Παρασκευή 13 Μαΐου 2011











ΑΝΟΙΚΤΗ

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ


ΕΠΙΣΤΟΛΗ



Σουρωτή Βασιλικών Θεσσαλονίκης, του αγίου Γερμανού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ( 12.5.2011) Μεγάλου Αγωνιστού και Ομολογητού της Ορθοδοξίας και Σφοδρού Αντιλατίνου Πατρός.


Σεβασμιώτατον μητροπολίτην Κασσανδρείας

κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ

Εις Πολύγυρον Χαλκιδικής


Σεβασμιώτατε,

Χριστός Ανέστη,

αλλα η Εκκλησία μας δεν Ανέστη,

μένει Σταυρωμένη….

Eυθύς αμέσως εξηγούμαι…


Aπό τις αρχές του ετους 2001, δηλαδή πέραν της δεκαετίας, είστε μητροπολίτης της μητροπόλεως Κασσανδρείας εις ήν ανήκει και η κώμη της Σουρωτής, οπου υπέρ την 30ετίαν, διαμένω.


Δεν σας το αποκρύπτω ότι από την ημέρα που αισθάνομαι τον εαυτό μου ως ορθόδοξο χριστιανό, εκείνο που έμαθα και ενστερνίστηκα από τους πνευματικούς μου πατέρες, το οποίο είναι το πρώτο και το ΜΕΙΖΟΝ γιά τον ορθόδοξο χριστιανό, είναι να πιστεύη ορθόδοξα, δηλαδή να ζή και να φυλάσση την Ορθόδοξη Πίστι και Ευσέβεια.


Οταν διάβαζα το χωρίο της Γραφής και τα λόγια του Κυρίου. «Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γής;» (Λουκ. Ιη΄ 8), δεν μπορούσα να το κατανοήσω αφού εβλεπα να υπάρχουν ανά τον κόσμο πολλές Εκκλησίες και πολλά πατριαρχεία και πολλοί πατριάρχες και πολλοί αρχιεπίσκοποι.


Σήμερα όμως, βλέποντας την Οικουμενιστική αλλοίωσι και την ανεπανόρθωτη φθορά του κλήρου και του λαού και την ελλειψι ευαισθησίας γιά την κινδυνευόμενη Πίστι και την Πατρώα Eυσέβεια, κατανοώ πλήρως το αγωνιώδες αυτό ερώτημα του Κυρίου Ιησού. Η διαφύλαξι της Πίστεως, λοιπόν, είναι εντολή της Αγίας Γραφής, των Ιερών Κανόνων και των Αγίων Πατέρων. Λέγει ο αγιος Μάρκος ο Ευγενικός:

Τούτο εστί το καύχημα ημών, η πίστις ημών, η καλή κληρονομία των Πατέρων ημών.
Μετά ταύτης Θεώ παραστήναι ελπίζομεν και των ημαρτημένων λαβείν την άφεσιν.
Ταύτης δε άνευ ουκ οίδα ποία δικαιοσύνη της αιωνίου κολάσεως ημάς λυτρώσεται.

Διατί το λέγω και το καταγράφω αυτό; Σήμερα εκκολάπτεται μέσα από την Εκκλησία, μία φοβερή και αποτρόπαια Αιρεσι πελωρίων διαστάσεων.


Eίναι η αίρεσι του Οικουμενισμού – Πανθρησκειασμού.


Και αυτοί που αποδέχονται και προωθούν αυτή την Αίρεσι – φοβερόν ειπείν! - είναι πατριάρχαι, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι και θεολόγοι.


Και πρώτος και θερμότερος Εξαρχός της, είναι αυτός τον οποίον μνημονεύετε, οσάκις λειτουργείτε.


Είναι ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος.


Θέλω να ελπίζω, σεβασμιώτατε, ότι δεν κομίζω γλαύκας εις …Πολύγυρον.


Είναι βέβαιον, μάλλον βεβαιότατον, ότι όλα αυτά τα έχετε ξαναακούσει. Και θέλω να ελπίζω ότι θα αναζητήσετε να λάβετε περισσότερες πληροφορίες περί αυτών, αφού σας αφορούν άμεσα και επιτακτικά.


Ο «πατριάρχης» Βαρθολομαίος πριν επιλεγεί για «πατριάρχης» και από τα πρώτα ακόμα βήματά του εξέβρασε από του στόματός του φοβεράν βλασφημίαν. Τι είπε; Δεν είπε μόνον και εν συνεχεία αυτά που είπε τα πήρε ο …άνεμος και τα εξαφάνισε, αλλά δυστυχώς…τα έγραψε… και τα γραπτά μένουν. Τι έγραψε;


Συνέταξε διδακτορικήν διατριβήν μέσα στην οποία εισηγείται μία ασεβή και καινοτόμο θέσι, την οποία οι Ιεροί Κανόνες επιτιμούν με αναθεματισμό.


Θέτων εαυτόν υπεράνω των Ιερών Κανόνων απεφάνθη στην διατριβή του ο κ. Βαρθολομαίος:


Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν.


(Περί την κωδικοποίησι των Ι. Κανόνων κλπ, Θεσσαλονίκη 1970 σελίς 73 κ.ε.).


Αυτό το γνωρίζατε, σεβασμιώτατε; Το 1970 εγράφη και κατέστη γνωστόν. Δηλαδή πρίν ακόμα εκλεγείτε μητροπολίτης. Και αν ελάβατε γνώσιν αυτού, γιατί ουδέποτε διαμαρτυρηθήκατε; Δεν οφείλατε να το πράξετε; Αυτή η βλασφημία του «πατριάρχου» δεν είναι μία φοβερά πτώσις, που προοιωνίζει κατάπτωσιν και έκπτωσιν από την Εκκλησίαν του Θεού;


Εμείς που το διαβάσαμε φρίξαμε και εντονα διαμαρτυρηθήκαμε. Και οφείλαμε να το πράξουμε εντονώτερα και δυναμικότερα. Γιατί μετά από αυτήν την βλασφημίαν ακολούθησαν και άλλες πολλές, που ….σταματημό δεν έχουν.


Σας αναφέρω αυτήν την στιγμή μία ακόμα που αποδεικνύει ότι ο «πατριάρχης» αυτός επαυσε πλέον νάναι ορθόδοξος «πατριάρχης» και κατέστη ένας αιρετικός έκπτωτος «πατριάρχης» και επιβάλλεται η ταχύτατη καταγγελία του και η απομάκρυνσί του από το μετερίζι του πολύπαθου πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.


Είπε αυτός λόγους αιρετικούς που αποδεικνύουν ότι δεν πιστεύει στην μοναδικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά προσχώρησε στην Αίρεσι του Οικουμενισμού - Πανθρησκειασμού. Σας αναφέρω αυτό που μόλις πρόσφατα είπε στις 7.7.2010 στο Κοντοσκάλι της Κωνσταντινουπόλεως και στον ιερό ναό της Αγίας Κυριακής. Εξαίρων την προσωπικότητα κατά το μνημόσυνο του μη ορθόδοξου πατριάρχου Αθηναγόρα, διεκήρυξε για πολλοστή φορά την Αίρεσι της Αοράτου Ενώσεως Ορθοδόξων και Αιρετικών, η οποία ως γνωστόν θεμελιώνεται στην οικουμενιστική «βαπτισματική θεολογία».


Είπε:

«η Εκκλησία είναι μία και μοναδική και ηνωμένη ενώπιον του Τριαδικού Θεού, εις το όνομα του οποίου βαπτίζονται πάντα τα μέλη αυτής, αποκτώντα ούτω την δικαίωσιν αυτών, ανεξαρτήτως εις ποίαν Ομολογίαν ανήκουσιν, ενούμενα μετά του Χριστού και μετ’ αλλήλων εις έν σώμα, το οποίον δεν δύναται να μερίζεται εις πλείονα σώματα», το δε έργον του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών είναι «να καλή τας Εκκλησίας διά τον σκοπόν αυτόν της ορατής ενότητος…» («να τείνουν προς την ορατήν ενότητα», Καταστατικόν,ΙΙΙ,1).


Δηλαδή, σεβασμιώτατε, ο Εξαρχος της Αιρέσεως του Οικουμενισμού «πατριάρχης» σας κύριος Βαρθολομαίος επανέλαβε, ότι «η Εκκλησία την οποία ίδρυσε ο Χριστός, η Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, δεν έπαυσε ποτέ να είναι μία (σ.σ. εννοώντας ότι την μία Εκκλησία αποτελούν όλοι μαζί οι αιρετικοί). Εμείς οι Χριστιανοί είμαστε διηρημένοι και θέλουμε να επιστρέψουμε και στην ορατή ενότητα της Εκκλησίας, γι’ αυτό και αγωνιζόμεθα και υποστηρίζουμε ενθέρμως τον Θεολογικόν Διάλογον μεταξύ Ρώμης και Ορθοδοξίας».


Αλήθεια αυτoύς τους ασεβείς λόγους που εξέρευσεν από του στόματός του ο εν λόγω «πατριάρχης» έχουν καμμία ομοιότητα προς όσα λέγουν οι Αγιοι Πατέρες; Όχι ασφαλώς, αφού είναι λόγοι άντικρυς αντίθετοι. Ιδού σας παρουσιάζω δύο από αυτούς.


Μία εστίν η του Χριστού Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ου πλείους ουδέ δύο. Συναγωγαί πονηρευομένων εισί τα παρά ταύτην συνέδρια και σύνοδος αθετούντων. Ούτω φρονούμεν οι αληθινοί Χριστιανοί, ούτω πιστεύομεν, ούτω κηρύττομεν.
(ΜEΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ, επιστολή 284 κατά της Θεοπασχιτών αιρέσεως).


Ακούσατε όλοι και μάθετε. Μία είναι, μία και μόνη η Εκκλησία.
Η Εκκλησία η αληθινή, η νύμφη η καλή και εκλεκτή, καθώς την ονομάζει ο νυμφίος της.
Μία ειναι λέγω εκείνη εις την οποίαν αναπαύεται το Πνεύμα Του το Αγιον.
Εις την οποίαν έχει αποταμιευμένους τους θησαυρούς των αγίων χαρισμάτων.
Ποία είναι τούτη; Αυτή η εδική μας αγία μήτηρ, τούτ' έστιν η Ανατολική.
Ναι, μία είναι η καθαρά και αγία Πίστις, η θεία και Θεώ ευάρεστος, αυτή δηλαδή η της Ανατολικής Εκκλησίας.
(Αγιος Αθανάσιος ο Πάριος, εκδ. Ορθ. Κυψελη, 1981, σελ.258).


Πήτε μου, σεβασμιώτατε, ποια η ομοιότητα των λόγων των Αγίων μας Πατέρων, με τους λόγους του «πατριάρχου» Βαρθολομαίου; Αφού, λοιπόν, είναι άκρως αντίθετοι από τους λόγους των Αγίων Πατέρων, γιατί δεν καταγγείλατε αυτόν για τις κακοδοξίες του; Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε και εσείς αλλά και άλλοι ορθόδοξοι επίσκοποι; Γιατί σιωπάτε και σιγοντάρετε και τον καλύπτετε στις ανεπανάληπτες βλασφημίες του; Και με την σιωπήν σας, κατασκανδαλίζετε εμάς τους πιστούς περισσότερον από ότι μας κατασκανδαλίζει αυτός ο ξεγραμμένος από μας, εξωμότης «πατριάρχης»; Συνεχώς και διαρκώς σιωπάτε, σεβασμιώτατε, αλλά η σιωπή όλων σας, αποτελεί ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ου μικρόν, ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ πρώτου μεγέθους, ανυπόφορον ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ, βασανιστικόν ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ.


Δεν σας περιγράφω τα όσα κατά καιρούς συνέβησαν πρίν ή μετά από τις Αιρετικές αυτές δηλώσεις του Εξάρχου του Οικουμενισμού και των ανά τον κόσμον και εις τα πέρατα της γής επισκοπιδίων του, με τις συνεχείς, σχεδόν καθημερινές δημόσιες εμφανίσεις τους. Είναι όλες Αιρετικότατες και Σκανδαλωδέστατες.


Απορώ και εξίσταμαι, που δεν σας ενημερώνουν τα όργανά σας και δεν παρακολουθούν επί καθημερινής βάσεως τα ιστολόγια που αποκαλύπτουν αμέσως και καθημερινώς όλες αυτές τις ασχήμιες των κατ’ επίφασιν ορθοδόξων αυτών οργάνων του Εξάρχου του Οικουμενισμού κ. Βαρθολομαίου; Αλλως δεν δικαιολογείται με τίποτα η σιωπή σας επί όλων αυτών.


2) Είναι γνωστό το πολύχρονο ζήτημα των σφαγιασθέντων, από τους αρχιερείς της Αισχύνης των ημερών μας, 12 σεμνών και αγίων μητροπολιτών. Ολοι τους (αφού οι δύο ανεπιτρέπτως υποχώρησαν και «τακτοποιήθηκαν» όχι και απέναντι στο Θεό) οι άλλοι έφυγαν από τη ζωή αυτή αδικημένοι σφόδρα. Και ενώ αναχώρησαν αδικημένοι για να στεφανωθούν από τον δικαιοκρίτη Κύριο, οι ζώντες ενοχοι ή συνένοχοι αρχιερείς μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, «ου συνήκαν», δεν συνήλθαν και δεν μετενόησαν.


Μούρθε στο μυαλό μου το ρήμα του αγίου Αυγουστίνου:

«Ω αμαρτάδες, ως μεν ράστας έχετε τας εισόδους, ως δε δυσχερείς και χαλεπάς τας εξόδους».


Η μετάνοια θέλει παλληκαριά και ηρωϊσμό, προσόντα που οι σημερινοί αρχιερείς δεν τα έχουν. Ενας από τους 12 αυτούς καλούς αρχιερείς, ζωντανός και θαλερός, ενισχυόμενος και ευτονούμενος και κραταιούμενος, από τον Κραταιό και Δυνατό Κύριο, θεοκίνητα ελέγχει όλους τους ενόχους και τους συνενόχους τους αρχιερείς, με την, ου τυχούσα, γραφίδα του. Και αντί εσείς οι πρωτοδίκως ανένοχοι, αλλά εν συνεχεία συνένοχοι αρχιερείς, οφείλατε το ταχύτερον και ΑΠΡΟΫΠΟΘΕΤΩΣ να τον αποκαταστήσετε και να τον επαναφέρετε εις τον θρόνον του από τον οποίον αδίκως εξεβλήθη, εσείς ενώ ΠΑΝΙΕΡΑΡΧΙΚΑ αναγνωρίσατε την Κανονικότητα και την Νομιμότητά του, θέσατε εις αυτόν δεσμευτικές προϋποθέσεις για την άρσι του ανήθικου, απρόβλεπτου και βάρβαρου ….κουρελοεπιτιμίου της ντροπής!!!


Πως, σεβασμιώτατε, ειρηνεύετε την συνείδησή σας γι’ αυτό το έγκλημα; Πώς κοιμάσθε ησύχως; Δεν ενοχλείσθε από εφιάλτες; Το αίμα του αδελφού σας δεν σας ταράζει, δεν σας εγείρει κάθιδρον εκ του ύπνου της μακαριότητος, προτείνοντάς σας ποτήριον αίματος και προτρέποντάς σας ίνα εξ αυτού πίετε; Ποια δικαιοσύνη διδάσκετε και σε μας, τα πνευματικά σας τέκνα; Την δικαιοσύνη της αδελφοκτονίας;


3) Συναντηθήκαμε πρόπερσι μέσα στο ιερό βήμα του αγίου Γεωργίου Βασιλικών και συζητήσαμε εν ολίγοις επί του τρομακτικού ζητήματος των Κανιβαλικών μεταμοσχεύσεων. Ένα άλλο ζήτημα ΠΕΛΩΡΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ στο οποίο ΟΛΟΙ οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι διά την όλην τροπήν του ζητήματος των μεταμοσχεύσεων και της ετοιμαζομένης νομοθετήσεως της Εικαζομένης Συναίνεσης.


Καθημερινά συντελούνται εν μεση μεσημβρία και με τις ευλογίες των «Σεπτών» αδιαφόρων και απαθεστάτων αρχιερέων μας εκατοντάδες και χιλιάδες ωμά και αποτρόπαια εγκλήματα ζωντανών ανερώτητων ασθενών συνανθρώπων μας. Και όλοι εσείς οι λεγόμενοι αρχιερείς της Εκκλησίας σιωπάτε και αποδέχεσθε την θεωρία των Απίστων περί του λεγομένου «εγκεφαλικού θανάτου».


Σας εξήγησα ότι αφού ΝΑΡΚΩΘΗ (νεκρός ναρκώνεται;), δολοφονείται εν ψυχρώ ένας ζωντανός ανθρωπος και αφού οι …χασάπηδες, του εξάγουν σαν λαίμαργα γεράκια, όλα τα όργανα, τον εγκαταλείπουν με τα κόκαλά του και το δέρμα του, σαν τις ύαινες τα κουφάρια των τετραπόδων της ζούγκλας.


Αυτές είναι οι λεγόμενες μεταμοσχεύσεις, που είναι κακουργηματικότερες και από αυτές τις αποτρόπαιες εκτρώσεις. Και όμως εσείς οι αρχιερείς, σιωπάτε μπροστα και σε αυτό το πανελλήνιο ωμό και αποτρόπαιο ΕΓΚΛΗΜΑ.


Προσπάθησα να σας πώ ότι είναι ένα φοβερό κανιβαλικό έγκλημα και οφείλετε να το φέρετε προς συζήτησι, πρό ημερησίας διατάξεως μέσα στην σύνοδο, για να λάβετε τις ορθές και ορθόδοξες αποφάσεις. Και εσείς αντ’ αυτού επιμένατε να μου λέτε συνεχώς ότι «σώζονται τόσοι άνθρωποι».


Αλήθεια, σεβασμιώτατε; Ποια ηθική επιτρέπει να δολοφονήσης ένα ζωντανό ανθρωπο, για να σωσης καποιους αλλους; Μήπως αυτό το επιτρέπει το Αγιο Ευαγγέλιο και εμείς δεν το γνωρίζουμε; Και προκύπτει αναποφεύκτως το ερώτημα:


Μία Εκκλησία που δεν σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο, που σιωπά προ του κανιβαλισμού ζωντανών ανυπεράσπιστων και ασθενών συνανθρώπων μας, ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;


Και κάτι ακόμα. Με ποιο δικαίωμα δίδεται η εξουσία στους στενούς συγγενείς του οποιουδήποτε ανερώτητου ασθενούς να έχουν λόγο για την κανιβαλική δολοφονία του; Και αυτήν την απάνθρωπη υφαρπαστική «εξουσιοδότησι», ποιος νόμος του Θεού την επιτρέπει; Ένα ακόμα μεγάλο εγκλημα ενόχων και συνενόχων, για το οποίο και εδώ σιωπά η «αγία και ιερά» σύνοδος!!! Και θέλει να αυτοαποκαλείται«αγία και σεπτή και ιερά» και δε συμμαζεύεται…Εχασαν οι λέξεις την σημασία τους, δυστυχώς…


4) Λυπήθηκα βαθύτατα όταν είδα το όνομά σας κάτω από την καταδικαστική απόφασι των μοναζουσών της Ιεράς μονής Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας. Επειδή το ζήτημα το παρακολούθησα από την αρχή του και σε όλη τη διαδρομή του, και μαλιστα έγραψα και σχετικά αρθρα στο περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ, γνωρίζω ότι είναι αποδεδειγμένα μία υπόθεσι μίσους και εμπαθείας του μητροπολίτου κ. Σαββάτου απέναντι των απλών και αθωότατων μοναζουσών της εν λόγω Ιεράς Μονής.


Κι όμως εσείς οι συνοδικοί δικαστές της υπόθεσης, αυτό που ο λαός με το ένστικτό του και με την απλή λογική του, αλλά και εμείς, με γνώσι των βαθύτερων λόγων της καταδίκης των οσιωτάτων μοναζουσών, δεν θελήσατε να αποδώσετε το δίκαιο και να αθωώσετε τις αδίκως διωκόμενες μονάζουσες. Και επικράτησε και πάλι το κατηραμένο «φιλάδελφο» το οποίο κατακρεουργεί την αλήθεια και το δίκαιο και ικανοποιεί τον αδικοπραττούντα και επιχαίροντα συνάδελφό σας.


Φθάσατε στο εξωφρενικό σημείο, εν έτει 2011 να αποφασίσετε την ΕΞΟΡΙΑ των αθωοτάτων μοναζουσών, αλλά και ακρίτως να δώσετε τον τελευταίο λόγο στο όλο ζήτημα στον εμπαθή και φθονερό διώκτη τους και κατήγορό τους και δικαστή τους και ανακριτή τους, και μάρτυρα κατηγορίας τους, να επιλέξη εκείνος …τον τόπο της εξορίας τους!! Ψάχνω να βρώ σε ποια Αφρικανική χώρα επικρατεί ένα παρόμοιο δίκαιο με το δικό σας δίκαιο και πιστέψτε με, δεν την ευρίσκω.


Αλήθεια, αυτό το Κυκλώπειο δίκαιο σε ποια Αγία Γραφή είναι γραμμένο και εσείς το εφαρμόζετε; Και εν συνεχεία, πως εμφανίζεσθε με τέτοιες αποφάσεις που λαμβάνετε εναντίον διαφόρων πιστών και ευλαβών ανθρώπων, να λειτουργείτε και να καταπίνετε ολόκληρα Αγια Ποτήρια; Αυτό μας απασχολεί και μας διακατέχει και μας προβληματίζει σφόδρα σφόδρα και κυριολεκτικά μας βασανίζει.


Πιστέψατέ με, σεβασμιώτατε, διερχόμεθα πραγματικήν κρίσιν συνειδήσεως με σας τους σημερινούς αρχιερείς και τις αδικότατες και αθεόφοβες πράξεις και αποφάσεις σας.


5) Και το ακρον άωτον της ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗΣ ΕΞΩΦΘΑΛΜΗΣ ασυγχώρητης ΑΔΙΚΙΑΣ σας. Και είναι ΑΔΙΚΙΑ, αποκλειστικά των σημερινών αξιοθρήνητων συνοδικών της τωρινής διαρκούς «ιεράς» συνόδου. Ποιο είναι αυτό; Το πρόβλημα ΑΡΤΕΜΙΟΣ. Με μία μονοκονδυλιά σας και χωρίς την παραμικρή, ως οφείλατε, έρευνα και ενημέρωσι, - αν και σ’ αυτό μολονότι προσπάθησε να σας αποτρέψη οΜητροπολίτης Πειραιώς με τις επιφυλάξεις και την διαφωνία του - προγράψατε τον μητροπολίτη ΑΡΤΕΜΙΟ και τον καταδικάσατε με την ποινή της ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗΣ. Και διαπράξατε ένα εγκλημα, επάνω στο έγκλημα. Ένα κακούργημα, επάνω στο κακούργημα. Και αυτές οι ποινές επιβλήθηκαν, από …..αρχιερείς του Ιησού Χριστού!!!


Νομίζω, σεβασμιώτατε, ότι ο Μέγας Ιεροεξεταστής του Δοστογιέφσκυ ωχριά μπροστά στο «δίκαιο» που εφαρμόζουν οι σημερινοί αρχιερείς, οι σημερινές «ιερές» σύνοδοι, τα σημερινά εκκλησιαστικά δικαστήρια.


Όμως το πρόβλημα ΑΡΤΕΜΙΟΣ έχει ως ακολούθως. Ολόκληρη η ιστορία, είναι μία πράξι προκατασκευασμένη και προδημιουργημένη από τους ενόχους και τρομοκρατημένους διαπλεκόμενους Σέρβους ρασοφόρους. Δεν τολμώ να τους χαρακτηρίσω αρχιερείς του Ιησού Χριστού, από εντροπή και μόνο. Πίσω από αυτούς τους αθεόφοβους ανθρώπους κρύπτονται οι δολοφόνοι των λαών οι Αμερικάνοι, οι οποίοι τους εδωσαν την εντολή να γίνουν δολοφόνοι του αδελφού τους Αρτεμίου.



Οι Αμερικάνοι, κάποιους από τους Σέρβους ρασοφόρους, τους στιγμάτισαν και τους κήρυξαν ως εγκληματίες πολέμου. Και αποφάσισαν να τους περάσουν από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης όπου και εκεί εφαρμόζεται πρωτογενώς το …Κυκλώπειο δίκαιο.


Μπροστά στον φόβο και στον τρόμο τους, να κηρυχθούν δηλαδή ένοχοι και να καταδικασθούν με συνοπτικές διαδικασίες ακόμα και στις φυλακές του Γκουαντανάμο και εφ’ όρου ζωής, δείλιασαν και υποχώρησαν μπροστά στις απαιτήσεις των Αμερικάνων.


Και ποιές ήταν οι απαιτήσεις τους; ΜΙΑ και ΜΟΝΟ ήταν η απαίτησί τους.

Να εκδιώξουν παντοιοτρόπως από το Κόσσοβο, τον δυσκολότατο συνομιλητή και διαπραγματευτή τους, τον πατριώτη μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης κ. ΑΡΤΕΜΙΟ για να ανοίξη ο δρόμος της Αλβανοποίησης του Κοσσόβου.


Οι δειλοί και άνανδροι και ανάξιοι αυτοί αρχιερείς, αντί να μιμηθούν τους προφήτες και τους Μάρτυρες και τους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας, που προτιμούσαν τον θάνατο από την ατίμωσι, αυτοί αποφάσισαν να θέσουν αμέσως εις κίνησιν το σκοτεινότατο και ανέντιμο σχέδιό τους.


Αλλωστε, ήδη είχε μπή στο φθονερό μάτι τους, η Αντιπαπική και η Αντιοικουμενιστική τακτική του σεβασμιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ, που εκδηλώθηκε και με τις μνημειώδεις εκείνες επιστολές του προς την Ιεράν Σύνοδον της Σερβικής Εκκλησίας, που κανένας άλλος Σέρβος - πλήν του αγιωτάτου Ιουστίνου Πόποβιτς – δεν ξαναέγραψε.


Αλλά και η διαφορετική από αυτούς τακτική του ΑΡΤΕΜΙΟΥ, να γεμίση κυριολεκτικά το Κόσσοβο με πλήθος μοναχών και μοναζουσών, που αποτελούν τα προπύργια της διαφύλαξης της Πατρώας Πίστεως και Ευσεβείας.


Το μοναδικό μέλημα αυτών - της βρωμεράς ΤΡΟΪΚΑΣ, όπως αποκαλείται πλέον στην Σερβία - ήταν τα αρχιερατικά αξιώματα και οι καθηγητικές έδρες, ενώ το ποιμαντικό τους έργο βρίσκονταν σε μηδενική βάσι.


Γεννήθηκε, λοιπόν, και αναπτύχθηκε μέσα τους το σαράκι του Σατανικού ΦΘΟΝΟΥ που εισέρχεται συνήθως και κατατρώγει τις αρχιερατικές ψυχές από αρχαιοτάτων χρόνων. Και κάθησαν και μεθόδευσαν και κατασκεύασαν κατηγορίες εωλες, αστήρικτες και ψευδείς εναντίον του ανθρώπου του Θεού, με σκοπό, ως ενόμιζον, την πλήρη έξόντωσι, μέχρι και την πλήρη εξαφάνισί του.


Όμως άλλα Θεός …κελεύει και άλλα οι άνθρωποι κατασκευάζουν. Τον καλόν Ποιμένα ΑΡΤΕΜΙΟ μεθόδευσαν και εξεδίωξαν από το Κόσσοβο με συνοπτικές διαδικασίες και εν μια νυκτί χωρίς να του επιτρέψουν ούτε την παραμικρή απολογία και ούτε κάν την προσκόμισι των στοιχείων της άμυνάς του. Και με τις απειλές και με την τρομοκρατία, και ενώ εκείνος επιμόνως ζητούσε να περάση από εκκλησιαστικό δικαστήριο, εσπευσαν ταχύτατα να αποφασίσουν να τον….συνταξιοδοτήσουν!!!


Και ενώ τον εξεδίωξαν και τον εκτόπισαν ληστρικώ τω τρόπω και εξω του Κοσσόβου, αρχισαν εν συνεχεία και κατασκοπευτικά να παρακολουθούν όλες τις κινήσεις του νυχθημερόν και ανελλιπώς και εφθασαν στο σημείο …να σταθμίζουν ακόμα και αυτήν την αναπνοή του. Και το υπομονετικότατο και υποχωρητικότατο ΑΡΝΑΚΙ του ΧΡΙΣΤΟΥ, για να μην τους δώση την ευκαιρία να τον κατηγορήσουν, πειθαρχούσε και υπάκουε σε ολες τις παράλογες, ανελεύθερες και αντίθεες απαιτήσεις των άνομων και παράνομων εχθρών και διωκτών του.


Όταν εκδιώχθηκε από το Κόσσοβο ο καλός Πατέρας και Ποιμένας, η μητρόπολι Ράσκας και Πριζρένης καταλήφθηκε από «μονιούς άγριους», ιδιαίτερα από έναν «ταύρον μαινόμενον και εν υαλοπωλείω ευρισκόμενον» τω ονόματι Αθανάσιον(Σατανάσιον τον αποκαλούν στην Σερβία) Γιέφτιτς, εγκληματία πολέμου κατά τους Αμερικάνους, που εισήλθε μέσα στον επιτελικό τόπο, καταπατών, θραύων και συντρίβων, ….ότι εύρισκε μπροστά του!


Η εικόνα θύμιζε Βαβυλωνία και δεν ηταν δυνατόν η υπερεκατοντάριθμη φάλαγξ των μοναχων και των ιερομονάχων του Αρτεμίου να θελήσουν να ζήσουν μέσα σε μία τέτοια, άγνωστη γι’ αυτούς τραγελαφική κατάστασι.


Αποφάσισε, λοιπόν, η αγία φάλαγγα των υπερεκατο ευζώνων μοναχών και ιερομονάχων, να υπάγη οπίσω από τον εκδιωχθέντα πατέρα και ποιμένα του, εις τον νέον τόπον της εξορίας του.


Μετά από αυτήν την τροπήν των πραγμάτων, οι εξ υπαρχής ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ, γνωστοί φθονεροί και δεδηλωμένοι εχθροί του, ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΑΙΤΙΩΣ αποφάσισαν να τον «καθαιρέσουν» και να τον κηρύξουν ως….αποδιοπομπαίον τράγον!


Ο άγιος μητροπολίτης και επίσκοπος έστειλε σε όλους τους ανά τον κόσμον ορθοδόξους λεγομένους επισκόπους επιστολήν και περιέγραφε το δράμα που παίχθηκε από την ΛΗΣΤΡΙΚΗ σύνοδο του Βελιγραδίου. Την είδαμε και εμείς δημοσιευμένην αυτήν την επιστολήν ΠΟΝΟΥ και ΟΔΥΝΗΣ του Αθωοτάτου Επισκόπου.


Ασφαλώς θα την λάβατε και εσείς, σεβασμιώτατε, αυτήν την επιστολήν. Και εσείς, λοιπόν, αδιαφόρως, ενώ την λάβατε, και την διαβάσατε, την παραβλέψατε και την παραμερίσατε. Γιατί, σεβασμιώτατε; Αυτό οφείλατε να πράξετε; Και όχι να απαντήσετε στον καταδιωγμένον και σφαγιασμένον επίσκοπον του Θεού;


Σας εστειλαν εν συνεχεία και οι ραδιούργοι της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ της Σερβίας, έγγραφο που περιέγραφαν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Και εσείς πιστέψατε αυτούς, τους δεύτερους και όχι τον ΑΘΩΟΤΑΤΟΝ ΑΡΤΕΜΙΟΝ.


Χωρίς κάν να ερευνήσετε λίγο βαθύτερα τα γεγονότα, χωρίς να κάνετε ένα βήμα να προσπαθήσετε να ….σβησετε την αναφθείσα πυρκαϊάν. Σαν εμπαθείς και ανεύθυνοι και επιπόλαιοι. Και ενεργήσατε όπως ενήργησαν και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι οι υποκριταί κατά του Κυρίου Ιησού. Καταδίκασαν τον ΑΘΩΟ Ιησού.


Εγώ θέλω να σας ρωτήσω κάτι άλλο, σεβασμιώτατε.


Μετά την ληστρική εκδίωξι του ΑΡΤΕΜΙΟΥ ανοιξε το πεδίο δράσεως των Σέρβων ρασοφόρων και από της ημέρας εκείνης προέβησαν σε τόσες Οικουμενιστικές-Πανθρησκειακές ασχήμιες, που είναι αδύνατον όλες να συλλεγούν και να περιγραφούν και να διαζωγραφηθούν. Τους βλέπαμε ότι ενώ κρατούσαν στα χέρια τους την εικόνα του ΣΦΟΔΡΟΥ και αμετακίνητου Αντιοικουμενιστού Ιουστίνου Πόποβιτς, και τον ανακήρυτταν ως αγιο, ταυτόχρονα ο …Αχυρένιος «πατριάρχης» Ειρηναίος, διακήρυττε …ξετσίπωτα και αδιάντροπα … ότι αυτός είναι Οικουμενιστής.


Δεν ακούσατε αυτήν την πρωτοφανή ασυνείδητον αναίδειαν, σεβασμιώτατε; Και αν ναι γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, και γιατι επίσημα δεν τον καταγγείλατε; Και μήπως όμως σταμάτησαν εδώ; Εν συνεχεία μετέβησαν στην χανούκα της Εβραϊκης Χάβρας και μάλιστα, παρά την ρητή απαγόρευσι των Ιερών Κανόνων, άναψε μαζί και με τον έτερο συνένοχό του πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς …. την επτάφωτη λυχνία τους!


Το γνωρίζατε αυτό, σεβασμιώτατε; Οφείλατε να το γνωρίζετε. Και να το καταγγείλετε. Και, εφ’ όσον είστε συνοδικός, να το φέρετε προς συζήτησι και στην ιερά σύνοδο. Όμως εσείς ουδέν εξ αυτών επράξατε.


Κατόπιν είδαμε και άλλες φρικτές εικόνες των Σερβων ρασοφόρων.


Είδαμε και φρίξαμε. Είδαμε - φοβερόν ειπείν, τρομερόν ειδείν! - τον πανθρησκειαστή Ειρηναίο Μπούλοβιτς να διεξάγει την πράξι της αρτοκλασίας μαζί με τον Καρδινάλιο του Βελιγραδίου, ενδεδυμένοι αμφότεροι με τα άμφιά τους.



Και άλλα πολλά είδαμε και ακούσαμε, συμπροσευχές, και συγχρωτισμούς και συνιερουργίες και συνλατρευτικές πράξεις, με τους Αιρετικούς Φραγκολατίνους και τους χριστοκτόνους Εβραίους.


Από όλα αυτά, τίποτα δεν γνωρίζατε εσείς, σεβασμιώτατε, πρίν λάβετε αυτήν την φρικτήν απόφασιν να συνυπογράψετε τα ΨΕΥΔΗ καταγγελόμενα από τον …Αχυρένιο «πατριάρχη», εναντίον του Αγιωτάτου ΑΡΤΕΜΙΟΥ;


Οφείλατε όλα να τα γνωρίζετε και να είσαστε δύσπιστος σε όσα σας έγραψε η βρωμερά ΤΡΟΪΚΑ του Βελιγραδίου.


Οντως, οφείλατε…. όμως αφρόνως για όλα αδιαφορήσατε και υπογράψατε και συνυπογράψατε και ετσι προσθέσατε και αλλα βάρη συνενοχής στην ….πλάτη σας!!!.


ΟΛΟΙ εσείς, οι τωρινοί συνοδικοί, πλήν ενός ή δύο.


Δεν θα έπρεπε ποτέ να σπεύσετε και εσείς να συνυπογράψετε το κατάπτυστο έγγραφό τους που περιέγραφε αναισχύντως και αδιαντρόπως την αντικανονικήν «έκπτωσι» του ΑΘΩΟΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ.


Εσείς όχι μόνο δεν αντιδράσατε σε τίποτα από όλα αυτά που σας περιέγραψα και οφείλατε να γνωρίζετε γιατί καταγράφονται και αποθανατίζονται καθημερινά στα ιστολόγια που από ότι πληροφορούμαι παρακολουθείτε, αλλά σπεύσατε αδιστάκτως και βάλατε κάτωθεν ενός κειμένου του …Αχυρένιου της Σερβίας την καταδικαστικήν υπογραφήν σας.


Εμείς όμως σεβασμιώτατε πάτερ Νικόδημε, επέχοντες την θέσι του πιστού λαού παρακολουθούμε καθημερινώς όλα τα συμβαίνοντα, ιδιαίτερα από τους πατριάρχες και από τους επισκόπους μας, όπως μας συνιστούν να κάμνουμε και οι Άγιοι Πατέρες μας, όπως ο άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος:


Τος πισκόπους μν πιτηρετε να σιν ρθόδοξοι κα μ διδάσκουσι δόγματα ναντίον τς ρθοδόξου Πίστεως, μηδ τος αρετικος, τος πεσχισμένοις συλλειτουργσι.


Ο απλός λαός, σεβασμιώτατε, στην Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί την συνείδησι

της Εκκλησίας και εσείς οφείλετε να εκφράζετε την συνείδησι της Εκκλησίας και ΜΟΝΟΝ και όχι τον εαυτόν σας. Αλλωστε γι αυτό και μόνον υπάρχετε και προϊστασθε των τοπικών Εκκλησιών. Γράφει ο άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης:


Ο πίσκοποι δν πιτρέπεται ν πράττουν πως ατο θέλουν (“πρς τ δοκον”), λλ εναι δέσμιοι τν ντολν κα τν Ιερών Κανόνων».


Και ο Γεώργιος Φλωρόφσκυ:


πίσκοπος πρέπει να ομιλή όχι αφ’ εαυτού, αλλ’ εν ονόματι της Εκκλησίας (σελ. 75)…αλλά και ο λαός έχει δικαίωμα και καθήκον να μαρτυρεί, να συναινεί και να αρνείται την συναίνεσή του, στην αναζήτηση της πλήρους ομοφωνίας…

Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 221.


Αλλά και ο Ιωάννης Καρμίρης:


Οτως κυβέρνησις τς κκλησίας σκεται μν π τν πισκόπων ν νόματι το Χριστο, κα οχ π τν δίων αυτν το λαο νόματι, λλ πάντοτε ν στεν κα ρμονικ συνεργασί πρτον μετ τν πρεσβυτέρων καί…ετα τν λαϊκν, ντς τν π τν κανόνων διαγραφομένων ρίων.Προσέτι συμμετοχ ατη τν λαϊκν νοεται κα ς συμφωνία ατν κα παραδοχ τν π τν πισκόπων ν τ πλαισί τν . Κανόνων πεπραγμένων κα νεργς συμπαράστασις.

Πάντως ο πίσκοποι οδν πρέπει ν πράττωσιν νευ το λαο
Η θέσις καὶ ἡ διακονία τῶν λαϊκῶν, σ. 35.


Εδώ, για σήμερα σταματώ σεβασμιώτατε, γιατί ίσως κατά πολύ να σας καταπόνησα όχι τόσον από την έκτασι του κειμένου, όσον από την έντασι των περιγραφομένων και καταγγελομένων θλιβερών επικαίρων και καυτών, διακεκαυμένων θα έλεγα, θεμάτων.


Επαναλαμβάνω σεβασμιώτατε, ότι δι’ όλα όσα εν ολίγοις σας εξέθεσα και σας περιέγραψα, αντιμετωπίζω ένεκα των πεπραγμένων σας κρίσιν συνειδήσεως.


Τι δέον γενέσθαι;


Ότι με φωτίση ο Θεός. Οδοδείκται όλων μας είναι οι Αγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας. Τι αυτοί έπραξαν σε περιόδους πτώσεως της Πίστεως και του Ηθους της Εκκλησίας, το αυτό οφείλουμε να πράξωμε και ημείς.


Επ’ αυτού λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος ο Θεολόγος:


Ευχαίς και δάκρυσι τον Θεόν καθικέτευσον πέμψαι σοι οδηγόν απαθή τε και άγιον. Ερεύνα δε και αυτός τας Θείας Γραφάς, και μάλιστα τας των Αγίων Πατέρων πρακτικάς συγγραφάς, ίνα ταύταις αντιπαρατιθείς τα παρά του διδασκάλου και προεστώτος σοι διδασκόμενα και πραττόμενα, ως εν κατόπτρω δύνασαι βλέπειν ταύτα και καταμανθάνειν και τα μεν συνάδοντα ταις Γραφαίς, εγκολπούσθαι κατέχειν τη διανοία.Τα δε νόθα και αλλότρια, διακρίνειν και αποπέμπεσθαι, ίνα μη πλανηθής. Πολλοί γαρ, ίσθι, πλάνοι και ψευτοδιδάσκαλοι, εν ταις ημέραις ταύταις γεγόνασιν. (Pign 120,617).


Σας υπόσχομαι να τους συμβουλευθώ και να σας κοινοποιήσω τις αποφάσεις μου.


Παρακαλώ να συγχωρήσετε τις τυχόν υπερβάσεις μου, που ίσως να ήταν και αναπόφευκτες, εάν λάβετε υπ’ όψιν σας τον χαρακτήρα μου και την γραφίδα μου.


Επί δε τούτοις που σας εξέθεσα, μετά χαράς θα ανέμενα κάποιαν απάντησί σας, ίσως και κάποια γενναία απόφασή σας, η οποια θα ανέπαυεν την σκανδαλισθείσα συνείδησή μου.


Μετά του προσήκοντος σεβασμού


Οδυσσέας Τσολογιάννης, δημοσιογράφος


Σουρωτή Βασιλικών 57006 τ.θ.220

To Θρασος

του κ. Σαββατου

δεν περιγραφεται


Απολαυστε τον...


πατήστε για μεγέθυνση

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ:

Ζητουμε απο τους επισκεπτας μας συγγνωμη για την διακοπη της ιστοσελιδας μας που εγινε απο την Googleκ και συνεβη αυτο σε ολα σχεδον τα ιστολογια, μαλλον οσα δεν πληρωνουν.

Μας πεταξε τις αναρτησεις των δυο ημερων και χαθηκαν τα κειμενα που γραψαμε.

Ελπιζουμε να μην ξανασυμβη.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

"...μηδεμιαν κοινωνιαν εχετε προς τους αιρετικους,
αλλα μην μηδε προς τους κοινωνουντας μετα των αιρετικων"

(αγ. Θεοδ. Στουδιτης, επιστ.Θεοφιλω 39κ).


Ο Βαρθολομαιος

ΚΟΙΝΩΝΕΙ

με κατεγνωσμενους

αιρετικους


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476


᾿Αριθ. Πρωτ. 538 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6ῃ Μαΐου 2011


Πρός Τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ

Ἰω. Γενναδίου 14

Εἰς Α Θ Η Ν Α Σ


Μακαριώτατε Δέσποτα,


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!


Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι, μετά μεγίστης συνοχῆς καρδίας καί πολλῆς ἀγάπης πρός τό Ὑμέτερον Σεπτόν πρόσωπον καί πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Σεπτούς Ἱεράρχας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τούς συγκροτούντας τήν ΔΙΣ τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου, ὅπως ὑποβάλω Ὑμῖν ἁρμοδίως καί καθηκόντως τήν πληροῦσαν τήν καρδίαν μου πικρίαν διά τήν γνωστοποιηθεῖσαν ὑπό τῆς κρατικῆς τηλοψίας ἀδιάκριτον ἐνέργειαν πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς περί Αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου, ἥτις οὐχί μόνον ἐξένισεν ἀλλά καί πολλαπλῶς ἐπίκρανεν τήν Ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν τοῦ ἡμετέρου ποιμνίου ἀλλά καί ἱκανῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ὡς ἐκ τῶν μετ’ αὐτῶν συζητήσεων διηκριβώθη, διά τῆς ἀντικανονικῆς ἀποδοχῆς ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ κατεγνωσμένων αἱρετικῶν (Ρ/Καθολικοῦ ἱερέως καί Ἀρμενίου Διακόνου) μεθ’ ὧν οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν ἔχομεν.


Ἡ ἐν πλήρη ἐπισήμῳ λειτουργικῇ ἀμφιέσῃ συμμετοχή αὐτῶν ἐν πανευσήμῳ ἱερᾷ ἀκολουθίᾳ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐγείρει καί ἀνιδρύει μεῖζον κανονικόν θέμα προβλεπόμενον ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων ΜΕ΄ τῶν Ἀποστόλων, ς΄, ΛΒ΄, ΛΓ΄, ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, Θ΄ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας καί ἀναποδράστως ἐμπλέκει καί ἡμᾶς τούς κοινωνούντας καί μνημονεύοντας Αὐτῶν.


Παρέλκει νά ἀναφερθῇ ὅτι τοιαύται ἐνέργειαι προσφέρουν ἄλλοθι εἰς τούς ὑπό ἀκρίτου ζήλου ἐμφορουμένους ἀδελφούς διά πολλαπλάς εἰς βάρος τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας τρώσεις καί ἀφ’ ἑτέρου, ὅπερ τραγικώτερον, ἐνισχύουν τούς ἐν αἱρέσει καί κακοδοξίᾳ ἐμμένοντας καί ὑπό τοῦ δολίου δράκοντος ἐλαυνομένους, ἵνα θεωροῦν τήν τραγικότητα τῆς σχάσεως αὐτῶν ἐκ τοῦ ἑνός σώματος τοῦ Ἀναστάντος νικητοῦ τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ὡς κανονικόν αὐτῶν δῆθεν δικαίωμα, μυρηκάζοντες τά σκολιά εὐφευρήματα τοῦ δαίμονος περί δῆθεν ἀοράτου Ἐκκλησίας, περί δῆθεν ἀδελφῶν Ἐκκλησίων, περί δῆθεν κλάδων τῆς Ἐκκλησίας, περί δῆθεν δυνατότητος δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ, περί τῆς θεωρίας τῆς περιεκτικότητος, περί τῶν δύο δῆθεν πνευμόνων, περί τῆς βαπτισματικῆς δῆθεν θεολογίας καί ἑνότητος καί τῆς νεοφανοῦς νεοπατερικῆς καί μεταπατερικῆς θεολογίας.


Ὡσαύτως ἡ τοιαύτη ἐν τοῖς ὕπερθεν καί διά τοῦ συνημ-μένου ὀπτικοῦ δίσκου ἀποδεικνυομένη καί πασίδηλος ἀντικανονική ἐνέργεια ἐνισχύει ὡς ἤδη εἴπομεν τό διαμο-νικόν κοσμοείδωλον τοῦ συμπιλήματος αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν Παπισμοῦ, τόν ὁποῖον ὁ ἀρχέκακος πτερνιστής ἐδημιούργησεν διά τῆς μεταγγίσεως τοῦ ἑωσφορικοῦ του ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἀθέου οἰήσεως αὐτοῦ ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς κατά μίμησιν «τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. ς΄12) πολιτικῆς, θρησκευτικῆς καί οἰκονομικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Βατικανοῦ.


Εἰρήσθω ἐν περιόδῳ ὅτι εἰς τήν πρόσφατον «ὁσιοποίησιν» ἤ ἀνακήρυξιν ὡς «μακαρίου» ὑπό τοῦ νῦν κανονικῶς ἀνυποστάτου αἱρεσιάρχου τοῦ Βατικανοῦ Βενεδίκτου ις΄, τοῦ προκατόχου του Ἰωάννου Παύλου τοῦ β΄, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου συνεκαλύφθησαν χιλιάδες εἰδεχθεστάτων ἐγκλημάτων παιδεραστίας καθ’ ἅπασαν τήν ὑφήλιον, παρέστησαν ἕν καί ἤμισυ ἑκατομμύριον ἀνθρώπων, δέκα ἕξ ἡγέται χωρῶν καί μέλη ὀγδοήκοντα ἑπτά ἐπισήμων ἀποστολῶν ἐκ χωρῶν τῆς ὑφηλίου.


Μακαριώτατε Δέσποτα,


Ὅθεν, πάνυ βαθυσεβάστως παρακαλῶ τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα καί ἀδιάπτωτον καί ἐγνωσμένην διά τήν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν Αὐτῆς Σεπτήν Μακαριότητα, ὅπως εἰς προσωπικήν ἐπαφήν μετά τοῦ πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου, δι’ Ὅν προσωπικῶς τρέφω αἰσθήματα βαθυτάτης υἱϊκῆς ἀγάπης καί ἀπείρου εὐγνωμοσύνης καί ἀναγνωρίζω παντί σθένει τήν θυσιαστικήν Αὐτοῦ, ἔμπονον καί ἐναγώνιον προσπάθειαν διά τήν ἐπιβίωσιν τοῦ ἐν τῇ κανονικῇ Αὐτοῦ δικαιοδοσίᾳ λείμματος θέσητε, ἐπαναλαμβάνω, τό εἰρημένον ἐξαιρέτως σοβαρόν θέμα καί παρακαλέσητε ὅπως εἰς τό μέλλον ἀποτραποῦν τοιαύται ἐνέργειαι διά τήν κανονικήν εὐταξίαν καί τήν διασφάλισιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγαθῆς κοινωνίας πάντων ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ.


Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως,


Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός


+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

᾿Ακτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476


᾿Αριθμ. Πρωτ. 528.......................................................... Ἐν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Μαΐου 2011


Πρός Τήν

Ἱεράν Σύνοδον

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἰω. Γενναδίου 14

Εἰς Α Θ Η Ν Α Σ



Μακαριώτατε Δέσποτα,


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!



Ἐντός τῆς Ἀναστασίμου περιόδου, καθ’ἥν τά σύμπαντα πληροῦνται εὐωδίας, ἀδελφικῶς εὐχόμενος ὑπέρ τῆς κατ’ ἄμφω ὑγιείας καί μακροημερεύσεως τῆς Ὑμετέρας Πανσέπτου καί Πολυτιμήτου Μακαριότητος, ὡς καί τῶν Σεβασμιωτάτων καί Ἁγιωτάτων μελῶν τῆς παρούσης Συνοδικῆς περιόδου, εἰλικρινῶς μετά πολλῆς θλίψεως, κηδόμενος ὅμως τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί συναισθανόμενος τήν μεγίστην εὐθύνην ἐνώπιον τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν, ὑποβάλλω διά τῆς παρούσης κανονικήν διαμαρτυρίαν διά τήν ὑπό τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἀπαράδεκτον, ἀντικανονικήν καί ἄθεσμον στέβλωσιν τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος καί ἰδίᾳ τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων Ν΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων καί ΝΘ΄ τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τῆς τελετουργικῆς Κανονικῆς τάξεως καί μίμησιν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς διά τῆς πρότριτα (17/4/2011) ὁμαδικῆς «βαπτίσεως» 550 μαθητῶν τῆς Α΄βαθμίου καί Β΄βαθμίου Ἐκπαιδεύσεως εἰς τόν αὔλειον χῶρον τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Μάρκου Βελιγραδίου ὑπό τοῦ Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Μακ. Πατριάρχου Σερβίας, Χβόσνου κ. Ἀθανασίου, διοργανωθεῖσαν ὑπό τῆς ἐπιτροπῆς Θρησκευτικῶν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου, δι’ ἐκχύσεως εἰς τήν κεφαλήν ὕδατος ἤ ῥαντισμοῦ κατά τήν ὡς εἴπομεν Ρωμαιοκαθολικήν στρέβλωσιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου. Ἡ τοιαύτη ἀντικανονικότης ὑφίσταται εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας δυστυχῶς ἀπό τῶν ἐτῶν τῆς κατοχῆς τῆς χώρας ὑπό τῆς δυαδικῆς Αὐστροουγγρικῆς Αὐτοκρατορίας, ἐπί βασιλείας τῆς Μαρίας Θηρεσίας (1717-1780).


Περί τῆς ἐξωτερικῆς μορφῆς τοῦ Βαπτίσματος ἡ Καινή Διαθήκη πληροφορεῖ ἡμᾶς ὅτι ὡς ὕλη τοῦ Μυστηρίου ὁρίζεται ῥητῶς τό ὕδωρ. Οὕτως ὁ Κύριος ἀποφαίνεται «ἐάν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καί Πνεύματος οὐ μή δύναται εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ἰωαν. γ΄ 5), ὡσαύτως εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται τό ὕδωρ εἰς τό βάπτισμα τοῦ εὐνούχου Αἰθίοπος (Πραξ. η΄ 36-38) καί τοῦ Κορνηλίου (Πραξ. ι΄ 47), εἰς τάς ἐπιστολάς τοῦ Ἀπ. Παύλου γίνεται ἐπίσης μνεία τοῦ ὕδατος καί ὀνομάζεται τό βάπτισμα «λουτρόν»», «ἵνα αὐτήν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι» (Ἐφεσ. ε΄ 26), «λελουμένοι τό σῶμα ὕδατι καθαρόν» (Ἑβρ. ι΄ 22), «ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγγενεσίας καί ἀνακαινώσεως πνεύματος ἁγίου» (Τιτ. γ΄ 5).


Τό Βάπτισμα τελεῖται ἐν τῇ Ἀδιαιρέτῳ καί Ἀκαινοτομήτῳ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ εἰς τό ὕδωρ διά τριττῆς ἀναδύσεως καί καταδύσεως εἰς αὐτό. Αἱ γραφικαί ἐκφράσεις «καταβαίνειν εἰς τό ὕδωρ» (Πραξ. η΄ 38) καί «ἀναβαίνειν ἀπό (ἤ ἐκ) τοῦ ὕδατος» (Ματθ. γ΄ 16, Μαρκ. α΄ 10, Πραξ. η΄ 39) δηλοῦν σαφῶς τήν πρᾶξιν ταύτην. Ὁ βαπτιζόμενος γυμνός ἐκδύεται τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί τά παλαιά ἐνδύματα, εἰσέρχεται τριττῶς εἰς τό ὕδωρ καί ἀνέρχεται ἐκ τοῦ ὕδατος τριττῶς καί μετά τήν ἱεροπραξίαν τοῦ Βαπτίσματος ἐνδύεται δι’ εἰδικῆς εὐχῆς καί εὐλογίας νέα ἐνδύματα «χιτώνα δικαιοσύνης» εἰς συμβολισμόν ὅτι ἐνδύεται τόν νέον ἄνθρωπον τόν ἀνακαινούμενον «εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν» (Κολασ. γ΄ 9-10, β΄ 11, Ἐφεσ. δ΄ 22). Κατά τόν μέγιστον Ἀπόστ. Παῦλον τό Βάπτισμα συμβολίζει τήν ταφήν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου (Ρωμ. ς΄ 3, Ἐφεσ. δ΄ 3-23). Ἡ τριττή κατάδυσις καί ἀνάδυσις ἐπιβάλλεται:


Α) Ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τό χριστιανικόν βάπτισμα γίνεται εἰς τό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος (Ματθ. κη΄ 19).


Β) Ἐκ τῆς συσχετίσεως τῆς χριστιανικῆς ἐννοίας τοῦ βαπτίσματος πρός τήν τριήμερον ταφήν τοῦ Κυρίου καί τήν μετά τρεῖς ἡμέρας Ἀνάστασιν αὐτοῦ καί


Γ) Ἐκ τῆς ἀρχαιοτάτης καί ἰσοκύρου τῶν Ἱερῶν Εὐαγγελίων Ἱερᾶς Παραδόσεως.


Ὁ Μ. Βασίλειος ῥητῶς ἀποφαίνεται «ἐν τρισίν καταδύσεσι καί ἰσαρίθμοις ἐπικλήσεσι τό μέγα μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος τελειοῦται (Περί Ἁγ. Πνεύματος, 15).


Ὁ Τερτυλλιανός ἀναφέρει περί τριττῆς καταδύσεως καί ἀναδύσεως εἰς τό ὕδωρ. (Adv. Prax 26).


Ἐνταῦθα δέον ὅπως σημειωθῇ ὅτι ἐν περιπτώσει βαρείας ἀσθενείας ἐπετρέπετο τό διά ῥαντισμοῦ ἤ ἐκχύσεως λεγόμενον βάπτισμα τῶν κλινικῶν (baptismus clinicorum), πού προεβλέπετο εἰς τήν Διδαχήν. Ἐπετρέπετο μόνον ὡσαύτως ὑπό τήν αὐστηράν προϋπόθεσιν ὅτι δέν ὑφίσταται ἐπαρκές ὕδωρ κατά τήν περίοδον βεβαίως τῶν διωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας. Τήν ἐξ ἀναγκαιότητος ταύτην ἐνέργειαν ἠμφισβήτησαν ἐντόνως ἐν τῇ ἀρχαίᾳ Ἐκκλησίᾳ ὁ ἅγιος Κυπριανός ἐπίσκοπος Καρχηδόνος καί ἕτεροι (ΕΠ 69,12).


Ὁ πρό τοῦ βαπτίσματος καθαγιασμός τοῦ ὕδατος εἶναι παλαιοτάτη ἱεροτελεστική πράξις ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἤδη ὁ Τερτυλλιανός, ὡς προαναφέρομεν, μαρτυρεῖ σαφῶς περί αὐτῆς (De vaptismo 5,9) ὁ δέ ἅγιος Κυπριανός ὑπολαμβάνει τήν τελετήν ταύτην τοσοῦτον ἀναγκαίαν ὥστε νά θεωρηθῇ τό ἄνευ αὐτῆς βάπτισμα τῶν ἐθνικῶν ὡς μή ἔγκυρον (ΕΠ 70,1).


Διά τῆς ἱεροτελεστίας ταύτης ἐπιδιώκεται πρῶτον μέν ὁ διά τῆς θείας χάριτος ἁγιασμός τοῦ ὕδατος, εἶτα δέ ἡ καταστροφή καί ἐκμηδένισις τῶν ὑποκρυπτομένων εἰς τό ὕδωρ δαιμονικῶν δυνάμεων. Ὁ Μ. Βασίλειος λέγει: «εὐλογοῦμεν δέ τό τε ὕδωρ τοῦ βαπτίσματος καί τό ἔλαιον τῆς χρίσεως καί προσέτι αὐτόν τόν βαπτιζόμενον».


Περί τῆς τελεσιουργίας τοῦ βαπτίσματος πληροφορεῖ ἡμᾶς ἀπό τόν 3ον αἰώνα ὁ Τερτυλλιανός ὡς ἤδη προελέχθη ἰδίως ἐν τῷ συγγράμματι αὐτοῦ De vaptismo (περί βαπτίσματος), εἰς ὅ καταφαίνεται ὅτι ἡ ἱεροτελεστία τοῦ Μυστηρίου διελάμβανε τρία μέρη ἤτοι τήν ἀποταγήν τοῦ διαβόλου, τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως καί τήν τριττήν κατάδυσιν καί ἀνάδυσιν ἐντός ὕδατος εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ δέ Ἅγ. Κύριλλος Ἱεροσολύμων εἰς τάς Μυσταγωγικάς Κατηχήσεις αὐτοῦ ἀναφέρει ὅτι ὁ φωτιζόμενος ἀπεδύετο τόν χιτώνα καί ἠλείφετο δι’ «ἐπορκιστικοῦ ἐλαίου» «ἀπ’ ἄκρης τριχῶν κεφαλῆς ἕως κάτω» καί χειραγωγούμενος ἀκολούθως ἐφέρετο εἰς τήν ἁγίαν κολυμβήθραν ἡ ὁποία ἐπληροῦτο ὕδατος δι’ ὑποκειμένου σωλῆνος.


Ἡ ἀρχαιολογική ἔρευνα καταδεικνύει ὅτι ἡ κολυμβήθρα εἶχεν ἱκανόν βάθος εἰς τρόπον ὥστε κατήρχοντο εἰς αὐτήν διά βαθμίδων. Ἠκολούθει ἡ τριττή κατάδυσις ἐντός ὕδατος καί ἡ ἀνάδυσις ἐξ αὐτοῦ (Μυσταγ. Κατηχήσεις Β΄δ) «καί ὡμολογήσατε τήν σωτήριον ὁμολογίαν καί κατεδύετε τρίτον εἰς τό ὕδωρ καί πάλιν ἀνεδύετε».


Ὁ Ἅγιος καί Θεοφόρος Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης εἰς τήν ἑρμηνείαν αὐτοῦ εἰς τόν Ν΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀναφέρει ὅτι τρία εἶναι τά «ἀναγκαιότατα καί πάντῃ πάντως ἀπαραίτητα ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Νερόν ἡγιασμένον, κατάδυσις τριττή καί ἀνάδυσις ἐν τῷ ὕδατι καί ἐπίκλησις τῶν τριῶν ὑπερθέων ὑποστάσεων.


Εἰς τόν ΜΘ΄ Κανόνα οἱ Θεῖοι Ἀπόστολοι περί τῶν τριῶν ἐπικλήσεων ἐπρόσταξαν καί ἐδίδαξαν, ποῖα νά λέγομεν ὀνόματα καί μέ ποίαν τάξιν. Εἰς δέ τόν Ν΄ (Κανόνα) διατάσσουσιν ἀκολούθως περί τῶν τριῶν καταδύσεων καί ἀναδύσεων... Εἶναι ἀναγκαῖαι καί συστατικαί τοῦ ἀληθοῦς Ὀρθοδόξου Βαπτίσματος καί χωρίς αὐτά ὄχι μόνον δέν συνίσταται τό Βάπτισμα ἀλλ’ οὐδόλως βάπτισμα ἠμπορεῖ νά ὀνομάζηται διότι ἄν τό βαπτίζω θέλει νά εἰπῆ κοινότερον βουτῶ, λοιπόν ἀπό τάς καταδύσεις τάς ἐν τῷ ὕδατι, ταὐτόν εἰπεῖν ἀπό τά τρία βουτήματα ἤ βαπτίσματα, βούτημα καί βάπτισμα ὀνομάζεται καί ὄχι ἀπό ἄλλο τί. Ἀλλ’ ἴδωμεν καί τί ἐπί τῆς λέξεως διορίζουσιν οἱ Ἀπόστολοι.


Ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἐν τῷ ἑνί μυστηρίῳ τοῦ Βαπτίσματος δέν ἐπιτελέσῃ τρία Βαπτίσματα ἤ τρεῖς καταδύσεις ἀλλά μίαν μόνον κατάδυσιν (γινομένη τάχα εἰς τόν θάνατον τοῦ Κυρίου) ἄς καθαίρεται...Ὅθεν καί τό τοιοῦτον βάπτισμα ὡς ἔρημον ὄν καί τῆς θεολογίας καί τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας ἀσεβέστατον ἐστί καί κακοδοξότατον. Μέ τάς τρεῖς δέ καταδύσεις καί ἀναδύσεις καί ἡ εἰς τήν ἁγίαν Τριάδα πίστις σαφῶς καταγγέλεται καί ὁ τριημερονύκτιος θάνατος καί ταφή καί ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἐν ταὐτῷ εἰκονίζεται...».


Η ὡς ἄνω θεολογική σκέψις τοῦ ὁσίου Νικοδήμου σαφῶς ὁρίζεται ὑπό τοῦ Θείου Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν εἰς τόν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν, συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διά τοῦ βαπτίσματος εὶς τόν θάνατον» (Ρωμ. ς΄9). Εἶναι πλῆθος οἱ ἀναφορές τῶν ἁγίων Πατέρων Μ. Ἀθανασίου, Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Γρηγορίου Νύσσης, Ἱ. Χρυσοστόμου, Ἱ. Δαμασκηνοῦ, Μ. Βασιλείου ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ καί πολλῶν ἑτέρων ἀναφερομένων εἰς τήν τριττήν κατάδυσιν καί ἀνάδυσιν ἐντός τοῦ ὕδατος διά τήν πλήρωσιν τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος.


Ἕν ἐκ τῶν πολλῶν κανονικῶν ἐγκλημάτων πού ἐνέπνευσεν ὁ δόλιος ἀρχέκακος ὄφις εἰς τήν αἱρετικήν καί κακόδοξον Ρωμαιοκαθολικήν παρασυναγωγήν ἀπό τόν 14ον αἰ. καί ἐντεῦθεν καί τό ὁποῖον ἠκολούθησαν κλάδοι τοῦ ἐξ αὐτῆς ἀποκοπέντος δυστήνου Προτεσταντισμοῦ, εἶναι ἡ αὐθαίρετος μεταγλώτισσις τῆς ἑλληνικῆς λέξεως «βαπτίζω» πού ἀναφέρεται εἰς τά θεῖα ἀρχέτυπα τῶν ἱερῶν Εὐαγγελίων εἰς τήν λατινικήν λέξιν baptizo ἀντί τῆς ἀληθοῦς μεταφράσεως αὐτῆς «βυθίζω ἐντός τοῦ ὕδατος» μέ προφανές ἀποτέλεσμα νά δίδεται ἐντελῶς αὐθαίρετος καί ἀδόκιμος ἑρμηνεία τοῦ ὅρου μέ τήν ἔκχυσιν ἤ ῥαντισμόν.


Ἐπειδή κατά τόν ὡς εἴρηται Ν΄ Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων ἔχοντος ἐπικύρωσιν ὑπό Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων συστατικόν στοιχεῖον ἀπαραίτητον τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος τυγχάνει ἡ τριττή κατάδυσις καί ἀνάδυσις ἐντός ἡγιαμένου ὕδατος, καί ἡ τέλεσις τοῦ Μυστηρίου κατά τάς διατάξεις τοῦ ΝΘ΄ ἱεροῦ Κανόνος τῆς ς΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν ταῖς Καθολικαῖς Ἐκκλησίαις καί οὐχί εἰς εὐκτηρίους οἴκους εἰς οἰκίας ἤ εἰς ὑπαιθρίους χώρους ἐλέγχεται ὡς ἀντικανονική ἡ ἐν λόγῳ εἰσδοχή τῶν Σέρβων ὁμοπίστων ἀδελφῶν ἡμῶν ἐν τῷ Σώματι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί ἀσφαλῶς καί ἡ κατά τό παρελθόν καί τό παρόν κατά παραποίησιν τοῦ εἰρημένου Ἱ. Μυστηρίου παρομοία εἰσδοχή ὑπό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας τῶν μελῶν Της καί ἐγείρεται μεῖζον Κανονικόν θέμα δι’ ἡμᾶς, τούς κοινωνούντας μετ’ Αὐτῆς.


Ὅθεν πάνυ εὐσεβάστως καί εὐλαβῶς παρακαλῶ ὅπως ἀποφασισθῇ ἡ ἀποστολή ἐγγράφου πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην καί τήν Ἱ. Σύνοδον τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας εἰς ὅ θά ἀναφέρωνται πάντα τά ἀνωτέρω καί ἀδελφικῶς θά παρακαλεῖται ἡ ἀδελφή ὁμόδοξος Ἐκκλησία τῆς Σερβίας διά τήν τήρησιν τῆς Ἀποστολικοπαραδότου Κανονικῆς τάξεως ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Βαπτίσματος διότι ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει ἐνσυνειδήτου ἐμμονῆς εἰς τήν κακόδοξον μίμησιν τῆς Ρ/Καθολικῆς στρεβλώσεως τοῦ Βαπτίσματος νά διευκρινισθῇ αὐτοῖς ὅτι ὑφίσταται διά τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν ἡμῶν μεῖζον κανονικόν θέμα.


Επι δέ τούτοις διατελῶ μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως,


Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός


+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου