Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009







ΤΙ ΕΙΝΑΙ

ΚΟΛΑΣΗ;


«…Iνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου» (Λουκ. 16,28)

YΠAPXEI AΛΛOΣ KOΣMOΣ;

Iδού, αγαπητοί μου, το τεράστιο ερώτημα πού θέτει σήμερα το ιερό Ευαγγέλιο.
Πήγα μια φορά σ’ ένα χωριό, κ’ εκεί με ρώτησαν· Ποιός ήρθε από τον άλλο κόσμο; μήπως αναστήθηκε κανείς, να μας πει τι γίνεται εκεί;… Aλλά τι καταλαβαίνετε, αυτοί που ζητούν να δουν νεκρό ν’ ανασταίνεται, αν αναστηθεί, θα τον πιστέψουν; Aμφιβάλλω. Δεν αρνούμαι, ότι το ν’ αναστηθεί ένας νεκρός δεν είναι μικρή μαρτυρία. Aλλ’ υπάρχει άλλη ακόμη ισχυρότερη. Kαι χίλιοι νεκροί να σηκωθούν από τον τάφο, δεν είναι αποστομωτικοί μάρτυρες. Διότι είναι άνθρωποι. Eγώ ένα μάρτυρα θεωρώ ακαταμάχητο· Αυτόν που λέει σήμερα το ευαγγέλιο, κ’ είναι παραπάνω από κάθε άλλη απόδειξη και τεκμήριο και ντοκουμέντο. Kαι αυτός είναι η αγία Γραφή.

H αγία Γραφή δεν είπε ποτέ ψέμα, δεν βρέθηκε στις σελίδες της λάθος. Περιέχει τα λόγια του Θεού. Tο είπε ο Xριστός· «O ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Mατθ. 24,35). Eγώ λοιπόν, αδελφοί μου, δεν περιμένω ν’ αναστηθεί νεκρός από τον τάφο. Oύτε να μου βεβαιώσει την πίστι μου ο άλφα ή ο βήτα επιστήμων. Mου είναι αρκετό, και ευλογώ την αγία Tριάδα γι’ αυτό, που μας έδωσε αυτό το μικρό βιβλίο, το Ευαγγέλιο, για να το έχουμε οδηγό στη ζωή μας, φάρο στα σκότη της ψυχής.
Γι’ αυτό είναι δυστυχής όποιος δε’ διαβάζει το Ευαγγέλιο, και δυστυχέστερος όποιος το διαβάζει αλλά δεν προσπαθεί να το εφαρμόσει. Συνιστώ λοιπόν και παρακαλώ· Kανένα σπίτι χωρίς Ευαγγέλιο! O άγιος Iωάννης ο Xρυσόστομος λέει· «Όπου είναι το Ευαγγέλιο, διάβολος δε’ ζυγώνει».
* * *

Tο αθάνατο Ευαγγέλιο μας βεβαιώνει και για το ότι υπάρχει άλλος κόσμος. Tο κηρύττει η Παλαιά και ιδίως η Kαινή Διαθήκη. Yπάρχει κόλαση, υπάρχει παράδεισος. Tο κηρύττει παντού, το λέει και σήμερα με την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου.
Nα τη διηγηθούμε; Eίναι γνωστή. Tί λέει;
Aκούγονται φωνές. Aπό πού; O πλούσιος φωνάζει από την κόλαση. Kόλαση; θα πείτε, πώ πω!… Nά σας πω, αδέρφια μου. Eγω σήμερα δεν ήθελα να κηρύξω. Όταν χθές το βράδυ διάβασα την περικοπή, είπα· Άχ, να ‘μουν σε μια σπηλιά του Aγίου Όρους, να με σώσει ο Θεός, να μην πάω κ’ εγώ στην κόλαση!… Γιατί κ’ εγώ, σαν αμαρτωλός, θέλω να μην υπάρχει κόλασις. Aλλ’ υπάρχει δυστυχώς! Oπως υπάρχει νύχτα, υπάρχει και κόλασις. Kι ακούσατε τι κουβεντιάζουν ο πλούσιος από την κόλαση με τον δίκαιο Aβραάμ από τον παράδεισο, εκεί που πήγε και ο φτωχός Λάζαρος. Tα λέει το ευαγγέλιο σήμερα.
Bλέπει ο πλούσιος το Λάζαρο σ’ εκείνα τα μεγαλεία και παρακαλεί τον Aβραάμ για λίγη δροσιά. Aδύνατον, απαντά ο Aβραάμ. Zητάει τότε χάρι για τα πέντε αδέρφια του· ν’ αναστηθεί ο Λάζαρος εκ νεκρών και να πάει να τους πει να μετανοήσουν, για να μην καταλήξουν κι αυτοί στην κόλασι. Λέει ο Aβραάμ· «Έχουσι Mωϋσέα και τους προφήτας» (Λουκ. 16,29), έχουν την αγία Γραφή. ―Όχι, λέει ο πλούσιος· εάν γίνει νεκρανάσταση, θα πεισθούν. ―Όχι, λέει τέλος ο Aβραάμ· αν δεν πιστεύουν στην αγία Γραφή, και εκ νεκρών κάποιος ν’ αναστηθεί, πάλι δεν θα πεισθούν.
* * *

Bλέπουμε λοιπόν δύο πλουσίους. Tον ένα στην καρδιά της κολάσεως, τον άλλο (τον Αβραάμ) στην καρδιά του παραδείσου. Πώς συμβαίνει αυτό; Hταν αντίθετοι αυτοί. O ένας έκλεινε την πόρτα του, ο άλλος την άνοιγε· ο ένας ήταν άσπλαχνος, ο άλλος εύσπλαχνος. Δώστε μου πλουσίους σαν τον Aβραάμ! Tέτοιους να ‘χαμε, δεν θα υπήρχε φτωχολογιά. Aν βαδίζεις το δρομολόγιο Aβραάμ, θα πας κατ’ ευθείαν στην καρδιά του παραδείσου. Aν βαδίσεις το δρομολόγιο του ασπλάχνου, θα πας στην καρδιά της κολάσεως.
―Kαι τι είναι αυτή η κόλασις; θα ρωτήσετε.
Δική μου γνώμη ζητάτε; Δεν έχει αξία. Aς στηριχθούμε πάλι στην αγία Γραφή. Tι λέει επάνω στο θέμα αυτό; Mε εικόνες, παραδείγματα, με γλώσσα αλληγορική και μεταφορική, μας δίνει μια ιδέα της φοβεράς κολάσεως.

Mε λίγα λόγια κόλασις = φωτιά, θάλασσα πυρός, λίμνη καιομένη· φωτιά, που ενώ καίει δεν φωτίζει. H κόλασις είναι σκότος. H κόλασις είναι τριγμός των οδόντων, θα χτυπούν τα σαγόνια. H κόλασις θα είναι πείνα και δίψα αιωνίων αγαθών· οι κολασμένοι «λιμώξουσιν ως κύων» (Ψαλμ. 58,7,15), θα είναι σαν τα πεινασμένα σκυλιά. Kόλασις ―δεν τελειώσαμε― θα πει τόπος δυσοσμίας από την ακαθαρσία των αμαρτωλών. Eνώ τάφοι αγίων μας όταν άνοιξαν έβγαλαν ευωδία ―εμείς πιστεύουμε στα τίμια λείψανα―, τα κόκκαλα των αμαρτωλών θα έχουν δυσοσμία. Ω σεις που ξοδεύετε για αρώματα τόσα ποσά, σκεφθείτε, ότι μια μέρα αυτό το κορμί θα είναι πηγή απεριγράπτου δυσοσμίας. Kόλασις είναι δεσμά αφόρητα. Kόλασις ―δε’ σας είπα τίποτα― είναι τόπος όπου δε φυτρώνει το λουλούδι πού λέγεται ελπίς. Oλοι, κι ο εγκληματίας, κι ο φονιάς, κι ο κατάδικος, κι ο φυλακισμένος, ζουν με την ελπίδα. Eλπίδα, ποτέ μην αφήσεις τον άνθρωπο! Aλλά εκεί, στην κόλαση, δεν υπάρχει πια ελπίδα μεταβολής και διορθώσεως. Hμέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, αιώνες, χιλιετηρίδες θα φεύγουν, αλλά ποτέ δεν θα τελειώσει η κόλασις.
Eνα παράδειγμα. Ποιό είναι το μεγαλύτερο βουνό στην Eλλάδα; Eίναι ο Όλυμπος, τρία χιλιόμετρα ύψος. Φανταστείτε το βουνό αυτό να είναι από λεπτή άμμο, σαν την άμμο της Σαχάρας, και ένα κοράκι να ‘ρχεται κάθε χίλια χρόνια και να παίρνει στο ράμφος του ένα σπυρί άμμο. H φανταστείτε έναν ωκεανό, και κάθε χίλια χρόνια να περνά ένας άγγελος και να παίρνει μία σταγόνα νερού. Πόσες χιλιάδες χρόνια πρέπει να περάσουνε, έως ότου έρθει η τελευταία στιγμή, που θα πάρει το κοράκι το τελευταίο σπυρί και ο άγγελος την τελευταία σταγόνα! Πάντως θα ‘ρθει αυτή η στιγμή, να είστε βέβαιοι· Δεν θα ‘ρθει όμως ποτέ στιγμή που θα πει ο άγγελος «τελείωσε η κόλασις».
Ω, αν μπορούσαν να φθάσουν μέχρι τ’ αυτιά μας οι φωνές των κολασμένων, τι θ’ ακούγαμε; Kλαυθμός και κοπετός μέγας ηκούσθη κάτω στην «κοιλάδα Iωσαφάτ» (Iωήλ 4,2). Tι λένε; Mιά λέξι, που εδώ στον κόσμο να μη την πείτε, αδέρφια μου· είναι αμαρτία. Ποιά λέξη; «Kατάρα», «Kατάρα»!… Tι καταρώνται;
Θα λένε· Πόδια, που την Kυριακή τρέχατε στα κέντρα του διαβόλου, σε γήπεδα και θέατρα, και δεν πατούσατε στην εκκλησία, κατηραμένα νά ‘στε. Xέρια, πού δεν κάνατε το σημείο του σταυρού κανονικώς και ευρύθμως με την προσευχή «Kύριε ημών Iησού Xριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν»· χέρια, πού δε’ δώσατε ελεημοσύνη, χέρια πού χτυπήσατε, χέρια πού ματώσατε, χέρια πού σκοτώσατε, χέρια που παλαμίσατε το άγιο Ευαγγέλιο, χέρια που χτυπήσατε μάνα και πατέρα, να ‘στε κατηραμένα. Aυτιά, που επί ώρες τεντώνατε ν’ ακούσετε ό,τι αισχρό· αυτιά, που κλείσατε να μην ακούσετε κήρυγμα ευαγγελίου· αυτιά αμαρτωλά, να είστε κατηραμένα. Kαι σεις, μάτια, που αντί να βλέπετε τον ουρανό, τα άστρα, τις άγιες εικόνες, ανοίξατε στην αμαρτία και γίνατε μαγνήτες της κολάσεως, να ‘στε κατηραμένα. Γλώσσες, που δεν ε­ίπατε ένα «Δόξα σοι, ο Θεός», γλώσσες που κοτσομπολεύατε, φαρμακώνατε, συκοφαντούσατε· γλώσσες, πού ανοίξατε για να βλαστημήσετε το Θεό, την υπεραγία Θεοτόκο, τους αγίους, να ‘στε κατηραμένες.
* * *
Ω αδελφοί μου! Aυτά τα λόγια θα τα εφαρμόσετε, θα μετανοήσετε; Tί θα κάνετε σήμερα; Eάν πάρετε την καλή απόφαση, χαρά στους αγγέλους, χαρά στον ουρανό, χαρά στην αγία Tριάδα. Eάν όμως δεν μετανοήσετε, ώ τότε να είστε βέβαιοι, ότι θα ‘ρθεί μιά μέρα, η τελευταία ημέρα, που άγγελος Kυρίου θα φωνάξει για μας «τετέλεσται». Διότι «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δε τούτο κρίσις» (Eβρ. 9,27), θα πεθάνουμε για να κριθούμε.
Σας δίνω, τέλος, μιά ευχή· «Xριστιανά τά τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Xριστού» (θ. Λειτ.). Eύχομαι, όλοι μας, όταν φθάσει η τελευταία ώρα, να σφραγίσουμε τη ζωή μας με τά λόγια του ληστού «Mνήσθητί μου, Kύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42). Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος
(Ιερός ναός Aγίου Aθανασίου [Γεφύρας] - Θεσσαλονίκης 30-10-1960)

blog augoystinoskantiotis.gr








Tης

αδικοφροσύνης...


Στη ζούγκλα τα σαρκοφάγα ακολουθούνται από τα όρνια. Και στην κατοχή οι Γερμανοί ακολουθούνταν απ’ το σκυλολόι των Ράλληδων. Οι οποίοι Ράλληδες πλιατσικολογούσαν σε βάρος των χωρικών, που αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν το βιος τους, για να σώσουν τη ζωή τους.

Το Σεπτέμβρη του ’44, στην τελευταία επιδρομή των Γερμανών προς τα μέρη μας, δεν μας άφησαν απολύτως τίποτε. Ζωντανά, γεννήματα, ρούχα, τα εξαφάνισαν. «Ούτε σάλιο στη γλώσσα μας», όπως έλεγε η μακαρίτισσα η μάννα μου. Και, από νοικοκυραίους, μας κατάντησαν διακονιαραίους.


Μετά την κατοχή, την πλιατσικοφροσύνη την αντικατέστησε η αδικοφροσύνη, που την είχαν βαφτίσει νομιμοφροσύνη. Και όσους δεν προσκυνούσαν την αδικοφροσύνη τους, τους ξυλοφόρτωναν και τους βασάνιζαν αγρίως. Έτσι που τους ανάγκαζαν να παίρνουν τα βουνά. Για να ζήσει η ελληνική ύπαιθρος την τραγωδία του εμφυλίου πολέμου.


Μετά τον εμφύλιο το καθεστώς της αδικοφροσύνης συνεχίστηκε με την χαφιεδοφροσύνη. Οπότε ο κάθε διεστραμμένος ρουφιάνος μπορούσε να καταθέτει στα κιτάπια της αστυνομίας, σε βάρος σου, ο, τι η φθονερή φύση του, του υπαγόρευε, προκειμένου να σου φράξει το δρόμο, στην οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης της ζωής σου.


Το ’57 βρισκόμουνα στην Αθήνα, για να δώσω εξετάσεις. Πήγε, λοιπόν, ο πατέρας μου στην αστυνομία, για να ζητήσει το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων»:

-Μπάρμπα, του είπαν, σε ποια σχολή θα δώσει εξετάσεις ο γιος σου;

-Στη θεολογική, αποκρίθηκε.

-Μα εδώ λένε ότι είναι άθεος, υλιστής, μασόνος, κομμουνιστής, κλπ.

-Εγώ αυτά πρώτη μου φορά τ’ ακούω, τους αποκρίθηκε. Και ξέρω ότι δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Και ασφαλώς, ούτε αυτοί, που τα ’γραψαν, ξέρουν τι λένε. Γιατί, αν είναι, όπως λένε, άθεος, γιατί να θέλει να γίνει θεολόγος;

Ο αστυνομικός προβληματίστηκε. Και είπε στον πατέρα μου:

Άφησε, μπάρμπα, να το ψάξουμε το θέμα. Κι έλα ξανά ύστερα από λίγες μέρες.

Το έψαξαν. Παρακάμπτοντας τους ρουφιάνους. Και τελικά μου ’δωσαν το πιστοποιητικό.


Με τη μεταπολίτευση είπαν πως καταργήθηκε το πιστοποιητικό της αδικοφροσύνης. Αλλά πάμπολλά περιστατικά δείχνουν ότι δεν έλεγαν την αλήθεια.


Είχα πάρει μετάθεση, ως καθηγητής, από την επαρχία για την Αθήνα. Και επισκέφτηκα την αρμόδια υπηρεσία, προκειμένου να δηλώσω το σχολείο της προτίμησής μου.


Με καλοδέχτηκαν, σαν παπά, αλλά κοιτάζοντας τα χαρτιά μου, συνοφρυώθηκαν και αμέσως άλλαξε η απέναντί μου συμπεριφορά τους. Και βέβαια με τοποθέτησαν σε περιοχή και σχολείο τελείως διαφορετικό απ’ ο, τι είχα ζητήσει….


Που σημαίνει ότι όχι μόνο δεν καταργήθηκε, το πιστοποιητικό της αδικοφροσύνης, αλλά έγινε μάλιστα και έγχρωμο: Εναλλάξ, δηλαδή, της γαλαζοφροσύνης ή της πρασινοφροσύνης.


Και ασφαλώς, ανεξάρτητα από το χρώμα του πιστοποιητικού, το καθεστώς της αδικοφροσύνης παρέμεινε το ίδιο. Με συνέπεια τα παιδιά, που δεν διέθεταν το πιστοποιητικό της απόχρωσης μιας ή της άλλης αλητείας να πετιούνται-για χάρη των γαλαζοαίματων και πρσινοαίματων σοκολατόπαιδων- στον Καιάδα της ανεργίας.


Κι από το άλλο μέρος το πλιάτσικο σε βάρος του λαού, συνεχίστηκε ακάθεκτο. Ολοένα και αγριότερο. Και φτάσαμε εδώ, που φτάσαμε. Με τα τεράστια χρέη και τα ελλείμματα και την ανεργία. Και τα τόσα άλλα δεινά, που μας βρήκαν ή που μπορεί να μας βρουν…


Με αποτέλεσμα το καθεστώς της αδικοφροσύνης, να μας εξασφαλίσει, όπως φαίνεται, το πιστοποιητικό της πανευρωπαϊκής και ίσως και της παγκόσμιας ανυποληψίας και αναξιοπιστίας.

Παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com





Ο ΠΑΠΑΣ


Η τρέλλα του πάπα Ρώμης πρέπει να γραφτεί όπως ο Πελοποννησιακός πόλεμος του Θουκυδίδη, για να γνωρίζει και να συνέρχεται η ανθρωπότης από την πιο καταστροφική και παιδαριώδη μορφή της υπερηφάνειας, την ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ. Η οποία μετά την κυριαρχία του πάπα οδηγεί πλέον τον τρέχοντα πολιτισμό, ιδίως στην Αμερικάνική του εκδοχή! Γνωρίζουμε πολιτισμούς ηρώων, αγίων, σοφών, πολυμαθών, επαναστατών! Όλοι τους άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο ανακεφαλαίωσαν τις ανθρώπινες αρετές. Η Μεγαλομανία όμως, η οποία κυριαρχεί απολύτως στην σύγχρονη επιστήμη, θεολογία και φιλοσοφία δεν είναι ανθρώπινη. Ο χαρισματικός ο οποίος λατρεύεται σήμερα δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα κομμάτι της Θεότητος, ένας Θεός ο οποίος φορτώνεται στις πλάτες του την ευθύνη της εξελίξεως!

Για πρώτη φορά και ίσως για τελευταία η ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ οδηγεί τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τα αισθήματα του ανθρώπου στην απόλυτη καταστροφή! Καταρχάς του ιδίου του ανθρώπου ο οποίος καταλαμβάνεται από αυτή. Διότι είναι ανίκανος για οποιαδήποτε ανθρώπινη πράξη. Διότι χάριν της αξιοπρέπειάς του, χάνει την ανθρωπινότητά του. Οι ρίζες αυτής της καταστροφής, της μεγαλύτερης επινοήσεως του Εωσφόρου για να επικρατήσει της ανθρωπότητος, διαιρώντας την για πάντα, βρίσκονται στον παπισμό. Ο οποίος ανενόχλητος λεηλάτησε και το σπίτι μας, παρότι συνεχίζουμε τον ύπνο μας και δεν το γνωρίζουμε ακόμη!

Παρότι μας είχε προειδοποιήσει το Ελληνικό σατυρικό πνεύμα τραγουδώντας στον Χριστόδουλο στην εποχή του:
«Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ αν δε βγω στο γυαλί»!

Από το ευαγγέλιο λοιπόν ξεκινά η καταστροφή μας όσο και αν φαίνεται απίστευτο! Όπως κάποτε είχε ξεκινήσει από τον παράδεισο:

Κατά Ματθαίον, (16:13-18): ...Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τoν υιόν του ανθρώπου; ... αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε: Σύ εί ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος ... καγώ δε σου λέγω ότι σύ εί Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν, και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής!

Αυτό το απόσπασμα θεωρείται από την Ρώμη η Αρχή της Εκκλησίας και φανερώνεται ο Θεμέλιος λίθος της, δηλαδή ο Πέτρος! Το επιχείρημα δε ισχυροποιείται καθώς είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται, στα Ευαγγέλια, ο όρος Εκκλησία!

Στην συνέχεια ο μύθος του Πέτρου, πρώτου επισκόπου Ρώμης, συνεχίζει την ανάπτυξή του στα Απόκρυφα, συγκεκριμένα στις πράξεις του Πέτρου, όπου αναφέρεται πως ο Πέτρος, φεύγοντας από την Ρώμη για να αποφύγει τον διωγμό, βλέπει μπροστά του τον Ιησού ο οποίος τον ερωτά: Quo vadis? (Που πας;) και πως ο Πέτρος γυρίζοντας πίσω θέλησε να σταυρωθεί με το κεφάλι προς τα κάτω διότι δεν ήταν άξιος να μαρτυρήσει όπως και ο Κύριος.

Ακολουθεί η θαυμαστή εύρεση του τάφου του αποστόλου Πέτρου, δίπλα σχεδόν στο κεντρικό Ιερό του Αγίου Πέτρου και η Θριαμβευτική ανακοίνωση μέσω του ραδιοφώνου στα 1950.

Στα 1953 ανακαλύπτονται τα οστά του Πέτρου τα οποία επιβεβαιώνεται επισήμως ότι ανήκουν στον Απόστολο από τον πάπα Παύλο VI, στις 26 Ιουνίου 1968!

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη. Υπάρχουν όμως αποδείξεις περί του αντιθέτου. Ο Άγιος Ειρηναίος της Λυών, γράφει γύρω στα 200 μ. Χ. μία λίστα των πρώτων 12 επισκόπων της Ρώμης. Ξεκινά λοιπόν από τον Λίνο και όχι από τον Πέτρο. Και ακόμη, ένα Αποστολικό σύνταγμα του 270 αναφέρει πως ο Λίνος χειροτονήθηκε από τον απόστολο Παύλο, χωρίς να αναφέρεται καθόλου ο Πέτρος!

Σήμερα ακόμη και οι οικουμενιστές και οι καθολικοί Βιβλικοί Θεολόγοι ομολογούν πως δεν υπάρχει καμμία σίγουρη μαρτυρία περί της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη, Raymond Brown, “Peter in the New Testament”, Minneapolis, 1973.

Διότι την απόδειξη της παρερμηνείας των λόγων του Κυρίου, πάνω στους οποίους βασίστηκε η Λατινική αίρεση την δίνει η πρώτη επιστολή του Πέτρου, (2:4-8) : «Πρός ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μέν αποδεδοκιμασμένον, παρά δέ Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τω Θεώ διά Ιησού Χριστού...» ...Ελάτε κι εσείς να χρησιμοποιηθείτε σαν ζωντανά λιθάρια στο χτίσιμο του πνευματικού ναού, στον οποίο σαν Άγιο ιεράτευμα, θα προσφέρετε Θυσίες πνευματικές ευπρόσδεκτες στο Θεό δια του Ιησού Χριστού!

Οι λόγοι του Πέτρου, τους οποίους διαβάσαμε στην ομώνυμη επιστολή, ως γνωστόν έρχονται από τον Ησαΐα (28, 16): «Αλλά ο Κύριος ο Θεός λέει: εγώ, θα βάλω στη Σιών ένα λιθάρι, λιθάρι στέρεο πολύτιμο, ακρογωνιαίο, λιθάρι θεμέλιο γερό, όποιος πιστεύει σε μένα δεν θ’ απογοητευτεί. Το δίκαιο θα κάνω μέτρο και τη δικαιοσύνη στάθμη».

Το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, διότι είναι «διάδοχος του Πέτρου», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σαν τίτλος του πάπα Ρώμης, στα 451 από τον Μεγαλομανή Λεόντα 1ο τον Μέγα στην Σύνοδο της Χαλκηδόνος όπου στον κανόνα 28 πιστοποιείται επίσης η Ισότης του πρωτείου των Επισκόπων Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.

Ο τίτλος Αντιπρόσωπος του Θεού (Vicario di Cristo), χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα 495 για τον Γελάσιο τον 1ο από την Σύνοδο της Ρώμης.

Ο θρόνος του Πέτρου, ο οποίος εκτίθεται σαν κάτι Ιερό στο γλυπτό του Bernini «η έδρα του Αγίου Πέτρου», είναι ένα δώρο του Αυτοκράτορος Κάρλου του Φαλακρού του 875 στον πάπα Ιωάννη Η' για την στέψη του σε αυτοκράτορα.

Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΕΨΗ ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ (κατά τον Ζηζιούλα).

Ας τελειώσουμε όμως αυτό το πρόχειρο Ιστορικό της Μεγαλομανίας (την ενσάρκωση του εωσφόρου) με την λίστα των δογμάτων πού η Λατινική Εκκλησία υποχρεώνει όλους τους πιστούς της να πιστεύουν ώστε να μπορούν να είναι Καθολικοί. Είναι μία πρόχειρη λίστα γραμμένη στα 1998 (στο αποκορύφωμα του αγίου Διαλόγου) από τον Καρδινάλιο Ratzinger χωρίς καμία υποχρέωση πληρότητος.

Όλα τα Χριστολογικά και γύρω από την Θεοτόκο δόγματα, τα δόγματα της ιδρύσεως της Θ. Ευχαριστίας και των Μυστηρίων από τον Χριστό και την επάρκειά τους ως προς την χάρη, το δόγμα της πραγματικής και ουσιαστικής παρουσίας του Χριστού στην Ευχαριστία και την Θυσιαστική Φύση της Ευχαριστίας, την θεμελίωση της Εκκλησίας από την θέληση του Χριστού, το δόγμα στο πρωτείο και στο αλάθητο του Ρωμαίου πάπα, το δόγμα στην ύπαρξη του προπατορικού αμαρτήματος, το δόγμα στην αθανασία της πνευματικής ψυχής και της αμέσου ανταμοιβής μετά θάνατον, την έλλειψη λάθους στα εμπνευσμένα Ιερά κείμενα, το δόγμα για την θανάσιμη αμαρτία του ηθελημένου φόνου ενός αθώου ανθρωπίνου όντος.

Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε, λόγω πείρας, και ένα άγραφο δόγμα: Την αποδοχή με πίστη του χιτλερικού χαιρετισμού του πάπα προς τους Γιαπωνέζους και Φιλιππινέζους «πιστούς» που κατακλύζουν το προαύλιο του Αγίου Πέτρου κάθε Κυριακή. Διότι Ρωμαίοι δεν υπάρχουν πλέον. Σε λίγο θα προστεθούν και οι ορθόδοξοι με τις βιντεοκάμερες.

Αμέθυστος

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009






ΥΠΕΡΟΧΟ


ΜΑΘΗΜΑ


ΑΠΟ ΦΟΙΤΗΤΑΣ


ΣΕ ΚΑΘΗΓΗΤΗ


Υποθέτουμε ότι ένας διοικητής μιας ταξιαρχίας του ελληνικού στρατού οδηγεί τους υπ’ αυτόν αξιωματικούς και στρατιώτες στην Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στην πιο ανθελληνική μονάδα του τουρκικού στρατού, που δημιουργεί κάθε τόσο προβλήματα στο ελληνικό Κράτος. Τους οδηγεί με σκοπό την εκτούρκευση των ανδρών της μονάδος του. Ποια θα ήταν η στάση του ελληνικού Κράτους απέναντι στον αξιωματικό αυτό; Δεν θα έπρεπε ο αξιωματικός αυτός να θεωρηθεί ως ένοχος εσχάτης προδοσίας, ως κατάσκοπος των Τούρκων, και ως τέτοιος δεν θα έπρεπε να καθαιρεθεί από αξιωματικός και να καταδικασθεί ισοβίως για την πράξη του αυτή;


Νομίζω πως δεν θα είχε αντίρρηση στα λεγόμενα κανένας Έλληνας πολίτης, που η καρδιά του δεν έπαυσε να χτυπά για την Ελλάδα. Και όμως, αγαπητοί μου, αυτού του είδους εγκλήματα σε άλλο πεδίο, το εκκλησιαστικό πεδίο, όχι μόνο δεν χαρακτηρίζονται ως εσχάτη προδοσία εις βάρος της Ορθοδοξίας, όχι μόνο δεν τιμωρούνται με καθαίρεση και ισόβια φυλάκιση, αλλά και θεωρούνται προοδευτικότητα! Ναι, όσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, καθηγητής της θεολογικής σχολής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οδήγησε τους φοιτητάς της θεολογικής σχολής στο «αποστολικό βικαριάτο», δηλαδή στο στόμα του παπικού λύκου, στην καρδιά του εν Θεσσαλονίκη παπικού προπαγανδιστικού κέντρου, για να παρευρεθούν εκεί σε ημερίδα σχετική με τον λεγόμενο οικουμενικό διάλογο, δηλαδή για να υποστούν πλύση εγκεφάλου υπέρ του παπισμού.


(Αποστολικό βικαριάτο! Τι όνομα κι αυτό! Βικάριο ονομάζουν οι παπικοί τον πάπα τους ως μοναδικό εκπρόσωπο του Θεού επί της γης, δηλαδή ως αντικαταστάτη και σφετεριστή του Θεού επί της γης, δηλαδή ως θεό. Και ως βικαριάτο προφανώς εννοούν ένα χώρο της Θεσσαλονίκης όπου πιστεύεται ότι ισχύει η τέτοια αρμοδιότητα του πάπα των παπικών).


Και η επίσκεψη αυτή των φοιτητών της θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης στο βικαριάτο έγινε έδώ και κάποια χρόνια καθεστώς, συνήθεια, ώστε να περνούν ει δυνατόν όλοι οι φοιτηταί από το ταχύρρυθμο αυτό προπαγανδιστικό φροντιστήριο, για να «βγαίνουν» αύριο ενωτικοί θεολόγοι και κληρικοί, τρέφοντες αισθήματα συμπαθείας υπέρ του παπισμού και προδοσίας κατά της μιας αγίας καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας!


Οι φοιτηταί παραδόθηκαν από τον Εφιάλτη καθηγητή στη διάθεση του ψευδομητροπολίτου Θεσσαλονίκης των παπικών και επί μία ώρα εκείνος τους έκανε πλύση εγκεφάλου, μιλώντας τους για την ψευδοσύνοδο των παπικών που ανήγαγε σε δόγμα το ψευδοπρωτείο του πάπα, και επιχειρώντας να τους μυήσει στις ιδιαιτερότητες του παπικού συγκροτήματος στην Ελλάδα, δηλαδή στην ουνία, ώστε να τους προδιαθέσει ευμενώς σχετικά με την επιχείρηση αυτή της απάτης και της απροκάλυπτης προπαγάνδας των παπικών κατά των Ορθοδόξων μέσα στο χώρο των Ορθοδόξων, που από πολλές δεκαετίες πριν επιχειρεί ο κεντρικός παπισμός. Και ο καθηγητής αυτός παραμένει καθηγητής και πληρώνεται από το ελληνικό δημόσιο αδρά, για να εκλατινίζει τους ορθόδοξους Ελληνόπαιδες! Απίστευτα και όμως αληθινά.


Παραθέτουμε το σχετικό δημοσίευμα της «Καθολικής της 11ης Μαΐου», δημοσιογραφικού οργάνου προβολής του παπισμού στην Ελλάδα, για να δείτε το κατάντημα των καθηγητών των θεολογικών σχολών της πατρίδος μας.


«Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ένα τμήμα φοιτητών της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, συνοδευόμενοι από τον καθηγητή Πέτρο Βασιλειάδη, γνωστό για την ευαισθησία του σε θέματα που σχετίζονται με τον οικουμενικό διάλογο, επισκέφθηκαν τον Σεβασμιότατο Ιωάννη Σπιτέρη στην αίθουσα του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης. Σκοπός των συναντήσεων αυτών είναι η ενημέρωση των φοιτητών γύρω από θέματα που σχετίζονται με την Καθολική Εκκλησία και τους θεσμούς της και ιδιαίτερα με την Καθολική Εκκλησία στη χώρα μας.

Ο Αρχιεπίσκοπος τους καλωσόρισε και τους ενημέρωσε σχετικά, κάνοντας μια αναδρομή στα θέματα που χαρακτηρίζουν την Καθολική Εκκλησία στη θεολογία, στην πνευματικότητα και στη θεσμική της οργάνωση. Αναφέρθηκε κυρίως στη σπουδαιότητα που έχουν για την καθολική Εκκλησία τα πορίσματα της Β΄ Συνόδου του Βατικανού και στάθηκε για λίγο στις διαφορές των δύο αδελφών Εκκλησιών και στις προσπάθειες που γίνονται μέσω του οικουμενικού διαλόγου, για τη γεφύρωσή τους. Αναφέρθηκε τέλος στην παρουσία και στις ιδιαιτερότητες της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα, υπογραμμίζοντας την πολυπληθή και ολοένα αυξανόμενη παρουσία ξένων και μεταναστών καθολικών, που ανεβάζουν το ποσοστό στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια κατά 300 και πλέον τοις εκατό».


Φρίξον ήλιε! Δεν φτάνει ότι οι παπικοί κινούνται δαιμονιωδώς για την φραγκοποίηση των Ελλήνων. Τώρα πια οι ίδιοι οι Έλληνες ακαδημαϊκοί οδηγούν σαν πρόβατα επί σφαγήν ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η Ελλάδα και η Ορθόδοξη Εκκλησία, τους φοιτητάς των θεολογικών σχολών.


Η προδοτική αυτή ενέργεια του Πέτρου Βασιλειάδη να οδηγήσει τους φοιτητάς στο στόμα του λύκου είχε γι’ αυτόν και την απρόβλεπτη πλευρά. Ότι χωρίς να το περιμένει εκλεκτά παιδιά της θεολογικής σχολής με παρρησία και θάρρος έκαναν ερωτήσεις με τις οποίες έδειξαν ότι και ενήμεροι είναι και δεν συμφωνούν με τον παπισμό, και ότι είναι πολλά και ανυπέρβλητα τα εμπόδια για την προσέγγιση των παπικών στην Ορθοδοξία, αφού μας χωρίζουν δογματικές διαφορές που καθιστούν τον παπισμό χωρίς πνευματικότητα και τον πάπα τους εγκοσμιοκράτη. Οι ερωτήσεις αυτές δυσαρέστησαν τους παπικούς, οι οποίοι πέταξαν στους φοιτητάς αυτούς τη ρετσινιά ότι είναι νέοι με προκατάληψη και άγνοια, και ότι ή άγνοια αυτή πρέπει επί τέλους να καταρρεύσει…


Εμείς όμως θέλουμε από το μικρό αυτό βήμα να απονείμουμε τον δίκαιο έπαινο προς τους νέους αυτούς, που έβαλαν άμμο στα γρανάζια της παπικής εν Ελλάδι μηχανής, και έδειξαν ότι η Ορθοδοξία ποτέ δεν πεθαίνει, αλλ’ ότι ο Θεός και στους πιο στενόχωρους και άπορους χρόνους ανασταίνει δυνατούς υπερασπιστάς της αληθινής πίστεως και γκρεμίζει τα όνειρα των κακίστων αιρετικών.


Μπράβο σας λεβέντες της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ! Εμπνεύσατε αισιοδοξία στο πλήρωμα της Εκκλησίας ότι με τέτοιους νέους πιστούς και αμετακίνητους στις αλήθειες της θείας αποκαλύψεως η Ορθοδοξία δεν πρόκειται να αλωθεί να συγχωνευθεί και να αφομοιωθεί από το τέρας του αιρετικού παπισμού.
Εμείς θέλουμε να σας προτείνουμε και κάτι ακόμη. Καλέστε τον Λατινόφρονα καθηγητή σας Πέτρο Βασιλειάδη και ζητείστε του το λόγο για την προδοτική πράξη του να οδηγήσει εσάς και τους ανύποπτους συναδέλφους σας στο στόμα του αδηφάγου παπισμού. Γιατί ο Πέτρος δεν βάζει αλλιώς μυαλό… Και κάνετε υπόμνημα στην κοσμητεία της σχολής να καταργηθεί αυτή η επαίσχυντη συνήθεια της επισκέψεως των ανύποπτων φοιτητών στο «βικαριάτο των παπικών".

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Οκτωβρίου 2009

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Ο κ. Ιγνάτιος Λάππας χθές αδιάφορος, ασυγκίνητος και περιφρουρούμενος, οδεύει γιά τον ... ιερόν Κρατήρα.
Δεν φοβάται την ...έκρηξι;;;




























ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ

ΛΑΡΙΣΑ;


ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ

ΘΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΥΝΤΑΙ

ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;


Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι από τη χθεσινή διαμαρτυρία των αδελφών μας Λαρισαίων Αγωνιζομένων Χριστιανών μπροστά από τον ιερό ναό του αγίου Αχιλλείου.

Ο καταλαβών τον θρόνον της Λαρίσης με τα ΜΑΤ και με τα ρόπαλα Ιγνάτιος, όταν ακόμα ευρίσκετο εν ζωή ο άγιος μητροπολίτης Λαρίσης κ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ, κατάφερε να εκδώση δικαστικές αποφάσεις εξοντωτικές γιά τους φτωχούς βιοπαλαιστάς αγωνιζομένους, ακόμα και πολύτεκνους, χριστιανούς.


Μέχρι και τα σπίτια τους αγωνίζεται να τους πάρη ο "άγιος πατέρας" Ιγνάτιος.


Αλήθεια, πώς το ακούτε αυτό, αγαπητοί μου επισκέπτες, σας ρωτώ και περιμένω τις απαντήσεις σας.


Είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός επισκόπου ή ενός ......(Θού Κύριε φυλακήν τω στόματί μου);


Το αγιο και ιερό Ευαγγέλιο, έχει σχέσι με αυτήν την λογική και αυτήν την πρακτική, του Ιγνατίου Λάππα;


Τι λέτε;


Εάν ο κ. Ιγνάτιος θέλη να επιβληθή σαν επίσκοπος, γιατί δεν ταπεινώνεται μέχρι το έδαφος;


Αυτά δεν λέει η διδαχή της Γραφής και η βιοτή των Πατέρων;


Αυτά δεν διδάσκει και ο ίδιος στο "ποίμνιό του";

Γιατί δεν προσπαθεί να τους δείξη απέραντη πατρική αγάπη;


Και ο ίδιος προσωπικά, τόσα ανάρμοστα και απαράδεκτα έπραξε μέχρι σήμερα.


Μέχρι και τους παρισταμένους κληρικούς, στην κηδεία του αγαπημένου επισκόπου τους ΘΕΟΛΟΓΟΥ, εγγράφως κατήγγειλε και περιέγραψε, για να υποδαυλίση την μοχθηρότητα του αρχιεπισκόπου των ΤΑΝΚΣ κακότατου Σεραφείμ.


Σήμερα έφθασε στο σημείο να διεξάγη εναντίον των "τέκνων του" έναν ασταμάτητον, βάρβαρον και ανηλεή δικαστικόν πόλεμον.


Και πού νομίζει ότι θα φθάση όλη αυτή η κατάστασι;


Δεν το σκέπτεται;


Οταν διαβάζη κανείς τα σκεπτικά των αποφάσεων αντιλαμβάνεται ότι "κάποιον λάκκο έχει η φάβα".


Πρόκειται γιά μνημεία μονομέρειας και αγνοιας από την δικαιοσύνη των προβληματων της Λαρισαϊκης κοινωνίας.


Οντως!!!


Κύριε, Κύριε,
επίβλεψον εξ ουρανού και οίδε
και επίβλεψον την κατασκαπτομένην
και κατακρεουργημένην
από αναξίους επισκόπους
άμπελον ταύτην....

Εν τω μεταξύ λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω ανταπόκρισι από την Λάρισα:


Και κατά την φετινή εορτή του ΟΧΙ διαμαρτυρηθήκαμε σιωπηλά αλλά εύγλωττα για τα έργα και τις ημέρες του κυρίου Ιγνατίου Λάππα, για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Λαρισαϊκής Εκκλησίας αλλά και την αδιαφορία των αρμοδίων για το χρονίζον εκκλησιαστικό μας πρόβλημα.

Η διαμαρτυρία ήταν με πανώ στην διαδρομή από τον μητροπολιτικό ναό προς το ηρώο στον χώρο που μας υπέδειξε η αστυνομία.

Η διαμαρτυρία ήταν σιωπηλή αφού μας φίμωσε ο δεσπότης με απόφαση δικαστηρίου με την οποία «όποιος προσβάλει την τιμή και την υπόληψή του με λόγια ή έργα τιμωρείται με φυλάκιση και καταβολή χρηματικού ποσού».

Χαρακτηριστικά ζήτησε να θεωρηθούν ότι προσβάλουν την τιμή του το βήξιμο ή ακόμη και το γύρισμα της πλάτης !!! όταν τον έβγαζαν τα κανάλια για το σκάνδαλο των Τεμπών,για τον κίναιδο αρχιμανδρίτη που τον είχε μαζί του από τα εφηβικά του χρόνια και ο ίδιος τον χειροτόνησε και τον έπιασε το alter στην Συγγρού με την θρασύτατη συνέντευξη,τον διωγμό του Τρικαμηνά, το σκάνδαλο με τις άνω των 100 αρχιερατικών στολών, την καθοριστική ψήφο του για την αθώωση του Μπεζενίτη, και δεκάδες άλλες «επιφανείς» …πράξεις του.

Και φέτος όπως και τόσα χρόνια οι επίσημοι μετά το τέλος της επίσημης δοξολογίας προχωρούν εν πομπή προς το Ηρώο αρνούμενοι να έχουν δίπλα τους τον δεσπότη, αφού αυτό δεν επιβάλλεται από το πρωτόκολλο…

Αυτό κι αν είναι προσβολή για το ανεπιθύμητο πρόσωπο το οποίο η επίσημη Εκκλησία μας τον επέβαλε σαν αντιπρόσωπό της,,,

Οι επίσημοι πέρασαν μπροστά από τους διαμαρτυρομένους , διάβασαν τα πανώ, τους χαιρέτησαν ευγενικά γιατί γνωρίζουν πως αυτοί οι ευυπόληπτοι πολίτες αγωνίζονται όχι για υλικά συμφέροντα αλλά κατά της δεσποτικής μοχθηρίας που τους τρέχει στα δικαστήρια με αγωγές και μηνύσεις φτάνοντας στο σημείο να απαιτήση την εκποίηση περιουσιών πολυτέκνων …

Μετά το τέλος της πομπής, να και ο Λάππας με ανασηκωμένα τα ράσα και γοργό το βήμα να τρέχη ...για την επιμνημόσυνη δέηση. Εκεί δεν μπορούσε να τον εμποδίση βλέπεις το πρωτόκολλο…

Έριξε μια αιμοβόρικη ματιά στα πανό και παγερό χαμόγελο στους συγκεντρωμένους ώστε να φαίνονται οι …..κυνόδοντές του.

Βέβαια η αποχώρηση του δεσπότη από τον ναό δεν γίνεται με κωδωνοκρουσίες αλλά βγαίνει από το παραπόρτι του ιερού σαν …σαλτιμπάγκος.

Με την δικαστική απόφαση αντικαταστάθηκαν τα ΜΑΤ που επιτηρούσαν για χρόνια τις συγκεντρώσεις μας με δεκάδες αστυνομικούς και άνδρες της ασφάλειας.

Σχολιάστηκε η προσπάθεια που έκανε ο νέος(!) οδηγός του δεσποτικού αυτοκινήτου ,να πλησιάσει όσο το δυνατόν κοντά στο Ηρώο την ώρα της σιγής του ενός λεπτού.Ήθελε να περιορίση όσο το δυνατόν τον αριθμό των βημάτων του δεσπότη μειώνοντας την πιθανότητα αναπάντεχης συνάντησης με μη φιμωμένο δικαστικά χριστιανό, όπως έγινε παλιότερα και τα ακούσει, αλλά και να προλάβει την δεξίωση στην Λέσχη Αξιωματικών και να καθίσει στην εξέδρα των επισήμων για την παρέλαση,, αφού αυτό προβλέπεται από το πρωτόκολλο.





ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ

ΑΜΕΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ



Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Στην επικοινωνία που είχαμε με τους Ιεραποστόλους στην Ινδονησία,μας γνωστοποίησαν ότι η πρεσβυτέρα Μαρία,του π.Μεθοδίου, αντιμετωπίζει χρόνιο πρόβλημα στην καρδιά,και νοσηλεύεται τακτικά στο νοσοκομείο.

Το πρόβλημα όμως αυτό επιδεινώθηκε τελευταία και πρέπει οπωσδήποτε να μεταβεί για περαιτέρω θεραπεία στο νοσοκομείο της πόλεως Penang της Μαλαισίας.

Θα χρειαστούν όμως περίπου 6000 ευρώ για τα έξοδα θεραπείας.

Παρακαλούμε τους Φίλους της Ιεραποστολής της Ινδονησίας να συνεισφέρουν κατά το δυνατόν στην συγκέντρωση χρημάτων,προκειμένου να βοηθήσουμε την οικογένεια του π.Μεθοδίου.

Η πρεσβυτέρα Μαρία είναι μητέρα δύο παιδιών και συγχρόνως άοκνος συνεργάτης του π.Μεθοδίου,ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα στο Ιεραποστολικό του έργο (διωγμούς και επιθέσεις απο φανατικούς Μουσουλμάνους ,φτώχεια και πολλά άλλα).

Υπενθυμίζουμε ότι όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν,μπορούν να καταθέσουν την χρηματική τους βοήθεια στους παρακάτω λογαριασμούς. (υπεύθυνος π.ΔημήτριοΑθανασίου).
Τηλεφωνο επικοινωνίας.2681077003 και 6945343532
Στους δωρητές δίνονται και νόμιμες αποδείξεις για τις φορολογική χρήση

1.ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ/66046796
ΙBAN : GR 66 0120 5450 0000 0006 6046 796
BIC :EMPOGRAA.(νέος λογαριασμός).

2. Eurobank / 0026-0469-64-0100058162.
(IBAN -GR 6102604690000640100058162)


MYΣΤΗΡΙΑ


ΙΓ΄


Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί, ότι Μυστήρια είναι οργανικές λειτουργίες και εκφάνσεις του ενιαίου σώματος της Εκκλησίας. Ο Χριστός ενυπάρχει σ’ όλα τα μυστήρια και το σώμα των πιστών αδιάκοπα, είναι δηλαδή το ίδιο το σώμα του Χριστού. Η απομόνωση των μυστηρίων ως επτά τελετών, καταστρατηγεί το περιεχόμενο της λειτουργικότητας του σώματος. Πάντως όλα τα μυστήρια παρέχουν άφεση αμαρτιών.


Αντίθετα, στον παπισμό, Μυστήρια καλούνται οι θεοσύστατες τελετές, που εμφαίνουν και μεταδίδουν τη θεία χάρη. Δεν είναι αναγκαία η παρουσία του Χριστού σ’ όλα τα μυστήρια παρά μόνο στην θ. Ευχαριστία και αυτό είναι απότοκο της διαφορετικής θεώρησης του μυστηρίου του Θεού.


Εδώ, τα μυστήρια της εκκλησίας είναι επτά, διαιρούνται δε σε υποχρεωτικά και προαιρετικά. Ακολουθεί μικρή ανάλυση των διαφορών σε μια σειρά γνωστών μυστηρίων:


α/ Βάπτισμα

Βάπτισμα είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και σημαίνει τη νέκρωση του παλαιού ανθρώπου, την ανάσταση του νέου, την απόταξη του σατανά και την πρόσληψη της άκτιστης θ. χάριτος. Το βάπτισμα κάνει τους ανθρώπους εν δυνάμει μέλη του σώματος του Χριστού και είναι εκκεντρισμός στη ζωή, γέννηση σ’ αυτή και πορεία σε μια νέα ζωή. Το βάπτισμα τελείται δια εμβαπτίσεως εντός ύδατος ολοκλήρου του σώματος του πιστού με τρεις καταδύσεις και αναδύσεις.


Στον Παπισμό, βάπτισμα είναι ένα από τα 7 μυστήρια της Εκκλησίας και αφορά την άρση της προπατορικής ενοχής και την αποκατάσταση της κτιστής θ. χάριτος. Το βάπτισμα δεν πραγματοποιείται με εμβάπτιση (βούτηγμα) του βαπτιζόμενου στο νερό, αλλά με επίχυση νερού στο κεφάλι του.


β/ Χρίσμα

Χρίσμα είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, με το οποίο ο χριόμενος με άγιο μύρο, καθίσταται εν δυνάμει δεκτικός στο βάπτισμα στο άγιο Πνεύμα και αναλαμβάνει αγώνα κατά των δαιμονικών δυνάμεων και υπέρ μιάς τελειωτικής προκοπής και πνευματικής ανέλιξης, το δε Άγιο Πνεύμα ικανώνει τον χριόμενο στον αγώνα αυτό. Έτσι δίνεται η προίκα της αγιοπνευματικής εξουσίας που ενεργοποιείται αργότερα με τη βούληση του χρισθέντα. Το χρίσμα είναι η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, η δε παροχή του χρίσματος δεν είναι απλώς δύναμη, αλλά και κατοχή της αλήθειας και της αγαθότητας. Είναι τελικά ένας αρραβώνας, που υπόσχεται τη μελλοντική τελείωση.


Στον Παπισμό, είναι ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας, είναι η σφραγίδα του αγίου Πνεύματος και παρέχεται στον βαπτισθέντα στο 7ο έτος της ηλικία του, όχι με άγιο μύρο, αλλά με την επίθεση των χειρών του Επισκόπου στον χριόμενο.


γ/ Μετάνοια και Εξομολόγηση

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, ενιαίο και με δυο όψεις: 1/ την προσωπική μεταστροφή κάθε μέλους ή και ολόκληρου του λαού, από πράξεις αντίθετες προς το θείο θέλημα, δηλ. αντίθετες προς την κατά φύση ζωή κάθε μέλους, αλλά και ολόκληρου του σώματος και 2/ την εξουσία που έχει το ίδιο το Σώμα, ως κοινότητα ή διαμέσου χαρισματικού φορέα, που είναι ο Επίσκοπος και οι Πρεσβύτεροι, να δίνει άφεση αμαρτιών ύστερα από την εξομολόγησή τους. Η άφεση είναι γεγονός θεραπευτικό, γι’ αυτό τα επιτίμια είναι ιαματικά. Ο μετανοών και εξομολογούμενος θεωρείται από την Εκκλησία, ως ασθενής που χρειάζεται ιατρεία. Η άφεση των αμαρτιών πηγάζει αποκλειστικά και μόνον από τη σταυρική θυσία του Κυρίου.


Στον Παπισμό, είναι ένα από τα επτά μυστήρια, η δε άφεση αμαρτιών δίδεται από τους επισκόπους και πρεσβυτέρους. Η άφεση είναι γεγονός δικαιικό, γι’ αυτό τα επιτίμια είναι σωφρονιστικά. Ο μετανοών και εξομολογούμενος θεωρείται ως κατηγορούμενος για τις παραβάσεις των θεϊκών νόμων και η θεραπεία είναι σωφρονιστική. Η επικοινωνία με τον ιερέα δεν είναι προσωπική, αλλά απρόσωπη. Η άφεση των αμαρτιών γίνεται εδώ με τις μεσιτείες των αγίων ή άλλους παράγοντες (Ιωβηλαία κ.λπ.).


δ/ Θεία Ευχαριστία

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και σημαίνει τη συνοχή του σώματος, την «καθαίρεση των δαιμονικών δυνάμεων» και κυρίως τη συμπερίληψη του έργου του Χριστού, από τις αρχές της δημιουργίας ως το θάνατό του και την ερχόμενη παρουσία του. Είναι λοιπόν η ανακεφαλαίωση του όλου μυστηρίου του Χριστού, κατά δε τη μεταβολή των τιμίων δώρων σε σώμα και αίμα Χριστού παρίστανται και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Η ορθόδοξη παράδοση δεν εξήγησε ποτέ τον τρόπο μεταβολής του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αρκείται μόνο στη γνώση του πράγματος ως μετοχή σ’ αυτό, που είναι το έργο της άκτιστης ενέργειας του Θεού και εάν ζητείται ο τρόπος μεταβολής, μας αρκεί μονάχα η πληροφορία, ότι γίνεται διαμέσου των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος. Πάντως ο Χριστός κατά το δόγμα της Χαλκηδόνας δεν μπορεί να είναι πανταχού παρών σωματικός. Ο άρτος της θείας ευχαριστίας είναι ένζυμος. Ο καθαγιασμός των τιμίων δώρων σε Σώμα και Αίμα Χριστού γίνεται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η μετάδοση των θείων δώρων στους πιστούς ακόμη και στα παιδιά, γίνεται και με τα δυο είδη, του άρτου και του οίνου.


Στον Παπισμό είναι ένα μυστήριο μεταξύ των επτά και είναι απλώς ένα μέρος ή μια πτυχή του μυστηρίου του Χριστού, κατά τη μετουσίωση δε των τιμίων δώρων σε σώμα και αίμα Χριστού παρίσταται μόνον το 2ο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Η σχολαστική θεολογία επιχείρησε έρευνα του τρόπου μεταβολής του άρτου και του οίνου και επινόησε τη λεγόμενη μετουσίωση. Κατ’ αυτή «μεταποιείται» το είδος, δηλ. η αόρατη ουσία, ενώ η ύλη μένει ως έχει. Έτσι έχουμε κατά την ύλη ψωμί και κρασί, ενώ κατά την ουσία το σώμα και το αίμα του Χριστού. Ο άρτος της θ. ευχαριστίας είναι άζυμος, χωρίς τούτο να δημιουργεί δογματικό θέμα. Η Διαμαρτύρηση του Λούθηρου δεν δέχεται τη μεταβολή ή τη μετουσίωση (ΡΚ), αλλά υιοθέτησε την πανταχού παρουσία του Χριστού. Έτσι ο Χριστός κατά την τέλεση του μυστηρίου είναι παρών. Ο Καλβίνος δεν δέχεται το δόγμα Λούθηρου, αλλά θεωρεί την επενέργεια του Χριστού στους μετόχους του μυστηρίου, ενώ ο Ζβίγγλιος τη θεωρεί απλώς ως ένα γυμνό σύμβολο. Ο καθαγιασμός των τιμίων δώρων στον Παπισμό δεν γίνεται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, αλλά με την απλή εκφώνηση των συστατικών του μυστηρίου λόγων του Κυρίου: «Λάβετε φάγετε…..» κ.λπ. Η μετάδοση των θείων δώρων στους πιστούς του Παπισμού γίνεται, για μεν τους κληρικούς και με τα δυο είδη, του άρτου και του οίνου, δια δε τους λαϊκούς μόνον του άρτου, ενώ στα παιδιά δεν είναι απαραίτητο να μεταδίδονται τα θεία δώρα μέχρι το 10ο έτος και ειδικά πριν από το Χρίσμα, κατά το 7ο έτος της ηλικίας των.


ε/ Ευχέλαιο

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, κατά το οποίο παρέχεται άφεση αμαρτιών και ζητείται η ψυχοσωματική υγεία του θεραπευόμενου, ύστερα από τη χρίση με αγιασμένο έλαιο, σύμφωνα με την επιστολή Ιακώβου (5. 14-15) και σε κάθε περίπτωση. Το ευχέλαιο είναι μια συνέχεια των θαυματουργικών θεραπειών του Χριστού. Επιτελείται στον Ι. Ναό, εξαιρετικά δε στην οικία, όταν ένα μέλος του σώματος αδυνατεί να προσέλθει στο Ναό, λόγω ασθενείας.


Αντίθετα, στον Παπισμό είναι ένα από τα επτά μυστήρια, που τελείται μια φορά στη ζωή του ανθρώπου, αποκλειστικά στην οικία σε ετοιμοθάνατο, ως το τελευταίο εφόδιο.


ς/ Γάμος

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, που έγινε για να πολεμηθεί ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, αποτελεί δε μια βασική λειτουργία της συνέχισης και ολοκλήρωσης της ιστορικής πορείας προς την τελείωση. Η σύζευξη είναι δεσμός φυσικός και πνευματικός διαμέσου της ευλογίας του Θεού και του εκκλησιαστικού αγιασμού. Η θεωρία για το αδιάλυτο του γάμου έχει νόημα παιδαγωγικό και όχι δογματικό. Η προτροπή «μη χωριζέτω» είναι θεϊκό αίτημα, δεν σημαίνει μαγική προσκόλληση, προϋποθέτει δε τη συμμετοχή της βουλητικής συνέργειας του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ελεύθερα μπορεί να διαλύσει το γάμο του, διαπράττει όμως βαρύ αμάρτημα. Η Εκκλησία εφαρμόζοντας την οικονομία, επιτρέπει την τέλεση δεύτερου και τρίτου γάμου. Η μόνη περίπτωση που επιτρέπεται η διάλυση του γάμου είναι εκ λόγου πορνείας.


Στον Παπισμό αποτελεί ένα από τα επτά μυστήρια, κατά τον οποίο υπάρχει ευλογημένος δεσμός μεταξύ ανθρώπων αντίθετου φύλου. Η σύζευξη αυτή είναι αδιάλυτη σύμφωνα με την προσταγή «μη χωριζέτω», που θεωρείται θέμα δογματικό και ως εκ τούτου το αδιάλυτο αυτού δεν θεωρείται ότι έχει μόνο παιδαγωγικό νόημα. Ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται η τέλεση δεύτερου γάμου, κατ’ εφαρμογήν της ακρίβειας. Η διάλυση του γάμου δεν επιτρέπεται ακόμη και για λόγους πορνείας.


ζ/ Ιερωσύνη

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και αποτελεί την κεντρική χαρισματική εξουσία, που κατευθύνει και συντονίζει όλες τις υπόλοιπες χαρισματικές εκδηλώσεις του εκκλησιαστικού σώματος, χωρίς να θεωρείται μεσιτεία στην κοινωνία του σαρκωμένου Λόγου. Είναι η εξουσιαστική χαρισματική δύναμη που συντρίβει τις αλλοτριωτικές δυνάμεις της φθοράς και ανακαινίζει τον άνθρωπο, θέτει δε σε λειτουργική έκφραση όλα τα άλλα μυστήρια για να συντελεστεί η αναγέννηση, η κίνηση, η τροφή και η ολοένα και περισσότερο ολοκληρωμένη προκοπή στην τελείωση. Δεν αποτελεί «κάστα», ούτε είναι κληρονομική, διαφέρει δε από τη γενική ιεροσύνη την οποίαν έχουν όλα τα βαπτισμένα μέλη της Εκκλησίας. Το χάρισμα της ιεροσύνης προϋποθέτει την παρουσία του λαού, για να δώσει τους καρπούς, χωρίς τον οποίον ούτε λειτουργία επιτελείται, ούτε μυστήριο. Με απόφαση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου η εκλογή των κληρικών μεταξύ αγάμου και εγγάμου βίου είναι ελεύθερη.


Αντίθετα, στον Παπισμό είναι ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας, που κατευθύνει και συντονίζει όλες τις εκδηλώσεις του εκκλησιαστικού πληρώματος. Η ιερατική εξουσία αυτονομείται έναντι του λαού, ο οποίος χάνει τη σπουδαιότητά του μέσα στο εκκλησιαστικό έργο (ΡΚ). Εδώ, υπάρχει υποχρεωτική γενική αγαμία του κλήρου. Στη Διαμαρτύρηση υπάρχει ένα μοναδικό χάρισμα, που ανήκει σ’ όλο το λαό, η γενική ιεροσύνη και επομένως δεν υπάρχει η ειδική ιεροσύνη.


η/ Μοναχική κουρά

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, στο οποίο το ήδη βαπτισμένο μέλος του εκκλησιαστικού σώματος εισάγεται σε μια διαρκή μετάνοια και αδιάκοπη μνήμη Θεού. Θεωρείται σαν βάπτισμα, γιατί με αυτό ντύνεται ο μοναχός το «αγγελικό σχήμα», συντελείται δηλαδή μια γέννηση στο χώρο της θείας δόξας.


Στον Παπισμό δεν θεωρείται μυστήριο, αλλά μια τελετή, στην οποίον ο μοναχός εισάγεται σε ένα τάγμα με σκοπό τον εξευμενισμό του θείου με τα καλά έργα και την πνευματική άσκηση, ώστε να αποκτηθούν αξιομισθίες.


θ/ Μνημόσυνο κεκοιμημένου

Είναι ένα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και αποτελεί την υπέρτατη εκδήλωση αγάπης και συνάμα την κορύφωση της πίστης και της ελπίδας στους ακατάλυτους δεσμούς των μελών του σώματος, όπου δεν μπορεί να κυριαρχεί ούτε ο θάνατος ούτε η λήθη του. Η μνήμη των νεκρών κατά τη λειτουργία και τα μνημόσυνα αποτελούν μυστήριο που χαρακτηρίζει και περιγράφει τον τρόπο του δεσμού μεταξύ των μελών του σώματος. Η μνήμη των νεκρών και η δέηση για τη συγχώρηση των αμαρτιών τους γίνεται βάσει της αδιάσπαστης κοινωνίας «ζώντων και τεθνεώτων» και για να πετύχουν την τελείωση και την «ανάπαυση» τα μέλη, που έχουν προσωρινά αποχωρήσει από το σκηνικό των «αισθητών» σχέσεων. Η ωφέλεια εξάπαντος αφορά τους κεκοιμημένους.


Στον Παπισμό δεν θεωρείται μυστήριο, αλλά απλή τελετή, κατά την οποία γίνεται λόγος για το δυνατό της «ωφέλειας» που ενδεχομένως έχουν οι κεκοιμημένοι, μεγαλύτερη όμως θεωρείται η ωφέλεια που παρέχεται στους ζώντες.


ι/ Εκκλησιαστικός Λόγος

Είναι από τα μυστήρια της Εκκλησίας, που εκφράζεται ως ιεραποστολή και είναι ο λόγος που γεννάει αυτόματα και αμέσως την ενεργειακή πράξη. Ο λόγος του Θεού είναι ζωντανός και πραγματικός, δηλαδή μυστηριακός. Ο λόγος τελεσιουργεί τα μυστήρια, κάνει θαύματα και μεταμορφώνει τα πάντα. Εξ άλλου ολόκληρη η δημιουργία έγινε με το θείο λόγω (δηλ. το Χριστό).


Στον Παπισμό δεν θεωρείται ιδιαίτερο μυστήριο.


Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ






Λέμε

ένα μεγάλο ΟΧΙ

σε αυτούς

που ξεχνούν

εύκολα:


Τους Φράγκους Σταυροφόρους του Πάπα και Την Λατινοκρατία ...

Τον εκλατινισμό και ακόλουθο αφεληνισμό τής Μεγάλης Ελλάδας.


Την «άγια» αποικιοκρατία τύπου Κολόμβου, το εμπόριο δούλων και την εξαθλίωση των ιθαγενών πληθυσμών εν ονόματι του πατερούλη Πάπα.

Την ενετοκρατία και ιταλοκρατία στο Αιγαίο και το Ιόνιο.


Τα τάγματα των μισσιονάριων ιησουιτών που προσπαθούσαν με νύχια και δόντια να μάς υποτάξουν στα συμφέροντα του Βατικανού.


Την γενοκτονία του στρατοπεδάρχη «αγίου καρδινάλιου» Στέπινατς σε βάρος των Ορθοδόξων Σέρβων στη διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου.

Την υποστήριξη τού εκάστοτε «αγίου πατέρα» σε όλες τις αμερικανοκίνητες χούντες παγκοσμίως, την διασύνδεση με ακροδεξιές φράξιες, την μασωνική στοά Π2, το εμπόριο όπλων και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (στην οποία πρωτοστάτησε το Βατικανό κατά τον γερμανό υπουργό Γκένσερ).


Το αβαντάρισμα της απόσχισης του Κοσόβου και του ψευτομακεδονικού αλυτρωτισμού των Σκοπιανών.


Λέμε ΟΧΙ σε αυτούς οι οποίoι αυτό τον καιρό,
σαν άλλοι Καλέκες (ο λατινόφρων πατριάρχης, διώκτης τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά)
και Βέκκοι, aπειλούν, διώκουν και φυλακίζουν όσους ορθοδόξους αντιστέκονται στον ουνιτισμό τους.


ΝΟΝ PASSERAN !!!


Από τον Misha

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009


Φιλορθόδοξος Ἕνωσις Κοσμᾶς Φλαμιάτος

Ἕδρα: Βασ. Ἡρακλείου 30, 546 24 Θεσσαλονίκη, Τηλ. 697-2176314, E-Mail: kflamiatos@yahoo.gr,

Ἀλληλογραφία: Τ.Θ. 135, 421 00, Τρίκαλα

Τα Μελη της Eνωσεως Ανηκουν σε Ιερες Μητροπολεις της Eκκλησιας της Eλλαδος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου συνεχίζει νὰ προκαλεῖ

και να δυσφημεί την Εκκλησία του Χριστού


Ὑπέρτατο δῶρο τοῦ Θεοῦ ἡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Παρὰ τὴν κατακραυγὴ τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ, παρὰ τὴν ὁμολογία ἀπὸ τὴν Ἀστυνομία τῆς Κύπρου, ὅτι οἱ ἀστυνομικοὶ ποὺ «ἐκλήθησαν» πρὸς βοήθειαν ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τοὺς διαλεγομένους Οἰκουμενιστὲς ὑπερέβησαν τὰ ἐσκαμμένα, ὁ Κύπρου Χρυσόστομος ἐπιμένει νὰ ἀσχημονεῖ καὶ νὰ προκαλεῖ.


Ἴσως, ἐπειδὴ γνωρίζει ὅτι κανένας Ἐπίσκοπος δὲν θὰ τολμήσει ἢ δὲν θὰ θελήσει νὰ ὀρθώσει δημοσίως τὸ ὀρθοδοξο ἀρχιερατικό του ἀνάστημα γιὰ νὰ ἐπέμβει καὶ νὰ θυμίσει ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὅπου καὶ ὅταν τὰ μέλη της ἔχουν τὸ «Πνεῦμα Κυρίου», εἶναι χῶρος ἐλευθερίας, καὶ ὄχι δεσμωτήριο ἀφώνων καὶ πειθηνίων ἀνδρεικέλων∙ ὅτι δὲν εἶναι χῶρος ὅπου ὁ κάθε Δεσπότης μπορεῖ νὰ ἀδικεῖ, νὰ τιμωρεῖ αὐθαίρετα, νὰ χειροδικεῖ καὶ νὰ ἀφορίζει ὅποιον πιστὸ ἐκφράζει διὰ λόγου τὸ ὑπέρτατο δῶρο τοῦ Θεοῦ, τὴν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ καὶ τὸ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ τοῦ προσώπου, ποὺ στὴν ἐθνική τους διαστάσῃ ἑορτάζουμε σήμερα.


Ἡ παρουσία μας στὴν Κύπρο καὶ ἡ γνωριμία μας μὲ τοὺς ἀγωνιστὲς λαϊκούς, μοναχοὺς καὶ ἱερεῖς, ποὺ ἦσαν παρόντες ἔξω ἀπὸ τὸ ξενοδοχεῖο γιὰ νὰ ἐκφράσουν ὡς ἐλεύθεροι ἄνθρωποι καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, εἰρηνικὰ καὶ προσευχητικά, τὴν ἀντιθεσή τους στοὺς διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ὅπου προδίδεται ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τοὺς ἀφήσουμε μόνους καὶ νὰ μὴ διατυπώσουμε δημοσίως τὴν συμπαραστάσῃ μας στὴν συνεχιζόμενη διωκτικὴ τακτικὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, ὅπως ἐκδηλώθηκε τὶς τελευταῖες μέρες καὶ ὅπως διαφαίνεται στὴ χθεσινὴ συζήτηση τῆς Ἱ. Συνόδου.


Γιατὶ οἱ ἱερωμένοι, μὲ τὴν πράξη τους δὲν στόχευαν νὰ μετατρέψουν τὴν Ἐκκλησία σὲ χῶρο «τρελοκομείου», (ὅπως τοὺς κατηγόρησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος), ἀλλὰ νὰ ἀντιδράσουν στους Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους καὶ καρδινάλιους. Αὐτοὺς δηλαδή, ποὺ διαλέγονται «ἀγαπολογοῦντες», μὰ ταυτόχρονα περιφρονοῦν καὶ δείχνουν ἀνυπακοὴ στοὺς ἀγαπῶντες Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι συνέταξαν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ μᾶς ἄφησαν τὴν Παραδοση ποὺ αὐτοὶ ποδοπατοῦν∙ νὰ ἀντιδράσουν στοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ ἔχουν ἤδη μετατρέψει τοὺς Διαλόγους σὲ «τρελοκομεῖο» καὶ θέατρο τοῦ παραλόγου, ἀπεργαζόμενοι τὴν ἅλωση τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ὑποδούλωσή της στὸ Παπικὸ Πρωτεῖο, στὸ Παπικὸ Ἀλάθητο καὶ τὸ Βατικανό.


Καὶ ἐπιμένει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου στὰ καταφανῶς παράνομα κατασταλτικὰ μέτρα, τὴν στιγμὴ ποὺ –ἔστω καὶ γιὰ τὰ μάτια– ὁ πρῶτος διδάξας τὴν τακτικὴ τῶν διώξεων Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ἀπὸ τὴν Ν. Ὑόρκη ὅπου βρίσκεται, μίλησε γιὰ

«τὴν ἀξία τοῦ σεβασμοῦ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν.

Σημείωσε… πὼς ὅπου ὑπάρχει καταστολὴ ἢ περιορισμὸς τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν ὑπάρχει καὶ παραβίαση καὶ ἄλλων μορφῶν ἐλευθεριῶν —οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν σημεῖο ἀναφορᾶς μιᾶς ὑγιοῦς δημοκρατίας— ὅπως εἶναι "ἡ ἐλευθερία συνείδησης, ἐλευθερία ἔκφρασης, τὸ δικαίωμα τοῦ συνέρχεσθαι, ἡ ἐλευθερία τοῦ Τύπου... ”» κ.λπ.

«Ὁ σεβασμὸς τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν…, ἐλευθερία ἔκφρασης, τὸ δικαίωμα τοῦ συνέρχεσθαι» —στὶς ὁποῖες ὁ κ. Βαρθολομαῖος τόση μεγάλη σημασία δίνει, ὅταν μιλᾶ στὴν ἀλλοδαπὴ— δὲν ἰσχύει, ὅταν πρόκειται γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους πιστούς, Μακαριώτατε κ. Χρυσόστομε;

Ἰσχύει μόνο γιὰ τοὺς πιστοὺς ἄλλων θρησκειῶν; τοὺς Μουσουλμάνους, τοὺς Παπικοὺς καὶ τοὺς Προτεστάντες;

Τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Πατριάρχης καταδικάζει τὴν «καταστολὴ καὶ τὸν περιορισμὸ τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν» (ἔστω γιὰ τὰ μάτια), γιατί ἐσεῖς ἐπιμένετε σὲ βαριὲς καὶ δημόσιες τιμωρίες τῶν μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι τὸ μόνο «κακό» ποὺ ἔκαναν, ἦταν ἡ εἰρηνικὴ καὶ διακριτικὴ παρουσία τους σὲ μίαν προσευχητικὴ ἐκδήλωση ἀντίθεσης στὴν Ἐπιτροπὴ Διαλόγου Ὀρθοδόξων-Παπικῶν;

Μήπως γιὰ νὰ ἱκανοποιήσετε τὸ Βατικανὸ καὶ τὸ Φανάρι, ποὺ ζητοῦν τὴν «κεφαλὴ ἐπὶ πίνακι», ἔστω καὶ ἑνὸς «ὑπαιτίου» γιὰ τὸ πρόσφατο ναυάγιο τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου;


Καὶ γιὰ νὰ φανεῖ σὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο ἡ μονομέρεια καὶ ἡ ἄδικη κρίση σας: Ζητᾶτε τὴν τιμωρία τῶν μοναχῶν, ποὺ παρὰ τὸ ὅτι εἶχαν τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος τους, κακοποιήθηκαν μὲ τὴν προτροπή σας καὶ τὴν «ἄδεια» σας ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, τὴν ὁποία ἐπιπλήξατε, μάλιστα, γιατὶ δὲν ἄσκησε περισσοτέρη βία!!!.

Ὅμως, γιατί δὲν ζητήσατε, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, τὴν τιμωρία καὶ τοῦ Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου, ποὺ εἰσῆλθε ὡς σίφουνας μέσα στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἅρπαξε τὸ Ἱερὸ Ψαλτήρι ἀπὸ τὰ χέρια τους καὶ χειροδίκησε κακοποιώντας ἕναν λαϊκὸ καὶ στέλνοντάς τον στὸ νοσοκομεῖο μὲ αὐχενικὲς κακώσεις;


Μᾶλλον λάθος Χριστὸ κηρύσσετε, Μακαριώτατε.

Γιατὶ ὁ Χριστὸς τῆς Ἐκκλησίας μας, «λοιδορούμενος, οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων, οὐκ ἠπείλει» ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Κ. Διαθήκη (1Πετρ. 1, 23).

Οἱ δὲ Κανόνες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (Καν. ΚΖ΄ Ἁγ. Ἀποστόλων), λέγουν τὰ ἑξῆς γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο ποὺ χτυπᾶ, ὄχι ἀδίκως, (ὅπως ἔκανε ὁ Πάφου κ. Γεώργιος), ἀλλὰ ἀκόμα καὶ γιὰ Ἐπίσκοπο ποὺ θὰ χτυπήσει λαϊκὸ ἔχοντας μία βάσιμη δικαιολογία:

«Ἐπίσκοπον ἢ Πρεσβύτερον ἢ Διάκονον τύπτοντα πιστοὺς ἁμαρτάνοντας, ἀπίστους ἀδικήσαντας καὶ διὰ τῶν τοιούτων φοβεῖν ἐθέλοντα, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν.

Οὐδαμοῦ γὰρ ὁ Κύριος τοῦτο ἡμᾶς ἐδίδαξε. Τουναντίον δέ, αὐτὸς τυπτόμενος, οὐκ ἀντέτυπτε, λοιδορούμενος, οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων, οὐκ ἠπείλει».


Πόσο εὐαγγελικὴ καὶ κατὰ Χριστόν, λοιπόν, εἶναι ἡ συμπεριφορά σας, ἀλλὰ καὶ πόσο συμφωνεῖ μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνες (δηλ. πόσο Συνοδικὴ εἶναι);


Εἴμαστε παρόντες, ὅταν βγήκατε ἀπὸ τὴν ἀπαστράπτουσα λιμουζίνα σας καὶ μὲ ὕφος ἀπόλυτου μονάρχη, καὶ χωρὶς στοιχειοθετημένη κατηγορία, χωρὶς δίκη, χωρὶς ἀπολογία τῶν κατηγορουμένων γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς διαμαρτυρίας ἀποφασίσατε τὴν τιμωρία τους, ποὺ ὅπως ἀργότερα δηλώσατε, θὰ ἦταν ἡ

«ἀποκοπὴ τῶν μισθῶν τους» καὶ ἡ στέρηση τῆς Θ. Κοινωνίας «γιὰ πολλὲς ἑβδομάδες…

Ἐὰν δεν τοὺς ἀρέσει, νὰ βγάλουν τὰ ράσα καὶ νὰ φύγουν ἀπὸ τὴν ἐπίσημη Ἐκκλησία.

Νὰ πᾶνε νὰ κάνουν δική τους Ἐκκλησία»!


Ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τοῦ Χριστοῦ, Μακαριώτατε, κι ἐπειδὴ συστηματικὰ τὸ ξεχνᾶτε, μᾶς ὑποχρεώνετε νὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε ὅτι ἐσεῖς εἶστε λειτουργὸς τοῦ Ὑψίστου καὶ διάκονος τοῦ ποιμνίου Του ποὺ Ἐκεῖνος σᾶς ἐμπιστεύθηκε καί, ὡς ἐκ τῆς Ἀρχιερωσύνης σας, ὁ ρόλος σας εἶναι νὰ διαφυλάττετε τὴν αὐθεντικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἐκκλησίας Του, ὅπως ὁ Ἴδιος ἀπεκάλυψε καὶ ἵδρυσε, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν, οἱ ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἐδογμάτισαν καὶ μᾶς παρέδωσαν, οἱ μάρτυρες μὲ τὸ αἷμα τους ἐστερέωσαν.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ρόλος καὶ τὸ ἔργο σας, ὄχι νὰ ἀπεργάζεσθε τὴν πτώση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στὴν αἵρεση τοῦ παπισμοῦ καὶ στὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ἄρα ἐκεῖνοι ποὺ τελικὰ θὰ φύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Του, ἂν ὄχι ἀπὸ τὴν στρατευομένη, ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὴν θριαμβεύουσα, εἶναι οἱ αἱρετικοὶ καὶ ὄχι οἱ ὁμολογητές!

Εὐτυχῶς, ἡ Ι. Σύνοδος μὲ τὴν χθεσινὴ ἀνακοινωσή της, ἐνῶ ἀφήνει νὰ φανεῖ ἡ ἐπιμονή σας γιὰ τιμωρία, ἡ ὁποία σᾶς ἐκθέτει ὁριστικὰ καὶ ἀνεπανόρθωτα, δὲν σᾶς ἔκανε τὴ χάρη καὶ δὲν εὐθυγραμμίσθηκε μὲ τὴν ἐπιδίωξή σας· καὶ ἐλπίζουμε, ὅτι τὸ ἴδιο θὰ κάνει καὶ στὸ μέλλον.

ΟΧΙ μόνο δὲν πρέπει νὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἐκφράσαντες τὴν ἄποψη τους μὲ ἐν Χριστῷ παρησίᾳ, ἀλλὰ τοὺς πρέπει καὶ νὰ τιμηθοῦν (ἂν τὸ ἀντέχει αὐτὸ τὸ ἐξουσιαστικὸ ἐκκλησιαστικὸ κατεστημένο) γιατὶ ὑπερασπίστηκαν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Ἡ φίμωση κάθε ἐλεύθερης ὀρθόδοξης φωνῆς, εἶναι χαρακτηριστικὸ γνώρισμα κάθε μορφῆς ὁλοκληρωτισμοῦ καὶ δικτατορίας, τὸ συναντᾶμε δὲ καὶ στὶς νεοταξικὲς δομὲς τῆς παγκοσμιοποίησης ποὺ διαμορφώνονται στὴν ἐποχή μας.

Καὶ εἶναι γνωστό, πὼς τὰ ἁγιογραφικά μας κείμενα ἔχουν προφητεύσει ὅτι τέτοιες συμπεριφορὲς θὰ πραγματοποιηθοῦν στὴν ὁλοκληρωμένη τους μορφή, στὰ ἔσχατα.


Γιὰ τὴν Φιλορθόδοξη Ἕνωσι «Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος»

Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ὁ Γραμματέας Σημάτης Παναγιώτης

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου