Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
ΤΡΙΤΗ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
του ΕΡΗΜΙΤΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ
Ἀδέλφια μου,
μέ πόνο παρακολουθῶ τό δράμα τῆς Ἐκκλησίας μας στήν χώρα σας.
Στό νοῦ μοῦ ἔρχεται ἡ ἀνομία καί ἡ ἁμαρτία τοῦ Δαυίδ!
Καί σκέφτομαι αὐτούς πού δολοφόνησαν τόν Πατέρα σας, τόν σύγχρονο ἅγιο τῆς Σερβίας, τό ἀληθινό τέκνο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου.
Ἦρθε ὁ δολοφόνος χωρίς ντροπή.
Ἦρθε καί ζήτησε ἀπό σᾶς, τά παιδιά τοῦ θύματός του, νά τόν δεχθεῖτε σάν πατέρα σας.
Σκέφτομαι, ἆραγε θά ὑπάρξει κάποτε μετάνοια, ὅπως ἐκείνη τοῦ Δαυίδ, γιά νά γράψει καί αὐτός κάποιον ψαλμό γεμᾶτο δάκρυα καί συντριβή;!!!
Αὐτός ὅμως προχώρησε ἀκόμη παραπέρα.
Γεμᾶτος θράσος παρουσιάστηκε μπροστά σας (στά παιδιά τοῦ θύματος).
Καί ἀπαίτησε λέγοντας:
«Ἐγώ τώρα εἶμαι ὁ πατέρας σας. Ἐμένα θ᾿ ἀκοῦτε καί ἐμένα θά συμβουλεύεσθε».
Μέ τά χέρια ματωμένα ἀπό τό αἷμα τοῦ ἀθώου Πατέρα, μέ πρόσωπο ἐγκληματικό, τόν ἔστειλε ἡ σπεῖρα νά βιάσει τήν Μάνα καί νά γίνει δικός σας Πατέρας!!!
Ἐσεῖς ὅμως, ἀδέλφια μου, ἀρνηθήκατε, ὅπως ἦταν φυσικό, καί ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἀπείλησε καί πλήγωσε καί ἔθυσε, γέμισε ἀντάρα τά μοναστήρια.
Καί τέλος ἔφυγε μέ σκυμμένο τό κεφάλι χωρίς μετάνοια καί συντριβή συνεχίζοντας νά σᾶς κατηγορεῖ, γιατί δέν τόν ὑπακούσατε.
Ἔτσι παραιτήθηκε ὁ πρῶτος ἀδελφοκτόνος.
Ἔκαμαν συμβούλιο πάλι οἱ ἀδελφοκτόνοι καί ἀπεφάσισαν νά στείλουν τόν ἄλλο ἀδελφό τοῦ θύματος, τόν Ἀμφιλόχιον.
Ἔστησε καί αὐτός τό ἴδιο σκηνικό κρατώντας στό χέρι του ἀμφιλόχιον ἀκόντιο, ὅρμηξε ἐναντίον τῶν ὀρφανῶν.
Βιάστηκε νά σᾶς πείσει νά βιάσει τήν χήρα μάνα καί νά γίνει πατέρας σας.
Καί σεῖς, ἀδέλφια μου, σταθήκατε ὄρθιοι καί ἀρνηθήκατε.
Ἐγκαταλείψατε τόν τόπο γιά νά κρατήσετε τόν τρόπο καί ζεῖτε τώρα τήν ξενιτιά.
Φύγατε ἀκολουθώντας τόν Πατέρα.
Πόσο ἀξιέπαινοι σταθήκατε!
Γνήσια παιδιά ἀληθινοῦ Πατέρα!
Κρατώντας τήν ἀλήθεια στήν καρδιά καί τήν ἀγάπη στόν Πατέρα, τόν ἀκολουθήσατε στήν ἐξορία, ἐγκαταλείποντας τόν τόπο πού γεννηθήκατε πνευματικά.
Σᾶς φιλῶ ὅλους σάν ἁγίους καί σᾶς ἱκετεύω νά δέεσθε καί γιά μένα, σύγχρονοι ὁμολογηταί.
Στό νοῦ μοῦ φέρνετε τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πού βλέπουμε νά τούς βιώνετε ἀληθινά:
«ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καί σπηλαίοις καί ταῖς ὁπαῖς τῆς γῆς, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι».
Ὁ Θεός νά σᾶς σκεπάζει, ἀδέλφια μου.
Ἡ εὐχή τοῦ Πατέρα μαζί σας καί μαζί μας.
Ἀμήν.
Ἀνοιχτή ἐπιστολή
Πρός τόν Σεβασμ. κ. Ἀθανάσιο Γιέφτιτς
του Θεολόγου κ. Ιωάννου Πελίτη
Σεβασμιώτατε,
Στή συνείδησή μας εἴχατε καταξιωθεῖ ὡς ὁ σημαντικότερος συνεχιστής τοῦ ἔργου, τῆς διδασκαλίας καί τῆς πολιτείας τοῦ Πνευματικοῦ σας καί ἤδη Ἁγίου Ἰουστίνου. Ἀναλογιζόμαστε ποιά θά ἦταν σήμερα ἡ ἰσχύς ἀντίστασης τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς παπικῆς ἐπιβουλῆς, ἄν δέν τῆς εἴχατε ἀφαιρέσει τήν δυναμική σας.
Μή βιαστεῖτε νά μέ ὀνομάσετε ὑπερορθόδοξο ἀντιοικουμενιστή καί ἀντιπαρέλθετε ἀβασάνιστα τόν προβληματισμό πού ἔχει προκαλέσει ἡ ἀλλαγή τοῦ πνευματικοῦ σας προσανατολισμοῦ. Στά πλαίσια τοῦ ὁποίου ἴσως ἀπορρίπτετε ὅτι, οἰκουμενική δύναται νά εἶναι μόνο ἡ καθολική Ἐκκλησία ὡς ἡ μόνη χωρητική ὁλόκληρης τῆς ζωῆς καί ἀλήθειας τοῦ Θεανθρώπου καί ἄρα ἡ μόνη ἰκανή νά μορφώσει τόν καθολικό ἄνθρωπο πού χωράει ὁλόκληρη τήν κτίση δίχως ἐξαιρέσεις ὡς μέτοχος στήν ἄκτιστη ἀγάπη. Κάθε ἄλλη ἀγάπη, ὡς προϊόν κτιστοῦ ἐγώ, εἶναι κλεισμένη στεγανά στόν ἑαυτό της, καί ὑπόκειται σέ θάνατο.
Ποιά ἄλλη «ἐκκλησία, ἐκτός ἀπό τήν Ὀρθόδοξη, δίνει αἰσθητά σημεῖα νίκης ἐπί τῆς φθορᾶς, γιά νά εἶναι καί καθολική; Ἐξ ἄλλου ὁ ἀντιοικου‐ μενιστής, δέν εἶναι κατ᾿ ἀνάγκην καί ὀρθόδοξος. Οὐδέποτε ὁ Θεός εἶναι ἀντί.
Ὁ οἰκουμενισμός ὡς μή ὀρθόδοξος, εἶναι ἀντιοικουμενικός. Ἡ ἀληθινή οἰκουμενικότητα δέν ἐπιδιώκει βίαια ‒μέ ὅπλα, νόμους,ἤ ἀπάτη καί πειθώ‒ ἐνάντια στή θέληση ἄλλων, νά ἐπιβληθεῖ ὡς κατεστημένο· ἀποβλέπει στήν ἀπελευθέρωση τῆς οἰκουμένης ἀπό τήν δυναστεία τοῦ θανάτου μέ ἀβίαστη ἀποδοχή ὅσων τήν θέλουν.
Ἡ βεβαιότητα τοῦ Χριστιανοῦ σέ ὅσα πιστεύει, ὄντας νηφάλια, δέν ἐκπίπτει σέ μανία ἐπιβολῆς καί μισαλλοδοξίας. Δέν χρειάζεται νά πείσει γιά νά πειστεῖ. Ἡ διάκριση τῶν Ὀρθοδόξων σέ οἰκουμενιστές καί ἀντιοικουμενιστές, ὄψεις τοῦ αὐτοῦ νομίσματος, δέν φαίνεται νά βρίσκει ἔδαφος, ὅσο ὑπάρχουν συνειδήσεις πού ἀγρυπνοῦν καί τά αἰσθητήρια τοῦ λαοῦ εἶναι ἐνεργά. Οὔτε παρακάμπτετε ὡς ἀσήμαντο τό θέμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὑποβαθμίζοντάς το σέ ὑπόθεση ζηλωτισμοῦ, ὅπως φαίνεται νά θέλετε.
Θά συμφωνοῦσαν ἄραγε οἱ 800.000 μάρτυρες τῆς θηριωδίας τῶν Οὐστάσι καί τά θύματα τῶν βομβαρδισμῶν (ἀεροπορικῶν) ἀκόμη καί τό Πάσχα, καί ὕστερα οἰκονομικῶν καί πνευματικῶν; Τό νά χάσει ἔστω καί ἕνας Χριστιανός τήν αἰώνια ζωή του ἀπό πλάνη, εἶναι λιγότερο σημαντικό ἀπ᾿ τά προβλήματα ἐπιβίωσης;
Θέλετε νά πεῖτε ὅτι ἡ κριτική στάση τοῦ Ἐπισκόπου Ἀρτεμίου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Συμεών ἀπέναντι στόν οἰκουμενισμό καί τήν στροφή σας πρός αὐτόν, δέν εἶναι ἡ αἰτία τῆς ἐπιθετικῆς σας, ἐναντίον τους, συμπεριφορᾶς; Ἀλλά ὅποιος ἀντιστέκεται σέ ἰσχυρούς, ὑπερασπίζοντας ἀξίες, ξέροντας ὅτι θά ὑποστεῖ διωγμό, γιατί νά κλέψει; Τ
υχαῖο εἶναι ὅτι στή συνέντευξή σας δέν ἀναφέρετε οὔτε μιά κλοπή συγκεκριμένη, κι᾿οὔτε ἕνα στοιχεῖο πού νά τήν ἀποδεικνύει; Δέν εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀστήρικτη κατηγορία γιά κατάχρηση κατά τοῦ π.Συμεών ἔχει ὡς στόχο τόν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο καί κατ᾿ ἐπέκταση τόν ἐκφοβισμό κλήρου καί λαοῦ πού ἀντιστέκεται στήν διά συμπροσευχῶν ἀλλοτρίωση τῆς πίστης του;
Δέν εἶναι ἐπίσης προφανές ὅτι ἐλλείψει ἀποδείξεων καταδικά‐ στηκε ἀναπολόγητος μέ ἀντικανονική διαδικασία καί ἀπόφαση σέ συνταξιοδότηση(!) καί σέ ἐξορία‒ ἀποκοπή ἀπό τό ποίμνιο του; Ἄραγε ἀναγνωρίζετε τόν ἑαυτό σας στόν ἄχαρο ρόλο τοῦ διώκτη ἀθώου ὁμο‐ λογητῆ, πνευματικοῦ σας κάποτε ἀδελφοῦ;
Ὁ οἰκουμενιστής, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μπορεῖ νά ἀγαπάει τήν ἀπρόσωπη οἰκουμένη, ἀλλά ἀδυνατεῖ νά ἀγαπήσει τόν πλησίον, ἔστω καί ἀδελφό του. Αὐτό τό ἦθος ἀπορρέει ἀπ᾿ τή συνάφεια σας μέ τόν οἰκουμενισμό;
Ὁ πάπας, ὡς θεμελιωμένος στό ἀλάθητο, ὡς ἀμετανόητος ἀσταύρωτος, θά παραμείνει σταυρωτής (ἱερή ἐξέταση, σκοταδισμός, «σταυροφορίες», ἅλωση, παγκόσμιοι, ἐμφύλιοι, Μικρασιατική, Κύπρος, Σερβία), ἀδιέξοδα ἀποκλεισμένος ἔξω ἀπ᾿ τήν ἀνάσταση. Θά τοῦ εἶναι πάντα ἀδύνατο νά μήν ἐξοντώνει τούς διαφωνοῦντες ἀλλά καί τούς ἐξωμότες ὅταν παύουν νά τοῦ χρησιμεύουν. Θά ἀρνεῖται πάντα νά δεχτεῖ τόν ἄνθρωπο ὡς θεώσιμο, ἀκατάληπτον, καί θά πιστεύει κατακτητικά τόν Θεό καταληπτό.
Θά ὑπάρξει βέβαια κάποτε ἐκκλησία εὐρύτερη τῆς σημερινῆς Ὀρθοδοξίας, ὅταν καί ὁ πάπας προσχωρήσει στήν ἀλάνθαστη πίστη τῶν Ὀρθοδόξων. Τότε, Σεβασμιώτατε, θά λειτουργήσουν καί τά ἁρμόδια ὄργανα πού θά ἐφαρμόζουν δίκαια τούς κανόνες ξέροντας τό ἀκριβές βάρος τῆς «κλοπῆς» καί τῆς συμπροσευχῆς. Ἀργότερα, θά ὑπάρξει κι ἄλλη «ἐκκλησία» εὐρύτερη τῆς ἀλλοιωμένης, μόνο, Ὀρθοδοξίας, μέ κεφαλήν ἄλλον μεσσία, ἐρχόμενο ἐξ ἑαυτοῦ. Χωρίς Πατέρες καί Θεο‐ πνευστία καί μαρτύριο. Τέτοιου μεσσία τό δρόμο ἄν ἑτοιμάσετε, τό ἐλέγχετε;
Μήπως αὐτό διαβλέπουν οἱ ὀγδόντα ὥς τώρα μοναχοί πού ἐγκαταλείπουν τίς Μονές τους, ἀψηφώντας ἀπειλές καί ἐκβιασμούς, διαμαρτυρόμενοι γιά τήν κατάφωρα ἄδικη δίωξη τοῦ Ἀρτεμίου καί τοῦ Συμεών πού ἀναδεικνύονται σέ σύμβολα ἀντίστασης τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδοξίας;
Δέν εἶναι μάρτυρες μόνο μέ τήν νομική ἔννοια, οἱ ὁποῖοι σᾶς διαψεύδουν, ἀλλά μάρτυρες πού καταθέτουν τή ζωή τους μαρτυρία τῆς ἀλήθειας τους πού δέν μπορεῖ κανένα ψεῦδος νά ἐπισκιάσει. Θά κηρύξετε διωγμό καί ἐναντίον τους;
Ὥς ποῦ θά συνεργήσετε στήν ἀλλοτρίωση τοῦ λαοῦ σας; Ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά, ἡ ἀποξένωση ἀπ᾿ τήν γενέτειρα ἐκκλησία γίνεται δυσίατη καί κάποτε τρέπεται σέ ἐχθρότητα. Μήν παγιδευτεῖτε στό ἀλάθητο.
Ἡ συνείδησή σας φαίνεται νά παραμένει ζωντανή καί ὑπάρχει ἀκόμη χρόνος γιά νά ξαναβρεῖτε τόν ἑαυτό σας. Ἄν προβεῖτε σέ ἄμεση παύση κάθε δίωξης, σύντομα θά εὐλογεῖτε τήν ἀπόφαση σας.
Γιατί ὅσο καί νά μαίνονται κάποιοι προβατόσχημοι, μήν περιμένετε ὅτι θά καμφθοῦν οἱ διωκόμενοι γιά νά προσκυνήσουν ὅσους δείχνοντας τό πραγματικό τους πρόσωπο, ἐπιχειροῦν μέ βάναυση καί ὠμή βία καί ἀπάτη νά ἐπιβάλουν τόν ἀντιχριστιανισμό ὡς νέο δῆθεν χριστιανισμό. Λές καί παλιώνει ἡ Ἐκκλησία, πού καινά ποιεῖ τά πάντα ὁ ἱδρυτής της ἀφθαρτίζοντάς τα, κι ὄχι ἀντικαθιστώντας τα μέ ἄλλα πού παλιώνουν.
Γιά ὅποιον γεύθηκε τόν Ἀναστάντα πού ἀνάγει σέ ἄκτιστη ἐλευθερία καί ἀγάπη, ποιά «ἐκκλησία» μπορεῖ νά εἶναι νεώτερη ἤ «εὐρύτερη» τῆς Ὀρθοδοξίας;
Οἱ θυσιαζόμενοι, ὅπως ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης στό Σταυρό, εἶναι ἤδη σέ ἀνάσταση πού ἡ φλόγα της θ᾿ ἀγκαλιάσει τόν λαό σας κι ὕστερα τόν δικό μας, πού χρειάζεται ἐγρήγορση γιά τά ὅμοια πού ἴσως τοῦ ἑτοιμάζουν.
Ὑποκλινόμαστε σέ ὅσους δέχονται ὡς συσταύρωση τή δίωξη τους, τούς μακαρίζουμε γιά τό μαρτύριο τους καί τασσόμαστε ἀλληλέγγυοι, καταγγέλοντας τό ἀλλοτριωτικό μένος ὅποιων αὐτουργῶν καί τίς μεθοδεύσεις τους στή συνείδηση κάθε ἐλεύθερου, ἔντιμου ἀνθρώπου.
Πελίτης Ἰωάννης,Θεολόγος
Ἀ.Οἰκονόμου 31, Λαγκαδᾶς 57 200
Οπου εμφανιζεται ο σφαγιασμένος και εξοριστος ΑΡΤΕΜΙΟΣ επικρατει το αδιαχωρητο.
Ο ΣΕΡΒΙΚΟΣ ΛΑΟΣ
ΤΙΜΑ
ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΡΤΕΜΙΟ
Στίς 24 Ἰουνίου 2010, στά πλαίσια τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἁγίου Πρίγκηπα Λαζάρου, στή Γκρατσάνιτσα, ὅπως κάθε χρόνο διοργανώθηκε ποιητικός διαγωνισμός πρός τιμήν καί εἰς ἀνάμνησιν τῶν πεσόντων στή Μάχη τοῦ Κοσόβου τό 1389, πού ἀποτελεῖ τήν κατεξοχήν σερβική ἐθνική ἑορτή.
Τό βραβεῖο τοῦ διαγωνισμοῦ αὐτοῦ ἀπονεμήθηκε ἀπό τόν Dragisa Bojović, πρόεδρο τῆς τριμελοῦς κριτικῆς ἐπιτροπῆς καί τοῦ Προγράμματος τοῦ Συμβουλίου τῆς τελετῆς Vidovdan, στόν (ἀπόντα) Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο, πού βιαίως ἀπεμακρύνθη ἐκ τῆς Ἐπισκοπῆς Ράσκας καί Πριζρένης.
Ἡ εἴδηση μεταδόθηκε ἀκαριαία ἀπό σερβικά καί διεθνῆ μέσα ἐνημέρωσης (ὅπως τό πρακτορεῖο εἰδήσεων Tanjug, www.danas.rs & www.vesti-online.com).
Τό γεγονός αὐτό ἀποτέλεσε ἀφορμή πανηγυρισμῶν γιά τούς παραδοσιακούς πιστούς ἀλλά καί τούς Σέρβους πού ἀγαποῦν τήν Πατρίδα τους καί ἔδωσε τό ἔναυσμα γιά τή συλλογή ὑπογραφῶν ἐκ μέρους τοῦ Σερβικοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Κοσσόβου καί Μετοχίων καί τοῦ Σερβικοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου Βορείου Κοσσόβου.
Δι᾿ αὐτῶν τῶν ὑπογραφῶν ζητεῖται ἡ «ἐπείγουσα καί ἄνευ ὅρων ἐπιστροφή τοῦ συνταξιούχου Ἐπισκόπου Ράσκας καί Πριζρένης Ἀρτεμίου σέ ἕνα ἀπό τά μοναστήρια τοῦ Κοσσυφοπεδίου».
Γιά τούς φιλοδυτικούς καί φιλοπαπικούς ὅμως ὅλα τά παραπάνω ἀπετέλεσαν «πέτρα σκανδάλου», διότι ἄρχισαν νά ἀντιλαμβάνονται ὅτι δέν τελειώνει εὔκολα τό «πρόβλημα Ἀρτέμιος».
Ἔτσι, μετά ἀπό διάστημα δύο ἡμερῶν, στίς 26 Ἰουνίου, κατόπιν ἀπειλῶν καί ἀσφυκτικῶν πιέσεων τοῦ Ὑπουργοῦ Θρησκευμάτων καί τοῦ Ὑπουργοῦ Πολιτισμοῦ τῆς Σερβίας, ἀλλά καί κατόπιν ἐκφράσεως τῆς δυσφορίας τοῦ Πατριάρχου Εἰρηναίου, ἐκπρόσωπος τῆς Ἐπιτροπῆς δήλωσε ὅτι ἐσφαλμένως ἀνακοινώθηκε ἀπό τά ΜΜΕ ὅτι τό βραβεῖο ἀπονέμεται στόν Ἐπίσκοπο Ἀρτέμιο, χωρίς ὡστόσο νά δικαιολογεῖ τήν ἀλλαγή τῆς στάσης τῆς Ἐπιτροπῆς...
Ὅμως ὁ σερβικός λαός, ἀπτόητος καί ἀκαταπόνητος, καί μετά ἀπό αὐτήν τήν κατάφωρη ἀδικία εἰς βάρος τοῦ πατέρα τους Ἀρτεμίου, ἔδωσε βροντερό παρών τήν Κυριακή 27-6-2010 στή Μονή τοῦ Σισάτσοβατς, ὅπου λειτούργησε γιά πρώτη φορά ὁ ἐξόριστος Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος.
Πλήθη πιστῶν ἀπό ὅλη τή Σερβία καί τό Κοσυφοπέδιο, καθώς καί πολλοί διωκόμενοι μοναχοί καί μονάζουσες ἀπό τήν Ἐπαρχία Ράσκας καί Πριζρένης συγκεντρώθηκαν γιά νά λατρεύσουν τόν Θεό καί νά Τόν παρακαλέσουν νά λυτρώσει τή Σερβία καί ἰδιαιτέρως τό Κόσοβο ἀπό τήν λυσσαλέα θρησκευτική καί πολιτική δίωξη πού ἐξαπολύθηκε ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας καί μερίδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας (Ἀθανάσιος Γιέφτιτς, Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Εἰρηναῖος Μπούλοβιτς κ.ἄ.) ἐναντίον τοῦ Ἀρτεμίου, τῶν συνεργατῶν του καί τῶν Μοναχῶν τοῦ Κοσόβου.
Ἐντυπωσιακό ἦταν τό γεγονός ὅτι ὑπῆρχε διάχυτη κατάνυξη σέ ὅλους τούς πιστούς καί ἄφθονα δάκρυα ἔρρεαν ἀπό τά μάτια τους.
Εἶναι λοιπόν ἠλίου φαεινότερον ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἔχει καθιερωθεῖ στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καί τιμᾶται ὡς ἀληθινός ποιμένας.
Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τόν ἀντίκτυπο πού ἔχει στή ζωή τῶν μοναχῶν τοῦ Κοσόβου ἡ ἄδικη ἀπομάκρυνσή του.
Οἱ μοναχοί, μαρτυροῦν μέ τήν ζωή καί τήν αὐταπάρνησή τους τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου.
Γι᾽ αὐτό ἀνέκαθεν σέ ἐποχές αἱρέσεων (ὅπως π.χ. κατά τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας) ὁ πιστός λαός τούς ἐμπιστευόταν περισσότερο.
Ἡ συνείδησή τους ἀποτελεῖ καί τήν βαθύτερη συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας.
Αὐτήν τή στιγμή περισσότεροι ἀπό τούς μισούς μοναχούς καί μοναχές τοῦ Κοσόβου, ὑπό καθεστώς διωγμοῦ, ἔχουν ἐγκαταλείψει τά Μοναστήρια τους, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν ἀποδέχονται τήν ἄδικη καί ἀντικανονική ἀπόφαση τῆς Συνόδου γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἀρτεμίου, τήν ἐπιβολή τῶν δύο Τοποτηρητῶν καί τήν ἐπιβολή ὅσων ἄλλων δεινῶν διαισθάνονται ὅτι θά ἐπακολουθήσουν...
Κάποιοι μάλιστα ἀντιμετωπίζουν καί διώξεις διαφορετικῶν μορφῶν, ὅπως oἱ Ἡγούμενοι Νικόλαος τῆς Μονῆς Μαύρου Ποταμοῦ (Crna Reka) καί Βενέδικτος τῆς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων πού ἀντιμετωπίζουν τήν ποινή τῆς καθαιρέσεως, μέ πλούσια κατασκευασμένο κατηγορητήριο (ἀντικανονικές ἐνέργειες, οἰκονομικές ἀτασθαλίες, ἀνυπακοή κλπ).
Τέλος νά σημειωθεῖ ὅτι καί ὁ Ἡγούμενος τῆς Μονῆς Μπάνισκα Συμεών Βιλόφσκι, ὁ στενότερος συνεργάτης τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρτεμίου, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος πού τόν στήριξε στίς θεολογικές ἀντιπαραθέσεις του μέ μερίδα Ἱεραρχῶν τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἐκεῖνος πού ἀγωνίστηκε ἀντάξια δίπλα του ὑπέρ τῶν ἐθνικῶν δικαίων τῆς Σερβίας στό Κόσοβο, δέχθηκε ἕως τώρα τά περισσότερα πυρά.
Αὐτή τή στιγμή βρίσκεται κρατούμενος σέ ἑλληνικές φυλακές, κατηγορούμενος μέ ἀνυπόστατες κατηγορίες, καί κινδυνεύει, σέ περίπτωση πού οἱ ἑλληνικές ἀρχές ἐνδώσουν στίς ἄδικες ἀπαιτήσεις τῶν ἀντιστοίχων σερβικῶν γιά ἔκδοση στή Σερβία, νά καταδικαστεῖ σέ κάθειρξη πολλῶν ἐτῶν, ἀφοῦ, ὅπως δείχνουν τά πράγματα, δέν πρόκειται νά τύχει δίκαιης δίκης στήν Πατρίδα του (βλέπε ἀπολογία Συμεών Βιλόφκσι, www.romfea.gr).
Εὐχόμαστε στόν λαοφιλή καί ὁμολογητή Σεβασμιώτατο Ἀρτέμιο, τόν προδομένο σερβικό λαό τοῦ Κοσυφοπεδίου, τούς ἐξόριστους μοναχούς καί μοναχές, καλή ὑπομονή στόν Γολγοθᾶ πού βιώνουν.
Οἱ προσευχές μας εἶναι πάντοτε κοντά τους. Καλή Ἀνάσταση.
Aπό την εφημεριδα της Θρακης "ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ"
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ κ. ΙΕΡΟΘΕΟ
Μόνον Θεωρητικὴ ἢ καὶ Πρακτικὴ
πρέπει νὰ εἶναι ἡ Ἀντιμετώπιση
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Σεβασμιώτατε, εὐλογεῖτε.
Δι’ εὐχῶν σας, ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψιν σας ὡς Ἱεράρχου καὶ Ποιμενάρχου τοὺς κατωτέρω προβληματισμούς μας. Σᾶς ἀπευθύνουμε δὲ τὴν ἐπιστολή μας αὐτὴ δημοσίως καὶ δημοσίως ἀναμένουμε τὴν ἀπάντησή σας, διότι ἡ συζήτηση γιὰ τὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκτιμοῦμε –καθὼς μάλιστα τὰ πράγματα ἔχουν φτάσει σὲ ὁριακὸ σημεῖο– ὅτι πρέπει νὰ διεξάγεται δημοσίως.
Σήμερα βιώνουμε τὸ ἑξῆς περίεργο φαινόμενο στὴν Ἐκκλησία μας: ἐνῶ ἡ Ἱ. Σύνοδος, οἱ Μητροπόλεις, οἱ πνευματικοὶ Πατέρες ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς γιὰ πολλὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα μέσω τῶν Μ.Μ.Ε, ὅμως, μερικὰ κρίσιμα καὶ θεμελιακὰ ζητήματα Πίστεως, τὰ ὁποῖα στὴν ἐποχὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων θὰ ἀποτελοῦσαν τὸ πρῶτο καὶ κύριο θέμα συζητήσεως, οἱ σύγχρονοι Πατέρες τὰ θεωροῦν «ταμπού», τηροῦν σιωπὴ καὶ τὰ ἀποφεύγουν, παρόλο ποὺ παρακαλοῦνται καὶ προκαλοῦνται νὰ πάρουν θέση οὐσιαστική. Ἕνα τέτοιο ζήτημα, εἶναι τὸ θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως χαρακτηρίζεται ἀπὸ πολλοὺς ἐγκρίτους θεολόγους καὶ πνευματικοὺς Πατέρες. Εἶναι γνωστὸ δέ, ὅτι ὁ νεοανακηρυχθεὶς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τὸν Οἰκουμενισμό, ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ παναίρεση.
Βέβαια, θεωρητικά, πολλοὶ Ἐπίσκοποι μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμό, γιὰ οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-οἰκουμενιστές. Ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ θεσμικοὶ φορεῖς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας ἀποφεύγουν νὰ βάλουν «τὸν δάχτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» καὶ νὰ ἐξετάσουν Συνοδικὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διάφορες ὁμάδες πιστῶν διατυπώνουν τὴν ἀγωνία τους σύμφωνα μὲ τὶς προϋποθέσεις τους, ἐπιτυγχάνοντας ἢ ἀποτυγχάνοντας νὰ ἐκφράσουν τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ θέμα. Ὡς ἐκ τούτου, ὑπάρχουν ἀνησυχητικὰ σημάδια ὅτι βαδίζουμε σὲ μία ἀντιπαράθεση καὶ ἀναμέτρηση τοῦ τύπου «εἰκονολάτρες» καὶ «εἰκονομάχοι», «ἡσυχαστὲς» καὶ «ἀντι-ἡσυχαστές», «κολλυβάδες»/νέο-ἡσυχαστὲς καὶ ἀντι-κολλυβάδες.
Ἔχοντας διαπιστώσει τὰ ἀνωτέρω, ἀποφασίσαμε νὰ σᾶς ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μὲ ἀφορμὴ μία ὁμιλία σας, ποὺ ξαναδιαβάσαμε πρόσφατα καὶ εἶχε πραγματοποιηθεῖ τὸ 2004 στὴ Θεσσαλονίκη, σὲ Διορθόδοξο Θεολογικὸ Συνέδριο μὲ θέμα: «Οἰκουμενισμός. Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις»(1). Στὴν ὁμιλία ἐκείνη, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα ἔργα σας, ἐκτίθενται καὶ ἀναλύονται θεολογικὰ κάποιες πτυχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποφεύγετε ὅμως νὰ δώσετε ἔμφαση καὶ νὰ τονίσετε ὅτι πρόκειται γιὰ μολυσματικὴ αἵρεση, ὅπως ἐπίσης, ἀποφεύγετε ἐπιμελῶς νὰ κατονομάσετε τοὺς ὀπαδούς του καὶ τοὺς ἐκφραστές του, νὰ προτείνετε τὰ ποιμαντικὰ μέτρα ἀντιμετωπίσεώς του καὶ καταδίκης του, ὅπερ καὶ εἶναι τὸ ζητούμενο. Διαβάζουμε στὴν ὁμιλία σας ἐκείνη:
«Γύρω ἀπὸ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχουν μερικὲς θεωρίες ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ τί εἶναι Οἰκουμενισμός, ὅπως εἶναι … ἡ “θεωρία τῶν κλάδων”, ἡ “βαπτισματικὴ θεολογία”, ἡ θεωρία τῆς “περιεκτικότητας”, ὁ …“διαχριστιανικὸς δογματικὸς συγκρητισμὸς” καὶ ἐπίσης εἶναι καὶ ὁ λεγόμενος “διαθρησκευτικὸς συγκρητισμός".
»Εἶναι φανερὸ ὅτι μὲ τέτοιες θεωρίες ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ πραγματικότητα ἐκφράζεται ἕνας δογματικὸς μινιμαλισμὸς καὶ μία σχετικοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ βέβαια ἀναιρεῖται ἡ ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ παραμένει στὴν Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία καὶ ποὺ εἶναι τὸ ἀληθινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Κοινωνία Θεώσεως.
»Στὴ συνέχεια… θὰ ἤθελα νὰ παρουσιάσω ἕνα σοβαρὸ σημεῖο, ἤτοι, πῶς βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη ὁ Οἰκουμενισμός, μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ μία ἑνιαία θεολογία, κατ’ ἀρχάς, καὶ μὲ μία ἑνιαία ἀσκητική, ἔπειτα, ποὺ στὴ βάση της δὲν εἶναι ὀρθόδοξη, ἡσυχαστική, πατερικὴ ἀλλὰ σχολαστική, νοησιαρχικὴ καὶ ἠθικιστική…
»Ὅταν κάνω λόγο γιὰ Οἰκουμενισμὸ στὴ θεολογία ἐννοῶ ὅτι συγχέονται οἱ δύο αὐτὲς θεολογίες, ἤτοι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἡ ἑτερόδοξη θεολογία, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προϋποθέτουν τὴν ἴδια μεθοδολογία, ἔχουν τὴν ἴδια προοπτικὴ καὶ τὶς ἴδιες ἀρχὲς καὶ διαφέρουν μόνο ὡς πρὸς τὶς παραπομπὲς ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὰ θεολογικὰ ἔργα. (…) ἑρμηνεύονται τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων μέσα ἀπὸ τὶς ἀναλύσεις τῶν …παπικῶν καὶ προτεσταντῶν καὶ ἀγνοοῦνται τὰ ἑρμηνευτικὰ κριτήρια ποὺ ἔχει ἡ ὀρθόδοξη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας».
Εἶναι φανερό, Σεβασμιώτατε, ὅτι στὴν ὁμιλία αὐτὴ δίνετε στοιχεῖα γιὰ τὶς αἱρετικὲς θεωρίες ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς προβάλλουν καὶ προπαγανδίζουν, ζωγραφίζετε μὲ ἐνάργεια τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν τοὺς κατονομάζετε, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίσουν οἱ πιστοί. Χρησιμοποιεῖτε ἀορίστως γιὰ τοὺς διακινοῦντας τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θεωρίες τὶς φράσεις «Μερικοὶ θεολόγοι ἑρμηνεύουν…, Ἄλλοι θεολόγοι μεταφέρουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία…».
Ἐρωτήματα: α) Αὐτοὶ οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι-ἱερωμένοι εἶναι φορεῖς αἱρέσεως ἢ ἐλεύθεροι διανοητὲς ποὺ ἐκφράζουν τὶς ἰδέες τους; Κι ἂν ἰσχύει τὸ πρῶτο, ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι, δὲν ἔχουν ὄνομα; Εἶναι λαϊκοὶ θεολόγοι ἢ καὶ Ἐπίσκοποι ἢ καὶ Πατριάρχες; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι δὲν ἔχουμε ὑπαρκτὰ πρόσωπα αἱρετικῶν ποὺ διακινοῦν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως, δηλαδή, συμβαίνει τὸ πρωτοφανὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία: νὰ ὑπάρχει αἵρεση χωρὶς αἱρετικοὺς ποὺ τὴν προπαγανδίζουν ἢ τὴν διδάσκουν δολίως καὶ ἱεροκρυφίως ἤ, τελευταῖα, καὶ ἐμφανῶς;
β) Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν κάποιοι εἰσήγαγαν καινοτομίες στὴν Ἐκκλησία, ἐφοβοῦντο νὰ τοὺς κατονομάσουν; Πρόσεχαν νὰ μὴ χαλάσουν τὶς καλὲς κοινωνικὲς σχέσεις μαζί τους; Σύμφωνα μὲ δικές σας διαπιστώσεις, χρόνια τώρα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται» (ἀπὸ τοὺς πιστοὺς) «μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» «χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη». Ὡς ἐκ τούτου προκαλεῖ σύγχυση καὶ μεγάλη φθορά. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις οἱ Ἅγιοι Πατέρες τί ἔκαναν; Ἄφηναν στὴν «ἀνωνυμία» καὶ στὸ ἀπυρόβλητο τοὺς αἱρετικούς; Δὲν τοὺς κατονόμαζαν; Δὲν προέτρεπαν νὰ γίνονται γνωστὰ τὰ ὀνόματά τους, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ προφυλάσσονται;
Ἐπίσης, ἔχετε διαπιστώσει, Σεβασμιώτατε, καὶ τὸ καταθέτετε στὴν ὁμιλία σας, ὅτι σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη»(2). Τοῦτο, ἐμεῖς, τὸ ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς: ἐπειδὴ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχει ἐλεγχθεῖ, καταγγελθεῖ καὶ καταδικαστεῖ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀλλὰ ἁπλῶς γίνονται μόνον κάποιες ἀναφορὲς γι’ αὐτὸν στὸ θεολογικὸ-θεωρητικὸ ἐπίπεδο, ἀκριβῶς γι’ αὐτό, ἔχει διεισδύσει στὴν ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ζωή, σχεδὸν ἀνενόχλητος, ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰός, «βιώνεται…ἀπὸ πολλούς» ὀρθοδόξους, ἔχει προκαλέσει σύγχυση ἀκόμα καὶ στοὺς θεσμικοὺς φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ἂν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὑπάρχει αἵρεση, δὲν τὴν προσδιορίζουν ἐπακριβῶς, οὔτε τὴν καταδικάζουν, ἂν μή τι ἄλλο, φοβούμενοι τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους προστάτες της. Ἡ διείσδυση καὶ βίωση μιᾶς αἱρέσεως, τί ἄλλο δημιουργεῖ, ὅμως, ἀπὸ αἱρετικούς;
Στὴ συνέχεια μᾶς ὁμιλεῖτε καὶ γιὰ τὸν ἐπηρεασμὸ ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ ἕνα ἄλλο πεδίο, αὐτὸ τῆς ὀρθόδοξης ἄσκησης, στὴν πρακτικὴ μορφή της. Παρατηροῦμε, λέτε, ὅτι «μεταφέρεται στὴν παράδοσή μας ἕνας …ἠθικιστικὸς καὶ ἀκτιβιστικὸς μοναχισμὸς μὲ τὴν παραθεώρηση καὶ περιφρόνηση τοῦ ἡσυχαστικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτὸ συνιστᾶ ἕναν Οἰκουμενισμὸ στὴν ἄσκηση, μία ἐκκοσμίκευση τῆς …Ἐκκλησίας».
Παρὰ αὐτές τὶς διαπιστώσεις, ὅμως, καμιὰ πρακτικὴ Πατερικὴ ἀντίρροπη μέριμνα δὲν ἔχει ληφθεῖ. Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν κατάληξη τῆς ὁμιλίας σας:
«...Σὲ μερικοὺς ὀρθοδόξους θεολόγους παρατηρεῖται ἕνας ἐπηρεασμὸς ἀπὸ ἄλλες παραδόσεις τόσο στὴν θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση. Καθὼς ἐπίσης καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι, στὴν πράξη σκέφτονται, θεολογοῦν καὶ πολιτεύονται ὅπως οἱ παπικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑποστηρίζω ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάζουμε καὶ …νὰ ἐρευνήσουμε τὸ θέμα, μήπως διακρινόμαστε ἀπὸ μία “ὀρθόδοξη Οὐνία” καὶ ἕνα “ὀρθόδοξο Προτεσταντισμό”, ὅταν συγχρόνως, εἴμαστε ὀρθόδοξοι …ἀλλ’ ὅμως ἔχουμε ἐγκολπωθεῖ σὲ μερικὰ σημεῖα, τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀπόψεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἢ …τὴ μεθοδολογία θεολογήσεως καὶ τὴ μεθοδολογία τῆς ἀσκήσεως ποὺ κυριαρχοῦν σ’ αὐτὲς τὶς ὁμολογίες. Πρέπει, δηλαδή, νὰ προσέξουμε νὰ μὴν ἀποδειχθοῦμε, ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, οὐνίτες στὴ πράξη ἢ νὰ μὴν ἐκφράζουμε κάποια ἰδιότυπη Προτεσταντικὴ Οὐνία μὲ τὸ νὰ διαφυλάττουμε τὰ ὀρθόδοξα μυστήρια καὶ νὰ συμμετέχουμε ἀλλὰ νὰ ἔχουμε μία Προτεστάντικη θεολογία καὶ ἀσκητική, δηλαδὴ νὰ βιώνουμε τὸν Οἰκουμενισμὸ στὴν πράξη, τόσο στὴ θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση».
Μὲ αὐτὲς τὶς ἐκτιμήσεις σας, Σεβασμιώτατε, συμφωνοῦμε κι ἐμεῖς καί, ἐπικαλούμενοι τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ καὶ θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἔχουμε καταγγείλει τὶς παραχαράξεις τῆς πίστεως στὸ συγκεκριμένο θέμα (ἀφοῦ αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν, χρόνια τώρα, οἱ κατ’ ἐξοχὴν ἁρμόδιοι, οἱ Ποιμένες μας). Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένες, ἀναμφισβήτητα λανθασμένες-αἱρετικὲς θέσεις «Ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, ποὺ καθίστανται αἱρετικὲς ἐκ τοῦ ὅτι ποτὲ δὲν τὶς ἀνακάλεσαν, παρὰ τὸ ὅτι τοὺς ὑπεδείχθη ἡ κακοδοξία. Κι αὐτοὶ τυχαίνει νὰ ἀποτελοῦν τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού, μὲ τὴν ἐξουσία, τὸ κῦρος καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ ὀρθοδόξου, διεξάγουν τὸν «ἀγῶνα» γιὰ μεγαλύτερη διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, βίωσή του ἀπὸ περισσότερους πιστοὺς καὶ ἄρα βαθύτερη ἀλλοίωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ «σωστότερη» ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως.
Ἐσεῖς, ὅμως, λόγω σεβασμοῦ ἢ ἄλλων προσωπικῶν ἐκτιμήσεών σας, ὑποστηρίζετε τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Δὲν μποροῦμε, Σεβασμιώτατε, νὰ γνωρίζουμε τὶς προθέσεις σας, παρὰ μόνο νὰ συμπεραίνουμε ἐκ τῶν πράξεών σας καὶ τῶν γραπτῶν σας. Σὲ ἕνα, λοιπόν, τελευταῖο βιβλίο σας, συμπεριλάβατε μία ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ ἀποσπάσματα ἄλλων ὁμιλιῶν του, καὶ παρουσιάζετε τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὀρθόδοξο ὁμολογητὴ καὶ ἐγγυητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κι αὐτό, τὴ στιγμὴ ποὺ καταγγέλλεται ἀπὸ θεολόγους καὶ ἱερωμένους «διὰ πολλῶν τεκμηρίων» ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο.
Γιὰ τὴν ὁμιλία του μάλιστα αὐτὴ ποὺ ἐξεφωνήθη «ἐνώπιον τοῦ Καρδιναλίου τῶν Παρισίων Jean Marie Lustiger» (ΝΟΕ 1995), γράφετε πὼς εἶναι «σημαντικότατη», ὅτι «εἶναι ὁμολογία πίστεως μὲ εὐπρεπῆ θεολογικὸ λόγο» (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεου, «Παλαιὰ καὶ Νέα Ρώμη», 2009, σελ. 458). Γιὰ νὰ μὴ μείνει δὲ καμία ἀμφιβολία στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου σας γιὰ τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Πατριάρχη, παραθέτετε καὶ ἄλλα ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμιλίες του στὸ Ἅγιο Ὄρος (σελ. 462-469), διὰ τῶν ὁποίων κατευθύνετε τὸν ἀναγνώστη νὰ φθάσει στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ φρυκτωρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!
Ποιά σκοπιμότητα, ὅμως, ἐξυπηρετεῖ ἡ ἀποσπασματικὴ παρουσίαση μόνο ὀρθοδόξων τμημάτων τῶν πατριαρχικῶν λόγων, τὴν στιγμὴ ποὺ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι καὶ ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐναντιώνονται στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικὰ μάλιστα κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια; Πράξεις, ποὺ τὸν ἔχουν ἀναδείξει ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προστάτη τῶν οἰκουμενιζόντων Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων; Μήπως, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχουμε παραδείγματα μεγάλων αἱρετικῶν, ποὺ ἀνεμείγνυαν τὸν ὀρθόδοξο λόγο καὶ τὴν ὀρθόδοξη συμπεριφορὰ μὲ αἱρετικὲς τοποθετήσεις καὶ οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια ἀναδείχτηκαν σὲ αἱρεσιάρχες; Ὁ ἔπαινος αὐτός, μήπως συντελεῖ στὴ σύγχυση τῶν πιστῶν περὶ τῆς ὁμολογιακῆς ταυτότητος τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν καθηγητὴ Ἰ. Κορναράκη (ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους πνευματικούς μας πατέρες), παρουσιάζει «τρία ὁμολογιακὰ πρόσωπα»; Διαφορετικά, δηλαδή, ὁμιλεῖ σὲ Παπικούς, διαφορετικὰ σὲ Προτεστάντες καὶ διαφορετικὰ σὲ Ὀρθοδόξους. Καὶ ἡ διαπίστωση αὐτὴ δὲν καταδεικνύει τὸ προβατόσχημο πρόσωπο καὶ τὴν ἀντίχριστη μέθοδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν ἐκφραστῶν του;
Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένα πρόσωπα(3), ποὺ δροῦν μὲ συγκεκριμένο σχέδιο καὶ τὸ ὑλοποιοῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἱερωμένους καὶ θεολόγους, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἔχουν θέσει ὑπὸ τὴν προστασία τους. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν προαποφασίσει ἢ ἀποδεχθεῖ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὸν Πάπα, ἔχουν διαπράξει πληθώρα παραβάσεων Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀσεβοῦν πρὸς αὐτούς, ἀμνηστεύουν αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πρακτικὲς (ὅπως αὐτὲς ποὺ καὶ ἐσεῖς καταγγέλλετε) καὶ ἀρνοῦνται τὸ καθῆκον τους: δὲν ὑπερασπίζονται τὴν αὐτοσυνειδησία καὶ ἐκκλησιολογικὴ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας μας (π.χ. ὅταν πρόσφατα ὁ Πάπας χαρακτήρισε τὴν Ἐκκλησία μας ὡς ἐλλειμματική!) καὶ ἐπιτρέπουν ἔτσι νὰ ἐξοικειώνεται καὶ νὰ μολύνεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Ὅμως, Σεβασμιώτατε, διαπιστώσαμε –σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα– ὅτι δὲν ἀρκεῖ νὰ καταδεικνύει κανεὶς τὸ λάθος καὶ τὴν αἵρεση· γιὰ νὰ λάβουν οἱ ἄλλοι σοβαρὰ ὑπόψιν τὶς ἐπισημάνσεις του καὶ νὰ γίνει πιστευτός, πρέπει νὰ ἔχει ἁγιότητα ζωῆς ἢ τίτλους ἀκαδημαϊκοὺς ἢ νὰ ἀνήκει στὸ ὅποιο σύστημα. Κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα ἀπ’ αὐτά. Ἐσεῖς, ποὺ ἀντικειμενικὰ τὰ ἔχετε (ὁ Θεὸς ξέρει σὲ ποιόν βαθμό), μήπως εἶναι καιρὸς νὰ χρησιμοποιήσετε τὶς δυνατότητες ποὺ θείᾳ χάριτι σᾶς δίνει ἡ θέση σας, ὥστε νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ Πατερικὴ πρακτική, δηλαδὴ ὄχι μόνο ἡ θεωρητικὴ διαπίστωση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ μέριμνα γιὰ τὴν γνωστοποίηση τῶν αἱρετικῶν, τὴν ἐν ἀγάπῃ προσπάθεια νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς καινοτόμες θέσεις τους ἢ τὴν καθαίρεση-ἀποπομπή τους ἂν δὲν τὶς ἀποπτύσουν, καὶ ἐν τέλει, τὴν προστασία τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;(4)
Αὐτὸ τουλάχιστον συνιστᾶ Μ. Βασίλειος: «Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν [Παπικῶν σήμερα], ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους. Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν» ἐξωτερικά πραότητα, κυρίως δέ, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, αὐτοὶ «εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους», καὶ αὐτοί (κατ’ εξοχήν) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ (ἀφοῦ παραμένουν ἄγνωστοι) εἶναι δύσκολο νὰ «προφυλαχθῆ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς. Αὐτοὺς (ἀκριβῶς), ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας», νὰ γνωστοποιήσετε «δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν), νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ, ἐὰν παραμείνουν διεστραμμένοι, νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν». Εἶναι λοιπόν, «ἀνάγκη νὰ μνημονεύσετε αὐτοὺς ὀνομαστικῶς... Διότι ὁ ἰδικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται εἰς τοὺς πολλοὺς ὕποπτος, ὅτι δῆθεν ἕνεκα μερικῶν προσωπικῶν διαφορῶν προτιμῶμεν νὰ δεικνύωμεν ἀπέναντί των στάσιν μικρόψυχον (καὶ φιλόνικον)» (Μ. Βασιλείου, Τοῖς Δυτικοῖς, ἐπιστ. σξγ΄, Ἅπαντα τῶν Ἑλλήνων Πατέρων, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», μτφρ. π. Μπιλάλη Νικόδημου, σελ. 124-125)(5).
Θεσσαλονίκη, 30 Ιουνίου 2010, ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων,
ἧς ὁ Οἶκος τῆς ς' Ὠδὴς τοῦ Ὄρθρου ἔχει οὕτως:
«Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα,
καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου,
ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος·
πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν·
ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι.
Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι,
ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια».
Γιὰ τὴν «Φιλορθόδοξο Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Στὰ πορίσματα τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου ἐξήσκησε κριτικὴ ὁ τότε Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος (νῦν Μητροπολίτης Μεσσηνίας), μιλώντας γιὰ «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία» τῶν παραγόντων τοῦ συνεδρίου, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι, ἤδη ἀπὸ τότε, εἶχε ἐγκολπωθεῖ καὶ ὑποστήριζε οἰκουμενιστικὲς ἰδέες (παρόμοιες μὲ αὐτὲς ποὺ πρόσφατα καταγγέλθηκαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπ. Κυθήρων στὴν Ἱ. Σύνοδο), τὶς ὁποῖες ἐσεῖς στὴν ὁμιλία σας καταδικάζατε, ἀφοῦ βρίσκονται στὸν ἀντίποδα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς, μέσα στὴν ὁποία κινεῖσθε καὶ θεολογεῖτε. Ἔγραφε: «Ἐπιπλέον σήμερα εἶναι προφανὴς καὶ γίνεται συνεχῶς σαφέστερη ἡ διαπίστωση, ὅτι τὰ σημαντικὰ ἐπιτεύγματα τῶν Κοινῶν Θεολογικῶν Κειμένων, τῶν ἀντιστοίχων Διμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, δὲν βρίσκουν τὴν ἀναμενόμενη θετικὴ ἀπήχηση στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, …μὲ συνεπαγόμενα ἀποτελέσματα νὰ ἐκδηλώνεται εἴτε μία ἐπιφύλαξη…, εἴτε μία ἀπόρριψή τους, ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀναγκαστικὰ ὁδηγοῦν καὶ στὴ δημιουργία θεολογικῶν μορφωμάτων διαφόρων «Διορθοδόξων Συνεδρίων», μὲ κοινὸ χαρακτηριστικὸ μία ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὶς ἀνάλογες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες καὶ προεκτάσεις» («Παρατηρήσεις ἐπὶ τῶν πορισμάτων τοῦ Διορθοδόξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, π. «Ἐκκλησία», Ἔτ. ΠΓ΄, τ. 3ο, Μάρτιος 2006) [Οἱ ὑπογραμμίσεις σ’ αὐτὸ καὶ τὰ παρακάτω κείμενα εἶναι δικές μας].
(2) Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι γιὰ τὸ 2004. Σήμερα —ποὺ ἀποκαλύφθηκε καὶ τηλεοπτικά, καὶ καθημερινῶς ἀποκαλύπτονται καινούργια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν πλημμυρίδα τῶν συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες— μήπως, Σεβασμιώτατε, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντικαταστήσετε τὸ ρῆμα «βιώνεται» ἀπὸ κάποιο ἄλλο περισσότερο ἐμφαντικό;
(3) Ἰδιαιτέρως μὲ μηνυτήριο ἀναφορά μας στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἔχουμε καταγγείλει τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τὴν αἵρεση τῶν κλάδων γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐν μέσῳ αὐτῆς τούτης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καταργώντας τὸ ἔνατο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, χωρὶς νὰ κληθεῖ ἀπὸ τοὺς Συνοδικοὺς νὰ ἀποπτύσει τὴν αἵρεση καὶ νὰ ὁμολογήσει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἢ νὰ παραπεμφεῖ στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο πρὸς καθαίρεση!... Εἰς τί ὠφελοῦν, τελικά, οἱ περισπούδαστες θεολογικὲς ἀναλύσεις καὶ περιγραφὲς κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν αὐτὸς ἀπροσχημάτιστα πλέον ἐγκαθίσταται καὶ κυριαρχεῖ σὲ αὐτὴ τούτη τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
(4) Τοῦτο ἔκανε ὡς ἕνα σημεῖο ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» —τὴν ὁποία παροδόξως, ἐν ὄψει τῆς ἀντι-οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας σας, δὲν προσυπογράψατε, οὔτε μᾶς ἀνέπαυσε ἡ αἰτιολόγηση τῆς μὴ ὑπογραφῆς— καὶ στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε: «Ἐφ' ὅσον οἱ αἱρετικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ' αὐτῶν κοινωνία... Οἱ ἱεροὶ κανόνες στὸ σύνολό τους ἀπαγορεύουν ... τὶς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τὶς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους... Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ... προσβάλλει τὸ δόγμα τῆς Μιᾶς... Ἐκκλησίας... Ἐπιβάλλεται ἀπὸ Πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους νέο δόγμα περὶ Ἐκκλησίας... Σύμφωνα μὲ αὐτὸ καμμία Ἐκκλησία δὲν δικαιοῦται νὰ διεκδικήσει ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸν χαρακτῆρα τῆς καθολικῆς καὶ ἀληθινῆς Ἐκκλησίας... Αὐτὴν τὴν παναίρεση ἔχουν ἀποδεχθῆ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πολλοὶ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι... Τὴν διδάσκουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν ἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων, ποιμαντικὲς συνεργασίες, θέτοντας οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἡ στάση μας ἐκ τῶν συνοδικῶν κανονικῶν ἀποφάσεων καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματος τῶν Ἁγίων εἶναι προφανής. Ὁ καθένας πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του».
(5) Τὸ Φανάρι διὰ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ διὰ τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2010, ἐπενέβη στὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ζητώντας τὴν καταδίκη τῶν διακινούντων τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ὀρθοτομοῦσε τὸ λόγον τῆς ἀληθείας. Τώρα, ὅμως, ποὺ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, διακήρυξε «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἱρετικὲς θέσεις, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν …ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο! Τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θέσεις παρόλο ποὺ κατήγγειλε μὲ Μηνυτήριο Ἀναφορὰ πρὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδος ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιάτος» ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2010, ἡ Σύνοδος δὲν ἐπελήφθη τῆς ὑποθέσεως. Ὅμως, τὴν καταγγελία ἐπανέφερε στὴν Ἱ. Σ. Ἱεραρχία τοῦ Ἰουνίου 2010 ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, κατανοῶν τὴν σοβαρότητα τῆς ὑποθέσεως,. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γνωστὰ στὸ Φανάρι. Καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὄχι μόνο δὲν ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο (ὅπως ἔκανε προκειμένου περὶ τῆς «Ὁμολογίας…», ἀλλὰ τὴν Κυριακὴ 27 Ἰουνίου 2010, πραγματοποίησε Προσκύνημα στὰ ἱερὰ τῆς Καππαδοκίας (καὶ συλλείτουργο) μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ἔχοντας δίπλα του τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο! Καὶ μιὰ τελευταῖα εἴδηση, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ταυτότητα σκέψεων καὶ ἐνεργειῶν Πάπα καὶ Πατριάρχη (καὶ ἀσφαλῶς τοῦ Μεσσηνίας): Χθές, ὁ Πάπας Βενέδικτος, «απευθυνόμενος προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στο Βατικανό για τον εορτασμό της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου, δεν παρέλειψε να αναφερθεί (ἐγκωμιαστικά) στην πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε τη γνωστή οικουμενιστική του επίθεση εναντίον των παραδοσιακών ορθοδόξων πιστών» (http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_7821.html).
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,...
-
Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεόφυτο FEBRUARY 29, 2024 ~ ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ «πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ ...
-
Η άδικη καθαίρεση του π. Πέτρου στην Κύπρο και ο δικαστής του Μόρφου Νεόφυτος. Το «έγκλημα» του π. Πέτρου; Δεν μνημονεύει για λόγους ...
-
Η επιστολη εσταλη συστημενη στον νεο μητροπολιτη Θεσσαλονικης στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων, αλλα δεν λαβαμε απαντησι. Τι να απαντησει ο κυριος α...
-
ΤΑ ΥΠΕΡ-ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ (ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ). πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού) ------------------------------ --------------...
-
ΑΚΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ Διεστραμμενοι στην Πιστι Αγιορειτες καλογηροι: Νικητας Παντοκρατορινος. Γι' αυτό δεν α...
-
Ψευτοϊερέας διασύρει την Ορθοδοξία Καίει χαρτονομίσματα των 50 ευρώ, επιτίθεται σε ΑΤΜs τραπεζών, «εξο...
-
Λειτουργικά κείμενα και Αποτείχιση, ιερομ. Ευθυμίου Τρικαμηνά (Ολοκληρωμένο). Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚ...
-
Η μάσκα της υποκρισίας και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο Προκαθήμενος του Αλεξανδρινού Θρόνου παραβλέπει προκλητικά τα βαρύτατα κανονικά πα...
-
Αμβροσιος: Πατερες αφοριστε τον ασεβη πρωθυπουργο Μητσοτακη. Ανοικτή Επιστολή προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος της 167...