Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Εκλογές

για την ανάδειξη νέας πολιτικής

στην Ελλάδα!



Ο Πρωθυπουργός, μετά και την έμπρακτη απαξίωση όλου του πολιτικού κόσμου από τον ελληνικό λαό, κατά την διάρκεια του εορτασμού της Επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940, προσπαθεί να βρει λύσεις προκειμένου να ανακτήσει η κυβέρνηση την ψήφο εμπιστοσύνης του λαού. Με ημίμετρα και λύσεις απελπισίας προσπαθεί να εκμαιεύσει τη βούληση των Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός δεν θέλει δημοψηφίσματα και μεμονωμένες ερωτήσεις, οι οποίες θα ερμηνευθούν όπως εξυπηρετεί την κυβέρνηση και τα συμφέροντα κάποιων ολίγων που ερίζουν αυτήν την ώρα πάνω από το «πτώμα»της Ελλάδας.

Ο Ελληνικός λαός απαιτεί εδώ και τώρα εκλογές,
ώστε να ανατραπεί όλο το σάπιο πολιτικό σκηνικό που κληροδοτείται από γενεά σε γενεά, εδώ και 37 χρόνια!

Εκλογές για την ανάδειξη νέας πολιτικής στην Ελλάδα!
Μιας πολιτικής βασισμένης στα συμφέροντα της Πατρίδος μας και μόνο.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή πρέπει να ανατρέξουμε στην πολιτική μορφή του μαρτυρικού Καποδίστρια, ο οποίος έδωσε και την ζωή του ακόμα για να έχουμε σήμερα Κράτος!

Δεν έχει δικαίωμα κανένας προδότης, είτε ονομάζει εαυτόν Έλληνα, είτε εκπροσωπεί τις Μεγάλες Δυνάμεις, να μας στερήσει αυτά που κέρδισαν για μας οι Εθνάρχες Πατέρες μας!

Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και συγκατηγορούμενοι για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ αν ξαναψηφίσουμε κοινοβουλευτική πολιτική παράταξη!

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ μπαίνει μπροστά και καλεί όλους τους Έλληνες που θέλουν την Πατρίδα μας πίσω, να συναγωνισθούν και να συσπειρωθούν μαζί μας!

Η Ελλάδα σώζεται μόνο με μια πολιτική σαν της ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ισχύς τους η απάτη!...


Το καθεστώς της απάτης συνεχίζεται!…

Η πολιτική έπρεπε να είναι η τέχνη και η επιστήμη της αλήθειας και του δίκιου.

Και οι τωρινοί πολιτικάντηδες του χειρίστου είδους την κατάντησαν καθεστώς απάτης και ληστείας.Έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι σκοποί και τα συμφέροντα τα δικά τους και των πατρώνων τους τοκογλύφων.

Έβαλαν-προεκλογικά-οι απατεώνες, προκειμένου να εξαπατήσουν το λαό, το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Και επέβαλαν σε βάρος του οι αδίστακτοι το δολοφονικό καθεστώς της χείριστης νομικής, αστυνομικής και οικονομικής βαρβαρότητας.

Και, όταν διαπίστωσαν ότι η βαρβαρότητά τους δεν μπορούσε να αναχαιτίσει τη δίκαιη οργή και την ιερή αγανάκτηση του λαού προσέφυγαν στην απάτη του δημοψηφίσματος. Προκειμένου να τον παγιδεύσουν και να τον αναγκάσουν να σκύψει και να γονατίσει μπροστά στην κατοχική τους ιταμότητα.

Για να υπαναχωρήσουν, στη συνέχεια, στην απάτη μιας μεταβατικής (συναινετικής, κλπ), τάχα, διακυβέρνησης, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να συνεχίσουν το ληστρικό τους καθεστώς.

Διακυβέρνηση, που απέρριψαν ομοθυμαδόν όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Ακόμη και εκείνα, που, σε τελική ανάλυση, συμπορεύονται με το τοκογλυφικό καθεστώς του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων. Επειδή, προφανώς, έμειναν κατάπληκτοι μπροστά το σήριαλ και το όργιο του χειμάρρου ακατάσχετης συρροής απατών.

Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν όλα φωνάζουν ότι η μοναδική διέξοδος, στην προκειμένη περίπτωση, είναι οι εκλογές.

Διέξοδο, που οι αρχιτέκτονες του αδιεξόδου χαρακτηρίζουν καταστροφική. Προφανώς για τα συμφέροντα τα δικά τους και των τοκογλύφων…

Κι έτσι το γαϊτανάκι της νομικής οικονομικής και αστυνομικής βαρβαρότητας και απάτης συνεχίζεται και διαιωνίζεται.
Πάντοτε καταστροφικό για την Ελλάδα και εξολοθρευτικό για τους Έλληνες…

παπα-Ηλίας



ΕΙΝΑΙ ΙΑΤΡΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ


ΟΙ ΕΝΔΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ


ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ;



του κ. Ιωάννου Χαραλάμπους, Οικονομολόγου


Τζώρτζ Ὄργουελ γράφει σέ κάποιο ἔργο του ὅτι «ἡ πολιτική γλῶσσα ἔχει σχεδιαστεῖ γιά νά κάνει τά ψέµµατα νά µοιάζουν µέ ἀλήθεια καί τό ἔγκληµα νά παρουσιάζεται ἄξιο σεβασµοῦ»!


Ἡ ἀλήθεια τῶν γραφοµένων τοῦ Ὄργουελ εἶναι γεγονός πού ἐπιβεβαιώνεται περίτρανα, µεταξύ τῶν ἄλλων καί στήν πρακτική πού ἐφαρµόζουν οἱ “ἀνεπτυγµένες χῶρες” τοῦ κόσµου, σχετικά µέ τά δικαιώµατα τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ. Ἐνῶ οἱ περισσότερες ἀπό τίς χῶρες αὐτές ἀναγνωρίζουν τό ἔµ­βρυο ὡς πρόσωπο µέ δικαιώµατα καί ἀξία, ἐν τούτοις δέν σέβονται τήν ἐµβρυ­ακή µορφή ζωῆς. Μέ τούς νόµους δέ πού θεσπίζουν, ἀποφασίζουν γιά τή θανάτωση ἑκατοµµυρίων ἀνθρώπων προτοῦ ἀκόµα ἀντικρύσουν τό φῶς τοῦ ἥλιου, ἀφοῦ µέσω τῶν ἀµβλώσεων καταπατεῖται τό πλέον ὕψιστο καί ἱερό δικαίωµα τοῦ ἐµβρύου, τό δικαίωµά του στή ζωή.


Τό κείµενο τό ὁποῖο ἀκολουθεῖ εἶναι ἄκρως ἀποκαλυπτικό γιά τήν τόλµη, τήν εἰλικρίνεια καί τήν ἀµεσότητά του. Προέρχεται ἀπό τό βιβλίο «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», µία συλλογή ἄρθρων σχετικά µέ τήν ἐνδοµήτριο παιδοκτονία, τοῦ Σέρβου γυναικολόγου Στόγιαν Ἀδάσεβιτς, τοῦ µοναδικοῦ γυναικολόγου πού δηµοσίως ὁµολόγησε στή Σερβία ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι φόνος, γιά τόν ὁποῖο εὐθύνονται τόσο ὁ γιατρός ὅσο καί ἡ µητέρα.


Ἄς παραθέσουµε στή συνέχεια τήν πολυτίµη αὐτή µαρτυρία πού δηµοσιεύθηκε στό περιοδικό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία» καί ἀναδηµοσιεύθηκε στό ὑπ’ ἀριθµ. 1.579/07.01.2005 φύλλο τῆς ἐφηµερίδος «Ὀρθόδοξος Τύπος».

«ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγµή, πού καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τήν ἔκτρωσιν, φονεύετε τό ἀνθρώπινον ὄν;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶµαι ἰατρός, γνωρίζω τάς πράξεις µου, εἶµαι ἔνοχος δι’ ὅλας τάς φρικαλεότητας πού ἔκανα ἐργαζόµενος ὡς γυναικολόγος καί εἶµαι ὑποχρεωµένος νά µαρτυρήσω, νά ἀφυπνίσω, νά προειδοποιήσω ὅτι ἡ διακοπή τῆς ἐγκυµοσύνης οὐσιαστικῶς εἶναι φόνος τοῦ ἀγεννήτου ἀνυπερασπίστου παιδιοῦ. Εἰς τάς ὁριζοµένας ὑποχρεώσεις τῆς ἐργασίας µου ἦσαν καί αἱ νόµιµοι ἐκτρώσεις. Τότε δέν ἐγνώριζα ὅτι πράττω φόνον, τώρα, ὅµως, ὑποστηρίζω καί γνωρίζω ὅτι ἡ ἁµαρτία µου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ εἶναι µεγάλη.


Εἰς τό πανεπιστήµιον ἐδιδάχθην ὅτι τό παιδί εἶναι ζωντανόν, µόλις γεννηθῆ µέ τό πρῶτον του κλάµµα. Πρό τοῦ κλάµµατος ὑπάρχει µόνον ὡς ἕνα τῶν ὀργάνων τῆς µητέρας του: ὡς ἕνα δόντι, ὡς ἕνας νεφρός, ὡς ἡ σκωληκοειδής ἀπόφυσις. Ἔκανα ἀπό 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις! Τοῦτο εἶναι ὡς νά ἔχω ἐξαφανίσει µίαν ὁλόκληρον πόλιν. Τό Βελιγράδιον ἔχει τόσα νοσοκοµεῖα καί ἀρκετάς ἰδιωτικάς κλινικάς, ἔνθα γίνονται αἱ ἐκτρώσεις! Εἰς τά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ‘80 ἐνεφανίσθη τό ὑπερηχογράφηµα µέ τήν διαγνωστικήν του δυνατότητα καί µοῦ ἔφερε πολλάς ἐκπλήξεις. Εἶδα τό ἔµβρυον, τούς κτύπους τῆς καρδίας του, τάς κινήσεις, τό ἄνοιγµα τοῦ στόµατός του. Εἰς τά µεγαλύτερα ἔµβρυα παρετήρησα τό «πιπίλισµα» τοῦ ἀντίχειρος. Τό ἔµβρυον ἐσκέπτετο καί ἠσθάνετο, διότι ἀντέδρα εἰς τούς βαθεῖς διαπεραστικούς ἤχους ἐπιταχύνον τάς κινήσεις του. Καί ὕστερα ἀπό 4 – 5 λεπτά, ὅσον διαρκεῖ ἡ ἔκτρωσις, τό ἔµβρυον τοῦτο, αὐτό τό ἴδιον ἀνθρώπινον ὄν, κεῖται τεµαχισµένον µεταξύ τῶν ἐργαλείων εἰς τό τραπέζι.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε ἐπαύσατε νά κάνετε ἐκτρώσεις;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αὐτό πού θά σᾶς διηγηθῶ τώρα, εἶναι ὀχληρόν καί πάρα πολύ ἐπίπονον, ἀλλά δέν εἶναι δυνατόν νά ὡραιοποιοῦµεν κάτι, τό ὁποῖον ἀφ’ ἑαυτοῦ εἶναι φρικτόν. Πρός θλῖψιν καί δυστυχίαν µου τό 1988 ἔκανα ἔκτρωσιν εἰς µίαν προχωρηµένην ἐγκυµοσύνην τῶν 4,5 µηνῶν. Κατά τήν διάρκειαν αὐτῆς τῆς ἐγχειρήσεως, τῆς ὁποίας τάς λεπτοµερείας δέν ἠµπορῶ νά περιγράψω ἄνευ ταραχῆς, φρικιῶν ἀνεκάλυψα τόν φονέα ἐντός µου. Μιά ἐγχείρησις, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά εἶναι µία πράξις ρουτίνας, µετετράπη εἰς ἕνα πραγµατικόν ἐφιάλτην.


Μέ τήν πρώτην κίνησιν τοῦ θλάστου ἔβγαλα τό χεράκι καί τό ἔρριξα ἐπάνω εἰς τό τραπέζι τῶν ἐργαλείων. Ἰδού – τό νεῦρον τοῦ χεριοῦ ἔπεσεν εἰς τήν ἄκρην τῆς κοµπρέσσας βρεγµένης µέ ἰώδιον. Τό ἰώδιον ἐρέθισε τό νεῦρον καί τό µικρούλικον χεράκι ἄρχισε νά συσπᾶται. Μέ τήν ἑποµένην κίνησιν ἔβγαλα τό πόδι. Καί συνέβη τό ἴδιον – τώρα ἔτρεµε καί ἐσυσπᾶτο τό πόδι. Κάτι ὅµοιον δέν µοῦ εἶχε συµβῆ ποτέ πρίν. Ὕστερον προσεπάθησα µέ τόν θλάστην νά συλλάβω καί τήν καρδίαν, ἡ ὁποία ἀκόµη ἐκτύπα καί ὑπό τόν θλάστην ἔκανε σπασµούς ὁλοέν καί ἀργότερον… καί ἀργότερον καί ἐπιτέλους ἔπαυσε. Τότε ἐσυνειδητοποίησα ὅτι ἔπραξα φόνον, ὅτι ἐθανάτωσα ἄνθρωπον.


Ἡ γυναίκα αἱµορράγει πολύ, ἡ ζωή της ἐκινδύνευε. Προσηυχήθην: «Κύριε, βοήθησέ µε νά σώσω αὐτήν τήν γυναῖκα καί τιµώρησε ἐµένα!». Ἔκτοτε ποτέ µου δέν ἐπανέλαβα ὁµοίαν πρᾶξιν. Ἔτυχε ἡ νέα µου γνῶσις νά συµπίπτη µέ τήν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας –ὅτι τό ἔµβρυον εἶναι ζωντανόν ἤδη ἀπό τήν σύλληψίν του, δηλαδή ἀπό τήν στιγµήν τῆς γονιµοποιήσεως τοῦ ὠαρίου. Ἡ ἐνδοµήτριος παιδοκτονία εἶναι πολύ µεγαλυτέρα καί βαρυτέρα ἁµαρτία ἀπό τόν ἀπλοῦν φόνον, ἐπειδή τό ἔµβρυον ἐντός τῆς µήτρας εἶναι ἀδύναµον νά ἀµυνθῆ, ἐνῶ δέν πταίει διά τίποτε· µόνον ἐκεῖνο εἶναι ἄνευ προσωπικοῦ πταίσµατος εἰς ὅλον τό ἀνθρώπινον γένος, διότι δέν ἐγεννήθη κἄν.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Διά τό πῶς θά χρησιµοποιηθοῦν τά ἔµβρυα, τά ἐκτρωθέντα κατά τήν διακοπήν τῆς ἐγκυµοσύνης –τόσον τήν φυσικήν ὅσον καί τήν τεχνητῶς προκαλουµένην – δέν χρειάζεται ἡ ἄδεια τῆς µητέρας τοῦ ἐµβρύου. Ποία εἶναι ἡ τύχη αὐτῶν τῶν τεµαχισµένων µικροσκοπικῶν σωµάτων;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτᾶται κανείς τί συµβαίνει µέ αὐτά τά ἔµβρυα εἰς τά νοσοκοµεῖα µας. Εἰς τήν χώραν µας κανείς δέν ἀνακοινώνει καί δέν δηµοσιεύει πληροφορίας αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Δέν ὑπάρχουν αἱ κατάλληλοι βάσεις διά τήν ἐπιστηµονικο-ἐρευνητικήν ἐργασίαν καί διά τήν χρῆσιν αὐτῶν τῶν ἐµβρύων εἰς τήν φαρµακευτικήν βιοµηχανίαν, διότι τοῦτο εἶναι ἐξαιρετικῶς δαπανηρόν. Καί πρός τό παρόν, ὅσον γνωρίζω, δέν ὑπάρχουν κἄν αἱ συνθῆκαι διά τήν ἐµπορευµατοποίησιν.


Εἰς ἡµᾶς αὐτά τά ἔµβρυα ἀντιµετωπίζονται ὡς ἰατρικόν ἀπόβλητον. Ἐναποτίθενται εἰς µαύρους σάκκους, µαζί µέ τά λοιπά ὄργανα τά ἀπο­µείναντα ἀπό διαφόρους ἐγχειρήσεις εἰς τούς ἐνήλικας ἀσθενεῖς καί καίγον­ται ὅλα ὡς ἀπόβλητα. Ὡς κοινωνία εἴµεθα ὑποχρεωµένοι νά προστατεύσωµεν τό παιδί ἰατρικῶς, ἠθικῶς, δικαστικῶς καί νοµικῶς, διότι πρέπει νά ἔχη ὅλα τά δικαιώµατα, τά ὁποῖα ἔχει ἕνας ἐνῆλιξ. Τοῦτο εἶναι τό καθῆκον µας πρός ὅλα τά µέλη τῆς κοινωνίας µας.

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ὑπάρχει ἡ ἀκριβής στατιστική πληροφορία περί τοῦ ἀριθµοῦ τῶν διαπραττοµένων ἐκτρώσεων εἰς τήν Σερβίαν;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρχη ἕνα τέτοιον εἶδος στατιστικῆς καί ὅλαι αἱ σχετικαί πληροφορίαι εἶναι ψευδεῖς. Ἡ µία στατιστική µᾶς ἐνηµερώνει ὅτι ἔχοµεν 120.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνον, ἡ ἄλλη στατιστική µας ἐνηµερώνει ὅτι αὐτός ὁ ἀριθµός εἶναι πολλαπλάσιος – 420.000 ἐκτρώσεις τόν χρόνον. Ἐγώ θεωρῶ ὅτι εἰς ἕνα γεννηµένον παιδί ἀντιστοιχοῦν 25 ἐκτρώσεις!

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί ἄποψιν ἔχετε διά τό ζήτηµα τῆς ἀντισυλλήψεως;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἡ ἀντισύλληψις σηµαίνει τό πράττειν ἐναντίον τῆς συλλήψεως. Τήν ταξινοµῶ εἰς τρία εἴδη: Τό πρῶτον εἶδος εἶναι ἡ ἐγκράτεια καί εἶναι ἐπιτετραµµένον· τό δεύτερον εἶδος εἶναι ἡ ἱκανοποίησις τῆς ὁρµῆς ἄνευ ἐκσπερµατώσεως καί δέν εἶναι ἐπιτετραµµένον· τό τρίτον εἶδος εἶναι σατανικόν καί δίδει τήν δυνατότητα τῆς ἐφαρµογῆς µιᾶς ὁλοκλήρου σειρᾶς εἰς τήν οὐσίαν ἐκτρωτικῶν µέσων, ἀλλά τά ὁποῖα ὀνοµάζουν ἀντισυλληπτικά: τό σπιράλ, τό «χάπι» κ.τ.λ.


Τί εἶναι τό «σπιράλ»; Εἶναι ἕνα µηχανικόν στοιχεῖον, τό ὁποῖον εἰσάγεται εἰς τήν µήτραν, διά νά προκαλέση τήν στείρωσιν. Τό κάθε «σπιράλ» εἶναι ἐκτρωτικόν. Τά πρώϊµα τέστ ἐγκυµοσύνης ἀποδεικνύουν ὅτι αἱ γυναῖκες, ἔχουσαι τό «σπιράλ», ἐγκυµονοῦν περισσοτέρας φοράς τόν χρόνον. Τό «σπιράλ» µόνο ἐµποδίζει τό ἔµβρυον νά ἐµφυτευθῆ εἰς τήν µήτραν καί ἐκεῖνο συνεπῶς ἀποθνήσκει εἰς τήν ἡλικίαν τῆς µιᾶς ἑβδοµάδος. Τό ἴδιον πρᾶγµα ἔχοµεν καί µέ τά «χάπια». Ταῦτα ἐµποδίζουν τήν ὡρίµανσιν τοῦ ὠαρίου, ἀλλοιώνουν τόν βλεννογόνον χιτῶνα τῆς µήτρας, ὥστε νά µή γίνη δεκτική διά τό ἔµβρυον.


Ὑπάρχουν πολλαί ἀπληροφόρητοι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἀφελῶς υἱοθετοῦν τήν κοινήν ἀνεύθυνον στάσιν ἀπέναντι εἰς τό ζήτηµα τοῦτο. Εἴδατε εἰς τά µέσα ἐνηµερώσεως, τά γυναικεῖα περιοδικά, τάς ἐκποµπάς καί ἠκούσατε κάπου ἤ ποτέ κανένα λόγον ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων, τῶν ἀντισυλληπτικῶν καί τῆς ἐξωσωµατικῆς γονιµοποιήσεως;

ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί εἶναι ἐξωσωµατική γονιµοποίησις;


ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τό ἔχω κάνει καί αὐτό. Ὑποστηρίζω ὅτι ἡ ἐξωσωµατική γονιµοποίησις εἶναι κακόν. Γονιµοποιοῦνται περισσότερα ὠάρια, ἐνίοτε 10, 20 καί παραπάνω, γίνεται διαφοροποίησις καί θανατώνεται πᾶν περισσευούµενον ἔµβρυον, διά νά διευκολυνθῆ ἡ ἐπιβίωσις τό πολύ τριῶν ἐµβρύων. Ἐάν ληφθοῦν περισσότερα ἀπό τά τρία, τότε εἶναι ἀνάγκη νά µειώσωµεν τόν ἀριθµόν των, διότι ἡ µήτρα δέν θά ἠδύνατο νά ἀντέξη τήν κυοφορίαν».


Βεβαίως, τά ὅσα ἀναφέρονται στό βιβλίο αὐτό ἀπεικονίζουν τήν τραγική κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στή Σερβία. Δέ νοµίζω ὅµως νά ἀµφιβάλ­λει κανείς ὅτι τά ὅσα διαδραµατίζονται στή γειτονική Χώρα ἀντι­κατο­πτρί­ζουν καί τά ὅσα συµβαίνουν στήν Πατρίδα µας, γιατί τό κριτήριο δέν εἶναι γεωγραφικό. Εἶναι ὁ ἀπότοκος τοῦ πανσεξουαλισµοῦ καί τῆς ἠθικῆς ἀσυδοσίας τῆς ἐποχῆς µας. Μιᾶς ἐποχῆς µέ ἔντονα ἀντιχριστιανική νοο­τροπία καί φαρισαϊκό χαρακτῆρα, ἡ ὁποία κρίνει ὑποκριτικά καί ἐγωκεντρικά καί περιβάλλει µέ σκληρότητα καί περιφρόνηση τήν ἀθέλητα µελλοντική ἄγαµη µητέρα.


Δέν πρέπει νά λησµονοῦµε ὅτι οἱ πτώσεις καί τά ἁµαρτήµατα τῶν παιδιῶν εἶναι συνέπεια τῆς ἀδιαφορίας τῆς οἰκογένειας γιά τήν ἐν Χριστῷ διαπαιδαγώγησή τους. Ἀγωνιζόµαστε µιά ὁλόκληρη ζωή νά τά µεγαλώσουµε, νά τά µορφώσουµε, νά τά «ἐξασφαλίσουµε» µέ ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά ξεχάσα­µε νά τά ξεδιψάσουµε στά νάµατα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ξεχάσαµε ἤ ἀκόµα χειρό­τερα, παραβλέψαµε νά τούς διδάξουµε νά ἀγωνίζονται καί νά ἀνθί­σταν­ται στούς πάσης φύσεως πειρασµούς. Δέν τούς ἐµφυσήσαµε µέ τό παράδειγµά µας πνεῦµα αὐτοσεβασµοῦ, αὐτοεκτίµησης καί αὐτο­συγ­κράτησης.


Ἄν ἀδιαφορήσαµε γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀνατροφή τους, ἄς σταθοῦµε τοὐλάχιστον δίπλα τους κατ’ ἐκεῖνες τίς δύσκολες γι’ αὐτά στιγµές, ὅπως σέ µιά ἐκτός γάµου ἐγκυµοσύνη. Νά µιµηθοῦµε τόν Χριστό µας πού µᾶς καλεῖ νά γίνουµε «πλησίον» στούς πάσχοντες καί ὄχι νά περιµένουµε νά ἔλθουν αὐτοί πλησίον µας, ὅπως πολύ σωστά ἔχει ἀναπτύξει ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης ἀπό πολύ παλιά (ἀπό τό 1989 σέ ραδιοφωνική του ἐκποµπή), λέγοντας ὅτι «τό ἐρώτηµα “τίς ἐστί µου πλησίον”, πού ἔθεσε ὁ νοµικός τῆς παραβολῆς τοῦ “Καλοῦ Σαµαρείτου”, δέν εἶναι σωστά διατυπωµένο. Τό θέµα εἶναι νά ἔλθουµε ἐµεῖς πλησίον, κοντά στούς ἄλλους» καί νά τούς ἀποδεχόµεθα, ὅπως εἶναι, «καθώς καί ὁ Χριστός ἡµᾶς προσελάβετο» (Ρωµ. 15, 7).

Ἰωάννης Χαραλάµπης

Οἰκονοµολόγος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ.Τεύχους 113

Νοέμβριος 2011



Συντεχνιακοί παραλογισμοί



του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη





Είναι ανεξάρτητο πλέον κράτος η Ελλάδα;
Μήπως ο τίτλος κινηματογραφικού έργου, μετά την Κατοχή, «Οι Γερμανοί ξανάρχονται», έχει καταστή εφιάλτης;
Η Κυβέρνησις κυβερνά ή κυβερνάται;
Οδηγεί ή σέρνεται;

● Η Βουλή αυτενεργεί ή ψηφίζουν οι βουλευτές της νόμους με το περίστροφο του εκβιασμού στον κρόταφο;

● Σκεπτόμαστε οι Έλληνες ελληνικά ή σκεπτόμαστε συντεχνιακά;

● Κάθε συντεχνία θέλει να περισώση τα κεκτημένα της,τα προνόμιά της, αδιαφορώντας αν αυτά είναι προκλητικά έναντι άλλων ομάδων του πληθυσμού;

● Καταστρέφουμε με καταλήψεις σχολικά και άλλα δημόσια κτήρια, κάνοντας οξύτερο το οικονομικό πρόβλημα.

● Επαγγελματίες συνδικαλιστές, που δεν δουλεύουν, αλλ’ αμείβονται για να είναι συνδικαλιστές, αφού κατάφεραν να κλείσουν τα περισσότερα εργοστάσια, τώρα βασανίζουν το κοινωνικό σύνολο, και μάλιστα τη φτωχολογιά, με τις καταστροφικές πολλές φορές απεργίες τους.

● Αντίδρασις στον εφιάλτη που ζούμε είναι αναγκαία.
Και μάλιστα να απαιτούμε επιστροφή των κλεμμένων.
● Αλλ’ ας μην επιδεινώνουμε την κατάστασι.
Μιλάμε για δημοκρατία, και έχουμε κλεπτοκρατία.
Μιλάμε για κοινοβουλευτική δημοκρατία, και έχουμε κομματοκρατία.
Μιλάμε για δημοκρατία και έχουμε ασύδοτους τυράννους.

● Τι θα γίνη;
Θα σώση τον τόπο κάποια κυβέρνησις προσωπικοτήτων, όπου σπουδαίοι Έλληνες οικονομολόγοι, άφθαρτοι και τίμιοι, θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο;
Μακάρι!

● Μέχρι τότε, ας βγούμε όλοι, με τη χάρι του Ιησού Χριστού, από το άγχος και την απελπισία.
Μην απελπίζεστε!

Ζη Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ!

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011


Ο κωμικός που παρίστανε τον Έλληνα πρωθυπουργό τελείωσε!

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η απαλλαγή μας από την απερινόητη ανοησία του και τον ύποπτο ρόλο του.

Είναι και να μην φύγει ελεύθερος, σαν να μην συνέβη τίποτε.

Πρέπει να συλληφθεί για τις κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί εναντίον του, δηλαδή για εσχάτη προδοσία.

Όχι όμως μόνον αυτός.

Όλη η συμμορία που λέγεται κυβέρνηση (και κοινοβουλευτική ομάδα) ΠΑΣΟΚ, όλο το κοπριταριό που στήριξε για δύο (τουλάχιστον) χρόνια την διάλυση των πάντων πίσω από το προαναφερθέν σούργελο είναι υπόλογο, μαζί με τα συμφέροντα που υπέθαλψε και εξυπηρέτησε.

Καμμία κυβέρνηση δεν μπορεί να πετύχει τίποτε για τη χώρα χωρίς την ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Αντιφωνητής



ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ!



Στίς καθηµερινές µας συναναστροφές ἔχουµε συνηθίσει πιά νά ἀκοῦµε ὅτι ἡ Ἑλλάδα περνᾶ µεγάλη κρίση, ὄχι µόνο οἰκονοµική ἀλλά κυρίως πνευµατική. Ἐνῶ ὅµως, ὅλοι συµφωνοῦµε, µένουµε σ’ αὐτήν τήν διαπίστωση χωρίς νά προχωρήσουµε παρακάτω. Δέν προσπαθοῦµε νά ἐντοπίσουµε τά αἴτια τῆς πνευµατικῆς κρίσης. Δέν ἀναζητοῦµε αὐτά πού χάσαµε, αὐτά πού δεχθήκαµε ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά ἀλλάξουν στή ζωή µας καί στόν προσανατολισµό µας, ἀλλά µένουµε νά συζητᾶµε «πλατωνικά» γιά µιά κρίση, πέρα καί ἔξω ἀπό µᾶς, σάν νά ἀναφερόµαστε σέ κάποιον ἄλλο λαό.


Ἐν µέσω κρίσης λοιπόν, ἄν ρωτήσουµε τούς νέους ποιοί εἶναι οἱ στόχοι πού ἔχουν θέσει στήν ζωή τους, θά λάβουµε ὡς ἀπάντηση µιά ἀνασφάλεια γιά τό µέλλον καί µιά διαρκῆ ἀναζήτηση γιά ἐπαγγελµατική ἀποκατάσταση.


Τό κύριο µέληµά τους εἶναι νά ἀποκτήσουν ὅσο τό δυνατό πιό πολλούς τίτλους καί πτυχία, ἐλπίζοντας νά βροῦν ἐργασία πού νά ἀποφέρει ἀρκετά χρήµατα. Γιά οἰκογένεια βέβαια οὔτε λόγος! Καί ἔχουν ἔτοιµο τό «ἰσχυρό» ἐπιχείρηµα: «Σέ τέτοιο κόσµο πού ζοῦµε δέν πρέπει νά καταδικάσουµε ἄλλους ἀνθρώπους νά ἔρθουν»! Αὐτή ἡ ἀπόφαση φαίνεται ὅτι ἔχει υἱοθετηθεῖ ἀπό µεγάλη µερίδα νέων ἀνθρώπων. Καί ἀκούγεται λογική, ἰδίως στήν Ἑλλάδα ὅπου µέρα µέ τήν ἡµέρα ἰσοπεδώνονται τά πάντα. Πῶς νά ἀφήσουµε νέα παιδιά νά γεννηθοῦν, ἔτσι πού ἔγινε ὁ κόσµος; Καλύτερα τό κακό νά σταµατήσει σέ µᾶς. Δέν µᾶς ἔφταιξαν σέ τίποτε νά τά φέρουµε σ’ αὐτή τή δύσκολη ζωή.


Κάθε φορά ὅµως πού ἀκούω αὐτό τό ἐπιχείρηµα ἀναρωτιέµαι κατ’ ἀρχήν σέ ποιόν κόσµο ἀναφερόµαστε; Σέ ἕναν ἄγνωστο, ξένο κόσµο πού δέν ἔχει καµµία σχέση µέ µᾶς; Ποιός διαµορφώνει αὐτόν τόν κόσµο ἄν ὄχι ἐµεῖς;


Εἶναι πράγµατι λογική καί δικαιολογηµένη ἡ ἄποψη αὐτή; Πηγάζει ἀπό τά ἀλτρουϊστικά µας αἰσθήµατα καί ἀπό τήν ἀγάπη µας γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, τούς ὁποίους δέν θέλουµε νά βασανίζονται; Ἤ µήπως κρύβει µιά φυγόπονη στάση, µιά νοοτροπία βολέµατος καί ραθυµίας;


Μήπως ἀποτελεῖ ἕνα καλό ἄλλοθι γιά νά µήν µποῦµε στόν κόπο νά κάνουµε κάτι οὐσιαστικό στή ζωή µας; Γιά νά µήν ἀναλάβουµε καµµία εὐθύνη; Γιά νά ἀσχολούµαστε µόνο µέ τόν ἑαυτό µας καί νά µήν νοιαζόµαστε γιά κανέναν ἄλλο;


Καί στό παρελθόν ὑπήρχαν ἄνθρωποι πού προβληµατίζονταν πρίν προχωρήσουν νά δηµιουργήσουν οἰκογένεια. Προβληµατίζονταν ἄν θά εἶχαν τήν δυνατότητα νά παράσχουν στά παιδιά τους ὅσα ἐφόδια χρειάζονται γιά νά µεγαλώσουν σωστά. Καί δέν ἐννοοῦσαν µόνο ὑλικά ἐφόδια. Ἐννοοῦσαν κυρίως πνευµατικά. Συναισθάνονταν ὅτι δέν ἦταν ἄξιοι νά φέρουν στόν κόσµο ἄλλους ἀνθρώπους βεβαρηµένους µέ τίς δικές τους ἀδυναµίες καί ἐλλείψεις.


Αὐτοί ὅλοι οἱ προβληµατισµοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀπολύτως λογικοί καί σωστοί, ἦταν ἀποτέλεσµα τῆς αὐτοκριτικῆς τῶν ἀνθρώπων, τῆς βαθειᾶς συναίσθησης τῶν ἀδυναµιῶν τους καί τῆς ἀναγνώρισης τοῦ πόσο σπουδαῖο ἔργο, ἀλλά καί µεγάλη εὐθύνη εἶναι τό νά γίνει ὁ ἄνθρωπος γονιός.


Πῶς µπορεῖ κανείς, ἔχοντας χίλια δύο προσωπικά προβλήµατα, νά φέρει στόν κόσµο ἕναν ἄλλο ἄνθρωπο, κληροδοτῶντας του ὅλα τά ἀρνητικά στοιχεῖα τοῦ χαρακτῆρα του;


Κι ὅµως: οἱ ἄνθρωποι πού ἔκαναν αὐτές τίς σκέψεις, ὄχι µόνο ἀπέκτησαν παιδιά ἀλλά ἔγιναν καί σωστοί γονεῖς. Καί ὅταν λέµε ἔγιναν σωστοί γονεῖς, δέν ἐννοοῦµε ἀπαραίτητα ὅτι µεγάλωσαν καλά παιδιά. Σωστοί γονεῖς δέν εἶναι αὐτοί πού γέννησαν καί ἀνέθρεψαν σωστά παιδιά. Εἶναι ἐκεῖνοι πού προσπαθοῦν νά ἐφαρµόσουν πρῶτα στόν ἑαυτό τους ὅλα ὅσα διδάσκονται στήν Ἐκκλησία καί ἔπειτα νά µεγαλώνουν τά παιδιά τους µέ συναίσθηση ὅτι ἡ ἀποστολή αὐτή εἶναι πολύ σηµαντική.


Μπορεῖ τά παιδιά τους νά µήν γίνουν ποτέ σωστοί ἄνθρωποι. Οἱ γονεῖς µπορεῖ νά προσδοκοῦν, νά ἐλπίζουν καί νά εὔχονται τό καλύτερο γιά τά παιδιά τους, ἀλλά δέν ἔπεται ὅτι αὐτά θά τούς ἀκολουθήσουν. Ἡ προκοπή τῶν παιδιῶν ἐξαρτᾶται καί ἀπό τήν δική τους προαίρεση καί ἐπιλογή. Δέν ἀρκεῖ ἡ προσπάθεια τῶν γονέων.


Οἱ σηµερινοί νέοι ὅµως δέν ἐκφράζουν αὐτόν τόν δισταγµό στό νά δηµιουργήσουν οἰκογένεια. Δέν κάνουν αὐτοκριτική καί διαπιστώνουν τίς ἐλλείψεις τους. Ἀντίθετα, θεωροῦν ὅτι ὁ κόσµος φταίει, πού εἶναι δύσκολος, σκληρός καί θεωροῦν ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιδιώκουµε νά φέρουµε κι ἄλλους ἀνθρώπους σέ µιά ζωή χωρίς ἐλπίδα. Δέν λένε ὅτι ἐµεῖς δέν εἴµαστε ἱκανοί νά ἀναθρέψουµε παιδιά, ἀλλά ὅτι ἐξωγενεῖς παράγοντες µᾶς ἐµποδίζουν! Ἰσχυρίζονται µέ ἄλλα λόγια ὅτι ὁ κόσµος δέν εἶναι κατάλληλος γιά νά φέρουµε ἐµεῖς ἀνθρώπους στήν ὕπαρξη! Δηλαδή µέχρι τώρα ὁ κόσµος ἦταν κατάλληλος, –µέχρι πού γεννηθήκαµε ἐµεῖς– καί ξαφνικά ἔπαψε νά εἶναι βιώσιµη ἡ ζωή;


Ζοῦµε στήν ἐποχή τῆς ὑποκρισίας! Ὅλοι οἱ θεσµοί, ὅλες οἱ ἀξίες, ὅλα τά ἰδανικά σιγά-σιγά σβήνουν ἀπό τό νοῦ καί τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ὄχι µέ τήν βία, ἀλλά µέ αὐτοῦ τοῦ τύπου τήν ὑποκριτική λογική. Ἀντί νά σκεφτοῦµε ὅτι πρέπει νά γίνουµε σωστοί ἄνθρωποι, νά σταµατήσουµε τόν «κακό κόσµο» καί νά τόν ξανακάνουµε «καλό», λέµε ὅτι πρέπει νά σταµατήσουν οἱ ἄνθρωποι νά ἔρχονται στή γῆ!


Γιατί δέν σκεπτόµαστε νά σταµατήσουµε ἐµεῖς τήν δική µας κακή νοοτροπία, ὥστε νά γίνει τό πρῶτο βῆµα πρός τήν ἀλλαγή τοῦ κόσµου; Γιατί ἐντοπίζουµε διαρκῶς ἔξω ἀπό µᾶς τίς ἀλλαγές πού πρέπει νά γίνουν; Πῶς εἴµαστε τόσο βέβαιοι ὅτι ἐµεῖς δέν χρειάζεται νά ἀλλάξουµε τίποτε γιά νά γίνει ὁ κόσµος µας καλύτερος; Ὅσο περιµένουµε ἀπό τούς ἄλλους, τίποτε δέν πρόκειται νά ἀλλάξει. Ἄν δέν ἀλλάξουµε τόν ἑαυτό µας πού τόν ἐλέγχουµε (ἔστω καί θεωρητικά!) πῶς θά ἀλλάξουµε τόν κόσµο;


Ἄς γίνουµε, λοιπόν, ἐµεῖς πρῶτα λογικοί καί ἰσορροπηµένοι ἄνθρωποι καί ἔπειτα ἄς προσπαθήσουµε νά µάθουµε καί στά παιδιά µας νά ζοῦν πραγµατικά καί νά διαµορφώνουν τόν κόσµο µας πρός τό καλύτερο.

Μαρίνα Διαµαντῆ

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ.Τεύχους 113

Νοέμβριος 2011

ΣΤΗ ΧΩΡΑ


ΤΟΥ …«ΚΑΝΕΝΑ»!...


Ἀπέφυγα μέχρι σήμερα νά σᾶς γράψω γιά πολιτικά ζητήματα. Ὄχι διότι δέν ἐνδιαφέρομαι γιά τά πολιτικά. Ὁ Ἀριστοτέλης ἔλεγε σωστά ἐξ ἄλλου ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι καθ’ ἐξοχήν «πολι­τικόν ζῶον» καί ἄρα ἔχει ἀπό τήν γέννησή του τήν ροπή πρός τά διαδραματιζόμενα στήν πολιτεία. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά σκεπτόμουν ἁπλῶς, ὅτι καί ὁ Σωτήρας μας, μολονότι γράφτηκε μέ τούς γονεῖς του ὡς «πολίτης» τῆς Βηθλεέμ, προτίμησε ὅμως νά μή ἀσχοληθεῖ ἄμεσα μέ τά πολιτικά τῆς ἐποχῆς του. Ἀκόμη καί τότε πού προκλήθηκε πρός τήν συζήτηση αὐτή, ξεχώριζε καθα­ρά τό θέμα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό πολιτικό βίο. Καί τοῦτο νομίζω, γιά νά μᾶς δείξει, ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι δυνατή σέ ὁποιοδήποτε πολιτικό σύστημα καί ὑπό ὁποιεσδήποτε πολιτικές συνθῆ­κες. Τά πολιτικά συστήματα ἔρχονται καί παρέρχονται, ὁ δέ Σωτήρας Χριστός «μένει πάντοτε ὁ αὐτός εἰς τούς αἰώνας».


Τότε, γιατί ἄλλαξα ξαφνικά γνώμη σήμερα; Διότι ὁποιοδήποτε ρα­διόφωνο, ὁποιοδήποτε κανάλι τηλεόρασης ἀνοίγεις ἀκοῦς μονάχα πολιτικές συζητήσεις. Λάθος, ὄχι συζητήσεις ἀνθρώπινες, πολιτισμένες, ἀλλά κραυγές –μία πάνω στήν ἄλλη– ἔτσι ὥστε «μᾶλλον θόρυβος γίνε­ται» παρά πληροφόρηση. Καί ἐπειδή ἀπό ὅλον τόν σάλαγο, ὅλο τό ἀλληλοκατηγορητήριο αὐτό δέν μποροῦσα νά καταλάβω ποιός φταίει γιά τήν σημερινή κατάσταση τῆς χώρας, ἀποφάσισα νά σᾶς διαφωτίσω ἐγώ.

* * *


Ὅσοι ἀπό ἐσᾶς ἀγαπᾶτε ἤ λατρεύετε τό διάβασμα, θυμᾶστε τά βιβλία τοῦ Ἰουλίου Βέρν γιά «20000 λεῦγες κάτω ἀπό τήν θάλασσα» ἤ τό «Ἡ Μυστηριώδης Νῆσος», στά ὁποῖα ἕνα ἀπό τά κεντρικά πρόσωπα ἦταν ὁ καπετάνιος “Nemo”, πού στά λατινικά σημαίνει «Κανένας». Χρησιμοποιεῖ δέ τό παρατσούκλι αὐτό γιά νά κρύψει τήν πραγματική του ταυτότητα.


Ἀλλά καί στά δημώδη μυθιστορήματα τῶν λαῶν τῶν Βαλκανίων καί τῆς Ρωσίας συναντᾶμε κάποιο πρόσωπο –ὁ «Περιπαίχτης» ἤ ὁ «Πλακατζής»– ὁ ρόλος τοῦ ὁποίου εἶναι νά τιμωρεῖ τούς ἀνθρώπους γιά τά λάθη τους. Αὐτός δέ προσλαμβανόμενος κάποτε ὡς ἐργάτης ἀπό κάποιο κακό πλούσιο, τοῦ εἶπε ὅτι ὀνομάζεται «Κανένας»! Καί τιμωρεῖ συχνά τόν ἀφέντη του γιά τήν κακία του. Καί ὅταν ὁ ἀφέντης ἐρωτᾶται ἀπό τούς περαστικούς: «Ποιός σέ βασανίζει; Ποιός φταίει;», ἐκεῖνος ἀπαντᾶ «Κανένας»! Καί ἀσφαλῶς οἱ περαστικοί δέν τοῦ δίνουν σημασία, διότι οὐδείς τόν παίρνει στά σοβαρά.


Κανείς κύκλωπας δέν ἔδωσε ἐξ ἄλλου σημασία στόν Πολύφημο, ὅταν αὐτός, τυφλωμένος ἀπό τόν Ὀδυσσέα, «τόν Οὖτιν», δηλαδή τόν «Κανένα»(Βλ. Ὀδύσσεια Ι, 366 ε.) καί τούς συντρόφους του, ξεσήκωσε ὁλόκληρο τό νησί μέ τίς κραυγές του. Καί τοῦτο διότι, ὅταν τά ἀδέλφια του ρωτοῦσαν τόν Πολύφημο, τόν κύκλωπα πού «δέν φοβόταν οὔτε τούς μακαρίους θεούς», «τί ἔπαθε» αὐτός, τούς ἀπαντοῦσε ὅτι μέ ἀπάτη τόν τύφλωσε ὁ «Κανένας». Καί ἡ ἀπάντησή του ἀντί γιά λύπηση μόνο γέλια προκαλοῦσε στούς ἄλλους κύκλωπες.


Ὅλα αὐτά τά τελευταῖα τριάντα χρόνια κι ἐμεῖς βάλαμε στήν ἐξουσία τόν «Κανένα», τόσο στήν πολιτική ὅσο καί στήν πνευματική ζωή. Καί ὅταν οἱ ξένοι μᾶς ρωτᾶνε: «Ποιός σᾶς ἔβαλε στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση χωρίς νά εἶστε προετοιμασμένοι, χωρίς νά ἔχετε τήν κατάλληλη ἐνδυμασία;», ἐμεῖς ἀπαντᾶμε μέ ἀμεριμνησία: «Κανένας»!


«Ποιός δέν φρόντισε –ἀφοῦ μπήκαμε ἔστω καί ὡς ρακοσυλλέκτες στήν Εὐρώπη– νά μᾶς προσκομίσει τήν τόσο ὑποσχεθεῖσα εὐρωπαϊκή ἐνδυμασία;». «Κανένας»!


«Ποιός σκόρπιζε χωρίς προγραμματισμό ὁλόκληρη τήν βοήθεια τῆς Εὐρώπης πρός τήν χώρα σας;» «Κανένας»!


«Ποιός παρέβλεψε τόσο καιρό τόν ἐκσυγχρονισμό τῆς χώρας;» «Κανένας»!


«Ποιός ἔφαγε τήν περιουσία τῶν ἀσφαλιστικῶν Ταμείων, παίζοντάς την σέ χρηματιστήρια, ἤ διορίζοντας χειροκροτητές ἤ βγάζοντας τριαντάχρονα στήν σύνταξη μόνο καί μόνο ἐπειδή εἶχαν μπάρμπα στήν κορόνα;» «Κανένας»!


«Ποιός ἔφαγε –καί μάλιστα δύο φορές– τά λεφτά γιά τό Κτηματολόγιο καί ἄφησε τά αὐθαίρετα νά πνίγουν τό λεκανοπέδιο;» «Κανένας»!


«Ποιός ἤθελε ὁπωσδήποτε τούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες, νά ξοδευθοῦν δισεκατομμύρια, γνωρίζοντας μάλιστα ἐκ τῶν προτέρων ὅτι τό ταμεῖο τοῦ κράτους εἶναι μεῖον;» «Κανένας»!


«Ποιός τιμωρήθηκε ποτέ γιά τίς μίζες καί τίς ἀπάτες πού ἔγιναν ὅλο αὐτό τόν καιρό στήν χώρα αὐτή;» «Κανένας»!


«Ποιός ἑκατομμυριοῦχος πιάστηκε ἐπειδή φοροδιέφευγε ἤ διότι δέν πλήρωσε τίς ὀφειλόμενες εἰσφορές τῶν ἐργατῶν του στά Ταμεῖα, ἀλλά ἀντιθέτως κυνηγοῦσαν τόν φουκαρά Γιάννη Ἀγιάννη;» «Κανένας»!


«Ποιός ἀγνοεῖ τόν «φτωχό» ἑκατομμυριοῦχο καί στύβει καί τήν τελευταῖα δεκάρα τοῦ πραγματικοῦ ἐνδεή;» «Κανένας»!


«Ποιός ξεζουμίζει σήμερα τόν κόσμο γιά νά σταθεῖ δῆθεν ἡ χώρα ξανά στά πόδια της;» «Κανένας»!


Καί ὅπως στό παραμύθι, οἱ περαστικοί, τά «ἀδέλφιά μας εὐρωπαῖοι κύκλωπες» ἀκοῦνε τά βογκητά μας, βλέπουν τά δάκρυά μας, κατανοοῦν τά χάλια μας, ἀλλά μᾶς προσπερνᾶνε ἐφ ὅσον «κανένας» δέν φταίει!


Ἡ μόνη μας λύση εἶναι ἀπό ἐδῶ κι ἐμπρός νά ἐξετάζουμε ἐπακριβῶς τήν ταυτότητα ἐκείνων στά χέρια τῶν ὁποίων ἐμπιστευόμαστε τήν τύχη μας καί τήν μοίρα τῶν παιδιῶν μας καί νά μήν ἀφήσουμε ποτέ ἄλλον «Κανένα» νά μᾶς περιπαίζει!...

π. Ἠλίας Φρατσέας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀριθ.Τεύχους 113

Νοέμβριος 2011

Η περιστροφή της γης σε βίντεο



ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ


Τοῦ Ομολογητού Θεολόγου κ. Νικ. Σωτηροπούλου



Οἱ πολιτικοὶ μὲ τὴν κακὴ πολιτική τους· μὲ τὴν περιφρόνησι ἢ καὶ πολεμικὴ κατὰ τῶν ἰδανικῶν· μὲ ἀντιηθικούς, ἀδίκους καὶ ἐγκληματικοὺς νόμους, ὅπως ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις· μὲ τεράστιες σπατάλες τοῦ δημοσίου χρήματος καὶ ἀσωτεῖες· μὲ τεράστιες κλοπές· μὲ δανεισμοὺς ἀπὸ ξένους μεγάλους τοκογλύφους καὶ καταχρέωσι τοῦ ῾Ελληνικοῦ Κράτους· καὶ μὲ ὑποθήκευσι τῆς ῾Ελλάδος στοὺς ξένους περιήγαγαν τὴν Πατρίδα σὲ πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ χρεωκοπία καὶ ὑποδούλωσι στοὺς ξένους, καὶ ἐξευτέλισαν τὸ ῾Ελληνικὸ ὄνομα παγκοσμίως.
῾Η ἐθνικὴ κυριαρχία χάθηκε καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἀξιοπρέπεια καταρρακώθηκε.

Γιὰ τὸ ἔσχατο κατάντημα τῆς῾Ελλάδος δὲν φταῖνε μόνον οἱ πολιτικοί.
Φταίει καὶ ὁ λαός, ὁ ὁποῖος ἀποστάτησε ἀπὸ τὸ Θεό, ὠργίασε μὲ σπατάλες καὶ φιλήδονη καὶ ἄσωτη ζωή, καὶ ἐκλέγει τοὺς πολιτικοὺς χωρὶς πνευματικὰ κριτήρια, γιὰ ρουσφέτια, καὶ ποτὲ δὲν ἔκανε ἕνα συλλαλητήριο γιὰ πνευματικὰ πράγματα.


῾Υλιστικοὶ ἄρχοντες καὶ ὑλιστικὸς λαός, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ὡς πυγολαμπίδες ἐν καιρῷ νυκτός.
᾿Αλλὰ γιὰ τὴν καταβαράθρωσι καὶ τὴν καταπόντισι τῆς ῾Ελλάδος φταῖνε καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ἡγέτες, οἱ ῾Ιεράρχες, ἐκτὸς πάλι ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων.
Θὰ ἐκφράσωμε τὴν ἐνοχὴ τῶν ῾Ιεραρχῶν μὲ πέντε ρήματα μὲ ἀρνητικὴ ἐκφορὰ καὶ ὑπογράμμισι.

Φταῖνε οἱ ῾Ιεράρχες, διότι, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν πνευματικότητα καὶ σωτηρία τῶν πολιτικῶν, καίτοι καὶ οἱ πολιτικοὶ εἶνε βαπτισμένοι ᾿Ορθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ἔπρεπε νὰ εἶνε ἀντικείμενο τῆς ποιμαντικῆς προνοίας των.


Φταῖνε οἱ ῾Ιεράρχες, διότι ὅταν συναντῶνται μὲ πολιτικούς, δὲν ἐρωτοῦν αὐτούς, ἂν πιστεύουν στὸ Θεό, ἂν ἐκτελοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα, ἂν ἐξομολογοῦνται σὲ πνευματικὸ πατέρα τὰ ἁμαρτήματά τους, ἢ μήπως ἀνήκουν στὴ Μασονία ἢ ἄλλες σκοτεινὲς δυνάμεις.

Φταῖνε οἱ ῾Ιεράρχες, διότι δὲν νουθετοῦν τοὺς πολιτικοὺς νὰ μὴ ψηφίζουν ἀντιηθικοὺς καὶ ἀντιχριστιανικοὺς νόμους· νὰ μὴ σκανδαλίζουν τὸ λαὸ μὲ ἀδικίες, κλοπές, σπατάλες καὶ ἀσωτεῖες· νὰ ἐκτελοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα· καὶ νὰ εἶνε γιὰ τὸ λαὸ παραδείγματα χρηστῆς ζωῆς.
Διότι φιλεῖ τὸ ἀρχόμενον μιμεῖσθαι τοὺς ἄρχοντας.


Φταῖνε οἱ ῾Ιεράρχες, διότι δὲν ἐλέγχουν τοὺς πολιτικοὺς γιὰ τὴν ψήφισι ἀντιηθικῶν καὶ ἀντιχριστιανικῶν νόμων καὶ ἰδίως τοῦ ἀνθρωποκτόνου καὶ ἐθνοκτόνου νόμου τῶν ἐκτρώσεων, γιὰ τὴν ἀσυδοσία καὶ τὸν ἐκτραχηλισμὸ τῶν μέσων τῆς δημοσιότητος καὶ ἰδίως τῆς τηλεοράσεως, γιὰ τὴ διασπάθισι τοῦ δημοσίου πλούτου, γιὰ τὴν καταχρέωσι τοῦ Κράτους, γιὰ τὴν ἀτιμωρησία τῶν κλεπτῶν καὶ ἀπατεώνων καὶ αἰτίων τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως τῆς Χώρας, γιὰ τὰ βάρβαρα καὶ ἐξοντωτικὰ τῶν ἀδυνάτων φορολογικὰ μέτρα, γιὰ τὴν ὑποδούλωσι τῆς Χώρας στοὺς ξένους δανειστὲς καὶ τοκογλύφους, καὶ γιὰ πλῆθος ἄλλα ἁμαρτήματα καὶ ἀνομήματα.

Φταῖνε, τέλος, οἱ ῾Ιεράρχες, διότι δὲν ἐπιτιμοῦν κανένα ἔνοχο καὶ ἀμετανόητο πολιτικό, κανένα ἀσεβῆ καὶ ἀντίχριστο.
Κανένα δὲν ἀποκλείουν ἀπὸ τὶς ἐπίσημες δοξολογίες κατὰ μεγάλες ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἐθνικὲς ἑορτές, κανένα δὲν ἀφορίζουν καὶ δὲν ἀναθεματίζουν συμφώνως πρὸς τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Κανόνες τῆς᾿Εκκλησίας.
᾿Εκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, οἱ ῾Ιεράρχες σιωποῦν ἐνόχως, καὶ ἔτσι γίνονται συνένοχοι τῶν πολιτικῶν στὸ δρᾶμα τῆς ῾Ελλάδος.
Μερικοὶ καὶ κολακεύουν κακοὺς πολιτικούς.
Μερικοὶ ἐπίσης εἶνε ψυχικῶς μαζί τους…
῞Οσοι πονοῦμε γιὰ τὴν Πατρίδα καὶ τὴν ᾿Εκκλησία, νὰ ἀπελπισθοῦμε;

῎Οχι!
῾Ο Θεὸς εἶνε πολυεύσπλαγχνος, πάνσοφος καὶ παντοδύναμος.
Δημιούργησε ἀπὸ ἀγάπη, μὲ σοφία καὶ μὲ δύναμι τὸ ἀπέραντο Σύμπαν ἀπὸ τὸ μηδέν.
Καὶ κυβερνᾷ μὲ τὸ λόγο του δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων παμμέγιστες οὐράνιες σφαῖρες.
Τί εἶνε οἱ ἄρχοντες τῆς γῆς μπροστὰ στὸ Θεό;
Τὸ δείχνουν τὸ νεκροταφεῖα τί εἶνε.
᾿Ανόητοι τῶν ἀνοήτων, ὅσοι κηρύττουν σὲ ἀνυπαρξία τὸ Θεὸ καὶ ἀναγορεύουν Θεὸ τὴ μηδαμινότητά τους καὶ τὴν ἀθλιότητά τους.

῞Οσοι ἐλεηθήκαμε νὰ εἴμεθα πιστοί, «ἐκτενῶς», τουτέστιν ἐντόνως καὶ θερμῶς, ἂς παρακαλοῦμε τὸ Δημιουργὸ καὶ Κυβερνήτη τοῦ Σύμπαντος, ποὺ εὑρίσκει «πόρον ἐν ἀπόροις» καὶ διέξοδο στὰ ἀδιέξοδα, ν᾿ ἀπαλλάξῃ τὴν Πατρίδα ἀπὸ τοὺς ψευδοκυβερνῆτες καὶ ὀλετῆρες, οἱ ὁποῖοι παριστάνουν τοὺς σωτῆρες.
῞Ενας εἶνε Θεὸς καὶ Σωτήρ, ὁ Κύριος ἡμῶν᾿Ιησοῦς Χριστός, ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ ὁποίου τελοῦνται θαύματα.

Χριστέ, κάνε καὶ τοῦτο τὸ θαῦμα, τῆς ἀπαλλαγῆς τῆς ῾Ελλάδος ἀπὸ τοὺς προδότες τῆς ἑλληνικῆς καὶ τῆς χριστιανικῆς ἰδιότητος, τοὺς ῞Ελληνες ἀνθέλληνες και αντιχρίστους.

Ορθόδοξος Τύπος, 4/11/2011

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου