O δεσποτης της εκκλησιας των ΜΑΤ και των ΡΟΠΑΛΩΝ της Καστοριας πλαστογραφει την Ασκητρια Μοναχη Oσια Μυρτιδιωτισσα, σε λαϊκη Αγια Σοφια.
Μαζι του και ο Σιγονταροοικουμενιστης π. Γεωργιος Μεταλληνος
Kαταρρίπτονται
ολα τα ψέμματα των ρασοφόρων
της Αστυνομοκρατούμενης
και ΜΑΤοκρατούμενης
"Εκκλησίας" της Ελλάδος
==========================================================
« Ἁγία Σοφία » ἢ Ὁσία Μυρτιδιώτισσα;
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ
Μία μεγάλη εὐθύνη τοῦ Ἁγιογράφου
Στὸν σύνδεσμο http://hsir.org/p/jjc ἔχουν ἀναρτηθεῖ, ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο Γαρδικίου κ. Κλήμεντα, σημαντικὲς καταθέσεις γιὰ ἕνα πολὺ σοβαρὸ ἐκκλησιαστικὸ
θέμα, τὸ ὁποῖο ἔχει προκύψει καὶ ἀναπόφευκτα ἔχει εἰκονολογικὲς προεκτάσεις, ἐφ’ ὅσον ἡ Ὀρθόδοξη Εἰκονογραφία εἶναι ταγμένη στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία εἶναι «στῦλος
καὶ ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας», κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο.
Διαβάζουμε λοιπὸν στὴν ὀφειλομένη αὐτή, ὅπως
πιστεύουμε, καὶ ἀναγκαία κατάθεση, ἡ ὁποία τοποθετεῖ τὰ πράγματα στὴν ὀρθή τους βάση καὶ τὰ ἑξῆς:
«Στὸ σχετικὸ ὑλικὸ ποὺ κυκλοφορεῖ (κείμενα, εἰκόνες κλπ.), ὑπάρχει ἡ ἐπίμονος παρουσίασις τῆς Ἁγίας ὡς ἁπλῆς λαϊκῆς, ὡς Σοφίας, χωρὶς νὰ ἀναγνωρίζεται ἡ Μοναχικὴ Ἰδιότης τῆς Ὁσίας Γεροντίσσης καὶ χωρὶς
καμμία ἀπολύτως ἀναφορὰ στὸ Μοναχικὸ Ὄνομα Αὐτῆς, τ.ἔ. Μυρτιδιώτισσα...
…ἡ Ἁγία Γερόντισσα εἶχε πλήρη συνείδησι καὶ συναίσθησι τῆς Μοναχικῆς ἰδιότητός της καὶ τοῦ Μοναχικοῦ ὀνόματός της, ὥστε νὰ ἀπαιτήση νὰ δοθῆ αὐτὸ σὲ παιδὶ ποὺ θὰ ἐγεννᾶτο μετὰ τὴν πρὸς
Κύριον ἐκδημία της…».
* * *
Ἐπειδὴ τὸ θέμα αὐτὸ μᾶς ἔχει ἀπασχολήσει
στὴν εἰκονολογική του
διάσταση, ἐδῶ καὶ μερικὰ
χρόνια (ἀπὸ τότε ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ εἴδαμε, μὲ δυσάρεστη, ὁμολογοῦμε, ἔκπληξη, σὲ Ἔκθεση Εἰκόνων
τὴν «Ἁγία Σοφία»), ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ καταθέσουμε, γιὰ πρώτη φορά, ἕνα σημεῖο εὐαρέσκειας τῆς Ὁσίας γιὰ τὴν Ἱερὰ Εἰκόνα της ὡς Ὁσίας Μυρτιδιωτίσσης, ὄχι ἀσφαλῶς γιὰ τὴν τεχνική της ἀρτιότητα,
ἀλλὰ διότι τὴν παρουσιάζει μὲ Μοναχικὴ ἐνδυμασία καὶ μὲ τὸ Μοναχικό της ὄνομα.
Μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ ποὺ δεχθήκαμε ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Πνευματικό μας Πατέρα, Μητροπολίτη Ώρωπού καὶ Φυλῆς κ.
Κυπριανό, τὸ 2001 ἀξιωθήκαμε νὰ ἁγιογραφήσουμε τὴν Ὁσία.
Ὁ προβληματισμός μας ἦταν ἔντονος
γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ παρουσιάζεται στὴν Εἰκόνα της, ἐφ’ ὅσον εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὸν Βίο της ὅτι δὲν
φοροῦσε τὰ
Μοναχικά της ἐνδύματα, προτιμώντας
νὰ συνεχίζει καὶ μετὰ τὴν Κουρά της τὸ ἄθλημα τῆς εὐλογημένης διὰ Χριστὸν Σαλότητος.
Ὑπερίσχυσε ὡστόσο τὸ ὅτι οἱ Ἅγιοι στὶς ἱερές τους Εἰκόνες δὲν
πρέπει νὰ ἱστοροῦνται ὅπως ἦσαν
(«φωτογραφικά»), πρᾶγμα
ποὺ γίνεται καὶ δὲν εἶναι βεβαίως ἀπορριπταῖο στὴν θρησκευτικὴ ζωγραφική, ἀλλὰ ὅπως θὰ εἶναι («ἐν τῇ αἰωνιότητι»), ἐκφράζοντας ἔτσι ἐναργῶς τὸν ἐσχατολογικὸ χαρακτῆρα τῆς Ὀρθόδοξης Εἰκονολογίας.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἡ Ὁσία στολίστηκε μὲ ἰδιαιτέρως
περιποιημένη Μοναχικὴ ἐνδυμασία, ἀπολαμβάνοντας τοιουτοτρόπως στὴν Εἰκόνα της ἐκεῖνο ποὺ ἐκουσίως, μὲ «πλήρη συνείδησι
καὶ
συναίσθησι» ἐστερήθη, γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ
Χριστοῦ, στὴν ἐπίγεια ζωή της.
* * *
Ἡ Εἰκόνα ἁγιογραφήθηκε
σὲ Μετόχι τῆς Μονῆς μας καὶ ὅταν, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, τελείωσε ἡ ἁγιογράφηση
μεταφέρθηκε στὴν Μονὴ καὶ παραδόθηκε στὸν Σεβασμιώτατο.
Παρατηρήσαμε κάποιο ἐνδοιασμὸ στὴν ἔκφρασή του, ὅταν πρωτοαντίκρυσε καὶ ἀσπάστηκε τὴν Εἰκόνα.
Ἔχοντας ὁ ἴδιος ζήσει ἀπὸ κοντὰ τὴν Ὁσία, διατηροῦσε στὴν
μνήμη του τὴν ἀσκητική, ἀτημέλητη
παρουσία της. Ἡ Εἰκόνα ἔδειχνε
κάτι «ἄλλο», ἀσυνήθιστο…Εὐγενικός καὶ διακριτικός, ὅπως πάντοτε, ὁ Σεβασμιώτατος δὲν βιάστηκε νὰ μιλήσει, νὰ παρατηρήσει, νὰ ἐλέγξει. Ἁπλῶς ἄφησε νὰ
διαφανεῖ κάπως ὁ προβληματισμός του καὶ ἔδωσε ἐντολὴ νὰ τοποθετηθεῖ τὸ Εἰκόνισμα στὴν Ἁγία Τράπεζα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς, γιὰ 40 ἡμέρες,
σύμφωνα μὲ τὴν ὑπάρχουσα εὐσεβῆ παράδοση.
Τὴν ἄλλη ἡμέρα, μετὰ τὴν θεία Λειτουργία, σήμανε τὸ καμπανάκι. Στὴν ἔκτακτη σύναξη τῆς Ἀδελφότητος ὁ Σεβασμιώτατος, μὲ φανερὸ τὸν ἐνθουσιασμὸ καὶ τὴν συγκίνηση στὸ πρόσωπό του, ἀνακοίνωσε τί τοῦ εἶχε συμβεῖ ἐκεῖνο τὸ πρωϊνό.
Ὅταν εἰσῆλθε στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ προσκύνησε τὴν Ἁγία Τράπεζα, πῆρε προσευχόμενος στὰ χέρια του τὴν Εἰκόνα τῆς Ὁσίας γιὰ νὰ τὴν ἀσπαστεῖ.
Ἡ ἴδια ἀμφιβολία ἔκανε τὸν λογισμό του νὰ διστάζει καὶ νὰ ἀπορεῖ, ὅπως μᾶς εἶπε, καὶ νὰ ἐντείνει τὴν προσευχή του γιὰ τὸ θέμα αὐτό.
Τότε μία θαυμάσια οὐράνια εὐωδία ἐξῆλθε ἀπὸ τὴν Εἰκόνα καὶ τὸν περιέβαλε.
Ὁ Σεβασμιώτατος
προσεκτικὸς και ταπεινός, ὡς συνήθως, δὲν δέχθηκε, ἀλλά καὶ δὲν ἀπέρριψε τὸ σημεῖο, μόνο ἀπόρησε γιὰ τὸ συμβάν.
Παρακολούθησε τὴν θεία Λειτουργία προσευχόμενος, κοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ βγαίνοντας ἀπὸ τὸ Ἱερό, πῆγε νὰ ἀσπαστεῖ πάλι τὴν Ὁσία Γερόντισσα.
Ἡ ἴδια εὐωδία, αὐτὴ τὴ φορὰ πιὸ ἔντονη, τὸν ἀλλοίωσε τὴν «καλήν αλλοίωσιν» καὶ τὸν πληροφόρησε, ὅπως μᾶς εἶπε, γιὰ τὴν εὐαρέσκεια τῆς Ἁγίας Γεροντίσσης γιὰ τὴν Εἰκόνα της, διασκεδάζοντας ὅλους τοὺς λογισμοὺς ἀμφιβολίας ποὺ εἶχε καὶ χαρίζοντάς του τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας καὶ τῆς προστασίας τῆς Ὁσίας…
* * *
Στὴν ἐμπεριστατωμένη Εἰκονολογική Μελέτη τοῦ Καθηγητοῦ Δημ. Ι. Τσελεγγίδη «Ἡ χαρισματικὴ παρουσία τοῦ πρωτοτύπου στὴν Εἰκόνα του, κατὰ τὴν Εἰκονολογία τῆς Ἐκκλησίας», μεταξὺ ἄλλων σημαντικῶν, ἀναφέρονται καὶ τὰ
ἑξῆς:
«...Ἡ Ὀρθόδοξη Εἰκονογραφία ἀνταποκρινόμενη στὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας ἐπιχειρεῖ μὲ τὴν τεχνοτροπία της νὰ αἰσθητοποιήσει τὴν παρουσία τῆς ἄκτιστης θείας Χάρης
καὶ ἐνέργειας στὶς Εἰκόνες τῶν θεωμένων μελῶν της. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ἡ Ὀρθόδοξη Εἰκόνα ἀνταποκρίνεται στὴν ἀλήθεια τῶν προσώπων τῆς ῾῾καινῆς κτίσεως᾽᾽ ποὺ εἰκονίζει, ἀφοῦ προσπαθεῖ καὶ τὴν ἱστορικότητα τῶν
εἰκονιζομένων προσώπων
νὰ βεβαιώσει καὶ τὴν ἀδιάσπαστα ἑνωμένη
μὲ αὐτὰ θεία Χάρη νὰ ἐκφράσει…
...Μὲ τὴν εἰκονογράφηση τῶν Ἁγίων, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει
στοὺς πιστούς της τὴν
προσωπικὴ ταυτότητα τῶν δοξασμένων μελῶν της... »
* * *
Ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω καὶ μὲ σκοπὸ νὰ ἀποτραπεῖ ἡ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ στὸ συγκεκριμένο θέμα, λόγῳ καὶ τῆς εἰκονολογικῆς παραπληροφόρησης, προέκυψε ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ἀναφορᾶς αὐτῆς.
Ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ὑπότιτλου: «Μία
μεγάλη εὐθύνη
τοῦ
Ἁγιογράφου»,
προτιμήθηκε γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ τὸ πόσο ὀφείλει ὁ Ἁγιογράφος νὰ βασανίζει
τὴν κάθε ἐπιλογή του, ἐφ’ ὅσον κατὰ τὸν σοφὸ Σολομῶντα, «ὀξύθυμος πράσσει μετά ἀβουλίας, ἀνήρ δὲ φρόνιμος πολλὰ ὑποφέρει» (Παροιμ.
14: 17).
Ὁ ἐρωτηματικός τύπος : «Ἁγία Σοφία» ἢ Ὁσία Μυρτιδιώτισσα; ἐπιλέχθηκε συνειδητά, ὥστε νὰ
γίνει ἐμφανὲς ὄχι τὸ ἐλεγκτικό, ἀλλά τὸ
συναδελφικὸ πνεῦμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἐγράφησαν τὰ ἀνωτέρω, ἀπευθυνόμενα μὲ ἀγάπη στοὺς συναδέλφους Ἀγιογράφους, σύμφωνα μὲ τὸ «δίδου
σοφῷ
ἀφορμήν,
καὶ
σοφώτερος ἔσται·
γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι»…
Μον. γ. Γαβριήλ
Ὑπεύθυνος τοῦ
Ἁγιογραφείου
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ
καὶ Ἰουστίνης
Φυλῆς Ἀττικῆς
Παρεκκλήσιον πρὸς
τιμὴν τῆς Ὁσίας Μυρτιδιωτίσσης τῆς
Ἀσκητρίας,
στὴν Ἱερὰ μονη.
Ιδου και το σημερινο δημοσιευμα
των Οικουμενιστων
και των Σιγονταροοικουμενιστων.