Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011


Μια γρηγορη απαντησι


στις πονηρες ρησεις Βαρθολομαιου



Στο δημοσιευμένο της Καθημερινης (πιο πανω) κείμενο βλέπουμε μια εωσφορική τακτική του "ορθόδοξου" πατριάρχη, ο οποίος φέρεται σαν γνήσιος οικουμενιστής, δηλ., άλλα να λέει την μια φορά και άλλα την άλλη, για «να κερδίσει χρόνο», όπως εξάλλου, κατά τον Μ. Αθανάσιο, συνηθίζουν να κάνουν οι αιρετικοί.


Ασφαλώς και δεν εκφράζεται υμνολογικά για την Ένωση (αυτού του βαθμού ευφυΐα την έχει, όπως και περισσή πονηρία για παραπλάνηση των αφελών), συντηρεί, όμως έτσι τον Διάλογο, ο οποίος αποβαίνει μακροχρονίως εις βάρος της Ορθοδοξίας, αφού αμβλύνει τα αισθητήρια των πιστών και Ουνιτικοποιεί, ιδίως την τελευταία δεκαετία, ραγδαίως τα μέλη της Εκκλησίας, ιερωμένους και λαϊκούς, οι οποίοι σαν ναρκωμένοι δεν αντιδρούν, ωσάν η Ένωση να έχει γίνει ή να μην τους ενδιαφέρει.


Πέρα, όμως, από αυτά, ο πατριάρχης έχει καταπατήσει και καταπατεί Ι. κανόνες, ευαγγελικά και αποστολικά παραγγέλματα, η παράβαση των οποίων ισοδυναμεί με την αυτοαφορισμό από την αλήθεια της Εκκλησίας, την απόσχιση/αποκοπή δηλ. από τον Χριστό.


Έστω κι αν αυτή η αποκοπή δεν έχει επισημοποιηθεί με πράξη της Εκκλησίας.


Εντολή του Χριστού, των αποστόλων και των Αγίων Πατέρων είναι, η απομάκρυνση από τους «αιρετικούς μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν».


Εδώ, όχι μόνο δεν απομακρυνόμαστε από τους αιρετικούς, αλλά συζητάμε μαζί τους χωρίς να τους νουθετούμε, τους αποδεχόμαστε ως έχοντας ιερωσύνη και μυστήρια, δεχόμαστε ότι αποτελούν και αυτοί Εκκλησία και ότι έχουμε μαζί τους την ίδια αποστολή (οι ορθόδοξοι με τους αιρετικούς), με αποτέλεσμα οι πιστοί να μιμούνται τους «αδελφούς» παπικούς και προτεστάντες σε πολλά θέματα, εκκοσμικεύοντας την εκκλησιαστική ζωή τους.


Το αν αυτή η ασθένεια συναντάται και στο παρελθόν, ουδείς λογικός άνθρωπος μπορεί να ισχυρισθεί ότι πρέπει να την επιτρέψουμε και σήμερα, γιατί αυτό αποτελεί υιοθέτηση της ασθένειας, ανταρσία κατά των Εντολών του Θεού, ο οποίος όχι μόνο δεν «χαίρεται» τις κατά καιρούς παραβάσεις και ακαταστασίες, αλλά κυρίως δεν συγχωρεί αυτούς που τις επαναλαμβάνουν ή τις δικαιολογούν με μια αμοραλιστική λογική.


Τέλος, στην ομιλία του ο πατριάρχης, ζήτησε από τους μοναχούς υπακοή.


Και πάλι παραπλανώντας όχι τους μοναχούς (αυτοί, ασχέτως κι αν δεν αντιδρούν, γνωρίζουν τα περί υπακοής), αλλά τους εκτός Αγίου Όρους αποδέκτες των λόγων του.


Επικαλέστηκε, λοιπόν, τον λόγο του απ. Παύλου «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε», ξεχνώντας φαναριώτικα ότι ο απόστολος συνεχίζει και μας συνιστά την προσοχή, σε ποιούς ηγουμένους θα υπακούομε.


Και μας συμβουλεύει, πως αιρετικούς ηγουμένους σαν τον πατριάρχη, και αδιάφορους ηγουμένους, σαν κι αυτούς που υποδέχονται τον αιρετικό πατριάρχη, ΔΕΝ πρέπει να τους ακούμε και ακολουθούμε.


Θα εξετάσουμε πρώτα την συμπεριφορά τους και την ορθοδοξία τους και μετά θα τους ακολουθήσουμε, ως εάν να ακολουθούμε το Χριστό: «ων αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν»!


Ο πατριάρχης, λοιπόν, έχει δώσει εξετάσεις, έχει διαπιστωθεί η αιρετίζουσα συμπεριφορά του και ουδείς ορθόδοξος μπορεί να τον ακολουθήσει.


Μόνο προσευχή για τη μετάνοιά του μπορεί κανείς να κάνει, προσευχή για τη μετάνοιά μας, που επειδή είμαστε τέτοιοι, «τοιούτους» ηγουμένους επιτρέπει ο Θεός να έχουμε.


Π.Σ.


Υπ. ιστολογιου:

Τα ...λαγωνικα του Βαρθολομαιου απο το Φαναρι μας παρακολουθουν ανελλιπως και επι 24ωρου βασεως.

Εχουμε καθημερινα απο την ....Ισταμπουλ 3μεχρι και 5παρακολουθησεις.

Χαιρομαστε που συνεχως τους ενοχλουμε αλλα και λαμβανουν απο μας γνησια και ηλεγμενη ενημερωσι.




Aπατηλο μηνυμα

απο την Ιερά Μονή Μ. Λαύρας


του αξιοθρηνητου Βαρθολομαιου


Αυστηρό μήνυμα προς τους σχισματικούς μοναχούς και τους επικριτές του διαλόγου μεταξύ των εκκλησιών έστειλε από την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο κ. Βαρθολομαίος, επικαλούμενος τις νουθεσίες του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη, κτίτορος της παλαιότερης μονής του Αγίου Όρους, επεσήμανε ότι για την οδό που οδηγεί στην «τελείωσιν του μοναχού», ο «πρώτος όρος είναι η υπακοή» η οποία ελαφρύνει τον ζυγόν της ασκητικής ζωής, διότι το βάρος αυτού αίρεται υπό του ηγουμένου». Πρόσθεσε, ότι ο «δεύτερος όρος» είναι «η μεταξύ των αδελφών αγάπη και ενότης» και «η μη η εν υμίν μήτε διχοστασίαι και έριδες», οι οποίες «ατυχώς» εμφιλοχωρούν «εξ εγωισμού και φιλοδοξίας ωρισμένων εις μοναστικάς αδελφότητας» και οδηγούν «εις επικινδύνους και ολισθηράς δια την ψυχικής σωτηρίαν και την πνευματικήν πρόοδον ατραπούς».

«Το επικίνδυνον δε έγκειται εις το γεγονός ότι ο τοιούτος μοναχός πλανάται θεωρών ότι ούτος τηρεί «άσπιλον» την παρακαταθήκην της πίστεως, αγνοών την εντολή του Θεού διατυπούμενην σαφώς υπο του πρωτοκορυφαίου των αποστόλων Παύλου : «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε, αύτοι γαρ αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών υμών, ως λόγον αποδώσοντες» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και συνέχισε:

«Ούτω κι ημείς έχομεν απόλυτον συνείδηση της ευθύνης, την οποίαν φέρομεν μετά του αρχιερατικού και πατριαρχικού ωμοφορίου, επί των ώμων ημών».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης καταδίκασε τη στάση των αρνητών του διαλόγου «μετά των ετεροδόξων», τονίζοντας ότι η «κατέχουσα την αλήθεια» Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει να φοβάται «οιασδήποτε εκπτώσεως, η παραχαράξεως της αγίας ημών πίστεως», αλλά συνεχίζει τον διάλογο «δια να πεισθούν οι καλοπροαίρετοι, εκ των συνομιλητών ημών».

«Εν τω συνόλω, ο διάλογος ενδέχεται να φαίνηται αποτυχημένος. Η Θεία Χάρις όμως ενδέχεται να προσείλκυσε προς την αλήθειαν, τινάς των συμμετεχόντων εις αυτόν. Διότι, δεν αξίζει να διεξάγεται διάλογος, ακόμη και εάν μια μόνον ψυχήν ελκυσθή προς την αλήθειαν;» ρώτησε ο κ. Βαρθολομαίος.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι επανειλημμένως έχει τονίσει στο παρελθόν «τας ουσιώδεις διαφοράς μεταξύ Ορθοδοξίας και άλλων ομολογιών». Αναφερόμενος, ειδικότερα στον διάλογο με την καθολική εκκλησία υπογράμμισε ότι «η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντοτε εύχεται «υπέρ της των πάντων ενώσεως» και δεν δύναται να αρνηθεί τον εαυτό της», όταν προσκαλείται σε διάλογο για τον σκοπό της επίτευξης αυτής της ενώσεως, όπως «την επιθυμεί και Αύτος Ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός», αλλά όχι χωρίς ουσιώδεις προϋποθέσεις :

«Η ένωσις είναι ο τελικός στόχος, αλλά πρό αυτού, πρέπει να επιτευχθεί η ταυτότης εν τη πίστει».

«Διο και ουδόλως εφεισθημεν, ομιλούντες προ ετών προς τους ρωμαιοκαθολικούς αδελφούς να επισημάνωμεν ότι με την τακτική την οποία ακολουθεί η ρωμαιοκαθολική εκκλησία αποδεχόμενη, ολοέν και νέα δόγματα, αι πορείαι αυτής και της ημετέρας εκκλησίας, αντί να συγκλίνουν προς την ένωσιν, αποκλίνουν και οδηγούν προς την απομάκρυνση της μιας, από της άλλης (Πανεπιστήμιο Τζορζταουν 21η Οκτωβρίου 1997)» συμπλήρωσε ο κ. Βαρθολομαίος και πρόσθεσε :

«Συνεπώς, ουδόλως τυγχάνει αληθές ότι παρασυρόμεθα εις μίαν απροϋπόθετον ένωσιν των εκκλησιών, ούτε είναι αληθές ότι παραβλέπομεν τας διαφοράς αι οποίαι εμποδίζουν την ένωσιν».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ειδικότερα τις ευθύνες «της πρώτης τη τάξει» μονής του Αγίου Όρους (στην οποία εγκαταβιώνει και ένας μικρός αριθμός ζηλωτών μοναχών) στα ζητήματα της Κανονικότητας, έναντι άλλης μονής «μικρότερου κύρους», που θα προβεί «είς ενέργειας διασπαστικάς της ψυχικής και πνευματικής ενότητος», τονίζοντας ότι «η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας δεν δικαιολογείται να γίνει ουραγός, άλλης τινός μονής, τοιαύτα φρονούσης».

«Η Μεγίστη Λαύρα δεν ημπορεί και δεν επιτρέπεται να είναι ουραγός της σχισματικής Εσφιγμένου. Η Μεγίστη Λαύρα έχει κύρος είναι το πρώτο μοναστήρι του Αγίου Ορους και πρέπει να πρωτοπορεί και να είναι σημαιοφόρος του υγειούς Ορθοδόξου φρονήματος και δόγματος. Αλλά πρέπει να είναι πάντοτε πρώτη η Λαύρα και εις την διακήρυξιν και εις την εφαρμογή της ενότητος, εν πνεύματι αγάπης και αληθείας» επεσήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Κλείνοντας την ομιλία του επικαλέστηκε ένα εδάφιο της επιστολής του Ιακώβου: «Αδελφοί, εάν τις εν υμίν πλανηθή από της αληθείας και επιστρέψη τις αυτόν, γινωσκέτω ότι ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών (Ιακ. Ε' 19-20)».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από AΠΕ-ΜΠΕ



Ο ανεκδιηγητος Βαρθολομαιος


ταραξε τους Πατερες


υμνωντας την ενωσι των "Εκκλησιων"


μεσα στο Αγιον Ορος





Το θρασος και η αναιδεια αυτου του ανθρωπου, δεν εχει ορια.

Νομιζετε οτι το εξωτερικο του μειλιχιο υφος εκφραζει και το μεσα του ηθος;

Κρυβεται οσο μπορει να κρυφθη.

Αλλα οταν χανει την υπομονη του και βγαλει την προβεια του....εκβλαστανουν πανω απο το κεφαλι του τα ....κερατα του!!!

Μου θυμιζει τον μαινομενο λυκανθρωπο του κινηματογραφου...

Σε σημερινη συναξι των πατερων της μονης Μεγιστης Λαυρας - σημειωθητω οτι πολλοι απο αυτους δεν παρεστησαν αλλα ....εφυγαν εις χωραν μακραν για να μην τον συναντησουν και να μην τον αντικρυσουν, ακομα και επιτροποι της Μονης - εφθασε στο σημειο να πη ότι :

"Πρεπει να γινη η Ενωσι των Εκκλησιων και πρεπει η Λαυρα να πρωτοστατηση σε αυτο, και να μην γινη η ουρα της Εσφιγμενου".

Ταραχτηκαν οι Πατερες της μονης για το θρασος, την αναιδεια και την αναισχυντια αυτου του ανθρωπου που εφθασε στο σημειο να κηρυξη την...." ενωσι" με τις φρικτες και παμπαλαιες ΑΙΡΕΣΕΙΣ, κατα τους αγιους μας, ως ενωσι των "Εκκλησιων" και αυτο να το δικηρυξη μεσα απο το Αγιον Ορος και μαλιστα απο την Ιερα μονη Μεγιστης Λαυρας.

Φοβαται, οπως ο διαβολος το θυμιαμα, την αντιστασι της Ιερας μονης Εσφιγμενου, και το λεγει και το ομολογει αυτο.

Χρειαζεται ετσι εμεις οι χριστιανοι του κοσμου, να γινουμε σαν τους Εσφιγμενιτες και να μην τον αφηνουμε σε χλωρο κλαρι τον Ουνιτη Βαρθολομαιο.

Επιβαλλεται να καταστουμε ο εφιαλτης του και να τον κυνηγησουμε μακρυα απο τα ιερα χωματα μας και να τον στειλουμε μια για παντα κοντα στον Αρχιαιρεσιαρχη της Δυσεως που τοσο λαχταραει να συναντηση στο ....κοινο αγιο ποτηριο!!!

Μονο που ενα τετοιο ...αγιο ποτηριο θα περιεχει θανασιμο και θανατηφορο δηλητηριο που οδηγει στον αιωνιο θανατο.

Ολοκληρο το κειμενο του αναιδεστατου Αιρεσιαρχου, πρσπαθουμε να αποκτησουμε και να το αναρτησουμε.
Εχουμε συνεχη επικοινωνια με το Αγιον Ορος...




Οι παντοτε προσκυνημενοι Αγιορειτες, αναμενουν να υμνησουν σε ολους τους ηχους το ...ειδωλο τους...
Και για να μην ξεχναμε:
Στην συνοδο Φεραρας-Φλωρεντιας, οι ...Αγιορειτες, αφησαν μονο του τον Αγιο Μαρκο τον Ευγενικο να θηριομαχει με τον Αντιχριστο Παπα και υπεγραψαν τον Προδοτικο Ορο...Παντοτε ιδιοι οι Αγιορειτες....Γιατι οχι; Ασχημα περνανε;










Aποδοκιμάστηκε

ο αξιοθρήνητος Βαρθολομαίος

στο Αγιον Ορος




Επιτέλους.

Μπροστά στα λιβανίσματα και στα προσκυνήματα της λεγομένης "Ιεράς Κοινότητος" του Αγίου Ορους που τα τελευταία χρόνια προδοτικά σιωπά και δεν ελέγχει, όπως παλαιότερα, τον "λίβα που καίει τα σπαρτά", τον θλιβερό και αξιοθρήνητο Βαρθολομαίο Αρχοντώνη, επιτελους χθες Παρασκευη μεσα στις Καρυες, κατα την γελοια υποδοχη του με τις ιερατικες στολες και τις δυνατες κωδωνοκρουσιες και τα θυμιαματα, απο τους προσκυνημενους καλογηρους της.... ανιερης κοινοτητας, τους βολεμενους και καλοπερασακηδες διοικητικους και τους "ξεπουλημενους" ηγουμενους, βρεθηκαν γενναιοι και τολμηροι μοναχοι και τον αποδοκιμασαν και τον γιουχαϊσαν.


Συγκεκριμένα τολμηροι μοναχοι επιτέθηκαν με φραστικές ύβρεις και απειλές εναντίον του αποκαλώντας τον "προδότη" και "εγκάθετο του Πάπα", παρουσία δεκάδων αστυνομικών και άλλων δυνάμεων ασφαλείας.

Οι γενναιοι μοναχοι αποκρούσθηκαν από τους αστυνομικούς και απομονώθηκαν ενώ συνέχιζαν να φωνάζουν «έξω ο πάπας» και άλλα συνθήματα.


Δοξα τω Θεω.

Τετοιες ψυχρολουσιες ειναι απαραιτητες και επιβεβλημενες μεσα στην γενικη αφασια και απνοια ...παντων και πασων.

Αποδεικνυεται οτι το μικρο λειμα και το μικρο ποιμνιο του Ιησου ζει και υπαρχει και θαλλει και αναζωογονει τον συμπαντα κοσμον.

Δοξα τω Θεω.

Αυτα τα θεηλατα φαινομενα πρεπει να αυξηθουν και να πολλαπλασιαστουν για να χαιρωνται οι πιστοι ανθρωποι, να αγαλλωνται οι αγγελοι του Θεου και να ντρεπωνται και να καταισχυνωνται οι δαιμονες και τα λυσσωντα οργανα τους.

Πληροφορουμαστε οτι και σε μοναστηρια θα συμβουν τα ιδια.

Θα αποδοκιμασθη ο ταλαιπωρος Νεος Βεκκος της Εκκλησιας, που ΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΑ αρνειται την μοναδικοτητα της Εκκλησιας και ανακηρυττει ολες τις γαυριωσες αιρεσεις των αντιχριστων ημερων μας, ως ...Εκκλησιες Χριστου!!!

Ουδεις προηγουμενος πατριαρχης - πλην του αμιμητου Αθηναγορα - δεν τολμησε τοιαυτα ατολμητα παραληρηματα, οσα τολμησε να εκβραση των οδοντων του ο φρικτος και αθλιος Βαρθολομαιος...

Μακαρι καποια μερα να μετανοηση....

Ναστε συντονισμενοι στο ιστολογιο μας...
Για την συνεχεια των αποδοκιμασιων του στο Αγιον Ορος, θα σας τηρουμε ενημερους...

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011



Επίσκεψη του Πατριάρχη στο Άγιο Όρος

συνοδεία του «φίλου» του Πρωθυπουργού της Ελλάδος


Η άλλη άποψη για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο

και το Άγιο Όρος


Φυλλάδιο που ετοιμάστηκε να διανεμηθεί κατά την διαμαρτυρία στην Ουρανούπολη Αγ. Όρους


Το σύνδρομο της παθητικής αντιμετώπισης μιας δοσίλογης κυβέρνησης και του ΔΝΤ

επαναλαμβάνεται, χρόνια τώρα, και απέναντι σ’ ένα Πατριάρχη

που υπηρετεί τυφλά και ανάλγητα (δια του Οικουμενισμού) τα σχέδια της Πανθρησκείας,

δια της ισοπεδώσεως της Ορθόδοξης κληρονομιάς μας.

Η αντίδραση, που ήδη ξεκίνησε κατά του ΔΝΤ και των μίσθαρνων οργάνων του, πρέπει

να επεκταθεί και έναντι των Ιεραρχών εκείνων που, αντί να κηρύττουν την αυθεντική Αλήθεια,

την υπονομεύουν, καθιστάμενοι δεκανίκια της παγκοσμιοποίησης.


Η αδιαφορία, αλλά κυρίως η άγνοια του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, για το ρόλο ηγετικών στελεχών της Εκκλησίας, επιτρέπει σε αιρετίζοντες μεγαλόσχημους κληρικούς, να επισκέπτονται συχνότατα διάφορες περιοχές της Ελλάδας και αντί διαμαρτυρίας να απολαμβάνουν πανηγυρικές υποδοχές. Έτσι, κανένας δεν ξαφνιάζεται μαθαίνοντας ότι ο Πατριάρχης επισκέπτεται κάποια Μητρόπολη, ή τους μοναχούς του Αγίου Όρους, όπως συμβαίνει σήμερα (7/10/2011). Μάλιστα στην επίσκεψή του αυτή θα συνοδεύεται από τον εντολοδόχο της Τρόϊκας πρωθυπουργό της ταλαίπωρης Ελλάδος.


Όλοι, όμως, αυτοί θα ξαφνιάζονταν δυσάρεστα αν μάθαιναν ότι ο θεωρούμενος ως ορθόδοξος Πατριάρχης, έχει διατυπώσει αντι-εκκλησιαστικές θέσεις και ενέργειες και έχει κατηγορηθεί ως αιρετικός· θα δυσφορούσαν, αν ήσαν σε θέση να γνωρίζουν τις διαλυτικές επιπτώσεις της αίρεσης στην καθημερινή ζωή, όπως τις έχει εξακριβώσει η σοφία των Πατέρων μας· θα αγανακτούσαν, αν συνειδητοποιούσαν, πως, ενώ έχουν διατυπωθεί εις βάρος του Πατριάρχη τόσες και τέτοιες κατηγορίες, αυτός, αντί να προσπαθήσει να τις αποκρούσει και αποσείσει (όπως ενστικτωδώς θα έκανε π.χ. ένας συνειδητός γιατρός, αν τον αποκαλούσαν «αλμπάνη») αδιαφορεί για τις κατηγορίες, τις επαναλαμβάνει και δια της εξουσίας που διαθέτει, επιβάλλει στους «κατωτέρους» του τις δικές του περί πίστεως ανορθογραφίες.


Θα ξαφνιαζόταν, λοιπόν, δυσάρεστα κάθε ευαισθητοποιημένος για την Ορθόδοξη Παράδοση Έλληνας, αν συνειδητοποιούσε ότι αυτοί οι Επίσκοποι που καλοδέχονται τον Πατριάρχη, αλλά και οι μοναχοί του Αγίου Όρους, που (μαζί με τους Επισκόπους) έχουν ως πρώτιστο καθήκον την διατήρηση των αξιών της Πίστεως που εκπροσωπούν, αυτοί, αντίθετα, υποκύπτουν στις πολυποίκιλες πιέσεις του Πατριάρχη, και με τις φιέστες και πανηγυρικές υποδοχές που του ετοιμάζουν, νομιμοποιούν τις αυθαιρεσίες του και οδηγούν τον αγνοούντα λαό στην αποδοχή της διεθνιστικής οικουμενιστικής ιδεολογίας.


Τούτο συμβαίνει κυρίως τα δυό τελευταία χρόνια στην -κατά παράδοση- Ορθόδοξη Ελλάδα. Ο Πατριάρχης συνεχώς παραπαίει περί την πίστη, υπονομεύει τα θεμέλια Εκκλησίας (και του Έθνους) και οι θρησκευτικοί ηγέτες κάθε βαθμού, τον κανακεύουν, τον υποδέχονται μετά «βαΐων και κλάδων» και εμετικά τον επαινούν για την «ορθοδοξία» του! Δικαιολογούν δε την στάση τους, παραπέμποντας σε ορθοδοξοφανείς κορώνες του κ. Βαρθολομαίου, μη δυνάμενοι (ή μη θέλοντες) να κάνουν ούτε αυτή την εξόφθαλμη διαπίστωση: ότι οι οικουμενιστές αλλάζουν ως χαμαιλέοντες το ομολογιακό τους προφίλ, προσαρμοζόμενοι αναλόγως στο εκάστοτε περιβάλλον και στην εκάστοτε περίσταση. Μάρτυς αυτής της θέσεως οι αντιφατικές και αντικρουόμενες δηλώσεις και ενέργειές τους, όπως θα φανεί με τις ελάχιστες δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, τις οποίες εν συνεχεία παραθέτουμε.


Διαμαρτυρόμενοι, λοιπόν, γι’ αυτόν τον κατήφορο, την συμπόρευση δηλαδή επισκόπων και αγιορειτών Πατέρων με τον αιρετίζοντα Πατριάρχη –σήμερα που επισκέπτεται το Άγιο Όρος– αποφασίσαμε να προβούμε σε μια ειρηνική διαμαρτυρία και, χωρίς άλλες δικές μας κρίσεις, να κοινοποιήσουμε αυτό το φυλλάδιο που περιέχει κάποιες φράσεις από κείμενα και δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου, αφήνοντας, όσους τις διαβάσουν, να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για την ορθοδοξία του Πατριάρχη και όσων τον αποδέχονται μετά φανών και λαμπάδων.


Δυστυχώς, τέτοιοι είμαστε, «τοιούτος ημίν έπρεπε αρχιερεύς»!


² Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε δηλώσει τη δεκαετία του 1990 ότι το Filioque που πρόσθεσαν οι παπικοί στο Σύμβολο της Πίστεως, αποτελεί αίρεση (αφού είναι βλασφημία κατά του Αγίου πνεύματος). Ταυτόχρονα, ο αμετροεπής κ. Βαρθολομαίος, που άλλα λέγει κι άλλα πράττει, συμπροσεύχεται με Πάπες και καρδινάλιους και σε εκδήλωση παπικών στην Κων/πολη (Ιούνιος 2003) δήλωσε ότι ο πάπας Ιωάννης-Παύλος (ο διδάσκων την αίρεση του Filioque και δεκάδες άλλες αιρέσεις), είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού»!!! Να λοιπόν, που ο ίδιος ο Θεός (κατά τον πατριάρχη) αποστέλλει-τοποθετεί ως εκπροσώπους του, τους βλασφημούντας το ένα εκ των προσώπων της Αγίας Τριάδος!


² Ο Πατριάρχης είναι διάδοχος Πατριαρχών, που καταδίκασαν τους αιρετικούς. Αυτός, όμως, κατηγόρησε σε ομιλία, αυτούς τους πατριάρχες και τους Αγίους, που πολέμησαν τις κακοδοξίες των παπικών, και τους αποκάλεσε «θύματα του διαβόλου, που ήδη τιμωρούνται από τον Θεό»!!!


² Ο Πατριάρχης, παρά την πληθώρα Ι. Κανόνων που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, παρά το ότι και ο ίδιος τάχθηκε με επιστολή του στους αγιορείτες πατέρες το 1999 εναντίον των συμπροσευχών (επειδή τότε είχαν το σθένος να τον ελέγξουν για τις συμπροσευχές του με αιρετικούς) εν συνεχεία, ξέχασε τις δηλώσεις του αυτές που τον δέσμευαν, και έκτοτε συνεχίζει εργολαβικά τις συμπροσευχές· φαίνεται η επιστολή εκείνη εγράφη για να θολώσει τα νερά και να αποπροσανατολίσει τους αγιορείτες. Τούτο αποδεικνύεται, όχι μόνο το όργιο συχνών συμπροσευχών αυτού και των συνεργατών του, αλλά και από τα ημι-συλλείτουργα που επιτελεί, αδιαφορώντας πλέον παντελώς για τις αντιδράσεις των πιστών. Άραγε, οι αγιορείτες που τον υποδέχονται σήμερα, θα τολμήσουν να του υπενθυμίσουν την συγκεκριμένη ανακολουθία του;


² Ο κάθε Πατριάρχης είναι «εις τύπον και τόπον Χριστού». Πρέπει λοιπόν, αν θέλει να είναι έντιμος με τον εαυτό του, να διδάσκει ό,τι και ο Χριστός. Ο Χριστός δίδαξε, ότι η μόνη αλήθεια, το φως, η ζωή και η σωτηρία ευρίσκονται και κατακτώνται εις την Εκκλησία και δια της Εκκλησίας. Αντίθετα ο πατριάρχης Βαρθολομαίος διδάσκει ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας» και προπαγανδίζει επίσημα την παναίρεση του πανθρησκειακού Οικουμενισμού. Συγκεκριμένα:


* Στην 6η Παγκόσμια Συνάντηση Θρησκείας και Ειρήνης (4/1/1994) εδήλωσε: «Εμείς οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού, Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδισταί» κ.λπ.


* Στις 10-11/8/2004 ισχυρίστηκε πως «το θείο θέλημα συναντάται σε κάθε θρησκεία».


* Στο Ιράν (Μάρτιος 2002) ο Πατριάρχης δήλωσε, ότι το Κοράνιο είναι «ίσο με την Αγία Γραφή και ιερό, όπως αυτή».


* Μετά από όλες αυτές τις δηλώσεις δεν είχε κανένα ενδοιασμό να δωρίσει το 2010 στον πρόεδρο της coca-cola, αντί Αγίας Γραφής το «ιερό» Κοράνιο, όπως το αποκάλεσε.


² Στὸ τελευταίο συνέδριο του ΠΣΕ το 2006 στο Porto Alegre, οι «Ορθόδοξοι» σύνεδροι συμφώνησαν με τους Προτεστάντες, ότι δεν υπάρχει μόνο Μία Εκκλησία, αλλά μερικές εκατοντάδες Εκκλησίες· μία δε από αυτές, είναι και η Ορθόδοξη Εκκλησία!!! Και το παιδί του δημοτικού, βέβαια, γνωρίζει ότι, με το «Πιστεύω», ομολογούμε πίστην μόνο «εις Μίαν Ἐκκλησίαν», την Ορθόδοξη. Ο «ορθόδοξος» πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, όμως, τόσο ευχαριστήθηκε από την απόφαση του ΠΣΕ στο Porto Alegre, ώστε συνεχάρη επισήμως τους συνέδρους! Δεν του μένει πλέον παρά, ή να καταργήσει το «Πιστεύω», ή να πάψει να είναι εκπρόσωπος όσων πιστεύουν ότι ανήκουν στη «Μία Εκκλησία» που ίδρυσε ο Χριστός.


² Τέλος, ο κοπτόμενος υπέρ του γένους των Ελλήνων κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του το 1993 είπε και το εξής ανθελληνικό και προσβλητικό για την Ελλάδα που χρηματοδοτεί το πατριαρχείο του οποίου προΐσταται: «Δυστυχώς οι 2 λαοί (Τούρκοι και Έλληνες) διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων. Ξεσηκώθηκαν το 1821 κάτι ξεβράκωτοι και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές». Οι επαναστάτες, λοιπόν, του 1821, μας τα χάλασαν!


Θεωρούμε προσβλητική για την Πίστη και την Πατρίδα μας, αυτή την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου στην Ελλάδα και στο Άγιο Όρος, δια της οποίας, μάλιστα, θέλει εμφανώς να υποστηρίξει ένα απαξιωμένο από τους Έλληνες Πρωθυπουργό, με τον οποίο θα παρουσιασθεί στις τηλεοράσεις εν αγαστή συνεργασία.


Θεωρούμε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Παράδοση την υποδοχή του από τους Αγιορείτες Πατέρες, οι οποίοι κουβαλούν μια δισχιλιετὴ ιστορία αγώνων υπέρ της Πίστεως, με εκατόμβες θυσιών.


Είναι καιρός όλοι οι Ορθόδοξοι Έλληνες να αποδοκιμάσουν όλους αυτούς που συμμάχησαν με τις νεοταξικές δυνάμεις για την ταπείνωση και εξουδετέρωση κάθε ελληνικού και ορθόδοξου στοιχείου.


Και βέβαια, η αποδοκιμασία αυτή δεν θα μπορέσει ποτέ να πραγματοποιηθεί, αν –όπως οι Άγιοι Πατέρες μας δίδαξαν– αν δεν προηγηθεί η μετάνοια, η απόφαση να νοικοκυρέψουμε οι Έλληνες με θυσίες τα του εαυτού μας και τα του οίκου μας.

ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ «ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ»

ράκος αποκαθημένης...


Θυμάστε μήπως εκείνον το δεληκανή υπουργό κι εκείνον το στρουμπουλό πρωθυπουργό, της προηγούμενης κυβέρνησης, που δεν ήξεραν ότι το νόμιμο δεν είναι και ηθικό;

Την αλήθεια και πραγματικότητα αυτή «αγνοούν», ασφαλώς, πολύ περισσότερο οι τωρινοί στρουμπουλοί και δεληκανήδες ασύδοτοι, σε βάρος του λαού, λήσταρχοι και ξεπουλητάδες, σε βάρος της πατρίδας μας, πολυπρονομιούχοι αφεντάδες!

Που φτάνουν στο σημείο, τόσο αυτοί, όσο και τα υπηρεσιακά ή τα δημοσιογραφικά τους φερέφωνα, ν’ αντιμετωπίζουν την απεγνωσμένη άμυνα του λαού απέναντι στο όργιο της κανιβαλικής τους αυθαιρεσίας με τη λάσπη της παρανομίας.

Είναι παράνομοι, λένε, για παράδειγμα, αυτοί, που, εκεί στη Βέροια, επανασυνδέουν το ηλεκτρικό ρεύμα, στις φτωχές οικογένειες, που τους το έκοψε η ΔΕΗ, επειδή αδυνατούσαν να το πληρώσουν.

Κι ακόμη ήταν παράνομοι οι έφεδροι καταδρομείς, που την 1η Οκτωβρίου πήγαν να καταθέσουν στεφάνι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Κλπ, κλπ, κλπ…

Ενώ η επίδειξη βαρβαρότητας και κτηνωδίας σε βάρος του λαού, που διαμαρτύρεται, για την καταλήστευσή του, είναι καθόλα νόμιμη…

Και ασφαλώς είναι απειράριθμα τα παραδείγματα, που, επιβεβαιώνουν, στις μέρες μας, το γεγονός ότι η νομιμότητα έχει, κατά κανόνα, ταυτιστεί με τον αμοραλισμό, το πλιάτσικο, την απανθρωπιά, την προδοσία….

Που σημαίνει ότι οι νόμοι, για παράδειγμα, που στηρίζουν το τοκογλυφικό τραπεζικό καθεστώς είναι εγκληματικοί.

Γιατί, στην πραγματικότητα, οι νόμοι και οι άνθρωποι, που σπρώχνουν τους συνανθρώπους τους στην απόγνωση και την αυτοκτονία, ουσιαστικά τους δολοφονούν.

Αλλά δολοφονική, κατά κανόνα, είναι και η νομιμότητα, που στηρίζει, στο σύνολό του, το απάνθρωπο και τοκογλυφικό, στη βάση του, καπιταλιστικό καθεστώς.

Οι νομοθέτες του οποίου δεν έχουν καμιά σχέση με τη λογική και τη σοφία πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί, δια μέσου των αιώνων, ο ελληνικός πολιτισμός.

Η οποία σοφία, όπως είναι γνωστό, στην περίπτωση του Σόλωνα, έφτασε μέχρι τη λυτρωτική λύση της σεισάχθειας.

Για να μην πάμε και στο Ευαγγέλιο, που καταδικάζει απερίφραστα αυτού του είδους τη νομιμότητα.

Τη νομιμότητα της πολύμορφης αρπαγής και της πολυεπίπεδης, ενορχηστρωμένης, απάτης και υποκρισίας.

Ακόμη και ο προφήτης Ησαΐας, οχτακόσια χρόνια προ Χριστού, χαρακτηρίζει αυτού του είδους τη νομιμότητα ως βρώμικο κουρελόπανο («ράκος αποκαθημένης»).

Και βέβαια ο Χριστός χλευάζει την απύθμενη υποκρισία των υπερασπιστών της πανάθλιας αυτής νομιμότητας.

Η οποία έχει ταυτίσει την κακουργία με τη νομιμότητα κι από το άλλο μέρος την ανθρωπιά και την ευεργεσία με την παρανομία και το έγκλημα.

Και επισημαίνει ακόμη ο Χριστός ότι, σε κάθε περίπτωση, υπέρτατος νόμος είναι ο άνθρωπος.

Και, συνεπώς, νόμιμο είναι ο, τι υπηρετεί τον άνθρωπο.

Ενώ ο, τι τον υπονομεύει είναι παράνομο και εγκληματικό.

Και είναι προφανές ότι, για να μη μολυνθεί το κοινωνικό σύνολο απ’ τις «επικίνδυνες» και «ολέθριες» αυτές αντιλήψεις και ιδέες του Χριστού, τον σταύρωσαν μεταξύ των κακούργων.

Οι νομιμόφρονες κακούργοι της εποχής του.

Όπως ακριβώς κάνουν και οι ομόφρονες και ομογάλακτοι των τότε φαρισαίων σύγχρονοι νομοθέτες και νομιμόφρονες….

Που δολοφονούν και σταυρώνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες.

π. Ηλίας



Λατρεία

χωρίς κήρυγμα;

του αρχιμ. Δανιηλ Αερακη



Είναι ανάγκη να μιλήσουμε για την… ανάγκη! Ανάγκη για την Εκκλησία είναι η σπορά του λόγου του Θεού. Αγρίεψε ο κόσμος, και μάλιστα στον τόπο μας. Κυρία αιτία, η απουσία του λόγου του Θεού, η μόνη μεταμορφωτική δύναμις. Η αγριελιά, λέει ο απόστ. Παύλος, μπορεί και πρέπει να γίνη «καλλιέλαιος» (Ρωμ.ια΄24). Πώς; Με το μπόλιασμα. Και το μπόλιασμα γίνεται με το κήρυγμα. Η Εκκλησία έχει μπόλι, δεν έχει βόλι. Δεν χρησιμοποιεί τη βία. Χρησιμοποιεί το λόγο, που καταλύει κάθε βία και οδηγεί στην εν Χριστώ ελευθερία και ειρηνική κοινωνία.

● Την ανάγκη για κήρυγμα, εν όψει και της νέας κατηχητικής και κηρυκτικής χρονιάς, τονίζει ο απ.Παύλος: «Ανάγκη μοι επίκειται∙ ουαί δε μοι εάν μή ευαγγελίζωμαι» (Α΄Κορ.θ΄16). Ό,τι για το ανθρώπινο σώμα είναι η καρδιά, αυτό για το σώμα της Εκκλησίας είναι το κήρυγμα. Όσο ανάγκη για τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού είναι η αναπνοή, τόσο για την εκκλησιαστική ζωή ανάγκη είναι το κήρυγμα.

● Την ανάγκη για κήρυγμα βλέπουμε στη διακονία της Εκκλησίας από την πρώτη της «λειτουργία». Ο ιερός Χρυσόστομος ήταν λειτουργός της εκκλησιαστικής μυσταγωγίας, διότι ήταν κήρυκας της οικοδομούσης Εκκλησίας. Νοείται άραγε θεία Λειτουργία χωρίς κήρυγμα; Ο ίδιος απαντά: «Πού εισιν οι λέγοντες μή δείν λόγου, μηδέ διδασκαλίας;
Μέγα έργον το κήρυγμα, μέγα προς εκκλησίας οικοδομήν, και πολύ συντελεί το διδακτικούς είναι τους προεστώτας, κάν τούτο μή παρῇ, πολλά των εν ταις εκκλησίαις οίχεται»
(Ε.Π.Ε.23,388-390). Μετάφρασις: Πού είναι όλοι αυτοί, που λένε πως δεν χρειάζεται κήρυγμα ούτε διδασκαλία; Είναι πραγματικά σπουδαίο το έργο του κηρύγματος. Μεγάλο για την οικοδομή των μελών της Εκκλησίας. Έχει μεγάλη σημασία να είναι οι πρεσβύτεροι της Εκκλησίας διδακτικοί. Αν δεν υπάρχει κήρυγμα, χάνονται πολλά από την αποστολή της Εκκλησίας.

● Την ανάγκη για κήρυγμα διακρίνουμε στην προτεραιότητα, που έδινε ο απόστολος Παύλος. Ας μελετήσουμε προσεκτικά το 14ο κεφάλαιο της Α΄προς Κορινθίους Επιστολής, που είναι, θα λέγαμε, ο «ύμνος της λατρείας», για να βεβαιωθούμε, ότι η «προφητεία», δηλαδή το κήρυγμα, όχι μόνο είναι αναπόσπαστο μέρος της ορθοδόξου λατρείας, αλλά και η κινητήρια δύναμις για σωστή Λειτουργία. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ο Παύλος ήν εν τω το κήρυγμα ευαγγελίζεσθαι λατρεύων
και ούτως ήν ο της δουλείας αυτού τρόπος τούτο γαρ ήν επιτεταγμένος» (Ε.Π.Ε.16β, 348). Μετάφρασις: Ο Παύλος λάτρευε το Θεό με το κήρυγμα του ευαγγελίου. Και ήταν αυτός ο τρόπος της διακονίας του, διότι για το έργο αυτό είχε κληθή.

● Την ανάγκη για κήρυγμα βλέπουμε σε κάθε ιερατική διακονία. Πολλοί μιλάνε για σωστή Λειτουργία. Και δεν εννοούν φυσικά, ότι η Λειτουργία της Εκκλησίας είναι λάθος ή λειψή. Τελεσιουργείται, και με την έννοια, ότι τελείται εν Αγίω Πνεύματι και οδηγεί στην τελείωσι, στο «τετελειωμένη». Μιλώντας, λοιπόν, για σωστή Λειτουργία, εννοούν το σωστό τρόπο τελέσεώς της, ώστε να μετέχουν συνειδητά πάντες, ιερέας και λαός.

Μια σωστή Λειτουργία, λένε, είναι ένα κήρυγμα. Εμείς θα λέγαμε: πολλά κηρύγματα. Αλλ’ ο ιεροπρεπής τρόπος της λειτουργίας δεν καταργεί τον οικοδομητικό και αφυπνιστικό τρόπο του κηρύγματος. Το κήρυγμα καλλιεργεί την ψυχή, για να δεχτή τη χάρι των θείων Μυστηρίων. Γι’ αυτό ο ιερός Χρυσόστομος, κήρυκας και ιερέας συγχρόνως, βλέπει την ιερωσύνη δεμένη με το κήρυγμα: «Αύτη μοι ιερωσύνη, το κηρύττειν και καταγγέλλειν
ταύτης προσφέρω την θυσίαν… Η γαρ μάχαιρα το ευαγγέλιον, ο του κηρύγματος λόγος» (Ε.Π.Ε.17,644). Μετάφρασις: Αυτό είναι για μένα η ιερωσύνη, το να κηρύττω και να παρουσιάζω τα μεγαλεία του Θεού. Αυτή είναι η θυσία που προσφέρω… Διότι το ισχυρό όπλο είναι το κήρυγμα, η μάχαιρα του πνεύματος, ο λόγος του κηρύγματος.

● Την ανάγκη για κήρυγμα φανερώνει και μία σύγκρισις. Τελετουργικό ή κήρυγμα; Δεν μιλάμε για το ποιό είναι το σπουδαιότερο; Ασφαλώς η θεία Κοινωνία είναι το σπουδαιότερο. Μιλάμε για το δυσκολώτερο, για το πιο επίπονο. Και εδώ ασφαλώς είναι το κήρυγμα.

Δεν υποτιμούσε το βάπτισμα ή το μυστήριο της Ευχαριστίας ο απ.Παύλος, όταν έλεγε, ότι ο Θεός τον έστειλε όχι να βαπτίζη, αλλά να ευαγγελίζεται (να κηρύττη) (Α΄Κορ.α΄17). «Το ευαγγελίζεσθαι ενός που και δευτέρου, το δε βαπτίζειν παντός αν είη του την ιερωσύνην έχοντος… Πολύς ο πόνος, ώστε μεταπείσαι προαίρεσιν και μεταθείναι γνώμην και αναμοχλεύσαι πλάνην και καταφυτεύσαι την αλήθειαν» (Χρυσόστομος, Ε.Π.Ε.18,68). Μετάφρασις: Ο ευαγγελισμός είναι έργο ενός, ίσως δύο, ενώ το βάπτισμα μπορεί να είναι έργο παντός, που έχει ιερωσύνη… Το κήρυγμα προϋποθέτει πολύ κόπο, ώστε να μεταπείση τη βούλησι, να μεταβάλη το νου, να εκδιώξη την πλάνη, να φυτεύση καλά στην ψυχή την αλήθεια».
Το να κόβεις τους καρπούς από ευλογημένο δέντρο, καλό είναι, αλλ’ εύκολο. Το δύσκολο είναι να φυτεύσης το δέντρο, να το καλλιεγήσης, να το περιποιηθής. Και αυτό γίνεται με το κήρυγμα. Με την τέλεσι της Λειτουργίας απολαμβάνουμε τους καρπούς της χάριτος, αφού οι ίδιοι πρώτα γίναμε καρποί του κηρύγματος.

● Την ανάγκη για κήρυγμα φανερώνει και μια άλλη σύγκρισις. Θαύμα ή κήρυγμα; Ο περίεργος θα ψάξη για θαύμα. Ο ενεργός θα ψάξη για κήρυγμα. Ο Χριστός όταν έστειλε τους μαθητάς και αποστόλους στον κόσμο, δεν έβαλε ιεραρχικά ως σπουδαιότερη έκφανσι της θεϊκής παρουσίας το θαύμα. Έβαλε το λόγο, το κήρυγμα. Δέν είπε: «Πορευθέντες, ποιήσατε θαύματα και σημεία». Και τέτοια φυσικά εποίησαν οι απόστολοι. Αλλά θαύματα και σημεία απείρως περισσότερα από αυτούς εποίησε ο Ίδιος. Και όμως δεν επίστευσαν οι Ιουδαίοι (Ιωάν.ιβ΄37).

Η προτροπή του Κυρίου ήταν «προς το κήρυγμα». «Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» - «Κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει» (Ματθ.κη΄19.Μάρκ.ιστ΄15). Σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος: «Επειδή καθ’ έκαστον καιρόν σημεία εζήτουν οι Ιουδαίοι, και την όψιν της αναστάσεως, και πολύ προς το πράγμα κεχηνότες ήσαν, φησίν ότι και μην προφήτης ού ταύτα επηγγείλατο, αλλ’ ότι εξ ακοής ημάς έδει πιστεύσαι» (Ε.Π.Ε. 17,358). Μετάφρασις: Επειδή κάθε τόσο οι Ιουδαίοι ζητούσαν θαύματα, όπως να δουν μια ανάστασι, και έχασκαν πολύ μπροστά σ’ ένα θαύμα, λέει ο Κύριος, ότι και προφήτης δεν υποσχέθηκε τέτοια σημεία, αλλά τόνιζε, ότι έπρεπε να πιστέψουμε ακούγοντας το κήρυγμα.

● Ανάγκη πρωταρχική το κήρυγμα. Την ανάγκη να την κάνουμε φιλοτιμία, όχι… ατιμία! Όταν το έργο γίνεται πάρεργο, τότε μιλάμε για ρουτίνα και επαγγελματισμό. Και όταν το έργο του ευαγγελίου καταδικαστή σε αργία, τότε θέτουμε σε ανεργία τη χάρι του Θεού, και παραδίνουμε τον κόσμο στην εργολαβία του διαβόλου.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011



Kατ΄απαίτησι του θλιβερου Βαρθολομαίου

αναβλήθηκε η συζήτησι

γιά την 8η και 9η Οικουμενική Σύνοδο



Μαζευτηκαν ολα τα συρομενα και βαριεστημενα γεροντια για να ακουσουν και να χασμουρησουν σε ανουσια και μηδαμινα θεματα.

Αλλα κυριως για να διορισουν τους προεκλεγμενους και προεπιλεγμενους συναδελφους τους, που δεν θα τους δημιουργουν στο μελλον προβληματα, αλλα θα τους αφηνουν να διερχονται βιον ηρεμον και ησυχιον εν παση ανεσει και μαλθακοτητι... .

Περιμέναμε ολοι εναγωνιως, γιά να συζητηθούν τα παραπάνω σημαντικοτατα θέματα, αλλα συζήτησι δεν εγινε καμμία, αφού κατ' απαίτησι του Βαρθολομαίου πρός το φερέφωνο της κατοχικης κυβέρνησης του ξενοκινητου ΠΑΣΟΚ αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Λιάπη, ηλθε και παλι πονηρα το ζήτημα σε ψηφοφορία και ....αναβλήθηκε για ...αλλη φορα.
Οτι θέλει και ότι επιθυμεί το αφ' υψηλού αφεντικο ο....μεγαλοπατερούλης και εξαρχος του Οικουμενισμού και του Πανθρησκειασμού, εκτελειται ...αυθωρει και παραχρημα.
Πειθαρχησαν υποτακτικοτατα οι πιστοι δουλοι του,υπηκοοι και υποδουλοι του.

Μα τότε γιατί συγκεντρώθηκαν τα ....σεπτα μας μιτροφορα ...γεροντια;

Μα για να διορίσουν νέους, ηπιων τονων μιτροφορους, "καταλληλου" κατα την κρίσι τους, αλλα ανικανους για να ....ποιμάνουν τον λαό.
Ποιό λαό, αλήθεια τον εγκαταλειμένο και παρατημένο στην τυχη του λαό;
Ποιόν λαό;
Αυτόν, που ποτε δεν γυρισαν να τον δουν;
' Η το ενα τοις εκατό που εκκλησιαζεται;
Και αυτό το ποσοστό, το απλά θρησκευομενο, που δεν γνωριζει τα πεντε τεσσερα, που ειναι και αυτό παρατημενο;
Οι ιδιοι ασχολουνται με τα τρεχοντα υπηρεσιακα τους, τα ταξιδακια τους και τις φιεστες τους, πλην ελαχιστοτατων εξαιρεσεων, βεβαια.
Και με τιποτα αλλο.
Και των ελαχιστοτατων εξαιρεσεων, μετρημενων στα δακτυλα του ενος χεριου.
Οι υπολοιποι;
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ.

Τι λετε;
Υπαρχει σημερα η Εκκλησια του Χριστου στην Ελλαδα;
Ειμαστε μια Εκκλησια Χριστου εν ...αφανισμω και...εν ανυπαρξια...
Αραγε, οταν ερθη επι της γης ο Κυριος, θα ευρη την πιστιν επι της γης;
Ο ιδιος αναρωτηθηκε γι αυτο.
Ο ιδιος ο Κυριος ερευσατο...

Ομως...ες αυριο τα σπουδαια.
Ποιά αυτά;
Οι νεοι μιτροφοροι, τα νεα ...μπουμπουκια...


Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΗ...

TΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ ΘΑ ΚΟΚΚΙΝΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ...


Μέ ρωτᾶτε νά σᾶς πῶ γιά τήν κρίση.


Καλύτερα θά ἦταν νά σᾶς πῶ γιά τίς κρίσεις.

Γιατί ἡ κρίση, πού ζοῦµε σήµερα, εἶναι συνέχεια ἄλλης κρίσης, πού καί ἐκείνη εἶναι συνέχεια τῆς πρώτης καί µητέρας τῶν κρίσεων.


Ἡ πρώτη λοιπόν κρίση εἶναι ἡ πνευµατική κρίση, πού ἔχει τήν αἰτία της στήν ἀπιστία ἤ στήν παροδική πίστη ἤ στήν ὀλιγοπιστία.

Ἡ κατάσταση αὐτή ἔφερε τήν πνευµατική κρίση. Καρποί καί φανέρωση τῆς πνευµατικῆς κρίσης εἶναι ἡ συνεργασία µας µέ τήν Νέα Θρησκεία, τόν Οἰκουµενισµό, ὁ ὁποῖος καταργεῖ ὅλες τίς θρησκεῖες, ἀκόµη καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.


Ὁ Οἰκουµενισµός εἶναι ἡ νέα θρησκεία, ὑποκατάστατο τῆς µοναδικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Γυρίσαµε τήν πλάτη στόν Χριστό καί στραφήκαµε πρός ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι φανερώθηκαν στήν ζωή µας ἀντί τοῦ Χριστοῦ!!


Θυµηθεῖτε τόν ἄσωτο υἱό, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ πῆρε τήν περιουσία ἀπό τόν πατέρα, ἔφυγε ἀπό αὐτόν καί τήν κατέφαγε µετά πορνῶν καί ἁµαρτωλῶν.


Πήραµε τήν περιουσία καί τήν οὐσία τά Ἅγια Μυστήρια – τά δώσαµε στίς πόρνες (αἱρέσεις καί ἁµαρτωλούς ἀρχηγούς τῶν θρησκειῶν) µέ ἀποτέλεσµα ἡ ἀνηθικότητα νά γίνει ἡ δεύτερη κρίση σ᾿ ὅλον τόν κόσµο ἀλλά καί στά µέλη τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας µας!!!

Οἱ πιστοί ἔγιναν ἄπιστοι καί οἱ ἄπιστοι ἀνήθικοι. Ἔτσι λοιπόν ἡ Μάνα γέννησε τήν Κόρη, ἡ ἀπιστία γέννησε τήν ἀνηθικότητα.

Τότε ὁ ἄσωτος υἱός πτώχευσε καί βόσκοντας µαζί µέ τούς χοίρους, ἔτρωγε ἀπό τήν τροφή τους.

Οἱ χοῖροι εἶναι τά ζῶα ἐκεῖνα πού ἀντιπροσωπεύουν τήν ἀνηθικότητα καί τήν ἡδονή.

Τρίτη λοιπόν κρίση, ἡ οἰκονοµική.

Πτωχεύσαµε πλέον.

Ἀλλά µέχρι τώρα µιµηθήκαµε τόν Ἄσωτο.

Θά συνεχίσουµε νά τόν µιµούµεθα;

Ἤ θά συνεχίσουµε στήν καταστροφή;

Ἐκεῖνος ἐπέστρεψε στόν πατέρα καί τοῦ ἔδωσε µεγάλη χαρά µέ τήν µετάνοιά του.

Ἐµεῖς τί θά κάνουµε;


Ζήσαµε τήν ἀπιστία καί γεννήθηκε ἡ ἀνηθικότητα.

Ζήσαµε τήν ἀνηθικότητα καί φθάσαµε στήν πενία. Τώρα νά προσευχόµεθα νά ἐπιστρέψουµε στόν Πατέρα µέ τήν µετάνοια, γιά νά λάβουµε «τήν στολήν τήν πρώτη».

Καί τό δακτυλίδι νά κοσµήσει τό χέρι µας.

Καί ὁ µόσχος πολύς...


Φοβοῦµαι ὅµως ἀδελφοί µου, ὅτι ἡ συνέχεια της ἁµαρτωλῆς πορείας θά µᾶς φέρει στήν τέταρτη κρίση.

Καί τότε, ἡ θάλασσα θά γίνει κόκκινη.

Τά βουνά καί τά φαράγγια θά γίνουν κόκκινα ἀπό τό αἷµα!!!

Ἄς µιµηθοῦµε τόν ἄσωτο υἱό γιά νά σωθοῦµε.

Ὁ Θεός περιµένει τήν ἐπιστροφή µας.

Ἀρκετά ζήσαµε µέσα στόν βοῦρκο καί τήν ἁµαρτία.


Ἄς µετατρέψουµε τήν ἀγανάκτηση ἐναντίον τῶν ἀρχόντων σέ ἀγανάκτηση ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ µας καί ἄς στρέψουµε τά µάτια µας πρός τόν Θεόν.


Ἐκεῖνος µᾶς περιµένει µέ ἀγωνία.

Ἐκεῖνος προσµένει τήν ἐπιστροφή µας µέ τήν ἀγκαλιά του ἀνοικτή. «Δεῦτε πρός µε πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισµένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑµᾶς».


Οἱ ἐπίσκοποι ἄς µαζέψουν τόν λαό στίς πλατεῖες καί ἄς ἀρχίσουν ὁλονύκτιες ἀγρυπνίες µέ µετάνοια καί ταπείνωση.

Καί τότε ὁ Θεός θά µᾶς δώσει ἄρχοντες ἀληθινούς.


Καί οἱ καµπάνες θά χτυπήσουν πάλι τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως, τήν χαρά τῆς Ἐλευθερίας, τήν χαρά τῆς σωτηρίας µας. Ἀµήν.

(Τό παραπάνω κείμενο ποτελε πάντηση το Πανοσιολογιωτάτου ρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, Καθηγουμένου το ερο Κοινοβίου σίου Νικοδήμου το γιορείτου (Πεντάλοφος Παιονίας Κιλκίς) σέ τεθέν ρώτημα σχετικά μέ τήν σημερινή οκονομική κρίση στή χώρα μας.

Καθηγούμενος Χρυσόστομος πραγματοποιε μιλίες πρός τούς πιστούς πό τόν γενικό τίτλο «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» κάθε τελευταο Σάββατο κάστου μηνός στίς 6μ.μ. στό μεγάλο ρχονταρίκι το ερο Κοινοβίου.

Τό ρώτημα τέθηκε πρός τόν π.Χρυσόστομο πό παρισταμένου κροατ στό τέλος τς τελευταίας μιλίας (Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011).

INKA:

ΟΧΙ ΣΤΗ «ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ»
ΟΧΙ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ


Το ΙΝΚΑ/ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ έχει δηλώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι είναι αντίθετο με το ηλεκτρονικό φακέλωμα και με την «Κάρτα του Πολίτη» (με όποια μορφή και πρόσχημα και αν γίνεται προσπάθεια να επιβληθεί) γιατί οδηγεί στην κατάργηση της ιδιωτικής ζωής του πολίτη και εγκυμονεί κινδύνους για την προσωπική του ελευθερία, ασφάλεια και περιουσία.

Για αυτούς τους λόγους καλεί τους πολίτες να μην παραλάβουν την «Φοροκάρτα»... αφού για μια αμφίβολη εξυπηρέτηση θα εκθέσουν την ιδιωτική ζωή τους, και θα δημιουργώντας έτσι άχρηστους κινδύνους, επιπλέον το κόστος της «Φοροκάρτας» θα βγει από τη φορολογία του πολίτη – δηλαδή πληρώνουμε τα έξοδα του φακελώματος μας.

Επίσης καλεί την ελληνική πολιτεία:
Να καταργήσει το τριτοκοσμικό μέτρο της συλλογής των αποδείξεων – σε οποιαδήποτε μορφή .

Δεν είναι υποχρέωση των καταναλωτών να ασκούν φορολογικό έλεγχο.

Τέλος να σταματήσει η φιλολογία για τον «Διεφθαρμένο Έλληνα». Το πρόβλημα του Ελληνικού Κράτους είναι πρόβλημα εξόδων και σπατάλης του δημοσίου χρήματος, και όχι πρόβλημα φορολογικών εσόδων.

ΔΕΝ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ – ΔΕΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ «ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ»
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΚΟΣΜΙΚΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΣΥΛΛΟΓΉΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ



Το διαφημιστικό όργανο


των Ουνιτών της Ελλάδος


Δεν είναι άγνωστο ότι σε 4-5 γωνιές της Ελλάδος (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Νάξο) υπάρχουν εστίες παπικών, που αρέσκονται να αυτονομάζονται Ελληνόρρυθμοι καθολικοί της Ελλάδος. Τίτλος πονηρός και ασαφής. Παρά ταύτα σημαίνει ότι ομολογούν ότι είναι παπικοί. Αλλά επειδή η ονομασία καθολικοί σοκκάρει το ορθόδοξο πλήρωμα και το απωθεί, τον μετριάζουν με τον κατηγορηματικό προσδιορισμό Ελληνόρρυθμοι. Δηλαδή είναι παπικοί Έλληνες, που ζουν στους ρυθμούς της ελληνικής γλώσσας και της ορθοδόξου πίστεως. Δηλαδή αποστάτες από την ορθόδοξο πίστη, που εμφανίζονται με ορθόδοξη κληρική ενδυμασία, ναοδομία, εικονογραφία, και λειτουργική πράξη. Βλέπεις ορθόδοξους, αλλ’ είναι παπικοί. Βλέπεις πρόβατο, αλλ’ είναι λύκος.


Με μία λέξη είναι παπικοί, και μάλιστα οι πιο φανατικοί, και εμφανίζονται ως ορθόδοξοι. Δηλαδή άνθρωποι που υπηρετούν μονίμως και ισοβίως και εν γνώσει τους τη θρησκευτική απάτη προς παραπλάνηση των πολλών ανυποψίαστων ορθοδόξων χριστιανών. Δυσφορούν όταν τους ονομάζουμε με τον αποκαλυπτικό τίτλο Ουνίτες της Ελλάδος. Διότι αποκαλύπτονται οι προθέσεις τους, που δεν είναι άλλες από το να φαίνονται ενωμένοι με τους ορθοδόξους, ενώ δεν είναι ενωμένοι ούτε ορθόδοξοι, αλλά παπικοί. Και τούτο για να τους παραπλανούν και με τον καιρό να τους μεταστρέψουν σε παπικούς.


Οι ουνίτες αυτοί λοιπόν, ενισχυόμενοι ηθικώς και οικονομικώς από το παπικό ειδωλολατρικό κέντρο της Ρώμης, δραστηριοποιούνται σε μέγιστο βαθμό, και ιδιαίτερα μέσα στο ευνοϊκό για τον παπισμό πλαίσιο του οικουμενισμού, προκειμένου να πετύχουν τον άνομο και προπαγανδιστικό σκοπό τους. Μέσα στις αιρετικές δραστηριότητές τους είναι και η έκδοση του δημοσιογραφικού οργάνου τους, που στην πραγματικότητα είναι ένα καθαρά αιρετικό και προσηλυτιστικό και αυτοδιαφημιστικό περιοδικό, που δίνει αισιόδοξη εικόνα στην οδυνηρή πραγματικότητα.


Το στυλ, η νοοτροπία, η έκφραση, η ενασχόληση με τα επουσιώδη, οι εικόνες, τα χαμόγελα, η προβολή των στελεχών τους, οι στρατιωτικού τύπου ομαδοποίηση και οργάνωση της νεολαίας, η γιγαντοποίηση του «έργου» τους, οι φιέστες και τα σόου, το κοσμικό φρόνημα, τα παχιά και κούφια και ανούσια λόγια, οι χρηματοδοτήσεις εκδρομών, το εικονικό ενδιαφέρον, η ξύλινη γλώσσα, η υποκρισία, το δόλιο και παραπλανητικό σχέδιο, η ψευτοευγένεια, η υπόκρυψη των πραγματικών σχεδίων, οι αοριστολογίες, η διπλωματικότητα, το διεθνιστικό και διαθρησκειακό πνεύμα, η ειδωλοποίηση του πάπα τους, όλα αυτά και πολλά άλλα στην υπηρεσία του ενός και μοναδικού σκοπού: Την παποποίηση των ορθοδόξων Ελλήνων. Κυρίως την παποποίηση των νησιών, στα οποία έχουν ιστορία από τα χρόνια των καταραμένων σταυροφόρων, των οποίων είναι διάδοχοι, αφού τα ρεμάλια αυτά του παπισμού, οι λεγόμενοι σταυροφόροι, δεν θέλησαν να γυρίσουν πίσω στη Δύση, αλλά προτίμησαν να παραμείνουν στην ελληνική Ανατολή και να τυραννούν τους ορθοδόξους.


Μερικοί τίτλοι και κάποιες ορολογίες του αυτοδιαφημιστικού οργάνου τους θα μαρτυρήσουν για του λόγου το αληθές. «Πασχαλινό εγκώμιο που ψάλλεται μπροστά στην πασχαλινή λαμπάδα», «Ο δρόμος του σταυρού», «Μακαριωνυμία της αδελφής του ελέους», «Η πρώτη κοινωνία των παιδιών της Νάξου», «Εορτή και λιτανεία της αγίας δωρεάς», «Το άγιο χρίσμα στα παιδιά», «Καπουκκίνοι πατέρες», «Αδελφές του αγίου Ιωσήφ και φραγκισκανές αδελφές», «Έκθεση του αγιοτάτου μυστηρίου», «Παγκόσμια ημέρα των νέων», «Ελληνική καθολική εξαρχία», «Εμψυχώσεις», «Εθελοντές της Κάριτας», «Άγιος Αλοΐσιος», «Άγιος Ιωσήφ της εμφανίσεως», «Ναός της μεταστάσεως της υπεραγίας Θεοτόκου», «Η νύχτα των ναών», «Αποστολικός νούντσιος», «Καθολική εκκλησία αμιάντου συλλήψεως της Θεοτόκου», «Πανήγυρη της ιεράς καρδίας του Ιησού» και άλλα πολλά ξενικά παράξενα άγνωστα αλλότρια και απωθητικά για τους ορθοδόξους χριστιανούς.


Τί άλλο θα μπορούσε άραγε να είναι το δημοσιογραφικό όργανο των παπικών; Συμβαίνει το φυσικότερο. Ότι είναι αυτοί, είναι και το περιοδικό τους. Αλίμονο στους ανήξερους, και ιδιαίτερα στους νέους, από τέτοιες παγίδες. Το περιοδικό μας αποκαλύπτει τη μάσκα των δολίων και υποκριτών και εφιστά την προσοχή όλων.

Aπο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ Οκτωβριου 2011κ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου