στὴ διπλανὴ στήλη μιὰ διασκευὴ τῶν γραφομένων του: τὴν πραγματικότητα, δηλαδή, ὅτι ἐπικοινωνοῦν μὲ αὐτοὺς τοὺς Οἰκουμενιστὲς ποὺ κατηγοροῦν ὡς αἱρετικούς! Κι αὐτὰ στὴ γραμμὴ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ποὺ μᾶς εἶπε τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι:
 
 
«Οἱ Προτεστάντες εἶναι Εἰκονομάχοι», ἀφοῦ «ἔχουν κατεβάσει τὶς Ἅγιες Εἰκόνες»! Κι ὅμως, «ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες»! «Ὅποιος, ὅμως, ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, ἰσχύουν καὶ γι΄ αὐτὸν τὰ ἀναθέματα αὐτά»!!!

 
 
Κι ἐσεῖς, πάτερ, ποὺ ἐπικοινωνεῖτε καὶ μνημονεύετε Ἐπισκόπους ποὺ μνημονεύουν καὶ ἀποδέχονται τὸν Ἀρχιερεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαῖο; Ἀγωνίζεσθε τάχα -στὰ χαρτιά- ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ κοινωνεῖτε μαζί του;  Αἰσθάνεσθε ἀγωνιστές; Κι αὐτὸ τὸν ἀγῶνα μᾶς προτρέπετε νὰ κάνουμε;


"Ἐάν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν..."!


Η δεύτερη γέννηση μας
 
Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος
 
 
Ἀφιερωμένο μέ πνευματική ἀγάπη σέ ὅλους
καί ἰδιαίτερα στούς ἀβάπτιστους καί στούς AIΡΕΤΙΚΟΥΣ.

Ἡ δεύτερη γέννησή μας
Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος
 
http://www.imaik.gr/wp-content/uploads/theofania-0002.jpg
Ἀνίσως λοιπόν σύ δέν ἐγεννήθης ἀπό τόν Θεόν, φανερόν εἶναι, ὅτι οὐδέ εἶσαι τέκνον Του, οὐδέ ἐδέχθης Αὐτόν προτήτερα, οὐδέ ἔλαβες Αὐτόν μέσα σου. Καί διά τοῦτο οὔτε σοῦ ἔδωκεν ἐξουσίαν, οὔτε δύνασαι νά γένῃς τέκνον Θεοῦ· καί ἐάν δέν ἔγινες τέκνον τοῦ Θεοῦ, πῶς λοιπόν εἶναι δυνατόν νά ἰδῇς τόν Οὐράνιον Θεόν καί Πατέρα σου; Κανένας ποτέ δέν εἶδε τόν πατέρα του, πρό τοῦ νά γεννηθῇ· καί κανένας ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν θέλει ἰδῇ τόν Θεόν, ἄν δέν γεννηθῇ προτύτερα ἀπό Αὐτόν.
 
Διά τοῦτο καί ὁ Κύριος ἔλεγεν: "Ἐάν μή τις γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Καί πάλιν τό γεννώμενον ἐκ τῆς σαρκός, σάρξ ἐστί, τό δέ γεννώμενον ἐκ τοῦ Πνεύματος, Πνεῦμα ἐστί· δηλονότι ἐξ Ἁγίου Ἅγιον· τό δέ Πνεῦμα ἐρευνᾷ καί τά βάθη τοῦ Θεοῦ".  


Ἀμή ἐσύ ἐπειδή ἐγεννήθης ἀπό σάρκα μόνον, καί δέν ἐγνώρισες ἀκόμη τήν πνευματικήν γέννησιν, ὁποῦ γίνεται ἀπό τόν Ἅγιον Πνεῦμα, οὐδέ ἐγεννήθης ἀπό αὐτό, οὐδέ ἔγινες καί ἐσύ Πνεῦμα.  
Λοιπόν πῶς ἠμπορεῖς νά ἐρευνᾷς τά βάθη τοῦ Θεοῦ; ἤ νά εἰπῶ καλλίτερα, πῶς δύνασαι νά βλέπῃς τόν Θεόν; βέβαια δέν δύνασαι· σύ ὁ ἴδιος, καί μή θέλωντας, ἀδελφέ, θέλει τό ὁμολογήσεις.  
 
Ἄς μή σᾶς ἀπατᾶ τινάς μέ μάταια, καί ἀπατηλά λόγια, λέγωντας, ὅτι δύναται τινάς νά καταλάβῃ τά Θεῖα Μυστήρια τῆς πίστεώς μας, χωρίς τό Ἅγιον Πνεῦμα ὁποῦ διδάσκει, καί φωτίζει· (βλέπε ἀβάπτιστους πού δέν ἔλαβαν τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τό Ἅγιον Χρῖσμα καί αἱρετικούς πού ἔχουν ἄκυρο βάπτισμα ἄρα οὔτε αὐτοί ἔλαβαν Ἅγιον Πνεῦμα κι ἐπιπλέον τό βλασφημοῦν)  ἀλλά οὐδέ χωρίς πρατότητα καί ταπεινοφροσύνην δύναται τινάς νά γένῃ δοχεῖον τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος. (αὐτό ἀφορᾶ ὅλους μας).


Διατί πρέπει χωρίς ἄλλο ὅλοι μας νά θεμελιώσωμεν:
  1. πρῶτον καλά καί ἀσάλευτα τό Θεμέλιον τῆς Πίστεως εἰς τά βάθη τῆς ψυχῆς μας·
  2. ἔπειτα νά κτίσωμεν τήν ἐσωτερική εὐσέβειαν τῆς ψυχῆς, καί νά τήν ὑψώσωμεν ὠσάν τεῖχος στερεόν μέ τά διάφορα εἴδη τῆς ἀρετῆς.
 
Καί ἔτσι, ἀφ' οὗ τειχισθῇ ἡ ψυχή ἀπό ὅλα τά μέρη καί ἀφ' οὗ πήξῃ, τρόπον τινά, καί στερεωθῇ ἡ ἀρετή ἐπάνω εἰς αὐτή, ὠσάν ἐπάνω εἰς ἕνα ἄσειστον θεμέλιον, τότε νά βάλωμεν καί τήν σκέπην αὐτῆς τῆς οἰκοδομῆς, ἡ οποία εἶναι γνῶσις τοῦ Θεοῦ, καί νά κατασκευάσωμεν ὁλόκληρον, καί τέλειον τόν οἶκον τοῦ Πνεύματος.
Ἁγίου Συμεών τοῦ Νεόυ Θεολόγου,
Τά εὐρισκόμενα,
Ἐκδόσεις Ρηγοπούλου, σελ. 444




ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΑΧΟΥΡΙΑ 

ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης





Την ίδια περίοδο που στην ελληνική πρωτεύουσα ετοιμάζονται με δημόσια δαπάνη να αναγείρουν ένα μουσουλμανικό τέμενος ενώ παράλληλα λειτουργούν περί τα 100 ανεπίσημα τζαμιά σε πολλές περιοχές της Αθήνας, στην Τουρκία συνεχίζεται το άθλιο έργο της κακοποίησης χριστιανικών εκκλησιών, σε βαθμό  να έχουν καταντήσει κυριολεκτικά αχούρια, ακόμα και κοινόχρηστες τουαλέτες, όπως ομολογούν ακόμα και τα ίδια τα τουρκικά ΜΜΕ. Αλήθεια τι έχουν να πουν για αυτό το θέαμα οι κάθε είδους ακτιβιστές, που κόπτονται για τις θρησκευτικές ελευθερίες και για την προστασία των θρησκευτικών μνημείων σαν δείγμα δημοκρατίας  και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ; Μάλλον στην περίπτωση αυτή έχουν τυφλωθεί από τους γνωστούς πάτρωνες και χρηματοδότες τους.

Σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό και συνάμα εντυπωσιακό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Aksam, μια περίτεχνη χριστιανική εκκλησία στην περιοχή του Βαν, στην ανατολική Τουρκία και συγκεκριμένα στην επαρχία του Çatak, σε μια κωμόπολη που έχει την τουρκική ονομασία, Korlu Köyü,  όπου πριν από την μικρασιατική καταστροφή πρέπει να είχε μια ανθηρή χριστιανική κοινότητα, χρησιμοποιείται από τους σημερινούς κατοίκους σαν… αχούρι δηλαδή σαν αποθήκη τροφής για τα ζώα του χωριού. Το απίστευτο αυτό θέαμα της εκκλησίας, όπως δείχνει και η φωτογραφία που δημοσιεύει η τουρκική εφημερίδα, προκάλεσε το δημοσιογραφικό ενδιαφέρων σε σημείο να έρθει η φωτογραφία αυτή στην δημοσιότητα. Η φωτογραφία αυτή είναι  και η τρανή απόδειξη για το αισχρό κατάντημα ενός ιερού χώρου ο οποίος σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να ήταν τουλάχιστον σεβαστός από τις τουρκικές αρχές της ισλαμικής κυβέρνησης, του Ταΐπ Ερντογάν, του «φίλου» και… αξιότιμου κουμπάρου της χώρας μας, που δήθεν κόπτεται για την προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων της Τουρκίας.

Οι ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

          

             Α I S X O S    A I S X O S





Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

…Εαν σπάσει η Ορθοδοξία δεν θα μείνει Χριστιανισμός στη Δύση. 

Ξέρεις πόσο αἷμα ἔχυσε ἡ Ἐκκλησία μας για ν᾽ ἀναχαιτίσῃ – ποιό; τὸ Ἰσλάμ. 
Ἄχ! ζωντανεύει πάλι τὸ Ἰσλάμ, θηρίο ποὺ κοιμόταν – δὲν πή­ραμε χαμπάρι. 
Δὲν θέλω τώρα νὰ μπῶ στὴν πο­λιτική, εἶνε ἔξω ἀπὸ τὸ στόχο μου. 
Ξύπνησε πάλι τὸ Ἰσλὰμ μὲ κεφαλὲς πολλές… 
Τί κῦ­μα τῆς ἀβύσσου εἶν᾽ αὐτό! 
Σὰ ν᾽ ἀκούω Ἀποκάλυψι. 
Εἶδα νὰ βγαίνῃ θηρίο ἀπὸ τὴν ἔρημο, τὸ θηρίο τοῦ Μωάμεθ· καὶ προχώρησε, καὶ ἔφθα­σε μέχρι ποῦ; μέχρι τὴ Βιέννη. 
Καὶ ἀπέναντί του στάθηκε – ποιός ἐδῶ στὴν Ἀνατολή; ἡ ἐμ­­προσθοφυλακή, ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Σήμερα ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία «Αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν Πατέρων, ὅλων ἐκείνων ποὺ μᾶς παρέδωσαν τὴν Ὀρθοδοξία κ᾽ ἔφθασε μέχρι τὰ χρόνια μας. 
Δυὸ ἑκατομμύρια σφάχτηκαν σὰν ἀρνιὰ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο Κεμὰλ στὴ Μικρὰ Ἀσία. 
Κ᾽ ἐμεῖς φρουροῦμε γι᾽ αὐτὸν στὴ Θεσσαλονί­κη. 
Ὅταν περνάω καὶ τὸ βλέπω, ῥαγίζει ἡ καρδιά μου νὰ βλέπω Ἕλληνες φαν­τάρους νὰ φυλᾶνε τό μνῆμα τοῦ θηρίου αὐτοῦ τῆς Ἀποκαλύψεως.


ΟΙ ΟΥΝΙΤΕΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΪΚΟΙ 

ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ 

ΖΟΥΓΚΛΟΠΟΙΗΣΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

KΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.


Ζητουν να απλωθη παντου το Γουρουνισιο 

ΙΣΛΑΜ και να αρχιση απο την Θεολογικη σχολη.

Eιναι αυτοι οι 23 ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΙ Ψευτοθεολογοι.

 ΟΙ ΚΛΑΡΟΥΧΟΙ ΙΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

Στειλτε τους εις τους αγρους 

βοσκειν ΧΟΙΡΟΥΣ....




μοιρίδου Εαγγελία

τματζίδης Χαράλαμπος
Βαλας Διονύσιος
Γκουτζιούδης Μόσχος
Εαγγέλου λίας
Ζιάκα γγελική
Ιωάννης Φώτιος
Κόλτσιου-Νικήτα ννα
Κούκουρα Δήμητρα
Κυριατζ ντωνία
Κωνσταντίνου Μιλτιάδης
Μαρτζέλος Γεώργιος
Μητροπούλου-Μούρκα Βασιλική
Παπαγεωργίου Νίκη
Παχς Παναγιώτης
Πέτρου ωάννης
Σκαλτσς Παναγιώτης
Σκιαδαρέσης π. ωάννης
Σταμούλης Χρυσόστομος
Στογιαννίδης θανάσιος
Τσομπανίδης Στυλιανός
φαντς Παναγιώτης
Χατζούλη Γλυκερία


ΟΧΙ (6)

Κογκούλης
ωάννης
Κουρεμπελές ωάννης
Μυρίδης Νικόλαος
Οκονόμου λένη
Σιάσος Λάμπρος
Τσελεγγίδης Δημήτριος


ΛΕΥΚΟ (1)

Ράντζου Μαρία
ΑΠΟΝΤΕΣ (8)

Μούρτζιος Ιωάννης (Καθ.)

Νανάκης Ανδρέας, Μητρ. Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου & Βιάννου (Καθ.) Αποτειχισι: Ο ΠΙΘΗΚΟΚΑΖΑΝΤΖΑΚΙΚΟΣ...

Καζαμία-Τσέρνου Μαρία (Αν. Καθ.)

Παπαδογιαννάκης Ιωάννης (Λέκτ.)

Μαγγιώρος Νίκος (Επ. Καθ.)

Κεσελόπουλος Ανέστης (Καθ.)

π. Βασίλειος Καλλιακμάνης (Καθ.)

Τσιρώνης Χρήστος (Λέκτ.)




Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου