Σάββατο 28 Μαΐου 2011












ΠΡΟΣΟΧΗ

ΣΤΟΝ ΚΙΝΑΙΔΟ


Eδω και μερες στη δεξιά πλευρα της ιστοσελιδας μας αναρτησαμε το παρακατω κειμενο μετα γνωσεως λογου.
Το συγκεκριμμενο αξιοθρηνητο προσωπο το γνωριζουμε, το βλεπουμε, το πρακολουθουμε, εχουμε τις βασιμες πληροφοριες μας γι αυτο.
Και ενω αυτος ο ρασοφορος της αδιαντροπιας θαπρεπε να εξαφανισθη απο το προσωπο της γης ή να αναχωρηση στα βαθυτερα μερη της ερημου, εχει το θρασος και την αναιδεια να μας στειλη ανωνυμα σχολια και να μας υβριζη και να χυδαιολογει εναντιον μας.
Θα δητε πιο κατω τις χυδαιολογιες αυτου του ξεδιαντρωπου παληοτομαρου.
Ελπιζω να μην βγουν καποιοι ευσεβουληδες και μας ελεγξουν για τις εκφρασεις που χρησιμοποιουμε.
Ειναι οι επιεικεστερες της ελληνικης γλωσσας.
Αυτοι οι τυποι, οι μη εχοντες ουτε την εντροπην του ΣΚΥΛΟΥ, οπως εγραφε ο μακαριτης μητροπολιτης Πειραιως Χρυσοστομος Ταβλαδωρακης, είναι ικανοι να ασχημονησουν ακομα και επανω στον Αγιο Γολγοθα.
Δεν εχουν μεσα τους καθολου ντροπη και τσιπα.


O κίναιδος αρχιμανδρίτης μυρίστηκε την κένωσι του θρόνου της Κατερίνης( είναι βαρειά άρρωστος ο Αγαθόνικος) και άρχισε τις συχνές του εμφανίσεις στην τηλεόρασι, ορεγόμενος όχι μονον αυτά που ορέγεται, αλλά και ...μίτραν δεσποτικήν!!!

Κάθε κίνησί του, την διαφημίζει και την προβάλλει και τηλεοπτικά, σαν μέγα κατόρθωμα.
Είναι το χαρακτηριστικό ιδίωμα των κιναίδων να δημιουργούν αψογο κοινωνικό προφίλ.
Προσοχή στους κίναιδους.
Αποτελούν την μεγαλύτερη ΣΥΜΦΟΡΑ.



Αυτο δεν το εγραψε χειρ τις,

αλλα πους τις.


Και η απαντησι του ΚΙΝΑΙΔΟΥ ρασοφορου:


Άσχετο με την ανάρτηση:Δίπλα με πράσινα έντονα γράμματα έχετε μια ανάρτηση περί ενός αρχιμανδρί
του,που-όπως λέτε- είναι κίναιδος και ορέγεται να γίνει μιτροφόρος! 1. Δεν αναφέρετε ποιός εί-
ναι. ΦΟΒΑΣΘΕ;Αν ναί,τότε είσθε ΧΕΙΡΩΝ τούτου!2. Συμφορά ξέρετε είναι οι κίναιδοι,όχι στο σώμα,δι
κό τους είναι κι ας το κάνουν ό,τι θέλουν,αλλά
στην ψυχή!ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ!!
3. Ως τοιούτοι δύνανται να χαρακτηρισθούν όλοι όσοι ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ανώνυμα και ρίπτουν πηλόν άνευ
αποδείξεων!4. Καθώς και όσοι ποσπαθούν να ορύ-
ξουν λάκκους και να θάψουν τους μη αρεστούς σε αυτούς!"Λάκκον όρυξεν και ανέσκαψεν αυτόν και εμπσείται εις βόθρον,ον ειργάσατο!"Ψαλτήριον
Υ.Γ.Αν δεν το καταλάβατε πάρα πολλοί,που καυχώ-
νται για τον ανδρισμό τους ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΥΣΤΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ!!!


Απαντησι στον ΚΙΝΑΙΔΟ,

αλλοιως, στον ΠΟΥ....


Ρασοφορε κιναιδε.
Εισαι πραγματι λυσσασμενος οχι μονο για διαφθορα αλλα και για μιτρα δεσποτικη, για να καταστησης τη μητροπολι Κατερινης καταγωγιο κιναιδων.
Θελεις να σε αναφερουμε ονομαστικα, ε;
θαρθη η ωρα που θα το κανουμε.
Περιμενε.
Ξερουμε πολλα για σενα.
Οταν ωρμηξες στον νεωκορο και στον γυιο του.
Οταν ωρμηξες στον κληρικο που...
Οταν ωρμηξες.....
Οταν ωρμηξες.....
Δεν θα σου κανουμε την χαρι να σε ικανοποιησουμε οπως εσυ το θελεις, οχι.
Θαρθη η ωρα σου, κιναιδε.
Οπως θαρθη η ωρα και της φιλεναδας σου της... του.... Αβερκιου.... των αδελφοποιημενων κληρικων....
Εκει φτασατε, αχαρακτηριστοι, να κατασκευασετε μεχρι και ιστοσελιδα και να μιλατε μαλιστα και για ρατσισμο εναντιον των αδελφοποιημενων ρασοφορων τερατων...


Αποτελειτε συμφορα, ναι συμφορα του Εθνους.

Συμφορα περισσοτερο της Εκκλησιας, που μαθατε να ασχημονειτε και μεσα στα αγια και στα ιερα Κυριου του Παντοκρατορος.
Εχετε το θρασος να θελετε να συνεχισετε να ασχημονειτε ελευθερα, ακομα και μεσα στα αδυτα της Αγιας μας Εκκλησιας.

Πυρ και θειαφι σας χρειαζεται, οπως εκαμε Εκεινος στα Σοδομα και στα Γομορα.
Ιδου ποια ειναι η τιμωρια σας, απο την Αποτομια του Θεου.


Αν θελετε να ασχημονειτε αδιαντροπα, δικαιωμα σας, αλλα εξω απο την Εκκλησια αδιαντροποι σκυλανθρωποι, εξω μεμιασμενοι, εξω.

Μπορειτε να αναχωρησετε και να πατε οπου θελετε, και να κανετε οτι θελετε, αλλα οχι μεσα στα αγια των αγιων, οχι μεσα στα αγια θυσιαστηρια του Θεου, αλλα στα καταγωγια του Σατανα.
Ιδου η μοναδικη σας διεξοδος.

Μεσα απο την Αχραντη και Αμιαντη Εκκλησια του Χριστου, εμεις θα σας κυνηγησουμε και θα σας κυνηγουμε και θα σας εκδιωξουμε και θα σας εκδιωκουμε, και με τον χειροτερον τροπον.

Εαν δεν αποφασισετε να κρεμασετε το πετραχηλι σας και να ζησετε εν μετανοια και προσκλαιοντες και εφ' ορου ζωης, εμεις θα σας αποπεμψουμε πιξ-λαξ, και κλωτσηδον....


Το να πει κάποιος πως γεννήθηκε gay είναι σαν να λέει πως γεννήθηκε να βλέπει από τα αυτιά ή να ακούει από τα μάτια.

Είμαι γυναίκα (το ξεκαθαρίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Το να πει κάποιος πως γεννήθηκε gay είναι σαν να λέει πως γεννήθηκε να βλέπει από τα αυτιά ή να ακούει από τα μάτια. Η ίδια η φύση μας λέει τι κάνει τι. Το να έχει γεννηθεί κάποιος με ταυτόχρονα ανδρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα είναι εξαιρετικά σπάνιο.



Θα μου πείτε ότι όσο θυμάστε τον εαυτό σας ... μα είναι δυνατόν ο σατανάς να πειράζει τον άνθρωπο από μία ηλικία και μετά; Όχι βέβαια, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Πολλά δυστυχώς οφείλονται και στη διαπαιδαγώγηση μόνο που δεν έχουμε μνήμη από τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να μη θυμόμαστε τι φάγαμε πέρσι την ίδια μέρα αλλά αυτό έχει περάσει μέσα μας.
Και είναι τραγικά αυτά που ακούω π.χ. οι γονείς να συνευρίσκονται μπροστά στα παιδιά τους, ή ο πατέρας να προβάλλει ταινίες στο γιο προκειμένου να τον κάνει άντρα και πολλά άλλα που περισσότερη αηδία προκαλούν ή δίνουν λανθασμένη εντύπωση για τη θέση της γυναίκας.
Πολλές φορές πάλι ένα ντροπαλό παιδί μπορεί να προσκολληθεί σε κάποιο φίλο του και μια και τα κοριτσάκια σήμερα είναι ... νιώθει πιο ασφαλής, πράγμα που εκμεταλλεύεται ο πονηρός για να βάζει ιδέες.
Αλλά και σκληρή συμπεριφορά αγοριών απέναντι σε κάποιο παιδί μπορεί να τον κάνει να ταυτίζεται περισσότερο με τα κορίτσια.
Κι ένα σωρό άλλα τέτοια.
Τα πάντα και τους πάντες μπορεί να εκμεταλλευτεί ο παμπόνηρος για να μας ρίξει.
Οπότε όταν μας έρχεται κάποιος λογισμός, δε χρειάζεται να τρομάζουμε ή να τον υιοθετούμε, αφού εκεί ξεκινά ο πόλεμος.



Μα θα μου πείτε η ηδονή... Και ποια αμαρτία δεν προβάλλεται δηλαδή χωρίς κάποια ηδονή; Είναι χρυσό το περιτύλιγμα που κρύβει το δηλητήριο, αλλιώς κανένας δεν θα το έτρωγε.
Μη πάμε στα θεολογικά ο δούρειος ίππος τι ήταν;
Eνα κόλπο που είναι όμως μια δοκιμασμένη συνταγή.
Βλέπετε π.χ. και τα ναρκωτικά προσφέρουν ηδονή και πώς καταντούν τον άνθρωπο.



Και ποιο είναι το κακό θα πείτε πάλι;
Δεν είναι θέμα ηθικολογίας (αυτά είναι δυτικές επιδράσεις).

Το κακό είναι πως χάνει ο άνθρωπος την ανέκφραστη ηδονή του Θείου έρωτα.
Θεωρείτε πως η ορθοδοξία είναι προπαγάνδα, τι κρίμα δεν ξέρετε τι χάνετε, τα λόγια είναι φτωχά ("η απέραντος ηδονή των καθορόντων του Σου προσώπου το κάλλος το άρρητον", "Συ γαρ ει το όντως εφετόν, και η ανέκφρστος ευφροσύνη των αγαπώντων Σε, Χριστέ ο Θεός ημών").
Και άντε να το λέγαμε μόνο εμείς ποια είναι η επίδραση πάνω μας, εκείνοι που δεν πιστεύουν πώς μας βρίσκουν διαφορετικούς και βλέπουν τη χαρά μας κάνουν υποθέσεις...
Οπότε όχι μόνο δεν ισχύουν τα περί ανισορροπίας άλλά με βάση την προσωπική μου πείρα καταρρίπτεται πανηγυρικά σύμφωνα και με τις διαπιστώσεις όλων όσων με γνωρίζουν.


Λέτε ότι είναι θέμα ελευθερίας και δεν ενοχλείτε κανένα (ο εαυτός σας δεν μετρά;).
Κι όμως βλέπουμε στην παρεξηγημένη Π.Δ. ότι μικροί μεγάλοι ήθελαν με το ζόρι να συνευρεθούν με τους αγγέλους που φιλοξενούσε ο Λωτ... έτσι είναι η ψυχή δε μένει στάσιμη είτε δουλεύουμε προς το καλό είτε προς το κακό.
Για να μην αναφέρω και παραδείγματα από ηλικιωμένους που τριγυρνούν σε σχολεία ή τρέχουν στα νοσοκομεία να τους βγάλουν...

Σε αυτές τις περιπτώσεις εγκαταλείπεται ο άνθρωπος για να ξεφτιιλιστεί από το ίδιο του το πάθος να δει που τον οδήγησε και τότε ας έχει υπόψη του πως ο Θεός είναι γλυκύς και περιμένει όλους μας να τον επικαλεστούμε.


Στην ερώτησή σας:
Έτσι θα αντιμετώπιζα το παιδί μου, ως έναν άνθρωπο που πάσχει μακριά από τον Θεό και τίποτα άλλο, αλλά ευτυχώς καμία κατάσταση δεν μπορεί να φέρει τον Θεό σε αδιέξοδο.

Και έχω υπόψη μου παραδείγματα που θεραπεύτηκαν γιατί όπως όλα τα πάθη μας τα θεραπεύει ο καλός Γιατρός.
Αναγνώστρια


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/05/gay.html#ixzz1NCl2Eph4

«Οἱ Ἀπόστολοι

ὡς ἐδίδαξαν...»(β).


του μητροπολίτου Αττικής

και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ



Ὅταν, ἀπαγγέλλουμε τό «Σύμβολο τῆς Πίστεως», καταθέτουμε τήν ὁμολογία, ὅτι πιστεύουμε, ἀναπαυόμαστε καί ἀνακαινιζόμαστε στήν ἀγκαλιά τῆς «Ἀποστολικῆς» Ἐκκλησίας. Παράλληλα, ἀνοίγουμε ἕνα εὐρύτατο κεφάλαιο τῆς Ἐκκλησιολογίας μας καί ψηλαφοῦμε-μέ δέος ψυχῆς-μιά πραγματικότητα, πού ἐνῶ ὑπερβαίνει τήν ἀντιληπτική μας ἱκανότητα, θησαυρίζεται μέσα μας ὡς θητεία καί μαθητεία «παρά τούς πόδας» τῶν μεγαλύτερων καί γνησιώτερων δασκάλων τῆς Οἰκουμένης καί ὡς ἄνοιγμα τῆς ψυχῆς μας στή μόνη Ἀλήθεια, πού φωτίζει τούς οὐρανούς καί νοηματίζει τό γήινο μόχθο μας.

***


Ἡ ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἐκφράζεται μόνο μέ τήν ἀδιάκοπη, ἁλυσιδωτή διαδοχή τῶν λειτουργῶν Της. Λειτουργεῖ, ταυτόχρονα καί πιστοποιεῖται καί ἐπιβάλλεται μέ τήν «ἐν τόπῳ καί χρόνῳ» λιτάνευση τοῦ σωστικοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου καί τήν ἀντίστοιχη ἐγκάρδια μαθητεία καί ἀποδοχή τοῦ μηνύματος ἀπό τίς διαδοχικές ἀνθρώπινες γενεές.
Στό προηγούμενο κείμενό μου, πρώτη ἀπόπειρα παρουσίασης καί ἀνάλυσης τοῦ χαρακτήρα τῆς ἀποστολικότητας τῆς Ἐκκλησίας μας, σᾶς κάλεσα νά σταθοῦμε νά ἀκούσουμε, μέ σεβασμό καί μέ προσοχή, τό πρόσταγμα τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας στούς ἔκπληκτους καί ἔκθαμβους μαθητές Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη...».

Σέ τοῦτο, τό δεύτερο κείμενο, νοιώθω τό χρέος νά ἱστορήσω, τήν ἀνταπόκριση τῶν ἁγίων Ἀποστόλων στήν Ἀποκάλυψη καί στό πρόσταγμα τοῦ Διδασκάλου Κυρίου. Τήν προσωπική τους ἀφοσίωση στό Πρόσωπο τοῦ σαρκωμένου Λόγου. Τήν πιστότητά τους, ὅπως τήν ἐμπλούτισαν καί τή μετάδωσαν στά πλήθη, κατά τή μέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Καί ὅπως τήν κληροδότησαν, πάντα θερμή καί πάντα δυναμική, στούς ἄμεσους διαδόχους τους, λειτουργούς τοῦ εὐρύτατου ἐκκλησιαστικοῦ περιβόλου καί στίς γενιές τῶν διαδόχων λειτουργῶν, πού θά διακονήσουν τήν Ἐκκλησία Ἰησοῦ Χριστοῦ ἴσαμε τήν τελευτή τῶν αἰώνων.

***


Ἡ πρώτη, κυρίαρχη ἄποψη στήν Ἐκκλησιολογία μας, ἀποσαφηνίζει, ὅτι ὁ εὐαγγελισμός τοῦ λαοῦ δέ γίνεται μόνο μέ τό λόγο, μόνο μέ τή διδαχή καί τήν ἱστόρηση τῶν γεγονότων. Συμπληρώνεται καί ὁλοκληρώνεται μέ τήν κατάθεση τῶν προσωπικῶν ἐμπειριῶν, τῆς πηγαίας, θερμῆς ἀφοσίωσης στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτῆ καί τῆς αὐθόρμητης πνευματικῆς ἀκτινοβολίας τῆς χαρισματικῆς ἁγιότητας.

Τό «πορευθέντες μαθητεύσατε» δέ θεσπίζει καί δέν ἐπιβάλλει μόνο τήν ἀφηγηματική περιγραφή τῶν γεγονότων καί τή διδακτική-μόνο-ἐξαγγελία καί ἀνάλυση τοῦ Θείου θελήματος. Διευρύνει τήν ἔννοια τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καί τῆς Διδαχῆς, μέ τήν ἄδολη προβολή τοῦ προσωπικοῦ, πνευματικοῦ, ἀποκτήματος. Ἡ σεμνή παρουσία καί ἡ ἐξαγιασμένη συμπεριφορά τοῦ λειτουργοῦ, φορέα τοῦ μηνύματος, ἐπισημαίνει, ὅτι ἡ ἀναγγελία τοῦ καινοῦ μηνύματος καί τῆς καινῆς ζωῆς δέν εἶναι στεῖρος, «κατά συνθήκην» λόγος, ἀλλά μετάγγιση τοῦ θησαυρισμένου πλούτου τῆς καρδιᾶς. Τῆς γνώσης καί τῶν βιωμάτων, πού ἔσπειρε στή γόνιμη γῆ τῆς ψυχῆς τό παντοδύναμο Θεϊκό χέρι καί τά διαφύλαξαν, μέ πιστότητα καί δέος, οἱ ἀποδέκτες τῶν ἀτίμητων δωρεῶν.

Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἦταν τά ἐξαγιασμένα δοχεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Κήρυτταν μέ τό λόγο τους. Καί ἔπειθαν μέ τήν ἅγια συμπεριφορά τους. Ἔδειχναν, κατά τίς ἀναστροφές τους-δίχως τήν παραμικρή ἐπιτήδευση-ὅτι τό ἀποθεματικό τῆς καρδιᾶς τους ἦταν ἡ διδαχή καί τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Καί ἔπειθαν, τή συναγμένη καί μαθητευόμενη ὁμήγυρη τῆς Ἐκκλησίας, νά κλείσει καί αὐτή, στά βάθη τῆς ψυχῆς, τό δυναμκό σπόρο. Νά τόν βοηθήσει νά βλαστήσει καί νά καρποφορήσει τἠν ἀφοσίωση στό Θεό Πατέρα καί τή γνήσια ἀγάπη στόν ἀδελφό ἄνθρωπο. Καί νά ἀναδειχτεῖ ἡ κάθε ὕπαρξη γνήσιος φορέας τοῦ μεγάλου, Εὐαγγελικοῦ μηνύματος. «Ἅλας τῆς γῆς» (Ματθ. ε΄ 13).«Φῶς τοῦ κόσμου» καί «Πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματθ. ε΄ 14).

Θά ξεχωρίσω δυό ἀπό τά πολλά δείγματα αὐτοῦ τοῦ χαρισματικοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
Ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Πέτρος γράφει στή δεύτερη Καθολική του Ἐπιστολή: «οὐ γάρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καί παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» (Β΄ Πέτρ. α΄ 16).
Ἐπιλεγμένος καί κλητός Ἀπόστολος ὁ Παῦλος, στή δεύτερη ἐπιστολή του «πρός Κορινθίους», τούς χειραγωγεῖ στόν ἄμεσο καί γνήσιο σύνδεσμο μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὥστε νά ἀναδειχτοῦν δοχεῖα τῆς Λυτρωτικῆς Χάριτος καί ἀνθῶνες τῆς εὐωδίας Χριστοῦ. «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ ἐν τοῖς σωζομένοις καί ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις, οἷς μέν ὀσμή θανάτου, οἷς δέ ὀσμή ζωῆς». Δέν κηρύττουμε μέ δόλια σκοπιμότητα, ὅπως κάποιοι ἄλλοι, «καπηλεύοντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ ὡς ἐξ εἰλικρινείας, ἀλλ᾿ ὡς ἐκ Θεοῦ κατενώπιον τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ λαλοῦντες» (Β΄ Κορινθ. β΄ 15-17).

***


Τή διακριτική αὐτή λειτουργία τοῦ ἀποστολικοῦ χαρίσματος, τή σοβαρότατη εὐθύνη γιά τή μεταφορά ἀκέραιου τοῦ Εὐαγγελικοῦ μηνύματος καί γιά τή χειραγωγία ὁλόκληρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος στή λυτρωτική Τράπεζα τοῦ μυστικοῦ Δείπνου καί στό ἀποκαλυπτικό φῶς τῆς Πεντηκοστῆς τήν ἀναλύουν καί τήν ὑπογραμμίζουν, μέ ὅλο τό δυναμισμό τῆς ψυχῆς τους, οἱ φωτισμένοι διάδοχοι τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, πού ἔχουν τιμηθεῖ μέ καθολική ἀναγνώριση καί πού ἔχουν κληροδοτήσει στούς διαδόχους τους καί στήν εὐρύτατη αὐλή τῆς Ἐκκλησίας τήν ἁγνότητα τῶν αἰσθημάτων τους καί τήν καθαρότητα τοῦ ποιμαντικοῦ μόχθου τους.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, βαρειά πονεμένος ἀπό τήν πράξη μερικῶν ἀπερίσκεπτων χειριστῶν τῆς ἐπισκοπικῆς ἐξουσίας, πού εἶχε σάν ἀποτέλεσμα τή διείσδυση ἀνέτοιμων καί ἀνάξιων προσώπων στό Ἱερό Θυσιαστήριο, γράφει:

«Ἠσχύνθην ὑπέρ τῶν ἄλλων, ὅσοι, μηδέν τῶν πολλῶν ὄντες βελτίους, μέγα μέν οὖν, εἴ καί μή πολλῶ χείρους, ἀνίπτοις χερσίν,ὅ δή λέγεται, καί ἀμυήτοις ψυχαῖς τοῖς ἁγιωτάτοις ἑαυτούς ἐπεισάγουσι, καί πρίν ἄξιοι γενέσθαι προσιέναι τοῖς ἱεροῖς, μεταποιοῦνται τοῦ βήματος, θλίβονταί τε καί ὠθοῦνται περί τήν ἁγίαν Τράπεζαν, ὥσπερ οὐκ ἀρετῆς τόπον, ἀλλ᾿ ἀφορμήν βίου τήν τάξιν ταύτην εἶναι νομίζοντες, οὐδέ λειτουργίαν ὑπεύθυνον, ἀλλ᾿ ἀρχήν ἀνεξέταστον»(Ἀπολογητικός, 35). (Ντράπηκα γιά κείνους τούς ἄλλους, πού χωρίς νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς πολλούς, γιά τήν ἀρετή τους, στριμώχνονται νά μποῦν στό Θυσιαστήριο καί στήν Ἁγία Τράπεζα, σάν ὁ χῶρος αὐτός νά μήν εἶναι τόπος τῆς ἀρετῆς, ἀλλά ἀφορμή γιά τό ἄνοιγμα στή βιοπάλη).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, στούς ἐξειδικευμένους λόγους του γιά τήν Ἱερωσύνη, γράφει, ἀνάμεσα στά πολλά:

«Ὅταν Ἐκκλησίας προστῆναι δέῃ, καί ψυχῶν ἐπιμέλειαν πιστευθῆναι τοσούτων,... ἀγαγέσθωσαν εἰς τό μέσον οἱ πολλῷ τῷ μέτρῳ πλεονεκτοῦντες ἁπάντων, καί τοσοῦτον ὑψηλότεροι τῶν ἄλλων κατά τήν τῆς ψυχῆς ὄντες ἀρετήν, ὅσον τοῦ παντός ἔθνους Ἑβραίων κατά τό τοῦ σώματος μέγεθος ὁ Σαούλ, μᾶλλον δέ καί πολλῷ πλέον»(Περί Ἱερωσύνης Β ). (Ὅταν πρόκειται νά ἐκλεγοῦν ἡγετικά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας, λειτουργοί, πού θά φροντίσουν γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν, θά πρέπει νά κληθοῦν ἐκεῖνοι, πού ξεπερνοῦν, κατά τήν ἀρετή τῆς ψυχῆς, ὅλους τούς ἄλλους, τόσο πολύ, ὅσο ὁ Σαούλ ξεπερνοῦσε, κατά τή διάπλαση τοῦ σώματός του, ὅλους τούς Ἑβραίους).

Θά προσθέσω καί μιά ἀκόμα ἐπισήμανση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού διευρύνει τόν πίνακα τῶν προσόντων ἐκείνων, πού προσέρχονται νά διακονήσουν στόν Ἱερό Θυσιαστήριο καί νά ἐπωμιστοῦν τό ὑπέρβαρο λειτούργημα τῆς διδαχῆς καί τῆς χαρισματικῆς διαποίμανσης τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. «Οὐ γάρ μόνον καθαρόν οὕτως, ὡς τηλικαύτης ἠξιωμένον διακονίας, ἀλλά καί λίαν συνετόν, καί πολλῶν ἔμπειρον εἶναι δεῖ, καί πάντα μέν εἰδέναι τά βιωτικά, τῶν ἐν μέσῳ στρεφομένων οὐχ ἧττον, πάντων δέ ἀπηλλάχθαι, μᾶλλον τῶν τά ὄρη κατειληφότων μοναχῶν» (Περί Ἱερωσύνης , VI, δ ). (Ἐκεῖνος, πού προσέρχεται νά διακονήσει στό Ἱερό Θυσιαστήριο, ὄχι μόνον πρέπει νά διαθέτει τήν καθαρότητα, πού ἁρμόζει στό λειτουργημά του, ἀλλά πρέπει νά εἶναι καί ἰδιαίτερα συνετός καί ἔμπειρος σέ πολλά πράγματα. Νά γνωρίζει ὅλα τά σχετικά μέ τή βιοπάλη, περισσότερο ἀπό ἐκείνους, πού ἀγωνίζονται μέσα στόν κόσμο καί, ταυτόχρονα, νά εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπό τίς ἀδυναμίες καί τίς ἐκτροπές, περισσότερο ἀπό τούς μοναχούς, πού βρίσκονται στά βουνά).

***


Αὐτή ἡ λαχτάρα γιά γνήσια ἀρχιερωσύνη καί ἱερωσύνη, διέτρεξε στίς ζωντανές ἐκκλησιαστικές κοινότητες τῶν ἀποστολικῶν χρόνων καί πλούτισε τήν Ἐκκλησία μέ «ὑπηρέτας Χριστοῦ καί οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ» (Α΄ Κορινθ. δ΄ 1). Μέ ἅγιες ὑπάρξεις, πού διδάχτηκαν τά ἱερά γράμματα μέ πνεῦμα ἐξαγιασμένης μαθητείας καί προσφέρθηκαν στή διακονία τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καί στόν εὐαγγελισμό τοῦ λαοῦ μέ καθαρότητα καρδιᾶς καί μέ πιστότητα στό θεῖο πρόσταγμα.

Ὅταν ἀναδιφοῦμε τούς τόμους τῆς πλούσιας ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας καί ὅταν σκύβουμε, μέ εὐλάβεια στούς βίους τῶν ἁγίων μας, μένουμε ἔκθαμβοι. Προσωπικότητες γεμᾶτες χάρη Θεοῦ, Ἐπίσκοποι καί ἱερεῖς, μέ «θεῖο ἔρωτα» καί μέ διάφανη πορεία βίου καί ἀποστολικῆς προσφορᾶς, ἐξακολουθοῦν νά διδάσκουν, μέ τήν ἁγιοπνευματική διδαχή τους καί μέ τό φωτεινό παράδειγμά τους, ὅλους ἐκείνους, πού προσέρχονται, μέ πνεῦμα μαθητείας, στήν αὐλή τῆς Ἐκκλησίας καί ἀνοίγουν τήν καρδιά τους γιά νά εἰσχωρήσει μέσα τους τό ὁδηγητικό φῶς καί ἡ εὐαισθησία τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ὡστόσο, τά ἱστορικά θησαυρίσματα μᾶς ἀποκαλύπτουν καί τήν ἄλλη ἐμπειρία. Τή σχεδιασμένη, τή σκόπιμη καί ὕπουλη ἔνταξη στά ἀποστολικά λειτουργήματα προσώπων, πού ἀντί γιά τή φλόγα τῆς πίστης καί τῆς ἀφοσίωσης στό πρόσωπο τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἀρχιποίμενα, ἔτρεφαν στά βάθη τῆς ἀλλοτριωμένης ὕπαρξής τους τό ὄνειρο γιά τήν ἀπόκτηση περγαμηνῶν ἐξουσίας ἤ γιά τήν προώθησή τους σέ θέσεις, πού τούς ὑπόσχονταν κοσμική προβολή καί πλουτισμό ἀχόρταγο.
Κλασσικό παράδειγμα τέτοιας νόθου καί σκοτεινῆς ἀναζήτησης-πρώτης μετά τή θεμελίωση τῆς Ἐκκλησίας-συναντᾶμε καθώς διαβάζουμε τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ ἱερός συγγραφέας μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι στήν πόλη τῆς Σαμάρειας «ἀνήρ τις ὑπῆχε ἕνας μάγος, ὀνόματι Σίμων προϋπῆρχε μαγεύων καί ἐξιστῶν τό ἔθνος τῆς Σαμαρείας, λέγων εἶναι τινα ἑαυτόν μέγαν» (Πράξ. η΄ 9). Καί ὅλοι τόν πρόσεχαν καί τόν ἀποδέχονταν, «διά τό ἱκανῷ χρόνῳ ἐξεστακέναι αὐτούς» (στ. 11). (Τόν ἄκουγαν καί τόν πρόσεχαν, ἐπειδή γιά μακρό χρονικό διάστημα τούς ἐντυπωσίαζε καί τούς ἐξέπληττε μέ τίς μαγεῖες του).

Ὁ μάγος αὐτός αἰφνιδιάστηκε, ὅταν ἄκουσε τό διάκονο Φίλιππο, νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο, νά μιλάει γιά τό πρόσωπο τοῦ ἀναστημένου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά ἀνοίγει, μπροστά στά πλήθη τό μονοπάτι, πού ὁδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γοητευμένος ἀπό τήν «καινή διδαχή» ζήτησε νά βαπτιστεῖ. Ἀλλά, δέ σταμάτησε ἐκεῖ. Ἐθισμένος στά τεχνάσματα τῆς μαγείας, θεώρησε πώς μποροῦσε καί αὐτός νά κάνει θαύματα καί νά κερδίσει μέ αὐτά τήν ἐμπιστοσύνη καί τήν ὑποταγή τοῦ πλήθους. «Ἰδών ὅτι διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τό Πνεῦμα τό Ἅγιον προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα λέγων: δότε κἀμοί τήν ἐξουσίαν ταύτην, ἵνα ᾧ ἐάν ἐπιθῶ τάς χεῖρας λαμβάνῃ πνεῦμα Ἅγιον».
Τό αἴτημα αὐτό τοῦ Σίμωνα ἦταν μιά προκλητική βλασφημία. Ἦταν ἔκφραση σκοπιμότητας, κοινοποίηση τοῦ σκοτεινοῦ ὁράματός του, νά ἐπεκτείνει τίς μαγικές του ἐπιδόσεις καί νά αὐξήσει τή στάθμη τῶν κερδῶν του.

Ἄμεσα, χωρίς νά τοῦ παραχωρηθεῖ χρόνος γιά ὑποστήριξη τῶν ἀπόψεών του ἤ γιά ἀπολογία, τόν ἀπόκοψε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἀπό τήν ἐκκλησισστική κοινωνία τῶν ἁγίων. Μέ σοβαρότητα, ἀλλά καί μέ αὐστηρότητα, τοῦ εἶπε: «τό ἀργύριόν σου σύν σοί εἴη εἰς ἀπώλειαν, ὅτι τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ ἐνόμισας διά χρημάτων κτᾶσθαι. οὐκ ἔσται σοι μερίς οὐδέ κλῆρος ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ, ἡ γάρ καρδία σου οὐκ ἔστιν εὐθεῖα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ»(στ. 20-21). (Καί σύ καί τό ἀργύριό σου προορίζεστε νά χαθεῖτε. Καί αὐτό γιατί πίστεψες ὅτι, μέ τά χρήματά σου, μπορεῖς νά ἀποκτήσεις τή μεγάλη δωρεά τοῦ Θεοῦ).

Ὁ Σίμων, ὁ πρώην μάγος, αἰφνιδιάστηκε, συγκλονίστηκε καί μετανόησε. Τό ὄνομά του, ὅμως καί ἡ πράξη του ἔμειναν ἀναρτημένα στή βίβλο τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, γιά νά ἐπισημαίνουν καί νά στιγματίζουν τίς διολισθήσεις τῶν λειτουργῶν τῶν ἁγίων Μυστηρίων στήν ἐπαγγελματοποιημένη Ἀρχιερωσύνη καί Ἱερωσύνη, πού ἁπλώνει τά χέρια, γιά νά βαστάσει τόν Κρατήρα τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἴματος τοῦ Ἰησοῦ, στοχεύοντας στήν οἰκοδόμηση μεγαλείου, στήν ὑλική ἀμοιβή καί στό βέβηλο, ἄμετρο πλουτισμό.

Οἱ πατέρες μας, πού διακόνησαν μέ πιστότητα τό Ἱερό Θυσιαστήριο, τίς παρόμοιες ἐκφυλιστικές συμπεριφορές τίς κωδικοποίησαν μέ τό ὄνομα τοῦ πρώτου καταλυτή τῆς ἀποστολικῆς παράδοσης, τοῦ Σίμωνα. Ἀπό τότε, ἴσαμε σήμερα, ἡ ἐξαγορά μέ χρήματα ἤ μέ ἄλλες παροχές τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ἤ τοῦ Ἱερατικοῦ ἀξιώματος χαρακτηρίζεται «Σιμωνία» καί ἀντιμετωπίζεται μέ βαρύτατες «Κανονικές» ποινές.

***


Μιά ἔντιμη καί προσεκτική διερεύνηση τῶν ἱστορικῶν καταλοίπων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας ἀποκαλύπτει, ὅτι πλάϊ στούς σεμνούς φορεῖς τῆς ἀποστολικῆς Χάριτος, στούς λειτουργούς, πού ὑπηρετοῦν μέ πυρωμένη καρδιά τήν Τράπεζα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί ἐξαγγέλλουν πρός κάθε κατεύθυνση, μέ παρρησία, τό Εὐαγγελικό μήνυμα, διακινοῦνται καί οἱ πλαστογράφοι τοῦ ἀποστολικοῦ ὑπουργήματος, πού στοχεύουν στήν πρόκληση ἐντυπώσεων καί στήν ἐξασφάλιση ἀμοιβῶν.

Ἡ Ἐκκλησία, γιά νά ἀνακόψει τό ρεῦμα τῆς Σιμωνίας θέσπισε Ἱερούς Κανόνες, πού ὄχι μόνο κακίζουν, ἀλλά καί κολάζουν τή βέβηλη τακτική. Οἰκουμενικές Σύνοδοι, μέ ὅλο τό βάρος τοῦ κύρους τους, ἀλλά καί Τοπικές Σύνοδοι, πού ἄνοιξαν στήν τράπεζα τῆς μελέτης καί τῆς κρίσης τέτοια περιστατικά, ἀντέδρασαν ἔντονα καί ἐπέβαλαν ἐπιτιμήσεις καί ποινές στούς παραβάτες τῆς ἀξιοπρέπειας καί τῆς ἀποστολικῆς καθαρότητας.

***


Τό ἐρώτημα, πού ἀναδύεται ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί ἀναστατώνει τίς συνειδήσεις μας, εἶναι τοῦτο.

Σήμερα, σ᾿ αὐτή τήν καμπή τῶν αἰώνων καί σ᾿ αὐτή τή διαπλοκή ἤ τήν ἀντιπαράθεση τῶν πολιτιστικῶν ρευμάτων, οἱ ἡγέτες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, οἱ κληρονόμοι τῆς ἀποστολικότητας καί τῆς ἁγιότητας, πορεύονται στοιχημένοι στό παράδειγμα καί στήν πρακτική τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἤ μαγεύονται ἀπό τό μάγο Σίμωνα καί χτυποῦν τίς πόρτες τῆς ἐξουσίας, γιά νά ἀπολαύσουν καλοστόλιστους θρόνους καί προνόμια πλασματικῆς, κοσμικῆς κλίμακας;

Ὅποιος παρακολουθεῖ ἀπό κοντά καί μέ λαχτάρα ψυχῆς τίς μεθοδεύσεις καί τίς ἐξελίξεις στούς σύγχρονους Συνοδικούς χώρους, θλίβεται βαθύτατα, γιατί διαπιστώνει, ὅτι ἡ ἀποστολικότητα, τό κύριο χαρακτηριστικό καί χαρισματικό ἰδίωμα τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας, ἔχει περάσει στά κατάστιχα τῶν τυπικῶν προσόντων τῶν ὑποψήφιων Ἐπισκόπων καί στίς τυπικές διατάξεις τῆς τελετουργίας τῆς χειροτονίας τους.

Κρατεῖται μόνο, ὡς ἁλυσιδωτή διαδοχή, πού ξεκινάει ἀπό τούς δώδεκα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας καί κυλάει στό χρόνο καί στούς αἰῶνες, χωρίς νά διακόψει τή συνοχή της καί νά αὐτονομηθεῖ ἀπό τή μακρά σειρά τῶν λειτουργῶν τῶν Ἁγίων Μυστηρίων.

Αὐτό θεσπίζουν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Αὐτό ὁρίζει τό τελετουργικό Τυπικό τῆς Ἁγιότατης Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά αὐτό τό ἐπεκτείνει καί τό ἀποσαφηνίζει καί τό ἐπιβάλλει, μέ πολύ εὐρύτερα ἀνοίγματα καί μέ βαρύτερο φόρτο εὐθυνῶν ἡ ἱστορία τῆς Ἀποστολικότητας, πού τήν ἔγραψαν μέ τή φωτεινή ζωή τους καί μέ τό ποιμαντικό τους ἔργο οἱ μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.

Τό καυτό ἐρώτημα:

Τηροῦνται αὐτά σήμερα; Δυστυχῶς, ὄχι. Θά σᾶς φανεῖ παράξενο, ἀλλά ἔτσι εἶναι. Μιά μικρή ὁμάδα Ἱεραρχῶν, τό διαβόητο «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς» συνέρχεται σέ σκοτεινή διαβούλευση καί ἀποφασίζει ποιός θά εἶναι ὁ νέος ποιμενάρχης. Τά κριτήρια, πού ὑπαγορεύουν καί ὁριστικοποιοῦν τήν ἐπιλογή, δέν εἶναι ἡ πνευματική ὡριμότητα τοῦ ὑποψήφιου, ἡ λιπαρή μόρφωσή του καί οἱ ποιμαντικές του ἱκανότητες, ἀλλά ἡ σχέση του καί ἡ ἐξάρτησή του ἀπό τά δυναμικά πρόσωπα τοῦ «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς». Ἅμα εἶναι προσδεμένος σ᾿ αὐτή τήν ἁλυσίδα, οἱ ἄλλες προδιαγραφές περιττεύουν.

Ἡ πρακτική αὐτή, στερεωμένη καί παγιωμένη κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἔσυρε τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν περιφρόνηση καί στή χλεύη. Ὁ λαός παρακολουθεῖ δεσποτάδες, μέ βαρύτιμες ἀμφιέσεις καί μέ βηματισμό αὐτοεπίδειξης, ἀλλά δέ διακρίνει στά πρόσωπά τους καί στίς κινήσεις τους τή σοβαρότητα τοῦ ποιμένα καί τήν ἱλαρότητα τοῦ πατέρα. Ξένοι οἱ ποιμένες. Ἄγνωστες οἱ προθέσεις τους. Θολη ἡ προσφορά τους. Κομμένη ἡ διασύνδεσή τους μέ τους ἁγίους Ἀποστόλους καί μέ τήν ὁμήγυρη τῶν γνήσιων καί δυναμικῶν διαδόχων τους.

Ὁ σημερινός προκαθήμενος εἶναι «ἀφωνότερος ἰχθύος καί ἀπραγώτερος βατράχου». Τά μέλη τοῦ «κλάμπ τῆς ἀρχοντιᾶς», λανσάρουν φιλελευθερισμό καί ἀπανωτές ἀπολαύσεις. Ὁ περιφερόμενος θίασος τῶν πανηγυριστῶν, λιτανεύει τή χλιδή καί εἰσπράττει τήν καλοπέραση. Καί...μηδέν πλέον.

***


«Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν Σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου...




ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ

ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ 7k

ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ


«Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»




«Παναγιώτατε, εὐλογεῖτε, …


Αὐτοὶ οἱ διάλογοι «ὄχι μόνον κακῶς λέγονται θεολογικοὶ διάλογοι, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔχουν ὡς βάσιν των τὸν Λόγον, ἀλλὰ κι ἐμεῖς δὲν θὰ ἔπρεπε κἀν νὰ συμμετέχουμε εἰς αὐτούς.


Ἐν τούτοις, ἀδιαφορώντας διὰ τὴν ζημία, ποὺ στὸ ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας σῶμα γίνεται, τρέχουμε μετὰ σπουδῆς ἀκατανοήτου εἰς αὐτούς.

Φθάσαμε δὲ ἤδη, δυστυχῶς, διὰ τῆς λαθεμένης αὐτῆς πορείας μας, εἰς ”βάραθρον ἀπωλείας”, ἀφοῦ θεωροῦμεν πλέον αὐτοὺς ὡς καὶ τὴν μόνην ”Πύλην”, διὰ τῆς ὁποίας δύναται νὰ ἑνωθεῖ-σαρκωθεῖ ὁ Λόγος, (Αὐτὸς μόνος δύναται νὰ ἑνώνει τὰ διεστῶτα) καὶ ἐκ τούτου νὰ σωθεῖ-θεωθεῖ ὁ ἄνθρωπος!

Θὰ ἔπρεπε, Παναγιώτατε, …οἱ ἐν λόγῳ διάλογοι νὰ λέγονται λόγοι τῶν δοσιλόγων», καὶ «δοσίλογοι εἶναι αὐτοί, ποὺ γιὰ ἰδιοτελεῖς λόγους προδίδουν τὸν κοινὸ τοῖς πᾶσι Λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», καταγγέλλει ὁ Ἀρχιµ. Ἀµφιλόχιος Σαµοΐλης σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, ποὺ δημοσιεύεται στὸ τεῦχος #07 τοῦ περιοδικοῦ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος», τὸ ὁποῖο κυκλοφορεῖ μὲ πλούσια, ἐνδιαφέρουσα καὶ ἐπίκαιρη ὕλη.


Στὸ τεῦχος #07 δημοσιεύονται τὰ κείμενα:
• Συντονιστικὴ Ἐπιτροπή: «Δήλωση Ἀποτειχίσεως Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», «Οἰκουµενισµός, Ἀποτείχιση καὶ ΜΜΕ. Οἱ προβληµατισθέντες, οἱ διαβάλλοντες καὶ οἱ συνοδοιποροῦντες» • Αὐγουστῖνος Καντιώτης: «Ὁ εὐσεβὴς λαός, φρουρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι ὀλιγωροῦν καὶ αἱρετίζουν περὶ τὴν Πίστη» • κυρ Φώτης Κόντογλου: «Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας σήµερα» • ἀρχιµ. ἀθανάσιος Μυτηλιναῖος: «Ἡ “πόρνη Βαβυλὼν” καὶ ἡ σύγχρονη ἐκκοσµικευµένη Ἐκκλησία» ἀρχιµ. Ἀµφιλόχιος Σαµοΐλης: «Οἱ διεξαγόµενοι θεολογικοὶ διάλογοι εἶναι Διάλογοι “Δωσιλόγων”. Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Οἰκουµενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολοµαῖο» • Μέγας Λ. Φαράντος: «Ἡ Κρίση τῆς Θεολογίας τοῦ Ἰωάννου Ζηζιούλα. 1. Φιλοσοφικὴ “θεολογία” καὶ “λογικὲς ἀντιφάσεις”» • Παναγιώτης Σηµάτης: «Ἀπαγορευµένες ἀπεικονίσεις» • Κωνσταντῖνος Σάθας: «Πῶς ἀντιµετώπισε ἡ αἱρετικὴ Δύση τὴν τουρκοκρατούµενη Ἑλλάδα τῶν Ὀρθοδόξων Ρωµηῶν» • π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Ὁ Τεκτονισµὸς εἰς τὴν “καθ’ ἡµᾶς Ἀνατολὴν”» • Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο: «Ὁλοκληρωτισµὸς καὶ Οἰκουµενισµὸς ἰσοπεδώνουν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἐκκλησία», «Ὡραία ἡµέρα, σήµερα!...» (Χρονογράφημα) • Μέτοικος: «Ἀποτείχιση· ἀπὸ πολλοῦ ἐπέστη ἡ ὥρα...», «“Οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν” ὁµολογητὲς καὶ “κατ’ ἐπίγνωσιν” αὐτοµόλοι» • Θερσίτης: «Ἀκούσιοι “δωρητὲς” ὀργάνων...», «Οἱ ἠλεκτρονικὲς ταυτότητες καὶ ἡ ζηλωτικὴ ἀστοχία», «Λογοκρισία καὶ Αὐτὸ-Λογοκρισία σὲ ἱστοσελίδες καὶ ἱστολόγια» • Λ.ΝΤ.: «Κύριοι Μάγνητες θεολόγοι...» • Φιλορθόδοξος Ἕνωσις «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος» (ΦΕΚΦ), Ἀνακοινώσεις-Παρεμβάσεις: «“Μάρθα, Μάρθα, µεριµνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία”. Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Πειραιῶς κ. Σεραφεὶµ», «Ὁ «θρίαµβος» τοῦ Οἰκουµενισµοῦ! Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας στὴ Γερµανία», «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυµος καὶ Ἁγιορεῖτες συµπροσεύχονται µὲ Καρδινάλιο στὸ Φανάρι», «Ἔγινε ἄραγε κρυφὰ ἡ ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν; Ἀπαντῆστε µας Οἰκουµενικὲ Πατριάρχα κ. Βαρθολοµαῖε», «Ἡ σταδιακὴ ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ µὲ ἁπτὰ παραδείγµατα».
• Περιοδικὸ «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος». Πληροφορίες, Συνδρομές, Διεκπεραίωση: Τηλ. 697-2176314, 24310-43622, Fax 24310-29887, e-Mail: info@degiorgio.gr



ΠΑΨΤΕ

ΝΑ ΑΣΕΛΓΕΙΤΕ

ΕΠΑΝΩ ΜΑΣ



Είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι έφηβοι
είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι νέοι
είμαστε αγανακτισμένα όλα εμείς τα παιδιά
Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε
το φιλότιμο από τον τόπο μου.
—-Το καταλαβαίνετε;
Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.

επειδή:

—-δεν προστατεύσατε την πατρίδα μας
—-εκμεταλλευτήκατε και καταχραστήκατε ό,τι ήταν δυνατόν
—-υποθηκεύσατε το μέλλον μας με κάθε τρόπο
—-αφαιρέσατε τις ελπίδες μας

—-Με ποιο δικαίωμα για δεκαετίες ξεσαλώνατε υποθηκεύοντας τα αγέννητα;
—-Με ποιο δικαίωμα αφήσατε τόσες γενιές απαίδευτες με αποτέλεσμα να ψηφίζουν και να ξαναψηφίζουν εσάς τους ίδιους που φέρατε εδώ τα πράγματα;
—-Με ποιο δικαίωμα;

—-Αηδιάζω να σας ακούω να επαγγέλλεστε «λύσεις», εσείς που τίποτα δεν αφήσατε όρθιο.
—-Εσείς που χαρίσατε στους γερμανούς τον πλούτο που έκλεψαν, στην Κατοχή ντε, και από το ’50 φέρατε τη Siemens να αλωνίζει και μαζί τα τρώγατε.

—-Βαρέθηκα να σας βλέπω στα κανάλια και ντρέπομαι για λογαριασμό σας, που έχετε ακόμα μούτρα και εμφανίζεστε.
—-Βαρέθηκα να σας ακούω να μιλάτε και να μην κάνετε τίποτα.
—-Βγάλτε τις μοδάτες γραβάτες και στρωθείτε στη δουλειά ή ξεκουμπιστήτε.

—-Δε θέλω άλλο να φοβάμαι βλέποντας τις ειδήσεις σας.
—-Δε θέλω φωνές στο σπίτι και γκρίνιες επειδή δεν υπάρχουν λεφτά.

Ζάπλουτοι καταχραστές, κλέφτες του δημοσίου χρήματος, διαπλεκόμενοι αλητήριοι, δεν ανέχομαι πια να παρατηρώ αδιάφορα να ασελγείτε πάνω στο δικό μου μέλλον και στο μέλλον των αγέννητων παιδιών μου.

Στη συνείδησή μου είστε ένα όλοι, επειδή επιμένετε στην παραγραφή των δικών σας εγκλημάτων σε βάρος μου.
Έχω φτάσει στο σημείο να κλείνω τα αυτιά μου, να κατεβάζω ρολά για μη βλέπω και να μην ακούω τον άδικο λόγο σας. Ένα λόγο που με θράσος απίστευτο τον υπερασπίζεστε, όπως ο απόλυτα άμεμπτος αδικημένος άνθρωπος μάχεται για την τιμή του.
Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε το φιλότιμο από τον τόπο μου.
—-Το καταλαβαίνετε;
Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.

—-Θέλετε να βγει η Πατρίδα από την κρίση;
—-Εεε;; Θέλετε;;
—-Βάλτε φυλακή τους κλέφτες. Δημεύστε τις περιουσίες που άτιμα αποκτήθηκαν. Θυμώνω που μας περνάτε για ηλίθιους

Εμείς αυτό που θέλουμε είναι:
—-μια καλύτερη πατρίδα
—-θέλουμε δικαιοσύνη
—-θέλουμε παιδεία
—-θέλουμε ασφάλεια
—-θέλουμε μέλλον

—-θέλω να παιζω ελευθερα, με χαρά, γιατί είμαι παιδί
μας το χρωστάτε.

Το χαμομηλακι

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011


ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ,

συνελαβαν

τους "τρομοκρατες"


Eκεί επανω στη Σερβια ολοι οι πατριωτες θεωρουνται απο τους Διεθνεις Εγκληματιες του κοσμου ως Εγκληματιες Πολεμου.
Ποιοι;
Αυτοι που υπερασπιστηκαν την πατριδα τους με νυχια και με δοντια απο τις επιθεσεις των Διεθνων τρομοκρατων των Αμερικανων και των συμπαρομαρτουντων αυτους Εγκληματιων ολης της γηινης σφαιρας.

Mεχρι και τον ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΤΡΙΩΤΗ μητροπολιτη Ρασκας ΑΡΤΕΜΙΟ καταφεραν να εκδιωξουν με τα φερεφωνακια τους και τα πειθηνια οργανα τους, τους φθονερους ρασοφορους Σατανασιο Γιεφτιτς, Πιτ Μπουλοβιτς, και Αμφιλιοκβειο Ραντοβιτς και την υπολοιπη ΛΗΣΤΡΙΚΗ συνοδο της Σερβιας.


Στην τελευταια τους επιθεσι εναντιον της Σερβιας βλεπαμε να ερχεται το πολεμικο τους υλικο στο λιμανι της Θεσσαλονικης και να κατευθυνεται στην συμμαχικη μας Σερβια χωρις να μπορουμε εμεις να κανουμε τιποτα, αφου η τοτε δουλικη κυβερνησι της Ελλαδος, επετρεπε αυτην την προδοτικη διελευσι.

Αλλα ειχε αρχισει απο τοτε και ο ....βαρουχειος υπνος των Ελληνων..
Μονο καποιοι λιγοι οπαδοι των κομμουνιστικων κομματων και παλι πηραν την πρωτια στις αντιδρασεις.
Τους ζηλευα πραγματικα και μου 'ρθε η επιθυμια να παρω εναν μεγαλο σταυρο και να μπω μπροστα τους οταν αυτοι διαμαρτυρονταν.

Τους δυο λοιπον ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ Καρατζιτς και στρατηγο Μπλαντιτς καποιοι προδοται μεσα στην Σερβια τους κατεδωσαν και τους συνελαβαν για να τους οδηγησουν στα Εγκληματικα Διεθνη Δικαστηρια τους οπου δεν υπαρχει καμμια αποδοσι της δικαιοσυνης.


Τους ψυχασθενεις Μπους και Μπλερ που δολοφονησαν χιλιαδες αθωους Αφγανους και Ιρακινους, γιατι δεν τους περνανε απο τα Διεθνη δικαστηρια τους;

Αυτοι δεν ειναι εγκληματιες πολεμου;
Και ειναι εγκληματιες πολεμου αυτοι που με αυτοθυσια υπερασπισθηκαν την πατριδα τους απο τα μαυρα ΝΑΤΟΪΚΑ κορακια που εισεβαλαν στην Σερβια για να την διαμελισουν, πραγμα που το πετυχαν;

Και τον κατευθυντηριο ΝΟΥ τους, που ηταν ο Παπας Βοϋτιλα, που "αγιοποιηασαν" προσφατα την ΣΑΠΙΛΑ του, οι Αιρετικοι της Δυσεως;


Οπως προ ετων επραξαν το ιδιο και με τον δολοφονο των οκτακοσιων χιλιαδων Σερβων Ορθοδοξων ραδιουργο ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ;


Και ερχεται σημερα ο ....ΑΧΥΡΕΝΙΟΣ ΤΑΝΤΙΤΣ να θριαμβολογηση για την επιτυχια του να συλλαβη τον ΗΡΩΪΚΟ στρατηγο Μπλαντιτς.

Αυτο το ...γυαλινο φερεφωνακι των Διεθνων Τρομοκρατων.

Αλλα επανω απο τα αφρονα κεφαλια των θλιβερων και αξιοθρηνητων ανθρωπων υπαρχει ο Παντοκρατωρ Κυριος και Θεος που, θαττον ή βραδιον, ως σκευη κεραμεως συντριψει αυτους...


Να δεν βλεπετε τι γινεται σε ολοκληρο τον πλανητη;

Ενω σκοτωσαν τον Μπιλ Λαντεν - γι αυτους τρομοκρατη - τους τρομοκρατει η Νεμεσις της Θειας Δικαιοσυνης με την αποστολη θανατηφορων ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΩΝ...
Και αυτη ειναι η αρχη των ΩΔΙΝΩΝ..
Ακολουθουν και αλλες πολλες, που θα τους γινουν εφιαλτες νυχτα και ημερα...


Σουτ βρε Ρωμηοί!


Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος- Κιλκίς



Ακούγοντας, βλέποντας και διαβάζοντας κανείς τις σάπιες τούτες ημέρες, έχει την αίσθηση ότι επίκειται το τέλος του νεοελληνικού κράτους. Μέχρις εδώ ήταν, «εάλω η Πόλις».
Παρόμοια αισθήματα βίωναν και οι δυστυχείς Ρωμηοί, λίγο προ της αλώσεως της Βασιλεύουσας. Το Γένος ανέβαινε στον αιμάτινο δρόμο του Γολγοθά του, στην μακραίωνη σκλαβιά στους αντίχριστους Αγαρηνούς εξαιτίας κυρίως της ηθικής κρίσης. Το διαπιστώνουμε σε κείμενα της εποχής: «Οι άρχοντες συμμετέχουν στις παρανομίες, οι διαχειριζόμενοι τα κοινά είναι κλέφτες, οι δικαστές δωρολήπτες με αποτέλεσμα να επικρατούν οι εγωιστές, οι αλαζόνες, οι αχάριστοι, οι συκοφάντες…


Δεν υπάρχει αγάπη, αδελφών ομόνοια «ουδαμού σπλάχνον χριστιανικόν, ουδαμού δάκρυον συμπαθές», θρηνεί ο μοναχός (και άγιος νομίζω της Εκκλησίας μας) Ιωσήφ Βρυέννιος. (Απ. Βακαλόπουλος, «Ο χαρακτήρας των Ελλήνων», σελ. 81).


Στο ίδιο βιβλίο, ο αείμνηστος καθηγητής, σημειώνει ότι «οι πλούσιοι την εποχή εκείνη, ενώ κατέρρεαν τα τελευταία υπολείμματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, ξένοι τελείως προς το πνεύμα του Χριστιανισμού, ήταν σκληρότεροι απέναντι στους φτωχούς και ταπεινούς της ζωής». Είμαστε και σήμερα ενώπιον μιας νέας άλωσης, περιμένουμε των εχθρών τα φουσάτα…


Γιατί είναι η πατρίδα «αχούρι κοπρισμένο/ από τ’ αλόγατα του οχτρού. Καπίστρια τα φελόνια /και οι κολυμπήθρες γούρνες. Να! Διαγουμιστές όλοι/ των όλων. Τίμιων, ιερών μαγαριστές και σφάχτες».( Παλαμάς, «Η φλογέρα του βασιλιά»).


Κόπρισε, διαγούμισε, μαγάρισε τόσα χρόνια το πολιτικό χτικιό, άχρηστοι και ανίκανοι λεβαντίνοι, οι συμμορίες του κομματισμού και μας παραδίδουν αμαχητί στους Φραγκογερμανούς, στους «Βενετούς», στους εμπόρους των εθνών- τοκογλύφους.


Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε, γιατί δεν επαναστατούν οι νέοι; Αναρωτιέται η μεσόκοπη άνοια και ανία, η συφοριασμένη «γενιά του Πολυτεχνείου»; Επανάσταση; Τι είναι αυτό τρώγεται; Μια διαδήλωση, μια πορεία διαμαρτυρίας για την θεϊκή ομάδα μας, ναι! «Προοδευτικές» συμπλοκές με την αστυνομία και βεβήλωση της ασυλαίας ανοησίας, όλα αυτά που ξεσηκώνουν ενίοτε τη νερουλή νεολαία μας - εικόνα και ομοίωση μας- γίνονται, έτσι περνάει η ώρα, ξεθυμαίνει, απελευθερώνεται και η σωρευμένη ενέργεια.


Η Επανάσταση όμως «θέλει δουλειά πολύ», πριν, όχι τώρα. Πού να ξέρουν οι νέοι από επαναστάτες, ποιος τους δίδαξε; Με ολίγον Τσε Γκεβάρα, ως καρδιοκατακτητή κυρίως και ατίθασο πλουσιόπαιδο, επαναστάτες δεν φτιάχνεις.


«Ο γύφτος και φθισικός» Καραϊσκάκης δεν μας κάνει, του λείπει η πολυπολιτισμική διάσταση, έκοβε και έχτιζε λοφίσκους με τούρκικα κεφάλια, ρατσισμός ασυγχώρητος.


Εσυνηθίσαμε, ως θα έλεγε ο γερο – Κολοκοτρώνης, να μας καταφρονούν οι ξένοι, δυο αιώνες, υποτέλειας και ξενοδουλείας, βιώσαμε. Τώρα, στις γενιές μας ξεβράζεται το κακό. Οι κοπριές, οι κοπρώνυμοι, που κυβέρνησαν ιδίως κατά την λαμπρή τους περίοδο – την ευρωπαϊκή της μακαρίτισσας ΕΟΚ – άφησαν την πατρίδα χωρίς παιδεία εθνική, χωρίς χρηστή δημόσια διοίκηση και μας παραδίδουν στα αρπακτικά της Τρόϊκας.


Γιατί δεν επαναστατούν οι Έλληνες; ιδού η απορία. (Το κίνημα διαμαρτυρίας των «αγανακτισμένων», είναι ελπιδοφόρο. Φοβάμαι όμως ότι θα ξεφουσκώσει. Όπως λένε οι παλιοί είμαστε άμαθοι από τέτοια πράγματα. Eξάλλου τα κινήματα είναι μόνο για ξεσκονίσματα. Εδώ μιλάμε για επανάσταση, για Γουδί ).


Ο χρόνιος εθισμός στην δουλοπρέπεια, η καθημερινή εισπνοή τηλεοπτικών αναθυμιάσεων, μεταμόρφωσαν τον πάλαι ποτέ ατίθασο, αγωνιστή, επαναστάτη και πολεμιστή Ρωμηό σε ασπόνδυλο καλοπερασάκια, σε ήρεμο «τίποτε».


Διασώζει ο Φωτάκος στα «Απομνημονεύματα περί την Ελληνικήν Επανάστασιν», ένα περιστατικό.


Συμβαίνει κατά το πρώτο έτος της Εθνεγερσίας. Οι πολιορκημένοι Τούρκοι του Νεόκαστρου αποφάσισαν να συνθηκολογήσουν και πρότειναν διαπραγματεύσεις. Συμφωνήθηκε συνάντηση των δυο αντιπροσωπειών έξω από το φρούριο. Αλλά οι συνομιλίες δυσκολεύονταν και αργούσαν, επειδή εκατοντάδες αγωνιστές, περίεργοι, χασομέρηδες, και λοιποί «άτακτοι» είχαν συγκεντρωθεί γύρω και θορυβούσαν αδιαφορώντας για τις διαταγές των αρχηγών τους.


Αφηγείται ο Φωτάκος: «Αφού δεν πλέον είδαν οι Τούρκοι ότι οι Έλληνες δεν ακούουν τους καπεταναίους των μια ημέραν ο Τσιντάραγας, κλειδούχος του Φρουρίου, έχασε την υπομονήν κι στραφείς προς τους στρατιώτας εφώναξεν ούτως: σουτ βρε Ρωμηοί! Η φωνή αυτή αμέσως έφερε σιωπήν. Εδώ δε εφαρμόζεται το ρητόν: «Είδε ο δούλος τον δεσπότην και εφοβήθη». Κατ’ ουδένα τρόπον εδύναντο οι καπεταναίοι να απομακρύνουν τους στρατιώτας διά να σταθούν οι Τούρκοι εις ομιλίαν, η δε φωνή του Αγά μόνη τους ησύχασεν».


Και παρατηρεί συγκαταβατικά ο αγωνιστής: «Πόσον ο φόβος είναι δυνατός και ανεξάλειπτος, όταν είναι παιδιόθεν ριζωμένος εις τα ψυχάς των ανθρώπων».


Έτσι ακριβώς. Μόνο που στην τωρινή περίπτωση δεν πρόκειται περί ριζωμένου φόβου, αλλά για ριζωμένη έως μιθιδρατισμού αφασία και παχυδερμία.


Κατ’ αρχάς και η λέξη Επανάσταση έχει ποινικοποιηθεί. Παραπέμπει στις επταετείς καρικατούρες, που ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα τους ήταν ότι με τις γελοίες τους πατριδοκαπηλίες και θρησκοληψίες, έδωσαν μια ουρανόπεμπτη δικαιολογία στους μεταπολιτευτικούς νάνους και αρλεκίνους της «προόδου», να ποδοπατήσουν, να στρεβλώσουν αξίες αειθαλείς, ελληνοσώτειρες, «πίστιν και πατρίδα», που, όταν προσβάλλονται και αλυσοδένονται, ξεσηκώνουν λαούς.


Παιδιόθεν, ρίζωσε «εις τα ψυχάς» των σημερινών νεοελλήνων αυτή η αποστροφή, η καχυποψία, η απάρνηση στα τιμαλφή του Γένους μας, ο φόβος του ραγιά. Του ραγιά, του κατακυριευμένου στα βορβορώδη πάθη του. Διότι ψυχή χωρίς θρεμμένη με την Ορθόδοξη πίστη και με την φιλοπατρία, καταντά παλιόψαθα, φανταχτερή ασημαντότητα κι ας νομίζει ότι έχει αξία.


Οι επαναστάσεις δεν γίνονται με μπουκωμένα στόματα και άδειες, νεκρές ψυχές. «Σηκώθηκα και πήγα εις τις εικόνες και κάνω την προσευχή μου και λέγω∙ Κύριε βλέπεις σε τι κατάστασιν έφτασα. Ο μόνος σωτήρας είναι η παντοδυναμία σου και η ευσπλαχνία σου σε μας οπού κιντυνεύομεν και εις την ματοκυλισμένη μας πατρίδα. Πιάνω και φκιάνω μιαν σημαία και γράφω Εθνική Συνέλευση, Σύνταμα. Λέγω. Εις το όνομα του Θεού και της βασιλείας του σηκώνεται η σημαία της πατρίδος». Και επαναστάτησε ο ματοκυλισμένος στρατηγός τον Σεπτέμβριο του 1843 κατά των Μπαυαρέζων και κέρδισε ο βασανισμένος αγωνιστής, μαζί με τον λαό που τον ακολούθησε, αναίμακτα το Σύνταμα. Η επανάσταση δεν θα ξεκινήσει από τους κουκουλοφόρους, μοσχοαναθρεμμένους μοναχογιούς των βορείων προαστίων.


Επανάσταση, αν γίνει και πρέπει να γίνει, θα έλθει από αυτούς που αγαπούν την πατρίδα με τον τρόπο του Μακρυγιάννη. Άνθρωποι «ων ο Θεός κοιλία, οι εχθροί του σταυρού», ο ψευτοεπαναστάτες της σήμερον, στηρίζουν ύπουλα τους κατοχικούς, τους προδότες της πατρίδας. Εξάλλου όποιος πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού, ελπίζει και στην επ-ανάσταση του Γένους.

Απο το ΡΕΣΑΛΤΟ
Εγερτήριο!....

Αλί, αλί και τρισαλί…
Τι έπαθαν! Τι έχουν!
Εδώ η πατρίδα καίγεται!
Και κάποιοι ακόμα ρέγχουν (=ροχαλίζουν)…


Λυπούμαστε για όλους εκείνους, που, ενώ καίγεται η πατρίδα μας, εκείνοι ακόμη ροχαλίζουν.

Και είμαστε με όλους, όσοι έχουν εξεγερθεί ενάντια στην προδοσία του μνημονίου και το ξεπούλημα της πατρίδας.

Θα ήταν δε ευχής έργον, αν όλοι ήταν ενωμένοι σαν μια γροθιά.

Το κατεστημένο όμως, με τους δόλιους μηχανισμούς του, κατορθώνει, δυστυχώς, να διεμβολίζει και να διασπά και να ναρκοθετεί-κατά το «διαίρει και βασίλευε»-τις σοβαρές κινηματικές προσπάθειες.

Πάντως εμείς θα προωθούμε κάθε προσπάθεια, που γίνεται προκειμένου να απεγκλωβιστούμε απ’ το κρεματόριο των ντόπιων εφιαλτών και των διεθνών τοκογλύφων.

Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής πιστεύουμε ότι κινείται και το παρακάτω άρθρο του καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ηλία Σταμπολιάδη:

Παπα-Ηλίας


Περί δημιουργίας λαϊκού κινήματος εξουσίας


Σήμερα είμαστε μάρτυρες μίας συντελούμενης εθνικής προδοσίας σε όλα τα επίπεδα αλλά κυρίως στο οικονομικό, το πολιτικό, το εθνικό και το πνευματικό.

Στο οικονομικό έχουν αποστερήσει τη χώρα από κάθε είδους παραγωγική δραστηριότητα και συγχρόνως έχουν διατηρήσει το βιοτικό επίπεδο πάνω από το επίπεδο παραγωγής με χρήματα δανεικά υπό τοκογλυφικούς όρους και υπόγειες συμφωνίες προσωπικής και κομματικής διαπλοκής. Καλούν το λαό να πληρώσει ένα συσσωρευμένο λογιστικό χρέος που πλέον δεν αντιπροσωπεύει τα δανεικά αλλά συνίσταται από τους υψηλούς κεφαλοποιημένους τόκους ενώ οι μέχρι τώρα πληρωμές έχουν αποπληρώσει το πραγματικό δάνειο στο πολλαπλάσιο.


Στο πολιτικό επίπεδο το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα αναπαράγει τα ίδια πρόσωπα και κυρίως τη νοοτροπία της φαυλοκρατίας συντηρώντας μία προσχηματική δημοκρατία που παραπλανά το λαό ενώ στην ουσία κατευθύνεται από ξένα κέντρα εξουσίας.


Στο εθνικό επίπεδο έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις που παραδίδουν την ανεξαρτησία της χώρας στους δανειστές, στους οποίους έχουν ήδη παραδώσει τη δημοσιονομική διαχείριση της χώρας και μη έχοντας τη δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής την έχουν αφήσει ακυβέρνητη.


Στο διεθνές επίπεδο ακολουθούν μία μειοδοτική στάση με αποτέλεσμα να θέτουν σε κίνδυνο την συνοχή Ελληνικών περιφερειών όπως η Θράκη, η Κύπρος και η Μακεδονία. Υποσκάπτοντας δε την έννοια του εθνικού κράτους έχουν αφήσει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι όπου εισβάλουν λαθρομετανάστες, υποκινούμενοι από ξένα κέντρα, που όχι μόνο ανταγωνίζονται την Ελληνική εργατική τάξη και καπηλεύονται την κοινωνική υποδομή, που με κόπο έχει δημιουργήσει ο Έλληνας πολίτης, αλλά αλλοιώνουν το ήθος της κοινωνική ζωής και την ποιότητα της πολιτισμικής μας παράδοσης.


Τέλος στο πνευματικό επίπεδο αποκόβουν συστηματικά τα παιδιά από τη γλώσσα, την ιστορία και τις έννοιες της αρετής και της φιλοπατρίας ενώ με τα επιστημονικώς καθοδηγούμενα ΜΜΕ εκμαυλίζουν το λαό με καταναλωτικά πρότυπα καλλιεργώντας συγχρόνως μία ατομοκεντρική και αμοραλιστική νοοτροπία που τον καθιστά έτοιμο να προδώσει τον πλησίον για την εξυπηρέτηση του ατομικού συμφέροντος αλλά κυρίως ανίκανο να αντισταθεί σε κάθε μορφή αυθαίρετης εξουσίας.


Με βάση τα ανωτέρω είναι προφανής στον κάθε Έλληνα πατριώτη η υπάρχουσα ανάγκη συγκρότησης ενός λαϊκού κινήματος που θα αντισταθεί στην τελούμενη προδοσία και θα αγωνιστεί αφενός να ανατρέψει το φαύλο κομματικό σύστημα και αφετέρου να αναλάβει τη διαχείριση της χώρας.

Τα σημερινά κινήματα είναι κυρίως κινήματα διαμαρτυρίας με περιορισμένους ή εξειδικευμένους στόχους. Μερικά έχουν μονομερείς οικονομικούς στόχους, άλλα έχουν πολιτιστικά και οικολογικά ενδιαφέροντα και άλλα στοχεύουν στη δημιουργία κομμάτων ενταγμένων στο υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο φιλοδοξούν να αναμορφώσουν υπό τους όρους της προσχηματικής νομιμοφάνειας που το ίδιο το σύστημα επιβάλλει και με τους οποίους εξασφαλίζει τη διαιώνιση του.


Το υπάρχον πολιτικό σύστημα εκπροσωπούμενο από τα κόμματα, όντας αδύναμο να διαχειριστεί τα προβλήματα, που το ίδιο έχει δημιουργήσει, και βλέποντας τον επερχόμενο καταποντισμό του προσπαθεί να ανασχηματισθεί με τη δημιουργία συναινετικών συμμαχιών για να εξαπατήσουν το λαό ότι προτίθενται δήθεν να υποτάξουν το κομματικό συμφέρον ενώπιον του εθνικού για τη σωτηρία της πατρίδος.


Στην προσπάθεια αυτή έχουν επιστρατεύσει και εκπροσώπους της διανόησης που τους προβάλουν ως προσωπικότητες ευρείας αποδοχής και αντικειμενικής κρίσης για να λύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα, όταν τα ίδια αυτά πρόσωπα ή έχουν συνεργήσει στη δημιουργία των προβλημάτων ή και σιωπούσαν όταν αυτά εδημιουργούντο. Με προτάσεις φαινομενικών τροποποιήσεων του συντάγματος προσπαθούν να δώσουν την εντύπωση της αλλαγής ενώ στην ουσία θα διατηρήσουν τους μηχανισμούς που τους κρατούν στην εξουσία φέρνοντας το λαό σε αδιέξοδο μπροστά στις κάλπες που θα ξαναστήσουν.


Ενώπιον αυτής της κατάστασης οι υγιείς πατριωτικές δυνάμεις προσπαθούν να συσπειρωθούν σε κίνημα αλλά ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει τον χαρακτήρα της διαμαρτυρίας και στην ουσία αναγνωρίζουν στο σύστημα την αρμοδιότητα να επιλύσει τα προβλήματα, που το ίδιο έχει δημιουργήσει τα τελευταία 30 χρόνια.


Παρά ταύτα, έχουν τεθεί ορισμένες βάσεις και έχουν προβληθεί ορισμένοι στόχοι που αν και μέχρι στιγμής δεν είναι αρκετοί για μια γενική συσπείρωση εντούτοις αποτελούν δείγμα για το κλίμα που επικρατεί. Οι κατωτέρω αναφερόμενοι στόχοι δεν προβάλλονται σαν το ελάχιστο κοινής αποδοχής αλλά σαν αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της πατρίδας.


1. Aπονομιμοποίηση της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος.


2. Τιμωρία των ενόχων με βάση τις αρχές του δικαίου.


3. Άρνηση του επαχθούς και απεχθούς χρέους, και αναδιοργάνωση της οικονομίας με εθνική δημοσιονομική, νομισματική και αναπτυξιακή πολιτική.


4. Εξασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και επαναδιαπραγμάτευση των σχέσεων μας με την Ε.Ε.


5. Αλλαγή του καταστατικού χάρτη της χώρας ώστε να εξασφαλίζει την ελεύθερη δραστηριότητα των πολιτών, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική μας επιβίωση.


6. Επαναφορά της χώρας σε ομαλή λειτουργία με βάση το νέο καταστατικό χάρτη.


Η αδυναμία των στόχων αυτών είναι ότι δεν καθορίζουν πώς θα αναδειχθεί και θα νομιμοποιηθεί αυτός που θα εφαρμόσει ένα τέτοιο πρόγραμμα . Επιπλέον όσον αφορά τους δύο τελευταίους στόχους αυτοί προβάλλονται και ως στόχοι της προτεινόμενης λύσης των προσωπικοτήτων που θα αναδείξει το ίδιο το σύστημα αν και οι δικοί τους στόχοι εννοούνται διαφορετικά για να παραπλανήσουν το λαό και στην ουσία να διατηρήσουν το σύστημα.


Η προτεινόμενη λύση θεωρεί ότι η οργάνωση του κινήματος, που θα υποδείξει τους αρχηγούς οι οποίοι θα αναλάβουν τη σωτηρία της πατρίδας, πρέπει να έχει καθαρά εθνικό χαρακτήρα για να συνενώσει όλους τους Έλληνες και να γίνει σε τέσσερα επίπεδα, εκμεταλλευόμενη την ήδη υπάρχουσα και αναγνωρισμένη δομή του κράτους.


Τα επίπεδα οργάνωσης είναι: 1) Ενοριακό, 2) Δημοτικό, 3) Νομαρχιακό ή κατά εκλογική περιφέρεια και 4) Εθνικό επίπεδο.


Ενορίες : Ό όρος προέρχεται από το επίθετο ενόριος που σημαίνει τον χώρο εντός ορισμένων ορίων, μία καθορισμένη περιοχή ή περιφέρεια (territorium). Εκκλησιαστικά σημαίνει το σύνολο των χριστιανών γύρω από τον Ι. Ναό όπου γίνονται οι συνάξεις και από τον οποίο παίρνει το όνομα. Ιστορικά οι ενορίες, ιδίως τα χρόνια της δουλείας που δυστυχώς ομοιάζουν με τα σημερινά, αναδείχθηκαν σε κέντρα συμβίωσης και επιβίωσης των Ελληνικών κοινοτήτων και αποτελούσαν πυρήνες δημοκρατικής λειτουργίας αντίστοιχης με αυτή των Εκκλησιών του Δήμου της αρχαίας Ελλάδος.

Σύμφωνα με την πρόταση οι ενορίες αυτές θα έχουν πολιτικό χαρακτήρα, θα εκλέγουν ή και θα κληρώνουν τους διαχειριστές των τοπικών υποθέσεων και θα αποστέλλουν τους αντιπροσώπους τους στο ανώτερο επίπεδο διοίκησης που είναι οι Δήμοι. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ενοριών δεν έχουν να κάνουν με τους επιτρόπους του Ι. Ναού που εκλέγονται από την εκκλησιαστική διοίκηση.


Δήμοι : Οι δημοτικές ομάδες θα αποτελούνται από τους εκπροσώπους των πολιτικών ενοριών μέρος τω οποίων θα εκλέγονται ή θα κληρώνονται για τη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων ενώ άλλοι θα στέλλονται ως αντιπρόσωποι στο ανώτερο νομαρχιακό επίπεδο.


Νομαρχίες : Οι νομαρχιακές ομάδες θα αποτελούνται από τους εκπροσώπους των δήμων μέρος τω οποίων θα εκλέγονται ή θα κληρώνονται για τη διαχείριση των νομαρχιακών υποθέσεων ενώ άλλοι θα στέλλονται ως αντιπρόσωποι στο ανώτερο εθνικό επίπεδο.


Εθνική αντιπροσωπία : Αποτελεί το ανώτερο κλιμάκιο διοίκησης του κινήματος το οποίο συντίθεται από τους νομαρχιακούς εκπροσώπους. Λόγω του τρόπου ανάδειξης της η Εθνική Αντιπροσωπία νομιμοποιείται να εκφράζει το κίνημα πανελληνίως και διεθνώς και φυσικά να δρα για λογαριασμό του ως νόμιμος εκπρόσωπος αυτού.


Στην προσπάθεια αυτή το κίνημα θα ζητήσει την συμπαράσταση των τοπικών Επισκόπων, πολλοί από τους οποίους έχουν κατανοήσει την επιτελούμενη προδοσία και θα μπορούν να βοηθήσουν, αν μη τι άλλο, τουλάχιστον με την παραχώρηση των αιθουσών πολιτιστικών εκδηλώσεων των ενοριακών ναών για τις συναντήσεις των ενοριακών επιτροπών καθόσον οι χώροι αυτοί εμπνέουν εμπιστοσύνη στο λαό.


Ο τρόπος εκλογής των πολιτικών συμβουλίων των ενοριών, που δεν έχουν καμία σχέση ούτε και αντικαθιστούν τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους, καθώς και ο τρόπος εκλογής των αντιπροσώπων τους στους Δήμους θα καθοριστεί λεπτομερώς και θα περιγραφεί από το καταστατικό που θα πρέπει να διέπει τη δημιουργία του κινήματος.


Από τη δική μου μεριά είμαι διατεθειμένος να συνεργασθώ με άλλους συνεργάσιμους και καλοπροαίρετους εθελοντές για την εκπόνηση του καταστατικού που θα αποτελέσει το θεμέλιο λίθο οργάνωσης του λαϊκού κινήματος κατά της επιτελούμενης προδοσίας ενάντια στο κράτος και το έθνος μας. Η ώρα είναι δώδεκα ούτε καν παρά πέντε.


Ηλίας Σταμπολιάδης
Καθηγητής
Πολυτεχνείο Κρήτης

Πατριωτικό Μέτωπο

Νίκης 33, 10557, Σύνταγμα, Αθήνα

Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652

Τηλ. Εκπροσώπου: 6980292626

www.pamet.gr, pametopo@gmail.com


Αθήνα, 26 Μαΐου 2011




Χιλιάδες αγανακτισμένων πολιτών στο Σύνταγμα και σε άλλες πόλεις. Για πρώτη φορά, σχηματοποιείται νέας μορφής αντίσταση. Το ΠΑΜ ήταν εκεί.


Χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες ξεχύθηκαν στους δρόμους των ελληνικών μεγαλουπόλεων, σχηματοποιώντας μια νέας μορφής αντίσταση, άγνωστη στα ελληνικά δεδομένα μέχρι σήμερα.


Αυτό το οποίο εξέφραζε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του το Πατριωτικό Μέτωπο, μαζικές δηλαδή κινητοποιήσεις, χωρίς ομάδες συμφερόντων, με σαφές αντινεοταξίτικο μήνυμα, για πρώτη φορά άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά και είχε τα εξής χαρακτηριστικά:


- Το 99% του λαού, δεν ήταν ενταγμένο σε κανένα πολιτικό ή συντεχνιακό σχηματισμό.


- Ελάχιστα πολιτικά και συντεχνιακά γκρουπούσκουλα που επιχείρησαν να «παίξουν παιχνίδι», αντιμετωπίστηκαν από την παγερή αδιαφορία των πολιτών και απομονώθηκαν.


- Η συγκεκριμένη σοροχρηματοδοτούμενη ομάδα που επιχείρησε να «στήσει» Αιγυπτιακού τύπου διαδήλωση στο Σύνταγμα, με συνθήματα υποβολιμαία, αντιμετώπισε την άρνηση του κόσμου να τα επαναλάβει.


- Τα κύρια συνθήματα που ακούσθηκαν από ομάδες αγανακτισμένων πολιτών, ήταν σκληρού και άμεσου τύπου και κατέληγαν στο ελικόπτερο του Ντε Λα Ρούα της Αργεντινής.


- Η συγκρατημένη – σε αυτήν την φάση οργή – ήταν ο κεντρικός παρανομαστής στα χείλη όλων των πολιτών που συμμετείχαν στην διαδήλωση.


- Και το μόνο αρνητικό – δικαιολογημένο εξ’ άλλου δεδομένης της πρώτης φάσης αυτού του τύπου των κινητοποιήσεων – η έλλειψη πολιτικής πρότασης με την γενικότερη έννοια του όρου.


Το Πατριωτικό Μέτωπο με τα μέλη και τους φίλους του ήταν παρόν σε όλες τις κινητοποιήσεις, σε ολάκερη την χώρα. Ιδιαίτερα στο Σύνταγμα, όπου με παρρησία και χωρίς τυμπανοκρουσίες, κράτησε για τον εαυτό του τον ρόλο του άγρυπνου ματιού και της εθελοντικής περιφρούρησης για τυχόν προβοκάτσιες και οι οποίες θα αντιμετωπίζονταν άμεσα σε περίπτωση που εξελίσσονταν.


Η Ελλάδα που ελπίζει, η Ελλάδα που αντιστέκεται, δεν είναι μακριά. Έρχεται και θέλει και αρετή και σύνεση. Και όσοι ονειρεύονται νέους Λαλιώτηδες, Δαμανάκες και Φίσερ, πορτοκαλί δηλαδή σοροσχηματισμούς, είναι μακριά νυχτωμένοι.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου