Θα δημοσιεύσουμε σε συνέχειες την σπουδαία και μοναδική στο είδος της επιστημονική μελέτη του χειρούργου ουρολόγου ιατρού Νικ. Τζαφέστα περί της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού.
Επειδή είναι περίπου πενήντα σελίδες θα την καταχωρήσουμε σε τρείς ίσως και σε τέσσερις συνέχειες.
Σήμερα καταχωρούμε το βιογραφικό σημείωμα του ιατρού κ. Τζαφέστα, τον Πρόλογο και την Εισαγωγή της Επιστημονικής Μελέτης και θα ακολουθήση η συνέχεια.
Η θαυμάσια αυτή επιστημονική μελέτη δημοσιεύεται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στο Μπλόγκ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ.
Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
ΕΞΕΤΑΖΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Ανάσταση: μύθος ή πραγματικότητα;
Έρευνα πάνω στις διηγήσεις της Αγίας Γραφής που αφορούν στο Πάθος και στην Ανάσταση του Χριστού
Σπούδασε Ιατρική στο κρατικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης «
Το 2003 κατόπιν εξετάσεων, έλαβε την ειδικότητα της Ουρολογίας μετά κανονική εξαετή άσκηση στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας και το Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας». Είναι μέλος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας και της European Association of Urology.
Σήμερα, ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα ως ιδιώτης Χειρουργός Ουρολόγος. Είναι έγγαμος και πατέρας δύο παιδιών. Όσον αφορά στη σοφία του κόσμου τούτου, εκτός της ουρολογίας την οποία υπεραγαπά, ασχολείται με τους υπολογιστές και το internet, ενώ αγαπά ιδιαίτερα την ακαδημαϊκή θεολογική γνώση, έχοντας βαθιά επίγνωση ότι η αληθινή Θεολογία, είναι πεδίο γνώσης βιωματικό, λειτουργία της καθαρής καρδιάς, καρπός της προσευχής προς τον Τριαδικό Θεό, δώρο του Αγίου Πνεύματος. Θεολογία είναι η θέα του Θεού, δηλαδή η Βασιλεία Του, την οποία εύχεται να κερδίσουν όλοι οι αναγνώστες της μελέτης αυτής, αλλά και όλος ο κόσμος.
Οι σκέψεις που ακολουθούν δεν θα ωφελούσαν ένα άγιο. Ένα ζωντανό μέλος της Εκκλησίας, ένα αληθινό ακόλουθο του Χριστού που παίρνει το σταυρό του και Τον ακολουθεί [Μαρκ.8,34]. Τέτοιοι άνθρωποι, δεν είχαν ανά τους αιώνες και δεν έχουν ανάγκη επιστημονικών αποδείξεων για να πιστέψουν στην Ανάσταση του Χριστού. Έχουν τις δικές τους βιωματικές αποδείξεις, γιατί αισθάνονται τον Αναστάντα Χριστό κοντά τους, ένοικο της καρδιάς τους και συνοδοιπόρο της πνευματικής πορείας τους. Τι να πει ο ορθός λόγος, τι να πει η λογική για την Ανάσταση του Χριστού π.χ στον Άγιο Σπυρίδωνα; Τι να πεις για την Ανάσταση του Χριστού σε όλους τους αγίους της κάθε εποχής…!
Αυτή η μελέτη απευθύνεται σε όλους εμάς, που ζητούμε επιστημονικές αποδείξεις για να πιστέψουμε στο ιστορικό γεγονός της σωματικής ανάστασης του Χριστού, μετά το σταυρικό Του θάνατο. Σε όλους εμάς που είμαστε «μπολιασμένοι» με το «μικρόβιο» του ορθολογισμού. Ας μη παρεξηγηθεί αυτή η φράση: δεν είναι κακός ο ορθολογισμός. Κακός γίνεται, όταν θέλει να μπει σε «ξένα χωράφια». Σε πεδία γνώσης για τα οποία δεν είναι η κατάλληλη μέθοδος έρευνας. Όταν προσπαθεί να εξηγήσει με μεθόδους φυσικές, πράγματα υπερφυσικά και υπέρλογα, όπως είναι τα «πράγματα» του Θεού.
Όμως, ο Θεός γνωρίζει την φύση των πλασμάτων του. Συγκαταβαίνει στις αδυναμίες τους και δεν θέλει να Τον ακολουθούν και να Τον πιστεύουν στα τυφλά, χωρίς επίγνωση. Τους δίνει και τα μέσα και τη δυνατότητα της έρευνας. Επιτρέπει την έρευνα ο ίδιος ο Χριστός [Ιωαν.5:39] και δεν την αποτρέπει.[1] Τους δίνει την Επιστήμη ως δώρο· «και αυτός έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού·» [Σοφία Σειράχ 38:6].
Με τις σκέψεις αυτές έγινε η προσπάθεια και η μελέτη αυτή. Απευθύνεται στους καλοπροαίρετους ερευνητές, αυτούς που ερευνούν με το πνεύμα και τη διάθεση του αποστόλου Θωμά. (Αλλά ας μην ξεχνούν και ότι: «μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». [Ιωαν.20:29]) Για τους κακοπροαίρετους και φανατικούς όμως, δυστυχώς, δεν υπάρχει λύση. Το βεβαίωσε ο ίδιος ο Χριστός: Και νεκρός να αναστηθεί, δε θα πιστέψουν [Λουκ.16:31].
Εύχομαι, η μελέτη αυτή να γίνει αφορμή ώστε, από τον ορθό λόγο και την επιστήμη να περάσουμε όλοι, στη βίωση της Αναστάσεως του Χριστού στη ζωή μας. Να γίνει αιτία πνευματικής προσπάθειας, ώστε η Ανάσταση του Χριστού να γίνει βίωμα της καρδιάς και όχι αντικείμενο επιστημονικής έρευνας. Το Άγιο Πνεύμα να διδάξει όλη την αλήθεια στις καρδιές μας [Ιωαν.16:13] και την Ανάσταση και τη Ζωή.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Στο διάβα των αιώνων, πολλοί άνθρωποι όλων των κατηγοριών και των τάξεων, έχουν αρνηθεί το Χριστό και έχουν απορρίψει την πίστη σ’ Αυτόν. Πολλοί από αυτούς, απλά επέλεξαν να αγνοήσουν το κεντρικό σημείο του Χριστιανισμού που είναι η σωματική Ανάσταση του Χριστού μετά τον φυσικό θάνατό Του και άλλοι προσπάθησαν να την «εξηγήσουν» διατυπώνοντας διάφορες θεωρίες. Αλλά, η ιστορική αλήθεια που αφορά στο συγκεκριμένο γεγονός δεν μπορεί να απορριφθεί «a priori» χωρίς να εξετάσει κανείς τα γεγονότα μέσα από το πρίσμα της λογικής, της ιατροδικαστικής και της ιστορίας.
Κάποτε, ένας φοιτητής σε ένα Πανεπιστήμιο ρώτησε τον καθηγητή McDowell[1] γιατί δεν απορρίπτει το χριστιανισμό. Ο καθηγητής του απάντησε με τα παρακάτω λόγια:
«για τον εξής απλό λόγο: ότι δεν είμαι ικανός να εξηγήσω ένα απόλυτα ιστορικό γεγονός, αυτό της Ανάστασης του Ιησού Χριστού.»[2]
Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τον άδειο τάφο; Είναι δυνατό να υπάρχουν φυσικές εξηγήσεις του γεγονότος αυτού, που να αντέχουν στη προβληματική της έρευνας, που να περνούν τις δοκιμές του σκεπτόμενου νου;
Τίθεται ένα ιστορικό ζήτημα:
Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ένας «θεωρούμενος» Ιουδαίος Προφήτης απεσταλμένος του Θεού, ο οποίος όμως δεν αρνούνταν να θεωρείται ότι είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, τον οποίο είχαν αναγγείλει οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, συνελήφθη από το θρησκευτικό-πολιτικό κατεστημένο της Ιερουσαλήμ (Αρχιερείς, Γραμματείς και Πρεσβύτεροι του λαού), δικάστηκε σαν να ήταν ο χειρότερος κακούργος και εκτελέστηκε με τον πιο ατιμωτικό και απάνθρωπο τρόπο, αυτόν του σταυρικού θανάτου από τους ρωμαίους κατακτητές της τότε Ιουδαίας, την εποχή που ρωμαίος διοικητής ήταν ο Πόντιος Πιλάτος. Όμως, τρεις ημέρες μετά τη Σταύρωση και την Ταφή Του, και παρά το γεγονός πως υπήρχε ισχυρή στρατιωτική φρουρά η οποία φύλαγε τον τάφο ώστε να μη κλαπεί το νεκρό σώμα, ο τάφος βρέθηκε άδειος!
Οι μαθητές Του διακήρυξαν ενώπιον του λαού και των αρχόντων ότι ο Χριστός αναστήθηκε! Έλεγαν πως Τον είδαν, συνομίλησαν, έφαγαν μαζί Του πολλές φορές και ο ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο του «Πράξεις των Αποστόλων», διαβεβαιώνει πως ο Ιησούς έδωσε στους μαθητές Του πολλές αποδείξεις και τεκμήρια της Ανάστασης Του και όχι μόνο στους ένδεκα, αλλά και σε πολλούς περισσότερους πριν αναληφθεί στους ουρανούς [Πραξ.1:3].
Από τότε, οι μαθητές ξεχύθηκαν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και δίδασκαν αυτά τα οποία είχαν ζήσει και κυρίως το γεγονός της Ανάστασης. Μπορούσες να τους βασανίσεις, να τους χτυπήσεις μέχρι θανάτου, να τους κάψεις, να τους στερήσεις οικογένεια, αγαπητούς συγγενείς και φίλους, να τους υποβάλεις σε οποιοδήποτε βασανιστήριο ή απειλή μπορούσε να φανταστεί ανθρώπινος νους, αλλά δεν μπορούσες με τίποτα, να τους κάνεις να πάψουν να ομολογούν σε κάθε στιγμή της ζωής τους, ότι Τον είδαν ζωντανό και αναστημένο σωματικά, μετά το σταυρικό Του θάνατο [Ιωαν.1:14, Β’Πέτρ.1:16, Α’Ιωαν.1:1].
Ο απόστολος Παύλος γράφει πως, η Ανάσταση του Χριστού είναι το θεμέλιο της πίστης: «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα καὶ τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν.» [Α’Κορινθ.15:14]. Χωρίς αυτήν, δεν έχει καμία αξία η Εκκλησία. Η Ανάσταση του Χριστού είναι η εγγύηση της αλήθειας της Εκκλησίας. Ό,τι διδάσκει η Εκκλησία, είτε για την παρούσα βιολογική ζωή, είτε για την μέλλουσα, στηρίζεται στην Ανάσταση. Χωρίς την Ανάσταση, η Εκκλησία δεν διαφέρει σε τίποτε από τις άλλες θρησκείες. Είναι όλα αναπόδεικτα και παραμένουν θέμα πίστης και τίποτε περισσότερο. Γιατί να πιστεύω στο Χριστό και όχι σε κάποια άλλη θρησκεία; Γιατί να πιστεύω σε ένα Θεό και όχι σε πολλούς, ή σε τίποτα; Γιατί να υπάρχει συνέχιση της ζωής μετά τον τάφο και όχι εκμηδένιση, ή μετενσάρκωση, ή οτιδήποτε άλλο; Γιατί να συνεχίζουμε συνειδητή ζωή με ανταπόδοση για τις πράξεις μας και να μη γινόμαστε μέρος μιας απρόσωπης «συμπαντικής ενέργειας» όπως πιστεύουν πολλοί; Ποιος αποδεικνύει ότι αυτά που πρεσβεύει ανταποκρίνονται στην αλήθεια που ισχύει στην πέραν του τάφου ζωή; Αν όμως όντως υπήρξε Ανάσταση του Χριστού, όλα εξηγούνται, όλα αποδεικνύονται, όλα τεκμηριώνονται.
Αν ο Χριστός αναστήθηκε, τότε νικήθηκε κατά κράτος και αυτός που με τη συνέργεια του ανθρώπου, υποκίνησε όλα τα κακά της ανθρώπινης ιστορίας: Ο υπεύθυνος, ο υποκινητής και ηθικός αυτουργός όλης της κακίας, ο Σατανάς, ο «όφις ο αρχαίος» [Αποκ.12:9], εκθρονίστηκε [Ιωαν.12:31] και δεν έχει πλέον καμία δύναμη, καμία εξουσία πάνω στους ανθρώπους.
Αν ο Χριστός αναστήθηκε, ο θάνατος, και η κάθε λογής δυστυχία αποκτούν άλλη σημασία, αφού, λόγω της Ανάστασης του Χριστού ο βιολογικός θάνατος δεν είναι το τέλος.
Αν δεν αναστήθηκε ο Χριστός, τότε ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει καμία απάντηση στο βασανιστικό και τραγικό γεγονός του θανάτου. Εκκλησία χωρίς Ανάσταση, είναι εκκλησία άχρηστη, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι είναι και επιζήμια για τα μέλη της, αφού η βίωση της γνήσιας και αληθινής εκκλησιαστικής ζωής, η συνεπής μετοχή σ’ αυτή απαιτεί θυσίες. Θυσίες, που αν δεν έχουν ανταπόδοση είναι ανώφελες και μάταιες.
Υπάρχουν πολλοί που τιμούν το Χριστό ως ένα σπουδαίο άνθρωπο, ως Διδάσκαλο, ως επαναστάτη και υπερασπιστή των αδυνάτων ενάντια στους ισχυρούς, ως ένα φωτισμένο άνθρωπο όπως τόσοι που πέρασαν ανά τους αιώνες. Πιστεύουν ότι ο Χριστός υπήρξε και πρόσφερε στην ανθρωπότητα κάποιες σπουδαίες ιδέες, ένα φιλοσοφικό σύστημα σωστής ζωής, δίδαξε την αγάπη και τη συμφιλίωση μεταξύ των ανθρώπων. Ό,τι περίπου, μπορεί να έκαναν και άλλοι αρχηγοί θρησκειών, ή φιλοσοφικών συστημάτων και ρευμάτων.
Αυτό όμως που κάνει το Χριστό να ξεχωρίζει από όλους τους άλλους, είναι το γεγονός ότι η βιογραφία Του δεν τελειώνει με το θάνατό Του, όπως συμβαίνει με τις βιογραφίες όλων των άλλων σπουδαίων ανθρώπων, αλλά με τη σωματική Του Ανάσταση από τους νεκρούς. Για το Χριστό, αναφέρεται, ότι υπάρχει αυτή η τεράστια διαφορά. Μια διαφορά, που συγκλονιστικά περιγράφεται αιώνες πριν να υπάρξει ο Χριστός ως άνθρωπος σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Προφητεύεται ακριβώς αυτό, το ότι στο Χριστό δεν τελειώνουν όλα με το θάνατο Του. Στο βιβλίο του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε για το Χριστό: «ανοίγονται δε σοι φόβω πύλαι θανάτου πυλωροί δε άδου ιδόντες σε έπτηξαν»[Ιωβ.38:17].
Αν λοιπόν ο Χριστός αναστήθηκε, αν τον Χριστό Τον τρέμουν οι «πύλες του θανάτου» και ανοίγονται μπροστά Του, τότε δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος άνθρωπος, αλλά και κάτι άλλο. Γιατί, από τους ανθρώπους, κανένας δεν γύρισε από το θάνατο. Αδάμαστος εχθρός, φοβερό μυστήριο για την ανθρώπινη ύπαρξη, ανίσχυρες μπροστά του οι επιτυχίες και οι χαρές, οι ηδονές της ζωής. Προσωρινές μόνο, οι νίκες της Ιατρικής όσον αφορά στην υγεία και την ίαση. Προσωρινές μόνο αυταπάτες όλα: «μία ροπή και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται» [ιδιόμελο τροπάριο της νεκρώσιμης ακολουθίας].
Αφού λοιπόν η Ανάσταση είναι ζήτημα τόσο ζωτικής σημασίας, ας επιστρέψουμε στα ιστορικά γεγονότα και ας τα αναλύσουμε με βάση τον ορθό λόγο και την επιστήμη.
[1] McDowell: Απολογητής της ευαγγελικής εκκλησίας, συγγραφέας πολλών βιβλίων με πιο γνωστά τα «More Than A Carpenter», «Evidence That Demands A Verdict», «Right from Wrong». Ο McDowell είναι ευρέως γνωστός για πολλά σεμινάρια, διαλέξεις και βιβλία χριστιανικής απολογητικής. Ως λαϊκός απολογητής δραστηριοποιήθηκε στις Η.Π.Α και σε πολλές άλλες χώρες.