Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Τον σταύρωσαν 

επειδή εγινε χριστιανός 


Εικόνα

Μπορεί στην Ελλάδα ο πολυπολιτισμός να ανακοινώνει μέχρι και έναρξη πολέμου κατά των γηγενών κατοίκων, μπορεί οι λαθρομετανάστες παραδόξως να μας προτιμούν ως χώρα παραμονής τους αντί άλλων ισλαμικών κρατών στα οποία μπορούν να ενσωματωθούν πολύ εύκολα λόγω θρησκείας, μπορεί η ελευθερία ζωής και σκέψης να είναι αγαθά που προσφέρονται πλουσιοπάροχα ακόμη και σε αυτούς που καταδυναστεύουν την ζωή, την σκέψη και τα πιστεύω μας, όμως τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με χώρες στις οποίες ο ισλαμισμός αποτελεί την κυρίαρχη τάξη, η οποία αποφασίζει -εν ψυχρώ- για την ζωή και τον θάνατο όσων τολμούν να τον αμφισβητήσουν ή να τον απαρνηθούν.

 
Η φωτογραφία αποτελεί απόδειξη της αγάπης προς τον χριστιανισμό, εκείνων που προστρέχουν στην χώρα μας για να... σωθούν. Στην φωτογραφία βλέπουμε έναν πολίτη της Υεμένης, ο οποίος είχε το θράσος να βαπτισθεί χριστιανός! Κι επειδή αμφισβήτησε το Ισλάμ, τον σταύρωσαν!!!

 
Τί είπατε; Ο πολιπολιτισμός και η πανθρησκεία αποτελούν το σκοπό της Νέας Τάξης, η οποία θέλει να επιβάλει την ισότητα, την ισονομία, την ελευθερία και τον εν γένει πλούτο στους ανθρώπους; Ξανακοιτάξτε την φωτογραφία, πάρτε τη Νέα Τάξη σας και πάτε στο καλό... για να μην σας πούμε να πάτε εκεί από όπου ήρθατε!

(ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/2012/08/bl ... _9193.html)


















Ο ΓΑΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΣΩΖΕ ΤΟ 1453 ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΛΛΑΖΕ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ



του ΝΙΚΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ, 
Δημοσιογράφου –Συγγραφέα-Τουρκολόγου




Την καταπληκτική αποκάλυψη ότι ο Μωάμεθ ο Πορθητής δεν θα προχωρούσε σε πόλεμο με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και δεν θα καταλάμβανε την Κωνσταντινούπολη καταλύοντας την χιλιετή βυζαντινή αυτοκρατορία, κάνει ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός και δημοσιογράφος, Murat Bardakçi, (ειδικός σε θέματα Ανατολικής Ρωμαϊκής και Οθωμανικής αυτοκρατορίας), σε ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμά του στην τουρκική εφημερίδα, Habertürk.
 


Σύμφωνα με τον Tούρκο ερευνητή, ένας γάμος που πάρα λίγο θα γίνονταν μεταξύ της κατά άλλους φυσικής και κατά άλλους θετής μητέρας του Μωάμεθ του Πορθητή, δηλαδή της Σέρβας πριγκίπισσας, Μάρας, με τον τελευταίο βυζαντινό αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο θα απέτρεπε τον Οθωμανό ηγεμόνα να προχωρήσει στην πολιορκία και άλωση της Πόλης. Η μεγάλη αγάπη του Μωάμεθ του Πορθητή για την ορθόδοξη χριστιανή πριγκίπισσα Μάρα και η χριστιανική παιδεία που είχε λάβει από αυτήν κατά την παιδική του ηλικία, θα ήταν ο κύριος λόγος για να μην προχωρήσει στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης αλλάζοντας έτσι την ροη της παγκόσμιας ιστορίας.
 


 Όπως είναι γνωστό από την ιστορία ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, (9 Φεβρουαρίου 1404-29 Μαΐου 1453), είχε παντρευτεί δυο φορές αλλά και τις δυο είχε μείνει χήρος. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Μανταλένα Τόκκο, ανιψιά του Καρόλου Τόκκο, Δεσπότη της Ηπείρου, η οποία μετά τον γάμο τους το 1427, ή το 1430, έγινε Ορθόδοξη και άλλαξε το όνομά της σε Θεοδώρα. Πέθανε το 1429 ή 1430. Η δεύτερη σύζυγος του ήταν η Caterina Gattilusio, κόρη του Ντορίνο, Ενετού ηγεμόνα της Λέσβου η οποία πέθανε το 1442. Ο Κωνσταντίνος από τις δυο αυτές συζύγους του δεν απέκτησε παιδιά.



Το 1449, μόλις ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε ανεβεί στον θρόνο της βυζαντινής αυτοκρατορίας άρχισε αμέσως να ψάχνει για να βρει σύζυγο, δηλαδή να παντρευτεί για τρίτη φορά δίνοντας στην αυτοκρατορία μια αυτοκρατόρισσα. Το έργο της αναζήτησης της συζύγου του νέου αυτοκράτορα, είχε αναλάβει ο έμπιστος του σύντροφος, Γεώργιος Φραντζής. Οι πρώτες υποψήφιες ήταν η κόρη του Δούκα της Βενετίας και η κόρη του βασιλιά της Πορτογαλίας, προφανώς για πολιτικούς λόγους καθώς επιδίωκε την βοήθεια αυτών των βασιλιάδων για την άμυνα της Πόλης. Επίσης υποψήφιες νύφες ήταν και οι κόρες του αυτοκράτορα της Τραπεζούντας, αλλά και του ηγεμόνα της Γεωργίας, που ήταν ορθόδοξες.



Τότε όμως έγινε γνωστό πως ο Οθωμανός σουλτάνος, Μουράτ ο Δεύτερος, είχε πεθάνει και η σύζυγός του, η γνωστή Σέρβα πριγκίπισσα Μάρα, κόρη του Σέρβου ηγεμόνα Γεωργίου Μπράνκοβιτς, είχε μείνει χήρα. Μόλις το νέο αυτό έγινε γνωστό στην Κωνσταντινούπολη, αποφασίστηκε να γίνει επίσημη πρόταση στην Μάρα να νυμφευτεί τον βυζαντινό αυτοκράτορα, καθώς η ίδια είχε παραμείνει ορθόδοξη και μάλιστα ήταν πολύ πιστή και είχε επηρεάσει άμεσα τον νεαρό σουλτάνο Μωάμεθ τον Δεύτερο υπέρ της Ορθοδοξίας. Όταν όμως η πρόταση αυτή έφτασε και στην ίδια την Μάρα, αυτή θεώρησε ότι η ηλικία της, ήταν ήδη 50 χρονών, δεν την επέτρεπε καινούργιο γάμο ενώ είχε ήδη αποφασίσει, καθώς είχε επιστρέψει στον πατέρα της, να κλειστεί σε ορθόδοξο μοναστήρι και να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της σαν ορθόδοξη μοναχή.



Ο γάμος αυτός αν πραγματοποιούνταν, σύμφωνα με τον ίδιο τον Τούρκο ιστορικό εξ αιτίας του μεγάλου σεβασμού που είχε ο Μωάμεθ ο Πορθητής για την Μάρα, η οποία από μικρό τον είχε αναθρέψει με τα ορθόδοξα πιστεύω, (μάλιστα υπάρχει η οθωμανική ιστορία ότι ο Μωάμεθ από μικρός είχε μάθει το Πάτερ υμών και συχνά το απήγγειλε και όταν μια φορά ο πατέρας του, ο σουλτάνος Μουράτ τον είχε ακούσει να το απαγγέλει τον έπιασε ο ίδιος και τον ξυλοκόπησε με τα ίδια του τα χέρια), σίγουρα θα τον απέτρεπε να πολεμήσει κατά της φυσικής ή θετής του μητέρας, που τόσο πολύ αγαπούσε. Έτσι η Κωνσταντινούπολη δεν θα έπεφτε στα χέρια των Οθωμανών, δεν θα καταλύονταν η βυζαντινή αυτοκρατορία, ενώ το πιο πιθανό θα ήταν μια συνύπαρξη μεταξύ Οθωμανών και Βυζαντινών που θα έδινε ίσως νέα ζωή στην καταρρέουσα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Άλλωστε οι Οθωμανοί, όπως και οι Σελτζούκοι, ακολουθούσαν τα βυζαντινά πολιτιστικά πρότυπα. 



Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μετά την απόρριψη της πρότασής του από την Μάρα, έστειλε τον Γεώργιο Φραντζή στην Γεωργία για να φέρει από εκεί την κόρη του Γεωργιανού ηγεμόνα, μια πεντάμορφη πριγκίπισσα, όπως αναφέρονταν στην Κωνσταντινούπολη, για να την παντρευτεί και να την στέψει αυτοκρατόρισσα. Ο γάμος αυτός όμως δεν έγινε ποτέ, καθώς τα γεγονότα τον πρόλαβαν και στις 29 Μαΐου του 1453 η Πόλη έπεφτε στους Οθωμανούς. Είναι γνωστό πως μετά την ιστορική αυτή πτώση, ο Μωάμεθ, Φατίχ πλέον, έψαξε με αγωνία να βρει την σωρό του αυτοκράτορα και παραλίγο θετού του πατέρα. Για τους περισσότερους ιστορικούς η σωρός αυτή δεν βρέθηκε ποτέ.
 


 Έτσι καταλύθηκε η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όμως η επίδοξη αυτοκρατόρισσα, η ελληνορθόδοξη Μάρα, συνέχισε και μετά την άλωση να επηρεάζει συχνά τον Μωάμεθ τον Πορθητή υπέρ των ορθοδόξων, καταπραΰνοντας τους πόνους της πτώσης και δίνοντας κάποια ελπίδα πως, «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι». Ο ίδιος ο Μωάμεθ ο Πορθητής, με μια μπερδεμένη θρησκευτική συνείδηση, άφησε μετά τον θάνατό του ένα μεγάλο αίνιγμα για τις πραγματικές του θρησκευτικές πεποιθήσεις, κάτι που μέχρι σήμερα απασχολεί τους ίδιους τους Τούρκους ιστορικούς.
Η αισχροψυχη Ρεπουση 

συνεχιζει τις ασχημοσυνες της




του ιατρου Λυκουργου Νανη



Η γνωστή εθνομηδενίστρια συνεχίζει να ασχημονεί. Τώρα αφήνει να εννοηθεί ότι μόνο αυτή τόλμησε να αγγίξει την καυτή πατάτα τουτέστιν την Ιστορία αφού κάποιοι άλλοι, προφανώς ομοιδεάτες της - αποδομητές της ιστορικής μας μνήμης, δεν τόλμησαν και δεν τολμούν να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο. 



Προσπαθεί δηλονότι να μας πείσει ότι αυτή μόνο πρωτοτυπεί. Σαν να μας λέει δοξάστε με! Μόνο εγώ έχω τα κότσια να κάνω κάτι τέτοιο. Κι έχει καθώς φαίνεται κάποιο δίκαιο αφού όντως πρωτοτύπησε στην κακοποίηση της ιστορικής αλήθειας όσο κανείς άλλος μέχρι τώρα. 



Και άλλοι προ αυτής παραποίησαν και παρήλλαξαν την ιστορική αλήθεια για να εξυπηρετήσουν πολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες. Δεν έφθασαν όμως στο σημείο να διολισθαίνουν στις ρεπούσειες γελοιότητες κατονομάζοντας τη σφαγή της Σμύρνης...συνωστισμό!




Γι αυτό και η συγκεκριμένη φαιδρότητα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από εκπροσώπους όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κατευθύνσεων και χώρων. Ποιος σοβαρός άνθρωπος, στοιχειωδώς σεβόμενος την ιστορική αλήθεια θα υποστήριζε ποτέ μια τέτοια αρλούμπα μεγατόνων; 




Κι αντί η εν θέματι κυρία να αποσυρθεί απ τη δημοσιότητα μετά τη γενική κατακραυγή που προκάλεσε επανήλθε με τις δηλώσεις της για τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό των μαθητών που εδράζεται αν μη τι άλλο, τουλάχιστον στο Σύνταγμα που έχει θέσει σαν σκοπό την ανάπτυξη της θρησκευτικής, εθνικής και ηθικής συνείδησης των μαθητών. 




Αν βεβαίως είχε καθιερωθεί ειδική ώρα διδασκαλίας του κατά Μαρξ...δυσαγγελίου η κα βουλευτίνα θα εξέφραζε την ανεκλάλητη χαρά της. Τέτοιου είδους σχολείο επιθυμούν να διαμορφώσουν οι γνωστοί μηδενιστικοί κύκλοι και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι εν πολλοίς το έχουν κατορθώσει. Διαστρέβλωσαν την Ιστορία, αλλοίωσαν τη διδασκαλία των Θρησκευτικών μέχρις ότου επιβάλλουν την πλήρη μετεξέλιξή του σε αμιγή και γυμνή θρησκειολογία, εξοβέλισαν τους ιερείς απ τα σχολεία, μετατόπισαν το κέντρο βάρους της εκπαίδευσης σε γνωστικά αντικείμενα που σχετίζονται με τις λεγόμενες θετικές επιστήμες εις βάρος των λεγόμενων ανθρωπιστικών επιστημών, κ.ο.κ. Και μετά θρηνούμε για την ποιοτική καθίζηση της νεοελληνικής κοινωνίας και ιδίως της ελληνικής νεολαίας. 



Όταν δύο απ τους βασικούς πυλώνες αγωγής των παιδιών μας, η οικογένεια και το σχολείο, έχουν απωλέσει την ηθική τους συγκρότηση μπορούμε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό; Η ζημιά άρχισε πριν πολλά έτη, επιτάθηκε στα αμέσως μεταδικτατορικά χρόνια όπου εν ονόματι του εν πολλοίς δικαιολογημένου αντιχουντισμού τα πανεπιστήμια και τα σχολεία παραδόθηκαν έρμαια στους μαρξιστές και ποικίλους μηδενιστές και τον τελευταίο καιρό κορυφώθηκε με ποικιλία εχθρικών προς την Εκκλησία και την ιδέα του έθνους πρωτοβουλιών και ενεργειών. Ευτυχώς η επίσημη Εκκλησία διά του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στηλίτευσε την αμετροέπεια της κας Ρεπύση. Περιμένουμε όμως τόσο απ το μακαριότατο όσο και από τη ΔΙΣ και την ΙΣΙ να αγωνιστούν με ανυποχώρητο σθένος εναντίον της μετεξέλιξης του μαθήματος των Θρησκευτικών την οποία λυσσωδώς επιχειρούν να υλοποιήσουν οι κύκλοι της Νέας Τάξης και οι ενταύθα συνοδοιπόροι τους. 




Δυστυχώς πρέπει να ομολογήσουμε μετά πολλής της λύπης ότι η μέχρι τώρα στάση της διοικούσας Εκκλησίας επί του προκειμένου ζητήματος τυγχάνει επιεικώς απαράδεκτη. Δε φθάνει μόνο οι φραστικός πόλεμος μακαριώτατε! Απαιτείται συντονισμένη εκκλησιαστική δράση με τη σύμπραξη και συνεργασία επισκόπων, λοιπών κληρικών και μοναχών, ακαδημαϊκών θεολόγων, ιεραποστολικών αδελφοτήτων και πολλών άλλων παραγόντων ούτως ώστε να γιγαντωθεί το μέτωπο της αντίδρασης ενάντια στην επιχείρηση του θρησκευτικού και εθνικού μας αποχρωματισμού που μηχανεύονται οι εχθροί της θρησκείας και του έθνους μας.

Χεζμπολάχ: 

Θα κάνουμε κόλαση 

τη ζωή των Ισραηλινών!

 





 
Ο ηγέτης της λιβανικής Χεζμπολάχ, σε μήνυμά του με αφορμή την Ημέρα της Ιερουσαλήμ απείλησε ότι θα μετατρέψει σε «κόλαση τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων» Ισραηλινών στην ....

περίπτωση επιθέσεων από το Ισραήλ. «Υπάρχουν στόχοι στην κατεχόμενη (από το Ισραήλ) Παλαιστίνη, οι οποίοι μπορούν να αποτελέσουν στόχο, χρησιμοποιώντας έναν μικρό αριθμό πυραύλων. Έχουμε στην κατοχή μας πυραύλους (…) και δεν θα διστάσουμε να τους χρησιμοποιήσουμε για να προστατεύσουμε τον λαό μας και τη χώρα μας. Αυτό θα μετατρέψει τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων σιωνιστών σε πραγματική κόλαση και μπορούμε να μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς«, τόνισε ο σεΐχης Χασάν Νασράλα, επικεφαλής της σιιτικής αυτής οργάνωσης του Λιβάνου, σε τελετή που έγινε με αφορμή την Ημέρα της Αλ Κοντς (της Ιερουσαλήμ στα αραβικά). Ο Πρόεδρος του Ιράν, Μαχμούντ Αχμαντινεζάντ, σε ομιλία του με αφορμή την ίδια την Ημέρα του Αλ Κόντς, την οποία καθιέρωσε ο αγιατολάχ Χομεϊνί, κάλεσε τους μουσουλμάνους σε ενότητα απέναντι στην ενότητα όσων υποστηρίζουν το Ισραήλ, το οποίο χαρακτήρισε κράτος «καρκίνωμα» για την περιοχή, εξαιτίας της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών, αλλά και κράτος «προσβολή για όλη την ανθρωπότητα«. Ο Αχμαντινεζάντ αναφέρθηκε και στο όραμα του για μια «νέα Μέση Ανατολή«, στην οποία όπως είπε «δεν θα υπάρχει ίχνος αμερικανικής παρουσίας και οι σιωνιστές«. Η διάσωση του σιωνιστικού κράτους, είπε ακόμη ο Ιρανός πρόεδρος, είναι «κοινό εγχείρημα των πιο αλαζονικών δυτικών κυβερνήσεων«.
 ο "αντιρατσισμός" των κανιβάλων.


 
 
 
Δεν γνωρίζω, αν υπάρχουν σήμερα κανίβαλοι, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης.
  Πάντως, αν υπάρχουν, σίγουρα θα είναι υπεράνω ρατσιστικών διακρίσεων.

Γιατί-πιστεύω-ότι θα μπορούσαν να φάνε μπριζόλα, αδιακρίτως, τόσο απ’ τον κ. Ομπάμα, όσο κι απ’ την κ. Μέρκελ ή τον κ. Ρέσλερ…


Που είναι χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της βασικής τριχρωμίας, πια, του ανθρωπίνου γένους.

Γιατί, βέβαια, τους ερυθρόδερμους, στην πλειονότητά τους, τους έχουν κατασπαράξει οι πολιτισμένοι κανίβαλοι Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι.

Οι οποίοι και αυτοί είναι “αντιρατσιστές”. Αφού πίνουν το αίμα όλων των ανθρώπων της Γης, αδιακρίτως χρώματος.


Αλλά, επειδή η εξολόθρευση των ερυθροδέρμων μας πέφτει χρονικά κάπως μακρινή, ας δούμε κάποια απ’ τα σύγχρονα κανιβαλικά κατορθώματά τους:


Όπως, για παράδειγμα,αυτά, που συμβαίνουν στην Αφρική:


Η οποία, σημειωτέον, έχει στα βόρεια τεράστιες ποσότητες πετρελαίου. Εξ αιτίας των οποίων είχαμε και τη, λεγόμενη, απ’ τα νατοϊκά καθάρματα «αραβική άνοιξη».

Εκτός όμως απ’ το πετρέλαιο, στο νότο η Αφρική έχει το 98% της παγκόσμιας παραγωγής διαμαντιών και το 77% της παγκόσμιας παραγωγής χρυσού. Κλπ, κλπ, κλπ…

Που σημαίνουν ότι η Αφρική είναι μια πάμπλουτη ήπειρος.


Κι όμως το όριο ζωής των Αφρικανών είναι σχεδόν το μισό απ’ αυτό των Ευρωπαίων.

Καθώς εκατομμύρια παιδιών πεθαίνουν κάθε χρόνο από την έλλειψη πόσιμου νερού και τον υποσιτισμό.

Υπάρχουν χώρες, όπως η Κένυα, για παράδειγμα, που ζούνε σε κατάσταση λιμού. 


Δεδομένου ότι η έλλειψη νερού και τροφής, σκοτώνει εκατομμύρια ζώων, απ’ τα οποία εξαρτάται η διατροφή και η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.


Κι όμως μεγάλο μέρος της Κένυας καλύπτεται από νερό.

Όπως συμβαίνει με την περίπτωση της λίμνης Ναϊβάσα, ενός υγρότοπου διεθνούς σημασίας. Της οποίας όμως το νερό χρησιμοποιείται, αντί για τους ανθρώπους και τα ζωντανά τους, για να ποτίζονται τα τριαντάφυλλα των Ευρωπαίων κανιβάλων.


Στα θερμοκήπια των οποίων εργάζονται εκατοντάδες χιλιάδες Κενυάτες για 35, μόνο, ευρώ το μήνα.


Η μαζική χρήση εντομοκτόνων και άλλων λιπασμάτων μόλυνε τα νερά της λίμνης, δηλητηριάζοντας την πανίδα και τη χλωρίδα της. Και σε τελική ανάλυση το λαό της…


Και όλα αυτά για τα τεράστια κέρδη, από τα τριαντάφυλλα, που είναι ένα από τα κυριότερα εξαγωγικά προϊόντα της χώρας. Για χάρη, πάντα, των αρπακτικών της Ευρώπωης και όχι βέβαια του λαού της.

Εξ άλλου η Κένυα μοιράζεται μαζί με την Ουγκάντα και την Τανζανία τη λίμνη Βικτώρια, που είναι η μεγαλύτερη της Αφρικής.


Κι εδώ οι κανίβαλοι επενδυτές έκαμαν το θαύμα τους.


Έκαμαν τη λίμνη εκτροφείο πέρκας. Η οποία, πέρκα, επιθετική, όπως είναι από τη φύση της, εξαφάνισε μέσα σε λίγες δεκαετίες τετρακόσια είδη ψαριών, που ζούσαν εκεί.

Με αποτέλεσμα, οι πρώην ψαράδες της λίμνης, να γίνουν εργάτες, στις βιομηχανίες επεξεργασίας της πέρκας, για ένα δολάριο την ημέρα.

Και βέβαια οι κανίβαλοι Ευρωπαίοι, προκειμένου να εξοντώνουν τους λαούς της Αφρικής φροντίζουν, εκτός των άλλων αγαθών, να τους προμηθεύουν και όπλα.


Σκηνοθετώντας και υποδαυλίζοντας εμφυλίους πολέμους, με τους οποίους τους δολοφονούν συστηματικά και προγραμματισμένα. Όπως κάνουν καιγια λόγου μας, με το σκηνοθετημένο, σε βάρος μας, χρέος.


Τα ίδια ισχύουν και για τη Νιγηρία, η οποία φιγουράρει μεταξύ των έξι μεγαλύτερων πετρελαιοπαραγωγών χωρών του κόσμου. Όπου όμως…


Οι διαρροές του πετρελαίου έχουν καταστρέψει έναν απ’ τους μεγαλύτερους υδροβιότοπους του κόσμου. Δηλητηριάζοντας την τροφική αλυσίδα. Και καταδικάζοντας, έτσι, είκοσι εφτά εκατομμύρια ιθαγενείς στην εξαθλίωση και τη λιμοκτονία.


Το 72% του πληθυσμού της χώρας ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Ενώ οι πολυεθνικές εταιρίες εξάγουν δυόμισι εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα.

Είναι χαρακτηριστικό πως η περιοχή, που παράγει όλον τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας, είναι η περιοχή με τους φτωχότερους κατοίκους.


Παρόμοια η κατάσταση και στο Κογκό. Όπου παράγεται το 80% του κοβαλτίου. Ενός προϊόντος απαραίτητου για τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα.


Και όπου οι λαοί, όπως θα ’λεγε και ο Βάρναλης σκοτώνονται για των αφεντάδων Ευρωπαίων τον πλούτο και τη χλιδή.

Τα μεταλλεία εξόρυξης του μεταλλεύματος φρουρούνται από στρατιώτες, οι οποίοι εξαναγκάζουν άντρες, γυναίκες και παιδιά να εργάζονται με ελάχιστη τροφή.

Στην Ακτή του Ελεφαντοστού, που είναι η πρώτη στην παραγωγή κακάου χώρα του κόσμου, το μεγαλύτερο μέρος του εργατικού δυναμικού είναι παιδιά. 


Παιδιά, που εξαναγκάζονται να εργάζονται, χωρίς να πληρώνονται. Που αν τολμήσουν να αντιδράσουν στον εξαναγκασμό τα δέρνουν ανηλεώς. Κι αν αρρωστήσουν, τα εγκαταλείπουν στην τύχη τους…

Με αποτέλεσμα η, κατά τα άλλα, πολιτισμένη και ευνομούμενη, πλην ληστρική Ελβετία, που βέβαια δεν έχει φυτείες κακάου, να έχει την καλύτερη σοκολάτα στον κόσμο.

Αγαπητοί, ιθαγενείς, Συνέλληνες!
Σε Αφρική θέλουν να μεταβάλουν και την πανέμορφη και, όπως λέγεται, πάμπλουτη πατρίδα μας…
Οι «πολιτισμένοι αντιρατσιστές» και κανίβαλοι της Ευρώπης!
Σε αγαστή σύμπνοια με τους πράκτορές τους και ντόπιους εφιάλτες: Σαμαρωμένους και ξεσαμάρωτους…



παπα-Ηλίας


Υ.Γ. Οι πληροφορίες για τα τεκταινόμενα σε βάρος των Αφρικανών πάρθηκαν από το βίντεο «πλούσιες χώρες, φτωχοί λαοί» (http://player.vimeo.com/video/37169808).

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012


Με τη συμπλήρωση 

δύο ετών από την εκδημία του.



ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
                         ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ 

ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
                                               

  

  Βασιλείου Ν. Θεοτοκάτου

Δικηγόρου - Προέδρου της  Aνωτάτης Συνομοσποδίας Πολυτέκνων Ελλάδος

             

Απήλθε προ διετίας (25-8-2010) εκ του κόσμου τούτου, αφού διήνυσε βίο πλέον του αιώνος, και πορεύεται στον δρόμο της αιωνιότητος ο πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Μία φωτεινή, ιστορική και ηγετική  μορφή της Ορθοδοξίας, που η φυσιογνωμία του κυριάρχησε στο στερέωμα της Ελληνικής Εκκλησίας για χρονική περίοδο εξήντα πέντε ετών (1935-2000). Υπήρξε σ΄ όλη τη ζωή του ένας ανεπίληπτος ιερωμένος, ασκητικός και απολύτως αφιλοχρήματος. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά, είναι σε θέση να βεβαιώσουν τούτο το ανεπανάληπτο και σπάνιο φαινόμενο: ουδέποτε έπιασε χρήματα στα χέρια του. Τον μισθό του τον εισέπραττε κάποιος από την ακολουθία του. 


Ήταν ο αδιάφθορος κληρικός, μαχητικός, ασυμβίβαστος και διαπρύσσιος κήρυκας της καθάρσεως της Εκκλησίας από τα στοιχεία εκείνα που την εκθέτουν. Αποτελούσε την εστία της αντιστάσεως σε όλες εκείνες τις φθοροποιές δυνάμεις που απειργάζοντο την υπονόμευση της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και ο υπερασπιστής των αδίκως καταδιωκομένων και κατατρεγμένων. Ο φόβος ήταν άγνωστος στον Αυγουστίνο Καντιώτη. Το θάρρος και η παρρησία του ήταν πανελληνίως γνωστά. Ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την προαγωγή του σε Μητροπολίτη. Χαρακτηριστική είναι η αρχή της προσφωνήσεως του ευπατρίδη τότε Δημάρχου της Φλώρινας, αειμνήστου                Αναστασίου Σούλα, όταν τον είχε προσκαλέσει να ομιλήσει στην Φλώρινα περί το έτος 1966, παραφράζοντας την φράση του Αποστόλου Παύλου: «Αυγουστίνος μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι Επίσκοπος, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή έχειν πρόσκαιρον εξουσίας απόλαυσιν». Ως Αρχιμανδρίτης είχε δώσει δείγματα του θάρρους και της μαχητικότητος του. Όταν απεβίωσε, περί το 1963, ο διακεκριμένος και αληθινός υπηρέτης της Εκκλησίας του Χριστού Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ιεροκήρυξ των Πατρών, μιλώντας στην εξόδιο ακολουθία του είπε και αυτά τα λόγια: « Και όπως αναφέρει ο Πλάτων ότι σε μία φαύλη Πολιτεία δεν έχουν θέση οι τίμιοι άνδρες, έτσι και σε μία φαύλη Εκκλησία δεν έχουν θέση οι τίμιοι Αρχιμανδρίται, ως ο Γερβάσιος Παρασκευόπουλος». Και αυτά ενώπιον Αρχιερέων και αρχόντων.
       


     Χαρακτηριστικό του απαράμιλλου θάρρους του απέναντι σε οποιαδήποτε  μορφή εξουσίας αποτελεί  και το ακόλουθο γεγονός: Αρχές του έτους 1964 διεξήγετο στη Λάρισα μία δίκη, που αφορούσε τα της Εκκλησίας πράγματα, στην οποία ήταν μάρτυς υπερασπίσεως του κατηγορουμένου. Όταν τελείωσε η ακροαματική διαδικασία, αγορεύων ο Εισαγγελεύς, άρχισε να υποστηρίζει, χωρίς αυτό να έχει σχέση με την υπόθεση, τη γνωστή θεωρία περί της δήθεν καταγωγής του ανθρώπου από τον πίθηκο. Ο τότε Αρχιμανδρίτης, που ευρίσκετο στο ακροατήριο του επετέθη γι’ αυτά που υποστήριζε, με αποτέλεσμα να διακόψει ο Πρόεδρος τη συνεδρίαση για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Ακολούθως, μετά το πέρας της δίκης, απέστειλε ένα τηλεγράφημα στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Μαυρομιχάλη, ο οποίος ήταν και πρόεδρος τότε της υπηρεσιακής Κυβερνήσεως, που θα διεξήγαγε τις εκλογές. Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου διέταξε την διενέργεια ανακρίσεως. Την ανάκριση ανέλαβε ο Εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου Κων. Κόλλιας, ο οποίος εκάλεσε τον Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνο Καντιώτη για να καταθέσει. Καταθέτοντας διημείφθησαν και τα ακόλουθα:
Εισαγγελεύς Α.Π.: Τί φρονείται περί του εν λόγω Εισαγγελέως;
Αρχ. Αυγ. Καντιώτης: Πρόκειται περί όνου Κυπριακής καταγωγής!!!
Εισαγγελεύς: Φρίττω πρό της γλώσσης σας.
Αρχ. Αυγ. Καντιώτης: Και εγώ φρίττω πρό τοιούτου Εισαγγελέως!!!
Το αποτέλεσμα της καταγγελίας αυτής ήταν η τιμωρία του Εισαγγελέως Λαρίσης με δίμηνη παύση.
       


     Στο ζήτημα της καθάρσεως της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ήταν ασυμβίβαστος. Είναι γνωστοί οι αγώνες πριν από τη δικτατορία, όπου το αίτημα της καθάρσεως είχε λάβει πανελλήνιο χαρακτήρα. Είναι δε χαρακτηριστικό πρωτοσέλιδο δημοσίευμα των ετών εκείνων της εφημερίδος «TA ΝΕΑ» με εντυπωσιακό τίτλο: «ΑΡΙΣΤΙΝΔΗΝ ΣΥΝΟΔΟΣ», που ζητούσε τη σύσταση της, με σκοπό να επιληφθεί του ζέοντος τότε ζητήματος της καθάρσεως της Εκκλησίας από τους σκανδαλοποιούς. Η δικτατορία του 1967 βρήκε το θέμα αυτό και πράγματι συνέστησε « Αριστίνδην Σύνοδο», με την διαφορά ότι απέκλεισε από την σύνθεση τον πρωτοστατούντα τότε για την κάθαρση μαχητικό Ιεράρχη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο. Η Σύνοδος εκείνη ανέδειξε ως Αρχιεπίσκοπο τον Αρχιμανδρίτη Ιερώνυμο Κοτσώνη, καθηγητή Πανεπιστημίου, ιερωμένο σπανίας μορφώσεως, ανεπιλήπτου ήθους και με οραματισμό για την Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία.     Στο θέμα, όμως, της καθάρσεως της Εκκλησίας, την οποία και ο ίδιος επιθυμούσε δεν ακολούθησε την οδό των Ιερών Κανόνων. Ο τότε Φλωρίνης Αυγουστίνος είχε ειπεί στον ίδιο και τους τότε Συνοδικούς Ιεράρχες ότι: «τα καθεστώτα έρχονται και παρέρχονται και η κάθαρση πρέπει να γίνει βάσει των όσων προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ορισθούν ανακριτές και να σταλούν στις Μητροπόλεις εκείνες, που έχουν δημιουργηθεί ζητήματα. Ο ανακριτής θ’  ανακοινώσει τον σκοπό του και θα καλέσει όσους έχουν στοιχεία να προσέλθουν να καταθέσουν. Εάν δεν προσέλθουν τότε δεν θα μπορούν να καταφέρονται κατά του Μητροπολίτη τους, και αυτόν αξίζουν να έχουν και βεβαίως όσοι τιμωρηθούν να έχουν το δικαίωμα να κριθούν σε δεύτερο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο ουδείς θα μπορεί ν΄ αμφισβητήσει την κάθαρση, όταν το καθεστώς της δικτατορίας πέσει». Δεν εισακούσθηκε όμως και η κάθαρση, που στη συνέχεια έγινε, χωρίς οι καταδικαζόμενοι να έχουν δικαίωμα να κριθούν σε δεύτερο βαθμό, έδωσε την ευκαιρία στους σκανδαλοποιούς κληρικούς, μετά την πτώση της δικτατορίας, να επανέλθουν, εμφανιζόμενοι ως δήθεν διωχθέντες!!
       


     Κατά τον ενθρονιστήριο λόγο του στην Μητρόπολη Φλωρίνης ήσαν χαρακτηριστικά τα λόγια του: «θα προτιμήσω να θυσιάσω τον Θρόνο μου χάριν των αρχών μου και όχι τις αρχές μου χάριν του Θρόνου». Φράση την οποίαν, ο προεξάρχων της ενθρονίσεως τότε Μητροπολίτης Ξάνθης Αντώνιος του εζήτησε να την επαναλάβει!
            Προασπιζόμενος τις αρχές του δεν άργησε και η σύγκρουση με το καθεστώς της δικτατορίας. Αρχές του έτους 1968 έπεισε τους δημοτικούς άρχοντες της πόλεως του Αμυνταίου Φλωρίνης να μην διοργανώσουν τις κατ’ έτος καρναβαλικές εορτές. Πληροφορήθηκε αυτό ο τότε υπουργός Βορείου Ελλάδος της δικτατορίας στρατηγός Πατίλης και αξίωσε από τον Δήμαρχο Αμυνταίου να διοργανώσει τις καρναβαλικές εορτές, πράγμα βεβαίως που δέχθηκε ο τελευταίος. Όταν ο Μητροπολίτης έμαθε αυτή την εξέλιξη δήλωσε ότι την Κυριακή, που θα ελάμβαναν χώρα οι εορτές, θα κατέβει στο Αμύνταιο, όπου και θα μιλήσει στον Μητροπολιτικό Ναό. Στη συνέχεια ο υπουργός πληροφορηθείς αυτές τις δηλώσεις του Μητροπολίτη του τηλεφώνησε και αφού είπαν τα προκαταρκτικά, διεξήχθη ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του εν λόγω υπουργού και του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου:
Υπουργός: πληροφορήθηκα Σεβασμιώτατε ότι την Κυριακή θα πάτε στο       Αμύνταιο και πρόκειται να εκφωνήσετε λόγο.
Μητροπολίτης: Βεβαίως και θα πάω.
Υπουργός: Γνωρίζετε ότι αυτό που κάνετε αντιστρατεύεται στις αρχές της 21ης Απριλίου;
Μητροπολίτης: Δεν γνώριζα ότι η 21η Απριλίου ενδύθηκε το ένδυμα του καρναβάλου!!
  Ακολούθως του προσέθεσε τα εξής: «Ακούστε, μέχρι τώρα σας μιλούσα ως Μητροπολίτης προς υπουργό, τώρα ξεχάστε ότι σας ομιλεί ο Μητροπολίτης και σας ομιλεί ο Καντιώτης, την Κυριακή θα κατέβω στο Αμύνταιο και να πάτε να κάνετε ο,τι θέλετε». Και του κλείνει το τηλέφωνο!!



Βέβαια το τηλέφωνο του Μητροπολίτη ήταν υπό παρακολούθηση και οι υπάλληλοι του ΟΤΕ που το παρακολουθούσαν άκουγαν όλη τη συνομιλία, με αποτέλεσμα να διαρρεύσει το περιεχόμενο της συνομιλίας. Μετά από αυτή την εξέλιξη και επειδή από διάφορα μέρη της Ελλάδος άρχισαν προετοιμασίες για να μεταβούν πιστοί στο Αμύνταιο, η δικτατορία φρόντισε ν΄ ασκεί ασφυκτικό έλεγχο       σ΄ όλα τα Ι.Χ. και τα λεωφορεία, που είχαν προορισμό τη Φλώρινα και να τους απαγορεύει την μετάβαση τους. Την Κυριακή πράγματι ο Μητροπολίτης μετέβη στο Αμύνταιο, όπου είχε συρρεύσει πλήθος κόσμου για να τον ακούσει και εξεφώνησε πύρινο λόγο αρχίζοντας την ομιλία του με αυτά τα λόγια:


«Σήμερα τα Αμύνταιο χωρίσθηκε σε Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο.         Από εκεί είναι το Ανατολικό Βερολίνο, οι δυνάμεις της βίας και από εδώ είναι το Δυτικό Βερολίνο, οι δυνάμεις της Ελευθερίας»!




Η σύγκρουση με τη δικτατορία είχε και συνέχεια: πλησίαζε το ίδιο έτος 1968 η εορτή της 25ης Μαρτίου και ο Νομάρχης ζήτησε να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας κατά την δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό. Ο Μητροπολίτης του ζήτησε να του υποβάλλει την ομιλία του (γιατί δεν ήθελε ο Ναός να μεταβληθεί σε βήμα προπαγάνδας της 21ης Απριλίου) και αφού την ελέγξει τότε θα του επέτρεπε. Φυσικά ο Νομάρχης δεν δέχθηκε κάτι τέτοιο. Εκείνες τις ημέρες ο Μητροπολίτης ευρίσκετο στην Αθήνα. Ένα πρωί του τηλεφώνησε ο εκ της τριανδρίας της δικτατορίας υπουργός Εσωτερικών Παττακός. Από τη συνομιλία που είχαν, ο Μητροπολίτης κατάλαβε ότι κάτι του ετοιμάζουν και μόλις τελείωσε η συνομιλία τους, λέει στον οδηγό του: «γρήγορα να φύγουμε αμέσως για τη Φλώρινα. Αυτοί κάτι μου ετοιμάζουν. Το λιοντάρι είναι ισχυρό όταν βρίσκεται στη φωλιά του και όχι όταν είναι μακρυά από τη φωλιά του» και  αμέσως έφυγε για τη Φλώρινα. Η συνέχεια ήταν να ενταθούν οι αφόρητες πιέσεις για να μιλήσει ο Νομάρχης, πλην όμως ο Μητροπολίτης ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν, αποτέλεσμα ήταν να υποχωρήσουν οι της δικτατορίας και τελικώς συμφώνησαν να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας ένας επιθεωρητής της Δημοσίας Διοικήσεως από την Αθήνα. Είχε λάβει τέτοια έκταση η διάσταση με τον Νομάρχη, αφού και μέσα στα λεωφορεία οι πολίτες διεχωρίζοντο ποιός είναι με το Νομάρχη και ποιός με τον Μητροπολίτη, η δε δικτατορία, επειδή οι πολίτες είχαν κατακλύσει τον ΟΤΕ και έστελναν τηλεγραφήματα διαμαρτυρίας κατά εκατοντάδες, απηγόρευσε την αποστολή τέτοιων τηλεγραφημάτων!!



Στη συνέχεια, η δικτατορία προσπάθησε να επιτύχει την απομάκρυνση από τη Μητρόπολη Φλωρίνης, αποστέλλοντας τρεις ιατρούς – καθηγητές πανεπιστημίου και μίσθαρνα όργανά της φυσικά, προκειμένου να τον εξετάσουν και να αποφανθούν ότι δεν μπορεί ν΄ ασκεί τα καθήκοντα του, θεωρώντας τον Μητροπολίτη ως «τρελλό»!!  Όταν μετέβησαν ένα βράδυ (νύχτα) οι ιατροί στη Μητρόπολη Φλωρίνης, την οποία η δικτατορία είχε περικυκλώσει με στρατό περιμένοντας το πόρισμα των ιατρών, ο Μητροπολίτης, που βρισκόταν στον πρώτο όροφο, τους έστειλε στο ισόγειο τον πρωτοσύγκελλο του, δηλώνοντάς τους τα εξής: «ο Μητροπολίτης Φλωρίνης, που δέχθηκε και τον τελευταίο πολίτη αυτής της πόλεως, αρνείται να σας δεχθεί και να σηκωθήτε αμέσως να φύγετε».  Πράγμα βεβαίως  που έπραξαν. Έτσι ματαιώθηκε η προσπάθεια εκθρονίσεως του.


Μετά από αυτές τις εξελίξεις τότε ήταν που ο Παττακός είπε την φράση: «κυριαρχούμε σ΄ όλη την Ελλάδα, εκτός από την Φλώρινα που κυβερνάει ο Καντιώτης»!!



Εκείνη την εποχή είχε και μία συνάντηση με τους Συνοδικούς Ιεράρχες, εξ αιτίας των παραπάνω γεγονότων, στους οποίους πρότεινε: «Δέχομαι να γίνει δημοψήφισμα στη Μητρόπολη μου και εάν λάβω ποσοστό κάτω του 75% τότε θα παραιτηθώ. Εάν λάβω ποσοστό 100% και πάλι θα παραιτηθώ». Οι συνοδικοί του απήντησαν: «αντιλαμβανόμαστε το να παραιτηθείς όταν  λάβεις ποσοστό κάτω του 75%, αλλά για ποιό λόγο να παραιτηθείς όταν λάβεις ποσοστό 100%;» Και η απάντηση του Φλωρίνης: « γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχω και τους φαύλους μαζί μου»!!  Πραγματικός άνδρας αρχών!!



 Όταν παραιτήθηκε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και το δικτατορικό καθεστώς του Ιωαννίδη επέβαλε ως αρχιεπίσκοπο τον Μητροπολίτη     Ιωαννίνων Σεραφείμ, αποκλείοντας από τη σύνθεση της Ιεραρχίας τους περισσότερους Μητροπολίτες, το καθεστώς Σεραφείμ χωρίς απολύτως καμμία διαδικασία εξεδίωξε δώδεκα ανεπίληπτους Μητροπολίτες. Τότε ο Φλωρίνης Αυγουστίνος πρότεινε στους αποκλεισθέντες από τη σύνοδο Ιεράρχες τ΄ ακόλουθα: «ελάτε όλοι στη Θεσσαλονίκη να συγκαλέσουμε δική μας Σύνοδο         Ιεραρχίας και να εκλέξουμε δικό μας Αρχιεπίσκοπο. Εκ προοιμίου σας δηλώνω ότι προσωπικώς δεν επιθυμώ να εκλεγώ. Συγχρόνως με την εκλογή από εμάς του νέου Αρχιεπισκόπου θα καταγγείλουμε και το δικτατορικό καθεστώς. Το καθεστώς δεν πρόκειται να μας συλλάβει, γιατί εάν αποτολμήσει κάτι τέτοιο, τότε θα ξεσπάσει τέτοιος παγκόσμιος σάλος ότι συνέλαβε 36 Μητροπολίτες, που θα έχει ως αποτέλεσμα την πτώση του». Δυστυχώς οι Μητροπολίτες δεν εδέχθησαν αυτή την πρόταση, η οποία εάν επραγματοποιείτο είναι σχεδόν βέβαιο ότι άλλη θα ήταν η εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων, αφού θα είχε δημιουργηθεί στο εσωτερικό τέτοιο κατάσταση, που είναι αμφίβολο εάν το δικτατορικό καθεστώς  Ιωαννίδη θα αποτολμούσε το πραξικόπημα στην Κύπρο.




O κοιμώμενος ΛΕΩΝ....


Αυτός υπήρξε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης. Είναι χαρακτηριστικό ένα στιγμιότυπο κατά την πορεία του προς την Φλώρινα για την ενθρόνιση του. Μιλώντας στο λαό του Αμυνταίου, που είχε συρρεύσει στον Μητροπολιτικό Ναό, αναφέρθηκε στην θυσία, κατά την έναρξη των βαλκανικών πολέμων (1912), των ηρωικών λοχαγών Κοσκινά και Δελλαπόρτα, οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι στην περιοχή του Αμυνταίου, αντιστεκόμενοι με την πυροβολαρχία τους στην επίθεση των Τούρκων. Τότε ένας γέρος από το πλήθος του φώναξε: «μπράβο, βρέ λεβέντη, όλα τα ξέρεις»! Η λαοθάλασσα που τον συνόδευσε στην χειροτονία ως Μητροπολίτη Φλωρίνης στον ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας, η ίδια λαοθάλασσα τον συνόδευσε και στην εξόδιο ακολουθία του εις μνημόσυνον αιώνιον. Πράγματι για τον φλογερό Ιεράρχη υπήρξε  « Ισχύς του η αγάπη του λαού του Θεού».

Μεσερέτ Ντεφάρ. 

Μια χρυσή Ολυμπιονίκης που προπονείται στην Ελλάδα, 

μια νέα ομολογήτρια της χριστιανοσύνης στους 

Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου!!

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αίσθηση και συγκίνηση προκάλεσε η νικήτρια των 5.000 μέτρων των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου Μεσερέτ Ντεφάρ, όταν μετά τον τερματισμό της έβγαλε μια εικόνα της Βρεφοκρατούσας Παναγίας και άρχισε να την ασπάζεται με λυγμούς. 
 
 
Η αθλήτρια από την Αιθιοπία περνάει πολλούς μήνες του χρόνου στην Ελλάδα, όπου είναι παντρεμένη και ζει η πρώτη ξαδέλφη της που την φιλοξενεί, ενώ σχεδιάζει να εγκατασταθεί μόνιμα στη χώρα μας και να ανοίξει μια σχολή για δρομείς μεγάλων αποστάσεων. 
 
 
 
Σίγουρα βάζει τα γυαλιά , ως νέα ομολογήτρια, στον δικό μας φαρισαϊσμό, ο οποίος θεωρεί την Ορθοδοξία ως ένα φολκλόρ γάμου, βαπτίσεων και μνημοσύνων και αντιστρατεύεται κάθε έργο της. 
 
 
Η ορθοδοξία είναι ζώσα πίστη στις καρδιές των ανθρώπων όλων των φυλών, που ομολογούν και μαρτυρούν για τον Τριαδικό Θεό.
 
tostavroudaki.blogspot.gr

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

ANIKANOTHTA ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ 

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ 

Ή ΕΣΚΕΜΜΕΝΗ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ;


ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟΙ, 

ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ ΤΗ ΜΙΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑ 

ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ



Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου



 

Από τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Φλώρινας, από την απελευθέρωση της πόλεως μέχρι σήμερα, δεν αναφέρθηκε ούτε κάν το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου:


1.  Που υπήρξε Μητροπολίτης Φλωρίνης, με όλη τη σημασία της λέξεως, 33 χρόνια.


2. Που όργωσε με τα πόδια του τα χωριά της Φλώρινας το 1942, κινδυνεύοντας από τους Γερμανούς, τη Βουλγαρική προπαγάνδα, το κρύο, τις νάρκες, τους λύκους… Κηρύττοντας Χριστό και Ελλάδα και τονώνοντας το φρόνημα των σκλαβωμένων Ελλήνων.


 3. Που δούλεψε ως ιεροκήρυκας στην πόλη της Φλώρινας το 1943, τα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής, τότε που οργίαζε η Βουλγαρική Προπαγάνδα στη Φλώρινα και κινδύνευε κανείς και τη λέξη Ελλάς να πει.
Ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Φλώρινας, που την ανύψωσε ηθικά, πνευματικά, πατριωτικά, κοινωνικά και την έκανε γνωστή  πάση τη οικουμένη, με τους ηρωϊκούς αγώνες του, δεν μνημονεύεται στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της Φλώρινας!!!!


Μήπως για να μη πικράνουν τους γείτονες σκοπιανούς, που έχουν πρόσβαση ακόμα και σήμερα στο χωριό του πρωτοσυγκέλλου π. Ιουστίνου Μπαρδάκα στη Μελίτη, ο οποίος υπήρξε ο κύριος οργανωτής των εκδηλώσεων και πιθανόν θα ενοχλούσε τα αυτιά του προέδρου του Δημοτικού Διαμερίσματος της Μελίτης;
Υπ’ όψιν ότι οι Σκοπιανοί ακόμα και σήμερα πνέουν μένεα εναντίον του Μητροπολίτο Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου και τον στολίζουν με βαριά κοσμητικά επίθετα στο διαδίκτυο.


Ή έγινε εσκεμμένα η παράλειψη για να διαγραφή η μισή ιστορία της Φλώρινας που δεν αρέσει στους φίλους της Ρεπούση, η οποία έγραψε στην Ιστορία: ότι η Μικρασιατική καταστροφή ήταν απλώς συνωστισμός στα παράλια; Και εκείνη μεν, εξυπηρετώντας ξένα κέντρα και ανθελληνικά συμφέροντα αλλίωσε ολόκληρη την Ιστορία, αλλά ανάφερε ότι κάτι έγινε στην Σμύρνη, αυτοί προχώρησαν πιο πολύ και δεν ανέφεραν ούτε κάν το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που υπήρξε ο υπ’ αριθμ. ένας ευεργέτης της πόλεως!!! Και εάν αληθεύουν οι πληροφορίες που έχω, ότι εσκεμμένα έγινε η παράλειψη, θα πάρει σύντομα την απάντηση ο υπεύθυνος των εκδηλώσεων. Γιατί δεν μπορεί να μιλά για τα 100 χρόνια της Φλώρινας 1912-2012 και να μη αναφέρει τον Μητροπολίτη εκείνο που φύλαγε άγρυπνος τις θερμοπύλες του Βορρά επι μισό αιώνα, κάνοντάς την απρόσιτη στους εχθρούς της.


Αν πάλι είναι η ανικανότητα να γράψουν ιστορία, ας ζητήσουν συγνώμη από τον Φλωρινιώτικο λαό που σχολίασε σκληρά αυτή τους την παράλειψη. Ας ξέρουν ότι:
Η Ιστορία ενος τόπου, που γράφτηκε με θυσίες, με αίμα, με δάκρυ δεν διαγράφεται από διοργανωτάς πανηγυριών που προσφέρουν μεν στο λαό άρτους και θεάματα ή μάλλον μόνο θεάματα και πανηγύρια -αφού δεν έχουν κάτι πνευματικό να του προσφέρουν-. Αλήθεια, θα μπορούσε να μας δώσει ο π. Ιουστίνος Μπαρδάκας τις ιστορικές πηγες που τον έπεισαν ότι ο άγιος Αγαθάγγελος εκ Μοναστηρίου ήταν Φλωρινιώτης; Μήπως επειδή η Φλώρινα δεν απέχει πολύ από το Μοναστήρι υπέθεσε μόνος του ότι μπορεί να είναι και Φλωρινιώτης; Γιατί το μοναστήρι της Κύπρου που έχει την κάρα του αγίου, όταν παλαιότερα ερωτήθηκε απήντησε οτι: Δεν έχει καμία πληροφορία ότι ο άγιος Αγαθάγγελος ήταν από τη Φλώρινα. Θα πρέπει κανείς να έχει μεγάλο θράσος για να νομίζει ότι έτσι θα «αποκαντιωποιήσει» τη Φλώρινα.


Ας ξέρει ο διοργανωτής των πανηγυριών ότι δεν θα αφήσω το θέμα να περάσει έτσι. Θα δώσω σύντομα στοιχεία για το μεγάλο έργο που έκανε ο γίγαντας της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού Έθνους στη Φλώρινα π. Αυγουστίνος Καντιώτης, αρχίζοντας πρώτα από τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Θα απαντήσω και στο «γιατί» του εκπαιδευτικού και ας κάνει ο πιστός λαός τις συγκρίσεις.

Πρὸς το παρoν δημοσιεύω μια ευχαριστήρια επιστολή του 1942, τριάντα μόλις χρόνια μετά την απελευθέρωση, που έστειλε ο τότε Μητροπολίτης Φλωρίνης Βασίλειος  στον επίσκοπο Θεσσαλονίκης Γενάδιο, διαβάστέ την.
  • «Σεβασμιώτατε εν Χριστῶ Ἀδελφέ
  • Ἅγιε Θεσσαλονικῆς, Κύριε Γενάδιε
  • Φέρομεν εἰς γνῶσιν τῆς ὑμετέρας σεβασμιότητος, ὅτι ὁ ἱεροκῆρυξ πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἐξεπλήρωσεν εὐδοκίμως τὴν ἀνατεθεῖσαν αὐτῷ ἐντολήν, κηρύξας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ μετ᾽ ἐξαιρετικοῦ ζήλου και αὐτοθυσίας εἰς τὸ τμῆμα Φλωρίνης, τῆς καθ᾽ ἡμᾶς ἐπαρχίας. Οὐδαμῶς δὲ ἀμφιβάλλομεν, ὅτι ἐξ ἴσου εὐδοκίμως θέλει ἐργασθῆ καὶ εἰς τὸ τμῆμα Ἀλμωπίας, εἰς ὅ οἰκειοθελῶς ἀνέλαβε νὰ ἐργασθῇ κατὰ τας ὑπολοίπους ἡμέρας.
  • Εὐχαριστοῦντες ὅθεν ἐγκαρδίως τὴν ὑμετέραν σεβασμιότητα διὰ τὴν ἀνωτέρω συνδρομή.
Ἐν Φλωρίνῃ τῇ 1/10/1942
  • Διατελοῦμεν
  • Τῆς ὑμετέρας Σεβασμιότητος
  • ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
  • Ὁ Φλωρίνης Βασίλειος»

ΓΙΑΤΙ;

ΣΧΟΛΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ

 

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

 Παρακολούθησα από κοντά τις εκδηλώσεις που έγιναν παρουσία του μακαριωτάτου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ.Ιερωνύμου και θα ήθελα, αν μπορείτε, να μου λύσετε μια απορία·
Γιατί από την αναδρομή των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Φλώρινας μέχρι σήμερα δεν αναφέρθηκε πουθενά το όνομα και η προσφορά του αειμνήστου Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρινης Αυγουστίνου Καντιώτη, που υπήρξε η μισή Ιστορία της Φλώρινας;
Ίσως την ερώτηση θα έπρεπε να την απευθύνω στη Μητρόπολη και κυρίως στον εκπρόσωπο αυτής π. Ιουστίνο Μπαρδάκα, που πρωτοστατούσε στις εκδηλώσεις, αλλά απεχθάνομαι τις δικαιολογίες.
Η αποσιώπηση του ονόματος του αειμνήστου αγίου Γέροντα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου δημιούργησε σε πολλούς Φλωρινιώτες ερωτηματικά. Τόσο γρήγορα ξέχασαν τον αληθινό επίσκοπο Φλωρίνης, το καύχημα της πόλεως ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Π.Σ.
Εκπαιδευτικος



"ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ", 

ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ 

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;


Oι ....'αγιοι" αρχιερεις θα συνεχισουν να διατηρουν αβρες σχεσεις με τους πολιτικους που με τα απροκαληπτα ψεμματα τους εξαπατησαν τον λαο και υπεκλεψαν την ψηφο του;


΄Η οφειλουν σαν διδαχοι της Αληθειας και σαν ελεγκτες της υποκρισιας να κοψουν καθε επικοινωνια και καθε  σχεσι μαζι τους και να κηρυξουν τα φοβερα ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ;


 Θα παψουν να τους προσφωνουν και να τους επαινουν και να τους εγκωμιαζουν ή θα συνεχισουν τις αηδιαστικες εγκωμιαστικες ψευδολογιες τους;

Θα συνεχισουν να τους δεχονται πλεον στους ναους ή θα απαγορεψουν την εισοδο τους;


Αν ειναι αρχιερεις του Ιησου Χριστου αυτο θα πρεπει να πραξουν.


Αν ειναι αρχιερεις του εαυτου τους και του κοσμου τουτου, θα συνεχισουν τις αβρες και υποκριτικες σχεσεις μαζι τους.
ΕΛΛΗΝΕΣ 

ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΝ ΨΕΥΤΗ 

ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

  ΑΓΡΙΟ ΧΩΣΙΜΟ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ ΣΕ 

Α.ΣΑΜΑΡΑ: ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΑ , 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΞΕ ΓΕΛΑΣΕ...

 












Δε ντρέπεσαι ρε Θεομπαίχτη, να ζεις αγκαλιά με το ψέμα; 


Δεν ιδρώνει το αυτί σου ρε ....πολιτικέ απατεώνα, να θεωρείς ηλίθιους τους Έλληνες; 


Δε ντρέπεσαι ρε ανάξιε, να παρασιτείς στην εξουσία, στην οποία σκαρφάλωσες με το ψέμα και την απάτη; 


Ποια είναι η διαφορά σου ρε σκουπίδι της πολιτικής, από τον ολετήρα ΓΑΠ; 


Από ποιον πήρες το δικαίωμα ρε πολιτικέ αλήτη, να καταδικάζεις έναν ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση και στην αβεβαιότητα; 


Αν η κλεψιά, η απάτη, η πλαστογραφία, η δολιότητα, η αρπαγή της ξένης περιουσίας, η παραβίαση του Συντάγματος είναι ποινικά αδικήματα, εσύ ρετάλι της πολιτικής πρέπει να σαπίσεις στις φυλακές.. 


Έλληνες όπου τον βρείτε, όπου τον πετύχετε τον τον Ολυμπιονίκη της κωλοτούμπας, μην τον αφήσετε σε χλωρό κλαρί... 


Πλακώστε τον με αυγά, με γιαούρτια, με μπουγέλα...


 Πάρτε τον με τις πέτρες για να καταλάβει το κτήνος ότι εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε γέλασε... harryklynn.blogspot.gr



Kαιρος ηταν. Στ' άρματα...
Εφ' οπλου λογχην...
Αρχιζουν οι αποδοκιμασίες 
των αμετανοητων και 
διεφθαρμενων πολιτικών.
Το ξεκινημα αρχισε.
Ακολουθουν οι αποδοκιμασίες 
των προσκυνημένων.
Οσοι εξαπατησαν το λαο 
και τους ψηφισε 
στον ΑΓΥΡΙΣΤΟ. Για ΠΑΝΤΑ.
Ολοι οι ψεύτες στα σπιτια τους.
Φωτιά και τσεκούρι 
στους ΨΕΥΤΕΣ και
στους προσκυνημένους.


Τετάρτη 15 Αυγούστου 2012

                                                                         
                                                                             
 
          « Eνoς δε εστιν χρεια»

 
                                    
             του αειθαλους Χαλκεντερου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
 
 
«Εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς:  Μάρθα Μάρθα, µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία» (Λουκ.ι΄41,42).
 
 
 
Αγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα εις όλους τους Ναούς της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, που εορτάζεται η ένδοξος εορτή της Θεομήτορος ημών Μητρός, της Κυρίας ημών Θεοτόκου, σήμερα λέγω εις όλους τους Ναούς της Ορθοδοξίας διαβάζεται ένα ευαγγέλιον, το ευαγγέλιο που ακούσατε, το ευαγγέλιο που είναι ένα από τα ωραιότερα ευαγγέλια όλου του έτους.  Στο ευαγγέλιο το σημερινό, δίνει ο Κύριος την απάντησι, μας απαντά το ευαγγέλιο σήμερα σε ένα ερώτημα, ένα φλέγον ερώτημα,  ένα ερώτημα που μας ενδιαφέρει όλους ανεξαιρέτως, ένα ερώτημα επάνω στο οποίο «στίβουν» τα μυαλά τους οι μεγάλοι του κόσμου, μα δεν μπορούν να βρουν τη λύσι, ή μάλλον δίνουν μια κακή λύσι, και από την κακή αυτή λύσι επέρχεται η κακοδαιμονία του κόσμου. 
 
 
 
Το ερώτημα είναι: «Υπάρχει μόνο η ύλη; Δηλαδή υπάρχει μόνον ορατός κόσμος,  μόνον υλικά πράγματα υπάρχουν, που μπορούμε να τα πιάσωμε, να  τα ψηλαφήσωμε, να τα ζυγίσωμε, να τα βάλουμε στα εργαστήριά μας, εις τα χημεία μας και να τα αναλύσωμε;  Μόνον ύλη υπάρχει; Ή, εκτός της ύλης υπάρχει και κάτι πολύ ανώτερο που δεν ζυγίζεται στις ζυγαριές του κόσμου, και αυτό το ανώτερο ονομάζεται πνεύμα; Και άν υπάρχει πνεύμα, ποιο από τα δυο είναι το ανώτερο και ποιο πρέπει να προτιμούμε, την ύλη ή το πνεύμα;
 
 
 
Σ’ αυτό το ερώτημα δίνει την απάντησι το σημερινό ευαγγέλιο. Αλλά, θα σας παρακαλέσω να δώσετε προσοχή, τώρα που θα ακούσωμε την ανάπτυξιν του ιερού ευαγγελίου, για να αποκομίσωμε την πνευματική ωφέλεια.
 
Λέγει το ευαγγέλιο, ότι, ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός επήγε σε’ένα χωριό, τη Βηθανία, και ότι επεσκέφτηκε ο Χριστός ένα φτωχό σπίτι, ένα φτωχόσπιτο∙ στο σπίτι αυτό μέσα κατοικούσανε τρία πρόσωπα:  Το ένα ήταν ο Λάζαρος, που αργότερα θα τον αναστήση ο Κύριος. Το άλλο πρόσωπο, το δεύτερο, ήτο η Μάρθα, η αδερφή του, και το τρίτο ήτο πάλι η αδερφή του η Μαρία. Τρία πρόσωπα λοιπόν, Λάζαρος, Μάρθα και Μαρία, αποτελούσαν μια ευλογημένη οικογένεια, μια φιλική οικογένεια, ένα σπίτι καλό, ευτυχισμένο, που είχε την αγάπη του Χριστού. Στο σπίτι αυτό το πτωχικό, επήγε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός! Η χαρά που εδοκίμασαν οι άνθρωποι του σπιτιού, ο Λάζαρος, η Μάρθα και η Μαρία, ήταν κάτι απερίγραπτο! Και η μεν Μάρθα, ενόμισε ότι θα ευχαριστήση τον Κύριον, εάν την ημέρα αυτή που επεσκέφτηκε ο Χριστός το σπίτι, εάν προσπαθούσε να Τον ευχαριστήση, να ετοιμάση ένα καλό τραπέζι, γι’ αυτό ακριβώς άφησε το Χριστό και επήγε εις την κουζίνα και άρχισε να προετοιμάζεται για το δείπνο, για το τραπέζι που θα του έκανε. Αλλά η Μαρία όμως, από την ώρα που μπήκε ο Χριστός μέσα εις το σπίτι, μέχρις ότου ο Χριστός εβγήκε από το σπίτι, καθ’ όλο αυτό το διάστημα, η Μαρία δεν απομακρύνθηκε καθόλου από τη συντροφιά του Χριστού. Όπως το σφουγγάρι όταν το βάλεις στο νερό  ρουφάει όλο το νερό, έτσι σαν σφουγγάρι του Χριστού η Μαρία ρουφούσε όλα τα λόγια του Χριστού, τα λόγια εκείνα που παρηγορούν! 
 
 
 
Δεν υπάρχουν στον κόσμο άλλα λόγια, μόνο τα λόγια του Χριστού, δεν σε παρηγοράει κανένας, μπορεί να’σαι πλούσια και να έχης του κόσμου τα αγαθά, να είσαι πλούσιος, αλλά τα χρήματά σου δεν σου φέρουν τίποτα, το πολύ πολύ να αγοράσης ένα μεταξωτό μαντήλι να σπογγίζης τα δάκρυά σου, αλλά τα δάκρυα, είτε πέφτουν κάτω στη γή, είτε τα σπογγίζεις με μεταξωτό μαντήλι, δάκρυα είναι! Μόνον τα λόγια του Χριστού μας, παρηγορούν τις ανθρώπινες ψυχές. Μόνον τα λόγια του Χριστού μας ρίπτουν βάλσαμο παρηγοριάς μέσα στον πονεμένον άνθρωπο. Μόνον τα λόγια του Χριστού μας δίνουν φτερούγες, αέρινες φτερούγες και πετούνε τον άνθρωπο ψηλά, πολύ ψηλά, για να αισθανθή χαρά και αγαλλίασι!
 
 
 
Λοιπόν, η Μαρία εκαθότανε κοντά στο Χριστό και ρουφούσε τα λόγια του Χριστού μας. Μα, η Μάρθα σε μια στιγμή κουράστηκε μέσα εις την κουζίνα, και βγαίνει όπως ήτανε ανασκουμπωμένη, που προσπαθούσε να ετοιμάση πλούσιο τραπέζι στον Χριστό, και μια στιγμή, η Μάρθα ανοίγει την πόρτα, παρουσιάζεται μπροστά στον Χριστό, και λέγει: -Κύριε, δε με λυπάσαι, λέγει, μ΄άφησε μόνη! Δεν της λες να σηκωθή από το κάθισμα και νά΄ῤθη μές στην κουζίνα να με βοηθήση; Και τότε ο Χριστός, ο Χριστός που είναι όλος αγάπη, ο Χριστός που ξέρει τις καρδιές των ανθρώπων, ο Χριστός που είναι μπροστά του όλα τα ανθρώπινα, τότε ο Χριστός, με το μάτι του, με την καρδιά του, ζυγίζει τον καθένα. Εζύγισε την Μάρθα, εζύγισε τη Μαρία, και είπε τα λόγια αυτά που ακούσαμε: «Μάρθα Μάρθα, µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, ἑνὸς δέ ἐστιν χρεία».
 
 
 
Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά;  Είναι σαν νά’λεγε στην Μάρθα: Εδώ στο φτωχικό σου σπίτι Μάρθα, δεν ήρθα για να φάω και να πιω! Δεν ήρθα να διασκεδάσω! Εδώ στο πτωχικό σου σπίτι, εμπήκα μέσα για να διδάξω τον λόγο του Θεού! Ήταν λοιπόν μια ευκαιρία μοναδική νά’ρθης κι εσύ κοντά μου κι’ όπως η Μαρία η αδερφή σου εκάθησε κοντά και ακούει τα λόγια του Θεού, έτσι και εσύ να έρθης εδώ να ακούσης. Όσον αφορά το φαγητό, μετά το λόγο του Θεού, υπάρχει,  κάτι θα βρεθή να φάμε, εις τρόπον ώστε να ικανοποιήσωμε και την πείνα την ανθρώπινη. Τώρα είν’ η ώρα της ακροάσεως του θείου λόγου!  Τώρα είν’ η ώρα που η ψυχή πρέπει να τραφή με το μάνα το ουράνιον! Και το μάνα το ουράνιον που θρέφει τις ανθρώπινες καρδιές, γιατί δεν τρέφεται μόνον ο άνθρωπος.., «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον  ζήσεται ἄνθρωπος», αλλά πάνω από την ανάγκη του ψωμιού, ο άνθρωπος έχει την ανάγκη των ιδεών, ο άνθρωπος τρέφεται με ιδέες, και μπορεί να’ σαι πτωχαδάκι, και να’ χης μέσα σου ιδέες! Και αυτές οι ιδέες να τρέφουν την ψυχή σου! Και μπορεί νά’ σαι πλούσιος και να’χης τα αγαθά του κόσμου, μα να μην έχης ιδέες, αισθήματα, επιθυμίες, πόθους φλογερούς, και να μην είσαι απολύτως τίποτε∙ και να’σαι πάντα κενός και άδειος!  Λοιπόν, στο σπίτι σου ήρθα να δώσω τον λόγο του Θεού!  «Μάρθα Μάρθα, µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά». Η δε Μαρία, «τὴν ἀγαθὴν µερίδα ἐξελέξατο», διάλεξε το καλύτερο!  
Η μεν Μάρθα εδιάλεξε την ύλη, η δε Μαρία εδιάλεξε το Πνεύμα, εδιάλεξε την αγαθήν μερίδα, η δε αγαθή μερίς είναι η ακρόασις και η εφαρμογή του λόγου του Θεού!
 
 
 
Αδελφοί μου, αυτό δι’ ολίγων λέξεων είναι το ευαγγέλιον το σημερινό.
Από αυτόν το ευαγγέλιον που ακούσαμε, που διαβάζεται όπως είπα εις όλους τους Ναούς της Ορθοδόξου ημῶν Εκκλησίας, από αυτό το ευαγγέλιο, τί διδασκόμεθα;
Νομίζω ότι το ευαγγέλιο το σημερινό είναι η φωτογραφία όλων μας! Νομίζω ότι και στη σημερινή κοινωνία μας βρίσκομε ανάλογα παραδείγματα, παραδείγματα που ταιριάζουν πολύ με το περιεχόμενον του σημερινού ευαγγελίου.
 
 
 
Αγαπητοί μου, ρίψετε μια ματιά μέσα εις την κοινωνία τη σημερινή. Βάλετε το αυτί σας δια να ακούσετε τι λέγουν οι άνθρωποι. Δέτε τι κάνουν οι άνθρωποι∙ και ελάτε κατόπιν να συζητήσωμε. Πού είναι οι άνθρωποι σήμερα; Από το πρωί μέχρι το βράδυ, τί σκέφτονται;  Αγγέλους και Αρχαγγέλους και Υπεραγία Θεοτόκον, και Κύριον ἡμῶν  Ἰησοῦν Χριστόν ερχόμενον μετά δόξης πολλής κρίναι την οικουμένην όλη ;  Αυτά σκέπτονται; Αν ανοίξωμε τα κρανία των ανθρώπων, αν έχομε μυστικά κλειδιά, και μπούμε μέσ’στις καρδίες των ανθρώπων, τι θα δούμε μες’ στις καρδιές; Τι είναι οι ιδέες των; Τι είναι οι επιθυμίες των; Ποία είναι τα χρυσά τους όνειρα; Ποῡ πετά ο λογισμός των;
Οι άνθρωποι σήμερα είναι καθαρῶς υλικοί!  Είναι μία εποχή της ύλης. Είναι μία εποχή των υλικών ενδιαφερόντων! Ασχέτως εάν ο α΄ ανήκει εις την αριστεράν παράταξιν, ἤ ο α΄ ανήκει εις την δεξιάν παράταξιν, δεν εξετάζω τον άνθρωπον από κομματικής πλευράς, μακρυά από τον Άμβωνα και μακρυά από την Εκκλησίαν το κόμμα! Εμένα παραπάνω είναι ο Θεός και η αιωνιότης γιατί τα κόμματα όλα σβήνουν και θα σβήσουν όλα, και νέα κόμματα και νέα πρόσωπα και νέαι αρχαί και νέα συστήματα, αλλ’ ὁ οὐρανός και ἡ γῆ παρελεύσεται, ὁ δέ λόγος τοῦ Κυρίου οὐ μή παρέλθῃ ποτέ! Δεν εξετάζω λοιπόν εγώ τις κομματικές ιδεολογίες των ανθρώπων, οι οποίαι ως κύματα αφρίζοντα αφρίζουν και διαλύονται μεσ’ στον ωκεανόν του χρόνου, αλλ’ εξετάζω τον άνθρωπον εις το ύψος αυτού, εις την ουσίαν αυτού, η δε ουσία αυτού είναι η θρησκεία, είναι ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!
 
 
 
Λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα έχουν πέσει μέσα εις την ύλη. Κυνηγάνε, τί κυνηγάνε, όλοι τους; Κυνηγάνε με διαφόρους τρόπους το χρήμα. Το χρήμα, πῶς τα εκατό να τα κάνουν διακόσα, πῶς τα διακόσια να τα κάνουν τετρακόσα, πῶς τα τετρακόσα .. συνεχῶς, λαχανιάσανε, σαν το σκύλο που τρέχει κι΄έχει βγάλει τη γλώσσα του έξω, λαχανιασμένοι, κατά παρόμοιον τρόπον τους βλέπεις τους ανθρώπους σήμερα λαχανιασμένους να τρέχουν να συλλάβουν το χρυσόμαλλο δέρας. Είναι ακριβῶς εκείνο που λέει για κάποιον αρχαίο βασιλιά, που δεν κοίταζε ούτε τον λαό του τον πεινασμένο, ούτε κανέναν άλλο, αλλά κοίταζε μόνον τον εαυτόν του, εκοίταζε μόνο το παλάτι του, και μια δίψα είχε μέσα, να θησαυρίση γι’ αυτόν.  Και παρακαλούσε τον Θεό και έλεγε στον Θεό, να του δώση μια χάρι, ό,τι πιάσει, ό,τι πιάσει να γίνεται χρυσάφι! Και άκουσε, οι θεοί, λέει, ακούσανε την προσευχή του. Και έπιανε πέτρες, έπιανε πέτρες και γενότανε μάλαμα! Έπιανε ξύλα, γενότανε μάλαμα! Έπιανε χορτάρια, γενόντανε μάλαμα! Έπιανε πουλιά, γενότανε χρυσά πουλιά! Έπιανε ζώα, γενότανε χρυσά μοσχάρια! Έπιανε λουλούδια, εγενόντανε κι’ αυτά χρυσά! Εκάθησε στο τραπέζι να φάη, έγιναν και τα πιάτα χρυσά και το φαϊ…!  Λοιπόν το αποτέλεσμα ήτανε; Άγγιξε την κόρη του και αυτή έγινε χρυσούν άγαλμα! Πήγε πλέον,  όταν όλα έγιναν χρυσάφι, όταν έγιναν όλα χρυσάφι, τότε μπήκε στη μεγάλη απελπισία! Τότε κατάλαβε ότι παραπέρα από το χρυσάφι, υπάρχουν και άλλα πράγματα ανώτερα από το χρυσάφι, υπάρχουν τα λουλούδια που μυρίζουν, υπάρχουν τα αηδόνια που κελαηδάνε, υπάρχει η γυναίκα που αγαπάει, υπάρχουν τα παιδιά με στοργήν και ενδιαφέρον, υπάρχουν ιδέαι αθάναται∙  και κατάλαβε ο δυστυχής ότι το χρυσάφι δεν είναι ο θεός, ο χαμοθεός των ανθρώπων∙ και λέγει, θεέ μου, κάνε με πτωχό, να κάθωμαι σε μια καλύβα, να’χω τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τα λουλούδια, τα αηδόνια να κελαδάνε! Κι΄ ο θεός τον εσπλαχνίσθηκε και τον επανέφερε.
Τέτοια δίψα χρυσού! 
 
 
 
Έγιναν οι άνθρωποι «μπεζαχτάδες», έγιναν «μπίζνες», έγιναν οι άνθρωποι των δολλαρίων και των χρημάτων, και έχουν θεό, όχι τον Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν! Ψέμμα το λένε! Αλλά έχουν θεόν τον χρυσόν, ο οποίος έγινε το ίνδαλμα, έγινε ο Μαμωνάς, έγινε ο θεός του αιώνος τούτου.
 
Έπεσαν οι άνθρωποι στο χρήμα!  Και οι άλλοι; Πέσανε με τα μούτρα, όπως τα ακάθαρτα τα ζώα οι χοίροι έχουν πέσει, έχουν πέσει μέσα στο βούρκο, και τσαλαπατάνε το βούρκο, έτσι ακριβώς άλλη μερίς του κόσμου πέσανε μέσα στας αισθησιακάς ηδονάς, τας ηδονάς και διασκεδάσεις, και έχουν αυτοί ταμπέλα μεγάλη γραμμένη: «Φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν»! Γλέντι, χορός, διασκέδασις, θέατρα, κινηματογράφοι, πάρτυ, κρουαζιέρες και όλα αυτά τα οποία επιδιώκει η άφρων αυτή γενεά μας. 
 
 
 
Και η νεότης μας;  Ώ νεότης! Ώ νεότης! Νεότης Ελληνική!  Νεότης της Μικράς Ασίας! Νεότης της Καισαρείας! Νεότης του Πόντου! Ελληνική νεότης!  Ποῦ είναι η νεότης; Τί τραγούδια έχει; Τί  θούρια ψάλλει; Έπεσε η νεότης από τα άστρα! Μια νεότητα που έκανε θαύματα!  Μια νεότητα που πήρε τις κορυφές του Ολύμπου, του Πίνδου και τις σίμωσε με τα άστρα του ουρανού, μια τέτοια νεότητα που σαν αετός χρυσάετος εφτερούγιζε στον γαλανόν ουρανόν, μια τέτοια νεότητα ποῦ έπεσε; Έπεσε μέσα στα τυχερά παιχνίδια, στα χαρτιά, τον τεντυμποϊσμό,  έπεσε αυτή, θεός της σημερινής νεότητος είναι την Κυριακή να είναι αδειανές οι εκκλησίες, Κυριακή να’ναι αδειανές οι εκκλησίες, να μη βρίσκεις μεσ’ στις εκκλησίες νέο, αλλά από το πρωί πρωί να τρέχουν στα γήπεδα και θεός τους έγινε η μπάλλα και το ποδόσφαιρον! Αυτή λοιπόν είναι σήμερα!  Αν τεντώσης το αυτί σου θα δης άλλον να μιλάη για γυναίκα, θα δης άλλη να μιλάει για έρωτας, θα δεις άλλο να μιλάει για οινοποσίες, για χαρτιά, και αυτή την άγια ώρα αδελφοί μου, την άγια ώρα που ευρισκόμεθα εδώ στην εκκλησιά, χιλιάδες, χιλιάδες Έλληνες δεν ευρίσκονται κοντά, αλλά κάτω στα ακρογιάλια, σαν τα ζώα, σαν τα κτήνη, αρσενικοί και θηλυκοί κολυμπάνε μέσ’στα κύματα, και μαγαρίσαμε τα κύματά μας, και μαγαρίσαμε τον αέρα μας, και μαγαρίσαμε τα βουνά μας, και είμαι λυπημένος και λέγω αδέλφια μου δεν θα μείνουν αυτά ατιμώρητα, τέτοια άγια ημέρα στη Μικρά Ασία όλοι τους ήτανε εδώ στην άγια εκκλησία, και προσηύχοντο στον Θεό.
 
 
 
 
Και τέτοια αμαρτήματα που γίνονται, χίλιες φορές!  Χίλιες φορές!  Χίλιες φορές!  Χίλιες φορές,  να ήταν εργατική ημέρα η σημερινή, νά, τανε στα εργοστάσιά τους και μεσ’στα γραφεία τους να εργαζότανε και να’σταζε ο τίμιος ιδρώτας! 
Ώ, Θεέ μου!
Ώ, Παναγία Δέσποινα!
Τι ατιμίες! Τι μοιχείες! Τι εγκλήματα θα γίνουν σήμερα στην Ελλάδα την άγια αυτή ημέρα!
Αλλά τέτοιον μασονικόν και άθλιον Κράτος, τοιαύτα εγκλήματα και τοιαύτας ακολασίας και διαφθοράς επιτρέπει να διαδέχονται πάνω στο φλούδι αυτό της γης!
 
 
 
Αδελφοί μου, ιδού λοιπόν ότι ο κόσμος έφυγε πλέον από τον δρόμον του Θεού και περπατάει μέσα εις τους δρόμους και τα μονοπάτια του Διαβόλου. Και σ΄ ένα τέτοιον κόσμον που είναι απορροφημένος μόνον από τας ηδονάς και διασκεδάσεις και από το άτιμον χρήμα, σ’ ένα τέτοιον κόσμον ακούεται σήμερα η γλυκειά φωνή του Χριστού και λέγει: Μάρθα… Κόσμε Κόσμε, μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά, ενός δε εστί χρεία! Έτσι ο κόσμος σήμερα είναι δραστήριος, είναι μια εποχή δραστηρία, δεν το αρνούμαι, πιο δραστήρια εποχή δεν υπάρχει από την σημερινή: Δραστήρια εποχή να φτειάνη ρόδες!  Δραστήρια εποχή να φτειάνη βίδες! Δραστήρια εποχή να φτειάνη Σπούτνικ και δορυφόρους και να πετά στη Σελήνη!  Δραστηριότης άριστα! Δραστηριότητα στα υλικά, στα επίγεια πράγματα, αλλά προκειμένου για τα  πνευματικά, προκειμένου για την καλυτέρευσιν του ηθικού και θρησκευτικού μας βίου,  ο άνθρωπος πλέον έχει καταπέσει πολύ! Είναι σαν τη χελώνα, είναι αδρανής. Αδρανής! Αν μπορείς, αν μπορείς…, εμένα αν μου πεις, αν μου πεις…
 
 
 
 
Πέρα εδώ πέρα μές στα σφαγεία είναι ένας…  Ένας μόνο; 
Εδώ στα σφαγεία, δίπλα,  είναι  ένας γέρος που από τότε που ήρθε από τη Μικρά Ασία δεν πάτησε στην εκκλησιά. Δεν πάτησε στην εκκλησιά! Στην εκκλησία θα μπη πια νεκρός! Περάσανε δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια, τριάντα χρόνια, πλησιάζει το πόδι μέσα στον τάφο, μα στην εκκλησιά δεν αγγίζει!
Αν μου πεις, πάνε να τονε φέρεις;  Εγώ θα σου πω∙ Εγώ θα σου πώ:
- Προτιμώ να πάω στο νεκροταφείο και να φωνάξω:  -Εν ονόματι του Ναζωραίου σήκω επάνω, ο νεκρός, μπορώ να ελπίζω ότι με το Χριστό θα αναστήσω ένα νεκρό από τον τάφο, από το νεκροταφείο να τον φέρω εδώ στην εκκλησιά, παρά να φέρω ένα τέτοιο, γιατί είναι νεκρός, νεκρός είναι, άταφος νεκρός! Και εγέμισαν τα Σφαγεία (συνοικία) και η κοινωνία μας από ανθρώπους που μέσα τους πεθάνανε τα ιδανικά και  αγάπη προς τον Θεόν και ό,τι ευγενές και ιερόν έχει η Ελληνική φυλή. Λοιπόν;  Είναι αδρανείς, νεκροί! Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά.
Και άμα τους πλησιάσεις, άμα τους πλησιάσεις και τους πεις, καλέ, γιατί δεν έρχεστε, να εκτελέσεις τα θρησκευτικά σου καθήκοντα;  Αμέσως στερεότυπος η απάντησις:  Η απάντησις την οποίαν δίδουν μικροί και μεγάλοι, εγγράμματοι και αγράμματοι, χωρικοί και των πόλεων, μια είναι η απάντησις, όταν θελήσεις να τους υπενθυμίσης ότι πέρα από τα επαγγελματικά τους και τα οικογενειακά τους και τα ατομικά τους συμφέροντα υπάρχει η αιωνιότης, υπάρχει ο Θεός, υπάρχει η ζωή η αιώνιος!  Όταν τους υπενθυμίσης το καθήκον αυτόν, μια στερεότυπος είναι η απάντησις:  Τι λέει;  Για ακούστε το, ακούστε! Του Διαόλου είναι: Τι λέει ;  - Δεν έχομε καιρό!  Δεν έχομε καιρό! 
 
 
 
Για έλα εδώ, ποιος είσαι εσύ  που λές ότι δεν έχεις καιρό;  Καιρό έχομε για περιπάτους! Καιρό έχομε για μπάνια! Καιρό έχομε για θέατρα!  Καιρό έχομε για κιμηματογράφους, καιρό έχομε για διασκεδάσεις, καιρό έχομε για χαρτοπαίγνια, καιρό έχομε για όλου του κόσμου, του διαβόλου,  καιρό έχομε, και «δεν έχομε καιρό»;  Τι λές;  Από τις εικοσιτέσσερις ώρες, για φαντασθήτε, εικοσιτέσσερις ώρες χτυπάει το ρολόι, ώ αυτές οι ώρες, ώ αυτά τα λεπτά που ζυγίζουν αιώνες, εικοσιτέσσερις ώρες περνάει κάθε μέρα, από τις εικοσιτέσσερες αυτές ώρες δεν μπορείς άνθρωπέ μου να κόψεις, να κόψεις δε σου λέγω, από τις εικοσιτέσσερες ώρες που έχει το μερονύχτι δεν μπορείς να κόψεις δέκα λεπτά, δέκα λεπτά το πρωί-πρωί να γονατίσης στο Θεό, και σαν τα πουλιά που μόλις ξυπνούνε, για ρίψτε μια ματιά στα πουλιά πούναι πάνω στα κλαδιά! Όταν ο κορυδαλλός κι όταν τα πουλιά ξυπνούνε, δεν τρέχουν αμέσως στις δουλειές των να βρούνε σπόρους να φάνε, αλλά πάνω στα κλαδάκια τους, επάνω στα έρημα κλαδάκια τους, κελαδάνε, ψάλλουνε, ψάλτες, το μεγαλείο του Θεού και λένε: Δόξα σοι ο Θεός που μας ξημέρωσες. Δέκα λεπτά λοιπόν δεν μπορείς να ξεκόψης από τις εικοσιτέσσερες ώρες, να δοξάσης τον Δημιουργό του παντός; Και δεν μπορείς από τις εικοσιτέσσερες ώρες, δέκα λεπτά, δέκα λεπτά δεν μπορείς εσύ μάνα, δεν μπορείς εσύ πατέρα, δεν μπορείς εσύ παιδί, εσύ κοπέλλα μου, δεν μπορείς εικοσιτέσσερις ώρες, που τρως ώρες ολόκληρες μπροστά στον καθρέφτη για να θαυμάζης το είδωλό σου το φθαρτό, που σκώληξ θα γίνη μέσα στη μαύρη γη, δεν σου περισσεύουν λοιπόν από τις εικοσιτέσσερες ώρες δέκα λεπτά, δέκα λεπτά, που τόσα λεπτά ξοδεύεις για να περιποιείσαι τα νύχια σου και τα δάχτυλά σου και το κορμί σου που θα σαπίση μες στη μαύρη γη, δεν σου περισσεύουν λοιπόν δέκα λεπτά κοπέλλα μου, να ανοίξης το Ευαγγέλιον του Χριστού μας και να διαβάσης τας Γραφάς και τον βίον των Αγίων; 
 
 
 
Και συ ο άλλος; Και όλη η εβδομάδα, όλη η εβδομάδα, για πάρτε, πάρτε να μετρήστε, κάθε μέρα έχει εικοσιτέσσερες ώρες και όλη η εβδομάδα έχει εκατόν εξήντα οκτώ ώρες.  Εκατόν εξήντα οχτώ! Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο,  Κυριακή! Εκατόν εξήντα οχτώ ώρες! Αδέρφια μου!
Θα μας δικάση ο Θεός!
Θα μας δικάσουν τα άστρα!
Και αυτές οι πέτρες που πατούμε θα γίνουν φίδια να μας φάνε! «Δεν έχομεν καιρό»! Δεν μπορείς από τις εκατόν εξηνταοχτώ ώρες, μια ώρα!
Μια ώρα!
Μια ώρα βαστάει η θεία Λειτουργία από το «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού»  μέχρι το «Δι’  ευχών των αγίων πατέρων», μια ώρα βαστάει η θεία Λειτουργία! Δεν μπορείς λοιπόν μια ώρα να σταθής όρθιος εδώ μες στην εκκλησιά, να πάρης άρωμα, να πάρης φτερούγες, ν’ ανεβής στα άστρα, να δοξάσης τον Θεό; Αναπολόγητοι, «δεν έχομεν καιρό»! Έχομε καιρό για τα έργα του Διαβόλου! Για τα έργα  του Θεού δεν έχομε καιρό! Και κάθε βράδυ μέσα στα μαντριά του Διαόλου, που αν είχαμε φιλότιμο, αν είμεθα Έλληνες, αν πιστεύαμε στο Θεό, θα ‘πρεπε να τα κάψωμε με πετρέλαιο, μες στα μαντριά του Διαβόλου, τους κινηματογράφους, που θα βγουν τα κορίτσια σας πόρνες, και τα παιδιά σας θα γίνουν εγκληματίες και λησταί, μεσ’  στα μαντριά του Διαόλου μέχρι τις δυο η ώρα παίζουν τα πιο αισχρά έργα. Έχουμε καιρό να αγρυπνούμε μέσα εις τα μαντριά του Διαόλου, μα εδώ στην εκκλησιά εσβήσανε τα άγια και οι καντήλες και τα πάντα, και δεν υπάρχουν πλέον ιερές αγρυπνίες του Θεού μας.
 
 
 
Αδελφοί μου! Είμεθα…  Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζεις περί πολλά, ενός δε εστί χρεία. Αδελφοί! Τελείωσα. Στο τέλος του λόγου ευρισκόμενος, για να σας παραστήσω ζωηρότερον την τραγικότητα της στιγμής, την τραγικότητα της θέσεώς μας, σας αναφέρω κάποιο ανέκδοτο: Μια μέρα, εμπήκανε σ’ ένα καράβι, σ’ ένα υπερωκεάνειο να φύγουν από την Ευρώπη και να πάνε κάτω στο Σικάγο. Μέσα στο καράβι, μουσικές, τραγούδια, χοροί, τα πάντα. Και μες  στο καράβι αυτό ήτανε περίπου χίλιοι επιβάτες∙ Ιταλοί, Πορτογαλέζοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Έλληνες, Άγγλοι. Δες το καράβι: Εταξίδευε, μπουνάτσα, γαλήνη ήταν. Αλλά η θάλασσα είναι άστατος!  Σε λίγο, στον ωκεανό, στον Ατλαντικό ωκεανό, τα σύννεφα σηκώθηκαν ψηλά και από ώρα σε ώρα εκινδύνευε το πλοίο να καταποντιστή! Ο πλοίαρχος, άγρυπνος επάνω στη γέφυρα, βλέπων τον κίνδυνον να καταποντιστή το πλοίο, διατάσσει να κατεβάσουν κάτω όλες τις βάρκες, όλες τις βάρκες κάτω εις την θάλασσα και να πέσουν πρώτα τα παιδιά, οι γυναίκες και οι άντρες και να μπούνε μέσα στις βάρκες τις σωτήριες. Όλοι τους, με τάξι και ρυθμό κατέβαιναν μέσα στις βάρκες. Ένας μόνο, δεν εννοούσε ν’  αφήση το καράβι. Του φωνάζανε! Του φωνάζανε δυνατότερα! Αλλά δεν έβγαινε! Μα, κουφός ήτανε;  Δεν ήτανε κουφός!  Αυτός, πήγε κι’ άνοιξε τη βαλίτσα του και μετρούσε την ώρα εκείνη τις λίρες! Μετρούσε τις λίρες! Και όχι μόνο προσπαθούσε να μετρήση αλλ’ έκανε και κάτι άλλο:  Όταν το πλοίο έγινε έρημο και εγκαταλελειμμένο, κι’  είχαν αφήσει δαχτυλίδια, χρυσάφια, πολύτιμα πράγματα, και ζητούσαν μόνο την ψυχούλα τους να σώσουν μές  στις βαρκούλες, -ξέρουν οι πρόσφυγες πῶς φύγαν από τη Μικρά Ασία, με την ψυχή στα δόντια-,   ενώ λοιπόν όλος ο κόσμος ήταν μεσ’ στις βάρκες, αυτός μετρούσε, χάιδευε την ώρα εκείνη τα χρήματα, τις λίρες και προσπαθούσε να συλλέξη κι’  άλλα! Νόμιζε ότι μπορούσε την τελευταία στιγμή με ένα σάλτο να πηδήση μες στη βάρκα. Του φώναζαν! Τίποτε αυτός! Ήτανε επάνω στα χρήματα σαν το κοράκι που πέφτει επάνω στο ψοφίμι και δεν εννοεί ν’  αφήση το ψοφίμι, έτσι και αυτός ήταν ριγμένος επάνω στο χρυσίον και στο αργύριον και στα πολύτιμα πράγματα. Του φωνάζουν! Κανένα ενδιαφέρον! Επί τέλους, το πλοίον, με μίαν απότομον κλίσιν καταβυθίζεται προς τα κάτω και παίρνει και αυτόν μαζί, μαζί με τα χρήματά του και με όλα του τα πολύτιμα.
 
 
 
 
Έτσι είναι αγαπητοί η ζωή μας, καταλάβατε; 
Καταλάβατε; 
Θάλασσα είναι η ζωή!
Ταξιδεύομε!
Μεσ’ στο πλοίο είμεθα όλοι!
Δεν θα μείνει μεσ’ στο πλοίο κανένας!
Φωνάζουμε:   -Εβγάτε έξω! Από ώρα σε ώρα… κατεβήτε κάτω στη σωτήριον λέμβον. Κατεβήτε…
-Ποια είναι η σωτήριος λέμβος; 
-Η σωτήριος λέμβος είναι η αγία ημῶν Εκκλησία! Είναι η μετάνοια, είναι η Πίστις στον Χριστό! Όσο έχομεν ακόμη καιρόν, αδελφοί μου, προσέξατε τώρα σε λίγο τι θα πη ο ιερεύς, το προσέξατε; Το προσέξατε; Περάσανε τα χρονάκια της ζωής μας, δέκα χρόνια καθένας από μας έχει στις πλάτες, είκοσι χρόνια, τριάντα χρόνια, σαράντα χρόνια, πενήντα χρόνια, τα χιόνια πέσανε στα μαλλιά μας.
 
 
 
Περνάει ο κόσμος ούτος!
«Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης»!
Μηδέν τα πλούτη!
Μηδέν η νεότης!
Μηδέν τα κάλλη!
Μηδέν τα πάντα!
Ένα μόνον είναι: Είς μόνος υπάρχει!
Ένας μόνον αξίζει!
Έναν πρέπει να λατρεύετε!
Έναν ν’ αγαπάτε!
(Σ’) Έναν να θυσιάζετε!
Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, όν παίδες υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας!
Αυτόν ας αγαπήσωμεν και διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου ας ελεήση και σώσει πάντας ημάς
Αμήν.
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου