Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΕΡΗΜΙΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ








ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΡΤΕΜΙΟ

ΠΟΥ ΔΙΩΚΕΤΑΙ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ


Σεβασμιώτατε Πατέρα!


Μέ θλίψη παρακολουθῶ πώς κάποιοι ξήλωσαν ἀπό τόν καρδιά τους τόν Χριστό!


Καί ἦταν ἐπίσκοποι αὐτοί!!!


Πῶς ἤθελες νά κρατήσουν ἐσένα, ἀφοῦ Ἐκεῖνον ξήλωσαν πιό νωρίς;...


Μέ ἄδειες καρδιές προχωρᾶνε καί μέ ἀγωνία κοιτᾶνε νά δοῦν μήπως ὑπάρχει κανείς συνεπίσκοπος, πού ἐξακολουθεῖ τήν Ἀλήθεια νά κρατᾶ στό χέρι και τόν Θεόν νά φανερώνει στούς ἀνθρώπους, καί τόν Θεόν στήν καρδιά νά κρατᾶ!


Σέ ξήλωσαν Πατέρα ἀπό τόν θρόνο τῆς Ράσκας καί Πριζρένης...


Δέν μπόρεσαν ὅμως νά σέ ξηλώσουν ἀπό τίς καρδιές τῶν παιδιῶν σου πού τά πάντα ἄφησαν γιά τόν Χριστό!


Σέ ἐξόρισαν μακριά, ἀφήνοντας ἔρημα τά Μοναστήρια καί Ἐκεῖνος ἔστειλε τούς Μοναχούς σου στήν ἔρημο.


Ἡ Ἐκκλησία ἔφυγε στήν ἔρημο...


Ὁ θρόνος τοῦ Πατριάρχου στήθηκε πάνω στό αἷμα, στά δάκρυα, στόν ἱδρῶτα, στήν ἀγωνία!!!


Τά λιοντάρια τοῦ θρόνου σκαλίστηκαν στά κόκκαλα τῶν Μοναχῶν.


Τά δάκρυα ὅμως τῶν διωγμένων παιδιῶν τοῦ Θεοῦ θά πνίξουν τούς κακούς ἐργάτας τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου!


Ἐσεῖς Σεβασμιώτατε εἶστε ὁ Πατέρας, ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε σιγά σιγά πίσω ἀπό τά διωγμένα παιδιά σου!


Μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο –τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ– ὅλο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας στά χέρια σου κρατᾶς!


Προσευχήσου γιά μᾶς τίμιε Πατέρα!


Προσευχήσου καί γιά μᾶς!


Ἀμήν.


«Mόνο δυο πράγματα είναι άπειρα.

Tο Σύμπαν

και η ανθρώπινη ηλιθιότητα.

Και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο» (A. Einstein).





ΠΤΩΣΙΣ-ΚΑΤΑΠΤΩΣΙΣ-

ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ


ΕΜΕΤΙΚΟΙ ΕΠΑΙΝΟΙ "ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ" ΠΡΟΣ "ΕΠΙΣΚΟΠΟ"


Είπε ο Γόρτυνος Ιερεμίας για τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο:

Είναι «ο αθλητής των αθλητών και ο καθηγητής των καθηγητών»


Σε εφημερίδα της Καλαμάτας εστάλη επιστολή (22/10/2010) με τίτλο: «Τα αλληλολιβανίσματα των επισκόπων».


Από εκεί αποσπώ κάποιες φράσεις, για να αντιληφθεί ο αναγνώστης, πως η ασθένεια των Επισκόπων είναι προχωρημένη και δυσκολοθεράπευτη έως αθεράπευτη. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια και η καθαρότητα της Πίστεως, αλλά οι κοινωνικές σχέσεις και η μεταξύ των αλληλοϋποστήριξη.


Την στιγμή, λοιπόν, που ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας καταγγέλλεται για τα αιρετικά του φρονήματα, για τις συμπροσευχές μετά των αιρετικών, για τις διώξεις εναντίον μοναζουσών κ.ά., βρήκε την ώρα ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας να τον εκθειάσει και μάλιστα κατά την διάρκεια μιας …κηδείας! Επέλεξε να παραστεί στην κηδεία του υπουργού της Χούντας Ιωάννη Λαδά στην Καλαμάτα, όπου, όπως και αναμενόταν, επικράτησαν χειροκροτήματα και επευφημίες, όπως «Ζήτω η 21η Απριλίου», «Ζήτω η Επανάστασις» κ.λπ.


Κατά την νεκρώσιμο, λοιπόν, ακολουθία (μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου) «ο Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας Φούντας είπε δια τον Μητροπολίτην Μεσσηνίας:

τη αδεία του αθλητού των αθλητών και του καθηγητού των καθηγητών κ. κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, Μητροπολίτου Μεσσηνίας προΐσταμαι της νεκρωσίμου ταύτης ακολουθίας”»!


Έτσι, Σεβασμιώτατε, έκαναν οι Πατέρες της Εκκλησίας, όταν κάποιος συνεπίσκοπός τους χώλαινε στην πίστη;

Τον κολάκευαν;

Ή του έκοβαν και την καλημέρα, ώστε να μετανοήσει, και τον αποκαλούσαν ψευδεπίσκοπο, και προειδοποιούσαν τους πιστούς να απομακρύνονται απ’ αυτόν για να μη μολυνθούν από τις αιρετικές του θέσεις;


Αλλά τέτοιοι είμαστε, τέτοιοι Επίσκοποι μας ταιριάζουν.

Ι. Θ.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010




























Δείτε ύφος!!!
Καλούμε τους φυσιογνωμιστάς να αποφανθούν...
Αυτός ο .....συμπαθέστατος εκλεκτός του Iερώνυμου δημιούργησε από το μηδέν πελώριο ζήτημα κατά του εναρέτου ηγουμένου της μονής Φανερωμένης π. Νικηφόρο Ασπρογέρακα.
Εβαλε στόχο το μοναστήρι ενώ αυτό ενίσχυε το φιλανθρωπικό έργο της μητροπόλεως με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Αλλά ο δεσπότης θέλει να ελεγχει εξ ολοκλήρου το μοναστήρι.

Η ΛΕΥΚΑΔΑ


ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ




Δημοσιοποιούμε στη συνέχεια διάφορα κείμενα που αποδεικνύουν τα συμβάντα στην Λευκάδα από υπαιτιότητα της πρώτης επιλογής του Ιερωνύμου του ....δεσπότη Θεόφιλου!!!


Τα μέλη του Σωματείου «Φίλοι της Ιεράς Μονής Φανερωμένης Λευκάδας», ως πιστοί χριστιανοί που παρακολουθούμε με πνευματική εγρήγορση και ειλικρινές ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στην τοπική Εκκλησία της Λευκάδας, αισθανόμαστε ότι ήλθε πλέον ο καιρός να εκφράσουμε ανοιχτά προς τους αρμοδίους, με τον πρέποντα σεβασμό αλλά και την απαιτούμενη παρρησία, τη βαθύτατη ανησυχία και απογοήτευση που μας διακατέχει για όσα συμβαίνουν στα εκκλησιαστικά πράγματα του νησιού μας.Αναφερόμαστε βεβαίως στο μεθοδικό, ασίγαστο και απηνή διωγμό τον οποίο, από διετίας περίπου, δέχεται ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Φανερωμένης και πνευματικός μας πατέρας π. Νικηφόρος Ασπρογέρακας από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλο. Πιο συγκεκριμένα, οι υπογράφοντες είμαστε μάρτυρες μιας διαρκώς ογκούμενης επιθετικής συμπεριφοράς του Σεβασμιωτάτου απέναντι στον πρώην συνυποψήφιό του π. Νικηφόρο, με έντονες υποτιμήσεις της προσωπικότητάς του και αλλεπάλληλες, κάθε λίγο και λιγάκι, κλήσεις του π. Νικηφόρου σε απολογία για ανύπαρκτα ή αστεία «παραπτώματα.Πρόσφατο - φοβόμαστε όμως όχι και το τελευταίο - δείγμα της δεσποτοκρατικής αυτής αντιλήψεως, αποτελεί η επιβολή σκληρών επιτιμίων στον π. Νικηφόρο, που του στερούν τη δυνατότητα να λειτουργεί και εξομολογεί, αναπαύοντας τις ψυχές μας, όπως έπραττε μέχρι σήμερα.Ο χαρακτηρισμός της πράξεως, που επέσυρε την πιο πάνω κανονική ποινή, σαν αδικήματος, μόνον ως πρόκληση μπορεί να χαρακτηριστεί: ο π. Νικηφόρος τόλμησε να επισκεφθεί, προσευχηθεί και συλλειτουργήσει μαζί με άλλους κληρικούς σε Μονή του Αγίου Όρους, χωρίς να πάρει την απαιτούμενη τυπική άδεια από το Μητροπολίτη. Πειστήριο για τη διάπραξη του ανήκουστου αυτού «αδικήματος», μία φωτογραφία δημοσιευμένη στο διαδίκτυο, δείγμα και αυτό της ενασχολήσεως σήμερα των Επισκόπων αλλά και της σοβαρότητας με την οποία στοιχειοθετούνται οι εκκλησιαστικές ποινές. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα ανέμενε αφενός μεν έπαινο για την προσευχητική αυτήν επίσκεψη του Αγιωνύμου Όρους και αφετέρου ίσως κάποια απλή και φιλάδελφη παρατήρηση ή το πολύ μία προφορική επίπληξη, για το ανωτέρω υποτιθέμενο σοβαρό παράπτωμα. Γιατί όμως ο Μητροπολίτης επέλεξε να εξουθενώσει με τόσο ατιμωτικό τρόπο τον πνευματικό μας πατέρα, επιβάλλοντάς του τόσο σκληρές ποινές;Μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε πώς ακριβώς σκέπτεται, κυρίως όμως σε τι ακριβώς αποσκοπεί ο Μητροπολίτης με τον ψυχολογικό αυτόν πόλεμο σε βάρος του π. Νικηφόρου.Δεν γνωρίζουμε πως συνδέονται ο αμείλικτος αυτός πόλεμος με την εμμονή του Δεσπότη να μην αναγνωρίζει, όπως σύμφωνα με το Νόμο υποχρεούται να κάνει, τη νόμιμα εκλεγμένη διοίκηση, δηλαδή τον Ηγούμενο και το Ηγουμενοσυμβούλιο, της Μονής.>Πώς μπορεί, άραγε, να συνδέσει κάποιος τη στάση αυτή με τη διαρκή επιδίωξη της Μητροπόλεως για τον ασφυκτικό διοικητικό, κυρίως όμως οικονομικό, έλεγχο της Μονής; Γεγονός είναι ότι στο μικρό μας τόπο γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά, και ως πρόσωπα και ως προθέσεις.Ένα είναι σίγουρο: οι ποινές που επιβλήθηκαν είναι εντελώς προσχηματικές, αλλού αποβλέπουν και μάς γεμίζουν με αίσθημα κατάφωρης αδικίας που τελέσθηκε σε βάρος του π. Νικηφόρου. >Και για ένα θέλουμε να διαβεβαιώσουμε το Μητροπολίτη: ο καιρός που οι λαϊκοί ήταν παθητικοί δέκτες των όσων άνομων συνέβαιναν στην Εκκλησία πέρασαν ανεπιστρεπτί. Οι λαϊκοί δεν είμαστε σήμερα οικονομικοί και μόνον αιμοδότες της Εκκλησίας. Είμαστε μία ζωντανή και ενεργός φωνή, που πονά και πασχίζει για το καλό της Εκκλησίας. Και όσο αδικίες, όπως αυτή που ζούμε σήμερα, συνεχίζουν να προκαλούνται ή να μην αίρονται, θα ευρισκόμαστε απέναντι σε οποιονδήποτε δεν σέβεται τη μαρτυρική παράδοση αγιότητας και αγώνων που κομίζει η Μάνα μας, η Ορθόδοξη Εκκλησία, σε οποιονδήποτε επιδιώκει ιδιοτελείς σκοπούς και δεν σέβεται το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Λευκαδίτης Εκκλησίας

Σωματείο Φίλοι της Ιεράς Μονής Φανερωμένης Λευκάδας

Νέα βιβλία


Ἱερομονάχου Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ


Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΤΟΝ ΣΤΟΥΔΙΤΗ

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ


του κ. Παναγ. Σημάτη, Θεολόγου


Μία οσιαστικὴ ἀνατομία τῆς συγχρόνου αἱρέσεως το Οκουμενισμο κάνει π. Εθύμιος Τρικαμηνᾶς στὸ καινούργιο βιβλίο του. Μιᾶς αἱρέσεως, μὲ τὴν ὁποία συμβιώνουμε χωρὶς νὰ τὸ ἔχουμε συνειδητοποιήσει καὶ ἀσφαλῶς, χωρὶς νὰ ἔχουμε συνειδητοποιήσει τὴν φθοροποιὸ δράση της. Χωρίς νὰ μασάει τὰ λόγια του ὁ π. Εὐθύμιος παρουσιάζει ἀναλυτικὰ τὴν σύγχυση στὴν ζωὴ καὶ τὴν σκέψη τῶν χριστιανῶν, ποὺ ἡ γαγγραινώδης αὐτὴ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἔχει «ἀνεπαισθήτως» δημιουργήσει.


Μὲ ἁπλὸ καὶ ἀνεπιτήδευτο λόγο καὶ χρησιμοποιώντας ὡς μέτρο ὄχι δικά του μεθοδολογικὰ ἐργαλεῖα καὶ σκέψεις, ἀλλὰ τὰ συγγράμματα ἑνὸς ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου (στὴν σκέψη τοῦ ὁποίου ἔχει ἐντρυφήσει πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαπενταετία καὶ τὴν ἀκολουθεῖ μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια), μᾶς βοηθᾶ νὰ ἀντιληφθοῦμε, καὶ καθὼς τὸ ἀντιλαμβανόμεθα νὰ μένουμε ἔκπληκτοι, γιὰ τὸ πόσο μακριὰ εἴμαστε ἀπὸ τὴν ὀρθοδοξία καὶ ὀρθοπραξία τῶν Ἁγίων μας καὶ γενικὰ τὸν εὐαγγελικὸ τρόπο ζωῆς ποὺ ἐκεῖνοι ἐβίωσαν καὶ ἐδίδαξαν.


Βέβαια παρόμοιες ἀναλύσεις ἔχουν τελευταῖα γίνει καὶ ἀπὸ ἄλλους ἀξιόλογους πνευματικούς μας πατέρες. Το ἰδιαίτερο ποὺ ἔχει τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου εἶναι, ὅτι δὲν ἀναλύει μόνο «θεολογικὰ» κάποιες ἔννοιες, δὲν καταγράφει μόνο τὶς ὑποχωρήσεις σὲ θέματα πίστεως τῶν αρχιερέων, επισκόπων καὶ λαϊκῶν θεολόγων, ποὺ συντελοῦν στὴν περαιτέρω ἀνάπτυξη τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ προχωρεῖ λίγο παραπέρα, στὸ διὰ ταῦτα.


Ἀκολουθώντας, λοιπόν, κατὰ πόδας τὸν Ἅγιο Θεόδωρο, μᾶς παρουσιάζει μέσα ἀπὸ τὰ κείμενα καὶ τὶς ἐπιστολές του ὄχι μόνο τὶς διὰ λόγων διαμαρτυρίες, ἀλλὰ καὶ τὶς πράξεις, τὶς κακοπάθειες, τὶς ἐξορίες ποὺ ὑπέστη (ὁ ἴδιος καὶ οἱ συναγωνιστές του ἐπίσκοποι, ἡγούμενοι, μοναχοὶ καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα) στὴν προσπάθειά τους νὰ ἀνατραποῦν οἱ δύο αἱρέσεις τῆς ἐποχῆς του· δηλαδή, ἡ αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, ἀλλὰ καὶ ἡ μοιχειανικὴ αἵρεση.


Καὶ ἡ στάση τοῦ Ἁγίου ἦταν θυσιαστικὴ ρήξη μὲ ὅλους ὅσους παράβαιναν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τοὺς Ἱεροὺς ἐκκλησιαστικοὺς Κανόνες. Δὲν δίστασε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνο δύο ἄλλων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ Ἁγίου Ταρασίου (προέδρου τῆς Ζ΄ Οἰκουμ. Συνόδου) καὶ τοῦ πατριάρχου Κων/πόλεως Ἁγίου Νικηφόρου, οἱ ὁποῖοι ἐφέρθησαν μὲ ἐπιείκεια πρὸς τοὺς αἱρετικούς, κάνοντας χρήση τῆς Οἰκονομίας. Τελικά, ἐπειδὴ ἐπρόκειτο γιὰ ἁγίους, ἀντελήφθησαν ποιος εἶχε δίκιο καὶ ἔτσι τὸ θέμα ἐλύθη, ἀφοῦ ἀπεδέχθησαν τὶς θέσεις τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου.


Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου ἐναντίον τῶν αἱρέσεων τῆς ἐποχῆς του, ξεκίνησε μὲ διαμαρτυρία, συνεχίστηκε μὲ μερικὴ διακοπὴ τῆς κοινωνίας καὶ κατέληξε στὴν διακοπὴ μνημοσύνου καὶ ἀποτείχιση ἀπὸ ὅσους πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους συμμετεῖχαν στὴν αἵρεση ἢ ἀνέχονταν τοὺς αἱρετικούς.


Τότε, ἐπισημαίνει ὁ π. Εὐθύμιος, ἀκόμα καὶ εὐσεβεῖς ἡγούμενοι καὶ πιστοὶ δὲν ἀκολουθοῦσαν τὴν πατερικὴ γραμμὴ ποὺ ὑπεδείκνυε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, ἐπειδὴ ἐσκέπτοντο τὶς συνέπειες: κοινωνικές, οἰκονομικές, ἀκόμα καὶ πνευματικές. Ἔτσι (κατὰ τὸν Ἅγιο) ἀπὸ ὑπολογισμοὺς ἢ δειλία, ὁδηγήθηκαν σὲ συμβιβασμό. Καὶ ναὶ μέν, πίστευαν ὀρθόδοξα, ἀλλὰ δὲν ἔπρατταν ὀρθόδοξα.


Γράφει συγκεκριμένα ὁ Ἅγιος Θεόδωρος: «Ἐγώ», λέγει, «δέν δύναμαι νά ἐπαινέσω αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἔκαναν μέν τήν ὁμολογία, χωρίς ὅμως νά χάσουν καί τήν φροντίδα καί ἐπιμέλεια τῶν μοναστηριῶν των. Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο λοιπόν παρουσιάζονται ὡς διπρόσωποι, δηλαδή νά συντάσσωνται καί μέ ἐμᾶς καί μέ τούς εἰκονομάχους. Μαζί μας παρουσιάζονται ὡς πρός τήν ὁμολογία καί μέ τούς εἰκονομάχους ὡς πρός τήν κατοχή τῶν μοναστηριῶν των… Αὐτό δέ, ὅπως φαίνεται, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἐξευτελίση τήν ὁμολογία, νά ὑποτιμήση τόν διωγμό καί νά μολύνη διά τῆς κοινωνίας μέ τήν αἵρεσι ἅπαντας». Ἐγώ δέ οὐδέ ἐκείνους ἐπαινεῖν ἔχω, οἵ τήν μέν ὁμολογίαν διεσώσαντο, τῶν δέ οἰκείων μοναστηρίων φροντίζειν οὐκ ἀπέσχοντο, καί εἰσί πως ἀμφοτεροπρόσωποι, καί μεθ' ἡμῶν καί μετά τῶν ἑτεροδόξων», Ἁγ. Θεόδ. Στουδίτου, Μικρά Κατήχησις 92).


Ἀντίθετα ὁ Ἅγιος προτίμησε νὰ «καεῖ» τὸ μοναστήρι του, νὰ διωχθοῦν καὶ ἐξοριστοῦν οἱ μοναχοί του στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, νὰ ἀφήσει «ὀρφανοὺς» τοὺς ὑπ’ αὐτῶν καθοδηγουμένους πνευματικὰ μοναχοὺς καὶ λαϊκούς –ἀναθέτωντάς τους ἔτσι στὸν Θεό–, παρὰ νὰ κάνει «οἰκονομίες» γιὰ θέματα πίστεως, νὰ ὑποστείλει τὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς αἱρέσεως. Γιατὶ ἡ αἵρεση, εἶχε ἤδη μολύνει τὶς καρδιὲς καὶ τὴ ζωὴ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, διακινδύνευε τὴν σωτηρία τους καί, ἐξελισσομένη, θὰ κατέτρωγε τὰ θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ παγιωνόταν ὡς καθεστώς.


Ἂν λοιπὸν τότε, διέκοψε τὸ μνημόσυνο τῶν Ἐπισκόπων ὁ Ἅγιος, εἴτε γιὰ τὴν αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας, εἴτε ἀμέσως μετὰ τὴν παράβαση μιᾶς μόνο Εὐαγγελικῆς Ἐντολῆς, τί θὰ ἔκανε σήμερα ἂν εὑρίσκετο ἐνώπιον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μιᾶς παναιρέσεως ποὺ ἀριθμεῖ ὄχι λίγους μῆνες ἢ χρόνια, μὰ κάποιες δεκαετίες καὶ ποὺ –φανερὰ καὶ ψηλαφήσιμα– ἔχει νοθεύσει τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα ἐπισκόπων καὶ πιστῶν, ἔχει μολύνει τὴν ἐκκλησιαστική τους συνείδηση καὶ παραβαίνει ἀσύστολα Εὐαγγελικὲς Ἐντολὲς καὶ Ἱεροὺς Κανόνες;

* * *


Ἐδῶ νὰ σταθοῦμε ἰδιαίτερα σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς προσφορὲς τοῦ βιβλίου, ποὺ εἶναι ἡ γνωστοποίηση καὶ ἡ ἀνάλυση μιᾶς κρίσιμης καὶ ἐπίκαιρης ἔννοιας: τοῦ τί θεωρεῖται «καιρὸς αἱρέσεως» στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, μᾶς ἔχουν διδάξει τὴν ἔννοια αὐτή, καὶ μὲ τὶς πράξεις τους μᾶς ἔδειξαν ἀκριβῶς τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφερόμαστε στὸν «καιρὸ τῆς αἱρέσεως», δηλαδὴ στὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἐμφανίζεται καὶ ἀρχίζει νὰ διαδίδεται μιὰ αἵρεση.


Εἶναι εὐνόητη ἡ ἀξία αὐτῆς τῆς παρουσιάσεως, γιατί, ἐνῶ βρισκόμαστε σὲ καιρὸ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, φερόμαστε σὰν νὰ ζοῦμε μιὰ εἰρηνικὴ περίοδο τῆς Ἐκκλησίας (ἀφοῦ ἔτσι καθοδηγούμαστε ἀπὸ τοὺς Ποιμένες μας), οἱ ὁποῖοι οὐδεμία πρόνοια λαμβάνουν γιὰ νὰ μᾶς προφυλάξουν ἀπὸ τὴν αἵρεση, καὶ ἐπὶ πλέον ἀρνοῦνται νὰ κατονομάσουν συνοδικά, ποιοί εἶναι οἱ αἱρετικοὶ Οἰκουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, παρότι παρεκλήθηκαν πολλάκις πρὸς τοῦτο.


Κατὰ τὸν π. Εὐθύμιο, «καιρὸς αἱρέσεως ἐννοεῖται κάθε περίοδος χρονικὴ κατὰ τὴν ὁποία ἀναφύεται μία αἵρεσις, μέχρις ὅτου καταδικασθῆ τελεσιδίκως ἀπὸ ὀρθόδοξο Σύνοδο». Γιὰ τὴν ἐποχὴ «τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, καιρὸς αἱρέσεως» ἦταν «ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποία ἐθεσμοθετήθη ὁ παράνομος γάμος τοῦ αὐτοκράτορος» καὶ «ἡ περίοδος ἀπὸ τὴν δεύτερη ἔναρξι τῆς Εἰκονομαχίας» μέχρι τὴν τελικὴ καταδίκη τους. Καὶ «διὰ τὴν σημερινὴ ἐποχὴ …ἡ περίοδος τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἄρχισε ἀπὸ τὸ 1920 μὲ τὴν βλάσφημο αἱρετικὴ ἐγκύκλιο τοῦ Οἰκουμενισκοῦ Πατριαρχείου» διὰ τῆς ὁποίας θεωροῦνται Ἐκκλησίες οἱ αἱρετικὲς κοινότητες τῆς Δύσεως. Καὶ αὐτὴ «ἡ αἵρεσις μέχρι σήμερα ὄχι μόνον δὲν κατεδικάσθη, ἀλλὰ διαρκῶς ὡς λοιμικὴ νόσος ἐπεκτείνεται καὶ τείνει διὰ τῶν Ἐπισκόπων καὶ μέσῳ τοῦ ἱερατείου νὰ ἐπικρατήση καὶ στὸν λαό».

* * *


Εἶναι εὐλογία ποὺ σ’ αὐτὴν τὴν κρίσιμη στιγμὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς, ἐκδόθηκε αὐτὸ τὸ βιβλίο, ποὺ μᾶς φανερώνει τὴν πατερική πρακτικὴ ἀπέναντι στὴν αἵρεση, ὅπως τὴν διασώζει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης. Γιατὶ πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν συνειδητοποιήσει τὴν κατάσταση, συμφωνοῦν μὲ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου, καθὼς ὑπάρχει καὶ τὸ προηγούμενο τῆς διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα ἀπὸ τρεῖς Ἐπισκόπους καὶ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος τὴ δεκαετία τοῦ 1960· μιᾶς διακοπῆς μνημοσύνου ποὺ πραγματοποιήθηκε ὅταν τὰ σχέδια τῶν Οἰκουμενιστῶν ἄρχισαν νὰ ἀποκαλύπτονται καθαρά, ἂν καὶ ὁ Οἰκουμενισμὸς εὑρίσκετο ἀκόμα σ’ ἕνα νηπιῶδες στάδιο καὶ ρυθμὸ ἀναπτύξεως. Παρόλο, λοιπόν, ποὺ ἡ διακοπὴ μνημοσύνου εἶναι μιὰ πράξη προβλεπόμενη ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, παρόλο ποὺ πραγματοποιήθηκε τότε, στὰ ἀρχικὰ στάδια τῆς ἀνάπτυξης τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, παρόλο ποὺ σήμερα «ὡρίμασε» ἡ αἵρεση, καὶ καλπάζει ἀσυγκράτητη, οἱ χριστιανοὶ καὶ οἱ ἐπίσκοποι δείχνουν συγκρατημένοι καὶ διαστακτικοὶ στὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως.


Κι αὐτὸ συμβαίνει, γιατὶ οἱ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς –ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ προωθήθηκαν– καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο –ποὺ πρωτοστατεῖ στὴν αἵρεση διὰ τῆς θεολογίας τοῦ Ζηζιούλα– κατάφεραν νὰ περάσουν στοὺς πιστοὺς τὴν ἀποψη, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι τὸ πᾶν στὴν Ἐκκλησία καὶ χωρὶς αὐτὸν δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τίποτα, ὅτι τοῦ ὀφείλουμε ὑπακοὴ ἀπεριόριστη καὶ ἄρα, οὔτε συζήτηση γιὰ διακοπὴ μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν αἱρετιζόντων Ἐπισκόπων, ἰδίως ἐκείνων ποὺ κατέχουν Πατριαρχικὲς καὶ ἄλλες ἡγετικὲς θέσεις.


Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ ἔρχεται τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου, καὶ μᾶς βοηθᾶ ν δομε τ θέμα τς ποτείχισης, ὄχι μὲ τὴ ματιὰ κάποιου σύγχρονου μελετητή, τοῦ ὁποίου ἡ γνώμη θὰ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητηθεῖ, ἀλλὰ μέσα π τν διδασκαλία νς γίου τς κκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ὀρθοτομεῖ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ μᾶς μεταδίδει τὴν Παράδοση τῶν πρὸ αὐτοῦ Ἁγίων. Οἱ δὲ δισταγμοὶ γιὰ τὸν κατάλληλο χρόνο ἀντιδράσεως ἐναντίον τῆς αἱρέσεως, λύνεται κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο: μὲ τὴν παράθεση τῆς σχετικῆς διδασκαλίας ἀπὸ τὸν Ἅγιο Θεόδωρο.


Δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ μελετήσουμε τὸ βιβλίο καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, ποὺ ἀποτελεῖ συγκεφαλαίωση-σύνοψη ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἡ προσφορά τοῦ βιβλίου, ἤδη ἔχει ἀρχίσει νὰ ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τοὺς πρώτους ἀναγνῶστες του, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ κάποιοι Γέροντες, οἱ ὁποῖοι ἐξαίρουν τὴν σημασία τοῦ βιβλίου καὶ θεωροῦν ὅτι μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ ὡς ἕνα βοήθημα στὴν ἐποχὴ τῆς συγχύσεως ποὺ διερχόμεθα, ἀφοῦ ὑποδεικνύει δρόμους ἐξόδου καὶ ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.


Τέλος, πρέπει νὰ σημειώσουμε, τὴν ταπεινὴ παράκλησηποὺ διατυπώνει ὁ συγγραφεύς στὸ βιβλίο: ἐπειδὴ θεωρεῖ πὼς τὸ θέμα ποὺ διαπραγματεύεται εἶναι κρίσιμο καὶ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας, παρακαλεῖ τοὺς θεολόγους καὶ Πατέρες ποὺ ἔχουν μελετήσει τὸ θέμα, μὲ θεολογικὸ-πατερικὸ λόγο, νὰ ἐπισημάνουν τυχὸν θέσεις τοῦ βιβλίου, ποὺ χρήζουν βελτιώσεως ἢ διορθώσεως.


__________________________________

Κεντρικὴ διάθεση τοῦ βιβλίου: Βιβλιοπωλεῖο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ», 23ης Ὀκτωβρίου 11, Τ.Κ. 41221 Λάρισα ΤΗΛΕΦ. καὶ ΦΑΞ 2431-284449.



της...αδιαφθορίας.!

Το ρεσιτάλ της γαλαζοπράσινης υποκρισίας «χτύπησε ταβάνι»!

Οι αδιάφθορες πράσινες κάμπιες καταδιώκουν, λέει, απηνώς τις διεφθαρμένες γαλάζιες ακρίδες.

Και οι αδιάφθορες γαλάζιες ακρίδες, απ’ τη δική τους πλευρά, απειλούν ότι θα κάμουν κι αυτές το ίδιο στις διεφθαρμένες πράσινες κάμπιες, όταν έρθουν στην εξουσία.

«Κι οι καλοί μας ΜουΜουΕδες (ΜΜΕ),
Της πολιτικής λακέδες,
που εισπράττουνε λουφέδες
να γυαλίζουν τενεκέδες
στης ΤιΒι τους καφενέδες»…

…Προσφέρουν το απαραίτητο ντεκόρ, για να διατρανώνεται το εκατέρωθεν πολεμικό μένος.

και ν’ ακούγονται οι ένθεν κακείθεν βρυχηθμοί και μυκηθμοί. Και οι ιαχές και τύμπανα του πολέμου. Και των όπλων η κλαγγή.

Έτσι ώστε να συγκινηθεί ο “διεφθαρμένος” λαός της “διεφθαρμένης” αυτής χώρας….

Και να συμπαραταχθεί με την πράσινη ή γαλάζια…αδιαφθορία. Προκειμένου να αβαντάρει το σικέ «ντέρμπυ» τους…

Βέβαια, το θεατρικό αυτό σκηνικό είναι προεκλογικό. Γιατί….

Μετά τις εκλογές όλα θ’ αλλάξουν…

Όταν κατορθώσουν να εξαπατήσουν, για μια ακόμη φορά, και να καταστήσουν
αυτόχειρα το λαό, οι επικές τους μάχες θα γίνουν…φιλικές αψιμαχίες…

Και «των αχρείων (πράσινων και γαλάζιων) τα αχρεία θα παρκάρουνε στ’ αρχεία». ‘Η θα παραγραφούν. Εν ονόματι της ασυλίας. Ή όποιας άλλης αλητείας…

Και τότε, για μια η φορά, θα ανακαλύψουν ότι δεν φταίνε ούτε οι πράσινες κάμπιες ούτε οι γαλάζιες ακρίδες για την καταστροφή της πανίδας της διεφθαρμένης αυτής χώρας….

Παρά μόνο το αιώνιο θύμα, ο “διεφθαρμένος” λαός της…

Ο οποίος «με τα τόσα, που έχει πάθει, τίποτε δεν έχει μάθει»!

Και τον οποίο, αυτή τη φορά, θα τον γδάρουν ανάποδα. Μια κι απ’ την καλή τον έχουν χιλιογδαρμένο…

Και, ασφαλώς, καλά θα του κάνουν!

Μια και εξακολουθεί να στηρίζει, όχι μόνο αμετανόητα και ακατανόητα, αλλά και στο έπακρον ανόητα το καθεστώς της πολύχρονης γαλαζοπράσινης…αδιαφθορίας!…

Παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010















ΙΔΙΩΤΕΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ


(Ή ΤΟ


ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΚΟ


ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ)


του χημικού Ιωάννου Καρδάση


«Mόνο δυο πράγματα είναι άπειρα, το Σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο» (A. Einstein).


ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Η δεκάβαθμη κλίμακα της ευφυΐας περιλαμβάνει τις παρακάτω κατηγορίες:

1/ Μεγαλοφυΐα, 2/ Ιδιοφυία, 3/ Πανεξυπνάδα, 4/ Εξυπνάδα, 5/ Κανονικότητα, 6/ Μετριότητα, 7/ Ηλιθιότητα, 8/ Βλακεία, 9/ Πανυβλακεία, 10/ Ιδιωτεία,

και από ότι δείχνουν τα συμπτώματα παλεύουμε να μη βρεθούμε στην 10η θέση, όσον αφορά το θέμα των διαφόρων καρτών, τσιπς, γραμμωτών κωδικών, σφραγισμάτων και χαραγμάτων και όλων αυτών των σύγχρονων εργαλείων του Σατανά, που έχουν πλήξει τον πιστό λαό του Θεού και έχει αφήσει τα κηρύγματα περί της σωτηρίας του και την όδευσή του προς την θ. Μακαριότητα με την αγάπη, την ταπεινοφροσύνη, το πένθος για τα αμαρτήματά του, την πραότητα, την ενάρετη ζωή, την ελεημοσύνη, την κάθαρση της καρδιάς, την ειρήνευση με το Θεό και τον πλησίον και τη μαρτυρία της Πίστης και έχει βαλθεί να ασχολείται στο πως θα σώσει το τομαράκι του από την πείνα, τον όλεθρο και την καταστροφή, που θα επισύρει ο Αντίχριστος με τα «προδρομικά» του εργαλεία και τα σφραγίσματα, που κουβαλάει μαζί του, για να σφραγίσει τους πιστούς, λες και στερούνται της σφραγίδας που έχουν λάβει κατά το Βάπτισμα και τη Δωρεά του αγίου Πνεύματος κατά το Χρίσμα. Μήπως όλα αυτά αποτελούν το σύνδρομο της τρομολαγνείας και υστερίας, για τα εργαλεία του διαβόλου και χρήζουν ψυχιατρικής ανάλυσης, μιας και πολλοί των πνευματικών μας, όχι μόνον σηκώνουν τα χέρια, αλλά υποδαυλίζουν όλο αυτό το θόρυβο;

Σεβάσμιοι γεροντάδες, λευκαθέντες στην άσκηση, τη νηστεία και την προσευχή, επιφανείς κληρικοί μας, αλλά και Μητροπολίτες έχουν πέσει μετά μανίας στην εξήγηση μαθηματικών εξισώσεων, αλγορίθμων, μπαρών και αριθμών ψάχνοντας να βρουν τον τρισκατάρατο αριθμό 666, που βρίσκεται παντού γύρω μας, πάνω μας, σ’ ότι κρατάμε και σ’ ότι ακουμπάμε, αλλά –προς Θεού-, όχι μέσα μας. Αυτό δεν το εξετάζουμε ποτέ, το έχουμε ξεχάσει.


ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όλα αυτά μας απασχολούσαν από αιώνες; Όχι βέβαια. Μέχρι το 1985 ζούσαμε σ’ ένα Παράδεισο και ξαφνικά τότε διαπιστώσαμε, ότι βρισκόμαστε προ των θυρών της κολάσεως. Αιτία, η εισαγωγή του ΕΚΑΜ στην Ελλάδα. Τότε ξεκίνησε ένα σύννεφο καταστροφολογίας να σκεπάζει τη γη μας. Ανακαλύψαμε, ότι ο Σατανάς ήταν δίπλα μας, κοιμόμαστε μαζί του και δεν το είχαμε πάρει είδηση!

Μήπως λοιπόν τότε αρχίσαμε να προσευχόμαστε, ώστε ο Κύριος να μας αποκαλύψει τα μελλούμενα; Μήπως πέσαμε στις γονυκλισίες, τις προσευχές και τις ενοράσεις; Όχι δα, γιατί να τα κάνουμε όλα αυτά, αφού μας ήρθανε έτοιμα, πακέτο. «Ex occidente lux». Ως συνήθως και για όλα τα εκκλησιαστικά θέματα και τις αιρέσεις: «Εκ Δυσμών το φως»! Από πού βέβαια; Μα από την Εσπερία, από πού αλλού, όπως και όλα τα άλλα, τα στραβά και τα ανάποδα. Μας ήρθαν συσκευασμένα, έτοιμα. Μόνο το περιτύλιγμα έπρεπε να αφαιρεθεί και αυτό κάναμε. Η Θεία Χάρις εξ ΗΠΑ!


Ας είναι καλά, αιωνία της η μνήμη αυτής της γυναίκας που μας άνοιξε τα μάτια. Αιωνία η μνήμη αυτής της τηλε-ευαγγελίστριας, που προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο και ο Κύριος της αποκάλυψε το τέλος του κόσμου και τις έδωσε και τις προδιαγραφές για τους γραμμωτούς κωδικούς, τα τσιπς, τις κάρτες, το παγκόσμιο χρήμα, τον παγκόσμιο αριθμό, τον 666 και για όλα τα δεινά που θα περνούσε η ανθρωπότητα, γιατί το τέλος ήταν εγγύς: 1989 τέλος του 3ου παγκοσμίου πολέμου, 1990 αρχή της Μεγάλης Θλίψις, μέσα του 1993 καταστροφή της πόρνης Βαβυλώνας, τέλη του 1997 μάχη του Αρμαγεδδώνα, 1998 εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Χριστού στη γη! Μόνο που δεν έζησε να τα δει αυτά, όταν τα προφήτεψε το 1981, γιατί πήγε από εκεί που δεν υπάρχει γυρισμός. Μας άφησε όμως παρακαταθήκη τα δυο βιβλία της: 1/ The new money system. Montgomery, Alabama, USA, 1981, μεταφρασμένο στα ελληνικά: Το νέο σύστημα χρήματος. Θεσ/νίκη, 1993 και 2/ When your money fails. Montgomery, Alabama, USA, 1981. Μπορούσαν να μην είναι ακριβή αυτά που προφήτευσε, μιας και ήταν «σύζυγος» του Χριστού, κοιμόταν μαζί του τα βράδια στο κρεβάτι και έγινε δική του;


Θα μας αντιτείνουν κάποιοι. Μα, μας κοροϊδεύετε; Και τι δουλειά έχουμε εμείς μ’ αυτή την παλαβή και αυτά που έγραψε για τους Αμερικάνους, που είναι γνωστό το IQ τους; Εμείς είμαστε Έλληνες, μεσογειακός λαός με εξυπνάδα, με παιδεία από τους αρχαίους προγόνους μας, με ιστορία, με Δημοκρατία (μιας και εδώ γεννήθηκε) και προ πάντων Ορθόδοξοι, με την ελληνική γλώσσα των Ευαγγελίων και θα έρθει μια σχιζοφρενής, αμερικάνα, αιρετική να μας δώσει μαθήματα για την Αποκάλυψη, την προφητεία με το σφράγισμα και το χάραγμα, τον ερχομό του Αντίχριστου και το τέλος του κόσμου; Πρόκειται για την περιώνυμη M. Relfe.


Και όμως, αυτή η σχιζοφρενής έγινε ο οδηγός μας, η ερμηνεύτριά μας, η καθοδηγήτρια, η καθηγήτρια, μιας και υπήρξε δοχείο του αγίου Πνεύματος! Γιατί, ο Θεός δεν χρησιμοποιεί αιρετικούς, για να περάσει εντολές και ερμηνείες; Δεν έχουμε τον ειδωλολάτρη Βαλαάμ, που τον χρησιμοποίησε σαν προφήτη (άσχετα, αν τον κατακεραύνωσε μετά, γιατί ήταν ο πρόδρομος του νικολαϊτισμού) ή την κοπέλα με το «πνεύμα πύθωνος» που την αποκάλυψε ο απόστολος Παύλος; Τι σημασία έχει, που διατεινόταν ότι ήταν «σύζυγος» του Χριστού; Αυτό είναι άσχετο με τις προφητείες της (που όπως είδαμε δεν της βγήκαν). Μήπως, η διαφορά ήταν, ότι οι προγενέστεροι προφήτες δεν πληρώνονταν, ενώ αυτή πληρωνόταν (εξ ου και το ιδιωτικό jet που είχε);


Μα πως μπορεί αυτή η γυναίκα να έγινε οδηγός μας. Ποιος ήτανε το κανάλι της μεταφοράς των ιδεών μιας αιρετικής σ’ εμάς τους Ορθοδόξους; Ποιος άλλος μπορούσε να είναι, παρά ένας μοναχός, μιας και μοναχοί, κατά κύριο λόγο, περνούν εξαντλητικές ώρες στη μελέτη αντιχριστολογικών και συνωμοσιολογικών γραφών. Μοναχοί καταγίνονται στο πώς να ανακαλύψουν τον 666, τον 6, τα πολλαπλάσια αυτών, τα αντίστροφα, τα αντίθετα, τα υπονοούμενα, τα υποκρυπτόμενα, τα λανθάνοντα, τα συμφραζόμενα, τα ομοιάζοντα, τα ταυτιζόμενα, τα λογιζόμενα, τα συγκρινόμενα, τα παραπλήσια σε μαθηματικές εξισώσεις, σε αλγορίθμους, σε αριθμητικά συστήματα, σε γραμμωτούς κωδικούς, σε ολοκληρωμένα κυκλώματα, σε μαγνητικά πεδία, σε ηλεκτρονικά συστήματα, σε laser, σε maser, σε τσιπς, σε κάρτες, σε σφραγίδες και σε ένα σωρό άλλα διαβολικά εργαλεία φακελοποίησης του ανθρώπου, από δορυφόρους, CIA, Σιωνιστές, Αμερικάνους και ένα σωρό άλλες οργανώσεις του Αντιχρίστου, με τη χρησιμοποίηση της Αριθμολογίας, Κρυπτογραφίας, Διασυνδεσμολογίας και άλλα πολλά εργαλεία της επιστήμης της Συνωμοσιολογίας. Και ένα μικρό παράδειγμα από την προφήτισσα, για να ιδούμε, που οδηγεί η παράκρουση: Ένα παράδειγμα εφαρμογής της αριθμολογίας από την Relfe είναι η χρησιμοποίησή της για την επεξήγηση, του γιατί η κάρτα Visa αποτελεί εισιτήριο του Αντιχρίστου, για την Κόλαση. Θαυμάστε την παράξενη λογική της: Visa = 666, διότι: Vi = o λατινικός αριθμός 6, το s = ηχεί «ζζ», όπου το ζ είναι το 6ο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου και τέλος το a, εάν κοιταχθεί στον καθρέπτη φαίνεται 6 (!!!). Επίσης, σε μερικές κάρτες πληρωμής της VISA, όπου αναγράφεται ο αριθμός 699, η Relfe συμβουλεύει να μην εφησυχάζουμε, γιατί: «...τα έξη είναι προγραμματισμένα ανάποδα... είναι στην πραγματικότητα 666» (M. Relfe. When your money fails, Montgomery, Alabama, USA, 1981, σελ. 15-21).

Νομίζετε όμως, ότι μόνον η Relfe ασχολείται με την αριθμολογία και τη διασυνδεσμολογία; Απολαύστε ελληνικά πρότυπα:


1/ Γνωρίζετε, ότι στο νόμο 1599/11.6.1986 «περί των νέων ταυτοτήτων» παρουσιάζεται o αριθμός του θηρίου, ο 666; εάν όχι διαβάστε το βιβλίο του π. Ε. Χατζή και την εξήγηση που δίνει: «Η έκδοση των νέων ταυτοτήτων του ΕΚΑΜ εξεδόθη με τον ΦΕΚ Α τεύχος και αριθμό 1599 το οποίο αθροιζόμενο δίνει τον αριθμό 6. Εψηφίσθη τον μήνα Ιούνιο, ήτοι αριθμός 6. Εδημοσιεύθη το έτος 1986, το οποίο αθροιζόμενο δίνει τον αριθμό 6. Έχουμε δηλαδή τον αριθμό 666, το θηρίο του Αντιχρίστου» (Πρεσβ. Χατζή Ε. Θεολόγου. Το χάος του Υδροχόου, Αθήνα, 1993, σελ. 63). Βέβαια σκόπιμα παραλείπεται η ημέρα του μήνα (11), γιατί άμα χρησιμοποιηθεί αυτή, τότε «χαλάει η σούπα» και βγαίνει ο αριθμός 6266, πράγμα που δεν συμφέρει για την στήριξη της θεωρίας της ύπαρξης του αριθμού του Αντιχρίστου στο νόμο αυτό.


2/ Αναφέρει σε ομιλία του ο Αρχιμανδρίτης π. Ε. Βίττης: «Το ζήτημα του 666 μας απασχολεί ήδη γιατί υπάρχει ειδικός νόμος του Ελληνικού Κράτους, Νόμος 1599 Φ(ύλλο) Ε(φημερίδος) Κ(υβερνήσεως) 75/Α/11.6.86 αναφερόμενος στη σχέση κράτους και πολίτη και στην καθιέρωση νέας καινούργιου τύπου ταυτότητας. Μιά παρατήρηση για τον αριθμό του Νόμου. Ο αριθμός 1599. Αν προσθέσετε το 1 στο 5 και αναποδογυρίσετε τα δυο 99, θα έχετε τον αριθμό 666! Τυχαίο; Έτσι νομίζουμε. Αλλά το αναφέρουμε για να ιδήτε πως και «τυχαία» ακόμη το 666 παραμονεύει στη ζωή μας» (Αρχιμ. Ε. Βίττη: Περί του Αντιχρίστου και του συμβόλου του, 666. Ομιλία στην Εστία της Ι. Μ. Σιδηροκάστρου. Έκδοση: Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος, σελ.2). Όταν ευσεβείς πατέρες της Εκκλησίας μας ασχολούνται με την αριθμολογία, εμείς δεν έχουμε παρά να σιωπήσουμε.


3/ Αντιγράφουμε από το περιοδικό της Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας: «Με κάθε επιφύλαξι θα επιχειρήσωμε τώρα να παρουσιάσωμε εδώ μια άλλη άποψι για το σεισμό του Αιγίου, που ακούσθηκε αμέσως στην πόλι μας. Είναι περίεργη και πρωτότυπη μαζί. Ούτε και να την απορρίψης μπορείς, ούτε όμως και να την αποδεχθής ανεπιφύλακτα! Μερικοί λοιπόν παρετήρησαν, ότι τόσο τα χρονικά δεδομένα όσο και τα στοιχεία εντάσεως του σεισμού μας δίδουν τον αριθμό του Αντιχρίστου, δηλ. τον αριθμό 666 και μάλιστα δυο φορές. Και ιδού πως: ο σεισμός σύμφωνα με τις επίσημες κρατικές ανακοινώσεις έγινε την 3.15΄ πρωϊνή ώρα, είχε δε ένταση 6.3 βαθμούς της κλίμακος Ρίχτερ. Ο συνδυασμός των αριθμών 3, 15, 6, 3, αν τεθούν σε σειρά, μας δίδει τον αριθμό του Αντιχρίστου. Δηλ. 3+3=6, 1+5=6, 6, ήτοι 666! Αλλά και η χρονολογία του σεισμού μας δίδει για δεύτερη φορά τον ίδιο αριθμό! Και ιδού πως: ο σεισμός έγινε στις 15.6.1995. Ο συνδυασμός των αριθμών 15, 6, 1995, αν τεθούν σε σειρά, μας δίδουν πάλι τον αριθμό 666 ως εξής: 1+5=6, 6, 1+9+9+5=24 και 2+4=6!» («Εκκλησιαστική Διακονία και Μαρτυρία». Δελτίον τύπου και πληροφοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Αρ. φύλλου 236, 10.11.1995) Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε κανένα σχόλιο, παρά να επαναλάβουμε το ρητό: «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου».


4/ Εκτός αυτών, με την αριθμολογία ασχολείται και ο Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης, όπου βρίσκουμε και στοιχεία από το βιβλίο της ανωτέρω αιρετικής: «Η ζωή κυλάει, και όλα τακτοποιούνται με μία κάρτα. Αλλά να, που κάποιες φορές η κάρτα θα χάνεται ή θα καταστρέφεται. Πολύ πι­θανό να προωθηθούν από κάποιους εγκεφάλους συστηματικές εξαφα­νίσεις καρτών. Οπότε θα ζητηθή κάποιος άλλος τρόπος που να εξασφαλίζη καλύτερα τα πράγματα. Ήδη ο τρόπος έχει εξευρεθή και δειλά δειλά κάνει την παρουσία του. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε κάποια σούπερ-μάρκετ των ΗΠΑ διατίθεται ειδική κάρτα για τους πελάτες, ό­που κάτω από τον κωδικό αριθμό σημειώνεται το Η και το F. Το πρώτο υποδηλώνει χέρι (Hand, χάντ) και το δεύτερο μέτωπο (Forehead, φόρεντ). Και δείχνουν σε ποιο σημείο είναι σφραγισμένος ο άνθρωπος» (Περίπατοι στην Αγία Γραφή. Το επτακέφαλο θηρίο, 1991). Τα περί F και Η αναφέρονται στο βιβλίο της τηλε-ευαγγελίστριας και «συζύγου» του Χριστού Μ. Relfe: Το νέο σύστημα χρήματος. Θεσ/νίκη, 1993, σελ. 60 και σε πάνω από 25 ελληνικά βιβλία που την αντιγράφουν, όπως το ανωτέρω. Αλλά τι είναι αυτά τα μαγικά F και H; Μα τίποτε άλλο, παρά διαβαθμίσεις «εκτυπωτικής ικανότητας» (Ι. Καρδάση. Γραμμωτός κωδικός και αριθμός του Αντιχρίστου, Άλιμος, 1999, σελ. 233).

Απίστευτα δεν είναι; Δυστυχώς όμως είναι αληθινά!


ΑΓΩΓΙΜΟΤΗΤΑ


Η αγωγιμότητα είναι κλάδος της επιστήμης της Φυσικής και δη του Ηλεκτρισμού και είναι μια χαρακτηριστική ιδιότητα των υλικών, με την οποίαν μεταβιβάζεται ενέργεια από το ένα υλικό στο άλλο. Στην περίπτωσή μας έχουμε αγωγιμότητα γνώσεων, από ένα άτομο σε ένα άλλο, οπότε το δεύτερο γίνεται ο κύριος φορέας παρουσίασης των γνώσεων του πρώτου ατόμου και από εκεί δια του φαινομένου των συγκοινωνούντων δοχείων, μπορεί να μεταγγιστούν οι γνώσεις αυτές, σε άλλους αποδέκτες.


Κάτι τέτοιο έγινε και με την περίπτωση της M. Relfe. Αυτή, ως η κύρια πηγή μετέδωσε τις γνώσεις της ή μάλλον τις επιφοιτήσεις της από το άγιο Πνεύμα προς τον κύριο αγωγό των θέσεών της, έναν μοναχό, που είχε σπουδάσει οικονομικά στις ΗΠΑ, τον Παρθένιο, ο οποίος, αντί να κλάψει για τα χρόνια των σπουδών του, συνέγραψε βιβλίο με τον τίτλο: «Το χάραγμα της Αποκάλυψης», στο οποίον αντιγράφει όλα σχεδόν τα κύρια σημεία από τα αντίστοιχα βιβλία της ανωτέρω αιρετικής και μάλιστα έχει τη φωτογραφία της και διαφημίζει το ένα από τα βιβλία της: «The new money system». Από εκεί και πέρα, πάνω από 25 άλλα ελληνικά βιβλία τον αντιγράφουν, χώρια τα φυλλάδια, οι προκηρύξεις, οι εκκλήσεις και οι παρακλήσεις. Και όλοι αυτοί, εν χορώ, αυτοδιορίστηκαν διδάσκαλοι, πατέρες, καθοδηγητές, ποιμένες, της μόνης αλήθειας, που εκπέμπεται από την προφήτισσα της νέας εποχής, τη M. Relfe.


Αρχίζουν να ξετυλίγονται τα διάφορα σενάρια εμφάνισης του Αντιχρίστου, σε βιβλία ιερέων, ιερομονάχων, ιεροδιακόνων, μοναχών, μοναζουσών, λαϊκών, περί της γέννησης, της ανατροφής, της διατροφής, της συμπεριφοράς, των εμφανίσεων, των κινήσεων του Αντιχρίστου με φωτογραφίες του, με ακριβείς ημερομηνίες γέννησης και επομένως και ημερομηνίες του τέλους του κόσμου. Εκεί, βλέπουμε τον Μετρέγια να διδάσκει και να ευλογεί, να έχει γεννηθεί 3-5 Φεβρουαρίου 1962 ή 1964, να προσδιορίζουν το τέλος για το 1995, το 1999, το 2000 και πρόσφατα το 2019 και έπεται συνέχεια.


Και εάν όλοι αυτοί μετέφεραν πατερικές θέσεις, θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να μάθουμε τι λέει η Εκκλησία συνοδικά ή δια των Πατέρων της, περί των σφραγισμάτων, χαραγμάτων, εμφάνισης του Αντιχρίστου και τέλους του κόσμου, πλην όμως τα μεταφερόμενα είναι από μια καινοφανή μητέρα της εκκλησίας του Αντιχρίστου την οποίαν προβάλουν, ως τον νέον Ιεζεκιήλ (μιας και αυτή τον Ιεζεκιήλ χρησιμοποιεί για να μας αποδείξει, ότι «έγινε δική Του»).


Αλλά οι Πατέρες της Εκκλησίας τι μας λένε για όλα αυτά, μας λένε τίποτε; Απολύτως τίποτε. Δεν ασχολούνται με την προφητεία, δείγμα της ταπεινοφροσύνης τους, γιατί μια προφητεία δεν μπορεί να ερμηνευθεί, πριν την πραγματοποίησή της:

«ημείς ουκ αποκινδυνεύομεν περί του ονόματος του Αντιχρίστου αποφαινόμενοι βεβαιωτικώς. Ει γαρ έδει αναφανδόν τω νυν καιρώ κηρύττεσθαι τούνομα αυτού, δι εκείνου αν ερρέθη του και την Αποκάλυψιν εωρακότος.......... Ασφαλέστερον ουν και ακινδυνότερον, το περιμένειν την έκβασιν της προφητείας, ή το καταστοχάζεσθαι ονόματος» (Αγ. Ειρηναίος, Έλεγχος της ψευδωνύμου γνώσεως, βιβλ. Ε, ΧΧΧ, 3).


Πλην όμως, στους νεότερους χρόνους, ορισμένοι κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί έχουν καταγίνει ακριβώς με την εξήγηση της προφητείας και μας διαβεβαιώνουν, ότι δεν θα μπορεί να γίνει καμία αγοραπωλησία, χωρίς να υπάρξει πρώτα σφράγισμα πάνω στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο και το σφράγισμα αυτό θα περιέχει τον αριθμό του θηρίου, που είναι το χξs’ (666 στο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης). Πρόδρομος του τελικού αυτού σφραγίσματος είναι το χάραγμα του αριθμού αυτού στα τρόφιμα, τις υπηρεσίες, τις ταυτότητες, τις παντός είδους κάρτες και σε όλα τα μέσα συναλλαγών και επικοινωνιών, που χρησιμοποιεί ο πολίτης για την διεκπεραίωση υποθέσεών του με την Πολιτεία με την χρησιμοποίηση του γραμμωτού κωδικού (bar-code) σ’ αυτά. Ορισμένοι είναι κατηγορηματικοί:

«Με την χρήσι του 666 στο BAR-CODE εφαρμόζεται η προφητεία περί χαράγματος του Αντιχρίστου. Το 666 ως αριθμητικό και γραμμωτό λειτουργεί ως χάραγμα του Αντιχρίστου.......... Σκόπιμον λοιπόν χάραγμα το 666. Κατέκλυσε σαν σφραγίδα UPC (=κώδικας παγκοσμίου προϊόντος) όλο τον κόσμο και εσφράγισαν με αυτό σχεδόν όλα τα προϊόντα, όλα τα αντικείμενα και τα ζώα και κάρτες και ταυτότητες σε πολλά μέρη ακόμη και ανθρώπους. Η προφητεία της Αποκαλύψεως εκπληρώνεται κατά γράμμα. Παντού όλες τις θέσεις κλειδιά κατέχουν οι φίλοι του Αντιχρίστου και του 666. Η χώρα μας δεν εξαιρείται. Αφού σπεύδει να δώση πρώτη από τις άλλες χώρες της ΕΟΚ την ηλεκτρονική ταυτότητα, είναι βέβαιον, ότι ο εκάμ και το 666 θα περιέχωνται στην μαγνητική λωρίδα των 16 χιλιοστών. Αφού υπάρχει το 666 παντού στο UPC, ακόμη και στα βιβλία και τετράδια, θα αποτελέση μοναδική εξαίρεση στην ταυτότητα; Όταν εσφράγισαν τα πάντα και πράγματα και ζώα και προϊόντα και ανθρώπους, θα αφήσουν ασφράγιστες τις ταυτότητες;» (Αρχιμ. Ε. Καλύβα: Το πρόβλημα των νέων ταυτοτήτων. Αθήνα 1993, σελ. 8-9). Πραγματικό delirium tremens (τρομώδες παραλήρημα!).


Αλλά και άλλο ένα συνωμοσιολογικό κείμενο από τα πάμπολλα:

«Ο αριθμός του θηρίου είναι με τα ελληνικά γράμματα ο χξs’ και με την αραβική γραφή ο 666. Αυτό είναι το γραμμωτό σύστημα και αυτό το είδος του γραμμωτού κώδικα προέβλεπε ο εκάμ για τις νέες ταυτότητες με το Ν. 1599/86» (Πρεσβ. Δημαρά Ν, Δρ. Νομικής: Πριν από τον μεγάλο διωγμό της Εκκλησίας του Χριστού, Αθήνα 1993, σελ. 69-70).


Βέβαια υπάρχει και η αντίθετη αντιμετώπιση, από πολλούς άλλους, όπως:

«Η ταυτότητα είναι ένα δημόσιο έγγραφο, που έχει χρησιμότητα στις βιωτικές μας συναλλαγές. Δεν είναι ομολογία πίστεως. Η πίστι μας ομολογείται με τη ζωή και το φρόνημά μας. Είναι κοινή διαπίστωσι, νομίζω, ότι τόσα χρόνια η ένδειξι «χριστιανός ορθόδοξος» στις ταυτότητές μας δεν συνετέλεσε στο να αλλάξη κανείς τη ζωή του ούτε εμπόδισε να χαθή η πίστις των πολλών» (Πρεσβ. Β. Βολουδάκης: Ο Αντίχριστος, ο αριθμός 666 και η ανησυχία των Χριστιανών, Αθήνα 1996, σελ. 22-23) ή το κάτωθι: «Μπορούμε ορθοδόξως να δεχθούμε θέσεις, που έρχονται σε αντίθεση με το ανά τους αιώνες ορθό φρόνημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας; Ασφαλώς όχι. Είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε την παράδοση των αγίων πατέρων μας, και ευρύτερα την παράδοση της Εκκλησίας. Και αυτοί που αναστάτωσαν τον κόσμο με τις σχετικές εκδόσεις; Ας είμαστε επιεικείς. Λάθος έκαμαν. Έσφαλαν. Σαν άνθρωποι. Errare humanum. Το σφάλλειν ανθρώπινον! «Φύσεις θερμαί», όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, αισθάνθηκαν το κεφάλι τους και την καρδιά τους να καίνε. Κόλλησαν στον αριθμό. Τον εύρισκαν μπροστά τους πολλές φορές σε πολλά βιβλία. Και έτσι δεν μπόρεσαν να ξεδιαλύνουν εκείνο που είχαν σαφέστατο στις συνειδήσεις τους οι πατέρες μας (=μέχρι το 1980!), ότι η αποστολή του αριθμού 666 εξαντλείται στην «ψήφιση» του ονόματος του Αντίχριστου. Αυτά λένε οι πατέρες μας. Μια τελευταία ερώτηση. Καλά όλα αυτά! Πνευματικό μήνυμα δεν έχει ο αριθμός 666; Βεβαίως και έχει. Ομως όχι εκείνο, που «γοητεύει» εμάς, αλλά εκείνο που μας υποδεικνύουν οι θεόσοφοι άγιοι πατέρες μας. Και μας το δίνει με την κατά Θεόν σοφία του ο άγιος Ειρηναίος………. Πριν ο Αντίχριστος αυτοθεοποιηθή και ζητήσει ομολογία πίστεως σαν Θέος, σφράγισμα ΔΕΝ υπάρχει. Και συνεπώς, σήμερα (1997 μ.Χ.) που δεν έχει ακόμη φανερωθή και αυτοθεοποιηθή επίσημα ο Αντίχριστος, σφράγισμα και χάραγμα ΔΕΝ υπάρχει. Και εκείνοι που λένε, ότι το 666 και ο γραμμωτός κώδικας είναι σφράγισμα ή χάραγμα του Αντιχρίστου, ορθοδόξως πλανώνται. Και πλανούν» (Νικοπόλεως Μελέτιου: Το Χάραγμα του Αντιχρίστου στην Ορθόδοξη Παράδοση, Πρέβεζα, 1997, σελ. 127-130).


ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ


Εκεί όμως, όπου η σχιζοφρένεια βρίσκεται στο μεγαλείο της, είναι στην προσπάθεια κωδικοποίησης και αποκωδικοποίησης των γραμμωτών κωδικών από άσχετους κληρικούς και μοναχούς (που δεν θεωρούμε, ότι τα ανακάλυψαν όλα αυτά, τα οποία παρουσιάζουν, δια της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος), αλλά και από αυτοδιαφημιζόμενους, ως σχετικούς επιστήμονες, οι οποίοι είτε χρησιμοποιούν δικής τους εφευρετικότητας κανόνες της μαθηματικής επιστήμης, είτε χρησιμοποιούν μεθόδους παραπλανητικές ή απατηλές, για να λύσουν, υποτίθεται, ένα μαθηματικό πρόβλημα, δηλ. στον αν υπάρχει ή όχι στους γραμμωτούς κωδικούς και στα τσιπς, ο αριθμός 666.


Η κωδικοποίηση, δια των λεγόμενων γραμμωτών κωδικών είναι μια από τις μεθόδους εισαγωγής πληροφοριών, επεξεργασίας τους και τελικά της διευκόλυνσης των πάσης φύσεως συναλλαγών. Τέτοιες τεχνικές είναι: Η χειροκίνητη μέθοδος εισαγωγής πληροφοριών (που τείνει να εγκαταλειφθεί), ο οπτικός αναγνώστης χαρακτήρων (όπως οι αριθμήσεις στο κάτω μέρος των λογαριασμών ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ κ.λπ.), η μαγνητική μελάνη (που χρησιμοποιείται στις τραπεζικές επιταγές), η μαγνητική ταινία (των πιστωτικών καρτών, που λειτουργεί με σωματίδια οξειδίου του σιδήρου, τα οποία αλλάζουν θέση με την επίδραση μαγνητικού πεδίου), η αναγνώριση φωνής (με περιορισμένη εφαρμογή), η οπτική ανίχνευση (για αυτόματο διαχωρισμό προϊόντων σε βιομηχανίες), η ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων (όπως για το μαρκάρισμα ζώων, με μικρή όμως χωρητικότητα δεδομένων), οι έξυπνες κάρτες (για τραπεζικές συναλλαγές ασφαλείας), το μικροτσίπ (ολοκληρωμένο κύκλωμα με τεράστιο όγκο πληροφοριών, που χρησιμοποιούν όλα τα ηλεκτρονικά μηχανήματα, κινητά τηλέφωνα, κάμερες, βιντεοκάμερες, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, υπολογιστές, βηματοδότες, τηλεκάρτες ΟΤΕ κ.ά.π.), ο γραμμωτός κωδικός (με ραβδώσεις άσπρες και μαύρες, που αντιστοιχούν σε ορισμένους αριθμούς και αναγνωρίζονται με ακτίνες laser (χρησιμοποιούνται σε εμπορικές εφαρμογές, ταυτότητες, βιομηχανικές εφαρμογές κ.π.ά.) και είναι μετεξέλιξη του ακουστικού κώδικα Morse, που χρησιμοποιείται στους ασυρμάτους.


Ειδικά, ο γραμμωτός κώδικας (bar code), ξεκίνησε να χρησιμοποιείται πριν 80 χρόνια και έχει πάρα πολλές μορφές, από τις οποίες οι περισσότερο σε χρήση είναι οι: UPC (στις ΗΠΑ), ΕΑΝ-13 (Ευρώπη), κώδικας Interleaved 2 of 5, κώδικας Codabar, κώδικας 93, κώδικας 128, κώδικας 49, κώδικας 16Κ, κώδικας PDF 417 κ.ά. Αυτοί όλοι, οι πολλαπλού πλάτους κωδικοί, λειτουργούν με μια μαθηματική σχέση (αλγόριθμο), στον οποίον ενυπάρχει ο παράγοντας n = αριθμός πλάτους γραμμών και διαστημάτων ενός χαρακτήρα και ο παράγοντας k = αριθμός γραμμών και διαστημάτων:

( n – 1 ) !

-----------------------------

( 2k -1) ! x ( n – 2k ) !

(άραγε, είναι γνωστό στους συνωμοσιολόγους μοναχούς, ο αλγόριθμος αυτός, όπου το σύμβολο του θαυμαστικού (!) δεν δείχνει θαυμασμό, αλλά στα Μαθηματικά είναι το γινόμενο αριθμών, όπως π.χ. ο 5 ! = 1x2x3x4x5 = 120 κ.λπ;).

Και τώρα λίγα λόγια για τα υπολογιστικά συστήματα, τα bar codes, τα chips και όλα τα σύγχρονα μηχανήματα αναγνώρισης πληροφοριών, τα οποία δεν λειτουργούν με το γνωστό μας δεκαδικό σύστημα αρίθμησης:


Οι αριθμοί που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ζωή βασίζονται στον αριθμό δέκα: χρησιμοποιούμε το δεκαδικό αριθμητικό σύστημα, που χρησιμοποιεί δέκα σύμβολα, τα: 0, 1, 2, κ.ο.κ, μέχρι και το 9, και σχηματίζει όλους τους αριθμούς, χρησιμοποιώντας αυτά τα δέκα ψηφία. Όμως, επειδή δεν υπάρχει τίποτε το θεμελιώδες σ’ αυτό το δεκαδικό σύστημα, μπορούμε να βασίσουμε τους αριθμούς μας σε οκτώ σύμβολα ή σε τρία ή σε δυο. Η θεωρία των μαθηματικών και μερικά πρακτικά παραδείγματα δείχνουν, ότι μπορείτε να γράψετε τους ίδιους αριθμούς και να κάνετε τις ίδιες αριθμητικές πράξεις, σε οποιοδήποτε αριθμητικό σύστημα, άσχετα αν αυτό βασίζεται στο δέκα, το τρία ή το δυο. Η μαθηματική θεωρία των πληροφοριών, όμως, έχει αποδείξει, ότι δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βάση μικρότερη από το δυο, το δυαδικό αριθμητικό σύστημα συλλαμβάνει την ουσία της ελάχιστης ποσότητας αυτού που λέμε πληροφορία.


Αυτό όμως είναι κάτι σαν το τυχερό μας άστρο. Είναι πολύ εύκολη η κατασκευή μιας μηχανής, ειδικά μιας ηλεκτρονικής μηχανής, που αναπαριστά ή προσομοιώνει τους δυαδικούς αριθμούς. Ένας δυαδικός αριθμός γράφεται με δυο σύμβολα, το 0 και το 1 (όπως ακριβώς οι δεκαδικοί αριθμοί γράφονται με δέκα σύμβολα, τα 0-9) και τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα -όπως οι διακόπτες- έχουν δυο φυσικές καταστάσεις: ένας διακόπτης μπορεί να είναι είτε κλειστός, είτε ανοικτός. Αν το καταλάβουμε αυτό, είναι εύκολο μετά να κάνουμε το άλμα με την φαντασία μας και να δούμε, ότι ένας διακόπτης δυο καταστάσεων μπορεί να αναπαραστήσει, να προσομοιώσει ή να μιμηθεί ένα δυαδικό 0 ή 1. Πράγματι, η σύνδεση είναι τόσο φυσική που σε πολλές ηλεκτρικές συσκευές θα δείτε το διακόπτη λειτουργίας να επιγράφεται με 0 και 1, εννοώντας κλειστή ή ανοικτή συσκευή αντίστοιχα.


Φυσικά, είναι ένα γιγάντιο βήμα από το να δούμε, ότι ένας διακόπτης ή η ύπαρξη ή μη ρεύματος σε έναν αγωγό μπορεί να αναπαραστήσει έναν αριθμό 0 ή 1, μέχρι το να δούμε έναν υπολογιστή που μπορεί να εκτελεί υπολογιστικά θαύματα. Είναι πράγματι τεράστιο βήμα. Δεν θα πρέπει όμως να είναι πολύ δύσκολο για μας να καταλάβουμε, πώς μπορεί να κατασκευαστεί αυτό το ηλεκτρονικό μοντέλο ενός απλού δυαδικού αριθμού ή κάτι πολύ μεγαλύτερο. Είναι όπως η γνώση του ότι από την στιγμή που τα παιδιά μαθαίνουν να γράφουν απλές προτάσεις, όταν μεγαλώσουν θα γράφουν εκθέσεις, ειδικά συγγράμματα και βιβλία. Στο μεταξύ μεσολαβεί πολύ δουλειά και γίνονται ένα σωρό περίπλοκα βήματα, αλλά η βασική ιδέα, η βασική αρχή, είναι αρκετά σαφής.


Αυτό είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο κατασκευάζονται οι υπολογιστές μας. Οι πληροφορίες συμπεριλαμβανομένων των αριθμών και της αριθμητικής, μπορούν να αναπαριστάνονται σε δυαδική μορφή, τα δε ηλεκτρονικά εξαρτήματα, όπως οι διακόπτες δυο καταστάσεων είναι κατά βάση δυαδικά. Χρησιμοποιώντας διακόπτες και άλλα εξαρτήματα, μια ηλεκτρονική μηχανή μπορεί να μιμηθεί ή να προσομοιώσει αριθμούς ή άλλες μορφές πληροφοριών (Norton P. Εξερευνήστε τον ΙΒΜ PC, Αθήνα 1988, σελ. 27-29). Τα πιο εξελιγμένα συστήματα των υπερ-υπολογιστών μεγάλων ταχυτήτων χρησιμοποιούν άλλα συστήματα αρίθμησης, όπως το οκταδικό, δεκαεξαδικό κ.λπ.


Τα κατανοούν όλα τα ανωτέρω οι οσιώτατοι μοναχοί, που αντί να ασχοληθούν με την προσευχή, τη νηστεία, τις γονυκλισίες και τη νήψη ασχολούνται με τεχνολογικά θέματα και επιλύουν μαθηματικά προβλήματα, εκτός εάν έχουν διαφορετική εσωτερική πληροφόρηση; Πολύ αμφιβάλλουμε, καθότι όλοι αυτοί και άλλοι (και υποτίθεται επιστήμονες) προσπαθούν να βάλουν σε ένα αριθμητικό σύστημα, που λειτουργεί με δυο μόνον αριθμούς, τους 0 και 1, έναν άλλον αριθμό (τον 6), που δεν ανήκει στο σύστημα αυτό, αλλά σε ένα άλλο αριθμητικό σύστημα, που έχει δέκα αριθμούς 0,1,2,3……….9. Αυτό και εάν είναι πρωτάκουστο στη Μαθηματική Επιστήμη, παγκοσμίως. Είναι όντως μια παρανοϊκή προσπάθεια, που δυστυχώς βρήκε ευήκοα ώτα, μιας και προέρχεται από την επιφοίτηση του αγίου Πνεύματος, σε μια σχιζοφρενή αιρετική!


Άραγε, γνωρίζουν όλοι αυτοί οι συνωμοσιολόγοι, ότι στο δυαδικό σύστημα, στο οποίο εργάζονται οι υπολογιστές, τα τσιπς και οι γραμμωτοί κωδικοί, ο αριθμός του ονόματος του Αντιχρίστου χξς΄ είναι ο: 1010011010, ενώ στο δεκαδικό σύστημα αρίθμησης, που χρησιμοποιείται στις καθημερινές απλές συναλλαγές, ο αριθμός χξς΄ είναι ο: 666; Αν λοιπόν κατορθώσει κάποιος να εισάγει στο δυαδικό αυτό σύστημα τον αριθμό 6 του δεκαδικού συστήματος και να το κάνει να δουλέψει, τότε τετραγωνίζει τον κύκλο και κερδίζει το Nobel!


Ειδικά, για τον γραμμωτό κωδικό ΕΑΝ-13, που χρησιμοποιείται ευρύτατα και χρησιμοποιεί το δυαδικό σύστημα αρίθμησης, η κωδικοποίηση γίνεται με αριθμούς και βοηθητικούς χαρακτήρες (οριοθέτες). Ο κωδικός αυτός χρησιμοποιεί τρεις οριοθέτες αρχής, μέσης και τέλους, καθότι δύναται να διαβαστεί από τον σαρωτή (scanner) και από τις δυο κατευθύνσεις. Περιλαμβάνει δυο τμήματα, το αριστερό με τρία αριθμητικά ψηφία, που κωδικοποιούν τη χώρα προέλευσης και τέσσερα ψηφία, που κωδικοποιούν τον κατασκευαστή και το δεξιό, με πέντε ψηφία, που κωδικοποιούν το προϊόν και ένα ψηφίο που είναι ψηφίο ελέγχου, σύνολο 13 ψηφία.


Στον κωδικό αυτό, οι αριθμητικοί χαρακτήρες παρίστανται με 7 λευκές και μαύρες γραμμές, όπου οι λευκές αντιπροσωπεύουν τον αριθμό 0 και οι μαύρες τον αριθμό 1. Οι τρεις οριοθέτες αποτελούνται και αυτοί από λευκές και μαύρες γραμμές, 3 για τον αριστερά οριοθέτη, 5 για τον μεσαίο οριοθέτη και 3 για τον δεξιά οριοθέτη. Άρα, εξ ορισμού, οι αριθμητικοί χαρακτήρες και οι οριοθέτες δεν έχουν το αυτό πλήθος γραμμών, καθότι οι τελευταίοι δεν είναι αριθμητικοί χαρακτήρες, αλλά βοηθητικοί χαρακτήρες. Όποιοι προσπαθούν να τους ταυτοποιήσουν με το ζόρι, απλώς εξαπατούν.


Στο συγκεκριμένο σύστημα ο αριθμός 6 συμβολίζεται με το: 1010000, ο αριστερός οριοθέτης με το: 101, ο μεσαίος με το: 01010 και ο δεξιός με το: 101. Αν βλέπετε καμία ταυτότητα ή ομοιότητα στα ανωτέρω μας το λέτε, εκτός αν προβείτε σε αλχημίες (τύπου Relfe), προσθέτοντας στους αριστερά και δεξιά οριοθέτες από τέσσερα μηδέν (0000) και στον μεσαίο άλλα δυο μηδέν (00), μετατοπίζοντας το ένα αρχικό μηδέν στο άλλο άκρο, ώστε με όλα αυτά τα τερτίπια να βγει ο: 1010000, δηλ. ο 6, όπως κάνουν πολλοί σοφολογιότατοι μοναχοί και ιερομόναχοι ειδικοί! Περιττό να προσθέσουμε, αλλά το κάνουμε, για να διαλύσουμε κάποιες απορίες, ότι ο σαρωτής βλέπει γραμμώσεις, που αντιπροσωπεύουν αριθμούς στο δυαδικό σύστημα και δεν βλέπει τους αριθμούς του δεκαδικού συστήματος, που βρίσκονται στο κάτω μέρος του κωδικού. Αυτούς τους τελευταίους, τους βλέπει το ανθρώπινο μάτι και τους χρησιμοποιεί, όταν ο σαρωτής δεν «βλέπει καλά» τις γραμμώσεις. Επομένως το ανθρώπινο μάτι βλέπει μόνο δεκαδικούς αριθμούς και όχι τις γραμμώσεις του δυαδικού συστήματος, που βλέπει μόνο το ηλεκτρονικό μάτι. Αυτά, για να μην μπερδεύονται οι ευλαβέστατοι ερευνητές!


Είπαμε παραπάνω, ότι ο σαρωτής βλέπει τις ραβδώσεις, λευκές και μαύρες. Όταν λέμε βλέπει, εννοούμε αποκωδικοποιεί, δηλ. μεταφράζει στο δεκαδικό σύστημα, αυτά που βλέπει στο δυαδικό. Πως γίνεται όμως αυτό; Για να γίνει αυτό μετράει τρεις παράγοντες: Τ1, Τ2, Ρ:

Παράγοντας Τ1 = αρχή πρώτης γραμμής, μέχρι αρχή δεύτερης γραμμής

Παράγοντας Τ2 = τέλος πρώτης γραμμής μέχρι τέλος δεύτερης γραμμής

Παράγοντας Ρ = αρχή του χαρακτήρα μέχρι αρχή επόμενου χαρακτήρα.

Σύμφωνα με τα δεδομένα του συστήματος οι παράγοντες αυτοί, για τους χαρακτήρες είναι:

Χαρακτήρας αριθμού 6: Τ1 = 2, Τ2 = 2, Ρ = 7

Αριστερός οριοθέτης : Τ1 = 2, Τ2 = 2, Ρ = 3

Μεσαίος οριοθέτης : Τ1 = 2, Τ2 = 2, Ρ = 5

Δεξιός οριοθέτης : Τ1 = 2, Τ2 = 2, Ρ = 3

(R. Palmer. The Bar Code Book, Peterborough, N.H. USA, 1991, σελ. 157).

Βλέπετε εσείς ταυτότητα ή έστω ομοιότητα; Όχι θα πείτε. Ναι, θα πουν οι ερευνητές ιερομόναχοι και οι διαστρεβλωτές επιστήμονες (χρησιμοποιούντες τη στρεβλωτική μέθοδο Relfe), ότι παραγνωρίζοντες τον παράγοντα Ρ, οι υπόλοιποι είναι ίδιοι, άρα οι οριοθέτες είναι 6. Μωρίας εγκώμιον, ιδιωτείας εγκώμιον, αυτοπροβολής εγκώμιον ή χρηματοθηρίας εγκώμιον;


ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕΙΣ


Από τις πολλές παραποιήσεις των γραμμωτών κωδικών, ξεχωρίζουμε δυο τις πιο κύριες, που έχουν δει το φως της δημοσιότητα και έχουν παρασύρει πολλούς συγγραφείς, κυρίως κληρικούς και μοναχούς:


1/ Ηλεκτρονική μελέτη

--- Η πρώτη λευκή γραμμή αριστερά (των οριοθετών) και η τελευταία δεξιά συγχέονται με το λευκό περιθώριο.

--- Όσον αφορά στο μεσαίο «βοηθητικό χαρακτήρα», αυτός αποτελεί συγχώνευση του αριστερού και του δεξιού «βοηθητικού χαρακτήρα».

--- Η γραφική παράσταση της μεσαίας «μπάρας ασφαλείας» είναι το αποτέλεσμα αριστερής και δεξιάς γραφής των «βοηθητικών» χαρακτήρων ως εξής: 0101αριστερά, 1010 δεξιά και ο συμψηφισμός ως 01010

--- Ο «βοηθητικός» αυτός «χαρακτήρας»

α/ εμφανίζει τέσσερις εναλλαγές άσπρου-μαύρου.

β/ η δεξιά «γραφή» του είναι αντίστροφη της αριστερής του γραφής.

γ/ η αριστερή απεικόνισή του είναι μονός αριθμός (0101), ενώ η δεξιά ζυγός (1010).

--- Ο αριθμός, ο οποίος εκπληρώνει όλες τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις γραφής του γραμμωτού κώδικα ΕΑΝ-13 και είναι ο μόνος που συμπληρώνει τις τέσσερις εναλλαγές άσπρου-μαύρου σε τέσσερις διαδοχικές μονάδες «πλάτους» είναι το ψηφίο 6!

--- Τα υπόλοιπα τρία διαστήματα, τα οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση του αριθμού 6, είναι λευκά, δεν δημιουργούν άλλη εναλλαγή και επομένως ουδεμία πρόσθετη πληροφορία παρέχουν!

Το μόνο που μπορούμε να προσθέσουμε, ότι τα ανωτέρω παρατιθέμενα σημεία, δεν συμφωνούν με τις διεθνείς προδιαγραφές κατασκευής των κωδικών και είναι εφευρήματα παρμένα κυρίως από μια αντίστοιχη «μελέτη», ενός ιατρού, του Αλ. Καλόμοιρου, από το περιοδικό «οι Ρίζες» τ. 18, 1986. Με την ανωτέρω μελέτη δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς, γιατί αποτελεί μια κλασσική περίπτωση, αντιστροφολογίας, διασυνδεσμολογίας, υποθεσιολογίας και υποπτολογίας.


2/ Γρηγοριανή μελέτη


Αυτή επικεντρώνεται σε δυο σημεία: 1/ στο ότι, τόσο στον αριθμό 6, όσο και στους οριοθέτες «βλέπουμε» μόνο 3 μαύρες γραμμές, χωρίς να υπολογίζουμε τις λευκές και αυτό ονομάζεται «οπτική εντύπωση» (κάτι τέτοιο αναφέρει και η «μελέτη» της M. Relfe) και


2/ αναφέρεται στην αποκωδικοποίηση των κωδικών και ενώ καταγράφει στοιχεία της διεθνούς βιβλιογραφίας, στο τέλος παραλείπει (σκόπιμα;) έναν παράγοντα στην αποκωδικοποίηση, οπότε φαίνεται, ότι ο αποκωδικοποιητής βλέπει τους οριοθέτες, όπως και τον αριθμό 6. Η μελέτη αυτή είχε προωθηθεί στη ΔΙΣ της Εκκλησίας με ένα παραπεμπτικό 13 επιστημόνων, που συνηγορούσαν σ’ αυτήν. Σ’ αυτό, σημειώνονται τα εξής:


«Η επιστημονική μελέτη του θέματος δείχνει ότι όχι μόνο υπάρχει ταύτιση στην οπτική εντύπωση των τριών χαρακτήρων ελέγχου με τον αριθμό 6, αλλά ότι και η ηλεκτρονική αναγνώριση και καταχώρισή τους έχουν την ίδια μορφή (βλ. και μελέτη της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους «Ο γραμμικός κώδικας (ΕΑΝ 13) και ο αριθμός 666», Μελέτη Γ΄. 23.6.1997)


Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, στην κωδικοποίηση ΕΑΝ-13, που χρησιμοποιείται σε όλα σχεδόν τα προϊόντα της αγοράς, οι χαρακτήρες του ΕΑΝ διαβάζονται με την τεχνική Delta distance, που καθιερώθηκε από την ΙΒΜ.


Κατ’ αυτήν, οι χαρακτήρες προσδιορίζονται από το πλάτος των δύο μαύρων μπαρών και του ενδιαμέσου λευκού διαστήματος (Τ1 και Τ2). Το πλάτος του χαρακτήρος μετράται για να προσδιορισθή ο βαθμός ολισθήσεώς του (μεγέθυνση ή σμίκρυνση), ώστε να γίνη η αναγωγή του στο κανονικό μέγεθος και να μετρηθή (σημ. εδώ λείπει ο παράγοντας Ρ).


Ο χαρακτήρας 6 έχει τα ίδια στοιχεία Τ1 και Τ2 με τους τρείς χαρακτήρες ελέγχου, γεγονός που τους ταυτίζει. Επομένως, οι χαρακτήρες ελέγχου είναι 6 6 6» (σημ. 6, 6, 6 και όχι 666).


ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ


Οι ανωτέρω μελέτες αναιρέθηκαν από εμάς με δική μας μελέτη με τον τίτλο «Γραμμωτός κωδικός και αριθμός του Αντιχρίστου», δεδομένου ότι έχουμε σπουδάσει ειδικά τους γραμμωτούς κωδικούς και έχουμε προμηθευτεί όλα τα δεδομένα κατασκευής και λειτουργίας των κωδικών αυτών, από το κέντρο κατασκευής κωδικών ΕΑΝ στις Βρυξέλλες.


Ειδικότερα, για την πρώτη μελέτη δεν επανερχόμεθα ούτε για αναφορά, γιατί αποτελεί μια ευφάνταστη λύση, που δεν αντέχει σε κανένα σχολιασμό, γι’ αυτό και δεν εμφανίζεται πουθενά, παρά μόνο σε ένα βιβλίο. Όσον αφορά τη δεύτερη μελέτη (την Γρηγοριανή) ασχοληθήκαμε εξαντλητικά, γιατί χρησιμοποιεί τις διεθνείς προδιαγραφές, πλην όμως απαλείφεται ένας παράγοντας, ώστε να εμφανισθεί η μελέτη αυτή αξιόπιστη. Σημειώνεται, ότι η μελέτη αυτή έχει κατακλείσει πάμπολλα βιβλία, είχε επηρρεάσει δε στο παρελθόν ακόμη και την Εκκλησία:


Αντίκρουση

της Γρηγοριανής μελέτης.


Στη μελέτη αυτή επικεντρωνόμαστε σε δυο βασικά της σημεία:


Α. Στο υπόμνημα των 13 επιστημόνων προς την ΔΙΣ και στην αρχή της 2ας παραγράφου διαβάζουμε: «Η επιστημονική μελέτη του θέματος δείχνει ότι όχι μόνο υπάρχει ταύτιση στην οπτική εντύπωση των τριών χαρακτήρων ελέγχου με τον αριθμό 6,……….».


Αλήθεια, αυτός ο όρος «οπτική εντύπωση» είναι μαθηματικός όρος και εάν ναι, σε ποιο μαθηματικό λεξικό ή μαθηματική εγκυκλοπαίδεια στηρίζεται, γιατί αδυνατούμε να τον εύρουμε και το ρωτάμε, μιάς και η μελέτη στηρίζεται στα δεδομένα της Μαθηματικής Επιστήμης. Ειλικρινά, πρώτη φορά αντιμετωπίζουμε την εκδοχή αυτή, δηλ. να εργαζόμαστε για την επίλυση ενός μαθηματικού προβλήματος, χρησιμοποιούντες «οπτικές εντυπώσεις».


Μήπως, ο όρος αυτός υπάρχει μόνο στον τομέα της Επιστήμης της Ψυχολογίας, μιας και εμείς εκεί τον ανακαλύψαμε, μιας και έχει να κάνει με μια περιρρέουσα αντίληψη περί σφραγισμάτων, δεδομένου ότι στην αρχαιοελληνική εκδοχή της, η λέξη εντύπωση σημαίνει χάραγμα;


Πάντως εμείς περιμένουμε για πάνω από 10 χρόνια να μας απαντηθεί από δυο τουλάχιστον από τους 13 υπογράψαντες επιστήμονες, πού υπάρχει λύση προβλήματος στα Μαθηματικά με την ορολογία: «οπτική εντύπωση» και μέχρι τώρα δεν έχουμε πάρει καμία απάντηση.


Β. Ο κωδικός ΕΑΝ αποκωδικοποιείται με την χρησιμοποίηση αλγορίθμων άκρου-παρόμοιου-άκρου. Μετράται το συνολικό πλάτος Ρ του χαρακτήρα και ποσοτικοποιούνται οι δυο Τ-αποστάσεις (δηλ. οι αποστάσεις Τ1, Τ2) σε μοναδιαία πλάτη, βάσει της παραδοχής, ότι το Ρ έχει πλάτος 7 μοναδιαίων γραμμών.


Με τον προσδιορισμό του παράγοντα P έχουμε άλλο ένα σημείο ανομοιότητας μεταξύ του χαρακτήρα του αριθμού 6 και των οριοθετών, όπως δεικνύεται κατωτέρω:

αρχή χαρακτ.μέχρι αρχή επόμενου στον αριθμό 6 σε modules: 7

« « « « « αριστερού οριοθέτη « 3

« « « « « μεσαίου « « 5

« « « « « δεξιού « « 3


Που λοιπόν εδώ έχουμε τα ίδια στοιχεία του 6 με τους τρεις οριοθέτες; Ο βασικός αυτός παράγοντας ουδόλως αναφέρεται, στα συμπεράσματα της Γρηγοριανής μελέτης.


Στην τελευταία παράγραφο της σελ. 19 οι συντάκτες της μελέτης αναγράφουν: «Είναι επίσης αξιοσημείωτο, ότι ενώ για τους χαρακτήρες 1, 7 και 2, 8 που έχουν ίδιες Τ-distances απαιτείται επιπλέον υπολογισμός του πλάτους των μπαρών με την τεχνική width distance για να διαφοροποιηθούν μεταξύ τους, για τους χαρακτήρες ελέγχου, που επίσης έχουν τις ίδιες Τ-distances δεν φαίνεται από την βιβλιογραφία, ότι απαιτείται περαιτέρω διαφοροποίησίς τους από τον αριθμό 6. Προφανώς διότι ταυτίζονται με αυτόν τον αριθμό».


Η όλη πρόταση φαίνεται να τίθεται σκόπιμα και με προφανή λόγο να επιβεβαιώσει τις γενικότερες υποψίες των συντακτών και να γιατί: Πράγματι φαίνεται, ότι οι χαρακτήρες 1 και 7 έχουν τις αυτές αποστάσεις Τ1, Τ2 δηλ. 4, 4. Το ίδιο συμβαίνει και με τους χαρακτήρες 2 και 8, όπου έχουν αποστάσεις 3, 3 και επομένως η τεχνική delta distance δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποκωδικοποίησή τους. Άρα, θα πρέπει να επιστρατευθεί η τεχνική width distance, όπου έχουμε διαφοροποίηση των χρονικών πλατών των χαρακτήρων. Για τους οριοθέτες όμως, οι οποίοι επίσης έχουν τις ίδιες T-distances με εκείνες του αριθμού 6, δεν χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί η τεχνική width distance, διότι ακριβώς έχουν διαφορετικό τον παράγοντα Ρ, όπως καταδείχθηκε παραπάνω. Ενώ δηλαδή όλοι οι χαρακτήρες των αριθμών (επομένως και ο 6) έχουν Ρ = 7, οι ακραίοι οριοθέτες έχουν Ρ = 3 και ο μεσαίος Ρ = 5. Αυτός είναι ο λόγος, που δεν απαιτείται περαιτέρω διαφοροποίηση και όχι διότι «προφανώς ταυτίζονται (οι οριοθέτες) με τον αριθμό 6», όπως διατυπώνουν οι συντάκτες, λόγω του συνδρόμου καχυποψίας, που τους διακατέχει και φαίνεται σε όλες τις γραμμές της μελέτης αυτής.


Όσον δε για τον αφορισμό τους, ότι δεν φαίνεται από τη βιβλιογραφία, ότι απαιτείται περαιτέρω διαφοροποίησίς τους από τον αριθμό 6, τους υποβοηθούμε παραπέμποντας στο σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του R. Palmer και θα έπρεπε να προσέξουν, ότι στο ανωτέρω αναφερόμενο κλασικό πλέον βιβλίο, στην σελ. 157 καταγράφεται αυτό που παραλείπουν οι μελετητές:


Αλλά και οι ίδιοι οι συντάκτες παραδέχονται την αναγκαιότητα της ύπαρξης του παράγοντα Ρ (αλλά πέραν τούτου τηρείται σιγή), όταν στην σελ. 21 στην πρώτη γραμμή καταγράφουν: «Από τις αποθηκευμένες τιμές υπολογίζονται οι χρόνοι Τ1, Τ2 και Ρ». Πράγματι ο παράγοντας αυτός, όπως ανωτέρω αναφέρθηκε, καταρρίπτει ολοσχερώς τον μύθο περί ομοιότητας στην αποκωδικοποίηση του αριθμού 6 και των οριοθετών, γι’ αυτό παραλείπεται από τα τελικά συμπεράσματα των μελετητών.


Ώστε για να γίνει σύγκριση του αριθμού 6 και των τριών οριοθετών απαιτούνται τρεις παράγοντες οι: Τ1, Τ2, και Ρ και όχι δυο, οι: Τ1 και Τ2 (κατά τους συντάκτες). (Ι. Καρδάση, ως ανωτέρω, σελ. 282-284).


Όλες αυτές οι μελέτες από τους «ειδικούς» -υποτίθεται- επιστήμονες δεν κατατέθηκαν σε επιστημονικές οργανώσεις και ινστιτούτα ή και στον ίδιο κατασκευαστή, για να επικυρώσουν τις «ανακαλύψεις» τους και αυτό δεν το έκαναν, διότι προφανώς «θα έτρωγαν τα μούτρα» τους. Αντ’ αυτών προτίμησαν να θέσουν τις «ανακαλύψεις» τους στην κρίση της Εκκλησίας, λες και αυτή μέσα στο ποιμαντικό της έργο έχει και το κεφάλαιο της διερεύνησης της τεχνολογίας των γραμμωτών κωδικών.


Τι έγινε όμως με την Εκκλησία; Έπεσε, δυστυχώς, στην παγίδα της διερεύνησης από την ίδια και επί Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ εξέδωσε εγκυκλίους με τις οποίες εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται, ότι ο 666 ευρίσκεται στους γραμμωτούς κωδικούς. Όταν το θέμα επανήλθε επί Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, η Εκκλησία απευθύνθηκε στους αρμόδιους φορείς, από τους οποίους πήρε αρνητική απάντηση, για την ύπαρξη του αριθμού αυτού στον κωδικό, την οποίαν έκανε γνωστή σε κάθε ενδιαφερόμενο. Τώρα, η Εκκλησία επανέρχεται για 3η φορά και ευελπιστούμε, ότι δεν θα θελήσει να λύσει το θέμα αφ’ εαυτή της, αλλά θα θελήσει να έχει ενημέρωση από τους φορείς, που χειρίζονται τα θέματα αυτά, ώστε να μην πέσει στην παγίδα, όπως και στην 1η περίπτωση.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Ορισμένοι, γνωρίζοντας ότι αυτό που λέγουν δεν είναι αληθινό, αλλά αποτελεί ένα ύπουλο ψέμα, προσπαθούν να το στηρίξουν με πρωτοφανές πείσμα, κάτι που τους καθιστά ακόμη και επικίνδυνους. Γι’ αυτούς υπογραμμίζει επιγραμματικά ο Χάρολντ Πίντερ:

«Το επικίνδυνο ψέμα είναι το πειστικό ψέμα. Το πειστικό ψέμα είναι τόσο βαθύ, που ακόμη και ο ψεύτης νομίζει ότι λέει μια μεγάλη αλήθεια !!».


Όταν πρωτοξεκίνησε το θέμα το 1986 με τον νόμο περί ταυτοτήτων, επικεντρωνότανε μόνο στο ζήτημα της αναγραφής ή όχι του θρησκεύματος σ’ αυτές, καθώς και της αριθμοποίησης του ατόμου με την χρησιμοποίηση ενός και μόνο προσωπικού αριθμού που θα ανεγράφετο σ’ αυτές (όπως και με την κάρτα του πολίτη). Στην πορεία του χρόνου το θέμα συνδέθηκε με τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες (που λέγεται ότι φέρουν τον αριθμό 666) και όλα αυτά ότι είναι απότοκα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, της Νέας Εποχής, της Εβραιομασωνικής ΕΟΚ κλπ, κλπ.


Άραγε έτσι έχουν τα πράγματα ή μήπως υπερβάλουμε και φορτιζόμεθα και θεωρούμε όλα αυτά ως προάγγελο κακών με κυριότερο την διαστρέβλωση της ελληνορθόδοξης παράδοσης και της πνευματικής υπόστασης των Ελλήνων, μπλέκοντας σ’ αυτό το «παιχνίδι τρόμου» την μεταφυσική διάσταση: τον αριθμό του ονόματος του Αντιχρίστου, το θηρίο, το 666. Άραγε σήμανε η έλευση του Αντιχρίστου;


Το βέβαιο είναι ότι μέσα σε όλο αυτό το κομφούζιο απόψεων και γνωμών, που κινείται ανάμεσα στην ανοησία και την σοβαρότητα, υπάρχει μια διάσταση που αξίζει πραγματικά να συλλογιστούμε: Η εμμονή σε μεταφυσικούς και άλλους φόβους και η ελιτίστικη ιδιαιτερότητα στοιχείων που μας καθορίζουν ως έθνος, δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε φανατισμό και αδιαλλαξία.


Όλοι γνωρίζουμε, ότι ο κόσμος ενώνεται και αυτό δεν μπορεί να πάει πίσω. Είναι λογικό να ανησυχούμε μήπως η δύναμη πάει σε λίγους και ασφαλώς χρειάζεται να προασπίσουμε την ελευθερία του λόγου και την διαφάνεια στη διαχείριση της πληροφορίας. Χρειάζεται όμως να γίνει μέσα σ’ ένα κλίμα αποχαύνωσης, αλλά και φόβου για την τεχνολογία και τις δεισιδαιμονίες περί 666 και Αντιχρίστου; Ο εξισορροπητικός παράγοντας για το δρόμο αυτό, ανάμεσα στις δυνατότητες και στους κινδύνους, είναι η Δημοκρατία. Αυτός είναι ο γνώμονας με βάση τον οποίο πρέπει να χαράξουμε την πορεία μας μέσα σ’ έναν κόσμο, που αρχίζουμε επιτέλους να νιώθουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Και όπως λέγει ο Ρόμπερτ Άντον Γουΐλσον: «Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, πολύ πιθανό να μας καταλαβαίνει αυτό...».


Να μην ξεχνούμε όμως, ότι και το έτος 2000 παρήλθε. Αναρίθμητα είναι τα σενάρια που έχουν υφανθεί για την «σημαδιακή» αυτή στιγμή του 2000. Ωστόσο τίποτε το καινούργιο δεν υπήρξε. Οι ίδιες προβλέψεις και προφητείες (που παρουσιάστηκαν και το έτος 1000) έχουν διαψευστεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν, χωρίς οι οπαδοί της καταστροφολογίας να αποθαρρύνονται, απλώς προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα και σερβίρουν πάλι τα ίδια πράγματα σαν ξαναζεσταμένο φαγητό.


Τι βοηθάει όμως στην εκδήλωση αυτής της καταστροφολογίας; Ασφαλώς η παρουσιαζόμενη και καλά εργαζόμενη βιομηχανία του σατανισμού, η οποία έχει περάσει ύπουλα και στην χώρα μας. Το σημείο βέβαια αναφοράς όλων των καταστροφολόγων είναι ο Σατανάς, από τον οποίον εκπορεύεται και χάρις στον οποίον εκτελείται το «σχέδιο». Ο Αντίχριστος θα είναι ο απεσταλμένος του, που με τον «κωδικό» 666, έχει κιόλας «χαράξει» τη ζωή μας. Η «Νέα Τάξη πραγμάτων» που θα τον επιβάλλει, προετοιμάζεται υποτίθεται από την Νέα Εποχή. Δένουν όλα αυτά μεταξύ τους; Βεβαίως, με λίγη φαντασία και αρκετό φανατισμό! Να όμως που μετά από το 2000, ο σατανισμός εξαπλώνεται και πάλι ραγδαία απειλώντας για μια ακόμη φορά με την έλευση του Αντιχρίστου και οργανώνεται για να τον υποδεχτεί, εμάς δε μας έχει τόσο πολύ τρομοκρατήσει, ώστε είτε έχουμε ξεχάσει ότι έχουμε μαζί μας το «φοβερό» Αρνίο, είτε ότι ο «δικός» μας ο Χριστός είναι ένας κακομοίρης, ανήμπορος γεράκος μπροστά στον μπρατσωμένο Γολιάθ, που λέγεται Αντίχριστος.


Ο αριθμός 666, αριθμός του Αντιχρίστου, εμφανίζεται όλο και πιό συχνά, φανερά ή συγκαλυμμένα επάνω σε διάφορα έντυπα ή ακόμη και σε χαρτονομίσματα. Η αναγέννηση αυτή της λατρείας του Σατανά, στις περισσότερες Δυτικές χώρες και κυρίως στις ΗΠΑ, μαζί με την αναταραχή που μεγαλώνει και τις ανησυχίες για οικονομική ύφεση, που εκλαμβάνονται σαν «σημεία των καιρών» και με όλες αυτές τις συγκυρίες, εξαπλώνουν την ιδέα της «συντέλειας του κόσμου» που επανέρχεται κάθε τόσο, σαν μια μόνιμη απειλή πάνω από τα κεφάλια μας. Μια όμως πρόχειρη ματιά στην ιστορία, εύκολα αποδεικνύει, ότι υπήρξαν στο παρελθόν πολύ πιο έντονα «σημεία», που φυσικά διαψεύστηκαν, όπως στο τέλος της πρώτης χιλιετίας, όταν ο φόβος ή η προσδοκία της συντέλειας, είχαν πάρει την μορφή της υστερίας.


Για τους Προτεστάντες ιεροκήρυκες, που κάνουν περιουσίες από τα κηρύγματα και τα τηλεοπτικά προγράμματα, ο Αντίχριστος είναι ένα ανέλπιστο εύρημα. Με την παρουσίασή του μαζεύουν δισεκατομμύρια πουλώντας θαύματα από την τηλεόραση. Όλοι αυτοί διάγουν βίο υπερπολυτελή στα ακριβότερα ξενοδοχεία του κόσμου, ξοδεύοντας τις εισφορές των οπαδών τους. Η δραστηριότητα αυτή είναι μια υπερσύγχρονη βιομηχανία που εκμεταλλεύεται την ασχετοσύνη πολλών, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να σωθούν από τον ελευσόμενο Αντίχριστο.


Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία με όλα αυτά τα «φρούτα» από την Εσπερία; Μήπως ασυνείδητα γίνεται ο πιο αποτελεσματικός διαφημιστής του Σατανά; Μήπως αγωνίζεται να κρατήσει το θέμα σε διαρκή επικαιρότητα για να μη χάσει τους πιστούς της, ενώ θα έπρεπε να ευαγγελίζεται την απέραντη δύναμη του Αρνίου, μπροστά στο οποίο κάθε Σατανάς ή Αντίχριστος ή 666 είναι απλώς ένας κονιορτός;


Πάρα πολλά επίσης έχουν γραφεί για την αποκαλούμενη αριθμοποίηση του ατόμου και του προσώπου και η ερώτηση που διατυπώνεται από ευσεβείς πιστούς είναι συνήθως: «Διατί θέλουν να μας αποβαπτίσουν και να μας κάνουν νούμερα δίδοντας έναν αριθμό ξεχωριστό για τον καθένα, αγνοώντας το όνομα και το πρόσωπο;».Ξεχνούν όμως, ότι δεν ήμαστε παρά ένας αριθμός και πάντοτε ήμαστε ένας αριθμός. Στο ληξιαρχείο, στο σχολείο, στο στρατό, στην εφορία, στην ταυτότητα, στο τηλέφωνο, στον τραπεζικό λογαριασμό, στην κοινωνική ασφάλιση, στην πιστωτική κάρτα, στους εκλογικούς καταλόγους, στην διεύθυνση του σπιτιού, στην πόρτα του διαμερίσματος, στην ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ, στον ΟΤΕ, στην πινακίδα του αυτοκινήτου, στην θέση του θεάτρου, στην ληξιαρχική πράξη θανάτου, στο νεκροταφείο ακόμη και στο οστεοφυλάκιο! Μήπως ενδόμυχα δεν θέλουμε με τίποτε να αλλάξει η εικόνα που εμείς έχουμε για τον κόσμο;


Η τεχνολογία της πληροφορίας έχει επιφέρει ιλιγγιώδη αύξηση στην ταχύτητα διαχείρισης αριθμών, λέξεων, εννοιών και εικόνων της μνήμης. Από καταβολής της η κοινωνία μας βασίζεται στο τι θυμόμαστε. Πρέπει να ξέρουμε πόσοι είμαστε, που είναι ο καθένας μας, πόσες είναι οι ανάγκες μας, πόσα τα αποθέματά μας. Η ηλεκτρονική πραγματικότητα φέρνει νέες διαστάσεις στη διαχείριση της μνήμης. Είναι φυσικό να διανοηθούμε ότι, στο όριό τους, οι δυνατότητες της ηλεκτρονικής μνήμης μπορούν να εντοπίσουν κάθε στιγμή το που βρίσκεται ο καθένας μας, το τι κάνει. Αντί όμως να εστιάζουμε την προσοχή μας στον «εφιάλτη» μιας τέτοιας προοπτικής, αξίζει να δούμε τα πλεονεκτήματά της. Την εξαφάνιση των λαθών, αλλά και των έμμονων ιδεών για το «τι μας χρειάζεται». Η απαλλαγή από τέτοιες αρνητικότητες αναπόφευκτα θα φέρει όλο και μεγαλύτερη πνευματική ελευθερία. Για ποιο λόγο φοβόμαστε; Για το ότι «τα ηλεκτρονικά μας βλέπουν διαρκώς»; Αλλά αυτό πρέπει να το δεχτούμε πλέον, σαν καθημερινή πραγματικότητα. Οι δορυφόροι ανιχνεύουν πολλά χρόνια τώρα εμάς, τις στρατιωτικές μας εγκαταστάσεις, τα αποθέματα του νερού μας και τις σοδιές μας ή μήπως θέλει κανείς να προτείνει να σταματήσει η ροή των ανθρώπων, των αγαθών και των πληροφοριών; Η τάση για ομοιογένεια δεν πρόκειται να κάνει πίσω.


Γιατί όμως υπάρχει τόση αντίδραση στην πληροφοριακή διάσταση του προβλήματος της ηλεκτρονικής παρακολούθησης; Μήπως τελικά εκείνο που φοβόμαστε και αποκαλούμε ως ανελεύθερο σύστημα είναι εκείνο το σύστημα που δεν μας αφήνει να λέμε ψέματα; Το άλλο μεγάλο θέμα, του μετά μανίας δηλαδή ψαξίματος για την ανεύρεση του 666, έστω και εάν δεν υπάρχει η δεν φαίνεται, έχει μεταβάλει ορισμένους σε κυνηγούς ή σε συνδυασμολόγους αριθμών ή σε διαστροφείς δεδομένων. Εδώ, τα ανόμοια πράγματα βαπτίζονται όμοια και τελικά ταυτοποιούνται. Και τέτοια φαινόμενα είδαμε παραπάνω με τις αλλαγές δεδομένων, ώστε να προκύπτει με το ζόρι ο 666, είτε με παραποιήσεις, είτε με παραλείψεις προδιαγραφών, ώστε πάλι να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.


Οι διάφορες προσεγγίσεις, με την χρήση της αριθμολογίας, για την ανεύρεση του 666 καταντούν να είναι στείρες, σχολαστικές, χωρίς περιεχόμενο, νηπιώδους γνώσεως και σε τίποτε δεν μας βοηθούν στην πνευματική ζωή και πρόοδο και στο πως πραγματικά να αγωνισθούμε κατά του Αντιχρίστου. Το 666 μόδα είναι και θα περάσει. Είναι όμως κρίμα, διότι ο χρόνος και η φαιά ουσία που χάνουμε στη στείρα και διασπαστική αυτή διαμάχη για το 666, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την μετάνοιά μας, την πνευματική μας πρόοδο, το κήρυγμα του Ευαγγελίου, τα έργα της προς τον πλησίον αγάπης και των καθηκόντων μας έναντι του κοινωνικού συνόλου και των προβλημάτων των συνανθρώπων μας.


Για να βρούμε το 666 πρέπει να είμαστε μυημένοι στους μαιάνδρους της πληροφορικής; Μήπως για την σωτηρία μας χρειάζεται να είμαστε μορφωμένοι; Αν είμαστε ολιγογράμματοι ή τελείως αγράμματοι δεν μπορούμε να σωθούμε; Εάν ακούγοντας αυτά που λέγονται στην Εκκλησία του Χριστού κατά την Θεία Λατρεία, προσπαθούμε να τα εφαρμόσουμε και υποτασσόμαστε στους Κανόνες της Εκκλησίας, σωζόμαστε ή όχι; Μας αρκούν τα λόγια της Εκκλησίας ή μήπως η Πνευματική μας Τροφός δεν μας τρέφει με αυτάρκη τροφή και πρέπει να την συμπληρώσουμε με τις αντιπαρατιθέμενες γνώμες περί 666 στα κυκλοφορούντα βιβλιαρίδια και φυλλάδια; Μήπως τελικά οι διάφορες γνωματεύσεις και εντολές θεωρούνται υπερβάσεις εξουσίας και καθήκοντος για θέματα επιδεκτικά ερμηνείας, μη κατωχυρωθέντα και σαφώς εκπεφρασμένα υπό των Συνόδων, των Ιερών Κανόνων, των Λειτουργικών μας κειμένων ή της συμφωνίας των Πατέρων; Η θρησκευτική υπερδιέγερση, η πυρέσσουσα νοσηρή περιέργεια που μεταβάλλει τα μυστήρια του Θεού σε προεκπεμπόμενο σήριαλ νοσηρής επιστημονικής οργουελιανής φαντασίας, δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτε με την μετάνοια και την επίσκεψη της Θείας Χάριτος.


Πάντοτε όμως πρέπει να αγρυπνούμε, ώστε οι διάφοροι ποικιλώνυμοι «αόρατοι αρχιτέκτονες της Νέας Εποχής» να μη μας βρουν ποτέ «καθεύδοντες και κοιμωμένους». Άσχετα με το αν υπάρχει ή όχι το 666 στους γραμμωτούς κωδικούς ή στις νέες ταυτότητες, το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας για να πιστοποιήσουμε, ότι παντού βασιλεύει το πνεύμα του Αντιχρίστου και το πνεύμα της Νέας Εποχής. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά πιστοποιούμε τους λόγους του Παύλου προς τους Εφεσίους: «Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις».


Λέγει ο Θεός μέσω του Μωϋσή στο ιγ΄ κεφάλαιο του Δευτερονομίου, ότι εάν σηκωθεί ένας προφήτης (όρα Relfe) και θέλει να μας οδηγήσει στην αποστασία, ο Θεός θα επιτρέψει να επαληθευθούν οι προφητείες του και θα τον αφήσει ακόμη και θαύματα να κάνει του «ειδέναι, ει αγαπάτε τον Θεόν υμών εξ όλης της καρδίας υμών και εξ όλης της ψυχής υμών». Αφού αυτός ο αντίχριστος που έχεις μπροστά σου δεν σε ενοχλεί, γι’ αυτόν που θάρθει νοιάζεσαι; Το πραγματικό και χειροπιαστό χάραγμα του 666 δεν σε νοιάζει, για το υποθετικό 666 χολοσκάς;


Όταν βέβαια έχει επιλέξει κάποιος μια γνώμη, τότε επέρχεται διανοητικός προσανατολισμός και πόλωση της σκέψης του και η αλλαγή γνώμης είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Τότε το άτομο διαμορφώνει μια ιδιότυπη λογική με ιδιότυπες παραμέτρους υπό το πρίσμα των οποίων ερμηνεύει ό, τι βλέπει και ό, τι ακούει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι διανοητικά ανέντιμος ή κακοπροαίρετος. Θεωρούμε, ότι η Αποκάλυψη με το ενθαρρυντικό περιεχόμενό της για την ολοκληρωτική νίκη των πιστών επί παντός θηρίου, τελικά θα φέρει τη γαλήνη στις ψυχές μας. Πιστεύουμε, ότι εκείνοι που άκριτα, αλλά και άθελά τους προσπαθούν να παρασύρουν τους πιστούς σε αναταραχή και αγελοποίηση, θα κατανοήσουν και θα συναισθανθούν το σφάλμα τους. Πιστεύουμε, ότι η Εκκλησία δεν θα παρασυρθεί από ανεύθυνες εισηγήσεις και δεν θα γνωμοδοτεί για θέματα τεχνικά που δεν την αφορούν και δεν θα επαναλάβει σφάλματα του τύπου «η γη είναι ακίνητη», όπως πεισματικά δεχότανε επί αιώνες και έφθασε στο σημείο να ζητάει επισήμως συγγνώμη από εκείνους που επιστημονικά απεδείκνυαν το αντίθετο. Πιστεύουμε, ότι όπως πάντα, έτσι και τώρα η Ορθόδοξη Εκκλησία θα κινηθεί με σύνεση και φρόνηση και θα διατυπώσει «του λόγου το αληθές». Πιστεύουμε τέλος, ότι ο Κύριος της Παρουσίας θα μας ελεήσει και θα μας συγχωρήσει για την ασέβεια και την αμετροέπεια που δείχνουμε στην μετά μανίας εξήγηση προφητειών, για την αδιακρισία, την υπεροψία, τον εγωισμό και την φιλαυτία που μας διακατέχει, ως «οι τα πάντα γιγνώσκοντες».


Κλείνουμε την εισήγησή μας αυτή με ένα τελευταίο θέμα, που και αυτό κυκλοφορεί και είναι διασυνδεδεμένο με την κάρτα του πολίτη, χωρίς να την ανακατεύει με τη Αποκάλυψη. Πολλοί διατείνονται, ότι εάν παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και εάν προσβάλλεται η προσωπικότητά μας, ασφαλώς και θα πρέπει να αρνηθούμε να πάρουμε την κάρτα.


Η δική μας θεώρηση είναι, ότι και σε αυτό το θέμα θα πρέπει να έχουμε οδηγό μας την αγιογραφική και αγιοπατερική παράδοση και να στηριχθούμε στα επιχειρήματα και τις γνώμες των Πατέρων της Εκκλησίας πάνω στο θέμα: «ανθρώπινα δικαιώματα» και «προσβολή της προσωπικότητας» και να εξετάσουμε, αν οι πιστοί χριστιανοί έχουν και μπορούν να διεκδικήσουν ανθρώπινα δικαιώματα ή τι πρέπει να κάνουν, όταν προσβάλλεται η προσωπικότητά τους.

20. 10. 10.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου