Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010


Αλήθεια;

Αποφάσισαν

να "αγριέψουν";

Και γιατί;

Μάλλον ...κάποιο λάκο έχει η φάβα. Οι "αγιοι και σεπτοι" αρχιερείς αποφάσισαν να μιλήσουν στο Θεό και στο λαό. Τωρα τους θυμήθηκαν. Και ξερετε γιατί; Γιατι κινδυνεύουν οι μισθοί τους. Γιατι θα μείνουν αδιοριστοι οπως ηταν και πριν γινουν αυτοκρατορες - δεσποταδες. Και γιατι κινδυνεύουν να μείνουν με αδεια τα στασιδια. Ενώ εγκατελειψαν ακατήχητο αυτον τον λαό, μετα το βαπτισμα του, τώρα τον θυμήθηκαν γιατι βλέπουν ότι θα μείνουν ...μόνοι και έρημοι και θα θυμιατιζουν τα αδεια στασιδια γιατι ακομα και οι αγιοι ....απεδρασαν απο τους ναους.

Οταν ο λαός διαμαρτύρεται για τις παρανομίες και τις αντικανονικοτητες τους, αυτοι στέλνουν τα ΜΑΤ εναντιον του. Οταν ο λαός τους αηδιαζει για τις φιέστες και τα πανηγύρια ντυμένοι μεσα στις αυτοκρατορικες τους σαββουρες, αυτοι ουτε που τον υπολογίζουν. Τωρα θυμηθηκαν τον λαό, τον αγανακτισμενο, τον εγκαταλελειμενο, τον θυμωμένο λαό. Το Δ.Ν.Τ. ακούμπησε και αυτούς και μάλιστα απαιτεί αμεσα μετρα, και πρωτο την διακοπή των μισθων των κληρικων. Και επεται εφιαλτικη συνεχεια.

Και άρχισαν οι "σεπτοι" να σκεπτονται οτι... καπου εκει στη γωνια υπάρχει και ....καποιος λαός. Που συντηρεί τα παγκαρια, και τα γραφεια τους και τα συσσιτια, αλλα και τις φιεστες τους και τα πανηγυρια τους. Δεν θελω επι του παροντος να πω περισσοτερα γιατι θα πω πικρες αληθειες. Για ΟΛΟΥΣ, μα για ΟΛΟΥΣ τους αρχιερεις.... τους γραμματεις και τους φαρισαιους. Που ζουν σαν ΑΘΕΟΙ εν τω κοσμω. Η καταιγιδα κατεφθασε και ερχεται ανεμοθυελλα και ανεμοστροβιλοι και λαιλαπα. Και ο Θεος βοηθος.

Κρινω σκόπιμο να αναδημοσιευσω και ενα σχολιο του Σοφου Αμεθυστου.
Σχόλιο : Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, αυτό το εξάμβλωμα, μια θράκα ευνουχισμένοι απευθύνονται στο λαό αλλά δέν είναι ο λαός. ΈΧΕΙ ΛΟΓΟ, ΥΠΑΡΧΕΙ. Εχει το θρασος να ονομάζει την ιεραρχία της Εκκλησιαστική, ένας ευτελισμένος οργανισμός πρόνοιας. Έχει να μας προσφέρει νόημα, το οποίο θα κλέψει απο τον κ.Γιανναρά και θα το ντύσει με αγάπη. Όλη η ενσάρκωση του Κυρίου, ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ. Πώς είναι δυνατόν να δίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους την δυνατότητα να μιλήσουν. ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ. Όσο η Ιεραρχία δέν προέρχεται απο το λαό, ούτε Εκκλησία ούτε Λαός θα υπάρχει. Αμέθυστος



Η Ιεραρχία της Έκκλησίας τής Έλλάδος, η όποία συνήλθε στήν τακτική Συνε­δρία της άπό 5ης – 8ης Οκτωβρίου τ.έ., αισθά­νεται τήν ανάγκη νά άπευθυνθεί στό πλήρωμά της, στό λαό του θεού, άλλά καί σέ κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, γιά νά μι­λήσει μέ τή γλώσσα τής άλήθειας καί τής άγάπης.


Οί ήμέρες πού ζούμε είναι δύσκολες καί κρίσιμες. Περνάμε ως χώρα μιά δεινή οικο­νομική κρίση πού δημιουργεί στούς πολλούς άνασφάλεια καί φόβο. Δεν γνωρίζου­με τί είναι αύτό πού μάς έρχεται τήν επόμενη μέρα. Ή χώρα μας φαίνεται νά μήν είναι πλέον έλεύθερη άλλά νά διοικείται έπί τής ούσίας άπό τούς δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε άπό τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία νά μιλήσει καί νά τοποθετηθεί πάνω στά γεγονότα πού παρακολουθούμε.


Είναι άλήθεια ότι αύτό πού συμβαίνει στήν πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο καί συ­νταρακτικό. Μαζί μέ τήν πνευματική, κοινω­νική καί οικονομική κρίση συμβαδίζει καί ή πάσης φύσεως άνατροπή. Πρόκειται γιά προσπάθεια έκρίζωσης καί έκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τά όποια ως τώ­ρα θεωρούνταν αύτονόητα γιά τή ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς έπιχειρείται μιά άνατροπή δεδομένων καί δι­καιωμάτων καί μάλιστα μέ ένα πρωτοφανές έπιχείρημα. Τά άπαιτούν τά μέτρα αύτά οί δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μιά χώρα ύπό κατοχή καί έκτελούμε έντολές τών κυριάρχων - δανειστών μας. Τό ερώτημα, τό όποιο γεννάται, είναι έάν οι άπαιτήσεις τους άφορουν μόνον σέ οικονομικά καί άσφαλιστικά θέματα ή άφο­ρούν καί στήν πνευματική καί πολιτιστική φυσιογνωμία τής Πατρίδος μας.


Μπροστά στήν κατάσταση αύτή ό κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δέν πή­ραμε νωρίτερα όλα αύτά τά δύσκολα μέ­τρα, πού σήμερα χαρακτηρίζονται άναγκαία. "Ολες αύτές τίς παθογένειες τής κοινωνίας καί τής οίκονομίας πού σήμερα επι­χειρούμε μέ βίαιο τρόπο νά άλλάξουμε, γιατί δέν τίς άλλάξαμε στήν ώρα του; Γιατί έπρεπε νά φθάσουμε ώς έδώ; Τά πρόσωπα στήν πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, έδώ καί δεκαετίες, τά ίδια. Πώς τότε υπολό­γιζαν τό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι όδηγούν τή χώρα στή καταστροφή καί σή­μερα αισθάνονται άσφαλείς, γιατί ενεργούν ώς εντολοδόχοι; Σήμερα γίνονται ριζικές άνατροπές γιά τίς όποίες άλλοτε θά άναστατωνόταν όλη ή Ελλάδα καί σήμερα επιβάλ­λονται χωρίς σχεδόν άντιδράσείς.


Ή οικονομική μας κρίση μέ πολύ άπλά λόγια οφείλεται στή διαφορά μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης. Στόν άργό ρυθμό τής παραγωγής πού επιτυγχάνουμε άπέναντι στό ύψηλό βιοτικό επίπεδο πού μάθαμε νά ζούμε. Όταν όσα καταναλώνουμε είναι πολύ περισσότερα άπό όσα παράγουμε, τό­τε τό οικονομικό ισοζύγιο γέρνει πρός τήν πλευρά τών εξόδων. Ή χώρα μας γιά νά άντεπεξέλθει, άναγκάζεται νά δανείζεται μέ τήν έλπίδα ότι τό διαταραγμένο ισοζύγιο θά ανακάμψει. Όταν αύτό δέν γίνεται καί οί δανειστές άπαιτούν τήν έπιστροφή τών δανεισθέντων σύν τόκω, τότε φθάνουμε στήν κρί­ση καί στήν χρεωκοπία. Ή οικονομική κρί­ση, ή όποία ταλαιπωρεί καί δυναστεύει τή χώρα μας είναι ή κορυφή τοΰ παγόβουνου. Είναι συνέπεια καί καρπός μιάς άλλης κρίσης, τής πνευματικής.


Ήδη ή δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής καί κατανάλωσης συνιστά όχι μόνον οικο­νομικό μέγεθος, άλλά πρωτίστως πνευματι­κό γεγονός. Σημείο πνευματικής κρίσης, τό όποιον άφορα τόσο στήν ηγεσία, όσο καί στόν λαό. Μιά ήγεσία πού δέν μπόρεσε νά σταθεί ύπεύθυνα άπέναντι στό λαό, πού δέν μπόρεσε ή δέν ήθελε νά μιλήσει τή γλώσσα τής άλήθειας, πού πρόβαλε λαθεμένα πρό­τυπα, πού καλλιέργησε τίς πελατειακές σχέσεις, μόνο καί μόνο γιατί είχε ώς στόχο τήν κατοχή καί τή νομή τής έξουσίας. Μιά ήγε­σία πού στήν πράξη άποδεικνύεται ότι ούσιαστικά ύπονόμευσε τά πραγματικά συμφέροντα τής χώρας καί του λαού.


Κι άπό τήν άλλη πλευρά, ένας λαός, έμείς, πού λειτουργήσαμε άνεύθυνα. Παραδοθή­καμε στήν εύμάρεια, στόν εύκολο πλουτι­σμό καί στήν καλοπέραση, έπιδοθήκαμε στό εύκολο κέρδος καί στήν εξαπάτηση. Δέν προβληματισθήκαμε γιά τήν άλήθεια τών πραγμάτων. Ή αύθαίρετη άπαίτηση δικαιω­μάτων άπό συντεχνίες καί κοινωνικές όμάδε; μέ πλήρη άδιαφορία γιά τήν κοινωνική συνοχή συνετέλεσαν κατά ένα μεγάλο μέρο; στήν σημερινή κατάσταση.


Ή ούσία της Πνευματικής Κρίσης είναι ή άπουσία νοήματος ζωής καί ό έγκλωβισμός τού άνθρώπου στό εύθύγραμμο παρόν, δη­λαδή ό έγκλωβισμός του στό έγωκρατούμενο ένστικτο. "Ενα παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς όραμα. "Ενα παρόν καταδικασμένο στό άνιαρό καί μονότονο. Ή μετατροπή τής ζωής σ' ένα χρονικό διάστημα άνάμεσα σέ δύο ήμερομηνίες, αύτές, τής γέννησης καί τής ταφής, μέ άγνωστο τό μεταξύ τουςδ διάστη­μα. Σέ μιά τέτοια προοπτική τό άσκοπο συναγωνίζεται τό παράλογο καί τόν άγώνα τόν κερδίζει πάντα τό τραγικό. Όταν άπευθύνεσαι σέ νέους άνθρώπους καί τούς έρωτάς: «γιατί παιδί μου παίρνεις ναρκωτι­κά;» καί σου άπαντούν: «πέστε μου σεις για­τί νά μήν πάρω; Δέν έλπίζω τίποτα, δέν περι­μένω τίποτα, ή μόνη μου χαρά είναι όταν τρυπάω τήν ένεση καί ταξιδεύω»· ή όταν έπισημαίνεις σέ ένα νέο άνθρωπο ότι παίρνοντας ναρκωτικά θά πεθάνει καί έκείνος σου άπαντά μέ ένα τραγικό χαμόγελο: «σεις δέν καταλαβαίνετε ότι έγώ παίρνω ναρκωτι­κά γιά νά ζήσω», τότε άντιλαμβάνεσαι πόσο άπίστευτα άληθινά καί πόσο τραγικά επίκαιρα είναι τά παραπάνω λόγια. Αντί λοιπόν γιά νόημα ζωής κυνηγήσαμε τήν εύμάρεια, τήν καλοπέραση, τήν οικονομική ισχύ. Όταν όμως δέν ύπάρχει άλλο όραμα ζωής πέρα άπό τήν κατανάλωση, όταν ή οικονο­μική δύναμη καί ή έπίδειξή της γίνεται ό μόνος τρόπος κοινωνικής καταξίωσης, τότε ή διαφθορά είναι ό μόνος δρόμος ζωής, διότι διαφορετικά, άν δέν είσαι διεφθαρμένο, είσαι άνόητος.


Έτσι σκέφθηκαν καί έπρα­ξαν πολλοί, έτσι φθάσαμε στη διαφθορά καί τής έξουσίας, άλλά καί μέρους του λαού μας. Τό ερώτημα - δίλημμα του Ντοστογιέφ­σκι «ελευθερία ή ευτυχία;» τό ζούμε πλέον σέ όλη του τήν τραγικότητα. Διαλέξαμε μιά πλαστή εύμάρεια καί χάσαμε τήν έλευθερία του προσώπου μας, χάσαμε τήν έλευθερία τής χώρας μας. Σήμερα ό άνθρωπος δικαίως ίσως τρέμει μήπως μειωθεί τό είσόδημά του, άλλά δέν άνησυχεί τό ίδιο γιά τό έλλειμμα παιδείας πού άφορα στά παιδιά του καί δέν άγωνιά γιά τά παιδιά πού σβήνουν μέσα στις ποικίλες έξαρτήσεις, δέν άγωνιά γιά τόν εύτελισμό του άνθρώπινου προσώπου. Αύτή λοιπόν είναι ή ούσία τής άληθινής κρίσης καί ή πηγή τής οίκονομικής κρίσης τήν όποία τόσο άνελέητα έκμεταλλεύονται οι σύγχρονοι «έμποροι των Εθνών».


Στήν Σύνοδο τής Ίεραρχίας έμείς, οί πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε τήν αύτοκρίτική μας, θελήσαμε να άναμετρηθούμε μέ τίς εύθύνες μας καί νά άναζητήσουμε μέ τόλμη τό μερίδιο τής ένδεχομένης δικής μας ύπαιτιότητας στήν παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σάς πικράναμε, σάς σκανδα­λίσαμε ίσως. Δεν άντιδράσαμε άμεσα καί καίρια σέ συμπεριφορές πού σάς πλήγω­σαν. Οι έμποροι τής κατεδάφισης τής σχέσης του λαού με τήν ποιμαίνουσα Εκκλησία του έκμεταλλεύτηκαν στό έπακρο καί πραγματι­κά ή κατασκευασμένα σκάνδαλα καί προ­σπάθησαν νά διαρρήξουν τήν έμπιστοσύνη σας στήν Εκκλησία.


Θέλουμε νά σάς πούμε ότι ή Εκκλησία έχει τό άντίδοτο τής κατανάλωσης ώς τρόπο ζωής καί αύτό είναι ή άσκηση. Καί έάν ή κα­τανάλωση είναι τό τέλος, γιατί ή ζωή δέν έχει νόημα, ή άσκηση είναι δρόμος, γιατί οδηγεί σέ ζωή μέ νόημα. Ή άσκηση δέν είναι στέρη­ση της άπόλαυσης, άλλά έμπλουτισμός τής ζωής μέ νόημα. Είναι ή προπόνηση του άθλητή πού οδηγεί στόν άγώνα καί στό με­τάλλιο καί αύτό τό μετάλλιο είναι ή ζωή πού νικά τό θάνατο, ή ζωή πού πλουτίζεται μέ τήν άγάπη. Ή άσκηση είναι τότε όδός έλευθερίας, έναντίον τής δουλείας του περιττού. Είναι αύτή ή δουλεία πού σήμερα μάς εύτελίζει.


Μάς προβληματίζει ή κατάσταση τής Παδείας μας, γιατί τό σημερινό έκπαιδευτικό σύστημα άντιμετωπίζει τό μαθητή όχι ώς πρόσωπο άλλά σάν ήλεκτρονικό ύπολογιστή καί τό μόνο πού κάνει είναι νά «τόν φορ­τώνει» μέ ύλη άδιαφορώντας γιά τήν όλη του προσωπικότητα καί γι' αύτό τά παιδιά μας δικαιολογημένα άντιδρούν. Γι' αύτό άγωνιούμε για τό νέο Λύκειο πού ετοιμάζε­ται. Πιστεύουμε ότι όντως τά σχολικά βιβλία γράφονται μέ τήν εύθύνη τής Πολιτείας, άλλά τό περιεχόμενο τους άφορά καί στόν τελευταίο Έλληνα πολίτη, πού περιμένει άπό τήν Εκκλησία του νά μεταφέρει μέ δύ­ναμη τή δική του ταπεινή φωνή.


Αισθανόμαστε ότι όλοι οί ένοριακοί μας ναοί πρέπει νά γίνουν χώροι φιλόξενοι γιά τούς νέους μας, όπως είναι ήδη άρκετοί άπό αύτούς, στούς όποίους πολλά νέα παιδιά καταφεύγουν ζητώντας νόημα καί έλπίδα.

Ξέρουμε ότι ζητάτε άπό έμάς, τούς Ποιμένες σας, μιά Εκκλησία μέ ήρωισμό, μέ νεύρο, μέ λόγο προφητικό, μέ σύγχρονο νε­ανικό λόγο, όχι έκκοσμικευμένη, άλλά άγιαζομένη καί άγιάζουσα, μιά "Εκκλησία έλευθέρα καί ποιμαίνουσα μετά δυνάμεως. Μιά Εκκλησία πού δέν θά φοβάται νά άμυνθεί στό πονηρό σύστημα αύτού του κόσμου, έστω κι άν ή άντίσταση σημαίνει διωγ­μό ή καί μαρτύριο.


Ή Εκκλησία είναι ό μόνος όργανισμός πού μπορεί νά σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο καί νά τόν στηρίξει. Εκκλησία όμως είμαστε όλοι μας καί αύτή είναι ή δύ- ναμή μας καί ή δύναμή της. Τήν ένότητα μεταξύ τών ποιμένων καί του λαού έχουν στό­χο οί έμποροι των λαών γι' αύχό προσπα­θούν νά τήν ναρκοθετήσουν. Ξέρουν ότι άμα θά «πατάξουν» τόν ποιμένα, εύκολα θά σκορπίσουν τά πρόβατα καί θά τά ύποτάξουν. Διδαχθείτε άπό τήν ιστορία ότι όπου ό Θεός πολεμήθηκε τελικός στόχος ήταν ό άνθρωπος καί ό εύτελισμός του. Η ένανθρώπιση του Θεού είναι μεγαλύτερη κατα­ξίωση του άνθρώπινου προσώπου. Ή Εκ­κλησία δέν άντιμάχεται τήν Πολιτεία, άλλά έκείνους πού έκμεταλλευόμενοι τήν Πολι­τεία καί κρυμμένοι πίσω άπό τήν έξουσία έπιχειρούν νά σάς στερήσουν τήν έλπίδα. Νά θυμάσθε ότι για πολλούς οίκονομολό- γους ή παρούσα κρίση είναι κατασκευασμέ­νη, είναι μιά κρίση - έργαλείο πού άποβλέπει στόν παγκόσμιο έλεγχο άπό δυνάμεις πού δέν είναι φιλάνθρωπες.


Η Εκκλησία του Χριστού έχει λόγο γιά τήν σημερινή κρίσιμη κατάσταση, διότι δέν έπα­ψε νά άποτελεί σάρκα του κόσμου, μέρος τής Ίστορίας. Δέν μπορεί νά άνέχεται κανενός είδους άδικία, άλλά οφείλει νά δείχνει έτοιμότητα γιά μαρτυρία καί μαρτύριο. Γνω­ρίζουμε ότι οί άνθρωποι δίπλα μας πεινούν, βρίσκονται σέ ένδεια, άσφυκτιούν οικονομι­κά, η άπελπισία πολλές φορές κυριεύει τήν καρδιά τους. Τό γνωρίζουμε γιατί πρώτος σταθμός τους στήν άναζήτηση έλπίδας είναι ό Ναός τής περιοχής τους, ή ένορία τους. Στόχος καί άγώνας μας είναι ή κάθε ένορία νά γίνει τό κέντρο άπ' όπου όλη ή ποιμαντι­κή δραστηριότητα τής τοπικής Έκκλησίας θά άγκαλιάσει όλη τήν τοπική κοινωνία.


Άπόφασή μας είναι νά δημιουργήσουμε ένα παρατηρητήριο κοινωνικών προβλημά­των προκειμένου νά παρακολουθήσουμε άπό κοντά καί νά άντιμετωπίσουμε μέ τρόπο μεθοδικό τά προβλήματα πού δημιουργεί ή παρούσα κρίση. Στόχος μας είναι νά άναπτύξουμε τό προνοιακό έργο της κάθε ένορίας ώστε νά μήν ύπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πού νά μήν έχει ένα πιάτο φαγητό. Γνωρίζετε καί σεις ότι στό σημείο αύτό ή Εκκλησία έπιτελεί τεράστιο έργο. Τό γνωρίζετε, γιατί πολ­λοί άπό σάς αύτή τήν προσπάθεια τής ένορίας σας τήν στηρίζετε εθελοντικά καί τήν ένισχύετε οικονομικά. Σάς καλούμε νά πλαισιώσετε ό καθένας καί ή καθεμιά τήν ένορία σας γιά νά άντιμετωπίσουμε άπό κοινού τίς δύσκολες αύτές ώρες.


Ό λαός μας πέρασε καί άλλοτε καί φτώ­χεια καί πείνα, άλλά άντεξε καί νίκησε γιατί τότε είχε οράματα. Όλοι μαζί μπορούμε νά βοηθήσουμε τόν ένα καί ό ένας τούς πολλούς. Ό Θεός δέν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, άλλά δυνάμεως καί άγάπης. Μέ αύτό τό πνεύμα, συσπειρωμένοι γύρω άπό τήν μεγάλη μας οικογένεια, τήν Εκκλησία, έπισημαίνοντας τά λάθη μας, άναζητώντας νόημα ζωής στήν άγάπη, θά βγούμε άπό αύτή τή δύσκολη ώρα.


Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Πριν απο μερικους μηνες, μετέτρεψαν την συνοδο σε ΛΗΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΑ και με το Κυκλώπειο δίκαιό της, δολοφόνησαν με χαντζάρα τον αδελφό τους ΑΡΤΕΜΙΟ.
Στη Βιεννη προσφατα, ο ...αχυρενιος τους διακηρυξε οτι ειναι βετερανος Οικουμενιστης, δηλαδη Πανθρησκειαστης.
Πριν απο λίγες μέρες, συνεόρτασαν με τους αλλόθρησκους Εβραίους την ...χανούκα !!! και αναψαν μαλιστα και την επταφωτο λυχνια τους.
Σημερα, συνεορτασαν τον Πανθρησκειαστη θεό τους, με τον Αγιορείτη Βασιλειο Γοντικακη.
Eντος ολίγου, ολοκληρωνεται η κατασκευή της ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ.
Και
συμμετεχουν και οι Αγιορειτες Πανθρησκειαστες.
Επιτάσσει ο Θεος: Εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε και ακαθαρτου μη απτεσθε...













Το σημερινό Αγιον Ορος εκπέμπει φώς ή σκότος;

Συμπαρίσταται στους Πανθρησκειαστές της Σερβικής Εκκλησίας

και ο προ-ηγούμενος της Ιβήρων π. Βασίλειος Γοντικάκης;


του Αγιορείτου Λεόντιου Διονυσίου


Ο αγιορείτης π. Βασίλειος Γοντικάκης, ελειτούργησε και συμμετείχε εις μίαν εκδήλωσιν που πραγματοποιήθηκε χθές από την "εκκλησία της Σερβίας".


Έδωσε διάλεξι στη Θ.Σ. Βελιγραδίου.

Ηταν παροντες ο Αρχιραββίνος Βελιγραδίου, ο Νούντσιος του παπα, ο Καρδινάλιος Βελιγραδίου, ο Μουφτής Σερβίας, και η διαβόητη Τριανδρία.

Επίσης ο Ιουστίνος Τιμοκίου,ο Πορφύριος βοηθός του Μπούλοβιτς,ο Τούζλας Βασίλειος...


Αυτοί οι αγιορείτες, άραγε, δεν γνωρίζουν τα συμβαίνοντα εις την Σερβίαν;


Δεν γνωρίζουν δια τον διωγμόν του Μητροπολίτου Ράσκας ΑΡΤΕΜΙΟΥ;


Και αν τα γνωρίζουν καλώς, αδιαφορούν ή ταυτίζονται με τους διώκτες του π. Αρτεμίου;


Θα επικαλεσθούν κι εδώ, άραγε, την στάση των σιωπώντων Ελλήνων Επισκόπων, των Αδελφοτήτων και πολλών πνευματικών, που με τη σιωπή των συμπράττουν με τη γραμμή των Οικουμενιστών, με τη γνωστή αντιπαραδοσιακή θέση:

«Εμείς δεν ανακατευόμεθα στα εσωτερικά της Σερβικής Εκκλησίας;».


Φαίνεται πως οι συχνές επισκέψεις της διαβόητης Τριανδρίας στο Άγιον Όρος είχε αποτελέσματα:

πήραν με το μέρος των τουλάχιστον κάποια μεγάλα μοναστήρια.


Και μετά, οι μεγαλόσχημοι Αγιορείται ενοχλούνται, τάχα, από τις επαφές (επικοινωνία) των «ορθοδόξων» Οικουμενιστών με Παπικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους!


Μήπως, τα γεγονότα τους διαψεύδουν και μαζί τις ελπίδες εις το Άγιον Όρος των εγγύς αυτού και των μακράν;


Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010


ΑΙΣΧΟΣ - ΑΙΣΧΟΣ


Ο π. Βασίλειος Γοντικάκης

στο πλευρό

των διωκτών

του επισκόπου Αρτεμίου











Δεν προξενεί λύπη μόνο η άδικη, αντικανονική και παράνομη δίωξη του επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου από τους γνωστούς οικουμενιστές επισκόπους της Σερβικής Εκκλησίας, τους μέχρι πρότινος νομιζόμενους νηπτικούς παραδοσιακούς θεολόγους.

Εξίσου μεγάλη λύπη προκαλεί η υπό τινών Αγιορειτών παρεχόμενη στήριξη όχι προς τον διωκόμενο επίσκοπο Αρτέμιο αλλά προς τους διώκτες του.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, σημειώνουμε ότι πλήθος Αγιορειτών Πατέρων έχει ταχθεί στο πλευρό του Αρτεμίου και ηγούμενοι του Αγίου Όρους με τις συνοδείες τους αλλά και άλλοι απλοί μοναχοί έχουν συνυπογράψει μαζί με τον επίσκοπο Αρτέμιο την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού».

Η δυσάρεστη έκπληξη ήρθε όμως από τον Προηγούμενο της Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους και λόγιο συγγραφέα πατερικών κειμένων, Αρχιμανδρίτη Βασίλειο Γοντικάκη.

Τις μέρες αυτές επισκέφθηκε τη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου. Συμμετείχε επίσης σε εκδήλωση όπου παραβρέθηκαν και ο Αρχιραβίνος του Βελιγραδίου, ο Νούντσιος, ο Καρδινάλιος Βελιγραδίου, ο Μουφτής Σερβίας, και οι γνωστοί επίσκοποι που διώκουν τον Αρτέμιο.....


Δυστυχώς αντί στήριξης στον διωκόμενο Αρτέμιο με τέτοιες ενέργειες ο π. Βασίλειος και κάποιοι άλλοι Αγιορείτες τάσσονται με το μέρος των οικουμενιστών της Σερβίας.

Απο τα Θρησκευτικα

60.000 Ευρώ θα πληρώσει η Μιλλέτ στη Χαρά Νικοπούλου



Όπως δημοσιεύει ή ίδια η Τουρκική εφημερίδα, το Πολυμελές πλημμελειοδικείο Ξάνθης μετά από διαβούλευση, έφτασε σε απόφαση σχετικά με την αγωγή εκατομμυρίων που είχε υποβάλλει η Χαρά Νικοπούλου ενάντια στην εφημερίδα Μιλλέτ. Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου η εφημερίδα Μιλλέτ καταδικάστηκε να πληρώσει 60 χιλιάδες ευρώ. Υποβλήθηκε έφεση για την απόφαση.

Η Νικοπούλου είχε υποβάλλει μήνυση ισχυριζόμενη πως η είδηση που δημοσιεύτηκε στον μειονοτικό τύπο πως είχε ζητήσει από τους μαθητές της ¨να ζωγραφίσουν την εικόνα του Αλλάχ¨, ήταν αβάσιμη.

Η μήνυση που υπέβαλε η Χαρά Νικοπούλου στην εφημερίδα Μιλλέτ, όταν υπηρετούσε ως δασκάλα στο μειονοτικό δημοτικό του Μεγάλου Δερείου συζητήθηκε στο Πολυμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης στις 6 Μαΐου 2010. Με βάση την απόφαση που επιδόθηκε, η Μιλλέτ στην αγωγή εκατομμυρίων της Νικοπούλου καταδικάστηκε να πληρώσει 60.000 ευρώ.

Σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου η περίληψη της απόφασης πρέπει μέσα σε 15 μέρες να δημοσιευτεί στην εφημερίδα Μιλλέτ. Σε περίπτωση που δεν δημοσιευτεί τιμωρείται με 6.000 ευρώ πρόστιμο. Κρίνει ως άμεσα εκτελεστή την πληρωμή 30.000 ευρώ από την αποζημίωση, και σε περίπτωση που δεν πληρωθεί το ποσό τιμωρείται ο Τζενγκίζ Ομέρ με 10 μήνες φυλάκιση, ενώ αποφασίστηκε τα δικαστικά έξοδα 4.000 ευρώ να πληρωθούνε από την εφημερίδα Μιλλέτ.

Συζητήθηκε στην Ξάνθη η πρώτη από τις αγωγές εκατομμυρίων που υπέβαλε η Χαρά Νικοπούλου στις εφημερίδες Γκιουντέμ, Μιλλέτ και Μπιρλίκ, όταν υπηρετούσε ως δασκάλα στο Τουρκικό Δημοτικό του Μεγάλου Δερείου.

Η μήνυση που υπέβαλε η Χαρά Νικοπούλου στην εφημερίδα Μιλλέτ, συζητήθηκε στο Πολυμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης στις 6 Μαΐου 2010. Στην διαδικασία δικηγόροι της Μιλλέτ ήταν ο Ιχσάν Αχμέτ Καγιά και ο Ραίφ Ουστά.

Προκάλεσε εντύπωση ότι ομάδα περίπου 20 ατόμων αποτελούμενη από μέλη του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου και φίλους της Χαράς Νικοπούλου, ήρθαν στο δικαστήριο, μετά την εκδίκαση της υπόθεσης άνοιξαν μπροστά στο δικαστήριο το λάβαρο του συλλόγου, την ελληνική σημαία, φώναξαν συνθήματα, έψαλαν τον εθνικό ύμνο, κορόιδεψαν τους μειονοτικούς δημοσιογράφους, ενώ είχε έρθει για να παρακολουθήσει την δίκη και ο πρόεδρος του ¨Συλλόγου Πομάκων Ξάνθης¨ Ταχήρ Κόντε.

Η αγωγή που υπέβαλε η ελληνίδα δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που υπηρετούσε μέχρι το τέλος της εκπαιδευτικής χρονιάς στο τουρκικό δημοτικό του Μεγάλου Δερείου, στην εφημερίδα Γκιουντέμ, εκδικάστηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κομοτηνής στις 22 Σεπτεμβρίου 2010, και τώρα αναμένεται να ανακοινωθεί η απόφαση.

Ο Ιλχάν Ταχσίν, ιδιοκτήτης της άλλης μειονοτικής εφημερίδας Μπιρλίκ, διέψευσε την είδηση που δημοσίευσε στην εφημερίδα του και ζήτησε συγγνώμη από την Χαρά Νικοπούλου. Η κίνηση αυτή του Ταχσίν προκάλεσε έκπληξη και ερωτηματικά στην μειονότητα.

Αν δεν υπάρχει Θεός

τι δουλειά έχεις

μέσα στα δημιουργήματά Του;


Δεν υπάρχει θεμέλιο και πως στέκεται η οικοδομή;


Δεν υπάρχει ο ναυπηγός και πως συναρμολογήθηκε το πλοίο;


Δεν υπάρχει ο οικοδόμος και πως έγινε το σπίτι;


Δεν υπάρχει ο μουσικός και πως στον κόσμο αυτό που είναι μια λύρα,φαίνεται ο μουσικός ρυθμός;


Δεν υπάρχει ο Δημιουργός και πως η καλλονή των κτισμάτων μαρτυρεί τον Κτίστη;


Αν δεν υπάρχει Θεός, τι δουλειά έχεις μέσα στα δημιουργήματά Του;


Στο σπίτι του Θεού μένεις και αρνείσαι τον Νοικοκύρη του σπιτιού;


Ή δώσε το ενοίκιο, δηλαδή την ευχαριστία σου ή βγές απο το σπίτι, γιατί να καπνίζεις και το σπίτι με το χνώτο της βλασφημίας σου;


Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ «ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ» ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΣΤΟΝ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ κ. R. WILLIAMS


ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ» ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ

κ. ROWAN WILLIAMS.

(ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ, 25-11-2010)


«Στὸ πρόσωπό σας διακρίνουμε τὸν διάδοχο τοῦ Ἕλληνα τὸ γένος, Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Ταρσέως ποὺ ἔγινε Ἀρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας καὶ μεταλαμπάδευσε στὶς Βρετανικὲς νήσους τὴ θρησκευτικὴ καὶ θύραθεν παιδεία τῶν Ἑλλήνων».

(Δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὸ «Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Ρομφαία»: www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6402:2010-11-25-12-02-01&catid=13 )


Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης


«Οἱ Λουθηρανοὶ ἀπεκόπησαν [ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία] καὶ παρέμειναν χωρὶς τὴν Κεφαλὴ [τὸ Χριστό], οἱ Ἀγγλικανοὶ ἐπίσης. Δὲν ἔχουν τὴν Ἐκκλησία καὶ Βελίαλ [= Διάβολος] τοὺς πολεμᾶ μὲ τὴν δύναμη καὶ τὶς μηχανορραφίες του καὶ τοὺς κρατᾶ στὴν πλάνη του καὶ τὴν ἀπώλεια».


(Ἀπὸ τὸ ρωσικὸ περιοδικὸ «Τσερκόβναγια Ζΐζν» , τεῦχ. 1, σελ. 52, 1994.

Ἀναδημοσιεύθηκε στὸ τευχίδιο: «Ὑπερασπισταὶ τῆς Ὀρθο-δόξου Πίστεως», ἐκδ. "Ὀρθόδοξος Κυψέλη", Θεσσαλονίκη.)


Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος


«Ἡ ταυτότητα πίστεως εἶναι καὶ ταυτότητα θρόνου, ἐνῶ ἡ διαφορὰ πίστεως εἶναι καὶ διαφορὰ θρόνου. Καὶ ἡ μὲν [= ἡ διαδοχὴ στὸ θρόνο] ἔχει τὸ ὄνομα τῆς διαδοχῆς, ἀλλὰ ἡ δὲ [= ἡ διαδοχὴ καὶ στὸ θρόνο καὶ στὴν ὀρθὴ Πίστη] ἔχει τὴν ἀλήθεια τῆς διαδοχῆς. Διότι δὲν εἶναι διάδοχος αὐτὸς ποὺ ἔχει ἀντί-θετη δόξα [πίστη], ἀλλ’ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὴν ἴδια πίστη. Ἂν κάποιος δὲν παραδέχεται διάδοχο μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, τότε [εἶναι] σὰν νὰ λέγει τὴν νόσο διάδοχο τῆς ὑγείας, καὶ τὴν τρέλλα [διάδοχο] τῆς συνέσεως».


(Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΚΑ΄, Εἰς τὸν Μ. Ἀθανάσιον ἐπίσκ. Ἀλεξανδρείας 8, PG 35, 1089Β. Ἀπόδοση στὴ νέα ἐλληνικὴ).

Σε μια φωτογραφία

...η ανθρώπινη κοινωνία!


Μπορεί να είναι σκληρό και ταυτόχρονα ενοχλητικό,
κάποιοι/ες θα πουν ότι δε μπορούν να το βλέπουν, αλλά ας μην γινόμαστε και εμείς ηθοποιοί στο ίδιο έργο!

Αυτή είναι η κοινωνία μας, κομμάτι της οποίας είμαστε και εμείς...


Ας κάνει ο καθένας κάτι για να την αλλάξει...ξεκινώντας από τον εαυτό του!

Και μην ψάχνουμε να βρούμε μόνο τους κυρίως ενόχους.
Ενοχοι είμαστε όλοι μας και ιδίως οταν δεν μιλάμε και απαθείς τα ανεχόμαστε.
Και επιτρέπει ο Θεός να πληρώνουμε με τόκους και με επιτόκιο.
Και έτσι, ο νόμος της δικαιοσύνης απαιτεί, "και άν εν άλλοις πταίομεν, εν άλλοις να παιδευόμεθα".

Ζητείται αντίλογος


ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ



ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Το δικαίωμα είναι βασική έννοια του Δικαίου και έχει τον εξής ορισμό: «Δικαίωμα είναι η εξουσία, που απονέμεται από το δίκαιο στο πρόσωπο (φυσικό ή νομικό), για την ικανοποίηση έννομων συμφερόντων του».


ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Τα δικαιώματα κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες, με σκοπό την καλύτερη εποπτεία και την καλύτερη κατανόηση των κανόνων των επιμέρους δικαιωμάτων. Έτσι, τα δικαιώματα διακρίνονται σε απόλυτα και σχετικά:

Απόλυτα είναι τα δικαιώματα της προσωπικότητας, τα εμπράγματα (κυριότητα, δουλεία, ενέχυρο, υποθήκη), τα δικαιώματα σε άυλα αγαθά (πνευματική ιδιοκτησία, εφεύρεση), οικογενειακά δικαιώματα (γονική μέριμνα, συμβίωση) και κληρονομικά δικαιώματα.

Σχετικά είναι τα ενοχικά δικαιώματα, τα δικαιώματα διατροφής, τα περιουσιακά κ.λπ.


ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Στα απόλυτα δικαιώματα υπάγονται και τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, που είναι: Η ισότητα έναντι του νόμου, ο σεβασμός της ελευθερίας του άλλου, η παραδοχή της αθωότητας μέχρις αποδείξεως της ενοχής, η ελευθερία της σκέψης και των πεποιθήσεων (και επομένως και των θρησκευτικών πεποιθήσεων), η ελευθερία της διαμονής, της κυκλοφορίας, του συνεταιρίζεσθαι, του συνέρχεσθαι, τα κοινωνικά και οικογενειακά δικαιώματα, η ισοτιμία ανδρών και γυναικών, το δικαίωμα στο γάμο, στην κοινωνική ασφάλιση, στην εργασία και την ανάπαυση. Επίσης το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Καταδικάζονται, ως αντιτιθέμενα στα ανθρώπινα δικαιώματα: η δουλεία, τα βασανιστήρια, ο φυλετισμός και η βία.


ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η λέξη δικαιώματα αναφέρεται οκτώ φορές στην Κ. Διαθήκη. Στις αναφορές αυτές υπάρχουν δικαιώματα του Κυρίου, του Θεού, του νόμου, της λατρείας, της σάρκας και των αγίων. Πουθενά δεν αναφέρονται ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι:


1/ Δικαιώματα του Κυρίου:

Λουκάς 1. 6: «ήσαν δε δίκαιοι αμφότεροι ενώπιον του Θεού, πορευόμενοι εν πάσαις ταις εντολαίς και δικαιώμασι του Κυρίου άμεμπτοι».


2/ Δικαιώματα του Θεού:

Ρωμαίους 1. 32: «οίτινες το δικαίωμα του Θεού επιγνόντες, ότι οι τα τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτό ποιούσιν, αλλά και συνευδοκούσι τοις πράσσουσι».

Αποκάλυψη 15. 4: «ότι μόνος όσιος, ότι πάντα τα έθνη ήξουσι και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου, ότι τα δικαιώματά σου εφανερώθησαν».


3/ Δικαιώματα του νόμου:

Ρωμαίους 2. 26: «εάν ουν η ακροβυστία τα δικαιώματα του νόμου φυλάσση, ουχί η ακροβυστία αυτού εις περιτομήν λογισθήσεται;».

Ρωμαίους 8. 4: «ίνα το δικαίωμα του νόμου πληρωθεί εν ημίν τοις μη κατά σάρκα περιπατούσιν, αλλά κατά πνεύμα».


4/ Δικαιώματα της λατρείας:

Εβραίους 9. 1: «Είχε μεν ουν η πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας το τε άγιον κοσμικόν».


5/ Δικαιώματα της σάρκας:

Εβραίους 9. 10: «….. μόνον επί βρώμασι και πόμασι και διαφόροις βαπτισμοίς και δικαιώμασι σαρκός, μέχρι καιρού διορθώσεως επικείμενα».


6/ Δικαιώματα των αγίων:

Αποκάλυψη 19. 8: «και εδόθη αυτή ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν. το γαρ βύσσινον τα δικαιώματα των αγίων εστί».


Σ’ όλες τις ανωτέρω αναφορές τα δικαιώματα αφορούν, είτε σε νόμους του Κυρίου, είτε σε προειδοποιήσεις του Θεού, σε βουλές του Θεού, είτε σε εντολές του νόμου, σε απαιτήσεις του νόμου, είτε σε λατρευτικές διατάξεις, είτε σε διατάξεις για το σώμα, είτε σε δίκαιες πράξεις των αγίων.


Πουθενά στην Κ. Διαθήκη δεν αναφέροντα τα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα», κάτι που ασφαλώς δεν θα έχει απασχολήσει και τους ερμηνευτές Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι για να προβούν σε ερμηνείες θα πρέπει να στηριχθούν σε αναφορές στην Αγία Γραφή ή σε ερμηνείες σε προ αυτών Πατέρες, σύμφωνα και με την κλασική ρήση του αγίου Μαξίμου του Ομολογητή: «πάσα λέξις και φωνή, μη τοις πατράσιν ειρημένη, καινοτομία προδήλως καθέστηκε».


ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ γ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ


Την μη ύπαρξη πατερικής τεκμηρίωσης πάνω στα λεγόμενα «ανθρώπινα δικαιώματα» δηλώνει εμμέσως πλην σαφώς και ο μακαριστός γ. Πορφύριος, ο οποίος δηλώνει απερίφραστα, ότι όσοι ασχολούνται και υπεραμύνονται γενικώς των όποιων δικαιωμάτων, απλώς θεωρούνται στενόμυαλοι: «Δεν είναι ο Χριστός τόσο στενόμυαλος, όσον είμαστε εμείς οι άνθρωποι, που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα» (Ανθολόγιο συμβουλών γέροντος Πορφυρίου, σελ. 71-75).

Από τα ανωτέρω καταγραφόμενα αποδεικνύεται, ότι ούτε στην αγία Γραφή, ούτε στην Πατερική γραμματεία αναφέρονται δικαιώματα, κάτι που δεν μπορεί να έχει ένας πιστός Χριστιανός, παρά μόνον υποχρεώσεις.


ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΟΔΙΤΗΣ


Πολίτης είναι ο κάτοικος μιας πόλης, ο οποίος έχει και πολιτικά δικαιώματα και κατ’ επέκταση, ο κάτοικος ενός κράτους, ο οποίος έχει την αντίστοιχή ιθαγένεια και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν, αλλιώς υπήκοος.

Η λέξη «πολίτης» υπάρχει τρεις φορές στην Κ. Διαθήκη:

«και πορευθείς εκολλήθη ενί των πολιτών της χώρας εκείνης, και έπεμψεν αυτόν εις τους αγρούς αυτού βόσκειν χοίρους» (Λουκ. 15. 15).

«οι δε πολίται αυτού εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν πρεσβείαν οπίσω αυτού λέγοντες» (Λουκ. 19. 14).

«εγώ άνθρωπος μεν ειμί Ιουδαίος Ταρσεύς, της Κιλικίας ουκ ασήμου πόλεως πολίτης» (Πράξ. 21. 39).


Οδίτης είναι ο οδεύων επί της οδού, ο οδοιπόρος.

Η λέξη «οδίτης», καθώς και η λέξη οδοιπόρος δεν αναφέρονται στην Κ. Διαθήκη. Αντιθέτως, εμφανίζεται σε έργα του αγίου Ιωάννη Χρυσόστομου.

Ας θυμηθούμε τι είπε ο Χριστός στους μαθητές Του: «μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθ. 10. 28).


Ο Απόστολος Παύλος εξέφραζε αυτήν την κατάσταση γράφοντας: «πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ. 8. 38-39). Είχε μέσα του τον Χριστό και δεν τον διακατείχε κανένας φόβος


Επίσης, είναι θαυμάσιο το χωρίο της προς Διόγνητον επιστολής του β΄ αιώ­να (συντάκτης, ανώνυμος μαθητής του απολογητή Αριστείδη, δάσκαλος του Κλήμη Αλεξανδρέα), που εκφράζει την πίστη των πρώτων Χριστιανών. Μεταξύ των άλλων γράφεται, ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ' ως πάροικοι· μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πανθ' υπομένουσιν ως ξένοι· πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών, και πάσα πατρίς ξένη».


Δηλαδή, οι Χριστιανοί έχουν πατρίδες, αλλά στην πραγματικότητα ζουν ωσάν να είναι πάροικοι, μετέχουν στην κοινωνική ζωή ως πολίτες, αλλά όλα τα υπομένουν ωσάν να είναι ξένοι. Κάθε ξένο τόπο τον θεωρούν πατρίδα τους, και την πατρίδα τους την θεωρούν ως ξένη. Άλλωστε, «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλιπ. 3. 20).


Και αυτό συμβαίνει γιατί, πάλι κατά την προς Διόγνητον επιστολή, οι Χριστιανοί «επί γης διατρίβουσιν, αλλ' εν ουρανώ πολιτεύονται. Πείθονται τοις ωρισμένοις νόμοις, και τοις ιδίοις βίοις νικώσι τους νόμους». Δηλαδή, ζουν στην γη, αλλά πολιτεύονται στον ουρανό, υπακούουν στους νόμους της Πολιτείας, αλλά με την ζωή τους υπερβαίνουν τους νόμους.


Είναι εξόχως καταπληκτικός ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που λέγει,

ότι ο Χριστιανός δεν είναι απλώς «πολίτης» του κόσμου αυτού, αλλά είναι «οδίτης» προς το ουράνιο πολίτευμα.


Και γράφει: «μη είπης· έχω τήνδε την πόλιν και έχω τήνδε. Ουκ έχει ουδείς πόλιν. Η πόλις άνω εστίν. Τα παρόντα οδός εστίν». Δηλαδή, οι Χριστιανοί θεωρούν ως πραγματική τους πόλη τον ουρανό, ήτοι την μετοχή της δόξης του Θεού και διαρκώς πορεύονται προς αυτήν την ένδοξη πόλη. Έτσι, στην πραγματικότητα είμαστε «οδίτες» προς την ουρανούπολη. Και αυτό συνδέεται με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13. 14). Είμαστε «ουρανοδρόμοι» και «ουρανοπολίτες».


Παρά ταύτα, εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί, τα νεότερα αδέλφια τέτοιων μεγάλων αγίων

και οικουμενικών διδασκάλων, αν και έχουμε τέτοιους αγίους, ζούμε πολύ φτωχά, είμαστε φοβισμένοι, φοβόμαστε κάθε μικρό εχθρό, ακόμη και την σκιά μας, είμαστε φυλακισμένοι στην φιλαυτία μας, κλεισμένοι μέσα στα στενά κελιά του εαυτού μας, διακατεχόμαστε από ανασφάλεια.

Φοβόμαστε τον διπλανό μας, αφού τον κάθε άνθρωπο τον θεωρούμε απειλή της ύπαρξής μας, φοβόμαστε τον διάβολο, τον Αντίχριστο, πράγμα το οποίο δεν συνέβαινε στους αγίους, γιατί όποιος συνδέεται με τον Χριστό και αγαπά τους αδελφούς του δεν μπορεί να φοβάται κανέναν, αφού κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» (­ω. Α΄ 4. 18).


Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος ενός λογοτέχνη, που μιλά για τον σύγχρονο αγχώδη άνθρωπο και τον συγκρίνει με τον Φώτη Κόντογλου, τον γνωστό Χριστιανό καλλιτέχνη, ο οποίος εμπνεόταν από την αγάπη του Θεού. Γράφει:


«Στο δρόμο περνώντας, βλέπεις χιλιάδες ανθρώπους και λες: νεκροταφείο κινούμενο είναι ο δρόμος. Όλοι τούτοι πέθαναν η θα πεθάνουν. Σαν τα πρόβατα, σαν τις όρνιθες, καταχτυπούν μια στιγμή τις σκόνες και τα πεζοδρόμια κι ύστερα θα χαθούν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ τους. Και ξάφνου βλέπεις έναν και τινάζεσαι χαρούμενος. Λες: τούτος δεν θα πεθάνει. Τούτος έχει ψυχή, πιάνει την ύλη και την κάνει πνεύμα, του δόθηκε μια στάλα εφήμερη ζωή και την κάνει αθανασία… τα μάτια του λάμπουν κι είναι τα χέρια του γεμάτα ανυπομονησία και δύναμη. Κι όταν τον παρασφίξει η πίκρα, αρχινάει και ψέλνει ένα τροπάρι: «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…» ή «Σιγησάτω πάσα σαρξ βροτεία…». Κι η πίκρα ξορκίζεται κι η γης μετατοπίζεται κι ο Κόντογλου, με τα σγουρά μαλλιά του, με τα μεγάλα του μάτια μπαίνει ολάκερος στον παράδεισο» (Ναυπάκτου Ιερόθεος).


Έτσι ζουν οι άγιοι, χωρίς φοβίες, χωρίς ανασφάλειες, αλλά με την δύναμη και την πληρότητα της ζωής. Με τον τρόπον αυτό αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της ζωής, αλλά με τον ίδιο τρόπο υπερβαίνουν θαρραλέα και το φόβο του θανάτου.


Πολλοί ρωτούν για την κάρτα του πολίτη που ετοιμάζεται. Βεβαίως, θα αποφανθεί, για το θέμα αυτό η Εκκλησία. Όμως, εκείνο που χρειάζεται επειγόντως είναι να λάβουμε «την κάρτα του ουρανοπολίτη». Οι άγιοι πορεύθηκαν την οδό προς την ουράνια πόλη, υπερβαίνοντας όλες τις αντίξοες συνθήκες στην ζωή τους και μάλιστα αντιμετώπισαν, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μια σιδηρόφρακτη ρωμαϊκή αυτοκρατορία που είχε σύμβολα ειδωλολατρικά και λάτρευε τον αυτοκράτορα ως θεό (Ναυπάκτου Ιερόθεος)..


Οι άγιοι έλαβαν την κάρτα του ουρανοπολίτη, έγιναν ουρανοπολίτες.
Και εμείς πρέπει να τους μιμηθούμε. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνδεόμαστε με το Χριστό, να χαραχθεί το όνομα του Χριστού στην καρδιά μας, σύμφωνα με το λόγο της Αποκάλυψης «και είδον, και ιδού το αρνίον εστηκός επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα αυτού και το όνομα του πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών» (Αποκ. Ι4. 1).


Αυτό δε το όνομα του Αρνίου και του Πατρός του στο μέτωπο του πιστού Χριστιανού δηλώνει, κατά τον Καισαρείας Αρέθα, «ως τω θείω φωτί του προσώπου αυτού του θείου σφραγίζονται, δι' ου τοις αντιτίμοις επί τούτου και ολεθρίοις δαίμοσι φοβεροί γίνονται». Τότε θα ισχύει ο λόγος του Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Υμείς εκ του Θεού εστε, τεκνία, και νενικήκατε αυτούς, ότι μείζων εστίν ο εν υμίν η ο εν τω κόσμω» (­ω. Α΄ 4. 4).


Ζώντας αυτήν την εν Χριστώ ζωή στην Εκκλησία, δεν θα φοβόμαστε κανέναν, θα είμαστε ελεύθεροι εν Χριστώ, θα πορευόμαστε από την φιλαυτία στην φιλοθεΐα και την φιλανθρωπία, από το μικρό περιβάλλον στο οποίο ζούμε, θα ανοιγόμαστε στην παγκοσμιότητα και θα γίνουμε ουρανοπολίτες. Δεν θα βασανιζόμαστε από την «μένουσαν πόλιν», με όλα τα πτωτικά της φαινόμενα, αλλά θα εμπνεόμαστε από την «μέλλουσαν πόλιν» (Εβρ. 13. 14) «ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός» (Εβρ. 11. 10).


«Ουκ οίσθα, ότι αποδημία ο παρών βίος;

Μη γαρ πολίτης ει;

Οδίτης ει... ουκ ει πολίτης αλλ' οδίτης ει και οδοιπόρος...

Η πόλις άνω εστι. Τα παρόντα οδός εστιν...

Άδηλος η έξοδος, άστατος η κτήσις...

Τι μαίνη περί τας σκιάς; Τι αφείς την αλήθειαν κατατρέχεις επί τας σκιάς;»


(άγιος Iωάννης ο Χρυσόστομος)

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου