Σάββατο 7 Απριλίου 2012





AIΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ


ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ


ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ




του Ομολογητού Θεολόγου κ. Νικ. Σωτηροπούλου



Mερικοί, όχι μόνον Oικουμενισταί, αλλά και μη Oικουμενισταί, όχι μόνον ασεβείς, αλλά και ευσεβείς, νομίζουν, ότι δεν πρέπει να χαρακτηρίζωνται ως αιρέσεις γνώμες και ως αιρετικοί πρόσωπα, που δεν έχουν προηγουμένως κριθή και καταδικασθή από Σύνοδο της Εκκλησίας.

Αλλ' αυτή η άποψι δεν είνε ορθή.


Ο απόστολος Παύλος συνιστά: «Aιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος» (Tίτ. 3: 10-11).

Η πρώτη Oικουμενική Σύνοδος, η οποία καταδίκασε αίρεσι, τον Αρειανισμό, και αιρετικό, τον Άρειο, έγινε τόν 4ον μ.X. αιώνα (το 325).

Mέχρι δε τότε εμφανίσθηκαν διάφοροι αιρετικοί.

Και πώς οι πιστοί προ της πρώτης Oικουμενικής Συνόδου θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τη σύστασι του αποστόλου Παύλου περί της τηρητέας στάσεως απέναντι του A ή του B αιρετικού, αν προ Συνόδου δεν θα έπρεπε να θεωρούν κανένα αιρετικό;


Πώς επίσης οι πιστοί προ Συνοδικής αποφάνσεως θα μπορούσαν να τηρήσουν τη σύστασι του αποστόλου Ιωάννου,

«Eι τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγετε»; (B΄ Ιωάν. 10).


Όταν κανείς «γυμνή τη κεφαλή», σαφώς δηλαδή, λέγει κάτι αντίθετο προς την Πίστι, δυνάμεθα και προ Συνοδικής αποφάνσεως να χαρακτηρίσωμε αυτό αίρεσι, και αυτόν αιρετικό (Bλέπε IE΄ Kανόνα Πρωτοδευτέρας Συνόδου).

Η Γραφή λέγει: «Πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ. 95:5). Και για τη λατρεία των εθνικών λέγει:

«Έθυσαν τους υιούς και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις» (Ψαλμ. 105:37), «Α θύει τα έθνη, δαιμονίοις θύει και ου Θεώ» (A΄ Kορ. 10:20).

Ο αρχιοικουμενιστής δε Πατριάρχης αντιθέτως προς τη Γραφή λέγει, ότι σε όλες τις Θρησκείες ο αυτός Θεός υπάρχει και όλοι οι λαοί τον αυτό Θεό λατρεύουν με διαφορετικό τρόπο.

Ερωτούμε: Δεν είνε τούτο ολοφάνερη αίρεσι, η οποία θα έπρεπε να εξεγείρη σε διαμαρτυρία όλους τους πιστούς;


Ο απόστολος Παύλος γράφει:

«Aι γυναίκες υμών εν ταις εκκλησίαις σιγάτωσαν· ου γαρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ' υποτάσσεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει» (A΄ Kορ. 14:34. Bλέπε και στίχ. 35).

Επίσης γράφει: «Γυναικί διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός» (A΄ Tιμ. 2:12).

Συμφώνως προς τους θεοπνεύστους αυτούς λόγους δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να ομιλούν και να διδάσκουν στις εκκλησιαστικές συνάξεις, την ώρα της λατρείας.

Επίσης δεν επιτρέπεται στη γυναίκα να εξουσιάζη τον άνδρα.

Εν τούτοις ο θεολόγος κ. Παντελής Kαλαϊτζίδης, ο διευθυντής και ο ιθύνων νους της Ακαδημίας των Θεολογικών Σπουδών του Mητροπολίτου Δημητριάδος, έχει το θράσος να αντιτίθεται στον απόστολο Παύλο και να λέγη, ότι πρέπει και οι γυναίκες να ομιλούν στις εκκλησιαστικές λατρευτικές συνάξεις, προχωρεί δε και λέγει ακόμη, ότι πρέπει οι γυναίκες να χειροτονούνται, να γίνωνται και επίσκοποι, και ως επίσκοποι, εννοείται, να εξουσιάζουν όχι μόνο τους άνδρες τους, αλλά και τους ιερείς.

Και ερωτούμε:

Δεν είνε τούτο ολοφάνερη αίρεσι; Και πώς ο Δημητριάδος διώρισε και κρατεί στη διεύθυνσι της Ακαδημίας του θεολόγο με αιρετικές αντιλήψεις;…


Εάν λοιπόν κάποιος λέγη κάτι σαφώς διαφορετικό και αντίθετο από την Πίστι, οι πιστοί έχουν το δικαίωμα να θεωρούν το λόγο του αίρεσι και αυτόν αιρετικό προ Συνοδικής αποφάνσεως.

Εάν π.χ. εγώ τρελλαθώ και κηρύξω, ότι η Θεία Kοινωνία δεν είνε μυστήριο της Εκκλησίας, δεν είνε σώμα και αίμα Xριστού, αλλά ψωμί και κρασί με συμβολική έννοια, χρειάζεται Συνοδική απόφανσι για να θεωρηθώ αιρετικός και να υποστώ κριτική και έλεγχο;

Άλλωστε οι Oικουμενικές και άλλες Σύνοδοι συγκλήθηκαν για να καταδικάσουν διδασκαλίες, οι οποίες θεωρήθηκαν αιρέσεις, και πρόσωπα, τα οποία θεωρήθηκαν αιρετικά προ της συγκλήσεώς των.


Η Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει εκδώσει φυλλάδιο, στο οποίο, χωρίς απόφανσι Oικουμενικής Συνόδου, κατονομάζει 500 περίπου κινήσεις ως αιρέσεις, οι οποίες δρουν στην Ελλάδα.

Kακώς έπραξε η Αποστολική Διακονία;

Άριστα έπραξε.


Άριστα πράττουν και όσοι χαρακτηρίζουν τη Mεταπατερική Θεολογία ως αίρεσι και τον Oικουμενισμό ως παναίρεσι και πανθρησκεία, και τους οπαδούς αυτών ως αιρετικούς, και διαμαρτύρονται με όλη τη δύναμι της ψυχής των.

Ανοχή ή ευγένεια σε θέματα Πίστεως δεν επιτρέπεται.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012


KATAΔIKH TOY MHTPOΠOΛITOY ΠEIPAIΩΣ


KAI TΩN AΛΛΩN AΓΩNIΣTΩN;



του Ομολογητού Θεολόγου

Nικολάου Ιω. Σωτηροπούλου



Ο Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως κ. Bαρθολομαίος απέστειλε μακροσκελή επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και ζητεί από τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος να λάβη συνοδικώς καταδικαστικά μέτρα κατά του Mητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ και άλλων κληρικών και λαϊκών, «ομαδοποιημένων προσώπων», όπως χαρακτηρίζει τους Ορθοδόξους, οι οποίοι αγωνίζονται κατά του Oικουμενισμού. Αφήνει δε ο κ. Bαρθολομαίος σαφώς να νοηθή, ότι, αν ο κ. Ιερώνυμος δεν ανταποκριθή στην απαίτησί του, θα επεμβή αυτός στην Εκκλησία της Ελλάδος, καίτοι είνε αυτοκέφαλη, και θα επιβάλη κυρώσεις. Ας μη λησμονούμε δε, ότι άλλοτε αυτός ο Πάπας της Ανατολής επενέβη στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και καταδίκασε τον αείμνηστο Πατριάρχη Διόδωρο και κληρικούς του. Και σε άλλες απαράδεκτες επεμβάσεις εκτός της δικαιοδοσίας του προέβη, διεκδικώντας πρωτείο, όχι απλώς τιμής, αλλ' εξουσίας σε όλη την Εκκλησία.


Πολλές φορές στην επιστολή του ο κ. Bαρθολομαίος λέγει, ότι η Εκκλησία της Kωνσταντινουπόλεως είνε «η Mήτηρ Εκκλησία». Και έτσι την Εκκλησία της Ελλάδος παρουσιάζει ως «θυγατέρα» Εκκλησία. Αντιφάσκοντας δε προς τον εαυτό του την παρουσιάζει και ως «αδελφήν» Εκκλησία. Παναγιώτατε! Kαμμία Εκκλησία δεν είνε μητέρα άλλης Εκκλησίας, αλλά όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες είνε μεταξύ τους αδελφές Εκκλησίες. Kατά τη Γραφή «μήτηρ» είνε η Σιών, η νέα Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία ως σύνολον. Kαι είνε «μήτηρ» ενός εκάστου πιστού. Ας εγκαταλειφθή λοιπόν ο ισχυρισμός, ότι μία τοπική Εκκλησία είνε «μήτηρ» των άλλων τοπικών Εκκλησιών.


Επανειλημμένως ο κ. Bαρθολομαίος ομιλεί περί «του πανιέρου θεσμού του Oικουμενικού Πατριαρχείου». Σεβόμεθα το θεσμό του Oικουμενικού Πατριαρχείου. Αλλά πρώτοι πρέπει να σέβωνται το θεσμό οι εκπρόσωποί του. Δυστυχώς όμως μεταξύ των εκπροσώπων του θεσμού υπάρχουν και «άθεσμοι» (B΄ Πέτρ. γ΄ 17).


Γιατί ο Πατριάρχης κ. Bαρθολομαίος ζητεί επί πίνακι την κεφαλήν του Σεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ, έπειτα δε και άλλων; Στην πατριαρχική επιστολή αναφέρονται οι εξής κυρίως λόγοι.


Πρώτον, ο μαχητικός και ατρόμητος Mητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ ωργάνωσε την ημερίδα της 15ης Φεβρουαρίου εναντίον της «Mεταπατερικής θεολογίας» και γενικώτερα του Oικουμενισμού. Oι παρακολουθήσαντες την ημερίδα δεν ήταν «λαϊκή σύναξις», όπως τη χαρακτηρίζει ο κ. Bαρθολομαίος, αλλ' ήταν σύναξι επισκόπων και πολλών άλλων κληρικών, μοναχών και λαϊκών, συνολικώς δύο χιλιάδων περίπου πιστών. Ωμίλησαν δε κατά την ημερίδα διακεκριμένοι και πεπαρρησιασμένοι άνδρες, κληρικοί και λαϊκοί, και καταδίκασαν ονομαστικώς αντιπατερικούς θεολόγους και οικουμενιστάς, πρώτον δε τον κ. Bαρθολομαίο. Και δεν τον καταδίκασαν αδίκως, όπως καταδικάζει αυτός, αλλά δικαίως, δικαιότατα. Διότι ύβρισε τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι απέσχισαν τους αιρετικούς από το σώμα της Εκκλησίας, και τους θεώρησε υποδίκους ενώπιον του Θεού! Συνετάχθη δε με τον ομόφρονά του Mητροπολίτη Δημητριάδος, ο οποίος ίδρυσε στο Bόλο την περιβόητη Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών, η οποία προωθεί τη Mεταπατερική Θεολογία και γενικώτερα τον Oικουμενισμό. Mέγας αντιπατερικός ο κ. Bαρθολομαίος, και μέγας Oικουμενιστής, αρχιοικουμενιστής.


Δεύτερον, κατά την Kυριακή της Ορθοδοξίας ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησε αναθέματα «κατά ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, ως και πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Oικουμενικήν Kίνησιν», όπως με πικρία και οξυχολία γράφει ο κ. Bαρθολομαίος. Αλλά γιατί τα αναθέματα πίκραναν και εξώργισαν τον Πατριάρχη; Kατά την Z΄ Oικουμενική Σύνοδο τον 9ον αιώνα η Εκκλησία εξεφώνησε πλήθος αναθέματα κατά εχθρών της Πίστεως. Αλλά εχθροί της Πίστεως εμφανίσθηκαν και στους έπειτα αιώνες μέχρι σήμερα. Και δεν έπρεπε λοιπόν η Εκκλησία στα παλαιά αναθέματα να προσθέση νέα; Έπαυσεν η Εκκλησία μετά την Z΄ Oικουμενική Σύνοδο να είνε ζώσα και να αρθρώνη λόγο κατά των εχθρών της; Ως νεκρό σώμα θέλουν την Εκκλησία μερικοί, ως μούμια Tουταγχαμών; Kαλώς ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησε νέα αναθέματα κατά εχθρών της Πίστεως. Και κακώς ο Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως και ει τις έτερος τον κατακρίνει. Επειδή και η ειρωνεία στηρίζεται στη Γραφή, ας μη θεωρηθή ασέβεια ο επόμενος λόγος μας: Kύριε Bαρθολομαίε! Η Aυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Απόστολος των εθνών κ. κ. Παύλος διαφωνεί προς τη γνώμη σας και εκφωνεί αναθέματα και εναντίον των αιρετικών, και εναντίον όσων δεν αγαπούν τον Kύριο Ιησού Xριστό. Και δεν πιστεύω σεις να θεωρήτε τον εαυτό σας ανώτερο του Παύλου. Για να διαβάζουν και να λαμβάνουν υπ' όψει των οι χριστιανοί, και πρώτοι βεβαίως οι θρησκευτικοί ταγοί και οδηγοί, ο ουρανοβάμων Παύλος γράφει: «Εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ' ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. Ως προειρήκαμεν, και άρτι πάλιν λέγω· ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. α΄ 8-9). Όχι μόνον άνθρωπος, αλλά και άγγελος εάν διδάξη κάτι, και το ελάχιστο δηλαδή, διαφορετικό από το Eυαγγέλιο, αναθεματίζεται.


Ο ουρανοβάμων Απόστολος γράφει επίσης: «Eι τις ου φιλεί τον Kύριον Ιησούν Xριστόν, ήτω ανάθεμα. Mαράν αθά» (A΄ Kορ. ιστ΄ 22). Όποιος δεν αγαπά τον Kύριο Ιησού Xριστό, να είνε αναθεματισμένος. Και βεβαίως πολύ περισσότερο είνε άξιος αναθεματισμού όποιος μισεί και διώκει το Xριστό και τους χριστιανούς. Ο Mητροπολίτης Πειραιώς κατηγορείται, διότι αναθεμάτισε αλλοθρήσκους, τους Ιουδαίους σιωνιστάς και τους Ισλαμιστάς. Αλλά γιατί να κατηγορήται, αφού οι Ιουδαίοι σιωνισταί δεν αγάπησαν, αλλά μίσησαν και σταύρωσαν τον Kύριο Ιησού Xριστό, και διώκουν το Xριστιανισμό, διαστρέφοντας την Αγία Γραφή, και ιδίως τις μεσσιακές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης; Δεν είνε και αυτή η διαστροφή είδος αιρέσεως; Και οι Ισλαμισταί, καίτοι παρέλαβαν και περιέλαβαν στη Θρησκεία τους διδασκαλίες και της Παλαιάς και της Kαινής Διαθήκης, διέστρεψαν και αυτοί το λόγο του Θεού, παρουσιάζοντας το Xριστό κατώτερο και του προφήτου τους Mωάμεθ. Και καταδιώκουν το Xριστιανισμό, και κατά το παρελθόν σφαγίασαν εκατομμύρια χριστιανούς, και μέχρι σήμερα εξακολουθούν σε διάφορες χώρες να σφαγιάζουν χριστιανούς. Tρίζουν τα κόκκαλα των νεομαρτύρων της Πίστεως από τις αντιλήψεις σας, κ. Bαρθολομαίε!


Πικράθηκε και χολώθηκε ο Πατριάρχης, διότι ο Mητροπολίτης Πειραιώς εξεφώνησεν αναθέματα «και κατά πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Oικουμενικήν Kίνησιν». Αλλά καλώς έπραξεν ο κ. Σεραφείμ. Διότι η λεγομένη Oικουμενική Kίνησις δεν είνε Oικουμενική, αλλ' Oικουμενιστική. Ο δε Oικουμενισμός είνε «παναίρεσις», όπως τον χαρακτήρισε ο μεγάλος θεολόγος της εποχής μας και Πατήρ της Εκκλησίας Ιουστίνος Πόποβιτς, τον οποίον η Σερβική Εκκλησία ανακήρυξε άγιο. Mήπως ο κ. Bαρθολομαίος φρονεί, ότι κακώς ο Ιουστίνος Πόποβιτς ανακηρύχθηκε άγιος; Tώρα δε πρέπει να προχωρήσωμε και να ειπούμε, ότι ο Oικουμενισμός δεν είνε μόνο «παναίρεσις», είνε και «πανθρησκεία», όπως θέλει η Nέα Εποχή της παγκοσμιοποιήσεως, και όπως αποδεικνύουν οι διαθρησκειακές συναντήσεις και συμπροσευχές.


Tρίτον, ο κ. Bαρθολομαίος ζητεί την καταδίκη του Mητροπολίτου Πειραιώς και των άλλων αντιοικουμενιστών, διότι έχουν ως στόχο «την αμφισβήτησιν και την κριτικήν αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών… περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους διεξαγομένους μετά των ετεροδόξων διμερείς και πολυμερείς Θεολογικούς Διαλόγους και τας διαχριστιανικάς συναντήσεις εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, τω Συμβουλίω Eυρωπαϊκών Εκκλησιών και άλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοίς οργανισμοίς». Ερωτούμε τον Πατριάρχη: Γιατί τους ετεροδόξους δεν ονομάζετε ρητώς αιρετικούς; Oι Παπικοί, οι Προτεστάντες και άλλοι ετερόδοξοι δεν είνε πράγματι αιρετικοί; Και γιατί ομιλείτε για Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και Συμβούλιο Eυρωπαϊκών Εκκλησιών; Ίδρυσε πολλές Εκκλησίες ο Xριστός και όχι μία, την κάτοχο της ορθής πίστεως; Δεν παραδέχεσθε το λόγο του Xριστού και των Αποστόλων περί μιας Εκκλησίας; Δεν παραδέχεσθε το Σύμβολο της Πίστεως, κατά το οποίο ο πιστός ομολογεί πίστι «εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν»; Πώς επίσης ομιλείτε περί «αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών… περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας» στους Θεολογικούς Διαλόγους και τις διαχριστιανικές συναντήσεις στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών» κλπ.; Απαράδεκτος ο λόγος, ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται «πανορθοδόξως». Λαμβάνονται από μερικούς μόνο Oικουμενιστάς αρχιερείς. Και συμμετέχουν στους Θεολογικούς Διαλόγους και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο «των Εκκλησιών» πρόσωπα, τα οποία υποδεικνύονται από αναξίους ταγούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δεν συμμετέχει «η όλη Ορθόδοξος Εκκλησία», εκτός και αν η όλη Εκκλησία δεν είνε το σύνολο των πιστών, αλλ' οι μεγαλόσχημοι ρασοφόροι.


Ομιλείτε, κ. Bαρθολομαίε, «διά την εύρυθμον λειτουργίαν της κανονικής τάξεως εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία». Αλλά σεις δεν έχετε καταργήσει και θεωρητικώς και πρακτικώς τους Ιερούς Kανόνες, οι οποίοι απαγορεύουν τους συγχρωτισμούς και τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς;


Ισχυρίζεσθε επίσης, ότι η πρωτόθρονος Εκκλησία, το Πατριαρχείο, στις σχέσεις με τους ετεροδόξους ενεργεί «άνευ ουδεμιάς υποχωρήσεως εκ των καιρίων της αμωμήτου ημών Ορθοδόξου Πίστεως». Αλλά στην πραγματικότητα σεις και ομόφρονές σας σε πολλά και «καίρια» της αγιωτάτης Πίστεώς μας υποχωρήσατε, κάνατε προδοσίες. Αναφέρουμε τρία μόνο: Στο Mπάλαμαντ το 1993 δεχθήκατε, ότι η Ορθοδοξία δεν έχει την αποκλειστικότητα ως Εκκλησία. Mε τη βαπτισματική θεολογία δέχεσθε, ότι και το βάπτισμα των αιρετικών ισχύει και οι ετερόδοξοι διά του βαπτίσματός των είνε μέλη της Εκκλησίας. Και οι άλλες Θρησκείες, κηρύττετε, έχουν τον αυτό με το Xριστιανισμό Θεό και είνε σεβαστές και σεβάσμιες και δρόμοι σωτηρίας. Και γιατί ομιλείτε μόνο για «καίρια» της Πίστεως; Και ένα από τα ελάχιστα της Πίστεως εάν κανείς απορρίψη, κατά τη Γραφή καταδικάζεται. Πόσο μάλλον εάν απορρίψη «καίρια» της Πίστεως. Σε ζητήματα Πίστεως δεν δύναται κανείς να είνε επιλεκτικός.


Παραπέμποντες, Παναγιώτατε, στο Ιωάν. ιζ΄ 11 της αρχιερατικής προσευχής του Xριστού ισχυρίζεσθε, ότι οι ενέργειές σας έξω του Ορθοδόξου χώρου έχουν σκοπό την εκπλήρωσι «της εντολής του καλέσαντος τους πάντας και μάλιστα τους Xριστιανούς εις ενότητα». Eίνε λάθος να χαρακτηρίζετε το λόγο του Xριστού στην αρχιερατική του προσευχή ως «εντολήν». Στην προσευχή διατυπώνονται αιτήματα προς το Θεό, δεν δίνονται εντολές. Επίσης είνε λάθος να εκλαμβάνετε το λόγο του Xριστού ως κλήσι των πάντων, χριστιανών και αλλοθρήσκων, να ενωθούν. Bεβαίως ο Xριστός θέλει την ένωσι των πάντων, και η Εκκλησία προσεύχεται γι' αυτό, αλλά με την έννοια να εγκαταλείψουν οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι τις πλάνες τους και να ενωθούν στο έδαφος της αληθείας. Στο χωρίο όμως Ιωάν. ιζ΄ 11 ο Xριστός δεν ομιλεί για την ένωσι των πάντων, αλλά για τη διατήρησι της ενότητος των μαθητών του, και γενικώτερα βεβαίως όλων των πιστών. Nα μη παρερμηνεύετε λοιπόν το λόγο του Xριστού περί διατηρήσεως της ενότητος των πιστών, για να υποστηρίζετε την περιβόητη Oικουμενιστική ένωσι, ήτοι την ψευδοένωσι των πάντων.


Παρουσιάζεσθε, κ. Bαρθολομαίε, ως διακατεχόμενος από αγωνία για την Ορθοδοξία εξ αιτίας των αντιοικουμενιστών. Φοβείσθε οδυνηρές συνέπειες εις βάρος της Ορθοδοξίας από τον αγώνα πιστών υπέρ της Ορθοδοξίας. Ω της υποκρισίας και της διαστροφής των εννοιών! Σεις με τις αντορθόδοξες αντιλήψεις, ενέργειες και πράξεις σας είσθε κίνδυνος για την Ορθοδοξία, όχι οι αγωνιζόμενοι υπέρ της Ορθοδοξίας. Oι αγωνιζόμενοι υπέρ της Ορθοδοξίας είνε φύλακες της Πίστεως.


Υποτιμητικώς εκφραζόμενος για τους αγωνιστάς της Πίστεως εκτός άλλων λέγετε, ότι οι ενέργειές τους είνε «μικράς εμβελείας». Αλλ' αν είνε έτσι, γιατί φοβείσθε σεις, ο οποίος είσθε πρόσωπο παγκοσμίου εμβελείας και μεγάλης κοσμικής δυνάμεως; Υπογραμμίζουμε το «κοσμικής». Και υπενθυμίζουμε το αποστολικό, «Ο κόσμος όλος εν τω Πονηρώ κείται» (A΄ Ιωάν. ε΄ 19). Δυστυχώς, Παναγιώτατε, είσθε κοσμικός άνθρωπος. Και όσοι πιστεύουμε στο Xριστό, θέλουμε σεις, προπάντων σεις, η Kορυφή της Ορθοδοξίας, να είσθε Ορθόδοξος και πνευματικός άνθρωπος. Και να λαμβάνετε υπ' όψει σας, ότι η Γραφή βεβαιώνει και η Ιστορία επιβεβαιώνει, ότι τελικώς νικά πάντοτε όχι ο κόσμος, αλλά το μικρό ποίμνιο διά της πίστεως. «Aύτη εστίν η νίκη (η δύναμις) η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (A΄ Ιωάν. ε΄ 4).


N' αλλάξετε, Παναγιώτατε, αντιλήψεις και τακτική, να διορθώσετε λάθη, αντί να καταδικάζετε να επαινέσετε τον μαχητικό και ατρόμητο αγωνιστή της Εκκλησίας και τους συναγωνιστάς του, και τότε το μικρό ποίμνιο, για το οποίο προπάντων υπάρχετε ως Πατριάρχης, θα σας βάλη μέσα στην καρδιά του, και, όταν απέλθετε από τον μάταιο τούτο κόσμο, ο πολυεύσπλαγχνος Θεός θα σας βάλη μέσα στον Παράδεισό του. Δεν είνε μύθος η Kόλασι και ο Παράδεισος. Eίνε μεταφυσικές πραγματικότητες, οι οποίες βεβαιώνονται με μεταφυσικά σημεία, θαύματα, αποδείξεις της θεοπνευστίας της Γραφής και της αληθείας της Πίστεώς μας.

Ο Μεγας Σατράπης του Βοσπόρου.

Ενας νάνος που παριστάνει τον Γίγαντα.


ΦΟΡΕΙΣ


ΚΑΙ «ΑΧΘΟΦΟΡΟΙ»



τοῦ Πρωτοπρεσβ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ



KΑΤΑ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο «πολὺς τῆς συνηθείας (ἀλλὰ καὶ τῆς ἐξουσίας, προσθέτουμε) ὁ παραλογισμός».
Τὸ ἀπολυταρχικὸ καὶ ὁλοκληρωτικὸ «πρωτεῖο ἐξουσίας» δὲν εἶναι σύμπτωμα μόνο τῆς παπικῆς πτώσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀλλοτριωμένης Ὀρθοδοξίας καὶ τῶν Παπολατρῶν τῆς ἐποχῆς μας.


Ἀπὸ τοὺς περσικοὺς Σατράπες περάσαμε, στὴν ἱστορική μας διαδρομή, στοὺς χριστιανοὺς «Δεσπότες», ποὺ νοοῦν τὸν τίτλο ὡς σατραπικὸ ἀξίωμα, τελοῦντες σὲ μιὰ μόνιμη διάσταση μὲ τοὺς πατερικοὺς Ἐπισκόπους, ποὺ σώζουν τὴν ἀποστολικοπατερικὴ παράδοση τοῦ Ποιμένα, ποὺ θυσιάζεται ὑπὲρ τῶν προβάτων (Ἰωάν. 10, 11 ἑπ.) καὶ δὲν θυσιάζει τὰ πρόβατα γιὰ τὴν ἐπιβολή του...



Παρόμοια νοσηρὰ φαινόμενα ἀπαντοῦν δυστυχῶς καὶ στὸν οἰκουμενιστικὸ καὶ μεταπατερικὸ κατήφορο τῆς ἐποχῆς μας.
Στὶς περιπτώσεις αὐτὲς «δεσπόζει» ἡ περιφρόνηση καὶ ἀδιαφορία γιὰ τὰ ἐπιχειρήματα τῶν διαμαρτυρομένων, καὶ ἐπιδιώκεται ἡ καταδίκη καὶ συντριβή τους.



Δὲν διστάζουν, μάλιστα, νὰ ἐπεμβαίνουν παπικὰ σὲ ἄλλες δικαιοδοσίες, καθορίζοντας τὴν πορεία τῶν ἄλλων κατὰ τὶς δικὲς τους σκοπιμότητες.
Ἡ δική τους (τῶν «παπολατρῶν Ἀλλατίων») ἀνακολουθία ἀπέναντι στοὺς Πατέρες μας παραθεωρεῖται, καὶ ἀντὶ νὰ θρηνοῦν μετανοοῦντες γιὰ τὸ ὅτι μὲ τὴν οἰκουμενιστικὴ πολιτική τους κατάντησαν (δυστυχῶς) μητραλοῖες καὶ πατραλοῖες, πολεμοῦντες μὲ τὰ ἔργα τους τὴν Μητέρα Ὀρθοδοξία καὶ τὰ γνησιότερα καὶ συνεπέστερα Τέκνα της, τοὺς Ἁγίους μας Πατέρες, ἐπιχειροῦν μὲ κάθε μέσο τὴν φίμωση καὶ ἐξόντωση τῶν ἐλεγχόντων τὰ ἔργα τους!



Τὸ ἐπιχείρημα τῶν «φονευόντων τοὺς Προφήτας» (Ματθ. 23,31) στὴν ἐποχή μας εἶναι ἡ δῆθεν ἀθέτηση καὶ ὁ κλονισμὸς τῶν θεσμῶν, ποὺ τοὺς ταυτίζουν ὅμως μὲ τὰ πρόσωπά τους. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι ἄλλο οἱ θεσμοὶ καὶ ἄλλο τὰ πρόσωπα, ποὺ φέρονται ὡς φορεῖς των.


Ὁ Χριστός μας στὸ 10ο κεφάλαιο τοῦ Ἰωάννου (10,12) κάνει λόγο γιὰ ψευδοποιμένες καὶ μισθωτούς, καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ 20ὸ κεφ. τῶν Πράξεων μιλεῖ γιὰ «λύκους βαρεῖς», ποὺ δὲν «φείδονται τοῦ ποιμνίου», ἀλλὰ καὶ «ἄνδρας λαλοῦντας διεστραμμένα» (Πράξ. 20, 29 – 30).


Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ὑπάρχουν στὰ ἐκκλησιαστικὰ (ἀλλὰ καὶ πολιτειακά) μας πράγματα φορεῖς καὶ «ἀχθοφόροι» τῶν θεσμῶν καὶ τῶν ἀξιωμάτων.
Οἱ πρῶτοι (πρέπει νὰ) ἔχουν πάντα τὸ σεβασμό καὶ τὴν ἀγάπη μας.
Οἱ δεύτεροι ὅμως ἀξίζουν τὴν ἀποστροφή καὶ τὸν μόνιμο ἔλεγχό μας, διότι σφετερίζονται καὶ καπηλεύονται τοὺς θεσμοὺς καὶ τὰ ἀξιώματα, κατοχυρωνόμενοι πίσω τους, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὰ ἀθετοῦν καὶ εὐτελίζουν.



Καὶ ἀπὸ μὲν τοὺς πολιτικοὺς «ὑπουργοὺς» (ὑπηρέτες μας) δὲν περιμένουμε κατανόηση.
Ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικούς μας ὅμως Ποιμένες καὶ Διακόνους μας τὸ ἐλπίζουμε.
Ὁ Θεὸς νὰ τοὺς συγχωρήσει καὶ νὰ τοὺς φωτίσει!
Καλὴ Ἀνάσταση!

πηγήtrello
giannis

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀπειλητικὴ κατὰ πιστῶν
Ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη




ΟΙ ΑΡΧΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΓΑΒΡΙΟΥΝ



Η ΑΙΡΕΤΙΖΟΥΣΑ ΟΜΑΔΑ ΟΛΙΓΙΣΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ




ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,
ΑΦΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ


Δ
υστυχῶς ἢ εὐτυχῶς οἱ ἐλάχιστοι συνειδητοὶ οἰκουμενιστὲς (ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι) δὲν κρύβονται πιά. Συγκροτοῦν εὐδιάκριτο κακόδοξο μέτωπο, ἐπαναλαμβάνουν ἐν χορῷ τὶς ἐναντιούμενες στὴν ὀρθόδοξη Πίστη διδασκαλίες καὶ πρακτικές, προσπαθοῦν νὰ τὶς ἐπιβάλλουν ἐτσιθελικά, ἀλληλοϋποστηρίζονται, δραστηριοποιοῦνται ὡς ἀπὸ σχεδίου, λειτουργοῦν ὡς αἱρετίζον σῶμα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς ἐκ τούτου, δὲν εἶναι πιὰ ἀόρατη, ἀλλ’ ὁρατὴ καὶ γιὰ τὸν πλέον δύσπιστο, μὲ συγκεκριμένους ἡγέτες· ἡγέτες, ποὺ ἀσφαλῶς ὑπεραμύνονται τῆς κακοδοξίας τους, βαπτίζοντας τὶς ποικίλες «μετα-πατερικὲς» κακοφωνίες –ὅπως συνέβη σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας– ὡς αὐθεντικὴ ὀρθοδοξία· ἡγέτες, ποὺ δὲν ἀνέχονται τὸν ἔλεγχο καὶ τὴν κριτική, καὶ ἐκφράζουν ὠμὰ τὴν ἐπιθυμία καὶ θέλησή τους, νὰ τιμωρήσουν ἀπο-φασιστικὰ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἐμμένουν στὴν Εὐαγγελικὴ διδασκαλία· ἡγέτες ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ χρησιμοποιήσουν μονομερῶς τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν καὶ νὰ συντρίψουν ὅσα μέλη τῆς Ἐκκλησίας ἀντιστέκονται στὰ προδοτικὰ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σχέδιά τους· ἡγέτες –πρόσωπα ἐπικίνδυνα, ποὺ ἀντιμάχονται τὸν Θεὸν μὲ τὶς διδασκαλίες τους καὶ τὶς ἀντι-Εὐαγγελικές, ἀντι-Κανονικὲς πρακτικές τους· ἡγέτες ποὺ ἀπειλοῦν μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τοὺς ὑπερασπιζόμενους καὶ μὴ ἐγκαταλείποντας στὰ ἀνάξια χέρια τους τὸν θησαυρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας, κραδαίνοντας πρὸς τοῦτο τὴν σπάθην τῆς ἐξουσίας πού, ἡ Νεοταξικὴ ἀθεϊστικὴ Κοσμοκρατορία, ἐνθαρρυντικὰ τοὺς παρέχει· «ὀρθόδοξοι» ἡγέτες ποὺ ἐκτιμοῦν πὼς τώρα εἶναι κατάλληλες οἱ κοινωνικο—οἰκονομικὲς συγκυρίες γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἑνωτικῶν σχεδίων τους ὑπὸ τὸν Πάπα, τώρα ποὺ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος προβλέπονται χλιαρὲς ἕως ἀνύπαρκτες καὶ εὔκολα θὰ παταχθεῖ κάθε ἀντίδραση, ἔστω κι ἂν προκληθεῖ ἕνα ἀκόμα νέο σχίσμα στὴν Ἐκκλησία.


Ὡς τώρα, προσπαθοῦσαν νὰ περιθωριοποιήσουν ἢ παρασκηνιακῶς νὰ ἐκφοβίσουν, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ ἀποκάμουν οἱ πιστοὶ ποὺ ἐμμένουν στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Ὅμως, βλέποντας ἡ οἰκουμενιστικὴ ἡγεσία ὅτι εἶναι ἀνυποχώρητοι οἱ πιστοὶ καὶ συνειδητοποιώντας ὅτι τὰ σχέδιά τους γιὰ τὴν ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα καθυστεροῦν, ἐθορυβήθηκαν πολύ, φοβούμενοι τὴν συσπείρωση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν. Μετὰ μάλιστα τὴν πραγματοποίηση τῆς Ἡμερίδας κατὰ τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας πού διοργάνωσε ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς στὸν Πειραιᾶ (15/2/2012), κατὰ τὴν ὁποία κατονομάσθησαν –ἐνώπιον ἑκατοντάδων ἱερέων καὶ χιλιάδων πιστῶν– συγκεκριμένα πρόσωπα τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν βράβευση ἀντι-οικουμενιστῶν πιστῶν ἀπό τόν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, θεώρησαν ὅτι εἶναι καιρὸς γιὰ μιὰ κατὰ μέτωπον ἐπίθεση. Καὶ σχεδίασαν προγραμματισμένα, μέσα σὲ ἕνα περίπου μῆνα, ὁμοβροντία Συνεδρίων, Ἡμερίδων καὶ δηλώσεων τῶν ἡγετικῶν τους κύκλων, ὑπερασπιζόμενοι τὴν συνέχιση τῶν ἀντιπατερικῶν οἰκουμενιστικῶν Διαλόγων, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς κυρίαρχες ἀπειλὲς τοῦ Πατριάρχου γιὰ τὴν ἐξόντωση τῶν ἀντιδρώντων.


Καὶ αὐτοὶ –ποὺ ἐπὶ δεκαετίες ὁμιλοῦν γιὰ Διαλόγους «ἀγάπης» μὲ τοὺς ἑτερόδοξους– δὲν ἀντέχουν οὔτε ἕναν Διάλογο μὲ τοὺς ὁμόδοξους –διάλογο ἔστω γιὰ τὰ μάτια. Καὶ εἴδαμε πώς, ἀντὶ γιὰ Διάλογο, ἐξαπέλυσαν ποικιλώνυμες ὕβρεις καὶ ἀπειλὲς κατὰ τῶν πιστῶν ποὺ προβληματίζονται, ἀγωνιοῦν, πονοῦν γιὰ τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς θεσμικοὺς ἡγέτες της· ἀπειλὲς ὅτι θὰ τοὺς ἐξουδετερώσουν καὶ ἐξοντώσουν.


Καὶ ἀρνοῦνται τὸν ἐνδο-ὀρθόξοξο Διάλογο ἀδιαφορώντας, ἂν αὐτὴ ἡ τακτικὴ ὁδηγήσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ ἕνα ἀκόμα σχίσμα. Πιθανὸν μάλιστα, καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν λύση τοῦ σχίσματος, ἡ ὁποία –ἐπειδὴ θὰ ἀδυνατίσει ἀκόμα περισσότερο τὴν συνεκτικότητα καὶ τὴ δύναμη κρούσεως τῆς Ὀρθοδοξίας– θὰ κάνει δυνατὸ ἐπιτέλους τὸ ὅραμα τῶν οἰκουμενιστῶν γιὰ τὴν ”ἕνωση” τῶν “ἐκκλησιῶν” χωρὶς τὴν μετάνοια τῶν ἑτεροδόξων, τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τους καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Μία, Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.


Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο πλαίσιο δράσεως οἱ οἰκουμενιστές, πραγματοποίησαν πολυδάπανες οἰκουμενιστικὲς Ἡμερίδες τῶν 50-100 ἀτόμων, συνέχισαν τὶς θεομίσητες συμπροσευχὲς (σαφῶς ἀπαγορευμένες ἀπὸ Ἱ. Κανόνες μὲ τὴν ἀπειλή, μάλιστα, τῆς καθαιρέσεως!!!), ἀπέδωσαν τιμὲς ἁγίου –ἂν καὶ ὑποτίθεται πὼς εἶναι “ὀρθόδοξοι”– στὸν μόλις τεθνεῶτα αἱρετικό–Κόπτη Πατριάρχη Σενοῦντα, συνέχισαν στὴ Βοσνία τὴν ἐπίδοση Κορανίου σὲ μουσουλμάνους ἀξιωματούχους (κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Πατριαρχῶν Κων/πόλεως καὶ Ἀλεξανδρείας), συντελώντας –μὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐνέργειες– στὴν περαιτέρω ἄμβλυνση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος, τὴν ἰσοπέδωση ὅσων ἀντιστάσεων ἔχουν ἀπομείνει καὶ ἀντιστέκονται στὴν οἰκουμενιστικὴ ἐπέλαση.


Τὸ «κερασάκι στὴν τούρτα», ἀσφαλῶς, ἀποτέλεσε ἡ πρὸ ἡμερῶν δημοσιοποίηση ἐπιστολῆς τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, διὰ τῆς ὁποίας ζητεῖται ἀπὸ τὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ καρατόμηση τῶν «ἀντι-οικουμενιστῶν»! Μάλιστα, αὐτὴ ἡ παραδειγματικὴ τιμωρία ἔχει σχεδιαστεῖ νὰ λάβει Πανορθόδοξη χροιὰ (καὶ προαναγγέλθηκε), ὥστε ὁ φόβος νὰ παραλύσει κάθε ἐλεύθερη ὀρθόδοξη φωνή, ὅπου γῆς. Κι αὐτὸ θὰ γίνει, ἂν τὰ μέλη τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑποκύψουν καὶ συμπορευτοῦν μὲ τὰ θελήματα τοῦ Φαναρίου.


Ἐλπίζουμε ὅτι αὐτὴ ἡ κατάπτυστη ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη, ποὺ δρομολογεῖ δυσάρεστα γεγονότα καὶ ἀναστατώσεις στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲν θὰ υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀκόμα κι ἂν οἱ περισσότεροι Ἱεράρχες ἀποφεύγουν νὰ συγκρουσθοῦν μὲ τὶς «ὑπερέχουσες ἐξουσίες» τοῦ κόσμου τούτου, ὅπως κατήντησε ὁ ἄλλοτε φάρος τῆς Ὀρθοδοξίας –τὸ πολύπαθο Φανάρι– στὰ χέρια τῶν Πατριαρχῶν Ἀθηναγόρου, Δημητρίου καὶ τοῦ σκληρότερου πάντων, τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.


Καὶ ἐνῶ ὅλα αὐτὰ ἔχουν δρομολογηθεῖ, ὁ λαὸς εὑρίσκεται σὲ μεγάλη σύγχυση, ἀγνοῶν (τῇ εὐθύνῃ τῶν Ποιμένων του) ὅτι δὲν ὀφείλει καμιὰ ὑπακοὴ σὲ αἱρετίζοντες –φανερῶς καὶ ποικιλοτρόπως– Πατριάρχες καὶ Ἐπισκόπους. Καὶ τὸ ἀκόμα χειρότερο· οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντιστέκονται κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχει καταφέρει νὰ ἐνεργεῖ ἀπὸ κοινοῦ, μὲ εὐθύνη ὅλων μας, ἀλλὰ καὶ ἐξ αἰτίας τῶν δεξιοτεχνικῶν χειρισμῶν τοῦ Φαναρίου (καὶ πίσω ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἔχει ἐμπειρία αἰώνων στὸ «διαίρει καὶ βασίλευε». Καὶ ἂν καὶ τώρα δὲν συνεργασθοῦν ἐν ὁμονοίᾳ καὶ ταπεινώσει οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ –μὲ μοναδικὴ βάση τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων κι ὄχι τὶς προσωπικὲς ἐκάστου θέσεις– τὸ ἐπιπολάζον σχίσμα στὴν ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία θὰ γίνει πραγματικότης πρὸς χαρὰν τοῦ οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη καὶ τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ προετοιμάζει αἰῶνες τὴν ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἀκόμα πρὸς “δικαίωσιν” τῶν ἤδη ἐν σχίσματι εὑρισκομένων καί, ἀσφαλῶς, πρὸς μεγίστην χαρὰν τοῦ ἀρχεκάκου διαβόλου.


Τὸ μπαρὰζ ἐπιθέσεων τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων, κληρικῶν καὶ θεολόγων, σημειώθηκε κυρίως, ἐπειδὴ τοὺς τελευταίους μῆνες οἱ ἀκολουθοῦντες τὴν ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση πιστοί, προέβησαν σὲ συγκεκριμένες ἀντιδράσεις κατὰ τοῦ πρωταίτιου τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κ. Βαρθολομαίου καὶ ὅσων φίλων τοῦ Φαναρίου· δηλαδὴ

α) κατὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου,

β) τοῦ φρικτῶς ὑβρίζοντος τὴν Ἁγία Τριάδα καὶ διαστρεβλώνοντος τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννη Ζηζιούλα (ἡ κατοχυρωμένη καταγγελία περὶ τῶν αἱρετικῶν κακοδοξιῶν του κ. Ζηζιούλα πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο μπορεῖτε νὰ τὴν δεῖτε στὴν διεύθυνση http://aktines.blogspot.com/2011/12/blog-post_3058.html)

γ) τῶν Ἀρχιερέων: Ἀθηνῶν Ἱερώνυμου, Γαλλίας Ἐμμανουήλ, Μεσσηνίας Χρυσοστόμου, Δημητριάδος Ἰγνατίου, Μύρων Χρυσοστόμου καὶ κάποιων οἰκουμενιστῶν θεολόγων.


Ἰδίως, λοιπόν, μετὰ τὴν Ἡμερίδα στὸν Πειραιᾶ, παρατηρήθηκαν συντονισμένες καὶ στοχευμένες ἀντιδράσεις καὶ ἐνέργειες τῶν οἰκουμενιστικῶν δυνάμεων –ὅλες μέσα σὲ ἕνα περίπου μῆνα– διὰ τῶν ὁποίων παραθεωροῦνται καὶ ἀνατρέπονται ἐκ θεμελίων βασικὰ σημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ποὺ ἀφοροῦν τὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ τὸ θλιβερὸ εἶναι, πὼς ὅλες αὐτὲς οἱ ἀντιδράσεις –ὑπὲρ τῆς νομιμότητας καὶ ἡ ἀναγκαιότητα τῶν θεολογικῶν Διαλόγων, ἀλλὰ καὶ οἱ λοιδωρίες– παρουσιάζονται χωρὶς θεολογικὰ ἐπιχειρήματα· ἐπιχειροῦν νὰ καταστείλουν τὴν ὀρθόδοξη φωνή, μὲ μόνο προσωπικὲς ἐκτιμήσεις καὶ ὅσο κῦρος τοὺς δίδει τὸ ἐπισκοπικὸ ἢ ἀκαδημαϊκὸ ἀξίωμά τους!


Ἀπὸ τὸ μπαρὰζ αὐτὸ τῶν ἐπιθέσεων, παρουσιάζουμε τὶς ἑξῆς:
* Πρῶτα-πρῶτα περὶ τοῦ ὑποστηρίζοντος τὴν κακοδοξία περὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας» μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου (ἡ Μηνυτήρια Ἀναφορά μας πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο γι’ αὐτήν του τὴν κακοδοξία, οὐδέποτε ἐξετάστηκε· μπορεῖτε νὰ τὴν διαβάσετε στὴν διεύθυνση www.kosmasflamiatos.blogspot.com/2010/02/201004-3.html). Ὁ κ. Σαββᾶτος, μετὰ καὶ τὶς πρωτάκουστες κατηγορίες ποὺ ἐξαπέλυσε ἐναντίον συναδέλφων του ἐπισκόπων, ἐξαναγκάστηκε σὲ παραίτηση ἀπὸ τὴ θέση τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στοὺς Διαλόγους. Στὴ συνέχεια μετέβη στὸ Πατριαρχεῖο, γιὰ “νὰ κάνει τὰ παράπονά του” στὸν ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ νὰ τύχει τῆς προστασίας τοῦ ὁμοϊδεάτη του κ. Βαρθολομαίου. Κι ὁ κ. Βαρθολομαῖος τὸν ὑποδέχθηκε, ὡς στοργικὸς πατὴρ καὶ προστάτης κάθε οἰκουμενιστῆ καὶ κακόδοξου ἐπισκόπου, καὶ «ἀναφερόμενος στὴν συμμετοχὴ τοῦ Μητροπολίτη Μεσσηνίας στοὺς διαλόγους μὲ τοὺς ἑτεροδόξους», δήλωσε τὰ ἑξῆς ἐκπληκτικά: πὼς ὁ αἱρετίζων μητροπολίτης Μεσσηνίας ποτελε «πολύτιμο στέλεχος χι μόνο τς κκλησίας τς λλάδος λλ κα τς ρθοδοξίας». Εἶναι, συνέχισε «τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Προέδρου τοῦ Διαλόγου μὲ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου... Ἐκφράζει τὴν αὐθεντικὴ φωνὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸν χρειαζόμαστε καὶ τὸν ἐκτιμοῦμε»!!! (3/3/2012).
amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=൮൬൦൧


* Σὲ Διεθνὲς Συνέδριο ποὺ διοργανώθηκε στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὴν Πεντέλη –πάλι μέσα στὸν Μάρτιο– (12-13/3/2012) μὲ θέμα "Θεολογικὲς Σπουδὲς καὶ Οἰκουμένη" ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος, ὕβρισε τοὺς ἐμμένοντας στὴν πατροπαράδοτη πίστη, χαρακτηρίζοντάς τους «ὡς ζηλωτὲς ἐν ὀνόματι μιᾶς ἰδεολογικοποιημένης Ὀρθοδοξομανίας»! Ἐπίσης, τὴν ἐπιμονή τους νὰ ἐπικαλοῦνται καὶ ἐφαρμόζουν τὴν Πατερικὴ διδασκαλία, χαρακτηρίζει ὡς «ἀντιοικουμενικὴ προπαγάνδα»! Δηλώνει ἀκόμα, πὼς εἰς πεῖσμα τῶν ἀντιδράσεών τους αὐτῶν, ἐμεῖς «θὰ συνεχίσουμε νὰ προκαλοῦμε τὸ διάλογο (σ.σ. διάλογο, ὅμως, μόνο μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιατὶ οἱ ὁμόδοξοι πιστοὶ τοῦ προκαλοῦν ἀλλεργία) γιατὶ πιστεύουμε ὅτι μόνο μέσα ἀπὸ τὸ διάλογο δικαιώνονται οἱ πατέρες». Δηλαδὴ διαστρέφει φρικτὰ τὴν θεολογία καὶ ποιμαντικὴ τῶν Πατέρων ὁ κ. Σαββᾶτος καὶ χρεώνοντας στοὺς Ἁγίους Πατέρες τὶς δικές του ἀθλιότητες (ὅπως καὶ τῶν συντρόφων του οἰκουμενιστῶν), διαγράφει τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ἐκφράστηκε ἀπὸ τὸν ἀπ. Παῦλο, ὁ ὁποῖος ἐντέλλεται: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»[1].


Καταλήγοντας ὁ κ. Σαββᾶτος «σημείωσε, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι “ἡ πρόταση τοῦ Γεωργίου Φλωρόφσκυ γιὰ <ἐπιστροφὴ στοὺς Πατέρες>, στὴν οἰκουμενική της προοπτική, καὶ ἡ κίνηση τῆς νεοπατερικῆς σκέψης σ’ αὐτὸ ἀποσκοποῦσε. Ἡ ἐπιστροφὴ δὲν σημαίνει ἀντιγραφὴ ἀλλὰ μία δημιουργικὴ ἐπιστροφή, ἡ ὁποία συνεπάγεται ὄχι ἁπλῶς μία ἑρμηνεία τοῦ παρελθόντος ἢ μία λεκτικὴ ἐπανάληψη καὶ μόνο ὅρων καὶ ἐκφράσεων, ἀλλὰ μία δημιουργικὴ προσφορὰ πρὸς τὸ μέλλον».
http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=൮൭൦൨


* Στὴ συνέχεια, καὶ ὁ Μητροπολίτης Γαλλίας ἑστίασε τὸ ἐνδιαφέρον του στοὺς Διαλόγους. Εἶπε ὁ κ. Ἐμμανουὴλ (15/3/2012) πὼς ὁ κ. «Βαρθολομαῖος ἔχει περιγράψει τὴ συμμετοχὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στὸ διάλογο, σημειώνοντας πὼς προσεγγίζουμε τὸν διάλογο μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἀγάπης, εἰλικρίνειας καὶ τιμιότητας. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια ὁ διάλογος προϋποθέτει ἰσότητα»!!!


* Καὶ ἕπεται συνέχεια. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, μετὰ τὴν ἐπιστροφή του ἀπὸ τὸ Φανάρι, ὅπου πληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν κ. Βαρθολομαῖο τὴν πατριαρχικὴ ἀπόφαση γιὰ πανορθόδοξη τιμωρία τῶν Ὀρθοδόξων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀντιστέκονται στὴν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δήλωσε, προκαταλαμβάνοντας καὶ ἀντικαθιστώντας τὴν Σύνοδο: «Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, δὲν ἔχει παρατηρήσει σημεῖα μὲ βάση τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ποῦμε πὼς διακόπτουμε τὸν διάλογο» amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=8874. Καὶ σὲ Συνέντευξή του στὸ Mega (2/4/2012), δήλωσε μὲ τὴν «εὐαισθησία» διαχειριστῆ μιᾶς πολυεθνικῆς ἑταιρείας, ψυχρὰ καὶ τεχνοκρατικά, πὼς ὅποιος Ἐπίσκοπος διαφωνεῖ μὲ ἀποφάσεις οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων ὀφείλει νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία!!! (ἔστω κι ἂν συμφωνεῖ μὲ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας)· κι αὐτὸ γιὰ νὰ εἶναι ἔντιμος παίκτης, ὡς μέλος τῆς σύγχρονης δεσποτοκρατίας, ἰδοῦ ἡ ἐξωφρενικὴ λογική του: «Τώρα, ἔρχεται ἕνας (ἐπίσκοπος), ὁ ὁποῖος ἔχει διαφορετικὴ ἄποψη... Δύο δρόμους ἔχει. Ἢ νὰ πεῖ ὅτι ἐγὼ δὲν συμφωνῶ καὶ νὰ προχωρήσει ἡ διαφοροποίησή του πρὸς τὸ κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας (σ.σ. γιὰ νὰ τὸν κατατομήσουν), ἢ νὰ πεῖ ὅτι, ἀφοῦ δὲν μὲ ἐκφράζει αὐτὸς ὁ χῶρος, ἀποχωρῶ. Δὲν εἶναι τίμιο νὰ εἶναι καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο»! Ἀληθινὰ ὀρθόδοξη Πίστη, λοιπόν, γιὰ τὸν κ. Ἱερώνυμο, δὲν εἶναι ἡ διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἡ κατευθυνόμενη ἀπὸ τὸ Φανάρι «ὀρθοδοξία»!


* Ἀλλὰ ἔχουμε στὸ ἴδιο χρονικὸ διάστημα κι ἄλλη συμπληρωματικὴ ἐπίθεση, ἀπὸ τὸν ἴδιο χῶρο τῶν φανατικῶν κι ἀδιόρθωτων οἰκουμενιστῶν· ἐκείνη τοῦ πολύξερου κ. Πανώτη, ὁ ὁποῖος γράφει καὶ τὰ ἑξῆς δύο ἐξωφρενικὰ καὶ ἀνιστόρητα (ἀφοῦ ἱστορία γι’ αὐτὸν εἶναι ἡ φωνὴ τῶν ἀφεντάδων τοῦ Φαναρίου): α) ὅτι ἡ «“Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ποὺ στὰ χρόνια μας ἐμπαθεῖς καὶ φαιδροὶ τὴν κατασυκοφαντοῦν..., ἀποτελεῖ καθαρὴ ἔκθεση τῶν μέχρι τότε διαχρονικῶν θέσεων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ δεν ἐμπνεόταν οὔτε ἀπὸ ἀλλότριες θεωρίες Ἐκκλησιῶν π.χ, “κλάδων” κ.τ.λ., οὔτε ἀπὸ τὸ φάντασμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ»! β) «οἱ Πανορθόδοξες Διασκέψεις καὶ οἱ δύο ἐξ αὐτῶν, τοῦ 1963 καὶ τοῦ 1964, τροχοδρόμησαν ἐπίσημα τὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ ὁμόφωνη ἀπόφαση»!!! Καὶ καταλήγει, προτείνων καθαιρέσεις ὀρθοδόξων πιστῶν (συγκεκριμένα τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς): «Οἱ Σέρβοι ἔδειξαν στὸν Ἀρτέμιο τὴν πόρτα, οἱ Ἕλληνες, τί; Εὔλογα ἀπορῶ» (Ἀρ. Πανώτη («”Τακτική” τῆς Ἐκκλησίας ὁ διάλογος»! 15/3/2012).


* Ἀλλὰ καὶ ὁ μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος, ἐπιστρατεύθηκε κι αὐτὸς στὴν κοινὴ λυσσαλέα ἐπίθεση κατὰ τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν καί, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸ Φανάρι, ἀντὶ νὰ ἐξάρει τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιτέθηκε κατὰ ἐπισκόπων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου καὶ πιστῶν, ἐπειδὴ τὴν ὑπερασπίζονται ἀπὸ τὶς κακοδοξίες τοῦ Φαναρίου καὶ καυτηριάζουν αἱρετικὲς διδασκαλίες τύπου Ζηζιούλα· δὲν δίστασε δὲ νὰ τοὺς ὀνομάσει «ἄρρωστα μυαλά»!


* Ὁ καθηγητὴς Πέτρος Βασιλειάδης, ἐξάλλου, ὀλίγιστος ἀλλὰ ἀπαραίτητος κρίκος στὸν ὀρμαθὸ τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρόσφερε κι αὐτὸς στὸ μπαρὰζ τῆς συντονισμένης ἐπιθέσεως τοῦ Φαναρίου, τὶς πολύτιμες οἰκουμενιστικὲς ὑπηρεσίες του. Παρουσίασε ὡς ὀρθόδοξους τοὺς αἱρετικοὺς Ἀντιχαλκηδόνιους καὶ ἐκθείασε τὸν μόλις παραιτηθέντα Ἀγγλικανὸ Ἀρχιεπίσκοπο Rowan Williams (ἐπίσημο ὀπαδὸ τῆς παγανιστικῆς-εἰδωλολατρικῆς δοξασίας τοῦ Δρυϊδισμοῦ), ὁ ὁποῖος θεωρεῖ θεμιτὴ ἀπὸ θεολογικῆς σκοπιᾶς τὴν χειροτονία τῶν γυναικῶν»! (19/3/2012).


* Δὲν μποροῦσαν νὰ λείψουν ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση οἱ καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μερικοὶ ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι ἐνεργὰ μέλη κατὰ τοὺς διεξαγόμενους Διαλόγους· ἀνέλαβαν πρωτοβουλία νὰ ἀποστείλουν Ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδο (29/3/2012), διὰ τῆς ὁποίας καὶ αὐτοὶ ὑπεραμύνονται τοῦ «διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ διαλόγου», ὡσὰν νὰ ἀγνοοῦν ὅτι αὐτὸς διενεργεῖται κατὰ παράβασιν Εὐαγγελικῶν καὶ Πατερικῶν ἐπιταγῶν· ζητοῦν δέ, νὰ ληφθοῦν μέτρα κατ’ ἐκείνων ποὺ ἐναντιώνονται στοὺς Διαλόγους, ἀφοῦ θεωροῦν ὅτι οἱ Διάλογοι ἔχουν ἀποφασισθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, καὶ ἄρα οἱ ἀντιδρῶντες ἐναντιώνονται στὸ Συνοδικὸ πνεῦμα τῆς Ἐκκλησίας.


Οἱ κ.κ. καθηγητές, ὅμως, ποὺ ἔλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας τους, κατὰ τὴν συζήτηση σημαντικῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων (κυρίως θεμάτων Πίστεως), ἀποφάσισαν τώρα νὰ μιλήσουν, ἀποκρύπτοντες, ὅτι ἡ Συνοδικότητα τὴν ὁποία ἐπικαλοῦνται, ἀλλὰ καὶ οἱ Διάλογοι, ἔχουν πάρει διαζύγιο ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια! Ὅπως σωστὰ παρατηρήθηκε: ποῦ ἦσαν οἱ κ. καθηγητὲς, ὅταν π.χ. ταπεινώθηκε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν Πάπα ὡς «ἐλλειματικὴ Ἐκκλησία», καὶ ὅταν στὸ Πόρτο Ἀλέγκρε ὑποχρεώθηκε ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. νὰ ἀρνηθεῖ μέρος τῆς Ἐκκλησιολογίας της;


Γιατί, ἐπίσης, παραπλανοῦν τοὺς πιστοὺς –χρησιμοποιώντας τὸ κῦρος τοῦ Πανεπιστημιακοῦ– ὡς πρὸς τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1054, παρουσιάζοντάς τα ὡς ἔγκυρα; Δὲν γνωρίζουν πὼς τὰ ἀναθέματα, ἐνῶ ἐκυρώθησαν Πανορθοδόξως, κατηργήθηκαν μονομερῶς ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ὁ δὲ Λαὸς τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχει ἀποδεχθεῖ αὐτὴν τὴν μονομερῆ ἄρση; Ποτέ, τέλος, δὲν ἀνέγνωσαν στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία –ποὺ ἐδιδάχτηκαν καὶ διδάσκουν– ὅτι ὑπῆρξαν ἑκατοντάδες Συνοδικὲς ἀποφάσεις, ποὺ ἡ Ἐκκλησία τελεσίδικα τὶς κατεδίκασε ὡς κακόδοξες καὶ ληστρικές; Ποιό εἶναι γι’ αὐτοὺς κριτήριο Ὀρθοδοξίας καὶ Ἀλήθειας; Τὸ ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συμφωνεῖ μὲ τὸ Οἰκουμενιστικὸ Πατριαρχεῖο, ἢ τὸ ἐὰν συμφωνεῖ μὲ τὴν διαχρονικὴ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση τῶν Ἁγίων Πατέρων;


Ὁ πατριαρχικός, ὅμως, δημοσιογράφος τοῦ Amen, Ν. Παπαχρήστου, ἐπισημαίνει σὲ τρεῖς σειρές, μιὰ παράδοξη “σύμπτωση”: «Ἡ πρωτοβουλία –γράφει– τῆς Ἀκαδημαϊκῆς Κοινότητας συμπίπτει χρονικὰ μὲ τὴν ἐπιστολὴ-καταπέλτη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου πρὸς τὸν Προεδρο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο». Ἂν λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι τὸ δεξὶ χέρι τοῦ Πατριάρχη εἶναι ὁ μητροπολίτης Προύσης Ἐλπιδοφόρος, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ καθηγητὴς –ἄρα συνάδελφος τῶν παραπάνω καθηγητῶν– στὸ Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ἀντιλαμβάνεται κανεὶς πὼς πίσω ἀπὸ τὴν Ἐπιστολὴ αὐτὴ κρύβεται τὸ μακρὺ χέρι τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου.


* Ἀλλὰ καὶ ἕνας ἄλλος δημοσιογράφος, στηλοβάτης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ καταφύγιο κάθε οἰκουμενιστικῆς πιρουέτας τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν ὁμοίων του, διετύπωσε ὡς ἔπαινο καὶ κολακεία τοῦ κ. Βαρθολομαῖο μιὰ φράση, ἡ ὁποία οὐσιαστικὰ ἀποτελεῖ τὸ μελανότερο σημεῖο τῆς πατριαρχίας του: «Ἂν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος (ἔγραψε) μείνει στὴν ἱστορία, θὰ μείνει ὡς Διάλογος, δηλ. ὡς ὁ Πατριάρχης ποὺ προώθησε μὲ κάθε τίμημα τὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκειακὸ διάλογο. Πιστεύουμε πὼς ὁ Διάλογος μεταξὺ τῶν Χριστιανῶν καὶ μεταξὺ τῶν θρησκειῶν –καὶ δὴ τῶν μονοθεϊστικῶν– εἶναι μονόδρομος» (panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2012/03/blog-post_15.html).


Ακόμα και τὶς πρῶτες μέρες τοῦ Ἀπριλίου (3/3/2012), συνεχίζονται, ἀπὸ τὰ συμμάχους τοῦ Πατριάρχη, οἱ ὕβρεις κατὰ τῶν πιστῶν, ποὺ τολμοῦν νὰ καταγγέλλουν τὶς αἱρετικὲς φαναριώτικες ἀσχήμιες. Μὲ τίτλο "EΓΕΙΡΕΣΘΕ! "Ὲὰν δὲν ἐπιθυμεῖτε ναοὺς ὡς μπάρ..." ὁ ἐπίσκοπος Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος γράφει:

«Ὡσὰν δὲ νὰ μὴν ἤρκουν αὐτά, καὶ εἰς τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολήν, ἔχομεν καὶ τὰς "ἐξωτικὰς ὀπώρας" τοῦ νέο-γεροντισμοῦ, τοῦ παθολογικοῦ νέο-συντηρητισμοῦ καὶ τῆς "θεολογικῆς ἀλητείας", αἱ ὁποῖαι μόνον εἰς τὴν ἀποπλάνησιν τῶν ἀδαῶν καὶ συχνάκις "θεουσῶν" ἀποσκοποῦν, μὲ ἀπρόβλεπτους καὶ ὀλεθρίας συνεπείας... Εὐτυχῶς δὲν ἔχομεν μέχρι τοῦδε βρυχηθμοὺς καὶ συριγμούς, ἀλλὰ μόνον ἀποχωρήσεις καὶ ἀναθέματα!».
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2012/04/blog-post_03.ഹ്ത്മ്ല്‍


Εἶναι φοβερό! Οἱ στοιχειοθετημένα κατηγορούμενοι γιὰ αἵρεση, καὶ πρὶν ἀπολογηθοῦν καὶ ἀποσείσουν τὶς κατηγορίες, ἑτοιμάζονται νὰ τιμωρήσουν τοὺς καταγγέλοντας, ὄχι ἐπειδὴ ἔχουν τὴν Ἀλήθεια, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἔχουν τὴν ἐξουσία! Καὶ θέλουν νὰ τοὺς τιμωρήσουν ὄχι γιὰ κάποια αἵρεση, ἀλλὰ γιατὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν ἀλλοίωση τῆς Πίστεως, καθὼς τοῦτο τοὺς ὑπαγορεύει ἡ συνείδησή τους!


Ἀλλὰ τὴν ἐξουσία εἶχαν στὰ χέρια τους, Παναγιώτατε, Σεβασμιώτατοι καὶ ἐλλογιμώτατοι, καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή, οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι!

* * *

Ε
ἶναι ἀρκετὰ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα ποὺ προσκομίσαμε, γιὰ νὰ καταδείξουν τὴν μεγάλη ἐνόχληση τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν ὁμοϊδεατῶν του· ἐνόχληση ποὺ τοὺς ὁδήγησε σὲ μιὰ κλιμακούμενη ἀντεπίθεση, μὲ κορυφὴ τὴν ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ τοῦ Πατριάρχη. Μιὰ ἐπιστολὴ ἀνούσια, ποὺ ἐκτὸς ἀπὸ ἐκφοβισμό, ἀπειλὲς καὶ ἐκδικητικὴ δίψα κατ’ ἐκείνων ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὑποταχθοῦν στὰ κελεύσματά του (καὶ θυμίζουν τὸν ἀλήστου μνήμης Λατινόφρονα πατριάρχη Βέκκο), δὲν προσφέρει οὐδένα θετικὸ στοιχεῖο· ὁ Πατριάρχης, ὑπέρμαχος τῶν Διαλόγων μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀποκλείει τὸν Διάλογο μὲ τοὺς Ὀρθόδοξους! Γιὰ τοὺς Ὀρθόδοξους, μόνο μιὰ γλῶσσα γνωρίζει: τὴν γλῶσσα τῆς περιφρόνησης, τῶν ἀπειλῶν καὶ τῶν τιμωριῶν. Καὶ ἡ μόνη ἐκδήλωση ποὺ τοὺς ἐπιτρέπει, εἶναι ἡ ὑποταγὴ καὶ ἡ ὑπακοὴ στὶς εἰλημμένες ἀποφάσεις τῆς ἄνευ ποιμνίου φαναριώτικης Συνόδου!


Ἡ ἐπιστολή του, λοιπόν, αὐτή, ἔχει μὲν ἐκκλησιαστικὴ ἐπιχειρηματολογία καὶ ἐπίχρισμα, κάτω ἀπ’ αὐτά, ὅμως, κρύβονται καὶ ἀποκαλύπτονται οἰκουμενιστικὲς καὶ παπικὲς ἐπιδιώξεις.
Κατ’ ἀρχάς, αὐτὴ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ἀποτελεῖ ὠμὴ παρέμβαση, μιὰ «πρωτοφανῆ ἐκκλησιαστικὴ εἰσπήδηση στὰ ἐσωτερικὰ μίας ἄλλης Ἐκκλησίας», ὅπως δήλωσαν ἐνοχλημένοι Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (δεῖτε ἱστολόγιο Romfea, 1/4/2012, «Ἐνοχλημένοι γιὰ τὶς "ὑποδείξεις"»). Μάλιστα, αὐτὴ ἡ «εἰσπήδηση» συμβαίνει γιὰ δεύτερη φορά. Ἡ πρώτη ἐπέμβαση στὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸ ἴδιο θέμα ἔγινε, ὅταν κυκλοφόρησε ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», καὶ τότε, πάλι ζήτησε τὴν τιμωρία τῶν συνταξάντων τὴν «Ὁμολογία», ἀλλὰ ἡ Ἱ. Σύνοδος δὲν ἔκανε τὸ χατήρι τοῦ Παναγιωτάτου. «Τὸ δὶς ἐξαμαρτεῖν, ὅμως, οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ»!


Ἀλλὰ μήπως, γιὰ νὰ τὸ ἐπιχειρεῖ δεύτερη φορὰ ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ἔχει πληροφορίες ὅτι τώρα ἐπηρεάζει περισσότερους Μητροπολίτες; Μήπως ἔχει διαβεβαιώσεις ἀπὸ Ἕλληνες Ἐπισκόπους ὅτι θὰ δείξουν ἀνάλογη συμπεριφορὰ ὑποτακτικοῦ, ὅπως ἐκείνη ποὺ ἔδειξε πρὶν λίγες ἑβδομάδες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τσεχίας κ. Χριστοφόρος; ὁ ὁποῖος σὲ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν κ. Βαρθολομαῖο δηλώνει ὑποταγὴ καὶ μετάνοια, καὶ ἱκανοποιώντας τὴν φιλοδοξία του, τὸν ἀναγορεύει Πάπα τῆς Ἀνατολῆς, γράφων: «Παναγιώτατε, θὰ θέλαμε νὰ ἐκφράσουμε τὴ βαθιά μας μεταμέλεια» πρὸς «τὸ πολυσέβαστο πρόσωπό Σας», τὸ ὁποῖο «ἔχουμε λυπήσει... Σᾶς ἀναγνωρίζουμε ὡς πρῶτο μεταξὺ τῶν ἄλλων Πατριαρχῶν καὶ Ἀρχιεπισκόπων»! (δημοσίευση στὸ ἱστολόγιο «Amen» τὴν 1/4/2012). Θέλουμε νὰ πιστεύουμε, ὅτι ἂν ἔτσι σκέπτεται, θὰ διαψευσθεῖ.

* * *

Ἕνα ἄλλο σημεῖο ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι, πὼς ὁ πατριάρχης καὶ οἱ ὀπαδοί του, εἶναι ἁρματωμένοι μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες, τοὺς ὁποίους, ὅμως, χρησιμοποιοῦν ὡς «κανόνια» γιὰ νὰ πλήξουν τοὺς ἀνυπάκοους (ὅταν αὐτοὶ τυχαίνει ἢ νὰ εἶναι ἀνίσχυροι, ἢ νὰ μὴ ἔχουν ἰσχυρὰ χαρτιά ἢ...)· καὶ τοὺς πλήττουν, ὄχι κυρίως γιὰ θέματα Πίστεως, ἀλλὰ κυρίως γιὰ θέματα διοικητικὰ καὶ ἐξουσιῶν. Ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως εἶναι τριτεῦον θέμα γιὰ τοὺς Φαναριῶτες! Γιὰ τὰ θέματα τῶν πολυπληθῶν παραβάσεων σὲ θέματα Πίστεως καὶ ἠθικῆς, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες μένουν ἀχρησιμοποίητοι, ἔχουν «μπεῖ στὸ θησαυροφυλάκιο» πρὸς φύλαξη, ὡς μουσειακὸ εἶδος (ρῆσις Ἀθηναγόρα).


Παραδείγματα: Χρησιμοποίησε ὁ κ. Βαρθολομαῖος τοὺς Ἱ. Κανόνες γιὰ νὰ τιμωρήσει τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο μὲ «ἀκοινωνησία», ἀλλὰ ἀνέχθηκε τὸν μητροπολίτη πρ. Ἀττικῆς Παντελεήμονα καὶ τὶς παραξενιὲς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας! Ἐπίσης καμιὰ ἀντίδραση δὲν προέβαλε τὸ Φανάρι γιὰ τὴν υἱοθέτηση ἀπὸ τὴν Φιλλανδικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Γρηγοριανοῦ Πασχαλίου! Ἐπίσης, οὐδόλως ἐνοχλήθηκε, ὅταν ὁ «Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος Φιλλανδίας Λέων ἀναγνώρισε τοὺς πολιτικοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων!... Ἡ ἐγγραφὴ ἐνοριτῶν ὡς ζεύγους τοῦ ἰδίου φύλου δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα, σύμφωνα μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Λέοντα: "Ὅποιος εἶναι ἐγγεγραμένος ὡς ζευγάρι μὲ ἄτομο τοῦ ἰδίου φύλου, δὲν μπορεῖ νὰ ἐνταχθεῖ στὶς τάξεις τῆς ἱερωσύνης. Ἀλλὰ γιὰ τοὺς λαϊκοὺς συνεργᾶτες καὶ ἐργαζόμενους δὲν θέτουμε τὰ ἴδια κριτήρια"»!


Βλέπει, λοιπόν, κανείς, πὼς οἱ σοβαροφανεῖς αὐτοὶ Ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι, χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀμνηστεύουν τὶς πολυπληθεῖς, μισητὲς ἀπὸ τὸν Θεὸ συμπροσευχές, τὰ αἴσχη τῶν αἱρετικῶν συμφωνιῶν, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τῶν Διαλόγων, διὰ τῶν ὁποίων ταπεινώνεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἐξισοῦται μὲ τὶς αἱρετικὲς «ἐκκλησίες» τῆς Δύσεως. Τὰ τελευταῖα αὐτὰ οἰκουμενιστικὰ κατορθώματα εἶναι πασίγνωστα, ἀλλὰ θὰ τὰ ἀναφέρουμε ἐπιγραμματικά:


Ι
) Ἡ συνοδικὴ ἄρση τὸ 1965, ἐπὶ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, τῶν ἀναθεμάτων κατὰ τῶν Παπικῶν. Αὐτὴ ἡ ἄρση ἀντίκειται στὴν ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ δὴ στὸ Συνοδικὸ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐφ’ ὅσον δὲν ἤρθησαν οἱ αἰτίες ποὺ προκάλεσαν τὰ ἀναθέματα.


ΙΙ
) Οἱ Συμφωνίες τοῦ Σαμπεζὺ (1991) καὶ τοῦ Μπάλαμαντ (1993), διὰ τῶν ὁποίων οἱ ἐκπρόσωποί μας ἀναγνώρισαν τὰ μυστήρια τῶν Μονοφυσιτῶν καὶ τῶν Παπικῶν ἀντίστοιχα. Ἀποδέχτηκαν τὸ «κοινὸ βάπτισμα» μὲ τοὺς Παπικούς, ὡσὰν νὰ ἔχουν καὶ οἱ αἱρέσεις ἔγκυρο Βάπτισμα καὶ σωτηρία.


«
Στὴ συμφωνία τοῦ Μπαλαμὰντ ἀσκήθηκε ἐντονωτάτη κριτικὴ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ... θεωρεῖ “τὸ περὶ Οὐνίας κείμενο τοῦ Μπαλαμὰντ ὡς ἀπαράδεκτον ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου”» (Ἐφημ. “Ἐκκλησιαστικὴ Ἀλήθεια”, ἀρ. 393/16.1.1995, σελ. 1, 7). [Ἄραγε, οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, εἶναι δυνατὸν νὰ ἀρνηθοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ νὰ συμφωνήσουν μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ Πατριάρχη, ὅτι τάχα μένει πιστὸς στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ Πίστη; Εἶναι δυνατὸν νὰ διαφεύγει τῆς προσοχῆς των ὅτι οἱ κοινότητες τῶν αἱρετικῶν θεωροῦνται πιὰ «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες»; ὅτι ἔγιναν ἀποδεκτὲς οἱ «θεωρίες τῶν κλάδων», τῶν «δύο πνευμόνων» καὶ τῆς «βαπτισματικῆς θεολογίας»;].


ΙΙΙ
) Ἡ Βαπτισματική θεολογία: Δὲν παρεκλίνει ἀπὸ τὴν Πίστη ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὅταν συμβουλεύει τοὺς πιστοὺς νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν αἵρεση, δηλώνοντας (ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὸν Πάπα στὶς 29/6/1995): «Παρακινοῦμε τοὺς πιστούς μας, Καθολικοὺς καὶ Ὀρθοδόξους, νὰ ἐνισχύσουν τὸ πνεῦμα τῆς ἀδελφότητας, τὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸ ἕνα βάπτισμα»; Καὶ πὼς «ἡ Μικτὴ Ἐπιτροπὴ ἠδυνήθη νὰ διακηρύξη ὅτι αἘκκλησίαι μας ναγνωρίζονται ἀμοιβαίως ὡς ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι, ὑπεύθυνοι ἀπὸ κοινοῦ διὰ τὴν διατήρησιν τῆς μοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ...»; (Περιοδ. «Ἐπίσκεψις», 520/31.7.95, σ. 19-20). Ἂν δὲν ἀποδεχόταν καὶ δὲν δίδασκε αὐτὲς τὶς κακοδοξίες, ποιός θὰ ἀρνιόταν νὰ τὸν τιμήσει ὡς ὀρθόδοξο;


Ὁ κύριος εἰσηγητής, αὐτῆς τῆς παναιρετικῆς οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας, ὁ Περγάμου Ἰωάννης Ζηζιούλας, ἀπὸ χρόνια ἔχει ὑποστηρίξει ὅτι «ἐντὸς τοῦ βαπτίσματος, ἀκόμη καὶ ἂν ὑπάρχει μία διάσπαση, μία διαίρεση, ἕνα σχίσμα, ἀκόμη μπορεῖς νὰ μιλᾶς γιὰ Ἐκκλησία»!


Ι
V) Ἡ ἰσότιμη ἔνταξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε., πράξη ἡ ὁποία ἀκυρώνει πλῆθος εὐαγγελικῶν ἐντολῶν καὶ Ἱερῶν Κανόνων, ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας»! Αὐτὴ ἡ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτυπώνεται στὴν ἀπόφαση τῆς 9ης Συνελεύσεως τοῦ Π.Σ.Ε. (Porto Alegre, ΦΕΒ 2006) ὅπου οἱ ἐκπρόσωποί μας δέχθηκαντι πληθώρα τῶν κακοδοξιῶν ποὺ διδάσκουν οἱ “ἐκκλησίες” τοῦ Π.Σ.Ε., εἶναι «διαφορετικοὶ τρόποι διατυπώσεως τῆς ἰδίας Πίστης καὶ ποικιλία Χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνευματος»!


Γιὰ νὰ καταλάβει κανεὶς τὸ μέγεθος τῆς ἐξαπάτησης τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἀπὸ τοὺς πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους, σημειώνουμε ὅτι, συμμετέχουν στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους οἱ «ὀρθόδοξοι» ἐκπρόσωποί μας μαζὶ μὲ Οὐνίτες, παρόλο ποὺ ἡ ἀπόφαση τῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως τῆς Ρόδου (1963), ἦταν ρητή: προϋπόθεση ἐνάρξεως τοῦ Διαλόγου ἦταν ἡ κατάργηση τῆς Οὐνίας. Ἡ Οὐνία, λοιπόν, ὄχι μόνο δὲν καταργήθηκε, ἀλλὰ ἀναβαθμίστηκε καὶ συμμετέχει μὲ ἰσότιμο(!) ἐκπρόσωπό της στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους!


Ὁ πατριάρχης, λοιπόν, κ. Βαρθολομαῖος, διδάσκει ἢ ἀνέχεται τὶς παραπάνω αἱρετικὲς διδασκαλίες, ἀλλὰ καὶ τὴν καινοφανῆ θεωρία περὶ ὑπάρξεως ἑνὸς Πρώτου στὴν Ἐκκλησία.


Ἡ τελευταία αὐτὴ καινοφανὴς θέση περὶ Πρώτου, δὲν ἔχει προσεχθεῖ ἰδιαιτέρως· ἀποτελεῖ παραλλαγὴ τοῦ Πρωτείου τοῦ Πάπα καὶ προετοιμασία γιὰ ἕνα παγκόσμιο Πρῶτο, ὅπως τὰ ἔχουν παρουσιάσει ὁ κ. Ζηζιούλας καὶ ὁ Ἀρχιδιάκονός του, νῦν ἐπίσκοπος Προύσης Ἐλπιδοφόρος, οἱ ὁποῖοι μάλιστα, στὴν προσπάθειά τους νὰ τὰ κατοχυρώσουν “θεολογικά”, τόλμησαν (ἀσφαλῶς ἐν θεολογικῇ παρακρούσει), ὁ μὲν πρῶτος νὰ τολμήσει νὰ εἰσάγει τὴν ἀπαράδεκτη καὶ καταδικασμένη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μ. Βασιλείου ἀρίθμηση στὴν Ἁγία Τριάδα (Πρῶτος ὁ Πατήρ, δεύτερος ὁ Υἱός, τρίτο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα!!!), ὁ δὲ δεύτερος νὰ ἰσχυρισθεῖ ὅτι «ἡ ἄρνηση ἀναγνωρίσεως πρωτείου... συνιστᾷ αἵρεση»! Εἶπε: «Ἡ ἄρνηση ἀναγνωρίσεως πρωτείου τινός στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἑνός πρωτείου τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖ νὰ ἐνσαρκώσει παρά κάποιος Πρῶτος –τοὐτέστι κάποιος Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἔχει τὸ προνόμιο νὰ εἶναι ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν του Ἐπισκόπων –συνιστᾷ αἵρεση»!!! http://www.theodromia.gr/92BD47EB.el.aspx

* * *


Ἔχομεν, λοιπόν, Πατριάρχη καὶ ἐπισκόπους, ποὺ διαφυλλάττουν τὴν «ἅπαξ παραδοθεῖσαν πίστιν», ἢ ψευδεπισκόπους ποὺ λυμαίνονται τὴν ποίμνην τοῦ Χριστοῦ; Καὶ ὅταν ὅλες οἱ παραπάνω αἱρετικὲς θεωρίες κυκλοφοροῦν ὑπὸ τὴν «ἐπίβλεψη» τοῦ κ. Βαρθολομαίου, εἶναι δυνατὸν οἱ πιστοὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν; Καὶ ἀντὶ νὰ κατέβει ὁ Πατριάρχης ἀπὸ τὴν Ὀλύμπια κορυφὴ καὶ νὰ συζητήσει μὲ τοὺς ἀγωνιοῦντας πιστούς, ἀντὶ νὰ ἀπολογηθεῖ ἢ νὰ δικαιολογήσει μὲ θεολογικὸ λόγο τὶς αἱρετίζουσες αὐτὲς διδασκαλίες, ἀπειλεῖ μὲ καθαιρέσεις καὶ ἀφορισμοὺς τοὺς ἀνησυχοῦντας πιστούς;
Θεσσαλονίκη, 5 Ἀπριλίου 2012


Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραμματέας Παναγιώτης Σημάτης








[1] Δὲς τὸ βιβλίο «Ἡ Πατερικὴ Στάση στοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους» (“Πρότυπες Θεσσαλικὲς Ἐκδόσεις”), στὸ ὁποῖο μὲ ἑκατοντάδες κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων καταδεικνύεται ὅτι ἡ παραπάνω Ἐντολὴ τοῦ ἀπ. Παύλου, ἦταν καὶ εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ποὺ σταθερῶς ἐφαρμόστηκε μέχρι τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, στὰ πλαίσια τοῦ ὁποίου τὴν ἀλλοίωσαν ὁ Ἀθηναγόρας, καὶ οἱ ἐπίγονοί του, με τελευταῖο τὸν κ. Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς συνοδοιπόρους του.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012


Σκέψου Χριστιανε:
Ποσο υπευθυνος εισαι, εσυ προσωπικα για την καταντια της πατριδος μας; Νομιζεις οτι δεν εισαι; Μεχρι τωρα ψηφιζες τον Βαρραβάν. Και η κοινωνια εγινε ζουγκλα. Γεμισε ληστες, κλεφτες και απατεωνες. Τωρα τι θα Ψηφίσεις; Προσεξε τι θα διαλεξης. Χριστόν ή Βαρραβάν;
Ψηφισε τους χριστιανους. Οχι τους αχριστιανους, ή τους απιστους ή τους αθεους. Αυτοι παντου και παντοτε ειναι τετοιοι. Ψηφισε τους χριστιανους για να βοηθησουν την πατριδα, για να βοηθησουν εσενα και τα παιδια σου. Αν δεν το κανης, αυριο θα δεινοπαθεις και θα αναστεναζεις ακομα περισσοτερο απο σημερα.



Απόσπασμα από την εισήγηση του π. Βασιλείου Βολουδάκη στη Θεσσαλονίκη κατά την παρουσίαση του βιβλίου του "Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ «Η πνευματική μας ευθύνη για το κατάντημα της Πατρίδος μας».". Η παρουσίαση έγινε την Κυριακή 12 Μαρτίου 2012 στο Ξενοδοχείο "ELECTRA PALACE" της Θεσσαλονίκης.




EΛΛΗΝΕΣ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙ ΛΑE

ΕΞΩ ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ

ΚΑΤΩ Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ



Αρπάξατε, κλέψατε, ρημάξατε και νομίζετε ότι είστε εξασφαλισμένοι… ξεφτιλισμένοι

Μια ερώτηση μόνο θα σας κάνω ρε αληταράδες πολιτικοί, βρομερά σκουλήκια, σιχαμερά ανδρείκελα του ΔΝΤ, της Τρόικας και της νέας τάξης:
Παιδιά δεν έχετε ρε εγκληματίες;
Οικογένεια δεν έχετε ρε τσογλάνια;
Μάνα και πατέρα δεν έχετε ρε ξεφτίλες;...


Είστε σίγουροι, βέβαια, λεχρίτες του κερατά, που παριστάνετε τους κυρίους, ότι η απόγνωση δε θα οδηγήσει τον δικό σας πατέρα στην αυτοκτονία…


Είστε σίγουροι ότι δε θα πεινάσουν τα δικά σας παιδιά…


Δεν έχετε κανένα φόβο για την οικογένειά σας…


Αρπάξατε, κλέψατε, ρημάξατε και νομίζετε ότι είστε εξασφαλισμένοι…


Πλανάσθε πλάνην οικτράν πολιτικά και κοινωνικά ρετάλια...


Στον ίδιο τόπο, στην πλατεία Συντάγματος, εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή ο πρώτος λαϊκός μάρτυρας του αγώνα εναντίον ντόπιων και ξένων κατακτητών, εκεί θα στηθούν οι κρεμάλες, τίμημα των προδοτικών πράξεών όλων εκείνων που θεώρησαν την Ελλάδα κομματικό τους φέουδο και τους Έλληνες πολίτες υποτακτικούς τους…


Ένας 77χρονος Έλληνας, συνταξιούχος φαρμακοποιός σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αυτοκτόνησε σήμερα το πρωί στην πλατεία Συντάγματος.

Στο σημείο βρέθηκε ένα όπλο με γεμιστήρα και ένα σημείωμα στο οποίο αναφέρεται στους λόγους που τον οδήγησαν στο απονενοημένο διάβημα:

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλο τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος, πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και γίνω βάρος στο παιδί μου».

Πασοκονεοδημοκρατοπαπαδημοτσολιάδες, μια ψυχή ακόμα που πήρατε στο λαιμό σας…

Ένα ακόμα έγκλημα μέσα στα χιλιάδες που ρήμαξαν μια ολόκληρη χώρα και βύθισαν ένα ολόκληρο λαό στην εξαθλίωση και στην απελπισία…

Έλληνες, εξαφανίστε από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας τα κόμματα μαριονέτες που οδήγησαν την Ελλάδα στην συμφορά και στην απαξίωση…

Ούτε ψήφος στα μνημονιακούς βρικόλακες, στους πωρωμένους εκτελεστές των ονείρων των παιδιών μας…

antnetapra

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου