Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

ΟΥΔΕΙΣ

ΑΝΗΣΥΧΕΙ;

ΞΥΠΝΗΣΤΕ

ΕΛΛΗΝΕΣ


Aνακάλυψη νέας

κρύπτης οπλισμού

του UCC;


Aνησυχία προκαλεί η αποκάλυψη και νέας κρύπτης πολεμικού υλικού κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Συγκεκριμένα, από περιπολούντες αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καστοριάς, βρέθηκαν, θαμμένα και συσκευασμένα, 3 τυφέκια τύπου ΑΚ-74 KALASHNIKOV, 1 τυφέκιο τύπου MANNLICHE, 3 υποπολυβόλα αγνώστου τύπου και προέλευσης, 8 γεμιστήρες πολεμικού όπλου, 14 χειροβομβίδες, αγνώστου προελεύσεως, 14 κοινοί πυροκροτητές χειροβομβίδων, 18.415 φυσίγγια πολεμικών όπλων διαφόρων διαμετρημάτων και 2 συσκευασίες εκρηκτικής ύλης ΤΝΤ συνολικού βάρους 0,5kg.

Yπενθυμίζεται ότι πριν δύο χρόνια, στις 28 Αυγούστου 2008, από φωτιά που εκδηλώθηκε σε δασική περιοχή των Δολιανών Ιωαννίνων, ανακαλύφθηκαν 7 τυφέκια ΑΚ-47 KALASHNIKOV, 2 αυτόματα αγνώστου τύπου, 9 γεμιστήρες κενοί και 4 γεμάτοι καθώς και 270 σφαίρες, επαναφέροντας στο προσκήνιο την ενδεχόμενη τρομοκρατική δράση Αλβανών με αλυτρωτικές διαθέσεις. Είναι γνωστό ότι κύκλοι των Τιράνων προωθούν εντέχνως τη προπαγάνδα περί Τσαμουριάς και ενισχύουν τους εξτρεμιστές που οραματίζονται τη «Μεγάλη Αλβανία» με σύνορα μέχρι τη Πρέβεζα.

Οι φήμες περί δημιουργίας «Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς» (Ushtria Clirimtare e Camerise/UCC) το 1999, επιβεβαιωθήκαν από αναφορές της ΕΥΠ που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με αυτές, έχουν σχηματιστεί ολιγομελείς πυρήνες (ομάδες των 5 ή 10 ατόμων) κυρίως στη βόρειο Ελλάδα, με σκοπό τη διεξαγωγή ανταρτοπόλεμου και δολιοφθορών, συνολικής δύναμης 150 ανδρών.

Ο οπλισμός τους φυλάσσεται σε κρύπτες που βρίσκονται διασπαρμένες σε όλη την ελληνική επικράτεια (και προέρχεται από τις μονάδες του Αλβανικού Στρατού που λεηλατήθηκαν το 1997) ενώ βασική δεξαμενή στρατολόγησης θεωρούνται φανατικοί Αλβανοί που διαμένουν παράνομα στην Ελλάδα. Το φθινόπωρο του 2005 ζητήθηκε μάλιστα η άρση του τηλεφωνικού απορρήτου για τους συγκεκριμένους Αλβανούς “μετανάστες” καθώς υπήρχαν ενδείξεις ότι εμπλέκονται σε τρομοκρατικές οργανώσεις και εγκληματικές δραστηριότητες ενώ έντονη ανησυχία προκάλεσε η ταυτόχρονη ενεργοποίηση 100 καρτοκινητών στην περιοχή των Ιωαννίνων που ανήκαν σε Αλβανούς το Δεκέμβριο του 2008.

Πρώην πολεμιστές του UCK καίνε την Ελληνική Σημαία στις 29 Μαρτίου 2009 στο Κόσοβο, ανήμερα της Μεγάλης Δευτέρας.

Τα σενάρια που εμφανίστηκαν στο διεθνή Τύπο και ήθελαν τον UCC να αναλαμβάνει δράση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αποτέλεσαν το αποκορύφωμα της μαύρης προπαγάνδας περί «καταπίεσης των Τσάμηδων». Το έγκριτο γερμανικό Spiegel δημοσίευσε στις 10 Νοεμβρίου 2003 το παρακάτω άρθρο για εξέγερση των Αλβανών στην Ελλάδα (με δική μου πρόχειρη μετάφραση):

Η Εξέγερση των Σκιπετάρων

Στην Βόρεια Ελλάδα οπλισμένοι Αλβανοί ετοιμάζονται για μάχη. Ο διακηρυγμένος στόχος τους: «Η δημιουργία μιας Mεγάλης Αλβανίας»

Ο Άχμετ φοβάται. Σπουδάζει Οικονομικά στην Θεσσαλονίκη αλλά παράλληλα ασχολείται με αυτό που οι Έλληνες αποκαλούν «τρομοκρατία». Ο Άχμετ πολέμησε με τον UCK στο Κόσσοβο και είναι μέλος μιας μυστικής οργάνωσης. Στόχος τους είναι να οργανώσουν ένα ένοπλο δίκτυο αντίστασης στην Βόρεια Ελλάδα, μέχρι την άνοιξη του 2004, πριν την Ολυμπιάδα. Τότε, λέει ο Άχμετ, κάθε Αλβανός στα χωριά της Βόρειας Ελλάδας, θα μπορεί να οπλιστεί μέσα σε λίγα λεπτά.

Το γεγονός ότι οι αρχιτέκτονες της Μεγάλης Αλβανίας έχουν και την Ελλάδα στο στόχαστρό τους, είναι πια γνωστό. Τα ελληνικά ΜΜΕ προειδοποιούν ήδη για τον κίνδυνο μιας εξέγερσης.


Αν γίνει το Κόσοβο ανεξάρτητο, λέει ο πρώην Πρόεδρος των Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ, τότε «είναι πιθανός ένας πόλεμος στα Βαλκάνια».(…) Η αλβανική μειονότητα στην Βόρεια Ελλάδα αριθμεί περίπου 500.000 ανθρώπους. Μάλλον είναι παραπάνω γιατί πολλοί Αλβανοί περνάνε τα σύνορα πολύ εύκολα προς την Ελλάδα. (…)


Δεν είναι όλοι οι Αλβανοί ενθουσιασμένοι με την ιδέα της Μεγάλης Αλβανιας. Από το δρόμο για Έδεσσα περνάει ο δρόμος για την Φλαμουριά. Εδώ υπάρχουν πολυτελείς βίλες, φοίνικες και καλοφροντισμένοι κήποι. Οι κάτοικοι φοβούνται: «Ούτε μέσα στα σπίτια μας δεν μιλάμε αλβανικά» λέει ένας γέρος. «Οι Έλληνες μας αφομοιώσανε, δεν έχουμε ούτε σχολεία. Αλλά μια επανάσταση;» Κουνάει το κεφάλι του και λέει: «Τότε θα τα χάσουμε όλα και θα μας διώξουν». Είναι αγώνας «Δαβίδ εναντίον Γολιάθ» προσθέτοντας ότι η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ.


Ο Ιλίρ, υπεύθυνος για τον οπλισμό των μελλοντικών ανταρτών, περιμένει να πέσει η νύχτα. Τότε θα έρθει ένα φορτηγό από τα Σκόπια με κρυμμένα όπλα. Υποστηρικτές υπάρχουν αρκετοί, λέει ο Ιλίρ , έχοντας 5 πλαστά διαβατήρια στην τσέπη του. Τον Ιούνιο 2003 έγινε μια μεγάλη αγορά στην Κροατία μέσα Ιουνίου από την αλβανική διασπορά. 2000 Καλάσνικοβ, αρκετές ρουκέτες, 800 χειροβομβίδες, 12 αντιαρματικά βλήματα και πολλα αλεξίσφαιρα. Κινητήρια δύναμη πίσω από το σχέδιο είναι ο ΑΝΑ (Αλβανικός Εθνικός Στρατός).


Επικεφαλής τους, που κρύβεται στο διαδίκτυο πίσω από το ψευδώνυμο «Αλβαν Βγιόσα», είναι ο δικηγόρος Ιδαγιετ Βεκίρη, 52. Ιδρυτής του κόμματος Εθνική Ένωση Αλβανίας και φίλος του Φάτος Νάνο, προέδρου της Αλβανίας. Ήτανε μαζί στην φυλακή όταν δεν ήταν ακόμα στην εξουσία. Εδώ και λίγο καιρό ψάχνει η Αλβανική κυβέρνηση για τον «Βεκίρη που ξεσηκώνει τον λαό» μέσω της Ιντερπολ. (…) Με το μικρό του στρατό θέλει να μπει στ’ αχνάρια του UCK. Ο κόσμος πρέπει να δεχτεί τον ΑΝΑ, δήλωσε ο Βεκίρι. Αν δεν τα βρούνε διπλωματικά θα καλέσει τους οπαδούς του σε ανταρτοπόλεμο. Κανένας Αλβανός στα Βαλκάνια δεν θα αρνηθεί τον πόλεμο, αν δοθεί η ευκαιρία για την Ένωση.


(…) Οι Αλβανοί έχουν ελπίδες. Ένας από τους υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ, ο Δημοκρατικός Wesley Clark, επισκέφτηκε πριν λίγο καιρό το Κόσοβο. Υποσχέθηκε στους Αλβανούς να τους βοηθήσει με όλη του την καρδιά, αν έχει την υποστήριξη του αλβανικού λόμπι στο αμερικανικό Κογκρέσο.


Παράλληλα έρχεται η βοήθεια από τις ΗΠΑ. Οι μυστικές υπηρεσίες λένε, πως στη Νάπολη παραδόθηκαν 9 κονταινερ με εξοπλισμό επικοινωνιών το 2001 στους Αλβανούς αντάρτες. Έτσι μπορούν οι Αλβανοί αντάρτες σε Κόσσοβο, ΠΓΔΜ και Αλβανία να έρχονται σε επαφή χωρίς να υποκλέπτονται από τις μυστικές υπηρεσίες των Σκοπίων. Όλα αυτά οργανώνονται από την ιδιωτική MPRI (Military Professional Resources Inc.) στη Βιρτζίνια, υπό την ηγεσία του πρώην επιτελικού αξιωματικού του Αμερικανικού Στρατού Carl Vuono. (…) Όμως, μια επίθεση Αλβανών στην Ελλάδα θα φέρει της ΗΠΑ σε πολύ δύσκολη διπλωματική θέση. Γι’ αυτό προτρέπουν τον ΑΝΑ να λύσει το θέμα με διπλωματικά μέσα.


Από την Αθήνα θα ζητήσουν προς το παρόν, μόνο τον επαναπατρισμό 200.000 Αλβανών, οι οποίοι εκδιώχτηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, είπε ο Βεκίρι. Θα βοηθήσουμε την κατάσταση με μικρές προβοκάτσιες. Τα όπλα είναι εφεδρικά. «Όμως ξέρετε όλοι» προσθέτει ο Αλβανός γελώντας «η όρεξη έρχεται στο φαγητό».”

strategyreport.gr/?p=3729

Από τις Ακτίνες

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010










Τό Ἀρχιεπισκοπικό

lifting



του μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ


Ἐντυπωσιασμένος καί-παράλληλα-ἀνήσυχα προβληματισμένος, παρακολουθῶ τήν ἀπρογραμμάτιστη, ἀσυντόνιστη καί ἐκκλησιολογικά ἀνεξήγητη ροή τῆς σύγχρονης Συνοδικῆς καί ποιμαντικῆς πρακτικῆς. Διερευνῶ καί ψηλαφῶ τό διαμορφωμένο καί παγιωμένο διοικητικό ἔρεβος, πού τό ἐπισημαίνει καί τό στιγματίζει, σέ κλίμα ἀπογοήτευσης καί πικρίας, ὁλόκληρο τό εὐαισθητοποιημένο νοῆμον πλήρωμα. Τή Συνοδική διαβούλευση, πού διακινεῖται καί διαμορφώνεται, ἔξω ἀπό τήν ὁροθετική σήμανση τῆς Πεντηκοστῆς. Τά ἐπικοινωνιακά σχήματα καί τεχνάσματα, πού-ὁλοένα καί περισσότερο-ἀποστασιοποιοῦνται, ἀλόγιστα, ἀπό τήν «ἄφθιτη» ἀποστολική εὐαισθησία τοῦ μέτρου, τῆς ἀλήθειας καί τῆς κληρονομημένης πιστότητας στά προστάγματα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Τήν ἐξαγγελία τοῦ ἀποκαλυπτικοῦ, Εὐαγγελικοῦ καί διδακτικοῦ λόγου, τήν «ἐπ᾿ ἐσχάτων» αὐτονομημένη-«ἐν σκοτασμῷ συνειδήσεως»-ἀπό τήν καταξιωμένη καί θεσμοθετημένη Πατερική Παράδοση.



Ἐγγίζω τίς πληγές καί-αὐτόματα-τίς βιώνω, ὡς προσωπικό, ὀξύτατο πόνο. Μέ πληγώνει βαθύτατα ἡ ἐκτροπή καί ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἐπισκοπικοῦ λειτουγήματος, πού σημοτοδοτεῖ κακόγουστη ἀντιγραφή τῶν βαρύτατα ἀποχαλινωμένων ἐξουσιαστικῶν ὁραμάτων «τοῦ κόσμου τούτου» καί μετάλλαξη τῆς θυσιαστικῆς, χαρισματικῆς ἐπισκοπικῆς διακονίας σέ αὐτοθαυμαστική παρέλαση σέ μιά χρυσοστόλιστη ἡγετική πασαρέλα. *** Ὁ σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ἀπό Θηβῶν Ἱερώνυμος, ἔγινε ἀποδεκτός στήν πρωτόθρονη καθέδρα τῶν Ἀθηνῶν, μέ ἐλπίδες καί προσδοκίες τῆς πλειοψηφίας τοῦ Ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ πληρώματος. Καί ἀπόλαυσε, κατά τή λιτανεία του πρός τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο, τίς ὁλοκάρδιες εὐχές, γιά μιά συνειδητή καί ἀλάθητη εὐθυγράμμιση στήν καταξιωμένη πρακτική τῶν Θεοφώτιστων ἁγίων Πατέρων μας.



Ἡ ἐνεργοποίησή του, ὡστόσο, στήν ἀρχιεπισκοπική ἔπαλξη, πέρασε ἀπό τόσα σκοτεινά διαβούλια, κατέγραψε τόσες λαθεμένες ἐπιλογές καί παρουσίασε τόσες ἀρνητικές ἐπιδόσεις, πού σύντομα ἀμαύρωσαν καί ἐξουθένωσαν τό ἐπισκοπικό του προφίλ. Ξύλωσαν τίς δοξαστικές ταινίες. Ἔδειξαν ἀκάλυπτο καί ἀσυντόνιστο τόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο. Φίμωσαν τίς «χρηστές» ἐλπίδες. Καί διέψευσαν τίς προσδοκίες τοῦ λαοῦ. Ἀντί τῆς πνευματικῆς ἀνάκαμψης, ἐνέγραψαν, στή βίβλο τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας, σελίδες ἡγετικῆς ἀπαξίας καί σκόπιμης ποιμαντικῆς στρέβλωσης.



Ἐμπειρία, πλέον, κοινή καί διαπίστωση πάνδημη, εἶναι ὅτι ὁ Ἱερώνυμος, δυστυχῶς, ἀπέτυχε. Διακινήθηκε σέ σκοτεινές ἴντριγκες καί σέ ἑταιρικούς σχεδιασμούς ἐκκοσμικευμένης σκοπιμότητας. Στήν πλατειά αὐλή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος κατάντησε γνωστός, ὡς ὁ «ἀνίκανος» καί ὁ «ἀνύπαρκτος». Ὡς ὁ ἀδέξιος νά ἐκφέρει μιά σωστή, πειστική ἄποψη καί νά σταλάξει στίς καρδιές τοῦ ποιμνίου μιά κρυστάλλινη, καθοδηγητική συμβουλή.



Ὅσοι παρακολουθοῦν, μέ μάτι ἀνύστακτο καί μέ κρίση ἀνόθευτη, τή σύγχρονη θολή ἐκκλησιαστική διαβούλευση καί μελετοῦν καί ζυγίζουν προσεκτικά τή μορφή καί τήν ποιότητα τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, διαπιστώνουν, ὅτι ὁ Ἱερώνυμος διακινεῖται ἐκτός τοῦ χώρου τῆς ἔμπονης ποιμαντικῆς διακονίας, μέ φίλους καί συνεργάτες καί συναγωνιστές ἐκείνους, πού-κατά τό μακαριστό Χριστόδουλο-δακτυλοδεικτοῦνται γιά «τή φιληδονία τους καί τή φιλοχρηματία τους», ἔχουν πληγώσει τή λαϊκή συνείδηση καί ἔχουν μηδενίσει τό κύρος τῆς Συνοδικῆς Ὁμήγυρης.



Οἱ δημοσιογράφοι καί οἱ ἐκφωνητές τῶν παραθύρων, τόν ἀποτίμησαν καί τόν σκιτσάρισαν, ὡς προσωπικότητα ἐντελῶς χαμηλῶν τόνων. Καί, μέ τό στίγμα αὐτό, τόν προώθησαν στά σύγχρονα ἀθεϊστικά βουλευτήρια, γιά νά τόν ἀξιολογήσουν καί νά τόν ἀξιοποιήσουν, δεόντως. Νά τόν ἀγνοήσουν κατά τίς ἐξορμήσεις τους. Νά τόν θεωρήσουν περιθωριοποιημένο καί ἀνίκανο νά ἐκφέρει λόγο ἀντιρρητικό καί καταλυτικό τῆς ἀνέρειστης διαλεκτικῆς τους. Καί, κατά προέκταση, νά ἐπιδιώξουν τήν ὁριστική περιθωριοποίηση σύνολης τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας καί τήν πρόσδεση τοῦ λαοῦ στό ἅρμα τῆς ἀκοίμητης πολλαπλῆς ἐκμετάλλευσης. ***
Θά ἦταν ἐκτός σοβαρῆς ἐκτίμησης, ἡ ἐπιφύλαξη, ὅτι ὁ Ἱερώνυμος δέν ἔχει μετρήσει καί δέν ἔχει ἀποτιμήσει τή ζημιογόνο-περίπου τριετή-κακοδιαχείριση τοῦ ὑπεύθυνου λειτουργήματός του.


Οἱ μοχλοί τοῦ στενοῦ του περιβάλλοντος-ἄσχετο ἄν κατ᾿ ἀνάθεση ἀπό τόν τραυματισμένο ἡγέτη τους ἤ ἀπό προσωπική τους φιλοτιμία-ἐπιδίδονται, καθημερινά, στή δημοσιογραφική στίλβωση τοῦ προφίλ του, στήν ἀπαλλαγή του ἀπό κάθε σημάδι σπίλου καί στή δημόσια παρουσίασή του ὡς ἡγετική φίρμα, πού μπορεῖ νά διαχειριστεῖ τήν ἐκκλησιαστική ἐξουσία μέ γενναῖο ὅραμα καί μέ διάφανη ἐντιμότητα. Καί, πρόσθετα, σχεδιάζουν πρωτοβουλίες καί δημόσιες ἐμφανίσεις, πού θά μποροῦσαν νά λειτουργήσουν ὡς lifting, ὡς φρεσκάρισμα τῆς ἀποσυντονισμένης ἀρχιεπισκοπικῆς προσωπικότητας, ὡς ἀναλαμπή ἤθους-μέσα στό γενικευμένο σκοτάδι-καί ὡς καταξίωση τῶν προσόντων του καί τῆς ἀξίας τῆς «ἐν ἐξελίξει» πολυσχιδοῦς δραστηρότητάς του.



Πέρα, ὡστόσο, ἀπό τούς σχεδιασμούς καί τά τεχνάσματα τῶν κολάκων, κάποια ἀνοίγματα τῶν τελευταίων μηνῶν, περισσότερο ἐντυπωσιακά, ἀλλά λιγότερο ἀποτελεσματικά, κινοῦν τήν ὑποψία ἤ καί πείθουν, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἔχει αὐτοστρατευτεῖ σέ ἀγώνα γιά ἐμπλουτισμό τῶν τίτλων ἀξιοσύνης του καί γιά δυναμικότερη διείσδηση στά κοσμικά κέντρα τῶν ἀποφάσεων.
Ὁ μόχθος του καί τά ἀνοίγματά του δέν ἔχουν καμμιά σχέση μέ τήν ποιμαντική του ὑπευθυνότητα. Δέν εἶναι πρόσβαση στίς ἀπροσανατόλιστες μάζες. Δέν εἶναι παρηγοριά καί συναντίληψη στίς πονεμένες ὑπάρξεις. Δέν εἶναι φιλική συμπαράσταση στή νεότητα. Δέν εἶναι ἀνακούφιση τῶν γηρατειῶν. Εἶναι, ἀποκλειστικά καί μόνο, συμφυρμός μέ τούς παράγοντες τῆς κοσμικῆς δύναμης καί προσπάθεια σύμμειξης τῆς δικῆς του ἀρχιεπισκοπικῆς ἀνεπάρκειας μέ τήν, ἀληθινά ἤ πλασματικά, διαφημισμένη ἀξιοπρέπεια καί δημοτικότητα τοῦ πολιτικοῦ καί τοῦ πολιτισμικοῦ περίγυρου.


Ἡ ἀκόρεστη περιέργεια τοῦ δημοσιογραφικοῦ φακοῦ, ἀλλά καί ἡ πεζή ἐνασχόληση τοῦ βιοπαλαιστή πολίτη μέ τήν καθημερινότητα, αἰφνιδιάζονται, συναντώντας τόν ἀνύπαρκτο ἴσαμε σήμερα Ἀρχιεπίσκοπο, νά ξανοίγεται σέ δρόμους καί σέ στέκια ὑψηλῆς, ἡγετικῆς ἁρμοδιότητας καί νά πλέκει φιλίες καί συνεννοήσεις, πού αἰχμαλωτίζουν τήν Ἐκκλησία στό κοσμικό forum τῆς πολυκλαδικῆς, ἀλλά καί ἰδιαίτερα σκοτεινῆς, διαπλοκῆς.



Μέ τήν ἄδεια τῶν ἀναγνωστῶν μου, θά περιφέρω καί ἐγώ τό φακό τῆς δημοσιογραφικῆς περιέργειας σέ μερικές ἀπό τίς ἐξουσιαστικές ἐπάλξεις, γιά νά σταμπάρω τίς θερμές χειραψίες τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου μέ τίς διασημότητες τῆς ἡμέρας, τίς ἀνταλλαγές τῶν εὐγενικῶν φιλοφρονήσεών τους, τίς-κατά τεκμήριο-εἰλικρινεῖς συμφωνίες τους καί τούς δημοσιογραφικούς σχολιασμούς τῶν συμπεριφορῶν τους, μπροστά στά ἀνοιχτά, τηλεοπτικά παράθυρα. *** 1. Στίς 22 Δεκεμβρίου τοῦ 2009 ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος δέχτηκε μιά ἰδιαίτερα ἐπίσημη πρόσκληση. Ὁ Πρωθυπουργός τῆς χώρας τόν κάλεσε νά παραβρεθεῖ στή Συνεδρίαση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καί νά ἐκφέρει τίς ἀπόψεις του για τό καυτό θέμα τῆς νομιμοποίησης καί ἑλληνοποίησης τῶν μεταναστῶν τῆς δεύτερης γενιᾶς.



Ἡ συνάντηση τῶν δυό ἡγετικῶν προσώπων καί ἡ πρόσκληση πραγματοποιήθηκαν κατά τή μεσημβρινή ὥρα, ὅταν ὁ πρωθυπουργός, μέ τή συνοδεία δυό ὑπουργῶν, συναντήθηκε μέ τόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μέ τό Δήμαρχο Ἀθηναίων στό χῶρο τῶν συσσιτίων τῆς ὁδοῦ Σωκράτους, κατά τήν ὥρα τῆς διανομῆς τοῦ μεσημβρινοῦ φαγητοῦ. Ἐκεῖ ὁ κ. Παπανδρέου βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσει τόν ἐνθουσιασμό του γιά τή φιλάνθρωπη πράξη καί, τελικά, νά καλέσει τόν κ. Ἱερώνυμο στό Ὑπουργικό Συμβούλιο, πού θά συνεδρίαζε τό ἴδιο ἀπόγευμα.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δέ δίστασε νά ἀνταποκριθεῖ στήν ἐξόχως τιμητική πρόσκληση. Μπῆκε στό πρωθυπουργικό αὐτοκίνητο καί, σέ λίγο, βρέθηκε θρονιασμένος ἐκεῖ, πού κανένας ἀπό τούς προκατόχους του δέν εἶχε παρακαθήσει.


Κατά τίς δημοσιογραφικές πληροφορίες, «ὁ Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου, ἀφοῦ ἀναφέρθηκε στούς διακριτούς ρόλους Ἐκκλησίας καί πολιτείας, τόνισε μέ ἀφορμή τήν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων, πού ἀντιμετωπίζουν οἱ μετανάστες καί οἱ ἀναξιοπαθοῦντες, ὅτι μπορεῖ νά ἀνοίξει μιά νέα σελίδα διαλόγου καί συνεργασίας μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πολιτείας στά θέματα πρόνοιας... Καί ἀναφερόμενος στόν Ἀρχιεπίσκοπο, ὁ κ. Παπανδρέου τόνισε: "Τιμᾶμε τήν προσφορά τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει ἕνα μεγάλο φιλανθρωπικό ἔργο. Θέλουμε νά δώσουμε προοπτική στή συνεργασία μας στούς τομεῖς τῆς πρόνοιας, τῆς φτώχειας καί τῶν μεταναστῶν».



Τά κολακευτικά λόγια ἀνέβασαν τό γράδο τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἱκανοποίησης.
«Τό προνοιακό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι στήν πρώτη γραμμή, ἐπισήμανε ἀπό τή μεριά του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἀναφέροντας πώς ἡ πρωτοβουλία αὐτή ξεκίνησε ἀπό τή Λιβαδειά, ὅπου καί διακονοῦσε ἐπί 40 ἔτη ὡς μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας, καί μάλιστα προσκάλεσε τόν πρωθυπουργό νά ἐπισκεφθοῦν μαζί τήν Λιβαδειά, πρόσκληση τήν ὁποία ὁ πρωθυπουργός ἀποδέχτηκε».


Γιά νά μή μακρηγορήσω, θά καταθέσω δυό μόνο σχόλια.



α) Ὁ κ. Ἱερώνυμος δέ διακόνησε, ὡς Μητροπολίτης στήν ἐπαρχία Θηβῶν καί Λεβαδείας ἐπί σαράντα ὁλόκληρα χρόνια. Ἔγινε Μητροπολίτης τό 1981. Καί ἀποχώρησε ἀπό ἐκεῖ, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος, τό 2008. Συναπτά ἔτη ἀρχιερατείας στή Λιβαδειά, εἴκοσι καί ἑπτά. Ἡ ἐπαύξησή τους σέ σαράντα, ὀφείλεται στήν ἀδικαίωτη, σκόπιμη προσθήκη Φ.Π.Α. καί στήν ἰδιοποίηση, ὡς αὐστηρά προσωπικοῦ, ὅλου τοῦ προνοιακοῦ ἔργου, πού ἔκανε ὁ μακαριστός προκάτοχός του.



β) Ὁ κ. Ἱερώνυμος, γιά νά πείσει τούς ἀκροατές του Ὑπουργούς, ὅτι τό προνοιακό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι πολυσχιδές, ἔντιμα ὀργανωμένο καί ἰδιαίτερα ἀποδοτικό, κάλεσε τόν πρωθυπουργό καί τή συνοδεία του νά ἐπισκεφτοῦν τή Λιβαδειά καί νά ἐκτιμήσουν τή δική του πρωτότυπη καί θαυμαστή προνοιακή προσφορά. Κυριευμένος, ὡστόσο, ἀπό τόν πυρετό τοῦ αὐτοθαυμασμοῦ, δέν ἅπλωσε τό δείκτη του στίς ἄλλες Μητροπολιτικές περιφέρειες τῆς Ἑλλάδας, γιά νά δείξει τούς πίνακες τῶν δικῶν τους ἐξαίρετων προνοιακῶν ἐγκαταστάσεων καί νά χαράξει ἕνα, ἔστω σύντομο, ἀλλά ἐντυπωσιακό ἀπολογισμό. Τό γιατί ἀρκέστηκε στή δοξολόγηση τῆς Λιβαδειᾶς καί στό σιωπηλό ἐνταφιασμό τοῦ μόχθου τῆς ἀγάπης ὅλων τῶν συνιεραρχῶν του, θά μείνει αἴνιγμα.



Ἄν κάποιοι ἀπό σᾶς θελήσουν νά ἀποτιμήσουν τά σημερινά προνοιακά σχεδιάσματα καί τή συνακόλουθη πράξη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερώνυμου στήν πρώτη ἐκκλησιαστική περιφέρεια τῆς πατρίδας μας, θά κουραστοῦν νά ψάχνουν σέ χῶρο κενό. Δέ θά συναντήσουν κανένα προνοιακό ἵδρυμα καί δέ θά φτάσει στά χέρια τους κανένα-ἐν δράσει-φιλανθρωπικό πρόγραμμα. Στό χῶρο αὐτῆς τῆς θλιβερῆς ἀπραξίας, ποῦ νά βροῦν στοιχεῖα θετικά καί ἐντυπωσιακά, γιά νά τά βαθμολογήσουν θριαμβικά καί νά ἀποδεχτοῦν τίς φτηνές ἐξαγγελίες; Ἀναγκαστικά, θά τίς ἀποτιμήσουν καί θά τίς βαθμολογήσουν ὡς ἐπικοινωνιακά ἀνθοπέταλα, πού δέ γράφουν ἱστορία.
Δηλαδή, (μηδέν).

***



2. Τήν Τρίτη, 6 Ἰουλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος ἔζησε, ἀπροσδόκητα-ἤ ὑπόγεια μεθοδευμένη-μιά τιμητική διάκριση, πού ἐκτόξευσε τίς ψευδεπίγραφες μετοχές τῆς ἐπιστημονικῆς του κατάρτισης σέ ὕψη ἀπρόσιτα.
Τήν προηγούμενη μέρα, ἐντελῶς αἰφνιδιαστικά, σίγησαν τά στιλιτευτικά, σέ βάρος του, δημοσιεύματα τῶν ἐφημερίδων καί τά φαρμακερά χτυπήματα τῶν ἐπικριτῶν του καί ἀνακοινώθηκε ἐπίσημα, ὅτι κατά τήν αὐριανή μέρα, 6 Ἰουλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος θά ἀναγορευτεῖ Ἐπίτιμος Διδάκτορας τῶν Τμημάτων Θεολογίας καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Ποιοί ἦταν οἱ φίλοι ἤ οἱ ἐντεταλμένοι γλύπτες εἰδώλων ἐξειδικευμένης σοφίας, πού μεθόδευσαν τήν αὐτόματη ἀνάδειξη, δέν τό ἔμαθε καί δέν θά τό μάθει κανένας. Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη τῆς προβολῆς καί τῆς ἀναρρίχησης εἶναι τόσο ὀργανωμένη, πού δέν ἀφήνει σχισμές, ἀρκετές, γιά νά προδοθοῦν οἱ σχεδιασμοί καί οἱ κινήσεις τῶν ὑπόγειων διαβουλίων.



Τά δικά μου σχόλια, σύντομα, ἀλλά ὄχι καταθέσεις εὔνοιας ἤ ἀντιπάθειας, σταματοῦν στίς ἀκόλουθες ἐπισημάνεις.



α) Σχόλιο πρῶτο: Τό μοναδικό συγγραφικό ἔργο τοῦ κ. Ἱερώνυμου, πού παρουσιάστηκε καί ὑμνήθηκε, κατά τήν τελετή τῆς ἀναγόρευσής του σέ διδάκτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, εἶναι αὐτό, πού κυκλοφόρησε τό 1971, μέ τόν τίτλο: «Τά μεσαιωνικά μνημεῖα Εὐβοίας». Τό βιβλίο αὐτό ἐπισημαίνει καί περιγράφει τά ποικίλα ἀρχαιολογικά εὑρήματα τοῦ Εὐβοϊκοῦ χώρου καί τῆς συγκεκριμένης ἱστορικῆς φάσης, ἐμπλουτισμένα μέ πλῆθος φωτογραφιῶν, πού δίνουν τό πνευματικό καί τό καλλιτεχνικό στίγμα τῆς μεσαιωνικῆς περιόδου.



Κανένας δέ θά ἀποτολμοῦσε νά ψέξει τόν κ. Ἱερώνυμο γι᾿ αὐτή τήν ἐπιστημονική του προσπάθεια, οὔτε νά ἀπαξιώσει τούς σύγχρονους Πανεπιστημιακούς δασκάλους, πού ἀνέβασαν τήν ἐργασία αὐτή στό βῆμα τῆς ἰδιαίτερης προβολῆς καί τόν συντάκτη της στήν τιμή τοῦ «διδάκτορα», ἄν δέν ὑπῆρχαν ντοκουμέντα, πού ἀπαξιώνουν καί τό βιβλίο καί τόν συγγραφέα του.
Ἕνα μόλις χρόνο, μετά τήν κυκλοφορία τοῦ ἔργου τοῦ κ. Ἱερώνυμου, ὁ τότε καθηγητής τῆς Χριστιανικῆς Ἀρχαιολογίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης Κωνσταντῖνος Καλοκύρης (μακαριστός ἤδη), δημοσίευσε εἰδικό τεῦχος, γιά νά ἀποδείξει τήν εὐρύτατη κλεψιτυπία, πού ἀποτόλμησε ὁ, ἀρχιμανδρίτης, τότε, κ. Ἱερώνυμος Λιάπης. Ὁ Καθηγητής-ἐπικριτής καταστρώνει καί ἐπισημαίνει τά τεμάχια τῶν δικῶν του ἐπιστημονικῶν συγγραφῶν, πού τά ἔκλεψε ὁ κ. Ἱερώνυμος, δίχως νά ἀναφέρει οὔτε τόν τίτλο τοῦ βιβλίου ἀπό τό ὁποῖο τά ἀντέγραψε, οὔτε τό ὄνομα τοῦ καθηγητῆ, πού διατηροῦσε τόν τιμητικό τίτλο τοῦ ἀρχαιολόγου ἐρευνητῆ καί τό copyright τῆς δημοσίευσης τῶν ἀρχαιολογικῶν εὑρημάτων του. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱερώνυμος παρουσίασε τίς ξένες περιγραφές καί ἀναλύσεις τῶν δημιουργημάτων τῆς μεσαιωνικῆς ἐκκλησιαστικῆς τέχνης, ὡς δικές του. Ἀποσιώπησε τήν ἐπιγραφή τοῦ βιβλίου, ἀπό τό ὁποῖο ἐρανίστηκε τά ἀποσπάσματα καί τό ὄνομα τοῦ συγγραφέα, πού μόχθησε καί ἔφερε στή δημοσιότητα τόν ἀρχαιολογικό πλοῦτο.


Καθόλου τιμητική γιά τόν κ. Ἱερώνυμο ἡ τόλμη τῆς κλεψιτυπίας. Καί ἀπόλυτα ἀπαξιωτική γι᾿ αὐτόν ἡ δημόσια ἀποκάλυψη τοῦ σκοτεινοῦ ἐγχειρήματός του, πού ἀναγκάστηκε νά κάνει ὁ μακαριστός καθηγητής Καλοκύρης. Ἄν ἡ ὁμάδα τῶν κριτῶν, πού ἀνέλαβε τήν ἐπίσημη προβολή τοῦ κ. Ἱερώνυμου γιά τήν καθέδρα τοῦ διδάκτορα, γίνονταν ἀποδέκτες τῆς σχετικῆς ἐνημέρωσης, δέ θά διακινδύνευαν τόν εὐτελισμό τοῦ δικοῦ τους ἐπιστημονικοῦ κύρους, γιά νά ἀνεβάσουν τήν ἀνυπόστατη αἴγλη τοῦ δράστη τῆς κλεψιτυπίας.



β) Σχόλιο δεύτερο: Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, ἀφοῦ κοσμήθηκε (ὅπως διακοσμήθηκε) μέ τά διακριτικά τοῦ διδακτορικοῦ ἀξιώματος, κλήθηκε νά παρουσιάσει στήν ἐπίσημη συνάθροιση τοῦ Πρυτάνεως καί τῶν Καθηγητῶν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μιά ἀπό τίς ἐπιστημονικές του ἐργασίες. Καί ἐπέλεξε νά ἱστορήσει καί νά περιγράψει μιά ἀπό τίς ἐγκαταλελειμμένες καί ἐρειπωμένες Ἱερές Μονές τῆς πρώην Μητροπολιτικῆς του περιφέρειας. Οἱ ἀναφορές του, ὅμως, ἦταν τόσο στεγνές καί τόσο πεζές, πού δέ μαρτυροῦσαν κοπιαστική ἐπιστημονική ἔρευνα. Ὁ ὁποιοσδήποτε ἐπισκέπτης, πού θά ἦταν προικισμένος μέ ἐνδιαφέρον γιά τά ἐρειπωμένα κτίσματα καί-πολύ περισσότερο-γιά τά ἀπομεινάρια τῶν παλαιῶν, ἱστορικῶν μοναστηριῶν, θά μποροῦσε, μέ πολλή ἄνεση, νά ξεναγήσει τόν ἀκροατή στό συγκεκριμένο κατάλοιπο τῆς μεσαιωνικῆς δόξας. Ἡ ἀρχιεπισκοπική διάλεξη δέν εἶχε τίποτε τό περισσότερο ἀπό μιά λιτή, πρώτης ματιᾶς, περιγραφή καί καμμιά ἀναφορά, πού νά πείθει, πώς ἀποτελεῖ ὥριμο καρπό ἐπίπονης ἐπιστημονικῆς ἔρευνας.



Τά δυό στοιχεῖα, ἡ κλεψιτυπία, πού ἀπαξιώνει τή μιά καί μοναδική ἐπιστημονική συγγραφή τοῦ κ. Ἱερώνυμου καί ἡ ἀφελής περιγραφή ἑνός ἐρειπωμένου μεσαιωνικοῦ Μοναστηριοῦ, ἀποδομοῦν τό μεγαλεῖο καί τή δόξα τῆς διδακτορικῆς τιμῆς. Ἀντί ἀριστείου ἐπιστημονικῆς καταξίωσης, ἐγγράφουν καυτή μομφή καί στόν ὑπόπτως προαχθέντα καί στήν ἀνυποψίαστη ὁμήγυρη τῶν ἐκλεκτόρων του καί ἕνα, ἐπί πλέον, ὁλοστρόγγυλο, ἐντυπωσιακό μηδενικό στό βιογραφικό του κατάλοιπο.


***

3. Κατά τήν ἑπόμενη ἀκριβῶς μέρα, τήν Τετάρτη, 7 Ἰουλίου τοῦ 2010, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος ἔκανε τό ἑπόμενο τολμηρό του ἅλμα, γιά μιά νέα ἐπίδειξη τοῦ ἐπιβλητικοῦ(!!) ἡγετικοῦ του ἀναστήματος καί γιά μιά περαιτέρω ἀναβάθμιση τῆς δημοτικότητάς του.
Μέ δική του ἐντολή, οἱ ἐπιτελεῖς του ὀργάνωσαν ἐπίσημη ἐκδήλωση στό ἀμφιθέατρο τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς. Σ᾿ αὐτή κλήθηκε ὁ πρωθυπουργός, ἀρκετά ἀπό τά μέλη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καί διάφοροι ἄλλοι παράγοντες τῆς Κοινοβουλευτικῆς ὑπευθυνότητας καί τῆς Πανεπιστημιακῆς αὐθεντίας.


Ὅλοι ἄκουσαν ἀπό τό στόμα τοῦ Προκαθήμενου τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας τήν ἐντυπωσιακή ἀνακοίνωση. Ὅτι καταργεῖται ἡ πασίγνωστη γιά τήν κακοδιαχείριση καί γιά τίς τρομακτικές ὑπεξαιρέσεις ἐκκλησιαστική Μ.Κ.Ο. Ἀλληλεγγύη καί, στή θέση της, ὑπεισέρχεται ἄλλη Μ.Κ.Ο. μέ τήν ἐπωνυμία ΑΠΟΣΤΟΛΗ, πού θά ἀναλάβει τήν προώθηση τοῦ προνοιακοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.
«Θά μποροῦσα νά ὑποστηρίξω-εἶπε ἀνάμεσα σέ πολλά ἄλλα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος-ὅτι καί αὐτή ἡ ἐκδήλωση εἶναι ὄχι μόνο ἡ ἔκφραση τῆς ἀγωνίας τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας μας γιά ὅσα συμβαίνουν καί ἐκτυλίσσονται τόν τελευταῖο καιρό στήν πατρίδα μας, ἀλλά καί ἡ συμβολή της στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ της στή συλλογική προσπάθεια πού καταβάλλεται ἀπό πολλές πλευρές πρός ἀναχαίτιση μιᾶς πλημμυρίδος».
Στή συνέχεια ὁ Μακαριώτατος, μή διαθέτοντας δυναμικό, εὑρηματικό καί πειστικό λόγο, περιορίστηκε στό ἀγαπημένο του refrain. Ξεδίπλωσε, γιά πολλοστή φορά, τό μακρό κατάλογο τῶν φιλανθρωπικῶν ἔργων, πού δέ στήθηκαν, οὔτε κἄν σχεδιάστηκαν, ἀλλά ἐξαγγέλθηκαν, γιά πρώτη φορά, μετά τήν ἀνάρρησή του στόν ἀρχιεπισκοπικό θρόνο καί πού ἐξαγγέλλονται κάθε τόσο, ὡς πληρωμένη τηλεοπτική διαφήμιση, δίχως-ἴσαμε σήμερα-νά μπαίνει μηδέ τό πρῶτο λιθάρι.



«Τό σύμπλεγμα τῶν ἔργων:


α. Πρότυπο Περιβαλλοντικό Κέντρο στήν Πάρνηθα. β. Μονάδα ἐπανένταξης ἀδελφῶν μας πού περιεπλάκησαν στήν μάστιγα τῶν ναρκωτικῶν. γ. Μονάδα φροντίδας καί ἀγωγῆς αὐτιστικῶν παιδιῶν. δ. Μονάδα φροντίδας κατακοίτων. ε. Στέγη Ἡλικιωμένων. στ. Κέντρα Φροντίδος Παιδιῶν μέ Νοητική Στέρηση. ζ. Διπλασιασμός τῶν μερίδων φαγητοῦ ἡμερησίως (ἀπό 5.000 μερίδες θά γίνουν 10.000). η. Ἀκόμη θά μποροῦσε νά δημιουργηθεῖ ἕνα δίκτυο ψυχικῆς στήριξης καί ἐνίσχυσης... θ. Ἡ εἰκόνα παραπληγικῶν ἀδελφῶν μας μερικοί ἀπό τούς ὁποίους μᾶς ἐπισκέπτονται συχνά στά γραφεῖα μας μέ τά καροτσάκια τους δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήνει ἀδιάφορους.



Ὅλα αὐτά τά ἔργα, ὑποτίθεται, ὄτι θά τά ξεκινήσει ὁ κ. Ἱερώνυμος, ὑπό τήν προϋπόθεση, ὅμως, ὅτι νά τοῦ προσφερθοῦν, ἀπό τά Κρατικά ταμεῖα ἤ ἀπό τίς Εὐρωπαϊκές ἐπιχορηγήσεις, τά ἀπαραίτητα χρήματα.



Καί, τά σχόλια, πού αὐθόρμητα πνίγουν τήν αἰσιοδοξία καί τίς ἐλπίδες, ἀναδύονται, τό ἕνα μετά τό ἄλλο.



α) Σχόλιο πρῶτο: Ἀπό τό Φεβρουάριο τοῦ 2008, πού ἀνέβηκε τά σκαλοπάτια τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ θρόνου ὁ κ. Ἱερώνυμος, ἴσαμε σήμερα, ἐξαγγέλλει ἀδιάκοπα τό στερεότυπο κατάλογο τῶν ἱδρυμάτων, πού θά κοσμήσουν τήν Ἀρχιεπισκοπή καί ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Καί, ὡς αὐτή τή στιγμή, δέν εἴδαμε καί δέ βλέπουμε νά στήνεται οὔτε ἕνα κιόσκι ἀγαπητικῆς κοινωνίας καί προνοιακῆς μέριμνας. Οἱ ἐξαγγελίες φορτίζουν τίς ἀκοές. Ἀλλά ὁ μόχθος δέν ἀφήνει πίσω του ἔργο πρόνοιας καί δέν ἀνακουφίζει τίς πληγωμένες ὑπάρξεις.



β) Σχόλιο δεύτερο: Ὁ Ἱερώνυμος περιμένει νά τοῦ βάλουν στό χέρι καί νά γεμίσουν τίς τσέπες του μέ τίς λιπαρές οἰκονομικές παροχές. Καί μέ τά ξένα χρήματα νά ἀρχίσει τά ἔργα. Ποτέ δέ μίλησε γιά οἰκονομίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς του καί τῶν ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν ὀργανισμῶν, ὡς ἀφετηρία τοῦ προνοιακοῦ προγράμματος. Καί ποτέ δέν ὑποσχέθηκε, ὅτι οἱ Μητροπολῖτες τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας-καί πρῶτα ἀπό ὅλους ὁ ἴδιος-θά περιορίσουν στό ἐλάχιστο τίς προσωπικές τους δαπάνες, γιά νά δρομολογήσουν, μέ τίς δικές τους θυσιατικές προσφορές τή θεμελίωση τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης. Τό ὅραμα τῶν προνοιακῶν ἱδρυμάτων διαπλέκεται μέ τό ὄραμα τῆς χρηματοδότησης ἀπό ξένους παράγοντες, πού θά ἐμπιστευτοῦν στήν ἐκκλησιστική μας διοίκηση καί τή διαχείριση τῶν δωρεῶν τους καί τή δημιουργία τοῦ κλίματος τῆς πλούσιας ἀγαπητικῆς προσφορᾶς. Ἀλλά τέτοια ἔμπνευση καί τέτοια ἐμπιστοσύνη δέν εἶναι ἱκανή νά διοχετεύσει στίς βαρυφορτωμένες καρδιές ἡ σημερινή διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, πού εὐθύνεται γιά τήν κακοδιαχείριση τοῦ ὀγκωδέστατου σκανδάλου τοῦ αἰώνα, τοῦ ἄμετρου καί ἀνεξήγητου πλουτισμοῦ τοῦ μοναχοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη καί γιά τίς ἀτέρμονες κλοπές ἀπό τά οἰκονομικά ἀποθέματα τῆς χτεσινῆς προνοιακῆς ὀργάνωσης, τῆς «Ἀλληλεγγύης».



γ) Σχόλιο τρίτο: Ἄν-κατά τήν πορεία τῶν σημερινῶν, δυσμενῶν, κοινωνικῶν ἐξελίξεων-προκύψουν ἄφθονες φιλάνθρωπες οἰκονομικές παροχές, ποιός ἀμφιβάλλει, ὅτι καί ὁ τελευταῖος Ἕλληνας πολίτης, θά μποροῦσε νά στήσει, σέ κλάσμα χρόνου, μέλαθρα ἀγάπης καί νά μονοπωλήσει τήν εὐαισθησία καί τή δόξα τοῦ φιλάνθρωπου καί φιλάδελφου ἡγέτη; Ποιά ἡ ἀνάγκη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μηχανισμοῦ, γιά τή διαχείριση τῶν δωρεῶν καί γιά τήν ἀνοικοδόμηση τῆς προνοιακῆς πολιτείας;



δ) Τό τέταρτο σχόλιο εἶναι ἀναγκασμένο νά ἀνασύρει τό μανδύα τῆς σιωπῆς καί νά φέρει σέ γνώση ὁλόκληρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος ἕνα ἐπί πλέον σκάνδαλο, πού παραμένει, σκόπιμα, σέ ἀπόκρυψη.
Πρόκειται γιά τήν Μ.Κ.Ο. «Ἀλληλεγγύη», πού τώρα μπῆκε στό ράφι τῆς ἱστορίας καί παραχώρησε τή θέση της στή νέα Μ.Κ.Ο. Ὀργάνωση «Ἀποστολή». Ἀρχειοθετεῖται ὁ τίτλος τῆς «’Αλληλεγγύης», ἀλλά ὁ φάκελλος τῶν οἰκονομικῶν ἀφαιμάξεών της μένει στήν ἐπικαιρότητα. Καταγγελίες ἀπανωτές διαβιβάστηκαν, ἀπό πολλές ἀφετηρίες, στό κριτήριο τῆς Δικαιοσύνης καί περιμένουν τή διερεύνησή τους καί τή δικαστική ἀποτίμησή τους. Καί ὁ κ. Ἱερώνυμος κάνει, πώς δέν γνωρίζει τίποτα.


Ἀντιμετωπίζει τήν Ἀλληλεγγύη» ὡς παρελθόν. Ἀλλά δέν ἐξηγεῖ τήν ποιότητα τῆς προσφορᾶς της καί τό ὕψος τῶν κλοπιμαίων της.
Γιατί αὐτή ἡ συμπεριφορά; Θίγονται πρόσωπα τοῦ Ἀρχιεπισκοπικοῦ του περιβάλλοντος; Ἤ μήπως οἱ μακρυχέρηδες, πού ἄφησαν πίσω τους τά κενά, εἶναι ἰσχυροί παράγοντες τῆς ἀντιπολίτευσης καί τρέμει τήν ὀργισμένη ἀντεπίθεσή τους; Ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα σβήνουν τά δοξαστικά φῶτα τῆς ἐπίσημης συνάντησης στό ἀμφιθέατρο τῆς Παλαιᾶς Βουλῆς καί ἀφήνουν, ὡς ἀποτέλεσμα, ἕνα, ἐπί πλέον, μηδενικό. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὑποσχέθηκε πολλά, μέ κεφάλαιο, στό χαρτοφύλακά του, τό «μηδέν».

***


4. Θά ἀναφερθῶ καί σέ μιά ἄλλη ἐντυπωσιακή ἐκδήλωση, πού εἶχε διακρατική, Πανευρωπαϊκή ἐμβέλεια, ὄχι, ὅμως καί πανευρωπαϊκή, ἀξιοκρατική προβολή τοῦ προκαθημένου μας.

Στίς 19 Ἰουλίου, ὁ Μακαριώτατός μας, ἐνταγμένος σέ μιά εἰκοσαμελῆ ὁμήγυρη ἡγετικῶν στελεχῶν διαφόρων θρησκειῶν καί ἐκπροσώπων ποικίλων προτεσταντικῶν ἀποχρώσεων, πού διακινοῦνται στόν εὐρύτατο Εὐρωπαϊκό χῶρο, ἔλαβε μέρος σέ σύσκεψη, πού διοργάνωσε ὁ Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς, ὁ κ. Μπαρόζο.
Θά περιμένατε, σέ μιά τέτοια συνάντηση νά ἐκδιπλώσει σοβαρότατα θέματα, πού ἐκπροσωποῦν τούς προβληματισμούς, τίς ἀνησυχίες καί τίς πικρίες, ὄχι μόνο τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας, ἤ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ἀλλά ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Νά μιλήσει γιά τήν πρόσδεση στό ἅρμα τῆς ὑλοφροσύνης, γιά τό πάγωμα τῆς ἀγάπης, γιά τήν ἀπενεργοποίηση τῶν ἐμπειριῶν καί τῶν δυναμικῶν ὁραμάτων τῆς κοινωνικότητας, γιά τήν ἀνύψωση, σέ πρῶτες ἀξίες, τοῦ ἀτομισμοῦ καί τῆς εὐμάρειας, γιά τήν κατακύρωση τοῦ βέτο τῆς πολιτικῆς καί τῆς οἰκονομικῆς αὐταρχικῆς ὀλιγαρχίας.


Γιά τίποτα ἀπό αὐτά δέν ἔκανε λόγο ὁ Ἱερώνυμος. Περπάτησε στά χαμηλά καί στά πεζά. Ἐκφώνησε ἕνα σύντομο λογίδριο, πού εἶναι αὐτόδηλο, ὅτι τοῦ τό συνέταξαν ἄλλοι, ἐπανέλαβε τό γνωστό του refrain, τόν κατάλογο τῶν προνοιακῶν ἔργων, πού ἔχει στό νοῦ του νά ἀναπτύξει (ἄν προλάβει), στήν περιοχή τῆς ποιμαντικῆς του δικαιοδοσίας καί ὁλοκλήρωσε τή φιλότιμη προσφορά του μέ μιά πρόσκληση στόν κ. Μπαρόζο, νά ἐπισκεφθεῖ τήν Ἀθήνα. Ὡστόσο, παρέλειψε, νά καλέσει τόν κ. Μπαρόζο, νά ἐπισκεφτεῖ καί τή Λιβαδειά, γιά νά θαυμάσει τήν ἔκταση ὄχι τῆς Βασιλειάδας, ἀλλά τῆς Ἱερωνυμιάδας.



Ἡ προοπτική τῆς ἐπίσκεψης τοῦ κ. Ἱερώνυμου στίς Βρυξέλλες, ἔδωσε στούς Ἕλληνες Ὀρθόδοξους, ἕνα ἐρέθισμα ἐλπίδας. Ἀλλά, εὐθύς ἀμέσως, ἡ ἐλπίδα σκιάστηκε καί ἡ ἀπογοήτευση κυριάρχησε στόν ὀρίζοντα.
Ἔτσι ἐξελίχτηκαν τά πράγματα. Αὐτή ἦταν ἡ ἔκβαση τῆς ἐπίσημης ἐπίσκεψης τοῦ Ἱερώνυμου στίς Βρυξέλλες καί τῆς συμμετοχῆς του στήν κοινή διάσκεψη πολιτικῶν παραγόντων τῆς ΕὐρωπαϊκῆςἝνωσης καί θρησκευτικῶν ἡγετῶν. Αὐτόδηλο, ὅτι ἡ βαθμολογία δέν μπορεῖ νά εἶναι εὐνοϊκή γιά τόν κ. Ἱερώνυμο. Θά πρέπει νά σταματήσει στό «μηδέν».

***


Ἀθροῖστε τά μηδενικά, πού προκύπτουν ἀπό τή σύντομη ἀποτίμηση τῶν προσπαθειῶν τοῦ κ. Ἱερώνυμου νά ἀναβαθμίσει τό κύρος τῆς Ἀρχιεπισκοπικῆς του προσωπικότητας καί τοῦ ἔργου, πού ἔχει ἐπιτελέσει στό διάστημα τῆς τριετίας.
Τό ἄθροισμα θά σᾶς δώσει, ἐνδεικτικά, τό εὖρος καί τήν ποιότητα τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ lifting.


Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Πατριωτικό Μέτωπο

Ακαδημίας ൮൮

Αθήνα


Τηλ. Συντονιστή ΠΑΜ:

6980292626

www.pamet.gr

pametopo@gmail.com


Αθήνα 1 Σεπτεμβρίου 2010


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Στην ενεργό δράση κατά των νεοταξιτών, της κυβέρνησης του ΔΝΤ και των τοκογλύφων, περνά από σήμερα, 1η Σεπτεμβρίου 2010, το Πατριωτικό Μέτωπο. Ξεκινά ανένδοτο αγώνα με πρώτη πράξη, την υποδοχή του Γ.Α. Παπανδρέου στις 11 Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ, με τα «παλιά μας τα παπούτσια».

Ανένδοτο αγώνα ξεκινά από σήμερα 1η Σεπτεμβρίου 2010, πρώτη μέρα του Φθινοπώρου το Πατριωτικό Μέτωπο.
Ο αγώνας αυτός, παράλληλα με την συνεχιζόμενη οργάνωση του Κινήματος, στόχο έχει να κινητοποιήσει σε δράσεις τον ελληνικό λαό, κατά της κλιμακούμενης μείωσης της προσωπικής και εθνικής μας αξιοπρέπειας, από την κατοχική συμμαχία που κυβερνά τον τόπο.


Με πρώτη δράση στις 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα άφιξης του πρωθυπουργού Γ.Α. Παπανδρέου, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, οπότε και το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί τον Βορειοελλαδίτικο λαό να εκφράσει την περιφρόνησή του, πετώντας τα παλιά του παπούτσια, στη διαδρομή του, από το αεροδρόμιο προς τη ΔΕΘ.

Σε σχετική ανακοίνωση που εξέδωσε το ΠΑΜ και διανέμεται από σήμερα στη Θεσσαλονίκη, το Κίνημα αναφέρει:


«Έλληνες Πατριώτες.

Σήμερα 1 Σεπτεμβρίου 2010, ξεκινάμε ανένδοτο αγώνα για το σπίτι μας, τη δουλειά μας, την Πατρίδα μας, τα παιδιά μας, την αξιοπρέπειά μας.
Κάνοντας αρχή από τη Θεσσαλονίκη, «υποδεχόμαστε» στη ΔΕΘ τον πρωθυπουργό της νέας τάξης, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, των τοκογλύφων, όπως του αξίζει, πετώντας τα παλιά μας τα παπούτσια.


Είναι ανεπιθύμητος, (persona non grata), γιατί μας είπε ψέματα σωρηδόν:

Για το χρέος, τη Μακεδονία, τη Θράκη, το Αιγαίο, την οικονομία, τις συντάξεις, το ΦΠΑ, τις αυξήσεις στους μισθούς, τους μικρομεσαίους, για όλα.


Συμπατριώτες Βορειοελλαδίτες-Θεσσαλονικείς.

Την Κυριακή 11 του Σεπτέμβρη, ο πρωθυπουργός που παρέδωσε την λαϊκή εντολή στο ΔΝΤ, σε ξένα κέντρα εξουσίας και στους τοκογλύφους, έρχεται γεμάτος θράσος και αλαζονεία, για να εξαγγείλει νέα μέτρα περιορισμού της προσωπικής και εθνικής μας αξιοπρέπειας.

Έρχεται για να εξαγγείλει νέες μειώσεις στους μισθούς και νέες αυξήσεις στα προϊόντα άμεσης καταναλωτικής ανάγκης για όλα τα νοικοκυριά:
Φτωχά και μικρομεσαία.


Έρχεται για να προετοιμάσει το έδαφος για την εκποίηση του ονόματος της Μακεδονίας, για την αποδοχή του νεοθωμανισμού με συνδιαχείριση του Αιγαίου με τους Τούρκους, για την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Θράκης, για την υποταγή στη «παγκόσμια διακυβέρνηση» των τοκογλύφων, την οποία με πάθος υποστηρίζει και πρεσβεύει εδώ και χρόνια.

Του απαντάμε με τον δικό μας τρόπο, δείχνοντας την περιφρόνησή μας στα ψεύδη του, πετώντας τα παλιά μας τα παπούτσια στη διαδρομή του από το αεροδρόμιο για ΔΕΘ.
Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε και την αλληλεγγύη μας στα άλλα θύματα της παγκοσμιοποίησης, τους Ιρακινούς με το 1.500.000 νεκρούς και τα εκατομμύρια προσφύγων, τους παγιδευμένους Παλαιστίνιους της Γάζας, τους κατατρεγμένους της Λατινικής Αμερικής, τους Ισλανδούς που τους κατάκλεψαν, τους βομβαρδισμένους της Σερβίας».


Το Πατριωτικό Μέτωπο, καλεί όλους τους Έλληνες, από όλες τις γωνιές της χώρας και ιδιαίτερα από τη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη, να σταθούν ενωμένοι στον κοινό αυτό αγώνα, υπενθυμίζοντας για μια ακόμη φορά πως δεν είναι κόμμα, δεν έχει «καθοδηγητές και μεσσίες», είναι οριζόντια και δημοκρατικότατα οργανωμένο - υποδεχόμενο όλους τους πολίτες από οποιαδήποτε ιδεολογικοπολιτική καταβολή - και δεν σκοπεύει να παράξει «επαγγελματίες πολιτικούς», ούτε πρόκειται να ζητήσει την ψήφο κανενός.

Ακόμη καλεί όλους τους Έλληνες πολίτες που δεν μπορούν να έλθουν στη Θεσσαλονίκη, να συγκεντρώσουν τα παλιά τους τα παπούτσια σε σάκους και να τους αποστείλουν στο ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης με την ένδειξη «Πατριωτικό Μέτωπο», ή με όποιον άλλο τρόπο μπορούν.
Μπορούν να ενημερώνονται εξάλλου για τα σημεία και τους χρόνους των κινητοποιήσεων, στην ιστοσελίδα του ΠΑΜ, www.pamet.gr.


Ο αγώνας κατά των νεοταξιτών ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω.

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Φιλορθοδοξος Ενωσις Κοσμας Φλαμιατος

Εδρα: Βασ. Ηρακλειου 30, 546 24 Θεσσαλονικη, Τηλ. 697-2176314

E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr Ενημερωτικο Δελτιο 26


ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΝΕΑ Δ. Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ

ΕΝΕΚΡΙΝΕ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ ΑΙΡΕΤΙΖΟΝΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟ

Καλούμε τους Ορθοδόξους Επισκόπους, το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια,

τις Αδελφότητες και τους πιστούς να πάρουν θέση.

Το Σώμα της Εκκλησίας δεν αποδέχεται τέτοιες αποφάσεις

Με Πατερικά επιχειρήματα και αγιογραφικές θέσεις έχουν καταδείξει Άγιοι (π. Ιουστίνος Πόποβιτς), Επίσκοποι, Αγιορείτες Πατέρες, πρωτοπρεσβύτεροι καθηγητές Πανεπιστημίου και θεολόγοι, ότι οι Διάλογοι ―όπως διεξάγονται― αποτελούν το δεκανίκι για την διάσωση του καταρρέοντος παπισμού και την προώθηση της πανθρησκείας. Γι’ αυτό και έχουν ζητήσει την έξοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος από το Π.Σ.Ε. και τους σύγχρονους Διαλόγους ―ακολουθούντες το πνεύμα και το γράμμα της εκκλησιαστικής Παραδοσεως (και εμείς από τη μεριά μας μέσα από τα Δελτία του «Φλαμιάτου»).


Αυτό το αίτημα, όμως, δεν γίνεται δεκτό, με διάφορα αστήριχτα επιχειρήματα και με την παροχή της διαβεβαιώσεως εκ μέρους των Ιεραρχών, ότι «έχουσι γνώσιν οι φύλακες» Ιεράρχες, αφού τάχα, συνεχίζουν τους Διαλόγους οι «Οικουμενιστές» εκπρόσωποί μας στηριζόμενοι στους Πατέρες της Εκκλησίας(!), οι οποίοι ακριβώς απαγορεύουν αυστηρώς τους Διαλόγους με τον τρόπο που γίνονται!


Και να η θλιβερή συνέχεια: οι διαχειριζόμενοι εν λευκώ τις υποθέσεις της Εκκλησίας, στέλνουν ως εκπρόσωπό μας στην Βιέννη, όπου θα γίνει ο Διάλογος με τους Παπικούς, τον αιρετίζοντα Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, για να υποστηρίξει τις Ορθόδοξες θέσεις για τις οποίες είναι υπόλογος! Ως γνωστόν, ο εν λόγω Μητροπολίτης έχει κατηγορηθεί, ότι δεν πιστεύει Ορθόδοξα. Διαφωνεί και παρερμηνεύει το ένατο άρθρο του «Πιστεύω» και παρά τις «Οδηγίες» της προηγουμένης Ιεραρχίας, όταν πήγε στην Κύπρο συμπροσευχήθηκε με τους αιρετικούς!!!


Η Δ. Ι. Σύνοδος, λοιπόν, αδιαφορούσα για τις αντιδράσεις και διαμαρτυρίες του πιστού λαού· αδιαφορούσα για την Μηνυτήριο Αναφορά επί αιρέσει του Μητροπολίτη Μεσσηνίας ―που αν και έχει υποβληθεί από τον περασμένο Φεβρουάριο δεν την εξέτασε ακόμα(!)― δια της οποίας καταδεικνύονται οι αιρετικές θέσεις του κ. Χρυσοστόμου· αδιαφορούσα για την επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο του Μητροπολίτη Κυθήρων, που κατεδείκνυε τις αιρετικές θέσεις του Μεσσηνίας· αδιαφορούσα για την καταπελτώδη επιστολή του Καθηγητή Δογματικής κ. Τσελεγγίδη, ο οποίος συμφωνώντας με τον Κυθήρων, ζητούσε να μη σταλεί ως εκπρόσωπός μας στην Βιέννη ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας, αλλά αντίθετα ―αν εμμείνει στις θέσεις του― να καθαιρεθεί, έστειλε τον αιρετίζοντα Επίσκοπο στη Βιέννη, επιβραβεύουσα τις αιρετικές του θέσεις, για να υποβοηθήσει στην επικράτηση των παπικών θέσεων στους διαλόγους, φανερώς ή εν κρυπτώ, αδιάφορον, ως εκλεκτός του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και του Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα!


Οι Μητροπολίτες μας, πλέον, λειτουργούν ως Δεσπότες, αγνούντες πλήρως τις καταγγελίες λαού, καθηγητών και των ελαχίστων Επισκόπων που δεν συσχηματίστηκαν με τις οικουμενιστικές θέσεις που εκπορεύονται εκ του Φαναρίου. Οι πιστοί αντιμετωπίζονται ως παρίες, που είναι υποχρεωμένοι να εφοδιάζουν τα παγκάρια των Ι. Ναών και να ακολουθούν τυφλά όλες τις αντορθόδοξες και αντικανονικές ενέργειες της Ι. Συνόδου.


Γιατί, Σεβασμιώτατοι, δεν εξετάσατε την καταγγελία επί αιρέσει κατά του Μητροπολίτη Μεσσηνίας; Δεν είσαστε υποχρεωμένοι εκ των Ιερών Κανόνων; Αν την απορρίψατε, γιατί δεν ανακοινώσατε το σκεπτικό της απορρίψεως, ώστε ο λαός του Θεού, που έχει μείνει άφωνος παρακολουθώντας από τα Μ.Μ.Ε. τα καμώματα του Μητροπολίτη Μεσσηνίας, να γνωρίσει την αλήθεια; Γιατί αφήνετε το λαό του Θεού στην άγνοια και στον σκανδαλισμό; Πού είναι η διαφάνεια εις τα της Εκκλησίας και μάλιστα σε θέματα Πίστεως;


Αν δεν προλάβατε από τον προηγούμενο Φεβρουάριο να την εξετάσετε, γιατί επιμείνατε (εν γνώσει όσων αιρετικών εξέμμεσε ο Μεσσηνίας), να σταλεί ως εκπρόσωπό μας στην Βιέννη; Μήπως γιατί είναι ο εκλεκτός του Αρχιεπισκόπου και του Πατριάρχου και προάγει τις Οικουμενιστικές θέσεις τους; Δεν γίνεστε έτσι συμμέτοχοι στις αλλοπρόσαλλες και αιρετικές δοξασίες του;


Είναι έσχατος καιρός, οι Ορθοδοξούντες Επίσκοποι, οι Ηγούμενοι των Ιερών μας Μονών, οι πρωτοπρεσβύτεροι καθηγητές Πανεπιστημίου, οι θεολόγοι μας, ο πιστός λαός, όλοι όσοι αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την Ορθοδοξία, να απαιτήσουν από την Ιερά Σύνοδο να δώσει εξηγήσεις:


1. Γιατί δεν εξέτασε την Μηνυτήριο αναφορά επί αιρέσει κατά του Μεσσηνίας;


2. Αποδέχεται η Ιερά Σύνοδος τις λανθασμένες εκκλησιολογικές θέσεις του Μεσσηνίας και κυρίως την κατάργηση από τον κ. Χρυσόστομο του ενάτου άρθρου της Πίστεως; Είναι πλέον γνωστό, ότι παρά τις διαμαρτυρίες συνεχίζει να διδάσκει την αιρετική θέση ότι «η Εκκλησία μας είναι Μία και διηρημένη», μια θέση που επανειλημμένως καταγγέλθηκε, όπως αναφέραμε, από τον Μητροπολίτη Κυθήρων και από λαϊκούς και θεολόγους και που η αντορθοδοξότητά της αποδείχτηκε με δύο βαρυσήμαντες επιστολές του καθηγητή της δογματικής κ. Τσελεγγίδη.


Αν καταλαβαίνουμε καλά: η Ιερά Σύνοδος φορτώνεται αιρετικές θέσεις, για να μη δυσαρεστήσει τον κ. Χρυσόστομο και τους φαναριώτες υποστηριχτές του;

Θεσσαλονίκη, 2 Σεπτεμβρίου 2010

Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»

Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης


Φ Ρ Ι Κ Η , Φ Ρ Ι Κ Η !!!

"Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος όρισε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην συνάντηση της Μικτής Επιτροπής επί του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί στην Βιέννη, από 19 έως 27 Σεπτεμβρίου.


ΑΙΣΧΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ!

ΜΑ,

ΑΠΟ ΜΠΕΤΟΝ ΑΡΜΕ,

ΕΙΣΤΕ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΙ;


Ιδού η πλειοψηφούσα Χριστοδουλική καμαρίλα που συμμετέχει στην διαρκή Ανίερη σύνοδο, μας έδειξε αμέσως το πρόσωπό της.
Εστειλε ως αντιπρόσωπό της, τον αιρετίζοντα και αιρετικό μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, στον ανεπίτρεπτο και θορυβώδη ψευτοδιάλογο - μάλλον ουνίτικο διάλογο της Βιέννης.
Εναν άνθρωπο, που τις αποφάσεις ολόκληρης της Ιεραρχίας γιά την Κύπρο, να κινείται μέσα στα κακονικά πλαίσια, τις περιφρόνησε σκαιότατα και προκλητικότατα και αναιδέστατα.
Κι όμως, είς πείσμα όλων των αντιδρόντων πιστών τέκνων της Εκκλησίας, η Ανίερη σύνοδος ανιέρως ενεργούσα και εκμεταλευομένη την αδιαφορία των πολλών καθίσταται άκρως προκλητική.

Υπάρχουν επίσημες μηνυτήριες αναφορές πιστών τέκνων της Εκκλησίας επί αιρέσει εναντίον του μητροπολίτου Μεσσηνίας, που η Ανίερη σύνοδος τις έγραψε στα παλαιά της υποδήματα.

Υπάρχουν καταγγελίες επισκόπων εναντίον του Μεσσηνίας, αλλά και αυτές τις έφαγε ο συνοδικός....καιάδας ....

Κατά τα άλλα οι άγριοι πατέρες θεωρούν τις αντιδράσεις του απογοητευμένου λαού "ως εκ περισσού", διότι υπάρχουν αυτοί οι ...ανύπαρκτοι....άγρυπνοι φρυκτωροί, που νυχθημερόν ....καραδοκούν γιά την σύλληψι των ....λύκων!!!


Δεν μας αφήνετε, κύριοι αρχιερείς;

Πότε επιτέλους θα ενεργείτε ως επίσκοποι και όχι ως φατριαστές;
Τελικά μήπως οι ποιμένες κατήντησαν λύκοι;
Μήπως είναι οι ίδιοι οι λύκοι, οι μή φειδόμενοι της Πίστεως των Ορθοδόξων;
Αλήθεια τι να περιμένει κανείς, από αυτούς τους φθόρους ανθρώπους;
Να περιμένουμε τίποτα καλό ή μόνον συμφορές;

Θα θέλαμε να μάθουμε τους αντιδράσαντες.

Υπάρχουν αντιδράσαντες, ή απλά παρίστανται όλοι τους εκεί ως άφωνοι και ως αλλαλοι...ιχθύες;
Δεν θάπρεπε να αποχωρήσουν οι επίσκοποι που διαφώνησαν και να καταγγείλουν τα τεκταινόμενα;
Να καταγγείλουν τούς περιφρονητές του ευσεβούς κλήρου και του πιστού λαού;
Να καταγγείλουν αυτούς που δεν υπολογίζουν πλέον τίποτα και κανένα;

Αλήθεια που στηρίζουν την εξουσία τους;

Στην σπάθα του Καίσαρα;
Στις δικές τους δυνάμεις;
΄Η στην ΑΘΕΟΦΟΒΙΑ ΤΟΥΣ;
Αρχιερείς, ώ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ Αρχιερείς, φοβηθήτε την οργή και την αγανάκτησι του λαού.
Και άν δεν φοβείσθε τον αδιάφορο και κοιμώμενο λαό, αφού όπως αποδεικνύεται μάλλον τον εμπαίζετε και τον περιφρονείτε, φοβηθήτε τουλάχιστον την ΑΠΟΤΟΜΙΑ του Θεού.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΤΕΛΟΣ

ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ


dollars-burning




Σε παλαιότερο άρθρο με τίτλο το ‘κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας’ είχα παραθέσει στοιχεία από τις εκθέσεις δύο μεγάλων πανεπιστημίων και μίας δικηγορικής εταιρίας των ΗΠΑ τις οποίες επιμελήθηκαν καθηγητές του Harvard, που έδειχναν πως η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό νομικό πλεονέκτημα που μπορεί να τη βοηθήσει να δώσει ένα ικανοποιητικό τέλος στην κρίση σε μικρό χρονικό διάστημα αρκεί να πάρει την απόφαση να το χρησιμοποιήσει, κάτι που είναι απορίας άξιο γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής.


Δυνατότητα για γρήγορη λύση της ελληνικής κρίσης δια της νομικής οδού


Σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους είναι εξαιρετικά σημαντικό και είναι πάντα προς συμφέρον του δανειζόμενου κράτους να πετύχει οι δανειακές συμβάσεις του να διέπονται από το τοπικό του δίκαιο και όχι, για παράδειγμα, από το αγγλικό, το οποίο προστατεύει ιδιαίτερα το δανειοδότη και όχι το δανειζόμενο κράτος. Αυτό γιατί σε περίπτωση οποιουδήποτε κωλύματος στην αποπληρωμή χρέους που διέπεται από το τοπικό δίκαιο, το κράτος μπορεί να επηρεάσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το νέο τρόπο καταβολής των δόσεων, τροποποιώντας τον κρατικό νόμο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, κάτι που έχει συμβεί τόσο από την Ισλανδία όσο και από τη Ρωσία όταν αντιμετώπισαν κρίσεις χρέους.


Στην περίπτωση της Ελλάδας το πλεονέκτημα είναι μοναδικό και μεγαλύτερο από αυτό άλλων κρατών, καθώς το 90% των δανειακών συμβάσεων (δηλαδή το 90% του ελληνικού χρέους) διέπονται από το ελληνικό δίκαιο και σύμφωνα με τις συγκεκριμένες εκθέσεις ‘σε καμία άλλη περίπτωση στη μοντέρνα οικονομική ιστορία δεν υπήρξε χώρα που να μπορούσε να επηρεάσει αποφασιστικά μία ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της με το να τροποποιήσει μερικά νομικά χαρακτηριστικά που διέπουν τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαλείων με τα οποία αυτό έχει εκδοθεί.’


Με απλά λόγια, η Ελλάδα θα μπορούσε τόσο πριν από το ξέσπασμα της ‘ελληνικής κρίσης’ όσο και οποιαδήποτε στιγμή στην πορεία της, να προχωρήσει σε αλλαγή του νόμου που διέπει τις προβληματικές δανειακές συμβάσεις της και να πετύχει μία de facto αναδιάρθρωση του χρέους της, η οποία θα έβαζε τέλος στην κρίση και θα της επέτρεπε να βάλει, με ηρεμία, τάξη στα δημοσιονομικά της, χωρίς να απειλήσει την ανάπτυξη και τελικά να προκαλέσει τη βλάβη που προκαλείται τώρα στον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας. Εναλλακτικά, η Ελλάδα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτήν της τη δυνατότητα, για αλλαγή του δικαίου των δανειακών συμβάσεων, ως διαπραγματευτικό χαρτί για να πείσει τους δανειστές της να δεχτούν την ανταλλαγή παλιών ομολόγων με νέα, βάζοντας και πάλι τέλος στην κρίση με τρόπο συμφέρον για την ίδια, χωρίς να βλάψει ιδιαίτερα τα συμφέροντα των δανειστών της, οι οποίοι, απλά, θα λάμβαναν τα χρήματα τους με κάποια καθυστέρηση.


Πρόσφατη χρήση της νομικής οδού στη ρύθμιση χρεών ιδιωτών & επιχειρήσεων


Η προτεινόμενη αυτή προσέγγιση μίας ουσιαστικής και μόνιμης λύσης στην ελληνική κρίση χρέους δια μέσου της νομικής οδού δεν είναι άγνωστη στους οικονομικούς ιθύνοντες της Ελλάδας. Η ίδια, ακριβώς, λογική χρησιμοποιήθηκε τόσο στο νομοσχέδιο με τις ρυθμίσεις για τα χρέη επιχειρήσεων στις τράπεζες όσο και σε αυτό για τις ρυθμίσεις των υπερχρεωμένων καταναλωτών. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα χρειάστηκε να τροποποιήσει παλιούς νόμους σχετικά με τις δανειακές συμβάσεις τραπεζών και επιχειρήσεων - και τραπεζών και ιδιωτών - και να κάνει προσθήκες καταρτίζοντας νέα νομοσχέδια τα οποία, τελικά, έγιναν νέος νόμος του κράτους με ψηφοφορία στη Βουλή. Έτσι, ενώ πριν από λίγους μήνες η Ελλάδα δεν είχε Πτωχευτικό Δίκαιο για ιδιώτες και η ιδιωτική κρίση χρέους μπορούσε να λυθεί μόνο με τους παλιούς τρόπους που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τα συμφέροντα των τραπεζών, σήμερα, μετά την ψήφιση των νέων νόμων οι ιδιώτες καταναλωτές και οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από πριν. Μάλιστα, όλα αυτά έλαβαν χώρα παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.


‘Περίεργη’ άρνηση της Ελλάδας να βάλει τέλος στην κρίση δια της νομικής οδού


Ενώ η λογική της λύσης της κρίσης χρέους ιδιωτών και επιχειρήσεων δια μέσου της αλλαγής των παλαιότερων νόμων και της ψήφισης νέων υπήρξε ακόμη και προεκλογική υπόσχεση στις τελευταίες ελληνικές εκλογές και ενώ η Βουλή προχώρησε γρήγορα στην ψήφιση των σχετικών νέων νομοσχεδίων, η Ελλάδα, περιέργως, δεν ακολούθησε την ίδια λογική στην προσέγγιση της λύσης της ελληνικής κρίσης.


Αυτό, παρά το γεγονός πως εκθέσεις μεγάλων πανεπιστημίων αλλά και αναλύσεις οικονομολόγων με διεθνή φήμη υποστηρίζουν πως το γεγονός πως οι ελληνικές δανειακές συμβάσεις διέπονται σε τόσο μεγάλο ποσοστό από το ελληνικό δίκαιο είναι ένα μοναδικό πλεονέκτημα το οποίο πρέπει να χρησιμοποιηθεί το συντομότερο δυνατό ώστε να λήξει η ελληνική κρίση με το λιγότερο επώδυνο τρόπο.

Δεν έχει δοθεί ποτέ μία εξήγηση για τους λόγους που η Ελλάδα ακολουθεί τη λογική της αλλαγής νομοθεσίας για τη ρύθμιση του χρέους επιχειρήσεων και καταναλωτών που αφορά σε συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές ομάδες αλλά δεν πράττει το ίδιο για το κρατικό χρέος, το οποίο αφορά ολόκληρο τον ελληνικό λαό.


‘Περίεργη’ συμφωνία για αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος


Ακόμη πιο ‘περίεργη’ φαίνεται η απόφαση της Ελλάδας να προχωρήσει σε συμφωνίες αλλαγής του δικαίου που διέπει το κρατικό χρέος από το ελληνικό,που είναι άκρως συμφέρον για τη χώρα, στο αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειοδότες και το λιγότερο συμφέρον για την Ελλάδα. Τόσο στη ‘Σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης με χώρες της ΕΕ’ (πακέτο στήριξης 80 δις ευρώ) όσο και στο ‘Διακανονισμό Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας του Δ.Ν.Τ’ (δάνειο του ΔΝΤ) ορίζεται ρητά πως το δίκαιο που τις διέπει είναι το αγγλικό. Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα χρηματοδοτεί την αποπληρωμή παλαιών και διεπόμενων από το ελληνικό δίκαιο δανείων με νέα δάνεια τα οποία διέπονται από το αγγλικό δίκαιο.


‘Περίεργη’ επιβάρυνση του συνόλου του ελληνικού χρέους με εμπράγματες ασφάλειες (ενέχυρα)


Οι ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας δεν τελειώνουν εδώ καθώς ενώ το παλιό χρέος δεν είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες, το νέο χρέος που προκύπτει από τις συμφωνίες με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες επί της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Επιπλέον, το χρέος που ‘περισσεύει’ και απομένει στα χαρτοφυλάκια των τραπεζών, ανταλλάσσεται με ρευστό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία θα έχει αυτή, στη συνέχεια, το δικαίωμα να στραφεί εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση αδυναμίας έγκαιρης αποπληρωμής του, ενώ προκειμένου να λειτουργήσει ο συγκεκριμένος μηχανισμός στήριξης τα ομόλογα μετατρέπονται σε ‘καλυμμένα’, δηλαδή επιβαρύνονται και πάλι με εμπράγματες ασφάλειες. Το αποτέλεσμα θα είναι στα επόμενα 2 χρόνια το σύνολο, σχεδόν, του ελληνικού χρέους να έχει επιβαρυνθεί με εμπράγματες ασφάλειες επί του ελληνικού δημοσίου, ενώ μέχρι πρότινος ήταν απολύτως απαλλαγμένο από αυτές.


‘Σχέδιο διάσωσης των τραπεζών’ το πακέτο στήριξης σύμφωνα με διεθνείς εκθέσεις


Με βάση διεθνή έκθεση από το Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, την οποία παρουσίασα σε παλαιότερο άρθρο, η συμφωνία για το πακέτο στήριξης έχει πραγματοποιηθεί για να οδηγήσει σε ‘αλλαγή ιδιοκτησίας του ελληνικού χρέους’, μεταφέροντας το από τις τράπεζες στα κράτη της ΕΕ και την ΕΚΤ. Έτσι, οι μεν τράπεζες απαλλάσσονται από ένα δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος το οποίο διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο και ήταν απαλλαγμένο από εμπράγματες ασφάλειες και η Ελλάδα επιβαρύνεται με ένα νέο χρέος το οποίο, πλέον, θα το χρωστά απευθείας σε κράτη και στην ΕΚΤ και που θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και θα καλύπτεται με εμπράγματες ασφάλειες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση η Ελλάδα με τον δρόμο που πήρε και θα βλάψει ανεπανόρθωτα την οικονομία της για πολλά χρόνια αλλά και δε θα αποφύγει, τελικά, κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους της.


‘Η οικονομία δε θα βελτιωθεί ούτε μέχρι το 2020’


Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο που επέλεξε μέχρι στιγμής, τότε το 2020 η οικονομία της θα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρισκόταν το 2008 ενώ σύμφωνα με έκθεση της Βρετανικής Αμυντικής Ακαδημίας η τρέχουσα προσπάθεια θα αποτύχει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Επιπλέον, ακόμη και με βάση τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βελτιωθεί πριν το 2015.

Γιατί οι τελευταίες πολιτικές προβλέψεις να είναι σωστές όταν οι προηγούμενες ήταν λάθος;


Σύμφωνα με τις πολιτικές προβλέψεις το κόστος δανεισμού της Ελλάδας θα μειώνονταν δραματικά επιτρέποντας στη χώρα να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίων με την ανακοίνωση της συμφωνίας για το πακέτο στήριξης. Η πρόβλεψη αυτή αποδείχτηκε λανθασμένη.


Σύμφωνα με επόμενες πολιτικές εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειώνονταν αμέσως μόλις υπογραφόταν το τελικό κείμενο της συμφωνίας, το οποίο, υποτίθετο, ότι θα κατεύναζε τις αγορές. Η εκτίμηση αυτή αποδείχτηκε, επίσης, λανθασμένη.


Σύμφωνα με νεότερες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού, επιτέλους, θα μειώνονταν όταν η Ελλάδα θα λάμβανε τα πρώτα σκληρά μέτρα δείχνοντας στις αγορές τη διάθεση της για ριζικές αλλαγές. Και αυτές οι εκτιμήσεις αποδείχτηκαν λανθασμένες.


Σύμφωνα με ακόμη πιο πρόσφατες προβλέψεις το κόστος δανεισμού θα έπαυε να είναι απαγορευτικό όταν η Ελλάδα θα λάμβανε την πρώτη δόση του δανείου. Το ίδιο εκτιμήθηκε και για τη δεύτερη δόση αλλά και στις δύο περιπτώσεις οι προβλέψεις διαψεύστηκαν.


Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις το κόστος δανεισμού θα μειωθεί από το 2011. Ωστόσο, λίγους μήνες πριν το 2010 ολοκληρωθεί, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων έχουν απογειωθεί σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά του Απριλίου, με το κόστος δανεισμού της Ελλάδας να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο μεταξύ των πιο αναπτυγμένων χωρών, το κόστος ασφάλισης ελληνικού χρέους από την περίπτωση πτώχευσης να είναι το δεύτερο υψηλότερο μεταξύ όλων των κρατών του κόσμου και με το ρίσκο πτώχευσης της Ελλάδας να υπολογίζεται στο 53%, πίσω μόνο από αυτό της Βενεζουέλας.


Έλλειμμα και κρίση


Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δε μπορεί να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της γιατί η ελληνική κρίση έχει απογειώσει τα επιτόκια κρατικού δανεισμού στα ύψη. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι δεν έχει χρήματα, όπως έχει ειπωθεί αλλά ότι δε μπορεί να δανειστεί όπως δανείζονται όλα τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου. Με το έλλειμμα να βρίσκεται στο 13% η Ελλάδα υπολείπεται 13% επί των εσόδων της για να καλύψει όλες τις ετήσιες ανάγκες της. Αν πετύχει ένα νέο διακανονισμό με τους δανειστές της χρησιμοποιώντας τα νομικά της πλεονεκτήματα, το έλλειμμα της, αυτόματα, θα μειωθεί κάτω από το 3%. Η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα χωρίς εθνικό προϊόν και χωρίς έσοδα αλλά μία χώρα που αναγκάζεται να δανειστεί με υπέρογκα επιτόκια και πρέπει να κάνει κάτι ώστε αυτά να μειωθούν άμεσα. Ο δρόμος που έχει πάρει όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά και έχει, ήδη, αφαιρέσει τμήμα των νομικών της πλεονεκτημάτων ενώ έχει, ήδη, προκαλέσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ζημία.


Φορολογία – διαφθορά & περικοπές μισθών / συντάξεων


Σύμφωνα με αμερικανικές εκθέσεις το ‘φακελάκι’ και το ‘ρουσφέτι’ κοστίζουν στην Ελλάδα ετησίως 20 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει πως η πρώτη μέριμνα της χώρας θα έπρεπε να ήταν να εξαλείψει αυτά τα φαινόμενα και έτσι να προστατεύσει απώλειες που αγγίζουν το 8-10% του ΑΕΠ. Αντί γι’ αυτό, η Ελλάδα περικόπτει συντάξεις και μειώνει μισθούς, αυξάνει τους φόρους και τρομοκρατεί τους πολίτες δημιουργώντας ένα κράτος καταρρακωμένων ψυχολογικά και εξαντλημένων οικονομικά Ελλήνων, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να περιμένουν χειρότερες ημέρες αφού η πιθανότητα αυτές να έρθουν, αν συνεχίσουμε στο δρόμο που βαδίζουμε σήμερα, είναι ιδιαίτερα αυξημένες.


Εύλογα και αναπάντητα ερωτήματα για τις ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις


Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν μερικά εύλογα και βασανιστικά ερωτήματα σχετικά με τις ‘περίεργες’ αποφάσεις της Ελλάδας όσον αφορά στον τρόπο που χειρίζεται την υπόθεση ‘ελληνική κρίση’.


α) Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να μην χρησιμοποιείται το μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας όσον αφορά στο δίκαιο που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις, ώστε να δοθεί μία γρήγορη, δίκαιη, συμφέρουσα και λογική λύση στην κρίση;


β) Γιατί επιλέχτηκε η νομοθετική λύση στην περίπτωση της ρύθμισης των χρεών επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες και δε συμβαίνει το ίδιο με το σημαντικότερο χρέος όλων, δηλαδή το κρατικό.


γ) Για ποιο λόγο η Ελλάδα συμφώνησε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων που οδηγούν στην αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειστές και το πιο ασύμφορο για τη χώρα.


δ) Με ποια λογική η Ελλάδα επιτρέπει τη μετατροπή του χρέους από ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία σε επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες. Στην πρώτη περίπτωση προστατεύεται το συμφέρον της χώρας καθώς οι δανειστές δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ελληνική περιουσία σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής τόκων των δανείων και στη δεύτερη περίπτωση προστατεύονται οι δανειστές. Γιατί η Ελλάδα προστατεύει τα συμφέροντα των δανειστών της και όχι τα δικά της ενώ μπορεί να κάνει το δεύτερο;


ε) Μέχρι πρόσφατα οι πολιτικοί διαβεβαίωναν πως η ελληνική οικονομία δεν αντιμετώπιζε πρόβλημα και στην πορεία αποδείχτηκαν, συνολικά, λάθος στις εκτιμήσεις τους. Τί θα συμβεί στην περίπτωση που και αυτήν τη φορά οι εκτιμήσεις περί εξόδου από την κρίση και οικονομικής ανάπτυξης μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί αποδειχθούν και πάλι λανθασμένες; Στο μεσοδιάστημα η Ελλάδα θα έχει χάσει οριστικά τη δυνατότητα να ‘παίξει’ το τελευταίο της διαπραγματευτικό χαρτί προκειμένου να βγει, πράγματι, από την κρίση.


ζ) Δε θα ήταν σοφότερο η Ελλάδα να προστατεύσει το πλεονέκτημα της ότι το χρέος της διέπεται από το ελληνικό δίκαιο και ότι είναι ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες για την περίπτωση που οι πολιτικές εκτιμήσει σχετικά με την εξέλιξη της οικονομίας μέσω του δρόμου που έχει επιλεγεί ως τώρα αποδειχθούν υπεραισιόδοξες ή και εντελώς λανθασμένες;


η) Εφόσον μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις και προβλέψεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας αποδείχτηκαν λανθασμένες, για ποιο λόγο να αποδειχτούν σωστές οι πιο πρόσφατες;


θ) Τί θα συμβεί στην περίπτωση που οι τελευταίες πολιτικές εκτιμήσεις περί μείωσης του κόστους δανεισμού της Ελλάδας και επιστροφής στις αγορές κεφαλαίων το 2011 αποδειχθούν λανθασμένες; Που θα βρει χρήματα σε αυτήν την περίπτωση η χώρα και πώς θα αποφύγει την πτώχευση;


ι) Κάθε χώρα που επιλέγει ένα σχέδιο για τη διάσωση της οικονομίας της πρέπει να έχει έτοιμο ένα εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση που τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ελπίζει. Ποιο είναι το εναλλακτικό σενάριο στην περίπτωση της Ελλάδας;


κ) Γιατί η Ελλάδα προέβη σε περικοπή συντάξεων και μείωση μισθών αντί να λάβει μέτρα για την πάταξη των φαινομένων διαφθοράς που κοστίζουν, τουλάχιστον, 20 δις ευρώ ετησίως στη χώρα; Με ένα πρόγραμμα ουσιαστικό πρόγραμμα καταπολέμησης της διαφθοράς μέσα σε 5 χρόνια η Ελλάδα θα είχε εξοικονομήσει 100 δις ευρώ τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή σημαντικού τμήματος του χρέους της.


λ) Γιατί η Ελλάδα αυξάνει τους φόρους φτάνοντας τους στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη και διεκδικώντας παγκόσμια πρωτιά, όταν το επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών είναι πολύ χαμηλότερο από το μέσο ευρωπαϊκό όρο;


μ) Πώς είναι δυνατόν η Ελλάδα να ελπίζει σε έξοδο από την κρίση και σε οικονομική ανάκαμψη όταν όταν μέσα σε λίγους μήνες από τη λήψη των μέτρων ‘εξυγίανσης’ οι αριθμοί δείχνουν πως η οικονομία της έχει μπει στο αρνητικό τοπ 10 των χειρότερων οικονομιών μεταξύ των 50 πιο αναπτυγμένων κρατών του κόσμου;


Συμπεράσματα


Κάθε χώρα πρέπει να κάνει οτιδήποτε μπορεί για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών της και της ίδιας. Μέχρι στιγμής στην υπόθεση ‘ελληνική κρίση’ τα στοιχεία δείχνουν ‘περίεργες’ ελληνικές αποφάσεις οι οποίες φαίνεται να εξυπηρετούν οποιονδήποτε άλλο πέραν από την Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι διπλό καθώς όχι μόνο φαίνεται να έχουμε πάρει έναν δρόμο που βλάπτει σοβαρά την ελληνική οικονομία αλλά και μέσω αυτού αποποιούμαστε των μοναδικών πλεονεκτημάτων που μας είχαν απομείνει σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης χρέους. Έτσι, σε λίγο το μόνο που θα μένει θα είναι να προσευχηθούμε ότι όλα θα πάνε όπως ελπίζουν οι πολιτικοί γιατί αν αυτό δεν ισχύσει, όπως γίνεται συνήθως, τότε θα πρέπει να προετοιμαστούμε για πολλά χρόνια ταλαιπωρίας.


Εναλλακτικά, η Ελλάδα μπορεί να πάρει την απόφαση να ασκήσει το δικαίωμα της για αλλαγή της νομοθεσίας που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις και να προχωρήσει σε de facto αναδιάρθρωση του χρέους της ή να χρησιμοποιήσει αυτό της το δικαίωμα ως διαπραγματευτικό χαρτί ώστε να πείσει τους δανειστές της να προχωρήσουν σε ανταλλαγή παλαιών ομολόγων με νέα. Η επιλογή είναι στα χέρια της.


Πάνος Παναγιώτου – Διευθυντής ΕΚΤΑ ΠΗΓΗ:ΔΙΟΛΚΟΣ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου