Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012




Λκ 18.10-14 Τελ-Φαρισ


Ο υψών εαυτόν


του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη



Ο Κύριος αγαπά τον ταπεινό άνθρωπο μαζί με τ’ αμαρτήματά του και τον βοηθάει να καθαριστεί και να σωθεί. Αλλά βδελύσσεται την υποκρισία, όταν τη συναντάει σε πρόσωπα, όπως εκείνα των ψευτοαγίων γραμματέων και φαρισαίων. Δείχνει αυτή του την αποστροφή ο Χριστός στην υποκρισία των ανθρώπων κυρίως αυτών, διότι αυτοί εμπαίζουν Θεό και ανθρώπους. Και τον εαυτό τους βέβαια πρωτίστως. Με την υποκριτική συμπεριφορά τους φτάνουν στο έσχατο σημείο να βλασφημούν ακόμη και κατά του αγίου Πνεύματος, απορρίπτοντας το σχέδιο της θείας οικονομίας και τον ίδιο τον Κύριο ως λυτρωτή (Μθ 12,31-32), πράγμα που συνιστά, όπως είπε άλλοτε, ασυγχώρητο αμάρτημα.


Οι άνθρωποι αυτοί, όπως εξιστορούν οι ιεροί ευαγγελισταί, όχι μόνο απέρριψαν τα έργα του Χριστού, που ήταν έργα του αγίου Πνεύματος ή έργα της μιας Θεότητος, αλλά και τα απέδωσαν στο διάβολο. Και δεν μετανόησαν γι’ αυτό. Επέμεναν μέχρι τέλους, σαν εκείνον, τον πατέρα τους, και πέθαναν αμετανόητοι. Σ’ αυτή την ομάδα ανθρώπων ανήκε και ο φαρισαίος της παραβολής.


Όσο όμως ο Κύριος αποστρέφεται τη φαρισαϊκή υποκρισία, τόσο αγαπά την ειλικρίνεια και τη ταπεινοφροσύνη του κάθε αμαρτωλού, που μετανοεί. Και σαν μοναδικός διδάσκαλος που λέει πολλά δι’ ολίγων, ζωγραφίζει με το χρωστήρα του πυκνού λόγου του τον υποκριτή και τον ειλικρινή, τον υπερήφανο και τον ταπεινό, στη γνωστή παραβολή του τελώνου και φαρισαίου σε 6 μόνο στίχους. Τους δύο χαρακτήρες τους παρουσιάζει δίπλα δίπλα, για να γίνει χτυπητή η αντίθεση. Τους εμφανίζει στο χώρο του ναού, κατά την ώρα της προσευχής, όπου, υποτίθεται, ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ειλικρινής.


Κι όμως. Ο φαρισαίος, σύμφωνα με την παραβολή, στην ώρα της προσευχής του δεν είναι καθόλου ειλικρινής. Αντιθέτως είναι ψεύτης και καυχησιολόγος σε βαθμό που προκαλεί αηδία. Για να υψώσει τον εαυτό του, γκρεμίζει όλους τους ανθρώπους, χωρίς εξαίρεση. Δεν είμαι, λέει, όπως οι άλλοι, άρπαγας άδικος μοιχός. Δεν είμαι τελώνης, όπως αυτός εδώ, που είναι μπροστά μου, ο κλέφτης και βιαστής, βρυχήθηκε. Ας σημειωθεί ότι ο τελώνης, όπως λέει η παραβολή, μπήκε στο ναό εκείνη την ώρα για να προσευχηθεί, και δέχτηκε ο άνθρωπος απρόσμενα τα καταιγιστικά πυρά του φαρισαίου, χωρίς να του είχε δώσει την παραμικρή αφορμή.


Αλλ’ ο φαρισαίος , στην πραγματικότητα, δεν τα έλεγε για τον καρδιογνώστη· απλώς προσχηματιζόταν ότι τα έλεγε γι’ αυτόν. Διότι ήξερε ότι ο καρδιογνώστης δεν τον πίστευε· τα έλεγε προφανώς για να τ’ ακούσουν οι παριστάμενοι, και να τον θαυμάσουν. Πως όμως να τον θαυμάσουν και αυτοί, όταν αυτός την ώρα εκείνη τους κατηγορούσε όλους, και αυτούς ακόμη που στάθηκαν ν’ ακούσουν τη μεγάλαυχη προσευχή του, ως άρπαγας άδικους μοιχούς; Τόσο είχε τυφλωθεί από τη «λάμψη» των αρετών του και από το αίσθημα της αυταρέσκειας και του αυτοθαυμασμού του, ο Νάρκισσος αυτός, ώστε δεν καταλάβαινε τη γκάφα του. Τα έλεγε ακόμη και για να πλήξει τον ταλαίπωρο τελώνη. Τι πάθος! Και πού φτάνει ο άνθρωπος, όταν θεοποιεί τον εαυτό του!


Κι αφού είπε τί δεν είναι, έρχεται τώρα να πει το τί είναι. Είμαι, Θεέ, λέει ο φαρισαίος, αυτό που δεν είναι οι άλλοι. Είμαι ο ξεχωριστός, ο σπουδαίος, ο δότης, ο δίκαιος, ο σώφρων, ο εγκρατής, ο προσευχόμενος. Είμαι ακόμη νηστευτής και φιλάνθρωπος. Λες και δεν ήξερε ο καρδιογνώστης τι βδέλυγμα ήταν, και επρόκειτο να το μάθει τώρα από τις καυχησιολογίες του. Νηστεύω δυο φορές την εβδομάδα, συνεχίζει, αν και ο νόμος μου ζητεί να νηστεύω μια φορά. Δίνω στους φτωχούς το ένα δέκατο των ετησίων εισοδημάτων μου. Το όλο καυχησιολόγο πνεύμα των λόγων του ήταν· Δεν μου χρειάζεται αναγνώριση από κανέναν, ούτε από σένα, Θεέ, ούτε από το Γιο σου. Αν έστειλες το Γιο σου, για να δικαιώσει τους αμαρτωλούς, σε πληροφορώ ότι εγώ δεν είμαι αμαρτωλός και δεν μου χρειάζεται δικαίωσή του, ούτε έχω ανάγκη από τις υπηρεσίες του, διότι εγώ έχω αυτοδικαιωθεί. Είμαι αυτοάγιος αυτοδίκαιος αυτοσεσωσμένος. Αυτά είπε περίπου στην «προσευχή» του ο φαρισαίος.


Για λόγους σαφηνείας πρέπει να σχολιαστεί εδώ ότι από όσα είπε ότι δίνει, βγαίνει ότι τελικά δεν δίνει τίποτε. Απλώς στολίζει το είδωλό του. Και εμπαίζει το Θεό και τους ανθρώπους. Και δεν δίνει ,διότι ο νόμος υποχρέωνε τους γεωργούς και κτηνοτρόφους να δίνουν το 1/10 των εισοδημάτων τους. Όχι τους επαγγελματίες. Αλλ’ οι φαρισαίοι στην καθημερινή απασχόλησή τους δεν ήταν ποτέ γεωργοί ή κτηνοτρόφοι. Τα επαγγέλματα αυτά τα θεωρούσαν βάρβαρα και τα απέφευγαν. Συνήθως αυτοί ασχολούνταν με μικροχειροτεχνίες, τις οποίες όμως, σημειωτέον, δεν τις «έπιανε» η φορολογία.


Και αφού δεν τις έπιανε, οι φαρισαίοι εκ των πραγμάτων δεν είχαν καμμιά υποχρέωση να δώσουν. Αλλά πως αυτοί οι ταρτούφοι θα καυχώνται ύστερα, αν δεν δώσουν, έστω και ένα τίποτε; Και πως θα «βγουν» μπροστά από το Θεό με την τάχα υπέρτακτη αρετή τους; Γι’ αυτό οι «φιλάνθρωποι» φύτευαν φυτά, δυόσμο και άνηθο και κύμινο και πήγανο και άλλα σε... γλάστρες, και από το παραγόμενο προϊόν έδιναν για φιλανθρωπία το ένα δέκατο! Και καυχόνταν από πάνω, οι αθεόφοβοι. Γι’ αυτό και τους σιχάθηκε ο Χριστός και την κατάλληλη στιγμή τους ελέγχει με τα καυστικά και αδυσώπητα εκείνα «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί... ότι αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το κύμινον και το άνηθον...» κλπ (Μθ 23,23).


Ο τελώνης από την άλλη, έχοντας συνείδηση αμαρτωλού, που αδίκησε Θεό και ανθρώπους με τις πράξεις του, έσκυψε το κεφάλι του από ντροπή και ενοχή, και χτυπώντας το στήθος του απεγνωσμένα, για να εκδικηθεί κατά κάποιο τρόπο την αμαρτωλή καρδιά του, που τον έσπρωχνε στην παντοειδή αμαρτία, κλοπές, εκβιασμούς, πλεονεξία, πλουτισμό, κλπ., κατά την ενάσκηση του τελωνικού επαγγέλματος, ζήτησε δειλά το έλεος. «Σπλαχνίσου με, Θεέ μου, και συγχώρησέ με τον αμαρτωλό» («Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»).


Ο ταρτουφισμός είναι μυσαρός πάντοτε. Και σήμερα. Και καταδικάζεται από όλους, και προ παντός από το Θεό. Η ταπεινοφροσύνη είναι αξιοσυμπάθητη, και δικαιώνεται. Το είπε ο Κύριος· «Πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται». Και ο αδελφόθεος Ιάκωβος ομοίως· «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν».




Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΥΛΟΓΕΙ ΟΠΛΑ


ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ;



του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου Βασίλεειου Βολουδάκη



Μέσα στόν Φεβρουάριο ἀρχίζει καί τό Τριώδιο, αὐτή ἡ κατανυκτική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας πού κορυφώνεται τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα.
Θά ἔπρεπε, λοιπόν, νά καταπιανόμαστε κατά τήν περίοδο αὐτή κατ’ ἐξοχήν μέ θέματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας, μέ θέματα πού καλλιεργοῦν βαθειά τήν ψυχή καί τίς αἰσθήσεις της. Ὅμως, ἡ ποιμαντική μας εὐθύνη μᾶς ὑπαγορεύει νά μήν ἀκολουθοῦμε τυφλά τίς ἐπιταγές τοῦ Λειτουργικοῦ χρόνου ἀλλά νά ἐξετάζουμε συγχρόνως καί την ψυχολογική κατάσταση τῶν ἀνθρώπων καί ἀναλόγως αὐτῆς νά ἐνεργοῦμε, εἴτε γράφοντες εἴτε ὁμιλοῦντες πρός αὐτούς, ὥστε οἱ παρεμβάσεις μας νά μήν εἶναι ἐκτός τόπου καί χρόνου ἀλλά νά ἔχουν λόγο, σκοπό καί ὠφέλεια.


Ζῶντας τήν ρευστή κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν Πατρίδα μας ἀπό τήν πολιτική ἀθλιότητα καί τήν προδοτική συμπεριφορά τῶν κυβερνώντων, πού ὁλοένα κορυφώνεται, δέν δυσκολεύεται κανείς νά διαπιστώση ὅτι ἡ ψυχολογία τῶν ἀνθρώπων κινεῖται σέ ρυθμούς «τεταραγμένης» ἕως «λίαν τρικυμιώδους» καταστάσεως. Ἀκόμη καί ἄνθρωποι πού προσπαθοῦν νά ζήσουν κατά Θεόν εἶναι ἀνήσυχοι καί δέν τούς ἀφήνει ἡ ταραχή οὔτε κατά τήν ὥρα πού προσεύχονται.


Συνεπῶς, γιά νά μή νεφελοβατοῦμε, πρέπει νά σεβασθοῦμε τόν ὑπαρκτό ψυχισμό τῶν συμπολιτῶν μας καί, παράλληλα μέ τά Θεολογικά θέματα πού ἀποκαθαίρουν τήν ψυχή μας, νά προτάξουμε τον ἀφυπνιστικό καί πνευματικά ἐπαναστατικό λόγο. Τόν λόγο πού εἰρηνεύει τόν νοῦ καί βοηθάει τήν ψυχή νά γαληνέψη, μέ τό νά την παρακινῆ νά ἀγωνισθῆ μέ εἰρηνικά, ἀποτελεσματικά καί ἀπόλυτα νόμιμα μέσα, γιά τήν ἐπικράτηση καί πάλι τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ στήν καθημερινή ζωή τῆς Πατρίδος μας.


Αὐτή ἡ ψυχική ἀνάγκη τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ αἰτία πού μᾶς προτρέπει νά μή σταματήσουμε τόν ποιμαντικό πολιτικό μας λόγο καί κατά τήν κατανυκτική αὐτή περίοδο, δεδομένου ὅτι ἐκτός ἀπό κατανυκτική εἶναι καί ἐξαιρετικά κρίσιμη γιά τήν Πατρίδα μας περίοδος, ἀφοῦ ἀπό τώρα μέχρι τό καλοκαίρι, ἀναμένονται ἐξελίξεις πού ἀπειλοῦν, κατ’ ἄνθρωπον, νά ἀλλάξουν δραματικά τήν εἰκόνα τῆς Πατρίδος μας.
* * *

Μετά τά τόσα πού ἔχουμε γράψει γιά τό θέμα «Ἡ Πολιτική εἶναι Ποιμαντική» καί τά ἐκδώσαμε σέ ἕνα τόμο μέ τόν ἴδιο τίτλο, ὑπάρχουνἀκόμη, δυστυχῶς, ἀρκετοί –κληρικοί καί λαϊκοί– πού δέν θέλουν νά καταλάβουν ὅτι σέ ἕνα Ὀρθόδοξο κράτος, στό ὁποῖο διεξάγονται Βουλευτικές ἐκλογές, οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας ὑποχρεοῦνται νά φροντίζουν ὥστε στίς ἐκλογές αὐτές νά θέτουν ὑποψηφιότητα καί ἐκπρόσωποι τῶν ἐκκλησιαζομένων καί μετεχόντων στή μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας πιστῶν. Αὐτό, ὅσο καί ἄν δέν τό καταλαβαίνουν κάποιοι, ἀποτελεῖ πνευματικό καθῆκον τῶν χριστιανῶν. Τό νά μή ἀδιαφοροῦν, δηλαδή, γιά τό ποιος τους κυβερνᾶ. Γιατί, ἀπό τίς πεποιθήσεις τῶν κυβερνώντων, ἐξαρτᾶται καί το ἦθος καί ἡ ἀγωγή τῶν πολιτῶν, ἀφοῦ οἱ κυβερνῶντες ἐλέγχουν ὅλα τά Μέσα Ἐνημερώσεως τοῦ λαοῦ καί, εἶναι φυσικό, τά Μέσα αὐτά να ἔχουν συντριπτική ὑπεροχή ἔναντι τῆς ποιμαντικῆς, πού ἀσκεῖται ἀπό τήν Ἐκκλησία, δεδομένων τῶν πολλῶν ἑβδομαδιαίων ὡρῶν πού οἱ ἄνθρωποι διαβάζουν ἐφημερίδες καί περιοδικά, βλέπουν καί ἀκοῦνε τηλεόραση καί ραδιόφωνο, ἐν ἀντιθέσει μέ τήν ὀλιγόωρη ἑβδομαδιαία ἐπαφή τους μέ τήν Ἐκκλησία.


Σέ κατά τόπους συζητήσεις τοῦ θέματος αὐτοῦ, ὅπως με πληροφοροῦν γνωστά μου πρόσωπα, ὑψώνεται ἀπό κάποιους σάν ἀντεπιχείρημα ὅτι κανείς ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας μέχρι σήμερα δέν ἔχει καλλιεργήσει στούς πιστούς τήν Κοινοβουλευτική αὐτή ἐνασχόληση καί, συνεπῶς, εἶναι διστακτικοί στό ἐάν καί κατά πόσον πρέπει να πεισθοῦν στά λόγια μου.


Ὅμως, ὅπως, ὅλοι γνωρίζουμε, κατά τό 1821 πού ἐξεγέρθηκε τό Γένος μας κατά τῶν τυράννων, τόν ἔνοπλο ἀγῶνα συντόνιζαν Ἐπίσκοποι καί Ἱερεῖς καί ἔκρυβαν ὅπλα καί μπαροῦτι στίς Ἐκκλησίες καί στά Μοναστήρια χωρίς νά θεωροῦν ὅτι διαπράττουν ἁμαρτία καί ἡ συνείδηση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος τούς δικαίωσε ἀπολύτως, καί τότε καί ἐκ τῶν ὑστέρων, καί ὑψώνει εἰς τόν αἰῶνα τό ἡρωϊκό τους παράδειγμα ὡς αὐθεντική ἔκφραση Ὀρθοδόξου φρονήματος καί πρακτικῆς. Οἱ Πατέρες μας, οὔτε τότε εἶχαν κάποιο προηγούμενο ἁγίων καί ἡ ἀπόφασή τους πράγματι εἶχε μεγάλη δυσκολία, γιά τόν πρόσθετο λόγο ὅτι τά ὅπλα καί τό μπαροῦτι σκοτώνουν, καί ὁ φόνος –ἔστω καί ἐχθρῶν– εἶναι ἁμαρτία. Παρά ταῦτα δέν ἐδίστασαν νά ἀποφασίσουν καί νά “πάρουν ἐπάνω τους” τήν εὐθύνη, προτιμῶντες ἀκόμη καί νά ἁμαρτήσουν αὐτοί, παρά να ἀφήσουν ἀπροστάτευτη τήν νέα γενεά στά χέρια τῶν ἀλλοθρήσκων νά τήν ἀλλαξοπιστήσουν!


Τώρα τά πράγματα εἶναι πολύ πιό ἁπλᾶ ἀπό τό 1821. Δέν τίθεται κανένα δίλημμα, ἀφοῦ δέν προτείνουμε στούς πιστούς κάποια ἐφάμαρτη πράξη. Τό ἀντίθετο, μάλιστα. Προτείνοντας στούς πιστούς μιά πολιτική Παράταξη Πιστῶν, τούς δίνουμε διέξοδο καί τούς ἀπαλλάσσουμε ἀπό τό ἁμάρτημα νά ψηφίζουν ἀμοραλιστές καί ἀθέους. Τώρα πλέον εἶναι ἀδιανόητο καί ἐντελῶς ἀφιλάνθρωπο αὐτό πού ἀκούγεται ἀπό χριστιανικά καί, μάλιστα, ἀπό ἱερατικά χείλη, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία δέν ἀσχολεῖται μέ τήν πολιτική», γιατί αὐθόρμητη ἔρχεται στό νοῦ μας, σάν νέο ἐρώτημα πρός αὐτούς ἡ ἀπάντηση:


Ἡ Ἐκκλησία ἀσχολεῖται μέ τούς πολέμους καί ὄχι με τήν πολιτική;
Τί εἴδους λογική καί Θεολογία εἶναι αὐτή πού, ἀπό τη μιά μεριά δέν θεωρεῖ ἁμαρτία τό νά ἀποθηκεύει ἡ Ἐκκλησία ὅπλα καί μπαροῦτι γιά νά τά κρύψη ἀπό τούς ἐχθρούς καί νά ἐνισχύση τον ἔνοπλο ἀγῶνα, καί, ἀπό τήν ἄλλη, θεωρεῖ ἁμαρτία τό νά ἐκπαιδεύη ἡ Ἐκκλησία πολιτικούς γιά νά ποιμάνουν στήν καθημερινή ζωή τον λαό Της καί νά τούς προβάλη δημόσια στούς πιστούς γιά νά τους ψηφίσουν;


Ὑπάρχει πιό κακουργηματική πνευματικά πράξη ἀπό τό νά ἀδιαφοροῦν οἱ Ποιμένες γιά τήν ἐκπαίδευση πιστῶν ὥστε νά γίνουν αὐτοί οἱ σημερινοί καί οἱ αὐριανοί Κυβερνῆτες, ἀφοῦ εἶναι πασιφανής ἡ ἀλήθεια –πού ἐκταμιεύουμε ἀπό τόν Ἅγιο Ἰσίδωρο τόν Πηλουσιώτη– «τῷ γάρ ἄρχοντι ἐξομοιοῦσθαι πέφυκε τό ἀρχόμενον»; Ἤ, τό ἐξ ἴσου ἀπαίσιο, νά ἐμποδίζουν οἱ ἴδιοι οἱ Ποιμένες τήν προβολή πολιτικῶν προσώπων, πού γεννήθηκαν καί ἀνδρώθηκαν στήν Ἐκκλησία καί μετέχουν στά Μυστήριά Της, ἀποκλείοντάς τα ἀπό τά Ἐκκλησιαστικά Μέσα Ἐνημερώσεως καί τά Πνευματικά Κέντρα, ἀντί νά θεωροῦν τά πρόσωπα αὐτά καύχημά τους, ὄργανα καί συνεργούς τῆς Θείας Χάριτος στήν ἐξάπλωση τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ σέ ὅλη τήν Ἑλληνική ἐπικράτεια;


Αὐτή ἡ πρακτική τῶν ὅποιων ὑψηλόβαθμων ἤ χαμηλόβαθμων Ποιμένων, πού ἰσοδυναμεῖ μέ πολεμική κατά τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων πού ἐπιχειροῦν τήν πολιτική ὡς ἱεραποστολή, θά σε νά χαρακτηρισθῆ ὡς πνευματική ἐσχάτη προδοσία ἐκείνων πού τήν ἐνεργοῦν συνειδητά καί μέ ἐπίγνωση, γιατί ἐξυπηρετοῦν ἀλλοτρίους σκοπούς, δίδοντες ἐκκλησιαστική κάλυψη στούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας.


Ὡστόσο, καί ἐκεῖνοι πού συμπεριφέρονται ἔτσι, νομίζοντες ὅτι προσφέρουν «λατρείαν τῷ Θεῷ», δέν κάνουν μικρότερο κακό, ἀφοῦ τό τελικό ἀποτέλεσμα εἶναι νά κλείνονται οἱ ἐκκλησιαστικές πόρτες στούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας προς μεγάλη χαρά τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως, οἱ ὁποῖοι πλέον εἶναι ἐξασφαλισμένοι πώς οἱ ἀσχολούμενοι μέ τήν πολιτική πιστοί, εἶναι διπλᾶ ἀποκλεισμένοι, καί ἀπό τά κοσμικά καί ἀπό τά ἐκκλησιαστικά περιβάλλοντα!


Ἡ πνευματική σύγχυση στό θέμα τῆς Πολιτικῆς εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε ὅταν μιλήσης γιά πολιτική Παράταξη πού ἀπαρτίζεται ἀπό πιστούς πνευματικούς ἀνθρώπους σοῦ ἀπαντοῦν: «Δέν μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά κάνει κόμμα»! Δηλαδή, ἡ δραστηριότητα πιστῶν ἀνθρώπων εἶναι δραστηριότητα τῆς Ἐκκλησίας; Εἶναι δραστηριότητα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἤ τῆς Ἱεραρχίας;


Εἶναι δραστηριότητα πού, τά τυχόν λάθη τῶν ἐμπλεκομένων σ’ αὐτήν, θά χρεωθοῦν στήν Ἐκκλησία;
Ἀπό ποῦ συμπεραίνεται αὐτό; Τί εἴδους λογική εἶναι αὐτή; Καί, ἐπί τέλους! Ντρέπεται ἡ Ἐκκλησία γιά τά παιδιά Της; Τά θεωρεῖ τόσο χαμηλοῦ ἐπιπέδου πού δέν μποροῦν νά συναγωνισθοῦν τίς τραγουδίστριες, τούς ἠθοποιούς, τούς μπασκεμπωλῖστες, τούς ποδοσφαιριστές καί τούς σύν αὐτοῖς πού ἀπαρτίζουν σήμερα τό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο;
Γιατί ὅσοι ἔχουν τό ἴδιο «πιστεύω» ἔχουν συμπράξει καί δημιούργησαν δικές τους παρατάξεις καί αὐτό τό ἀπαγορεύουμε στους πνευματικούς ἀνθρώπους, συκοφαντῶντας τους ὅτι μετατρέπουν την Ἐκκλησία σέ κόμμα; Ἀπό ποῦ καί ὡς ποῦ μιά Πολιτική Παράταξη «βαπτίζεται» Ἐκκλησία, μόνο καί μόνο ἐπειδή δέν δέχεται να συμπράξη μέ τούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας;


Γιατί αὐτός ὁ ἰδιότυπος «δαιμονισμός» ὅταν γίνεται λόγος νά ὑποστηριχθοῦν πνευματικά πρόσωπα στήν πολιτική; Τυχαῖο; Δέν νομίζω! Ὁ Διάβολος ξέρει νά κάνη καλά τήν δουλειά του. Θέλει τούς πιστούς να διαμαρτύρονται μέχρι το μνημεῖο τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου, ποτέ ὅμως μέσα στή Βουλή σάν Βουλευτές! Γιατί θεωροῦμε ὡς ἀπολύτως φυσιολογικό τό νά κυβερνᾶται ἡ Πατρίδα μας, ἐπί 200 χρόνια ἀπό κυβερνήσεις ἀνθρώπων –ἀπό μια ἀσήμαντη μειοψηφία 300 ἀνθρώπων– μέ χαλαρή ἕως ἐχθρική σχέση με τήν Ἐκκλησία,μέ συνέπεια τόν ἐκτεταμένο πλέον ἀποχριστιανισμό τοῦ λαοῦ μας καί δέν ἐπαναστατεῖ οὔτε κατ’ ἐλάχιστον ἡ συνείδησή μας –ἔστω καί τήν ὕστατη αὐτή ὥρα– νά μᾶς ἐλέγξη γιά τήν ἐπί δύο αἰῶνες ἀσυγχώρητη ἀμέλεια καί ἀδιαφορία μας καί νά μᾶς παρακινήση νά ἐπανορθώσουμε καί νά ἐπανορθωθοῦμε;


Εἶναι τόσο βαθειά ἡ ἀλλοίωση τῶν φρονημάτων μας ὥστε ἀδυνατοῦμε νά συλλάβουμε τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ μέσω συγχρόνων μας ἁγίων ἀνθρώπων Του, πού μᾶς σαλπίζουν ὅτι ἡ διακυβέρνηση τοῦ λαοῦ δέν εἶναι ἔργο ἀμοραλιστῶν καί «κομπιναδόρων» ἀλλά ἔργο Ἱεραποστόλων!


Στίς 28 Σεπτεμβρίου 2008, στό Στάδιο «Εἰρήνης καί Φιλίας» στήν εἰσήγησή μου μέ θέμα «Ἐκκλησία καί Πολιτική στήν Ἑλλάδα· Ἕνα θέμα πνευματικό», γιά νά μή θεωρηθοῦν οἱ ἐπί τοῦ θέματος ἀπόψεις μου αὐθαίρετες, ἀνέφερα, ἐκτός τῶν πολλῶν ἐπιχειρημάτων καί τά ὅσα ἔγραψε ὁ ἁγιασμένος π. Παΐσιος γιά τό χρέος μας ὡς χριστιανῶν νά ἐνδιαφερόμεθα γιά τά πολιτικά πράγματα ἄλλως θά εἴμαστε «για κλείσιμο στόν Πύργο», δηλαδή γιά τό τρελοκομεῖο(!), ὅπως, ἐπίσης, ὅτι τό νά ἐνδιαφερόμεθα γιά τά πολιτικά πράγματα και νά ἀνησυχοῦμε εἶναι ὁμολογία. Τό ἐκτενές ἀπόσπασμα αὐτό ἀπό τό βιβλίο τοῦ π. Παϊσίου «Πνευματική ἀφύπνιση» (Λόγοι Β΄) ἤμουν ὁ πρῶτος –ὅσο γνωρίζω– πού τό ἐπεσήμανα, ἐντάσσοντάς το στην μεἰσήγησή μου, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε στό περιοδικό μας (Ὀκτώβριος 2008) καί στόν «Ὀρθόδοξον Τύπον», τήν ἴδια περίοδο.


Μετά χαρᾶς διάβασα τό 2011 νά μνημονεύουν καί ἄλλοι τό ἴδιο ἀσπόσπασμα μέ τά λόγια αὐτά τοῦ π. Παϊσίου, ὅμως οἱ σχολιασταί του δέν ὁδηγοῦνται στό συμπέρασμα ὅτι πρέπει νά ἀναλάβουν καί οἱ χριστιανοί τά πολιτικά πράγματα ἀλλά φθάνουν μόνο μέχρι τοῦ σημείου νά προτρέπουν τούς χριστιανούς σέ διαμαρτυρίες καί ἀγῶνες κατά τῶν παρανόμων ἤ ἀντιχριστιανικῶν κυβερνητικῶν ἀποφάσεων. Ἀλλά οἱ διαμαρτυρίες καί οἱ ἀγῶνες τῶν χριστιανῶν, γίνονται ἐδῶ καί 200 χρόνια καί, μάλιστα, κατά καιρούς ἔγιναν μέ ἰδιαίτερη Δριμύτητα ἀπό φλογερούς ἱεροκήρυκες –κληρικούς καί λαϊκούς– οἱ ὁποῖοι σήμερα σπανίζουν. Ποιό τό ἀποτέλεσμα;


Ἀνεπαίσθητη ἐπιβράδυνση τοῦ κακοῦ, τίποτε περισσότερο! Τά λόγια, ὅμως, τοῦ π. Παϊσίου δέν μιλοῦν μόνο γιά ἐπιβράδυνση τοῦ κακοῦ ἀλλά μᾶς παραπέμπουν στόν Ἅγ. Κωνσταντῖνο καί μᾶς προτρέπουν νά φυλάξουμε τόν πολιτισμό πού δημιούργησε ἡ μακραίωνη χριστιανική ζωή καί διακυβέρνηση τῆς Αὐτοκρατορίας μας. Καί αὐτό δέν γίνεται ἔξω ἀπό τήν διακυβέρνηση τῆς Πατρίδος μας ἀλλά μόνο μέσα ἀπ’ αὐτήν.


Ἀντί νά σκύψουμε, λοιπόν, ὅλοι τό κεφάλι καί νά ἀναλάβουμε τόν ἀγῶνα γιά νά πολεμήσουμε τό κακό, μέσα στήν καρδιά του, στό Κοινοβούλιο, ἐκδαπανώμεθα σέ ἀλληλοεξοντώσεις και ἀποδοκιμασίες ἀλλήλων, σάν νά μή ἔχουν ἠχήσει ποτέ μέσα μας τά λόγια τοῦ Χριστοῦ «πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτήν ἐρημοῦται» (Ματθ. 12, 25). Ἰδίως κατά τοῦ προσώπου μου καλλιεργεῖται συστηματικά ἀπό ὡρισμένους ἕνα ἀπίστευτο πάθος, τό ὁποῖο ἐπεκτείνεται καί σε ἐκείνους πού ἔχουν τήν ὅποια σχέση μαζί μου, ἰδιαίτερα δέ σέ ὅσους ἐξ αὐτῶν ἐπιχειροῦν νά πολιτευθοῦν κατά Θεόν, μέ δικαιολογία μιά θεολογική διαφοροποίησή μου ἀπό τήν γνωστή ἐπιστολή τοῦ π. Παϊσίου περί τοῦ 666 καί τοῦ χαράγματος τοῦ Ἀντιχρίστου!


Εἶναι αὐτός λόγος διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν; Δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία γιά νά ἀντιμετωπίση τά πάντα, ἤ μήπως θά ἐπηρεασθῆ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τίς ἀπόψεις μου καί κινδυνεύει νά πλανηθῆ; Μήπως κινδυνεύει ἡ ἁγιότητα τοῦ π. Παϊσίου, ἀπό τή δική μου Θεολογική διαφοροποίηση ἤ μήπως ἡ ἁγιότητα ἤ ἡ ἀθλιότητα κάποιου ἐξαρτᾶται μόνο ἀπό κάποια γνώμη του; Πρός Θεοῦ! Ἄς παύσουμε νά γινώμεθα γαυρίαμα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουμε τήν Ἐκκλησία. Αὐτήν θα ἀκολουθήσουμε.


Γιά τό θέμα πού κατηγοροῦμαι ἀλλά καί γιά ὅλα τά ἄλλα θέματα πού ἔχω διαπραγματευθεῖ, πιστεύω μόνο αὐτά πού ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία πιστεύει καί εἶμαι πρόθυμος νά κονιορτοποιήσω ὁποιοδήποτε γραπτό μου θεωρήση ἡ Ἐκκλησία μας ἀντίθετο στήν Ἀλήθεια Της.
Γιατί, ἀλλοίμονό μου νά χωρισθῶ ἀπό τήν Ἐκκλησία γιά νά κρατήσω τίς ἀπόψεις μου!
Αὐτό μᾶς τό ἔχει καταστήσει σαφές ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος:
«Εἰ τις τῷ ἰδίῳ λογισμῷ –ὡς γε νομίζει– ἐξακολουθῶν, ἄλλο τι φρονεῖ, παρ’ ὅ παρά τῶν προηγησαμένων παρειλήφαμεν, ἔστω τῆς Ἐκκλησίας ἀλλότριος»!


Ὁ κοινός ἐχθρός πάντων τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων εἶναι σήμερα ἡ ἀντίχριστη Πολιτεία τῆς Πατρίδος μας.
Ὅλοι μαζί νά ἀντιμετωπίσουμε τόν ἐχθρό αὐτόν μέ ἀποτελεσματικότητα καί νά μη διαιρούμεθα τώρα πού ἡ Πατρίδα μᾶς χρειάζεται.
Εἶναι μεγάλο κρῖμα νά διαιρούμεθα γιατί δέν κατανοοῦμε αὐτονόητα πράγματα, ὅπως φαίνεται ἀπό τό παρακάτω περιστατικό:
Πρόσφατα, ὁ Πρόεδρος τῆς Παρατάξεως “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” (πού ἀπαρτίζεται ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό ἀνθρώπους ἐντεταγμένους στήν Ἐκκλησία), κ. Μ. Ἠλιάδης, ἐπισκεπτόμενος τήν Θεσσαλονίκη δέχθηκε ἕνα ἀπροσδόκητο ἐρώτημα:


— «Τί πιστεύει ἡ “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” γιά τίς ταυτότητες καί την “Κάρτα τοῦ πολίτη”;»

Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Προέδρου ἦταν ἁπλῆ καί ξεκάθαρη:

— «Δέν ἔχετε διαβάσει ὅτι γιά νά γίνη κάποιος ἁπλῶς μέλος τῆς Παρατάξεώς μας πρέπει νά ἀποκηρύξη ἐγγράφως τή Μασωνία καί κάθε μορφῆς ἀποκρυφισμό; Εἶναι δυνατόν, λοιπόν, νά ὑποστηρίξουμε ἤ νά ἐκδώσουμε κρατικά ἔγγραφα μέ δαιμονικές ἀπεικονίσεις καί Ἀντίχριστα σύμβολα ἤ νά συνεργήσουμε στήν κάθε μορφῆς δέσμευση τῶν προσωπικῶν ἐλευθεριῶν τῶν ἀνθρώπων, ἀφοῦ ἡ χριστιανική μας Πίστη μᾶς ἐπιτάσσει τήν προάσπιση και περιφρούρηση οῖς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος; Εἶναι ποτέ δυνατόν να ταράξη ἡ Πολιτική μας τίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, ἀφοῦ ἡ Πολιτική μας πηγάζει καί ἐμπνέεται ἀπό τό φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας μας;»!
* * *


Ἐπιστρέφοντας στό κύριο θέμα τοῦ ἄρθρου μας, μετά τήν πα-
ρένθεση γιά τή Θεολογική διαφωνία πού ἔχει πάρει διχαστικές διαστάσεις, πρέπει νά τονίσουμε ὅτι δέν εἶναι μόνο ὁ π. Παΐσιος πού
συνιστᾶ σέ ὅλους μας νά ἐργασθοῦμε σοβαρά καί ὑπεύθυνα γιά τά
πολιτικά πράγματα τῆς Πατρίδος μας.


Εἶναι καί πολλοί ἄλλοι, παλαιότεροι καί νεώτεροι ἅγιοι τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τῶν ὁποίων τά κείμενα θά παραθέτουμε σταδιακά γιά να καταδειχθῆ ὅτι ἡ Πολιτική γιά τόν Ὀρθόδοξο χριστιανό εἶναι ἡ ἴδια ἡ καθημερινή του ζωή.
Νά καταδειχθῆ ὅτι τό χάσμα μεταξύ Πολιτικῶν καί Ἐκκλησίας τό δημιούργησαν οἱ πολιτικοί.
Καί ὄχι μόνο τό δημιούργησαν, ἀλλά καί τό διεύρυναν καί μέ την πάροδο τοῦ χρόνου, ἐπεκράτησε νά θεωρεῖται –ἡμῶν τῶν πιστῶν, κληρικῶν και λαϊκῶν, κοιμωμένων– ὡς ἀσφαλιστική δικλεῖδα γιά νά μή νοθευθῆ ἡ Ἐκκλησία!
Θεωρήθηκε ὡς φύλακας τῆς ἱερότητος τῆς Ἐκκλησίας ὁ χωρισμός τῶν κληρικῶν ἀπό τήν καθημερινή ζωή τῶν πνευματικῶν παιδιῶν τους, ἐνῶ πρόκειται γιά πονηρό πολιτικό κατασκεύασμα, ἀπότοκο ἀρχικά τῆς Προτεσταντικῆς καί κατόπιν τῆς ἀθεϊστικῆς ἀντιλήψεως, περί τοῦ ὅτι ὁ Θεός δέν ἔχει καμμιά... ἐξουσιοδότηση(!) ἀπό τό Κοινοβούλιο νά ἀναμιγνύεται στά ἐσωτερικά ζητήματα τοῦ Κράτους!


Ἐπειδή ἤδη ἐπιμηκύνθηκε πολύ τό ἄρθρο μας θά ἀρκεσθοῦμε νά παραθέσουμε ἕνα χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα ἀπό τά πολλά κείμενα τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀνδρονίκου, Ἀρχιεπισκόπου Πέρμ, πού ἐκοιμήθη ἕνα χρόνο μετά τή Ρωσική Ἐπανάσταση, τό 1918. Τά λόγια του μᾶς ἀφοροῦν ἄμεσα. Γράφει, περιγράφει καί συμβουλεύει σάν νά ζῆ σήμερα τήν Ἑλληνική πραγματικότητα. Μιλάει γιά τήν κατάπτωση τῶν ἠθῶν, τήν ἐξασθένιση τῆς Πίστεως, τίς δυναμικές μειοψηφίες πού ἐλέγχουν τή δημόσια ζωή, πρίν τό ὁλοκληρωτικό καθεστώς ἐπιβληθεῖ.
Περιγράφει ἀκριβῶς αὐτό πού συμβαίνει σήμερα στήν Πατρίδα μας. Μᾶς προειδοποιεῖ, γιά νά μήν ἔχουμε τά ἐπακόλουθα τῆς Ρωσίας τοῦ 1917. Ἤδη συνασπισμοί στρατευμένων σέ ὅλες τίς πλάνες τοῦ κόσμου ἀλλά καί ἀποστράτων –ὅλοι ἀπό τόν ἴδιο ἀθεϊστικό θίασο– διεκδικοῦν τήν ψῆφο τῶν χριστιανῶν, παραπλανῶντας τους ὅτι θά διώξουν τούς φαύλους γιά νά... σωθῆ ἡ Ἑλλάδα!
Ὑπόσχονται, ὅ,τι καί ὁ Ναπολέων τότε. Ὅτι θά διώξη τούς φαύλους βασιλεῖς καί ἔγινε Αὐτοκράτωρ! Γιατί «ὅταν δέν ὑπάρχει Θεός, ὅλα ἐπιτρέπονται»!
Νά ἀκούσουμε, λοιπόν, τόν Ἅγιο Ἀνδρόνικο. Καί νά τόν ὑπακούσουμε:


«...Κανείς ἄς μήν ἀκούει τούς λαοπλάνους, πού ὑποστηρίζουν ὅτι γιά τόν χριστιανό εἶναι ἐντελῶς ἀδιάφορο τό πολιτικό σύστημα.
Ὄχι!
Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ζοῦμε σ’ αὐτόν τόν κόσμο, ἀπό τόν ὁποῖο δέν μποροῦμε νά φύγουμε παρά μόνο ὅταν τό θελήσει ὁ Πλάστης μας.
Δέν πρέπει, λοιπόν, ν’ ἀδιαφοροῦμε γιά τήν πολιτική κατάσταση, καθώς ἕνα καθεστώς ἤ ἕνα πολίτευμα ἤ μιά κρατική ἐξουσία μπορεῖ εἴτε νά διευκολύνει τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας εἴτε νά τό δυσχεραίνει εἴτε ἀκόμα καί νά τό ἐμποδίζει μέ θανάσιμους διωγμούς...


...Ἔτσι, ἔχουμε τήν ὑποχρέωση νά ἐξετάσουμε τό παλαιό πολιτικό σύστημα, πού ὑπάρχει ὡς τώρα, καί τό νέο, πού μᾶς προτείνουν, γιά νά διαπιστώσουμε ποιό ἀπό τά δύο συμβάλλει περισσότερο στήν ἐπίτευξη τοῦ προορισμοῦ τῆς ζωῆς μας.
Κάτω ἀπ’ αὐτό τό πρῖσμα πρέπει νά ἐξετάζει ὁ χριστιανός ὅλα τά ἐγκόσμια πράγματα, ἕνα ἀπό τά ὁποῖα εἶναι καί τό πολιτικό σύστημα...
Σ’ ὅλους εἶναι γνωστό, τόσο ἀπό ἄλλες χῶρες παλαιότερα ὅσο καί ἀπό τή δική μας τώρα, τί γίνεται κατά τίς περιόδους τῶν ἐκλογῶν:


Θυσιάζονται τά πάντα –ἡ πίστη, ἡ πατρίδα, ἡ οἰκογένεια– στόν βωμό τῆς νίκης ἑνός κόμματος, ὁποιουδήποτε κόμματος.
Τρία μόνο χρόνια ἔχουν περάσει ἀπό τίς συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, καί ἡ χώρα μας ἔχει γίνει ἀγνώριστη, ὄχι, βέβαια, καλύτερη, ἀλλά χειρότερη.
Ἡ πίστη ἀδυνάτισε καί τά ἤθη κατέπεσαν.
Ἡ ἀθεΐα, ἡ ἀπροκάλυπτη διαφθορά, οἱ λεηλασίες καί οἱ ληστεῖες δέν ἀποτελοῦν πιά σπάνια φαινόμενα.
Ἡ προεκλογική κομματική προπαγάνδα καταντᾶ πλήρης παραφορά, στήν ὁποία παραδίνονται ὁλοκληρωτικά οἱ ἄνθρωποι, ξεχνῶντας ὅλα τά ἄλλα. Καί μετά τίς ἐκλογές, ὅποιο κόμμα καταλάβει τήν ἐξουσία μέ μιά εὐκαιριακή πλειοψηφία, αὐτό κυβερνᾶ ἀνεξέλεγκτα τό κράτος καί διοικεῖ ὅλους τούς πολῖτες του, διακηρύσσοντας ὅτι εἶναι ὁ μοναδικός ἐκφραστής τῆς θελήσεως τοῦ λαοῦ.


Ἀλλά ποιός μπορεῖ νά τό πιστέψει;... Μήπως ὑπῆρχε καί ὑπάρχει πραγματικό ἐνδιαφέρον γιά τόν λαό καί τήν πατρίδα, ὅταν ὅλα συνδέονταν καί συνδέονται μέ τήν πάλη καί τή νίκη τοῦ κόμματος;
Καί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη περιφρονεῖται σέ τέτοιο βαθμό, πού ἀκόμα καί στήν “Ἐπιτροπή Ὁμολογίας τῆς Πίστεως” ἐξελέγησαν ὄχι μόνο χλιαροί ἤ καί ἄπιστοι Ρῶσοι, ἀλλά καί Ἑβραῖοι καί Ρωμαιοκαθολικοί Πολωνοί καί Μουσουλμᾶνοι. Κι αὐτό σέ μιά χώρα πού ὁ πληθυσμός της στή συντριπτική του πλειοψηφία εἶναι Ρωσικός, Ὀρθόδοξος καί πιστός!


Μιά μικρή ὁμάδα, λοιπόν, τολμᾶ νά παρουσιάζει τόν ἑαυτό της σάν λαό καί τά παραληρήματά της σάν φωνή τοῦ λαοῦ! Μά αὐτό εἶναι ξεκάθαρος ἐμπαιγμός τοῦ συντάγματος, στόν ὁποῖο, ὅπως φαίνεται, οὔτε οἱ ἴδιοι πιστεύουν...»*.

Ενοριακή Ευλογία , τεύχος 116 Φεβρουάριος 2012

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012



Φουκαρά…

εσύ διάλεξες τον ρόλο

του πολιτικάντη



Μέσα στον συρμό των ημερών ,της αυθάδειας, της προπέτειας και της θρασύτητας βγήκε και ο θρονιασμένος στην καρέκλα της αρχιεπισκοπής να βγάλει «φωνή αγωνίας» ότι «πολιτικές που ακολουθήθηκαν απέτυχαν»!!!


Τώρα το κατάλαβες, μαζί με τόσους κυβερνητικούς βουλευτές;


Μήπως είσαι και συ ένας από την κοινοβουλευτική ομάδα;


Οι σχέσεις με τον ΓΑΠ είναι ή ήταν θερμές και δεν τόκρυβες.


Τωρα φροντίζεις και συ να απομακρυνθείς απ αυτόν.


Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το σκάφος όταν βυθίζεται….


Ξέχασες όταν καμάρωνες σαν γύφτικο σκεπάρνι, όταν συμμετείχες στο υπουργικό συμβούλιο εκεί που πάρθηκαν οι «αποτυχημένες πολιτικές»;


Τσίχλα είχες στο στόμα σου όταν ο φίλος σου καμαρωτά από το Καστελόριζο μας έσπρωχνε στο γκρεμό;


Θρασυδειλία…Σαν τα ανθρωπάκια - ανδρείκελα που απαρνιούνται το μνημόνιο, σαν τον Πέτρο, γιατί έχουν τύψεις(;) μα πιότερο για να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν ανάμεσά μας…


Βλέπεις «την κοινωνική έκρηξη» νάρχεται νομίζεις πως θάσαι έξω από το κάδρο;


Οι ομοτράπεζοί σου , στο υπουργικό συμβούλιο βλέπεις πως κυκλοφορούν …


Πήρες μία γεύση τα Θεοφάνεια στον Πειραιά…


Βρες κάποια κοφτερή γωνιά να χτυπήσεις το γέρικο κεφάλι σου ,απόκρινε τους «σοφούς» συμβουλάτορες που σ έστειλαν στο Υπουργικό Συμβούλιο και λέγε το ήμαρτον και τίποτε άλλο.


Είναι σ όλους γνωστό πως όταν η Εκκλησία ανακατεύτηκε με την πολιτική έχασε…αλλά την δόξα ποιος εμίσησεν;


Ασχολήθηκες με την πολιτική θα αντιμετωπισθείς σαν πολιτικός…


Πρακτικά ας έχουν μαζί τους οι ακόλουθοί σου εφεδρικά ράσα και καλυμμαύχια στις εξόδους σου…


Και πρόσεχε τώρα που ξωπετάγεται από την εξουσία ο ΓΑΠ θάταν ανόητο να βγεις και συ στην «αντιπολίτευση!!!!!

Ασκληπιάδης

το ιερατείο του μαμωνά....

Μακαριώτατε

Επιτρέψτε μου να σας υποβάλλω ένας πολύ διακριτικό ερώτημα. Όχι μόνο σε σας, αλλά και σε όλους τους αρχιερείς:

Αλήθεια, Μακαριώτατε, ζείτε; Βλέπετε; Ακούτε; Καταλαβαίνετε; Η καρδιά σας αισθάνεται;

Και το ερώτημα αυτό, Μακαριώτατε, δεν είναι δικό μου. Βγαίνει από εκατομμύρια στόματα αγανακτισμένων, για το κατάντημα της χώρας, Ελλήνων.

Και βέβαια πολύ περισσότερο-αναδύεται το ερώτημα αυτό απ’ τις καρδιές τω πεινασμένων και των άστεγων και των άνεργων. Και των απελπισμένων νέων. Και όλων εκείνων, οι οποίοι απ’ την απόγνωση φτάνουν μέχρι και στην αυτοκτονία.

Ο καθένας απ’ τους οποίους είναι και ένας «ελάχιστος αδελφός» του Χριστού. Που βασανίζεται και σταυρώνεται. Καθώς το κατεστημένο απολαμβάνει και επαυξάνει τα άδικα προνόμιά του και τις ανέσεις σε βάρος τους.

Ίσως να μου απαντήσετε πως επανειλημμένα δείξατε την ευαισθησία σας. Με αλλεπάλληλα διαβήματα, που κάνατε από καιρού εις καιρόν.

Και ιδιαίτερα το τελευταίο διάβημά σας προς τον πρωθυπουργεύοντα εκπρόσωπο της Τριμερούς και της τρόικας των διεθνών τοκογλύφων και των ντόπιων εφιαλτών.

Καθυστερήσατε όμως επικίνδυνα, Μακαριώτατε.

Και το διάστημα της, οιονεί, της νεκροφάνειάς σας είναι εξαιρετικά μεγάλο. Ωσάν να περιμένατε να ολοκληρώσει το ιερατείο του Μαμωνά και του Σατανά σε βάρος του λαού και της πατρίδας το όργιο της πρωτοφανούς λεηλασίας.

Άλλωστε ο λαός γνωρίζει ότι τα μεταλλαγμένα αυτά ανθρωποειδή δεν βλέπουν, δεν ακούνε και δεν αισθάνονται.

Ενσαρκώνουν το ιδεώδες του προφήτη του Ναζισμού Νίτσε. Σύμφωνα με το οποίο δεν υπάρχει απλώς αντίθεση και αντιστροφή προς τις καθιερωμένες ηθικές και πνευματικές αξίες και έννοιες, αλλά πλήρης διαστροφή.

Μιλούν, για παράδειγμα, για κοινωνική αλληλεγγύη και εννοούν το γδάρσιμο του φτωχού λαού, για να ικανοποιήσουν την αδηφάγο αρπακτικότητα των τοκογλύφων.

Ή μιλούν για προστασία του πολίτη και εννοούν την προστασία του καθενός αλήτη. Έτσι ώστε να μπορεί να κλέβει ανεμπόδιστα, να ληστεύει ατιμώρητα, να ασχημονεί ασύδοτα. Και όσο αλητηριότερος είναι, τόσο πολυτιμότερος θεωρείται. Και τόσο περισσότερο προστατεύεται.

Ενώ οι πολίτες, που ζητούν να γίνουν σεβαστά το δίκιο τους και τα δικαιώματά τους, ψεκάζονται με τ’ ασφυξιογόνα και κακοποιούνται απ’ τους γερμανοτσολιάδες των εφιαλτικών κυβερνήσεων.

Ή μήπως δεν βλέπουμε ότι συστηματικά υπονομεύονται τα ηθικά και πνευματικά στηρίγματα του λαού; Ενώ προωθούνται και ευνοούνται, με νομοθετικές μεθοδεύσεις, οι εγκληματίες και το έγκλημα!

Και δεν είναι, που δεν μπορούν να ιδούν και ν’ ακούσουν οι δοσίλογοι τη φωνή του δίκιου. Είναι που δεν θέλουν.

Γιατί, πριν απ’ τους όρκους, που τυπικά και υποκριτικά δίνουν ενώπιον των εκκλησιαστικών λειτουργών, έχουν ορκιστεί, όπως φαίνεται, σε κιτάπια δολοφονικών λεσχών και καταχθόνιων στοών και συναφιών.

Συνεπώς, τα οποιαδήποτε λόγια σ’ αυτούς είναι «κώνωψ εις κέρας βοός»! Και είτε λιπόσαρκοι είτε παχύσαρκοι, είναι το ίδιο παχύδερμοι και συνειδητά ασυνείδητοι.

Και γι’ αυτό μας έφεραν ως εδώ, που μας έφεραν. Και πάνε να βάλουν τώρα και την τελική τους σφραγίδα στην προσχεδιασμένη και προαποφασισμένη καταστροφή της Ελλάδας και του λαού της…

Αν, λοιπόν, συμβαίνει να είστε όντως ζωντανός εσείς και κάποιοι άλλοι αρχιερείς, έστω και την ύστατη στιγμή, να αναλάβετε τις ευθύνες σας και την άμεσα ενεργό δράση για τη σωτηρία της πατρίδας.

Μέχρι το οριστικό ξεθεμέλιωμα του νεκροταφείου των συνειδήσεων απ’ τη Βουλή των Ελλήνων και την άμεση διεξαγωγή εκλογών. Για ν’ απαλλαγούμε απ’ τους γενίτσαρους του αποικιοκρατικού καθεστώτος και τους δολοφόνους προστάτες τους.

Όταν το 1987 ετέθη θέμα εκκλησιαστικής περιουσίας «κινήσατε γη και ουρανό». Και διοργανώσατε ογκώδη συλλαλητήρια, με πένθιμες κωδωνοκρουσίες και πύρινους λόγους.

Τώρα που τίθεται θέμα εθνικής υπόστασης και επιβίωσης πώς είναι δυνατόν να αδρανείτε και να περιορίζεστε σε λεκτικούς αφορισμούς! Χάριν, απλώς, ατελέσφορων επικοινωνιακών εντυπώσεων…

Ενώ θα έπρεπε εδώ και τώρα να συνεγείρετε κλήρο και λαό σε όλη την Ελλάδα. Μέχρις ότου εξαναγκαστούν να ξεκουμπιστούν και να γκρεμοτσακιστούν οι έμποροι των εθνών. Και η ελληνική Βουλή ν’ απαλλαγεί απ’ τα πτώματα του εφιαλτικού καθεστώτος.

Έτσι ώστε ο λαός να παύσει να αναπνέει την πτωμαΐνη των σημερινών εγκαθέτων. Και, αντί των πτωμάτων, να εκλέξει ελεύθερος τη ζωντανή αντιπροσωπεία του.

Για ν’ αντιμετωπίσει την ακάθεκτη και ακατάσχετη, βάρβαρη ναζιστική και σιωνιστική επιδρομή!

παπα-Ηλίας



Δάνειο;

Κακό-αισχρό-έγκλημα!




του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη




Μιλάει ο Χριστός για δανειστές.
Και αποκαλεί «αμαρτωλόν» όποιον δανείζει και παίρνει πίσω τα λεφτά του!
Εμείς, σαν να μην έχουμε σχέσι με τον Χριστό, θεωρούμε καλόν άνθρωπο όποιον δανείζει σε έχοντα ανάγκη.

● Καθόλου καλός άνθρωπος δεν είναι, λέει ο Χριστός!
Εξυπηρετικός κοινωνικά μπορεί να θεωρήται.
Χριστιανός δεν λογίζεται.
Χριστιανός είναι όχι όποιος δανείζει, αλλά όποιος χαρίζει, ελεεί.

● Ο Χριστός δεν δανείζει.
Χαρίζει.

● Επειδή ο δανεισμός κατάντησε η κρεμάλα ατόμων, λαών, και της δικής μας Πατρίδας, ας θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου:
«Εάν δανείζητε παρ’ ών ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί;
Και γαρ οι αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν, ίνα απολάβωσι τα ίσα» (Λουκ. στ΄34).

● Και αν δεν θεωρήται χριστιανός όποιος δεν χαρίζει σ’ αυτόν που δάνεισε (χωρίς τόκο), πως θεωρείται όποιος δανείζει με τόκο, έστω και νόμιμο;
Ό,τι για τους κοσμικούς είναι νόμιμο, δεν είναι οπωσδήποτε νόμιμο για τον χριστιανό.
Ο Χριστός καταδικάζει ως μη χριστιανό τον δανειστή, που του επιστρέφουν «τα ίσα» (όσα δάνεισε, τόσα του γύρισαν).
Πώς να μη καταδικάση τον δανειστή, που δεν παίρνει πίσω μόνο «τα ίσα», αλλά κερδίζει από τους δανειολήπτες του;

● Και όμως υπάρχουν και λεγόμενοι «χριστιανοί» και λεγόμενοι εκκλησιαστικοί φορείς, που έχουν ως επικερδές επάγγελμα την δανειοδότησι.
Ακούμε «χριστιανούς» να παραπονούνται:
«Όχι μόνο τα δανεικά (το κεφάλαιο) δεν μου δίνει, αλλ’ ούτε και τους τόκους» !

● Τέτοιους «χριστιανούς» μάλλον «αχρίστιανους» θα τους χαρακτήριζε ο Κύριός μας.
Και από αυτούς υπάρχουν και οι άλλοι, πολύ χειρότεροι.
Οι τοκογλύφοι.

Αν οι πρώτοι, που δανείζουν και περιμένουν επιστροφή των δανεικών δεν είναι χριστιανοί, αν οι άλλοι, που δανείζουν και εισπράττουν και τόκο, είναι αχρίστιανοι, οι τρίτοι, που δανείζουν και στραγγαλίζουν, ως τοκογλύφοι, τους χρεωφειλέτες, είναι πέρα για πέρα αντίχριστοι.

● Σπείρες τέτοιων αντιχρίστων, απατεώνων, σκληρών τοκογλύφων, ανακαλύφθηκαν τον τελευταίο καιρό από τις αστυνομικές αρχές στη Θεσσαλονίκη.
Τέσσερις ωργανωμένες μαφίες, με αρχηγούς σημαίνοντα πρόσωπα της συμπρωτεύουσας όλων των κομματικών αποχρώσεων!
Σαδιστές στον τρόπο εκβιασμού των θυμάτων, που σπρώχνονταν μέχρι την αυτοκτονία!
Επιχειρηματίας ο ένας από τους εγκεφάλους του τοκογλυφικού εγκλήματος, δημοσιογράφος της ΕΡΤ ο άλλος, αστυνομικός ο τρίτος, μεγαλοθεσίτης του ΣΔΟΕ ο τέταρτος.

● Όλα στο φως!
Έτσι είπε ο Χριστός (Μάρκ.δ΄22).
Ήδη προφυλακίστηκαν 35 από τους φερομένους ως ενόχους.

● Το τραγικό είναι ότι και η Χώρα μας ολόκληρη έχει συρθή στον στραγγαλισμό της διεθνούς τοκογλυφίας.

Αν μάλιστα αληθεύη αυτό, που οικονομικοί εισαγγελείς καταγγέλλουν, ότι εξωγκώθηκαν τα οικονομικά ελλείμματα της Χώρας, για να οδηγηθούμε σε Δανεισμό (Δ.Ν.Τ.), τότε βρισκόμαστε μπροστά σε απερίγραπτο εθνικό οδυρμό.

● Ο Κύριος του Ουρανού χαρίζει τα οφειλήματα.
Οι κύριοι της γης, τα αφεντικά του κόσμου, στραγγαλίζουν.
Σε πιάνουν από το λαιμό και σου φωνάζουν:
«Απόδος μοι εί τι οφείλεις» (Ματθ.ιη΄28).

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Στην κρεμάλα

οι αδίστακτοι συνωμότες




ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ


ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ




Ένας, πρώην (;) στέλεχος του ΔΝΤ, ο διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογείται στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων!


Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωή Γεωργαντά, για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη.


Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο. «Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες.


Η οποία μάλιστα προχώρησε σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις:


- Δεν υπάρχει καμία Ελληνική Στατιστική Αρχή.


- Δεν συνεδρίασε ποτέ για την έκδοση στοιχείων, τα οποία έρχονταν έτοιμα-μαγειρεμένα.


- Αποκορύφωμα όλων ήταν το έλλειμμα του 2009 που σε μία νύχτα γιγαντώθηκε από τους Γερμανούς της Eurostat, με την ανοχή του τότε υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου.


- Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν τα σενάρια περί ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και έτσι μπήκαμε στο Μνημόνιο, και έτσι »πέρασαν» και »περνάνε» τα άδικα μέτρα λιτότητας κατά του ελληνικού λαού.


- Καμία ανεξαρτησία, μία σφραγίδα και μόνο η Στατιστική Αρχή. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε συνεδριάσει!


- Για τα μάτια η περίφημη διαδικασία opengov. Μας επέλεξαν όλους επειδή είμαστε ΠΑΣΟΚ.


Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009


«Το έλλειμμα για το 2009 έβγαινε γύρω στο 12%, έτσι ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».


«Για την αύξηση του ελλείμματος του 2009 στο 15,4% ελήφθησαν υπ' όψιν μόνο οι δαπάνες των ΔΕΚΟ».


«Εν μία νυκτί η Eurostat αποφάσισε ότι ορισμένες ΔΕΚΟ πρέπει να ενταχθούν στο έλλειμμα».


Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.

Πρόκειται για ένα φοβερό σκάδαλο που αν επιβεβαιωθεί θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία που βέβαια δεν θα έχει συντελεστεί χωρίς να κάλυψη της προηγούμενης κυβέρνησης...


Ο μάρτυρας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσπάθησε να ενισχύσει με επιπλέον στοιχεία όσα είχε πει στην 6ωρη κατάθεσή της η καθηγήτρια οικονομετρίας σύμφωνα με τα οποία «σκοπίμως και εν μέσω πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής, η ΕΛΣΤΑΤ με μη επιστημονικές μεθόδους διόγκωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 από περίπου 12-13% σε 15,4%, με στόχο να επιβληθούν στην χώρα περισσότερα και σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα».


Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,5% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων.


Ο Διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου είναι πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και "άνθρωπος των αγορών".



Μπράβο στην πρώτη Ελληνίδα που δεν φοβήθηκε και μίλησε!!!!


Επιτέλους κάποιοι μίλησαν ΔΗΜΟΣΙΑ και με στοιχεία!!!


Τώρα εμείς που το μάθαμε.... τι κάνουμε αλήθεια;;;


Συνεχίζουμε και κοιμόμαστε;;;


Παίζουμε τους αγανακτισμένους;;;


Ενδίδουμε στο ..."πεπρωμένο" και τρώμε την ταπείνωση, την προδοσία και την αδικία χωρίς διαμαρτυρία, αντίδραση, ή επανάσταση, χωρίς διεκδίκηση της δικαιοσύνης και αποκατάσταση της αλήθειας;;;


Τουλάχιστον ας μην τους αφήσουμε να το κουκουλώσουν !!!


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ!!!


Όταν γνωρίζεις, είσαι υπεύθυνος της πράξης ή της απραξίας σου.


Όχι άλλο Πόντιοι Πιλάτοι...!


Αφορά την ζωή μας, την πατρίδα μας, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας και των παιδιών μας!!!!


Ας πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας κι ας δράσουμε!!! Μην περιμένουμε ... να το κάνει κάποιος άλλος.

η μεγαλύτερη προδοσία!...


Ο Εθνικός μας Ποιητής στον Εθνικό μας Ύμνο λέει μεταξύ άλλων:

“Η διχόνοια, που κρατάει
ένα σκήπτρο η δολερή,
καθενός χαμογελάει
πάρ’το λέγοντας κι εσύ”΄!

Κατά τη γνώμη μου, η πολυδιάσπαση και η ασυνεννοησία είναι η μεγαλύτερη προδοσία. Σε βάρος της πατρίδας και της θρησκείας. Και όλων των ιερών και οσίων! Που βαρύνει όλους. Ανεξαιρέτως!

Ο καθένας λέει: Λάτε να περάσετε κάτω απ’ τα δικά μας “Καυδιανά Δίκρανα” και όλα θα τακτοποιηθούν, ως δια μαγείας…

Δυστυχώς, στην περίπτωση αυτή, οι γιοι του σκότους αποδεικνύονται σοφότεροι από τους γιους του φωτός, για να θυμηθούμε και το Ευαγγέλιο.

Πράσινοι, γαλάζιοι,ορθοδοξοκάπηλοι, πατριδοκάπηλοι εφιάλτες και τοκογλύφοι χορεύουν γύρω απ’ το βωμό του Μαμωνά. Και λεηλατούν την Ελλάδα και χοροπηδούν πάνω στις πεινασμένες κοιλιές των Ελλήνων.

Κι εμείς, πιστοί στις στενοκεφαλιές μας και τις μωροφιλοδοξίες μας, αλληλοτρωγόμαστε!

Μέχρις ολοσχερούς αλληλοεξοντώσεως!

πσπα-Ηλίας

Σχετικό είναι και το άρθρο, που μας έστειλε το Πατριωτικό Μετωπο, με τον τίτλο:

Προδοσίες και προδότες.

Και ενώ η Ελλάδα μας και ο Λαός μας, λέει το Πατριωτικό Μέτωπο,μπαίνουν στο σκοτεινό μονοπάτι της πείνας, μετά τον εφιάλτη του πλήρους εξευτελισμού της αξιοπρέπειάς μας, οι σκηνοθέτες της προδοσίας, ενός ολάκερου Έθνους, καρφώνουν και τους τελευταίους πασσάλους στο δυστυχισμένο κορμί της Πατρίδας μας.

- Θρονιασμένοι στον σβέρκο μας οι πολιτικοί απατεώνες που κυβερνούν τον τόπο, αρπάζουν τα τελευταία ψίχουλα της περιουσίας του ελληνικού Λαού.

- Γελοίοι βουλευτάδες, χασκογελούν στο κοινοβούλιο, διανέμοντας μεταξύ τους, τα τελευταία ιμάτια της χώρας:

Αριστεροί υπαλληλίσκοι του Σόρος, κομμουνιστές παρελαύνοντες σε επαναστατικές γυμναστικές. Δεξιοί φιλιππινέζες της Μέρκελ, σοσιαλιστές αλητήριοι της Γκόλντμαν Σάκς. Πατριώτες της κωλοτούμπας και πατριώτες της συμφοράς. Με «προβιά λιονταριού και καρδιά λαγού» και κάθε λογής χατζηαβάτηδες, εκπαιδεύονται στο κούρεμα, στου «κασίδι το κεφάλι», «κάθονται και τρων και πίνουν – από την περιουσία του ελληνικού Λαού – και την Άρτα φοβερίζουν».

- Εκατοντάδες «κόμματα» σωτήρων και μεσσιών παράλληλα, ξεπροβάλλουν από παντού: Κλώνοι του Πατριωτικού Μετώπου με ονόματα που να θυμίζουν το Κίνημά μας: ΠΑΠΑΜ, ΠΕΠΑΜ, ΕΠΑΜ, ΠΙΠΑΜ, ΚΑΠΑΜ, ΛΑΠΑΜ κλπ θλιβερά αντίγραφα. Εθνικά Μέτωπα, Λαϊκά Μέτωπα, Σοσιαλιστικά Μέτωπα, Αριστερά Μέτωπα, μέτωπα κάθε λογής. Αρκεί να φέρνουν τη σύγχυση, στον ήδη παραζαλισμένο ελληνικό Λαό και το μεγάλο αφεντικό να τους πετάξει ένα κομμάτι από την πίτα του ασήμαντου.

- Δεκάδες «κινήματα» κάθε λογής, πωλούν σαν δική τους κάλπικη πραμάτεια, αποσπάσματα από τις κρυστάλλινες θέσεις του Πατριωτικού Μετώπου. Άλλοι κατασκευάζουν δήθεν αμεσοδημοκρατικά συντάγματα για γέλια (κατακλέβοντας την δίχρονη και επίπονη επιστημονική δουλειά του Κινήματός μας), άλλοι κατασκευάζουν «Αλληλέγγυα», (προσπαθώντας να χτυπήσουν την προσπάθειά μας να μην πεινάσει κανείς, μέσω του Ανταλλακτηρίου «Αλληλέγγυον»), άλλοι ομιλούν για «ανοιχτούς δρόμους και ανοιχτά σύνορα», προσπαθώντας να θολώσουν τον πολύχρονο αγώνα μας για επιστροφή των εθνικών οδών στον ελληνικό Λαό, άλλοι παριστάνουν τους «αγανακτισμένους» ενώ την ίδια ώρα παρακαλούν για μια θέση στα ψηφοδέλτια των θλιβερών κομματικών σχηματισμών των νεοταξιτών.

- Θλιβεροί υπερήλικες πολιτικάντηδες, (κάποτε επαναστάτες που «τα κατέβασαν» όπως λέει και το τραγούδι των Μάτζικ ντε Σπελ), περιφέρουν τη γεροντική τους άνοια στο πολιτικό παζάρι των ξεφτιλισμένων νεοταξιτών, παριστάνοντας τις μωρές παρθένες και αγοράζοντες στημένες από το σύστημα δημοσκοπήσεις και νούμερα, για είσοδό τους στη Βουλή.

- Και τέλος, ένα απέραντο μπήτ-παζαρ, όπου «επαναστάτες» του γλυκού νερού, ξεπουλούν τις υπηρεσίες τους, τον λόγο τους, το πληκτρολόγιό τους ή ακόμη και την φωνή τους, «για ένα κομμάτι ψωμί, για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη», για ένα ευρωπενηντάρικο.

Σε όλη αυτή τη σύγχυση, η καθαρή και έντιμη φωνή του Πατριωτικού Μετώπου, αν και καταδικασμένη στην απομόνωση από τα συστήματα των νεοταξιτών και τα φερέφωνά τους, εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα του «συρφετού που αναζητά ομοιοκαταληξία», επαναλαμβάνει την κεντρική του πρόταση, για οριστική έξοδο της χώρας και του Λαού μας, από την κατοχή:

Αν θέλετε σύμπραξη όλων των αντινεοταξίτικων δυνάμεων, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν: Ελάτε να συνδιοργανώσουμε την Λαϊκή Συντακτική Εθνοσυνέλευση που προγραμματίζουμε, ελάτε να οριστικοποιήσουμε το Σύνταγμα που παραδίδει όλες τις εξουσίες στο Λαό, ελάτε να καλέσουμε τον Λαό να μας δώσει εντολή να ξηλώσουμε μια και καλή, το αναπαραγόμενο μέσα από την διαφθορά του πολιτικό σύστημα, ελάτε να δείξουμε πως εμείς δεν μαζεύουμε «ψηφουλάκια» και «κουκιά», ελάτε να καταργήσουμε πρώτα τον εαυτό μας όπως έκαναν οι Ισλανδοί και οι Αργεντινοί, για να πείσουμε τον Λαό, πως και θέλουμε και μπορούμε να καταργήσουμε το θλιβερό τους νεοταξίτικο πορνείο.

Ελάτε να ανακτήσουμε την χαμένη μας αξιοπρέπεια, να πάρουμε πίσω την περιουσία του ελληνικού Λαού και να του την παραδώσουμε, ελάτε να τους στείλουμε εκεί που τους πρέπει (Κορυδαλλό μεριά), ελάτε να ξαναφέρουμε το χαμόγελο και την ελπίδα, στις νέες γενιές.

Ιδού η Ρόδος ιδού και τα υπόλοιπα λοιπόν.

Πατριωτικό Μέτωπο

Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης
Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652

Για την προώθηση

παπα-Ηλίας



Δείτε τι έλεγε

ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

για την κρίση της εποχής του




Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια.
Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.


Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά.
Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας.
Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες.
Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν.
Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα.
Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο.

Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία.
Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους.
Είδε να φονεύουμε σκόπιμα.
Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο.
Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής.

Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα.
Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο» (Εις άγιον Βάσσον, 1, MG 50, 721).




Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;

Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό.
Σε κείνους που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως.
Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό.

Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό.

Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες.
Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή.
Εδώ μου φαίνεται στοχαστή ονομάζει εκείνον που από τη μεγάλη του σύνεση και από την ίδια την πείρα των πραγμάτων, δίνει σοφές συμβουλές για τα μέλλοντα.
Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο.
Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση.
Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες.
Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως.
Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή.
Γιατί αν αυτό απουσιάζει, ακόμη κι αν υπάρχουν όλα τα άλλα , τίποτε πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις, κι αν ακόμη υπάρχουν προφήτες, σύμβουλοι, άρχοντες, αν δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να ακούσει, όλα είναι άσκοπα και μάταια.

Εγώ νομίζω ότι εδώ το ‘θα αφαιρέσω’ που λέει ο Θεός , το λέγει με τη σημασία του θα εγκαταλείψω και θα αφήσω , όπως ακριβώς λέει ο Απόστολος Παύλος: ‘τους εγκατέλειψε ο Θεός, ώστε να παραδοθούν σε νου ανίκανο να διακρίνει το ορθό’, όχι για να δείξει αυτό, ότι δηλαδή τους έριξε σε παράνοια, αλλά τους εγκατέλειψε και τους άφησε να είναι ανόητοι.

Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός.
Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία.
Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς.

Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός.

Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο.
Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός.
Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση.

Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός.

Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις»
(Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).


Ίσως τελικά δεν είναι τυχαίο το ότι έχουμε στερηθεί ηγέτες σε όλους τους χώρους και πρέπει να ξαναδούμε τις πνευματικές ρίζες της κρίσης.
Ο άγιος πάντως μας προτρέπει σε μετάνοια και υπέρβαση της ανομίας μας.
Ας τον ακούσουμε.


π. Θ.Μ.

Ι. Ναὀς Αγίου Δημητρίου Πειραιώς
http://anavaseis.blogspot.com/2011/11/blog-post_8988.html




Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012



Ποιος φυλακισμένος είναι μακάριος;



του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη




Ο χριστιανός είναι μακάριος, όταν πάσχη για την αρετή.
Ο χριστιανός είναι έτοιμος να δίνει απολογία για την πίστη του, για το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Μια τέτοια απολογία είναι ομολογία πίστεως.
Και η μαρτυρική ομολογία, είναι μια από τις δυο βασικές προϋποθέσεις για να λάβη ο πιστός το στεφάνι της αιώνιας δόξας.

Τονίζει ο απ. Πέτρος:
«Εἰ καί πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. Τόν δέ φόβον αὐτῶν μή φοβηθῆτε μηδέ ταραχθῆτε. Ἕτοιμοι πρός ἀπολογίαν παντί τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περί τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καί φόβου» (Α΄Πετρ. γ΄14-15).



• Σε απολογία κλήθηκε και ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου.
Αλλεπάλληλα τα απολογητικά υπομνήματα και του ιδίου και του συγκατηγορουμένου συμμοναστού του.
Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστή, ότι οι απολογίες και οι καταθέσεις για περιουσιακά στοιχεία μιας Μονής είναι απολογίες και ομολογίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού;



• Ας κάνουμε πιο πρωτοχριστιανικό ερώτημα:
Μπορεί η οποιαδήποτε φαντασία να φανταστή το Θεάνθρωπο Κύριο, τον ηγούμενο πάσης κτίσεως, την κεφαλή της Εκκλησίας, να διεκδική το ιδιοκτησιακό καθεστώς μιας λίμνης;
Να βρίσκεται π.χ. στα παραθαλάσσια Καπερναούμ, να δείχνη τη λίμνη της Γαλιλαίας, και να διακηρύττη:
«Η λίμνη αυτή ανήκει στην αδελφότητα μας, στην αδελφότητα των Αποστόλων μου»;


Ό,τι για τον Κύριο είναι αδιανόητο, μπορεί να γίνεται δικαστική διένεξις μιας Μονής, που διεκδικεί μια λίμνη;
Η ακτημοσύνη των μοναχών δεν ακολουθεί την ακτημοσύνη του Χριστού και όλης της αδελφότητάς Του (Ματθ. ι΄9);
Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
«Τό “Πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι’’, εἶπεν ὁ Χριστός καί πρός τούς τῆς ἐκκλησίας προέδρους περί τῶν τῆς εκκλησίας κτημάτων... Νυνί δέ οἱ τοῦ Θεοῦ ἱερεῖς τρυγητῷ καί ἀμητῷ παρακάθηνται, καί πράσει καί ἀγορασίᾳ προσόδων» (Ε.Π.Ε. 12,292). (Μετάφρασις: Το «Πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσης» (Ματθ. ιθ΄21), το είπε ο Χριστός, και για τους προεστώτες της Εκκλησίας, για τα κτήματα της Εκκλησίας...
Δυστυχώς τώρα λειτουργοί του Θεού, αφιερωμένοι, ασχολούνται με τρύγους και θερισμούς, με αγοροπωλησίες και με έσοδα.



• Μερικοί θέλησαν να κατατάξουν στους μάρτυρες και ήρωες τον κληρικό, που βρέθηκε προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού.
Όλοι βέβαια συμφωνούν για τρία οδυνηρά πράγματα:


Πρώτον, όλοι θλίβονται, διότι ρασοφόρος βρίσκεται στη φυλακή· εκφράζουμε όλοι τη συμπάθειά μας.


Δεύτερον, όλοι ρωτάνε, γιατί για υπόθεσι, που εμπλέκονται δεκάδες πρόσωπα (και υψηλά ιστάμενοι), μόνο ένας προφυλακίστηκε, και αυτός κληρικός;


Τρίτον, όλοι ευαισθητοποιήθηκαν για το χρόνο προφυλακίσεως του ηγουμένου (στο Δωδεκαήμερο των εορτών).



• Αλλ’ από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου να θεωρήται μάρτυρας της πίστεως ο προφυλακισθείς, δεν νομίζετε ότι υπάρχει απόστασις;

Σεβαστές είναι οι επισκέψεις συμπαθείας, οφειλόμενες σε κάθε φυλακισμένο.
Και ωρισμένες δηλώσεις συμπαραστάσεως στον εν λόγω ηγούμενο, είναι νοητές.
Όπως επίσης σεβαστές είναι και ωρισμένες διαφοροποιημένες απόψεις, ηπίων μάλιστα τόνων.



Δε χρειάζονται οι υπερβολές, όπως το να ταυτίζεται κληρικός προφυλακισμένος για περιουσιακές υποθέσεις, με τη σταύρωσι του Χριστού, με το διωγμό της Εκκλησίας, με τα βασανιστήρια αγίων μαρτύρων, ακόμα και με τη... σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη!

Ποιος κληρικός δέχεται να θεωρηθή αθώο νήπιο;
Και όμως στον υπερβολικό ζήλο συμπαραστάσεως στον ηγούμενο, κάποιοι τον κατέταξαν στη χορεία «των σφαγιασθέντων με την απάνθρωπη εντολή του Ηρώδη»!
Κάτι τέτοια μάλλον ζημιά κάνουν στον συμπαθή ηγούμενο.


• Ας προσγειωθούμε στη χριστιανική πραγματικότητα.
Ας δούμε και πάλι τον απόστολο Πέτρο, που δείχνει το μακάριο μάρτυρα, αυτόν που πάσχει ως ομολογητής του Χριστού, και όχι για άλλους λόγους:

« Εἰ ὀνειδίζεσθε ἐν ὀνόματι Χριστοῦ, μακάριοι.
Εἰ ὡς Χριστιανός πάσχει τις, μή αἰσχυνέσθω, δοξαζέτω δέ ἐν τῷ μέρει τούτῳ» (Α΄Πετρ. δ΄14-16).

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου