Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Κοντά στον Θεό



(π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος )



-Γέροντα, είναι διαπίστωσις πολλών πνευματικών ανθρώπων, ότι ο κόσμος συνεχώς χειροτερεύει. Αυτό τό απότομο κατρακύλισμα κάπου μας φοβίζει. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;


-Νά παραμένουμε κοντά στον Θεό. Όσο είμεθα κοντά Του, ισχύει το: «Παρεμβαλεί άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς»(ψαλμ 33,8).

Όταν ο βασι­λιάς της Συρίας είχε στείλει στρατό νά συλλάβουν τον προ­φήτη Ελισσαίο, ο προφήτης βρισκόταν με τον υποτακτικό του. Μόλις ο υποτακτικός του είδε να ανεβαίνουν οι στρατιώτες για να τους συλλάβουν,τρομοκρατήθηκε , τον έπιασε πανικός . Και στράφηκε στον Ελισσαίο και του λέγει :

« Για κοίτα κύριε, τι γίνεται. Πόσοι έρχονται να μας συλλάβουν, πώς θα γλιτώσουμε ;» Ο προφήτης του απάντησε να μην φοβάται , διότι « πλείους οι μεθ` ημών υπέρ τους μετ` αυτών» (Δ΄Βασ. 6,16) . Είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που είναι μαζί μας , παρά οι εχθροί μας που έρχονται να μας συλλάβουν .

Και προσευχήθηκε ο προφήτης Ελισσαίος στο Θεό και είπε : «Κύριε , άνοιξε τους οφθαλμούς του παιδιού για να δει πως Εσύ με υπερασπίζεις» . Και πράγματι ο Θεός άνοιξε τους οφθαλμούς του υποτακτικού και είδε γύρω από τον προφήτη να είναι μια στρατιά ολόκληρη αγγέλων , που κρατούσαν πύρινα σπαθιά στα χέρια τους . Αμέσως η ψυχή του γέμισε από ικανοποίηση , από αγαλλίαση , και του έφυγε ο φόβος . Και φυσικά δεν κατώρθωσαν να συλλάβουν και να θανατώσουν τον προφήτη Ελισσαίο. Πύρινα τάγματα αγγέλων, στρατιές αγγέλων είχαν σταλή από τον Θεό για να υπερασπιστούν τον προφήτη Του.

Αυτά δεν εγίνοντο μόνο τότε. Γίνονται στη ζωή κάθε ανθρώπου, όταν είμεθα άνθρωποι του Θεού. Η πίστις μας είναι στους αιώνες των αιώνων. Δεν ήταν μόνο για εκείνη την εποχή. Ούτε για την εποχή των Αποστόλων και των Πατέρων. Αρκεί εμείς να είμεθα σαν αυτούς. Ό Θεός είναι ο ίδιος «Χθες και σήμερον ό αυτός και εις τούς αιώνας». Ή ζωή μας, ή ύπαρξίς μας στα χέρια Του. Με απόλυτη εμπιστοσύνη όχι μόνον να αναφωνούμε, αλλά και να ζούμε το,«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».


Σχόλιο του Ο.Β.

Ας αναρωτηθούμε όλοι μας εάν αληθινά πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνονται τέτοια θαυμάσια γεγονόντα και στη δική μας ζωή . Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας αλλά πρώτιστα με το Θεό η απάντηση θα είναι όχι . Έχουμε απομακρυνθεί από το Δημιουργό μας και την πρόνοιά Του. Δεν εργαζόμαστε ώστε να βιώσουμε μια διαρκή καθημερινή προσωπική σχέση με το Χριστό. Δεν μαθητεύουμε στην Αγία Του Εκκλησία , ενώ επιθυμούμε να προσαρμόσουμε το σωτήριο λόγο Του σε ότι μας συμφέρει και μάλιστα πολλές φορές από μαθητές γινόμαστε διδάσκαλοι .

Κατά βάθος δεν επιθυμούμε να σχετιστούμε μαζί Του και να γίνουμε δοχεία της Θείας Χάριτος. Αποτέλεσμα να νιώθουμε μόνοι και ανασφαλείς και είμαστε ανίσχυροι να αντιμετωπίσουμε τον διάβολο και τις παγίδες του . Γινόμαστε υποχείρια του και μας κατευθύνει όπου αυτός θέλει.Μας δημιουργεί φόβο και πανικό και μας στρέφει την προσοχή σε θέματα που μας αποπροσανατολίζουν από τον προορισμό μας , που είναι η Αγιότητα όπως μας λέει και ο απόστολος "γιοι γίνεσθε, τι γ γιος εμι".(Α' Πέτρ. α 16).

Μιλάμε για τον αντίχριστο , ανησυχούμε για το πότε θα έρθει και πως , ασχολούμαστε με την έκδοση της κάρτας του πολίτη και τον αριθμό 666 και δεν βλέπουμε τον δαίμονα που έχει μπει μέσα μας και "αλωνίζει". Μας έχει κάνει να ξεχνάμε πως όταν αντιγράφουμε τον Χριστό , δεν μπορεί να μας κερδίσει κανένα πονηρό και αντίχριστο πνεύμα .

Έχει αφάνταστη δύναμη ο πιστός άνθρωπος , ο χριστιανός. Η Εκκλησία έχει όπλα ακαταμάχητα τα οποία δυστυχώς δεν τα γνωρίζουμε , όχι γιατί έχει αλλάξει σε κάτι από τα όσα πιστεύει και διακηρύττει αλλά γιατί η ποιότητα της πίστης μας άλλαξε . Δεν αγωνιζόμαστε να σχετιστούμε με το Χριστό και το απέραντο έλεος Του , που θα μας αξιολογήσει και θα μας δωρίσει πολλά περισσότερα από όσα αξίζουμε

Πατριωτικό Μέτωπο
Νίκης 33, 10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Εκπροσώπου: 6980292626
www.pamet.gr, pametopo@gmail.com

Αθήνα 17 Σεπτεμβρίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» ( ΠΑΜ ), Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011 ώρα 17:00 μ.μ στο Ξενοδοχείο PRESIDENT

Φίλοι και φίλες, πολίτες της Ελλάδας,

Το μαύρο σάβανο του φασισμού, απλώνεται πλέον βαρύ πάνω από την πατρίδα μας.

Ο λαός μας, δεν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια κυβέρνηση που απλώς απέτυχε να διαχειριστεί τις υποθέσεις του τόπου μας, και οδηγεί την πατρίδα μας με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία και τον αφανισμό.

Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα σύστημα εξουσίας που μισεί την Ελληνική κοινωνία και οδηγεί συνειδητά και σχεδιασμένα τον τόπο μας στην καταστροφή, τον Ελληνικό λαό στην απόγνωση και στην απόλυτη δυστυχία, και γράφει για ολόκληρο τον Ελληνισμό τις πιο μαύρες σελίδες στη μακραίωνη πολιτική του ιστορία.

Στοχοποιούνται οι αξίες μας, δολοφονούνται τα όνειρά μας, ακυρώνονται οι ελπίδες της νέας γενιάς, η πολιτισμική φυσιογνωμία του λαού μας διαβρώνεται επικίνδυνα, επιχειρούν να αποσυνθέσουν την ταυτότητα του κοινωνικού μας ιστού.

Εθνική κυριαρχία πλέον δεν υφίσταται. Δρομολογείται συστηματικά η εκτεταμένη αμφισβήτηση της ίδιας της εδαφικής μας ακεραιότητας, και ξένα κέντρα «ξαπλώνουν» μεθοδικά τη χώρα μας στο κρεβάτι του Προκρούστη με συνέπειες απρόβλεπτες για το μέλλον. Το σύνολο των εθνικών μας θεμάτων βρίσκεται κυριολεκτικά «στον αέρα». Το Αιγαίο γκριζάρεται επικίνδυνα, στη Θράκη αλωνίζουν ανεξέλεγκτα, ανθέλληνες και πράκτορες των ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Στο στόχαστρο μπήκε η ίδια η προσωπική και εθνική μας αξιοπρέπεια. Επιχειρείται μια δραστική θεσμική ανασύνταξη που αποσκοπεί στο απόλυτο «στέγνωμα» της δημοκρατίας, στην ενίσχυση του αυταρχισμού και του κατευθυνόμενου παρακράτους.

Το Σύνταγμα της χώρας έχει ήδη καταλυθεί. Και μια κυβέρνηση ουσιαστικά έκπτωτη και τυπικά παράνομη προετοιμάζει - συν τοις άλλοις – μια βαθειά αντιδραστική και εθνικά αποχρωματισμένη τροποποίησή του στο άμεσο μέλλον. Δεκάδες αντεθνικοί και εθνοκτόνοι νόμοι έχουν ψηφιστεί, και η άμεση κατάργησή τους αποτελεί ζήτημα ύψιστης προτεραιότητας.

Στον ορυμαγδό της κατευθυνόμενης - από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που έχει πλέον αυτονομηθεί – οικονομικής κρίσης, μέσα από τις αλλεπάλληλες συμπληγάδες που επιφυλάσσουν για το λαό, προσβλέπουν στη γενικευμένη κοινωνική κατάθλιψη και στην καθολική κοινωνική δυστυχία, αποσκοπώντας στον παροπλισμό του, στην παραίτησή του από κάθε δυνατότητα στοχευόμενης και αποτελεσματικής αντίστασης ικανής να ακυρώσει στην πράξη τις πολιτικές τους επιλογές και να ανακόψει τον κατήφορο στον οποίο έχουν καταδικάσει τον τόπο.

Απέναντι σ αυτή την κατάσταση, το σύνολο του πολιτικού συστήματος αμήχανο ή συνένοχο, παρατηρεί και εν πολλοίς νομιμοποιεί με την «αντιπολιτευτική» του στάση την κατευθυνόμενη αποδόμηση πατρίδας και κοινωνίας.

Το «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» κρατώντας ψηλά της σημαία της εθνικής αξιοπρέπειας, όχι μόνο αρνείται να συμβιβαστεί, αλλά έδωσε όρκο τιμής να πρωτοστατήσει με όλες του τις δυνάμεις στη στοχευμένη αντίσταση της Ελληνικής κοινωνίας με πρώτο στόχο την άμεση ανατροπή αυτής της επικίνδυνης κυβέρνησης, την άμεση ανακοπή του εφιαλτικού της σχεδίου, και τη δρομολόγηση μιας διαφορετικής πορείας για τον τόπο μας, με το λαό πρωταγωνιστή, καταλύτη και εγγυητή των πολιτικών εξελίξεων.

Η Α΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» που θα γίνει το Σάββατο 15 Οκτωβρίου και ώρα 17:00 μ.μ. στο ξενοδοχείο PRESIDENT…

Δεν θα είναι μια μέρα γιορτής.

Θα είναι η μέρα που θα δρομολογήσουμε το γενικευμένο λαϊκό ξεσηκωμό με στόχο την ανατροπή των αχυρανθρώπων και την τελική νίκη του λαού μας.

Καλούμε, κάθε Έλληνα πατριώτη, κάθε έντιμο αγωνιστή, όλους εσάς που πονάτε και νοιάζεστε για το μέλλον αυτού του τόπου. Καλούμε τους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τη νεολαία, τα πρωτοπόρα κομμάτια του λαού μας να παρευρεθούν στην Α΄ Πανελλαδική συνδιάσκεψη για να συζητήσουμε:

Το πολιτικό πρόγραμμα ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ των δυναστών, αλλά και τις βασικές κατευθύνσεις της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ που έχει ανάγκη ο τόπος.

Σας καλούμε να πλαισιώσετε με θάρρος και αποφασιστικότητα τις γραμμές του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ» για πάλη αποφασιστική μέχρι την τελική νίκη.

Σ αυτή τη μάχη, αυτό που κρίνεται δεν είναι το αυριανό κοινωνικοπολιτικό σύστημα του τόπου. Είναι η ύπαρξη της ίδιας μας της πατρίδας.

Και αυτή τη μάχη οφείλουμε να την κερδίσουμε και θα την κερδίσουμε.

Μη τους φοβάστε. Είναι θρασύδειλοι, σάπιοι και διεφθαρμένοι μέχρι το κόκκαλο. Και οι μηχανισμοί καταστολής που σήμερα χρησιμοποιούν αδίστακτα σε βάρος της μαχόμενης Ελληνικής κοινωνίας, αύριο θα στραφούν εναντίον τους εμπνεόμενοι από την πολιτική δυναμική της κοινωνικής αντίστασης.

Οπλισμένοι με αποφασιστικότητα, με αγάπη για την πατρίδα μας που ξεπουλάνε, με πίστη αταλάντευτη στα ιδανικά της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, φιλοδοξούμε να μετατρέψουμε την ημέρα της Α΄ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ», σε γενικό προσκλητήριο για την οριστική τους ανατροπή και την παραδειγματική τους τιμωρία.

Ελάτε να δώσουμε όλοι μας το παρόν στο γενικό προσκλητήριο του ξεσηκωμού, για να μην είμαστε αύριο στο προσκλητήριο της ζωής εμείς οι απόντες.


230.000 ευρώ ο βασικός μισθός της επιτρόπου Μ.Δαμανάκη και 50.000 ευρώ τα έξοδα κίνησης χωρίς τα έσοδα από ακίνητα κτλπ...Παρόλα αυτά παίρνει και βουλευτική σύνταξη κανονικά ΚΑΙ ΝΑΙ !! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Η...ΗΡΩΪΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.....ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ 230.000 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ ΣΥΝ 50.ΟΟΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΞΟΔΑ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΥΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΗ 13.ΟΟΟ ΕΥΡΩ!!! ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ 500 ΕΥΡΩ ΜΙΣΘΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ!!! ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΥ!!! ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΗΝ!!! ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ, "ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ- ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΤΕΣ"...
Ο βασικός μισθός ενός Επιτρόπου στην ΕΕ είναι για το 2009 ήταν 230.000 ετησίως (προ φόρων), ενώ οι περισσότεροι κερδίζουν αρκετά περισσότερα από το ποσό αυτό αναλόγως του τομέα που εποπτεύουν. Ενδεικτικά, οι περισσότεροι ...λαμβάνουν περί τα 7.000 ετησίως για «έξοδα περιποίησης πελατείας» και 35.000 για "έξοδα στέγασης" - δεύτερο σπίτι στην έδρα της ΕΕ. Η (αριστερή) κα Δαμανάκη όμως, δεν αρκείται στα ανωτέρω. Λαμβάνει επίσης 3.391 (καθαρά) μηνιαίως ως.βουλευτική της σύνταξη, και ακόμη 5.166 (καθαρά) κάθε 3 μήνες από τον ΟΤΕ!!!! Σύνολο, δηλαδή, πάνω από 280.000 (ΔΙΑΚΟΣΙΕΣ ΟΓΔΟΝΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΥΡΩ) καθαρά ετησίως!!! Και βέβαια δεν υπολογίζουμε τυχόν..έσοδα από τη.θητεία της στην Ηλέκτωρ (Όμιλος Ελληνικής Τεχνοδομικής - Άκτωρα), τα ακίνητα σε Κρήτη, Διόνυσο Αττικής κλπ.
Και ερωτώ:
1. Στους καιρούς που ζούμε, δε θα 'πρεπε η «αριστερή» κα Δαμανάκη, να παραιτηθεί τουλάχιστον της βουλευτικής της σύνταξης; Τα λεφτά από τον ΟΤΕ, της τα χαρίζουμε, αφού τώρα θα την πληρώνουν. οι Γερμανοί (αλήθεια, αυτοί το ξέρουν ότι έχουν επίτροπο της ΕΕ στη μισθοδοσία τους;;;)
2. Πότε λήγει, κα Δαμανάκη, το χρέος του Έλληνα που μοχθεί για να πληρώνονται τα μισθά σας, για τις υπηρεσίες που «προσφέρατε» ως «επαναστάτρια του Πολυτεχνείου». Στεγαστικό να 'χαμε πάρει για να σας τα χρωστάγαμε από το '73, θα το 'χαμε ξοφλήσει σήμερα, εσάς όμως και το γνωστό παρεάκι από λοιπά πολιτικά παράσιτα, συνεχίζουμε να σας πληρώνουμε!!
Προκαλώ την Κα Δαμανάκη να διαψεύσει τα ανωτέρω, και θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες.
Έλλην (βαναύσως) φορολογούμενος - ούτε ψηφοφόρος, ούτε κατευθυνόμενος, ούτε βλαξ!



Προς τον ψευδολόγον κουκουλοφόρον

της Βαβυλώνας της Μεγάλης


Από τον π. Βασίλειο Βολουδάκη
















Προς τον κ. Παναγιώτη Τελεβάντο

απέστειλα την κατωτέρω προειδοποίηση

για την ψευδή ανάρτησή του

ότι ελέγχω την έκδοση

του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ


ΠΑΡΑΚΑΛΩ κ. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΤΕ ΠΑΡΑΥΤΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΗ ΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ ΕΛΕΓΧΩ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΜΙΞΗ ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ Ο.Τ. ΜΕ ΤΟΝ π. ΜΕΛΕΤΙΟΝ ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ.

ΕΧΕΤΕ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΘ' ΟΤΙ ΣΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ ΣΑΣ ΕΤΟΝΙΣΑ ΚΑΙ ΣΑΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΑ ΤΑ ΚΑΤ' ΕΜΕ.

ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΘΑ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΕΤΕ ΝΑ ΑΜΥΝΘΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ.

π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011



Aυτό το ελεεινό δεσποτομάνι των ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΩΝ της Σερβίας, σε ποιόν Θεό πιστεύει;

Πάντως, όχι στο Θεό των Χριστιανών, που τους συχαίνεται.

Αυτοί, παρακαλώ, είναι οι εκπρόσωποι της "Ορθοδοξίας" και αποφασίζουν γιά μας, χωρίς εμάς.

Μεταξύ των πρώτων ο Ανθέλληνας και μανιώδης Λατινόφρονας Αχρίδος Ιωάννης Βρανισκεβσκυ που διαμένει στην προσωρινή έδρα του την Θεσσαλονίκη, οπως ο ίδιος ισχυριζεται.

Εξω απο την παντιμη Ορθοδοξία μας πανάθλιοι ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ.

ΕΞΩ Ανναι και Καϊάφαι.

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ

ΚΟΣΟΒΟ-ΚΑΙ-ΕΧΘΡΟΙ.

Αφού έδιωξαν από το Κοσσυφοπέδιο τον άξιο ιεράρχη της Αρτέμιο, αφού έβαλαν για επίσκοπο μια μαριονέτα που κάνει τα χατήρια τους και συνεργάζεται με τους εχθρούς του επισκόπου Αρτεμίου, αφού ανάγκασαν τους μοναχούς να εγκαταλείψουν τα μοναστήρια τους στο Κοσσυφοπέδιο και στα Μετόχια, αφού έδιωξαν, «καθαίρεσαν» με ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες τον πνευματικό πατέρα και ηγέτη του λαού του Κοσσυφοπεδίου κάνουν τώρα τον πατριώτη!!!


Για να ρίξουν στάχτυ στα μάτια του Σέρβικου λαού, ζητούν την προσευχή του!!! Για να τους πιστέψουν στέλνουν επιστολή στον συνεργάτη τους πρόεδρο της Σερβίας Τάντιτς για να αποτρέψει την τραγωδία, να κρατήσει τον λαό στα σπίτια του και να φυλάξει τα προσκυνήματα!!! Ώ! της υποκρισίας, της αδιαντροπιάς και της ψευτιάς τους!!!


Ο φιλοδυτικός Ταντιτς, που κάνει τα χατήρια των Ευρωπαίων, οι οποίοι βομβάρδισαν και κατέστρεψαν την Σερβία και θέλουν την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν είναι ικανός να φυλάξει το Κοσσυφοπέδιο. Ο λαός δεν θέλει τον Τάντιτς, αλλά τον πνευματικό του πατέρα και ηγέτη μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης ΑΡΤΕΜΙΟ, που αυτοί εσταύρωσαν και απεμάκρυναν από κοντά του. Αν πράγματι θέλουν την σωτηρία του Κοσσυφοπεδίου να φέρουν πίσω τον ποιμένα του και τους μοναχούς του που είναι τα μαντρόσκυλα του. Κοπάδι χωρίς ποιμένα και μαντρόσκυλα είναι αφύλακτο και το κατασπαράζουν οι λύκοι. Αν αυτό δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν, όλα τα άλλα είναι θεατρικές παραστάσεις, για να εξαπατήσουν τον Ορθόδοξο Σέρβικο λαό και να κάνουν τον πατριώτη.

απο το Αυγουστινος Καντιωτης

Ας δουμε τις ανακοινώσεις τους από την www.romfea.gr

  • Την έντονη ανησυχία της, για τα σοβαρές απειλές βίας που απειλούν τον λαό του Κοσσυφοπεδίου, εκφράζει η Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
  • Η Ιερά Σύνοδος με εγκύκλιο της, καλεί τον Σερβικό λαό να προσευχηθεί και να τηρήσει τριήμερη νηστεία, για την σωτηρία του λαού του Κοσσόβου και Μετόχια….

Απευθυνόμενη με επιστολή στον Πρόεδρο της Σερβίας Τάντιτς, γράφει·

  • …«Σας παρακαλούμε ως Πρόεδρος της Σερβικής Κυβέρνησης, να κάνετε, ότι το δυνατόν μπορείτε για να αποτρέψετε μια ακόμη τραγωδία, αλλά και να κρατήσετε τους ανθρώπους μας στα σπίτια τους και να διαφυλάξετε τα ιερά προσκυνήματα μας…», τονίζουν κλείνοντας τα Μέλη της Ιεράς Συνόδου.
Το Ευαγγέλιο είναι

πάνω από την πολιτική





του πρωτοπρεσβυτερου Βασίλειου Βολουδάκη




Πολύ συχνά ακούμε, κυρίως από τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην πολιτική αλλά να περιορίζεται στα του οίκου Της. Αυτούσια, μάλιστα, αυτή τη φράση υιοθέτησε πρόσφατα και ένας ιεράρχης της Ηπείρου, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και ποιμένες της Εκκλησίας έχουν παγιδευτεί στην περίεργη αυτή λογική, νομίζοντας ότι έτσι εκφράζουν την αλήθεια και προφυλάσσουν την Εκκλησία από την εκκοσμίκευσή Της!
* * *
Πριν εξετάσουμε αν αληθεύουν οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι στο θέμα αυτό, είναι χρήσιμο και αναγκαίο να διερευνήσουμε τη σκοπιμότητα πού υπαγορεύει τον ισχυρισμό τους ότι δεν πρέπει τάχα να αναμιγνύεται η Εκκλησία στην πολιτική. Δεν θα κάνουμε φανταστικές, άδικες και συκοφαντικές υποθέσεις εις βάρος τους, αλλά θα στηριχθούμε σε πραγματικά γεγονότα, πού μπορεί ο καθένας να επιβεβαιώση.
Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι και πολιτικοί και δημοσιογράφοι κατηγορούν πλειστάκις, ευκαίρως-ακαίρως, την Εκκλησία ότι δεν έκανε τίποτα κατά τη διάρκεια της επταετίας εναντίον της δικτατορίας; Γιατί την κατηγορούν, αφού πιστεύουν ότι δεν πρέπει η Εκκλησία να πολιτεύεται; Αν ήσαν συνεπείς με το πιστεύω τους αυτό, έπρεπε να την επαινούν πού δεν ανεμίχθη στα πολιτικά πράγματα της επταετίας. Αυτοί, όμως, έχουν το σκοπό τους πού την κατηγορούν και γι’ αυτό πρός στιγμήν κάνουν πώς λησμονούν το πιστεύω τους. Την κατηγορούν γιατί θέλουν να την χρησιμοποιούν μόνο όταν αυτοί κρίνουν ότι εξυπηρετείται το πολιτικό τους παιχνίδι και οι κομματικοί τους σχεδιασμοί και όχι όποτε κρίνει η Εκκλησία ότι πρέπει να μιλήση.

Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία ανεμίχθη και κατά την περίοδο της δικτατορίας και ήλεγξε τους δικτάτορες, όταν παρέβαιναν τις ευαγγελικές εντολές, λόγω δε αυτού του ελέγχου εκθρονίσθηκε ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, στη θέση του οποίου η δικτατορία εγκατέστησε τον αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, τον οποίον διετήρησαν και όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, για να φανή περίτρανα ότι οι πολιτικοί δεν ανέχονται τους κληρικούς πού έχουν λόγο αληθείας, γιατί ο λόγος αυτός τους χαλάει τα σχέδια και δεν μπορούν να παραπλανούν τους ανθρώπους. Έτσι, δίνουν τη “ρετσινιά” του χουντικού στον αρχιεπίσκοπο πού τους αντιστέκεται και απονέμουν τον τίτλο του δημοκρατικού σ’ αυτόν πού τους κάνει τα χατήρια ή είναι αφωνότερος ιχθύος, αδιαφορώντας αν αυτός επεβλήθη από τους δικτάτορες της στυγνότερης περιόδου της επταετίας! Οι πολιτικοί θέλουν να εκφράζεται πολιτικά η Εκκλησία μόνο σε θέματα της επιλογής και της εγκρίσεώς τους. Θέλουν μια Εκκλησία πού να πιστεύη και να ενεργή σαν τους σταυρωτάς του Χριστού. Μια Εκκλησία πού θα συντάσσεται με το «ουκ έχομεν Βασιλέα ει μη Καίσαρα!», γιατί μόνο μια τέτοια Εκκλησία τους αφήνει ασύδοτους να συρρικνώνουν την αλήθεια στα μέτρα των σκοπιμοτήτων τους!

Για να συμπληρώσουμε τη διερεύνηση των προθέσεων των πολιτικών πρέπει να διερωτηθούμε: Γιατί, άραγε, αυτοί κόπτονται τόσο πολύ, διαλαλώντας σε όλους τους τόνους ότι δεν πρέπει να αναμιγνύεται η Εκκλησία στην πολιτική; Αυτό το “πρέπει” από πού πηγάζει; Ποιός το απαιτεί και γιατί; Μήπως πηγάζει από το γνήσιο ενδιαφέρον των πολιτικών και των δημοσιογράφων για την διασφάλιση της πνευματικότητος της Εκκλησίας, πού κινδυνεύει τάχα από την έλλειψη συνέσεως στους κληρικούς; Όχι βέβαια! Κανείς μας δεν είναι τόσο αφελής για να πιστεύη τέτοια παραμύθια. Εξ άλλου η συστηματική πολεμική πού υφίσταται η ορθόδοξη πίστη μας και η ευσέβεια του λαού μας από τις λυσσαλέες επιθέσεις και των δύο αυτών παρατάξεων αλλά και η αντιευαγγελική νομοθεσία πού καθημερινά πληθαίνει στον τόπο μας δεν αφήνουν περιθώρια και στον αφελέστερο των ανθρώπων να παραμένη αφελής!

Τότε, γιατί η επιμονή τους; Απλούστατα, γιατί δεν θέλουν να ακούγεται ο λόγος της Εκκλησίας επειδή γνωρίζουν πολύ καλά την τεράστια δύναμη της Εκκλησίας! Γνωρίζουν πώς ο λαός εμπιστεύεται τους ιερείς του, γιατί οι κληρικοί ξυπνάμε τον λαό και δεν τον αφήνουμε να πέφτη θύμα των παραπλανήσεων και των παγίδων, πού με μαεστρία του στήνουν, με στόχο να υποκλέψουν την έγκριση των πολιτών για τα εκθεμελιωτικά σχέδιά τους, παρουσιάζοντας έντεχνα τις ενέργειές τους αυτές ως λαϊκή επιταγή!

Σ’ ένα πρόχειρο αντίλογό τους, με τον οποίο επιχειρούν να εξηγήσουν τη μανία πού έχουν για να βάλουν φίμωτρο στην Εκκλησία, ισχυρίζονται πώς τάχα οι κληρικοί δεν ψηφίζονται και γι’ αυτό δεν νομιμοποιούναι να έχουν πολιτικό λόγο(!) Όμως, ούτε οι δημοσιογράφοι ψηφίζονται και παρά ταύτα, όχι μόνο έχουν πολιτικό λόγο αλλά και πολλές φορές έχουν τόσο καθοριστικό και κοφτερό λόγο, πού εγκαλούν και βάζουν σε πολύ δύσκολη θέση υπουργούς και πρωθυπουργούς! Οι δημοσιογράφοι, χωρίς να ψηφίζονται, έχουν κατορθώσει να θεωρούνται από όλους ως τετάρτη εξουσία(!), ενώ κατ’ ουσίαν είναι η πρώτη και σχεδόν μοναδική εξουσία, αφού καταντήσαμε να μην μπορούμε ούτε “κίχ” να κάνουμε χωρίς την έγκριση των δημοσιογράφων!

Όμως εις πείσμα των αντιφρονούντων, οι κληρικοί ψηφίζονται από το λαό και μάλιστα, όπως έλεγε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, δεν ψηφίζονται αναγκαστικά (όπως στα προκαθορισμένα ψηφοδέλτια, πού εκφράζουν τον κομματάρχη πού συμπεριέλαβε τα συγκεκριμένα ονόματα) αλλά ψηφίζονται ολόψυχα με το να ανοίγουν οι άνθρωποι μπροστά τους διάπλατα τις ψυχές τους, αποκαλύπτοντάς τους τα μύχια της υπάρξεώς τους, τις αμαρτίες αλλά και τους αγαθούς και κατά Θεόν πόθους τους.

Οι κληρικοί, παρά ταύτα, δεν διεκδίκησαν και δεν διεκδικούν ετσιθελικά να γίνουν ηγέτες του λαού, ούτε έχουν συμφέροντα και προσδοκίες κοσμικής εξουσίας, είναι, όμως, υποχρεωμένοι να σταθούν στο πλευρό των ανθρώπων και να ακούσουν τη φωνή απογνώσεώς τους πού τους ζητεί κάτι να κάνουν πριν είναι πολύ αργά.

Ο λαός βλέπει τους κληρικούς αληθινούς πατέρες του, γιατί τους ζει καθημερινά από κοντά, να τον στηρίζουν, να τον διαφωτίζουν, να τον προστατεύουν, να τον καθοδηγούν. Ο πιστός λαός δεν καθοδηγείται από την τηλεόραση στο να γνωρίση τους ποιμένες του αλλά τους γνωρίζει προσωπικά μετά από προσεκτική έρευνα. Ο πιστός λαός ξέρει πως, αφού έχουν σαπίσει όλες οι δομές της κοινωνίας δεν μπορεί να εξαιρούνται και κάποιοι πού ευρίσκονται στον ιερό κλήρο, γι’ αυτό ερευνά να ανεύρη αυτούς πού είναι πιστοί στην αποστολή τους και του εμπνέουν εμπιστοσύνη και δεν επηρεάζεται αυτή του η εμπιστοσύνη από την τηλεόραση, πού συστηματικά και με πρόθεση προβάλλει και παρουσιάζει ό,τι χειρότερο και ευτελέστερο σε ποιότητα κληρικών όλων των βαθμών υπάρχει σήμερα στον εκκλησιαστικό οργανισμό.

Αυτός ο πιστός λαός όχι μόνο εγκρίνει αλλά και ζητεί εναγωνίως από τους ποιμένες του να μιλήσουν, να πάρουν θέση και να κάνουν κάτι για να αλλάξη η θανατηφόρα πορεία του σύγχρονου κόσμου.
* * *
Είδαμε ότι δεν είναι λογική ούτε συνταγματική η απαίτηση των πολιτικών και των δημοσιογράφων –των κατ’ εξοχήν εκφραστών της παγκοσμίου διαπλοκής– για τη φίμωση της Εκκλησίας, αφού κανείς δεν μπορεί να στερήση από τους κληρικούς το δικαίωμα του εκφράζεσθαι, πού έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες των δημοκρατικών χωρών.

Παρά ταύτα, η Εκκλησία, παρά το αναφαίρετο, δηλαδή, δικαίωμά Της, δεν είναι Εκείνη πού εμπλέκεται στην πολιτική, αλλά οι πολιτικοί είναι αυτοί πού εμπλέκονται ασύστολα και δικτατορικά στην περιοχή του Θεού, πού είναι η περιοχή της Εκκλησίας.

Το Ευαγγέλιο δεν αφορά μόνο στην μέλλουσα ζωή των ανθρώπων, ώστε οι ιερείς να ασχολούνται μόνο με τα μετά θάνατον, αλλά θεωρεί την παρούσα ζωή, με όλες τις λεπτομέρειές της, ως προϋπόθεση και πρόκριμα για την σωτηρία του ανθρώπου. Συνεπώς, ενδιαφέρουν άμεσα το Ευαγγέλιο οι συνθήκες πού επικρατούν στην καθημερινή μας ζωή, γιατί αυτές είναι πού επηρεάζουν θετικά ή αρνητικά τους ανθρώπους. Και σαφώς επηρεάζουν αρνητικά οι συνθήκες πού επαινούν και προωθούν την αμαρτία και την διαστροφή και διακωμωδούν και διασύρουν την ηθική και την ευλάβεια.

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήση κανείς πολύ για να καταφανή ότι δουλειά της Πολιτείας είναι μόνο η γεωργία, το εμπόριο, οι συγκοινωνίες, οι τέχνες, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, η αστυνόμευση, οι δίκες των ενόχων και η εξωτερική πολιτική. Δεν είναι η διαμόρφωση του ήθους των ανθρώπων, δηλαδή της εν γένει καλλιεργείας και παιδείας τους, ούτε ο προσδιορισμός του τι είναι χριστιανικό και τι όχι. Αυτό είναι έργο αποκλειστικά της Εκκλησίας. Βεβαίως και οι δραστηριότητες πού αναγνωρίζονται ως έργο της Πολιτείας δεν μπορούν να αποξενώσουν την Εκκλησία, γιατί η πνευματική εποπτεία όλων των τομέων της ανθρωπίνης δραστηριότητος ανήκει στο Θεό και, συνεπώς, στην Εκκλησία Του. Και Εκκλησία του Θεού δεν είναι η εκάστοτε Εκκλησιαστική Διοίκηση αλλά ο κλήρος και ο λαός πού τηρούν το Ευαγγέλιο και το θέτουν πάνω από κάθε επίγεια αρχή και εξουσία. Είναι εκείνοι, πού δεν διανοούνται να δεχθούν παραχαράξεις του Ευαγγελίου, όχι μόνο από τους πολιτικούς αλλά ούτε από «αγγέλους φωτός»!

Έτσι η Εκκλησία θα μπορούσε για πολλά πράγματα να κατηγορήση την Πολιτεία και τους πολιτικούς, βλέποντας ότι δεν τους απασχολεί το ότι ο λαός ταπεινώνεται και εξευτελίζεται κάθε μέρα στις δημόσιες Υπηρεσίες και πρέπει να βάλη “μέσον” για να πετύχη αυτό πού είναι στοιχειώδες δικαίωμά του. Δεν τους απασχολεί ότι ο λαός μας δεν μπορεί να βαστάση άλλο τις ανάλγητες, Διοκλητιανού τύπου, φορολογίες, με αποτέλεσμα να περιορίζη τα μέλη της οικογενείας του, αποφεύγοντας την τεκνογονία, αφού έχει φθάσει στην απόγνωση. Δεν τους απασχολεί ότι οι περισσότεροι γιατροί στα νοσοκομεία συμπεριφέρονται στους ασθενείς σαν να είναι υποζύγια, χωρίς να τους ενημερώνουν στοιχειωδώς για την εξέλιξη της ασθενείας τους και χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την γνώμη τους. Δεν τους απασχολεί ότι τα Πανεπιστήμιά μας βγάζουν κάθε χρόνο και πιο αγράμματους και απολίτιστους αποφοίτους, με φυσικό επακόλουθο να έχουν καταντήσει τα σχολεία μας περισσότερο άντρα ασυδοσίας και εξτρεμισμού παρά εργαστήρια γνώσεως και πνεύματος. Δεν τους απασχολεί ότι οι αγρότες παίρνουν τα ψίχουλα και οι κάθε λογής μεσάζοντες, χωρίς να κοπιάσουν, λαμβάνουν την μερίδα του λέοντος. Δεν τους απασχολεί η λαϊκή κατακραυγή και η αγανάκτηση του λαού πού βλέπει τους μισθούς του σκληρού μόχθου του να παραμένουν σχεδόν στάσιμοι ενώ η ακρίβεια πολλαπλασιάζεται, και από την άλλη μεριά να αυξάνωνται αλματωδώς, χωρίς ντροπή, οι μισθοί δύο–τριών κλάδων, με επικεφαλής τους βουλευτές, σαν να μην είναι αυτό η πιο κραυγαλέα και αδίστακτη επίδειξη ρατσισμού!

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα θα μπορούσε η Εκκλησία να κατηγορήση τους άρχοντες. “Αντί, όμως, να τρίζη η άμαξα, τρίζει ο αμαξηλάτης”. Αντιστρέφονται οι όροι και οι πολιτικοί από κατηγορούμενοι γίνονται κατήγοροι της Εκκλησίας. Αντί να απολογηθούν στο λαό πού δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, ζητούν και τα “ρέστα” αναλαμβάνοντας να καθορίζουν αυτοί το περιεχόμενο της Χριστιανικής διδασκαλίας και να προσδιορίζουν αυτοί την “διδακτέα ύλη” της Εκκλησίας και των Ποιμένων Της!

Αυτά πού περιγράψαμε περιληπτικά πρέπει να αρχίσουν να συζητούνται σε έκταση μεταξύ των πιστών, ώστε να πάψη να επικρατή η πλάνη συσκοτίζοντας την Αλήθεια, πού ελευθερώνει τους ανθρώπους.

Βεβαίως, όλες οι παραπάνω τοποθετήσεις μας ισχύουν μόνο υπό την προϋπόθεση ότι οι πολιτικοί, πού διεκδικούν τη διακυβέρνηση, θέλουν να θεωρούνται χριστιανοί Ορθόδοξοι, οπότε τη γνωμάτευση για την Ορθοδοξία τους θα την εκδίδη αποκλειστικά η Εκκλησία. Αν επιλέξουν να πάψουν να είναι χριστιανοί, πρέπει με θάρρος και χωρίς περιστροφές να το πουν στο λαό, όπως ξεκάθαρα το έχει πει το Κ.Κ.Ε. και έχει μείνει στο 8%!

Όμως πρέπει να ξέρουν ότι τους αθέους ελάχιστοι τους εμπιστεύονται για να κυβερνήσουν, γιατί και ο πιο αφελής γνωρίζει ότι αυτός πού δεν φοβάται τον Θεό προσέχει μόνο τόσο, όσο για να μην γίνη αντιληπτός απ’ τον ...Εισαγγελέα! Γιατί και ο πιο αφελής συμφωνεί ολόψυχα με τον μεγάλο Ντοστογιέφσκυ πως, «όταν δεν υπάρχη Θεός, όλα επιτρέπονται»...


Πρωτοπρ. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

“ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ”



Μία κυβερνησι που καθημερινα καταπατει το Συνταγμα της Χωρας είναι νομιμη;

Ασφαλως και οχι.

Επαψε η νομιμοτητα της.

Ειναι παρανομη και επιβαλλεται η εκδιωξι της και η προσφυγη στις καλπες.

Τοτε γιατι τα αλλα κομματα στηριζουν αυτην την κατοχικη κυβερνησι ;

Δεν εχουν τη δυναμι να αρνουνται να πηγαινουν στη βουλη και να συνεδριαζουν μαζι της και μονο να φωνασκουν σαν .....σκυλακια;

Η κυβερνησι ειναι πλεον ξενοκινητη και ξενοδουλη.

Δεν εκφραζει τον λαο.

Αρπαξε την εξουσια - αφου εξαπατησε τον ελληνικο λαο - και αμεσως εσπευσε να γινη τσανακογλυφτρα των Ευρωπαιων τυραννων μας.

Πρεπει αμεσα να εκδιωχθη αυτη η κυβερνησι των ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ.

Κατω οι ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ.


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ .....



Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1814, ιδρύθηκε στην Οδησσό από τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ, η Φιλική Εταιρεία, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, με επαναστατικό τρόπο (για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως έγραψε ο Ξάνθος).

Η έδρα της μεταφέρθηκε το 1818 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ τον Απρίλιο του 1820, τέθηκε υπό την αρχηγία του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Υιοθετώντας κανόνες μυστικότητας, μπόρεσε και οργάνωσε την Επανάσταση, αριθμώντας το 1821, δεκάδες χιλιάδες μέλη. Η Επανάσταση, κηρύχθηκε αρχικά στο Ιάσιο τον Φεβρουάριο του 1821 και ακολούθησε η μάχη του Δραγατσανίου, όπου θυσιάστηκε ο Ιερός Λόχος. Όμως η συντριβή στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ήταν το έναυσμα.

Η Φιλική Εταιρεία έγραψε χρυσές σελίδες στην Ιστορία μας και αποτέλεσε πρότυπο δράσης για την εποχή της, αφού κατάφερε να σπάσει τα κατεστημένα και τις αντιλήψεις της εποχής, αλλά και να οργανώσει και να
χρηματοδοτήσει τον αγώνα. Η Ελλάδα χρωστά στην Εταιρεία την ελευθερία της.


O ΟΡΚΟΣ



«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις
την Εταιρείαν κατά πάντα.

Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.

Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμμίαν εταιρείαν, οποία και αν
είναι, μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.

Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των
τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει.

Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν δια να αναγνωρισθώ με κανένα

συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μην
λανθασθώ κατά τούτο, γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, με κανένα συνάδελφον.

Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και
την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω, καθ΄όσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.

Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις Εταιρείαν, να δέχομαι παρομοίως άλλον
αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.

Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ΄ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας,
θεωρών αυτά ως ιερό πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το Έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα εσφραγισμένα γράμματα.

Ορκίζομαι να μην ερωτώ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω οποίος
τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να αποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.

Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να
ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον.

Να σέβομαι την διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατριβώ.

Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς! Ορκίζομαι εις
τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των Oμογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε.

Εις το εξής Συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου, το όνομά Σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου.

Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου».

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011


'Οταν η οργή γίνεται "ποτάμι"...Δείτε το βίντεο. by Greekgr


Ξυπνα Λαε

Επαναστατησε


Οι ξενοκινητοι Κατοχικοι

θα σου πιουν το αιμα

Πρεπει να φύγουν


Το δυνατον ταχυτερα

Επαναστατησε Λαε

Διωχτους εξω απο τα

Ελληνικα συνορα


Εξω οι προσκυνημενοι


Απάτη

ή χριστιανική αγάπη;




του αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη



Αν η πενία «τέχνας κατεργάζεται», η πλεονεξία απάτες κατεργάζεται. Η μια απάτη οδηγεί στην άλλη απάτη. Τη ζωή, από χαρούμενη πραγματικότητα με προοπτική την αιωνιότητα, την καταντάμε όνειρο απατηλό.

● Αν μπορούμε να πιάσουμε όσα στο όνειρο βλέπουμε, άλλο τόσο μπορούμε να πιάσουμε την ευτυχία με το όνειρο του πλούτου. Τα λεφτά τα πιάνουμε, την ευτυχία όχι. Ο Κύριος προειδοποιεί να μη πέσουμε θύματα της «απάτης του πλούτου» (Ματθ.ιγ΄22). Ο δε Παύλος συνιστά να μη μαγευτούμε από την «του πλούτου αδηλότητα» (Α΄Τιμ.στ΄17).

● Για μια απάτη πολλές απάτες. Άλλωστε ένας είναι ο απατεώνας, πολλές οι μεθοδείες του (Εφεσ.στ΄11).
Η οικονομική κρίσις , που τον τελευταίο καιρό σείει την υπόστασι του κράτους μας, έφερε στην επιφάνεια περιστατικά κομπιναδόρικης απάτης, που κυριολεκτικά θα τις ζήλευε και ο ίδιος…ο Σατανάς. Μόνο που σήμερα δεν υπάρχει ένας Πέτρος απόστολος, που όχι μόνο αποποιήθηκε το άφθονο μαύρο χρήμα, που του πρόσφερνε ο Σίμων ο μάγος, αλλ’ εξαπέστειλε τα λεφτά του και τον ίδιο στο …Διάβολο (Πράξ. η΄20).
Κατά τούτο δε διαφέρει η εδώ οικονομική κρίσις από αυτήν άλλων χωρών. Εδώ οι απατεωνιές είναι η βασικώτερη αιτία της …επιλεκτικής χρεωκοπίας. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά στοιχεία, ελάχιστα από τα πάμπολλα.

● Υπολογίζονται σε 1.500.000 οι αυθαίρετες κατοικίες, οι περισσότερες πολυτελούς κατασκευής, μέσα σε δασικές περιοχές ή νησιώτικες ακρογιαλιές. Αν στα 6.000.000 που είναι οι ενήλικες, το ένα τέταρτο έχουν, εκτός από την κύρια κατοικία, και ένα εξοχικό (βίλλα), τότε πού είναι οι φτωχοί στην πατρίδα μας;
Βέβαια, υπάρχουν και οι όντως φτωχοί, οι τίμιοι Έλληνες και οι τίμιες Ελληνίδες, που αγκομαχούν για να τα βγάλουν πέρας με 600 ή 800 ευρώ το μήνα! Αλλ’ υπάρχουν και εκείνοι, που δηλώνουν ελάχιστο εισόδημα, ενώ έχουν αποκτήσει τεράστια περιουσία.

● Σε ένα χρόνο έδωσε 2.000.000 ευρώ το ΙΚΑ σε… νεκρούς συνταξιούχους! Αποδεικνύεται, ότι χιλιάδες απατεώνες Έλληνες δεν δηλώνουν το θάνατο δικού τους ανθρώπου, για να εισπράττουν τη σύνταξί του! Χρήματα «ακελδαμά»!
Θα ήταν 120 ετών, αν ζούσε σήμερα, κάποιος συνταξιούχος, που εισέπρατταν τη σύνταξι του ως… ζωντανού!

● 3.000.000 ευρώ εισέπρατταν στη Ζάκυνθο κάθε χρόνο για αναπηρική σύνταξι άνθρωποι, που κανένα ουσιαστικά πρόβλημα έχουν. Οδηγός π.χ. τζιπ, όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά, έπαιρνε σύνταξι ως… τυφλός! Οι λίγοι τυφλοί του νησιού είχαν πολλαπλασιαστή χάριν συντάξεως! Παραγωγή τυφλών ανοιχτομάτηδων και αετονύχηδων!

● Κατά παρόμοιο τρόπο στη Βοιωτία είχε πέσει επιδημία ασθματικών, αφού φαίνεται πως κάποιος ειδικός γιατρός εύκολα χάριζε σχετικά πιστοποιητικά!

● Πώς να μη θαυμάσης το χριστιανό εκείνο, που γαργαλιστικά ρόδιζε μπροστά του η δυνατότητα ν’ ανεβή η σύνταξί τους από τα 800 στα 1.400 ευρώ (με απάτες φυσικά), κι εκείνος απάντησε:
«Καλύτερα με 800 στον παράδεισο, παρά με 1.400 στην κόλασι»!

● Λύσις στο οικονομικό, μια και μοναδική: Να γίνουμε όλοι Χριστιανοί!
EΛΛΗΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΝ ΤΟ ΤΑΧΥΤΕΡΟ

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ

ΔΙΩΞΤΕ ΤΟΝ


Υψώσεως Σταυρού – 14 Σεπτεμβρίου
Ο δωρητής του Σταυρού
Όχι «εικαζομένη», αλλά δεδομένη
Γίνεται λόγος στις μέρες μας για «εικαζομένη συναίνεσι»! Προκειμένου να γίνη κάποιος δωρητής οργάνων, με τη μέθοδο της μεταμοσχεύσεως, απαιτείται η ελευθέρα του βούλησις, η συναίνεσίς του. Οι περισσότεροι δεν έχουν ρητά εκφράσει την επιθυμία να γίνουν δωρητές οργάνων μετά θάνατον. Αλλά και αρνητική γνώμη δεν έχουν δηλώσει επί του θέματος.
Αφού, λοιπόν, δεν έχει ρητά αντιταχθή κάποιος στο να γίνη δωρητής οργάνων, η σιγή του αυτή εκλαμβάνεται ως «εικαζομένη συναίνεσις». Και έτσι, με σχετικό νομοσχέδιο, θέλει το κράτος να θεωρήται ως δωρητής για μεταμόσχευση και εκείνος, που δεν έχει πεί καθαρά το Όχι στις μεταμοσχεύσεις!
Στο Κράτος του Θεού, στο Κράτος της αγάπης του Θεού, δεν απαιτείται «εικαζομένη συναίνεσις».

● Η βούλησις για προσφορά και δωρεά ζωής δεν είναι εικασία. Είναι πραγματικότητα.

● Ο Υιός του Θεού δεν ήρθε στον κόσμο κατ’ εικασίαν∙ ήρθε αληθινά. Δεν έγινε άνθρωπος για άλλο έργο, αλλά για να θυσιαστή και να πεθάνη πάνω στο Σταυρό, να γίνη ο πρώτος αιμοδότης, ο πρώτος μεγάλος Δότης.

● Ήρθε γιατί το ήθελε.

● Ήρθε γιατί ευδόκησε.

● Ήρθε «ως αυτός ηβουλήθη».

● ΄Ηρθε να προσφέρη τον εαυτό του για τη ζωή του κόσμου.

● Ήρθε για να προσφέρη ως δωρητής όχι ένα απλώς μέλος Του, αλλ’ ολόκληρο το Σώμα Του.
Ο Μεσίτης του Σταυρού

● Ανάμεσα στο δότη και στο λήπτη, στο δωρητή και στον αποδέκτη, στο διαθέτη και σ’αυτόν για τον οποίον γίνεται η διαθήκη, υπάρχει ο μεσίτης.
Ο Χριστός είναι ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ο ίδιος δεν στέκει απλώς ανάμεσα στη γη και στον ουρανό, ως γεφυροποιός, ως ειρηνοποιός, ως η «καταλλαγή». Είναι και τα δυο: Και γη και ουρανός! Και Θεός και άνθρωπος!

● Είναι μεσίτης ως Θεάνθρωπος. Είναι μεσίτης ως εγγύησις απόλυτη, αφού είναι ο Αναμάρτητος.
Είναι μεσίτης ως μεσολαβητής, αφού δεν απλώνει τα χέρια Του απλώς για να μας φέρη στον Πατέρα, αλλά δέχεται και καταδέχεται να Του τρυπήσουν τα χέρια, να σταυρωθή, για να καταστή φερέγγυος μεσίτης.
Τονίζει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Και όρα πώς μεσίτης εγένετο, λόγους επήγαγε και ήγαγε, τα παρά του Πατρός ημίν διαπορθμεύων και τον θάνατον προστιθείς∙ προσκεκρουκότες ήμεν, αποθανείν οφείλομεν, απέθανεν υπέρ ημών και εποίησεν ημάς αξίους της διαθήκης» (Ε.Π.Ε. 25,12).
Μετάφρασις: Και πρόσεχε πώς έγινε μεσίτης. Προσευχήθηκε για μας στον Πατέρα και έφερε απ’ Εκείνον σε μας τους λόγους Του, προσθέτοντας στο τέλος και το θάνατό Του. Είχαμε συγκρουστή με το Θεό, γι’ αυτό έπρεπε να πεθάνουμε. Πέθανε όμως Εκείνος για μας και μας έκανε άξιους της διαθήκης.

● Ο Χριστός είναι ο μεσίτης, αλλά και ο μάρτυρας συγχρόνως για τη μεσιτεία της Καινής Διαθήκης. Στην υπογραφή διαθήκης ή συμβολαίου καλούνται και μάρτυρες συνήθως. Στη διαθήκη του Σταυρού μάρτυρας είναι ο Ίδιος ως Θεός, αλλά και τα άλλα δυό πρόσωπα της Θεότητας, κάτι που συνέβη και στη βάπτισί Του.
Για τη βάπτισι του αίματος, του Σταυρού της Καινής Διαθήκης, λέει: «Καν εγώ μαρτυρώ περί εμαυτού, αληθής εστιν η μαρτυρία μου… Εγώ ειμί ο μαρτυρών περί εμαυτού, και μαρτυρεί περί εμού ο πέμψας με πατήρ» (Ιωάν.η΄14.18).

● Είναι ο μεσίτης που ο ίδιος πλήρωσε τα μεσιτικά. Ο μεσίτης πληρώνεται για τη μεσολάβησί του να πουληθή κάτι, να υπογραφή κάποιο συμβόλαιο.
Η διαθήκη ισχύει μετά θάνατον
Υπογράφεται πάνω στο Σταυρό το συμβόλαιο της σωτηρίας του κόσμου, και τα συμβολαιογραφικά, τα μεσιτικά, τα πληρώνει ο Ίδιος. Και μάλιστα του στοίχισαν πολύ ακριβά σε πόνο και οδύνη.

● Του στοίχισαν θάνατο εκούσιο και σταυρικό. «΄Οπου διαθήκη, θάνατον ανάγκη φέρεσθαι του διαθεμένου. Διαθήκη γαρ επί νεκροίς βεβαία, επεί μήποτε ισχύει ότε ζή ο διαθέμενος» (Εβρ.θ΄16-17).

● Χρειαζόταν κάποιος να πεθάνη, για να ισχύη η Καινή Διαθήκη. Ποιος;
-Εγώ! λέει ο Χριστός με θεϊκή βούλησι. Εγώ θέλω να πεθάνω. «Θέλω, ίνα όπου εγώ ειμι, και ούτοι ώσι» (Ιωάν. ιζ΄24). Ο θάνατός μου, η ζωή τους!

● Οι παραβάσεις διαγράφονται μόνο με υπερβάσεις. Και η υπέρβασις ήταν να πεθάνη ο Αθάνατος! Υπέρβασις ήταν να πάρη χάρι ο ένοχος! Υπέρβασις ήταν το να γίνη κληρονόμος του Πατέρα το αποπαίδι, ο άσωτος!

● Ο Χριστός, η απολύτρωσίς μας.

● Ο Χριστός, η κληρονομία μας. Με τη θυσία Του γινόμαστε παιδιά του Θεού, και κληρονόμοι του Θεού, «συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ.η΄17).

● Το μυστήριο πού έγκειται; Σ’ αυτό που λέει ο Παύλος. Ήταν ανάγκη να πεθάνη ο διαθέμενος! Μα διαθέμενος, διαθέτης, είναι ο Θεός! Πώς να πεθάνη ο Θεός; Αυτό είναι αδύνατον!
Και όμως, βρέθηκε τρόπος. Ο Θεός ντύθηκε την ανθρώπινη φύσι. Η σάρκα του Χριστού είναι το «μετερίζι», από όπου βάλλει εναντίον της αμαρτίας και του θανάτου, χωρίς να βάλλεται ο Ίδιος!

● Με τη σάρκα μπόρεσε ν’ ανεβή στο Σταυρό και να πεθάνη, μετατρέποντας το Σταυρό σε τραπέζι, όπου υπογράφηκε η καινή, η αιώνια διαθήκη για τη λύτρωσι του ανθρώπου!

● Όσο ζή ο διαθέτης, δεν ισχύει η διαθήκη. Να γιατί συνέφερε να πεθάνη ο Χριστός. Το λέει ο Ίδιος: «Συμφέρει υμίν ίνα εγώ απέλθω. Εάν γαρ μή απέλθω, ο παράκλητος ουκ ελεύσεται προς υμάς» (Ιωάν.ιστ΄6).
Αν ο Χριστός δεν γινόταν εκούσια νεκρός, θα ήταν:

● Το κήρυγμά Του ωραία λόγια!

● Το πρόσωπό Του ωραίο φαινόμενο!

● Τα θαύματά Του ωραία σημεία!

● Σωτήρα και Λυτρωτή τον έκανε η εκούσια θυσία Του στη νέα Σκηνή, στο Σταυρό.
«Τούτο το Αίμα…»
● Λυτρωτική σημασία και δύναμι έχει το Αίμα του Σταυρού. «Τούτο το αίμα της διαθήκης ής ενετείλατο προς υμάς ο Θεός» (Εβρ.θ΄20).

● Η φράσις «Τούτο το αίμα…» θυμίζει το λόγο, που είπε ο Χριστός, όταν πρόσφερε στο Μυστικό Δείπνο προκαταβολικά το πανάγιο Αίμά Του: «Τούτό εστι το αίμά μου το της καινής διαθήκης το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών» (Ματθ.κστ΄28).

● Για την «καθιέρωσι» των σκευών και των λοιπών αντικειμένων της λατρείας μιλάει το βιβλίο της Εξόδου (μ΄9). Καθιερωμένα για το Θεό σκεύη δεν είναι επιτρεπτό να χρησιμοποιούνται για κοινή χρήσι, κάτι που έκανε ο Βαλτάσαρ (κεφ.ε΄Δαν.), όταν τα σκεύη του Ναού είχε αρπάξει ο πατέρας του ο Ναβουχοδονόσορ, αυτός τα χρησιμοποίησε σε γλέντι στο παλάτι του!

● Βεβήλωσις! Μεγαλύτερη βεβήλωσις θεωρείται ν’αρπάξη κανείς τα σκεύη της Εκκλησίας, το άγιο ποτήριο π.χ., που έχει καθιερωθή με τόσες λειτουργίες, που έχει φιλοξενήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου επανειλημμένως, και να το χρησιμοποιήση για κοινή χρήσι, ακόμα και να το γεμίση … ακαθαρσίες!

● Βεβήλωσις! Βρωμερότερη κι’ απ’ αυτή είναι να χρησιμοποιή κανείς το σώμα του, καθιερωμένο, βαφτισμένο, μυρωμένο κι’ αγιασμένο, για ακάθαρτες πράξεις! Τα «μέλη του Χριστού ποιήσω πόρνης μέλη;»(Α΄Κορ.στ΄15).
Μολύνει, καταστρέφει τον έμψυχο ναό του Θεού. «Εί τοις τον ναόν του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός» (Α΄Κορ.γ΄17).

● Βεβήλωσις! Χειρότερη κι απ’ αυτή είναι να υποτιμάμε το Σταυρό του Χριστού. Προσκυνάμε τυπικά το Σταυρό τη μέρα του Σταυρού, αλλά δεν προσκυνάμε την απερίγραπτη θυσία του Σταυρού για τη σωτηρία μας. Για πολλά θρησκευτικά πράγματα μιλάμε, αλλά δεν μιλάμε για το Αίμα της Καινής Διαθήκης, για το Σταυρό του Πάθους και της Δόξας. Συνταγές μαγικής θρησκευτικότητας προσέχουμε. Τη σταυρωμένη συνοδοιπορία με τον Κύριο του Σταυρού, την αποστρεφόμαστε.
Μέχρι πότε η συναίνεσίς μας, ότι είμαστε χριστιανοί θα είναι «εικαζομένη»; Όχι, ούτε εικάζεται, ότι είμαστε χριστιανοί, ούτε αυτονόητη είναι η χριστιανική μας πίστι.
Καθημερινά οφείλουμε να το αποδεικνύουμε, όπως ο απ.Παύλος, λέγοντας: «Καθ΄ ημέραν αποθνήσκω» (Α΄Κορ.ιε΄31).

Λ Ο Υ Θ Η Ρ Ο Σ


Αφιέρωμα σε μια μεγάλη διαστροφική προσωπικότητα του ευαγγελικού λόγου, που δημιούργησε μια χριστιανική ειδωλολατρική θρησκεία, οι οπαδοί της οποίας δημιούργησαν το Λουθηρανισμό, μια τερατώδη μορφή του ορθού λόγου, μακριά από τη Θεολογία και τα μυστήρια της Εκκλησίας, ξένο εντελώς προς την Πατερική Σκέψη, προσκολλημένο στο ξερό γράμμα του Νόμου της Π. Διαθήκης και το γράμμα της Κ. Διαθήκης και με την οποία θρησκεία οι σημερινοί Ορθόδοξοι Οικουμενιστές συναγγελλάζονται, συμπροσεύχονται και συνομιλούν για ένωση και κάθε είδους σύμπλευση με το τερατώδες αυτό ανθρώπινο δημιούργημα.


Είναι ο ιερομόναχος, που αποφάσισε να κτυπήσει τον Παπισμό και κατέληξε να γίνει παπικότερος του Πάπα. Απέρριψε τη σωτηρία και δια των έργων, δέχτηκε τον απόλυτο προορισμό, καταφρόνησε τα προσκυνήματα και τα άγια λείψανα, απέρριψε την ειδική ιεροσύνη, ανέδειξε την αγία Γραφή σε αυθεντία της Πίστης και απέρριψε τα μυστήρια. Μεγάλος φαγάς και πότης απέρριψε τη νηστεία και τις εικόνες, απέδωσε στο Θεό τη μομφή του καταστροφέα και του τιμωρού, πρωτοστάτησε στη καύση των μαγισσών, καταδίκασε την παρθενία, δήλωσε ότι είναι ανίκανος να προσευχηθεί, χωρίς συγχρόνως να καταριέται, επέτρεψε τη χαρτοπαιξία, δικαιολόγησε τη δουλεία, δίδαξε το θεολογικό μίσος, ανακήρυξε εαυτόν ως συμβολαιογράφο του Θεού και μάρτυρα του Ευαγγελίου και η αποθέωση του εγωισμού του ήταν, το ότι η θεωρία του δεν μπορεί να κριθεί ούτε από τους αγγέλους και ότι όποιος δεν την δέχεται δεν μπορεί να ελπίζει στη σωτηρία!


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ


Γεννήθηκε το Νοέμβριο του 1483 στο Αϊσλέμπεν της Σαξονίας από φτωχή οικογένεια. Μετά τη γέννηση του, οι γονείς του εγκαταστάθηκαν στην πόλη Μάνσφελντ, όπου ο πατέρας του εργαζόταν στα εκεί μεταλλεία. Ο Λούθηρος ανατράφηκε μέσα σε ένα ευσεβές και αυστηρό οικογενειακό περιβάλλον. Η ίδια αυστηρότητα επικρατούσε και στο λατινικό σχολείο, στο οποίο φοιτούσε. Τις βασικές του σπουδές τις έκανε στο Μαγδεβούργο και στο Άιζεναχ όπου μια πλούσια αστική οικογένεια, του Κουντς Κόττα, τον πήρε στο σπίτι της. Εκεί, βρήκε δασκάλους, οι οποίοι τον δίδαξαν ανώτερα λατινικά, φιλολογία και ρητορική, ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως πλανόδιος τραγουδιστής. Το 1501, με την οικονομική συμπαράσταση μιας πλούσιας χήρας, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης και σπούδασε φιλοσοφία. Κατά επιθυμία του πατέρα του άρχισε, το Μάιο του 1505, να σπουδάζει νομικά. Αλλά δυο μήνες αργότερα, απαρνήθηκε τον κόσμο κι έγινε μοναχός στο μοναστήρι των Αυγουστίνων ερημιτών, στην Έρφουρτ. Στο μοναστήρι ο Λούθηρος παρακολούθησε θεολογικά μαθήματα και, το 1507, χειροτονήθηκε ιερέας. Κατόπι, συνέχισε τις θεολογικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Βιττεμβέργης. Το 1512, ονομάστηκε Διδάκτορας της φιλολογίας και ανέλαβε στο ίδιο Πανεπιστήμιο την έδρα της Βιβλικής φιλολογίας. Σπούδασε για δυο χρόνια Θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης. Ένα χρόνο αργότερα έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιτεμβέργης, από όπου το 1512 πήρε και το διδακτορικό του δίπλωμα στη Θεολογία. Μια επίσκεψή του στη Ρώμη τον ανάγκασε να αναθεωρήσει τις απόψεις του σχετικά με την Παπική εκκλησία, βλέποντας τη διαφθορά που επικρατούσε εκεί σχετικά με τα συγχωροχάρτια και την "ειδική" για ιερωμένους πορνεία.


Ύστερα από μελέτη της Προς Ρωμαίους Επιστολής, πείστηκε πως η σωτηρία της ψυχής του ανθρώπου ήταν αποτέλεσμα μόνο της Θείας Χάρης και της πίστης, κι όχι των αγαθών ή μη έργων. Για το λόγο αυτό ήρθε σε σύγκρουση με το θεσμό του συγχωροχαρτιού, που έδινε τότε η ΡΚαθολική εκκλησία και με τον τρόπο αυτό δινόταν άφεση των αμαρτιών.


ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ


Στις 31 Οκτωβρίου 1517, και ενώ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε σχέση με τις πρακτικές της Ρκαθολικής εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης τις 95 Θέσεις του, που αποτελούσαν μια ανοιχτή επίθεση εναντίον του Παπισμού. Οι 95 Θέσεις, μεταφράστηκαν στα γερμανικά και διαδόθηκαν από τους φίλους του. Σύντομα ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία στην Αυγούστα, ενώπιον του επιτετραμένου του Πάπα στη Γερμανία. Εκεί αρνήθηκε να ανακαλέσει και φυγαδεύτηκε νύχτα από φίλους του. Οι αντι-Θέσεις που κυκλοφόρησε ο Γιόχαν Τέτζελ δεν είχαν καμιά απήχηση, και μάλιστα οι φοιτητές τις έκαιγαν δημόσια. Με τα επόμενα έργα του ο Λούθηρος μεγάλωσε το χάσμα που τον χώριζε από την Καθολική Εκκλησία, ενώ βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες της βόρειας, κυρίως, Ευρώπης.


Το 1520 ο πάπας Λέων Ι΄ εξέδωσε τη βούλα Exsurge Domine, καταδικάζοντας ως αιρετικές 41 από τις 95 Θέσεις του Λούθηρου, τον οποίο κάλεσε να αποκηρύξει δημόσια τις Θέσεις του μέσα σε 60 μέρες, ενώ οι απανταχού πιστοί διατάχθηκαν να κάψουν όλα τα βιβλία του, ώστε να μην αφορισθούν, συλληφθούν, και τιμωρηθούν ως αμετανόητοι αιρετικοί. Αντιδρώντας στην είδηση, πως στα πανεπιστήμια του Παρισιού και της Κολωνίας κάηκαν τα βιβλία του, ο Λούθηρος έκαψε δημόσια την Παπική Βούλα, και απάντησε γράφοντας το βιβλίο Ενάντια στα Βλάσφημη Βούλα του Αντίχριστου. Στις 3 Ιανουαρίου 1521, ο Λέων Ι' εκδίδει δεύτερη Βούλα, με την οποία ο Λούθηρος αφορίζεται.


Τελικά, ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία ενώπιον της Δίαιτας της Βορμς, τον Απρίλιο του 1521. Εκεί, αρνήθηκε να ανακαλέσει τις θέσεις του. Η απολογία του τελείωσε με τα εξής λόγια:


Εάν δε με πείσουν, με επιχειρήματα από την Αγία Γραφή ή με αδιάσειστη λογική, δεν μπορώ να αναιρέσω τις θέσεις μου, γιατί δεν πιστεύω στο αλάθητο του πάπα, ούτε στο αλάθητο των συνόδων, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι πολλές φορές και οι πάπες και οι σύνοδοι έχουν σφάλει και έχουν πέσει σε αντιφάσεις. Εγώ έχω πειστεί από τα βιβλικά επιχειρήματα που έχω ήδη αναφέρει, και είμαι απόλυτα ενωμένος με το λόγο του Θεού. Δεν μπορώ και δε θέλω να ανακαλέσω τίποτα, γιατί δεν είναι ορθό, και αντίθετα είναι επικίνδυνο να πράττει κανείς αντίθετα με τη φωνή της συνείδησής του. Ο Θεός ας με βοηθήσει. Αμήν


Τελικά, ο Λούθηρος φυγαδεύτηκε με την βοήθεια του Εκλέκτορα της Σαξονίας, και μεταφέρθηκε σε έναν πύργο κοντά στο Άιζεναχ, όπου παρέμεινε ως Πρίγκιπας Γεώργιος. Εκεί έγραψε αρκετά κείμενα, και μετέφρασε στα γερμανικά την Αγία Γραφή.


Πλέον, η διδασκαλία του Λούθηρου κηρύττεται από αρκετές Γερμανικές εκκλησίες. Πολλοί μοναχοί εγκαταλείπουν τις μονές τους προκειμένου να κηρύξουν τις αρχές της Μεταρρύθμισης, ενώ το φοιτητές, αλλά και μεγάλος αριθμός Πανεπιστημιακών της Γερμανίας τάσσεται, σχεδόν στο σύνολό του, υπέρ της Μεταρρύθμισης. Όμως, κάποιοι από τους μεταρρυθμιστές με ηγέτη τον Αντρέα Κάρλσταντ, ριζοσπαστικοποίησαν τις ιδέες του Λούθηρου, με αποτέλεσμα να σημειωθούν επεισόδια σε εκκλησίες. Ο Λούθηρος πληροφορήθηκε για τις εξελίξεις, και στις 6 Μαρτίου 1522 επέστρεψε στην Βιττεμβέργη όπου συντέλεσε στην εξομάλυνση της κατάστασης.


Τον Ιούνιο του 1524 ξέσπασε ο λεγόμενος Πόλεμος των Χωρικών, ο οποίος εξαπλώθηκε ταχύτατα από την νότια Γερμανία μέχρι την Θουριγγία, και είχε ως βασικά αιτήματα την κατάργηση της δουλοπαροικίας, την ελάφρυνση των φορολογικών μέτρων και γενικά την αποτίναξη της άρχουσας τάξης και της Παπικής εκκλησίας. Ο Λούθηρος στις 6 Μαΐου 1525 γράφει την Προτροπή προς Ειρήνευση, στην οποία υποστηρίζει την ειρηνική διευθέτηση, ενώ κατηγορεί την άρχουσα τάξη ως υπεύθυνη για την καταπίεση που ασκούσε στους χωρικούς, και συμβουλεύει τους τελευταίους να αποφύγουν τις εκδικητικές πράξεις. Όμως η βιαιότητα των εξεγερμένων, κάνει τον Λούθηρο να γράψει το τετρασέλιδο φυλλάδιο Κατά των ληστρικών και δολοφονικών ορδών των χωρικών, με την οποία ζητά από τους ευγενείς να καταστείλουν το κίνημα των χωρικών. Οι βιαιοπραγίες τελειώνουν το Μάιο του 1525, με την καταστολή και την εκτέλεση των ηγετών του κινήματος.


Στις 13 Ιουνίου 1525, ο Λούθηρος παντρεύεται την πρώην μοναχή Καταρίνα φον Μπόρα, με την οποία αποκτά έξι παιδιά.


Στις 20 Ιουνίου 1530, ο Κάρολος Ε' συγκαλεί νέα Δίαιτα στην Αυγούστα, ζητώντας να κατατεθούν Ομολογίες Πίστεως από τους Ρκαθολικούς και τους εκπροσώπους της Μεταρρύθμισης. Ο Λούθηρος δεν συμμετέχει λόγω της ισχύος της Εδίκτου της Βόρμς, αλλά στην Δίαιτα παραδίδεται η Ομολογία της Αυγούστας που είχε γραφτεί από αυτόν. Η Μεταρρύθμιση καταδικάζεται για ακόμα μία φορά, με αποτέλεσμα οι πρίγκηπες και οι εκπρόσωποι των ελεύθερων πόλεων που ανήκαν στις γραμμές της Μεταρρύθμισης, να συγκροτήσουν την Ένωση του Σμαλκάλντεν.


Ο Λούθηρος πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου του 1546 στην πατρίδα του, το Άισλεμπεν. Εννιά χρόνια αργότερα δόθηκε σχετική ελευθερία για την άσκηση της Αναμορφωμένης πίστης.

(Πηγή Βιογραφικού: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)


ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ


Είναι διδακτικό να παρατηρήσουμε πώς ο Λούθηρος κινήθηκε από την ανεκτικότητα στο δόγμα εφ' όσον η δύναμη και η βεβαιότητά του αύξαναν.


Μεταξύ των «πλανών», τις οποίες ο Λέων Ι΄, στην βούλα «EXSURGE DOMINE», κατήγγειλε στον Λούθηρο, ήταν ότι «η καύση των αιρετικών είναι αντίθετος προς το Άγιον Πνεύμα». Στην «Ανοικτή επιστολή προς τους χριστιανούς ευγενείς» (1520) ο Λούθηρος χειροτόνησε τον «καθένα Ιερέα», με το δικαίωμα να ερμηνεύει την Βίβλο κατά την δική του ατομική κρίσι, και τα προσωπικά του φώτα, και πρόσθετε, «θα έπρεπε να νικήσουμε τους αιρετικούς με βιβλία και όχι με την καύση».


Στο δοκίμιο «Περί της κοσμικής εξουσίας» (1522) έγραφε:


«Επί της ψυχής ο Θεός δεν δύναται και δεν θέλει να αφήσει κανένα άλλον να κυβερνά παρά μόνον τον εαυτόν του... Θέλομε να καταστήσομε τούτο τόσο σαφές ώστε να το κατανοήσει ο καθένας και για να δουν οι Γιούνκερ μας, οι πρίγκιπές και οι επίσκοποι, πόσο ανόητοι είναι όταν επιχειρούν να πιέσουν τον λαό,.. να πιστέψει το ένα ή το άλλο πράγμα... δεδομένου ότι η πίστη ή η απιστία είναι υπόθεση της συνειδήσεως του καθενός... Η κοσμική εξουσία θα έπρεπε να περιοριστεί εις την διαχείριση των δικών της υποθέσεων και να επιτρέπει στους ανθρώπους να πιστεύουν το ένα ή το άλλο αναλόγως της ικανότητος και της διαθέσεως αυτών και να μην εξαναγκάζει κανένα δια της βίας. Διότι η πίστη είναι ελεύθερο έργο, στο οποίο κανείς δεν δύναται να εξαναγκασθεί... η πίστη και η αίρεση δεν είναι ποτέ τόσον ισχυρές παρά όταν οι άνθρωποι αντιτίθενται προς αυτές μόνον δια της βίας, χωρίς τον λόγο του Θεού.»


Αλλά ήταν δύσκολο για ένα άνθρωπο με τον δυναμικό και θετικό χαρακτήρα του Λουθήρου, να υποστηρίξει ανεκτικότητα, όταν η θέση του κατέστη σχετικώς ασφαλής. Ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν βέβαιος ότι κατείχε τον Λόγο του Θεού δεν μπορούσε να ανεχθεί τις αντιρρήσεις προς αυτόν.


Η μετάβαση προς την αδιαλλαξία ήταν ευκολότερη σε ότι αφορούσε τους Εβραίους.


Μέχρι του 1537, ο Λούθηρος υποστήριζε ότι έπρεπε να συγχωρηθούν διότι διατηρούσαν την πίστη των, «εφ' όσον οι ανόητοι δικοί μας, οι πάπες, οι επίσκοποι, σοφιστές και μοναχοί, οι χοντροκέφαλοι αυτοί γάιδαροι, μεταχειρίσθηκαν τους Εβραίους κατά τέτοιο τρόπο, ώστε ο κάθε χριστιανός θα προτιμούσε να ήταν Εβραίος. Πράγματι, εάν εγώ ήμουν Εβραίος και είχα δει τοιούτους ηλιθίους και ανόητους να εξηγούν τον χριστιανισμό, θα προτιμούσα να γίνω χοίρος μάλλον παρά χριστιανός...».


Πιθανόν ο Λούθηρος να είχε αντιληφθεί ότι ο προτεσταντισμός ήταν από μερικές απόψεις μια επάνοδος στον Ιουδαϊσμό, με την απόρριψη του μοναχισμού και της αγαμίας του κλήρου, με την έμφαση την οποία έδινε στην Παλαιά Διαθήκη, τους προφήτες και τους ψαλμούς και με την παραδοχή (εξαιρουμένου του Λουθήρου) μιας αυστηρότερης σεξουαλικής ηθικής από αυτήν του ρωμαιοκαθολικισμού.


Απογοητεύθηκε όταν οι Εβραίοι δεν προέβησαν σε αντίστοιχη κίνηση προς τον προτεσταντισμό, η δε αντίρρησή του για την είσπραξη τόκου, συνέτεινε στο να στραφεί εναντίον των Εβραίων δανειστών και κατόπιν κατά των Εβραίων γενικώς.


Όταν ο εκλέκτορας Ιωάννης έδιωξε τους Εβραίους από την Σαξονία (1537) ο Λούθηρος απέρριψε μία έκκληση των Εβραίων προς αυτόν όπως μεσολαβήσει.


Στις «Επιτραπέζιες ομιλίες» του, συνένωνε «Εβραίους και παπιστές» ως άπιστα καθάρματα... δύο περικνημίδες κατασκευασμένες από το αυτά τεμάχιο υφάσματος». Κατά τα τελευταία έτη της ζωής του καταλήφθηκε από μανία αντισημιτισμού, κατήγγειλε τους Εβραίους ως «έθνος σκληροτράχηλο, άπιστο, αλαζονικό, διεστραμμένο, απαίσιο» και απαίτησε όπως τα σχολεία και οι συναγωγές των καταστραφούν δια πυρός.


Οποιοσδήποτε μπορεί, ας πετάξει θειάφι και κατράμι επ' αυτών. Εάν κανείς μπορούσε να τους ρίξει το πυρ της κολάσεως, θα ήταν ακόμη καλύτερα... Και αυτό πρέπει να γίνει για την τιμήν του Κυρίου ημών και του χριστιανισμού, για να δει ο Θεός ότι είμεθα πράγματι χριστιανοί.


Ας διαλυθούν επίσης και ας καταστραφούν τα σπίτια των... Ας αφαιρεθούν από αυτούς τα βιβλία των προσευχών των και τα Ταλμούδ και όλη η Βίβλος των επίσης· ας απαγορευθεί, επί ποινή θανάτου, στους ραβίνους των να διδάσκουν εις το μέλλον.


Ας κλείσουν γι' αυτούς οι δρόμοι των πόλεων και της υπαίθρου. Ας απαγορευθεί σε αυτούς να ασκούν τοκογλυφία και ας αφαιρεθούν από αυτούς οι θησαυροί των σε χρυσό και σε άργυρο και ας ασφαλισθούν κάπου αλλού.


Και αν όλα αυτά δεν αρκούν, ας τους διώξουμε σαν λυσσασμένους σκύλους από την χώρα.''


Ο Λούθηρος δεν θα έπρεπε να φθάσει στο γήρας. Ήδη το 1522 είχε γίνει παπικώτερος των παπών.


«Δεν παραδέχομαι», έγραφε, «ότι η θεωρία μου δύναται να κριθή από οιονδήποτε, ούτε καν από τους αγγέλους. Εκείνος ο οποίος δεν δέχεται την θεωρία μου, δεν δύναται να σωθεί» (σελ. 491. Werke (Erlangen), XXVIII, 144, in Maritain, 15).


Κατά τα 1529 χάρασσε μερικές λεπτές διακρίσεις:


«Κανείς δεν πρέπει να εξαναγκάζεται να ομολογεί την πίστη αλλά και δεν πρέπει να επιτρέπεται σε κανένα να την βλάπτει. Οι αντίπαλοί μας ας προβάλουν τις αντιρρήσεις των και ας ακούσουν τις απαιτήσεις μας. Εάν κατ' αυτόν τον τρόπον προσηλυτισθούν, έχει καλώς, εάν όχι, ας κρατήσουν την γλώσσα των και ας πιστεύουν ό,τι θέλουν... Για να αποφύγουμε αναταραχές, δεν θα έπρεπε, κατά το δυνατόν, να ανεχόμαστε αντίθετες διδασκαλίες εντός του κράτους μας. Ακόμη και άπιστοι θα έπρεπε να εξαναγκάζονται να τηρούν τις δέκα εντολές, να πηγαίνουν στην εκκλησία και να συμμορφώνονται εξωτερικώς.»


Ο Λούθηρος τώρα συμφωνεί με την ρωμαιοκαθολική εκκλησία ότι «οι χριστιανοί απαιτούν βεβαιότητα, συγκεκριμένα δόγματα και ασφαλή Λόγο του Θεού, τον οποίον να εμπιστεύονται για να ζήσουν και να πεθάνουν με αυτόν».


Όπως η Εκκλησία κατά τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, διαιρέθηκε και εξασθένησε από το αυξανόμενο πλήθος βίαιων αιρέσεων, αισθάνθηκε ότι ήταν επιβεβλημένο να καθορίσει την πίστη της και να απομακρύνει όλους τους ταραξίες, τοιουτοτρόπως τώρα ο Λούθηρος, στενοχωρημένος από την ποικιλία των φιλέριδων αιρέσεων, οι οποίες φύτρωσαν από τον σπόρο της ατομικής κρίσεως, μετεπήδησε βήμα προς βήμα από την ανεκτικότητα στον δογματισμό.


«Όλοι οι άνθρωποι έχουν τώρα την αξίωση να κάμουν κριτική του Ευαγγελίου», παραπονιόταν· «σχεδόν ο κάθε ξεμωραμένος γέρος ή φλύαρος σοφιστής θα πρέπει, πράγματι, να γίνει διδάκτωρ της θεολογίας».


Ερεθισμένος από τις προκλήσεις των ρωμαιοκαθολικών ότι είχε εξαπολύσει μία διαλυτική αναρχία πίστεως και ηθών, κατέληξε, συμφωνώντας με την εκκλησία, ότι η κοινωνική τάξις απαιτούσε κάποιον περιορισμό στις συζητήσεις, κάποια ανεγνωρισμένη αυθεντία, η οποία θα χρησίμευε ως «άγκυρα της πίστεως». Τι θα έπρεπε να είναι αυτή η αυθεντία; Η εκκλησία απαντούσε ότι έπρεπε να είναι η εκκλησία, διότι μόνον ένας ζωντανός οργανισμός θα μπορούσε να προσαρμόσει τον εαυτό του και τις Γραφές στις αναπόφευκτες μεταβολές.


Όχι, έλεγε ο Λούθηρος, μοναδική και τελική αυθεντία έπρεπε να είναι η Βίβλος, δεδομένου ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι ο Λόγος του Θεού.


Στο δέκατο τρίτο κεφάλαιο του Δευτερονομίου, του αλάθητου αυτού βιβλίου, βρήκε μία ρητή εντολή, θεώρησε ότι προερχόταν από το στόμα του Θεού, να θανατώνονται οι αιρετικοί: «και ου φείσεται ο οφθαλμός σου επ' αυτώ, ουκ επιποθήσεις επ' αυτώ, ούδ' ου μη σκεπάσης αυτόν», έστω και αν ήτο ο αδελφός σου ή ο υιός σου ή η γυνή σου η εν κόλπω σου... «και αι χείρες σου έσονται επ' αυτόν εν πρώτοις αποκτείναι αυτόν».


Με βάση το τρομερό αυτό ένταλμα, η Εκκλησία ενέργησε κατά τον δέκατο τρίτο αιώνα, εξαφανίζοντας τους Αλβιγηνούς. Η θεία αυτή κατάρα είχε γίνει πιστοποιητικό εξουσίας για τις καύσεις της Ιεράς εξετάσεως. Παρά την βιαιότητα των λόγων του, ο Λούθηρος ουδέποτε συναγωνίστηκε την εκκλησία σε αυστηρότητα όταν ενεργούσε κατά αντιφρονούντων, αλλά ενεργούσε, εντός του χώρου και των ορίων της εξουσίας του, να τους επιβάλει σιγή ειρηνικώς εφ' όσον μπορούσε.


Το 1525 επικαλέσθηκε την βοήθεια υφισταμένων διατάξεων λογοκρισίας για να εμποδίσει την εκτύπωση των «βλαβερών θεωριών» των Αναβαπτιστών και των Ζβιγγλιανών.


Το 1530, στο σχόλιό του επί του 82ου ψαλμού, συνέστησε στις κυβερνήσεις να θανατώνουν όλους τους αιρετικούς οι όποιοι κήρυτταν την επανάσταση ή εναντίον της ατομικής ιδιοκτησίας και «εκείνους οι οποίοι διδάσκουν εναντίον ενός σαφούς άρθρου της πίστεως... όπως είναι τα άρθρα τα οποία μαθαίνουν τα παιδιά στην κατήχηση. Όπως π.χ. εάν κανείς θα δίδασκε ότι ο Χριστός δεν ήταν Θεός άλλα απλός άνθρωπος»


Ο Σεβαστιανός Φρανκ, θεωρούσε ότι υπήρχε μεγαλύτερη ελευθερία του λόγου μεταξύ των Τούρκων παρά στα λουθηρανικά κράτη ο δε Λέων Γιούντ, ο ζβιγγλιανός, συνετάχθη με τον Κάρλστατ στο να ονομάσει τον Λούθηρο δεύτερο Πάπα.


Θα πρέπει, εν τούτοις, να σημειώσουμε ότι περί τα τέλη του βίου του ο Λούθηρος επανήλθε στα παλαιά του αισθήματα της ανεκτικότητας. Στο τελευταίο του κήρυγμα συνέστησε την εγκατάλειψη πάσης προσπάθειας εξαλείψεως των αιρέσεων δια της βίας, «πρέπει να ανεχόμαστε υπομονητικά τους ρωμαιοκαθολικούς και τους Αναβαπτιστές μέχρι της Μελλούσης Κρίσεως, όταν ο Χριστός θα λάβει μέριμνα γι' αυτούς.


Άλλοι μεταρρυθμιστές συναγωνίσθηκαν ή υπερέβαλαν τον Λούθηρο στην καταδίωξη των αιρέσεων.


Ο Μπούσερ του Στρασβούργου παρακινούσε τις πολιτικές αρχές στα προτεσταντικά κράτη να εξοντώσουν όλους εκείνους οι οποίοι πίστευαν μία «ψευδή» Θρησκεία. Τοιούτοι άνθρωποι, έλεγε, είναι χειρότεροι από φονιάδες· ακόμη και οι σύζυγοι και τα τέκνα και τα ζώα των έπρεπε να καταστραφούν.


Ο σχετικώς ήπιος Μελάγχθων αποδέχθηκε την προεδρία της κοσμικής Ιεράς Εξετάσεως η οποία κατέπνιξε τους Αναβαπτιστές στην Γερμανία με φυλακίσεις και θανατώσεις.


«Γιατί να οικτίρουμε τέτοιους ανθρώπους περισσότερο από ό,τι τους οικτίρει ο Θεός;» ρωτούσε, διότι ήταν πεπεισμένος ότι ο Θεός προόριζε όλους τους Αναβαπτιστές για την κόλαση. Συνέστησε όπως η μη παραδοχή του βαπτίσματος των νηπίων ή του προπατορικού αμαρτήματος ή της πραγματικής παρουσίας του Χριστού στην Ευχαριστία, τιμωρείται ως κεφαλαιώδες έγκλημα.


Επέμενε όπως καταδικασθεί σε θάνατον ένας αιρετικός ο οποίος πίστευε ότι οι ειδωλολάτρες μπορούσαν να σωθούν και ένας άλλος ο οποίος αμφέβαλλε αν η πίστη στον Χριστό ως λυτρωτή θα μπορούσε να μεταβάλει ένα φύσει αμαρτωλό σε δίκαιο.


Ζήτησε από το κράτος να εξαναγκάσει το λαό να προσέρχεται κανονικώς στις προτεσταντικές ιεροτελεστίες.


Απαίτησε την απαγόρευση όλων των βιβλίων τα οποία αντιτίθονταν ή εμπόδιζαν την λουθηρανή διδασκαλία. Τοιουτοτρόπως, τα συγγράμματα του Ζβιγγλίου και των οπαδών του είχαν επισήμως καταγραφεί στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων στην Βιττεμβέργη. Ενώ ο Λούθηρος ήταν ικανοποιημένος με την εκδίωξη των ρωμαιοκαθολικών από τις περιοχές που οι λουθηρανοί ηγεμόνες διοικούσαν, ο Μελάγχθων ευνοούσε σωματικές ποινές. Και οι δύο συμφωνούσαν ότι η πολιτική εξουσία ήταν υποχρεωμένη εκ καθήκοντος να διαδίδει και να υποστηρίζει τον «νόμο του Θεού», δηλ. τον λουθηρανισμό. Εν τούτοις ο Λούθηρος συμβούλευε ότι όπου υπάρχουν δύο μερίδες σε ένα κράτος, η μειοψηφία όφειλε να υποτάσσεται στην πλειοψηφία. Σε ένα χαρακτηριστικό ρωμαιοκαθολικό πριγκιπάτο, οι προτεστάντες θα έπρεπε να υποχωρήσουν και να μεταναστεύσουν. Σε μία χαρακτηριστικώς προτεσταντική επαρχία οι ρωμαιοκαθολικοί όφειλαν να ενδώσουν και να αναχωρήσουν. Αν αντιστέκονταν τότε θα έπρεπε να τιμωρηθούν αποτελεσματικά.


Οι προτεσταντικές αρχές, ακολουθώντας ρωμαιοκαθολικά προηγούμενα, παραδέχθηκαν την υποχρέωση να τηρούν την θρησκευτική συμμόρφωση. Στο Άουγκσμπουργκ (18 Ιανουαρίου 1537) το δημοτικό συμβούλιο εξέδωσε διάταγμα, δια του οποίου απαγόρευε την ρωμαιοκαθολική λατρεία και εξόριζε μετά οκταήμερο, όλους όσους δεν θα αποδέχονταν την νέα πίστη. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας, το συμβούλιο απέστειλε στρατιώτες να καταλάβουν όλες τις εκκλησίας και τα μοναστήρια· θυσιαστήρια και αγάλματα αφαιρέθηκαν, ιερείς, μοναχοί και μοναχές εξορίστηκαν.


Η Φραγκφούρτη επί του Μάιν εξέδωσε παρόμοιο διάταγμα η δε κατάσχεση των περιουσιών των ρωμαιοκαθολικών εκκλησιών και η κατάργηση της ρωμαιοκαθολικής λειτουργίας επεκτάθηκαν σε όλα τα κράτη τα οποία έλεγχαν οι προτεστάντες. Η λογοκρισία του τύπου, η οποία είχε ήδη καθιερωθεί στις ρωμαιοκαθολικές περιοχές, έγινε δεκτή και από τους προτεστάντες· τοιουτοτρόπως ο εκλέκτορας της Σαξονίας Ιωάννης, κατόπιν αιτήσεως του Λουθήρου και του Μελάγχθονος, εξέδωσε (1528) ένα διάταγμα, δια του οποίου απαγόρευε την δημοσίευση, την πώληση και την ανάγνωση της Ζβιγγλιανής ή της Αναβαπτιστικής φιλολογίας καθώς και το κήρυγμα ή την διδασκαλία των θεωριών των, «και οιοσδήποτε πληροφορηθεί ότι τούτο γίνεται από οποιονδήποτε, είτε ξένο είτε γνώριμό του, πρέπει να πληροφορεί τους... άρχοντας του τόπου ίνα ο δράστης συλληφθεί εγκαίρως και τιμωρηθεί... Όσοι πληροφορηθούν τοιαύτας παραβάσεις των διαταγών... και δεν παράσχουν τις δέουσες πληροφορίες, θα τιμωρούνται με την απώλεια της ζωής ή της περιουσίας των».


Ο αφορισμός, όπως η λογοκρισία, υιοθετήθηκε εκ μέρους των προτεσταντών από τους ρωμαιοκαθολικούς. Η Ομολογία του Άουγκσμπουργκ [γνωστή ως Αυγουσταία Ομολογία] του 1530 διακήρυξε το δικαίωμα της Λουθηρανής Εκκλησίας να αφορίζει παν μέλος αυτής το οποίο θα απέρριπτε ένα βασικό λουθηρανικό δόγμα. Ο Λούθηρος εξήγησε ότι «παρ' όλον ότι ο αφορισμός στην παποσύνη χρησιμοποιείται και υφίσταται επαίσχυντη κατάχρηση και έχει γίνει ένα απλό βασανιστήριο, εν τούτοις δεν πρέπει να τον καταργήσουμε αλλά να κάνουμε ορθή χρήση αυτού, όπως διέταξε ο Χριστός».

(Πηγή: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ: WILL DURANT: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ. ΤΟΜΟΣ ΣΤ΄. ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΣ (σελ. 400-526)

ΕΚΔΟΤΗΣ: Αφοι Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας Ο.Ε. Αθήνα

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΒΙΟ, ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗ

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΘΗΡΟΥ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΕΛΙΔΑ

Γέννηση στο Αϊσλεμπεν 10.11.1483 400

Πτυχίο Παν. Ερφούρτης 1505 401

Μοναχός 1505 στους Αυγουστινιανούς 401

Χειροτονία σε ιερέα 1507 402

Σωτηρία δια μονής της πίστεως και όχι των έργων 402

Καθηγητής θεολογικής Παν. Βιττενβέργης 1508 403

Παραδοχή του απόλυτου προορισμού 404

Καταφρονεί τα άγια λείψανα και τα προσκυνήματα 406

Οι Οικουμενικές Σύνοδοι μπορεί να πλανηθούν 410

Ο Αντίχριστος εδρεύει στη Ρώμη 411

Οι πάντες ιερείς δια του βαπτίσματος. Δεν υπάρχει ειδική ιεροσύνη (1520) 413

Κάθε πιστός έχει δικαίωμα ερμηνείας των Γραφών, κατά τη δική του φώτιση 413

Η Αγία Γραφή είναι η υπέρτατη αυθεντία για τα δογματικά θέματα 413

Γάμος προαιρετικός για όλους 414

Μοναχός κανείς κάτω των 30 414

Απαγόρευση προσκυνημάτων, μνημοσύνων, λειτουργιών (πλην Κυριακής) 414

‘Όχι καύση επί της πυράς των αιρετικών 414

Ρώμη, η φωλιά του Διαβόλου 414

Αφορισμός Λούθηρου 1520 414

Δεν υπάρχει μεταβολή άρτου και οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού 415

Ο γάμος δεν είναι μυστήριο 415

Ανίκανος σύζυγος να επιτρέπει στη σύζυγο απόκτηση τέκνου με άλλον άνδρα 415

Προτιμότερη η διγαμία από το διαζύγιο 415

Μόνον η Πίστη και όχι τα καλά έργα σώζει από την κόλαση (1520) 415

Κάθε πιστός χριστιανός είναι και λειτουργών ιερέας 417

Ο μοναχός Λούθηρος αφόρισε τον Πάπα Λέοντα Ι΄ 1520 417

Μεγάλος φαγάς και πότης (1521) 425

Αποβάλει το ράσο (1521) 425

Δεν χρειάζονται η εξομολόγηση, η νηστεία και οι εικόνες 426

Κατάργηση των μοναστικών όρκων και νύμφευση των μοναχών 426

Νύμφευση Λούθηρου (1525) 426

Φοράει εκ νέου το μοναχικό ράσο και επαναλαμβάνει την κουρά (1522) 429

Παραδοχή του νηπιοβαπτισμού 432

Δεν υπάρχει λατρεία Θεοτόκου και αγίων 432

Το κήρυγμα και όχι η λειτουργία στο κέντρο του θρησκευτικού τυπικού 433

Απόρριψη επιστολής Ιακώβου, προς Εβραίους, Αποκάλυψη και Έσδρας Γ΄ 433

Απόρριψη Παπισμού, Συνόδων, Ιεραρχίας και κάθε τι εκτός Βίβλου 434

Ο Παύλος ακολούθησε τους Προφήτες, παρά τους Αποστόλους 434

Η Π. Διαθήκη επεσκίασε την Κ.Δ. και ο Ιεχωβά σκότισε τη μορφή του Ιησού 435

Ο Θεός είναι ο εκδικητής (της Π.Δ.) και ο Χριστός, ο τελικός κριτής 435

Η αντίληψη του Λούθηρου περί Θεού είναι ιουδαϊκή 435

Ο Θεός είναι ο καταστροφέας (κατακλυσμός, Σόδομα, κ.λπ.) και τιμωρός 435

Η Θεοτόκος δεν είναι μεσίτρια 435

Ο Θεός κατασκεύασε την κόλαση, για τους αλαζόνες, άστατους, περίεργους 435

Ο Θεός είναι υπερκόσμιο πνεύμα 435

Το τέλος του κόσμου είναι εγγύς 435

Ο Παράδεισος με απολαύσεις με σκύλους λάμποντες! 435

Διάβολοι υπάρχουν στα δάση, τα νερά, την ερημιά και τα σκοτεινά μέρη 435

Γνώριζε τον Σατανά πολύ καλά και είχε συνομιλίες μαζί του 435 Γοήτευσε τον Διάβολο παίζοντας πλαγύαυλο 435 Τα τριξίματα στο σπίτι προέρχονται από τον διάβολο 436

Χαλάζι, κεραυνοί, πόλεμοι, επιδημίες προέρχονται από τον διάβολο 436

Τα φίδια και οι πίθηκοι είναι μετενσαρκώσεις του Διαβόλου 436

Διάβολοι κοιμόνται με γυναίκες και τα παιδιά, έπρεπε να πνιγούν 436

Η καύση των μαγισσών είναι χριστιανικό καθήκον 436

Με νηστείες, προσκυνήματα, προσευχές σε αγίους, μνημόσυνα κλπ. πάμε Κόλαση 436

Με την φιλανθρωπία δεν κερδίζεται η αιώνια μακαριότητα 436

Είναι ψέμα, ότι το Ευαγγέλιο απαιτεί έργα για τη σωτηρία 436

Μόνον η Πίστη σώζει και μόνον με αυτή συγχωρούνται οι αμαρτίες 437

Όταν ο Διάβολος πειράζει επιμόνως, 1-2 αμαρτίες είναι φρόνιμο πράγμα 437

Οι φιλίες, το ποτό, η ευθυμία και η διασκέδαση χρειάζονται 438

Με τον θείο προορισμό, οι εκλεκτοί επιλέγονται για αιώνια ευτυχία, οι άλλοι όχι 438

Ο παντοδύναμος Θεός είναι η αιτία όλων των πράξεων (και των ανθρωπίνων)! 439

Όλα τα γεγονότα έχουν προκαθορισθεί και είναι μοιραίο να συμβούν 439

Ο άνθρωπος είναι στερημένος παντελώς ελευθερίας, όπως ένα ξύλο 439

Ούτε οι άγγελοι, ούτε ο Θεός είναι ελεύθεροι! 439

Η πρόβλεψη του Θεού είναι η ίδια η μοίρα του! 439

Οι ιερείς είναι υπηρέτες της ενορίας και όχι χορηγοί μυστηρίων 439

Ο οιοσδήποτε θα μπορούσε να εκτελέσει τα καθήκοντά τους 439

Οι μοναχοί θα νυμφεύονται και θα εργάζονται 439

Η τιμή των αγίων είναι πολυθεϊστική ειδωλολατρία 440

Χρίσμα, γάμος, χειροτονία, θ. μετάληψη δεν παρέχουν θ. χάρη και απορρίπτονται 440

Βάπτισμα και εξομολόγηση μπορεί να διατηρηθούν 440

Η μεταβολή των τίμιων δώρων είναι παράλογη και βλάσφημη 440

Η εξομολόγηση είναι ομαδική, όπως και η συγχώρηση 440

Ο λαός πρέπει να διοικείται με τη βία 460

Θεία καταδίκη ο θάνατος του Ζβίγγλιου 482

Εγκατάλειψη οριστικά της μοναστικής περιβολής το 1524 483

Η συνουσία, εντός του γάμου, είναι αμαρτία 484

Καταδίκη της παρθενίας, που αντιτίθεται στο «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» 484

Θα συμβούλευα το Θεό, η αναπαραγωγή να γινόταν, όπως του Αδάμ 484

Η γυναίκα γεννάει, μαγειρεύει και προσεύχεται, τίποτε άλλο 484

Νυμφεύθηκε την πρώην μοναχή Αικατερίνη φον Μπόρα το 1525 485

Μεγάλος πότης 486

Υπερήφανος, άτεγκτος, ζηλότυπος, δεισιδαίμονας, αδιάλλακτος, χωρίς έλεος 486

Η χειροτονία είναι το σημάδι του θηρίου του Αντίχριστου 486

Κατάρα στους κακοήθεις 487

Είμαι ανίκανος να προσευχηθώ, εάν συγχρόνως δεν καταρώμαι 487

Όταν είμαι εξοργισμένος μπορώ να προσευχηθώ και να κηρύξω 487

Ένα μικροαμάρτημα, από καιρού εις καιρόν, δύναται να μας χαροποιήσει 488

Αμάρτανε δυνατότερα. Ο Θεός συγχωρεί μόνον ένα γνήσιο αμαρτωλό 488

Ο Θεός θέλει να τρώμε, να πίνουμε και να είμαστε εύθυμοι 488

Χορεύετε και συμποσιάζεστε τις Κυριακές 488

Η χαρτοπαιξία είναι αβλαβής απασχόληση 488

Μην αποφύγετε τις θεατρικές παραστάσεις, παρ’ όλον που υπάρχουν βωμολοχίες488

Η Βίβλος γέμει βωμολοχιών και μοιχειών 488

Το 90% των ψυχών προορίζεται για την Κόλαση 489

Πίστευε σε νάνους, μάγισσες, δαίμονες και θεραπείες με ζωντανά βατράχια 489

Το σύστημα Κοπέρνικου είναι αντιβιβλικό 489

Πεπεισμένος, ότι ο Θεός ήταν στο πλευρό του 489

Η ερμηνεία της Βίβλου ανήκει σε κάθε φωτισμένο 489

Έκρηξη αντισημητισμού με καταστροφή οικιών, σχολείων και συναγωγών 491

Εκδίωξη των αμετανόητων Εβραίων από τη χώρα 491

Παπικώτερος του Πάπα 491

Η θεωρία του δεν μπορεί να κριθεί ούτε από τους αγγέλους 491

Ο μη δεχόμενος τη θεωρία του δεν δύναται να σωθεί 491

Οι άπιστοι θα εξαναγκάζονται να τηρούν τον Δεκάλογο και να εκκλησιάζονται 492

Η μοναδική αυθεντία είναι η Βίβλος και όχι η Εκκλησία 492

Συνέστησε τη θανάτωση των αιρετικών (1530). Προ του θανάτου του άλλαξε 493

Ο αφορισμός να διατηρηθεί 494

Ο θεός του Πάπα είναι ο διάβολος 519

Έπασχε από στομάχι, αϋπνία, ιλίγγους, κολικούς, λίθους, εξανθήματα, έλκη 521

Εάν εξακολουθήσουν οι πόνοι, δεν αναγνωρίζω την καλοσύνη Σου 521

Ο Καλβίνος έχει τον διάβολο μέσα του 521

Το κοσμικό ξίφος το κρατάει ο Θεός και αυτός αποκεφαλίζει, μαστιγώνει κ.λπ. 522

Ενέκρινε την επιβολή καταναγκαστικής εργασίας στους χωρικούς 522

Η δουλεία δικαιολογείται (την προβλέπει η Π.Δ.) 522

Μέχρι τέλους εξακολουθούσε να έχει οπτασίες του διαβόλου 525

Έλαβε από το Θεό τη χάρη να διαδώσει το Ευαγγέλιο του Υιού Του 525

Στη Διαθήκη του γράφει, ότι πέτυχε να αναγνωρισθεί, ως διδάκτορας της αλήθειας 525

Ο δόκτωρ Μ. Λούθηρος συμβολαιογράφος του Θεού και μάρτυς του Ευαγγελίου 525

Πέθανε από αποπληξία στις 18.2.1546 (63 ετών) 526

Απελευθέρωση από τον αλάνθαστο Πάπα και υποταγή στη αλάνθαστη Βίβλο 526

Δίδαξε το θεολογικό μίσος 526

(Πηγή: WILL DURANT, ως ανωτέρω)

ΚΥΡΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΟΥΘΗΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

1/ Ο Χριστός είπε την αλήθεια και ο Πάπας λέγει ψέματα.

2/ Ο Χριστός υπήρξε πτωχός και ο Πάπας πλούσιος

3/ Ο Χριστός υπήρξε ταπεινός και ο Πάπας εγωιστής.

4/ Ο Χριστός απαγόρευσε κάθε προσθήκη στη διδασκαλία του, ενώ ο Πάπας προσθέτει συνεχώς νέους φοβερούς νόμους.

5/ Ο Χριστός διέταξε τους μαθητές του να περιοδεύουν και να διδάσκουν, ενώ ο Πάπας κάθεται στο παλάτι του και διατάζει.

6/ Ο Χριστός δεν είχε σχέση με τους εξουσιαστές του κόσμου, ενώ ο Πάπας τους συναναστρέφεται και τους μιμείται.

7/ Ο Χριστός υποτασσόταν στην κοσμική εξουσία, ενώ ο Πάπας βάζει τον εαυτό του υπεράνω του κράτους.

8/ Ο Χριστός είχε 12 απλοϊκούς ανθρώπους συνεργάτες του, ενώ ο Πάπας έχει 12 φιλόδοξους πρίγκηπες-καρδινάλιους.

9/ Ο Χριστός απαγόρευσε τη χρήση του ξίφους, ενώ ο Πάπας έχει στρατό και διενεργεί πολέμους.

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου