Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
[Εβ 11,24-26, 32-40]
Ορθοδοξία επικράτησε να λέγεται η ορθή πίστη της μιάς αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού σε αντίθεση προς τις πολλές αιρέσεις που πιστεύουν στην πλάνη και μάχονται την ορθή πίστη, εμφανιζόμενες αυτές ως ορθή πίστη.
Για την αληθινή πίστη, τη μόνη που σώζει, γίνεται λόγος στο αποστολικό ανάγνωσμα της Α΄ Κυριακής των Νηστειών ή Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Τι είναι πίστη; Πάντως όχι κάτι το αόριστο και αφηρημένο.
Κατά τον απόστολο Παύλο «πίστη είναι ύπαρξη πραγμάτων που ελπίζονται, γιατί τώρα μεν δεν βλέπονται, αλλά πάντως ελέγχονται χειροπιαστά».
Μετά τον ορισμό της πίστεως ο Απόστολος αναφέρει 14 άντρες και 2 γυναίκες της ιστορίας του Ισραήλ που είχαν μεγάλη πίστη, τους Άβελ Ενώχ Νώε, Αβραάμ, Σάρρα, Ισαάκ, Ιακώβ, Ιωσήφ, Μωϋσή, Ραάβ, Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυΐδ, Σαμουήλ.
Ο απόστολος Παύλος στην περικοπή μας θαυμάζει το Μωϋσή σαν άνδρα μεγάλης πίστεως, επειδή δεν παρέμεινε στην αυλή του Φαραώ για να εξελιχθεί σαν Αιγύπτιος άρχοντας, αλλ’ αρνήθηκε την ευκαιρία αυτή της ζωής του ν’ απολαύσει εξουσία πλούτο ηδονές και προτίμησε τη συγκακοπάθεια με τον υπόδουλο λαό του Θεού στον τύραννο Φαραώ.
Από τα προαναφερθέντα «αγαθά» της Αιγύπτου θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο τις περιφρονήσεις σαν Ιουδαίος. Στην περίπτωση αυτή των περιφρονήσεων ο Μωϋσής έχει όμοιό του μόνο το Χριστό, αν και δεν τον γνώρισε. Ο Χριστός θα έρθει βέβαια στον κόσμο 1250 χρόνια αργότερα από το Μωϋσή και θα υποστεί τους γνωστούς ονειδισμούς της δίκης και της σταυρώσεώς του, αλλ’ ο Μωϋσής χωρίς να το καταλάβει έγινε τύπος του Χριστού. Και το έκανε αυτό ο Μωϋσής διότι είχε «καρφώσει» τα μάτια της πίστεως στις ανταμοιβές του Θεού. Τόσο πολύ πίστευε στο Θεό. Αρνήθηκε τα έτοιμα και ευχάριστα και ζηλευτά κατά κόσμο, αλλά ανθρώπινα και γήινα, και περίμενε τα θεία και αιώνια που πίστευε και ήλπιζε, αλλά δεν τα έβλεπε.
Ο απόστολος Παύλος για τους 7 μετά το Μωϋσή (Ραάβ, Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυΐδ και Σαμουήλ) και για άλλους προφήτες, επειδή για να εξιστορήσει για τον καθένα χωριστά απαιτούνταν πολύς χρόνος, αναφέρει συνοπτικά τα κατορθώματά τους, που έκαναν με την πίστη στο Θεό. Ποια κατορθώματα; Ότι κατανίκησαν βασίλεια, εφάρμοσαν στη διακυβέρνηση δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση υποσχέσεων, έκλεισαν στόματα λιονταριών, έσβησαν την ακατάσχετη δύναμη της φωτιάς, γλύτωσαν το κεφάλι τους από σφαγές, από αδύνατοι έγιναν δυνατοί, αποδείχτηκαν ισχυροί στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή ισχυρά στρατεύματα των εχθρών παραταγμένα σε θέση μάχης, κάποιες γυναίκες πήραν πίσω τους άνδρες τους που είχαν πεθάνει αφού προηγουμένως αναστήθηκαν θαυματουργικώς, άλλοι τυμπανίστηκαν, δηλαδή καρφώθηκαν σε σανίδα και περίπου πέθαναν όπως ο Χριστός πάνω στο σταυρό. Δεν δέχτηκαν να γλυτώσουν από τον πρόσκαιρο θάνατο αρνούμενοι την πίστη, αλλ’ έμειναν σταθεροί και πέθαναν, για να πετύχουν την καλύτερη ανάσταση παρά την πρόσκαιρη ζωή. Κάποιοι άλλοι δοκίμασαν εμπαιγμούς, μαστιγώσεις, φυλακίσεις, λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, πέρασαν από διλήμματα, αποκεφαλίστηκαν με μαχαίρι, γύριζαν ντυμένοι με προβειές και δέρματα γιδιών, με στερήσεις, με θλίψεις, με κακουχίες. Περιπλανιώνταν στις ερήμους, στα βουνά, στα σπήλαια, στις τρύπες της γης. Τέτοιες τιμές, διότι έτσι τις βλέπει ο απόστολος Παύλος, δεν τις άξιζε ο κόσμος. Μόνο οι άνθρωποι της πίστεως τις άξιζαν.
Όλοι αυτοί, λέει ο απόστολος Παύλος, θαυμάστηκαν και εγκωμιάστηκαν σαν άνθρωποι πίστεως. Δεν απόλαυσαν όμως την υπόσχεση της ουράνιας βασιλείας αμέσως, διότι ο Θεός είχε προβλέψει για μας που ζούμε σε υστερότερα χρόνια κάτι καλύτερο, να μη λάβουν δηλαδή όλοι αυτοί την τελείωση χωρίς εμάς, αλλά να τη λάβουμε όλοι μαζί κατά την κοινή ανάσταση, και εκείνοι που έζησαν πολύ παλιά και εμείς που ζούμε σήμερα.
Ζωή στηριζόμενη στην πίστη δεν είναι ποτέ απόλαυση, αλλά συνεχής δοκιμασία και θλίψη. Για να μιλήσουμε ακριβέστερα, είναι απόλαυση, και μάλιστα μεγάλη και «υπερέχουσα πάντα νουν», αλλά απόλαυση πνευματική, τέτοια που ο μακριά από την πίστη κόσμος δεν μπορεί να την καταλάβει, και τη θεωρεί κακοπέραση και θλίψη. Διότι «Χριστός= κατά κόσμον θάνατος, κατά πνεύμα ζωή. Ο μακριά από την πίστη κόσμος το πρώτο το βλέπουν, το δεύτερο δεν το πιστεύουν». Δεν είναι άξιος ο κόσμος να καταλάβει κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι της πίστεως ακόμη και το θάνατό τους για το Χριστό τον θεωρούν κέρδος. «Για μένα ζωή μου είναι ο Χριστός, είπε άλλοτε ο απόστολος Παύλος, και ο θάνατος κέρδος». Πράγμα ανεξήγητο με την ανθρώπινη λογική.
Πίστη και κόσμος δύο πράγματα αντίθετα.
Ο κόσμος και η αίρεση έχουν ανορθόδοξη αντίληψη για την αλήθεια τη ζωή και την ευτυχία. Το θάνατο και την κόλαση τα θεωρούν ζωή και ευτυχία.
Ο πιστός, φρονώντας τα του Χριστού και έχοντας νουν Χριστού ξέρει και ζει την αληθινή ζωή και ευτυχία και τώρα μέσα στις δοκιμασίες και μετά το θάνατο κοντά στο Θεό.
Iεροκήρυξ
Επιτέλους,
«Παναγιώτατε»,
και η ανοχή έχει τα όριά της
Αντί «καταλλαγής», ο Πατριάρχης εκδίδει υβριστική Εγκύκλιο κατά πιστών, μολύνοντας την ιερή ημέρα της Ορθοδοξίας και διαστρεβλώνοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια
Ταύτα εποίησας, και εσίγησα»… Μη και αεί σιωπήσομαι, και ανέξομαι επί πλείον την δυσφορωτάτην ζημίαν; αλλ’ ουκ αεί η μακροθυμία μένει· «ελέγξω» γαρ «και παραστήσω κατά πρόσωπον»» τας αστοχίας σου (Μ. Βασιλείου και Διδύμου Τυφλού)
Την Κυριακή του θριάμβου της Ορθοδοξίας διάλεξε ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με Εγκύκλιό του, όχι για να τιμήσει, αλλά για να προσβάλει την Ορθοδοξία και να προπαγανδίσει άλλη μια φορά τις αιρετίζουσες καινοτομίες του.
Ήδη εδόθησαν απαντήσεις αποστομωτικές στην νέα αυτή ανίερη επίθεση εναντίον όσων, χρόνια τώρα, του αποδεικνύουν την αποκλίνουσα από την ορθόδοξη Πίστη πορεία του∙ για τούτο, με το κείμενο αυτό δεν θα απαντήσουμε παρά σε λίγες μόνο θέσεις της Εγκυκλίου του, στηριζόμενοι στην Πατερική θεολογία που διαστρεβλώνει, για να φανεί που μπορεί να καταλήξει, ακόμα και ένας Πατριάρχης, όταν αρνείται το «Πνεύμα» και τον «νουν» των Πατέρων, όπως ακριβώς συνέβη και με άλλους αιρετίζοντες και αιρετικούς Πατριάρχες στο παρελθόν.
• Γράφει η Πατριαρχική «Εγκύκλιος»:
Η Ορθοδοξία «πρέπει να ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον… Αντιθέτως, εάν η Ορθοδοξία κλεισθή εις τον εαυτόν της … θα μετατραπή από “κατά την οικουμένην” Εκκλησία που είναι, εις μίαν εσωστρεφή και αυτάρεσκον ομάδα, εις ένα “γκέττο” εις το περιθώριον της ιστορίας… Δια τον λόγον αυτόν και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ουδέποτε εφοβήθησαν τον διάλογον με τον πνευματικόν περίγυρον της εποχής των, ακόμη και με τους ειδωλολάτρας φιλοσόφους των χρόνων των…».
Πράγματι, Παναγιώτατε.
Η Εκκλησία «ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον», αλλά βάσει των Εντολών του Χριστού και των Ι. Κανόνων και όχι βάσει των Εντολών του Βατικανού, όπως γίνεται στον διάλογο που εσείς δουλικά δεχθήκατε να προάγετε. Μη διαστρέφετε, λοιπόν, την πραγματικότητα προσπαθώντας να δημιουργήσετε φοβικά αντανακλαστικά από την τάχα απομόνωσή μας, εάν δεν συμμετάσχουμε στον Θεολογικό Διάλογο που –με αντιπατερικό τρόπο– επί δεκαετίες διεξάγεται κατ’ επιθυμία του Πάπα από τους γραφειοκράτες υποτακτικούς σας. Ένα Διάλογο, που επειδή δεν έχει την χάρη του Θεού, αποβαίνει ως τώρα όχι μόνο άκαρπος, αλλά και επιζήμιος για την Εκκλησία.
Η Εκκλησία δεν γίνεται “γκέττο” και δεν απομονώνεται, όταν διαλέγεται υπακούοντας στον Αρχηγό της Ιησού Χριστό και τους Ι. Κανόνες. Αντίθετα γελοιοποιούνται και γίνονται ανυπόληπτα, εκείνα τα μέλη της, που παραβαίνουν τους Ι. Κανόνες της. Η Εκκλησία διέπρεψε και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, βγήκε δηλαδή στο προσκήνιο της ιστορίας, ακριβώς όταν ήταν αυστηρά προσηλωμένη στις Εντολές και «απομονωμένη» από το κοσμικό πνεύμα, κι όχι όταν άτομα σαν και εσάς, ασεβούντες στην Παράδοση, γράφουν επιστημονικές διατριβές (όπως εσείς), στις οποίες καταφέρονται κατά των Ι. Κανόνων, ως να εκτελούν παπικές εντολές.
Σε εκείνη την διατριβή που συντάξατε πριν αρκετά χρόνια, γράφατε σαν κάποιον που προσπαθεί να παρακάμψει η να αχρηστεύσει τους νόμους, που στέκονται εμπόδιο στα παράνομα μελλοντικά σχέδιά του. Υποστηρίζατε, δηλαδή, πως «δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν». Και συνεχίζατε, αποφαινόμενος σπουδαιοφανώς: «Είναι απαραίτητον και επιβεβλημένον να εγκριθή και επικυρωθή υπό Οικουμενικής Συνόδου ο Κώδιξ της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ο οποίος «θα τροποποιήση (σ.σ. δηλ. θα παραποιήσει) και θα καταργήση αναποφεύκτως κανόνας των Οικουμενικών Συνόδων»!
Αυτή την ανίερη και ασεβή πρόταση προβάλατε στην διατριβή σας, που εξυπηρετούσε μακροπρόθεσμα σχέδια: κατάργηση Ι. Κανόνων και ειδικά εκείνων που απαγόρευαν αυστηρώς τις συμπροσευχές. Και αφού καταλάβατε πολύ καλά ότι οι Ορθόδοξοι δεν θα σας έκαναν αυτή την χάρη (συγκαλούντες, μάλιστα, προς τούτο Οικουμενική Σύνοδο), όταν γίνατε Πατριάρχης, αρχίσατε την πραγματοποίηση εκείνου του σχεδίου συμπροσευχόμενος παρανόμως με ετερόδοξους, χωρίς να περιμένετε να αποφασίσει την άρση αυτής της απαγορεύσεως Οικουμενική Σύνοδος, όπως ο ίδιος νομιμοφανώς είχατε προτείνει. Δεν θεωρήσατε πλέον την σύγκληση μιας Συνόδου αναγκαία, ίσως γιατί νομίσατε, ότι είστε μόνος σας μια Οικουμ. Σύνοδος, μιμούμενος τον «αλάθητο» μονοκράτορα Πάπα και εφαρμόζοντας εμμέσως το Πρωτείο του!
• Σε ένα άλλο σημείο της Εγκυκλίου γράφετε:
«Οφείλομεν πρώτον να συνομιλήσωμεν οι χριστιανοί μεταξύ μας και να λύσωμεν τας διαφοράς μας, δια να είναι αξιόπιστος η μαρτυρία μας προς τον έξω κόσμον. …Δεν είναι δυνατόν ο Κύριος να αγωνιά δια την ενότητα των χριστιανών και ημείς να μένωμεν αδιάφοροι… Τους διαλόγους αυτούς …πολεμούν σήμερον, δυστυχώς, και μάλιστα με φανατισμόν απαράδεκτον δια το Ορθοδόξον ήθος, ωρισμένοι κύκλοι που διεκδικούν δια τον εαυτόν των αποκλειστικώς τον τίτλον του ζηλωτού και υπερασπιστού της Ορθοδοξίας. Ωσάν να μη ήσαν Ορθόδοξοι όλοι οι Πατριάρχαι… οι οποίοι ομοφώνως απεφάσισαν και στηρίζουν αυτούς τους διαλόγους, (σ.σ. οι ζηλωτές) υψώνουν τους εαυτούς των υπεράνω των Επισκοπικών Συνόδων της Εκκλησίας».
Σ’ αυτά έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Δεν απέστειλε ο Χριστός τους μαθητές του, Παναγιώτατε, για να «λύνουν διαφορές», αλλά να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, να γνωστοποιούν την αδιαπραγμάτευτη Πίστη, να συζητούν με τους αιρετικούς, βοηθώντας τους να αντιληφθούν την πλάνη τους, να έρθουν σε συναίσθηση του τρομερού λάθους τους. Και αν αυτοί αρνούνταν να αποδεχθούν την διδασκαλία και να προσέλθουν εν μετανοία στην Εκκλησία –από την οποία αποσκίρτησαν–, δεν επιχειρούσαν συμβιβασμούς, δεν εφεύρισκαν κακοδοξίες (ως εκείνη των «δύο πνευμόνων» που υιοθετείτε), αλλά τους εγκατέλειπαν προς καιρόν, εφαρμόζοντες την καθοδηγητική Εντολή του Χριστού: «Ο δεχόμενος υμάς, εμέ δέχεται… Και ος εάν μη δέξηται υμάς, μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι της οικίας εκείνης ή της πόλεως, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών». Και ο Μ. Βασίλειος ερμηνεύει: «ο κήρυκας του θείου λόγου (εφ’ όσον δεν γίνει δεκτός) να υποχωρεί και να μη παραμένει ανοίγοντας διάλογο και φιλονικώντας με αυτόν που αρνείται τον θείον λόγον». Εφάρμοζαν, επίσης, οι Ορθόδοξοι Πατέρες μας και την καθοδηγητική –υποχρεωτική– συμβουλή του μιμητή του Χριστού, του απ. Παύλου. Δίδασκε ο απόστολος με απόλυτη σαφήνεια: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».
Αυτήν την Εντολή εφάρμοσαν όλοι ανεξαιρέτως οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ώσπου ήρθατε εσείς να την ανατρέψετε, τοποθετώντας τον εαυτόν σας πάνω από Πατέρες και Οικουμενικές Συνόδους. Και, παρόλο που γράφτηκαν τελευταία τόσα άρθρα, αλλά και ολόκληρο βιβλίο που σας αποδεικνύει το λάθος σας ως προς το σημείο αυτό, τα αγνοήσατε παντελώς.
Όχι, λοιπόν, Παναγιώτατε, δεν υψώνουμε τον εαυτό μας υπεράνω, αλλά τον βάζουμε υποκάτω των Πατέρων και αυτούς ακολουθούμε. Αντίθετα, εσείς θέσατε τον εαυτό σας υπεράνω των Πατέρων, αφού καταπατείτε ασυστόλως τις Εντολές του Χριστού και των Ι. Κανόνων, και ταυτόχρονα κάνατε άνω-κάτω την Εκκλησία μας, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της και ζητώντας επίμονα να παραβεί τον επί 150 χρόνια εφαρμοζόμενο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον οποίον το Πατριαρχείο –ως τη στιγμή που ήρθατε εσείς– απεδέχετο.
Παραβαίνετε, λοιπόν, κάτι πολύ μεγάλο, τους Ι. Κανόνες που έχουν σχέση με την Πίστη, και από την άλλη μεριά επιμένετε σε κάτι πολύ μικρό: την αυστηρή εφαρμογή κάποιων διοικητικών νόμων, όχι για θέματα Πίστεως, αλλά για την επέκταση της δικής σας εξουσίας και προνομίων σας, που ασφαλώς πρέπει να εφαρμόζονται, όταν όμως είναι δίκαια. Εδώ, όμως, δεν είναι καν δίκαια και νομότυπα, όπως με προχθεσινά κείμενα –ισχυρώς κατοχυρωμένα από νομικής πλευράς– απέδειξαν οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
• Επιτίθεσθε, ακόμα, δια της Εγκυκλίου εναντίον εκείνων, που με στοιχεία ατράνταχτα σας φέρνουν σε αντιπαράθεση, όχι με δικές τους ιδέες, αλλά με τους Πατέρες της Εκκλησίας και ισχυρίζεσθε πως «οι επικρίνοντες… κατηγορούν όσους διεξάγουν τους διαλόγους ως δήθεν “αιρετικούς” και “προδότας” της Ορθοδοξίας, απλώς και μόνον διότι διαλέγονται με τους ετεροδόξους…» και μάλιστα «μας εξωεκκλησιάζουν» (το τελευταίο σε άλλο κείμενο). Επίσης σημειώνετε: «ομιλούν απαξιωτικά δια κάθε προσπάθειαν συνδιαλλαγής μεταξύ των διηρημένων χριστιανών και αποκαταστάσεως της ενότητός των ως δήθεν “παναίρεσιν του οικουμενισμού” χωρίς να παρέχουν καμμίαν απόδειξιν ότι κατά τας επαφάς της με τους μη Ορθοδόξους η Ορθόδοξος Εκκλησία εγκατέλειψε η αρνήθηκε τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των πατέρων της Εκκλησίας μας».
Εδώ, ασφαλώς, «Παναγιώτατε», διαστρέφετε εντελώς την αλήθεια. Διότι ασφαλώς και σας κατηγορούν πολλοί για αιρετικές αποκλίσεις, όχι με κάποια «τσιτάτα» και απομονωμένα από το πνεύμα των Πατερικών κειμένων χωρία, αλλά με πλήθος κειμένων για πραγματικές παρεκκλίσεις σας από την θεολογία της Εκκλησίας μας∙ τόσο καλά μάλιστα κατοχυρωμένα, ώστε δεν διανοηθήκατε να δοκιμάσετε να τα ανατρέψετε. Δεν προσπαθήσατε να διαλεχθείτε θεολογικά με τους επικριτές σας, να τους πείσετε για το λάθος τους, αλλ’ εσείς, ο υπέρμαχος του Διαλόγου, διαλέγεσθαι μόνο με τους ετερόδοξους. Τους πιστούς τους αγνοείτε, έρχονται δεύτεροι στην προτίμησή σας και μόνο απειλές και ύβρεις εκτοξεύετε εναντίον τους!
Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, όμως, συνομιλώντας με τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο, του λέγει ότι πρέπει να ακολουθεί τους Αγίους και όχι να θέλει να επιβάλει τη δική του άποψη. Και του απαντά ο αυτοκράτορας: Σύμφωνα μ’ αυτά που λες «εσύ με βγάζεις έξω από την Εκκλησία»; Και ο άγιος ανταπαντά:
«Ουκ εγώ, αλλ’ ο θείος Απόστολος, μάλλον δε και τούτον συ προλαβών, αυτός εαυτόν οις ειργάσω εξήγαγες. Ει δε βούλει εντός πάλιν γενέσθαι αυτής, στήθι μεθ’ ημών των την αλήθειαν πρεσβευόντων…». Δηλαδή, δεν σε βγάζω εγώ, αλλά ο απ. Παύλος. Μάλλον όμως, ούτε αυτός, διότι και αυτόν τον πρόλαβες και εξήλθες της Εκκλησίας με αυτά τα οποία λες και κάνεις. Εάν όμως, θέλεις πάλι να εισέλθεις στην Εκκλησία, στάσου μαζί τους, διότι αυτοί ομολογούν την αλήθεια.
Προτιμούμε, «Παναγιώτατε» να ακολουθούμε τους Πατέρες που «ομολογούν την αλήθεια», παρά εσάς που την συσκοτίζετε.
Προτιμούμε να ομιλούμε και να μη σιωπούμε ένοχα, ανεχόμενοι τους κακόδοξους λόγους και πρακτικές σας.
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη
Όσοι έχουν την καλή συνήθεια να πηγαίνουν στην Εκκλησία, θα έχουν
ακούσει το: "Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.
Εὐλογητὸς εἶ, Δέσποτα, συνέτισόν με τὰ δικαιώματά σου. Εὐλογητὸς εἶ,
Ἅγιε, φώτισόν με τοῖς δικαιώμασί σου". Αρχίζω με αυτό, για να συνεχίσω
λέγοντας ότι σχετικώς πρόσφατα, οι διαβουλευόμενοι πολιτικοί,
σκέφθηκαν και μας είπαν : Η πολιτική πρέπει να παράγει πολιτισμό!
Κοντά σ' αυτούς πήγαν και κόλλησαν οι της ακαδημαϊκής θεολογίας,
φιλοσοφίας, Τέχνης κλπ. Είπαν, ότι κι αυτοί θα πρέπει να παράγουν
θεολογία, Τέχνη κλπ. ή ακόμη και φιλοσοφία - σημ. έχει εκπνεύσει εδώ
και κάμποσους αιώνες. Αυτά, είπαν οι ακαδημαϊκοί, θα βοηθήσουν. Έτσι,
μπήκαμε στη διαδικασία παραγωγής (θεολογίας, Τέχνης κλπ) αλλά άρχισε
και η γκρίνια. Οι ακαδημαϊκοί είδαν ότι ελάχιστα ασχολούνται μαζί τους
οι πολιτικοί.
Χωρίς αμφιβολία το ζήτημα των δικαιωμάτων αφορά στον πολιτισμό, κατ΄
επέκταση δε, τούτο άπτεται και της Θρησκείας.
Έτσι, μας βρίσκει σήμερα το πρόβλημα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Πρέπει κι αυτό να αλλάξει, για να είμαστε έτοιμοι με τα νέα δεδομένα
που βρίσκονται μπροστά μας. Γίναμε πολυπολιτισμική κοινωνία, ένας νέος
πολιτισμός προβάλλει και νέα δικαιώματα άρχισαν να μας απασχολούν. Το
τί μας ετοιμάζουν λίγο-πολύ το γνωρίζουμε και ήδη, ξαναγράφονται
πολλά και αναθεωρούνται περισσότερα.
Το μάθημα των Θρησκευτικών, λένε όσοι αποδοκιμάζουν τη σταδιακή
μετατροπή του σε μάθημα θρησκειολογίας, πρέπει να παραμείνει μάθημα
Θρησκευτικών. Δεν θα ανεχθούμε ούτε "χλωρό κλαρί" από τους
νεωτερισμούς. Θα γράφουμε ακατάπαυστα, μονίμως θα καταγγέλλουμε και ως
συνήθως, συμπληρώνω, θα κλείνουμε τα μάτια.
Τα επιφωνήματα δυσαρέσκειας, μας συνιστούν οι ορώντες ασκητές και
ερημίτες, είναι αρκετά!
Όπως όμως γνωρίζουμε - προφανώς το γνωρίζουν και οι "ορώντες" - όταν
θίγονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, οι τελευταίοι κατέρχονται σε
απεργίες και διεκδικούν αυτά που θεωρούν κεκτημένα : Μισθοδοτικά,
συνταξιοδοτικά και λοιπά εργασιακά. Αυτά τους ανήκουν κι εκεί, αρχίζει
το παζάρι, δίνεται η μάχη.
Τι συμβαίνει όμως όταν θίγονται κάποια άλλα δικαιώματα, για τα οποία
ποτέ δεν γίνεται λόγος και τα παζάρια, δεν έχουν καμιά
αρμοδιότητα;
Όταν οι πιστοί βλέπουν ότι θίγονται τα δικαιώματά τους :
Τα δικαιώματα του Θεού που πιστεύουν - είναι άλλωστε και δικά τους -
τότε τι πρέπει να κάνουν;
Συνεχίζουν να προσέρχονται στις εκκλησιές όπου μνημονεύονται
επίσκοποι, που το μόνο τους ενδιαφέρον είναι να κηδεύουν τους
αποθανόντας και τότε, μόνο τότε, να υπενθυμίζουν το "ευλογητός ει,
Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου";
Δηλαδή, μόνο οι νεκροί είναι διδακτοί των δικαιωμάτων του Θεού;
Εμείς οι υπόλοιποι, "οι ζώντες οι περιλειπόμενοι", τι είμαστε;
Είμαστε ανεπίδεκτοι της μαθήσεως των δικαιωμάτων του Θεού;
Όχι, δεν είμαστε.
Τα δικαιώματα του Θεού, αυτά που χρειάζονται για τη σωτηρία του κόσμου, τη δική μας, αλλά και κάτι περισσότερο από αυτά, τα γνωρίζουμε.
Οι επίσκοποι, πλην ελαχίστων, άλλοτε τα διαστρέφουν (σημ. "Τα νεφρά δεν σας χρειάζονται για τον ουρανό αλλά για τη γη και μη τα παίρνετε φεύγοντας", μας είπε ο
οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος) και πότε υποκρίνονται πως δεν τα
βλέπουν.
Τα απεμπολούν σκόπιμα διότι θεωρούν προτιμότερο να ενώσουν
τις εκκλησίες και μετά όλες τις θρησκείες.
Μόνο αυτό το δικαίωμα του Θεού τους απασχολεί και κανένα άλλο.
Αυτοί δεν είναι ιερείς που διδάσκουν τα του Θεού.
Είναι αντιλεγόμενοι ιερείς και υιοί λοιμοί, που προτείνουν το δικό τους θέλημα και τα δικά
τους δικαιώματα εν ονόματι δήθεν του Θεού.
Λοιπόν;
Θα εξακολουθήσουμε να παίρνουμε ευλογίες από αυτούς τους
ιερείς - επισκόπους, που καταπατούν τα νόμιμα του Θεού, προβάλλουν τα
δικά τους και απλώς αρκούνται στο κατευόδιο, για να μάθουμε μετά
θάνατον τα δικαιώματα του Θεού;
Νομίζω, ήλθε η ώρα να κηρύξουμε οι πιστοί τη δική μας απεργία.
Την κατά Θεόν απεργία, προς όλους τους οικουμενιστές ψευδοεπίσκοπους - κήρυκες μιας ολιστικής θρησκείας.
Τα λόγια πλέον δεν αρκούν. Ό,τι κι αν γράψουμε, δεν τους ενδιαφέρει.
Μόνο όταν βρεθούν σε άδειες εκκλησιές θα καταλάβουν.
Μόνο όταν τα παιδιά μας αρνηθούν αυτά τα θρησκευτικά, που τους ετοιμάζουν, θα αρχίσουν να βλέπουν εφιάλτες.
Μόνο αυτή η Δράση θα αναχαιτίσει τις δικές τους βέβηλες και βλάσφημες αντιδράσεις.
“ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ”
ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ;
του κ. Παν. Τελεβάντου
Συντεταγμένη αποτείχιση σημαίνει διακοπή μνημοσύνου όπως αυτή που έκαναν οι Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος, Παραμυθίας Παύλος και το Αγιον Ορος με την ευλογία (συν τοις άλλοις) του π. Παίσιου, του π. Ιουστίνου Πόποβιτς και του π. Επιφάνιου.
Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010
Δημοσιοποιούμε από την εφημερίδα ΑΘΗΝΑΪΚΗ της Παρασκευής 29 Ιανουαρίου 1999 σελίς 4, το παραπάνω κείμενο το οποίο είναι ΕΠΙΚΑΙΡΟ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να έλθουν στη δημοσιότητα τα ονόματα αυτών των σπουδαστών που αναφέρονται στο δημοσίευμα.
Και ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΤΟΥΣ, επαναλαμβάνουμε ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΤΟΥΣ, άν δούμε κάποιον από αυτούς δεσπότη, που όπως λέγεται, μπορεί να είναι αυτός που είναι στα δημοσιεύματα.
Επεται συνέχεια....
Αν θέλης να μεγαλώσης τις εικόνες, πάτησε επάνω στις εικόνες.
Μάς έστειλε εκ της, όπως μας είπε, "Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων", και τον εικονιζόμενο ...πένητα.....Γαλλίας Εμμανουήλ που, ώς λέγεται, ...ορέγεται την Αμερική, και εμφανίσθηκε αποφασισμένος και εγκαταστάθηκε στο "Μεγάλη Βρεττάνια", αλλά ευτυχώς αρνήθηκε να τον δεχθή ο Ιερώνυμος.
Το ίδιο αρνήθηκε να τον δεχθή και ο πρωτοσύγκελλος της αρχιεπισκοπής.
Και άλλα πολλά μάθαμε και πληροφορηθήκαμε. Ολα θα ειπωθούν εν καιρώ.
Ομως, ως φαίνεται, ο ...Ιμάμης του Φαναρίου, που πρό ημερών ανακήρυξε ως "ιερό και άγιο" βιβλίο, όχι το Ευαγγέλιο, αλλά το Κοράνιο, που ο Κεμάλ Ατταρτούρκ το περιφρονούσε και το αποδοκίμαζε ως το βιβλίο ενός αγύρτη, ο ...έξαλλος και αφηνιασμένος Πανθρησκειαστής του Βοσπόρου, το αναγνωρίζει ως θείο, άγιο και ιερό βιβλίο, που όποιος εφαρμόζει τα κελεύσματά του θα κερδίση την άνωθεν βοήθεια και χάρι...
Και οι Ελληνες επίσκοποι αυτόν τον ...Ιμάμη σπεύδουν σαν ... κοπέλια του(;;;) και τον υποδέχονται και τον τιμούν.
Αίσχος, αίσχος.
Και ξαφνικά σήμερα, με νέα εγκύκλιό του, έρχεται να μας παρουσιασθή και ως ...βέρος ορθόδοξος...
Εξω βέβηλε Αρχιαιρεσιάρχα.
Εξω από την Αγία Μάνδρα της Ορθοδοξίας.
ψεύδεται
και εξαπατά
τον πιστό λαό
Εντονες αντιδράσεις στην υποκριτική εγκύκλιό του γιά την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Δημοσιεύουμε κάποιες από αυτές.
Διάβασα σήμερα την εγκύκλιο του Οικουμενικού Πατριάρχη για την Κυριακή της Ορθοδοξίας και πραγματικά «βγήκα από τα ρούχα μου». Είναι απίστευτο το πόσο υποτιμά τη νοημοσύνη του πιστού λαού ο Πατριάρχης. Απ’ ό,τι φαίνεται, πρέπει να θεωρεί τους συνεπισκόπους του, τους κληρικούς και τους λαϊκούς της Εκκλησίας μας, τελείως αφελείς και ανόητους. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτή η ξεδιάντροπη παρουσίαση του μαύρου ως άσπρου, του πικρού ως γλυκού! (Ησ. ε 20). Γράφει, επί παραδείγματι, ότι κάποιοι «κύκλοι» βάλουν το Οικουμενικό Πατριαρχείο «χωρίς να παρέχουν καμμίαν απόδειξιν ότι κατά τας επαφάς της με τους μη Ορθοδόξους η Ορθόδοξος Εκκλησία εγκατέλειψε η αρνήθηκε τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των πατέρων της Εκκλησίας μας.»
Και ερωτούμε τον Πατριάρχη και τους περί αυτόν:
1ον Αναγνωρίζοντας εκκλησιαστική υπόσταση στους Παπικούς, δεν αθετείτε το δόγμα της «Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίο θέσπισε η Β’ Οικουμενική Σύνοδος; Εμείς, οι «ζηλωτές», μπορούμε να σας υποδείξουμε πλήθος Αγίων και Συνόδων που απερίφραστα και χωρίς ψευδοευγένειες καταδίκασαν τον Παπισμό ως αίρεση. Εσείς, μπορείτε να μας υποδείξετε έστω και ένα Άγιο ή μία Σύνοδο που να διακήρυξαν τα αντίθετα; «Ιδού η Ρόδος» Παναγιώτατε: Διαψεύστε μας, αποστομώστε μας!
2ον Αναγνωρίζοντας εκκλησιαστική υπόσταση σε όλες (340) τις αιρετικές ψευδοεκκλησίες του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (ΠΣΕ), δεν αθετήσατε επίσης το ίδιο δόγμα της Εκκλησίας μας; Μπορείτε να μας πείτε σε ποιά εποχή της εκκλησιαστικής ιστορίας οι αιρέσεις αναγνωρίζονταν ως «αδελφές Εκκλησίες»;
Παναγιώτατε, είναι αλήθεια ή ψέματα ότι στην τελευταία Συνέλευση του Π.Σ.Ε. που έγινε το 2006 στη Βραζιλία, υιοθετήθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ένα «εκκλησιολογικό» κείμενο στο οποίο απαρνηθήκατε την αλήθεια ότι η Ορθοδοξία είναι η «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και ότι αυτό που οριοθετεί την Εκκλησία είναι η κοινή ορθή Πίστη, η Παράδοση και η Αποστολική διαδοχή; Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι δεχτήκατε ότι, εμείς οι ορθόδοξοι, είμαστε υποχρεωμένοι να βρισκόμαστε σε κοινωνία με όλες τις ομολογίες του Π.Σ.Ε., προκειμένου να εκπληρώσουμε την Καθολικότητά μας; Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι τις δογματικές αποκλίσεις τις ονομάσατε «διαφορετικές διατυπώσεις της ίδιας Πίστης» και «ποικιλία Χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος»; Αλλά τι να απαντήσετε; Δυό χρόνια αργότερα, ομιλώντας στην έδρα του Π.Σ.Ε. στην Ελβετία επαινέσατε αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία!
Παναγιώτατε, είναι ψέμα αυτό που λέτε ότι εμείς είμαστε αντίθετοι στους διαλόγους με τους ετερόδοξους. Δεν είμαστε αντίθετοι, είμαστε υπέρ των διαλόγων, αλλά εσείς, εκ πρωιμίου, υπονομεύετε τους διαλόγους αυτούς, κάνοντας απαράδεκτες υποχωρήσεις στα της Πίστεως.
Επίσης, επικαλείσθε την εξουσιοδότηση που, δήθεν, σας δίνουν οι Σύνοδοι και οι «πανορθόδοξες αποφάσεις». Και σας ερωτώ:
1ον Ποια Σύνοδος και ποια «πανορθόδοξη απόφαση» αποφάσισε ότι επιτρέπονται στο εξής οι συμπροσευχές με αιρετικούς και δεν συνιστούν πλέον κανονικό παράπτωμα;
2ον Ποια Σύνοδος και ποια «Πανορθόδοξη απόφαση» επέτρεψε στους αιρετικούς όχι απλώς να παρίστανται, αλλά και σχεδόν έχουν ενεργή συμμετοχή σε ορθόδοξες Θ. Λειτουργίες;
3ον Ποια Σύνοδος και ποια «πανορθόδοξη απόφαση» σας επέτρεψε να αποδεχθείτε το αντίχριστο κείμενο του ΠΣΕ στη Βραζιλία;
4ον Ποια Σύνοδος και ποια «πανορθόδοξη απόφαση» σας έδωσε το δικαίωμα να υποστηρίζετε ότι έχουμε τον ίδιο Θεό με τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους; Οι πανθρησκειακές κακοδοξίες σας ετοιμάζουν το έδαφος για την έλευση του Αντίχριστου!
5ον Ποια Σύνοδος και ποια «πανορθόδοξη απόφαση» σας επέτρεψε να αποκαλέσετε «ευλογημένη» την Εβραϊκή Συναγωγή της Ν. Υόρκης και να γράψετε ότι Συναγωγές είναι «τόποι λατρείας του Θεού»; Πως τολμάτε και λέτε τέτοια λόγια τη στιγμή που ο ίδιος ο Χριστός τις αποκαλεί «Συναγωγές του Σατανά»( Αποκ. 2:8-9);
Πώς τολμάτε, Παναγιώτατε, να εξευτελίζετε την Ορθοδοξία λέγοντας ότι το Πατριαρχείο των Ορθοδόξων αγωνίζεται «για τις ίδιες αξίες και ιδανικά» με τις αιμοσταγείς ΗΠΑ, επαινώντας την γιγαντιαία πολυεθνική Coca Cola (που, εκτός των άλλων, στην Ρωσία προσέβαλε τα θρησκευτικά σύμβολα) και δωρίζοντας κοράνια, τα οποία αποκαλέσατε «άγια» και «σπουδαία»;
Γράψαμε κάτι ψευδές ή ανακριβές Παναγιώτατε;
«Ιδού η Ρόδος»: Διαψεύστε μας, αποστομώστε μας!
Φυσικά, δεν πρόκειται να δώσετε καμία απάντηση διότι οι αιρετικές κακοδοξίες σας δεν εδράζονται πουθενά! Μπορεί, τόσο καιρό, να εμπαίζετε και να εξαπατείτε πολύ απληροφόρητο κόσμο, το Θεό όμως δε θα μπορέσετε να τον εμπαίξετε, διότι «θεός ου μυκτηρίζεται» (Γαλ. 6:7) Το μόνο που μπορεί να κάνετε, ευρισκόμενος σε θέση εξουσίας, είναι να κινήσετε διαδικασίες διώξεων εναντίον μας. Με την ευκαιρία να σας υπενθυμίσουμε, ότι, το 1993, αφορίσατε ένα κορυφαίο θεολόγο, χωρίς απολογία και χωρίς να του κοινοποιήσετε τον αφορισμό, κάτι που ούτε τα πλέον ολοκληρωτικά καθεστώτα αποτόλμησαν ποτέ απέναντι σε αντιφρονούντες!
Αυτό που σας πείραξε είναι ότι ο πιστός λαός, που τόσο καιρό οι δεσποτάδες τον είχαν στο σκοτάδι, τώρα αρχίζει σιγά-σιγά να ενημερώνεται και να μαθαίνει την αλήθεια. Μέχρι τώρα η παναίρεση του Οικουμενισμού, της οποίας εσείς είσθε επικεφαλής, έκανε προέλαση σχεδόν ανενόχλητη.
Είστε τυχερός που δεν είναι σήμερα ενεργός ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γιατί εσείς και οι ομοϊδεάτες σας, τώρα, θα τρέχατε σαν τα ποντίκια για να βρείτε «τρύπα» για να κρυφτείτε. Αλλά δεν απελπιζόμαστε. Ο Κύριος θα αναδείξει και από τις πέτρες νέους «Μάρκους Ευγενικούς» που θα υπερασπιστούν την Εκκλησία Του. (Υπάρχει και ο λόγος του πατρός Παϊσίου: «Ο Προφήτης Ηλίας τροχάει τώρα τη «μάχαιρα». Πρώτα θα αρχίσει από τους Πατριάρχες, Δεσποτάδες,….»)
Πτολεμαΐδα
Βασίλειος Κερμενιώτης, καθηγητής
Εγκύκλιο μας έστειλε ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος, με την ευκαιρία όπου σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Θα φροντίσουν άλλοι να του απαντήσουν σε ένα προς ένα, από τα πολλά διάστροφα, κακόδοξα και ψεύτικά, τα οποία συμβουλευτικά μας απευθύνει. Τον ενοχλούν οι φωνές που τον κατηγορούν ότι διαφθείρει την Πίστη μας. Προσωπικά αρκούμαι, δειγματοληπτικά και μόνο, να σχολιάσω ένα σημείο για να μη μας περνά ηλίθιους. Γράφει στην εγκύκλιο:
"... ἀποσιωποῦν τὸ γεγονὸς (σ.σ. όσοι τον κατηγορούν επι αιρέσει) ὅτι οἱ θεολογικοὶ διάλογοι διεξάγονται μὲ ὁμόφωνον ἀπόφασιν ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν".
Ο ίδιος αποσιωπά το γεγονός ότι οι πολιτικοί διάλογοι διεξάγονται με ομόφωνον απόφασιν όλων των πολιτικών κρατών. Και συμπληρώνω, από εκλεγμένους αχυρανθρώπους. Όποιος τολμήσει να μείνει απ΄ έξω, το περιμένει η κακή τύχη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και πλήθος άλλων, που σφάζονται μεταξύ τους ή τους σφάζουν οι αδικούμενοι καλοί τους γείτονες (Κόσοβο). Και όλα αυτά, υπό την επίβλεψη των υψηλά ισταμένων ομόφωνων εκκλησιών και πολιτικών αρχηγών.
Την Κυριακή της Ορθοδοξίας την μετατρέπει σε Κυριακή της Ματαιοδοξίας, βάζοντας κι αυτός το λιθαράκι του στον πύργο της πολιτικής και θρησκευτικής Βαβέλ που στήνεται.
Την οικουμενικότητα αυτή - συμβολικά αναπαριστά και η επισυναπτόμενη φωτογραφία - δεν τη θέλουμε.
Να την κρατήσει για τον εαυτό του και τους ομοίους του, ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος.
Κυπριανός Χριστοδουλίδης, ιατρός
ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ
Η καλύτερη απόδειξη ότι οι Οικουμενιστές είναι ενοχλημένοι από τον αντιοικουμενιστικό αγώνα είναι οι συκοφαντίες των εναντίον των παραδοσιακών πιστών οι οποίες αυτή τη φορά περιέχονται στην εγκύκλιο του Πατριαρχείου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΟΥ!
ΙΔΟΥ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ «ΚΑΛΟΙ ΚΑΡΠΟΙ»
ΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΠAΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΙΣΛΑΜ!
2002. Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΡΑΝ
«ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ
Σε εγκάρδια ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, 13η Ιανουαρίου [του 2002], στην Τεχεράνη, η συνάντηση της Α.Θ. Παναγιότητος, του Πατριάρχου, με τον Πρόεδρο της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν Mohamend Khatami. Οι δυο άνδρες συζήτησαν για την ανάγκη διαλόγου ανάμεσα στις θρησκείες αλλά και ανάμεσα στους πολιτισμούς. Ο Πρόεδρος του Ιράν εξέφρασε την έντονη ανησυχία του για την υλιστική αντίληψη, η οποία επικρατεί σήμερα στον κόσμο. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τον Ιρανό ηγέτη για τα ανοίγματα που κάνει προς τον διάλογο των θρησκειών και των πολιτισμών […] Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατέληξε λέγοντας: «Σας αγαπώμεν άνευ υπεροψίας ως αδελφούς και ελπίζομεν ειλικρινώς ότι, ευδοκία του Υψίστου Θεού, ο μεταξύ ημών διάλογος θα φέρη πολλούς και καλούς καρπούς».
Περιοδ. «Επίσκεψις» του Πατριαρχείου, αρ. 606 – 28/2/2002
Θα εκτελεστουν αν δεν αλλαξοπιστησουν!
Παρασκευή, 4 Σεπτεμβρίου 2009
Την έντονη αντίδραση και την ταυτόχρονη αγανάκτηση των ανθρωπιστικών οργανώσεων έχει προκαλέσει η ιστορία δύο γυναικών στο Ιράν, οι οποίες καταδικάστηκαν σε θάνατο, επειδή άλλαξαν θρήσκευμα και από μουσουλμάνες έγιναν χριστιανές, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Bild. Πρόκειται για την 27χρονη Meriem Rostambur και την 30χρονη Marziech Amirizadeh, οι οποίες συνελήφθησαν στις 5 Μαρτίου, ύστερα από έφοδο που έγινε στο σπίτι τους, όπου οι Αρχές βρήκαν αντίτυπο της Καινής Διαθήκης.
Από τότε, οι δύο γυναίκες ζουν ένα πραγματικό μαρτύριο. Κρατούνται στη φυλακή Evin της Τεχεράνης και μαστιγώνονται πέντε φορές κάθε μέρα, όποτε ο τοπικός ιμάμης καλεί για προσευχή τους πιστούς μουσουλμάνους. Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα έφερε στο «φως» η υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συγγραφέας, Sabatina James, οι δύο γυναίκες βρίσκονται σε απομόνωση και εκτός από το μαστίγωμα, κάθε φορά που δεν «μετανοούν», στερούνται ολοένα και περισσότερο το νερό και το φαγητό.
Οι δύο γυναίκες πέρασαν από δίκη στις 9 Αυγούστου, όταν και τους ζητήθηκε από τον δημόσιο κατήγορο να απαρνηθούν την πίστη τους γραπτά και προφορικά. Η άρνησή τους στο αίτημα αυτό και η δήλωσή τους περί πίστης στον χριστιανισμό αποδείχτηκε καταδικαστική, αφού το δικαστήριο αποφάσισε να θανατωθούν, αν δεν αλλαξοπιστήσουν.
Η σύλληψη και η καταδίκη των δύο γυναικών έρχεται σε μια περίοδο που οι ανθρωπιστικές οργανώσεις πιέζουν τις Αρχές του Ιράν, σχετικά με τη συμπεριφορά τους απέναντι στους χριστιανούς. Σύμφωνα με την οργάνωση Compass Direct, που παρακολουθεί τέτοια θέματα, τουλάχιστον 30 χριστιανοί, οι οποίοι αλλαξοπίστησαν από μουσουλμάνοι, συνελήφθησαν μέσα σε περίοδο δύο εβδομάδων στα τέλη Ιουλίου.» www.zougla.gr
УГ «Законоправило»: Писмо јавности Србијe
Πεμπτη, 18 Φεβρουαριου 2010 | |
УГ „Законоправило“ («Νομοκανόνας»)
ПИСМО ЈАВНОСТИ СРБИЈЕ О БЕЗАКОЊУ У ЕПАРХИЈИ РАШКО-ПРИЗРЕНСКОЈ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΤΟΥ Raska και Πρίζρεν
Ο «Zakonopravilo» (Νομοκανόνας), που συντάχθηκε το Φεβρουάριο 2008, για να προστατευτεί η Σύνοδος Σ.Ε. (Σέρβικης Ορθόδοξης Εκκλησίας)…
Απευθυνόμαστε στο κοινό της Σερβίας και θέλουμε να το πληροφορήσουμε για τις παρανομίες, που συντελεί ένα γκρουπ αυθαίρετων αρχιερέων στην Συνοδο Σ.Ε. (Σέρβικης Εκκλησίας), εφαρμόζοντας εν ονόματι δήθεν της εκκλησίας, παρανομία πάνω στον νόμιμο εκλεγμένο επίσκοπο Raska και Πρίζρεν Αρτέμιο.
Αυτοί οι αρχιερείς είναι (του Μαυροβουνίου, Zahumlje-Ερζεγοβίνης και της Δαλματίας) καθώς και η preglasavši. Αυτοί έχουν παρακάμψει τα πάντα και ο κυρίως ένοχος ο Πατριάρχης κ. Ειρηναίος, με πρόφαση ότι κάνουν αγώνα κατά της «διαφθοράς και του εγκλήματος», στη Μητρόπολη Raska και Πρίζρεν, παραβιάζοντας τους Ιερούς Κανονας, την Παράδοση και το Σύνταγμα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, εις βάρος του επισκόπου Αρτεμίου· επιβάλλοντας ως διαχειριστή έναν άνδρα που δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι ο διαχειριστής, αφού παραιτήθηκε από την επισκοπή του (και είναι συναξιούχος) και μετά αποδέχθηκε άλλη στην Αμερική (αυτή είναι η τέταρτη) του – Αθανασίου Jevtic.
Εμεις εδω δεν θα ασχοληθούμε με «πολιτικούς λόγους» για την απόλυση του επισκόπου Αρτέμιου (αυτός ένοχλούσε το Νάτο και τις Αλβανικές αρχές, ακριβώς επειδή δεν αναγνώριζε την «ανεξαρτησία» του Κοσσυφοπεδίου.
Εμεις θέλουμε να επισημάνουμε μόνο την παραβίαση των κανόνων της Εκκλησίας και την κατάφoρη αδικία σε εναν απλό και ταπεινό επίσκοπο ο οποιος είναι το σύμβολο του Κοσσυφοπεδίου στο τέλος του 20ου και στην αρχή του 21ου αιώνος.
Για να πούμε εκ των προτέρων οτι κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα στην Σύνοδου ΣΕ οτι σύμφωνα με τον 70. αρθρο 35Β, σε πρώτη περίπτωση να δικάζει “κανονικές ενοχές των αρχιεραίων” Αλλά επίσης, το 19ο άρθρο της Συνόδου της Kartaginskog δείχνει ότι δεν εχει δικαίωμα να συμπεριφέρεται στον επίσκοπο Αρτέμιο σαν να είναι κρατούμενος και καταδικασμένος.
Η απόφαση της ΑΕ Συνόδου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
επ’ ευκαιρία του Επισκόπου Αρτεμίου
Επικαλούνται το αρθρο 70, 356, με το οποιο η Σύνοδος Σ.Ε. έχει δικάσει σε πρώτη φάση ως «κανονικές ενοχές των αρχιερέων». Η σημερινή Σύνοδος εχει επιβάλει στον επίσκοπο Αρτεμιο σε απαγόρευση της διοίκησις της Επαρχίας του και έχει ορίσει διαχειριστή. Αυτό αποτελεί παραβίαση του 111ου άρθρου του Συντάγματος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία λέει ότι μόνο η Σύνοδος Σ.Ε. μπορεί να απομακρύνη τον επίσκοπικο αρχιερέα με βάση καταδικαστική απόφαση ή αποδεδειγμένη ανικανότητα, κ.λπ..
Η Συνοδος Σ.Ε. δεν δίκασε ακόμα τον Επίσκοπο Αρτέμιο, ούτε τον έχει δικασει για οτιδήποτε άλλο προηγουμένως. Γι αυτό η Σύνοδος δεν μπορούσε να επιβάλει αλλον διαχειριστή, ζώντος και υγιούς Επισκοπου Αρτεμιου, αφου στο αρθρο 112 του Συνταγματος Σ.Ε διαχειριστής ορίζεται μόνο σε κενές επισκοπές. Αυτό αποτελεί παραβίασι του 16ου Κανόνα (Canon pomesnog) ενάτης τοπικής Συνόδου η οποία, ανακοινώνει οτι· «Σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να διοριστεί επίσκοπος σε εκείνη την Εκκλησία που ο επίσκοπος ειναι ζωντανός και είναι ακόμα προς τιμήν»…
Ο πρώην επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς άρχισε να παραβιάζει τους Κανόνας και να καταδικάζει την Επισκοπή Raska και Πρίζρεν, και απειλεί με εξορία επιφανείς κληρικούς, μοναχούς και μοναζουσες που διατίθενται ευμενώς στον κανονικόν επίσκοπόν τους.
Ο πρώην επίσκοπος Atanas Jevtic
Ο πρώην Επίσκοπος Αθανάσιος Jevtic, ο σημερινός διαχειριστής της Επισκοπής Raska και Πρίζρεν, λόγω ασθένειας, παραιτήθηκε από την Μητρόπολη του Zahumlje-Ερζεγοβίνη και αποσύρθηκε μετά τη συνταξιοδότηση του. Από τότε δεν έχει δικαίωμα να συμμετάσχει και να έχει ενεργή συμμετοχή στην Σύνοδο της Σερβικής Ορθόδοξης εκκλησίας…
Η συμμετοχή του αυτή παραβιάζει σειρά ιερών κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας…
Εκδοση – πηγη http://borbazaveru.com view/2012
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
του κ. Παν. Τελεβάντου
Από το δελτίο τύπου του παραρτήματος Μαγνησίας της ΠΕΘ πληροφορούμεθα ότι εκπρόσωποί τους συναντήθηκαν με το Σεβασμιότατο Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο. “Συζητήθηκαν θέματα κοινής δράσης μεταξύ της τοπικής μας Εκκλησίας και του παραρτήματός μας, καθώς και γενικότερα θέματα σχετικά με την κατάσταση στο χώρο της παιδείας και ειδικότερα όσον αφορά στις εξελίξεις στο μάθημα των Θρησκευτικών. Ο Σεβασμιώτατος, μας διαβεβαίωσε ότι θα προωθήσει τις δίκαιες θέσεις των θεολόγων για την προστασία και την αναβάθμιση του μαθήματος στη Δημόσια εκπαίδευση και μέσα από την επιτροπή παιδείας της Ιεράς Συνόδου, της οποίας προεδρεύει, η οποία θα αρχίσει τις εργασίες της προς το τέλος Φεβρουαρίου.”
“ΘΕΙΑ ΑΠΛΟΤΗΣ”!
_______________
Δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι και μάλιστα θεολόγοι που περιμένουν κάτι θετικό από τη συνάντηση με τον Δημητριάδος;!!!
Ετσι ε; Οι καυμένοι! "Θεία απλότης!"
Το δελτίο τύπου δεν αναφέρει αν ο Σεβασμιότατος Δημητριάδος χάρισε αντίτυπο των περισπούδαστων μεταγλωττίσεων της Θείας Λειτουργίας του Πρεβέζης στους θεολόγους που τον επεσκέφθησαν! Ή μήπως αυτά τα ανεκτίμητα τα δώρα τα προσφέρει αποκλειστικά στις “παπαδίνες” που χρησιμοποιεί στη Θεία Λειτουργία;
Μήπως ο Σεβασμιότατος περιορίστηκε να διαβεβαιώσει τους θεολόγους ότι δεν κοιμάται το βράδυ από την έγνοιά του για το μάθημα των θρησκευτικών;
Η ΜΟΝΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ
_________________
Η μόνη "προσφορά" που θα μπορούσε, αγαπητοί θεολόγοι, να προσφέρει ο κ. Ιγνάτιος στην Εκκλησία και στη θεολογία είναι να υποβάλει την παραίτησή του και να αποσυρθεί στη μονή της μετανοίας του για να κλάψει γοερά για το κακό που έχει προκαλέσει στην Εκκλησία και στη Θεολογία επειδή είναι ένας από τους ελάχιστους ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας που είναι συνειδητοί οικουμενιστές, συνειδητοί Νεοβαρλααμίτες και ενθουσιώδεις νεωτεριστές.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΣΕ ΑΣΤΕΡΕΣ ΠΟΛΥΦΩΤΟΥΣ
ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΕΡΕΩΜΑΤΟΣ
____________
Το πολύ - πολύ που μπορεί να περιμένει κανείς από το Σεβασμιότατο κ. Ιγνάτιο είναι να ξανακαλέσει τον π. Βασίλειο Θερμό στο άντρο της αποδόμησης της Ορθοδόξου θεολογίας που ονομάζεται "Θεολογική Ακαδημία" της Μητρόπολης Δημητριάδος για να διορθώσει κανένα Άγιο. Την τελευταία φορά "διόρθωσε" τον Αγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Τώρα ποιος ξέρει ποιος Άγιος θα πέσει στα χεράκια του; Επίσης είναι ενδεχόμενο να προσκληθεί ο “αποστολικός νούντσιος” του Νεοβαρλααμισμού, π. Δανιήλ Αεράκης, για να αναπτύξει την “αποφατική” θεολογία του, η οποία εν τη πανθαυμάστω αυτής σοφία συγχέει τη θεολογία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με το Νεοπλατωνισμό! Ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης θα μπορούσε επίσης να προσκληθεί για να αναλύσει τα σύγχρονα προβλήματα της χριστιανικής ιεραποστολής των προτεσταντών, τα οποία θεωρεί ως προβλήματα της ορθόδοξης ιεραποστολής! Οσο για τον κ. Γιαγκάζογλου δεν έχουμε αμφιβολία ότι θα μπορούσε να αναλύσει με ποιο τρόπο η κατήχηση των ορθόδοξων μαθητών θα μπορούσε να μεταμορφωθεί σε συγκρητιστικό μάθημα που θα διδάσκει τον οικουμενισμό σαν πράξη ζωής. Η κα Δραγώνα θα μπορούσε να αναπτύξει τη θεωρία της για την καταγωγή του Ελληνικού έθνους, ενώ η κα Ρεπούση θα μπορούσε να εξηγήσει λεπτομερώς τι συνέβηκε εκείνη την ηλιόλουστη μέρα που συνωστίσθηκαν οι Ελληνες στην προκυμαία της Σμύρνης με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Ο κ. Θανάσης Παπαθασίου θα μπορούσε να εισηγηθεί την αντικατάσταση του άρτου και του οίνου με σούσι και ρυζάκι, ενώ ο π. Θεοδόσιος Μαρτχζούχος θα μπορούσε να μιλήσει για την αξία των Ψαλμών, οι οποίοι, κατά την άποψή του, δεν μιλούν στην καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου. Ο π. Αντώνιος Πινακούλας θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί πρέπει να εξοβελισθεί το μοναστηριακό τυπικό από τη ζωή της Εκκλησίας και να επιστρέψουμε στην προ της Εικονομαχίας κατάσταση. Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος μεταξύ άλλων θα μπορούσε να αναλύσει την “ορθόδοξη” εκκλησιολογία των “δύο πνευμόνων” και των δύο “αδελφών Εκκλησιών”, ενώ ο Περγάμου Ιωάννης τη “Βαπτισματική θεολογία”. Ο Σεβασμιότατος Ζακύνθου θα μπορούσε να αναπτύξει κάποια οικολογική ομιλία, ενώ ο Αγιος Ιωαννίνων θα μπορούσε να μιλήσει για τον Καζαντζάκη. Οσο για τον κ. Γιανναρά θα μπορούσε να αναπτύξει με επάρκεια πολλά θέματα: Αειπάρθενο της Θεοτόκου, Ιεροί Κανόνες, Αγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, "Ελληνικός τρόπος ζωής", "ερωτικό έξαλμα" για τη θέωση και πάει λέγοντας. Τέλος ο παπά-Κώστας Μπέης θα μπορούσε να οργανώσει συναυλία ρεμπέτικων με διευθυντή ορχήστρας τον ίδιο και τενόρο τον επιστήθιο φίλο του κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλο.
“ΝΑ ΤΕΘΕΙ ΘΕΜΑ
ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ”
______________________
Γι’ αυτό όταν με το καλό οι θεολόγοι θα ξαναεπισκεφθούν τον Σεβαμιότατο Δημητριάδος ας του θέσουν επιτακτικά θέμα εκ βάθρων αλλαγής της "Θεολογικής Ακαδημίας" με πλήρη αντικατάστηση όσων τώρα προγραμματίζουν τη λειτουργία της επειδή κατάντησε κυριολεκτικά άντρο αιρέσεων και επίκεντρο προώθησης οικουμενιστικών και αντορθόδοξων νεωτερισμών.
Αντιλαμβάνομαι ότι στη Μητρόπολη Φλωρίνης έχουν κυριολεκτικά αχρηστευθεί πολλοί και αξιόλογοι κληρικοί με λιπαρή παραδοσιακή θεολογική κατάρτιση επειδή δεν έστερξαν να γελοιοποιήσουν τον π. Αυγουστίνο με φωτογραφικό στιγμιότυπο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Εκτοτε, αν και πέρασαν τόσα χρόνια, οι κληρικοί αυτοί τελούν υπό διωγμόν. Απομακρύνηκαν από τις εφημεριακές θέσεις που κατείχαν. Εχουν απομονωθεί και στέλλονται να λειτουργούν εδώ και εκεί για να καλύπτονται τα εφημεριακά κενά της Μητροπόλεως.
Επομένως αφού δεν χρησιμεύουν βασικά οι κληρικοί αυτοί στο Σεβασμιότατο Φλωρίνης (ο οποίος, όπως επίσης πληροφορούμαι, είναι λίαν ανεκτικός έναντι των Νεοβαρλααμιτών κληρικών που χρησιμοποιούν τις πλαδαρές, δογματικά προβληματικές και αδόκιμες μεταφράσεις του Πρεβέζης στη Θεία Λειτουργία), ας τους δώσει απολυτήριο από τη Μητρόπολη Φλώρινας και ας τους υποδεχθεί ασμένως ο Μητροπολίτης Δημητριάδος.
Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
ΑΣ ΑΝΑΤΕΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΤΙΩΤΙΚΟΥΣ
________________________
Παράλληλα με ενοριακά καθήκοντα ας τους αναθέσει και τη λειτουργία της "θεολογικής Ακαδημίας" για να της αλλάξουν τα Οικουμενιστικά, Νεοβαρλααμικά και νεωτεριστικά φώτα.
Οπως προσφυώς λέγει ο κ. Βασίλης Κερμενιώτης "είμαστε παιδιά του π. Αυγουστίνου και έχουμε κληρονομήσει την αγία "τρέλλα" του".
Αναθέστε τους, λοιπόν Σεβασμιότατε, εν λευκώ τη διοίκηση της Ακαδημίας και σε ένα μήνα το πολύ θα την κάνουν αγνώριστη.
θα με ρωτήσετε: Αδελφέ μου! Εχασες τα λογικά σου; Τι είναι αυτά που λές; Ο Δημητριάδος θα αναθέσει την Ακαδημία στους Καντιωτικούς;
Για να απαντήσω και εγώ με τη σειρά μου. Και πόσα λογική έχουν όσοι επισκέπτονται τον Δημητριάδος και αναμένουν από αυτόν να αναλάβει ορθόδοξες πρωτοβουλίες για το μάθημα των θρησκευτικών ή άλλα θέματα;
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Πειραιεύς 18 Φεβρουαρίου 2010
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ἐπιθυμοῦντες νά διασαφήσωμεν νομικῶς τήν, ὡς μή ὤφειλε, δημιουργηθεῖσαν κατάστασιν ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ ἡμῶν Αὐτοκεφάλῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἑλλάδος συνεπείᾳ τοῦ ἀπό 17 τρ. μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. ἀνακοινωθέντος τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ῥώμης ἐκδοθέντος ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἀπό 12ης μηνός Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. ἀνακοινωθέντος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀναφέρομεν τά κάτωθι:
- Διαδηλοῦμεν τήν ἀπόλυτον υἱϊκήν ἡμῶν ἀφοσίωσιν καί εἰλικρινῆ ἀγάπην πρός τήν μαρτυρικήν καί ἐσταυρωμένην Πρωτόθρονον Ἐκκλησίαν τῆς Κων/πόλεως τό πάνσεπτον Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριαρχεῖον καί τόν φρυκτωρόν καί πεφωτισμένον Οἰακοστρόφον Αὐτοῦ Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ.
- Ὁ Μητροπολίτης πρ. Ἀττικῆς καί νῦν Μοναχός κ. Παντελεήμων Μπεζενίτης κατ’ ἐφαρμογήν τῆς διατάξεως τῆς παραγρ. 8 τοῦ ἄρθρου 34 τοῦ Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» πού προσετέθη δυνάμει τοῦ Νόμου 1351/1983 (ΦΕΚ 56, τ.Α΄ 28/4/1983) ἀπεμακρύνθη τελικῶς ἐκ τῆς Μητροπολιτικῆς αὐτοῦ ἕδρας καί ἐκ τῆς διοικήσεως τοῦ ΝΠΔΔ τῆς τότε ὑφισταμένης Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς δυνάμει διοικητικῆς ἀποφάσεως καί πράξεως τῆς ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκδοθέντος ἐν συνεχείᾳ Προεδρικοῦ Διατάγματος περί τῆς χηρείας τῆς εἰρημένης Ἱ. Μητροπόλεως. Κατά τῆς διοικητικῆς ἀποφάσεως καί πράξεως τῆς ΔΙΣ περί ἀπομακρύνσεώς του ἐκ τῆς διοικήσεως τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀττικῆς ὁ ἀπομακρυνθείς πρ. Μητροπολίτης ἤσκησεν αἴτησιν ἀκυρώσεως ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας καί ἐν ταὐτῷ ὑπέβαλεν κατά νόμον ἀπαραδέκτως καί κατά παράβασιν τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 44 παραγρ. 2 τοῦ Νόμου 590/1977 ἔκκλητον προσφυγήν ἐνώπιον τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στρεφόμενος κατά διοικητικῆς ἀποφάσεως καί πράξεως ὀργάνου διοικήσεως τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ὄχι κατά τελεσιδίκου κανονικῆς δικαστικῆς ἀποφάσεως ὅπως προβλέπει ἡ ἀνωτέρω διάταξις.
- Ἐν συνεχείᾳ μετ’ ἀπόφασιν τοῦ 3μελοῦς καί 5μελοῦς Ἐφετείου Κακουργημάτων ἐπεβλήθη εἰς τόν πρ. Μητροπολίτην Ἀττικῆς καί νῦν μοναχόν κ. Παντελεήμονα Μπεζενίτην ἡ ἐκ τοῦ ἄρθρου 159 τοῦ Νόμου 5383/1932 «Περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας», χαρακτηριζομένη ὡς ἐγκληματική ποινή τῆς καθείρξεως ἡ ὁποία μετ’ ἀπόφασιν τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου (Ἄρειος Πάγος) κατέστη ἀμετάκλητος. Κατ’ ἐφαρμογήν δέ τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 160 τοῦ εἰρημένου Νόμου τό ἁρμόδιον Πρωτοβάθμιον δι’ Ἀρχιερεῖς Συνοδικόν Δικαστήριον κατά δεσμίαν νομικήν ἐνέργειαν, ἄνευ ἑτέρας τινός διαδικασίας ὡς ὁ Νόμος ἐπιτάσσει, καθήρεσεν ἐκ τοῦ Ἀρχιερατικοῦ ὑπουργήματος τόν ἀμετακλήτως ποινικῶς καταδικασθέντα ἐπαναφέρων αὐτόν εἰς τήν τάξιν τῶν μοναχῶν. Κατά τῆς δεσμίας ταύτης νομικῆς ἐνεργείας τοῦ Πρωτοβαθμίου δι’ Ἀρχιερεῖς Συνοδικοῦ Δικαστηρίου ὁ καθαιρεθείς ἤσκησεν κατά νόμον ἀπαραδέκτως καί αὖθις κατά παράβασιν τῆς διατάξεως τοῦ ἄρθρου 44 παρ. 2 τοῦ Νόμου 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» ἔκκλητον προσφυγήν ἐνώπιον τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.
-
- Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ἐπειδή ὁ ἀπομακρυνθείς ἐκ τῆς τότε Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί ἐκ τῆς διοικήσεως αὐτῆς κ. Παντελεήμων Μπεζενίτης προσέβαλε μέν τήν διοικητικήν πράξιν ἀπομακρύνσεως αὐτοῦ ἀλλά ὄχι καί τό Προεδρικόν Διάταγμα περί τῆς χηρείας τῆς τότε Μητροπόλεως Ἀττικῆς μετ’ ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐχώρησεν εἰς τήν κατ’οὐσίαν κατάργησιν τοῦ Νομικοῦ Προσώπου τῆς ἑνιαίας Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί εἰς τήν διχοτόμησιν αὐτῆς καί εἰς τήν ἀνίδρυσιν δύο νέων Νομικῶν Προσώπων τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Ἰλίου, Πετρουπόλεως καί Ἀχαρνῶν καί Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ.
- Ἡ ἐπίκλησις ὑπό τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῶν Θείων καί Ἱ. Κανόνων 9ου καί 17ου τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὡς θεμελίων διά τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐκδικάσεως ἐκκλήτων προσφυγῶν προϋποθέτει κανονικήν ἐκκλησιαστικήν καταδίκην, πού προϋποθέτει κανονικήν ἐκκλησιαστικήν δίκην, ὅ καί αὐτουσίως ἀποδέχεται καί τό ἄρθρον 44 παραγρ. 2 τοῦ Νόμου 5383/1932 «Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας». Εἰς τήν προκειμένην ὅμως περίπτωσιν ἡ πρώτη ἔκκλητος προσφυγή ἀφορᾶ εἰς διοικητικήν πράξιν ὀργάνου διοικήσεως τῆς Αὐτοκεφάλου καί Αὐτοδιοικήτου καί Ἀνεξαρτήτου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διοικουμένης ὡς ὁ Πατριαρχικός Τόμος τοῦ 1850 σαφῶς προβλέπει, ἡ δέ δευτέρα ἀφορᾶ εἰς δεσμίαν νομικήν ἐνέργειαν πού προκύπτει μέν ἀπό διάταξιν Νόμου, τόν ὁποῖον ὅμως τόσον τό Σεπτόν Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ὅσον καί ἡ Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συναπεδέχθησαν διά τῆς συμπράξεως αὐτῶν εἰς τήν ψήφισιν τοῦ Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» ὅπου ἐν ἄρθρῳ 44 παραγρ. 1, γίνεται δεκτός ὡς ἴσχυε ὁ Ν. 5383/1932 «Περί Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας» καί ἀσφαλῶς τό ἄρθρον αὐτοῦ 160 πού προβλέπει τήν δεσμίαν νομικήν ἐνέργειαν τῆς καθαιρέσεως τῶν ἀμετακλήτως ὑπό τῆς Πολιτείας καταδικασθέντων εἰς ἐγκληματικήν ποινήν κληρικῶν.
- Κατόπιν ὅλων τῶν προεκτεθέντων ταπεινῶς φρονοῦμεν ὅτι ἐσφαλμένως θεωρεῖ τό Σεπτόν Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ὅτι κατά τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἀδιαρέτου Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας δύναται νά ἐπιληφθῆ προσφυγῆς ἤ ἐνστάσεως κατά διοικητικῆς πράξεως ἑτέρας αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας ἀφ’ ἑνός καί κατά δεσμίας νομικῆς ἐνεργείας ἀφ’ ἑτέρου, τήν ὁποίαν μάλιστα τό ἴδιον τήν ἔχει ἀποδεχθεῖ ὡς προανεφέρθη. Ἑπομένως τό ἀπό 17/2/2010 ἀνακοινωθέν τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μή ἐκτιμῶν τά ἀνωτέρω δημιουργεῖ μέγιστον θέμα διότι ἤδη ὀρθῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχεν ἀποφασίσει τήν πλήρωσιν τῶν δύο νέων ἀνιδρυθεισῶν Μητροπόλεων καί τήν κατάπαυσιν τοῦ δεινοῦ ἐκκλησιαστικοῦ προβλήματος τῆς περιοχῆς των.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Η ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ «αρχή» των «Ακτίνων» : Αφήστε το σχόλιό σας και να είστε σίγουρος, πως αν εκφράζει την Παράδοση της Εκκλησίας,...
-
Ανοικτή επιστολή προς τον Μητροπολίτη Μόρφου κ.Νεόφυτο FEBRUARY 29, 2024 ~ ΒΑΣΙΛΙΚΉ ΟΙΚΟΝΌΜΟΥ «πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ ...
-
Η άδικη καθαίρεση του π. Πέτρου στην Κύπρο και ο δικαστής του Μόρφου Νεόφυτος. Το «έγκλημα» του π. Πέτρου; Δεν μνημονεύει για λόγους ...
-
Η επιστολη εσταλη συστημενη στον νεο μητροπολιτη Θεσσαλονικης στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων, αλλα δεν λαβαμε απαντησι. Τι να απαντησει ο κυριος α...
-
ΤΑ ΥΠΕΡ-ΠΑΡΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ (ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ). πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού) ------------------------------ --------------...
-
ΑΚΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ Διεστραμμενοι στην Πιστι Αγιορειτες καλογηροι: Νικητας Παντοκρατορινος. Γι' αυτό δεν α...
-
Ψευτοϊερέας διασύρει την Ορθοδοξία Καίει χαρτονομίσματα των 50 ευρώ, επιτίθεται σε ΑΤΜs τραπεζών, «εξο...
-
Λειτουργικά κείμενα και Αποτείχιση, ιερομ. Ευθυμίου Τρικαμηνά (Ολοκληρωμένο). Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚ...
-
Η μάσκα της υποκρισίας και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ο Προκαθήμενος του Αλεξανδρινού Θρόνου παραβλέπει προκλητικά τα βαρύτατα κανονικά πα...
-
Αμβροσιος: Πατερες αφοριστε τον ασεβη πρωθυπουργο Μητσοτακη. Ανοικτή Επιστολή προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος της 167...