Σάββατο 31 Μαρτίου 2012




Τελεβάντε


μήπως τελικά


είσαι μασώνος;



Λαβαμε και δημοσιευουμε το παρακατω κειμενο που αναφερεται σε δημοσιευμα του Παρανοϊκου Κουκουλοφορου της Αμερικης, που χωρις να δινει αλλα στοισεια ταυτοτητας, εμφανιζεται να παριστανει τον ...Ανταιο της Ελλαδικης Εκκλησιας.
Βλεπετε οι χαμενοι στον ωκεανο Κυπριοι "τακτοποιησαν" τοσο καλα τα δικα τους - εχασαν την μιση Κυπρο και την Κανονικη Εκκλησια τους και εμειναν με ενα μπασταρδεμενο μορφωμα εκκλησιας - και κατεφθασαν απροσκλητοι να ....τακτοποιησουν και τα δικα μας εκκλησιαστικα πραγματα.
Ο παρανοϊκος βλαξ της Αμερικανικης Ηπειρου διακατεχεται απο σπανια μορφη ψυχασθενειας και χρειαζεται να συλληφθη πάραυτα και να εγκλεισθη στο αυστηροτερο Αμερικανικο Ψυχιατρειο.
Εμεις τον εχουμε για τις χιουμοριστικες στιγμες μας, το ιδιο συνιστουμε και σε σας.


---------------------------------------------

Τον τελευταίο καιρό με πόνο ψυχής βλέπουμε στο διαδίκτυο τον Κύπριο θεολόγο κ. Παναγιώτη Τελεβάντο που διαμένει στην Αμερική να καταφέρεται με αδικαιολόγητο μίσος εναντίον του μαχητικού ορθόδοξου Ιερέα π. Βασιλείου Βολουδάκη.

Στο προσωπικό του ιστολόγιο χωρίς διάλογο όπως ο ίδιος το δηλώνει, χωρίς επιχειρήματα συκοφαντεί τον π. Βασίλειο.

Τον παρερμηνεύει και καταφέρεται εναντίον του με πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς ακολουθώντας μια πολεμική σπίλωσης που ούτε στοιχειώδη λογική έχει αλλά ούτε και θεολογική υπόσταση.

Με την πρώτη ανάγνωση των δημοσιεύσεων του καταλαβαίνει ο κάθε λογικός αναγνώστης την αντιχριστιανική του κατάκριση, όχι μόνο προς τον π. Βασίλειο αλλά και προς άλλους σεβαστούς Πατέρες.

Εκ πρώτης όψεως η τακτική του αυτή μαρτυρεί έναν αδύναμο αδελφό μας που άγεται και φέρεται από τα εμπαθή συναισθήματα του.

Στο αγωνιστικό ιστολόγιο Αποτείχιση, σε ανάρτηση την παρουσίαση του βιβλίου του π. Βασιλείου στη Θεσσαλονίκη, διαβάσαμε μεταξύ άλλων και τα δυο παρακάτω σχόλια αναγνώστη που θέτουν τα πράγματα στη σωστή τους θέση και μας βρίσκουν σύμφωνους .

Σας τα παραθέτουμε και σαν ορθόδοξο βήμα θα θέλαμε να ρωτήσουμε και εμείς δημόσια τον κ. Τελεβάντο :

«Κ. Τελαβάντε μήπως τελικά είστε μασώνος;
Για όλα έχετε να πείτε κάτι, συνήθως μάλιστα προσβλητικό και συκοφαντικό, για τον πόλεμο όμως εναντίον των μασώνων που έχει διακηρύξει ο π. Βασίλειος και τα μέλη της παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ δεν αναφέρεστε καθόλου.
Γιατί;
Σας ρωτάμε ξεκάθαρα, δεν υπεκφεύγουμε όπως εσείς και περιμένουμε την απάντηση σας !»


τα σχόλια

· Ο π. Βασίλειος ουδέποτε ειπε ψηφίστε Χριστον ή Βαραββάν.
Αυτός ειναι τίτλος του χειριστού του Ιστολογίου.
Ούτε ο π. Βασίλειος ειπε ή εγραψε ποτέ ότι η πολιτική εξουσία πηγάζει από το ιερατείο.
Αυτό που γραφει στο βιβλίο του και επαναλαμβάνει συνεχως είναι ότι πάσα εξουσία ανήκει στον Χριστό, και στον ουρανό και επί γης και΄ότι η εξουσία του Χριστού μεταβιβάζεται στούς πολιτικούς μέσω της Εκκλησίας και μόνο.
Εκτός άν εγκαινιάσατε δική σας Δογματική ότι οι πολιτικοί λαμβάνουν την εξουσία απ' ευθείας από τον Θεό και όχι μέσω της Εκκλησίας Του ή ότι λόγω της πολιτικής τους ιδιότητος αυτόματα λαμβάνουν την εξουσια ipso jure!
Εκτός της Εκκλησίας, όμως, δεν παρέχεται ούτε εξουσία ούτε Χάρις.
Και όταν λέμε Εκκλησία, εννοούμε ότι οικονόμοι της Χάριτος του Χριστού είναι οι Κληρικοί και δι' αυτών και μόνο δι' αυτών πιστοποιείται η χορήγηση της Θείας εξουσίας, όπως δια των Κληρικών μεταδίδεται το Σώμα και το Αιμα του Χριστού παντί τω λαώ.
Αγνοείτε, επίσης, Ή ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΤΕ ΜΕ ΚΕΚΤΗΜΕΝΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ότι ο π. Βασίλειος ομιλεί για πολιτική εξουσία πού εκλέγεται από τους πιστούς και όχι για εξουσία που επιβάλλεται σαν καθεστώς αναντίρρητο, οπότε ο πιστός δεν στασιάζει αλλά ούτε και ευθύνεται.
Μιλάτε συνεχώς για πολιτική εξουσία παρελθόντων αιώνων, συγχεοντάς την με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα σαν να πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Γιατί παρατρέχετε την ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ του Χριστιανού πού δεν αγωνίζεται για την είσοδο εκκλησιαζομένων στη Βουλή; Γιατί κάθε φορά λέτε τα ίδια και τα ίδια όταν ακούτε ότι εκκλησιαζομενοι ίδρυσαν Παράταξη;
Γιατί λέτε όταν ακούτε ενορίτες να πολιτεύονται μαζί σαν ενα Σώμα ότι πολιτεύεται η Εκκλησία;
Οι εκκλησιαζόμενοι αυτομάτως μετατρέπονται σε Εκκλησία, όταν συνεργάζονται για ένα κοινό σκοπό;
Κάθε Σύλλογος εκκλησιαζομένων είναι Εκκλησία;
Γιατί ο Σύλλογος των πολιτευομένων είναι Εκκλησία και εκφράζει την Εκκλησία; Ξερετε τι λέτε και τι γράφετε;
Κ.Π.


· Κάποιος δημοσιογραφών θεολόγος Κύπριος , κατοικών στην Αμερική χρησιμοποιεί τα σχόλιά σας για να δικαιώσει τον εαυτό του και συκοφαντεί με αισχρό τρόπο την προσπάθεια του π. Βασιλείου, χαρακτηρίζοντάς την Μακρακιστική!
Γιατί δεν την χαρακτηρίζει Ρωμανιδική, αφού ο διαπρεπής Ορθόδοξος κληρικός και Θεολογος π. Ιωάννης Ρωμανίδης όχι μόνο ενθάρρυνε πιστούς να πολιτευθούν αλλά έθεσε και υποψηφιότητα ως Βουλευτής και, μάλιστα, με την «ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ» πού είχε τον χαρακτηρισμό Χουντική και κινδύνευε να διχάσει ως κληρικός τον λαό; Γιατί, επίσης δεν την χαρακτηρίζει Στανιλοαεϊκή, αφού ο γνωστός και μακαριστός Ρουμάνος Θεολόγος π. Δημήτριος Στανιλοάε, όχι μόνο αγωνίσθηκε για κάποια Παράταξη αλλά και διετέλεσε επί σειρα ετων βουλευτής στο Ρουμανικό Κοινοβούλιο; Χαρακτηρίζει τον π. Βασίλειο Μακρακιστή, για να συνδέσει σκόπιμα την άσχετη δογματική αίρεση του Μακράκη με τον π. Βασίλειο, ο οποίος διεκήρυξε πλειστάκις ότι δεν πρόκειται να γίνει βουλευτής, παρ’ ότι η ιδιότητα του βουλευτού δεν έχει καμμιά σχέση με την άσκηση εξουσίας, που απαγορεύουν οι ιεροι Κανόνες στους Κληρικούς.
Συκοφαντεί τον π. Βασίλειο ότι έχει μετατρέψει τον Ναό του σε Κέντρο πολιτικής προπαγάνδας ,χωρίς να φοβάται τον Θεό για τα ψεύδη του που πλάθει από την άλλη άκρη του κόσμου χωρίς αναστολές και χωρίς να τρέμει όταν πλησιάζει να κοινωνήσει! Δεν διάβασε αυτά που εχει γράψει ο π. Βασίλειος τόσες φορές ότι οι Πατέρες μας, οι Κληρικοί μας και συνεδρίζαν με οπλαρχηγούς και ειχαν μετατρέψει τα μοναστήρια σε στρατόπεδα και μπαρουταποθήκες;
Αφού αγνοεί την Ελληνική πραγματικότητα και το ότι χάνεται από μερα σε μέρα ο Χριστός από την Πατρίδα μας γιατί μιλάει;
Και επί τέλους!
Η δραστηριότητα αυτή του π. Βασιλείου τον «μάρανε», αφού δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην Ελλάδα;
Προεκλογικά , αυτό που πρέπει να παταχθει είναι η συσπείρωση πνευματικών προσώπων από τον π. Βασίλειο, που προσπαθεί, αφού όλα τα Μ.Μ.Ε. έχουν αποκλείσει τους πιστούς, να φέρει την Παράταξη στην επιφάνεια για να την γνωρίσουν οι πιστοι και οι εχέφρονες;
Η σταση και η μανιακή πολεμική του θεολόγου αυτού εναντίον του π. Βασιλείου δεν έχει ούτε λογική ούτε θεολογική εξήγηση.
Μόνο μία: ΜΗΠΩΣ Η ΑΝΤΙΜΑΣΩΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΣ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» τον ενοχλεί ή εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσια ως Αμερικανοδίαιτος, στη Χώρα που είναι η καρδια της ΜΑΣΩΝΙΑΣ;
ΕΤΣΙ, ΟΛΑ ΕΞΗΓΟΥΝΤΑΙ!
Κ.Π.



Χριστόν ή Βαραββάν;



Αθήνα, 31 Μαρτίου 2012
Αρ. Πρωτ. 08


Σύμφωνα με τροπολογία που κατέθεσε στις 28/3 στην Βουλή ο Υπ. Οικ. κ. Σαχινίδης, η αποπληρωμή του δημοσίου χρέους θα αποτελεί πλέον προτεραιότητα έναντι όλων των υπολοίπων υποχρεώσεων του κράτους.

Έχει δημιουργηθεί ειδικός λογαριασμός στην ΤτΕ στον οποίο θα εισρέουν όλα τα νέα δάνεια, τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων και μέρος των φορολογικών εσόδων, εφόσον επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα.

Είναι σαφές πλέον ποια είναι η «σωτηρία» της Χώρας για την παράνομη, κατοχική κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου και των συνεργατών του.


Στερούν τα στοιχειώδη για την διαβίωσή τους από τους Έλληνες πολίτες, διαλύουν το σύστημα Υγείας της Χώρας, με στόχο τη δημιουργία πλεονάσματος για να τα δώσουν στους δανειστές.

Συγχρόνως, δανείζονται (τα 130 δις ¤ του νέου πακέτου) αποκλειστικά για να αποπληρώσουν το κυρίως παράνομο υπάρχον χρέος και να ενισχύσουν τις τράπεζες (περίπου 50 δις ¤ το 2012), δηλαδή αμιγώς ιδιωτικές εταιρίες, μιας κι έχουν ψηφίσει ότι οι ζημιές τους περνούν στον κρατικό προϋπολογισμό (Ν. 3723/2008), δηλαδή τις φορτώνουν στον Ελληνικό λαό.

Έτσι μας σώζουν οι σύγχρονοι «πατριώτες» κι έχουν το θράσος να ζητούν την ψήφο των ανθρώπων.

Ας αντιληφθεί επιτέλους ο λαός μας την αγυρτεία όλων των πολιτικών απατεώνων της Βουλής, γιατί και οι αντιδρώντες στο Μνημόνιο έχουν τη δική τους ευθύνη μιας και σιωπούσαν ή επιλεκτικά μιλούσαν όλα αυτά τα χρόνια που κατεδαφιζόταν παντοιοτρόπως η Πατρίδα μας και οδηγείτο στα μνημόνια.


Γραφείο Τύπου
Πολιτικής Παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ


--
ΚΟΙΝΩΝΙΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ συνεχιστών του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
http://www.koinwnia.com
e-mail: koinwnia@koinwnia.com

η Κυριακή των αντεξουσιαστών....

Στη συνείδηση πολλών η Εκκλησία είναι ταυτισμένη με το καταστημένο.

Και-σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό-όχι αδίκως. Για λόγους πολλούς και διάφορους, που δεν είναι το παρόντος να τους αναφέρουμε. Και όμως!…

Η Εκκλησία του Χριστού είναι κάθετα και διαμετρικά αντίθετη με το καταστημένο.

Απόδειξη; Η ευαγγελική περικοπή της αυριανής Κυριακής (Ε΄. Κυριακής των Νηστειών). Που σαφέστατα αποδεικνύει ότι ο Χριστός είναι αντεξουσιαστής και συνεπώς και το Ευαγγέλιό του σαφέστατα αντεξουσιαστικό.

Βέβαια μια τέτοια τοποθέτηση εξοργίζει πολλούς εκπροσώπους της Εκκλησίας, που έχουν εναρμονιστεί με τις δομές του κατεστημένου.

Αλλά το περίεργο είναι ότι εξοργίζει και τους αντεξουσιαστές.

Γιατί τους κάνει-κατά πάσα πιθανότητα-να αισθάνονται κάπως σαν κατηχητόπουλα. Πράγμα που τους φαίνεται εξαιρετικά μειωτικό, για τον επαναστατική και ανεξάρτητη επιλογή της ζωής τους και της συμπεριφοράς τους.

Είτε όμως αρέσει είτε δεν αρέσει και στους μεν και στους δε, το Ευαγγέλιο είναι αυτό, που είναι. Και το γράμμα, αλλά και το πνεύμα των γραφομένων του είναι, όπως προαναφέραμε, σαφέστατα αντεξουσιαστικό.

Τι μας λέει το Ευαγγέλιο στη συγκεκριμένη περίπτωση;

Οι μαθητές, μας λέει, του Χριστού εμφορούνταν, όπως και το κατεστημένο της κάθε εποχής, από τη δίψα για εξουσία, πλούτο, δόξες και τιμές.

Και μάλιστα οι δυο απ’ αυτούς-ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης-έβαλαν τη μητέρα τους να μεσολαβήσει, προκειμένου να καταλάβουν, όταν ο Χριστός θα γινόταν, όπως ονειρεύονταν, βασιλιάς, τις ανώτερες θέσεις. Μια και, κατά κάποιον τρόπο, ήταν ανίψια του Χριστού. Αφού, η μητέρα τους, η Σαλώμη, ήταν θυγατέρα του Ιωσήφ, από τον προηγούμενο γάμο του.

Τους πήραν όμως είδηση οι υπόλοιποι μαθητές, οι οποίοι αγανάκτησαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται. Και ο Χριστός, που κατάλαβε την αιτία της διαμαρτυρίας τους, τους κάλεσε και τους είπε:

Οι άρχοντες του κατεστημένου κατεξουσιάζουν και καταληστεύουν το λαό. Και έχουν το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται από πάνω και ως ευεργέτες και σωτήρες του λαού.

Εσείς όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα κάμετε το ίδιο, αλλά το τελείως αντίθετο.

Το κατεστημένο θέλει τους εξουσιαστές στην κορφή της κοινωνικής πυραμίδας και το λαό, από κάτω. Έτσι ώστε ο λαός, ανάλογα με την άδικη κοινωνική ιεράρχηση, να συνθλίβεται και να κατακλέβεται, χωρίς να μπορεί να διαμαρτυρηθεί.

Στη δική μας όμως την κοινωνική πυραμίδα ο λαός θα είναι πάνω και κάτω όσοι θέλουν να τον υπηρετούν.

Ανώτεροι μεταξύ σας δεν θα είναι αυτοί, που περισσότερο θα καταπιέζουν και θα ληστεύουν το λαό, αλλά εκείνοι, που θα τον υπηρετούν.

Γιατί κι εγώ δεν ήρθα να γίνω βασιλιάς και εξουσιαστής και εκμεταλλευτής του λαού. Ούτε να δεχτώ τις υπηρεσίες κανενός. Αλλά να υπηρετήσω το λαό. Και να προσφέρω ακόμη και τη ζωή μου για χάρη του….

Συγκρίνετε, τώρα, αν θέλετε, το ιδανικό του Χριστού, με τα «ιδανικά» των εκμεταλλευτών και ληστάρχων, που μας κυβερνούν. Απ’ τους οποίους μερκοί μεγαλοαπατεώνες έχουν και το απύθμενο θράσος να παρουσιάζονται και ως υπερασπιστές της ορθοδοξίας….

Κι ακόμη περισσότερο συγκρίνετε το ιδανικό του Χριστού με το παπικό ή το δεσποτικό καθεστώς της Εκκλησίας.

Το οποίο έχει τόση σχέση με το Χριστό, όση είχαν και οι πάσης φύσεως τύραννοι δια μέσου των αιώνων.

Και οι μεν τύραννοι θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν πίστευαν στη διδασκαλία του Χριστού και πολύ περισσότερο δεν σκόπευαν να την εφαρμόσουν. Αλλά επεδίωκαν το τελείως αντίθετο. Όπως και οι άρχοντες της εποχής του Χριστού. Όπως και οι ξαδιάντροποι πολιτικοί κανίβαλοι της δικής μας εποχής…

Αλλά το θράσος των εκπροσώπων της δεσποτοκρατίας ξεπερνάει κάθε όριο, γιατί παρουσιάζονται σαν εκπρόσωποι του Χριστού. Για να μπορούν έτσι, εκμεταλλευόμενοι τη θρησκευτική ευαισθησία του λαού, να τον καταπιέζουν και να τον εκμεταλλεύονται αποτελεσματικότερα.

Αλλά και να προσφέρουν χείρα βοηθείας και στους εκάστοτε ομογάλακτους αδελφούς τους. Τους κοσμικούς, δηλαδή, εξουσιαστές και εκμεταλλευτές και τυράννους. Τους οποίους ορκίζουν, προκειμένου να τηρούν τη βάρβαρη και ληστρική, σε βάρος του λαού, νομιμότητά τους.

Αλλά και τους βλέπουμε, κάποτε, να συμπαρακάθονται και στα υπουργικά τους συμβούλια. Για να γίνονται έτσι τα ανήθικα ηθικά τους στηρίγματα.

Προκειμένου να πείθουν το λαό να σκύβει ολοένα και περισσότερο κάτω απ’ το μαστίγιο της νομικής οικονομικής και αστυνομικής αρπακτικότητας και βίας.

Αντεξουσιαστής, λοιπόν, είναι ο Χριστός και σαφέστατα αντεξουσιαστικό το Ευαγγέλιό του.Αλλά δεν είναι αναρχικός.

Αναρχική-στον υπέρτατο μάλιστα βαθμό- είναι η άρχουσα αναρχία. Όπως του Λουκά, του Αντωνάκη, του Βαγγέλαρου και των δορυφόρων τους. Που, τώρα, έχει φορτώσει στο σβέρκο μας το ναζιστικό καθεστώς του 4ου ράιχ! Προκειμένου να λεηλατήσει την πατρίδα μας και τη ζωή μας.

Γιατί η άρχουσα αναρχία δεν έχει και δεν σέβεται καμιά απ’ τις αρχές εκείνες, που χαρακτηρίζουν τις ευνομούμενες κοινωνίες. Και ιδιαίτερα της αρχές της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Που αποτελούν την πεμπτουσία της αντεξουσιαστικής κοινωνίας του Ευαγγελίου!

παπα-Ηλίας


ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΙΤ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΚΔΩΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΝΑΛΑΡΧΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΟΠΥΡΙΝΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ..ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΥΣΤΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΠΙΟ ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΕΝΗ ΜΟΡΦΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

ΒΓΑΛΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΣΥΜΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΑΣ..ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ
ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ....ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΣΦΑΞΑΝ ΔΙΧΑΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ..ΑΝ ΔΕΝ ΑΠΑΛΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ.....!!!


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΜΑΝΙΑ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ(ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΑΣ ΚΙΤΣΟΥ ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ ΜΕΛΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΘΕΜΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΣΤΡΑΤΗΣ ΛΙΑΡΕΛΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΟΛΓΑ ΤΡΕΜΗ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΠΑΥΛΟΣ ΤΖΙΜΑΣ ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΜΟΣΙΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (ΚΝΕ)
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΥΓΕΡΟΣ ΟΣΕ(ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ)
ΤΑΣΟΣ ΤΕΛΟΓΛΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΙΡΙΤΖΗΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΛΑΚΗΣ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΥΡΤΣΟΣ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΜΑΚΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗΣ ΦΙΛΟΣ ΤΩΝ ΞΥΡΩΝ ΤΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΕΜΕΝΟΣ ΠΡΩΝ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΝΙΚΟΣ ΜΕΓΚΡΕΛΗΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΣΕΜΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ ΠΡΩΗΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΤΣΙΟΣ ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΜΑΛΕΛΗΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΤΡΟΤΣΚΙΣΤΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΛΑΣΤΑΡΗΣ ΠΡΩΝ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΕΚΕ (ΜΑΟΙΚΟΣ)
ΜΠΙΛΙΟ ΤΣΟΥΚΑΛΑ (ΕΚΕ)
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΕ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ ΕΚΕ
ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΗΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΓΝΩΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ... Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 19.58


ΚΑΤΑΝΤΙΑ - ΚΑΤΑΝΤΙΑ - ΚΑΤΑΝΤΙΑ




Να γκρεμoτσακισθή εις τον Θερμαϊκόν.

Εξετράπη της αποστολής της.


=======================================

Στην ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟ

τα ονόματα των ΕΙΚΟΣΙ ΟΚΤΩ ηρακλέων

του Αρχιαιρεσιάρχου του Φαναρίου




Οι παρακάτω ...ξεπουπουλιασμένοι και .....ξεφτισμένοι ...παπαγαλοι, που αυτοαποκαλούνται καθηγητες της Θεολογίας, εξαπελυσαν ενα κειμενο ντροπης και αισχυνης μεσα στο οποιο αυτοαποκαλυπτονται.

Είναι αυτοί που εδώ και χρόνια ξεπουλουν τα πολυτιμότατα της Πίστεως αντι πινακίου φακής χάριν του ...λιλιπουτειου ΚΑΤΑΛΗΨΙΑ του θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως.

Κάποιοι από αυτούς πρωτοστατούν εδώ και χρόνια σε ανίερες και μαγαριστικές συμπροσευχές με τους πάσης φύσεως Αιρετικούς, παρα τις αυστηροτατες επιταγες των Ιερών Κανονων.

Και ενω θα επρεπε να ηταν οι πρωτοι που σεβονται, τηρουν και εφαρμοζουν το γραμμα και το πνευμα των Ιερων Κακονων, αυτοι αγριως και βαναυσως τους καταπατουν για να αποδειξουν οτι δεν σεβονται τιποτα και δεν εφαρμοζουν τιποτα, και ειναι πλεον αχρηστοι, ανικανοι και επικινδυνοι για να κρατησουν ακεραια και αλωβητα αυτα που ορκιστηκαν οτι θα περιφρουρησουν δηλαδη τα ιερα και τα οσια της Πιστεως και της Ευσεβειας.

Και ετσι εφαρμοζεται το γνωστο λαϊκο παροιμιακο "δασκαλε που διδασκες και νομον δεν εκρατεις".

Κάποιοι από αυτούς είναι συνενοχοι στην προδοσία της Ορθοδοξου Πίστεως στα διαφορα συνεδρια του Μπαλαμαντ, του Πορτο Αλεγκρε και αλλων κακοφημων πλεον γεωγραφικών περιοχών, οπου επιλεκτικα επελεγησαν απο τους Οικουμενιστας για να παραστούν και να συνυπογραψουν τα προδοτικά κείμενα της αισχύνης.

Κατω απο αυτα τα ελεεινα κειμενα φιγουραρουν οι υπογραφες τους και θα μεινουν στην ιστορια σαν κειμενα προδοσιας σαν εκεινο το απεχθες και αποκρουστικο κειμενο της Φεραρας-Φλωρεντιας.

Ουδολως μας εκπλήσσει και η μεθοδευμενη ταχύτατη συμπαραστασι τους στις ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ επιθεσεις του ...Αβδουλ Χαμίτ του κατοικοεδρεύοντος εις τον Βοσπορον και εκειθεν εξαπολύοντος τα ....ασφαιρα του εναντιον του αγωνιζομενου λαου του Θεού και των αγωνιζομενων επισκοπων και λοιπων γενναίων κληρικων που φυλαγουν Θερμοπυλες.

Τα ονοματα αυτα κρατηστε τα και να τα θυμαστε παντοτε οταν ψαχνετε να βρητε εκεινους που λακισαν και προσχωρησαν στα στρατοπεδα των εχθρων και των Εφιαλτων ΙΟΥΔΩΝ της Ορθοδοξιας.

Και αν ποτε συναντησετε καποιον απο αυτους μην διστασετε να ....τον περιποιηθειτε καταλληλως.

Ο ακαματος αγωνιστης ιατρος κ. Λυκούργος ΝΑΝΗΣ συνεπιμαρτυρει τα κατωτερω:

Η κατάπτυστη παρέμβαση ενίων καθηγητών του θεολογικού τμήματος της Θεολογικής σχολής του ΑΠΘ καθιστά επίκαιρη την περίφημη ρήση του Μπίσμαρκ:καθηγηταί τρεις κι εχάθη η πατρίς!

Δυστυχώς έχουμε ακαδημαικούς θεολόγους-δεκανίκια του εκκλησιαστικού κατεστημένου που όχι μόνο έχουν απαξιώσει θεολογικά τη μαχητικότητα και την αγωνιστικότητα επί θεμάτων πίστεως αλλά και εκτοξεύουν τα ΔΗΘΕΝ επιστημονικά βέλη τους κατά των θεοφιλώς ανθισταμένων στις οικουμενιστικές πρωτοβουλίες των νοθευόντων το ορθόδοξο ήθος εκκλησιαστικών αξιωματούχων.

Πότε καυτηρίασαν οι εν λόγω ακαδημαικοί δάσκαλοι τα αίσχη του Μπάλαμαντ,του Πόρτο Αλέγκρε,της Γροιλανδίας,της Ασσίζης;

Πόσοι απ τους εν θέματι θεράποντες του οικουμενισμού πιστεύουν ότι οι παπικοί δεν είναι απλά και μόνο σχισματικοί αλλά και αιρετικοί;

Πότε έλαβαν κριτική-καταδικαστική θέση απέναντι στα όσα αιρετικά κηρύσσει ο πολύς Περγάμου και ο Προύσσης με τον επισκοποκεντρικό μονισμό τους;

Πότε οι θεολογικές σχολές εν Ελλάδι με εξαίρεση την περίοδο Ιερωνύμου του Α' οπότε και καταδίκασαν τον ΑΝ 214/67 περί απωλείας της έξωθεν καλής μαρτυρίας αντιτάχθηκαν στο αλήστου μνήμης εκκλησιαστικό καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο Σεραφείμ Τίκας που υπερέβη σε αυταρχισμό και αυθαιρεσία κάθε προηγούμενο;΄

Τι θέση έλαβαν οι γενναίοι αυτοί στο μείζον θέμα της εκπτώσεως των 12 μητροπολιτών;

Πού η μαχητική αντίδρασή τους στα φλέγοντα ζητήματα των αμβλώσεων,του αυτομάτου διαζυγίου,της εκκοσμίκευσης και του συσχηματισμού με τον κόσμο,της υποβάθμισης του μαθήματος των Θρησκευτικών,του εξοβελισμού των ιερέων-εξομολόγων απ τα σχολεία,της εθνικής μειοδοσίας των πολιτικών εν σχέσει με τα εθνικά θέματα όπως π.χ. στην περίπτωση του επαίσχυντου σχεδίου Ανάν;

Πολλά θα μπορούσαν να προσφέρουν οι θεολογικές σχολές στην υπόθεση της προασπίσεως του Ορθοδόξου ήθους που νοθεύεται επικίνδυνα ειδικά στους καιρούς που ζούμε.

Αλλά δεν έχουμε μαχητική ακαδημαική θεολογία.

Και με βάση την επίσης περίφημη Σαιξπήρια ρήση:όταν η θεολογία απωλέσει τη μαχητικότητά της γίνεται σατανική!

-------------------------------------------------

Ευαγγελία Αμοιρίδου, Επίκουρη Καθηγήτρια
Χρήστος Αραμπατζής, Επίκουρος Καθηγητής
Χαράλαμπος Ατματζίδης, Επίκουρος Καθηγητής
Διονύσιος Βαλαής, Επίκουρος Καθηγητής
Πέτρος Βασιλειάδης, Καθηγητής
Μόσχος Γκουτζιούδης, Λέκτορας
Ηλίας Ευαγγέλου, Επίκουρος Καθηγητής
Αγγελική Ζιάκα, Επίκουρη Καθηγήτρια
Φώτιος Ιωαννίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής
Δημήτριος Καϊμάκης, Καθηγητής
Ιωάννης Καραβιδόπουλος, Ομότιμος Καθηγητής
Άννα Κόλτσιου – Νικήτα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια
Δήμητρα Κούκουρα, Καθηγήτρια
Αντωνία Κυριατζή, Λέκτορας
Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Καθηγητής
Νικόλαος Μαγγιώρος, Επίκουρος Καθηγητής
Γεώργιος Μαρτζέλος, Καθηγητής
Βασιλική Μητροπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια
Ιωάννης Μούρτζιος, Αναπληρωτής Καθηγητής
Παναγιώτης Παχής, Καθηγητής
Ιωάννης Πέτρου, Καθηγητής
Παναγιώτης Σκαλτσής, Αναπληρωτής Καθηγητής
π. Ιωάννης Σκιαδαρέσης, Επίκουρος Καθηγητής
Χρυσόστομος Σταμούλης, Καθηγητής
Χρήστος Τσιρώνης, Επίκουρος Καθηγητής
Στυλιανός Τσομπανίδης, Επίκουρος Καθηγητής
Παναγιώτης Υφαντής, Επίκουρος Καθηγητής
Γλυκερία Χατζούλη, Επίκουρη Καθηγήτρια

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

Μία ακομα απάντησι στον Αρχιαιρεσιάρχη του Βοσπόρου και στα ...κοπέλια του, του Ουνίτικου Θεολογικού τμήματος της Θεσσαλονίκης



ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΚΑΙ «ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»


ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ



του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς



-------------------------------------------------------

Εκεί επάνω, από το πρώην ορθόδοξο και σήμερα Αιρετικό Φανάρι, όπου δεσπόζει και επικυριαρχεί ο Μεγάλος Αιρεσιάρχης Βαρθολομαίος, που αναγνωρίζει τις Αιρέσεις ως Εκκλησίες, σταλθηκε προς την Ιερά συνοδο της Εκκλησιας της Ελλαδος, κείμενο αυθαδέστατο, τραμπούκικο και απειλητικό, εναντίον όσων αντιτοποθετούνται κατά των προδοτικών συζητήσεων με τους Φραγκολατίνους και την Πανσπερμία των ανα τον κόσμο Σατανικών Αιρέσεων.

Βγαίνουν και διαμαρτυρονται εναντιον οσων αρνούνται να συνεχισθούν οι ατερμονες, γελοίοι και αναποτελεσματικοί διαλογοι, αφου δεν προχωράει τίποτα, δεν υπάρχει κανένα περιθωριο συννενόησης με τους αμετανοήτους Παπικούς και οδηγουν στο πουθενά.

Και επειδη αυτοι οι διαλογοι οδηγουν στο πουθενά, ο αρχιαιρεσιαρχης του Φαναριου απελπισμενος κυριολεκτικα, τα βαζει πλεον με τους φανερους Αντιοικουμενιστας και Αντιλατίνους αρχιερεις Πειραιως και Κυθηρων.

Κινητοποιησε μαλιστα και τους γνωστους ...ξεπουπουλιασμενους και ....ξεφτισμένους καθηγητάδες του Θεολογικου της Θεσσαλονικης και εβγαλαν και αυτοί απανταχούσα εναντίον των δυο αρχιερεων, αλλά προχωρούν και υπεραμυνονται οι ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΙ και τους Ληστοσυμμοριτες της Σερβιας και επικροτουν τις αδικες, βαρβαρες και προσκηνοθετημενες πραξεις τους, εναντίον του Αγιωτατου και Εναρετωτατου μητροπολιτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, που αρμοζουν μαλλον σε αγρια θηρια παρά σε ανθρωπους και πολυ περισσοτερο σε επισκοπους.

Δεν ειδαμε μεσα στα ονοματα και το ονομα του ...ζεν πρεμιε πανταλονα Ελπιδοφορου.

Γιατι απουσιάζει η υπογραφούλα του;


Προσπαθει να μας δουλεψη ο ....παρακοιμωμενος;


Κρινουμε σκοπιμο να δημοσιευσουμε ενα κειμενο του Αγιου Ιουστινου Ποποβιτς, σαν απαντησι σε ολους αυτους που προαναφεραμε και παριστανουν τους ορθοδοξους ενω ακολουθουν την γραμμη των Φραγκολατινων, που οι ιδιοι αποκαλυπτουν οτι θελουν την Ενωσι, αλλα εν τη διαφορετικοτητι του ο καθενας.

Αυτο γιατι μας το κρυπτουν ολα αυτα τα λαγωνικα του Αρχιαιρεσιαρχου;

Γιατι κρυπτουν την μεγαλη αυτη ΑΠΑΤΗ;

Οσοι κανουν απατη, λεγονται ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, δεν το ξερουν;

Γινεται ενωσι ΕΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΙ ΤΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ;


Ας χαρουμε ομως εμεις το μεγαλειωδες κειμενο του αρχοντα π. Ιουστινου που αποτελει βομβα μεγατονων εναντιον ολων αυτών των Οικουμενιστων και των Γραικολατινων.


------------------------------------------------------

Πανιερώτατοι Πατέρες,



Την στάσιν της έναντι των αιρετικών - και αιρετικοί είναι όλοι οι μη Ορθόδοξοι - η Εκκλησία του Χριστού έχει καθορίσει άπαξ διά παντός, διά των Αγίων Αποστόλων και των αγίων Πατέρων, δηλαδή διά της αγίας Θεανθρωπίνης Παραδόσεως, της μοναδικής και αναλλοιώτου.



Συμφώνως προς αυτήν την στάσιν, εις τους Ορθοδόξους είναι απηγορευμένη κάθε συμπροσευχή και κάθε λατρευτική επικοινωνία μετά αιρετικών. Διότι «τις μετοχή δικαιοσύνη και ανομία ; τις δε κοινωνία φωτί προς σκότος ; τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ ; ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;» (Β΄ Κορινθ. 6, 14-15). Ο 45ος κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει : ”Ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος…, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω”. Αὐτὸς ὁ ἱερὸς Κανὼν τῶν ἁγίων Ἀποστόλων δὲν προσδιορίζει ποία ἀκριβῶς προσευχὴ ἢ ἀκολουθία ἀπαγορεύεται, ἀλλὰ ἀπαγορεύει κάθε κοινὴν μεθ’ αἱρετικῶν προσευχήν, ἔστω καὶ τὴν κατ’ ἰδίαν (“συνευξάμενος”). Εἰς δὲ τὰς οἰκουμενιστικὰς κοινὰς προσευχὰς μήπως δὲν γίνωνται καὶ ἁδρότερα καὶ εὐρύτερα τούτων; Ὁ 32ος κανὼν τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου ὁρίζει· «Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον ἢ εὐλογίαι». Μήπως ὅμως δὲν συμβαίνει εἰς τὰς κοινὰς οἰκουμενιστικὰς συναντήσεις καὶ συμπροσευχὰς νὰ εὐλογοῦν αἱρετικοὶ ρωμαιοκαθολικοὶ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, προτεστάνται πάστορες, ἀκόμη δὲ καὶ γυναῖκες; (!).



Αὐτοὶ καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι σχετικοὶ κανόνες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων ἴσχυον ὄχι μόνον κατὰ τὴν παλαιὰν ἐποχήν, ἀλλ’ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι ἐν ἀπολύτῳ ἰσχύϊ καὶ σήμερον, δι’ ὅλους ἡμᾶς τοὺς συγχρόνους ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Ισχύουν αναμφιβόλως και διά την θέσιν μας έναντι των ρωμαιοκαθολικών και προτεσταντών. Διότι ο μεν ρωμαιοκαθολικισμός είναι πολλαπλή αίρεσις, περί δε του προτεσταντισμού τι να είπωμεν; Καλλίτερον να μη ομιλώμεν. Ήδη ο Άγιος Σάββας εις την εποχήν του, επτάμισυ αιώνας πριν, δεν ωνόμαζεν άραγε τον ρωμαιοκαθολικισμόν «λατινικήν αίρεσιν»; Και πόσα από τότε νέα δόγματα δεν επενόησεν ο πάπας και «αλαθήτως» εδογμάτισε ! Δεν χωρεί αμφιβολία, ότι διά του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα, ο ρωμαιοκαθολικισμός κατέστη παναίρεσις.



Και η πολύ επαινουμένη Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος ουδέν ήλλαξεν ούτε όσον αφορά εις την τερατώδη ταύτην αίρεσιν, αλλά, τουναντίον, επεκύρωσεν αυτήν.



Ένεκα τούτου, αν είμεθα Ορθόδοξοι και θέλωμεν να παραμείνωμεν Ορθόδοξοι, τότε οφείλομεν και ημείς να τηρήσωμεν την στάσιν του Αγίου Σάββα, του Αγίου Μάρκου Εφέσου, του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης και των λοιπών Αγίων Ομολογητών και Μαρτύρων και Νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των ρωμαιοκαθολικών και των προτεσταντών, εκ των οποίων ούτε οι μεν, ούτε οι δε, δεν πιστεύουν ορθοδόξως εις τα δύο βασικά δόγματα του Χριστιανισμού: εις την Αγίαν Τριάδα και εις την Εκκλησίαν.



Πανιερώτατε και Άγιοι Συνοδικοί Πατέρες,


Έως πότε θα εξευτελίζωμεν δουλικώς την Αγίαν μας Ορθόδοξον Αγιοπατερικήν και Αγιοσαββιτικήν Εκκλησίαν διά της οικτρώς και φρικωδώς αντιαγιοπαραδοσιακής στάσεώς μας έναντι του Οικουμενισμού και του λεγομένου Παγκοσμίου Συμβουλιου Εκκλησιών; Εντροπή καταλαμβάνει πάντα ειλικρινή Ορθόδοξον, ανατραφέντα υπό την καθοδήγησιν των Αγίων Πατέρων, όταν αναγιγνώσκη, ότι οι Ορθόδοξοι Σύνεδροι της 5ης Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Γενεύης (8-16 Ιουνίου 1968) σχετικώς προς την συμμετοχήν των Ορθοδόξων εις το έργον του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», έλαβον τότε την απόφασιν «όπως εκφρασθή η κοινή επίγνωσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι αύτη αποτελεί οργανικόν μέρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών».



Αυτή η απόφασις είναι κατά την ανορθοδοξίαν και αντιορθοδοξίαν της αποκαλυπτικώς φρικαλέα. Ήτο άραγε απαραίτητον η Ορθόδοξος Εκκλησία, αυτό το πανάχραντον Θεανθρώπινον σώμα και οργανισμός του Θεανθρώπου Χριστού να ταπεινωθεί τόσον τερατωδώς, ώστε οι αντιπρόσωποί της θεολογοι, ακόμα δε και Ιεράρχαι, μεταξύ των οποίων και Σέρβοι, να επιζητούν την «οργανικήν» μετοχήν και συμπερίληψιν εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών, το οποίον, κατ’ αυτόν τον τρόπον γίνεται εις νέος εκκλησιαστικός «οργανισμός», μία «νέα Εκκλησία» υπεράνω των Εκκλησιών, της οποίας οι Ορθόδοξοι και μη Ορθόδοξοι εκκλησίαι αποτελούν μόνο «μέλη» («οργανικώς μεταξύ των συνδεδεμένα»!); Αλοίμονον, ανήκουστος προδοσία!



Απορρίπτομεν την ορθόδοξον θεανθρωπίνην πίστιν, αυτόν τον οργανικόν δεσμόν μετά του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού και του παναχράντου Του Σώματος – της Ορθοδόξου Εκκλησίας των αγίων Αποστόλων και Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων – και θέλομεν να γίνωμεν «οργανικά μέλη» του αιρετικού, ουμανιστικού, ανθρωποπαγούς και ανθρωπολατρικού συλλόγου, ο οποίος αποτελείται από 263 αιρέσεις, η δε κάθε μία από αυτάς πνευματικός θάνατος!



Ως Ορθόδοξοι, είμεθα «μέλη Χριστού». «Άρα ουν τα μέλη του Χριστού, ποιήσω πόρνης μέλη; Μη γένοιτο!» (Α΄ Κορινθ. 6, 15). Και ημείς τούτο πράττομεν διά της «οργανικής» συνδέσεώς μας μετά του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, το οποίον ουδέν άλλο είναι ειμή αναβίωσις της αθέου ανθρωπολατρείας – ειδωλολατρείας.



Είναι πλέον έσχατος καιρός, Πανιερώτατοι Πατέρες, όπως η Ορθόδοξος Αγιοπατερική και Αγιοσαββίτικη Εκκλησία μας, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, των αγίων Ομολογητών, Μαρτύρων και Νεομαρτύρων, παύση να αναμιγνύεται εκκλησιαστικώς, ιεραρχικώς και λατρευτικώς μετά του ούτω καλουμένου Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και όπως αρνηθεί διά παντός την οιανδήποτε συμμετοχήν εις τας κοινάς προσευχάς και την λατρείαν (η οποία λατρεία εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν είναι όλη οργανικώς συνδεδεμένη εις μίαν ολότητα και συγκεφαλαιούται εις την θείαν Ευχαριστίαν), και γενικώς την συμμετοχήςν εις οιανδήποτε εκκλησιαστικήν πράξιν, η οποία ως τοιαύτη, φέρει εν εαυτή και εκφράζει τον μοναδικόν και ανεπανάληπτον χαρακτήρα της Μίας, Αγία, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, της πάντοτε Μιάς και Μοναδικής.



Μη σμίγουσα εκκλησιαστικώς μετά των αιρετικών, είτε αν είναι αυτοί συγκεντρωμένοι πέριξ της Γενεύης, είτε πέριξ της Ρώμης, η Ορθόδοξος ημών Εκκλησία, κατά πάντα πιστή προς τους αγίους Αποστόλους και τους αγίους Πατέρας, δεν θα αρνηθή διά τούτο την Χριστιανικήν της αποστολήν και το ευαγγελικόν της χρέος : όπως ενώπιον του συγχρόνου κόσμου, όσον του μη ορθοδόξου, τόσον και του απίστου, ταπεινώς αλλά ευθαρσώς μαρτυρή περί της Αληθείας, της Παναληθείας, περί του ζώντος και αληθινού Θεανθρώπου και περί της πανσωστικής και παμμεταμορφωτικής δυνάμεως της Ορθοδοξίας. Οδηγουμένη υπό του Χριστού η Εκκλησία μας, διά του αγιοπατερικού πνεύματος και χαρακτήρος των θεολόγων της, πάντοτε θα είναι «έτοιμη προς απολογίαν παντί τω αιτούντι ημάς λόγον περί της εν ημίν ελπίδος» (Α΄ Πέτρ. 3, 15). Και η Ελπίς ημών νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων και εις όλην την αιωνιότητα είναι μία και μοναδική : Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός εν τω Θεανθρωπίνω του σώματι, η Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Οι Ορθόδοξοι θεολόγοι οφείλουν να συμμετέχουν όχι εις «οικουμενικάς κοινάς προσευχάς», αλλ’ εις θεολογικούς διαλόγους εν τη Αληθεία και περί της Αληθείας, όπως διά μέσου των αιώνων έπραττον οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας. Η Αλήθεια της Ορθοδοξίας και της Ορθοπιστίας είναι «μερίς» μόνον των σωζομένων» (πρβλ 7ος κανών Β΄ Οικουμ. Συνόδου).



Παναληθές είναι το Ευαγγέλιον του αγίου Αποστόλου: «σωτηρία εν αγιασμώ και πίστει αληθείας» (Β΄ Θες. 2,13). Η θεανθρωπίνη πίστις είναι η πίστις της Αληθείας. Η Ουσία αυτής της πίστεως είναι η Αλήθεια, είναι η μόνη Παναλήθεια, δηλαδή ο Θεάνθρωπος Χριστός. Η δε θεανθρωπίνη αγάπη είναι «η αγάπη της Αληθείας»(Β΄Θες. 2,10). Η ουσία αυτής της αγάπης είναι η Παναλήθεια, δηλ. ο Θεάνθρωπο Χριστός. Και αυτή η Πίστις και αυτή η Αγάπη είναι η καρδία και η συνείδησις της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πάντα ταύτα διεφυλάχθησαν αλώβητα μόνον εν τη αγιοπατερική Ορθοδοξία, περί της οποίας οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι κεκλημένοι να μαρτυρούν αφόβως ενώπιον της Δύσεως και της ψευδοπίστεώς της και της ψευδοαγάπης της.




Ιερά Μονή Τσελιέ 13/26 Νοεμβρίου 1974


Συνιστά εαυτόν ταις αγίαις αποστολικαίς προσευχαίς

της Υμετέρας Πανιερότητος και των αγίων Πατέρων

της Ιεράς Συνόδου Αρχιερέων, ο ανάξιος


Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος (Πόποβιτς)










ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΟΝΥΠΕΤΕΙΣ ΤΟΝ ΒΟΥΔΑ!

ΤΙ ΒΟΥΔΑΣ!!!

ΤΙ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ!!!


======================


ΠΟΝΗΡΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ



Μετά την επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, με την οποία ζητούσε την τιμωρία των αντι-Οικουμενιστών, έρριξε στο επικοινωνιακό παιχνίδι ο κ. Βαρθολομαίος και μια άλλη επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Τσεχίας, από τον οποίο απαιτούσε να ζητήσει συγγνώμη!


Και ω, του θαύματος!

Μετά μερικές ώρες, παρεδόθη στην δημοσιότητα η απάντηση του Αρχιεπισκόπου Τσεχίας, ο οποίος έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη από τον κ. Βαρθολμαίο!!!


Ελάτε, λοιπόν, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του πατριάρχη Τσεχίας, να ζητήσουμε δηλ. ΓΟΝΥΠΕΤΕΙΣ ΟΛΟΙ, συγγνώμη από τον κ. Βαρθολομαίο, για να επιδείξουμε ταπεινή συμπεριφορά προς τον Πάπα της Ανατολής για μην υποστούμε τις ποινές της θεραπευτικής, πατρικής του αγάπης!


Υπ’ όψιν, ότι και οι δύο επιστολές που δημοσιεύονται αυτή την χρονική στιγμή, εστάλησαν τον Φεβρουάριο η μία και αρχές Μαρτίου η άλλη.


Κ.Ε., Εκπαιδευτικός


Σχόλιο:

Είναι πράγματι λυπηρό ότι τη μόνη διασάλευση της "κανονικής τάξεως" το Οικουμενικό Πατριαρχείο την βλέπει στα δίπτυχα και στο ποιος δίνει ή όχι την αυτοκεφαλία.

Δεν λέω ότι και αυτά δεν έχουν τη σημασία τους, αλλά είναι δηλωτικό κατάπτωσης πνευματικής ότι, ενώ για την Αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία της Φιλλανδίας έχουν γίνει σοβαρότατες καταγγελίες, από μέλη μάλιστα της Εκκλησίας αυτής, για νεοφανή από άμβωνος διακήρυξη αντορθόδοξης "γκέι" (ψευδο)θεολογίας, το Πατριαρχείο τήρησε σιγήν ιχθύος.

Και όμως, η Εκκλησία της Φιλλανδίας βρίσκεται ΥΠΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!

Επομένως, αν κατάλαβα καλά, μόνο αν κανείς ρέπει προς την καταδίκη του Οικουμενισμού ή αν διαταράσσει τη σειρά των Διπτύχων, εμπίπτει στην προσοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Αν κανείς κηρύσσει αιρετικές δοξασίες, ειδικά μάλιστα αν αυτές φέρουν τον μανδύα του "προοδευτισμού", ο Πατριάρχης τηρεί αιδήμονα σιωπή, αν δεν τον αποδέχεται κιόλας.

Αν αυτό δεν είναι κατάπτωση του "σεπτού Κέντρου", τότε δεν ξέρω πλέον τι είναι κατάπτωση...

TrelloΓιάννης




Ο πατριάρχης απαιτεί

να καθαιρεθούν

και να αφορισθούν

οι ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ



Ένα αριστουργηματικό πολιτικό και διπλωματικό κείμενο.
Οι φαναριώτες θα έπρεπε ίσως να αναλάβουν το υπουργείο εξωτερικών.
Εντύπωση προκαλεί η πατροπαράδοτη ονομασία των διοικήσεων της Εκκλησίας, και στην προκείμενη περίπτωση του Πατριαρχείου, ως ΜΗΤΕΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.
Εμείς, Βαρθολομαίε, ανήκομεν στην Εκκλησία του Πατρός.
Γι'αυτό και ο Βαρθολομαίος απευθύνεται στη Διοίκηση της Εκκλησίας, την εκβιάζει να λάβει μέτρα νομικά.
Να αρχίσει τις απαγορεύσεις, τις τιμωρίες.
ΕΝΟΧΛΗΘΗΚΕ Η ΗΡΑ.
ΜΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΡΑΚΛΗΣ.
Ο ίδιος ο Ιερώνυμος είναι υπέρ τού Οικουμενισμού, αλλά δέν μπορεί να αντισταθεί στον Πειραιώς, όπως δέν μπορεί και στον Βόλου, όπως δέν μπορούσε και στον Μεσσηνίας.
Ας φανταστούμε για λίγο, τί θα γινόταν άν στη διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν ο Βαρθολομαίος.
Θα μας είχε φάει όλους η Κόλαση.


Για τα ψεύδη της Επιστολής, έχουν γράψει ήδη θεολόγοι, οι οποίοι γνωρίζουν τον κίνδυνο.
Εμείς θα επαναλάβουμε την πρότασή μας:
Ας συμπεριλάβουμε στον αγώνα εναντίον της αιρέσεως και του ψεύδους, και την αποσιώπηση των τίτλων τιμής, με τους οποίους συνοδεύουν τα χρυσοποίκιλτα άμφια οι κλέφτες του Ιερού.
Ας ελπίσουμε να ξεσηκωθεί και ο λαός μέσα στους ναούς και να μήν περιμένει το σύνθημα των ταγών.
Νομίζουμε πως ξεκινούν ακόμη πιό μαύρες μέρες για την Εκκλησία μας.

Αμέθυστος

Aπειλεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος

όσους πολεμούν

την παναίρεση του Οικουμενισμού

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου




H Επιστολή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο με την οποία ζητείται η λήψη μέτρων κατά όσων κληρικών και πιστών αντιδρούν σε όσα γίνονται στο πλαίσιο της λεγόμενης οικουμενικής κίνησης είναι έγγραφο που φανερώνει πολλά από όσα βασανίζουν το λογισμό των οικουμενιστών.

Οι υγιείς αντιδράσεις κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού, των συμπροσευχών και της «μεταπατερικής θεολογίας» ενοχλούν το Φανάρι και τούτο γιατί δεν μπορεί να επιτευχθεί, όσο γρήγορα εκείνοι υπολόγιζαν, η πολυπόθητη ενότητα των Χριστιανών όλου του κόσμου, για την οποία εργάζονται πυρετωδώς μέσω των διαλόγων και της λεγόμενης οικουμενικής κίνησης και η οποία ενότητα είναι, σύμφωνα με την οικουμενιστική ερμηνευτική, επιταγή του Κυρίου...

Έτσι τη μία τους φταίει η «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», την άλλη η δήθεν αμφισβήτηση του Οικουμενικού Θρόνου, την επομένη τα «αναθέματα» του Μητροπολίτου Πειραιώς και κάποτε ακόμη και τα συνέδρια καταδίκης της μεταπατερικής αίρεσης.


Όσοι μετέχουν σε όλα τα παραπάνω ή συμφωνούν με αυτά πρέπει να τύχουν τιμωρίας.

Αυτή μάλιστα τη φορά ζητείται συνοδική καταδίκη των αντιοικουμενιστών με συγκεκριμένες αποφάσεις.


Οι Οικουμενιστές ευχαρίστως διαλέγονται με κάθε αιρετικό παπικό, προτεστάντη ή ακόμη και ισλαμιστή, βουδιστή σεβόμενοι την «ετερότητα» αλλά αδυνατούν να διαλεχθούν με κληρικούς και πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας που ανησυχούν για όσα αντικανονικά και αντιπατερικά λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια.

Αίρουν με περισσή ευκολία τα αναθέματα που επέβαλαν οι άγιοι Πατέρες στον αιρετικό Πάπα αλλά είναι έτοιμοι να επιβάλλουν αφορισμούς και καθαιρέσεις σε όσους αμφισβητούν τον δικό τους οικουμενιστικό βηματισμό, κάποιες δε φορές τιμωρούν χωρίς πραγματικό λόγο πιστούς που ανάλωσαν τη ζωή τους στην Εκκλησία.


Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρουσιάζει στην Επιστολή του τους αντιοικουμενιστές ως κινούμενους εναντίον αποφάσεων πανορθοδόξων Συνόδων περί των διαλόγων και της οικουμενικής κίνησης.

Προσπαθεί έτσι να επιβάλλει στον ορθόδοξο κόσμο το αλάθητο των πανορθοδόξων Συνόδων ή το αδιαμφισβήτητο του Οικουμενικού Θρόνου.

Εκτός του ότι αποφεύγει να απαντήσει στα περί συμπροσευχών και των υποχωρήσεων σε μείζονα θεολογικά ζητήματα, κατά την διεξαγωγή των διαλόγων με τους ετεροδόξους, είναι φανερό ότι προσπαθεί να αποτρέψει ενδεχόμενη αλλαγή στάσης της Εκκλησίας της Ελλάδος και αποχώρησή της από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και τον διάλογο με τους Παπικούς που γίνεται άνευ των προϋποθέσεων που απαιτούνται.

Προβάλλει έτσι τις αποφάσεις των πανορθοδόξων Συνόδων ως οριστικές και αμετάκλητες ενώ στην πραγματικότητα οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν υπό άλλες συνθήκες και στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα υπήρξαν διαφοροποιήσεις προς το χείρον στη στάση τόσο των παπικών και των προτεσταντών όσο και των ανά τον κόσμο οικουμενιστών.

Μπορεί αλήθεια σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία να μετέχει σε Συμβούλια «εκκλησιών» ή να διαλέγεται με τους Παπικούς επί υψηλού επιπέδου, τη στιγμή που ο κόσμος όλος οδύρεται και δικαιολογημένα διαμαρτύρεται για τα σκάνδαλα παιδεραστίας που βαρύνουν παπικούς καρδινάλιους ή την ομοφυλοφιλική «ιεροσύνη» των Προτεσταντών;

Είναι αποδεκτές από την Ορθόδοξη Εκκλησία οι συνεχείς συμπροσευχές ορθοδόξων κληρικών με παπικούς, προτεστάντες και κάποιες φορές με αλλόθρησκους σε όλο τον κόσμο;


Η ευκαιρία που δίνεται στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την επιστολή του Πατριάρχη είναι μοναδική.

Αντί άλλης απάντησης, ήρθε η ώρα της αποχώρησης της Εκκλησίας της Ελλάδος από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και τον διεξαγόμενο με τους αμετανόητους Παπικούς προσχηματικό διάλογο αλλά και της ταυτόχρονης συνοδικής καταδίκης της παναίρεσης του Οικουμενισμού που τρώει τα σωθικά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.


Ο σεβασμός όλων προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα συνεχίσει να υπάρχει μόνο εφόσον εκείνο παραμένει πιστό στην παράδοση των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Οι «θρόνων διάδοχοι» μπορούν να διασφαλίζουν την ενότητα της Εκκλησίας μόνο εάν παραμένουν και «τρόπων μέτοχοι» των αγίων Πατέρων.

Η κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας βεβαίωσε ότι
«πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18) δηλ. της Εκκλησίας και για τούτο είναι δυσερμήνευτη η εξαιρετική ανησυχία κάποιων για την εσωτερική ενότητα της Εκκλησίας.

Εκτός κι αν πιστεύουν ότι η ενότητα στην Εκκλησία διασφαλίζεται με την ηθελημένη ή επιβαλλόμενη υπακοή σε πρόσωπα και όχι με την προσήλωση στην αποστολική και πατερική πίστη στον Τριαδικό Θεό.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012



Ο ...σπιθαμιαίος, αναισχύντως και αφρίζων απειλεί και τους οδόντας τρίζει, με Πανορθοδόξους καθαιρέσεις και αφορισμούς.

---------------------------------------
Ο αρχιαιρεσιάρχης Βαρθολομαίος, που ανακηρύττει τας αιρεσεις ως Εκκλησιας και αναγνωριζει και διαμοιράζει ως ιερο βιβλίο το Κορανιο, απειλεί οσους υπεραμύνονται της Ορθοδοξου Πιστεως και αποκαλυπτουν και ξεσκεπάζουν την οικοδομηθεισα Πανθρησκεια του.

Με επιστολή του στον Ιερωνυμο Λιάπη απαιτει:

"Λάβητε τας προσηκούσας αποφασεις κατά των Αντιοικουμενιστών, ινα και ημείς εν συνεχεία, προβούμε εις τας δεούσας πανορθοδοξους ενεργειας, δια την εγκαιρον πρόληψιν επαπειλουμένων απευκταίων καταστάσεων"




Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Ἱερώνυμε, Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.


Ἐπικοινωνοῦντες διὰ τῶν μετὰ χεῖρας ἀδελφικῶν ἡμῶν Πατριαρχικῶν Γραμμάτων πρὸς τὴν Ὑμετέραν λίαν ἡμῖν ἀγαπητὴν καὶ περισπούδαστον Μακαριότητα καὶ τὴν περὶ Αὐτὴν Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπιθυμοῦμεν ἵνα καταστήσωμεν Ὑμᾶς κοινωνοὺς τῆς ἣν δοκιμάζει ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀγωνίας καὶ θλίψεως ἐκ τῶν δηλώσεων, ἐκδηλώσεων καὶ ἐν γένει κινήσεων ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, καθ' ἃς ἐκφράζονται θέσεις καὶ ἐκτιμήσεις καὶ ἀπόψεις ἥκιστα συμβιβαζόμεναι πρὸς τὸ Ὀρθόδοξον ἦθος καὶ ἔθος, προκαλοῦσαι εὐρυτέραν ἀπορίαν, ἐγκυμονοῦσαι δὲ καὶ κινδύνους καὶ ἀπροβλέπτους συνεπείας διὰ τὴν ἑνότητα αὐτῆς ταύτης τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνόλῳ αὐτῆς.



Ὡς γνωστὸν καὶ ἐπιμεμαρτυρημένον ἱστορικῶς καὶ μέχρι τῆς σήμερον, ἡ Μήτηρ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία περιβάλλει ἀνέκαθεν διὰ τιμῆς καὶ ἀγάπης τοὺς κατὰ καιροὺς ἐπὶ κεφαλῆς καὶ τοὺς Ἱεράρχας τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, μετὰ στοργῆς δὲ καὶ γνησίας μητρικῆς ἀγάπης τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν Λαόν, τὸν ὁποῖον αὕτη, ἡ Κωνσταντινουπολῖτις Ἐκκλησία, ἐγαλούχησεν εἰς τὰ νάματα τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως, εἰς ἣν ἐτήρησε τοῦτον ἐν καιροῖς δισέκτοις καὶ χαλεποῖς διὰ τὸ ἡμέτερον εὐσεβὲς Γένος, ὀρθοτομοῦσα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Ἡ ἐκκλησιαστική, ἔτι δὲ καὶ ἡ θύραθεν ἱστορία, μαρτυροῦσιν ἀψευδῶς περὶ τῆς καὶ ἐν τῷ τομεῖ τούτῳ τῆς κυρίας καὶ καιρίας εὐθύνης τοῦ Ἁγιωτάτου Ἀποστολικοῦ καὶ Πατριαρχικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου θυσιαστικῆς προσφορᾶς αὐτοῦ, εὐρύτερον μὲν ἐν τῷ στερεώματι τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως δέ, ἐν καυχήσει ὁμολογοῦμεν καὶ ἡμεῖς, πρὸς τὸν ὁμαίμονα Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Λαόν.


Τῆς ὀφειλετικῆς ταύτης προσφορᾶς τοῦ καθ' ἡμᾶς Θρόνου οὔσης ἀποδεδειγμένης καὶ ἐκτιμωμένης ὑπ' αὐτοῦ τούτου τοῦ ἀνέκαθεν ἀφωσιωμένου τῇ Μητρὶ αὐτοῦ Ἐκκλησίᾳ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν ἀοιδίμων Προκατόχων Ὑμῶν, τῶν Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ κλήρου αὐτοῦ, ἰδίᾳ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1850 μέχρι τῆς σήμερον, ἔνιαι γνωσταὶ ἡμῖν τε καὶ Ὑμῖν ἐνέργειαι εἰς βάρος τοῦ κύρους τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀτυχῶς ὁσημέραι αὐξανόμεναι, τείνουσι, θὰ συμφωνήσῃ ἀσφαλῶς καὶ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καὶ ἡ περὶ Αὐτὴν Ἱερὰ Σύνοδος τῆς καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησίας, ἵνα δημιουργήσωσι κρίσιν εἰς τούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, μὴ δυναμένην ἴσως ἐν τῷ μέλλοντι ἀκινδύνως νὰ ἀντιμετωπισθῇ καὶ ἐλεγχθῇ, ἐὰν μὴ ἀπὸ τοῦδε ληφθῶσιν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις, ἐκκλησιαστικαὶ καὶ ποιμαντικαί, πρὸς ἀντιμετώπισιν τῶν τάσεων τούτων.


Ὁμολογοῦμεν ὅτι μεγάλως ἀπασχολοῦσι τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, πεποίθαμεν δὲ καὶ τὴν Ὑμετέραν, αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις ὁμαδοποιημένων προσώπων, εὐτυχῶς, τό γε νῦν, μικρᾶς ἐμβελείας, στόχον ἔχουσαι τὴν ἀμφισβήτησιν καὶ τὴν κριτικὴν ἀποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισῶν, συμφωνούσης καὶ προσεπικυρούσης καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, περὶ συμμετοχῆς τῆς ὅλης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τοὺς διεξαγομένους μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς Θεολογικοὺς Διαλόγους καὶ τὰς διαχριστιανικὰς συναντήσεις ἐν τῷ Παγκοσμίῳ Συμβουλίῳ Ἐκκλησιῶν, τῷ Συμβουλίῳ Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ἄλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοῖς ὀργανισμοῖς. Αἱ κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις αὗται, περιωρισμέναι καὶ ἀμελητέαι ἴσως κατ' ἀρχήν, ἔλαβον προσφάτως ἀπαραδέκτους διαστάσεις, ὡς συνέβη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ἔν τινι Ἱερᾷ Μητροπόλει τῆς Ἁγιωτάτης Ὑμῶν Ἐκκλησίας ἐν ὀργανωθείσῃ ὑπὸ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου λαϊκῇ συνάξει, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς ἐκφωνήσεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου "ἀναθεματισμῶν" κατὰ ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων, ὡς καὶ πάντων τῶν μετεχόντων εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν.


Αἱ τοιαῦται ἐκδηλώσεις δὲν δύναται νὰ ὑποτιμῶνται ἢ νὰ τιμῶνται διὰ τῆς ἐνεργοῦ παρουσίας καὶ συμμετοχῆς καὶ Ἱεραρχῶν τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἐκκλησίας, δυστυχῶς δέ, μετὰ λύπης σημειοῦμεν, καὶ ἐκπροσώπων τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, καθ' ὅτι ἐκφράζονται ἐν αὐταῖς θέσεις καὶ ἀπόψεις στρεφόμεναι κατὰ τῆς ἡγεσίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν συνοδικῶς εἰλημμένων ἀποφάσεων αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως διὰ πρώτην φορὰν καὶ κατὰ αὐτοῦ τοῦ πανιέρου θεσμοῦ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ διὰ τοῦ παραδείγματος καὶ τῆς θυσιαστικῆς μαρτυρίας καὶ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἀγώνων αὐτοῦ ὑπάρξαντος καὶ ὑπάρχοντος κήρυκος, προασπιστοῦ καὶ φύλακος τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ μαρτυρίας καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Ἐκκλησία.


Μετ' εὐλόγου ἐκπλήξεως διὰ τὰς ἀποδιδομένας κατὰ τὰς ἐν λόγῳ ἐκδηλώσεις μονομερεῖς καὶ ἐπιλεκτικὰς ἀναφορὰς καὶ ἑρμηνείας, κατὰ τῆς Ὀρθοδόξου μαρτυρίας τῆς καθ' ἡμᾶς πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας καὶ τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς εἰς τὰς ἐν λόγῳ διεκκλησιαστικὰς καὶ διαχριστριανικὰς συναντήσεις, ἐπὶ τῷ τέλει τῆς ἐκπληρώσεως, ἄνευ οὐδεμιᾶς ὑποχωρήσεως ἐκ τῶν καιρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐντολῆς τοῦ καλέσαντος τοὺς πάντας καὶ μάλιστα τοὺς Χριστιανοὺς εἰς ἑνότητα (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄ 11), ὑπογραμμίζομεν, καὶ πάλιν, λόγῳ τῆς σοβαρότητος τοῦ θέματος, καὶ τὰς ἐκ τῶν τοιούτων εὐρυτέρων ἐνεργειῶν ὀδυνηρὰς συνεπείας δι' αὐτὴν ταύτην τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ διὰ σύνολον τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὰς διορθοδόξους σχέσεις.


Ἡ καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία, Μακαριώτατε Ἀδελφέ, συνῳδὰ καὶ ταῖς προβλεπομέναις ἐν τῷ Ἱδρυτικῷ τῆς Αὐτοκεφαλίας αὐτῆς Τόμῳ δεσμεύσεσιν αὐτῆς, ἱστορικῶς ἀνέκαθεν συνεπορεύθη μετὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν πᾶσι τοῖς κατὰ καιροὺς ἀναφυομένοις εὐρυτέροις καὶ γενικωτέροις ἐκκλησιαστικοῖς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοῖς καὶ ἄλλοις, συμμετέσχε δὲ μάλιστα εἰς τὰς θεωρηθείσας καὶ ὁμοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας ἀποφάσεις περὶ συμμετοχῆς εἰς τοὺς ἐν λόγῳ διαλόγους καὶ ἐν γένει εἰς τὴν λεγομένην Οἰκουμενικὴν Κίνησιν.


Δὲν θὰ ἠθέλομεν νὰ ἀναφερθῶμεν συγκεκριμένως εἰς τὰς ὑπολανθανούσας μέχρι σήμερον καὶ ἐν τοῖς παρασκηνίοις, ἐν πολλοῖς, δρώσας εἰρημένας κινήσεις, αἵτινες ἀσφαλῶς τελοῦν ἐν γνώσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκ τῶν ὀργανουμένων ἐν τοῖς ὁρίοις τῶν διαφόρων Ἱερῶν Μητροπόλεων συγκεντρώσεων, ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ καὶ εὐρύτερον ἐκκλησιαστικοῦ καὶ θύραθεν τύπου καὶ τῶν μέσων γενικῆς ἐνημερώσεως. Ἁπλῶς ὀφειλετικῶς ἐπισημαίνομεν τὸν ὑφιστάμενον σοβαρὸν κίνδυνον ἐκ τῶν συνεπειῶν τῶν ἐκδηλώσεων τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων καὶ διατυπουμένων προφορικῶς καὶ ἐγγράφως οὐχὶ ὑγιῶν Ὀρθοδόξων θέσεων καὶ ὑπογραμμίζομεν τὴν εὐθύνην καὶ τὸ χρέος ἡμῶν, τῶν ταχθέντων ὑπὸ τῆς Θείας Προνοίας Ποιμένων καὶ ταγῶν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν τοῖς ὁρίοις ἑκάστης ἀδελφῆς αὐτοκεφάλου καὶ αὐτονόμου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρὸς διατήρησιν τῆς ἑνότητος αὐτῆς καὶ τῆς μὴ δημιουργίας περαιτέρω διασπαστικῶν ἑστιῶν, ἐγκυμονουσῶν, ὡς εἰκός, ἀπροβλέπτους συνεπείας.


Μετ' ἀγωνίας δὲ σημειοῦμεν ὅτι ἡ ἀνοχὴ τῶν τοιούτων ἐνεργειῶν ὑπὸ τῆς ἡγεσίας τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπερβαίνει τὰ τυπικὰ ὅρια ἑνὸς μονοσημάντου ζητήματος καὶ ἀξιολογεῖται ὡς πολυσήμαντον οὐσιαστικὸν ζήτημα διὰ τὴν εὔρυθμον λειτουργίαν τῆς κανονικῆς τάξεως ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, δυνάμενον νὰ ἐπιφέρῃ σύγχυσιν καὶ ἀναταραχὴν ἐν τῷ πληρώματι αὐτῆς. Ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ταύτην ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ὀφειλετικῇ μερίμνῃ αὐτῆς διὰ τὴν προστασίαν τοῦ τε γράμματος καὶ τοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως καὶ διὰ τὴν εὐστάθειαν καὶ ἑνότητα τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἠξιολόγησε τὸ ζήτημα τοῦτο ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὁμοφώνων πανορθοδόξων ἀποφάσεων καὶ ἔκρινεν ὅτι θὰ ἔδει ὅπως ἑκάστη Ἐκκλησία τοποθετῆται μετὰ τῆς ἐπιβαλλομένης εὐθύνης καὶ τοῦ χρέους αὐτῆς ἔναντι τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πρὸς διατήρησιν ἀκλονήτου τῆς ἐμπιστοσύνης αὐτοῦ ἔναντι τῶν ποιμένων αὐτοῦ.


Μακαριώτατε,

Γνωρίζοντες τὰ ἀνωτέρω ὀφειλετικῶς τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι καὶ τῇ κατ' Αὐτὴν Ἁγιωτάτη καθ' Ἑλλάδα Ἐκκλησία, παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς ἀδελφικῶς, ἐξ ὁμοφώνου Συνοδικῆς ἀποφάσεως, ὅπως ἐν τῇ διακρινούσῃ τὴν Ὑμετέραν Ἐκκλησίαν συνεπείᾳ εἰς τὰς ἑκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους ἀποφάσεις καὶ ἐνεργείας, ὀφειλετικῶς ὡς θυγάτηρ τὸ πάλαι καὶ νῦν προσφιλεστάτη Ἀδελφὴ Ἐκκλησία, ἔχουσα ὑπ' ὄψει τὰ ἀνωτέρω περὶ τῶν ἐν πάσῃ ἁδρότητι περιγραφεισῶν ἐν λόγῳ κινήσεων καὶ τὰς ἐξ αὐτῶν προβλεπομένας οὐχὶ εὐχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθῆτε συνοδικῶς ἐπὶ τούτῳ καὶ
ἀπορρίψητε καὶ καταδικάσητε ταύτας ἐπισήμως ὡς ἀνεδαφικὰς καὶ ἐπικινδύνους, λάβητε δὲ καὶ ὡς ἐκκλησιαστικὸν σῶμα τὰς προσήκουσας ἀποφάσεις πρὸς εὐρυτέραν καταδίκην καὶ ἀπόρριψιν τῶν ἐνεργειῶν τούτων καὶ τῶν ἐκφραζομένων ἀστηρίκτων ἐν πολλοῖς, ἀνορθοδόξων καὶ ἐρχομένων εἰς ἀντίθεσιν πρὸς τὰς συνοδικὰς ἀποφάσεις τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θέσεων τῶν ἐν λόγῳ ὁμάδων.


Οὕτως, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, σταθμίζουσα τὰς ὀδυνηρὰς συνεπείας διὰ τὴν ἐσωτερικὴν ἑνότητα τῆς καθ' Ὑμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καὶ εὐρύτερον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιφυλάσσεται, μετὰ τὴν ἀναμενομένην ἀπόκρισιν καὶ ἐπίσημον τοποθέτησιν τῆς Ὑμετέρας Ἐκκλησίας, ἵνα ὀφειλετικῶς προβῇ καὶ αὕτη εἰς τὰς δεούσας πανορθοδόξους ἐνεργείας διὰ τὴν ἔγκαιρον πρόληψιν ἐπαπειλουμένων ἀπευκταίων καταστάσεων.


Ἐπὶ δὲ τούτοις, ἐν ἀναμονῇ τῆς ἀποκρίσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, περιπτυσσόμεθα Αὐτὴν ἀδελφικῶς μετὰ βαθείας καὶ ἀναλλοιώτου ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ πάσης τιμῆς.


‚βιβ’ Μαρτίου ις’
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός
===========

Ενστασι

Λυκούργου Νάνη, ιατρού


Ο κος Βαρθολομαίος εισήλθε για μία ακόμη φορά στα interna corporis της Ελλαδικής Εκκλησίας καταπατώντας το αυτοκέφαλο αυτής.

Οι ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν είναι στρατιωτάκια που υπακούουν άβουλα στα κελεύσματα του αρχιοικουμενιστή πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως αλλά υπεύθυνοι ποιμένες της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Οι τελευταίοι οφείλουν να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στην πατριαρχική παρέμβαση που πρωτίστως προσβάλλει τους ίδιους.

Επιπροσθέτως οι απειλές του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως δεν πρόκειται να πτοήσουν τα πιστά μέλη της Εκκλησίας που αντιτίθενται στις οικουμενιστικές πρακτικές του ιδίου και των ομοφρόνων του.

Αλήθεια από πού αντλούν τη νομιμοποίηση για την ανάληψη οικουμενιστικών πρωτοβουλιών οι εν Φαναρίω και οι εν υπολοίπω Ελλάδι ομότροποί τους;

Μήπως ΕΡΗΜΗΝ του ποιμνίου;

Ο κος Βαρθολομαίος αντί να εκτοξεύει τα βέλη του κατά των ανθισταμένων στα οικουμενιστικά αίσχη καλό θα είναι να ασχοληθεί με κάποιους Φαναριώτες που παντοιοτρόπως σκανδαλίζουν το λαό του Θεού.

Την αυλή μας πρώτα να κοιτάξουμε Παναγιώτατε και μετά τις ξένες αυλές.


Επιπροσθέτως με την εν θέματι πατριαρχική παρέμβαση ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ, πράγμα απόβλητο τόσο από χριστιανικής όσο και από ανθρωπιστικής πλευράς.


Λυκούργος Νάνης


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου