Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011



ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΟΠΟΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ;


του Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου Βασίλειου Βολουδάκη


Τ
ά παλαιότερα χρόνια ὅταν εἴμαστε μικροί μαθητές, στήν
δεκαετία τοῦ ’60, ἀκούγοντας καί διαβάζοντας γιά τήν
κακία πού ὑπῆρχε στόν κόσμο τήν ἐποχή πού γεννήθηκε
ὁ Χριστός, μᾶς ἦταν ἀδιανόητο νά φαντασθοῦμε πῶς μποροῦσε
ἡ ἀνθρώπινη καρδιά νά μένη σκληρή καί ἀπάνθρωπη στή θέα
τοῦ Σαρκωθέντος Θεοῦ καί τῆς Παναγίας Μητέρας Του.


Μᾶς ἦταν ἀδύνατο νά ἐξηγήσουμε τό πῶς ἡ ἀνθρώπινη κακία
κάνει τόν ἄνθρωπο τόσο ἀνάλγητο καί σκληρό ὥστε νά μένη
ἀσυγκίνητος στή θέα μιᾶς ἑτοιμόγεννης γυναίκας καί, μάλιστα,
μιᾶς γυναίκας «θυγατρός τοῦ Μόνου Βασιλέως» μέ εἰρηνόχυτη
μορφή, μέ «ἔσωθεν δόξα», πού ἦταν ἔμψυχο Ἀρτοφόριο τοῦ
Θείου Ἄρτου τῆς Ζωῆς, τοῦ «ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καταβάντος»!
Δέν χωροῦσε ὁ νοῦς μας τήν συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων
τῶν χρόνων τοῦ Χριστοῦ, τό νά βλέπουν μιά ἑτοιμόγεννη
γυναῖκα καί νά μή βρίσκουν οὔτε ἕνα μικρό δωμάτιο νά τῆς
δώσουν γιά νά μή γεννήση μέσα σέ σταῦλο, σάν νά ἦταν καί
αὐτή ἕνα ζῶο, σάν τά ἄλογα ζῶα τοῦ σταύλου αὐτοῦ!


Σέ ἐποχή χριστιανική αὐτά εἶναι ἀδιανόητα. Νά, ὅμως, πού
ὁ Θεός θέλησε νά μᾶς δοκιμάση καί μᾶς ἄφησε νά ζήσουμε μέχρι
σήμερα καί νά δοῦμε πῶς εἶναι νά ζῆς σέ μιά μή χριστιανική
ἐποχή. Μᾶς ἄφησε ὁ Θεός λόγω τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας νά
ζοῦμε σήμερα σέ συνθῆκες παρόμοιες μέ αὐτές τῶν χρόνων
πού ἦλθε στή γῆ μας γιά νά καταλάβουμε ἀπό τήν δική μας
σκληροκαρδία πόσο ἀπάνθρωπη καί σκληρή εἶναι ἡ τυραννία
μιᾶς ψυχῆς πού δέν προσέχει τόν τρόπο τῆς ζωῆς της, πού δέν
ἐναρμονίζεται σέ ὅλα –καί ὄχι ἐπιλεκτικά– μέ τό ἦθος, τόν
χαρακτῆρα καί τήν συμπεριφορά τοῦ Θεοῦ.


Σήμερα πιά καταλαβαίνουμε πόσο εὔκολο εἶναι στόν
ἄνθρωπο νά μήν λογαριάζη κανέναν καί τίποτα, ἐκτός ἀπό τόν
ἑαυτό του. Καταλαβαίνουμε πόσο αὐτονόητο φαίνεται σήμερα
–στήν ἐποχή τοῦ τἄχα πολιτισμένου κόσμου– τό νά θεωρῆ κανείς
ψυχολογικό σύνδρομο τήν ἁγνότητα, ἀδυναμία τήν εὐγένεια, τήν
καλωσύνη καί τήν συμπόνια, μῦθο τήν Πίστη στόν Σαρκωθέντα
Θεό καί παραφροσύνη τήν δημιουργία σχέσεως μαζί Του!


Σήμερα εἴμαστε πιά ἑτοιμασμένοι, ὄχι γιά νά ὑποδεχθοῦμε
τόν Γεννηθέντα Θεόν ἀλλά γιά νά Τόν ταπεινώσουμε, νά Τόν
ἐξευτελίσουμε καί νά Τόν παραδώσουμε στόν Ἡρώδη γιά νά
Τόν κατασφάξη!


Σήμερα ἔχουμε πάρει τίς ἀποφάσεις μας. Δέν θά ἀδιαφορήσουμε
ὅπως οἱ τότε. Δέν θά ἀρκεσθοῦμε στό νά ταπεινώσουμε
Αὐτόν πού τόλμησε νά εἶναι Θεός χωρίς νά Τόν ἀναδείξη ἡ
τηλεόραση(!), Αύτόν πού ὑπάρχει «πρό τῶν αἰώνων» χωρίς νά
“σέβεται” ὅτι δέν τοῦ ἀναγνωρίζουμε τό δικαίωμα νά ὑπάρχη
ἀφοῦ ὅλοι στόν πλανήτη μας ἔχουμε σήμερα ἀποδεχθεῖ τό
νέο δόγμα ὅτι «τίποτα δέν ὑπάρχει ἄν δέν τό προβάλη ἡ
τηλεόραση»!


Σήμερα δέν εἴμαστε πιά παιδιά γιά νά ἔχουμε αἰσθήματα.
Δέν εἴμαστε πιά παιδιά γιά νά μᾶς ξεκουράζη, νά μᾶς παρηγορῆ
καί νά μᾶς δίνη κουράγιο, νόημα, γιά ζωή καί ὅραμα αἰωνιότητος
ὁ Ἐρχομός τοῦ Θεοῦ στή γῆ μας, τή γῆ τῆς ὀδύνης, τῆς λύπης
καί τῶν στεναγμῶν.


Σήμερα μεγαλώσαμε καί δέν μποροῦμε νά ἀρκεσθοῦμε
στόν “μυθικό” Χριστό! Τά παιδιά μας ἀπό μικρά τά ἑτοιμάζουμε
γιά νά πολεμοῦν τό ἕνα τό ἄλλο. Τά διδάσκουμε πώς ἡ
συμπόνια καί ἡ καλωσύνη εἶναι μόνον γιά τούς χαζούς καί τούς
καρπαζοεισπράκτορες. Δέν τούς μαθαίνουμε οὔτε κἄν καλούς
τρόπους, ἀφοῦ οὔτε συζήτηση, βέβαια, γιά πνευματικές ἀρχές,
Πίστη καί προσήλωση στό Θεό καί εὐλάβεια.


Δέν ἀφήνουμε τά παιδιά μας νά παίζουν πιά μέ διδακτικά
ἤ ρομαντικά παιχνίδια ἀλλά μόνο μέ ὅπλα, μέ φόβητρα, μέ
καλλυντικά, μέ βαψίματα, μέ σκουλαρίκια στλα φρύδια, στή
μύτη καί στή γλῶσσα, μέ κάθε λογῆς ἐξαλ λοσύνη. Τά ἑτοιμάζουμε
ὁλοταχῶς γιά νά μᾶς μοιάσουν, νά γίνουν δικά μας ἀντίγραφα,
ἄνθρωποι δυστυχισμένοι, ὅπως εἴμαστε δυστυχισμένοι καί
ἐμεῖς πού χάσαμε τόν Χριστό τῶν παιδικῶν μας χρόνων!


Τώρα ἔχουμε κάνει κέντρο καί ἀναφορά τῆς ζωῆς μας τόν
“Καί σαρα”! Ὁ “Καίσαρας” γιά μᾶς εἶναι ἡ μόνη πραγματικότητα.
Τό μόνο ἐνδιαφέρον ὑπό τόν ἥλιον! Ἀσχολούμεθα συνεχῶς μαζί
του γιά τό τί εἶπε, τί ἀποφάσισε, τί θά μᾶς δώση, τί θά μᾶς
πά ρη, πῶς εἶναι ἡ ὑγεία του, πότε μπῆκε στό νοσοκομεῖο, τί
εἶπαν οἱ γιατροί, πότε θά γίνη καλά... Ἔχουν κατορθώσει, μέ τό
“ἔτσι θέλω”, νά κάνουν κέντρο τῆς ζωῆς μας τούς πολιτικούς!


Τώρα, βλέπετε, ἔχουμε δώσει “νέα πνοή” στή ζωή μας, γίναμε
ἄν θρω ποι “πολιτισμένοι”, ἔχουμε στρέψει ἐξ ὁλοκλήρου τήν
προ σο χή μας στό πῶς θά κάνουμε τά χατήρια τῶν ποικιλώνυμων
Κυρίων μας, γιατί ἔχουμε κόμπλεξ πώς ἡ Πατρίδα μας εἶναι
μικρή. Πασχίζουμε μέ κάθε τρόπο νά κρύψουμε τήν Φάτνη τοῦ
Χριστοῦ μας ἀπό τά μάτια τῶν Εὐρωπαίων, μή τυχόν καί ἰδοῦν
πώς τή διατηροῦμε ἀκόμη καί μᾶς περιπαίξουν! Ντρεπόμαστε
νά δείχνουμε στήν τόσο “προοδευμένη” ἐποχή μας ὅτι τή
συντηροῦμε ἀκόμη, τήν προσκυνοῦμε καί περιστρέφουμε γύρω
ἀπ’ αὐτήν τήν παροῦσα ἀλλά καί τήν Μέλλουσα ζωή μας.


Ἐμεῖς ξεπεράσαμε καί τούς φρικαλέους ἀνθρώπους τῆς
ἐποχῆς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. Ὄχι μόνο δέν προσφέρουμε
στόν Χριστό καί Θεό μας τόπο ἀντάξιο τῆς Θεότητός Του καί
τῶν εὐεργεσιῶν πού ἔκαμε στό Γένος μας ἀλλά θέλουμε νά
ἐξαφανίσουμε καί τόν παραμικρό σταῦλο πού θά εὕρισκε στή
Χώρα μας γιά νά Γεννηθῆ. Ἔχουμε φροντίσει νά διακηρύσσεται
μέ ὅλους τούς τρόπους πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν
ὅτι γιά τόν Χριστό στήν Ἑλλάδα πλέον «Οὐκ ἔστι τόπος» καί
κατάλυμα!
* * *

Καί ὅμως! Δέν εἶναι πολλά τά χρόνια πού μᾶς χωρίζουν
ἀπό τήν ἐποχή πού ἦταν «γνωστός στήν Ἑλλάδα ὁ Θεός» ὅπως
ἦταν κάποτε «γνωστός ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ».


Σήμερα, τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Φαίνεται πώς στή
σύγχρονη Ἑλλάδα ὁ Χριστός εἶναι ἄγνωστος στούς πολλούς
καί ἰδίως στούς νέους καί στά μικρά παιδιά. Εἶναι γνωστός
μόνο σάν ὄνομα, ὄχι σάν πνευματική ἐμπειρία καί σχέση.


Δέν εἶναι γνωστός πιά στό Ἔθνος μας ὁ Θεός σάν συστατικό
τῆς ὑπάρξεώς μας, σάν ψυχή τῆς ψυχῆς τοῦ λαοῦ μας, αὐτῆς
τῆς ὄντως Λευϊτικῆς φυλῆς μας. Μιᾶς φυλῆς, πού καί ἀπό
τήν συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἐπωνύμων τοῦ λαοῦ μας
διακηρύσσεται ὅτι στίς φλέβες τῶν Ἑλλήνων τρέχει αἷμα ὄχι
ἁπλῶς χριστιανικό, ἀλλά αἷμα ἱερατικό!


Μᾶς χρειάζεται μιά γερή ὑπενθύμιση τῆς ἱερῆς καταγωγῆς
μας γιά νά ἐλεεινολογήσουμε τούς ἑαυτούς μας, ὅσοι ἀκόμη
θέλουμε νά ἐνισχύσουμε τήν συνείδησή μας γιά νά ἐπανέλθη στήν
πνευματική τροχιά της. Ὅμως ὑπενθύμιση χρειάζονται κυρίως
ἐκεῖνοι πού ἀπεκήρυξαν τήν ἱερή κληρονομιά μας καί ποτίζονται
ἀλλά καί ποτίζουν τόν λαό μας ἀπό «φρέατα συντετριμμένα».


Χρειάζονται τήν ὑπενθύμιση γιά νά ἀπολογηθοῦν τοὐλάχιστον
στούς ἑαυτούς τους καί νά ἐξηγήσουν τό πῶς, ἐνῶ κατάγονται
ἀπό ἱερατικές οἰκογένειες, πέρασαν στό ἀντίχριστο στρατόπεδο
μέ τήν μέθοδο τοῦ ἀργυρώνητου προδότου Ἰούδα;


Ἄραγε, τόσο ἀρνητικό παράδειγμα εἶδαν στίς ἱερατικές
οἰκο γέ νειές τους (αὐτό ὁμολογεῖ ἡ λέξη «παπᾶ» πού ἔχουν σάν
συστατικό τοῦ ἐπωνύμου τους) οἱ Ἕλληνες συμπολῖτες μας καί
ἰδίως οἱ πολιτικοί μας, πού διαμορφώνουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ
μας, ὥστε αὐτοί περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους νά ἀναδειχθοῦν
ἐχθροί τοῦ Θεοῦ, ἐπαληθεύοντες τό γνωστό λαϊκό γνωμικό
«παπᾶ παιδί διαβόλου ἐγγόνι»;


Ἀναφερόμαστε κυρίως στήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας πού
ὁρίζεται ἀπό ἱερατικά ἐπώνυμα, ὅπως Παππᾶς, Παπαδόπουλος,
Παπανδρέου, Παπαδῆμος, Παπακωνσταντίνου, Παπαρήγα,
Παπαγιαννάκης, Παπαϊωάννου, Παπαευθυμίου, Παπαθεμελῆς,
Παπαγεωργίου, Παπαδημητρίου, Παπαχαραλάμπους, Παπανα στασίου, Παπαβασιλείου, Παπαχατζῆς, Παπανικολάου, Παπασπύρου,Παπαστράτος, Παπαδιονυσίου, Παπακυριακοῦ, Παπασταύρου, Παπασωτηρίου, Παπαευαγγέλου, Παπαμιχαήλ, Παπαθανασίου, Παπαηλιοῦ, Παπαπαναγιώτου, Παπαστεργίου, καί ἄλλα πολλά.
* * *

Τά Χριστούγεννα πλησιάζουν, ἀλλά γιά νά τά γιορτά σουμε
πραγματικά, πρέπει νά πλησιάσουμε καί ἐμεῖς σ’ αὐτά. Νά
ξαναβροῦμε τή μοναδική ἀξία πού ἔχει ἡ μικρή Πατρίδα μας
μόνο καί μόνο γιατί κάποτε ἐπέλεξε –πάνω ἀπό τά πλούτη καί
τίς κοσμικές δόξες– νά γίνη ἡ Φάτνη τοῦ Χριστοῦ!


Στήν Πατρίδα
μας ὁ Χριστός βρῆκε ὄχι μόνο κατάλυμα γιά νά γεννηθῆ, ἀλλά
καί Ἄμβωνα γιά νά κηρύξη καί Θρόνο γιά νά βασιλεύση στίς
καρδιές καί στά ἔργα μας καί νά γίνη, Αὐτός Μόνος, ἡ Καρδιά
τῆς καρδιᾶς μας καί ἡ Ψυχή τῆς ψυχῆς μας καί τῆς ψυχῆς τοῦ
Ἔθνους μας.


Φέτος νά μιμηθοῦμε τούς Μάγους προσκυνητάς τοῦ Χριστοῦ.
Νά ἐπιστρέψουμε στόν τόπο πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός,
ἀφήνοντας πίσω μας τούς πνευματικά ἔρημους δρόμους πού
δέν ὁδηγοῦν πουθενά παρά μόνο στήν ψυχική ἐξαθλίωση, στήν
κατάθλιψη καί στήν τρέλλα.


Νά Τόν προσκυνήσουμε ταπεινά, μέ εὐλάβεια καί ἱκετευτικά
νά Τοῦ ζητήσουμε νά βασιλεύση καί πάλι Αὐτός στόν τόπο μας
καί ὄχι ὁ “Καίσαρας”! Νά βασιλεύση Αὐτός Μόνος στήν Πατρίδα
μας καί στίς καρδιές μας. Καί τώρα καί στούς αἰῶνες!

Ενοριακή Ευλογία τεύχος 114 Δεκέμβριος 2011
Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της πολιτικής παράταξης Κοινωνία έδωσε την πρώτη του συνέντευξη στο ραδιόφωνο κόσμος της Δωδεκανήσου και μίλησε για όλα τα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας.
Αναφέρθηκε στις νέες ελεύθερες οικονομικές ζώνες που θέλει να δημιουργήσει η Ε.Ε. και στον σχεδιασμό τους, χαρακτήρισε κοινοβουλευτική δικτατορία αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας και τέλος μίλησε για την 6 δόση και την εξόφληση των τοκοχρεολυσίων που επιφορτίζουν τους Έλληνες.


Στην εποχή

της πορνογραφικής πανδημίας -

Το πορνό

είναι παντού γύρω μας.




Η πορνογραφία στις μέρες μας είναι πιο δημοφιλής από ό, τι το ποδόσφαιρο, στους άνδρες. Στην πραγματικότητα, έχει γίνει χόμπι και είμαστε κατακλυσμένοι από αυτό.
Το
πορνό είναι στους υπολογιστές μας, στα smartphones και στην καλωδιακή ή τη δορυφορική τηλεόραση μας. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στα ξενοδοχεία μας, ακόμα και σε πολλά καταστήματα λιανικής πώλησης και σε βενζινάδικα. Για πολλούς άνδρες - και όλο και περισσότερες γυναίκες - είναι μέρος της καθημερινής τους ζωής.


Η
πορνογραφία παραβιάζει την αγνότητα, επειδή διαστρέφει τη συζυγική πράξη, δηλαδή την οικεία παροχή των συζύγων μεταξύ τους. Ενταφιάζει την αξιοπρέπεια των συμμετεχόντων (ηθοποιοί, πωλητές, το κοινό) αφού καθένα από αυτά γίνεται αντικείμενο βασικής απόλαυσης και παράνομων κερδών για κάποιους ".


Στη ζωή του Χριστού, ο Αρχιεπίσκοπος J. Fulton Sheen έγραψε: "Η ποινή σε εκείνους που ζουν πολύ κοντά στη σάρκα, είναι να μην καταλάβουν ποτέ το πνεύμα."

Η σκληρή
πορνογραφία στο Διαδίκτυο προσφέρει έναν ωκεανό διαστροφής. Οδηγεί το μυαλό, εκεί όπου ποτέ δεν πρέπει να πάει, προκαλεί ηθική χαλάρωση και στασιμότητα και την αφήνει να παραπαίει σε μια ύπουλη θάλασσα αμαρτίας.


Αυτή είναι η μοίρα εκείνων που δίνονται στην
πορνογραφία: Βρίσκονται μόνοι με τις εικόνες τους μέσα σε μια ακόρεστη όρεξη για περισσότερα.
Μολονότι καταπλήσσει πολλούς, οι χρήστες της πορνογραφίας θέτουν τελικά τη θρησκεία, το γάμο, την οικογένεια, την εργασία και τη φιλία, σε δεύτερη μοίρα, μπροστά στην επιθυμία τους για την πορνογραφία.


Μπορεί να θέλουν να αλλάξουν, να πάνε πίσω τη ζωή τους όπως ήταν πριν το
πορνό, αλλά οι περισσότεροι θα επιστρέψουν και θα κυλήσουν ακόμη περισσότερο. Η Dr MaryAnne Layden, διευθύντρια του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια στο πρόγραμμα σεξουαλικών τραυμάτων και Ψυχοπαθολογίας στο Κέντρο για την Γνωστική Θεραπεία, παρομοιάζει την πορνογραφία με το κρακ. Σε μια παρουσίασή της στην Γερουσία των ΗΠΑ το Νοέμβριο του 2004, σημείωσε, "Το υλικό αυτό είναι ισχυρό, εθιστικό και εμφυτεύεται μόνιμα στον εγκέφαλο."


Δυστυχώς, για τον τακτικό καταναλωτή της
πορνογραφίας, η εξομολόγηση και η μεταμέλεια δεν επαρκούν συνήθως για να τους απομακρύνουν από την πορνογραφία, επειδή όπως τα ναρκωτικά, η πορνογραφία δεν είναι απλά μια κακή συνήθεια -είναι συχνά ένας εθισμός.
Μια επιθυμία που δεν επαρκεί...


Ο εθισμός στην
πορνογραφία είναι πλέον κοινός τόπος μεταξύ των ενηλίκων και είναι ακόμη και ένα αυξανόμενο πρόβλημα για τα παιδιά και τους εφήβους. Λίγοι οι οποίοι είναι εθισμένοι, θα λάβουν βοήθεια και οι συνέπειες μπορεί να είναι μακροχρόνιες και σοβαρές.


Η εθιστική δύναμη της
πορνογραφίας, είναι αποτέλεσμα της μακράς διάρκειας ή μερικές φορές μακροχρόνιων νευροπλαστικών αλλαγών στον εγκέφαλο. Ο ψυχίατρός Norman Doidge, συγγραφέας του επιτυχημένου βιβλίου "Ο εγκέφαλος που αυτομεταβάλλεται" (Penguin, 2007), γράφει:


πορνογραφία, προσφέροντας μια ατελείωτη βάση δεδομένων σε σεξουαλικά αντικείμενα, προκαλεί υπερδραστηριότητα στα ορεκτικά συστήματα του εγκεφάλου. Οι θεατές του πορνό αναπτύσσουν νέους χάρτες στον εγκέφαλό τους, βάση των φωτογραφιών και βίντεο που βλέπουν. Επειδή ο εγκέφαλός μας λειτουργεί βάση της αρχής " Ή το χρησιμοποιείς ή το χάνεις", όταν θα αναπτυχθεί μια νέα περιοχή χάρτης, θα κάνει τα πάντα για να την κρατήσει ενεργοποιημένη. Ακριβώς όπως και οι μυς μας γίνονται ανυπόμονοι για άσκηση, εάν καθόμασταν όλη την ημέρα, το ίδιο ισχύει και για την αίσθηση της πείνας μας . Θέλει να τονωθεί ".


Με την
πορνογραφία, με άλλα λόγια, το σύστημα ευχαρίστησης του εγκεφάλου μας, που διεγείρει τις επιθυμίες μας, ενεργοποιείται, αλλά δεν υπάρχει πραγματική ικανοποίηση. Αυτό εξηγεί γιατί οι χρήστες μπορούν να περάσουν ατελείωτες ώρες ψάχνοντας για πορνογραφικό υλικό στο διαδίκτυο.


Ο Dr. Doidge σημειώνει περαιτέρω, ότι οι θεατές
πορνό αναπτύσσουν ανοχές, ούτως ώστε να χρειάζονται όλο και ψηλότερα επίπεδα διέγερσης. Έτσι, συχνά μετακινούνται σε πιο σκληρή, πιο αποκλίνουσα πορνογραφία. Πάνω από μια δεκαετία ,η Margaret A. Healy, επίκουρος καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Fordham, και ο Muireann O'Brian, πρώην επικεφαλής της υπηρεσίας "Τέλος στην παιδική πορνογραφία, πορνεία και τη σωματεμπορία" (ECPAT), παρατήρησε ένα σύνδεσμο μεταξύ ενηλίκων και της παιδικής πορνογραφίας. Από τότε, δεκάδες νυν και πρώην αρχές επιβολής του νόμου, έχουν επισημάνει, ότι πολλοί ενήλικες καταναλωτές πορνό, θα μεταβούν τελικά στην παιδική πορνογραφία, ακόμη και αν δεν είναι παιδόφιλοι και δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για το εν λόγω υλικό από την αρχή. Αυτά τα σημαντικά ευρήματα, ενισχύουν εν μέρει, την επικράτηση της παιδικής πορνογραφίας στον κόσμο σήμερα.


Βλέποντας
πορνό, αλλάζει η στάση του χρήστη απέναντι στο σεξ, τον ή την σύζυγό του και την κοινωνία. Αυτός ή αυτή που χρησιμοποιεί τις σεξουαλικές φαντασιώσεις του για να διεγερθεί και προσπαθεί να βρει εταίρους προκειμένου να εφαρμόσει τις πορνογραφικές σκηνές που έχει στο μυαλό του, είναι πιο πιθανό να εμπλακεί σε σεξουαλική παρενόχληση και σεξουαλική επίθεση και βλέπει το σεξ ως ένα περιστασιακό, μη οικείο προνόμιο αναψυχής.


Η Dr. Laydon και άλλοι κλινικοί ψυχολόγοι έχουν αναφέρει ότι κατά ειρωνεία της τύχης, η στυτική δυσλειτουργία συνήθως συνδέεται με την συνεχή χρήση
πορνόστους άνδρες. Ένας λόγος για αυτό, είναι ότι η συνεχής αναζήτηση της σεξουαλικής εικόνας, συχνά συνοδεύεται από αυνανισμό, λόγω της δυσαρέσκειας με ένα σύζυγο. Τελικά, η σύζυγος δεν μπορεί να "ανταγωνιστεί", ενδεχομένως, την εικόνα που έχει ο άνδρας για τις γυναίκες στον φανταστικό κόσμο των πορνογραφικών βίντεο και των φωτογραφιών. Ο τακτικός καταναλωτής πορνό, δημιουργεί ο ίδιος την απογοήτευση και σχεδόν πάντα τη διάλυση του γάμου του.


Η οικογενειακή αγάπη, προορίζεται να είναι ένα ολοκληρωτικό και μακροχρόνιο "δόσιμο" σε έναν πιστό σύντροφο. Είναι μία έμπιστη και ανιδιοτελής προσφορά. Αντίθετα, το πορνογραφικό σεξ είναι εγωιστικό, ταπεινωτικό και μηχανικό. Υπάρχει μι "ηθική καλοσύνη" στο γάμο, η οποία είναι πίστη. Αυτή η αγαθότητα μπορεί να επιτευχθεί επαρκώς μόνο βάσει της αποκλειστικής συνεργασίας και των δύο μερών. Πάρα πολλοί άνθρωποι χάνουν αυτή τη μοναδική αγαθότητα που προσφέρει ο γάμος και προτιμούν να εγκατασταθούν στον προσωρινό, διεστραμμένο και κενό ενθουσιασμό της
πορνογραφίας.

Προστατεύοντας τα παιδιά μας



Ένας πατέρας έχει καθήκον να κρατήσει τα παιδιά του μακριά από την
πορνογραφία και την ιερή υποχρέωση να δώσει το παράδειγμα της καθαρότητας στην οικογένειά του. Και ποιό καλύτερο παράδειγμα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένας πατέρας, σχετικά με το κακό που προκαλεί η πορνογραφία, από τα λόγια του Χριστού; "Αλλά μπορώ να σας πω ότι αυτός που κοιτάζει μια γυναίκα με σφοδρή επιθυμία, έχει διαπράξει ήδη μοιχεία μαζί της μέσα στην καρδιά του".


Εάν έχετε γίνει ένας καταναλωτής
πορνό, αναρωτηθείτε το εξής: Είμαι ο ίδιος άνθρωπος που δήλωσε πίστη στη γυναίκα του την ημέρα του γάμου μας; Η πιστότητα δεν μπορεί να διατηρηθεί αν κάποιος είναι εθισμένος στην πορνογραφία. Οι σύζυγοι των χρηστών πορνό, αισθάνονται ότι οι σύζυγοί τους διαπράττουν μοιχεία. Οι άσχημες υποθέσεις του μυαλού είναι εξίσου καταστροφικές, όσο και οι υποθέσεις της καρδιάς.


Οι δικηγόροι διαζυγίων, αναφέρουν υψηλή αντιστοιχία ανάμεσα στην χρήση της
πορνογραφίας και των διαζυγίων. Μια μελέτη του 2004 στις Κοινωνικές Επιστήμες με τίτλο "Οι κοινωνικοί δεσμοί Ενηλίκων και η χρήση της πορνογραφίας στο Διαδίκτυο" ,αποκάλυψε ότι τα άτομα που είχαν εξωσυζυγική σχέση, είχαν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν πρόσβαση σε πορνό στο Διαδίκτυο, απ’ ότι εκείνοι που δεν είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις. Περαιτέρω, εκείνοι που είχαν εμπλακεί σε πληρωμένο σεξ, είχαν 3,7 φορές μεγαλύτερη τάση να παρακολουθούν πορνό στο Διαδίκτυο, από εκείνους που δεν είχαν ".


Εάν είσαστε εθισμένος στο
πορνό, τα παιδιά σας μπορεί να σας ακολουθήσουν. Πολλοί εξαρτημένοι στην πορνογραφία, αναφέρουν ότι η πρώτη έκθεσή τους στο πορνό, ήταν η ανακάλυψη της συλλογής πορνό του γονέα τους, που τους οδήγησε σε μια ζωή σεξουαλικής σύγχυσης και εκμετάλλευσης. Μια έρευνα του 2006 του Εθνικού Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και Κακοποιημένα Παιδιά, αποκάλυψε ότι το 79 % της νεολαίας απέκτησε ανεπιθύμητη έκθεση στην πορνογραφία, μέσα στο σπίτι τους.


Για ένα παιδί, η
πορνογραφία ομαλοποιεί το σεξουαλικό "κακό", σύμφωνα με τη Dr Sharon Cooper, παιδίατρο στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. "Η έρευνα έχει δείξει ότι ο προμετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου - το "σπίτι" της ορθής κρίσης, η κοινή λογική, ο έλεγχος των παρορμήσεων και των συναισθημάτων -δεν είναι απολύτως ώριμος, μέχρι τα παιδιά να φτάσουν 20-22 χρονών" εξηγεί. Η εισαγωγή της πορνογραφίας στον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, είναι ως εκ τούτου καταστροφική για βασικούς τομείς της ανάπτυξης ενός παιδιού και μπορεί να του αλλάξει όλη του τη ζωή. "Όταν ένα παιδί βλέπει ενήλικη πορνογραφία, ... ο εγκέφαλός τους θα τους πείσει ότι στην πραγματικότητα βιώνουν αυτό που βλέπουν," πρόσθεσε η Dr. Cooper. Με άλλα λόγια, αυτό που βλέπει ένα παιδί στο πορνό, πιστεύει ότι είναι η πραγματικότητα.
Κάποια παιδιά στην πραγματικότητα θα μιμηθούν αυτό που βλέπουν στην πορνογραφία και θα πειραματιστούν με τα αδέλφια τους, συγγενείς ή φίλους.


Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που εκτίθενται στην
πορνογραφία, ξεκινάνε τη σεξουαλική δραστηριότητα σε μικρότερη ηλικία, έχουν περισσότερους συντρόφους ή πολλαπλούς συντρόφους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μια μελέτη του 2001 στο περιοδικό Pediatrics, διαπίστωσε ότι οι έφηβες που εκτίθενται σε ταινίες το πορνό, κάνουν σεξ πιο συχνά και έχουν μια ισχυρή επιθυμία να μείνουν έγκυες.
Υπάρχει βοήθεια και ελπίδα
Ευτυχώς, υπάρχουν οργανώσεις, σύμβουλοι και πηγές, που παρέχουν βοήθεια σε όσους πάσχουν από τις δυσμενείς επιπτώσεις της πορνογραφίας στα παιδιά τους, στο γάμο τους, στις σχέσεις τους και στην κοινωνία.


Πολλοί που έχουν εθιστεί -ενήλικες και παιδιά - έχουν βοηθηθεί μέσω της παροχής συμβουλών ή σε απευθείας σύνδεση με φορείς που προσφέρονται να παρέχουν υπηρεσίες απεξάρτησης.

Είναι κρίσιμο, ωστόσο, ότι κάθε άτομο και κάθε οικογένεια πρέπει να κάνει έναν έλεγχο της πραγματικότητας. Ρωτήστε τον εαυτό σας αν εσείς και η οικογένειά σας προστατεύεστε από τη μάστιγα της πορνογραφίας.


Έχετε επαρκή άσκηση του γονικού ελέγχου ή πρόγραμμα φιλτραρίσματος στον υπολογιστή του σπιτιού σας; Έχετε τον υπολογιστή σε κοινόχρηστο χώρο μέσα στο σπίτι σας; Αν έχετε παιδιά, τους έχετε μιλήσει για το πνευματικό και κοινωνικό κόστος της
πορνογραφίας; Έχετε συνδρομητικά ή δορυφορικά κανάλια στην τηλεόρασή σας, που προβάλλουν συχνά ταινίες πορνό;
Αν βλέπετε πορνογραφικό ή άσεμνο υλικό, κάνετε κακό στην ίδια σας την ψυχή και ίσως στα παιδιά και τη σύζυγό σας.


Η αγία γραφή μας προειδοποιεί : "Εάν τα μάτια σας, σας αναγκάζουν να αμαρτήσετε, τότε να τα βγάλετε... " (Μαρκ. 9:47).
Τουλάχιστον, βεβαιωθείτε ότι ο υπολογιστής σας τόσο στο σπίτι όσο και στο γραφείο είναι προστατευμένος και ότι έχετε έναν "υπεύθυνο φίλο" - ίσως η σύζυγός σας ή ένας καλός φίλος- ο οποίος έχει πρόσβαση στον υπολογιστή σας και τις τοποθεσίες που επισκέπτεστε.
Τέλος, λάβετε μέρος στον πόλεμο κατά της
πορνογραφίας.
Αξίζει να αγωνιστείτε για εσάς, την οικογένειά σας.


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/12/blog-post_2735.html#ixzz1fPdVAYSV
--

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011



ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΩΣ


ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ


Είναι γνωστόν ότι, και τῆς πιό μικρᾶς μητροπόλεως επίσκοπος έχει το κύρος, την αποστολή και το πνευματικό βάρος για όλη την ανά την Οικουμένην Ορθόδοξο Εκκλησία. Ο πρῶτος είναι πρῶτος μεταξύ ίσων (primus inter pares).Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες των έναντι τῆς Ορθοδοξίας, μᾶς καλεί το παρατιθέμενον κατωτέρω άρθρον.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος


ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΛΟΓΟΣ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

«ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ;»




του Πρωτοπρεσβ. Ευσταθιου ΚΟΛΛΑ



Οι φόβοι ότι θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας, ο κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, είχε προβλεφθεί, πριν ακόμη εκλεγεί. Λίαν ευθαρσώς είχε δηλωθεί τότε, (1991) που ήταν επικρατέστερος υποψήφιος για τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως και εκείθεν ως Οικουμενικός: «Για τον τύπο αυτό του Κληρικού, να βάλει ο Θεός το χέρι Του, γιατί αν τελικά εκλεγεί θα οδηγήσει την Ορθοδοξία μας σε περιπέτειες», και οι περιπέτειες δεν άργησαν να παρουσιαστούν αμέσως μετά την εκλογή του, με τους δήθεν διαλόγους με τον αιρεσιάρχη Πάπα της Ρώμης, και που τελικά κατέληξαν στις συμπροσευχές.


Οι συμπροσευχές αυτές, για τον Οικουμενικό και τους συνοδοιπόρους του, σημαίνει ότι έχει ήδη γίνει η ένωση με τον αιρεσιάρχη Πάπα, και αν κρίνουμε από τα κατηγορηματικώς λεγόμενα του υπεύθυνου του Γραφείου της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ευρώπη, ψευτοΜητροπολίτου Αχαίας κ. Αθανασίου, τώρα προσπαθούν, με υπόγειες διαδρομές, να επιβάλλουν στους πιστούς αυτή «την άμικτον μί-ξιν», αλλά στην σατανοκίνητη αυτή προσπάθειά τους συναντούν, ως είναι τούτο επόμενον, σκληρές αντιδράσεις από το κέντρον της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, την Ελλάδα και εκείθεν, από τον υπερασπιστή δηλαδή της πίστεώς μας πιστό λαό του Θεού. «Παρ’ ημίν ούτε Πατριάρ-χαι ούτε Σύνοδοι ηδυνήθησάν ποτε εισαγαγείν νέα, διότι ο υπερασπιστής της θρησκείας εστίν αυτό το σώμα της Εκκλησίας, ήτοι αυτός ο λαός, όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού», (Απόκρισις των Πατριαρχών της Ορθοδόξου Ανατολής προς τον πάπαν Πίον τον Θ’, έτος 1848).


Ο Αχαίας λοιπόν κ. Αθανάσιος, «γυμνή τη κεφαλή», απολογούεμνος, ως φαίνεται, προς το Βατικανό για την καθυστέρηση της υποταγής της Εκκλησίας της Ελλάδος στον αιρεσιάρχη Πάπα ομολογεί, όλως ανερυθρίαστα: «Στην Ελλάδα βρισκόμαστε μπροστά σε πολύ λεπτή κατάσταση, γιατί ο αρχιεπίσκοπος και οι μητροπολίτες επιθυμούν να έχουν μια σημαντική συνεργασία με την Καθολική Εκκλησία, αλλά οι πιστοί δεν είναι προετοιμασμένοι στην προοπτική του διαλόγου… Αυτό για μας είναι η μεγάλη πρόκληση να προετοιμάσουμε τον κόσμο, να τον διαπαιδαγωγήσουμε, για να μη αντιδράσει επηρεασμένος από τις προκαταλήψεις και πληροφορίες, που δεν ανταποκρίνονται στα γεγονότα. Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι έχουμε ανάγκη χρόνου, ελπίζω όχι υπερβολικού, για να σχηματίσουμε την συνείδηση του κόσμου» (ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, Μάιος – Ιούνιος 2011, σελ. 9).


Να υποθέσουμε ότι απόδειξη τούτου αποτελεί η απερίσκεπτη και λίαν αντικανονική, Πατριαρχική Συνοδική Επιστολή του Οικουμενικού προς ένα μόνον επιλεγμένο κομμάτι της ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, χωρίς να υπάρχει σοβαρό θέμα, που να απασχολεί ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, και όχι μόνον τον Οικουμενικό, ώστε να απαιτεί την επέμβαση της Οικουμενικής ιδιότητός του, για σύγκληση μιας τέτοιας Συνόδου, αλλά και πάλι αν υπήρχε ένα τέτοιο θέμα θα έπρεπε να συγκληθεί σύμπασα η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, από Ανατολή, Δύση, Βορρά και Νότο. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, αυτός ο ΑΡΡΑΦΟΣ ΧΙΤΩΝΑΣ Εκείνου, δεν κόβεται ποτέ σε κομμάτια, μόνον ο αρχέκακος και ανθρωποκτόνος διάβολος επιθυμεί να την διαμελίσει με σκοπό να την εξαφανίσει από τη γη, ώστε να μη δύναται ο άνθρωπος να σώζεται.


Το όλον θέμα, που προτάθηκε από τον Οικουμενικό για την σύγκληση αυτή ήταν «τραβηγμένο από τα μαλλιά». Συγκάλεσε τους τέσσερις (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Κύπρου), με θέμα την δήθεν «Αναστάτωση και αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Μέσης Ανατολής».


Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, «πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο», και τελικά αυτό το .σοβαρό θέμα, για τον Οικουμενικό, κατέληξε στο «όπερ έδει δείξαι» των λεγομένων μας, δηλαδή στην «δια κεκλεισμένων των θυρών συζήτηση, και για θέματα όχι που συμφωνούν με τις άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, οι τέσσερις καμπαλέ-ρος, αλλά που διαφωνούν, ώστε να αρθούν τα εμπόδια και να επιτύχει την Μεγάλη Πα-νορθόδοξη Σύνοδο, που είναι και ο μεγάλος στόχος του, ο διακαής του πόθος». (ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 9-9-2011, σελ. 7). Δηλαδή, κ. Οικουμενικέ, «αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες;».


Όμως, το θέμα αυτό που επικαλέστηκε ο Οικουμενικός, για να δείξει μάλλον την οικουμενική του ταυτότητα και παρουσία, δεν είναι οικουμενικής φύσεως, δεν συζητείται με την επέμβαση του Οικουμενικού αλλά με τοπικές Συνόδους των αρμοδίων Εκκλησιαστικών Αρχών. Συνεπώς, η ενέργεια αυτή του Οικουμενικού είναι, «ωμή επέμβαση σε θέματα άλλων αδελφών Εκκλησιών», κα άρα ενήργησε όλως αντ/Κανονικά και αυταρχικά (;). Προσέτι δε η παράτολμη αυτή ενέργειά του είναι και παραμένει μεγάλος κίνδυνος, «βραδύκαυστη Ωρολογιακή Βόμβα» στα θεμέλια της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, που απειλεί άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ της. Θα μπορούσε, ο κ. Οικουμενικός, αν υπήρχε πράγματι υπαρκτό πρόβλημα στους Χριστιανούς της Ανατολής, να απευθυνθεί με μια, εντελώς προσωπική του αδελφική επιστολή, στους υπεύθυνους Ταγούς των εκεί αδελφών Εκκλησιών, να τους εκφράσει την συμπάθειά του, και να τους ερωτήσει αν ήθελαν οποιαδήποτε περαιτέρω άλλη βοήθειά του.


Αλλά ερωτάται: Γιατί, κατά τη γνώμη του Φαναρίου οι Χριστιανοί της Ανατολής ευρίσκονται πράγματι σε «αναστάτωση και αβεβαιότητα;». Τους έχει πειράξει κανείς την Ορθόδοξη πίστη τους, και οι εκεί Θρησκευτικοί Ταγοί τους αδιαφορούν, ή απλώς, ο κ. Οικουμενικός, μεθοδεύει αυτή την επέμβαση, για να δείξει την παρουσία του εκεί, και να παίξει το ρόλο του Πάπα της Ρώμης, επεμβαίνοντας και στα πολιτικά των Ανατολικών Χωρών;


ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ:


ΩΣΤΟΣΟ, υπάρχει θέμα και μάλιστα πολύ σοβαρό για συζήτηση. Υπάρχει θέμα και μάλιστα ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ, που απασχολεί εδώ και χρόνια σοβαρώς την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ μας, και δεν έχει συγκληθεί ακόμη η Οικουμενική Σύνοδος για το θέμα αυτό, που έπρεπε να επιληφθεί για την επίλυσή του. Εστω και τώρα να συγκληθεί ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, το ταχύτερον δυνατόν, ώστε να μην αφεθούν έτι περαιτέρω ελεύθεροι οι διαβόλοι και ανενόχλητοι να συνεχίσουν να αλωνίζουν, ώστε με υπόγειες διαδρομές να κατορθώσουν την άλωση της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας, και τότε να φθάσουμε στο σημείο, «να κλαίμε, του κάκου, στο αίμα».


Υπάρχει λοιπόν το σοβαρό – σοβαρότατο θέμα, αυτό του αιρετίζοντος Οικουμενικού, κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ο οποίος συναλλάσσεται εδώ και χρόνια, ανενόχλητος και χωρίς ενδοιασμούς, με τον «καταραμένο και μέγα αι-ρεσιάρχη Πάπα της Ρώμης» (Κοσμάς ο Αιτωλός), και «γυμνή τη κεφαλή» συμπροσεύχεται μαζί του. Τούτο αποτελεί σοβαρό θέμα ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ και Οικουμενικής διερεύνησης το συντομότερο δυνατόν, πριν μας προλάβουν τα δυσάρεστα. Η ώρα του χρέους για τους αρμοδίους της σύγκλησης της Οικουμενικής Συνόδου και του καθενός μας έχει φτάσει. Εδώ πλέον δεν κινδυνεύει κάτι μικρό και ασήμαντο, Εδώ απειλείται, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως Χριστιανοί. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ!


ΝΑΙ. Να δουλέψουν ταχύτατα τα αρμόδια εκείνα Εκκλησιαστικά όργανα, για την σύγκληση ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ με θέμα τις αντιγραφικές και αντικανονικές συναλλαγές και συμπροσευχές του αιρετίζοντος Οικουμενικού κ. Βαρθολομαίου, ως υπόλογου «ΕΠΙ ΑΙΡΕΣΕΙ», και κατόπιν ενδελεχούς έρευνας και μελέτης να του επιβληθούν, αν τούτο θα καταστεί αναγκαίον, οι θεραπευτικές ποινές που προβλέπουν οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, δηλαδή, ανάλογα: Του Αφορισμού, της Καθαίρεσης, του Αναθεματισμού, ή και της διαγραφής του ακόμη από τον κατάλογο των Χριστιανών.


«.. .Ειδέ τις των απάντων μη τα προειρημένα της ευσεβείας δόγματα κρατοί και ασπάζοιτο και ούτω δοξάζοιται και κηρύττοι, αλλ’ εξ εναντίας ιέναι τούτων επιχειροί, έστω ανάθεμα. και του Χριστιανικού καταλόγου, ως αλλότριος και εξωθείσθω και εκπιπτέτω. Ειδέ τις αλώ Κανόνα τινά των ειρημένων και-νοτομών, ή ανατρέπειν επιχειρών, υπεύθυνος έστι κατά τον τοιούτον Κανόνα, ως ούτος δια-γορεύει την επιτιμίαν δεχόμενος, και δι’ αυτού εν ώπερ πταίει θεραπευόμενος», (Καν. 1ος & 2ος ΣΤ’ Οικ. Συν. κ.ά.).


Και όλα αυτά να γίνουν, «αμ’ έπος, αμ’ έργον», από τους υπευθύνους Ταγούς της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας, ώστε να τελειώνουμε με τον κ. Βαρθολομαίο και τις αντορθόδοξες ενέργειες και βλέψεις του, γιατί η Βασιλεία του Θεού μας ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ. Εμπρός, λοιπόν, και ευθύς αμέσως να γρηγορήσουμε, για «να μη μας βρει ραθυμούντας, όταν έλθει Εκείνος, και ως ανάξιοι όντες μείνουμε κλεισμένοι έξω της Βασιλείας Του».


Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ
Ορθόδοξος Θεολόγος – Εκκλ/κός Συνήγορος
Επ/μος πρ/δρος Συνδέσμου Κληρικών Ελλάδος



ΜΙΑ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΑ



Ο Αρχιαιρεσιάρχης του Φαναρίου, βαρύνεται με σωρεία αμαρτημάτων. Μάλλον με σωρεία εγκλημάτων ευθύνεται.
Είναι πρωτοφανής η περίπτωσι του ανθρώπου αυτού, που μεθοδευμένα και προμελετημένα προωθήθηκε και ΚΑΤΕΛΑΒΕ τον πρώτο θρόνο της Ορθοδοξίας.

Χρόνια πολλά οι σκοτεινάνθρωποι μελετούσαν, ποιόν να ανεβάσουν στον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως.

Και βρήκαν τον καταλληλότερο ρασοφόρο, που θα βοηθήση από μέσα να αλωθή επί των ημερών του, η Πάντιμος Ορθοδοξία μας, την αποκλειστικότητα της οποίας αρνείται, και γυμνή τη κεφαλή και στεντορεία τη φωνή, συνεχώς διακηρύττει.


Ο εκκλησιαστικός δικτάτορας του Φαναρίου, τόλμησε και προέβη σε πολλές εγκληματικές πράξεις, μία από τις οποίες είναι και ο "αφορισμός" του Πρύτανι των Ελλήνων Θεολόγων, Νικολάου Σωτηροπούλου.

Αυτός όμως ο "αφορισμός", που έγινε από έναν Δυνάμει Αφορισμένο και Αιρεσιάρχη, είναι τιμή και δόξα και στέφανος γιά τον "αφοριζόμενο".


Αξιοθρήνητος ο Βαρθολομαίος.

Αξιοθρήνητος γιά πολλούς λόγους, αλλά και γιά τον λόγο των πρωτοφανών ακροτάτων αυθαιρεσιών του.

Ευχόμεθα να μετανοήση το ταχύτερον δυνατόν, διότι ο θάνατος καραδοκεί γιά όλους μας και για τους αρχιερείς και για τους πατριάρχες.
Δημοσιεύουμε παρακάτω άρθρο του κ. Σωτηρόπουλου επί τη επετείω του "αφορισμού του".





του Ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου



Πλησιάζει ἡ 14η Δεκεμβρίου 2011. Αὐτὴ δὲ ἡ ἡμέρα εἶνε ἡ 18η ἐπέτειος τοῦ περιβοήτου ἀφορισμοῦ μου, ἐπειδὴ ὑπεράσπισα τὸ Χριστό, τὸν ὁποῖο μεγαλόσχημος «ἀντιπρόσωπός» του κήρυξε ἀτελῆ καὶ ἁμαρτωλό, καὶ ἐπειδὴ ὑπεράσπισα τοὺς ῾Ι. Κανόνες, οἱ ὁποῖοι καταπατήθηκαν μὲ καταδίκες κληρικῶν καθ᾿ ὑπέρβασιν ἐξουσίας καὶ χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία.
Καταδίκες χωρὶς δίκες!
Σημεῖο καὶ τοῦτο τῶν καιρῶν.

Γενικώτερος δὲ λόγος τοῦ ἀφορισμοῦ μου εἶνε ἡ πολεμική μου κατὰ τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διότι πολλοὶ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες εἶνε δυστυχῶς Οἰκουμενισταί.
Μὲ τὸν ἀφορισμό μου ἀσχολήθηκα ἄλλοτε, δὲν ἤθελα πάλι νὰ ἀσχοληθῶ.

Αλλ᾿ ἀσχολοῦμαι καὶ τώρα, διότι πολλοὶ μὲ ἐρωτοῦν ἂν ἔληξε αὐτὸ τὸ θέμα, καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ὅτι δὲν ἔληξε, μὲ προτρέπουν νὰ ζητήσω συγγνώμην ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸν ἀφορισμό.

Αὐτοί, ποὺ μὲ προτρέπουν νὰ ζητήσω συγγνώμην, εἶνε πολὺ ὀλίγοι, ἐνῷ οἱ πλεῖστοι χριστιανοὶ μὲ ἀποτρέπουν ἀπὸ τέτοια ἐνέργεια.
Πρόσεχε, μοῦ λέγουν, μὴ ζητήσῃς συγγνώ μην. ῍Αν ζητήσῃς συγγνώμην, αὐτὸ θὰ εἶνε ἄρνησι τῆς Πίστεως καὶ ἐξευτελισμός σου.

Δηλώνω ὅτι τέτοιο πρᾶγμα, ν᾿ ἀρνηθῶ τὴν Πίστι καὶ τὸν ἑαυτό μου, ὅπως δὲν συνέβη ἐπὶ 18 ἤδη ἔτη, ἔτσι δὲν θὰ συμβῇ καὶ στὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μου.
῏Ηταν ν᾿ ἀναχωρήσω ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο.
᾿Αλλ᾿ ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος μοῦ ἔδωσε παράτασι.
Καὶ θὰ ἐκδηλώσω τὴν εὐγνωμοσύνη μου πρὸς τὸν Κύριο ἐξακολουθώντας νὰ καταπολεμῶ τὶς αἱρέσεις, μάλιστα τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ νὰ ὑπερασπίζω τὴν Πίστι μὲ ὅλη τὴ δύναμί μου.

῾Ο ἀφορισμός μου δὲν εἶνε μειωτικὸς τοῦ προσώπου μου, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως εἶνε θετικό, πολὺ θετικὸ στοιχεῖο τῆς ζωῆς μου.
Καὶ ἡ ἐπέτειος τοῦ ἀφορισμοῦ μου γιὰ μένα εἶνε χαρμόσυνη.
Διότι ὁ Κύριος εἶπε· «Μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ» (Λουκ. στ´ 22-23).

Μεταφράζουμε· «Εὐτυχεῖς εἶσθε, ὅταν σᾶς μισήσουν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν σᾶς ἀφορίσουν καὶ σᾶς χλευάσουν καὶ σᾶς δυσφημήσουν ἐξ αἰτίας τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαρῆτε ἐκείνη τὴν ἡμέρα καὶ πηδήσετε ἀπὸ χαρά, διότι νά, ὁ μισθός σας θὰ εἶνε πολὺς στὸν οὐρανό».

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει πῶς βλέπουν τὸν ἀφορισμό μου μερικοί, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦν τὸ Εὐαγγέλιο ἢ εἶνε περιδεεῖς καὶ νοσηροὶ τύποι.
Μὲ ἐνδιαφέρει τί λέγει ὁ Χρι στός, τὸν ὁποῖο, παρὰ τὶς ἀτέλειες καὶ τὶς ἁμαρτίες μου, ὑπηρετῶ ἀπὸ νεό τητός μου μέχρι γήρατος κηρύττοντας ἀνιδιοτελῶς τὸ λόγο του.

῾Η ἐπέτειος τοῦ ἀφορισμοῦ μου, ἐνῷ γιὰ μένα εἶνε χαρμόσυνη, γι᾿ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀφώρισαν, εἶνε θλιβερή.
Διότι ὁ ἄδικος ἀφορισμὸς ἐπιστρέφει στὰ κεφάλια τους.
Δὲν ὑπάρχει θλιβερώτερο γεγονὸς γιὰ ᾿Αρχιερεῖς ἀπὸ τὸ νὰ μὴ τιμωροῦν ἀντιχρίστους «ἀντιπροσώπους» τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄλλους ὑβριστὰς τοῦ Θεανθρώπου, καὶ νὰ τιμωροῦν εὐσεβεῖς κληρικοὺς μὲ καθαιρέσεις καὶ εὐσεβεῖς λαϊκοὺς μὲ ἀφορισμούς, διότι ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς Πίστεως.

Σὰν χριστιανὸς δὲν μισῶ, ἀλλὰ λυποῦμαι τοὺς ἀδίκους ᾿Αρχιερεῖς γιὰ τὴν τόσο κραυγαλέα ἀδικία καὶ τὴν ἀμετανοησία τους.
Τοὺς λυποῦμαι, διότι ὁ θεόπνευστος λόγος βεβαιώνει, ὅτι «ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α´ Κορ.στ´ 9).

῾Ο χριστιανὸς δὲν θέλει νὰ κολασθῇ οὔτε ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός του.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἐγὼ συνιστῶ ταπεινῶς στοὺς ἐπιζῶντες ἀπὸ τοὺς ᾿Αρχιερεῖς, ποὺ ἔκαναν τὸν ἀδικώτατο ἀφορισμό, νὰ ζητήσουν συγγνώμην ἀπὸ τὸ Θεό, τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸν ἀδικηθέντα ἐργάτη τοῦ Εὐαγγελίου.

᾿Εγὼ τοὺς ἔχω συγχωρήσει.
᾿Αλλὰ γιὰ νὰ τοὺς συγχωρήσῃ καὶ ὁ Θεός, χρειάζεται μετάνοια.
῾Η δὲ μετάνοια δὲν εἶνε εὐτελισμὸς τοῦ μετανοοῦντος, ἀλλ᾿ ἡρωισμός.


Ορθόδοξος Τύπος , 2/12/2011

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου