Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

H Αποστολική και Αγιοπατερική ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, των Θεοφόρων Πατέρων

"Μείζων εστίν Ο εν ημίν..." 

 

(Α' Ιωάννου 4, 4)

 

 









Αγαπητέ Ψευδώνυμε Ισοκράτη Σχολαστικέ. 
Στην τελευταία παράγραφο, την κατακλείδα και αυλαία του θαυμασίου, αληθινού, δυναμικού και ομολογιακού σου άρθρου, γράφεις πως "η μόνη λύση είναι η Συνοδική καταδίκη της οικουμενιστικής διδασκαλίας και η καθαίρεση και ο αφορισμός από την Εκκλησία όσων παραμείνουν αμετανόητοι Οικουμενιστές."


Μόνο, αδελφέ μου, που υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο και σοβαρότατο πρόβλημα. 
Όταν η ίδια "η εκκλησία" από την ηγεσία της είναι ο ίδιος ο εφευρέτης, φορέας και υπηρέτης αυτής της οικουμενιστικής διδασκαλίας, όταν αυτοί που θα δώσουν εντολή καθαιρέσεως είναι οι ίδιοι οι εντολείς και εντολοδόχοι της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, όταν οι "αμετανόητοι οικουμενιστές" είναι αυτοί οι ίδιοι που απαρτίζουν την προτεινόμενη Συνοδική καταδίκη, όταν δηλαδή δικαστής και δικαζόμενος είναι το ένα και το αυτό πρόσωπο, ΤΟΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;


Γι' αυτό η πρόταση σου δεν είναι η λύση. 
Γι' αυτό υπάρχει ανωτέρα, ουσιαστικοτέρα, οριστικοτέρα και καθοριστικοτέρα λύση:
η μία και μοναδική,
η πάγεια και αποτελεσματική,
η θεία και θεαρχική,
η Συνοδική και Κληρικολαϊκή,
η συντελεστική και συντελειακή,
η Μείζων και Υπερτελής,
η Αποστολική και Αγιοπατερική ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ,
των Θεοφόρων Πατέρων,

της Αγιας Γραφής,
και της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.



Αυτούς τους Έλληνες Πατέρες ακούμε,
όχι τους Ελλαδικούς Μεταπατέρες.
 

Αυτούς ακούμε ως Ορθοδοξίας τέκνα,
όχι ως εξώγαμα του Οικουμενισμού.
 

Το Τέκνον της Βροντής ακούμε
όχι το τεκνό του Παπά:
"Ημείς εκ του Θεού εσμέν,
ο γινώσκων τον Θεόν ακούει ημών.
Ος ουκ εστίν εκ του Θεού
ουκ ακούει ημών.
Εκ τούτου γινώσκομεν
το πνεύμα της αληθείας
και το πνεύμα της πλάνης".

"Μετά δε τούτων κρίσις..."
"Και νυν κρίσις εστί του κόσμου".
 

Και επειδή κρινόμαστε άπαντες,
αποκρινόμαστε "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ"
για να μην κατακρινόμαστε!
 

Κι' αν δεν σας αρέσει,
"Μη κρίνετε
τους Αποτειχισθέντες σας αδελφούς,
ίνα μη κριθείτε!"



Νικόλαος Πανταζής
Αποτιχεισθείς Θεολόγος

 

Ο πιστώς αναμένων,
ταπεινώς προσμένων
και ομολογιακώς προσδοκών
την μη ανεπίσημη
αλλά άμεση Αποτείχιση
ηγαπημένων πολλών
και συνδαιτημόνων
της φιλτάτης Ορθοδοξίας ημών,
ουχί χάριν εμού του αμαρτωλού
αλλά, και προ πάντων
και διά πάντων
ΔΙ'ΕΥΧΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ
ΑΜΗΝ ΓΕΝΟΙΤΟ!


Του καθηγητου Πανεπιστημιου Δημ. Χατζηνικολαου

Ψεύδεται 

 

ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος




Ο οικουμενιστής πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε πρόσφατα (δες εδώ) ότι δεν προδίδει την Ορθοδοξία, όπως τον κατηγορούν, ούτε πρεσβεύει οικουμενιστικές αντιλήψεις. Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου μας υπενθυμίζει ορισμένες από τις δηλώσεις του στο παρελθόν, που διαψεύδουν την θέση αυτή, η οποία στοχεύει να ρίξει στάχτη στα μάτια των ορθοδόξων πιστών.  
 


Ιδού ολίγα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο κ. Βαρθολομαίος ψεύδεται:
 

(1) Το 1995 έδωσε «κοινήν μαρτυρίαν πίστεως» με τον «πάπαν» («Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης», τ. 150, Ιούλ.–Αύγ. 1995, σ. 2.)
 


(2) Στη σελίδα 73 της διδακτορικής του διατριβής («Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» 1970) γράφει τα εξής εκπληκτικά: «Δέν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών προς τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν καθ’ ην στιγμήν αύτη διά των εκπροσώπων αυτής προσεύχεται από κοινού μετ’ αυτών διά την τελικήν ένωσιν εν τη πίστει, τη αγάπη και τη ελπίδι».
 


(3) Εις το Παγκόσμιον Συνέδριον κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων και της ξενοφοβίας, 17-3-2001, Durban Ν. Αφρικής εδήλωσε τα εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως . . . Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών». Με τον λόγον αυτόν, ο κ. Βαρθολομαίος αρνείται ενώπιον ολοκλήρου της ανθρωπότητος την Δεσποτικήν εντολήν: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28:19-20). Επίσης, σχετικοποιεί τας εννοίας «Θεός», «Αλήθεια» και «Αποκάλυψις». Η αίρεσις αυτή έχει ως σκοπόν την προώθησιν της σχεδιαζομένης πανθρησκείας.
 


(4) Εις την 6ην Παγκόσμιον Συνάντησιν Θρησκείας και Ειρήνης στην πόλιν Riva Del Garda την 4-11-1994 εδήλωσε: «Οι θρησκευτικοί ηγέται οφείλουν να παίξουν ένα κεντρικόν και πνευματικόν ρόλον – είμεθα ημείς αυτοί που πρέπει να φέρωμεν εις το προσκήνιον τας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, της αδελφωσύνης και της ειρήνης . . . Αλλά τούτο δυνάμεθα να το επιτύχωμεν μόνον αν είμεθα ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, “Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων.” Καθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί, Βουδδισταί και Κομφουκιανοί – είναι καιρός όχι μόνον διά συμφιλίωσιν, αλλ’ ακόμη και διά συμμαχίαν και συνεργασίαν, διά να συντελέσωμεν εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τους ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» (η έμφασις του γράφοντος). Έτσι, ο κ. Βαρθολομαίος εκήρυξεν απροκαλύπτως εις όλα τα μήκη και πλάτη της γης τον πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν και διέβαλε ως «ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» όχι μόνον τους σημερινούς ομολογητάς της Ορθοδόξου Πίστεως, αλλά και όλους τους διδασκάλους της Εκκλησίας, οι οποίοι, με βάσιν την Αγίαν Γραφήν και την Ι. Παράδοσιν, ανεθεμάτισαν το ψεύδος και τους κήρυκάς του.
 



(5) Εις το Ιράν, ο κ. Βαρθολομαίος εκήρυξεν επίσης τόν πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν, ομιλήσας απεριφράστως διά την «ιερότητα και ισότητα των «Ιερών Γραφών», δηλαδή της Αγίας Γραφής και του Κορανίου» («Ορθόδοξος Τύπος», 15-3-02, σ. 5.).
 



(6) Βαρθολομαίος: «Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Του ενός Θεού. Ο ένας τον βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιώς» («Ορθόδοξος Τύπος», 8-1-1999, σ. 5.). Εν ακόμη κήρυγμα του κ. Βαρθολομαίου υπέρ του πανθρησκειακού Οικουμενισμού.
 



(7) Βαρθολομαίος πρός «πάπαν»: «Δοξάσωμεν τον Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμού και φανατισμού σήμερον “εν εσμέν ... ζώμεν σήμερον εν θαύμα “ό ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων” (Εφ. 3,5). Εις τούτο συνετέλεσαν όχι μόνον οι πρωτεργάται του θαύματος αείμνηστοι Πάπαι Ιωάννης ο ΚΓ´ και Παύλος ΣΤ´ και Πατριάρχης Αθηναγόρας, ..., αλλά και οι συνεχισταί του έργου αυτών, οι κρημνίζοντες τα διάφορα “τείχη του αίσχους,” ων φοβερώτερον το χωρίζον τους χριστιανούς...» («Επίσκεψις», αρ. 423, 15-7-1989, σ. 6-7, η έμφασις του γράφοντος). Με τον λόγον αυτόν ο κ. Βαρθολομαίος εβλασφήμησεν την Αγίαν Γραφήν, τας Συνόδους και τους Πατέρας της Εκκλησίας που εθέσπισαν τους Ιερούς Κανόνας και καθυπέβαλον τους αιρετικούς εις αναθέματα, βάσει των οποίων απεκόπη ο Παπισμός από το σώμα της Εκκλησίας. Προφανώς, «τείχη του αίσχους» θεωρεί ο κ. Βαρθολομαίος τους Ιερούς Κανόνας και τα αναθέματα κατά του Παπισμού, τα οποία δήθεν εκρήμνισαν ο Αθηναγόρας και ο Παύλος ΣΤ´ με την ψευδο-άρσιν των αναθεμάτων του 1965.
 



(8) Το 1998 ο Βαρθολομαίος εδήλωσε τα εξής δια του ανθενωτικούς αγίους της Εκκλησίας (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Κοσμάς Αιτωλός, Αθανάσιος Πάριος, Νικόδημος Αγιορείτης κ.ά.): «Οφείλομεν από τούδε ... να αναθεωρήσωμεν την τακτικήν ημών, να εκκαθάρωμεν την παλαιάν ζύμην, να γίνωμεν νέον φύραμα ... Η μετάνοια ημών διά το παρελθόν είναι απαραίτητος ... Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού» (βλ. «Ορθόδοξος Τύπος», 23-7-1999).
 


(9) Το 2006 ο Βαρθολομαίος έκανε συλλείτουργο με τον «πάπαν» εις το Πατριαρχείον Κων/λεως, όπου ο ιερεύς εμνημόνευσεν τον «πάπαν» ως «αγιώτατον επίσκοπον Ρώμης», οι «ορθόδοξοι» του έψαλλον το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» κ.λπ.
 



(10) Το 2009 ο Βαρθολομαίος πήγε στην Εβραϊκή Συναγωγή της Ν. Υόρκης, όπου είπε ότι οι σημερινοί Εβραίοι είναι «τέκνα του Αβραάμ», «διαψεύδοντας» έτσι τον Χριστόν (βλ. Ιω. 8:44), ότι δήθεν πιστεύομεν εις τον ίδιον Θεόν με τους Εβραίους κ.λπ.

Ο χειροτερος Πατριαρχης της ιστοριας


 

Είναι λυπηρό, ο Πατριάρχης με τις δηλώσεις του, να προκαλεί γενική θυμηδία!







του ιατρου κ. Λυκουργου ΝΑΝΗ




Προφανώς ο κ.Βαρθολομαίος θεωρεί ότι όλοι, οι προς ους απευθύνεται, τρέφονται με... κουτόχορτο ή κατάγονται απ το...κοροιδοχώρι! 




Δυστυχώς, για τον αρχιοικουμενιστή και καταπροδίδοντα με τα καμώματά του την Ορθοδοξία πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, υπάρχουν ντοκουμέντα, διάσπαρτα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, που πιστοποιούν τη μειοδοτική του πολιτική στο θέμα των διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων και τα οποία ουδόλως δύνανται να αμφισβητηθούν!  




Και ακριβώς η ύπαρξη και αναδίφηση των εν λόγω ντοκουμέντων, κρυστάλλινης οικουμενιστικής διαύγειας, καθιστούν τη σημερινή δήλωσή του τουλάχιστον φαιδρή! 
Συνάμα και προκλητική! 




Είναι οπωσδήποτε λυπηρό ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με τις δηλώσεις του να προκαλεί γενική θυμηδία!

 


Εμείς οικουμενιστές; 
Αλλοίμονο, αυτά είναι διαδόσεις των...εχθρών μας που επιδιώκουν να μας...πλήξουν! 
Ξύπνησαν οι τελευταίοι μια ωραία πρωία και είπαν: δεν τα βάζουμε με το Βαρθολομαίο έτσι για να περνά η ώρα;
 



Εμείς απλά αναγνωρίζουμε εκκλησιαστική υπόσταση και αποστολική διαδοχή στις σχισματοαιρετικές προτεσταντικές και παπικές κοινότητες αποκαλώντας τις "αδελφές εκκλησίες", απλά συμπροσευχόμαστε με αιρετικούς, αλλοθρήσκους, μάγους, ειδωλολάτρες και κάθε καρυδιάς καρύδι μπροστά σε ομοίωμα της ..."θεάς" Γαίας στη Γροιλανδία, αφού πρώτα φροντίσαμε στη διδακτορική μας διατριβή να χαρακτηρίσουμε ως "στερούμενους αγάπης" τους θεόπνευστους ιερούς κανόνες που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, απλά στο Πόρτο Αλλέγκρε υπογράφουμε κείμενα που χαρακτηρίζουν τις πλανεμένες διδαχές "διαφορετικές διατυπώσεις της μίας πίστεως", απλά αναγνωρίζουμε στο Μπάλαμαντ τη "βαπτισματική θεολογία", απλά χαρακτηρίζουμε "θύματα του αρχεκάκου όφεως, που μάλιστα θα δώσουν λόγο!!! τους πατέρες μας που μας κληροδότησαν τη διάσπαση", απλά διακηρύσσουμε ότι "οι διαφορές χριστιανών και μουσουλμάνων έχουν τις ρίζες τους στην πολιτική κι όχι στην πίστη", απλά δωρίζουμε το "άγιο κοράνιο", απλά προσφέρουμε σαν δώρο ένα άγιο ποτήριο στον ουνίτη ψευδεπίσκοπο Αθηνών, απλά υποδεχόμαστε τον αιρεσιάρχη της Ρώμης στο Φανάρι με κωδωνοκρουσίες, θυμιατίσματα, ασπασμούς, λειτουργικές δεήσεις και αιτήσεις υπέρ αυτού, ευλογημένος ο ερχόμενος, πολυχρόνια, κοινή ευλογία, δώρα, απαγγελία του «Πιστεύω» και του «Πάτερ ημών» από τον πάπα σέ Θ. Λειτουργία στό Φανάρι, απλά ακυρώνουμε την έννοια της Ιεραποστολής προς τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους ισχυριζόμενοι ότι "Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείση τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινος ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς μεταστρέψει εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως», απλά αφορίζουμε άνευ αιτίας, άνευ δίκης και απολογίας εκλεκτούς αντιαιρετικούς και αντιοικουμενιστές θεολόγους και την ίδια στιγμή συγκαλύπτουμε τις φρικαλέες Χαρκιανάκειες και Ζηζιούλειες κακοδοξίες και τα "κατορθώματα" των μητροπολιτών Γερμανίας και Γαλλίας, απλά ζητούμε την κεφαλήν επί πίνακι ομολογητών Ελλαδιτών ιεραρχών, απλά σκανδαλίζουμε και πυροδοτούμε εντάσεις και σχίσματα, απλά το ένα, απλά το άλλο, απλά το...παράλλο, έτσι απλά, τόσο απλά!

Αποτειχισι: Προκειται περι διαστροφης και παραφροσυνης

Βαρθολομαίος: 

"Δεν προδίδομεν την Ορθοδοξίαν, ούτε υποστηρίζομεν οικουμενιστικάς αντιλήψεις"

 

Όχι, δεν έχουμε πρωταπριλιά. 
Τα παραπάνω είναι αληθή, όπως μπορείτε να διαβάσετε και εδώ.

  
Δεν απορήσαμε. 
Και στο παρελθόν κανείς αιρετικός δεν έλεγε "είμαι Αρειανός" ή "είμαι Μονοφυσίτης" ή "είμαι Εικονομάχος". 
Όλοι ορθόδοξοι έλεγαν πως είναι.


Στην πράξη όμως φαίνεται το φρόνημα και οι πράξεις του Βαρθολομαίου βοούν.

Δεν είναι τυχαίο πάντως πως αυτά τα είπε στην επισκεψη του πατριαρχη Βουλγαρίας στην Κωνσταντινουπολι, της οποίας η επίσημη Εκκλησία είναι από τις πλέον αντιοικουμενιστικές (έχει αποχωρήσει από το ΠΣΕ).


Ακόμη και η χρήση του χωρίου από τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος («Ἐν τοῖς μέν κακοθελῶς ἡμῖν μαχομένοις ἀπίστοις, ἤ κακοπίστοις, μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παυσώμεθα.  
Ἐν δέ τοῖς τήν ἀλήθειαν μαθεῖν βουλομένοις, τό καλόν ποιοῦντες, ἕως αἰῶνος μή ἐκκακῶμεν. 
Πλήν, καί πρός στηριγμόν ἡμῶν τῆς καρδίας ἐν ἀμφοτέροις χρησώμεθα» (Κλῖμαξ, Λόγος ΚΣΤ΄, περί διακρίσεως, 2,11)) δεν δικαιολογείται, διότι οι ηγέτες των αιρετικών της Δύσεως, με τους οποίους διαλέγεται ο Βαρθολομαίος, δεν επιζητούν να μάθουν την αλήθεια.

 

Ας μας ενημερώσει ο πατριάρχης σχετικώς με το πόσους ετεροδόξους επανέφερε στην Ορθοδοξία με τους Διαλόγους, για να αποδείξει την αναγκαιότητά τους. 


 

Στάχτη στα μάτια λοιπόν από έναν αποδεδειγμένα Αιρετικό.
Άλλωστε η υποκρισία ξεκάθαρα φαίνεται και από το γεγονός πως ενώ δηλώνει ότι δεν υποστηρίζει οικουμενιστικές αντιλήψεις, από την άλλη, δικαιολογεί την οικουμενική κίνηση (όπως αποκαλούν οι ίδιοι οι οικουμενιστές τον Οικουμενισμό) λέγοντας πως "δέν ἐπιδιώκεται διά τῆς λεγομένης οἰκουμενικῆς κινήσεως ἡ ἀποδοχή μιᾶς «χριστιανικῆς συγκρητιστικῆς ὁμολογίας», ἀλλά ἡ ἐμβάθυνσις εἰς τήν Χριστιανικήν Ὀρθόδοξον πίστιν". 
Προσπαθεί δηλαδή να αποδείξει πως ο Οικουμενισμός είναι όχι απλά ορθόδοξη πρακτική διαλόγου, αλλά και ορθόδοξη ομολογία! 
Η διαστροφή σε όλο της το μεγαλείο.

 

Η μόνη λύση είναι η συνοδική καταδίκη της οικουμενιστικής διδασκαλίας και η καθαιρεση και ο αφορισμός από την Εκκλησία όσων παραμείνουν αμετανόητοι Οικουμενιστές.

 

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΣ

Ο αγριος σκυλος



Σάββατο Α΄ εβδομάδος Λουκά, Λκ 4,31-36


Ο Κύριος φιμώνει το διάβολο


του αρχιμ. Αθανασιου Σιαμακη





Ο Κύριος βρισκόταν στη Ναζαρέτ, την πόλη όπου είχε ανατραφεί. Εκεί διέτρεξε τον κίνδυνο οι συμπατριώτες του Ναζωραίοι να τον γκρεμίσουν από το χείλος του βουνού, επειδή τον απέρριψαν ως διδάσκαλό τους, αλλ’ εκείνος την τελευταία στιγμή πέρασε με θαυμαστό τρόπο ανάμεσά τους αβλαβής και είπε το γνωστό λόγο, που έγινε παροιμία· Κανένας προφήτης δεν είναι δεκτός στην πατρίδα του.



Και από τη Ναζαρέτ, ιστορείται στο ανάγνωσμα, κατέβηκε στην Καπερναούμ την πόλη της Γαλιλαίας, κι εκεί δίδασκε το λαό κάθε σάββατο (31).
Η Ναζαρέτ είναι η πόλη όπου η παρθένος έλαβε τον ευαγγελισμό ότι θα γεννήσει το σωτήρα του κόσμου. Σ’ αυτήν εγκαταστάθηκε η ίδια με τον Ιωσήφ μετά την επιστροφή τους από την Αίγυπτο. Εκεί μαζί τους διέμενε και ο Ιησούς μέχρι που βγήκε στη δημόσια δράση του. Όπως είδαμε πιο πάνω και όπως φαίνεται από την αμφισβήτηση του Ναθαναήλ, οι κάτοικοί της δεν είχαν καλό όνομα.



Η Καπερναούμ ήταν μεγάλη πόλη της επαρχίας της Γαλιλαίας κτισμένη στα  ΒΔ παράλια της λίμνης Γενησαρέτ. Διέθετε Ρωμαϊκή φρουρά, λιμάνι, τελωνείο (σ’ αυτό κάλεσε τον πρώην τελώνη Ματθαίο ως μαθητή του). Ο Κύριος την πόλη αυτή την είχε σαν ορμητήριο στις περιοδείες και στο κήρυγμα. Συχνά την ονόμαζε «πόλη του».
Σ’ αυτήν, εκτός από τη θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου και του γιού του βασιλικού, έκανε και άλλες πολλές ιάσεις δαιμονιζομένων και κακώς εχόντων. Στην περικοπή μας βλέπουμε να διδάσκει στη συναγωγή το Σάββατο και να κάνει μέσα σ’ αυτήν το πρώτο του σημείο, να θεραπεύει έναν που είχε ακάθαρτο πνεύμα.


Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

ο Προφητης Ιωνας παντα διδασκει

Το φοβερό προφητικό κήρυγμα 

 

του Ιωνά στους Νινευίτες

 
 
 
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ Ιωνάς, αφού σώθηκε από τα δόντια του κήτους και βγήκε από τη θάλασσα, άρχισε να κηρύσσει στους κατοίκους της Νινευή, που ήταν ειδωλολάτρες. Αρχισε να τους κηρύσσει μετάνοια, όπως τον είχε προστάξει ο Θεός. Τους συμβούλευε να μετανοήσουν, γιατί αλλιώς σε τρεις μέρες η μεγάλη πόλη Νινευή θα καταστρεφόταν!
 
 
 
 
 
 
Το φοβερό προφητικό κήρυγμα ξάφνιασε τους Νινευίτες. Κατατρόμαξε την κυρίαρχη εκείνη πολιτεία, τη συγκλόνισε απ’ άκρη σ’ άκρη. Κομμάτιασε τις καρδιές και του λαού και των αρχόντων, γιατί κατέστρεφε την πόλη τους και κάθε τους ελπίδα. Ακουσαν την προφητική φωνή οι βασιλιάδες και ταράχθηκαν. Τόσο ταπεινώθηκαν, που πέταξαν τα στέμματά τους και πόθησαν τη μετάνοια. Την άκουσαν οι άρχοντες, και θορυβήθηκαν. Έβγαλαν τα λαμπρά φορέματά τους κι έβαλαν τρίχινα και ταπεινά. Την άκουσαν οι γεροντότεροι, κι έχωσαν από συντριβή τα κεφάλια τους μες στη στάχτη. Την άκουσαν οι πλούσιοι, κι αμέσως άνοιξαν τους θησαυρούς τους στους φτωχούς. Την άκουσαν οι δανειστές, και ξέσχισαν αμέσως τα γραμμάτιά τους. Την άκουσαν οι οφειλέτες, κι έτρεξαν να ξοφλήσουν τα χρέη τους. Την άκουσαν οι κλέφτες, κι έδιναν πίσω βιαστικά τα κλοπιμαία στους δικαιούχους. Την άκουσαν όμως και οι δικαιούχοι, και προσποιούνταν πως τα κλεμμένα δεν ήτανε δικά τους, αφήνοντάς τα όλα στους κλέφτες.
 
 
 
O Xαρακτηρας 

του Αποστολου Πέτρου και ο φοβος



Αυτες τις αφυσικες και ανισσοροπες πραξεις δεν τις διαπραττουν ειδικης γνωστης φυσεως ανθρωποι;


Ο Επίσκοπος του Κονγκό Μπραζαβίλ 

αφορίζει τους νέους που είναι 

αντίθετοι στη δίωξη 

του π. Θεολόγου




Καραμάτσκος Δημήτρης, Μάστερ Θρησκειολογίας 

                       Ο εκ Συρου Αραθυμος 
                   με τους ...νταγλαραδες του;;;

                  
---------------------------------------------------------
Παρεμβλητη δηλωσι του κ. Δ. Καραματσκου

Αξιότιμοι κύριοι,

παρακαλώ αφαιρέστε τη φράση Νταγλαράδες από την φωτογραφία του Αράθυμου,  γιατί πρόκειται για καλά παιδιά, που τον είχαν πλησιάσει στην αρχή, όταν πήγε στο Κονγκό, πιστεύοντας πως ένας επίσκοπος (ο  πρώτος επίσκοπος του Κονγκό)  είναι πάνω από τους συνηθισμένους ανθρώπους και τους πήρε ο επίσκοπος  για να φωτογραφηθεί και να στείλει στο διαδίκτυο τις φωτογραφίες. 

Τώρα όλοι αυτοί μάχονται για να τον διώξουν. 
Είναι ούτως ή άλλως υπό την απειλή αφορισμού. 
Δυο από αυτούς διώχθηκαν από τις εργασίες τους (όχι αυτοί που αφορίστηκαν) και τώρα δεν έχουν τρόπο να ζήσουν. 
Ο ένας ήταν ο γραμματέας της Επισκοπής και ο άλλος, ένα καταπληκτικό μουσικό ταλέντο ήταν ψάλτης και νεωκόρος στον Άγιο Δημήτριο του Pointe Noire.
Μετά τιμής
Δημήτρης Καραμάτσκος


--------------------------------------------------------

Με πραγματική λύπη με πληροφόρησαν οι νέοι του Κονγκό για όσα συμβαίνουν στη χώρα αυτή από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κονγκό Μπραζαβίλ κ. Παντελεήμονα Αράθυμο. Οι νέοι του Κονγκό τρομοκρατημένοι μου απέστειλαν ένα κείμενο του Επισκόπου, ο οποίος επιβάλλει την ποινή της ακοινωνησίας σε δυο νέους (excommunication=ακοινωνησία αλλά και μικρός αφορισμός, κατά τον μητροπολίτη Ηλείας, ενώ ο καθηγητής Βλάσιος Φειδάς την διακρίνει του αφορισμού), και αναρωτιούνται αν ο επίσκοπος έχει το δικαίωμα να τιμωρεί αδιακρίτως, χωρίς καμιά διαδικασία όχι μόνο πνευματικά αλλά και οικονομικά, αφού τους αποκλείει από την εργασία τους διά παντός σε οποιαδήποτε υπηρεσία του Κονγκό.




Συγκεκριμένα, για να τρομοκρατήσει τους νέους που είναι αντίθετοι στον διωγμό του π. Θεολόγου, επί έτη ιεραποστόλου στο Κονγκό, με έργο τεράστιο και ομολογουμένως θαυμαστό, απέλυσε από την εργασία τους στο ορφανοτροφείο του Dolisie τους νέους που αντέδρασαν στην εκδίωξη του πνευματικού τους πατέρα και στο έγγραφο της απόλυσης τους ανακοινώνει και τον αφορισμό τους (excommunication). Επιπλέον απέστειλε υπόμνημα στο Υπουργείο Απασχόλησης, ώστε οι νέοι αυτοί να μην μπορούν να εργασθούν σε καμιά εργασία εντός του Κονγκό. Σύμφωνα με το δίκαιο του Κονγκό, αν μια δημόσια αρχή, όπως ο  επίσκοπος μιας εκκλησίας καταθέσει υπόμνημα εναντίον εργαζομένων, αυτοί αποκλείονται διά βίου από την εύρεση εργασίας στη χώρα αυτή.


Για να μην ξεχναμε τη ΦΥΤΡΑ ΜΑΣ.Ποιοι ειναι αυτοι οι ΓΟΥΡΝΟΛΥΚΟΙ που πατουν σε αυτα τα ματωμενα χωματα και ξεχνουν τον Μακρυγιαννη;


Η προσευχή 

 

του Στρατηγού Μακρυγιάννη !!! 

 



 
Εις την δόξα, εις την δόξα, εις την δόξα του Θεού , της αϊα Τριάδος, της Θεοτόκος, του α-Γιάννη του Βαφτιστή και πάντα των αγίων και του αγίου Βασιλείου, να πρεσβέψει εις την παντοδυναμίαν του και εις την βασιλείαν του, να μας λευτερώσει τώρα εις το νέον έτος, να μας λευτερώσει από την κακία μας, από την διοτέλειά μας και από τα πάθη μας και από την επιβουλίαν των ξένων.

 

Η παντοδυναμία σου είσαι πολυέλεος, πολυεύσπλαχνος , η αγαθότη σου είναι άβυσσος της θαλάσσης. 
Έλεος ζητώ, να μου καθαρίσεις την αμαρτωλή μου ψυχή και τα βρωμερά μου σπλάχνα και να μου δώσεις ταπεινοσύνη, σωφροσύνη και πίστη καθαρά, να δυνηθώ να σε προσκυνήσω και να σε δοξολογήσω και να σε ευνογήσω με καθαρότης και να σε περικαλέσω, ο αμαρτωλός, δια της πρεσβείας της Θεοτόκος και των αγίων, να σώσει την ματοκυλισμένη μου πατρίδα και θρησκείαν και γενικώς τους τίμιους ανθρώπους, όσοι φέρνουν δοξολογίαν είς την παντοδυναμίαν σου και εις την βασιλείαν σου, τρισυπόστατε Θεέ, σωτήρα του παντός, να μας σώσεις, να μας λευτερώσεις από τα κοφτερά δόντια των γουρνόλυκων. 

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

To κακο συνεχιζεται......


Παγιώνεται στους 

"αντι-οικουμενιστικούς" κύκλους 

η ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ 

με τους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ


Συμπόρευση, σεβαστο πατέρες,

μ τος προωθοντες τν Οκουμενισμό;

(Τά λαϊκὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας
γιατί δὲν ἀντιδροῦν;)

«Ἀπομάκρυνση  τῶν  μελῶν  τῆς κκλησίας

 π τοὺς  Οἰκουμενιστές»

 
τοῦ  π. Εὐθύμιου  Τρικαμηνᾶ

...πό τήν λλη πλευρά ο Αντιοικουμενιστές καί φαινομενικά πολέμιοι τς αρέσεως το Οκουμενισμο, οδόλως μς διασφαλίζουν, κατά τήν γνώμη μου, τήν διότητα το πραγματικο μέλους τς κκλησίας, μέ τίς διακηρύξεις των, τίς μολογίες πίστεως, τίς συνάξεις καί τόν ν γένει πόλεμο καί ν τέλει χαρτοπόλεμο, διότι κατ’ οσίαν πικοινωνον κκλησιαστικς πλήρως μέ τήν αρεσι, πάγονται στούς αρετικούς πισκόπους καί στίς κατ’ πέκτασι αρετικές Συνόδους τν Νεοημερολογιτν, τούς μνημονεύουν ς ρθόδοξους, ατούς πού κατά τά λλα καταδικάζουν ς αρετικούς καί δημιουργον κατ’ οσίαν μία νέα δό ρθοδοξίας, γνωστη παντελς στούς γίους Πατέρες, ποία προσδιορίζει ν καιρ αρέσεως τόν ντως ρθόδοξο μόνο πό τό φρόνημά του καί χι πό ατούς μέ τούς ποίους κκλησιαστικά πικοινωνε καί μνημονεύει· πί πλέον δέ νέα ατή δός τς ρθοδοξίας τούς διασφαλίζει τά ξιώματα καί τίς θέσεις των μέσα στήν κκλησία καί τούς δίδει τόν τίτλο το ρθοδόξου κόπως καί χωρίς θυσίες οσιαστικές καί πίπονες, πργμα ντως πρωτοφανές καί διανόητο στήν ν καιρ αρέσεως διαχρονική στορία τς κκλησίας.

Συμβαίνει δηλαδή στίς μέρες μας ατό τό ποο δριμύτατα κατηγορε σιος Θεόδωρος Στουδίτης, τό νά διώκεται δηλαδή ρθόδοξος πίστις καί ο περασπιστές της καί εδικά ο ξιωματοχοι καί μεγαλόσχημοι «νά τελον ν δεί»!



H Xρυση Αυγη των Καναλιων

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ

 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
 
 
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί οι «περιώνυμοι» δημοσιογράφοι των μεγαλόσχημων τουρκοσηριαλικών καναλιών, (στην εικοσιπενταετή δημοσιογραφική μου καριέρα και σε διάφορες... αποστολές σε εχθρικό έδαφος είχα τη εμπειρία της προσωπικής γνωριμίας με τους περισσότερους) και ίσως δεν θα μπορέσουν ποτέ να το καταλάβουν γιατί δεν τους συμφέρει να το καταβάλουν, είναι ότι όσο χτυπούν χωρίς κανένα αντίλογο την Χρυσή Αυγή τόσο περισσότερο. την στηρίζουν. Όσο ένα σάπιο καταστημένο, ένα προδοτικό κατεστημένο που έριξε την χώρα στον γκρεμό, όσο ένα κατεστημένο που απομύζησε τον ελληνικό λαό βγαίνει στις οθόνες για να επιβάλλει στον κόσμο την ιδεολογία του «ήμερου πρόβατου προς σφαγή», η Χρυσή Αυγή θα εξακολουθεί να υπάρχει.

 

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Διαλογος αγαπης

Απάντηση σε ερωτήσεις 

του κ. Μάννη Νικολάου

και όσους ακολουθούν 

το Παλαιό Ημερολόγιο


Ἀπαντήσεις σέ ἐρωτήσεις
τῶν ἀκολουθούντων
τό Παλαιό Ἡμερολόγιο




  ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
 
«Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ»
 
 
 
πειδή οἱ θεολογικές μας τοποθετήσεις λόγῳ τῆς ὑπαρχούσης αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πρέπει νά εἶναι ξεκάθαρες κι ἐπιπλέον δημόσιες καί νά τίθενται εἰς τήν κρίσιν τῶν ἄλλων καί ἐξ’ αἰτίας τοῦ ὅτι μοῦ ἐτέθησαν ὑπό ἀδελφοῦ τοῦ Π. Ἡμερολογίου κάποιες συγκεκριμένες ἐρωτήσεις, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν κυρίως στό ὑπάρχον πρόβλημα τοῦ ἡμερολογίου, θέλω νά ἀπαντήσω εἰς αὐτές διευκρινίζοντας κατ’ αὐτόν τόν τρόπο τίς θεολογικές μου τοποθετήσεις ἐπί τῶν θεμάτων πού θίγονται καί προσπαθώντας νά συμβάλλω τό κατά δύναμιν στήν διαλεύκανσι τοῦ προβλήματος.
 
 
 
 
Bεβαίως δέν δύναμαι, λόγῳ ἀπασχολήσεων νά ἀπαντῶ σέ ὅλες τίς ἐρωτήσεις καί μάλιστα ὅταν προέρχονται ἀπό ἀνωνύμους ἤ κρίνω ὅτι εἶναι ἐπουσιώδεις ἤ ἔχω ἤδη ἀπαντήσει μέ διάφορα δημοσιευμένα κείμενά μου εἰς αὐτές, οὔτε ἀκόμη νά μπῶ εἰς αὐτόν τόν χορό τῶν ἰστολογικῶν συζητήσεων, ὁ ὁποῖος κατά τήν γνώμη μου καί ἀπό τόν τρόπο τῆς διεξαγωγῆς καί ἀπό τόν τρόπο τῆς ἀντιπαραθέσεως τῶν ἀπόψεων τείνει νά ἐκφυλισθῆ καί νά καταδείξη ἔτι περισσότερο τήν μεταξύ μας πνευματική διάστασι καί ἀπουσία τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, νά ἐπιβεβαιώση δέ μᾶλλον τήν ὕπαρξι τῆς χάβρας τῶν Ἰουδαίων, παρά τόν προβληματισμό πνευματικῶν ἀδελφῶν καί συναγωνιστῶν.
Ἐκ τῶν προτέρων λοιπόν πρίν ἀναφερθῶ εἰς τά συγκεκριμένα κείμενα τά ὁποῖα μοῦ ἀπεστάλησαν σέ φωτοτυπίες, θέτω ὡς δεδομένη καί ἀποδεκτή ἀπό ὅλους μας προϋπόθεσι, τήν ὕπαρξι ἁγνῆς προαιρέσεως καί ἀνιδιοτελοῦς διαθέσεως, ἄνευ τῆς ὁποίας νομίζω εἶναι περιττή καί ἐπιβλαβής κάθε συζήτησις. Ἡ ἁγνή αὐτή προαίρεσις βεβαίως ὑποβιβάζεται ἤ καί παύει νά ὑπάρχη ὅταν ἐμφιλοχωρεῖ στήν συζήτησι φανατισμός ἤ ἐκ τῶν προτέρων πεποίθησις περί τῆς ὀρθότητος τῶν ἀπόψεων ἑκάστου ἤ σκοπιμότης, ὥστε νά κατευθύνωμε τήν συζήτησι ἐκεῖ ὅπου μᾶς ἐξυπηρετεῖ καί ὄχι ἐκεῖ πού πονᾶμε καί πάσχουμε.
 
 
 
Ἐρχόμενος μετά ἀπό αὐτά τά προλογικά εἰς τό κυρίως θέμα τῆς ἀναφορᾶς μου θέλω νά ἀπαντήσω σέ πέντε (5) ἐρωτήσεις, οἱ ὁποῖες μοῦ ὑπεβλήθησαν ἀπό κάποιον ἀδελφό τοῦ Π. Ἡμερολογίου ὀνόματι Νικόλαος Μάννης, δάσκαλος. Νομίζω ὅτι οἱ ἐρωτήσεις αὐτές
θά ἠδύναντο νά τεθοῦν καί ἀπό ἄλλους ἀδελφούς τοῦ Π. Ἡμερολογίου διότι γύρω ἀπό αὐτές συνήθως στρέφεται ἡ ἐπιχειρηματολογία των.
Πρίν θέσει τίς ἐρωτήσεις ὁ ἀδελφός Νικόλαος κάνει πρός τιμήν του μία ἀναφορά τῶν φρονημάτων του, τά ὁποῖα ὅπως ἀναφέρει εἶναι καί ἄλλων ἀδελφῶν καί γράφει τά ἑξῆς:
«Πριν από αυτό (ἐννοεῖται τήν ὑποβολή τῶν ἐρωτήσεων) θα ολοκληρώσουμε παραθέτοντας -για να τα έχετε υπόψιν σας- τα φρονήματά μας και τα οποία αποτελούν πιστεύω πολλών πατέρων και αδελφών, και εκφράζονται είτε επισήμως ως θέση Συνόδων (όπως π.χ. της Συνόδου των Ενισταμένων), είτε ανεπισήμως ως προσωπικό φρόνημα πολλών Παλαιοημερολογιτών, ανηκόντων ή όχι σε άλλες Συνόδους του παλαιού» (σελ. 9).
 
 
 
Ἡ ἀναφορά τοῦ φρονήματος κάποιου καί μάλιστα πρίν θέσει τίς ἐρωτήσεις, δείχνει εἰλικρίνεια καί ὁπωσδήποτε ἁγνή προαίρεσι. Μᾶς δίνει ὅμως τό δικαίωμα νά τά κρίνουμε αὐτά τά φρονήματα καί νά ἐκφέρωμε τήν γνώμη μας ἐπ’ αὐτῶν, ὅπως ἄλλωστε γίνεται καί μέ τά δικά μας φρονήματα, τά ὁποῖα τίθενται στήν κρίσι τῶν ἄλλων.
Κατ’ ἀρχάς ἐδῶ ὁμολογεῖται ὅτι ὅλοι οἱ ἀκολουθοῦντες τό Π. Η. δέν ἔχουν τά ἴδια φρονήματα καί μάλιστα γιά ἐκκλησιολογικά θέματα, πρᾶγμα τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι, πέρα τῶν Συνόδων καί τῶν παρατάξεων, ὑπάρχει καί ἡ διάσπασις τῶν φρονημάτων. Αὐτό δημιουργεῖ ἀκανθῶδες πρόβλημα, διότι ὅταν συζητεῖς μέ κάποιον τοῦ Π. Η. καί τοῦ ἀναφέρεις κάτι πού σοῦ εἶπε ἄλλος καί μάλιστα κληρικός ἤ ἁγιορείτης, σοῦ ἀπαντᾶ ὅτι ἐγώ δέν τά πιστεύω αὐτά. Ἔτσι κατ’ οὐσίαν γιά νά βρῆς ἄκρη, θά πρέπει νά συζητήσης μέ τόν καθένα χωριστά, χωρίς βεβαίως νά σημαίνει αὐτό ὅτι καί μέ αὐτόν τόν τρόπο θά ἐπιτύχης κάτι οὐσιαστικό.
 
 
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου