Σάββατο 13 Μαρτίου 2010



14 Mαρτίου ημέρα απαγχονισμού

του Ευαγόρα Παλληκαρίδη

Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου, στις 27 Φεβρουαρίου 1938. Απαγχονίστηκε ξημερώματα της 14ης Μαρτίου 1957, στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας.
Γονείς: Μιλτιάδης Παλληκαρίδης και Αφροδίτη Παπαδανιήλ Αδέλφια:Ελευθέριος, Ανδρέας, Γεωργία, Μαρούλα.
Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Τσάδας και στη Νεοφύτειο Αστική Σχολή Κτήματος. Συνέχισε τις σπουδές του στο Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου. Παιδί πολύ προικισμένο, μας άφησε ένα πλούσιο πνευματικό έργο. Η δράση του για απελευθέρωση της Κύπρου άρχισε τον Ιούνιο του 1953 κατά τους εορτασμούς για τη στέψη της Βασίλισσας Ελισάβετ. Κατέβασε από τα προπύλαια του σταδίου της πόλης την αγγλική σημαία και πρωτοστάτησε στην οργάνωση μεγάλης διαδήλωσης, με αποτέλεσμα τη ματαίωση των εορτασμών.

Όταν οι συλληφθέντες σχετικά με το πλοιάριο Άγιος Γεώργιος μεταφέρονταν στο δικαστήριο, ο Ευαγόρας με είκοσι φίλους του όρμησαν εναντίον των αστυνομικών, για να τους αποσπάσουν από τα χέρια τους. Στις 22 Ιουνίου 1955 ηγήθηκε της ομάδας επίθεσης εναντίον του δικαστηρίου Πάφου και στη συνέχεια εναντίον του Άγγλου Διοικητή Κρην Μπέη.

Τον Αύγουστο του 1955, σε εκδρομή του στην Ελλάδα, του δόθηκε η ευκαιρία να ενημερωθεί για τη χρήση όπλου και κατόρθωσε να φέρει μαζί του ένα περίστροφο. Τον Νοέμβριο του 1955, σε μαθητική διαδήλωση, κτύπησε Άγγλους στρατιώτες ελευθερώνοντας από τα χέρια τους συμμαθητή του. Συνελήφθη και διατάχθηκε να παρουσιαστεί σε δίκη στις 6 Δεκεμβρίου. Για να αποφύγει την καταδίκη κατέφυγε στη μονή Αγίου Νεοφύτου την προηγούμενη της δίκης και ενώθηκε με την ανταρτική ομάδα της περιοχής στην τοποθεσία Άππης, μεταξύ Κισσόνεργας - Τάλας. Μετά τα γεγονότα αυτά επικηρύχθηκε με το ποσό των 5.000 λιρών. Τον Μάρτη του 1956 προωθήθηκε σε κρησφύγετο στο δάσος κοντά στο χωριό Λυσός προς την περιοχή Άγιος Γεώργιος. Πήρε μέρος σε πολλές επιθέσεις και δολιοφθορές εναντίον των Άγγλων στην περιοχή αυτή.

Το βράδυ της 18ης Δεκεμβρίου 1956, σε μια μετακίνηση της ομάδας του από την περιοχή του Σταυρού της Ψώκας προς την περιοχή της Λυσού, βρέθηκε αντιμέτωπος με αγγλική περίπολο που εκινείτο με σβησμένες τις μηχανές των οχημάτων, στον δρόμο μεταξύ Λυσού και Σταυρού της Ψώκας κοντά στη Λυσό, στην περιοχή Κόπες, και συνελήφθη κρατώντας όπλο τύπου μπρεν, το οποίο βρισκόταν σε συντήρηση μέσα σε γράσο. Καταδικάστηκε για τούτο σε θάνατο.

Στο δικαστή που του ανακοίνωσε την καταδίκη του, είπε:

“Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος που αγωνίζεται για την Ελευθερία του”.
Είναι ο τελευταίος που ανέβηκε στο ικρίωμα της αγχόνης.

Aπό τις Ακτινες












O ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ,

ΣΧΕΤΙΚΟΠΟΙΕΙ
ΤΙΣ

ΕΝΝΟΙΕΣ “ΘΕΟΣ”,

“ΑΛΗΘΕΙΑ”,

“ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ”

ΚΑΙ «ΚΑΤΑΡΓΕΙ»


ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ

ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ


ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

I. Ο Χριστός είπε:

«Πορευθέντες μαθητεύσατε (=εκχριστιανίσετε) πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν»
(Ματθ. 28:19-20). ]

Υπάρχει και το:

«Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται»
(Μαρκ. 16:16)


ΚΑΤΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ»


«Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας η της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως. […]

Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών»

Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος

( Από μήνυμα που έστειλε στην «Παγκόσμια Διάσκεψη ενάντια στο ρατσισμό» το 2001 στη Νότια Αφρική. Βρίσκεται και στην ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας: www.orthodoxa.org/GB/patriarchate/speech/statement.htm (ἀγγλικά,))

Από augoustinoskantiotis

ΣΙΓΑ ΜΗ ΧΑΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ


ΤΟ «ΕΘΝΑΚΙ» !...


Ο Μάρτιος είναι ο μήνας που συνήθως, γιορτάζαμε την εθνική μας περηφάνεια. Η διπλή γιορτή ενός λαού που βρήκε τη δύναμη να αναστηθεί ύστερα από τετρακόσια χρόνια θανάτου. Οι περισσότεροι λαοί θα είχαν σβήσει από το χάρτη, αλλά όχι εμείς. Εμείς είχαμε τη μυστική ζωή μας, το μάννα που μας έτρεφε και μας κρατούσε στην ύπαρξη όταν όλα ήταν χαμένα. Εμείς είχαμε την Υπέρμαχο στρατηγό που μας είχε συνηθίσει να μάχεται πρώτη στους πολέμους μας, αρκεί να Της το ζητούσαμε, αρκεί να Την φωνάζαμε να έρθει μαζί μας.


Έτσι είχαμε συνηθίσει, λοιπόν, να ακούμε από μικρά παιδιά, ότι κάποιοι παππούδες μας, κάποιοι “παλαβοί”, γενναίοι άνθρωποι –που ήταν κι αγράμματοι και δεν ήξεραν να μετράνε γι’ αυτό δε νοιάστηκαν και ποτέ να μετρήσουν τον αριθμό τους για να δουν ότι είναι λίγοι κι οι εχθροί τους πολλοί– αποφάσισαν να “φωνάξουν” την Υπέρμαχο στρατηγό την ημέρα της γιορτής Της και να Της δώσουν την αρχιστρατηγία για να τους οδηγήσει Εκείνη σ’ ένα πόλεμο που δεν είχαν καμμιά ελπίδα να νικήσουν. Ένα πόλεμο που δεν θα τους έδινε πλούτη και κατακτήσεις, αλλά θα τους έδινε πίσω την ίδια τους την ψυχή, την ίδια τους την υπόσταση.


Έτσι “απλοϊκά” και ξεκάθαρα κέρδισαν πίσω την ιστορική τους ύπαρξη εκείνοι οι “παλαβοί” παππούδες μας, έτσι έζησαν κι έτσι πέθαναν, με την Υπέρμαχο στρατηγό για καύχημα και καμάρι τους και οδηγό τους.


Έτσι διηγήθηκαν την ιστορία τους στα παιδιά τους και στα παιδιά των παιδιών τους και στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους. Μέχρι που φτάσαμε στα δικά μας “προοδευμένα” χρόνια. Στα χρόνια που δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει, ούτε να μαθαίνει στα παιδιά μας ό,τι “παραμύθι” του κατέβει.


Γιατί πρέπει να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε μόνον ό,τι είναι “πολιτικά ορθό”. Κι η Υπέρμαχος στρατηγός οπωσδήποτε δεν είναι... “πολιτικά ορθή”! Γιατί θίγονται οι φίλοι μας και γείτονές μας, εναντίον των οποίων πολέμησε. Και γιατί –τέλος πάντων– σαν ιδέα, να έχεις μια Υπέρμαχο στρατηγό είναι γελοία.


Άσε που η Εικόνα Της προσβάλλει και τους αλλοθρήσκους!


Τι είναι, λοιπόν, “πολιτικά ορθό” να μαθαίνουμε στα παιδιά μας; Μην ανησυχείτε, υπάρχει -ευτυχώς- η Ευρώπη που θα μας το καθορίσει. Η Ευρώπη που, τόσους αιώνες, δεν μπορεί ακόμα να ξεπεράσει το μίσος που τρέφει για μας, αλλά με την πρώτη ευκαιρία στάζει χολή εναντίον μας. Η Ευρώπη που δεν ανεχόταν ο “βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων” να μιλάει ελληνικά, γι’ αυτό τον ονόμασε “αυτοκράτορα των Γραικών”. Η Ευρώπη που ξεκίνησε –υποτίθεται– να ελευθερώσει τους Αγίους Τόπους από τους μουσουλμάνους και κατέληξε να πέσει σαν πεινασμένο θηρίο πάνω στην πιο πλούσια και πιο όμορφη πόλη του κόσμου, την Πόλη, τη Βασιλεύουσα, με τέτοια αγριότητα και τέτοια λύσσα, ώστε τρόμαξαν και οι ίδιοι με τους εαυτούς τους.


Ποτέ οι Τούρκοι δεν λεηλάτησαν και δεν κατέστρεψαν και δεν αφάνισαν με τόσο μίσος, όσο οι Ευρωπαίοι. Οι Τούρκοι ήρθαν να οικειοποιηθούν αυτό που θαύμαζαν και τους θάμπωνε με τη δόξα του, για να βρουν κι αυτοί την υπόστασή τους σαν λαός μέσα στον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι ήρθαν να αφανίσουν αυτό που ένοιωθαν ανώτερό τους, για να μην υπάρχει, για να υπάρχουν μόνον αυτοί.


Τουλάχιστον, μέχρι σήμερα, οι εχθροί μας μας σέβονταν, ακόμα κι όταν έπαψαν να μας φοβούνται. Τώρα φτάσαμε στην κατάντια να μας περιπαίζουν και να το “παίζουν” σωτήρες μας. Τώρα οι “φίλοι” μας οι Γερμανοί, στο περιοδικό Focus, μας αποκαλούν “εθνάκι” και μας παρουσιάζουν σαν κάποιους γραφικούς τρελλούς που χρειάζονται κάπου-κάπου κι ένα χαστούκι για να συνέλθουν. Δεν πειράζει όμως, ευτυχώς που υπάρχει η “μαμά” Ευρώπη για να τραβάει κανένα αυτί στα άτακτα παιδιά. Όπως τότε που παρακολουθούσε απαθής την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία να πέφτει κομμάτι-κομμάτι στα χέρια των Τούρκων, κι η πλούσια “μαμά” Ευρώπη φρόντιζε μόνο να πετύχει καλές εμπορικές συμφωνίες με τους κατακτητές μας.


Κι έχει το θράσος, σήμερα, να μας αποκαλεί “εθνάκι”, και να μας κάνει τον κηδεμόνα, ποιος; Ένας λαός που αιματοκύλισε δυο φορές τον κόσμο ολόκληρο, που έβαλε πρώτος αυτός τους όρους “φασισμός” και “γενοκτονία” μέσα στην παγκόσμια ιστορία, ένας λαός που ήρθε κατακτητής στην πατρίδα μας και σκότωσε και λεηλάτησε και ακόμα δεν έχει αποδώσει δικαιοσύνη για τά εγκλήματά του...


Αυτός ο αδίσταχτος λαός μας ειρωνεύεται γιατί έχουμε τους αγίους μας με τίς “ειδικότητές” τους και τις εικόνες τους παντού. Αυτός ο λαός έχει κουράγιο να δίνει μαθήματα ακόμα. Κι εμείς ακούμε και δεν μιλάμε και σκύβουμε το κεφάλι.


Εμείς, τα εγγόνια εκείνων που δεν ένοιωθαν “εθνάκι” ούτε όταν το γιαταγάνι τους έπαιρνε το κεφάλι, τώρα αποφασίσαμε ότι πρέπει να σκεφτόμαστε “πολιτικώς ορθά”. Οι στατιστικές μας ονομάζουν εθνάκι; Εθνάκι είμαστε. Πάει και τέλειωσε! Γιατί πρέπει να φιλάμε το χέρι που μας ταΐζει, έστω κι αν μας δίνει κάπου-κάπου ένα χαστούκι. Γιατί τώρα πια μάθαμε από την πείρα μας. Κι η πείρα μας λέει ότι “πολιτικά ορθή” ήταν η απόφαση του... Εφιάλτη να σεβαστεί τίς στατιστικές και να συμπεριφερθεί ρεαλιστικά, αντίθετα από εκείνους τους τρακόσιους γραφικούς που νόμιζαν ότι κάτι θα πετύχουν πηγαίνοντας αντίθετα στη λογική και στο προφανές.


Ορίστε ένας παρεξηγημένος και παραγνωρισμένος ήρωας, ένας οραματιστής, τόσο μπροστά απ’ την εποχή του, που κανένας δεν έχει εξυμνήσει όσο θα έπρεπε!


Θα πρότεινα, λοιπόν, στο Υπουργείο μας της “διά βίου μάθησης”, η γιορτή της 25ης Μαρτίου να αφιερωθεί στον Εφιάλτη και σε όλους τους “φωτισμένους” Εφιάλτες που ακολούθησαν και ακολουθούν το λαμπρό του παράδειγμα! Γιατί το εθνάκι μας πρέπει κάποτε να ξυπνήσει και να εγκαταλείψει τις παραισθήσεις του για μεγαλεία και κουραφέξαλα. Πρέπει να ποτιστεί με τις “πολιτικά ορθές” ιδέες της εποχής μας. Και να συνειδητοποιήσει ότι στα “αφεντικά” μας δεν αντιστεκόμαστε. Τα προσκυνάμε. Αυτά προσκυνάμε! Όχι εικόνες και Υπερμάχους Στρατηγούς!...


Δεν είναι ποτέ αργά να μαθαίνει κανείς. Εξ άλλου, γι’ αυτό υπάρχει και η “διά βίου μάθηση” ...


Θνησκέτω η Ελλάδα!

Σιγά μη χάσει ο κόσμος το «εθνάκι»!...


Νινέττα Βολουδάκη


“Ενοριακή Ευλογία” Τεύχος 93


Είς το όνομα

της Αγίας Τριάδος


και με τη σημαία τού Αη Γιώργη

η νέα προεδρική θητεία

Σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη , ψάχνουμε να βρούμε απάγκιο από τη λαίλαπα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, από τα λαμόγια των "διεθνών αγορών "(λέγε Πόουλσον και Σόρος), τους ευρωλιγούρηδες πολιτικάντηδες μας και από τον εισαγόμενο αντιχριστιανικό μίσος των μεταμοντερνιστών.

Και τα όσα διαδραματίστηκαν σήμερα , στην ορκομωσία του προέδρου είναι ένα καλό αποκούμπι ελπίδας.

Όμορφη η εικόνα του Προέδρου να υποκλίνεται στην σημαία της Προεδρική Φρουράς με τον έφιππο Αη Γιώργη στο κέντρο του λευκού σταυρού σε πείσμα των άθλιων Δημητράδων και Τριαρίδηδων που ενοχλουνται από τις εικόνες του Χριστού και των αγίων , σε πείσμα των επαγγελματιών ανθρωποδικαιωματιστών και των προστατών τους τού ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.

Όμορφο και το άκουσμα να εκκινεί η νέα προεδρική θητεία υπό το εύηχο "Εις το όνομα της Αγίας, και Ομοουσίου, και Αδιαιρέτου Τριάδος" σε πείσμα των φωταδιστών του "ορθού λόγου", των μισούντων την όντως φωτιστική και φιλάνθρωπη παράδοση της Ρωμιοσύνης.

Aπό τον Misha

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010















AΛΛΟ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑ


ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ


ΑΠΟ ΚΩΜΑΤΩΔΗ


ΚΑΤΑΣΤΑΣΙ


ΜΕΤΑ


ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ


του Κώστα


Βάσσιου

---------------------------------


Ονομα: Κωνσταντίνος Βάσσιος του Γεωργίου και της Σουλτάνας

Διαμονη: Μανχάϊν Λουτ.Βιτχάφεν

Καταγωγη πατέρα: Κορνίτσα Σερρων

Καταγωγή μητέρας: Πλατανιά Δράμας

Τηλ. 0049-62168569765



Επαθε ένα τροχαίο ατύχημα. Και έμεινε δύο ολόκληρα χρόνια σε κωματώδη κατάστασι. Οι γονείς του, άνθρωποι πιστοί, έπαιρναν συνέχεια τηλέφωνο στους Πατέρες της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς και τους ζητούσαν να προσευχηθούν για να γίνη ο Κώστας, το παιδι τους καλά. Οι γιατροί της Γερμανίας, μετά από δύο χρόνια που ήταν σε κωματώδη κατάστασι, αποφαίνονταν ότι ο Κώστας ήταν κλινικά νεκρός. Ετσι το λένε τώρα αυτό. Είναι το σλόγκαν των απάνθρωπων άθεων γιατρών. Χάθηκε, ανθρωπίνως, κάθε ελπίδα. Οι γιατροί πλησίασαν τον πατέρα του και του ζήτησαν να εγκρίνη την αποσωλήνωσι αφού πάρουν τα όργανα του Κώστα. Θα τον νάρκωναν, όσο ακόμα ήταν ζωντανός ασθενής και αφού θα του αφαιρούσαν τα όργανά του, μετά θα τον έκαμναν την αποσωλήνωσι. Ο πατέρας του το αρνήθηκε κατηγορηματικά. Και απειλητικά. Και συνέχισε να παρακαλεί τους πατέρες της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς να συνεχίσουν οι Πατέρες να προσεύχωνται για να γίνη καλά ο Κώστας.

Και το θαύμα έγινε.


Ομως αφήνω να παρακολουθήσετε τον διάλογο του Γέροντα Χρυσόστομου της Ιεράς μονής του Αγίου Νικοδήμου, με τον ΥΓΙΕΣΤΑΤΟ πλέον Κώστα Βάσσιο.

Το περιστατικό δημοσιοποιείται γιά πρώτη φορά, εδώ στο blog apotixisi.


Και ύστερα έρχεται επίσημα η Εκκλησία της Ελλάδος και στέλνει εγκύκλιο και καλεί τους μητροπολίτες να κάνουν αγώνα γιά να αυξηθή η "δωρεά" οργάνων. Ανθρωπίνων ζωντανών οργάνων, και όχι νεκρών γιατί αυτά είναι ΑΧΡΗΣΤΑ και ΣΑΠΙΑ, αλλά ζωντανών ανθρωπίνων οργάνων ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΑΝΕΡΩΤΗΤΩΝ και ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. Και εδώ ακριβώς, αυτό το έγκλημα είναι ιδιαζόντως ΕΙΔΕΧΘΕΣ. Είναι καθαρός ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ.

Και αυτή η παρότρυνσι, γίνεται με τις συστάσεις του προέδρου της εκκλησιαστικής επιτροπής βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος, του μητροπολίτου της ΝΑΣΑ και νύν μοιχεπιβάτου ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ της μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής και της μητροπόλεως Αττικής.



Συνέντευξί του ήδη ΥΓΙΕΣΤΑΤΟΥ Κωνσταντίνου Βάσσιου, με τον Γέροντα Χρυσόστομο Τσαβδαρίδη Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Γουμένισσας Κιλκίς τον Οκτώβριο του 2009.

( Η συνέντευξι είναι καταγεγραμμένη σε CD και βρίσκεται στο αρχείο μας.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ: Εχουμε τη χαρά να είμαστε μαζί με τον Κωνσταντίνο Βάσσιο.

Ενας νεαρός 41 ετών, ο οποίος από τις 4 Αυγούστου 1998 μέχρι το 2000 ήταν ΚΛΙΝΙΚΑ ΝΕΚΡΟΣ.

Δύο χρόνια ήταν ΣΧΕΔΟΝ ΦΥΤΟ.


ΚΩΣΤΑΣ: ΣΕ ΚΩΜΑ. Όπως έλεγαν οι γιατροί στην Γερμανία αυτή η περίπτωσι είναι πολύ σπάνια περίπτωσι να βγή κανείς από αυτήν την κατάστασι.


ΓΕΡ: Και όμως με την επιμονή του πατέρα του, διότι οι γιατροί συμβούλευαν να του βγάλουν τα καλώδια γιατί δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.

Ο πατέρας του επέμεινε.


ΚΩΣ: Ηθελαν να μου βγάλουν τη διασωλήνωσι και θα πέθαινα φυσικά.


ΓΕΡ: Να τον βγάλουν τη διασωλήνωσι, διότι δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.

Ο πατέρας του επέμεινε.


ΚΩΣ: Τους είπε Γερμανικά….που σημαίνει ότι άμα τα βγάλετε θα σας πάω στο δικαστήριο. Και φοβήθηκαν οι γιατροί μετά και με άφησαν.


ΓΕΡ: Δύο χρόνια διασωληνωμένος χωρίς να μπορή να μιλήση, χωρίς να μπορή να αντιδράση, ξαπλωμένος στο κρεβάτι του πόνου, έζησε.

Οι γονείς του δεν ήθελαν να ακούσουν για να δώσουν τα όργανά του σε κάποιον, ενώ αισθάνονταν ότι το παιδί τους αναπνέει έστω και με μηχανήματα.


ΚΩΣ: Θα ήταν τραγικό λάθος να το κάνουν. Αυτό διότι, όπως βλέπετε, τώρα είμαι σχεδόν υγιής, δεν μπορώ να πώ, αλλά περπατάω, χαίρομαι τη ζωή, βλέπω τη φύσι. Μια συγκεκριμένη περίπτωσι, καθόμουνα σε ένα πάρκο στη Γερμανία και έβλεπα τα δένδρα, την πρασινάδα και έλεγα τι ωραία που είναι η ζωή.

Χαιρόμουνα τη ζωή.

Την έβλεπα, τι ωραία που είναι, τον ήλιο.


ΓΕΡ: Όταν ο Κώστας ήταν σε κώμα, οι γονείς του και οι συγγενείς του, έπερναν συνεχώς τηλέφωνο στο μοναστήρι και μας παρακαλούσαν να προσευχώμεθα για τον Κώστα, για να συνέλθη.

Γιατί όντως και αυτοί είχαν κουρασθεί βλέποντας το παιδί τους σε μία κατάστασι κωματώδη.

Τελικά κάποια φορά, μετά από τα δύο χρόνια όταν έγιναν εκλογές στη Γερμανία και κέρδισε το κόμμα του Σέντεου, χριστιανοδημοκράτης, λοιπόν τότε ο Κώστας μίλησε σε ερώτησι που τον έκαναν οι νοσοκόμες, ποιος κέρδισε.


ΚΩΣ: Όχι δεν είναι έτσι ακριβώς. Εβλεπα στην τηλεόρασι και έδειχνε τη φόρμουλα 1 ήταν στο Μοντε Καρλο και είχε νικήσει ο Μιχαήλ Σουμάχερ και έρχονταν οι νοσοκόμες στο δωμάτιό μου και με αντιμετώπιζαν, όπως συνήθως, σαν μικρό παιδί. Κύριε Βάσσιε, τι κάνετε, ποιος βγήκε πρώτος σήμερα στη φόρμουλα 1 στο Μόναχο;

Ο Μιχαήλ Σουμάχερ, απάντησα.

Αυτοί τρελλάθηκαν από τη χαρά τους γιατί κατάλαβαν ότι έκανα το μεγάλο βήμα.


ΓΕΡ: Είχα τη χαρά να δώ τον Κώστα μετά από αυτή του την περιπέτεια ανάπηρο, επάνω σε ένα καροτσάκι, όταν τον έφεραν οι γονείς του στο μοναστήρι για να μας ευχαριστήσουν για τις προσευχές που κάναμε και για να τον γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει.

Τότε είπαμε πολλά για όλη την τραγική περιπέτεια του δυστυχήματος και της καταστάσεώς του πάνω στο κρεβάτι του πόνου.


ΚΩΣ: Απλά κοιμόμουνα.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί με τρέλλαινε ο πόνος.

Με τρέλλαινε ο πόνος από τον ώμο μου δίπλα στο κεφάλι.


ΓΕΡ: Περίπου το 2005 συναντηθήκαμε τότε στο μοναστήρι του αγίου Νικοδήμου. Και σήμερα μετά από 4 χρόνια ξαναβρισκόμαστε, αλλά ο Κώστας σήμερα δεν ήρθε με καροτσάκι αλλά ήρθε περπατώντας και μάλιστα περπατάει και χωρίς το μπαστούνι.

Το μπαστούνι το χρησιμοποιεί σα βοηθητικό.

Και μερικές φορές το κουβαλάει αυτός το μπαστούνι.

Πάντως θα ήταν πολύ τραγικό αν οι γονείς του άκουγαν τους γιατρούς και έβγαζαν τα καλώδια και έδιναν τα μέλη του σε κάποιον που τα είχε ανάγκη.


ΚΩΣ: Θα ήμουν πεθαμένος τώρα.

Ξέρετε γέροντα, περπατάω στους δρόμους, πηγαίνω από τα νεκροταφεία στην πόλη μας και μου έρχεται μία ανατριχίλα γιατί βλέπω και σκέφτομαι ότι μπορεί να ήμουνα και εγώ σε ένα τάφο τώρα.

Με πιάνει παραλήρημα όταν το σκέφτομαι αυτό.


ΓΕΡ: Πάντως είναι δολοφονία, πρίν κλείση κανείς τα μάτια του να σταματήση η καρδιά του, να κάνουν προσπάθεια οι γιατροί να πείσουν τους γονείς.


ΚΩΣ: Καθαρή δολοφονία είναι.

Γιατί ο άνθρωπος έχει τρομερές δυνάμεις μέσα του γιατί είναι πέρα από τις δικές του. Ξέρουν οι γιατροί.

Κάτι δυνάμεις που υπάρχουν, υπερφυσικές δυνάμεις, κανείς δεν μπορεί να τις αντιληφθή. Εγώ τις αντιλήφθηκα.

Εβλεπα όνειρα.

Τον άγιο Ιωάννη το Ρώσσο. Τον άγιο Ραφαήλ.

Με παρακαλούσε η μάννα μου, κάνε προσευχή να τον δής στο όνειρό σου.

Και τον είδα.

Είδα έναν με ράσο, πρέπει να ήταν ο άγιος Ραφαήλ.


ΓΕΡ: Εγώ χάρηκα πάρα πολύ, Κωνσταντίνε, που μου είπες ότι από τότε που άρχισες να περπατάς, κάθε Κυριακή είσαι στην Εκκλησία και προσεύχεσαι και ζείς όσο μπορείς σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.


ΚΩΣ: Και κοινωνώ και νηστεύω.


ΓΕΡ: Εύχομαι ο Θεός να σου δίνη δύναμι και υγεία να χαίρεσαι τη ζωή που σου χάρισε γιατί εσύ έζησες και αυτό που έζησε και ο άγιος Λάζαρος, πέθανες και αναστήθηκες.

Ετσι, λοιπόν, να ζήσης.

Ο Θεός να σε ευλογή και να σε χαριτώνη.


ΚΩΣ: Ετσι ακριβώς, Γέροντα. Ευχαριστώ.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ

του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου


Η αντιπαραβολή δύο κειμένων

1) του οικουμενιστή Καθηγητή Μάριου Μπέγζου,
και 2) του κορυφαίου ορθόδοξου θεολόγου π. Θεόδωρου Ζήση μας βοηθούν να αντιπαραβάλουμε τις θέσεις των Οικουμενιστών και των Ορθόδοξων στο διάλογο με τους αλλόθρησκους και μάλιστα με τους οπαδούς του Ισλάμ.
Η σύγκριση των δύο προσεγγίσεων μας οδηγεί στα ακόλουθα συμπεράσματα:

1) Οι θέσεις των Οικουμενιστών είναι άσχετες με την Ορθόδοξη παράδοση.

2) Διέπονται από αντι-ιστορικό πνεύμα. Διαστρέφουν τα ιστορικά γεγονότα με γενικεύσεις που τους διευκολύνουν να εξάγουν αυθαίρετα συμπεράσματα, ώστε να δικαιολογούν τους οικουμενιστικούς προσανατολισμούς τους.

3) Οι Οικουμενιστές μετέρχονται συστηματικά τη συκοφαντία ότι οι παραδοσιακοί πιστοί είναι εναντίον των διαλόγων με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους ελλείψει επιχειρημάτων.

4) Ερμηνεύουν την αντίρρηση των παραδοσιακών πιστών για συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους και την ένστασή τους για την προβολή της Ορθοδοξίας ως μιας από τις πολλές εκφάνσεις της αλήθειας και ΟΧΙ τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ως άρνηση του διαλόγου. Αν ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρχει αντίρρηση για την προσπάθεια ιεραποστολής εκ μέρους των Ορθοδόξων όπως την επιχείρησε πάνω από όλους ο κορυφαίος Απόστολος Παύλος. Λες και υπάρχει ορθόδοξος που διαμφισβητεί το ιεραποστολικό έργο του Αποστόλου Παύλου που μετέβη σε όλο σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο για να “καταγγείλει” τον άγνωστο Θεό στους ειδωλολάτρες και τον σταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο στις συναγωγές των Ιουδαίων προκινδυνεύοντας καθημερινά ακόμη και τη ζωή του. Το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων ακολούθησαν οι Αγιοι πατέρες, όπως λ.χ. οι Αγιοι Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, Κολλυβάδες, Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και συνεχίζουν τις μέρες μας πολλά ιεραποστολικά κλιμάκια σε όλο τον κόσμο. Και όμως! Οι Οικουμενιστές ελλείψει επειχειρημάτων προβάλλουν πάλιν και πολλάκις το ίδιο συκοφαντικό επιχείρημα ότι δήθεν οι παραδοσιακοί πιστοί έχουν αντίρρηση στη διεξαγωγή διαλόγων αν γίνονται με δογματικά και κανονικά ανεπίληπτο τρόπο. Και όχι όπως τώρα που συνιστούν όχημα ματαιοδοξίας συγκρητισμού και συνεχής παραβίασης των ιερών κανόνων της Εκκλησίας.

5) Οι Οικουμενιστές βλέπουν τους διαλόγους υπό το πρίσμα του νεοεποχίτικου συγκρητισμού και του κοσμικού πνεύματος που διέπει το σύγχρονο κόσμο που αντιλαμβάνεται τη θρησκεία ως μέσο για την επίτευξη συμφιλίωσης και ανοχής μεταξύ των ανθρώπων και όχι ως το Σώμα του Χριστού, το πλήρωμα της Αλήθειας και την κιβωτό της σωτηρίας.

6) Η προσέγγιση του π. Θεόδωρου Ζήση έχει βαθιά ερείσματα στην παράδοση των Αγίων Πατέρων, το βίο και τη διδασκαλία των οποίων ερμηνεύει αυθεντικά.

7) Η ανάλυση του π. Θεόδωρου Ζήση μας προσφέρει τη δυνατότητα να δούμε κάτι άλλο ουσιαστικό. Μας αποκαλύπτει τα κίνητρα και τις επιδιώξεις των ανθρώπων που συμμετέχουν στους διαλόγους, που δεν σχετίζονται με το Χριστό και την Ορθοδοξία. Οχι μόνον επειδή διακρίνονται για το συγκρητιστικό τους φρόνημα και επειδή καταπατούν τους ιερούς κανόνες με τις συμπροσευχές αλλά επειδή, όσοι εκπροσωπούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους, προσέρχονται με ταπεινά ελατήρια και ιδιοτελείς επιδιώξεις: Ανάδειξη μετριοτήτων, ευκαιρία ανέλιξης σε θέσεις επισκοπικές και ακαδημαικές, ταξιδάκια αναψυχής, διαμονή σε υπεπολυτελή ξενοδοχεία, ευκαιρία για ψώνια κοκ.

Η παράθεση των κειμένων των δύο ακαδημαικών θεολόγων των κ. Μάριου Μπέγζου και π. Θεόδωρου Ζήση (που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “Θρησκευτικά”) θα βοηθήσει τον αναγνώστη να διαπιστώσει τη διαφορά επιπέδου και προσέγγισης των Οικουμενιστών, αλλά και των παραδοσιακών θεολόγων, και θα βοηθήσει τουλάχιστον τους απροκατάληπτους αναγνώστες να εξαγάγουν αβίαστα όλα τα χρήσιμα συμπεράσματα.

Γράφει ο Νεορθόδοξος Καθηγητής Μάριος Μπέγζος, ανάστημα του διαβόητου οικουμενιστή Ν. Νησιώτη για το διαθρησκειακό διάλογο με το Ισλάμ:

“Μέτρο κρίσεως και συγκρίσεως για όλους εμάς τους συγχρόνους ορθοδόξους θεολόγους στον ισλαμοχριστιανικό διάλογο και γενικότερα σε κάθε είδους διαθρησκειακή διαλογική συνάντηση σήμερα είναι τα παραδείγματα που μας κατέλειπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, σαν τον Ιωάννη Δαμασκηνό και τον Γρηγόριο Παλαμά.
Εάν εκείνοι τόλμησαν το διαθρησκειακό διάλογο, πώς είναι ποτέ δυνατόν να τον αποφύγουμε εμείς σήμερα;
Εάν εκείνοι διεξήγαγαν διαλογικές συζητήσεις υπό την κλαγγή των όπλων σε κατάσταση αιχμαλωσίας των ορθοδόξων λαών και ομηρίας των θεολόγων της εκκλησίας τότε, πώς είναι ποτέ δυνατόν εμείς σήμερα να αποποιηθούμε τον διαθρησκειακό διάλογο ζώντας σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας;

Πιστότητα στο πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας σημαίνει ετοιμότητα γόνιμης μίμησης και δημιουργικής επανάληψης του δικού τους απαράμιλλου παραδείγματος το οποίο ενέχει θέση θεολογικής υποθήκης και μας χρεώνει όλους εμάς τους ορθοδόξους θεολόγους σήμερα να μην παραλείψουμε να διαλεγόμεθα με αλλοθρήσκους, αλλοφύλους και ετεροδόξους καταθέτοντας την ορθόδοξη μαρτυρία ακόμα και υπό τις πλέον δυσμενείς ιστορικές συνθήκες με παρρησία σε πνεύμα κριτικής συμπάθειας.

Ο Γρηγόριος Παλαμάς δεν κάνει απολογία της Ορθοδοξίας ούτε επιχειρεί αντιρρητική ανασκευή του Ισλάμ, αλλά επιδίδεται σε ομολογία της ορθοδόξου πίστεως και προβαίνει σε διάλογο με τους αλλόθρησκους.

Αξίζει να υπογραμμισθεί ο θετικός τόνος του όλου εγχειρήματος και πρέπει να προσεχθεί η απουσία αρνητικής χροιάς. Αντί για την απολογία κατατίθεται ομολογία και μακράν του αντιλόγου προσφέρεται διάλογος. Η μετατόπιση του θεολογικού επικέντρου από την πολεμική απολογία στην ειρηνική ομολογία και η προτίμηση του γόνιμου διαλόγου αντί του άγονου αντιλόγου χαρακτηρίζουν αποφασιστικά και αμετάκλητα την ορθόδοξη παράδοση η οποία «επομένη τοις αγίοις πατράσιν» δεν σχετίζεται ούτε με τον φονταμενταλισμό ούτε με τον φανατισμό.
Οι σημερινοί επικριτές του διαθρησκειακού διαλόγου οφείλουν να αναμετρηθούν με την πατερική κληρονομιά του ισλαμοχριστιανικού διαλόγου της περιωπής ενός Δαμασκηνού και ενός Παλαμά τους οποίους ορθώς και ορθοδόξως ακολουθεί το σεπτό και παλαίφατο κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έχοντας από δεκαετιών την δημιουργική πρωτοβουλία των πάσης φύσεως διαθρησκειακών διαλόγων, διεξάγοντας αυτούς με εντυπωσιακή επιτυχία παρά τις διεθνείς ιστορικές συνθήκες που προβάλλουν προσκόμματα και κωλύματα”.

****************************

Την απάντηση στις οικουμενιστικές θεωρίες δίνει ο κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης στο άρθρο του "ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ - Άρνησις του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων":

“Δεν διενοήθη ούτε επεδίωξε ποτέ ο Άγιος Γρηγόριος (Παλαμάς) να οργανώσει διάλογο και συνάντηση με τους Μουσουλμάνους.

Αναγκάσθηκε να συνομιλήσει μαζί τους υπό τραγικές μάλιστα συνθήκες, χωρίς να διστάσει να ομιλήσει υπέρ της αληθείας, με κίνδυνο μάλιστα της ζωής του.

Αξίζει να αντιπαραβάλει κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήγαγε τον διάλογο ο αιχμάλωτος στους Αγαρηνούς αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης περιτριγυριζόμενος από αγρίους Μουσουλμάνους, που ήσαν έτοιμοι να κινηθούν εναντίον του, αν έλεγε κάτι προσβλητικό για τον προφήτη και την θρησκεία τους, με την φιέστα της Ασίζης, και τα πολυτελή και άνετα ξενοδοχεία ή ιδρύματα, όπου φιλοξενούνται και σιτίζονται οι διεξάγοντες σήμερα τους διαθρησκειακούς διάλογους.

Η απόλαυση αυτών των παροχών, των διευκολύνσεων, των αναγνωρίσεων της επιστημονικής αξίας και των τιμών, είναι καλό κίνητρο, για να είναι κανείς συνεργάσιμος, διαλλακτικός, «αντικειμενικός», «αμερόληπτος» και όχι απόλυτος και αποκλειστικός.

Μικρών δυνατοτήτων επιστήμονες έχουν ανάγκη προβολής και καταξιώσεως, πλουτισμού των βιογραφικών τους υπομνημάτων, ενώ φιλόδοξοι κληρικοί και θεολόγοι επιδιώκουν περαιτέρω άνοδο και κατάληψη θέσεων στα οικουμενικά συμβούλια και στις επιτροπές.

Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, καταξιωμένος αγωνιστής της Ορθοδοξίας, αφού συνέτριψε τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό και αποκάλυψε τις πλάνες του Παπισμού με μια άκρως αντιοικουμενιστική, “φονταμενταλιστική”, θα έλεγαν πολλοί σήμερα, στάση, εξελέγη για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης το 1347 «τάξει και νόμω πνευματικής αναβάσεως, ου κλέψας την εξουσίαν, ουδ' αρπάσας, ουδέ διώξας την τιμήν, αλλ' υπό της τιμής διωχθείς, ουδ' ανθρωπίνην χάριν, αλλ' εκ Θεού και θείαν δεξάμενος», όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος θεολόγος, για τον Μ. Βασίλειον (Επιτάφιος εις Μ. Βασίλειον 25-27. ΕΠΕ 6, 17 ε.).

Λόγω της αντιδράσεως του κινήματος των Ζηλωτών δεν κατέστη δυνατή η ενθρόνισή του, παρά μόνον μετά από τρία έτη, τον Δεκέμβριο του 1350. Το τριετές αυτό διάστημα, από της εκλογής μέχρι της ενθρονίσεως, διήλθεν εις το Άγιον Όρος και εις την Λήμνον, την οποία επί διετίαν εποίμανε ως τοποτηρητής. Και μετά την ενθρόνισή του όμως και την παλλαϊκή και ενθουσιώδη υποδοχή των Θεσσαλονικέων δεν ήταν αδιατάρακτη η ποιμαντορία του κυρίως λόγω των δυναστικών διενέξεων μεταξύ των δύο αυτοκρατορικών οικογενειών, των Παλαιολόγων και των Καντακουζηνών.

Σε κάποια μεσολαβητική, ειρηνευτική του αποστολή στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 1354, το πλοίο, που τον μετέφερε από την νήσο Τένεδο αναγκάσθηκε λόγω θαλασσοταραχής, να προσεγγίσει τις ακτές της ευρωπαϊκής ακτής της Καλλίπολης, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία είχαν διαπεραιωθή από την ασιατική πλευρά οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι τον πανικό και την αποδιοργάνωση, που είχε προκαλέσει ο καταστρεπτικός σεισμός της 2ας Μαρτίου του 1354, χωρίς να προβληθεί καμμία αντίσταση από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα.

Εκεί, λοιπόν, συνελήφθη ο Άγιος Γρηγόριος αιχμάλωτος από τους Τούρκους μαζί με την συνοδία του και υπέστη τα πάνδεινα. Ενώ βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων, σε επιστολή που στέλνει προς την εαυτού Εκκλησίαν, την Εκκλησία Θεσσαλονίκης, τους χαρακτηρίζει ως «τους πάντων βαρβάρων βαρβαρωτάτους». Εκτιμούσε ότι η αιχμαλωσία του ήταν έργο της Θείας Προνοίας, που απέβλεπε αφ' ενός μεν να κηρύξει το Ευαγγέλιο προς τους αλλόπιστους Μουσουλμάνους και αφ' ετέρου να ενισχύσει τους Χριστιανούς ώστε να αποφύγουν τον εξισλαμισμό λόγω των πιέσεων, που ασκούσαν οι Τούρκοι κατακτηταί. Προοδοποιεί εδώ ο Άγιος Γρηγόριος το έργο των μεγάλων Αγίων της Τουρκοκρατίας, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και των Κολλυβάδων, διαγράφει την οδό της ομολογίας και της παρρησίας στους αναγκαστικούς διαλόγους με τους κατακτητάς, στους αληθινούς διαθρησκειακούς διαλόγους οι οποίοι εγέννησαν στη συνέχεια το πλήθος των Νεομαρτύρων.

Τί γεννούν και τί παράγουν οι σημερινοί διαθρησκειακοί διάλογοι; Ασφαλώς όχι μάρτυρας και απολογητάς, αλλά χλιαρούς και αδιαφόρους περί την πίστιν αποστάτας της Ορθοδοξίας”.
ΦΑΙΔΡΗ ΜΗΝΥΣΗ

ΤΟΥ

π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ


του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου
=====================

Γνώριζα από καιρό ότι τα γραπτά του π. Βασίλειου Θερμού πάσχουν πολλές φορές από έλλειψη σοβαρότητας. Τη μια γράφει παπαδιαμάντιες επιστολές για το “Λενιώ”. Την άλλη περιγράφει ποδοσφαιρικό αγώνα στα αρχαία Ελληνικά. Υστερα αναφέρεται στην καλή του δασκάλα που τον δίδαξε το πρόσφυμα γιωδ και την αιτιατική της αναφοράς και την παράλλη ψυχαναλύει τα εκκλησιαστικά οφφίκια.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΗ ΜΗΝΥΣΗ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΤΗ ΣΤΕΙΛΕΙ
_____________________

Τώρα έπεσε πιο κάτω στου κακού τη σκάλα. Είχε την “καλωσύνη” να μου κοινοποιήσει το περιεχόμενο της μήνυσης που υπέβαλε εναντίον μου στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου...αφού πρώτα την είχε στείλει στο ιστολόγιο “Ιδιωτική οδός” του κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου!!! Δεοντολογία π. Θερμού και γαρ. Στέλλει την επιστολή πρώτα για δημοσίευση στο φίλιο προς αυτόν ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός” (“όμοιος ομοίω αεί πελάζει”) και ύστερα στους παραλήπτες της!!!.

ΠΕΡΙ ΕΥΓΛΩΤΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΒΛΥΝΟΙΑΣ
____________________

Και ως να μη έφθανε αυτό, στη μήνυσή του, καλεί τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου να ασχοληθεί μαζί μου λόγω της...ευγλωττίας μου! Κύριε ελέησον! Καλωσύνη, βέβαια, του π. Βασίλειου επειδή μου αποδίδει αρετή που δεν έχω. Αλλά δυστυχώς ακόμη και στους επαίνους, που δεν μου αξίζουν, “απέλιπεν” η σοβαρότητα τον π. Βασίλειο. Πώς αυτό; Από τη μια μιλά καθ’ υπερβολή εγκωμιαστικά για την ανύπαρκτη ευγλωττία μου και ύστερα διερωτάται αν είμαι “αμβλύνους”!!! Εχετε ακούσει ποτέ να χαρακτηρίζεται ως αμβλύνους άνθρωπος που διακρίνεται (κατά τον π. Βασίλειο πάντοτε) για ευγλωττία; Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω τέτοια ανοησία!

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΩΣ ΚΑΚΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
_____________________

Και το άλλο! Ηκούσθη “εκ του αιώνος” ποτέ να καταγγέλλεται στην Ιερά Σύνοδο πιστός επειδή δεν είναι καλός φιλόλογος; Οχι;! Ε λοιπόν ο π. Βασίλειος το αποτόλμησε. Αντιλαμβάνομαι ότι there is always a first time for everything αλλά ήταν ανάγκη να κάνει ο π. Βασίλειος την αρχή; Δεν τον φτάνουν οι υπόλοιπες καινοτομίες;

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
____________________

Ιδού και ένα άλλο μαργαριτάρι του περιδέραιου της φαιδρότητας της μήνυσης του π. Θερμού. Γράφει συγκεκριμένα: “Αν κάποιος πού ὑπογράφει ὡς φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδῆ σφάλματα, τότε δέν ἐκπλήσσομαι πού ὡς θεολόγος (ὅπως ἐπίσης ὑπογράφει) ἀγνοεῖ τί εἶναι ἡ βαρλααμική αἵρεση ἤ κατηγορεῖ ἀνυπόστατα γιά προτεσταντισμό”. Αντιλαμβάνεστε τι λέγει, καλοί αναγνώστες; Πώς είπατε; Οχι;! Ούτε και εγώ! Επειδή είμαι κακός φιλόλογος, ισχυρίζεται ο π. Θερμός, εξυπακούεται ότι δεν κατανοώ ως θεολόγος την έννοια του όρου βαρλααμισμός!!! (Με άλλα λόγια: Επειδή το πρόβατο έχει τέσσερα πόδια η προβειά του δεν είναι λευκή!) Θα έμενε αυτοστιγμή φαλακρός ο Αριστοτέλης αν άκουε τέτοια λογική αλληλουχία!

ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;
________________

Επι της ουσίας τώρα. Αρχίζω από το αυτονόητο. Διαμένω από δεκαεξαετίας στις ΗΠΑ. Ως εικός ανήκω στη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής (και κατ’ επέκταση βεβαίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου). Ελπίζω να το κατανοεί αυτό ο π. Θερμός. Αν όχι, λυπάμαι. Οση ευγλωττία και αν διαθέτει ένας αμβλύνους δεν μπορεί να του εξηγήσει τόσο περίπλοκα θέματα.

Αλήθεια! Βάσει ποιας λογικής ο π. Βασίλειος με μηνύει στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου και όχι στην Εκκλησία της οποίας είμαι μέλος;

Η μήνυση γίνεται ακόμη περισσότερο φαιδρή νοουμένου, ότι, όπως ο ίδιος αναφέρει, δεν έγραψα μόνον στο Κυπριακό περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” για τους νεωτερισμούς και τις αιρέσεις που ο ίδιος και οι ομόφρονές του προσπαθούν να επιβάλουν ετσιθελικά στην Εκκλησία. Δημοσίευσα τα ίδια πράγματα, σε πολύ πιο αυστηρό τόνο, σε πολλά έντυπα τηςΕλλάδος καθώς και σε δεκάδες ιστοσελίδες, όπως ο ίδιος ομολογεί.

ΜΕ ΜΗΝΥΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
_____________________

Προσέξτε το ακόμη πιο φαιδρό! Αναφέρει ότι ο κύριος λόγος της μήνυσης δεν είναι όσα του καταμαρτυρώ για το Νεοβαρλααμισμό και τους νεωτερισμούς που θέλει να εισάξει στην Εκκλησία. Αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά (οξύνους και γαρ!) ότι ο έλεγχος και η κριτική για κακοδοξίες δεν στοιχειοθετούν αιτία μηνύσεως. Γι’ αυτό καταφεύγει στη συκοφαντία. Ισχυρίζεται ότι εξωθώ δήθεν τους πιστούς να προβούν σε αποτείχιση και σχίσμα. Καταρχήν όλοι γνωρίζουν ότι ουδείς ξιφουλκεί εναντίον της αποτείχισης και κανένας δεν εξορκίζει το σχίσμα περισσότερο από εμένα. Η ουσία του θέματος, όμως είναι ότι με κατηγορεί ότι προωθώ το σχίσμα ΟΧΙ με κείμενα που δημοσίευσα στο Κυπριακό περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” αλλά για άλλα κείμενα που δημοσίευσα σε περιοδικά και εφημερίδες της Ελλάδας και σε δεκάδες ιστολόγια και για πρόσωπα που είναι στο σύνολόν τους μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επομένως, βάσει ποιας λογικής, καλείται η Εκκλησία της Κύπρου να επιληφθεί του θέματος; Δεν είμαι μέλος της Εκκλησίας τηςΑρχιεπισκοπής Αμερικής; Αν (Θεός φυλάξοι!) είμαι προαγωγός σχίσματος, δηλαδή ένοχος βαρύτατου εκκλησιαστικού παραπτώματος, όπως ισχυρίζεται ο π. Θερμός, δεν πρέπει ο οικείος επίσκοπος, εν προκειμένω οΑρχιεπίσκοπος Δημήτριος και η Επαρχιακή σύνοδος της Εκκλησίας της Αμερικής, να εξετάσουν την καταγγελία;

ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
_____________________

Συνοψίζω τα γεγονότα για να αντιληφθείτε το μέγεθος της φαιδρότητας της μήνυσης: Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος απευθύνεται στην Εκκλησία της Κύπρου για να εξετάσει καταγγελίες εναντίον μέλους της Αρχιεπισκοπής Αμερικής επειδή δημοσίευσε σχόλια και άρθρα σε ΜΜΕ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα και αφορούν κληρικούς και λαικούς που ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος!!! Αραγε βάσει ποιας λογικής με μηνύει στην Ιερά Σύνοδο τηςΕκκλησίας της Κύπρου;

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ”;
______________________

Θα μου πείτε: “Ωραία! Αλλά τι γίνεται με αυτά που έγραψες στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία”; Μα γι’ αυτό ακριβώς η μήνυση του π. Θερμού είναι φαιδρή επειδή αναφέρει ότι ο κύριοςλόγος που με μηνύει είναι ΟΧΙ αυτά που έγραψα στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία” αλλά αυτά που έγραψα στον ιστοχώρο και σε Ελλαδικά περιοδικά. Και το άκρον άωτο της φαιδρότητας! Δεν μηνύει μόνον εμένα, αλλά και το περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” στη Σύνοδο της Εκκλησίας τηςΚύπρου, επειδή γράφω δήθεν κείμενα υπέρ της αποτείχισης και του σχίσματος σε Ελλαδικά περιοδικά και στον ιστοχώρο!!!

ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΣΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑ;
_________________

Πέραν της εντελώς αναρμόδιας και κυριολεκτικά φαιδρήςκαταγγελίας που υπέβαλε οφείλω να αναφερθώ στη συκοφαντία ότι προτρέπω τους πιστούς να κάνουν αποτείχιση και να προχωρήσουν σε σχίσμα. Δεν αντιλαμβάνομαι την κακοήθεια και προπαντός τη φαιδρότητα και την ανοησία της συκοφαντίας. Τους τελευταίους έξι μήνες έγραψα περισσότερα από εκατόν σχόλια και άρθρα σε ιστοσελίδες, περιοδικά και εκκλησιαστικές εφημερίδες με τα οποία προσπαθώ εντονότατα να πείσω τους πιστούς να ΜΗΝ προχωρήσουν σε αποτείχιση επειδή θα οδηγήσει σε σχίσμα. Ας σημειωθεί ότι οι συνεχείς παρεμβάσεις μου χαιρετίσθηκαν δημόσια με ανακούφιση από πλείστους όσους αντιτίθενται στην ιδέα της αποτείχισης (πολλώ μάλλον του σχίσματος) και κούμπωσε απέναντί μου όσους προβληματίζονταν ή και προβληματίζονται να προχωρήσουν σε “αποτείχιση”. Ορισμένοι (και μάλιστα όχι τυχαίοι άνθρωποι), αν και συμφωνούν ότι δεν πρέπει να γίνουν αποτειχίσεις και σχίσματα, μου είπαν: “Οτι ήταν να γράψεις το έγραψες. Το μήνυμά σου ελήφθη”. Και όμως! Ακόμη και αυτή την παράκληση, που μου υπεβλήθη (επαναμβάνω όχι από τυχαίους άνθρωπους), αποφάσισα να παραγνωρίσω επειδή ακριβώς τρέμω σύγκορμος ακόμη και στην ιδέα του σχίσματος!

ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΛΕΜΗΣΑ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ
______________________

Επομένως είναι ή δεν είναι κυριολεκτικά φαιδρό να εκτοξεύει εναντίον μου μια τόσο αστήρικτη συκοφαντία ο π. Βασίλειος; Πέρασα τη ζωή μου πολεμώντας τη δημιουργία σχισμάτων. Αρχισα από την εκκλησιαστική κρίση στην Κύπρο όταν προσπάθησα να πείσω τον αείμνηστο Κυρηνείας Κυπριανό να κλείσει το υφιστάμενο τότε σχίσμα. Υστερα στην Αμερική, για να μη συντελέσω στη δημιουργία σχίσματος, έχασα τη δουλειά μου. Ημουν συνεργάτης ομογενειακής εφημερίδας και αντιτάχθηκα με σειρά άρθρων στην προσπάθεια της οργάνωσης GOAL να προχωρήσει σε σχίσμα. Ας σημειωθεί ότι ο εκδότης της εφημερίδας επιθυμούσε τότε διακαώς να παραμείνω στη θέση μου με την προυπόθεση ότι θα έγραφα για ό,τι άλλο ήθελα εκτός από το να αρθρογραφώ εναντίον των επίδοξων σχισματικών. “Κατέστησες σαφή τη θέση σου”, μου είπε: “Μη συνεχίσεις ολόκληρη καμπάνια εναντίον τους”. Παρόλον ότι, κατ’ εκείνην την περίοδο, η δημοσιογραφία ήταν το μόνο μέσον πορισμού που είχα, του εξήγησα ότι η χριστιανική και θεολογική μου συνείδηση δεν μου επιτρέπει να σταματήσω τον έλεγχο εναντίον των επίδοξων σχισματικών. Και υπέβαλα παραίτηση. Και μετά από αυτά κατηγορούμαι ότι προωθώ αποτειχίσεις και σχίσματα; Ειλικρινά! Δεν μπορώ να αντιληφθώ σε τι εξυπηρετεί τον π. Θερμό η εκτόξευση αυτής της συκοφαντίας.

ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ
______________________

Είναι φανερόν ότι η μήνυσή του έγινε για να με αποθαρρύνει να συνεχίσω να πολεμώ τις κακοδοξίες και τους φορείς τους και να με αποτρέψει από το να επιτελέσω το χρέος μου έναντι του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αν αυτή είναι η πρόθεσή του τον διαβεβαιώ ότι, όχι μόνο καταδίκασα εντονότατα τους κληρικούς και λαικούς που εκπορεύουν αιρέσεις, αλλά ότι θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο, με όλη την ένταση της φωνής μου (και με την πανθομολογούμενη νηφαλιότητα που διακρίνει τα λόγο μου), μέχρις ότου τερματιστούν αυτές οι ασχημίες ελάχιστων (όπως πολλές φορές έγραψα), αλλά εξαιρετικά επικίνδυνων προσώπων εν οις και ο αιδεσιμολογιότατος π. Βασίλειος.

ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΘΛΙΨΕΩΣ
___________________

Θέλω να διαβεβαιώσω τον π. Βασίλειο ότι ΔΕΝ είναι έστω και κατ’ ελάχιστον πρόθεσή μου να δυσαρεστήσω κανένα. Πολλώ μάλλον σεβαστούς κληρικούς. Αλλά πώς να το κάνουμε; Παρόλη την καλή και ειλικρινή μου διάθεση αναπόφευκτα θα δυσαρεστήσω ορισμένους. Στον πλανήτη μας ζουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι. Εύκολο είναι να μη δυσαρεστήσουμε ούτε ένα από αυτούς; Οσο και να επιδιώκουμε το αντίθετο κάποιοι θα στενοχωρηθούν με τις θέσεις και την κριτική μας.

ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑΣ
________________

Υπάρχει πάντως το αντίδοτο για τη στεναχώρια του π. Βασίλειου και των ομοφρόνων του. Ας αποκηρύξουν τις αιρέσεις, νεωτερισμούς και βλασφημίες κατά των Αγίων και της Ιεράς Παράδοσης που εκστομίζουν και αμέσως η κριτική μου εναντίον τους θα τερματιστεί. Πάραυτα και αμελλητί. Και όχι μόνον θα σταματήσει αλλά θα τους επαινέσω, εκ μέσης καρδίας, δημόσια για τη μεταμέλεια που θα δείξουν. Δεν είχα, ούτε ήταν ποτέ δυνατόν να έχω, προσωπικές διαφορές με τον αιδεσιμολογιότατο. Ούτε κατ’ όψιν άλλωστε τον γνωρίζω. Μόλις πρόσφατα είδα φωτογραφίες του στο διαδίχτυο. Ο μόνος λόγος που του άσκησα - και υπόσχομαι να συνεχίσω να του ασκώ και στο μέλλον δριμύτατη κριτική- (με το άκρως νηφάλιο πάντοτε ύφος μου) είναι επειδή κηρύσσει αιρέσεις, ατιμάζει το Βυζάντιο, θέλει να διορθώσει τους Αγίους, υποστηρίζει λειτουργικούς νεωτερισμούς και άλλα άνομα ων ουκ έστιν αριθμός. Γι’ αυτό το λόγο και μόνον δεν άσκησα κριτική στον π. Βασίλειο ή σε οιονδήποτε άλλο Νεοβαρλααμίτη. Ή οι Νεοβαρλααμίτες θα σταματήσουν να κηρύσσουν ετεροδιδασκαλίες ή θα δέχονται κριτική και έλεγχο. Δριμύτατη μάλιστα. Με τη γνωστή μου άκρα νηφαλιότητα φυσικά. Είναι ενδεχόμενο να διερωτηθείτε πώς γίνεται μια κριτική να είναι δριμύτατη και νηφάλια. Α! Δεν είμαι εγώ για να απαντώ περίπλοκα ερωτήματα. Αμβλύνους και γαρ! Απευθυνθείτε στον π. Βασίλειο για να σας τα ερμηνεύσει. Εδώ τους Αγίους της Εκκλησίας και τα εκκλησιαστικά οφφίκια περνά από ψυχανάλυση! Εγώ θα τη γλύτωνα;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
____________

Και για να τελειώσω σε σοβαρό τόνο: Μου έστειλε ο π. Βασίλειος επιστολή με την οποία ουσιαστικά διαμφισβητούσε την ύπαρξη ή το δόκιμο του όρου Νεοβαρλααμισμός και αρνήθηκε ότι εκπροσωπεί κακόδοξη θεολογία. Του απάντησα ότι ευχαρίστως δέχομαι την πρόσκληση και πρόκληση για συνοδική αξιολόγηση του Νεοβαρλααμισμού και παρέπεμψα στους κορυφαίους θεολόγους (Ιουστίνο Πόποβιτς, Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Παίσιο, π. Ενώχ Αγιορείτη, π. Θεόδωρο Ζήση, π. Σαράντη Σαράντο, π. Σωφρόνιο Ζαχάρωφ και πολλούς άλλους) που καταμαρτυρούν ότι είναι απαράδεκτοι οι νεωτερισμοί που εισηγούνται ο π. Βασίλειος και οι ομόφρονες του. Μόλις αντελήφθη ότι η οποιαδήποτε καταγγελία εναντίον μου θα προσέκρουε στη θεολογία των πιο πάνω κορυφαίων προσώπων ανέκρουσε πρύμναν και μου έκανε μήνυση στην Εκκλησία της Κύπρου ότι δήθεν προωθώ σχίσμα με άρθρα και σχόλια που δημοσιεύω σε εφημερίδες και περιοδικά που εκδίδονται στην Ελλάδα και στον ιστοχώρο. Είναι φανερόν ότι μετά από αυτή την κυριολεκτικά φαιδρή προσέγγιση του π. Θερμού δεν υπάρχει περιθώριο σοβαρής ανάλυσης του θέματος.
Ενα είναι το σίγουρο:

ΔΕΝ πρόκειται να κάνω το χατήρι των Νεοβαρλααμιτών και να σιωπήσω.








Ερωτήματα

προς την Αδελφότητα

Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ»


του κ. Λεόντιου Διονυσίου



Ο εκ Θεσσαλονίκης Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος, όπως είδαμε σε μπόγκ της Θεσσαλονίκης (apotixisi), αλλά και άλλων πόλεων της κεντρικής Ελλάδος, χρεώνεται ως φίλος του «ΣΩΤΗΡΑ», με βασικά στοιχεία την πνευματική καταγωγή του, τη συμμετοχή του σε εκδηλώσεις του «ΣΩΤΗΡΑ» και με δεδομένο το ότι ο αδελφός του (καθόλα νόμιμο) είναι ο προϊστάμενος του «ΣΩΤΗΡΑ».

Ερωτάται η αδελφότητα:

1) Δέχεται τις τοποθετήσεις του Σεβασμιωτάτου, οι οποίες αμνηστεύουν τα εγκλήματα των μεταμοσχεύσεων, όπως και ο εν Θεσσαλονίκη ιατρός επιστήμων κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης έχει αποδείξει ότι αποτελούν οι μεταμοσχεύσεις;


2) Αποδέχεται την άκρα του τάφου σιωπή του κ. Νικολάου, ως προς τα θέματα της αφηνιασάσης τελευταίως Παναιρέσεως του Οικουμενισμού;

Η αδελφότης σας με βιβλία (και του προϊσταμένου της) και δι’ άρθρων, αλλά και της υπογραφής της ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ υπό του σεβαστού και αγωνιστού θεολόγου και συγγραφέως κ. Βασιλειάδη, πήρε ο μ ο λ ο γ ι α κ ή θέση, ενώ ο Μητροπολίτης Μεσογαίας το αρνήθηκε.


3) Παλαιότερα ομιλούσε «Ο ΣΩΤΗΡ» δια την αδικία προς τους 12 Μητροπολίτες.

Τώρα αποδέχεται και υποστηρίζει τον αποκαλούμενο ως μοιχεπιβάτη κ. Νικόλαο ή θεωρεί ότι καλώς κατέχει την θέση του;

Δέχεται τις τελευταίες υποκριτικές τοποθετήσεις του Μεσογαίας ως προς την «δικαίωση» του Αττικής Νικοδήμου;


4) Πολλοί, και εμείς προσωπικά, είχαμε πολλές προσδοκίες (κατ’ άνθρωπο) από τον κ. Νικόλαο.

Μας επίκρανε για πολλά και διότι «δεν αρθρώνει λόγο για το Νεοβαρλααμισμό και γιατί δεν ορθώνει ανάστημα για τους νεωτερισμούς», όπως συγκεκριμένα κατηγορείται (http://apotixisi.blogspot.com/2010/03/blog-post_09.html#comments).

Μήπως, διότι ακολουθεί την «γραμμή» της «διακρίσεως» του «ΣΩΤΗΡΑ»;

Αν ναι, μήπως τώρα «Ο ΣΩΤΗΡ», συναισθανόμενος την βαριά ευθύνη απέναντι στον Θεό, είναι καιρός να αφήσει κατά μέρος τα της διακρίσεως και τα του «ΕΡΓΟΥ» του, και δίνοντας το καλό παράδειγμα να βάλλει πάνω από το «έργο» του το έργο της Εκκλησίας, να απελευθερώσει όσους, εξαρτώμενοι από τον «ΣΩΤΗΡΑ», σιωπούν δι’ αυτά τα θέματα, ώστε να αγωνισθούν κατά συνείδηση εναντίον της απραξίας και της εκπτώσεως πολλών Επισκόπων και της φοβερής εκκοσμικεύσεως που έχει αλλάξει τραγικά την φυσιογνωμία της άλλοτε Ορθόδοξης ελληνικής κοινωνίας;


Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης «τόκαψε το μοναστήρι», σύμφωνα με την έκφραση του αγωνιστού υπερονόβιου Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου, όταν χρειάστηκε, γιατί έβαλε πάνω από το μοναστήρι τον αγώνα υπέρ της πίστεως και της εφαρμογής των θείων Εντολών (Ας έχουμε την μυστική ευχή του προφητικού και θρυλικού Καντιώτη, όχι την επιδεικτική -εν αναπηρικώ αμαξιδίω- που τον ταλαιπωρεί).


Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου