Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010








Ενα «χρηματιστήριο»

ανθρωπίνων οργάνων

Πρωτοποριακό πρόγραμμα

ανταλλαγής εγκαινίασε ο ισπανικός

Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων


Το πρώτο «χρηματιστήριο» ανταλλαγής ανθρωπίνων οργάνων στην Ευρώπη δημιούργησε η Ισπανία, με σκοπό να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις μοσχευμάτων.
Ο ισπανικός Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) εγκαινίασε πρωτοποριακό πρόγραμμα ανταλλαγής οργάνων από ζώντες και συμβατούς δότες σε μη συγγενικά τους άτομα.
Ως σήμερα οι ευρωπαϊκοί νόμοι όριζαν ότι για να γίνει κάποιος δωρητής οργάνου ενόσω βρίσκεται ακόμη στη ζωή θα πρέπει να έχει συγγένεια πρώτου βαθμού με τον δότη.

Το νέο πρόγραμμα είναι ανταποδοτικό.
Κάποιος ο οποίος θα ήθελε να δωρίσει όργανο, έναν νεφρό λόγου χάρη, σε συγγενικό του πρόσωπο αλλά δεν είναι συμβατός δότης, θα το δωρίζει σε κάποιον άλλον ο οποίος το έχει ανάγκη και είναι συμβατός λήπτης.
Σε αντάλλαγμα θα λαμβάνει ένα όργανο από ένα άλλο ζευγάρι δότη- ασθενούς με παρόμοιο πρόβλημα.

Σκοπός του «χρηματιστηρίου» είναι να μειώσει τις μεγάλες λίστες αναμονής ασθενών που έχουν ανάγκη από μεταμόσχευση και να αυξήσει τα μοσχεύματα που προέρχονται από ζωντανούς δότες και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Στην Ισπανία περισσότεροι από τους μισούς δότες νεφρών είναι άνω των 60 ετών, λόγω του ότι ο αριθμός των αιφνίδιων θανάτων νέων ανθρώπων έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια.

« Με το νέο πρόγραμμα η επιθυμία των δοτών να χαρίσουν έναν νεφρό ικανοποιείται ακόμη και αν δεν είναι ιστοσυμβατοί με τον νεφροπαθή οικείο τους.
Ταυτόχρονα
ένας μεγάλος αριθμός ασθενών μπορεί να σταματήσει την αιμοκάθαρση »
λέει ο πρόεδρος του ισπανικού ΕΟΜ Ραφαέλ Μαντεσάν.

Οι επεμβάσεις λήψης του οργάνου και μεταμόσχευσης κανονίζονται πάντοτε την ίδια ημέρα και ώρα, ώστε να μην υπάρχει ενδεχόμενο υπαναχώρησης από κάποια από τις δύο πλευρές.

Πριν από την έναρξη της διαδικασίας, οι πιθανοί δότες ενημερώνονται ενδελεχώς για τους πιθανούς κινδύνους της επέμβασης.
Πέρα από το ζήτημα της ιστοσυμβατότητας, εκείνο στο οποίο δίνεται ιδιαίτερη έμφαση είναι η βεβαιότητα ότι ο δότης δεσμεύεται ενσυνείδητα να προβεί σε αυτή την πράξη αλτρουισμού. Ετσι, προτού ληφθεί οποιαδήποτε καταληκτική απόφαση, ο δότης οφείλει να εκθέσει τα κίνητρά του ενώπιον ενός δικαστή και της επιτροπής δεοντολογίας του νοσοκομείου στο οποίο θα γίνει η μεταμόσχευση.

Στην Ελλάδα ο νόμος επιτρέπει τη διενέργεια μεταμόσχευσης από ζώντα δότη μόνο αν αυτός είναι γονέας, αδελφός ή σύζυγος.
Οπως σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, απαγορεύεται αυστηρά κάθε οικονομική δοσοληψία στη διαδικασία δωρεάς και λήψης οργάνων.
Λόγω του φόβου και της παραπληροφόρησης σε ό,τι αφορά τη μεταθανάτια δωρεά οργάνων, η συντριπτική πλειονότητα των μεταμοσχεύσεων γίνεται με όργανα που προέρχονται από συγγενείς ζωντανούς δότες, τη στιγμή που στον υπόλοιπο κόσμο το 85% των μοσχευμάτων προέρχεται από πτωματικούς δότες.

Aπό το ΒΗΜΑ

O ιατρός, Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αυτά τα γράφει στις 05/02/2010 "ΤΟ ΒΗΜΑ" :

"Λόγω του φόβου και της παραπληροφόρησης σε ό,τι αφορά τη μεταθανάτια δωρεά οργάνων, η συντριπτική πλειονότητα των μεταμοσχεύσεων γίνεται με όργανα που προέρχονται από συγγενείς ζωντανούς δότες, τη στιγμή που στον υπόλοιπο κόσμο το 85% των μοσχευμάτων προέρχεται από πτωματικούς δότες".

Και ο σχολιαστής, εγώ δηλαδή, ο οποίος κατά τον αρθρογράφο του "ΒΗΜΑτος" μπορεί να είναι ένας εξ εκείνων που παραπληροφορεί (sic), υποστηρίζει και πάντα λέει, ότι τα ανωτέρω αποτελούν συστηματική παραπληροφόρηση εκ μέρους του Τύπου και άκρως αντιεπιστημονικό μεγάλο ψέμα. Ούτε μεταθανάτια αφαίρεση οργάνων γίνεται και οπωσδήποτε, δεν έχουμε πτωματικούς δότες.

Φυσικά, από το ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΒΗΜΑ" απουσιάζουν πολλά άλλα επιστημονικά βήματα, που οφείλουν να γνωρίζουν όσοι επιθυμούν να δωρίσουν ένα από τα διπλά τους όργανα. Δεν νομίζω οι γιατροί να δίνουν όλες τις πληροφορίες για τα επακόλουθα αυτής της προσφοράς, πέρα βέβαια από τον κίνδυνο της χειρουργικής επέμβασης. Οι μεταγενέστερες επιπλοκές (όχι μετεγχειρητικές) που ενδέχεται να παρουσιάσουν οι δότες πχ. του ενός νεφρού είναι αρκετές. Και σοβαρές, αλλά ο χώρος δεν είναι ο καλύτερος για να επεκταθώ.

Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω τούτο. Όλοι αυτοί οι αλτρουιστές ας εξαντλήσουν πρώτα όλες τις άλλες ευκαιρίες που έχουν, για να επιδείξουν τα φιλάνθρωπα αισθήματα που έχουν, και ας αφήσουν τελευταία την εκ του σώματός τους δωρεά : "έλεον θέλω και ου θυσίαν" .








O

MEΓΑΣ

και

ΙΕΡΟΣ

ΦΩΤΙΟΣ

+ υπό του επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου

TON περασμένο μήνα (19 Iανουαρίου) εωρτάσαμε τον άγιο Mάρκο επίσκοπο Eφέσου τον Eυγενικό, που είπε ένα «όχι» στον πάπα. Σήμερα ακούγεται πάλι ένα «όχι» στον πάπα. Tο είπε κάποιος άλλος άγιος, μεγάλος διδάσκαλος καί πατέρας της Eκκλησίας, ο ιερός Φώτιος. Γι’ αυτόν θα πούμε λίγες λέξεις.
* * *
O μέγας Φώτιος γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Bυζαντινής αυτοκρατορίας, στην Πόλι, γύρω στο 810. Έζησε καί έδρασε τον 9ο αιώνα – πάνε δηλαδή από τότε χίλια χρόνια καί παραπάνω. Aνετράφη σε καλό οικογενειακό περιβάλλον.
H οικογένεια παίζει σπουδαίο ρόλο. Aν ανοίξουμε τους βίους των αγίων, θά δούμε ότι όλοι αυτοί που εορτάζουμε (Bασίλειος, Γρηγόριος, Xρυσόστομος, Φώτιος…), όλοι βγήκαν από σπίτια χριστιανικά. Tότε στα σπίτια εκείνα έκαναν προσευχή, αγρυπνούσαν, το σπίτι γινόταν εκκλησία. Aπό τέτοια αγιασμένα σπίτια βγήκαν οι πατέρες. Tότε από τα σπίτια έβγαιναν άγγελοι, σήμερα βγαίνουν δαίμονες. Aπό πού να βγούν τώρα πατέρες καί διδάσκαλοι; Mεγάλη ευθύνη έχετε σείς οι γονείς, οι οποίοι ―το είπα χίλιες φορές, θά πεθάνω με τον καημό― τα παιδάκια σας τα κάνετε δασκάλους, καθηγητάς, αξιωματικούς, δικηγόρους, γιατρούς, παπάς, κληρικός, ιεραπόστολος πού ν’ αφοσιωθεί κανείς! Kαι ενώ οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Iταλοί έχουν στείλει κάτω στην Aφρική, στα άγρια μέρη, τα καλύτερα παιδιά τους, εμείς τίποτε.

Kαι ο ιερός Φώτιος, λοιπόν, βγήκε μέσα από σπίτι χριστιανικό ο πατέρας ευσεβής, η μητέρα ευσεβής. Ήταν καί ευγενείς κατά κόσμον. Tί θά πει ευγενείς; Όχι ότι είχαν πλούτη καί αξιώματα. H μεγαλυτέρα ευγένεια είναι η αρετή. Ήταν λοιπόν ενάρετοι καί ευσεβείς άνθρωποι. Kι όπως έλεγαν καί οι πρόγονοί μας, «πας ο επί γης καί υπό γης χρυσός αρετής ουκ αντάξιος» (Πλάτ., Nόμ. 5,728A), όσο αξίζει η αρετή, δεν αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου. Mέσα από τέτοιο σπίτι βγήκε ο ιερός Φώτιος. H μητέρα του Eιρήνη καί ο πατέρας του Σέργιος ήταν μάρτυρες της περιόδου της εικονομαχίας.
O Φώτιος από παιδί φάνηκε ότι θά γίνει μεγάλος. Ήταν ένα παιδί – θαύμα. δεν ήταν απλώς έξυπνος, ήταν μεγαλοφυΐα. Mεγαλοφυΐες λέγονται εκείνοι που μπορούν να εισδύουν βαθειά στα πράγματα καί να λύνουν τα δυσκολώτερα προβλήματα. Όπως ο Όλυμπος είναι το υψηλότερο βουνό, έτσι καί οι μεγαλοφυΐες είναι μεγάλες κορυφές της διανοήσεως. Mέσ’ στα εκατό – διακόσα χρόνια γεννάται μία μεγαλοφυΐα. Mεγάλοι άνδρες, υψηλά αναστήματα, όπως λόγου χάριν ήταν ο Όμηρος, ο Πλάτων, ο Aριστοτέλης, ή στην εποχή μας ο Aϊνστάϊν.

O ιερός Φώτιος δεν ήταν μόνο μεγαλοφυΐα, ήταν καί επιμελής. Δεν έμοιαζε με τον οκνηρό εκείνο δούλο της παραβολής των ταλάντων, που πήρε το τάλαντο καί το έκρυψε στή γη. O μέγας Φώτιος καλλιέργησε το τάλαντό του. Tη νύχτα δεν κοιμόταν παρά μόνο λίγες ώρες. Mελετούσε. Tί μελετούσε; Tους αρχαίους συγγραφείς καί πρό παντός τους πατέρας της Eκκλησίας, Xρυσόστομο, Bασίλειο, Γρηγόριο τον Θεολόγο… Παραπάνω απ’ όλα ένα βιβλίο ήξερε απ’ έξω, το ιερό Eυαγγέλιο, την αγία Γραφή. H μεγαλοφυΐα και η επιμέλειά του συνετέλεσαν ώστε ν’ αναδειχθεί ένας από τους μεγαλυτέρους άνδρες της ανθρωπότητος. Σπούδασε γραμματική, ποιητική, ρητορική, φιλοσοφία, ακόμη καί ιατρική καί κάθε άλλη επιστήμη. Δίδαξε στην Kωσταντινούπολι ως σοφός καθηγητής.

Nωρίς προσελήφθη στα ανάκτορα καί κατέλαβε μεγάλα αξιώματα στην αυλή του Θεοφίλου, έφθασε να γίνει πρωτοσπαθάριος (αρχηγός της φρουράς του αυτοκράτορος), πρωτοασηκρήτις (γενικός γραμματεύς του κράτους) καί συγκλητικός (βουλευτής).
Aίφνης, σε ηλικία 47 ετών έγινε πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως, σε μιά δύσκολη περίοδο της Bυζαντινής αυτοκρατορίας. Tο ήθελε; δεν το ήθελε. Aυτός αρεσκόταν στα βιβλία, στο σπουδαστήριο. Tον πήραν από κεί λαϊκό να τον χειροτονήσουν. Όταν είδε ότι επιμένουν, δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα. Έκλαιγε καί έλεγε: Προτιμώ να πεθάνω παρά να γίνω. Όχι διότι περιφρονούσε το αξίωμα της ιερωσύνης, αλλά διότι ήξερε πόσο δύσκολο είναι να σηκώσει κανείς αυτή την ευθύνη, σε τέτοια μάλιστα εποχή. Tέλος όμως υπέκυψε. Xειροτονήθηκε μέσα σε μιά βδομάδα, μοναχός την πρώτη ημέρα, έπειτα αναγνώστης, υποδιάκονος, διάκονος, πρεσβύτερος, καί τέλος επίσκοπος καί πατριάρχης την ημέρα των Xριστουγέννων του 857. Δεν υπερηφανεύτηκε, κράτησε τον εαυτό του μετριόφρονα. Ήταν ταπεινός. Λέει ο βίος του ότι, όταν άκουγε ότι κάποιος αμάρτησε, έτρεχαν από τα μάτια του δάκρυα, νόμιζε ότι αμάρτησε αυτός ο ίδιος, καί θρηνούσε καί παρακαλούσε το Θεό να τον συχωρέσει.

Tέτοιος ήταν ο άγιος Φώτιος, γεμάτος αγάπη καί στοργή γιά το ποίμνιό του. Aλλ’ απέναντι στούς εχθρούς της πίστεως ήτο λέων. Aγωνίστηκε εναντίον των διαφόρων αιρέσεων, καί μάλιστα των εικονομάχων. Hλεγξε πλουσίους που ήταν άρπαγες καί άδικοι. Tα ‘βαλε με βασιλείς καί αυτοκράτορες, κι αυτό του στοίχισε διωγμό. Eίχε εχθρούς. Ποιοί τον φάγανε; παπάδες, δεσποτάδες καί καλόγεροι. δεν υπέφεραν τη γλώσσα του. Aυτοί όλοι συμμάχησαν. Kατώρθωσαν καί πήραν τους βασιλιάδες με το μέρος τους, καί δυό φορές ο ιερός Φώτιος πήγε στην εξορία. Πρώτη φορά το 867, επί Bασιλείου του Mακεδόνος, στη μονή της Σκέπης στα θρακικά παράλια του Bοσπόρου, καί δεν του επέτρεπαν να πάρει μαζί του κανέναν άλλο. Eκείνο που του κόστισε πολύ ήταν ότι δεν τον άφηναν να έχει κοντά του ούτε τα βιβλία, που ήταν πάντα σύντροφοί του. Tον καθαίρεσαν το 869. Tο 878 επανήλθε για δευτέρα φορά στον πατριαρχικό θρόνο. Kαι πάλι όμως τον εκθρόνισαν το 886, επί Λέοντος του Σοφού, καί τον εξώρισαν σ’ ένα νησάκι κοντά στή Xαλκηδόνα, στή μονή της Iερείας. Eκεί στην εξορία έκλεισε τα μάτια του στις 6 Φεβρουαρίου του 891.
O μέγας Φώτιος είπε το «όχι» εναντίον του πάπα, που ήθελε να υποτάξει όλο τον κόσμο στην εξουσία του. Aν είμαστε σήμερα ορθόδοξοι, το οφείλουμε στον ιερό Φώτιο. Oι παπικοί δε’ θέλουν ν’ ακούσουν το όνομά του, γιά μάς τους ορθοδόξους είναι πρόμαχος της πίστεως, όπως ο Mέγας Aθανάσιος, όπως ο Mάρκος ο Eυγενικός καί τόσοι άλλοι πατέρες.
* * *

O ιερός Φώτιος, αγαπητοί μου, μας άφησε κάτι πολύτιμο, την Oρθοδοξία. Aυτός είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μας. Δεν το καταλαβαίνουμε, δεν το νιώθουμε. Kάποιος άγιος ασκητής των ημερών μας είπε μιά προφητεία, ότι εάν εξακολουθήσουμε να ζούμε όπως ζούμε, θα ‘ρθει μέρα που άλλοι θά ‘ναι φράγκοι, άλλοι προτεστάντες, άλλοι μασόνοι, άλλοι μαρξισταί καί άθεοι, άλλοι σε διάφορες άλλες αιρέσεις καί θρησκείες… Oι πολλοί δυστυχώς είναι αδιάφοροι. Aς αυξάνωνται οι χιλιασταί, τί τους ενδιαφέρει; Γι’ αυτά, σου λένε, ας φροντίσουν οι παπάδες καί οι δεσποτάδες…

Δεν είναι έτσι. Eίσαι ορθόδοξος Xριστιανός; πρέπει ν’ αγωνιστείς γιά την πίστι σου καί να παρακαλείς το Θεό. Έχουμε χρέος. Πόσο κοπίασαν οι πατέρες καί θυσιάστηκαν γιά την πίστι μας! K’ εμείς σήμερα να γίνουμε μιμηταί τους. Όταν παρουσιαστεί στο σπίτι σας αιρετικός καί χτυπήσει την πόρτα, αμέσως να ειδοποιήτε τη μητρόπολη. Aιρετικοί καί αλλόθρησκοι αποκτούν τώρα προνόμια, οι ορθόδοξοι θά γίνουμε Eλληνες δευτέρας κατηγορίας. Aυτοί βρίζουν Xριστό, Θεό, Παναγία, όλα τα άγια, καί δεν τους πειράζει κανένας, αν εσύ τους πεις κάτι καί τους επιπλήξεις, αμέσως θα σε μηνύσουν ότι τους προσέβαλες. H πατρίδα μας έγινε ξέφραγο αμπέλι.

Πού είναι τώρα ο Mέγας Φώτιος, πού είναι ο Mάρκος ο Eυγενικός, πού είναι οι Bασίλειοι καί Xρυσόστομοι, πού είναι οι μάρτυρες κ’ οι ομολογηταί! Eμείς οι λίγοι, όσοι μείναμε καί πιστεύουμε ακόμη, να ξυπνήσουμε καί ν’ αγωνιστούμε γιά την πίστι μας. Προτιμότερο να σβήσει ο ήλιος παρά η Oρθοδοξία. Eνας αρχαίος έλεγε: Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που δε’ μ’ έκανες δέντρο, δε’ μ’ έκανες ζώο τετράποδο, αλλά μ’ έκανες άνθρωπο. K’ ένας άλλος έλεγε: σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, διότι μ’ έκανες Eλληνα. Eμείς πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό, γιατί γεννηθήκαμε ορθόδοξοι.
Eίθε ο Θεός διά πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου, του αγίου Mάρκου του Eυγενικού καί του αγίου Φωτίου να μας ελεήσει καί να μας σώσει. Αμήν.

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εις τον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 7 πρός 8-2-1986 Παρασκευή πρός Σάββατο)

Απο το augoustinoskantiotis

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

O Περιβόητος αλευροβιομήχανος ΛΟΥΛΗΣ υπερασπιστής του Αιρεσιάρχου Πατριάρχου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ. ΛΟΥΛΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΑ ΟΤΙ ΤΟ 1990 ΑΠΕΛΑΣΕ ΣΑΝ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ Π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ!!!

Ο κ. ΛΟΥΛΗΣ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΣΕ ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΠΟΥ ΕΚΔΙΩΧΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ· ΑΠΕΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟ

Που ζει ο κ. Λουλης, στο φεγγαρι;

Ή υποτιμά την νοημοσύνη των χριστιανών και θεωρεί τον εαυτόν του έξυπνο ή είναι τυφλός και δεν βλέπει τι κάνει ο φίλος του ο πατριάρχης.
Τα έργα του πατριάρχου Βαρθολομαίου δηλώνουν οτι όχι μόνο οικουμενιστής είναι, αλλά και αιρετικός και πανθεϊστής, γιατί όχι και μασόνος! Το μόνο σίγουρο είναι, ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ. Γι’ αυτό καλά είναι να μην καλύπτει τον πατριάρχη πίσω από την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, από την οποία έχει πάρει διαζύγιο εδώ και χρόνια.

Αγ. Ορος 2Ο κ. Λούλης ας μη ξεχνά ότι πριν από μια εικοσαετία απέλασε από το Άγιον Όρος και τον Γέροντα επίσκοπο Φλωρίνης π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ· που προσκεκλημένος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου ομίλησε στην πανήγυρη της Μονής.
Και ο λόγος της απελάσεως;
Ας ακούσουμε, το σημείο εκείνο της ομιλίας του σεβασμίου γέροντος επισκόπου Αυγουστίνου, που ερέθισε τους πατριαρχικούς και τον κ. Λούλη·

    Και ας ξέρει, οτι δεν είμαστε με το παλαιό ημερολόγιο, για να μας εξουδετερώσει με την λέξη «ζηλωταί».
  • «…Έτσι φθάσαμε εις το σημείον αρχιερείς του Οικουμενικού θρόνου να εκφράζονται χυδαιότατα για το Πηδάλιο, το οποίο είναι επιμελημένη συλλογή ὀρων και κανόνων τοπικών και οικουμενικών συνόδων μετά ερμηνείας και υπομνηματισμού από τον περιώνυμο Αγιορείτη μοναχό άγιο Νικόδημο, και να το ονομάζουν χαρτί υγείας!!!
  • Στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου τελευταίως καλλιεργείται ένα πνεύμα νεοπατερισμού, σύμφωνα με το οποίο, τα όσα είπαν και διέταξαν οι πατέρες της Εκκλησίας κατά το παρελθόν σε τοπικές και οικουμενικές συνόδους, ίσχυαν για τον καιρό εκείνο· αλλά τώρα έχασαν την αξία τους. Για τον λόγο αυτό σύγχρονοι πατέρες θεσπίζουν νέους όρους, θεσμούς και ήθη στην Εκκλησία, τα οποία και έχουν κατ᾽ αυτούς σήμερα ισχύν και αξία! Αυτοί διαχειρίζονται τα μεγάλα θέματα της πίστεως και έχουν αναφαίρετο δικαίωμα με τις οικουμενιστικές τους εκδηλώσεις να υποδουλώσουν την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στον μινώταυρο του παπισμού με το πρόσχημα της Ενώσεως των εκκλησιών. Συνέπεια επίσης είναι άλλος ιεράρχης να πιστεύει ότι ο Χριστός δεν είχε το αναμάρτητο… Και είναι αυτός παρακαλώ, ιεράρχης του οικουμενικού κλίματος εν ενεργεία, χωρίς να του γίνει ουδέ η παραμικρή παρατήρησις, δεδομένου ότι εκατοντάδες επιστολών, αναφορών, υπομνημάτων των ευσεβών χριστιανών είχαν σταλεί στο Πατρειαρχείο… Εγώ δε απέστειλα στο Πατριαρχείο εμπεριστατωμένη μήνυση κατά του εν λόγω ιεράρχου, αλλά δυτυχώς η μήνυση μου πέρασε στο χρονοντούλαπο, χωρίς κάν να εξετασθεί, χωρίς καν να διαταχθούν ανακρίσεις.
  • Αντί δε να επιπλήξουν έστω και με την ελαφροτέραν επίπληξιιν τον ιεράρχη που εξέφερε τη βλάσφημη και αιρετική αυτή δοξασία, απέστειλαν οι εν τω Πατριαρχείω επιστολήν προς εμέ, δια της οποίας ειρωνικώς γράφουν ότι είμαι ευαίσθητος και σκανδαλίζομαι από ωρισμένες ζωηρές εκφράσεις!».


Αγ. Ορ. 1Στο σημείο αυτό ένας από τους παρισταμένους μοναχούς -μέλη της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους ο της μονής Ιβήρων, διέκοψε τον Σεβασμιώτατο και με ύφος αυθάδες είπε· ότι δεν περίμεναν σε μιά τέτοια επίσημη ημέρα να θίξουν ένα τέτοιο θέμα· όλοι περιμέναμε -είπε- η ομιλία σας να στραφεί στο εορταζόμενο γεγονός της αγίας Μεταμορφώσεως.
Κατόπιν τούτων διαμαρτυρόμεθα και αποχωρούμε τα μέλη της Ιεράς Επιστασίας. Και απεχώρησε αυτός και ένα ακόμη πρόσωπο. Στην συνέχεια έδωσαν εντολή να υποχωρήσαν και άλλα δύο μέλη, χωρίς την θέλησί τους… Όλος ο υπόλοιπος λαός και οι μοναχοί παρέμειναν μέσα και συνέχισαν την ακρόασι της ομιλίας του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος στους αδίκως διαμαρτυρηθέντας και θεατρικώς αποχωρήσαντας, αφού είπε ότι μίλησε για τη Μεταμόρφωση το πρωί, όταν αυτοί έλαμψαν με την απουσίαν τους, είπε στεντορεία τη φωνή·

  • «Εμείς δεν θα παύσουμε να λαλούμε με τη γλώσσα της αληθείας, έστω και αν διωχθούμε, όπως διωχθήκαμε στο παρελθόν. Εμείς πάνω απ᾽ όλα ως πολυτιμότερο αγαθό θεωρούμε την Ορθοδοξία, την οποία πρέπει πάση θυσία να την διαφυλάξουμε ακεραία και αλώβητη.
  • Αγιον Όρος 3Αλλά αν κληρικοί τινες και μοναχοί θέλουν να την προδώσουν και να την παραδώσουν στον αντίχριστο πάπα, ο λαός, ο ευσεβής λαός, ο πάντοτε σταθείς άγρυπνος ως φρουρός της Ορθοδοξίας, και τώρα θα σηκώση το ανάστημά του και δεν θα επιτρέψει τέτοια προδοσία.
  • Εκφράζω βαθυτάτη λύπη, διότι το άγιον Όρος, το οποίο θεωρείται πρόμαχος της Ορθοδοξίας και υπερασπιστής των ιερών παραδόσεων, κατ’ εμέ και αλεξικέραυνον της ορθοδόξου Ελλάδος προδίδεται από μοναχούς, οι οποίοι υποστηρίζουν βλασφήμους ιεράρχας… Είναι τούτο σημείο εσχάτης καταπτώσεως! Αλλ᾽ αν αυτοί τόσο φθηνή αντίληψη για την Ορθοδοξία έχουν, ας μη λησμονούν ότι υπάρχει λαός, υπάρχει το λείμμα της ευσεβείας, κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι πεθαίνουν για την Ορθοδοξία, έχουν ως σύνθημά· “Ορθοδοξία ή θάνατος” και δεν θα επιτρέψουν στους νεωτεριστάς νεορθοδόξους και νεοπάτορες να νοθεύσουν την πίστι και να υποτάξουν την Ορθοδοξία».

Ο λόγος του Μητροπολίτου Φλωρίνης άναψε φωτιές στους πατριαρχικούς, γι’ αυτό ο κ. Λούλης διέταξε την απέλαση του σεβάσμιου Μητροπολίτου Φλωρίνης!

Μηπως το ξεχασε αυτο ο κ. Λουλης;

Μήπως, μ’ αυτόν τον τρόπο της τρομοκρατίας, προσπαθεί ο πατριάρχης Βαρθολομαίος και εκείνοι που ετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, να φιμώσουν τους μοναχούς και να επιβληθούν στο Άγιον Όρος;

Τελικά, μήπως και τώρα υπεύθυνο δεν είναι το Βατοπέδι, για τις απελάσεις των γερόντων μοναχών, αλλά ο πατριάρχης Βαρθολομαίος;

Αυτό άφησε να καταλάβουμε στην εκπομπή ο κ. Λούλης.

Ας το ψαξει ο κ. Χαρδαβελλας.

************************************************************************************

MAΡΤΥΡIA MONAXOY

Επίσκεψη του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου στο Αγιον Όρος

Μητρ. Φλ. ΑΓ. ΟΡΟΣΣτην συνέχεια θα παραθέσουμε επιστολή του μοναχού Σεραφείμ, από την Σκήτη της Αγίας Άννης. Δεν γνωρίζουμε, αν βρίσκεται στην επίγειο ζωή ο μοναχός. Αν βρίσκεται του φιλάμε με σεβασμό το χέρι· Αν βρίσκεται στην θριαμβεύουσα Εκκλησία να εύχεται από εκεί υπέρ του αγωνιστού Ιεράρχου, που βαδίζει το 103ο έτος της ηλικίας του.

Αν βρίσκεται στην Στρατευομένη Εκκλησία, ευχόμεθα να τον προστατεύσει ο Θεός, για να μην τον πετάξουν από το κελί του, σαν ζηλωτή, μετά από την δημοσίευση της επιστολής! Δυστυχώς, αυτό άφησε να καταλάβουμε ο κ. Λούλης στην εκπομπή του κ. Χαρδαβέλλα. Αν ένας διαφωνεί με τις αιρετικές θέσεις του πατριάρχη Βαρθολομαίου, τον λένε ζηλωτή και τον εκδιώκουν από το κελί του! Αυτό, κ. Λούλη, είναι τρομοκρατία, και δεν έχει καμία σχέση με την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, την οποία δήθεν προστατεύετε!!!

Θα πρέπει να είναι παλληκάρι και έτοιμος για μαρτύριο ένας μοναχός, για να ελέγξει τον Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που συμπροσεύχεται με τους Παπικούς, τους Διαμαρτυρομένους, τους Πεντηκοστιανούς τους Μουσουλμάνους, τους Βουδιστάς, τους Σιωνιστάς και με όποιο διάβολο μπορεί να φανταστεί κανείς! Την στιγμή που οι Ιεροί Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησία επιβάλλουν την καθαίρεση τους ιερομένους που συμπροσεύχονται.

μοναχος Σεραφ.Ο μοναχός Σεραφείμ μιλά για την επίσκεψη του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου το 1990, στο Άγιον Όρος, και για κάποια διαμαρτυρία, ενός ή δύο ατόμων, την ώρα που κήρυττε ο γέροντας επίσκοπος Αυγουστίνος.

Στην συνέχεια, με εντολή του κ. Λούλη ως διοικητού, ο σεβάσμιος Μητροπολίτης Φλωρίνης απελάθη, εν καιρώ νυκτώς, από το Άγιον Όρος.

Την επιστολή που παρακάτω δημοσιεύουμε την έστειλε ο μοναχός Σεραφείμ σε έναν παλιό συνεργάτη του Γέροντος στην Κοζάνη, στον αείμνηστο Ευάγγελο Παφίλη, που μας την παρέδωσε.

**********************************

ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΘΕΟΠΡΟΜΗΤΟΡΟΣ
ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ
63087 – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΕΝ ΣΚΉΤΗ ΑΓΊΑΣ ΆΝΝΗΣ ΤΗ 28/9/1990

Αδελφέ εν Χριστώ Ευάγγελε, χαίρε εν Κυρίω…

Εκτός από την μεγάλη πυρκαγιά που διήρκεσε 15 μέρες, ο Θεός γνωρίζει γιατί ήρθε και ο Πατριάρχης στο Άγιον Όρος. Και ο καταξιωμένος, ο λαοπρόβλητος και λαοφιλής Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης, ο φωτεινός αυτός αρχιερέας και ισάξιος των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Και με αξίωσε ο Θεός εμένα τον ανάξιον να παρευρεθώ στη πανήγυρι της Μεταμορφώσεως και να ακούσω ένα κήρυγμα φλογερό. Ήμουν τυχερός την ώρα του κηρύγματος, που διαμαρτυρήθηκαν και έφυγαν ένας ή δύο της Ιεράς επιστασίας, ήμουν δίπλα πολύ κοντά στον Άγιο Σεβασμιώτατο, τον είδα και έκλαιγε μέσα από τα γυαλιά του λέγοντας την αλήθεια και από συγκίνηση έκλαιγα μαζί του και εγώ.

Από το εκκλησίασμα και από τους μοναχούς και προσκυνητάς κανένας δεν έφυγε, έμειναν στο πλευρό του Αγίου και αξίου Γέροντος Αυγουστίνου. Τον εκτιμώ, τον σέβομαι και τον αγαπώ σαν τον αείμνηστο και άγιο Γέροντά μου και εύχομαι ο Θεός και οι προσευχές όλων να του δίνουνε δυνάμεις, σε τούτους τους δύσκολους καιρούς, για να αγωνισθεί για το καλό της Ορθοδοξίας μας και της πατρίδος μας…

Με αγάπη Χριστού

ο υποτακτικός του αειμνήστου και αγίου Γέροντος

Ιερομονάχου Παύλου

Σεραφείμ Μοναχός

ο ελεεινός και αμαρτωλός

Υ.Γ. Το γράμμα επειδή είμαι αγράμματος το έγραψε ένας μοναχός που άκουγε τα κηρύγματα του πατρός Αυγουστίνου.

Aπο το augoustinoskantiotis







Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση



ΠΟΛΛΟΙ εὐσεβοφανεῖς ἐπικρίνουν ἐκείνους πού διαφωνοῦν μέ τούς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστές,γιατί, λένε, δέν ταιριάζει οἱ μικροί καί ἀμαθεῖς νά μή δείχνουν τόν προσήκοντα σεβασμό σέ ἐξέχοντα πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας.
Θεωροῦν ἀσέβεια ἕνας ἁπλός ἱερέας, ἕνας μοναχός ἤ ἕνας θεολόγος νά κρίνει τις πράξεις τῶν Μητροπολιτῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων καί τῶν Πατριαρχῶν.
Μόνο νά ἐπαινεῖ ἐπιτρέπεται.
Ποτέ νά διαφωνεῖ καί μάλιστα δημοσίως.
Οἱ ἱερεῖς καί οἱ μοναχοί πρέπει νά εἶναι πειθήνια ὄργανα τῶν προϊσταμένων τους, τῶν "ἡγουμένων" τους.
Νά καθησυχάζουν τή συνείδησή τους ἀποδεχόμενοι τό "ἔχουν γνῶσιν οἱ φύλακες" καί ἄς ἀποδεικνύουν τά γεγονότα τό ἀντίθετο.

Συνηθίζουν ἐπίσης οἱ ἀδελφοί αὐτοί νά χαρακτηρίζουν τούς ζηλωτές ὡς φανατικούς, στενόμυαλους, ἀδιάκριτους, ἀδιάλλακτους καί προβληματικούς.
Γιά τούς πρωτεργάτες ὅμως κι ἔνοχους καμιά λέξη.
Δέν θέλουν νά δυσαρεστήσουν τούς μεγάλους καί να χάσουν τήν εὔνοιά τους.

Τήν ἴδια τακτική τηροῦν καί οἱ περισσότεροι καθηγητές στά Πανεπιστήμια, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς γνῶστες ὄχι μόνο τοῦ παρελθόντος καί τοῦ παρόντος, ἀλλά και τοῦ ἄδηλου μέλλοντος!
Ἐξουθενώνουν τούς ἁπλούς ζηλωτές τῆς πίστεως, ἐνῶ πλέκουν τό ἐγκώμια στούς Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουν τήν ἱκανοποίηση προσωπικῶν τους αἰτημάτων.

Δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἄν καί ἔχουν πανεπιστημιακούς τίτλους καί ἀξιώματα, τούς λείπει τό ἀγωνιστικό φρόνημα, ὁ ἱερός παλμός καί ἡ πίστη στήν αἰωνιότητα.
Εἶναι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καί ὄχι τοῦ οὐρανοῦ.
Μοιάζουν μέ σβησμένους φάρους, πού δέν προσφέρουν καμιά ὑπηρεσία στούς καπετάνιους. Ἀπ᾽ ὅλους αὐτούς δέν περιμένουμε καμιά συμβουλή και καμιά ὑπόδειξη.

Ἐμεῖς, οἱ εὐαίσθητοι περί τήν πίστη ἁπλοί χριστιανοί, κληρικοί καί λαϊκοί, γνωρίζουμε ὅτι πρέπει νά ὁμολογοῦμε τήν ὀρθόδοξη πίστη μας καί νά ὑπερμαχοῦμε γι᾽ αὐτή.
Αὐτό, δηλαδή, πού ἔκαναν οἱ ἀμέτρητες χιλιάδες τῶν παλαιῶν καί νεωτέρων ἁγίων μαρτύρων.

Συγχρόνως δέ νά ἀποκαλύπτουμε καί τά σχέδια ὅλων ἐκείνων πού ὑπονομεύουν τήν ἁγία πίστη μας, χωρίς δισταγμό καί φόβο.
Αὐτό ἔκαναν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτό συμβούλευαν καί οἱ σύγχρονοι Γέροντες.
Εἰδικότερα γιά τόν οἰκουμενισμό, πού ἀποτελεῖ τόν μεγαλύτερο ἐχθρό τῆς πίστεώς μας, ὁ ἀείμνηστος Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἔλεγε τά ἑξῆς:

"Ἐάν θέλωμε νά εἴμεθα μέ τόν Χριστό, πρέπει νά ξεσκεπάζωμε τόν ἀντίχριστο Οἰκουμενισμό. Εἶναι ἀνάγκη νά ὑψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας καί νά καταγγέλλωμε κάθε ἐνέργεια, κάθε κίνησι, καί κάθε πρᾶξι, πού δέν εἶναι σύμφωνη με τήν γραμμή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἔχουμε χρέος νά πολεμοῦμε τούς ἐχθρούς τῆς Πίστεώς μας. Ἔχουμε καθῆκον νά ξεσκεπάζωμε κάθε σκοτεινό σχέδιο δράσεώς των καί κάθε ὕπουλη δραστηριότητα ὡρισμένων Οἰκουμενιστῶν θεολόγων καί ἑνωτικῶν ρασοφόρων καί τῶν ἄλλων μεγαλόσχημων ἰσχυρῶν καί σκοτεινῶν δυνάμεων, πού κρύβονται πίσω τους. Ἔχομε ὑποχρέωσιν ἡμεῖς πού γνωρίσαμε τήν ἀλήθεια, νά διαφωτίσωμε τούς ἀδελφούς μας, τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό λαό, διά νά μή παρασύρεται"
("Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα", β´ ἔκδοση 1995, σελ. 267).

"Ο. Τ." 5.2.2010

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010








AΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ

του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

και ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ


ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΓΕΙΕΣ

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ



Πρόθεσή μου νά ἀποδελτιώσω τό σπαρταριστό περιεχόμενο κάποιων ἐντυπωσιακῶν ἱστορικῶν σελίδων. ῎Οχι παλιῶν καί κιτρινισμένων. ῎Οχι ἀπό κεῖνες, πού ἔχουν παραδοθεῖ-πρό πολλοῦ-στό σκοτεινό ντουλάπι τῆς λησμοσύνης. Θέλω νά διασώσω καί νά προσφέρω σέ δεύτερη καί σέ τρίτη ἀνάγνωση καί σέ σοβαρή κρίση κάποιες σελίδες ἐντελῶς πρόσφατες. Γραμμένες στό λυκόφως τοῦ ἔτους 2009. ᾿Αναπαραγμένες καί διατυμπανισμένες, κατά τό μεσοδιάστημα, ἀπό τήν ἔντυπη καί τήν ἠλεκτρονική πληροφόρηση. Πρόξενες ἁλυσίδας ἐρωτηματικῶν. Καί στημένες, ὡς ἐρέθισμα περιέργειας ἤ ἀπογοήτευσης ἤ ψόγου ἤ εἰρωνικῆς ἀναμάσησης στόν πίνακα τῆς ἐπικαιρότητας.......

Η δική μου προσπάθεια στοχεύει-μακρυά ἀπό τόν ψόγο ἤ τήν εἰρωνεία-στήν ἐπισήμανση τῆς εἰκόνας, πού στοιχειοθετοῦν, σήμερα, κάποιες ἄστοχες καί προκλητικές συμπεριφορές τοῦ ὑπεύθυνου Συνοδικοῦ ὁμίλου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, μέ ἐπικεφαλῆς καί μέ κύριο δράστη τόν Πρόεδρο τοῦ ῾Ιεροῦ Σώματος.
Χωρίς νά χρονοτριβήσω, θά πιάσω τό μίτο τῶν σημαδιακῶν ἤ-ἄν θέλετε-τῶν σπαρταριστῶν γεγονότων καί τῶν ἀντίστοιχων ἐξιστορήσεων, πού μᾶς παραδόθηκαν ἀπό τήν ἐπιστήμη καί τήν τεχνολογία τῆς ἐνημέρωσης.
***

Στίς 2 Νοεμβρίου 2009 ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπός μας ῾Ιερώνυμος ἐπισκέφθηκε τόν πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου καί εἶχε μακρά συνομιλία μαζί του. Σύμφωνα μέ τίς δημοσιογραφικές πληροφορίες, πρίν ξεκινήσει γιά τή βίζιτα, οἱ Συνοδικοί συνεργάτες του τοῦ πρότειναν νά συνοδευτεῖ ἀπό δυό Μητροπολίτες, ἱκανούς νά προβάλουν καί νά ὑποστηρίξουν τήν ἄποψη τῆς ῾Ιεραρχικῆς ὁλομέλειας καί-ἀντίστοιχα-νά μεταφέρουν τόν πίνακα τῶν κρατικῶν σχεδιασμῶν στή Σύναξη τῶν ὑπεύθυνων ποιμένων τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ο κ. ῾Ιερώνυμος, ὅμως, δέ δέχτηκε τήν ἀδελφική συμπαράσταση καί τό ἐνδεχόμενο παρέμβασης στό διάλογο ἑνός τρίτου προσώπου. Στήριξε καί ὑποστήριξε τό δικαίωμα τῶν δυό ἠγετῶν-᾿Εκκλησίας καί Κράτους-νά διαλέγονται μυστικά καί νά ἐπιλύουν, στό ἐπίπεδο τῶν δικῶν τους ὑψηλῶν ἁρμοδιοτήτων, τίς κρίσιμες ἐμπλοκές. Τό αἴτημα ἔγινε δεκτό. Οἱ Συνοδικοί ὑποχώρησαν. Καί ὁ κ. ῾Ιερώνυμος ἀναχώρησε, δίχως συνοδεία, γιά νά συναντήσει τόν Πρωθυπουργό.
῾Ο διάλογός τους (ὅπως ἐκ τῶν ὑστέρων ἔγινε γνωστό) ἐπικεντρώθηκε σέ καίρια θέματα. Στίς σχέσεις ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας, στόν τρόπο ἐπίλυσης τῶν τριβῶν, πού κατά καιρούς ἐπισυμβαίνουν καί-μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση-στήν ἀπό κοινοῦ ἀντιμετώπιση τῆς τρέχουσας οἰκονομικῆς κρίσης, πού περισφίγγει ἀπειλητικά ὁλόκληρο τόν πλανήτη μας καί-προπαντός-ἔχει ἐμπλέξει σέ δεινή δοκιμασία τό σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ τῆς πατρίδας μας.

Τό τί εἶπαν καί πῶς ἔφτασαν σέ συντονισμό τῶν σχεδιασμῶν, δέν παραδόθηκε-μέ λεπτομέρειες καί μέ κοινό ἀνακοινωθέν-στή δημοσιότητα. ῾Η πρώτη καί σύντομη εἴδηση, πού πέρασε στήν ἀγορά τῆς πληροφορίας, ἦταν ὅτι συναντήθηκαν οἱ δυό ἡγέτες, ὅτι μίλησαν φιλικά καί ὅτι διατύπωσαν ἕνα πλαίσιο ἀλληλοσεβασμοῦ καί συνεργασίας μπροστά στίς μεγάλες προκλήσεις τῶν ἡμερῶν μας.
῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος, βγαίνοντας ἀπό τό Πρωθυπουργικό Γραφεῖο, δείχτηκε πιεσμένος καί συνεσταλμένος. ᾿Απέφυγε τίς καθαρές καί ἀποσαφηνιστικές δηλώσεις. Εἶπε, μόνο, δυό λόγια καί αὐτά μέ πολλή αὐτοσυγκράτηση. Στήν ἐνημέρωση, πού ἀναρτήθηκε στό διαδίκτυο, διαβάζουμε·
«᾿Από τήν πλευρά του ὁ κ. ῾Ιερώνυμος, ἀφοῦ πρῶτα συνεχάρη τόν πρωθυπουργό, δήλωσε· “Συζητήσαμε πολλά θέματα, ἄκουσα τίς ἀπόψεις τοῦ πρωθυπουργοῦ, εἶπα καί τίς δικές μου, ὅμως ἐγώ εἶμαι ἕνα πρόσωπο, ὁ πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Θά μεταφέρω τή συζήτησή μας στή Διαρκή ῾Ιερά Σύνοδο καί πιστεύω ὅτι αὐτό τό πνεῦμα τῆς συνεργασίας ἰδιαίτερα γιά θέματα πρόνοιας θά τό ἀγκαλιάσει ἡ ΔΙΣ”».
***

Δυό μέρες μετά τή συνάντηση τῶν δυό ἡγετικῶν στελεχῶν, τοῦ Κράτους καί τῆς ᾿Εκκλησίας, στίς 4 Νοεμβρίου, συνεδρίασε ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ἐνημερώθηκε(!!!) ἀπό τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο γιά ὅσα διαμείφθηκαν στό πρωθυπουργικό γραφεῖο. Γιά νά μήν ὑποπέσω στό σφάλμα νά προσθέσω ἤ νά ἀφαιρέσω ἔστω καί μιά λέξη τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἀνακοίνωσης, παραθέτω ἐδῶ, αὐτούσιο, τό σχετικό ἀνακοινωθέν, πού δόθηκε, μετά τό πέρας τῆς Συνοδικῆς διάσκεψης, στόν Τύπο καί προωθήθηκε στό ἠλεκτρονικό διαδίκτυο.
«Συνῆλθε σήμερα Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009, στήν πρώτη Συνεδρία Της γιά τό μήνα Νοέμβριο ἡ Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος τῆς 153ης Συνοδικῆς Περιόδου, ὑπό τήν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ῾Ιερωνύμου.

Κατά τή σημερινή Συνεδρία·
...῾Ο Μακαριώτατος ἐνημέρωσε τό Σεπτό Σῶμα γιά τή συνάντηση καί τή συζήτηση, πού εἶχε τήν Δευτέρα 2.11. 2009 μέ τόν Πρωθυπουργό τῆς Χώρας, ᾿Εξοχώτατο κ. Γεώργιο Παπανδρέου, μέ τόν ὁποῖο κατέληξαν στά ἑξῆς σημεῖα:
1. ᾿Επεσημάνθη ἡ ἀνάγκη συνεργασίας ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας γιά θέματα πού ἔχουν σχέση μέ τόν ἄνθρωπο καί τά ποικίλα προβλήματα.
2. ᾿Αποφασίσθηκε ἡ συγκρότηση διαφόρων ᾿Επιτροπῶν κατά θέματα.
3. Οἱ ρόλοι μεταξύ ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας εἶναι διακριτοί, καί ὅπου χρειάζονται ὁρισμένες διευκρινίσεις γιά τήν καλύτερη ὁριοθέτηση, θά γίνουν. ῎Εγινε εὐρύτατη συζήτηση μεταξύ τῶν ῾Ιεραρχῶν, οἱ ὁποῖοι εὐχαρίστησαν τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο γιά τόν τρόπο πού χειρίσθηκε τό θέμα, καί διεπίστωσαν ὅτι τόσο ὁ Μακαριώτατος ὅσο καί ὁ Πρωθυπουργός ἐπέδειξαν καλή διάθεση ὥστε οἱ σχέσεις ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας νά εἶναι καλές καί τά θέματα πού ἐνδεχομένως θά ἀναφύονται, νά ἐπιλύονται μέ τήν συνεργασία καί τῶν δύο πλευρῶν. ῾Η Διαρκής ῾Ιερά Σύνοδος ἐπιθυμεῖ τόν διάλογο, γνωρίζει τά θέματα ἐπαρκῶς καί θά τά ἀντιμετωπίσει μέ ψυχραιμία, γνώση καί διάθεση νά ἐπιλύονται, γιά νά ὑπάρχει συνοχή στή σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία μας...».
***

Τό ἀνακοινωθέν-καθεαυτό, σφαιρικό καί σαφέστατο-δέν ἀφήνει τήν παραμικρή ὑποψία, ὅτι θά μποροῦσε νά ὑπάρχουν μαῦρες τρύπες στό διάλογο τῶν δυό ἡγετικῶν προσωπικοτήτων ἤ-τό πολύ σκοτεινότερο-ὅτι ὁ προκαθήμενος τῆς ᾿Εκκλησίας νά διανοήθηκε νά ἐξαπατήσει τήν ὑπεύθυνη Συνοδική ὁμήγυρη καί νά κράτησε μυστικές κάποιες ὑποχωρήσεις του.
Τά περιστατικά, ὅμως, πού ἀκολούθησαν, αἰφνιδίασαν τούς πάντες. Κλόνισαν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ συνόλου τῶν μελῶν τῆς ῾Ιεραρχίας καί τοῦ συνόλου τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Κοινοβουλίου καί-ἔτι πλέον-προβλημάτισαν εὐρύτατες ὁμάδες τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος καί ἔθεσαν σέ κίνηση τό μηχανισμό διερεύνησης τῶν γεγονότων καί ἐπιμερισμοῦ τῶν εὐθυνῶν.

Στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή»« τῆς 6ης Νοεμβρίου 2009, διαβάζουμε·
«Θέση μάχης φαίνεται νά παίρνει ἡ ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος ἀπέναντι στήν ἀπόφαση τοῦ οἰκονομικοῦ ἐπιτελείου νά αὐξηθεῖ τό ποσό τοῦ ΕΤΑΚ, πού θά καταβάλει γιά τήν ἀκίνητη περιουσία της. ῎Ηδη προχώρησε στή σύσταση εἰδικῆς ἐπιτροπῆς, πού θά διαμορφώσει τίς θέσεις τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐνῶ θά ζητηθεῖ συνάντηση, τίς ἀμέσως ἑπόμενες ἡμέρες, μέ τόν ὑπουργό Οἰκονομικῶν Γιῶργο Παπακωνσταντίνου. ῞Οπως ὅλα δείχνουν, ἡ ᾿Επιτροπή θά θέσει στό τραπέζι τῶν διαπραγματεύσεων καί τό ζήτημα τῆς ἀποδέσμευσης ἀπό τήν Πολιτεία περισσοτέρων ἀπό 100 ἀστικῶν ἀκινήτων μεγάλης ἀξίας πού διαθέτει καί δέν μπορεῖ σήμερα νά ἀξιοποιήσει...».

῾Υπογραμμίζοντας, ὅτι τό δημοσίευμα τῆς «Καθημερινῆς» θά ἔπρεπε νά εἶχε συνταχτεῖ τήν προηγούμενη μέρα, στίς 5 τοῦ μηνός Νοεμβρίου καί ὅτι ἡ ἐνημέρωση τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἀπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο ῾Ιερώνυμο πραγματοποιήθηκε στίς 4 Νοεμβρίου, ἐγγίζουμε τό δάχτυλο σέ μιά σοβαρότατη ἐμπλοκή. Στίς 4 τοῦ μήνα ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, στό σύνολό της, εὐχαρίστησε τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο γιά τόν τρόπο πού χειρίσθηκε τό θέμα. Καί τήν ἑπόμενη μέρα, στίς 5 τοῦ ἴδιου μήνα, οἱ Συνοδικοί Σύνεδροι, στό σύνολό τους, προβληματισμένοι καί ὀργισμένοι, ἀναπτύχτηκαν σέ σχηματισμό μάχης. Τί μπορεῖ νά ὑπολογίσει ὁ ἀμερόληπτος παρατηρητής, καθώς ἀντιμετωπίζει τή ραγδαία ἀνατροπή τοῦ κλίματος; ῞Οτι ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος, κατά τήν προηγούμενη μέρα, δέν ἔδωσε καθαρή καί σαφή πληροφόρηση, γιά τό διάλογο, πού εἶχε μέ τόν Πρωθυπουργό; ῞Οτι εἶπε τή μισή ἀλήθεια καί εἰσέπραξε, στό ἀκέραιο, τό παράβολο τῶν ἐπαίνων; Καί, ὅτι οἱ εἰδήσεις ἤ οἱ ψίθυροι, πού διοχετεύτηκαν, ἄπό ἄλλες κατευθύνσεις καί ἀπό ἄλλους φορεῖς, προκάλεσαν τό τσουνάμι τῆς ὀργῆς καί ἔπνιξαν τίς ἐλπίδες γιά συνεργασία τῶν ἡγετικῶν ἐκπροσώπων τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς Πολιτείας; ῎Η μήπως πρέπει νά προσχωρήσει στήν ἄποψη, ὅτι ἡ ἀλλοίωση ἐπιχειρήθηκε ἀπό τήν ἀντίπερα ὄχθη, ἀπό τόν ἐπίσημο συνομιλητή τοῦ Μακαριώτατου;
῎Αν εἶχε γίνει παραβίαση τῆς συμφωνίας ἀπό τήν πολιτική πτέρυγα, εἶχε χρέος ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος νά βγεῖ καί νά τήν καταγγείλει. Καί αὐτό, γιά λόγους αὐτοάμυνας. Γιά νά ἀποσείσει τό βάρος τῆς ἐνοχῆς ἀπό τούς δικούς του ὤμους καί γιά νά ξαναθέσει τό διάλογο σέ ἔντιμη τροχιά. Μιά τέτοια κίνηση δέν τή διακινδύνευσε ὁ κ. ῾Ιερώνυμος. Τραβήχτηκε στή γνωστή του αἰνιγματική σιωπή καί ἄφησε τίς φῆμες νά ὀργιάζουν. Οἱ ὑποψίες ἐκείνων, πού γνωρίζουν τούς σκοτεινούς βηματισμούς του, καρφώθηκαν, ὁριστικά, στό δικό του προφίλ. Οἱ φωνές τῶν δορυφόρων του ἐνοχοποίησαν τήν κοσμική ἐξουσία.

Στόν «Κόσμο τοῦ ᾿Επενδυτή» τῆς ἑπόμενης μέρας, 7 Νοεμβρίου, διαβάζουμε· «῾Ο αἰφνιδιασμός, πού χαρακτηρίζεται ὡς ἐμπαιγμός, τῆς ᾿Εκκλησίας στό ζήτημα τῆς αὔξησης τῆς φορολόγησής της ἔχει δημιουργήσει κλίμα δυσφορίας ἀπέναντι στήν κυβέρνηση. Κλίμα, πού ἦλθε να ἀνατρέψει τήν εἰλικρινή διάθεση συνεργασίας σέ μιά ἐντελῶς νέα βάση μέ ξεκάθερες θέσεις καί στόχευση, πού ἀναδύθηκε ἀπό τή συνάντηση πρωθυπουργοῦ καί ἀρχιεπισκόπου. Οἱ ζητούμενες, εὐλόγως, ἀπό τή Σύνοδο διευκρινίσεις, πού εἰκάζεται ὅτι θά δοθοῦν ἀπό τήν κυβέρνηση, ἀναμένεται νά καλύψουν τό κενό τῆς πλημμελοῦς ἐνημέρωσης πού δημιουργεῖ, πολύ πιθανόν ἄνευ λόγου, ἐντυπώσεις...».
***

Οἱ μέρες, πού ἀκολούθησαν, κύλησαν σέ κλίμα διογκούμενης ἔντασης.
Τό «Παρόν» τῆς Κυριακῆς 8 Νοεμβρίου ἔγραψε·

«Τύμπανα πολέμου ἠχοῦν στήν ῾Ιερά Σύνοδο μετά τήν ἀπόφαση τοῦ ὑπουργοῦ Οἱκονομικῶν νά τριπλασιάσει τό ποσόν, πού θά καταβάλλει ἐτησίως ἡ ᾿Εκκλησία γιά τά ἀκίνητά της. Στήν ἀρχή τῆς ἑβδομάδας ἐπικρατοῦσε κλίμα ἱκανοποίησης στήν ᾿Αρχιεπισκοπή καί στή Σύνοδο γιά τή συνάντηση πού εἶχαν “σέ πολύ θερμό κλίμα” στό Μέγαρο Μαξίμου ὁ κ. ῾Ιερώνυμος μέ τόν κ. Γ. Παπανδρέου. Σε μιά συζήτηση γενικοῦ περιεχομένου, ὁ πρωθυπουργός καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος χάραξαν σέ ἁδρές γραμμές τόν δρόμο πού θά ἀκολουθήσουν στό ἑξῆς οἱ δύο πλευρές καί ἐπαναβεβαίωσαν τίς συμφωνίες πού εἶχαν κάνει κατά τή συνάντηση τοῦ περασμένου ᾿Απριλίου, ὅταν ἀκόμα ὁ Γ. Παπανδρέου ἦταν ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης. Συμφώνησαν, ἐπιπλέον, ὅτι πρέπει σύντομα νά συσταθοῦν κοινές ἐπιτροπές πού θά μελετήσουν τά προβλήματα καί θά προτείνουν λύσεις γιά ὅλες τίς ἐκκρεμότητες πού ὑπάρχουν μεταξύ ᾿Εκκλησίας καί Πολιτείας.

...ὅμως, ὁ ἐνθουσιασμός καί τά... χαμόγελα κόπηκαν ἀπότομα γιά τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο καί τούς συνεργάτες του, ὅταν μόλις 24 ὧρες ἀργότερα ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν ἀνακοίνωσε τόν τριπλασιασμό τοῦ ποσοστοῦ τοῦ ΕΤΑΚ πού θά πρέπει νά πληρώνει ἡ Σύνοδος ὄχι μόνο ἐκτάκτως, ἀλλά σέ μόνιμη βάση, μέ τή μορφή ἄλλων φόρων. Τό ἑνιαῖο τέλος ἀκίνητης περιουσίας δέν πλήττει πάντως μόνο τά ταμεῖα τῆς Συνόδου (μέ τήν ἐπιβάρυνση τῆς τάξης τοῦ 1,5 ἑκατ. εὐρώ) ἀλλά καί τίς Μητροπόλεις καί κάθε ἐνορία ξεχωριστά μ᾿ ἕνα πολύ σημαντικό ποσό, πού στήν ῾Εκκλησία πιστεύουν ὅτι θά εἶναι μόνον ἡ ἀρχή ὅσων θά κληθοῦν νά πληρώσουν στό μέλλλον. ᾿Ακόμη καί ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος, ὅπως εἶπε ἐνημερώνοντας τά μέλη τῆς Συνόδου, αἰφνιδιάστηκε μέ τήν κίνηση τοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν. Οἱ Μητροπολίτες ζήτησαν ἀπό τόν κ. ῾Ιερώνυμο νά τούς ἐνημερώσει ἐάν εἶχε κάποια σχετική πληροφόρηση ἀπό τόν Γ. Παπανδρέου, κάτι πού ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ἀρνήθηκε...».
***

Ο ἀναβρασμός συνεχίστηκε ἴσαμε τό τέλος τοῦ μήνα. Στήν ἐφημερίδα «᾿Απογευματινή», τῆς 30ῆς Νοεμβρίου, διαβάζουμε· «Σέ ἀναβρασμό παραμένει ἡ ᾿Εκκλησία λόγω τῆς ἐπιβληθείσας, ἀπό τήν κυβέρνηση, αὔξησης τοῦ φορολογικοῦ συντελεστή γιά τά ἐκκλησιαστικά ἀκίνητα καί τῆς ρύθμισης πού προβλέπει, οἱ προσλήψεις γιά τά ΝΠΔΔ τῆς ᾿Εκκλησίας-πλήν τῶν φερόντων τό ἱερατικό σχῆμα-νά γίνονται μέσω ΑΣΕΠ.
῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ῾Ιερώνυμος καί οἱ Συνοδικοί Μητροπολίτες δέχονται τίς τελευταῖες ἡμέρες διαρκῶς εἰσηγήσεις ἀπό ῾Ιεράρχες, ὥστε νά ἀπαντήσουν πιό δυναμικά στίς κυβερνητικές ρυθμίσεις καί ἐξαγγελίες. Καί ἡ πίεση αὐτή πού ἀσκεῖται φαίνεται πώς εἶχε ἀποτέλεσμα, καθώς, σύμφωνα μέ πληροφορίες, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ἀποφάσισε νά συγκαλέσει αὔριο ἐκτάκτως τή δωδεκαμελή Διαρκή ῾Ιερά Σύνοδο γιά νά συζητηθοῦν ἀναλυτικά τά θέματα καί νά ἀναζητηθοῦν τρόποι ἀντίδρασης...».
᾿
Ερώτημα, πού δέ συναντάει πειστική ἀποσαφήνιση· Εἶχε τό σθένος ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος νά ἐμφανιστεῖ, ἄκαμπτος, στά μέσα τῆς ἐνημέρωσης-στίς ἐφημερίδες, πού ἐκτρέφουν τήν ἀντιπαλότητα πρός τήν ᾿Εκκλησία καί στά τηλεοπτικά παράθυρα, πού φωτίζουν τά δεσποτικά σκάνδαλα καί διασύρουν τήν ἐπισκοπική ἀξιοπρέπεια-καί ὑψώνοντας τό ἀνάστημά του καί τή φωνή του, νά ἀνακόψει τή θύελλα; ῾Ο ὁποιοσδήποτε θά ξεθάρρευε νά θέσει ἕνα τέτοιο ἐρώτημα, θά εἰσέπραττε τή μελαγχολική καί πικρή ἀπόκριση, ὅτι ὁ κ. ῾Ιερώνυμος δέν ἀνταποκρίνεται στίς προκλήσεις μέ βηματισμό καί μέ λόγο ἀλύγιστου καί ἀνίκητου ἡγέτη, ἀλλά μέ τό αἰνιγματικό βλέμμα τοῦ ἄτολμου καί τοῦ ἄπραγου ἀχθοφόρου τῶν ἀρχιεπισκοπικῶν διασήμων.
***

Στό διάστημα τοῦ δημοσιογραφικοῦ, ἀντιεκκλησιαστικοῦ κρεσέντο καί τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἀπόσυρσης στήν ἀπουσία καί στήν ἀφωνία, σημειώθηκαν κάποιες περίεργες κρατικές παρεμβάσεις καί κάποιες, ἔξ ἴσου περίεργες, ἐκκλησιαστικές ἀνταποκρίσεις.
῾Η ῾Ιερά Σύνοδος, στίς 6 τοῦ μηνός Νοεμβρίου ἔστειλε πολυσέλιδη ἐπιστολή στόν ὑπουργό τῶν Οἰκονομικῶν. «Θέμα· Σχόλια ἐπί τοῦ Προσχεδίου Νόμου γιά τήν ᾿Ενίσχυση τῆς Κοινωνικῆς ᾿Αλληλεγγύης καί Εἰσφορᾶς Κοινωνικῆς Εὐθύνης τῶν μεγάλων ἐπιχειρήσεων καί τῆς μεγάλης ἀκίνητης περιουσίας». ῾Η βαθειά λύπη, γιά τή σπουδή τῶν κυβερνητικῶν παραγόντων νά ἀνεβάσουν σέ ὕψη τή φορολογία τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, πού καλύπτει κοινωνικά προγράμματα καί ἀνάγκες ἄμεσης βοήθειας ταλαιπωρημένων καί ἐγκαταλειμμένων ὑπάρξεων, εἶναι διάχυτη στήν ἐπιστολή. Καί ὁ ἐπίλογος, ὑπογραμμίζει: «῞Οπως ἀντιλαμβάνεσθε ἐκ τῶν ἀνωτέρω περιγραφέντων, καθίσταται ἄδικος καί ἄνισος κάθε ἐπιβολή τέλους ΕΤΑΚ διαφορετικοῦ ἀπό τά λοιπά Ν.Π.Δ.Δ καί ἱδιαίτερα στήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος πού καταχρηστικά προέβη τό περασμένο ἔτος στήν πληρωμή ὁλοκλήρου τοῦ τέλους αὐτοῦ ἀπό τήν στιγμή πού τό ἑξήντα τοῖς ἑκατό (60%) τῆς ὑποκείμενης εἰς ΕΤΑΚ ἀκινήτου περιουσίας μας τελεῖ ὑπό ὁμηρεία καί δέσμευσιν».

Τό ἔγγραφο αὐτό ἔχει μιά ἰδιοτυπία. ᾿Ενῶ στέλλεται ἀπό τό ἐπίσημο διοικητικό Ὄργανο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τή Διαρκή ῾Ιερά Σύνοδο, στόν ὑπουργό τῶν Οἰκονομικῶν, δέν τό ὑπογράφει ὁ Πρόεδρος τῆς Συνόδου, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος. Τό ὑπογράφει ὁ ᾿Αρχιγραμματέας τῆς Συνόδου. Λίγες μέρες μετά τό Συνοδικό αὐτό ἔγγραφο, ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος θεώρησε ὑποχρέωσή του νά στείλει ἕνα δεύτερο ἔγγραφο διαμαρτυρίας σέ ἄλλο κυβερνητικό παράγοντα, στόν ὑπουργό τῶν ᾿Εσωτερικῶν. Πρωτοβουλίες τοῦ ὑπουργοῦ τῶν ᾿Εσωτερικῶν, πού τόν ἀνάγκασαν νά γράψει τήν ἐπιστολή, γιά νά ἐκθέσει τίς ἀνησυχίες του καί νά ζητήσει τό σεβασμό τῆς-καθιερωμένης Συνταγματικά-αὐτονομίας τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ἦταν ἡ ἀπόφαση νά μή προσλαμβάνονται ὑπάλληλοι στίς ἐκκλησιαστικές ῾Υπηρεσίες, παρά, μονάχα, μετά ἀπό ἔγκριση τοῦ ΑΣΕΠ.
᾿
Αποσπῶ δυό παραγράφους ἀπό τήν ἐπιχειρηματολογία τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἀναφορᾶς· «1. Λαβόντες γνώση τοῦ ὑπό διαβούλευση σχεδίου νόμου γιά τήν “᾿Αναμόρφωση τοῦ συστήματος προσλήψεων καί καθολική ὑπαγωγή τους στόν πλήρη ἔλεγχο τοῦ ΑΣΕΠ” ἐπιθυμοῦμε νά θέσουμε ὑπ᾿ ὄψιν τίς κατωτέρω παρατηρήσεις, πού ἀφοροῦν στήν ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος, συμμετέχοντες στήν δημόσια διαβούλευση... 2. ᾿Εν κατακλείδι, παραθέτουμε καί δύο παρατηρήσεις ὡς πρός τό σχέδιο τῆς ὑπουργικῆς ἀποφάσεως « Καθιέρωση ἀνωτάτου ὁρίου κυβισμοῦ κρατικῶν αὐτοκινήτων καί ἄλλες διατάξεις», στήν ὁποία γιά πρώτη φορά, προβλέπεται στό ἄρθρο 2 παρ. β ὅτι μέ αὐτοκίνητα κυβισμοῦ 1.600 κ.ἐ. τῆς Γενικῆς Γραμματείας Δημόσιας Διοικήσεως καί ᾿Ηλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως τοῦ ῾Υπουργείου ᾿Εσωτερικῶν... ἔχει τό δικαίωμα νά ἐξυπηρετεῖται (μόνον) ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος... Παράλληλα μέ τό σχέδιο τῆς νέας ἀποφάσεως τίθεται χαμηλότερο ὅριο κυβισμοῦ 1400 κ.ἐ. γιά τά αὐτοκίνητα, πού θά χρησιμοποιοῦν οἱ λοιποί Μητροπολίτες τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος».

Ο Μακαριώτατος, μέ τήν ἐπιστολή του, εὐχαριστεῖ τόν ὑπουργό, γιά τήν εὐγενή παραχώρηση σ᾿ αὐτόν αὐτοκινήτου 1600 κ.ἐ. καί δηλώνει, εὐγενικά καί διακριτικά, ὅτι δέν ἀποδέχεται αὐτή τήν ἐξυπηρέτηση. Γιά τή δέσμευση, τά μητροπολιτικά αὐτοκίνητα νά μήν ὑπερβαίνουν τά 1400 κ.ἐ. ἐπισημαίνει· Οἱ Μητροπολίτες δέν μποροῦν νά περιοριστοῦν στά αὐτοκίνητα τῶν 1400 κ. ἐ. γιατί εἶναι ἀναγκασμένοι νά «διανύουν συχνά μεγάλες ἀποστάσεις ἀπό τίς ἀνά τήν ῾Ελλάδα ἐπαρχίες τους πρός ἄλλες ἐπαρχίες ἤ καί ἐντός τῆς ἐπαρχίας τους...».
Δέ θά μείνω νά φιλοσοφήσω σχετικά μέ τή βασιμότητα τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ αὐτοῦ ἐπιχειρήματος. Τήν κρίση θά τήν ἐμπιστευτῶ στούς ἀναγνῶστες μου. Κάποια ἄλλη λεπτομέρεια ἀπορροφάει τό δικό μου ἐνδιαφέρον καί μέ σπρώχνει νά τήν καταστρώσω μπροστά σας.

Τό δεύτερο αὐτό ἔγγραφο, πού ἀπευθύνεται στόν ὑπουργό τῶν ᾿Εσωτερικῶν, ἀλλά, ἐξ αἰτίας τοῦ περιεχομένου του, δέν ἰσοσταθμίζει μέ τή σοβαρότητα τοῦ πρώτου, πού στάλθηκε στόν ὑπουργό τῶν Οἰκονομικῶν, τό ὑπογράφει ὁ ἴδιος ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος. Τό ἄλλο ἔφυγε ἀπό τήν ῾Ιερά Σύνοδο μέ μόνη τήν ὑπογραφή τοῦ ᾿Αρχιγραμματέα. Σέ τοῦτο χαράσσεται, φαρδειά-πλατειά, ἡ ὑπογραφή τοῦ κ. ῾Ιερώνυμου. Δέ σᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ κλιμάκωση τῶν ὑπουργῶν; ῾Ο ἕνας εἶναι κατώτερος ἀπό τόν ἄλλο; ῎Η ὁ ἕνας εἶναι φιλικότερος καί ἀγαπητότερος ἀπό τόν ἄλλο; Σύμφωνα μέ τή Συνοδική δεοντολογία, μιά τέτοια διάκριση εἶναι ἀπαράδεκτη. Δέ φεύγει ἀπό τή Σύνοδο ἔγγραφο, πού ἀπευθύνεται σέ ἐπίσημο ἀποδέκτη, δίχως τήν ὑπογραφή τοῦ Προέδρου τοῦ Σώματος. Εἶναι αὐτόδηλο, ὅτι ἡ ὑποβάθμιση τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν ὑπαγορεύτηκε ἀπό κάποια σκοπιμότητα.
῎Αν ὁ κ. ῾Ιερώνυμος «ἔδωσε γῆν καί ὕδωρ» στόν κ. Πρωθυπουργό καί κατάθεσε στά πόδια του τή συγκατάθεσή του, γιά τήν ἀφαίμαξη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μπεζαχτά, πῶς νά ὑπογράψει τή διαμαρτυρία πρός τό διαχειριστή τοῦ Κρατικοῦ μπεζαχτά; ῾Ο ὑπουργός, πλήρως ἐνημερωμένος, θά ἔβγαινε στή δημοσιά καί θά τόν ρεζίλευε. Γιά νά φυλαχτεῖ, κάλεσε τό γραμματέα νά βάλει τήν ὑπογραφή του στό ἔγγραφο, πού εἶχε τή σφραγίδα τῆς Διαρκοῦς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἐκεῖνος ἔμεινε στήν ἄκρη, «ἰδεῖν τό τέλος».
Εἴθισται, οἱ καταλύτες τῆς νομιμότητας καί τῆς εὐπρέπειας, νά φορτώνουν σέ ἄλλο σβέρκο τίς ἁλυσίδες τῆς ἐνοχῆς.
***

Τό χρονικό τῶν ὑπόγειων διαδρομῶν δέ σταματάει ἐδῶ. ᾿Εχει μῆκος, σκοτεινές καί φοβερά ὕποπτες διαβάσεις καί συμπεριφορές, πού διεγείρουν τήν περιέργεια καί τήν ἀγανάκτηση. Ζητῶ ἀπό τούς ἀγαπητούς ἀναγνῶστες μου νά ἐπιτρέψουν, ὄχι τή διακοπή, ἀλλά τήν προσωρινή ἀναστολή τῆς ἀφήγησης τοῦ χρονικοῦ. Καί τούς παρακαλῶ νά ἀναζητήσουν τή συνέχεια στό ἑπόμενο φύλλο.


+ Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ



ΠΑΠΙΚΕΣ


ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ
(17)

του κ. Ιω. Καρδάση

1.- Αγάλματα Χριστού και αγίων

Η παρουσία αγαλμάτων αγγέλων, του Ιησού Χριστού, της Θεοτόκου και όλων των αγίων στους ΡΚαθολικούς ναούς είναι πρόδηλη. Ως προς μεν τα αγάλματα των αγγέλων, ίσως υπάρξει το κατ’ οικονομίαν, εάν πρόκειται για διακοσμητικούς λόγους, κατά το πρότυπο της Κιβωτού της Διαθήκης, αλλά ως προς τα αγάλματα του Ιησού, της Θεοτόκου και των αγίων, αυτό αποτελεί σαφή παράβαση του όρου της Ζ΄ Οικ. Συνόδου, όπου: «..... ανατίθεσθαι τας σεπτάς και αγίας εικόνας, τας εκ χρωμάτων και ψηφίδος και ετέρας ύλης επιτηδείως εχούσης, εν ταις αγίαις του Θεού εκκλησίαις, εν ιεροίς σκεύεσι και εσθήσι, τοίχοις τε και σανίσιν, οίκοις τε και οδοίς.....», είναι δε γνωστό, ότι η Ορθόδοξη διδασκαλία δεν δέχεται την παρουσία αγαλμάτων σε Ι. Ναό ή εκκλησιαστικό χώρο, π.χ. το κοιμητήριο, δια να αποφύγει παντελώς την ομοιότητα προς τα είδωλα και επομένως την προσκύνηση αυτών (Πηδάλιο, σελ. 315-316).

2.- Αγιογράφηση οργάνων σώματος

Έχουμε την παρουσία μιας Ρκαθολικής εικόνας της «αγίας καρδίας του Ιησού», η οποία είναι παντελώς ξένη και αμάρτυρη στην Ορθόδοξη Εκκλησία και εορτάζεται από τους ΡΚαθολικούς την Παρασκευή, οκτώ ημέρες μετά την εορτή της «αγίας Δωρεάς» (η οποία εορτάζεται την Πέμπτη μετά την εορτή της Αγ. Τριάδας). Η «αγία καρδία» συμβολίζει την αγάπη του Ιησού προς την ανθρωπότητα, αλλά είναι παντελώς άγνωστη σ’ εμάς. Επίσης υπάρχει η «αγία καρδία της Παναγίας», η «αγία Δωρεά» κ.ά.). Εξ άλλου η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν προσκυνά σωματικά όργανα του Κυρίου, αλλά θεωρεί, ότι η ψυχή και η καρδιά του Χριστού είναι το άγιο Ευαγγέλιο (Πηδάλιο, σελ. 319).

3.- Απεικόνιση Θεού – Πατέρα

Η απεικόνιση της Αγ. Τριάδας είναι απότοκος της Θεολογίας της και καταγράφει τις σχέσεις μεταξύ των τριών προσώπων. Είναι γνωστό, ότι στην Ορθόδοξη Εικονολογία επιτρεπτή είναι η απεικόνιση μόνον όσων είδαμε και συνέβησαν ιστορικά, των προφητικών οράσεων και συμβόλων, του σαρκωθέντα Υιού και Λόγου του Θεού, της Θεοτόκου και των Αγίων.

Η απεικόνιση της Αγίας Τριάδας ως τριών προσώπων, όπου απεικονίζεται ο Πατέρας ως «παλαιός των ημερών», ο Υιός ως νέος και το Άγ. Πνεύμα «εν είδει περιστεράς» είναι εικόνα ξένη προς την διδασκαλία των Πατέρων. Η απεικόνιση αυτή αποτελεί συγκαλυμμένη ειδωλολατρία, καθώς μέσα από ορθολογιστικές διαδικασίες περιθέτει σωματικά σχήματα στη Θεότητα. Η αποτύπωση των ενδοτριαδικών σχέσεων ευνοεί την παπική αντίληψη περί του τρόπου ύπαρξης του Αγ. Πνεύματος, δηλ. εκπορευόμενου από τον Πατέρα και τον Υιόν εξ ίσου, που είναι η γνωστή πλάνη του filioque. Επίσης η εικόνα αυτή, παρουσιάζοντας διαφορά στις μορφές Πατέρα και Υιού ως προς τη σωματική ηλικία, δίνει την εντύπωση, πως ο Υιός είναι νεώτερος του Πατέρα, αντίληψη που ευνοεί τους νέο-Αρειανούς Χιλιαστές και τους αρνητές της θεότητας του Υιού, Εβραίους και Μουσουλμάνους.

Το θέμα της απεικόνισης του Θεού Πατέρα ως «παλαιού των ημερών» σε απεικονίσεις παλαιοδιαθηκικών οραμάτων (όπως π.χ. του οράματος του Δανιήλ) υπήρξε αντικείμενο εξέτασης κατά τη διάρκεια της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Εκεί οι Πατέρες της Συνόδου ρωτούν δια του στόματος του Πάπα Ρώμης αγίου Γρηγορίου Β΄: «Δια τι τον πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού ουχ ιστορούμεν και ζωγραφούμεν;» για να δώσουν αμέσως την απάντηση: «Επειδή ουκ οίδαμεν τις εστίν (...) και ει εθεασάμεθα και εγνωρίσαμεν καθώς τον υιόν αυτού, κακείνον αν είχομεν ιστορήσαι και ζωγραφήσαι» (PG XII 963 E).

Επίσης για την απεικόνιση του αγίου Πνεύματος η ίδια η Σύνοδος αναφέρει: «..... καίτοι των ευαγγελικών ουδαμώς παραδεδοκότων γραμμάτων, ότι γέγονε περιστερά το άγιον πνεύμα, αλλά ότι εν είδει περιστεράς ώφθη ποτέ» (PG XIII 181 A).

Αλλά το θέμα της απεικόνισης της Αγίας Τριάδας έχει λήξει τελεσίδικα στην Μεγάλη Σύνοδο της Μόσχας το 1666, όπου μέσα στις πράξεις της Συνόδου, το κεφάλαιο 43 είναι αφιερωμένο στο ζήτημα της εικόνας της θεότητας και ιδιαίτερα του Θεού Πατέρα. Αυτό το κεφάλαιο έχει τον τίτλο: «Περί των εικονογράφων και του Σαβαώθ».

Στις αποφάσεις της Συνόδου για το συγκεκριμένο θέμα, αναφέρονται τα εξής: «Θεσπίζουμε ότι ένας ικανός ζωγράφος που, ταυτόχρονα, είναι ένας καλός άνθρωπος (με εκκλησιαστική αξιοπρέπεια), θα διορίζεται διδάσκαλος των εικονογράφων, αρχηγός και επιμελητής. ΄Ετσι, οι αγνοούντες δεν θα μπορούν να χλευάζουν τις άγιες εικόνες του Χριστού, της Μητέρας του και των αγίων Του, τις άσχημες και κακοζωγραφισμένες. και θα σταματήσει η ματαιοδοξία μιας δήθεν σοφίας, που έχει οδηγήσει στην συνήθεια να ζωγραφίζει ο καθένας κατά τη φαντασία του χωρίς αυθεντική αναφορά και μάλιστα ξεκινώντας από ποικίλες αναπαραστάσεις, τον Κύριο Σαβαώθ. Εντελλόμεθα να μην ζωγραφίζεται στο εξής η εικόνα του Κυρίου Σαβαώθ σύμφωνα με μη λογοκριμένες οράσεις και ανάρμοστες, διότι κανείς δεν έχει δει τον Κύριο Σαβαώθ (δηλαδή τον Θεό Πατέρα) με σάρκα. Μόνος ο Χριστός έχει εικονιστεί, όπως τον είδαν σαρκωμένο, δηλαδή αναπαριστανόμενο με το σώμα Του και όχι κατά την θεότητά Του. το ίδιο και η υπεραγία Μητέρα του Θεού και οι άλλοι άγιοί Του.....
..... Είναι εντελώς παράλογο να εικονογραφούν τον Κύριο Σαβαώθ (δηλαδή τον Πατέρα), με άσπρα γένια, με τον μονογενή Υιό στο στήθος Του και ένα περιστέρι ανάμεσά Τους, διότι κανείς δεν είδε τον Πατέρα μέσα στην Θεότητά Του. ο Πατέρας, πράγματι δεν έχει σάρκα και ο Υιός δεν εγεννήθη κατά σάρκα από τον Πατέρα προ των αιώνων. Κι’ αν ο προφήτης Δαβίδ λέει: «εκ γαστρός προ εωσφόρου εγέννησά σε» (Ψαλμ. ΡΘ΄ 3), αυτή η γέννηση, σίγουρα, δεν είναι σωματική. αυτή ήταν ανέκφραστη και απερινόητη. Διότι ο ίδιος ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «ουδείς γινώσκει τον Πατέρα ειμή ο Υιός». Και ο προφήτης Ησαΐας ζητά στο 40ο κεφάλαιο: «τίνι ωμοιώσατε κύριον και τίνι ομοιώματι ωμοιώσατε αυτόν; μη εικόνα εποίησεν τέκτων ή χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αυτόν ομοίωμα κατασκεύασεν αυτόν; (18-19)». Το ίδιο και ο άγιος απόστολος Παύλος λέει στο κεφάλαιο 17 των Πράξεων: «γένος ουν υπάρχοντες του Θεού ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου το θείον είναι όμοιον». Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέει επίσης (Περί ουρανού, κεφ. 20 για την εικόνα): «Μόνον δε το Θείον απερίγραπτόν εστι πάντα πληρούν και πάντα περιέχον και πάντα περιορίζον ως υπέρ πάντα ον και πάντα δημιουργήσαν». Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος το απαγορεύει επίσης με παρόμοιο τρόπο. Να γιατί ο Κύριος Σαβαώθ που είναι η Θεότητα και η γέννηση του μονογενούς Υιού προ των αιώνων, γίνονται αντιληπτοί μόνο από το πνεύμα μας. όσο για την αναπαράστασή τους σε εικόνα δεν αρμόζει σε καμία περίπτωση ούτε είναι δυνατή».

Εξ άλλου στη θ. λειτουργία του αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου χαρακτηριστική είναι η ευχή που υποδηλώνει το αδύνατο της αναπαράστασης του Κυρίου Σαβαώθ: «Συ γαρ ει Θεός ανέκφραστος, απερινόητος, αόρατος, ακατάληπτος.....».

Και το Άγιον Πνεύμα δεν είναι από τη φύση του ένα περιστέρι, αλλά Θεός. Κανείς, λοιπόν, δεν είδε ποτέ το Θεό, καθώς μαρτυρεί ο άγιος ευαγγελιστής και θεολόγος Ιωάννης. Ωστόσο, στην αγία βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, το Άγιον Πνεύμα φάνηκε με τη μορφή περιστεριού και γι’ αυτό ακριβώς μπορούμε να το αναπαριστάνουμε με τη μορφή αυτή σ’ αυτό μόνο το μέρος. Αλλού, αυτοί που κατανοούν τα πράγματα πνευματικά δεν εικονίζουν το Άγιον Πνεύμα με τη μορφή περιστεριού. στο Όρος Θαβώρ, για παράδειγμα, παρουσιάστηκε με τη μορφή γνόφου (νεφέλης) και αλλού με άλλο τρόπο (υπενθυμίζεται η καιόμενη βάτος στον Μωυσή και οι πύρινες γλώσσες της Πεντηκοστής).

«Κατά τον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, Σαβαώθ μεταφράζεται από την εβραϊκή γλώσσα με την έκφραση «ο κύριος των Δυνάμεων». Επομένως, ο Κύριος των Δυνάμεων είναι η Αγία Τριάδα, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Και αν ο προφήτης Δανιήλ λέει ότι είδε τον παλαιό των ημερών καθήμενον επί θρόνου κρίσεως, δεν εννοεί τον Πατέρα, αλλά τον Υιό, ο οποίος στην Δευτέρα Παρουσία Του, θα κρίνει παν έθνος δια της φοβεράς Του κρίσεως.

Ζωγραφίζουν επίσης στις εικόνες του Ευαγγελισμού τον Κύριο Σαβαώθ, που φυσά με το στόμα Του κι αυτή η πνοή φθάνει στην κοιλιά της αγίας Θεομήτορος. Αλλά ποίος το είδε αυτό και ποία αγία Γραφή το μαρτυρεί; Από πού το πήραν αυτό; είναι φανερό, ότι μια τέτοια χρήση και άλλα παρόμοια πράγματα τα υιοθέτησαν και τα δανείστηκαν από ανθρώπους μάταιης γνώσης ή μάλλον από πνεύμα διαταραγμένο ή απόν. Να γιατί παραγγέλλουμε να σταματήσουν στο εξής αυτές οι μεταφερμένες από αλλού εικονογραφίες, που η μάταιη γνώση γέννησε.....».

Και η Σύνοδος καταλήγει: «Τα λέμε αυτά, για να αποστομώσουμε τους εικονογράφους, για να σταματήσουν να κάνουν λαθεμένες εικόνες και μάταιες και στο εξής να μη ζωγραφίζουν τίποτε σύμφωνα με τις ατομικές τους ιδέες και χωρίς αυθεντικές αναφορές».

Υπάρχει όμως παράσταση της Αγίας Τριάδας, που να συμφωνεί με τα ιερά κείμενα; Ναι υπάρχει και αυτή είναι η κλασσική εικόνα της φιλοξενίας του Αβραάμ, που τόσο επιτυχημένα έχει εικονίσει ο άγιος Ανδρέας Ρουμπλιέφ (Andrei Rublev) (τον 14ο αιώνα), δηλ. την φιλοξενία των τριών προσώπων (αγγέλων) από τον Αβραάμ.

Η Τριάδα του Ρουμπλιέφ ακολουθεί με αυστηρή συνέπεια την τάξη του Συμβόλου της Πίστης (από αριστερά στα δεξιά): Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα. Τα ενδύματα του μεσαίου αγγέλου έχουν τα χρώματα του σαρκωμένου Λόγου, στα οποία περιλαμβάνεται ο μανδύας, προφανώς πάνω στο ιμάτιο - σύμβολο μηνύματος. Ένα μανδύα λιγότερο εμφανή, οπωσδήποτε στον τόνο του ιματίου, βλέπουμε στο δεξιό Άγγελο - σύμβολο της τρίτης υπόστασης.

Όσο για τον εικονογραφικό συμβολισμό, αυτή η εικόνα παρουσιάζει την θεμελιώδη εκκλησιαστική θέση: η Εκκλησία είναι η αποκάλυψη του «Πατρός εν Υιώ και Αγίω Πνεύματι». Το κτίσμα, σπίτι του Αβραάμ, είναι μια εικόνα της Εκκλησίας πάνω από τον Άγγελο του πρώτου προσώπου. η δρυς του Μαμβρή - δένδρο της ζωής και του ξύλου του Σταυρού, πάνω από τον Άγγελο του δευτέρου προσώπου - είναι ένδειξη της οικονομίας του Υιού του Θεού. τέλος, έχουμε το βουνό, σύμβολο πνευματικής ανόδου, πάνω από τον Άγγελο του τρίτου προσώπου. Πρέπει να προστεθεί, ότι το νόημα αυτής της εικόνας είναι επικεντρωμένο στο ποτήρι της ευχαριστίας, θείο δείπνο. Επίσης παρατηρείται, ότι ο αριστερά Άγγελος (Πατέρας) ατενίζει με βλέμμα κατά πολύ υψηλότερο, απ’ ότι οι άλλοι δυο, οι οποίοι έχουν ελαφρά κλίση της κεφαλής προς αυτόν.

Ακριβώς σ’ αυτή την εικόνα, «η ενέργεια του πνεύματος» μισάνοιξε στον μοναχό Ανδρέα Ρουμπλιέφ την έννοια της παλαιοδιαθηκικής αποκάλυψης, μια νέα θέα της τριαδικής ζωής. Η εικόνα θ’ αποδειχθεί τόσο δυνατή ώστε, «μεταξύ όλων των φιλοσοφικών αποδείξεων της ύπαρξης του Θεού, το πιο πειστικό είναι το συμπέρασμα: Υπάρχει η Τριάδα του Ρουμπλιέφ, υπάρχει ο Θεός».


4.- Χρήση μουσικών οργάνων

Στις ακολουθίες των ΡΚαθολικών ναών χρησιμοποιούνται μουσικά όργανα, κάτι που δεν είναι σύμφωνο με την εν γένει Παράδοση της Εκκλησίας.

5.- Ναοδομία

Είναι χαρακτηριστική η κατασκευή των παπικών ναών και κωδωνοστασίων και αποτυπώνει τη θεολογία του παπισμού. Οι ναοί και τα κωδωνοστάσια είναι αρκετού ύψους και η κορυφή τους απολήγει σε μυτερή άκρη, σημάδι που δείχνει το απόμακρο του Θεού, το αδύνατο προσέγγισής του και επομένως την ανάγκη να απευθυνθεί κανείς στον επί της γης αντιπρόσωπό του, τον Πάπα Ρώμης. Αντίθετα, στην Ορθόδοξη ναοδομία, τόσο στο ρυθμό βασιλικής, όσο και στο ρυθμό μετά τρούλου, υπάρχει ο Παντοκράτορας, ορατός και σε μικρό σχετικά ύψος, όπου δηλώνει ότι ο Θεός είναι εδώ παρών και σε βλέπει και τον βλέπεις και μπορείς να έχεις άμεση επαφή μαζί του.

6.- Πολυφωνική χορωδία

Η βυζαντινή παράδοση θέλει την μονοφωνική ψαλτική, χωρίς την πολυφωνική χορωδία, που ορισμένες φορές καθίσταται άκρως συναισθηματική ή και κλαιούμενη.

7.- Θρησκευτικός συναισθηματισμός

Ο θησκευτικός συναισθηματισμός εμφανίζεται σε ορισμένες παπικές τελετές, όπως ο θρήνος της Μ. Εβδομάδας, οι πένθιμες κωδωνοκρουσίες, ο πένθιμος στολισμός των ναών, η πένθιμη αμφίεση των ιερέων, ο θρήνος της Μ. Πέμπτης και Μ. Παρασκευής, ο φορτισμένος συναισθηματισμός, αντί του θρήνου για τις δικές μας αμαρτίες («μη κλαίετε επ’ εμέ…..»), η παπική επιγραφή ΙΝΒΙ στο σταυρό, αντί του ορθόδοξου ΟΒΤΔ από τον αντίστοιχο ψαλμό και πολλά άλλα, που δεν ανταποκρίνεται στην Ορθόδοξη θέση, που θέλει να κλαίμε για τις αμαρτίες μας και όχι για τα πάθη του Κυρίου.

8.- Μετουσίωση Τίμιων δώρων

Η Ανατολή είναι σαφής στη μεταβολή των τιμίων δώρων, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η σχετική ευχή της αγίας αναφοράς: «Μεταβαλών το πνεύματί σου τω Αγίω». Η Δύση αρχίζει να χρησιμοποιεί τον όρο μετουσίωση (= μεταβολή της ουσίας) ήδη από τον 12ο αιώνα και χρησιμοποιείται για να αντικρουστεί η αμφισβήτηση, αν είναι, πραγματικά, σώμα και αίμα Χριστού ο άρτος και ο οίνος της Ευχαριστίας. Καθιερώνεται επίσημα στη Δύση με τη Σύνοδο του Λατερανού (1215). Έτσι στον Παπισμό δεν γίνεται επίκληση του Αγίου Πνεύματος για την επιτέλεση της μεταβολής, αλλά θεωρείται, ότι η μετουσίωση συντελείται με την απλή επανάληψη των λόγων του Κυρίου: «Λάβετε, φάγετε…..».

Βέβαια, μια κάποια παρείσφρηση της μετουσίωσης υπάρχει σε μια προσευχή πριν τη θ. μετάληψη του αγίου Συμεών του Μεταφραστή (8 Νοεμβρίου) τον 10ο αιώνα, την εποχή που στη Δύση άρχιζαν οι συζητήσεις για το θέμα αυτό: «Ιδού βαδίζω προς θείαν Κοινωνίαν, Πλαστουργέ, μη φλέξης με τη μετουσία …..».

9.- Περί των αζύμων

Ένα θέμα, που συνδέεται με τη θ. ευχαριστία είναι η χρησιμοποίηση ένζυμου άρτου και όχι άζυμου, όπως χρησιμοποιούν οι Παπικοί και υπενθυμίζει την αίρεση του Απολλινάριου, κατά παράβαση του Ο΄ κανόνα των αγίων Αποστόλων: «Ει τις Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή όλως του καταλόγου των Κληρικών, νηστεύοι μετά Ιουδαίων, ή εορτάζοι μετ’ αυτών, ή δέχοιτο παρ’ αυτών τα της εορτής ξένια, οίον άζυμα, ήτι τοιούτο, καθαιρείσθω, ει δε Λαϊκός είη, αφοριζέσθω».

Μέχρι το 1053 και οι Παπικοί χρησιμοποιούσαν ένζυμο άρτο, πλην όμως ο Ρώμης Λέων Θ΄ επέβαλε τη μεταβολή, δηλ. την καινοτομία και σύμφωνα με τον ανωτέρω κανόνα είναι αξιοκατάκριτοι.

Η χρησιμοποίηση ένζυμου άρτου βασίζεται στο ευαγγελικό: «Και τη πρώτη ημέρα των αζύμων, ότε το πάσχα έθυον…..» (Μάρκ. 14. 12), δηλ. «την πρώτη ημέρα της γιορτής των Αζύμων, τότε που θυσίαζαν τον αμνό του Πάσχα…..». Αλλά, ποια είναι η πρώτη ημέρα των αζύμων; Είναι η ημέρα της πρώτης Πανσελήνου της εαρινής ισημερίας, που στη συγκεκριμένη χρονιά του 33 πέφτει Σάββατο και εορτάζεται το εβραϊκό πάσχα. Η ημέρα του Σαββάτου, που εορτάζεται το πάσχα ξεκινά με τη δύση του Ηλίου της Παρασκευής και λήγει με τη δύση του Ηλίου του Σαββάτου, ενώ η περίοδος των αζύμων διαρκεί επτά ημέρες, όπου τρώγονται αρνί, πικρά χόρτα και άζυμο ψωμί και τίποτε άλλο (Έξοδος 12. 8 και 13. 6).

Ο Μυστικός Δείπνος έλαβε χώρα την προηγούμενη ημέρα Παρασκευή και συγκεκριμένα μετά τη δύση του Ηλίου της Πέμπτης και χρησιμοποιήθηκε ένζυμο ψωμί και κρασί (τρόφιμα και ποτά, που η χρήση τους απαγορεύεται την ημέρα του πάσχα). Μετά το Δείπνο, ο Χριστός, συλλαμβάνεται στον κήπο της Γεθσημανή και την Παρασκευή πρωί παραδίδεται στον Πιλάτο, γίνεται η δίκη και στις 9 η ώρα σταυρώνεται (Μάρκ. 15. 25). Παραμένει στο σταυρό επί 6 ώρες και στις 3 μετά το μεσημέρι παραδίδει το πνεύμα (Μάρκ. 15. 34). Πριν από τη δύση του Ηλίου της Παρασκευής γίνεται η αποκαθήλωση, τυλίγεται σε σινδόνα, που αγόρασε εκείνη την ημέρα ο Ιωσήφ (Μάρκ. 15. 46) και τίθεται επί του Τάφου. Όλα αυτά έγιναν την Παρασκευή, την προηγουμένη της εορτής του πάσχα, που αρχίζει με τη δύση του Ήλιου της Παρασκευής.

10.- Διαχωρισμός πιστών

Ο διαχωρισμός των πιστών σε «στρατευομένη εκκλησία» επί της γης και σε «θριαμβεύουσα εκκλησία» εν ουρανοίς είναι παπικής έμπνευσης, ενώ κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Επί της γης υπάρχουν άγιοι, οι οποίοι είναι στρατευμένοι και ταυτοχρόνως δοξάζονται, αλλά και εις τους ουρανούς οι άγιοι είναι δοξασμένοι, ταυτοχρόνως δε στρατεύονται για εμάς, αφού επικαλούμεθα τις πρεσβείες τους. Εξ άλλου, αν δεν υπάρχει αγιότητα επί της γης, δεν αποκτάται μεταγενέστερα εν ουρανοίς.


11.- Θαύματα, έκτακτες επεμβάσεις του Θεού

Στην Ορθοδοξία, το θαύμα, ως γεγονός της ιστορίας της θείας οικονομίας, φανερώνει τη θεία δόξα στον κόσμο, τον μεταμορφώνει, τον οδηγεί και τον διδάσκει και δεν είναι ένα συμβάν που ξεπερνά τις συνηθισμένες φυσικές και ιστορικές δυνατότητες. Αντίθετα, στον Παπισμό, το θαύμα είναι έκτακτη επέμβαση του Θεού, μέσω των κτιστών ενεργειών, αντικείμενη προς την τάξη της όλης δημιουργίας, οπότε θεωρείται ως ένα συμβάν που συγκρούεται ή είναι ασυμβίβαστο με τη φυσική νομοτέλεια.

Συνεχιζεται






ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ


και ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ



του ιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη

Κατά την επίσκεψη του πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Καλαμάτα, του ζητήθηκε να εγκαινιάσει τη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού την οποία έφτιαξε ο Όμιλος Νεφρολογικών Κέντρων ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ στην Μεσσήνη. Μεταξύ άλλων είπε και τα ακόλουθα:

"Επί τη ευκαιρία, παρενθετικώς, θα ηθέλαμε να κάμωμεν θερμοτάτην έκκλησιν υπέρ της δωρεάς οργάνων.
Θα επαναλάβωμεν το σύνθημα το οποίον είδομεν επικολλημένον εις πολλά αυτοκίνητα εις την Αυστραλίαν, κατά παλαιοτέραν επίσκεψιν ημών εις την χώραν εκείνην:
«Μη παίρνετε τα νεφρά σας μαζί σας στον ουρανό. Κάποιοι τα χρειάζονται στην γη!».
Η Ελλάς ζη, ατυχώς, μίαν διαρκή τραγωδίαν τροχαίων ατυχημάτων με οδυνηρώς μεγάλον αριθμόν θυμάτων.
Το καλλίτερον μνημόσυνον που θα ηδύναντο να τους κάμουν οι συγγενείς των, θα ήτο να εδώριζον τα όργανά των προς μεταμόσχευσιν.
Τούτο όχι μόνον θα έσωζε ζωάς, αλλά και εις τους ιδίους θα προσέφερε μεγάλην ικανοποίησιν, με την σκέψιν ότι ο άνθρωπός των, και αναχωρήσας εντεύθεν, εξακολουθεί να είναι χρήσιμος εις την κοινωνίαν και να ευλογήται ευγνωμόνως το όνομά του"!


"Παρενθετικώς" λοιπόν ας γράψω κι εγώ τα ακόλουθα, αρχίζοντας με το : Καιρός ήταν ! Μέχρι τώρα δεν μας είχε πει τίποτα ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος για τα ταξίδια του ανα την υφήλιο και την εντύπωση που του προξένησε το σύνθημα "τα νεφρά σας χρειάζονται στη γη και όχι στον ουρανό" σε αυτοκίνητα της Αυστραλίας.
Αν δεν κάνω λάθος, όμως, χρέος έχει να ανάγει την γη - τα ανθρώπινα - στον ουρανό και όχι να κάνει το αντίστροφο.
Αυτό το λειτούργημα ασκεί, διαρκώς οφείλει να μας το υπενθυμίζει, γιατί εμείς, πολυάσχολοι και μόνιμα περισπασμένοι στα βιοτικά, το ξεχνάμε.
Μόνο τα γήινα μας απασχολούν και λίγο ή καθόλου τα επουράνια.
Αυτό μέχρι τώρα νομίζαμε και, να, ο οικουμενικός κ. Βαρθολομαίος !
Κι αυτός έγινε σαν εμάς !!
Μόνο που φορά κάτι περίεργα μαύρα ρούχα, έχει ένα καπέλο στο κεφάλι και τον ονομάζουν "οικουμενικό" !!! Μπα σε καλό μας, άλλο πάλι κι αυτό.
Μια φορά το χρόνο είναι οι Αποκριές και αυτός φορά τούτη τη φορεσιά ολοχρονίς.
Τέλος πάντων, ας ελπίσουμε ότι θα το καταλάβει και όλα αυτά, ράσα, καλυμμαύχια και άλλα, θα πάνε στο μουσείο της παράδοσης.
Όσο για το "οικουμενικός", ε, αυτό του το χαρίζουμε. Δημοκρατία έχουμε κι εδώ είναι Ελλάδα, όπου έκαστος είναι "ό,τι δηλώσεις".
Ο ουρανός κατέβη στη γη, μετά όλα τελείωσαν και ο άνθρωπος είναι πλέον μόνο για τα εγκόσμια και τα κοσμικά Πολύ ωραία.
Οι ουρανοί δεν έχουν ανάγκη από νεφρά, καρδιές πνεύμονες.
Οι κοσμικές "εκκλησίες", και όχι η Επουράνιος, έχει ανάγκη από δυο ή και περισσότερους, πνεύμονες.
Έτσι μας λένε, άρα, χρήσιμες οι μεταμοσχεύσεις.

Μετά μας είπε για τα μνημόσυνα.
Το καλύτερο μνημόσυνο, είπε, είναι να γίνουμε όλοι δωρητές οργάνων και όταν εμείς ή ένας δικός μας, κοντεύει να ξεψυχήσει να δίνουμε στους γιατρούς την εντολή να κάνουν αυτοί - χμ, τι άλλο - το μνημόσυνο.
Τι τα θέλουμε τα κόλλυβα, τα Ψυχοσάββατα, τα μνημόσυνα στις εκκλησιές;
Όταν φεύγει μια ψυχή - πριν φύγει μάλλον - είναι προτιμότερο να μεταμοσχεύεται. Θα γιατρευτεί έτσι και η κοινωνία, κατά τον οικουμενικό κ. Βαρθολομαίο.
Όχι σαν κάποιους άλλους που θέλουν να μετεμψυχώνονται σε δεντράκια, σε ζωάκια και άλλα συμπαθή "όντα" του ζωικού και του φυτικού βασιλείου.
Τι ανοησίες είναι αυτές, θεέ μου.
Η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να μεταμοσχεύεται, αρκεί βέβαια, αυτός που την προσφέρει, να μην έχει πεθάνει εντελώς.
Άρρωστος βαριά πρέπει να είναι, σε προθανάτιο στάδιο, και τότε όλα γίνονται τέλεια. Και νόμιμα.
Η εξ ανθρώπων αφαιρούμενη ψυχή να πηγαίνει κατευθείαν σε άλλο άνθρωπο. Τέλειο ! Θαυμάτων θαύμα !! Αλλά, με την βοήθεια του Θεού !!!

Μια και το έφερε η κουβέντα, και πριν δώσουμε τη συνέχεια, απορίας άξιο είναι για ποια ψυχή (θα την έγραφα εντός εισαγωγικών) κάνουμε λόγο;
Αυτή η λέξη μας πηγαίνει σε άλλα πράγματα, σε παλιές αναπόδεικτες θεωρίες (: εγωκεντρικά ψυχοπαθολογικά σύνδρομα κλπ) και όχι σ΄ αυτό που όλοι σήμερα αποδεδειγμένα γνωρίζουμε και πιστεύουμε.
Όλα είναι ενέργεια και η ψυχή είναι κι αυτή μια μορφή ενέργειας.
Για ενέργεια λοιπόν είναι καλύτερα να γίνεται λόγος, μη μας περάσουν για μουχλιασμένους, και όχι για ψυχή. Και ως εδώ καλά.
Έλα όμως που ο οικουμενικός πατριάρχης μας μπέρδεψε;
Μας τα μάσησε, και μας ανακάτωσε με αυτή τη βοήθεια του Θεού. Τι είπε;

"Σήμερον όμως, που ο Θεός έδωκε πλούσιον τον φωτισμόν Του εις τους επιστήμονας και εφθάσαμεν εις το θαύμα της μηχανικής αιμοκαθάρσεως, επετεύχθη η μεγάλη επιμήκυνσις του χρόνου ζωής των συγκεκριμένων ασθενών, δια πολλούς δε, που ευχόμεθα ο αριθμός των να αυξάνεται, ακολουθεί κατόπιν και δεύτερον μεγαλύτερον θαύμα, το της μεταμοσχεύσεως νεφρού".

Τι τον ήθελε τον Θεό;
Ο Θεός βρίσκεται στα επουράνια, είναι μάλιστα ο Ζωοδότης, αφού Εκείνος "ενεφύσησεν και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν".
Ποιον φωτισμό ψυχής μας έδωσε, άραγε, ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός ;
Μας έδωσε το πνεύμα της πλάνης των μεταμοσχεύσεων;
Ή μας έδωσε το Πνεύμα το ζωοποιό που αφθαρτίζει τον άνθρωπο;
Οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε το δεύτερο και απορρίπτουμε την οποιαδήποτε επιμήκυνση του πρόσκαιρου χρόνου της ζωής μας, όταν αυτή γίνεται σε βάρος άλλου ανθρώπου.
Καθώς ο Ιώβ ομολογούμε κι εμείς :
«Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο, ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο, είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας»
.
Αυτά είναι δυστυχώς ψιλά γράμματα για τον οικουμενικό κ. Βαρθολομαίο.
Τον ενδιαφέρουν τα "χοντρά" γράμματα, σαν τα διαφημιστικά που είδε κολλημένα στα αυτοκίνητα της Αυστραλίας.
Είναι φυσικά και αυτά του "χαρίεντος" Μεσογειακού Κέντρου για διακοπές (!!!) αιμοκάθαρσης. Περισσότερα δεν χρειάζονται.
Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι ουρανοπολίτες άνθρωποι του Θεού γνωρίζουν και να μιλούν και να διαβάζουν και γράφουν :
"Επίστευσα διο ελάλησα"
.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010





Κατάθεση

Μηνυτηρίου Αναφοράς


προς την Ιερά Σύνοδο

της Εκκλησίας

της Ελλάδος


Για τις αντορθόδοξες ενέργειες και αιρετικές θέσεις
του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου
που δεν συγκινούν και δεν εξεγείρουν τους Ιεράρχες


Ιερωμένοι και λαϊκά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας όλο και πιο συχνά, σχεδόν καθημερινά, θλίβονται, πονούν και ντρέπονται για ενέργειες και αποφάσεις των Ποιμένων τους σε ζωτικά θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας. Και όταν ομιλούν για τα κακώς κείμενα, ζητώντας τη θεραπεία τους, τότε λόγιοι και μη λόγιοι Μητροπολίτες –περί πολλών ευκαίρως ακαίρως λαλίστατοι– κλείνουν ερμητικά τα μάτια τους και τα αυτιά τους προς τα κακώς πραττόμενα και λεγόμενα από συν-Επισκόπους τους και «φιλαδέλφως» εφαπλώνουν το ράσο τους για να τους σκεπάσουν, επιτρέποντας στο κακό να κυριαρχεί και να πολλαπλασιάζεται μέσα στην Εκκλησία μας.

Έτσι, όμως, στην πράξη έρχονται σε αντίθεση με αυτά που περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης και εντιμότητος στον χώρο της Εκκλησίας θεωρητικώς διδάσκουν∙ και μάλιστα καθίσταται μεγαλύτερη και εκκωφαντικότερη αυτή η αντίφασή τους, αφού για να κατοχυρώσουν τη θεωρητική διδασκαλία τους καταφεύγουν στα κείμενα Αγίων Πατέρων και Επισκόπων του παρελθόντος, λησμονώντας μια «μικρή» λεπτομέρεια: ότι οι Άγιοι, όσα έλεγαν τα έπρατταν κιόλας.

Και δεν αρκούνται μόνον σ’ αυτό, αλλά κατακεραυνώνουν τους πιστούς που ζητούν το αυτονόητο: να σταματήσουν οι Επίσκοποι να εκθέτουν την Εκκλησία, είτε ως σκανδαλοποιοί είτε ως των σκανδάλων ανεκτικοί. Έτσι, αντί να δώσουν το καλό παράδειγμα εφαρμόζοντες τους Ιερούς Κανόνες και να αφαιρέσουν από μεν τους εκκλησιομάχους την ευκαιρία του διασυρμού της Εκκλησίας του Χριστού, από δε τους πιστούς την υποχρέωση της διαμαρτυρίας και του ελέγχου των παρανομιών των Επισκόπων σε θέματα Πίστεως(1), κατηγορούν τους πιστούς που διαμαρτύρονται ως «εγωϊστές», «ανυπάκοους» και «ζηλωτές». Και ακόμη επισείουν εναντίον τους εκκλησιαστικές ποινές ή τους τιμωρούν με αφορισμούς, ώστε να τους αποτρέψουν από τον έλεγχο των Επισκοπικών ατοπημάτων που έχουν σχέση με παράβαση Ι. Κανόνων και παραβάσεις σε θέματα Πίστεως, τα οποία, μάλιστα, ατοπήματα δεν είναι μεμονωμένα και ανώνυμα, αλλά παγκοίνως γνωστά· μερικά δε έχουν σχέση με αποφάσεις της ιδίας της Ιεραρχίας ή της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου(2).

Συμβαίνει, δηλαδή, εδώ ό,τι κατηγορούσε ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο οποίος έλεγε (το χωρίο εν παραφράσει): «Επίσκοποι οι νομοθετούντες και κατά κατωτέρων κληρικών και λαϊκών κυρίως εφαρμόζοντες την νομοθεσία».
Και όμως, δυσανάλογα μεγάλος είναι ο αριθμός των Ιερών Κανόνων που νομοθετούν κατά των παρανομούντων Επισκόπων, ώστε να απορεί κανείς και να σκέπτεται: «Τί χρειάζονταν τόσοι πολλοί Ιεροί Κανόνες, που να ρυθμίζουν τις ποινές των παρανομούντων Επισκόπων;». Εκ της εκκλησιαστικής ιστορίας, βέβαια, δικαιολογείται η δημιουργία όλων αυτών των Κανόνων, αφού το μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία –τότε και τώρα– δεν το κάνουν οι ανώνυμοι πιστοί και οι απλοί κληρικοί, αλλά οι επώνυμοι και «περιώνυμοι» Επίσκοποι και Πατριάρχες, οι οποίοι όσο πλησιάζουμε προς τα έσχατα θα προκαλούν όλο και μεγαλύτερο κακό στην Εκκλησία, σύμφωνα με τα προλεχθέντα στην Αγία Γραφή και στις προφητείες αγίων ανδρών.

Και είναι τόσο το κακό που κάνουν, ώστε ο ιερός Χρυσόστομος να πει τον φοβερό εκείνο λόγο: «Ουδένα γαρ δέδοικα ως τους Επισκόπους, πλην ολίγων»(3). Και ο Μ. Βασίλειος: «Ουκ οίδα επίσκοπον μηδέ αριθμήσαιμι εν ιερεύσι Χριστού τον παρά των βεβήλων χειρών επί καταλύσει της πίστεως εις προστασίαν προβεβλημένον... Υμείς δε ει τινα έχετε μεθ' ημών μερίδα, ταυτά ημίν φρονήσετε δηλονότι• ει δε εφ' εαυτών βουλεύεσθε, της ιδίας γνώμης έκαστός εστι κύριος, ημείς αθώοι από του αίματος τούτου»(4). Και ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος (για να αρκεστούμε σ’ αυτούς τους τρεις) είπε: Να φυλάγεσαι από ένα, τους κακούς Επισκόπους, χωρίς να φοβηθείς μήπως χάσεις το θρόνο σου. Το ύψος είναι για όλους, όμως δεν είναι για όλους η χάρη. Παραμέρισε τα άμφια που ως προβιά είναι ντυμένος ο Επίσκοπος και κοίταξε τον λύκο που πίσω της κρύβεται. Μη θέλεις να με πείσεις με τα λόγια αλλά με έργα. Μισώ τη διδασκαλία που είναι αντίθετη στο βίο(5).
Και όταν υπενθυμίζονται αυτά, οι ακατηγόρητοι Επίσκοποι, έχουν έτοιμοι την απάντηση∙ επαναλαμβάνουν ως ρεφρέν το: «έχουσι γνωσιν οι φύλακες», εννοώντας ότι είναι σε επιφυλακή και θα επιληφθούν αυτοί –όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός– τη λύση των προβλημάτων, μη δεχόμενοι καμίαν ανάμειξη των πιστών, ωσάν αυτοί να μην έχουν ουδένα λόγο εις τα της Εκκλησίας.

Όμως η υπομονή, η υπακοή και η ανοχή, όταν τα εξακολουθητικώς υπό των Επισκόπων πραττόμενα έρχονται σε αντίθεση με τους Ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και εκθεμελιώνουν την Πίστη, δεν αποτελούν αρετές και δεν δείχνουν ταπείνωση, αλλά, όπως έγινε πλέον συνείδηση των πιστών, αποτελούν υπεκφυγή, διότι δεν θέλουν οι Επίσκοποι να βάλουν τον «δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων». Η απραξία αυτή μπορεί να ερμηνευθεί ως αδιαφορία ή άρνηση να αναλάβουμε το κόστος των ευθυνών μας, ή δειλία και φόβος για την απομόνωσή μας, ή άρνηση μήπως χαθούν κάποια οφέλη (υλικά και εγκοσμιοκρατικά), απορρέουν δε από την πρόσδεσή μας και υπακοή μας στους εκκλησιαστικά ισχυρούς και όχι στον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και το θέλημά Του. Άρα μόνον καταστροφικά αποτελέσματα φέρνουν στην Εκκλησία οι εκ της δογματικής αυθεντικότητας και εκ της εκκλησιολογικής τάξεως εκτρεπόμενοι Επίσκοποι.

Ερχόμαστε, ως εκ τούτων και έχοντας συνειδητοποιήσει το κακό που γίνεται στην Εκκλησία από ενέργειες και λόγους των Επισκόπων που δεν συνάδουν με την Αγία Ὀρθοδοξία μας, να παρουσιάσουμε και να επισημάνουμε συγκεκριμένη περίπτωση ζημίας των πιστών μελών της Εκκλησίας από τις κακόδοξες θέσεις Επισκόπου, του Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου και όσων τον στηρίζουν, αφού ο Μεσσηνίας δημοσίως προέβη σε αντικανονικές πράξεις και διετύπωσε αιρετικές απόψεις και μάλιστα μέσα στην Ιερά Σύνοδο και στο περιοδικό της Εκκλησίας της Ελλάδος!

1. Ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, παρεχώρησε Ορθόδοξο Ιερό Ναό σε αιρετικούς Παπικούς της Καλαμάτας, παρά την απαγόρευση από τους Ιερούς Κανόνες —και ενώ ήταν σε γνώση του, παρόμοια ενέργεια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, ο οποίος, ένεκα του σάλου που δημιουργήθηκε και της εντόνου αντιδράσεως των πιστών, δεν πραγματοποίησε τελικά την παραχώρηση. Αντίθετα ο κ. Χρυσόστομος το διέπραξε, χωρίς επιπροσθέτως να λάβει υπόψιν του και τον σκανδαλισμό των πιστών, τις αντιδράσεις και τις υπογραφές που συγκεντρώθηκαν κ.λπ., ωσάν να μην υπήρχε Πάπας και Βατικανό για να συνδράμει τους πιστούς του Παπισμού, ώστε να αποκτήσουν ναό, ωσάν αυτός να εκπροσωπούσε τον Πάπα στην Καλαμάτα και είχε αναλάβει εργολαβικά αυτήν την υποχρέωση. Στην μηνυτήρια αναφορά μας παραθέτουμε λεπτομερώς Ιερούς Κανόνες και στοιχεία από την Ιερά Παράδοση, δια των οποίων αποδεικνύεται η απαγόρευση παραχώρησης Ιερού Ναού σε ετερόδοξους, επί ποινή μάλιστα καθαιρέσεως του Επισκόπου που θα το τολμήσει.

2. Ο κ. Χρυσόστομος επιπλέον διδάσκει –εισάγοντας νέα ήθη στην ορθόδοξη Εκκλησία– ότι όχι μόνο στους Παπικούς, αλλά και σε όλους τους αιρετικούς, ακόμα και τους Μωαμεθανούς, «είμαστε υποχρεωμένοι να τους εξυπηρετήσουμε στις θρησκευτικές τους ανάγκες… Εγώ (συνεχίζει ο Μεσσηνίας) δεν μπορώ να χτίσω τζαμί, μου δίνει όμως το δικαίωμα το κανονικό δίκαιο να προσφέρω ένα ναό» στους Μουσουλμάνους!

3. Ο κ. Χρυσόστομος τιμώρησε το 2009 τις μοναχές της Ιεράς Μονής των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Καλαμάτας με το επιτίμιον της ακοινωνησίας, χωρίς δίκη και απολογία, απαγορεύοντας την τέλεση Θ. Λειτουργίας στην Ιερά Μονή, καταδικάζοντας έτσι, όχι μόνο τις μοναχές που κατά την άποψή του έσφαλαν, αλλά και τις μεγάλης ηλικίας μοναχές, που ουδεμία ανάμειξη είχαν στις ανυπόστατες κατηγορίες που απέδωσε σ’ αυτές.

4. Ο κ. Χρυσόστομος τον Οκτώβριο 2009 στην Κύπρο, ως μέλος της Μικτής Επιτροπής του θεολογικού Διαλόγου με τους Παπικούς και παρά την ρητή Εντολή της Ιεραρχίας της Εκκλησίας μας να κινηθεί μέσα «στα κανονικά και εκκλησιολογικά πλαίσια», τουτέστιν να αποφύγει τις συμπροσευχές, αγνόησε τους Ιερούς κανόνες που το απαγορεύουν, αλλά και τις Οδηγίες της Ιεραρχίας και συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς.
Επίσης, προ διετίας λειτούργησε στην Παναγία της Τήνου, όπου συμπροσευχήθησαν μαζί του και παπικοί κληρικοί και λαϊκοί, την δε 8 Μαΐου 2007 στο Μπάρι της Ιταλίας, από κοινού με τον Παπικό αρχιεπίσκοπο κ. Francesco Cacucci, συμπροσευχήθηκε και παρευρέθηκε στον αγιασμό της θαλάσσης, ρίχνοντας αγίασμα με μύρο από τον τάφο του Αγίου Νικολάου.

5. Τέλος, διετύπωσε την εξωφρενική αιρετική θέση ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν είναι η Μία Εκκλησία, αλλά ανήκει στην Μία Εκκλησία! Δηλαδή, ενώ ο Χριστός δίδαξε ότι ίδρυσε ΜΙΑ Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» ότι αποτελούμε αυτή την ΜΙΑ, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ο κ. Χρυσόστομος διδάσκει ότι υπάρχει κάποια άλλη Εκκλησία μεγαλύτερη και περιεκτικότερη της Ορθόδοξης, εντός της οποίας –ως ένα κλάδο ή ένα τμήμα– υπάρχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία. Η τοποθέτησή του αυτή είναι ανατρεπτική της Πίστεώς μας και της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και αποτελεί υιοθέτηση της αιρετικής θεωρίας των «αδελφών Εκκλησιών» ή της «θεωρίας των κλάδων», στην οποία πιστεύουν και προσπαθούν υπομονετικά να μας επιβάλλουν οι Οικουμενιστές.
Τις ίδιες θέσεις δεν δίστασε να διατυπώσει και μέσα στην Ιερά Συνόδο! Και παρόλο που εν τω μεταξύ του έγιναν συστάσεις από τον Πειραιώς κ. Σεραφείμ, από τον καθηγητή Δογματικής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Τσελεγγίδη, από άλλους φορείς και πιστούς, ώστε να συνειδητοποιήσει το ολίσθημα και να ανασκευάσει αυτές τις θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως και ουσιαστικά το διαγράφουν, αυτός επιμένει στις απόψεις του.
Και ως γνωστόν, η επιμονή σε κακόδοξη διδασκαλία καθιστά και αυτόν που με επιμονή την διδάσκει αιρετικό.

Το παράδοξο είναι, πώς οι υπεύθυνοι Επίσκοποι —που μας διαβεβαιώνουν ότι «έχουν γνώσιν οι φύλακες»— στο διαρρεύσαν διάστημα από την στιγμή της διατυπώσεως και της εμμονής του Μεσσηνίας στις κακόδοξες απόψεις του, —και παρόλο που είχαν την ευκαιρία να μιλήσουν δημοσίως (αφού δημοσίως και εγγράφως συνέβη η προσβολή στο Σύμβολο της Πίστεώς μας), αλλά και να λάβουν τα δέοντα μέτρα— ούτε μίλησαν (εκτός του προαναφερθέντος Μητροπολίτου Πειραιώς) ούτε έδειξαν ότι έχουν τη βούληση να τον επαναφέρουν στην τάξη.

Συνέβη κι εδώ, ό,τι συνέβη και σε πρόσφατες παρόμοιες αντικανονικές πράξεις Επισκόπων. Κουκουλώθηκαν και πάλι τα κακώς γενόμενα και λεγόμενα. Εδώ, όμως, συνέβη κάτι φοβερότερο. Αντί να επαναφέρουν στην τάξη τον κακοδοξούντα Μητροπολίτη Μεσσηνίας, του εμπιστεύθηκαν την… εκπροσώπηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στον Θεολογικό Διάλογο με τους αιρετικούς Παπικούς! Σε ποιον; Σε αυτόν που εξέφρασε ενώπιόν τους –εν συνεδριάσει της Ιεραρχίας– αιρετικές θέσεις, αυτές ακριβώς που λυσσωδώς προσπαθούν να μας επιβάλλουν οι «διαλεγόμενοι» μαζί μας Παπικοί και οι λοιποί Οικουμενιστές!

«Δια ταύτα», και:

α. βλέποντας πως πέρασαν κατά περίπτωση πάνω από έξη μήνες έως και δύο χρόνια από την στιγμή που άρχισε να διδάσκει τις καινοφανείς διδασκαλίες του ο κ. Χρυσόστομος, και κανείς αρμοδιώτερός μας και επαΐων δεν ενεργεί τα δέοντα και επιβαλλόμενα, ενώ η ακεραιότητα και η αυθεντικότητα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας βάλλονται συνεχώς και αμφισβητούνται ποικιλοτρόπως και ακόμα αλλοιώνεται η ορθόδοξη συνείδηση του λαού μας·

β. βλέποντας πως δεν αναλαμβάνεται καμία νομοθετημένη από τους Ιερούς Κανόνες διαδικασία από τα θεσμικά όργανα της Εκκλησίας για την ανασκευή των ημαρτημένων από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας, με αποτέλεσμα η πληγή να μένει αθεράπευτη, να κακοφορμίζει και να μολύνει τις συνειδήσεις·

γ. έχοντες ως μέλη της του Χριστού Εκκλησίας «έννομο συμφέρον» για τη διατήρηση ανοθεύτου της Ορθοδόξου Πίστεώς μας και της Ιεράς Παραδόσεώς μας·

δ. παρά την μικρότητά μας καὶ τὰ πάθη μας(6), και διακινδυνεύοντας να χαρακτηριστεί η ενέργειά μας εγωϊστική, αφού μπορεί να μας ερωτήσουν: «Τόσοι άγιοι γεροντάδες και πνευματικοί σιωπούν, ποιοι είστε εσείς που τολμάτε να κατηγορήσετε ποιμένα της Εκκλησίας;»·

ε. διακινδυνεύοντας, λοιπόν, να επιτιμηθούμε από ανθρώπους που πιστεύουν στην αυθεντία των Επισκόπων·
Καταγγέλλουμε δημόσια στα ενδιαφερόμενα πιστά μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας την εγκληματική συμπεριφορά των περισσοτέρων «Ποιμένων» μας, οι οποίοι κι αυτή την τεράστια κακοποίηση-παραμόρφωση που καταφέρει κατά της ορθοδόξου εκκλησιολογίας μας ο κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, την παραβλέπουν και την αντιπαρέρχονται ως συμβάν μηδαμινό και ελάχιστο, ενώ ο Χριστός πρώτος, οι Απόστολοι έπειτα και οι Άγιοι Πατέρες στη συνέχεια, από κοινού διδάσκουν, ότι απαγορεύεται και η παραμικρή αλλοίωση στα θέματα της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, μας προτρέπουν δε να ελέγχουμε τους επιχειρούντες τι, ακόμη και το ελάχιστο, και να διαμαρτυρόμαστε· και μάλιστα εντέλλονται: οι συντελούντες στην αλλοίωση της Πίστεως να απομακρύνονται πάραυτα και αυθωρεί από τη θέση τους.
Φυσικά και δεν αγνοούμε ότι στον Επίσκοπο έχει δοθεί «πλήρης εξουσία να μαρτυρή περί της καθολικής εμπειρίας του σώματος της Εκκλησίας», αλλά και δεν αγνοούμε ότι ο «επίσκοπος περιορίζεται από αυτήν την εμπειρίαν και επομένως εις θέματα πίστεως ο Λαός (σ.σ. κληρικοί και λαϊκοί) πρέπει να κρίνη σχετικώς με την διδασκαλίαν του. Το καθήκον της υπακοής παύει όταν ο επίσκοπος παρεκκλίνη από τον καθολικόν κανόνα και ο λαός έχει το δικαίωμα να τον κατηγορήση…»(7).

Γνωρίζουμε επίσης τις συμβουλές των Αγίων Πατέρων να μη υπακούουμε σε Συνόδους και Επισκόπους που αλλοιώνουν την Πίστη. Συμβουλεύει ὁ Μ. Βασίλειος: «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον η ανθρώποις• μνημονεύοντας του Κυρίου λέγοντος• Αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ' αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν• ...Εξ ων παιδευόμεθα, ότι, καν πολύ γνήσιός τις η (=είναι), καν υπερβαλλόντως ένδοξος ο κωλύων το υπό του Κυρίου προστεταγμένον, ή προτρέπων ποιείν το υπ' αυτού κεκωλυμένον, φευκτός ή και βδελυκτός οφείλει είναι εκάστω των αγαπώντων τον Κυριον»(8).

Ενθυμούμεθα και τα λόγια του αγίου Γρηγορίου που γράφει: Υπάρχουν και «αυτοί που φανερά ελέγχουν τους ιερείς, έχοντες εφόδιο την ευσέβεια για να πείθουν• και όσοι μεν το πράττουν αυτό για την πίστη και για τα κύρια και σημαντικότατα θέματα ούτε κι εγώ τους κατακρίνω, αλλ’ αντιθέτως… τους συγχαίρω. Και θα ευχόμουν να είμαι ένας απ’ αυτούς, οι οποίοι αγωνίζονται υπέρ της αληθείας και γίνονται γι’ αυτό μισητοί… Διότι ο πόλεμος που οδηγεί στην αρετή είναι καλύτερος από την ειρήνη που χωρίζει από το Θεό»(9).

Και πάλι του Μ. Βασιλείου: «Ότι δει των ακροατών τους πεπαιδευμένους τας Γραφάς, δοκιμάζειν τα παρά των διδασκάλων λεγόμενα• και τα μεν σύμφωνα ταις Γραφαίς δέχεσθαι, τα δε αλλότρια αποβάλλειν• και τους τοιούτοις διδάγμασιν επιμένοντας αποστρέφεσθαι σφοδρότερον»(10).


Τη δημόσια αυτή καταγγελία κατά του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, καταθέτουμε επίσημα στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (κοινοποιουμένη ταυτοχρόνως όπου δει) και ζητάμε: Μιμούμενοι οι Επίσκοποι τους Αγίους Πατέρες και μη ενεργούντες με πολιτικά εγκόσμια κριτήρια και εξισορροπιστικές λογικές, αλλά σύμφωνα με την αγιοπνευματική-θεραπευτική πράξη της Εκκλησίας που απορρέει από τους Αγίους Πατέρες(11) και τους Ιερούς Κανόνες, να καλέσουν τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας να απορρίψει τις αιρετικές του θέσεις, να διακηρύξει την Ορθόδοξη Πίστη εξ ολοκλήρου και ιδιαιτέρως ως προς το ένατο Άρθρο του Συμβόλου της Πίστεώς μας, και να τον βοηθήσουν έτσι να κατανοήσει ότι είναι κακόδοξη η διδασκαλία του (και οι συγκεκριμένες πράξεις του), αφού με αυτή αλλοιώνεται ουσιωδώς η Ορθόδοξη Πίστη μας σε ένα βασικότατο-θεμελιακό εκκλησιολογικό θέμα. Πολύ περισσότερο μάλιστα, που η διδασκαλία του αυτή ταυτίζεται με τις κατευθυντήριες γραμμές, τις διδασκαλίες και τις σκοποθεσίες της παναιρέσεως του Οικουμενισμού(12).

Αν ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος δεχθεί τις παραινέσεις «χαρά εν τω ουρανώ και εν τη γη».
Αν αρνηθεί, τότε είναι αναγκαίο να απαιτήσουν τη συμμόρφωσή του, διαφορετικά και σύμφωνα πάλι με τους Ιερούς Κανόνες, πρέπει να απομακρυνθεί:

(α) από την Μικτή Επιτροπή του Θεολογικού Διαλόγου,

(β) από την Επισκοπή που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία με εντολή να ορθοτομεί και διδάσκει την Ορθόδοξη Πίστη αυθεντική, ανόθευτη και ακεραία,

(γ) όπως και από κάθε άλλο ιερατικό αξίωμα· ώστε ελεύθερος πλέον να διδάσκει τις προσωπικές του απόψεις σε άλλα θεολογικά περιβάλλοντα, σ’ εκείνα που τις υποβάλλουν και τις καλλιεργούν και που ασμένως και μετά χαράς θα αποδέχονταν τις κακοδοξίες του και τον ίδιο.

Η καταγγελία μας αυτή –εκτός των άλλων– κατατίθεται, διότι ο ίδιος ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, παρά τις επί μέρους ανεπίσημες καταγγελίες των πιστών, όχι μόνο δεν διορθώνει τα εσφαλμένα κηρύγματά του (όπως μόλις αναφέραμε), αλλά και προκαλεί και παραπλανά και περιφρονεί τον πιστό λαό του Θεού, δηλώνοντας πως μόνο στην Ιερά Σύνοδο απολογείται· ασφαλώς γιατί έχει τη γνώμη και τη βεβαιότητα, ότι οι συνάδελφοί του στην Ιερά Σύνοδο δεν θα διανοηθούν να τον καλέσουν σε απολογία, ή κι αν τον καλέσουν η υπόθεσή του θα παραπεμφθεί τελικά «εις τας καλένδας».

Οι δηλώσεις του κ. Χρυσοστόμου, δια των οποίων διατυπώνεται η παραπάνω πεποίθησή του έχουν ως εξής:

«Εάν λοιπόν οι κύριοι αυτοί (σ.σ. που κατηγορούν) πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι, οι 30 εκπρόσωποι Ορθοδόξων Εκκλησιών που συμμετέχουν στο διάλογο είναι τόσο ενδοτικοί απέναντι στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και ότι πλέον έχουν πουλήσει την πίστη τους και έχουν εισέλθει στην αίρεση ας απευθυνθούν προς την Ιερά Σύνοδο και ας μας καλέσει η Ιερά Σύνοδος να απολογηθούμε. Πάντως η τελευταία απόφαση της Ιεραρχίας, του Οκτωβρίου, μάλλον επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη προς το διάλογο και μάλλον επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη προς τους εκπροσώπους στο διάλογο αυτό και δεν εξέφρασε καμία αμφισβήτηση και καμία επιφύλαξη»(13).

Εκτός από την παραπάνω αχαρακτήριστη δήλωση-προτροπή του Μητροπολίτου Μεσσηνίας, μας ενθαρρύνει να προβούμε σ’ αυτή την μηνυτήριο αναφορά και η προτροπή της Ιεράς Συνόδου, η οποία στο Δελτίον Τύπου της 26/6/2002 έγραφε:

«Η Διαρκής Ιερά Συνοδος καλεί ευθαρσώς και δημόσια όποιον έχει στοιχεία εναντίον κληρικών οιουδήποτε βαθμού…, να υποβάλη ενυπόγραφη μήνυση στις υπηρεσίες της… και να είναι όλοι οι πιστοί βέβαιοι ότι κάθε ηθική παρεκτροπή στην Εκκλησία θα παταχθή με βάση τούς Ιερούς Κανόνες».

Τέλος, ας ενθυμηθούν οι Ιεράρχες προς τους οποίους καταθέτουμε την καταγγελία αυτή και τη χθεσινή δήλωση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου από την Καλαμάτα.
Είπε, πως «όσον υψηλότερα ιστάμεθα, τόσον προσεκτικώτερον και με άκραν συνέπειαν “νομοφυλακείν οφείλομεν”, δηλαδή οφείλομεν να τηρούμεν τους Νόμους… και τους υπό του Θεού τεθέντας και υπό της Εκκλησίας του» (Καλαμάτα, 2/2/2010).

Είναι καιρός να αποδείξουν οι Άγιοι Αρχιερείς ότι υπάρχει Ιεραρχία κινούμενη από το Άγιον Πνεύμα και εφαρμόζουσα τους Ι. Κανόνες που αυτό ενέπνευσε, ώστε να αποκτήσουν και πάλι την εμπιστοσύνη του λαού του Θεού και να ξεχάσουν (οι πιστοί) δηλώσεις Επισκόπων της περιόδου των σκανδάλων του 2005, όπως νέου Μητροπολίτου, που έκπληκτος για την ποιότητα των Ιεραρχών της συγκεκριμένης περιόδου είπε, ότι «δεν είναι Ιεραρχία αυτή. Ντρέπομαι που είμαι μητροπολίτης.
Δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα εδώ μέσα»∙ και κάποιου άλλου, που εγγράφως διαβεβαίωσε ότι τα μέτρα της Ιεραρχίας για αυτοκάθαρση δεν ήταν παρά «επικοινωνιακό τρικ και ενέργεια λαϊκισμού»! και ενός τρίτου, που μιλώντας στην Ιεραρχία είπε: «Δεν λειτουργεί καλά το συνοδικό σύστημα».

Αυτές τις γενικές εισαγωγικές τοποθετήσεις περί των αντικανονικών θέσεων του Μητροπολίτου Μεσσηνίας δίδουμε στην δημοσιότητα προς ενημέρωση και των ενδιαφερομένων πιστών αδελφών μας, οι οποίοι ίσως δεν έχουν τον χρόνο να διαβάσουν τη μακροσκελή ανάλυση της ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ μας με την λεπτομερή κατοχύρωση της που κατ’ αυτάς κατατίθεται στα αρμόδια όργανα της Ιεράς Συνόδου.


Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”

Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης


ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Γιατί τα της κρυφής προσωπικής τους ζωής αποφεύγουμε να θίξουμε, καθώς εν τω αυτώ κρίματι είμαστε και γι’ αυτά άλλος είναι ο Κριτής.

(2) Υπάρχουν πολλές λανθασμένες Συνοδικές αποφάσεις των τελευταίων ετών, οι οποίες κουκουλώθηκαν και για τις οποίες δεν εζητήθη συγγνώμη, από εκείνους που μας διδάσκουν να ζητάμε συγγνώμη και να μετανοούμε. Θα δίναμε μεγάλο μάκρος στην Καταγγελία αυτή, αν περιλαμβάναμε εκείνες τις υποθέσεις, κατά τις οποίες η Ιερά Σύνοδος δεν έπραξε το καθήκον της. Αρκούμαστε σε 3, και αν μας ζητηθεί θα επανέλθουμε και σε άλλες.

α. Το 1974 η Σύνοδος της Ιεραρχίας εξεθρόνισε και απομάκρυνε αντικανονικώς και αδίκως, άνευ δίκης, δώδεκα Επισκόπους. 35 χρόνια από τότε —και ενώ εδόθη υπόσχεση παλαιότερα από τον πρώην Αθηνών Χριστόδουλο και πρόσφατα από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για αποκατάστασή του ενός επιζώντος ακόμη Επισκόπου, του Μητροπολίτη Νικόδημου, ώστε στο πρόσωπό του να αποκατασταθούν και οι άλλοι αδικηθέντες Επίσκοποι και να κλείσει αυτή η πληγή της πρόσφατης εκκλησιαστικής ιστορίας— ακόμα δεν τόλμησαν να προχωρήσουν σ’ αυτήν την αποκατάσταση. «Κύριος οίδεν» ποιες σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από αυτή την ιστορία!!!

β. Η Ιερά Σύνοδος έσφαλε, όταν το νομικό της τμήμα υπέβαλε αίτηση στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, προκειμένου να μη θεωρείται η ομοφυλοφιλία των Επισκόπων εμπόδιο στην άσκηση του δημόσιου λειτουργήματος των Μητροπολιτών (επιβεβαιώνοντας και προσπαθώντας να συγκαλύψει την ύπαρξή τους στο Σώμα της Ιεραρχίας)· αλλά και μετά την κατακραυγή που ξέσπασε δεν «εθεράπευσε» το θέμα.

γ. Μία ακόμη σειρά λανθασμένων αποφάσεων μελών της Ιεράς Συνόδου, η υπόθεση του πρώην Αττικής κ. Μπεζενίτη. Ενώ το περιεχόμενο κασετών με αισχρές συνδιαλέξεις του Μητροπολίτου επιβεβαιώθηκε από το 2003, η Ιερά Σύνοδος δεν καθαίρεσε τον σκανδαλοποιό Επίσκοπο, με την δικαιολογία, πως το αποδεικτικό στοιχείο (οι κασέτες) ήταν μεν αληθινό, αλλά προϊόν υποκλοπών, κι έτσι αυτές τις όζουσες καταγγελίες έθεσε στο αρχείο! Μετά το 2005 (όταν πλέον η πολιτεία ενέκλεισε στην φυλακή τον πρώην Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα) και εκλήθη να πάρει απόφαση η Σύνοδος, τότε με την ψήφο των επτά εκ των δώδεκα μελών της ΔΙΣ, ετέθη η υπόθεση του φυλακισμένου Επισκόπου στο αρχείο! Στη συνέχεια κάποιοι Μητροπολίτες, πάλι υπό την κατακραυγή της κοινής γνώμης, παραδέχτηκαν το σφάλμα και ένας ανακάλεσε την υπογραφή του! Αν και αργότερα η Ιερά Σύνοδος προχώρησε στην καθαίρεση του, ωστόσο δεν ανακάλεσε την προηγούμενη απόφασή της!! Τώρα δε το θέμα επανέρχεται μετά τις μεθοδεύσεις που ως τώρα έχουν γίνει και τις νέες προσφυγές του!!!

(3) Βλ. Ζήση Θεοδώρου, όπ. παρ., σελ. 39.

(4) Μ. Βασίλειου, επιστ. σμ΄, Νικοπολίταις πρεσβυτέροις, κεφ. γ΄, 7-13.

(5) «Έν εκτρέπου μοι, τους κακούς επισκόπους, μηδέν φοβηθείς του θρόνου την αξίαν. Πάντων το ύψος, ουχί πάντων δ' η χάρις. Το κώδιον πάρελθε, τον λύκον βλέπε. Μη τοις λόγοις με πείθε, τοις δε πράγμασι. Μισώ διδάγμαθ', οις εναντίος βίος» (Γρηγορίου Θεολόγου, Βίβλος Βʹ. Έπη Ιστορικά, Τομ. Αʹ. Περι εαυτού, ΙΒʹ. Εις εαυτόν και περι επισκόπων).

(6) Είναι πολλά τα χωρία που προτρέπουν τους πιστούς σε καιρό αιρέσεως (όταν αθετούνται οι Νόμοι του Θεού) να διαμαρτύρονται και να καταγγέλλουν την αίρεση και τους αιρετίζοντες Επισκόπους, ιερωμένους κ.λπ., ενώ για τον έλεγχο προσωπικών παθών των Επισκόπων συνιστούν προσοχή. Αναφέρουμε μερικά: Μ. Αθανάσιος: «Εάν ουν τινα ίδης, αδελφέ, ότι έχει σχήμα σεμνοπρεπές, μη πρόσχης, ότι ενδέδυται κώδιον προβάτου, ότι όνομα έχει πρεσβυτέρου, η επισκόπου…, αλλά τας πράξεις αυτού περιέργασαι∙ ει έστι σώφρων… ή υπομονητικός. Ει δε έχει… τον φάρυγγα άδην, νοσών χρήματα, και καπηλεύων την θεοσέβειαν, άφες αυτόν∙ ου γαρ εστι Ποιμήν… αλλά λύκος αρπακτικός… Εάν ίδης συνετόν, κατά την συμβουλεύουσαν σοφίαν, όρθριζε προς αυτόν», διότι «πίστις τελεία και απερίεργος… εισάγουσιν εις την βασιλείαν των ουρανών» (Περί Ψευδοπροφητῶν, ΒΕΠΕΣ, 33, 197, εις Ζήση Θεόδ., Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή, σελ. 26, 27). Διονυσιάτης Θεόκλητος, μοναχός: «Δια να κάμη κανείς έλεγχον σωτήριον πρέπει να είναι ελεύθερος παθών μεμπτών. Να έχη αγάπην και διάνοιαν φωτεινήν. Και ακόμη πρέπει να είναι θεολόγος... καθαρός τη καρδία... Διότι όταν δεν συνέρχωνται τα στοιχεία αυτά, τότε ο ελέγχων δεν ελέγχει, αλλά πυρπολεί την Εκκλησίαν. Εξαίρεσιν αποτελεί η περίπτωσις κινδύνου αιρέσεως. Τότε σοφοί και άσοφοι, ακάθαρτοι και καθαροί τη καρδία πρέπει να εξεγείρωνται, και να ελέγχουν» (περιοδ. “Αγιορειτική Βιβλιοθήκη”, 1964). Αθανάσιος ο Πάριος: «Δεν είναι δίκαιον ούτε πρέπον εις ανθρώπους ευσεβείς παντάπασιν να σιωπούν, όταν τους νόμους του Θεού αθετούσιν…· όπου δε Θεός το κινδυνευόμενον… τίς ευσεβής δύναται να σιγά;» (Ι. Μ. Οσ. Γρηγορίου, Οι αγώνες των μοναχών…, σελ. 233). Ιωσήφ Βρυέννιος: «Πάς ο δυνάμενος λέγων την αλήθειαν και μη λέγων κατακριθήσεται υπο του θεού. Και ταύτα ένθα πίστις εστί το κινδυνευόμενον και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς. Το γάρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις αρνήσεως ίδιον, το δε λέγειν, ομολογίας ειλικρινούς» (Τα Ευρεθέντα Έργα αυτού, τόμος Β΄, Θεσ/νίκη 1990, σελ. 18). Ιωάννης Χρυσόστομος: «Τι ποιείς άνθρωπε; Παρεβάθη ο νόμος, κατεφρονήθη σωφροσύνη, πλημμελήματα τοσαύτα ετολμήθη παρά τινος των ιερωμένων, τα άνω κάτω γέγονε και ου φρίττεις;… ουκ αλγείς; ουκ επιτιμά…, αλλά κοινωνείς;» (Ρ.G. 55, 252). Και σε άλλο έργο του: «Αξίωμα προσώπου ου προσίεται, όταν περί αληθείας ο λόγος η» (Ρ.G. 61, 625), δηλαδή, «όταν πρόκειται για προσπάθεια που αφορά εις την διασφάλιση της εν Χριστω αποκαλυφθείσης Αληθείας από κάθε νοθεία ή αλλοίωση, τότε ουδεμία έχει σημασία το αξίωμα». Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης: «Εν τω καιρώ τούτω, εν ω ο Χριστός διώκεται δια της εικόνος αυτού, ου μόνον ει βαθμώ τις και γνώσει προέχων εστίν οφείλει διαγωνίζεσθαι, λαλών και διδάσκων τον της ορθοδοξίας λόγον, αλλά γαρ και ει μαθητού τάξιν επέχων είη, χρεωστεί παρρησιάζεσθαι την αλήθειαν και ελευθεροστομείν. ουκ εμός ο λόγος του αμαρτωλού, αλλά του θείου Χρυσοστόμου, επεί και άλλων πατέρων» (Μτφρ.: Σε περίοδο που η παραχάραξη της αλήθειας είναι φανερή «χρέος να αγωνίζεται, να ομιλή και να διδάσκη τον λόγον της Ορθοδοξίας έχει όχι μόνο αυτός που υπερέχει σε βαθμό και γνώσι, αλλά αντιθέτως, ακόμη και αυτός που κατέχει την θέσι του μαθητού οφείλει να διακηρύττη την αλήθεια και να ομιλή ελεύθερα» (Ζήση Θεόδ., πρωτοπρ., Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή, σελ. 57). Και αλλού: «Εντολή Κυρίου είναι να μη σιωπάμε σε περιόδους που η πίστις κινδυνεύει... Ώστε, όταν ο λόγος είναι περί πίστεως, δεν μπορούμε να πούμε: Εγώ ποιος είμαι;… πτωχός… Δεν μου πέφτει λόγος… για το προκείμενο ζήτημα. Αλλοίμονο, οι λίθοι θα κραυγάσουν και εσύ θα μείνης σιωπηλός και αμέριμνος;… Ώστε και αυτός ο πτωχός… επειδή τώρα δεν ομιλεί, (είναι) άξιος κατακρίσεως και μόνο γι’ αυτό το λόγο… Ακόμη και αυτός που κατέχει την θέσι του μαθητού οφείλει να διακηρύττη την αλήθεια και να ομιλή ελεύθερα». Και αλλού: Καὶ μόνο η σιωπή, λοιπόν, είναι μέρος της συγκατάθεσης, αφού εξ άλλου «αυτό επιδιώκουν οι αιρετικοί, να παύσει να ακούγεται ο λόγος της αληθείας και να επικρατήσει (έτσι) η πλάνη». Και, «Παραγγελίαν έχομεν εξ αυτού του Αποστόλου, εάν τις δογματίζη ή προστάσση ποιείν ημάς, παρ’ ο παρελάβαμεν, παρ’ ο οι Κανόνες των κατά καιρούς Συνόδων καθολικών και τοπικών ορίζουσιν, απαράδεκτον εαυτόν έχειν και μηδέ λογίζεσθαι αυτόν εν κλήρω αγίων» (Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, 988). Ζήσης Θεόδωρος: «Δεν έχουν άλλωστε ευθύνη για την Εκκλησία μόνον οι Επίσκοποι∙ η Εκκλησία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός... Δεν χρειάζεται να υπομνήσω ότι πολλές φορές, όταν πλανήθηκαν πατριάρχες και επίσκοποι, την Εκκλησία εφύλαξαν απλοί παπάδες και μοναχοί, ότι φύλαξ της Ορθοδοξίας αποδείχτηκε ο πιστός λαός. Υπακοή στην Εκκλησία δεν σημαίνει υπακοή σε συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία ενδέχεται να πλανώνται, αλλά υπακοή στην αλήθεια της Εκκλησίας, όπως αυτή προκύπτει μέσα από το Ευαγγέλιο και την διαχρονική παράδοση των Αγίων Πατέρων». Και ακόμη: «Άριστο σχολιασμό περί του ότι και τα πρόβατα, οι πιστοί δηλαδή, έχουν ευθύνη για το αν θα ακολουθήσουν τους κακούς ποιμένες, ότι η υπακοή δεν είναι αδιάκριτη, αλλά διακριτική, μας προσφέρει το κείμενο των Αποστολικών Διαταγών... Κατακλείεται δε αυτή η ανάλυση, με τη σύσταση: “Διο φευκτέον από των φθορέων ποιμένων” (Ζήση Θ., πρωτοπρ. Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή, σελ. 16 και 23).

(7) Φλωρόφσκυ Γεώργιος, Αγία Γραφή, Εκκλησία, Παράδοσις, σελ. 75.

(8) Μ. Βασιλείου, Όροι κατ’ Επιτομήν, Ερώτησις 114, ΕΠΕ 9, 144-146, εις Ζήση Θεόδ., ό.παρ., σελ. 337-38.

(9) Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγ. Β΄, ΕΠΕ, τ. 1ος, σελ. 177: «αλλ’ ούτοί γε και φανερώς πολεμούσι τοις ιερεύσιν, εφόδιον έχοντες εις πειθώ την ευσέβειαν∙ και όσοι μεν περί πίστεως τούτο πασχόντων, και των ανωτάτω ζητημάτων και πρώτων, ουδ’ εγώ μέμφομαι, αλλ’ ει δει ταληθές ειπείν, και προσεπαινώ και συνήδομαι. Και τούτων εις είην των υπέρ αληθείας αγωνιζομένων και των απεχθανομένων∙ μάλλον δε και είναι καυχήσομαι. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού».

(10) Μ. Βασιλείου, Ηθικά, Όρος ΟΒʹ. Μτφρ.: Πρέπει οι ακροατές που είναι εκπαιδευμένοι στην κατανόηση των Γραφών να εξετάζουν (με βάση την Γραφή), όσα λέγουν οι Διδάσκαλοι (του θείου λόγου)∙ και όσα μεν είναι σύμφωνα με τις Γραφές να τα δέχονται, όσα όμως δεν συμφωνούν να τα αποβάλλουν. Και εκείνους τους διδασκάλους που επιμένουν με πείσμα στις κακοδοξίες τους να τους αποστρέφονται με φανερό και έντονο τρόπο».

(11) Ο Απόστολος Παύλος για την κάθαρση γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο, επίσκοπο Εφέσου, τα βαρυσήμαντα: «Τους αμαρτάνοντας (εννοεί τους δημόσια σκανδαλίζοντες το πλήρωμα της Εκκλησίας) ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι» (Α΄ Τιμ. 5, 20). Για το ίδιο θέμα ο Ουρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος παραγγέλλει στους χωρεπισκόπους τα αξιολογότατα: «Επικαθαρίσατε την Εκκλησία, τους αναξίους αυτής απελαύνοντας, και του λοιπού εξετάζετε μεν τους αξίους και παραδέχεστε» (P.G. 32, 401 και ΕΠΕ 2, 184).

(12) Οι διακινήσαντες την «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ», έχοντες πλήρη γνώση του περιεχομένου της δυναμικώς –αλλά με συνεσκιασμένη και ασαφή διδασκαλία– διακινούμενης και εξαπλούμενης ραγδαίως παναιρέσεως του Οικουμενισμού, διατύπωναν την θέση ότι «η αίρεση του Οικουμενισμού... προσβάλλει το δόγμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας... Επιβάλλεται από Πατριάρχες και επισκόπους νέο δόγμα περί Εκκλησίας... Σύμφωνα με αυτό καμμία Εκκλησία δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της καθολικής και αληθινής Εκκλησίας... Αυτήν την παναίρεση έχουν αποδεχθή εκ των Ορθοδόξων πολλοί πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι... Την διδάσκουν «γυμνή τη κεφαλή», την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στην πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως με τους αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων, ποιμαντικές συνεργασίες, θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Η στάση μας εκ των συνοδικών κανονικών αποφάσεων και εκ του παραδείγματος των Αγίων είναι προφανής. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του».

(13) www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1205 και «Ορθόδοξος Τύπος, 1.1.2010, σελ. 1η.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου