Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012


ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΟΡΑΜΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ




Σ’αυτές τις δύσκολες ώρες που διέρχεται η πατρίδα μας αισθανόμαστε πιο επιτακτική την ανάγκη να εξηγήσουμε στον λαό μας με περισσότερη ευκρίνεια τον λόγο υπάρξεως της Παρατάξεώς μας ανάμεσα στις τόσες πολιτικές ομάδες και προσπάθειες που υπάρχουν στον τόπο μας.

Δηλώνουμε με κάθε ειλικρίνεια ότι αν δεν είχαμε στο νου και στην καρδιά μας κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που εκφράζουν οι υπάρχουσες πολιτικές –ελληνικές και παγκόσμιες–δεν θα επιχειρούσαμε ένα τέτοιο άθλημα, το οποίο εκτός του μεγέθους του και της βαρύτητός του έχει άμεσες δυσβάστακτες επιπτώσεις στα πρόσωπα όλων όσοι το επιχειρούμε, δεδομένου ότι όλοι είμαστε άνθρωποι μισθοσυντήρητοι και ανήκουμε στην μεσαία οικονομική τάξη.

Πριν εκθέσουμε λοιπόν το πολιτικό μας πρόγραμμα θέλουμε να τονίσουμε, αυτή τη φορά πιο έντονα, την πολιτική μας ιδιοπροσωπία, ώστε να καταστεί σαφής ο λόγος της πολιτικής παρουσίας και υπάρξεώς μας στις χιλιάδες των ψηφοφόρων μας, που μας ακολούθησαν και μας ακολουθούν, αλλά και στον ευρύτερο ελληνικό πληθυσμό ο οποίος μέχρι σήμερα δεν μας έχει γνωρίσει, γιατί όλα τα ΜΜΕ συστηματικά μας αποκλείουν και με κάθε τρόπο φιμώνουν τον ενημερωτικό μας λόγο.

Δηλώνουμε λοιπόν, ότι πόθος και σκοπός μας είναι η επιστροφή της πολιτικής στην τροχιά της Ρωμηοσύνης, στην πορεία που ακολουθήθηκε από συστάσεως της Βασιλεύουσας των Πόλεων μέχρι και τον Μάρτυρα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

Πιστεύουμε ότι οι όποιες εγχώριες ή διεθνείς πολιτικές που προτείνονται σαν λύσεις στο σημερινό αδιέξοδο είναι μετέωρες, έωλες, άχρηστες και αναποτελεσματικές, γιατί δεν αγγίζουν την ουσία της τραγικής καταστάσεως που επικρατεί στην πατρίδα μας, αλλά και παγκοσμίως, αφού η αιτία της πολιτικής κακοδαιμονίας είναι η διαμόρφωση των ελληνικών κομμάτων της Βουλής από ξένα Κέντρα, γνωστά και άγνωστα και η χειραγώγησή τους από τα Κέντρα αυτά άμεση και συνεχής.

Δεν είναι τυχαίο, ούτε συμπτωματικό το γεγονός ότι όλα τα ελληνικά Κόμματα έχουν «μαύρα μεσάνυχτα» για τις πνευματικές Παραδόσεις της Πατρίδος μας και γι’ αυτό έχουν υποβιβάσει την ψυχή του Γένους μας, την Εκκλησία, σε ένα από τους πολλούς «κοινωνικούς φορείς», χαρακτηρισμό που πρόσφατα επανέλαβε η υπουργός Παιδείας, μετά την επίσκεψη της Ι. Συνόδου στο Υπουργείο της!

Απόρροια αυτής της αποξενώσεως των πολιτικών μας Κομμάτων από την Ορθόδοξη Παράδοση της Ρωμηοσύνης είναι και η ολοένα αυξανόμενη δουλοπρέπειά τους απέναντι στους ισχυρούς της γης, η μειοδοτική στάση τους στα θέματα της εθνικής μας κυριαρχίας, η παραγωγή αμοραλιστικών νόμων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις προδιαγραφές κάθε φαύλου, κάθε αμοραλιστή, κάθε καταχραστή και εκμεταλλευτή και όχι με βάση τις ηθικές αξίες την πραγματική δικαιοσύνη, δηλαδή την ευνομία. Αθλια κατάληξη αυτής της πολιτικής, η πνευματική και οικονομική χρεωκοπία του λαού μας.


ΚΗΡΥΣΣΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ


Οι ιδρυτές της Παρατάξεώς μας πιστεύουμε απόλυτα, όπως και ο Ιωάννης Καποδίστριας,ότιη μόνη Αλήθεια είναι η Ορθόδοξη ΧριστιανικήΠίστη,η οποία, αν γίνει πράξη, λύνει όλα τα πνευματικα, ψυχικά, διανοητικά αλλά και τα βιοτικά προβλήματα των ανθρώπων και εγκαθιστά στις κοινωνίες την βαθειά και αναφαίρετη ειρήνη, την αληθινη δικαιοσύνη και την αδελφοσύνη.

Όμως ταυτόχρονα κηρύσσουμε την απόλυτη και αληθινή ανεξιθρησκεία!
Θα εξασφαλίσουμε σε όλες τις τάξεις του ελληνικού λαού, πλήρη ελευθερία για την καλλιέργεια της πίστεως ή των όποιων επιλογών τους,με ειδικές ρυθμίσεις για όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και όχι μόνο για τους χώρους της Λατρείας.Κηρύσσουμε την πραγματική ανεξιθρησκεία της Ρωμηοσύνης που ανέδειξε το Γένος μας Κέντρο της Υφηλίου, γιατί διασφάλισε την ελευθερία όλων των πολιτων, με ιδανικό τρόπο, ώστε η ελευθερία του ενός να μη μειώνει ή καταργεί την ελευθερία του άλλου.

Η Παράταξή μας δεν θα επιβάλει στους πολίτες υποχρεωτικά τον Χριστιανισμό (εξ άλλου αυτό είναι αντίθετο με το ήθος και τις επιταγές του Χριστιανισμού),αλλά και δεν θα επιτρέψει να επιβληθεί η αθεϊα ως επίσημη έκφραση του Κράτους στην αγιομαρτυρική Πατρίδα μας, υιοθετώντας την πονηρή ερμηνεία της ανεξιθρησκείας, ως απαγόρευσης της θρησκείας!


ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΧΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ!


Καταδικάζουμε απερίφραστα την πονηρή, δόλια και προδοτική πολιτική που ασκείται επί δεκαετίες στην Πατρίδα μας. Την πολιτική που υπηρετεί δουλικά την Παγκοσμιοποίηση και «ροκανίζει» με γοργούς ρυθμούς την ιδιοπροσωπία του Νέοέλληνα, με πρόσχημα το άθλιο επιχείρημα ότι πρέπει να κρύβουμε το τι πιστεύουμε γιατί προσβάλλουμε τους αλλοθρήσκους και τους αλλοδόξους, ΄Ελληνες υπηκόους ή μετανάστες!

Πιστεύουμε στην Οικουμενικότητα του Ελληνισμού αλλά όχι στην Παγκοσμιοποίηση, που είναι ο πνευματικός θάνατος του ανθρώπου. Γι’ αυτό θα πολεμήσουμε την Παγκοσμιοποίηση και βροντοφωνούμε «προς πάσαν κατεύθυνσιν» ότι όποιος προσβάλλεται από την Πίστη, τις Παραδόσεις και την Ιστορία του λαού μας, δεν έχει θεση στη Χώρα μας και πρέπει να την εγκαταλείψει το ταχύτερο!

Στο σημείο αυτό, θέλουμε να διακηρύξουμε ότι σε κανένα κρατικό λειτουργό ή παράγοντα που διευθύνει ή διοικεί υπαλλήλους δεν θα επιτρέψουμε να αποκρύπτη το θρήσκευμά του και τον ιδεολογικό του προσανατολισμό, διότι λόγω της θέσεώς του ή των αρμοδιοτήτων του θα έχει την ευχέρεια να τους ελέγχει ψυχολογικά, να τους επηρεάζει και να εξαρτά και την προαγωγή τους ακόμη, από το εάν και κατά πόσον θα συγκατατεθούν στα δικά του πιστεύματα.


Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ

ΕΥΝΟΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ!


Μεταξύ ανθρώπων που κινούνται στον ίδιο εργασιακό χώρο με εξάρτηση εργοδότη - εργαζομένου ή έχουν σχέση διδασκαλίας - μαθητείας (όπως στα Σχολεία, στα Πανεπιστήμια και στα όμοια), Η απόκρυψη του ιδεολογικού προσανατολισμού όχι μόνο δημιουργεί αναταραχές στο κοινωνικό σύνολο αλλά και εξυπηρετεί τους κάθε λογής προβατόσχημους λύκους στο να παραπλανούν, να προσηλυτίζουν και να παρασύρουν στην πλάνη τους ανυποψίαστους πολίτες. Γιατί αυτός που κρύβει το πιστεύω του δεν έχει άλλο σκοπό από το να εξαπατήσει τους άλλους για να πετύχει άνομους σκοπούς.

Στα πλαίσια της πλήρους ανεξίθρησκης πολιτικής μας δηλώνουμε, επίσης, ότι η νομοθεσία μας δεν θα προσβάλλει τη θρησκεία ή τα πιστεύματα κανενός, αλλά θα δημιουργήσουμε, παράλληλους τομείς, στους οποίους θα ενταχθεί ο καθένας σύμφωνα με αυτό που πρεσβεύει ,ζεί και εκφράζει, με γνώμονα, όμως, να μη χαθεί κανένα ζωτικό στοιχείο που συγκροτεί την ελληνική πνευματική κληρονομιά.
Στα επιμέρους προγράμματα των Υπουργείων που οραματιζόμαστε και σχεδιάζουμε, θα αναπτύξουμε λεπτομερώς το πώς υλοποιείται η πολιτική μας αυτή, ιδίως στο χώρο της Παιδείας και του πολιτισμού, όπου παρατηρούνται οι σφοδρότερες συγκρούσεις.



ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ:

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ


Τονίζουμε με έμφαση την ειδοποιό διαφορά που είχε και έχει ο Έλληνας έναντι των εθνών, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τη βαθιά πίστη στο Θεό και τη συμμόρφωση ολόκληρης της ζωής του σύμφωνα με αυτή την πίστη.

Δεν διανοούμεθα τον Έλληνα σαν ένα απλό καταναλωτή όπως είναι ο Ευρωπαίος. Ο σύγχρονος Ευρωπαίος άνθρωπος σπάνια διερωτάται από πού προέρχεται, τι σκοπό έχει στη ζωή και πού θα καταλήξει στο τέλος της ζωής του. Γι’αυτό ο Έλληναςποτέ δεν εκάμπτετο μπροστά στο μεγαλείο κανενός, αν το μεγαλείο εξαντλείτο στην οικονομική δραστηριότητα και στη στρατιωτική υπεροπλία.

Αν θέλουμε να ξαναθυμηθούμε ως Έλληνες ποιά είναι η ειδοποιός μας διαφορά από όλα τα έθνη, θα δούμε ότι η Ελλάδα δεν έγινε σήμερα μικρή εδαφικά χώρα αλλά ήταν τέτοια από την αρχαιότητα.Ωστόσο ποτέ δεν είχε σαν αυτοσυνειδησία της ότι είναι μικρή χώρα, αλλά αντιθέτως, λόγω της πνευματικής της ευρωστίας,επίστευε το γνωστό σε όλους δόγμα: «Πας μή Έλλην βάρβαρος»! Υπήρχαν και τότε υπερδυνάμεις, με πρώτους τους Πέρσες,αλλάπάντα τους αντιμετώπισε νικηφόρα, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Πάψαμε όμως να διερωτώμεθα τι μεσολάβησε από τότε καικαταντήσαμε,σαν λαός, να χάσουμε την αυτοσυνειδησία της πνευματικής υπεροχής μας, γιατί ακολουθούμε τις προτροπές και τα «κηρύγματα» των συγχρόνων πολιτικών μας, οι οποίοι συνεχώς σαλπίζουν «urbi et orbi» ότι είμαστε μικρή χώρα και δεν πρέπει να μιλάμε(!)στις διεθνείς συζητήσεις, ούτε να φέρνουμε αντιρρήσεις στις αποφάσεις των μεγάλων

Δυνάμεων! Γι΄ αυτόχρεωκοπήσαμε σήμερα. Χρεωκοπήσαμε πνευματικά και, κατόπιν, και οικονομικά!
Αν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, με το καλλιεργημένο πνεύμα τους αλλά χωρίς τη χάρη του Αληθινού Θεού, είχαν τόσο υψηλή εθνική αυτοσυνειδησία, στηριγμένοι καθαρά στην πνευματική τους καλλιέργεια, πόσο βαθειά αυτοσυνειδησία έπρεπε να έχουμε εμείς σήμερα, μετά την μεγαλούργηση του Ελληνισμού από τον Μεγάλο άγιο Κωνσταντίνο έως και τον άθλο του 1821;


Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ


Η παντελής έλλειψη εθνικής και πνευματικής αυτοσυνειδησίας εκφράστηκε πρόσφατα από εκπρόσωπο μεγάλης πολιτικής παρατάξεως, ο οποίος διεκήρυξε χωρίς ίχνος ντροπής ότι «Στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρήκαμε την οικογένειά μας, τους δικούς μας ανθρώπους και είναι αδιανόητο να βγούμε από αυτήν την οικογένεια»! Και τα διακηρύσσει αυτά, ενώ γνωρίζει ότι με το κατάπτυστο ΜΝΗΜΟΝΙΟ η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση μας εκβιάζει για να μας δώσει χρήματα να υποθηκεύσουμε τά εδάφη και τα Μνημεία της Πατρίδος μας!

Είναι, αλήθεια, να απορεί κανείς, πώς συμβιβάζεται ο χαρακτηρισμός του πατριώτη, του ανθρώπου που θέλει να υπηρετεί με ειλικρίνεια την πατρίδα του, με την πιο πάνω διακήρυξη αφού είναι σε όλους πια γνωστό ότι η Ευρώπη σε καμμιά χρονική στιγμή δεν βοήθησε την Ελλάδα, αλλά την χρησιμοποίησε ή για να της αλλοιώσει τον πνευματικό της Ορθόδοξο προσανατολισμό ή ως ένα πιόνι της παγκόσμιας σκακιέρας για να φέρει σε δύσκολη θέση και να απειλεί τους αντιπάλους της.

Σαράντα ολόκληρα χρόνια, για να θυμηθούμε μόνο την πρόσφατη συμπεριφορά της Ευρώπης, η Ευρώπη “σφυρίζει” αδιάφορα μπροστά στο άδικο Κυπριακό πρόβλημααλλά και στο μεγάλο αγκάθι της εδαφικής μας εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή του κράτους των Σκοπίων.


Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Ποιά άραγε βοήθεια μπορούμε να περιμένουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε περίπτωση που μας επιτεθεί πολεμικά ένας λαός, αφού σε καιρό ειρήνης, χωρίς να απαιτείται κάποιο κόστος, η Ευρωπαϊκή Ένωση μας απαξιώνει και δεν εκφράζεται έστω και λεκτικά υπέρ του κράτους μέλους της, δηλαδή της Ελλάδος, έστω και για “τα μάτια του κόσμου”;

Μιά Ευρωπαϊκή Ένωση που απαξιώνει την Ελλάδα σε κάθε συζήτηση οποιουδήποτε θέματος σε τί μας χρησιμεύει, εκτός μόνο από το να αλλοιώνει το φρόνημα του λαού μας και να μας υποχρεώνει να καταστρέφουμε τη γη μας και να θάβουμε τα προϊόντα της; Για να μας δώσει κάποιες πενταροδεκάρες τις οποίες θα απαιτήσει να της επιστρέψουμε με πολλαπλάσιους τόκους, αφού με την πολιτική της μας εξαθλίωσε;

Την Ευρωπαϊκή Ένωση την χρειαζόμαστε για να υποχρεώσει τους Κυβερνήτες μας να αποδεσμεύσουν τις ένοπλες δυνάμεις και τη δικαιοσύνη από την κομματική εξουσία, πράγμα το οποίο είναι καθεστώς σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Χρειαζόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση για να εποπτεύει το πού δαπανώνται τα χρήματα που δόθηκαν για συγκεκριμένες ανάγκες και όχι να αφήνει την ευχέρεια στους πολιτικούς να σφετερίζονται τα χρήματα προς ίδιόν τους όφελος και κατόπιν να απαιτεί την επιστροφή τους, εξαθλιώνοντας ουσιαστικά τους πολίτες της πατρίδος μας, για να έχει την ευχέρεια τελικά να κυβερνήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον τόπο μας.

Είναι δυνατόν να έχουν οι Πιστωτικές Κάρτες των πολιτών «πιστωτικό όριο» και να μην έχει η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση πιστωτικό όριο στον δανεισμό των Κρατών, αλλά το πιστωτικό της όριο να είναι ή χρεωκοπία των Κρατών;

Την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν την χρειαζόμαστε για να χρεωκοπήσουμε αλλά σαν ένα τύπο ορκωτού λογιστή, για να ελέγχει τη χρηστή διαχείριση των χρημάτων που αυτή μας έδωσε και όχι ως ένα τοκογλύφο που προσφέρει αφειδώς χρήματα, γνωρίζοντας ότι αυτά θα σπαταληθούν και θα τα απαιτήσει όπως τα απαιτούν οι τοκογλύφοι!

Η συνεργασία της Ελλάδος με την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορούσε να αποβεί επωφελής, τουλάχιστον οικονομικά, μόνο με δύο προϋποθέσεις:
Αν οι κυβερνήτες μας θα ήσαν πνευματικοί άνθρωποι, άνθρωποι της δικαιοσύνης, που υπηρετούν με ευσυνειδησία το δημόσιο συμφέρον, οπότε θα διεκδικούσαμε με αξιώσεις αυτά που δικαιούμεθα ή άν η Ευρωπαϊκή Ένωση ασκούσε τους ελέγχους που έπρεπε να ασκεί στα χρήματα που αυτή χορηγούσε και όχι να γίνεται συμπαίκτης των Ελλήνων πολιτικώνστο πιο άθλιο και βρώμικο οικονομικό παιχνίδι του αιώνος!

Η Παράταξή μας λοιπόν υπάρχει και απευθύνεται προς το λαό και προς την Ευρώπη λέγοντας και στους δύο τα ίδια ακριβώς πράγματα, γιατί σιχαίνεται τη διγλωσσία, η οποία εξ άλλου αποτελεί και το συστατικό της υπάρξεως και λειτουργίας όλων των μέχρι σήμερα κομμάτων της Βουλής.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ


Η Παράταξή μας ιδρύθηκε για να μιλήσει με εντελώς διαφορετικό τρόπο στον Ελληνικό λαό και να του δηλώσει ότι, πριν διατυπώσει οποιαδήποτε επιμέρους πολιτική αφορώσα τους τομείς της δημόσιας ζωής, διαβεβαιώνει ότι, αν ήθελε ο λαός να της εμπιστευθεί τη διακυβέρνηση της Χώρας μας, προτίθεται να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση μόνο με όρους που θα υπαγορεύσει η Ελλάδα, με όρους που έχει δικαίωμα να υπαγορεύσει η Ελλάδα βάσει του Καταστατικού της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, τους οποίους όρους, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, ενεργούσες επί ζημία της Πατρίδος μας, δεν διεκδίκησαν ποτέ ούτε προτίθενται να διεκδικήσουν.

Ο πρώτος όρος, πριν κάν συζητηθεί το θέμα του λεγομένου χρέους της Πατρίδος μας, θα είναι η απαίτηση λεπτομερούς καταγραφής των οφειλομένων χρημάτων και του λόγου της οφειλής των, ώστε να υπάρξη η δυνατότητα να δημευθεί η περιουσία όλων των Ελλήνων πολιτικών που εμπλέκονται στην τραγωδία της Πατρίδος μας. Δηλαδή το γιατί δανειστήκαμε χρήματα, από ποιες πηγές έχει γίνει αυτός ο δανεισμός, τί προμηθευθήκαμε με τα χρήματα αυτά, τι ωφελήθηκε η χώρα μας από αυτόν τον δανεισμό και πώς εξακολούθησε επί μία εικοσαετία ο δανεισμός αυτός χωρίς να γίνεται σταδιακή επιστροφή των ήδη δανεισθέντων χρημάτων. Ένας τέτοιος δανεισμός με τόση προθυμία δικαιολογείται μόνο από τοκογλύφους και όχι από οικονομικές ενώσεις σαν την Ευρωπαϊκή Ένωση που αποσκοπούν στην ευημερία των μελών της.

Ο δεύτερος όρος είναι, να λάβει θέση η Ευρωπαϊκή Ένωση στο θέμα της απαγορεύσεως εξαγωγής πετρελαίου, ουρανίου και άλλων πολυτίμων ορυκτών από το υπέδαφος της Πατρίδος μας και να μας δοθούν εξηγήσεις.
Τρίτος όρος, να τεθεί ευθέως το ερώτημα: ΄Εχει παραιτηθεί η Ελλάδα από τη διεκδίκηση της έντοκης επιστροφής του υποχρεωτικού δανείου, του έτους 1942 προς Γερμανία και Ιταλία; Αν ναι, να μας δοθούν γραπτές αποδείξεις, ώστε να καταλογισθούν ευθύνες σε ΄Ελληνες πολιτικούς.

Αν δεν έχει παραιτηθεί η Ελλάδα αυτής της διεκδικήσεως, προτίθεται η Ε.Ε. να αναγκάσει τις χώρες αυτές να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα όπως εκβιάζει την Ελλάδα να αποπληρώσει τις δικές της υποχρεώσεις;
Τέταρτος όρος, να τεθεί θέμα αμέσου επιστροφής των τονων χρυσού της Ελλάδος, που βρίσκονται στα θησαυροφυλάκια Αγγλίας και Αμερικής.

Πέμπτος όρος, να παύσει η Τράπεζα της Ελλάδος να είναι ο θησαυροφύλακας του Ελληνικού χρυσού, δεδομένου ότι η κατ’ ευφημισμόν ονομαζομένη Τράπεζα της Ελλάδος είναι μια ιδιωτική εταιρεία της οποίας μόλις το 6% ελέγχει το ελληνικό δημόσιο, η δε προσπέλαση στο θησαυροφυλάκιο για έλεγχο των αποθεμάτων χρυσού είναι απρόσιτη και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον Πρωθυπουργό ακόμη χωρίς την άδεια του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα και κατά συνέπεια δεν ικανοποιήσει αυτά μας τα αιτήματα, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η περαιτέρω παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας!

μας δολοφονούν!...


Προς τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο

Κύριε Υπουργέ

Η τοπική Εφορία μου έστειλε μια ιταμή ειδοποίηση, στην οποία, μεταξύ άλλων, απειλεί:

«Επειδή μέχρι σήμερα δεν έχετε φροντίσει για την τακτοποίηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σας προς το Δημόσιο (και εφόσον δεν μεριμνήσετε για την εξόφλησή τους), μέσα σε 15 ημέρες από την έκδοση της ειδοποίησης αυτής, είμαστε υποχρεωμένοι να προχωρήσουμε στη λήψη εις βάρος σας μέτρων, όπως προβλέπεται από το νόμο…»!

Και θέλω να ρωτήσω εσάς και την τοπική Εφορία:

Έχω ποτέ, μέχρι τώρα, καθυστερήσει ή παραλείψει την εξόφληση των οφειλών μου προς το Δημόσιο; Παρά την, συχνά, δυσανάλογα βαριά και άδικη φορολόγηση!

Γιατί, προφανώς, πάντα ήθελα να είμαι εντάξει με την έννομη τάξη.

Εκτός και αν η έννομη τάξη βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την ηθική και λογική τάξη. Και παράλληλα με τις οικονομικές μου δυνατότητες. Όπως συμβαίνει, στην προκειμένη περίπτωση και με εκατομμύρια άλλων καταληστευόμενων και δεινοπαθούντων Ελλήνων…

Κύριε Υπουργέ

Στα χρόνια του προ-προηγούμενου, «σεμνού και ταπεινού», πρωθυπουργού μπουχτίσαμε ν’ ακούμε για σκάνδαλα και σκανδαλάρες. Τόσο σε βάρος του δημοσίου, όσο και του άγρια φορολογούμενου, απ’ το πολιτικοοικονομικό τεμπελχανείο, λαού.

Που όμως, με την τακτική της γάτας, που παραχώνει τα κόπρανά της, ο αλήστου μνήμης τα…κουκούλωσε. Βάσει του περί ασυλίας βουλευτών και υπουργών νόμου και της παραγραφής των οποιωνδήποτε εγκλημάτων τους.

Νόμου, που, όπως λέγεται, χαλκεύσατε εσείς και ο κ. Παυλόπουλος, σε βάρος του Δημοσίου και του λαού, για λόγους, όπως φαίνεται, αλληλεγγύης-και μάλιστα προληπτικής- προς τους μέλλοντες να εγκληματήσουν-συναδέλφους σας.

Και το πράξατε αυτό, ως διαπρεπείς, βεβαίως, καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου. Που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, διαπρέψατε, κατά κοινή ομολογία, στην τερατώδη ΑΔΙΚΙΑ!

Και να, που τώρα μας αριβάρατε τόσο σεις, όσο και οι ομογάλακτοι συνοδοιπόροι σας. Με τα δολοφονικά μνημόνια και τις προδοτικές συμβάσεις. Που συνεπάγονται την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Στο όνομα, μάλιστα, του κανιβαλικού αποικιοκρατικού αγγλικού, νομικού καθεστώτος.

Και, προκειμένου ν’ ανταποκριθείτε στις ληστρικές απαιτήσεις των οικονομικών αυτών δολοφόνων της Ελλάδας και του λαού της, εφαρμόζετε την συνταγή του Προκρούστη. Και μάλιστα με την τακτική της αμφίσβαινας (φίδι με δυο κεφάλια):

Με τις αλλεπάλληλες βάρβαρες και καταιγιστικές, αφενός, περικοπές μισθών και συντάξεων, ακόμη και των επικουρικών. Και με τη ραγδαία, αφετέρου επιβολή αλλεπάλληλων χαρατσιών.

Εκ των οποίων την είσπραξη του περί ακίνητης περιουσίας συνδυάσατε, κατά τρόπο απίστευτα εξωφρενικό, απάνθρωπο και φασιστικό με την διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Πράγμα, που ο οποιοσδήποτε, με στοιχειώδη λογική και συνείδηση Έλληνας, θα ντρεπόταν, έστω και να διανοηθεί. Δεδομένου ότι η ηλεκτροδότηση συνιστά βασικό αναπαλλοτρίωτο, για τον καθένα πολίτη, κοινωνικό αγαθό…

Και, παράλληλα με την τακτική της προκρούστιας αμφίσβαινας, έχετε αφήσει ασύδοτο τον καλπασμό της οργιαστικής ακρίβειας των μαυραγοριτών.

Έτσι, ώστε να μη μπορεί ο λαός να αμυνθεί στην πολυμέτωπη και βάρβαρη επίθεση, που δέχεται. Και, όπως λέει ο ποιητής, του «σφαλίζετε τα μάτια με απόγνωση». Με το άγριο κυνηγητό της ΕΦΟΡΙΑΣ, του ΤΕΒΕ, των ΤΡΑΠΕΖΩΝ και των πάσης φύσεως νομίμων και παράνομων ληστάρχων…

Με αποτέλεσμα τις ολοένα και περισσότερο αυξανόμενες αυτοκτονίες. Που είναι, ουσιαστικά, σε τελική ανάλυση, δολοφονίες.

Και θα έπρεπε στους τάφους τους, αντί του «απεβίωσε» να γράφεται το «δολοφονήθηκε από τη Χούντα των κατοχικών κυβερνήσεων των δοσίλογων του 4ου Ράιχ»!

Και καταλήγουν στις αυτοκτονίες οι άνθρωποι του λαού, κύριε Υπουργέ, γιατί δεν ξέρουν να κλέβουν και να ληστεύουν. Ή και να πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα τους δολοφόνους τους. Αλλά κι αν κάποιοι ξέρουν, ξέρουν πως τους περιμένει το «μακελειό»-για να θυμηθούμε και τον κ. Λοβέρδο- των αλλήθωρων και αλλοπρόσαλλων νόμων.

Γιατί για το λαό δεν υπάρχουν ασυλίες και παραγραφές. Όπως για τους απατεώνες και προδότες βουλευτές και υπουργούς.

Οι οποίοι θυμίζουν τα «ουαί» του Χριστού εναντίον των γραμματέων και των φαρισαίων. Που φόρτωναν το λαό με φορτία δυσβάστακτα, που οι ίδιοι ούτε με το δαχτυλάκι τους δεν καταδέχονταν να τα αγγίξουν.

Η σημερινή πραγματικότητα, κ. Υπουργέ, δεν οφείλεται σε κάποια λάθη, όπως κάποιοι απ’ τους πρωταγωνιστές του προκρούστιου και εφιαλτικού σεναρίου διατείνονται.

Όπως όλα φωνάζουν, πρόκειται για εφαρμογή προσχεδιασμένων και προγραμματισμένων, προ πολλού, δολοφονικών μεθοδεύσεων.

Και, επειδή, για λόγους συνειδήσεως, δεν μπορούμε όλοι οι Έλληνες να αυτοκτονήσουμε, θα θέλαμε να απευθύνουμε στους αρχιτέκτονες της δολοφονίας μας μια ύστατη έκκληση:

Ανάλογη με την προτροπή, που ο Χριστός απηύθυνε στον Ιούδα: Λέγοντάς τους πως ο, τι έχουν προγραμματίσει να κάμουν σε βάρος μας να το ολοκληρώσουν το ταχύτερο!

Αντί, δηλαδή για τον αργό θάνατο, που, όπως φαίνεται, έχουν επιλέξει «για χάρη μας», να κάμουν κάτι στοιχειωδώς εντιμότερο:

Να συστήσουν εκτελεστικά αποσπάσματα, προκειμένου να αποτελειώσουν όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις προδιαγραφές και απαιτήσεις των τοκογλύφων και του 4ου Ράιχ.

Αφού, προφανώς, θέλουν να εξοντώσουν όσους δεν μπορούν να μεταλλάξουν την έμφυτη, στο φυσιολογικό άνθρωπο, λογική και ηθική τους υπόσταση.

Για να επικρατήσουν, κατ’ αυτόν τον τρόπο, μόνο τα, «κατ’ εικόνα και ομοίωση» των ναζιστών και σιωνιστών, μεταλλαγμένα ανθρωποφάγα τέρατα….

παπα-Ηλίας

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ













Του Σαράντου Καργάκου
Ιστορικού - Συγγραφέως



Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν....
ανήμερα σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε: «Τα πήγαν για εκτέλεση»!


Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια.


Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη ναζιστική θηριωδία αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί, όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν' απέκτησε ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι' αυτό το λόγο να είναι αποικία».


Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά. αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών.


Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε...»! Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει το πού φθάνε το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως έπρεπε κι αυτοί - κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά, δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους κρατήσουν ομήρους ή να τους εκτελέσουν; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι' αυτά που διέπραξαν στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς. Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα 'ρθει στιγμή που θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας... σκοτώσουν.



Μέρος Δεύτερο



Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να δημοσιευθεί στην εφημερίδα όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς. Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων». Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά - βαθιά χριστιανική ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:



- Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!...


Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό - σαν αγεράκι απαλό- μοιρολόι.


Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου, την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του. ήταν ετοιμοθάνατος· τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου την άδεια να βγει για λίγες ώρες· έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.


- Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω...


Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:


- Να 'σαι συγχωρεμένος...


Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με αναφιλητά. ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ' έναν εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλά η πείρα μιας μακράς ζωής με εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι' αυτό συγχωρώ και τον δημοσιογράφο - κάποτε φίλο- και τα παρασαρκώματα που τον περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ», συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο τους.


Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.


















Προσδοκίες καί ἀπογοητεύσεις



του Kανονικού και Νόμιμου ΣΦΑΓΙΑΣΘΕΝΤΟΣ ΩΣΠΕΡ ΑΡΝΕΣ μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ



Σέ διαδικασία δραματικῆς ἀπονεύρωσης καί ἀναποτελεσματικῆς ἀξιολόγησης τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ ἀξιώματος ἐπιδίδεται ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας Ἱερώνυμος ἀπό τή μέρα πού κάθησε στόν Ἀρχιεπισκοπικό θρόνο ἴσαμε σήμερα. Ἄφωνος καί ἄπραγος βιώνεται καί ἀποτιμᾶται ἀπό τή λαϊκή μάζα τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας. Πρόσωπο εὔκολα τρωτό ἐγγράφεται στήν καθημερινή ἐπικαιρότητα. Κατά τίς δημοσιογραφικές ἐμφανίσεις του στήν πλαστή διαφήμιση αὐτοσυνιστᾶται πρός τούς παράγοντες τῆς ἄκοπης παραπλάνησης πρός τό πνεῦμα τῆς ἀθεΐας καί τῆς δουλικῆς ὑποταγῆς στά συνθήματα τῆς ποικίλης ἐκμετάλλευσης, ὡς στοχαστικός ἀναλυτής, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι ἕνας μακρυνός καί ἀποξενωμένος θεατής.


Ἄν τόν προσεγγίσουμε κατά τίς στιγμές πού ἐνεργοποιεῖ τό κριτικό του δαιμόνιο θά τόν παρακολουθήσουμε νά διακηρύττει urbi et orbi ὅτι ἡ σημερινή κρίση εἶναι πνευματική, εἶναι σύστημα καί ὁδηγία πού πλανᾶ τήν ἀνθρωπότητα ἐκτός τοῦ πνευματικοῦ χώρου καί τήν καθυποτάσσει στά συστήματα τῆς πολιτικῆς ἐπικυριαρχίας καί τῆς οἰκονομικῆς ὑποδούλωσης. Ἐνῶ ὅμως τολμάει τέτοιες ἀνακοινώσεις, προσεκτικότερη μελέτη τῶν στοχασμῶν του καί τῶν προτάσεών του πείθει ὅτι δέν λειτουργεῖ ὡς φωτισμένος διδάσκαλος τοῦ εὐρύτατου ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ὁ λόγος του εἶναι περαστικό θρόϊσμα ἀπέλπιδος στοχασμοῦ καί πρόχειρη συμβουλή ἀναπροσαρμογῆς τοῦ ὅλου κοινωνικοῦ προγραμματισμοῦ. Ἰδιαίτερα, δέν ἀνταποκρίνεται στό ρόλο, τήν ἀποστολή καί τήν καθημερινή ὑποχρέωση πρακτικῆς ἐφαρμογῆς τῆς δικῆς του ἡγετικῆς προσωπικότητος καί τῶν “σύν αὐτῷ” συνοδικῶν ἐπισκόπων πού ἐπιβαρύνονται μέ τήν εὐθύνη πηδαλιουχίας τοῦ σκάφους τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καί ἐλέγχονται ἤ καί ψέγονται ἀπό ὅλες τίς σύγχρονες δυνάμεις γιά τήν προδοσία τῆς ἀποστολῆς τους, γιά τήν ἀφωνία τους, τήν ἀπραξία τους, τήν κοσμική διαβίωσή τους καί τήν ἀποσύνδεση ἀπό τίς ἀγωνίες καί τίς λαχτάρες ὁλοκλήρου τοῦ ποιμνίου τους.


Ἡ πράξη του δέν ἀνοίγει καινούργιους ὁρίζοντες. Δέν ὁριοθετεῖ τήν κάθαρση καί τήν ἀνακαίνιση τοῦ δημόσιου βίου καί δέν ἐνδυναμώνει τίς ἐλπίδες τῆς ἐπιστροφῆς στήν πιστότητα τοῦ χρέους καί στήν καθαρότητα τῆς καθημερινῆς πράξης. Δέν βιώνει καί δέν ὁριοθετεῖ ὡς προσωπικό πνευματικό του χρέος τή διάφανη καί ἔμπονη προσέγγιση τῆς τρέχουσας πραγματικότητας καί δέν λειτουργεῖ ὁ ἴδιος ὡς ἁγιασμένος συνεχιστής τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος καί ὡς φορέας στήν ἔμπονη καί ἔντρομη καθημερινότητα τῆς μεστῆς ἐμπειρίας καί τῆς διάφανης διδαχῆς τῶν φωτισμένων πατέρων μας.


Πολλοί ἐκπρόσωποι τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης καί σοβαροί κριτές τῶν τάσεων πρός τήν ἐκκοσμίκευση μελετοῦν καί ἀναλύουν συχνά μέ ἔντονο ἐπικριτικό λόγο τίς ἐποχιακές ἀνακοινώσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου. Ὑπογραμμίζουν τήν ἀνεπάρκειά του, τόν καλοῦν καί τόν προκαλοῦν σέ ἀποσαφήνιση τῶν ὁραμάτων του καί τοῦ ποιμαντικοῦ λόγου του καί σέ διασύνδεση τῆς δράσεώς του μέ τή δυναμική καί γόνιμη διδαχή τῶν μεγάλων πατέρων μας. Μειώνουν ἐπικίνδυνα τό κύρος του οἱ πρόχειρες κρίσεις του καί ἡ ἀνικανότητά του νά ἐπεκτείνει τή στιγμιαία ἀναφορά στό ἐπισκοπικό χρέος σέ δυναμικό κίνητρο ποιμαντικῆς πράξης καί σέ σύνθημα ἀγῶνος ἐνάντια στή φθορά καί τή διαφθορά τῆς ἐποχῆς μας.


Θά φέρω στήν τράπεζα τῆς ἔρευνας καί τῶν συζητήσεων συγκεκριμένα παραδείγματα. Διαβάσαμε τήν εἰσήγησή του πού τήν παρουσίασε στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς 11-10-2009. Μεταξύ ἄλλων τόν παρακολουθήσαμε νά εἰσηγεῖται δυναμικές τομές καί βελτιώσεις στά συνοδικά ἀνοίγματα. Μιλάει γιά διαρθρωτικές ἀλλαγές στόν τρόπο διοργανώσεως καί διοικήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων καί γιά ἀλλαγή πρός τό καλύτερο τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν μητροπολιτῶν: “ Ἡ ἐκκλησιαστική μας πραγματικότητα ἔχει δείξει, ὅτι πρέπει νά ἐπανεξετάσουμε τόν τρόπον διοργανώσεως καί διοικήσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, μέ γνώμονα πάντοτε τούς ἱερούς κανόνες, τήν γνήσια παράδοσή μας, τίς ἐμπειρίες μας καί τίς κείμενες διατάξεις "δίχα ἔξωθεν ἐπεμβάσεων". Πρέπει μέσα στό πνεῦμα αὐτό νά τολμήσουμε διαρθρωτικές ἀλλαγές πού ἔχουν καταστῆ ἀναγκαῖες. Καιρός νά μελετηθῆ μετά πολλῆς προσοχῆς, συνέσεως καί διακρίσεως ἡ ἀλλαγή πρός τό καλύτερο τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων”.


Οἱ προτάσεις του αὐτές ἀντανακλοῦν τίς ἀγωνίες τῆς ἐποχῆς μας καί καταλογογραφοῦν τό σημερινό ἐπισκοπικό χρέος. Κανείς ἀπό μᾶς δέν θά σκεφτόταν ποτέ νά τίς ἀπορρίψει ἤ νά τίς παραμερίσει. Ὡστόσο ἐνῶ διαβάζοντας τήν Ἀρχιεπισκοπική εἰσήγηση νοιώθουμε τό χρέος νά τήν προσυπογράψουμε στό σύνολό της καί στίς λεπτομέρειές της, τή βρίσκουμε ἐντελῶς ἀποκομμένη καί ἐντελῶς ἀπομονωμένη ἀπό τή σύγχρονη πραγματικότητα.


α) Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ὑπογραμμίζει μέ ἔμφαση τό χρέος ἀκριβοῦς τήρησης τῶν ἱερῶν Κανόνων. Οἱ πάντες ὅμως γνωρίζουν ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συνεχῶς παραμερίζει ἤ καί διαστρέφει τή δεσμευτική ὑποχρέωση γιά πιστή καί ἀκριβή τήρηση τῶν Κανόνων πού θέσπισαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Τό Κανονικό μας δίκαιο, εὐρύτατο καί συγκροτημένο, σέ κάθε παράγραφό του καί σέ κάθε ἀναφορά του σέ διακυμάνσεις ἤ καί παραβιάσεις τῶν συνοδικῶν Κανόνων, ὑπενθυμίζει καί ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν κανονική πράξη τῆς Ἐκκλησίας εἶναι διαστροφή, παραβίαση τοῦ χρέους καί ἐγκληματική ἀπόκλιση στήν κοσμικότητα. Παράλληλα εἰδικές καί συγκροτημένες μελέτες τῶν κανονολόγων τῆς ἐποχῆς μας καί τῶν κριτῶν τῆς σύγχρονης ἀλλοτριωμένης καί ἀποξενωμένης πράξης διαμαρτύρονται ἔντονα καί καλοῦν τό ὑπεύθυνο συνοδικό σῶμα νά καταδικάσει ὁριστικά τήν ἀντικανονικότητα τοῦ σύγχρονου ἐκκλησιαστικοῦ βίου καί νά προσυπογράψει τήν ἔντιμη ἐπιστροφή στήν κανονικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τόν ἀπόλυτο σεβασμό ὅλων τῶν κανονικῶν διατάξεων. Στούς ἔσχατους καιρούς μας βρέθηκαν δυστυχῶς ἐκκλησιαστικοί λειτουργοί πού ἀνέβασαν σέ περιωπή τήν πράξη περιφρόνησης ἤ καί σφαγιασμοῦ τῶν ἱερῶν Κανόνων. Ἀκούστηκαν ἀπό τά δώματα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διοικητικοῦ σώματος ἀρρωστημένες ἀπόψεις καί τολμηρές ἐπεμβάσεις πού ἀνατρέπουν τήν κανονική τάξη. Κάποιοι ἐπίσκοποι ἤ κάποιοι νοσταλγοί τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος ὑποστήριξαν ὅτι παραπάνω ἀπό τήν ὑποχρέωση εὐθυγράμμισης μέ τούς ἱερούς Κανόνες, πού ὁρίζει τό Κανονικό Δίκαιο, εἶναι ἡ εὐθυγράμμιση μέ τίς ἐποχιακές ἀποφάσεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὀργανισμῶν. Τό ἐρώτημά τους εἶναι: ῾Τί σέβεστε περισσότερο τούς Κανόνες ἤ τήν Ἐκκλησία; Πάνω ἀπό τούς Κανόνες εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἀποφασίζει τίποτα δέν εἶναι ἱκανό νά ἀνατρέψει τήν ἀπόφασή της᾿. Τό σχῆμα αὐτό, δημιούργημα τῶν ἔσχατων ἐντελῶς ἐκτροχιασμένων ἐκκλησιαστικῶν ρυθμίσεων, ἀνατρέπει ὁλόκληρη τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας σωστή ἤ λαθεμένη, σεβαστική τῶν ἱερῶν Κανόνων ἤ αὐθαίρετη, ὑποστηρίζεται ὅτι ἔχει ἀπόλυτο κύρος. Αὐτό δέν εἶναι μόνο λάθος ἀλλά καί διαστροφή. Ἡ πραγματικότητα εἶναι ἄλλη. Ἡ ἐκκλησιαστική πράξη εἶναι ἔγκυρη ὅταν θεσπίζεται μέ ὁδηγό τούς ἱερούς Κανόνες καί ὅταν ἐγγράφει τήν κανονικότητα στήν ἱστορική βίβλο τῆς οἰκουμενικῆς ἤ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή τήν ἐπισήμανση δέν τήν ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί δέν ἀπέκλεισε ὅπως ὄφειλε τίς ἀντικανονικότητες πού ἀνατρέπουν ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί πρακτικές πού καταβρωμίζουν τούς ἱερούς ἐκκλησιαστικούς χώρους.


β) Τό δεύτερο στοιχεῖο, πού ἔθεσε στήν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 2009 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων. Εἶπε: “Καιρός νά μελετηθῆ μετά πολλῆς προσοχῆς, συνέσεως καί διακρίσεως ἡ ἀλλαγή πρός τό καλύτερο τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων.” Ἡ ἐξαγγελία του αὐτή προκάλεσε κλίμα ἐνθουσιασμοῦ καί ἐκδηλώσεις γενικῆς ἀποδοχῆς. Ὡστόσο ἡ σκοτεινή νέφωση δέν ἄργησε νά θολώσει τήν ἀτμόσφαιρα. Στίς 28 Φεβρουαρίου 2010 ἡ ἐφημερίδα “Ἐλεύθερη Ὥρα τῆς Κυριακῆς” φόρτιζε μέ πληροφορίες ἀπογοήτευσης τό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα. Μέ τόν χαρακτηριστικό τίτλο: “ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΚΟΝΟ στήν Μητρόπολη Ἰλίου” καί ὑποσημείωση: “ "Νέο κύμα" μοντερνισμοῦ ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀθηνῶν”, φωτογράφιζε τό κοσμικό ρεῦμα πού ξεκίνησε ἀπό τή Μύκονο καί ἔτρεχε νά ἐπικαλύψει τή νέα Μητρόπολη Ἰλίου. Παραθέτουμε τήν ἀποκάλυψη πού διασώθηκε στό παραπάνω σχετικό δημοσίευμα: “Φαίνεται ὅτι πολλοί νέοι κληρικοί δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει τήν ἀποστολή τους... Ἕνας τέτοιος εἶναι ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀθ. Δικαιάκος, προστατευόμενος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος τόν προορίζει γιά ποιμενάρχη τῆς νέας μητροπόλεως Ἰλίου. Αὐτός ὁ ἱερωμένος, ἀρέσκεται τούς θερινούς μῆνες νά ἐπισκέπτεται θέρετρα ἀκολασίας, ἔχοντας ἀποβάλλει τό ράσο. Ὁ φωτογραφικός φακός τόν συνέλαβε, ὅπως τόν βλέπετε στή φωτογραφία, στήν Μύκονο. Θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι τό ἔκανε ἀπό ἀφέλεια. Πάντως, ὅπως καί νά ἔχει τό πράγμα, προξένησε σκάνδαλο”.


Αὐτός ὁ κληρικός εἶχε μιά καλή φήμη πού ἀποτελοῦσε ἀντανάκλαση τῆς οἰκογενειακῆς του παράδοσης. Ἡ ἀλλαγή τοῦ κλίματος προκλήθηκε ἀπό τήν ἐποχή πού συνδέθηκε στενά μέ τόν τότε μητροπολίτη Θηβῶν Ἱερώνυμο καί νῦν Ἀρχιεπίσκοπο. Τό πῶς καί γιά ποιό λόγο ἔγιναν οἱ ἀλλαγές δέν εἶναι εὔκολο νά ἀποκρυπτογραφηθεῖ.


Ἀλλά καί παλαιότερο δημοσίευμα τῆς 27-29 Ὀκτωβρίου 2006, τῆς ἐφημερίδας “ὁ Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτή” ἔθιγε, μέ ἀκραῖο τρόπο, τό κῦρος κάποιου Ἀρχιμανδρίτη πού ἐκείνη τήν ἐποχή εἶχε ἀναλάβει ὑψηλά καθήκοντα στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἔγραφε λοιπόν ἡ Ἐφημερίδα: “Συζεῖ μέ τόν καλό του, ἀλλά, ἄν χρειαστεῖ, "προωθεῖ" στήν πιάτσα καί δίμετρες Ρωσίδες καλλονές. Αὐτά τή νύχτα, διότι τήν ἡμέρα φοράει τό ράσο-τώρα πιά ἔχει καί αὐξημένο φόρτο ἐργασίας: Ἀνέλαβε ὑψηλά καθήκοντα στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἥμαρτον... Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ”. Στήν περιοδική ἔκδοση τῆς “Ἐλεύθερης Πληροφόρησης” εἴχαμε καταχωρήσει τό δημοσίευμα στό φύλλο 194, τῆς 1ης Δεκεμβρίου 2006, μιλήσαμε γιά ἕνα νέο κατόρθωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστόδουλου καί διερωτηθήκαμε “ποιός εἶναι ὁ λεβέντης;”


Αὐτό πού τώρα γνωρίζουμε, μέ μιά πρόχειρη ματιά στά δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὅτι στίς ἀρχές Ὀκτωβρίου 2006 ἐξελέγη καί χειροτονήθηκε μητροπολίτης Κορίνθου ὁ Ἀρχιγραμματέας τῆς Συνόδου Διονύσιος Μάνταλος(χειροτονία 15-10-2006). Μέσα, λοιπόν, στό πρῶτο δεκαπενθήμερο τοῦ Ὀκτωβρίου διορίστηκε Ἀρχιγραμματέας, διάδοχος τοῦ ἐκλεγέντος στήν Κόρινθο, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Κύριλλος Μισιακούλης. Αὐτός “ἀνέλαβε ὑψηλά καθήκοντα στήν Ἱερά Σύνοδο”, ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρει τό δημοσίευμα. Ὁ δημοσιογράφος δέν ξεκαθάρισε τό ὄνομα τοῦ ἱερωμένου καί μεῖς δέν γνωρίζουμε ἐκείνη τήν ἐποχή ἄν ἀνέλαβε καί κανένας ἄλλος ὑψηλά καθήκοντα στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἄν ἀφορᾶ ὅμως τό συγκεκριμένο πρόσωπο, πού ἀναδείχτηκε μετέπειτα μητροπολίτης στήν Κηφισιά, ἡ εὐθύνη ὅλων ἐκείνων πού τόν ὑποστήριξαν καί τόν προώθησαν στά ἀνώτατα ἐκκλησιαστικά ἀξιώματα εἶναι μεγάλη καί δέν καλύπτεται μέ κάποιες σχολαστικές ἤ ἀστήρικτες ἐπευφημίες.


Ἡ ἱστορία του καί τά περιστατικά πού προβάλλει ὁ ἴδιος πιστοποιοῦν καί ὑπογραμμίζουν ὅτι δέν κρίθηκε ὥριμος καί ἄξιος ἀπό συνοδική συνέλευση. Ἔτρεξε, παρακάλεσε, ἐνδεχομένως πλήρωσε γιά νά φτάσει στό σκαλοπάτι τῆς μητροπολιτικῆς ἡγεσίας. Τόν τελευταῖο καιρό, ψέγοντας ἀνθρώπους πού δέν τόν ὑπολογίζουν ὡς ἄξιο, αὐτοαποκαλύφθηκε μέ τήν ἀκόλουθη φράση: “Ξέρεις τί ἔκανα γιά νά γίνω Κηφισίας;”

Ἴσως οἱ μέρες πού θά διαδεχθοῦν τή σημερινή σκοτεινότητα θά ἀποκαλύψουν τήν ἀλήθεια καί τούς ἐπιφορτισμένους μέ τίς μεγάλες εὐθῦνες.

απο την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΙ μηνος Ιανουαριου

ΕΞΩ οι Κλεφτες - οι Ψευτες - οι Απατεωνες


Έρευνα περί αμβλώσεων















Κωνσταντίνου Δωρ. Μουρατίδου Καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών



Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα τα τελευταία χρόνια είναι και αυτό των αμβλώσεων. Πολλές απόψεις, από αντίθετες ομάδες τίθενται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, για το αν είναι φόνος, αν η γυναίκα είναι ελεύθερη να διαθέτει το σώμα της όπως αυτή θέλει.

Το κύριο όμως ερώτημα που.....
πρέπει να τεθεί και να απαντηθεί, και από εκεί εξαρτώνται όλα είναι: Αν το έμβρυο είναι ανθρώπινη ζωή ή όχι. Από την απάντηση αυτή εξαρτάται η στάση της Ηθικής έναντι των εκτρώσεων.

Εδώ θα αναλύσουμε ενδελεχώς το θέμα, και θα αποδείξουμε -όχι εμείς- αλλά οι επιστήμονες και οι ειδήμονες ότι η έκτρωση είναι φόνος.

Σήμερα στην εποχή μας, στην εποχή του Ορθολογισμού ζητείται η γνώμη της επιστήμης. Όλα ξεκινούν και καταλήγουν στην επιστήμη.

Σε πολλά θέματα έχουμε την επιστήμη, αλλά και κάτι παρά πάνω από αυτή, τις διδασκαλίες της Εκκλησίας, της Θεολογίας, έχουμε υπερφυσικά φαινόμενα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύσει η επιστήμη και να δώσει απάντηση διότι δεν δύναται.

Στο συγκεκριμένο όμως θέμα -δυστυχώς για τους οπαδούς της εκτρώσεως- θα αποδείξουμε επιστημονικά, ότι η άμβλωση είναι δολοφονία, και μάλιστα μιας αθώας ύπαρξης, η οποία δεν έβλαψε κανένα.
Ας ξεκινήσουμε την έρευνά μας, λέγοντας τι λέγουν η Γενετική, Βιολογία, Εμβρυολογία για την άμβλωση.


Γενετική - Βιολογία - Εμβρυολογία.

Το 1981, η υποεπιτροπή της Αμερικάνικης Γερουσίας, ζήτησε την γνώμη των κορυφαίων επιστημόνων. Οι εφτά εξ αυτών του Yale, Rosenberg, έθεσε το θέμα ως μεταφυσικό και θρησκευτικό, δηλαδή συμφώνησε αλλά με βάση την Θεολογία.

Η επιστήμη υποστηρίζει ότι την στιγμή κατά την οποίαν 23 χρωμοσώματα του σπερματοζωαρίου ενωθούν με τα 23 χρωμοσώματα του ωαρίου, δημιουργείται ένας νέος ανθρώπινος οργανισμός, διαφορετικός από τους γεννήτορες του. Το έμβρυο από την ηλικία του 1-1,5 μηνός, παρουσιάζει τα ανθρώπινα σωματικά χαρακτηριστικά. Στις 3 εβδομάδες το έμβρυο γίνεται μόνο 2,5 χιλιοστά μήκος, έχει τις καταβολές ματιών, πνευμόνων, στομάχου, σπονδυλικής στήλης και καρδιάς. Η καρδιά του χτυπά ήδη, από την 18η μέρα. Μετά τους 2,5 μήνες δεν δημιουργείται κανένα νέο όργανο, απλώς αυξάνει ότι υπάρχει.

Ο dr. Ernest Huant λέγει: Το γονιμοποιημένο ωάριο, δεν είναι μία απλή κυτταρική μάζα. Είναι πλήρης ζωή μίας ανθρώπινης υπάρξεως.

Ο Ολλανδός βιοχημικός Schopping απέδειξε ότι, 48 ώρες μετά την γονιμοποίηση, μια νέα ζωή ερχόταν να προστεθεί σ' εκείνη του μητρικού οργανισμού.

To 1976, ένας Ιάπωνας απέδειξε την καθησυχαστική επίδραση μίας εγγραφής των χτύπων της καρδιάς στα ανήσυχα νεογέννητα. Ο σχετικός δίσκος είχε τεράστια επιτυχία (οι παραγωγοί του θησαύρισαν).

Πρόσφατη μελέτη δύο Αμερικανών ειδικών γιατρών -του ζεύγους Wilke- με τίτλο «ABORTION HOW IT IS», την οποίαν συνοδεύουν 30 έγχρωμες διαφάνειες λέγει: ότι με την έκτρωση φονεύεται ένα πλήρες αυξανόμενο ανθρώπινο ον, του οποίου η καρδιά χτυπά την 8η εβδομάδα (στην μαγνητοταινία ακούγονται οι χτύποι).


Οπαδοί της Έκτρωσης

Οι οπαδοί της εκτρώσεως παρασιωπούν ότι η έκτρωση καταστρέφει ένα ανθρώπινο ον. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Grutfmaeher Προέδρου της Παγκοσμίου Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Οικογενειακού Προγραμματισμού. Το 1967 δημοσίευσε μία μελέτη υπέρ της νομιμοποιήσεως της εκτρώσεως, τηρώντας απόλυτη σιγή για το πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή. Το μειονέκτημα του κυρίου Προέδρου είναι ότι ο ίδιος αυτοδιαψεύσθηκε αφού είχε το 1933 εκδόσει ένα βιβλίο στο οποίο αναγνώριζε την σύλληψη σαν την αρχή της ανθρώπινης ζωής.

Οι οπαδοί της νομιμοποιήσεως των εκτρώσεων και στα κράτη που δεν έχουν αποποινικοποιηθεί, αντελήφθησαν ότι δε μπορούν να στηρίζονται στο «μη ανθρώπινο» του εμβρύου, και δημιούργησαν άλλη επιχειρηματολογία: Δηλαδή ότι το έμβρυο δεν είναι ανθρώπινη ζωή ποιότητας που να αρχίζει να ζει...

Σύμφωνα με το επιχείρημα αυτό, πρέπει να αρνηθούμε το δικαίωμα της ζωής και στο νεογέννητο και στο καθυστερημένο παιδί. Άρα και ο φόνος του νεογέννητου δεν πρέπει να θεωρείται φόνος.

Οι φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι:
Πρώτον, κάθε γυναίκα δικαιούται, «να εξουσιάζει το σώμα της». Η έκτρωση όμως καταστρέφει έναν άλλο άνθρωπο. Ένα άλλο αυτεξούσιο ον. Η ζωή ανήκει στον άνθρωπο που την έχει, δηλαδή στο έμβρυο και όχι σ' εκείνη μέσω της οποίας αναπτύσσεται δηλαδή της μητέρας.

Δεύτερον, αν οι αμβλώσεις αποποινικοποιηθούν, θα σταματήσουν οι παράνομες εκτρώσεις. Στο Δημογραφικό Συνέδριο του Βελιγραδίου το 1966, υπολογίσθηκε ότι γίνονται παγκοσμίως τον χρόνο 30.000.000 εκτρώσεις. Από αυτές τα 29.000.000 είναι παράνομες παρόλο που δεν υπήρχε ποινική δίωξη στα κράτη όπου γίνονταν, και μόνο το 1.000.000 έγινε για θεραπευτικές περιπτώσεις.

Τρίτον, υποστηρίζουν ότι πολλές φορές η εγκυμοσύνη, εγκυμονεί τρομερούς κινδύνους για την υγεία της γυναίκας, άρα η αποφυγή της γέννησης θα εξασφαλίσει στη σύζυγο άκρα υγεία και μακροβιότητα.

Η έκτρωση δημιουργεί τρομερά προβλήματα, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά, π.χ. Φλεγμονή γεννητικών οργάνων, θρομβοφλεβίτιδες, στείρωση, χαλάρωση στομίου. Πολλές φορές επέρχεται και ο θάνατος.

Αλλά και οι επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία είναι τεράστιες. Πολλές παθαίνουν σοβαρά προβλήματα ψυχοπάθειας. Είναι αποδεδειγμένο ότι τις περισσότερες φορές που παρουσιάζονται ψυχικές διαταραχές και ψυχοπάθειες, πίσω υπάρχει ένας γυναικολόγος και μία έκτρωση. Το 30% της ψυχικής τους υγείας γίνεται ψυχοπαθητικό.

Τέταρτον, κακό για την γυναίκα σωματικά δεν είναι μόνο η άμβλωση, αλλά και η παρεμπόδιση της συλλήψεως, γνωστή υπό το όνομα «νεομαλθουσιανισμός». Ο Malthus, Άγγλος οικονομολόγος υποστήριξε ότι η αύξηση του πληθυσμού της γης είναι μεγαλύτερη από την απόδοση του εδάφους σε τρόφιμα. Άρα πρέπει να περιορισθεί ο αριθμός των γεννήσεων, με την αποχή των γεννήσεων ή με την εξόντωση του προϊόντος. Κατά τον Μαλθουσιανισμό μεταβάλλονται τα συζυγικά σπλάγχνα σε στείρα.

Ο dr. Sutherland, Άγγλος γυναικολόγος λέει: «Οι γυναικολόγοι κατόπιν παρατήρησης κατέληξαν ότι η αποφυγή συλλήψεως είναι αιτία νευρώσεως, νευρασθένειας και όγκων στη γυναίκα».

Πέμπτον, άλλη αιτία. Στην Ελλάδα κάθε χρόνο γίνονται 400.000 αμβλώσεις, επομένως πρέπει να νομιμοποιηθούν. Αυτός δεν είναι λόγος για να νομιμοποιηθούν οι αμβλώσεις, διότι και πολλές κλοπές υπάρχουν, και φοροδιαφυγή και ναρκωτικά. Είναι πραγματικά γεγονότα αλλά είναι αδύνατο να υποστηριχτεί η νομιμοποίηση τους.

Έκτον, άλλοι μιλούν για νομιμοποίηση, διότι μι¬λούν για περιπτώσεις βιασμών. Οι περιπτώσεις βιασμού είναι ελάχιστες και δεν μπορούν ν' αποτελέσουν κριτήριο για νομιμοποίηση.


Έκτρωση και νόμος 821/1978

Στις 15/9/1978 νομιμοποιήθηκαν με προϋποθέσεις οι αμβλώσεις. Στο άρθρο 5 παρ. 3 του νόμου 821/1978 προβλέπεται: «Επιτρέπεται η άμβλωσις μέχρι και της 20ης εβδομάδος όπου ήθελον διαπιστωθεί σοβαρές ανωμαλίες του εμβρύου με αποτέλεσμα τη γέννηση πα¬θολογικών νεογνών. Επίσης σε περιπτώσεις κινδύνου της ψυχικής υγείας της μητέρας, διαπιστωμένου όμως από ψυχίατρο που εργάζεται σε ίδρυμα δημοσίου δικαίου».

Μπορούμε να κατατάξουμε την παγκόσμια ισχύουσα Νομοθεσία σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:
α) Σε χώρες που μόνο σε περίπτωση κινδύνου της ζωής της εγκύου επέτρεψαν την έκτρωση.
β) Σε χώρες που την επιτρέπουν για ψυχοπαθολογικές αιτίες, καθώς επίσης και για ανθρωπιστικούς λόγους π.χ. Κύπρος (βιασμός).
γ) Στις χώρες όπου οι εκτρώσεις «είναι ελεύθερες» αν και σε καμμία χώρα ο νόμος δεν δίνει πλήρη ελευθερία.

Οι εκτρώσεις στην Ελλάδα είναι 400.000 τον χρόνο. Δηλαδή κάθε χρόνο καταστρέφεται μία ολόκληρη πόλη όπως η Πάτρα. Στο μαιευτήριο «Αλεξάνδρα» στις 1000 γυναίκες, οι 374 είχαν κάνει από 1 ως 3 εκτρώσεις. Βρέθηκε δε μία γυναίκα με 45 εκτρώσεις!!!

Ο καθηγητής της Ψυχιατρικής και Γυναικολογίας Bernstein συνοψίζει την μαρτυρία του σε ειδική επιτροπή της Αμερικανικής Γερουσίας λέγοντας:
«Δεν υπάρχουν ψυχιατρικές ενδείξεις για την θεραπευτική έκτρωση, διότι αυτή δεν είναι αποτελεσματική θεραπεία για την ασθενή και απλώς σκοτώνει μωρά».


Ο Ιπποκράτης, στον όρκο του λέγει: «Ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω».

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Λαοι και εθνη υποκλιθειτε,
προ του Γιγαντιου Επισκοπου
της Ορθοδοξιας.

===================

Σε εικονες

ολη η διαδρομη και το μαρτυριο

του Μεγαλομαρτυρα αγιου

Ιωαννου του Χρυσοστομου




Ολη η βασανιστικη διαδρομη του που επιλεχθηκε απο τους ραδιουργους εχθρους του αρχιερεις και ιδιαιτερα του τερατωδους Θεοφιλου Αλεξανδρειας.

Κατα την παραμονη του στα Κομανα χειροτονουσε επισκοπους, πρεσβυτερους και διακονους και βαπτιζε και κατηχουσε πολλους ειδωλολατρες της περιοχης," πληθος αναριθμητον".


Το κενοταφιο στον ναο των Κομανων.


Ο σημερινος ναος του αγιου Ιωαννου του Χρυσοστομου στα Κομανα του Ποντου οπου αφησε ο μεγαλομαρτυρας αγιος την τελευταια του πνοη.
























Σας μεταφερουμε την μεγαλοπρεπεστατη περιγραφη της υποδοχης των αγιων λειψανων του Μεγαλομαρτυρα αγιου, του αθανατου χρυσανθρωπου Χρυσοστομου.
Προσπαθειστε να φαντασθειτε το ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ΑΥΤΟ που θελγει την φαντασια μας.



Υστερα απο 30χρονια


Δοθηκε αμεσως εντολη να μεταφερουν το σωμα του εξοριστου στην Κωνσταντινουπολι και να το αποθεσουν στο ναο των αγιων Αποστολων.
Ο Χρυσοστομος αφησε το εκκλησακι του αγιου Βασιλισκου, οπου αναπαυοταν εδω και τριαντα χρονια.
Το φερετρο που περιειχε τα λειψανα του, μεταφερθηκε απο πολη σε πολη ως τη Χαλκηδονα μεσα απο αναριθμητη συρροη λαου, ιερεων και μοναχων.
Στη Χαλκηδονα τον περιμενε η αυτοκρατορικη τριηρης μεγαλοπρεπα στολισμενη.
Ο αυτοκρατορας δεν θελησε να παραλαβει την ιερα παρακαταθηκη καποιο αλλο πλοιο.

Ολη η πολη ηταν εκει.
Ο αυτοκρατορας, η συγκλητος, οι πρωτοι αρχοντες, οι ανωτεροι αξιωματικοι.
Κι η θαλασσα καλυφθηκε απο αμετρητα πλοια και καίκια γεματα κοσμο και φωταγωγημενα με πυρσους.
Ειχε ηδη βραδυασει.

Απο τον στομιο του Ευξεινου ποντου ως την Προποντιδα θα μπορουσε κανεις να νομισει οτι η θαλασσα ηταν ξηρα, ετσι εκφραζονται οι ιστορικοι.

================

ΣΗΜΕΡΑ ΤΙΜΗΣΕΣ

ή ΑΤΙΜΑΣΕΣ

ΤΟΝ ΑΓΙΟ;



Σήμερα η Εκκλησία του Χριστού επί της γής, γιόρτασε την μνήμη του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Γιγαντιαίου Πατρός και Διδασκάλου.
Πολλοί αρχιερείς ονομάζονται Χρυσόστομοι, και καποιοι από αυτούς είναι Αισχρόστομοι.
Δεν έχουν καμμία απολύτως σχέσι με τον Μεγάλο Αγιο.
Και οι περισσότεροι αρχιερείς, δεν έχουν καμμία απολύτως ομοιότητα με τον Αγιο.
Μάλλον με τους εχθρούς του Αγίου είναι όμοιοι και απαράλλακτοι.
Αναρωτιέμαι, αφού δεν μοιάζουν με τον Αγιο και δεν μιμούνται τον Αγιο, γιατί γιορτάζουν τον Αγιο;

Η ιστορία του Αγιου Χρυσοστόμου, επαναλαμβάνεται στην εποχή μας.
Και ολοι οι σημερινοί αρχιερείς είναι, είτε ηθικοί αυτουργοί, είτε συνένοχοι, στην αγρια καρατόμησι του Αγίου Χρυσόστόμου.
Και αλήθεια, γιατί;
Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καρατομήθηκε και κατακρεουργήθηκε αγρίως και βαναύσως, από τους αρχιερείς και τους πρεσβυτέρους της εποχής του.
Είναι ψέμμα πελωρίων διαστάσεων ότι διώχθηκε, από τα εκτελεστικά όργανα, τον βασιλιά και την βασίλισσα.
Από τους ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ διώχθηκε και από αυτούς κατακρεουργήθηκε.
Το ομολογεί αυτό η ίδια η βασίλισσα Ευδοξία και μάλιστα σε γραπτό κείμενό της απευθυνόμενο πρός τον Χρυσόστομο.

Η ιστορία σήμερα επαναλαμβάνεται.
Αυτοί οι αρχιερείς που πήγαν σήμερα να γιορτάσουν τον Αγιο, μάλλον ανήκουν και θα επαιρναν το μέρος των αφριζόντων αντιπάλων του Χρυσοστόμου.
Εκείνου του ραδιούργου και χρυσομανούς κακότατου και εμπαθέστατου Θεοφίλου πατριάρχου Αλεξανδρείας, του ζηλόφθονος Σεβηριανού Γαβάλων και των άλλων λυσσωδών και φθονερών εχθρών του.
Και οι σημερινοί αδελφοκτόνοι πατριάρχαι και αρχιεπίσκοποι και αρχιερείς - σήμερα με διαφορετικά ονόματα - είναι όμοιοι με εκείνους.
Η δική μας καρδιά και τα δικά μας τα μάτια έτσι τους βλέπουν και αυτά βλέπουν καλύτερα γιατί τους περάσαμε από την Κρισάρα της εκκλησιαστικής μας ιστορίας και ζωής.

Ποιός από τους σημερινούς αρχιερείς πήρε το μέρος των ΔΩΔΕΚΑ μητροπολιτών που σφαγιάσθηκαν σαν αρνιά και σαν κριάρια;

Πόσοι από τους σημερινούς αρχιερείς υπερασπίστηκαν και αγωνίσθηκαν για την αποκατάστασί τους οταν ζούσαν οι τρείς τελευταίοι εναπομείναντες από τους δώδεκα, Λαρίσης Θεολόγος, Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνος, και Αττικής Νικόδημος;

Πόσοι από τους σημερινούς αρχιερείς μίλησαν, φώναξαν, διαμαρτυρήθηκαν, για την αποκατάστασι του εναπομείναντος Κανονικού μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ, όταν εγινε τελευταία συζήτησι στην περισυνή σύνοδο του Οκτωβρίου;

ΟΥΔΕΙΣ, ή σχεδόν ουδείς.
ΟΛΟΙ τους ενέδωσαν είς τον πρωτοφανή εμπαιγμό της συνωμοτούσας Τρόϊκας Ιερωνύμου-Ζακύνθου και εί τινος άλλου ραδιούργου εμπαίκτου...
Ιδού η ενοχή ΟΛΩΝ.
Ιδού και η καταδίκη ΟΛΩΝ.
Που θα έλθη οπωσδήποτε, θάττον ή βράδιον.

Πόσοι από τους σημερινούς αρχιερείς φώναξαν και φωνάζουν γιά τον αγιο μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ που τον σφαγίασαν αδίκαστο και αναπολόγητο οι Σέρβοι Κάϊν στην ΛΗΣΤΡΙΚΗ Σύνοδο του Βελιγραδίου;

Και πόσοι αντέδρασαν στην τυφλή επιδοκιμασία του σταλθέντος κειμένου του...Αχυρένιου της Σερβίας, υπό του ...Αχυρένιου της Ελλάδος Ιερωνύμου Λιάπη, κατά των καταγεγραμμένων εις αυτό αντίθεων και εγκληματικών πράξεων της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ συνοδου του Βελιγραδίου;

Δεν είναι, λοιπόν, μαθηματικά βέβαιο ότι τα ίδια θα επρατταν και εναντίον του λυσσωδώς καταδιωκομένου υπό των προγόνων τους, αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου;
Βεβαιότατα, ΝΑΙ.
Τότε γιατί πήγαν να τον γιορτάσουν;
Εις κενόν εκοπίασαν.
Δεν γιόρτασαν τον Αγιο.
Εθλιψαν τον Αγιο, στενοχώρησαν τον Αγιο, ατίμασαν τον Αγιο.

Και εσύ ο "λαός του Θεού" ο χριστώνυμος.
Και εσύ σήμερα πήγες στους ναούς γιά να γιορτάσης τον Αγιο.
Τον γιόρτασες όμως, ή και εσύ τον έθλιψες και τον στενοχώρησες;
Σκέψου και κάμε την αυτοκριτική σου.

Πώς είναι δυνατόν να γιόρτασες τον Αγιο, αφού δεν έλαβες ποτέ το μέρος του Αγίου;
Οταν στον αδικο σφαγιασμό καλών επισκόπων δεν ανοιξες ποτε το στόμα σου να πης δυό λόγια συμπαράστασης στον αδικούμενο, πώς τολμάς εσύ και πάς να γιορτάσης τον Αγιο;
Αν ζούσες στην εποχή του Αγίου θα επαιρνες το μέρος των εχθρών του Αγίου, δεν θα ακολουθούσες τον Αγιο, όπως έπραξαν οι Ιωαννίται της εποχής του που υπέφεραν τα πάνδεινα και ο Αγιος τους χαρακτήριζε "αξιοθαύμαστους μάρτυρες που εξυμνούν οι αιώνες τα κατορθώματά τους".

Σύ ο σημερινός χριστιανός που πήγες να γιορτάσεις τον Αγιο πόσο συμπαραστάθηκες στον ΑΓΡΙΟ ΣΦΑΓΙΑΣΜΟ των δώδεκα μητροπολιτών;
Καθόλου ή σχεδόν καθόλου.
Την ιστορία του σφαγιασμού τους, την ακούς αδιάφορα, τελείως αδιάφορα.
Λοιπόν;
Πώς τολμάς και πάς να γιορτάσεις τον Αγιο;
Ομως βλέπω ότι διαμαρτύρεσαι.
Καθόλου να μην διαμαρτύρεσαι.
Είσαι ένοχος.
Πολύ ένοχος.

Να, υπάρχει και ένας πολύ φρέσκος ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ, ενός σημερινού πραγματικού ΑΓΙΟΥ.
Πότε μίλησες γι αυτό;
Τι θέσι πήρες σ' αυτό;
Καμμία, απολύτως καμμία θέσι.
Και τότε πώς τολμάς αναίσχυντε ψευτοχριστιανέ και πάς να γιορτάσης τον Αγιο;
Ιδού το αίμα αυτού του Αγίου, του απλού και κεχαριτωμένου Σέρβου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, ακόμα κοχλάζει και φωνάζει και κραυγάζει και διαμαρτύρεται.
Και εσύ ενώ το γνωρίζεις καλά αυτό, αδιαφορείς και σιωπάς.

Εις κενόν κεκοπίακας, χριστιανέ, κακώς μετέβης εις τον ναόν του Θεού, δεν γιόρτασες τον Αγιο Χρυσόστομο, εθλιψες, κατεθλιψες βαθύτατα τον Αγιο, στενοχώρησες τον Αγιο, ατίμασες βάναυσα τον Αγιο.
Φύγε μακρυά του, ψευτοχριστιανέ.
Φύγε.

Ο Αγιος δεν έχει καμμία απολύτως σχέσι με όλους εσάς.
Καμμία απολύτως.
Την ημέρα Εκείνη του Τρομερού Μεγαλείου, θα πη εις όλους υμάς:

ΟΥΚ ΟΙΔΑ ΥΜΑΣ,

ΟΥΚ ΟΙΔΑ ΥΜΑΣ.














































Λόγος εγκωμιαστικός

στην ανακομιδή

του λειψάνου

του Αγίου Πατρός ημών

Ιωάννου του Χρυσοστόμου






Όταν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκθρονίστηκε και στάλθηκε εξόριστος στην Κουκουσό, Αραβισσό και Πιτιούντα όλη η Εκκλησία των ορθοδόξων επένθισε. Με δάκρυα έλεγαν τα πλήθη των πιστών και μοναχών: «Συνέφερεν, ίνα ο ήλιος συσταλή ή ίνα το στόμα Ιωάννου σιωπήση».
Έκλαυσε όλη η οικουμένη, διότι έμεινε σαν πλοίο χωρίς κυβερνήτη, σαν ποίμνιο χωρίς ποιμένα· σαν στρατόπεδο χωρίς αρχιστράτηγο και σαν κόσμος σκοτεινός χωρίς ήλιο. Έκλαιαν οι ορφανοί τον πατέρα τους. Θρηνούσαν οι μαθηταί τον διδάσκαλό τους, ωδύρονταν οι πτωχοί τον προστάτη τους. Λυπόνταν οι αμαρτωλοί την ελπίδα τους, οι θλιμμένοι την παρηγοριά τους, οι άρρωστοι την επίσκεψή τους και οι διψασμένοι από λόγο Θεού, διότι στερήθηκαν τα γλυκύτατα και πάγχρυσα λόγια της διδασκαλίας του. Κοινή ήταν η συμφορά, παγκόσμιο το κακό, οικουμενική η δυστυχία.
Ο άγιος Ιννοκέντιος ο Πάπας, γράφοντας για τον Χρυσόστομο προς τον βασιλέα Αρκάδιο, λέγει: Όχι μόνο η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ζημιώθηκε της καλλιρύτου εκείνου γλώσσας, αλλά και όλη η υφήλιος εχήρευσε, απολέσασα τέτοιον ένθεον άνδρα.
Έμεινε στην χηρεία αυτή και απαρηγόρητη λύπη όλη η Εκκλησία του Χριστού τριαντατρία ολόκληρα χρόνια.
Το 440 γίνεται η ανακομιδή και μετακομίζεται από τα Κόμανα του Πόντου στην βασιλεύουσα με τέτοια τιμή, η οποία δεν έγινε ποτέ από του αιώνος σε άλλον, ούτε πατριάρχη, ούτε βασιλέα.
Η του Χριστού Εκκλησία στολισαμένη, υποδέχεται σήμερα από την εξορία το ζωομύριστο και θαυματουργικώτατο σώμα του φωστήρος Χρυσοστόμου και εορτάζει χαρμόσυνα την ένδοξη ανακομιδή και μετακομιδή και υποδοχή του λειψάνου του διδασκάλου της οικουμένης.
Και αυτό με κάθε δίκαιο, γιατί, πώς δεν έπρεπε να χαρή, σήμερα, όλη η Εκκλησία του Χριστού σε ένα καιρό, όπου βλέπει ότι στο λείψανο του Χρυσοστόμου μεταβλήθηκαν όλοι οι νόμοι της φύσεως και ενεργήθηκαν μόνον οι νόμοι της Χάριτος; Ότι σώμα νεκρόν, όταν θέλη, κινείται, και, όταν θέλη, μένει ακίνητον; Ότι σώμα, ενταφιασμένο πριν 33 χρόνια, ανακομίζεται σώο και αδιάλυτο με την ολοκληρία όλων των μελών και μερών του;… Πώς δεν έπρεπε να χαρή, σήμερα, όταν είδε το σώμα του Χρυσορρήμονος να ευρίσκεται μεν στην γη σε διά­στημα τόσων χρόνων, έπειτα να ανακομίζεται λαμ­πρό και κροκοειδές στο χρώμα; Ευωδέστατο στην οσμή, υπερνικών όλα τα αρώματα της γης; Και έχων όλα τα άλλα ουσιώδη και συστατικά γνωρίσματα της αγιότητας; Πώς δεν έπρεπε να χαρή, όταν είδε το λείψανον του Ιωάννου, να γιατρεύη κουτσούς, να ανορθώνη παραλυτικούς, να φωτίζη τυφλούς;…. Πώς δεν ήταν δίκαιο να χαρή όλος ο κόσμος, βλέποντας ένα νεκρό σώμα να έχη εξουσία κατά των στοιχείων; κατά γης και θαλάσσης και του αέρος; Να σηκώνη άνεμους από την θάλασσα, να σχίζη σε ρήγματα την γη, να κάμνη τα πλοία να κλίνουν από μόνα τους, σαν να ήταν λογικά και έμψυχα, για να τον υποδεχθούν; Και, έπειτα, να τα διευθύνη αυτά σε όποιο τόπο θέλει; Καί για να πω το μεγαλύτερο και θαυμαστότερο, πώς δεν έπρεπε να χαρή σήμερα όλη η Εκκλησία του Χριστού, όταν είδε να ανοίξουν εκείνα τα άψυχα χείλη; Και όταν άκουσε να βγαίνη φωνή ζωντα­νή και έναρθρος από το προ 33 χρόνων νενεκρωμένο στόμα του Χρυσοστόμου; Και να πη «ειρήνη πάσιν;». Όντως «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Σύ ει ο Θεός, ο ποιών θαυμάσια μόνος» (Ψαλμ. 76, 13)….
Λοιπόν πώς έγινε τέχνη χωρίς τον τεχνίτη; Πώς ακολούθησε έργο και αποτέλεσμα χωρίς τον ποιητή; Πώς η λύρα και ο αυλός ήχησαν, χωρίς να τα κρούση ο λυρωδός και ο αυλητής; Και μάλιστα, όταν και ο αυλός και η λύρα ήταν διεφθαρμένα; Θαυμάσια τα έργα σου Κύριε! Η αιτία όλη, η ποιητική αυτού στάθηκε θεία και υπερφυσική! Και ο τεχνίτης του έργου αυτού ήταν αυτό το Πνεύμα το Αγιονί…
Ώστε, αν και το λείψανο του Χρυσοστόμου ήταν κατά φύση νεκρό και ακίνητο και άφωνον, αλλά κατά χάριν ήτο ζωντανόν και δι’ αυτό εκίνησε την γλώσσα του και ελάλησε: «δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι».
Πρέπει σήμερα να ευφρανθούν οι ορθόδοξοι διότι βλέπουν τον αγιώτατον πατριάρχην Πρόκλον και τον ευσεβέστατον βασιλέα Θεοδόσιον, πως σηκώνουν με πολλή ευλάβεια το πανσεβάσμιο λείψανο του Χρυσοστόμου και το εμβάζουν μόνοι οι δύο μέσα στο άγιο βήμα και το εναποθέτουν υπό κάτω του θυσιαστηρίου και της αγίας Τραπέζης… Ίδετε θαυμάσια, με τα οποία, ο θαυμαστός Θεός εδόξασε εμεγάλυνε και εθαυμάστωσε το λείψανον του αγίου Χρυσοστόμου;…
Δι’ αυτό, λοιπόν, ας χαρούμε και εμείς πνευματικώς σήμερα. Ας εύφημήσουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές τον μέγα Χρυσόστομο! Ας προσκυνήσουμε νοερά το πάνσεπτό του λείψανο για να λάβουμε και την χάρη του Αγίου Πνεύματος, η οποία δίδεται και αόρατα ως αόρατη και απεριόριστη….
Με ποιο όνομα ιερό και άγιο να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο και να μη αρμόζη σε αυτόν; Να τον ονομάσουμε άγγελο; Και του πρέπει, διότι αυτός έζησε στα αλήθεια μια ζωή ισάγγελη, με χαυμενίες, αγρυπνίες, προσευχές και ασκήσεις υπερφυσικές…
Προ του θανάτου του τρεις ολόκληρους μήνες δεν έφαγε ολότελα ανθρώπινο φαγητό, ως άσαρκος και άυλος μέχρις ότου ετελεύτησε. Βάστασε με μόνην εκείνη την άφθαρτη τροφή, που του έδωσαν και έφαγε οι ιεροί Απόστολοι, καθώς μαρτυρούν όλοι οι συγγραφείς του βίου του….
Να τον ονομάσουμε Απόστολον; Και μάλιστα, διότι αυτός με την πάγχρυση διδασκαλία του εσαγηνευσε πολλά έθνη και τα έφερε στην πίστη του Χριστού. Δι’ αυτό και οι θείοι Απόστολοι εφάνησαν οφθαλμοφανώς εις αυτόν, ως ισαπόστολο, τόσες και τόσες φορές, ο Πέτρος και Ιωάννης δύο φορές…. Ο Παύλος στην Κων/πολι, όταν του ομιλούσε μυστικά στα αυτιά, ερμηνεύοντας τις επιστολές του, και όταν αισθητά τον εφίλησε, ευχαριστώντας αυτόν, αφού τα ερμήνευσε….
Να τον ονομάσουμε Προφήτην; Ναι, και αυτό το όνομα το απέκτησε διά των έργων… Επροφήτευσε στον άγιο Επιφάνιο πως δεν θέλει φθάσει να πάη στον θρόνο του…, αλλά και όταν εξωρίζονταν, περνώντας από την Νίκαια προφήτευσε στον πατέ­ρα του βασιλιά Μαυρίκιου, που ήταν άτεκνος, ότι έχει να γέννηση γιο που μέλλει να γίνη βασιλιάς, πως έχει να αμαρτήση, πλήν θέλει πάλιν μετανοήσει και θέλει αξιωθεί της σωτηρίας, καθώς έτσι και τα πράγματα ακολούθησαν.
Να τον ονομάσουμε μάρτυρα; Ναι και του αρμόζει, επειδή εκτός από τις ασθένειες της υδρωπικίας, των πυρετών και της παντοτινής στομαχαλγίας, που έπασχε ο Τρισμακάριστος, έλαβε και πολλά βάσανα και μαρτύρια στις εξορίες του….
Διά αυτό και στον καιρό του θανάτου του, ήλθαν οι άγιοι μάρτυρες Βασιλίσκος ο ιερομάρτυς και Λουκιανός και τον προσκάλεσαν, για να έλθη στα ουράνια να συγκατοική με αυτούς ως συναθλητής.
Να τον ονομάσουμε Ιεράρχη και διδάσκαλο της Εκκλησίας; Ναι, βεβαιότατα! Θέλετε να το καταλάβετε; Ακούσατε την φοβερή οπτασία που είδε ο επίσκοπος της Αραβισσού Αδελφειός.
Αυτός έχοντας πολλή αγάπη να μάθη για τον άγιο Χρυσόστομο ποια δόξα αξιώθηκε να λάβη από τον Θεό στους ουρανούς, και παρακαλώντας συχνά γι’ αυτό τον Κύριο ήλθε σε έκσταση και είδε ένα ωραιότατο άνδρα που του έδειξε σε τόπο λαμπρό όλους τους πατέρες και διδασκάλους· αλλά δεν είδε ανάμεσά τους τον Ιωάννη! Και λυπήθηκε κατάκαρδα. Τότε άκουσε φωνή αγγέλου που του είπε: « Ιωάννην τον της μετανοίας λέγεις; Άνθρωπος, που είναι με σώμα, εκείνον να δει δεν μπορεί! διότι παρίσταται εκεί, όπου ο θρόνος ο Δεσποτικός». Την ίδια οπτασία είδε και ο άγιος Μάρκος ο ασκητής.
Να τον ονομάσουμε ρήτορα και εξηγητή των Θείων Γραφών;… Ο ρήτορας Λιβάνιος μπροστά στον Ιουλιανό τον παραβάτη, καίτοι εχθρός της πίστεως, εκήρυξε ότι ο Ιωάννης υπερβαίνει στην ρητορική και την σοφία και τον Δημοσθένη, και τον Πλάτωνα.
Στην εξήγηση πάλι των Γραφών υπερέβαινε και αυτόν τον μέγα Θεολόγον Γρηγόριον. Ο βασιλεύς Θεοδόσιος ο μέγας, παρεκάλεσε τον Γρηγόριο τον Θεολόγο να εξηγήση το ιερό Ευαγγέλιο, και το επεχείρησε. Παρακαλώντας τον Θεό να τον πληροφορήση αν η εξήγηση του είναι ορθή, άκουσε από τον Θεό την εξής φωνή: «Ούτε σε σένα, ούτε σε κάποιον άλλο το χάρισμα αυτό έχει δοθεί παρά στον Ιωάννη της Αντιοχείας». Ο δε άγιος Πρόκλος ο Πατριάρχης, έλεγε: «Έτσι είμαι εγώ προς τον μακάριο Ιωάννη, όπως ακριβώς πηγή προς θάλασσα και ρυάκι προς ποταμό».
Γι’ αυτό και σε κάθε διδαχή που έκαμνε ο Άγιος, οι άνθρωποι που άκουγαν, μη υποφέροντας την χαρά, κτυπούσαν πολλές φορές, κάτω από τον άμβωνα, όλοι με συμφωνία τα χέρια τους.
Σε ένα μόνο καιρό, που γινόταν λιτανεία στην Κων/πολη, εκ του προχείρου έκαμε 18 λόγους στο δρόμο το πάγχρυσο εκείνο στόμα! Τόση ευκολία είχε στο να ομιλή.
Να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο φίλο γνήσιο της Θεοτόκου; Ναι, και αυτό το αξιώθηκε! Ευρισκόμενος ο Άγιος για την ασθένειά του έξω από την Κων/λη, εκεί που προσευχόταν κατά το μεσονύκτιο, είδε ξύπνιος την Κυρία Θεοτόκο, η οποία ήλθε προς αυτόν με άπειρο φως και έχοντας τριγύρω της πλήθος από άνδρες και γυναίκες του είπε αυτά με φωνή χαριέστατη: «Ιωάννη, του εμού θεράπων Υιού και Θεού, καλά αγωνίστηκες τον αγώνα της α­σκήσεως, καλά εποίμανας το λογικόν ποίμνιον, αλλά ανδρίζου ακόμη και κραταιού. Διότι ιδού και μαρτυρικός σε αναμένει δρόμος και αθλητικό σε περιμένει στάδιο διά ποικίλων πόνων και πειρασμών, για να καταστή φανερή η δοκιμασία σου και στη γη και τον ουρανό…. Ας αγαλλιασθή λοιπόν και ας χαρή το πνεύμα σου, διότι σε έχει αποταμιευθεί και χαρά στους ουρανούς, ανάλογα με τις θλίψεις σου».
Επίσης και η θαυμαστή οπτασία που είδε ο άγιος Κύριλλος ο Αλεξανδρείας.
Ο θειος του πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος είχε εχθρόν τον άγιο Χρυσόστομο…
Βλέπει μία φορά σε όραμα την Κυρία Θεοτόκο, μαζί και τον άγιο Χρυσόστομο, να συνομιλούν μεταξύ τους σε ένα πάμφωτο και ωραιότατο τόπο. Βλέποντας τους, όμως, επιθυμούσε και εζητούσε να πάη κοντά και αυτός αλλά ο θείος Χρυσόστομος τον επιτιμούσε και τον εμπόδιζε. Τότε, ακούει φωνή από την Θεοτόκο, που έλεγε προς τον Χρυσόστομο αυτά: Συγχώρησε τον χάριν εμού (για χάρι δική μου), διότι πολλά επάσχισε, εκοπίασε για εμένα, καταντροπιάσας τον υβριστή Νεστόριο, και εμένα Θεοτόκο με ανακήρυξε. Από άγνοια την άσχημη για σένα υπόληψη – γνώμη εσχημάτισε και θα φανέρωση αυτήν, που απέκτησε με επίγνωση.
Μετά από αυτό το όραμα ο άγιος Κύριλλος, έγινε μεγάλος φίλος του Χρυσοστόμου, επαινώντας αυτόν και συνέγραψε πρόχειρα και τον βίον Του.
Τι άλλο θέλετε να ονομάσουμε τον Χρυσόστομο; Θαυματουργόν; Ναι διότι τόσο πλούσια του εδόθη το χάρισμα των θαυμάτων, ώστε όλοι τον επωνόμιζαν «Ιωάννην τον θαυματουργόν».
Να τον ονομάσουμε ελεήμονα; Και βέβαια, για την υπερβολική του ευσπλαγχνία προς τους πτω­χούς τον ωνόμαζαν όλοι «Ιωάννης ο της ελεημο­σύνης».
Να τον ονομάσουμε κήρυκα της μετανοίας; Και ποιος μπορεί να το αρνηθή! Τέτοια δύναμη είχε ο λόγος του στο να τραβά τους αμαρτωλούς σε μετά­νοια, ώστε έφθανε μόνο να ακούση κάποιος την δι­δαχή του για να μετανοήση και αλλάξη ζωή!…. Δί­καια λοιπόν από όλους ωνομαζόταν «Ιωάννης ο της μετανοίας»….
Αδελφοί, οι εορ­τές των αγίων δεν γίνονται για άλλο λόγο παρά για να συναχθούν σε αυτές οι Χριστιανοί, να ακούσουν τα κατορθώματα των Αγίων που εορτάζουν και να τα μιμηθούν και αυτοί, όσο τους είναι δυνατόν, και έτσι να λάβουν στην ψυχή τους ευλάβεια και στην ζωή τους διόρθωση και ακρίβεια. Έτσι μάς διδά­σκει η πάγχρυση γλώσσα του Χρυσοστόμου: «Ε­ορτή είναι επίδειξις έργων αγαθών, ψυχής ευλά­βεια, πολιτείας ακρίβεια».
Και εμείς ας μιμηθούμε, κατά το δυνατόν μας, και τα έργα του Χρυσοστόμου και ας ακούσουμε τις χρυσές διδασκαλίες που μάς κάμνει. Ας μετανοούμε κάθε μέρα στον Θεό για τα σφάλματα που κά­νουμε με το έργο, με το λόγο και με τον λογισμό, και ας πάρουμε σταθερή απόφαση, για να μη πράξουμε ξανά την αμαρτία, επειδή αυτή είναι η αλη­θινή μετάνοια. Έτσι μάς διδάσκει ο Χρυσόστομος: «Είναι δε μετάνοια το να μη κάνης τα ίδια…, πρέπει λοιπόν να απομακρύνεσαι και στην πράξη και στην γνώμη που αποτολμήθηκαν…. Παραδείγματος χά­ρη: άρπαξες και πλεονέκτησες; Απομακρύνσου από την αρπαγή και βάλε στο τραύμα ελεημοσύνη. Πόρνευσες; Απομακρύνσου από την πορνεία και βάλε στο έλκος αγνεία. Κακολόγησες τον αδελφό και έβλαψες; Σταμάτησε κατηγορώντας, και βάλε σωφροσύνη……
Ας έχουμε υπομονή σε όλες τις θλίψεις που μάς έρχονται είτε από τους δαίμονες, είτε από τους ανθρώπους είτε και από φυσική ασθένεια του σώ­ματος, και ας ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό σε ό­σα μάς ακολουθούν είτε καλά, είτε κακά. Διότι και ο άγιος Χρυσόστομος υπέμεινε μετά χαράς τις εξο­ρίες, τις οποίες του έκαμαν, και σε όλα ευχαριστού­σε τον Θεό, συνηθίζοντας να λέγη πάντοτε αυτό το αξιομνημόνευτο λόγιο: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένε­κεν» ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί επί πάσί μοι τοις συμβαίνουσιν». Και αυτόν τον λόγο αφού είπε τελευταίο, παρέδωσε την αγία του ψυχή.
Ας αγωνιζόμαστε να είμαστε παρθένοι και σώ­φρονες όχι μόνο κατά το σώμα, αλλά και κατά την ψυχή, μη αφήνοντες το νου μας να γλυκαίνεται στους αισχρούς και σαρκικούς λογισμούς… Διότι πολλές φορές παρθενεύει κάποιος με το σώμα, αλ­λά με την ψυχή και τους λογισμούς πορνεύει και μοιχεύει….
Ας μισήσουμε από καρδιάς την φιλαργυρία και ασπλαγχνία, διότι αυτή κάμνει εκείνους που είναι υποδουλομένοι σε αυτήν, ούτε να βλέπουν, ούτε να ακούν ούτε συνείδηση να έχουν, ούτε την σωτηρία τους να ζητούν….
Ας μισήσουμε την υπερηφάνεια και ας έχουμε την ταπείνωση στην ψυχή μας, διότι χωρίς την τα­πείνωση είναι αδύνατον να σωθούμε, κατά τον Χρυσόστομον, λέγοντα: «Τίποτε δεν είναι ίσον με την ταπεινοφροσύνη…., διότι δεν είναι δυνατόν να σωθή κάποιος χωρίς της ταπεινοφροσύνης».
Και επάνω σε όλα, ας σπουδάσουμε να έχουμε την αγάπη προς τους αδελφούς μας, διότι η αγάπη είναι το κεφάλαιο όλων των αγαθών! Χωρίς την α­γάπη όλες οι αρετές είναι μάταιες….
Πρόσδεξαι, σε παρακαλούμε, το παρόν ευτελές εγκώμιον, όπως προσεδέχθη ο Κύριος της χήρας τα δύο λεπτά… Και εις μεν την παρούσα ζωή φύλαττε μας από κάθε βλάβη των ορατών και αορά­των εχθρών, εις δε την μέλλουσα αξίωσέ μας της ουρανίου βασιλείας διά των πρεσβειών σου, με την Χάρι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις τον Ο­ποίον υπάρχει η δόξα και το κράτος συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι εις τους αιώνας. Αμήν.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου