Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Αποτειχισι: Η Αποτειχισι συμφωνει απολυτα με τον κ. Τσιπρα στις διακριβωσεις του αυτες. Ειναι δυνατον αυτο το σαπιο κομμα των λαμογιων της Νεας Δημοκρατιας των υποκριτων να πιστευουν στον Θεο και ο κ. Τσιπρας ειναι μονον ο αθεος; Χειροτεροι αθεοι ειναι οι Νεοδημοκρατες προδοτες που εξοντωσαν και κονιορτοποιησαν τα παντα μεσα στην Πατριδα. Στειλτε τους απο εκει που ηρθαν. Και ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

tsipras


Τις θρησκευτικές προεκτάσεις που απέκτησε το τελευταίο διάστημα η σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης επέκτεινε ο κ. Αλέξης Τσίπρας κατηγορώντας τη ΝΔ πως «σέρνει την εκκλησία στον κομματικό ανταγωνισμό».


Επιχειρώντας να επιστρέψει το γάντι στο Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο προσπάθησε να αξιοποιήσει το γεγονός ότι έχει δηλώσει «άθεος», είπε ότι «πιστεύουν πως η εξουσία τούς ανήκει ελέω Θεού -εξ ου και ανακάτεψαν τελευταία και τον Ύψιστο στην πολιτική διαπάλη».


Απευθυνόμενος κυρίως σε εκείνους τους ψηφοφόρους που ενδεχομένως επηρεαστούν από την «πολιτικοθρησκευτική» διαμάχη - αν και μιλούσε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του - υποστήριξε ότι τα συγκεκριμένα πυρά που δέχεται αποτελούν «σκαρφίσματα» μιας κυβέρνησης που φοβάται τις εκλογές και δεν διστάζει να «χρησιμοποιήσει» την εκκλησία.


Χαρακτήρισε δε όσους απαρτίζουν το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού «αθεόφοβους» οι οποίοι ζητούν «όχι μόνο πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, αλλά και πιστοποιητικά θρησκευτικής πίστης. 

Και την ίδια στιγμή να αποδύονται ενόψει των εκλογών σε μια ξέφρενη προπαγάνδα ψεύδους, περί επιτυχιών, τέλους των μνημονίων, χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας».

Υπενθυμίζεται ότι το θέμα είχε ανοίξει από δηλώσεις του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Αμανατίδη, ο οποίος υποστήριξε ότι ο κ. Τσίπρας είναι άθεος.

Η συγκεκριμένη αναφορά προκάλεσε σειρά ανακοινώσεων από τη ΝΔ, ενώ η εκπρόσωπος Τύπου Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου ζήτησε διευκρινήσεις για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα φορολογήσει τους «μόνο όσους είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι».


ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΠΡΟΓΑΜΙΑΙΩΝ

Μπορεῖς νά μοῦ πεῖς τί ἔχει πάθει ἡ Ἐκκλησία μέ τίς προγαμιαῖες σχέσεις; Δηλαδή τί κακό βρίσκει; Δέν πρέπει νά γνωρίζει ὁ ἄντρας τήν κοπέλα πρίν τήν πάρει;
—Γιατί, κλεισμένη σέ τσουβάλι τοῦ τή δίνουν; Δέν τήν βλέπει πρίν τό γάμο; Δέν μιλοῦν μεταξύ τους;
—Ἔλα τώρα ξέρεις τί ἐννοῶ.
—Μά ἀκριβῶς ἐπειδή ξέρω καί ξέρω ὅτι ἔχεις καί κόρες, ἀδυνατῶ νά καταλάβω. Δηλαδή θέλεις καί ἐσύ οἱ κόρες σου νά … γνωρίζουν καλά ὅλους τούς –ἴσως– μέλλοντες συζύγους τους;
 —Ἐ! Ἐντάξει δέν λέμε καί ὅλους!
—Ἄ! Μόνον ὅσους πρέπει! Ἄσχετα μέ τό ἐάν αὐτοί μπορεῖ νά εἶναι καί δέκα ἤ εἴκοσι!!! Μπορεῖς νά μοῦ πεῖς ποιά ἡ διαφορά μεταξύ αὐτοῦ καί τῆς πορνείας;
—Ἀναστάση πολύ μακριά τό πᾶς! Ἐγώ μιλάω γιά μία ἄντε δύο φυσιολογικές σχέσεις.
—Ὡραία, ἄς ποῦμε ὅτι θά εἶναι ἕνας πού σοῦ βάζω ὑπογραφή ὅτι ἐάν γίνει ἀρχή δέν θά εἶναι ἕνας! Τό θεωρεῖς σωστό; Νά δοκιμάσει κάποιος τό κορίτσι σου λές καί εἶναι ἀντικείμενο εὐχαρίστησης ἀνδρῶν καί νά περιμένεις ἐναγωνίως καί τό ἀποτέλεσμα;
—Ξέρεις ὅτι δέν τό βλέπω ἔτσι. Ἐγώ ἁπλᾶ λέω ὅτι δέν εἶναι κακό νά γνωρίσει καί ἕναν ἤ δύο πρίν παντρευτεῖ. Τί θά χάσει; Ἡ πρώτη θά εἶναι ἤ ἡ τελευταία;
—Ἴσως νά γελάσεις μά πές μου, πόσο μπορεῖ νά στοιχίζει ἡ ἀρετή τῆς παρθενίας γιά νά τήν ξαναποκτήσει ἕνα κορίτσι καί ποιός μπορεῖ νά τοῦ τή δώσει πίσω;
—Τώρα μέ τήν πρόοδο τῆς ἰατρικῆς ὅλα γίνονται!
—Ναί, ὅλα γίνονται! Μόνο πού ὑπάρχει μιά διαφορά. Πρῶτα πρῶτα δέν ἀποκτᾶ καί πάλι τήν ἀρετή παρά μόνον τό ἰδίωμα. Καί δεύτερον μέσα της θά ξέρει ὅτι αὐτό πού εἶχε ἀπό τήν ὥρα πού γεννήθηκε δέν ὑπάρχει πλέον, χάθηκε.  Αὐτή λοιπόν, τήν ἐκ γενετῆς ἀρετή ποῦ εἶχε μπορεῖ νά τήν ξαναποκτήσει;
—…Ὄχι…
—Ἄρα λοιπόν, αὐτοί καί μόνον οἱ λόγοι, καθιστοῦν αὐτήν τήν ἰδιότητα μοναδική. Σωστά;
—Σωστά.
—Ἑπομένως αὐτό τό τόσο μοναδικό καί πολύτιμο δῶρο καί σφραγῖδα, γιατί μέσα σέ μιά στιγμή νά τό πετάξει καί νά τό χάσει, ἔτσι ἀνούσια καί ἀπερίσκεπτα; Γιατί νά ἐπιτρέψει στόν ὁποιονδήποτε πρῶτο τυχόντα, πού μετά ἀπό λίγο καιρό οὔτε κἄν θά τήν θυμᾶται, νά τῆς τό ἀφαιρέσει χωρίς καμία ἐπίγνωση κι ἐκτίμηση;
—Μά γιά στάσου, ἔτσι κι ἀλλιῶς κάποια στιγμή δέν θά τό χάσει;
—Ναί, θά τό χάσει. Ὅμως αὐτό θά γίνει ἀφοῦ θά ἔχει πάρει τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια ἀπό Αὐτόν πού τῆς τό χάρισε. Καί ἔτσι κατ’ αὐτόν τόν τρόπο διατηρεῖται ἡ παρθενία καί μέσα στό γάμο. Καί δέν θά σοῦ ἀναφέρω τά τῆς Γενέσεως, ὅπου ὁ Θεός σέ ΕΝΑΝ ἄνδρα καί σέ ΜΙΑ γυναῖκα ἔδωσε τήν ἐντολή «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε», δηλαδή γίνεσθε ἀνδρόγυνο. Ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναῖκα, ΜΟΝΟ μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, γίνονται ἕνα ἀνδρόγυνο, ἕνας ἄνθρωπος, κι ἑπομένως ἡ ἀρετή αὐτή συνεχίζεται καί γιά τούς δύο ἀφοῦ πλέον εἶναι ΕΝΑΣ, εἶναι «ὁ ἄνθρωπος».
—Καί ποῦ εἶναι τό κακό ἐάν μία κοπέλα ζήσει μέ ἕναν ἄνδρα, ἀλλά χωρίς νά ὑπάρχει γάμος; Πάλι δέν θά ὑπάρχει αὐτή ἡ παρθενία ποῦ λές;
—Ἐάν δέν κάνω λάθος ἔχεις τρία παιδιά. Δύο κορίτσια καί ἕνα ἀγόρι, ἔτσι δέν εἶναι; Πῶς θά σοῦ φαινόταν ἐάν ὁ γιός σου ἔκανε γυναῖκα του τήν κόρη σου καί ἀδελφή του;
—Μά αὐτό εἶναι ἀνωμαλία.
—Βεβαίως καί εἶναι. Καί γιατί νά μήν εἶναι ἀνωμαλία στά μάτια τοῦ Θεοῦ ἡ συνεύρεση κάποιου μέ μία γυναῖκα, τήν στιγμή πού ὅλοι μας εἴμαστε ἀδέλφια μέ ἕναν Πατέρα; Ἀδελφός μου ὁ γιός μου, ἀδελφός μου ὁ πατέρας μου, ἀδελφή μου ἡ γειτόνισσα, ἀδελφή μου ἡ σύζυγός μου. Ὅλων ὁ πατέρας εἶναι ὁ Θεός καί ὅλοι εἴμαστε ἀδέλφια. Μόνο μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, πού δίδεται μέσῳ τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου, ἔχουν τήν ἄδεια ἕνας ἄνδρας καί μία γυναῖκα νά γίνουν ἕνα. Ὄχι ἁπλᾶ νά συνευρεθοῦν δύο –μέχρι χθές ἄγνωστοι– γιά μιά στιγμή εὐχαρίστησης(!), ἀλλά νά γίνουν ἕνας ἄνθρωπος, μέ μία πορεία καί μέ ἕναν σκοπό: Τήν σωτηρία τήν δική τους ἀλλά καί τῶν παιδιῶν τους, τά ὁποῖα παιδιά τους θά εἶναι καρπός ἀπό τήν εὐλογημένη καί γεμάτη ἀγάπη συνεύρεσή τους. Μόνον ἔτσι εἶναι ἐπιτρεπτή ἡ συνεύρεση δύο ἀνθρώπων. Πρῶτα θά παρουσιασθοῦν μπροστά στόν Δημιουργό καί Πατέρα τους νά Τοῦ ζητήσουν ταπεινά τήν ἄδεια νά κάνουν οἰκογένεια καί μετά θά συνευρεθοῦν.
—Ὅποιος ἄλλος τρόπος ἤ θεσμός, εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ. Εἶναι ἁπλᾶ γιά νά ἱκανοποιεῖ κάποιος τίς σαρκικές του ἐπιθυμίες χωρίς καμία ἐπιβάρυνση καί χωρίς καμία ὑποχρέωση. Εἶναι ἕνα κόλπο γιά σαρκική εὐχαρίστηση, ἀποφεύγοντας μάλιστα καί τήν τήρηση τῆς πρώτης ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε», τήν ὁποία τηροῦν ὅλα τά πλάσματά Του. Καί ἐάν προκύψει καί  καμία ἐγκυμοσύνη … τότε ἡ ψυχούλα αὐτή πού δέν διάλεξε ἡ ἴδια νά ἔρθει στή ζωή, αὐτομάτως παίρνει τό ὄνομα «ἀνεπιθύμητος/η» καί σχεδόν πάντα δολοφονεῖται ἀργά καί βασανιστικά ἀπό κάποιους “γιατρούς”, οἱ ὁποῖοι μετατρέπουν τά ἰατρικά ἐργαλεῖα, σέ ἐργαλεῖα βασανιστηρίων καί θανάτου. Καί ἐάν ἀποφασίσει μία κοπέλα νά κρατήσει τό παιδί, τότε, ὅπως ξέρεις καλά, οἱ περισσότερες ἐγκαταλείπονται ἀπό τόν … πιστό τους σύντροφο καί βρίσκονται μόνες τους χωρίς καμία βοήθεια γιά νά μεγαλώσουν τό παιδί τους. Πές μου σέ παρακαλῶ, τί τό ὄμορφο βλέπεις σέ ὅλο αὐτό;
—Ἔ! Ἐντάξει, σίγουρα δέν εἶναι ὡραῖο.
—Τότε γιατί τό ὑποστηρίζεις καί παίρνεις καί στό λαιμό σου τά παιδιά πού σέ ἀκοῦν;
—Μά αὐτά πού μοῦ λές μποροῦν νά γίνουν καί μέσα στό γάμο.
—Σαφῶς καί μπορεῖ νά γίνουν. Καί γίνονται καί συχνότερα σήμερα, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἀγάπη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἀλλά οὔτε πίστη, οὔτε καί ἐπίγνωση τοῦ τί εἶναι ὁ γάμος. Ὅμως, μέσα στό Ἱερό Μυστήριο τοῦ γάμου ὅλα εἶναι διαφορετικά. Εἶναι λές καί ὑπάρχει ἕνα πέπλο πού καλύπτει καί προστατεύει τήν οἰκογένεια. Τότε, καί νά θέλει ὁ ἕνας ἀπό τούς δύο νά φύγει, τό σκέφτεται πολύ. Εἶναι σά νά τόν κρατάει μιά ἀόρατη δύναμη. Βέβαια σαφῶς καί ἐάν τό θελήσει πολύ τά διαλύει ὅλα. Ὅμως θά τό σκεφτεῖ πολύ. Ἀκόμα καί οἱ εἰδικοί ψυχολόγοι καί οἰκογενειακοί σύμβουλοι προτείνουν νά  τελεῖται γάμος. Δηλαδή τά αὐτονόητα πού τά τηροῦσαν πατροπαράδοτα οἱ ἀγράμματοι παπποῦδες μας, ἔρχεται ἡ ἐπιστήμη νά μᾶς τά προτείνει σάν τόν ἀσφαλέστερο δρόμο γιά τήν οἰκογένεια!!!
—Τέλος πάντων, τό νά πάει μία δεκαεπτάχρονη ἕνα τριήμερο μέ τό ἀγόρι της καί τήν παρέα τους δέν τό βλέπω κακό. Στό κάτω κάτω ὅλοι ἔτσι κάνουν. Καί ξέρεις, ὅταν δέν ἀκολουθεῖς τήν πρόοδο, ἀπομονώνεσαι καί αὐτό εἶναι πολύ ἄσχημο. Βρίσκεσαι μόνος σου χωρίς φίλους καί παρέες.
—Κοίταξε, ἐάν ἐννοεῖς πρόοδο τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τήν Ἀλήθεια, τότε μπορεῖς νά σκέφτεσαι ἔτσι. Ὅμως, ὅπως πολύ καλά γνωρίζεις ἡ Ἀλήθεια δέν ἀλλάζει. Τό τραπέζι πάνω στό ὁποῖο ἀκουμποῦμε τώρα, μπορεῖς νά ὀνομάσεις ἤ νά τό περιγράψεις ὅπως θέλεις. Δέν θά πάψει, ὅμως, ποτέ νά εἶναι τραπέζι. Θά ἀρχίσει νά ἀλλοιώνεται ὁ ὁρισμός καί ἡ εἰκόνα του, μόνον ὅταν θά ἔχεις ἐσύ κάποιο συμφέρον γιά νά πείσεις τόν ἄλλο ὅτι αὐτό δέν εἶναι τραπέζι. Μόνον ὅταν ἔχουμε συμφέρον διαστρεβλώνουμε τήν ἀλήθεια. Καί δυστυχῶς, ἐδῶ εἶναι πού τήν ἔχουμε πατήσει. Ἐπειδή ἔχει κυριαρχήσει πιά (εἰδικά στούς νέους) τό πάθος τῆς σαρκολατρείας, μᾶς ὁδηγεῖ στό νά διαστρεβλώσουμε τήν ἀλήθεια, νά πείσουμε ὅτι τό κακό εἶναι καλό κι ὅτι αὐτό λέγεται πρόοδος κι ἑπομένως μποροῦμε νά κάνουμε ὅ,τι μᾶς ἀρέσει, χωρίς ἀναστολές καί ἐνοχές. Καί ταὐτόχρονα παρουσιαζόμαστε καί σάν προοδευτικοί, ἐνῷ οἱ ὑπόλοιποι πού δέν ἀκολουθοῦν βαφτίζονται ἀναχρονιστικοί, παλιομοδίτες καί γραφικοί. Καί δέν καταλαβαίνουν οἱ ἀνόητοι ὅτι τό μόνο πού  διαστρεβλώνουν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Διότι ἐάν πιστεύει κάποιος καί ἀγαπάει τόν Χριστό, πῶς καί μέ τί τόλμη θά ἀλλάξει τά λόγια Του καί τίς ἐπευφημίες Του γιά τήν ἀρετή τῆς παρθενίας ἀλλά καί τήν κατάκριση, ἀπό τόν Ἴδιο, τῆς πορνείας; Πόσο πολύ ἔχουμε ξεπέσει, ὥστε μέ τόσο μεγάλη εὐκολία νά ἀνταλλάσουμε τό χρυσάφι μέ τό κάρβουνο, ἐπειδή ὅλοι γύρω μας λερώθηκαν κι ἔγιναν μαῦροι;!! Τέλος πάντων, μέ ρώτησες καί ἐγώ σάν φίλος ὄφειλα νά σοῦ ἀπαντήσω. Ἀπό κεῖ καί πέρα κᾶνε ὅπως νομίζεις.
Ὁ Θεός νά μᾶς λυπηθεῖ καί νά μᾶς συγχωρήσει.

                                                                     Μυρίλλας Ἀναστάσιος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 138
   Φεβρουάριος 2014

Ανθρωποπιθηκος - Ανθρωπος -Πιθηκανθρωπος

 

«ΙΔΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ -  

                          "ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ"!…» 

 

του αρχιμ. Αρσενιου ΚΑΤΕΡΕΛΟΥ


(πομαγνητοφωνημένη μιλία - μιλία παρατίθεται καί χητικά σέ μορφή ΜΡ3 στό τέλος το παρόντος κειμένου, καθώς καί στά χητικά ρχεα ΜΡ3 τν μιλιν το ρχιμ. ρσενίου Κατερέλου πού εὑρίσκονται ἀριστερά στήν πλευρική στήλη το στολογίου)



Ο κοινωνίες χουν γίνει ζογκλες. Καί σύν τος λλοις, θέλουν νά μς πείσουν, τι προερχόμεθα πό τόν πίθηκο....!  Τό δυσάρεστο, μως εναι, τι κάποιοι νθρωποι γιναν ''πίθηκοι''.  Στόν καιρό πού ζομε, θά πρεπε ο πίθηκοι νά ''ναρωτινται'' καί μάλιστα νά ''νησυχον'' ο πίθηκοι, μή τυχόν καί ''προέρχονται'' πό τόν νθρωπο πού γινε ''πίθηκος''...



Πολλοί κηρύττουν τόν Χριστιανισμό, τόν διδάσκουν, τόν καπηλεύονται, τόν μελετοῦν, τόν ἐπικαλοῦνται, ἀλλά οἱ πράξεις τους, τά ἔργα τους καί τά φρονήματά τους εἶναι τελείως ξένα πρός αὐτόν. Καί ἐνῶ στήν οὐσία,  εἶναι πάρα πολύ καλοί καί ἄκρως ἐπιτυχημένοι ὑποκριτές, προβάλλονται ὅμως καί λέγονται Χριστιανοί. Ἐγωιστές, ἀτομιστές, συμφεροντολόγοι, ὑπηρέτες καί ὑπαλληλίσκοι σκοτεινῶν συμφερόντων, κλπ., ἀνθρωπάκια... Αἰχμάλωτοι στά πάθη τους, μέ μισθό τήν μή ἱκανοποίησι, οὕτως ὥστε νά ἔχουν πλεῖστες ὅσες ψυχολογικές ἀνασφάλειες καί διακυμάνσεις...


Ἀκόμη καί ὁ ἴδιος ὁ Πιλᾶτος, ἄν ζοῦσε σήμερα, θά ἔλεγε: «Ἴδε οἱ ἄνθρωποι, ἴδε οἱ Χριστιανοί »!... Ἄνθρωποι πού καυχῶνται καί ἐπαίρονται γιά τά ἐπιστημονικά, τεχνολογικά καί ὅ,τι ἄλλα ἐπιτεύγματά τους, πού ὅμως συγχρόνως, αὐξάνουν καί ἐνισχύουν τό ἄγχος, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀγωνία γιά τό μέλλον. Ὁ σκοπός τους εναι λη καί σάρκα, αχμάλωτοι σέ ατά καί οδεμία κοινωνία μέ τήν ψυχή καί τελικά φθείρουν καί τό σμα. Ζωή χωρίς νόημα.


Οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις δημιουργοῦνται - οἰκοδομοῦνται λόγῳ συμφερόντων, στηρίζονται σέ συμφέροντα καί πορεύονται βαδίζοντας ἐπί συμφερόντων. Ἡ κατάντια στό μεγαλεῖο της!  Ἡ ἀνθρωπότης ἕνα ἀπέραντο εἰδεχθές προσωπεῖο...

Ὁμιλοῦν γιά εἰρήνη, ἐνῶ ἔχουν ἑτοιμάσει τεράστιο ἐξοπλισμό γιά πολέμους, τούς ὁποίους οἱ ἴδιοι σχεδίασαν, σχεδιάζουν καί θά σχεδιάζουν, προετοίμασαν, προετοιμάζουν καί θά προετοιμάζουν, προεκάλεσαν, προκαλοῦν καί θά προκαλοῦν.


Οἱ δυνάστες, δῆθεν ἐνδιαφέρονται γιά εἰρήνη καί ἐλευθερία. Διαπραγματεύσεις ἐπί διαπραγματεύσεων, δῆθεν, γιά τό καλό τῆς ἀνθρωπότητος, γιά ἀνθρώπινα δικαιώματα, γιά τήν μόλυνσι τοῦ περιβάλλοντος, κλπ. 

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Η επικοινωνία με Οικουμενιστές, σημαίνει απομάκρυνση από τους Αγίους!


 
Πρὶν λίγες μέρες παραθέσαμε τὶς θέσεις τοῦ π. Θεόδωρου Ζήση καὶ τοῦ π. Διονυσίου Τάτση, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦσαν περὶ τῶν παπόφιλων, δηλ. τῶν Οἰκουμενιστῶν (οἱ θέσεις τους ἐδῶ), μετὰ τῶν ὁποίων δὲν πρέπει νὰ ἔχουν καμία ἐπι-«κοινωνία», ὅσοι θέλουν νὰ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Ἁγίους!!!
 
Σήμερα θὰ παραθέσουμε κάποια ἀκόμα μικρὰ κείμενα, διὰ τῶν ὁποίων ὁ μὲν π. Θεόδωρος Ζήσης, κατοχυρώνει αὐτὲς τὶς θέσεις, παραπέμπων στὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ὁ δὲ π. Διονύσιος προειδοποεῖ.
 
Γράφει ὁ π. Θεόδωρος, πὼς ὁ ἅγιος Μᾶρκος Εγενικς στν μολογία πίστεως πο κατέθεσε στ σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, πικαλεῖται κείμενο το Μ. Βασιλείου, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Ἅγιος διδάσκει «τι σους (“ὀρθόδοξους”) κοινωνον μ τος τεροδόξους, χι μόνον πρέπει ν τος θέτουμε σ κοινωνησία, “λλ μηδ δελφος νομάζειν». Kα προσθέτει ὁ ἅγιος Μᾶρκος: «παντες ο τς κκλησίας Διδάσκαλοι, πσαι α Σύνοδοι κα πσαι α θεαι Γραφα φεύγειν τος τερόφρονας παραινοσι κα τς ατν κοινωνίας διίστασθαι».
 
Ἐπίσης λέγει, ὅτι ὁ «γιος Μάρκος ταν πεπεισμένος πς σο πομακρυνόταν π τν λατινόφρονα πατριάρχη Μητροφάνη κα τος λοιπος λατινίσαντες (πόσο μᾶλλον μὲ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές), τόσο περισσότερο προσήγγιζε πρς τ Θε κα πρς λους τος γίους, κα χωριζόμενος π ατούς (τοὺς τότε Οἰκουμενιστές) νωνόταν μ τν λήθεια κα τος γίους Πατέρες: «Πέπεισμαι γρ κριβς τι σον ποδιΐσταμαι τούτου κα τν τοιούτων, γγίζω τ Θε κα πσι τος γίοις, κα σπερ τούτων χωρίζομαι, οτως νομαι τ ληθεί κα τος γίοις Πατράσι, τος Θεολόγοις τς κκλησίας» (π. Θεόδωρος Ζήσης - Οὔτε αἵρεσις οὔτε σχίσμα ὁ παπισμός, «Ὀρθόδοξος Τύπος», τεῦχος 3ης & 10ης Νοεμβρίου 2006).
 
Ἀλλὰ καὶ ὁ π. Διονύσιος Τάτσης προειδοποιοῦσε:
 
«Ὁ οἰκουμενισμὸς προκαλεῖ μεγάλη βλάβη στὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἐκεῖνο ποὺ δὲν μπόρεσε μὲ τὴ δολιότητα νὰ πετύχει ὁ Πάπας, δηλαδὴ νὰ ὑποτάξει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὸ πετυχαίνει τώρα μὲ τοὺς «ὀρθοδόξους» οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀναγνωρίζουν ὡς ὑπόσχεται πολλὰ καὶ εὔχεται γιὰ περισσότερα, μιὰ καὶ εἶναι ὁ μοναδικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς! τὸν ἔχουν ἀνάγκη!
 
» Ὁ ἐκ τοῦ φιλοπαπισμοῦ καὶ φιλοπροτεσταντισμοῦ κίνδυνος εἶναι μεγάλος. Πρέπει νὰ προλάβουμε τὴν ἐπερχόμενη προδοσία. Χρειάζονται περισσότεροι ζηλωτές, οἱ ὁποῖοι θὰ μιλοῦν μὲ παρρησία καὶ θὰ ἀφυπνίζουν τοὺς Ἐπισκόπους, ποὺ ἀναπαύονται στοὺς θρόνους τους καὶ νωχελικὰ ἁπλώνουν τὰ χέρια τους νὰ εὐλογήσουν ἀδιακρίτως ὀρθοδόξους, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ἀδιαφορώντας ἂν μὲ τὴν τακτική τους αὐτὴ προδίδουν τὴν Ὀρθοδοξία» (Ὀρθόδοξος Τύπος,13/01/2012).
 
Μόνο ποὺ τοὺς ζηλωτὲς τοὺς θέλετε στὰ μέτρα σας, καὶ ὄχι στὰ μέτρα τῶν διδασκαλιῶν τῶν Ἁγίων, εἰδάλλως τοὺς λοιδωρεῖτε!

Τα ασχημα παρεπομενα του πολιτικου γαμου



Τό ψευτοδίλημμα τῆς κρίσης



Συζητοῦσα μέ μιά ὁμάδα νέων γιά τό θέμα τοῦ γάμου, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ προγραμματισμένου γάμου μιᾶς ἀπό τίς κοπέλες τῆς παρέας. Ἡ κουβέντα ξεκίνησε ὅταν ἡ κοπέλα ἀνακοίνωσε ὅτι παντρεύεται τόν ἄλλο μήνα, μέ πολιτικό ὅμως γάμο. Ἕνας νεαρός ἐπεσήμανε ὅτι οἱ πολιτικοί γάμοι ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ ἐνῶ οἱ θρησκευτικοί γάμοι ἀποφεύγονται. «Πολλοί φίλοι καί γνωστοί μου παντρεύονται μέ πολιτικό γάμο, γιατί ἄραγε;» σχολίασε. Ἡ κοπέλα ἀπάντησε ἀμέσως ὅτι ὁ θρησκευτικός γάμος κοστίζει πάρα πολλά χρήματα ἐνῶ ὁ πολιτικός κοστίζει ἐλάχιστα. «Τόσα πολλά χρήματά σου ζήτησε ἡ Ἐκκλησία;» ρώτησα κι ἐγώ. «Ὄχι», ἔσπευσε νά διορθώσει ἡ κοπέλα. «Τό τραπέζι πού ἀκολουθεῖ κοστίζει τά χρήματα!»

Ἔχει ἐπικρατήσει λοιπόν, ἕνα κοινωνικό συμβόλαιο σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ νέοι μποροῦν νά παντρεύονται στό Δημαρχεῖο χωρίς νά τούς κοστίζει τίποτε, ἐνῶ ἄν παντρευτοῦν στήν Ἐκκλησία θά πρέπει νά ἔχουν πολλά χρήματα νά διαθέσουν, διότι βγαίνοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία πρέπει νά τραπεζώσουν ὅλους τους συγγενεῖς! Δέν μπορεῖ νά μήν ἀναρωτηθεῖ κανείς, μέ πόση εὐκολία ἀποδέχθηκε ἡ σημερινή κοινωνία αὐτήν τήν παραδοχή, ἡ ὁποία εἶναι παντελῶς παράλογη; Καί εἶναι παράλογη διότι δέ νομίζω νά στέκει στή λογική ἑνός νοήμονος ἀνθρώπου ἡ ἄποψη ὅτι ἄν παντρευτεῖς στήν Ἐκκλησία πρέπει νά κάνεις μεγάλα τραπέζια, ἐνῶ ἄν παντρευτεῖς στό Δημαρχεῖο θά καλέσεις λίγους καί καλούς, χωρίς μεγάλο κόστος! Γιατί δηλαδή, νά μήν καλέσεις λίγους καί καλούς στήν Ἐκκλησία; Σέ στέλνει κανένας ἱερέας σέ τραπέζια; Τό τραπέζι τί σχέση ἔχει μέ τό Μυστήριο τοῦ Γάμου; Ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά νά παντρευτοῦν οἱ ἄνθρωποι; Τό ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι! Ἄν τό ὅριζε ἡ Ἐκκλησία δέν θά τό ἀκολουθοῦσε κανείς!

Ἐδῶ εἶναι τό πρόβλημα τῆς ἐποχῆς μας! Ὅ,τι ὁρίζει ὁ Ἱερός Νόμος, τό ὁποῖο εἶναι πρός οἰκοδομήν τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τό ἀπορρίπτει καί τό θεωρεῖ ὀπισθοδρομικό. Αὐτά ὅμως πού ὁρίζουν οἱ ἄγραφοι κοινωνικοί νόμοι, ὅσο παράλογα κι ἄν εἶναι, τά τηροῦν οἱ ἄνθρωποι μέ εὐλάβεια!! Θεωρεῖται πιό σημαντικό στή σημερινή μας κοινωνία νά κάνουν οἱ νεόνυμφοι μεγάλα τραπέζια καί γλέντια, νά ξοδεύουν περιουσίες καί νά καλοῦν ὅλους τούς συγγενεῖς, τούς ὁποίους στήν πλειοψηφία τους δέν θά τούς ξανασυναντήσουν στή ζωή τους, παρά νά ἀκολουθήσουν τόν ἀσφαλῆ καί ἐγγυημένο λόγο τῆς Ἐκκλησίας πού εὔχεται μέ ἀληθινή ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους: «...Διαφύλαξον αὐτούς, Κύριε ὁ Θεός ἠμῶν, ὡς διεφύλαξας τούς ἁγίους τρεῖς Παίδας ἐκ τοῦ πυρός, καταπέμψας αὐτοῖς δρόσον οὐρανόθεν· καί ἔλθοι ἐπ’  αὐτούς ἡ χαρά ἐκείνη, ἥν ἔσχεν ἡ μακαρία Ἑλένη, ὅτε εὗρε τόν Τίμιον Σταυρόν..»

Τό κοινωνικό συμβόλαιο, ὅσο κι ἄν δυσκολεύει τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, γίνεται ἀποδεκτό ἀπό ὅλους, χωρίς δεύτερη σκέψη, ἐνῶ ὁ Ἱερός Νόμος τῆς Ἐκκλησίας πού ἐξασφαλίζει καί εὐλογεῖ τή ζωή τῶν ἀνθρώπων θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός καί ξεπερασμένος!

Πῶς διαμορφώνονται ἄραγε αὐτές οἱ κοινωνικές ἀντιλήψεις; Καί μέ πόση εὐκολία τίς ἀποδέχεται ὁ δῆθεν σκεπτόμενος σύγχρονος ἄνθρωπος; Πόση εὐθύνη ἔχουμε ἐμεῖς οἱ γονεῖς, πού ἀνατρέφουμε τά παιδιά μας μέ αὐτά τά στερεότυπα, ὑποχρεώνοντάς τα νά τά ἀποδέχονται χωρίς δεύτερη σκέψη; Ἐπιβάλλουμε στά παιδιά τήν ἄποψη ὅτι οἱ συγγενεῖς κατά σάρκα εἶναι πολύ σημαντικοί στή ζωή τους, ἄσχετα ἐάν δέν ἔχουν καμμία σχέση μεταξύ τους, ἄσχετα μέ τό ἄν ἔχουν ἄλλες νοοτροπίες, ἄλλα πιστεύματα, ἄλλη θεώρηση γιά τή ζωή. Ἐπειδή καί μόνο εἶναι συγγενεῖς ὀφείλουν τά παιδιά νά τούς συγκεντρώσουν ὅλους γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί μετά… ἄς μήν τούς ξαναδοῦν ποτέ! Αὐτό, βέβαια, θά πρέπει νά τό ἐπαναλάβουν καί στή βάπτιση τῶν παιδιῶν τους καί γι’ αὐτό θά προσανατολιστεῖ ἡ σύγχρονη κοινωνία σέ λίγο νά καταργήσει τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί νά τό ἀντικαταστήσει μέ τήν τελετή ὀνοματοδοσίας στό Δημαρχεῖο!

Μέ πόσο ὕπουλο καί δόλιο τρόπο καθιερώνεται στήν Πατρίδα μας ἡ ἀποστασία ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀληθινή Ζωή καί ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, μέ πόση ἀφέλεια καί χωρίς καθόλου ἀντιστάσεις ἔχουμε παραδοθεῖ στόν παραλογισμό τῆς ἐποχῆς μας!! Οἱ ἀντιστάσεις μας καί ἡ ἀντίδρασή μας ἐξαντλοῦνται μόνο πρός τόν λόγο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία θέλουμε νά ἐξαφανίσουμε ἀπό τήν Πατρίδα μας. Αὐτή θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὀπισθοδρομική καί ξεπερασμένη! Οἱ σύγχρονες πεποιθήσεις μας, ὅμως, ὅσο παράλογες καί ἄν εἶναι, εἶναι κατά τήν κρίση μᾶς γνήσιες καί ἀληθινές! Πόσος ἀκόμη παραλογισμός χωράει στήν ἐποχή μας;

                                                                        Μαρίνα Διαμαντ
      «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 138
  Φεβρουάριος 2014


Η Παναγια Σαντιναγια επεμβαινει συνεχως

saidnaya1

ROMFEA.GR | Ένα θαυμαστό γεγονός πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας της Σαϊντανάγια στη Συρία.
Να αναφερθεί ότι ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος έχει καταστρέψει πολλά χριστιανικά ιδρύματα, ενώ εκτόπισε χιλιάδες χριστιανούς από τα σπίτια τους.
Σύμφωνα με μαρτυρίες τον περασμένο μήνα μια ομάδα ανταρτών εκτόξευσε ρουκέτα εναντίον της Μονής.
Οι μοναχές που βρισκόταν μέσα στο Μοναστήρι ένιωσαν έναν μεγάλο θόρυβο, και το έδαφος να δονείται.
Το μόνο σίγουρο ήταν ότι η ρουκέτα θα κατέστρεφε το Μοναστήρι και οι μοναχές θα σκοτωνόνταν.
Όμως εκ θαύματος δεν συνέβη το παραμικρό και οι μοναχές αναρωτήθηκαν για την "τύχη" της ρουκέτας.
Λίγες μέρες αργότερα ένας ανώτατος αξιωματικός του Συριακού στρατού επισκέφθηκε την Μονή, για να εορτάσει τα Χριστούγεννα και την νέα χρονιά.
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης ο ανώτατος αξιωματικός, ρώτησε αν στο Μοναστήρι συνέβη κάτι ασυνήθιστο τελευταία.
Οι μοναχές ανέφεραν το περιστατικό με την ρουκέτα που εκτοξεύτηκε κατά της Μονής, η οποία τελικά αναρωτηθήκαν πως δεν τους χτύπησε.
Τότε ο αξιωματικός έμεινε έκπληκτος ακούγοντας από τις μοναχές το συμβάν και επιβεβαιώθηκε αυτό που ο ίδιος είδε.
Συγκεκριμένα ο Αξιωματικός είδε την στιγμή που οι αντάρτες εκτόξευσαν την ρουκέτα εναντίον της μονής, όμως τόσο αυτός όσο και άλλοι αξιωματικοί είδαν κάτι ασυνήθιστο και εκπληκτικό.
Ενώ η ρουκέτα επλησίαζε να χτυπήσει το Μοναστήρι, ξαφνικά μια γυναίκα ντυμένη με μπλε άμφια, εμφανίστηκε στον ουρανό και έπιασε την ρουκέτα στα χέρια Της και την έριξε μακριά.
Αυτό αμέσως προκάλεσε μεγάλη έκπληξη και απορία σε όλους. Ο στρατηγός αναρωτήθηκε ποιά ήταν αυτή η Κυρία που ήταν ντυμένη στα μπλέ με μια εκπληκτική χάρη γύρω Της.
Τελικά κατάλαβαν ότι δεν ήταν καμιά άλλη από την Υπεραγία Θεοτόκο την Μητέρα Χριστού του Θεού, Κυρίου και Σωτήρα μας.

Τά “ Ἀναχρονιστικά” γίνονται ἐπίκαιρα





ΤΙ  ΕΧΟΥΝ  ΝΑ  ΜΑΣ  ΠΟΥΝ


ΟΙ  ΜΕΓΑΛΟΙ  ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ  

ΤΗΣ  ΕΡΗΜΟΥ;






Τόν Ἰανουάριο, στίς 17 καί 20 τοῦ µηνός, ἑορτάσαµε τή µνήµη τῶν µεγάλων ὁσίων καθηγητῶν τῆς ἐρήµου, Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου καί Εὐθυµίου τοῦ Μεγάλου.


Γνωρίζουµε ὅτι εἶναι µεγάλοι Ἅγιοι, ἀκοῦµε στά τροπάρια καί στό συναξάρι γιά τόν ἀσκητικό βίο τους, µένουµε ἴσως µέ θαυµασµό, ἀλλά ἕως ἐκεῖ. Συνήθως δέν προχωροῦµε παραπέρα.


Ἐάν ὅµως ἐπιµείνουµε καί εἰσχωρήσουµε βαθύτερα, γρήγορα θά διαπιστώσουµε, πόσο ἀπέχει ὁ τρόπος ζωῆς µας ἀπό τόν τρόπο ζωῆς τῶν ἑορταζοµένων Ὁσίων. Καί πάλι µᾶς ἔρχεται ἡ δικαιολογία, ὅτι ζοῦµε στήν πόλη καί ἔχουµε ἀναπτύξει ἕναν πολιτισµό µέ ἄλλα ἰδεώδη, σύµφωνα µέ τά ὁποῖα ἡ ἀσκητική ζωή εἶναι ἀσυµβίβαστη καί φαίνεται ἀναχρονιστική, µέ ἕνα λόγο: «…. καλοί οἱ Ἅγιοι, ἀλλά µακριά ἀπό τήν καθηµερινότητά µας».


Αὐτή ἡ θεώρηση µπορεῖ νά µᾶς φαίνεται βολική, ἀλλά στήν πραγµατικότητα δέν ἔχει καµία σχέση µέ τήν Ὀρθοδοξία. Ὅπου ἀπουσιάζει ἡ ἑκούσια ἄσκηση, ἐκεῖ ἀπουσιάζει καί ἡ Ὀρθοδοξία, ἐκεῖ δέ βασιλεύει ὁ Παπισµός καί ὁ Προτεσταντισµός. Αὐτά ἐπεσήµανε ὁ Φώτης Κόντογλου πρίν ἀπό ἀκριβῶς πενῆντα χρόνια, προτοῦ ἐνταχθεῖ ἡ Ἑλλάδα ἐπίσηµα στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα καί προτοῦ κατακλυσθῆ ἀπό αὐτό τό ὑλιστικό πνεῦµα, τόν Δεκέµβριο τοῦ 1964 στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο». Γράφει ἐκεῖ: «Καί τώρα, ὦ ποῖα αἴσχη! Τρέχοµεν ἡµεῖς πρός τόν Πάπαν. Σπεύδοµεν ποῖος νά πρωτοπροφθάση! Πάπας δι’ ἐκείνους ἐξ ἡµῶν οἱ ὁποῖοι «οὐκ οἴδασι τί ποιοῦσι», εἶναι Εὐρώπη, καί Εὐρώπη σηµαίνει ὑλισµός, δύναµις, καί πλοῦτος ὑλικός. Ἐνῶ Ὀρθοδοξία σηµαίνει πτωχεία, ταλαιπωρία, περιφρόνησις. Διά τοῦτο, αὕτη εἶναι ἡ κληρονοµία τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος «οὐκ εἶχε ποῦ τήν κεφαλήν κλίνη». Ἐν τούτοις, οἱ παπόφιλοι εὑρίσκουν ὅτι µέ τόν Χριστόν, ὅστις «οὐκ εἶχε ποῦ τήν κεφαλήν κλῖναι» ὡς εἶπε ὁ ἵδιος ὁ Κύριος, εὑρίσκεται ἐν ἁρµονίᾳ ὁ πάµπλουτος Παπισµός, ὁ Μέγας Τραπεζίτης, καί οὐχί ἡ πτωχή Ὀρθοδοξία! Καί σέ ἄλλο σηµεῖο τοῦ ἰδίου ἄρθρου γράφει ὁ Κόντογλου: «Οἱ συµφεροντολόγοι εἶναι φυσικόν νά ταχθοῦν ἀπό τό µέρος ὅπου εὑρίσκονται τά µεγάλα κεφάλαια, οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς, οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν, ἡ ἁµαρτωλός δραστηριότης τοῦ παρόντος αἰῶνος τοῦ ἀπατεῶνος, ὡς καί οἱ µωροί φιλόδοξοι, οἱ περιφρονοῦντες τήν Ἑλληνικήν καταγωγήν των, καί νοµίζοντες ὅτι τασσόµενοι µέ τήν Δύσιν γί­νονται κοσµοπολῖται, καί ἄς ὑπάγουν µαζί της εἰς τόν διάβολον. Τήν Ὀρθόδοξον πίστιν µας τήν θεωροῦν ὡς δεισιδαιµονίαν τοῦ καθυστερηµένου λαοῦ, ἐνῶ τόν Παπισµό τόν θαυµάζουν ὡς Εὐρωπαϊκήν θρησκείαν, ὅπως θαυ­µάζουσιν τάς πολυκατοικίας, τούς κινηµατογράφους, τά ἀεροπλάνα, τούς πυραύλους καί ὅλα τά εἴδωλα τοῦ µηχανικοῦ πολιτισµοῦ, ἤτοι τοῦ Ἀν­τι­χρίστου. Διά τήν ἀλήθειαν οὐδόλως ἐνδιαφέρονται. Δι’ αὐτούς ἀλή­θεια εἶναι τό «Φάγωµεν, πίωµεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκωµεν». Εἶναι ἄτοµα βα­σα­νιζόµενα ἀπό τό κατηραµένον πλέγµα τῆς κατωτερότητος καί χάσκοντα πρό τοῦ ὑλικοῦ πλούτου καί τοῦ πλουσίου ἐκφυλισµοῦ τῶν ὑλιστῶν τῆς Δύ­­σεως. Ἀπ’ ἐναντίας, οἱ τῆς Ὀρθοδόξου παρατάξεως εἶναι πνεύµατα σο­βα­ρά, ἀκόµη καί ὅσοι ἐξ αὐτῶν εἶναι ἀπαίδευτοι εἰς τήν ψευδῆ γνώσιν, µέ βαθύν σεβασµό πρός τήν πίστιν των, ἄνευ παιδαριωδῶν φιλοδοξιῶν, µέ πνευ­µατικόν ὕψος ἐν ταπεινώσει κρυπτόµενοι, ἀνιδιοτελεῖς, µή δεσµευό­µενοι ἀπό τό συµφέρον, ἔχοντες ζέον τό αἴσθηµα τῆς θυσίας, (καί οὐχί ὡς οἱ προλεχθέντες παπόδουλοι, οἱ τυρβάζοντες διηνεκῶς περί τό σαρκίον αὐ­τῶν), µή χάσκοντες πρό τῶν πυροτεχνηµάτων τοῦ µηχανικοῦ κόσµου τῆς Δύσεως, ἀλλ’ ἔχοντες βαθεῖαν ἐπίγνωσιν τοῦ «ὑπερέχοντος» τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καθ’ ὅσον πιστεύουν ἀδιστάκτως ὅτι ἡ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει µόνον ἐν αὐτῇ, καί διά τοῦτο, εἶναι πάντοτε ἕτοιµοι ν’ ἀποθάνωσι δι’ αὐτήν».


Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Αποτειχισι: Ο γνωστος σφογγουκαλιαρος του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου παπαΤΣΕΤΣΗΣ αποθρασυνθηκε και ψευδολογει ακατασχετα και αναισχυντα.

πάντησις του μητροπολιτου Πειραιως κ. Σεραφειμ προς τον Αδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερον το Οκουμενικο Θρόνου π. Γεώργιον Τσέτσην.
 
 
 
 
Ἐπειδή δημοσίως ὁ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης ἐγνωσμένος διά τήν εὑρυμάθεια καί τό πολυτάλαντο τῆς προσωπικότητός του κατέκρινε τήν κανονική ἀπόφαση πού ἔλαβα ὡς κυρίαρχος Ποιμενάρχης τῆς Μητροπολιτικῆς μου Περιφερείας νά τιμηθοῦν ἐκκλησιαστικῶς αἱ ὄντως Οἰκουμενικαί Σύνοδοι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθοῦσες κατά τά ἔτη 880 καί 1351 ὀφείλω δημοσίως νά ἀπαντήσω στόν πολυτίμητο καί πεφιλημένο ἀδελφό.
Χρεωστῶ ἰδιαιτέρα εὐγνωμοσύνη καί εὐχαριστία στόν Αἰδεσιμ. π. Γεώργιο διότι ἀποκαλύπτει ἐναργέστατα τούς λόγους πού παρεμποδίζουν τήν τυπική ἀνακήρυξη τῶν δύο Οἰκουμενικῶν αὐτῶν Συνόδων πανορθοδόξως
καθώς καί τούς λόγους πού προκάλεσαν τήν παρά τόν Καταστατικό Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀρχειοθέτηση τῶν ὑπό τῆς ΔΙΣ ψηφισθέντων ὡς θεμάτων τῆς τακτικῆς συγκλίσεως τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τοῦ 2011 διά τή ὑποβολή προτάσεως τυπικῆς ἀναγνωρίσεως ὑπό τῆς μελλούσης νά συνέλθει Πανορθοδόξου Συνόδου τῆς Οἰκουμενικῆς περιωπῆς καί ἀξίας τῶν ὄντως Οἰκουμενικῶν Συνόδων τοῦ 880 καί 1351.
Εἶναι προφανές καί πρόδηλο ὅτι ἡ μή τυπική ἀναγνώριση γίνεται γιά νά μή «λυπηθοῦν» οἱ ἀντιθέως καί δαιμονιωδῶς καθυβρίζοντες τούς Ἁγίους προεξάρχοντας τῶν δύο Οἰκουμενικῶν Συνόδων Ἱερό καί Μέγα Φώτιο καί Ἅγιο Γρηγόριο Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης τόν Παλαμᾶ ὡς δῆθεν αἱρεσιάρχας ὅπως αὐταποδείκτως προκύπτει ἀπό τήν «Δογματική διδασκαλία» τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς.
Ἡ ἔλλειψις ἐπιχειρημάτων κατά τῆς οἰκουμενικότητος τῶν δύο Συνόδων ἀναγκάζει τόν σεβαστό καί λόγιο π. Γεώργιο νά προβάλει συνωμοσιολογικά σενάρια γιά δῆθεν προσπάθεια διακοπῆς τοῦ διεξαγομένου ἀκάρπως ἐπί 33 χρόνια θεολογικοῦ διαλόγου μετά τῶν Ρ/Καθολικῶν, διάλογο τόν ὁποῖο ὁ ἐπί 20ετία διατελέσας συμπρόεδρος αὐτοῦ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας κ. Στυλιανός χαρακτήρισε ὡς «ἀνόσιο παίγνιο» καί νά ἀποπειρᾶται μέ σοφιστεῖες τύπου: «άλλο πράγμα είναι ένας Επίσκοπος, ένας Θεολόγος Καθηγητής ή ένας θεολογών πιστός, να αναγνωρίζει τον οικουμενικό χαρακτήρα και την οικουμενική διάσταση των δύο Συνόδων, και έτερο, να τις απαριθμεί και να τις κατατάσσει, άνευ Συνοδικής διαγνώμης, στην χορεία των μέχρι τούδε γνωστών και Πανορθοδόξως αναγνωρισμένων Οικουμενικών Συνόδων» νά καλύψει τήν πρόδηλη θεολογική ἀδυναμία του γιά τήν κατάδειξι τῆς δῆθεν ἀντικανονικῆς ἐνεργείας  μου.
Ἐρωτᾶται ὅμως ὁ ἀγαπητός συμπρεσβύτερος ἐν Κυρίῳ: Πρός χάρι τῶν κακοδόξων ὑβριστῶν τῶν ἁγίων πού στό πρόσωπό τους ὑβρίζουν τόν Ἁγιάσαντα καί Θεώσαντα αὐτούς Πανάγιο Θεό ἐφ’ ὅσον εἶναι γνωστό ὅτι μόνο ἁγιότης τοῦ Θεοῦ ὑφίσταται ὡς ἄκτιστος ἐνέργειά Του στήν ὁποία μετέχομε κατά χάρι καί κατά τήν δεκτικότητά μας οἱ ἄνθρωποι, θά ἀρνηθοῦμε τήν τιμή καί τήν εὐλάβεια πρός τούς ὑποπτέρους αὐτούς ἀετούς τῆς πίστεως πού ἐδογμάτισαν ἑπόμενοι τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων;
Θά ἀνεμέναμε ἀπό ἕναν ὄντως ἐμπνευσμένο Κληρικό, πού τιμᾶ τό Πάνσεπτο Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως νά ἐπιχειρήσει νά ἀντικρούσει τάς ἐπί τοῦ θέματος ἐξαιρέτους καί οὐσιώδεις εἰσηγήσεις τῶν ὁρισθέντων Σεβ. εἰσηγητῶν Μητροπολιτῶν Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ.κ. Ἱεροθέου καί Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίου πού ἔχουν δημοσιοποιηθεῖ στό διαδίκτυο ὡς καί τά παραθέματα ἐγνωσμένου κύρους Πανεπιστημιακῶν διδασκάλων πού πρός χάριν τῶν ἀναγνωστῶν ἐπαναδημοσιοποιοῦμε γιά νά τεκμηριώσει τό κείμενό του καί τήν ἰδική μου ἀντικανονική ἐνέργεια.

1. Περί τῆς Η΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου:

Αποτειχισι: Ο Τσετσης και οι ....ΡΟΥΚΕΤΕΣ του Αγιου Μαρκου

===============

 

 Μωραίνει Κύριος...! 

Πώς μπορείτε και λέτε τέτοια 

πράγματα π. Γ. Τσέτση;





Καὶ κάτι ἄλλο ξέρει, ὅμως, ὁ «Μέγας» π. Γεώργιος Τσέτσης καὶ ἐπιμελῶς τὸ ἀποκρύβει· ὅτι ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἀφ’ ἑνὸς μὲν μιλοῦσε καὶ γιὰ Σχίσμα καὶ γιὰ Αἵρεση, ἀφ’ ἑτέρου δέ, ξέρει, ὅτι (ὅπως γράφει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης) ὑπάρχει καὶ τὸ «δογματικὸ Σχίσμα», δηλαδή, ἡ ΑΙΡΕΣΗ, ἀφοῦ ἡ βάση ἑνὸς τέτοιου δογματικοῦ Σχίσματος ὀφειλόταν στὶς αἱρετικὲς δοξασίες τοῦ Παπισμοῦ, τὶς ὁποῖες κυρίως δὲν ἐδέχετο ὁ ἅγιος Μᾶρκος!



Πέραν αὐτῶν τῶν ἐπεξηγήσεων, ἂς δοῦμε τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Μάρκου -ποὺ κρύβει ὁ Μέγας Πρωτοσπρεσβύτερος- μὲ τὴν ὁποία ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ἀποκαλεῖ τοὺς Λατίνους ...αἱρετικούς!!!



ΠΗΓΗ: "ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ", Ιούνιος 2001:



«Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, υπήρξε ατρόμητος ομολογητής της πίστεως στην Σύνοδο της Φερράρας-Φλωρεντίας, αφού δεν υπέκυψε στις παπικές πιέσεις και τους εκβιασμούς και παρέμεινε μέχρι τέλους ομολογητής της πίστεως. Όχι μόνον κατά την Σύνοδο εκείνη απέδειξε τις πλάνες των Λατίνων, αλλά ταυτοχρόνως απέδειξε και τις νοθείες που έκαναν οι Λατίνοι στα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.


Στην αρχή, βεβαίως, ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός συμπεριφέρθηκε με ευγένεια, αλλά αργότερα, όταν διεπίστωσε τις αλχημείες, τις πιέσεις, τις νοθείες, τους εκβιασμούς και τις πονηρίες των Λατίνων, υπήρξε ομολογητής της πίστεως...


 Ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός είχε σαφή γνώση του πράγματος. Γνώριζε δηλαδή ότι εμείς απεκόψαμε τους Λατίνους από το Σώμα της Εκκλησίας, γιατί οι Λατίνοι υπέπεσαν στην αίρεση του Filioque. Θα παραθέσω ένα κείμενό του που είναι αρκετά εκφραστικό. Γράφει ο άγιος Μάρκος:


«Την μεν αιτίαν του σχίσματος εκείνοι δεδώκασι, την προσθήκην εξενεγκόντες αναφανδόν, ην υπ' οδόντα πρότερον έλεγον. ημείς δε αυτών εσχίσθημεν πρότεροι, μάλλον δε εσχίσαμεν αυτούς και απεκόψαμεν του κοινού της Εκκλησίας σώματος. Δια τι ειπέ μοι: Πότερον, ως ορθήν έχοντας δόξαν, ή ορθώς την προσθήκην εξενεγκόντας; Και τις αν τούτο είποι, μη σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένος; Αλλά ως άτοπα και δυσσεβή φρονούντας και παραλόγως την προσθήκην ποιήσαντας. Ουκούν ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν... αιρετικοί εισιν άρα, και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν».


Επομένως, κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως το εκφράζει ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, οι Λατίνοι είναι αιρετικοί, αποκεκομμένοι από την Εκκλησία και φυσικά είναι εκτός της Εκκλησίας και δεν έχουν μυστήρια».












Ου μονον εισι οι Λατινοι σχισματικοι, 
αλλα και Αιρετικοι. 
Ημεις δε, ουδε δι αλλο τι εσχισθημεν αυτων, 
ει μη οτι ΕΙΣΙΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ..
Διο ουδε πρεπει ολως ενωθηναι αυτοις, 
ει μη εκβαλωσιν την προσθηκην απο του Συμβολου και Ομολογησουσιν το Συμβολον, καθως και ημεις.


Ποθεν ημιν ανεφανησαν εξαιφνης οντες Ορθοδοξοι, οι δια τοσουτων χρονων και υπο τοσουτων Πατερων και Διδασκαλων με τους Λατινους κριθεντες Αιρετικοι;
Τις αυτους, ουτω ραδιως, Ορθοδοξους πεποιηκεν;


Μα, Αγιε μας Μαρκο Ευγενικε, ΑΤΛΑΝΤΑ της Ορθοδοξιας, οι ...Τσετσηδες και οι ...Τσετσεδες και οι ....Τσατσαδες της Αντιορθοδοξιας, τα νεα κοπελια του Παναιρετικου και Αθεωτατου Παπα.

Επι τη σημερινη εορτη των Τριων Ιεραρχων



Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου

                Παράπονα

 

ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΚΑΝΕΛΛΟΥ 

Ηγουμένου Ιεράς Μονής Τατάρνης Ευρυτανίας





Παραπονείται, λοιπόν, ο Άγιος για την συμπεριφορά των πιστών μέσα στο ναό, για τις πολλές απουσίες τους, για την αδιαφορία τους: «Σήμερα όλοι σας έχετε μεγάλη χαρά. Μόνον εγώ έχω απέραντη λύπη. Κι αυτό, γιατί όταν αναλογισθώ πως όταν περάσει η εορτή και αυτό το πλήθος πάλι θα εξαφανισθεί. Καίγομαι και λυπούμαι κατάκαρδα. Τόσα παιδιά γέννησε η Εκκλησία και όμως δεν τα βλέπει για να τα απολαύσει σε κάθε σύναξη, αλλά μόνον όταν υπάρχει κάποια μεγάλη εορτή. Πόση αγαλλίαση πνευματική, πόση χαρά, πόση δόξα για τον Θεό, πόση ωφέλεια για τις ψυχές θα υπήρχε, αν σε κάθε σύναξι βλέπαμε να είναι γεμάτη η εκκλησία;

Τι μπορώ, για πες μου, να σε διδάξω για όλα τα αναγκαία της πίστεως, όταν έρχεσαι στην εκκλησία μία ή δύο φορές τον χρόνο; Για την ψυχή, για το σώμα, για την αθανασία, για την Βασιλεία των ουρανών, για την κόλαση, για την γέεννα, για την μακροθυμία τού Θεού, για την συγχώρηση, για την μετάνοια, για το βάπτισμα, για την άφεση των αμαρτιών, γι’ αυτή την δημιουργία, την ουράνια και την επίγεια, για την φύση των αγγέλων, για την κακουργία των δαιμόνων, για τα τεχνάσματα του διαβόλου, για τον τρόπο ζωής των Χριστιανών, για τα δόγματα, για την ορθή πίστη, για τις διεφθαρμένες αιρέσεις;» (Λόγος εις το άγιον Βάπτισμα).

Παραπονείται για την αδιαφορία των Χριστιανών για τα πνευματικά. Ερμηνεύων το του Κυρίου «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται ημίν» (Ματθαίου ΣΤ’, 33), αναφέρει:

«Προσέξτε, μη ζητείτε, λέγει ο Κύριος, τα τού παρόντος βίου διόλου. Εμείς όμως συνεχώς αυτά ζητούμε. Λέγει να επιζητείτε τα επουράνια. Εμείς όμως ούτε για λίγη ώρα δεν τα επιζητούμε. Ίσα ίσα όση μέριμνα επιδεικνύουμε για τα βιωτικά, τόσην ολιγωρία και αδιαφορία έχουμε για τα πνευματικά. Μάλλον δε η αδιαφορία μας είναι πολύ περισσότερη» (Ομιλία ΚΒ’ εις τον Ματθαίον).
Είχε δε ο ιερός Πατήρ πρόβλημα με το ακροατήριόν του. Άλλοτε συνωθούντο, άλλοτε εξηφανίζοντο.

Κάποια μεγάλη Τεσσαρακοστή συνέβη το εξής: Αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα την ερμηνείαν εις την εξαήμερον τού Μωυσέως, τις έξη δηλαδή ημέρες της δημιουργίας. Ομιλία πρώτη: «Χαίρω και ευφραίνομαι γιατί βλέπω να στολίζεται η Εκκλησία του Θεού με το πλήθος των παιδιών της. Σάς βλέπω όλους να τρέχετε προς τον ναό με πολλή την χαράν». Έρχεται η Καθαρά Τρίτη: «Είμαι γεμάτος σήμερα με χαρά μεγάλη, βλέποντας τα αγαπημένα σας πρόσωπα». Τα ίδια και την Καθαρά Πέμπτη: «Βλέποντας, αγαπητοί, την μεγάλη σας προθυμία στο να συγκεντρώνεσθε στην σύναξή μας στον ναό, διακατέχομαι από μεγάλη χαρά και δεν παύω να δοξάζω τον φιλάνθρωπο Θεό για την προκοπή σας».

Έρχεται όμως και το Σάββατο: «Θέλω να αρχίσω την συνειθισμένη μου διδασκαλία, αλλά διστάζω και υποφέρω. Λίγο φύσηξεν ο διάβολος και ξεχάσατε όλη την προηγούμενη διδασκαλία και την καθημερινή παραίνεσι. Τρέξατε οι πάντες στην σατανική εκείνη πομπή, στον Ιππόδρομο. Βγάλατε από τις ψυχές σας την σύνεση της αγίας Τεσσαρακοστής και πέσατε στα δίχτυα τού διαβόλου». Κρίμα στα τόσα κηρύγματα.
Συνέβαιναν όμως διάφορα παράξενα πράγματα. Πολλοί από τους ακροατάς νύσταζαν, άλλοι δεν πρόσεχαν ή πρόσεχαν αλλού. «Αλλά ξυπνήστε και αφήστε την βαρυεστημάρα. Σας κηρύττουμε ερμηνεύοντες την Αγία Γραφή, και σεις αντί να προσέχετε παίρνετε τα μάτια σας από μένα και κοιτάτε προσεκτικά τις λαμπάδες και τον νεωκόρο που τις ανάβει. Δεν βλέπετε τίποτε το παράξενο, ούτε κάτι το παράδοξο. Βλέπετε ένα άνθρωπο που κάνει συνηθισμένα πράγματα. Και όμως στρέφετε προς τα εκεί τα πρόσωπα σας» (Λόγος Δ’ εις την Γένεσιν).

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου