Σάββατο 8 Αυγούστου 2009






Εμείς προσθέτουμε και το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΠΑΝΤΕΡΜΑΝΛΗΣ...

Τον θυμούμαστε προ ετών στο Δίον να λέη ότι δεν αποκαλεί τον Δημήτριο τον Θεσσαλονικέα Αγιο, αλλά προτιμάει να τον αποκαλεί απλά Δημήτριο.
Οχι ασφαλώς γιατί τον αισθάνεται σαν οικείο του και αδελφό του, αλλα σαν κάτι άλλο, ξένο προς αυτον...

Αυτά θυμόμαστε από τον κύριο ....Παντερμανλή.

Τώρα τι σημαίνουν όλα αυτά γιά τον κ. Παντερμανλή (άν τα θυμώμαστε σωστά), μήπως γνωρίζει κάποιος το τηλέφωνό του να τον πάρουμε να μας κάμη σαφέστερες τις πεποιθήσεις του;

Μήπως ανήκει και αυτός στην ίδια συνωμοταξία με τον γαυριώντα Σαϊεντολόγο Γαβρά;


ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΓΑΒΡΑΣ!

Θα θέλαμε πάρα πολύ να μάθουμε από τον διευθυντή του Μουσείου της Ακροπόλεως τις πηγές που τον έπεισαν για την ιστορική αλήθεια των κακότεχνων σκίτσων του Γαβρά.
Θα μας άρεσε ακόμη περισσότερο εάν ο κ. Διευθυντής γνώριζε πως οι πρωτοχριστιανοί δεν διέθεταν παπάδες και κανείς δεν φορούσε ράσα.
Επίσης εάν ο κ. Διευθυντής δεν επέτρεπε, από σεβασμό στην δουλειά του τουλάχιστον, έστω και αν έχει αποδείξει ήδη πως είναι άγευστος δυστυχώς του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, δεν επέτρεπε λοιπόν στον Γαβρά να ταυτίσει το κακόγουστο φιλμάκι του με τον Παρθενώνα, όταν τον άκουσε να δηλώνει πως "οι ίδιοι οι οποίοι κατέστρεψαν τον Παρθενώνα, έκοψαν και το φιλμάκι μου"!

ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ Ο κ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΓΑΒΡΑ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ.

Ένα μικρόψυχο άνθρωπο ο οποίος με την σοφία του Ναού της θεάς δεν έχει καμμία σχέση!
Τί θέλει να πεί ο κ. Γαβράς και κλαίγεται, πως αν δεν είχε καταστραφεί ο Παρθενώνας ίσως και ο ίδιος να ήταν πιο σοφός;

Ας πούμε πως οι μισητοί πλέον στους Έλληνες Χριστιανοί κατέστρεψαν τους ναούς των ειδώλων.
Στην θέση τους όμως έκτισαν τους ναούς του αληθινού Θεού.
Ο Γαβράς και οι όμοιοί του καταστρέφουν, αλλά τί έχουν να βάλουν στην θέση τους;

Την ασχήμια τους;
Την ιδεολογία τους;
Την κενότητά τους;
Σουβλατζίδικα;
Ταβέρνες;
Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το μπόι μου;

Δεν θα 'πρεπε να μας αποδείξει ο κ. Διευθυντής, πριν επιτρέψει το σκάνδαλο, πως τα κινούμενα σχέδια αποτελούν έργο τέχνης άξιο του Παρθενώνος!;

Η ασχήμια και η ανοησία προσπαθούν γι΄άλλη μια φορά να πλήξουν το κάλλος!

Αμέθυστος













OI

METAMOSXEYSEIS


Αρχ. Σωφρόνιου Σαχάρωφ




Είναι αδύνατο να εννοήσω τι συμβαίνει, αν εισέρχομαι στην καρδιά -του άλλου ανθρώπου ή τον δέχομαι στη δική μου καρδιά.
Εσύ πώς το βλέπεις αυτό;
Τί είναι πιο σωστό να πούμε;
Ίσως, όταν γίνεται λόγος όχι για εκείνο που "βλέπει" ο χειρούργος -δηλαδή απλώς ένα κομμάτι σάρκας, έναν από τους μυς-, αλλά για το πραγματικό κέντρο της υπάρξεώς μας, αποδεικνύεται ότι η καρδιά μας σε όχι μικρότερον βαθμό αλλά ίσως και σε ακόμη μεγαλύτερο υπερβαίνει τα όρια αυτού του κόσμου, υπερβαίνει αυτό το επίπεδο.
Και "εκεί", στο υπερκόσμιο επίπεδο, στην κίνηση της αγάπης, οι άνθρωποι γίνονται τόσο οικείοι, ώστε να εξαφανίζονται τα "σύνορα" μεταξύ τους.
Με την ευκαιρία αυτή θα σου πω ότι με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο είμαι εναντίον της μεταμοσχεύσεως της καρδιάς.
Εκτός των άλλων, η πράξη αυτή βρίσκεται σχεδόν πάντοτε στα όρια του φόνου του δότη.
Ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους καιρούς το πιο "επιτυχημένο", από ιατρική άποψη, πείραμα έγινε στη Νότια Αφρική.
Θυμάμαι την παρακάτω ιστορία:
Κάποιος που δεν πίστευε περιγράφοντας ζεστά και γλαφυρά έλεγε ότι είδε πολλούς ναούς, αριστουργήματα αρχιτεκτονικής, πλήθος υπέροχων θρησκευτικών πινάκων, άκουσε πολύ ελκυστική μουσική, αλλά δεν είδε τον Θεό...
Και ένας γέρος χειρουργός του απάντησε ότι αυτός ο ίδιος κατά τη διάρκεια της ζωής του έκανε πολλές εγχειρήσεις, άνοιξε με το τρυπάνι κρανία, και είδε γυμνό τον εγκέφαλο- επίσης άνοιξε τα στήθη των ανθρώπων, και είδε γυμνές τις καρδιές, αλλά ούτε μία φορά δεν κατόρθωσε να δει στους «μυς» αυτούς ούτε σκέψη ούτε αισθήματα...
Έτσι λοιπόν ο μεγαλοφυής αυτός χειρουργός στην καρδιά του ανθρώ¬που τίποτε άλλο δεν είδε παρά μόνο κάποιον μυ...
Τον έδειξε σε όσους ήταν μαζί του κατά την εγχείρηση, όταν αυτός ο μυς ακόμη «παλλόταν» ως ζωντανός!
Καταλαβαίνεις το πράγμα αυτό;

Εγώ όμως θέλω να το βλέπω αυτό ως εξής:
Ο άνθρωπος κατά την εξωτερική μορφή του σώματός του δεν είναι ακόμη πάντοτε αυθεντικά Ανθρωπος.
Και όταν γίνεται λόγος για τον «ζωολογικό κήπο», τότε μπορούν να επιτραπούν τέτοιες εγχειρήσεις.
Ίσως σου φανεί σκληρός αυτός ο λόγος.
Αλλά εγώ πνίγομαι αληθινά μέχρι φρίκης από την εικόνα της επικαιρότητάς μας, δηλαδή από τους ατέλειωτους φοβερούς εκβιασμούς, τους φόνους, που είναι αδύνατο να δεις ακόμη και στον κόσμο των άγριων θηρίων.
Και αυτό είναι άραγε ο Ανθρωπος, η κορωνίδα της δημιουργίας;
Γέρασα πια, αλλά δεν βλέπω να γίνεται η ανθρωπότητα έστω και λίγο πιο "ανθρώπινη".



(Από το βιβλίο «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ», Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 2009, μετάφραση από τα ρωσικά Αρχιμ. Ζαχαρίας, Γράμμα με ημερομηνία 11/3/1968, σελ. 291-292)

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009










ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ


ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ


ΚΑΙ ΤΟ


ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΟΥ



Ο παπισμός είναι αρχαία αίρεσι, που έχει ξεφύγει από τον κανόνα της Ορθοδόξου διδασκαλίας όχι σε ένα σημείο της, αλλά σε πολλά και σοβαρά, εις τρόπον ώστε η αρχαϊκή διδασκαλία του Χριστού, των αποστόλων, των επισκόπων που γνώρισαν τους αποστόλους, να είναι αλλοιωμένη, ακρωτηριασμένη, παραποιημένη, αγνώριστη, αχρίστιανη, μυθώδης, ανθρώπινη, παποκεντρική.

Πέρα από τη χριστιανική επίφασι ο παπισμός είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα με θεό τον εκάστοτε πάπα.

Η αρχαία ρήσι «ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται» έχει πλήρη εφαρμογή στην περίπτωσι βεβαίως του κάθε αιρεσιάρχου, πολύ δε περισσότερο κάθε πάπα.


Επειδή ο παπισμός στην αρχή εμφανίστηκε σαν σχίσμα.

Επειδή ένα μεγάλο ποσοστό του λεγομένου χριστιανικού κόσμου ανήκει στο σχίσμα, επειδή από την εμφάνισι του σχίσματος έχουν γίνει εκατέρωθεν προσπάθειες επανασυνδέσεως των σχισματικών με την μητέρα Εκκλησία και απέτυχαν όλες, επειδή τα τελευταία 60 χρόνια δουλοπρεπείς και κοσμικοί και μειονεκτούντες και ανορθόδοξοι πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως έχουν καθιερώσει διάλογο με τους παπικούς, και περισσότερο όλων ο Βαρθολομαίος, που «καβάλισε το καλάμι» της πατριαρχικής εξουσίας, κάνοντας ότι του κατεβάσει το ζαλισμένο μυαλό του, έχοντας με το μέρος τους και τα καταλυτικά κοσμικά μέσα επικοινωνίας, κάνουν προσπάθεια σμικρύνσεως και παρακάμψεως των σοβαρών δογματικών κακοδοξιών του παπισμού, που δεν είναι πιά σχίσμα αλλά αίρεσι και παναίρεσι, γι αυτό σαν ελάχιστο αντιστάθμισμα στη λαίλαπα του κατρακυλίσματος των φιλοπαπικών, θα απαριθμήσουμε εδώ κατά το δυνατόν όλες τις αιρετικές αποκλίσεις του παπισμού από την ευαγγελική διδασκαλία και την πράξη της Εκκλησίας.


Κατά την απαρίθμησι θα δίδωνται ελάχιστες εξηγήσεις.


  1. Φιλιόκβε. Είναι η πρώτη μεγάλη δογματική κακοδοξία που έγινε αιτία να επακολουθήσουν και οι άλλες εκκλησιολογικές πλάνες του παπισμού. Η κακοδοξία αυτή μετατρέπει τον χριστιανισμό σε ειδωλολατρία. Παρουσιάζει δύο αρχές εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος, τον Πατέρα και τον Υιό, και η μοναρχία της Θεότητος γίνεται αυτομάτως δυαρχία, πολυθεϊα, ειδωλολατρία.
  2. Το παπικό πρωτείο. Πρόκειται για μύθο που έπλασε ο παπισμός, με τον οποίο ο πάπας αυτοανακηρύσσεται διάδοχος του αποστόλου Πέτρου και απόλυτος εξουσιαστής πάνω στην εκκλησία, υφαρπάζοντάς την από το Χριστό και μετατρέποντάς την από χριστοκεντρική σε παποκεντρική.
  3. Ο πάπας αντιπρόσωπος του Χριστού στη γή (βικάριος του Χριστού). Ο πάπας εκτόπισε το Χριστό και αντ’ αυτού έστησε το εγώ του. Ο πάπας αντικαθιστά και αναπληρώνει το σωτήρα Χριστό! Ο πάπας σώζει τους πιστούς όχι ο Χριστός!
  4. Το αλάθητο του πάπα. Πρίν από 139 χρόνια ο αντιπρόσωπος του Χριστού πάπας των παπικών ανακηρύσσεται από συνέλευσι των παπικών αλάθητος με την έννοια του αλαθήτου του Χριστού! Όταν ο πάπας, λένε, μιλάη από την καθέδρα του είναι αλάθητος. Θεωρητικά βέβαια η κακοδοξία του αλαθήτου υπάρχει από τα χρόνια που εμφάνισαν το φιλιόκβε (Ε΄αι.), αλλά το 1870 πήραν την απόφασι. Λίγο όψιμα βέβαια, αλλά προφανώς «κάλλιο αργά, παρά ποτέ»!
  5. Ο πάπας καταργεί τους επισκόπους. Αφού ο πάπας είναι βικάριος δηλαδή αντιπρόσωπος του Χριστού, άρα οι επίσκοποι έχουν την αναφορά τους στον πάπα και όχι στο Χριστό. Η εξουσία των επισκόπων αντλείται από τον πάπα. Την ασκούν δε μόνο με την έννοια ότι είναι ενωμένοι και υποταγμένοι στον πάπα!
  6. Ο πάπας καταργεί τις συνόδους. Το Πνεύμα λαλεί μόνο διά του πάπα. Αρά αι σύνοδοι περιττεύουν. Οι επίσκοποι σε συνόδους είναι κομπάρσοι. Αποφάσεις συνοδικές μη εγκρινόμενες από τον πάπα είναι σαν να μην ελήφθησαν. Ο παπικός ολοκληρωτισμός σ’ όλο του το «μεγαλείο». Αρα παπισμός=ανθρωποκεντρισμός, αφού ο πάπας καταργεί την εκκλησία και στήνει το ανθρώπινο θέλημά του.
  7. Ο πάπας είναι και εγκόσμιος ηγέτης του παπικού κράτους. Δεν του φτάνει η εκκλησιαστική εξουσία, που την απορρόφησε όλη, ίδρυσε και παπικό κράτος, στο οποίο αυτοκράτωρ και πλανητάρχης είναι ο πάπας! Σαν κοσμικός άρχοντας ευθύνεται για πολέμους, σφαγές, σταυροφορίες, αρπαγές, πώλησι όπλων, κερδοσκοπία και άλλα υποχθόνια έργα. Πρώην παπικός κατήγγειλε ότι ο παπισμός είναι εντεταγμένος στη μαφία.
  8. Καθαρτήριο πύρ. Όσοι δεν πρόλαβαν σ’ αυτή τη ζωή να καθαρθούν, μπορούν να καθαρθούν μετά θάνατο. Είναι απαραίτητη η καταβολή χρημάτων. Ο πάπας καθορίζει το ποσόν. Έτσι η κακοδοξία αυτή έχει ματαβάλλει την υπόθεσι της σωτηρίας σε κερδοφόρα επιχείρησι, σε χρυσωρυχείο.
  9. Το βάπτισμα με ραντισμό. Αντί της τριτής καταδύσεως και αναδύσεως του βαπτιζομένου δέχεται ο βαπτιζόμενος κάποιες σταγόνες νερού (ραντισμό). Αυτό το λένε βάπτισμα.
  10. Το «χρίσμα». Οι παπικοί δεν το κάνουν ευθύς μετά τη βάπτισι, για να γίνη ο βαπτισθείς δεκτικός των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, αλλά το δίνουν όταν το παιδί πατήση το 14ο έτος της ηλικίας του.
  11. Θεία ευχαριστία. «Τελούν» τη θεία ευχαριστία με άζυμο ψωμί. Δεν επικαλούνται την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος για τον καθαγιασμό των τιμίων δώρων(«Και ποίησον τον μεν άρτον τούτον τίμιον σώμα του ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΥ, ΤΟ ΔΕ ΕΝ ΤΩ ΠΟΤΗΡΊΩ ΤΟΥΤΟ ΤΊΜΙΟΝ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΟΥ», αλλά λένε μόνο το «λάβετε φάγετε…πίετε εξ αυτού πάντες..»). Αποκλείουν τους λαϊκούς και τους κληρικούς από το αίμα. Τους μεταδίδουν μόνο το σώμα, την όστια. Δεν μεταδίδουν σε παιδιά κάτω των 12 ετών.
  12. Λατρεύουν την παρθένο Μαρία σαν αυτόνομη θεότητα, καθιερώνοντας τη μαριολατρεία. Εχουν μετατρέψει τηνΑγίαΤριάδα σε τετράδα. Διδάσκουν, όψιμα βέβαια, ότι συνελήφθη και γεννήθηκε άσπιλος, χωρίς το προπατορικό αμάρτημα. Και σαν αναμάρτητος δεν πέθανε σωματικώς αλλά μετέστη στους ουρανούς χωρίς σωματικό θάνατο.
  13. Ο πάπας κατήργησε τους ιερούς κανόνας. Αφού κατήργησε το συνοδικό σύστημα, του ήταν περιττοί και οι κακόνες των οικουμενικών και τοπικών συνόδων, τους οποίους σχεδόν στο σύνολο τους τους κατήργησε. Μοναδικός κανόνας είναι το θέλημα του πάπα, που μπορεί να αποφαίνεται αλάνθαστα πάνω σε όλα τα ζητήματα της πίστεως και της ζωής. Έτσι εξηγείται η γενική αναστάτωσι και ανατροπή των θείων Γραφών, που τις ανέμιξαν με μύθους, των δογμάτων, των κανόνων και τη θέσι αυτών έβαλαν το θέλημα της νέας θεότητος.
  14. Κοσμική μουσική. Η λατρεία τους συνοδεύεται με τετραφωνία, όργανα και χορούς. Όλα αυτά όχι μόνο δεν δημιουργούν κλίμα προσευχής αλλά μάλλον αποπνέουν κοσμικότητα και πρόκλησι. Μάλλον ένα θέατρο κατάντησε η λατρεία τους, τόπος κοσμικής διασκεδάσεως. Είχε μεταδώσει πρίν από 40 χρόνια μια είδηση σοβαρό εκκλησιαστικό περιοδικό, σύμφωνα με την οποία μία μοναχή του παπισμού κατά την ώρα της λατρείας τους χόρεψε προκλητικά τρείς χορούς.
  15. Εικόνες. Για εικόνες έχουν αγάλματα, ζωγραφιές ανάγλυφες (προσοχή τα εμπορικά καταστήματα πωλούν τελευταίως τέτοιες ανάγλυφες εικόνες και κάποιοι χριστιανοί μη γνωρίζοντας ότι είναι παπικής τεχνοτροπίας αγοράζουν για το σπίτι τους) και προσωπογραφίες, έργα διασήμων κοσμικών γλυπτών και ζωγράφων. Γυμνά σώματα, προκλητικές σκηνές, διαφανή ρούχα, λές και οι ναοί τους είναι μουσεία ή εκθέσεις ζωγραφικής. Καμμία έννοια ιερότητος. Όλα οσμίζουν από-ιέρωσι, κοσμικότητα, αμαρτία.


Αυτές είναι οι αυθαιρεσίες και οι κακοδοξίες του παπισμού, που ουσιαστικά κατάντησε ένα χάος, ένα σύστημα που άλλα λέει, άλλα είναι και άλλα κάνει.

Ένα πολύμορφο θρησκευτικό τέρας που καταβροχθίζει ότι ιδεολόγημα συναντήση μπροστά του.

Είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για το πού μπορεί να καταντήση ένα χριστιανικό σύστημα όταν φύγει από την αλήθεια του Θεού και έχη επιβάλλει δικά του ανθρώπινα θελήματα.


Και αυτοί μεν διάλεξαν το δρόμο τους και έχουν καταντήσει κόλασι. Ήταν επόμενο αφού άλλαξαν Θεό, άλλαξαν διδασκαλία.

Ερωτάται όμως τι δουλειά έχουμε εμείς να ερωτοτροπούμε με τον αντίχριστο και την κόλασι;

Και όταν λέω εμείς εννοώ τον πατριάρχη του οικουμενικού πατριαρχείου Βαρθολομαίο, ο οποίος και αυτός, θαυμάζοντας τον πάπα και το παπικό σύστημα, έχει αποκολληθή από το σύστημα της αποκεκαλυμμένης αληθείας και σπεύδει ολοταχώς προς το χάος.

Εννοώ επίσης τους επισκόπους που δεν βρίσκονται δυό τρείς να τον αναχαιτίσουν.

Διότι αν ο Βαρθολομαίος αρέσκεται στον παπισμό, άς πάει στη Ρώμη να τον κάνη ο φίλος του Ράτσιγκερ έμπιστό του καρδινάλιο.

Γιατί όμως ταλαιπωρεί μια ολόκληρη Εκκλησία, που αιώνες τώρα έχει χαράξει και βαδίζει την πορεία της στην εν Χριστώ αλήθεια;

Επειδή παραφρόνησε αυτός πρέπει όλοι να καταστραφούν;

Ο ρόλος του ληστοπειρατού δεν έχει καμμία θέσι μέσα στον άγιο χώρο της Εκκλησίας του Χριστού.


Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Αυγούστου 2009







ΟΣΟΙ ΜΠΟΡΕΙΤΕ
ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ BLOG –Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ ΚΑΙ ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ ierapostoliko.blogspot.com

Με κατάθεση του ποσού των 10 ευρώ στον λογαριασμό της Ιεραποστολης (Eurobank / 0026-0469-64-0100058162) συμμετέχουμε στην κατασκευή 15 καταλυμάτων για φτωχές οικογένειες στην Ιάβα(Boyolali).


Με την αγορά ενός βιβλίου, στην τιμή των 20 ευρώ , καλύπτουμε τα έξοδα ενός φτωχού και ορφανού παιδίού για δύο μήνες στην Ιάβα και στο Μπαλί.


Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν τα έργα της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Ιάβα, μπορούν να επιλέξουν ένα από τους παρακάτω τρόπους.

A.Με κατάθεση στον λογαριασμό της Κοινότητας.
Sri Gunarjo, 0790132424 BCA and IBAN Number (Swift code) CENAIDJA

B.Με την κατάθεση οποιουδήποτε χρηματικού ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό των φίλων της Ιεραποστολής στην Ινδονησία :
Eurobank / 0026-0469-64-0100058162. (IBAN -GR 6102604690000640100058162)

Γ.Με την αγορά αντιτύπων από τον αφιερωματικό τόμο στην Θεοτόκο,με τον τίτλο -Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ


Η κεντρική διάθεση του βιβλίου γίνεται από τις Εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε- ΑΒΕΡΩΦ 2.Τ.Κ.10433.ΑΘΗΝΑ.
ΤΗΛ.210-5238305-FAX:210-5238959 e-mail: info@stamoulis.gr

Οριμένος αριθμός αντιτύπων σε ειδική τιμή(των 20 ευρώ) διατίθενται και από τους Φίλους της Ιεραποστολής στην Ινδονησία .

Πληροφορίες
π.Δημήτριος Αθανασίου . -Παπαβασιλείου-Λουριώτη –5, Τ.Κ.47100-Τρίγωνο Άρτας. Tηλ.-FAX.2681077003 e-mail.athanasiou.art@tellas.gr

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009








Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΗΣ

Με μεγάλη κατάνυξη αρχίζω να γράφω για τα μεγαλεία του Θεού που συνέβησαν στους Αγίους Τόπους! Αισθάνομαι ότι είναι πολύ φτωχά τα οποιαδήποτε για να εκφράσουν την μεγαλειώδη Εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, που ζήσαμε στο Θεοβάδιστο Όρος ΘΑΒΩΡ,,,αλλά θα προσπαθήσω, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν να σας γνωστοποιήσω τα μεγάλα θαύματα, που έγιναν ΕΚΕΙ.

Ως γνωστόν το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει το παλαιόν Ημερολόγιο, αλλά συλλειτουργεί με το Ιερατείον της Εκκλησίας της Ελλάδος του νέου Ημερολογίου. Ξεκινήσαμε από την Αθήνα με το Γκρούπ του κ. Μυστακίδη στις-4-η ώρα με το αεροπλάνο για τους Αγίους Τόπους,,

Φθάσαμε σε δυο ώρες περίπου (1 ώρα και 14; ) στο ΤΕΛ-ΒΙΒ,, Από εκεί με λεωφορείο πήγαμε με τη βοήθεια του Θεού στο Θεοβάδιστον Όρος Θαβώρ,,
Στην ωραία διαδρομή με το λεωφορείο κατευθυνόμενοι από ΤΕΛ-ΑΒΙΒ προς ¨Ορος Θαβώρ η ιδιοκτήτρια του Πρακτορείου κ. Μυστακίδου, με ευγένεια ζήτησε να μιλήσω στους προσκυνητές από το μικρόφωνο για την Μεγάλη Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, και γενικά να κάνω ξενάγηση. Πράγματι μίλησα από το μικρόφωνο για τη μεγάλη αυτή Δεσποτική Εορτή καθώς επίσης και για τα θαύματα τα οποία γίνονται κατ' έτος στο Όρος Θαβώρ,

Ειδικά για την Αγία Νεφέλη, η οποία σχεδόν κάθε χρόνο-μετά την Αγρυπνία που γίνεται σκεπάζει το ¨Ορος Θαβώρ,. Συγκεκριμένα έρχεται συνήθως από τη Ναζαρέτ ένα ολόλευκο σύννεφο σε πολύ χαμηλό ύψος και στέκεται επάνω από την Εκκλησία της Μεταμορφώσεως σκεπάζει όλον τον κόσμο και κατεβαίνει πολλές φορές μέχρι τη Γη. Αυτό συμβαίνει όμως μόνον όταν ψάλλουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί Προσκυνητές. Όταν δεν ψάλλουν δεν έρχεται τίποτε.

Τους είπα και για μερικά άλλα θαύματα, που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια τα οποία θα γραφτούν σε βιβλίο που πρόκειται να εκδοθεί στο προσεχές μέλλον διά της δυνάμεως του Κυρίου. Επίσης ψάλλαμε και μερικά τροπάρια επίκαιρα. Οι προσκυνητές ενθουσιάστηκαν. Ήταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι και χαρούμενοι ώσπου φθάσαμε στο πανέμορφο ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ. Η λέξης Θαβώρ είναι Εβραϊκή και σημαίνει Έλευσις Φωτός. Καθόλου τυχαία ερμηνεία όπως θα ιδείτε παρακάτω.
Έτσι φθάσαμε στο Όρος Θαβώρ-άδοντες και ψάλλοντες ωδές πνευματικές- όπου μείναμε έως την άλλη ημέρα το πρωϊ. Το απόγευμα έγινε Παναγυρικός Εσπερινός και Αρτοκλασία-Έξω στην Αυλή της Εκκλησίας-διότι είχε έλθει πολύς κόσμος από διάφορα Κράτη, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. ΚΥΡΙΑΚΟΥ! Κατά την ώρα του εσπερινού ερχότανε ελλάμψεις στον αέρα του Θείου Φωτός. Στις-10+20 το βράδυ άρχισε η Αγρυπνία για την Μεγάλη Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Η Θ. Λειτουργία έγινε πάλι έξω στην Αγία Αυλή επάνω σε ξύλινη εξέδρα. Είχαν συγκεντρωθεί Προσκυνητές Έλληνες-Ρώσοι-Ρουμάνοι-Παλαιστίνιοι κ.λ.π. από διάφορα μέρη της Γης.

Ά) ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ.
Μόλις άρχισε ο Όρθρος ώρα 10.20 τη νύχτα άρχισαν να έρχονται στον αέρα από τον Ουρανό ελλάμψεις Θείου Φωτός. Στεκόμουν δίπλα σε ένα ξύλινο ψαλτήρι-που δεν χρησιμοποιείτο-και σιγόψελνα. Οι ψάλτες έψαλλαν σε άλλο διπλανό. Ήταν πολύ καλοί ψάλτες Αγιοταφίτες. Πατέρες και Παλαιστίνιοι. Επίσης ήταν και μια Παλαιστίνια κοπέλα που έψελνε πολύ ωραία μαζί με τους Παλαιστίνιους

. Έψαλλαν εναλλάξ Ελληνικά και Αραβικά. Από το μέρος που βρισκόμουν έβλεπα ολόκληρη την ξύλινη εξέδρα επάνω στην οποία τελέσθηκε η αξέχαστη αυτή Παναγυρική Θεία Λειτουργία. Στην Μεγάλη Είσοδο που βγήκε με τα Άγια ο νυν Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα Μητροπολίτης. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ακολουθούμενος από κάποιον Ρώσο Δεσπότη και φυσικά από το Ιερατείον των Αγιοταφιτών στάθηκε στην ωραία Πύλη της ξύλινης εξέδρας κρατώντας τα Άγια:: Όταν είπε: «του Πατριάρχου ημών Ειρηναίου μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη Βασιλεία Αυτού πάντοτε..»Τότε το Θαύμα::

Ήλθε Ουράνιο Φως και έλαμψε όλη η Πρόσοψη του Ναού-από την σκεπή της ξύλινης εξέδρας και όλο το εμπρόσθιο μέρος του Ναού γέμισε Φώς! Αυτό το Φώς ήταν άκτιστο, άϋλο, λαμπρό, όχι σαν ηλεκτρικό, αλλά στο χρώμα της φωτιάς..Ήτο το Πυρ της Θεότητος, το Άγιο Φώς!

Όταν είπε: του Ιλαρίωνος Ιερομονάχου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Θαβωρίου ήλθε πάλι, αλλά κατά το ήμισυ Φώς..
¨Όταν είπε: Θωμαϊδος κ.λ.π. και ορισμένα ονόματα μοναζουσών δεν ήλθε κανένα φώς..Η Θ. Λειτουργία ήταν ανεπανάληπτη..Προσευχόμουν και με το νου και την ψυχή μου. Όλος ο νους μου είχε γίνει θεοειδής. Είπα σε κάποια στιγμή στον Κύριο: Θεέ μου αυτό είναι που με εκφράζει. Είμαι τόσο ευτυχισμένη εδώ που ευρίσκουμε στον Άγιο αυτόν τόπο..Η μεγάλη μου ευτυχία είναι αυτή:

Να είμαι εδώ και να ψάλλω! Δεν επιθυμώ τίποτε άλλο. Εκεί αισθάνεσαι τη χαρά του Κυρίου πεπληρωμένη..Δεν λέγεται με λόγια αυτό..

Βλέποντας το Άκτιστο Φώς,,αισθάνεσαι την Ιεράν ευδαιμονία. Που λέγουν οι Πατέρες, που δεν αγοράζεται άνωθεν παρά του Πατρός των Φώτων. Να λατρεύεις τον Κύριο αληθινά και χωρίς πάθη..Να είναι όλος ο νούς, η καρδιά και η ψυχή δοσμένα στον Θεό..Είναι πεπληρωμένη και αναφαίρετος ευτυχία που δεν υπάρχει στη Γη, γιατί η προέλευση της είναι Ουράνια. Λατρεύοντας τον Κύριο μέσα στη Θ. Λατρεία αισθάνεσαι τη Θεϊκή Του Παρουσία. Τότε σκέφτεσαι ότι πολύ σωστά ο Άγιος Πέτρος είπε: ΚΥΡΙΕ ΚΑΛΟΝ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ ΕΙΝΑΙ '' Η καρδιά πληρούται από την Θεϊκή Αγάπη. Ο Θεός δια του Μωσαϊκού Νόμου εζήτησε τον νου και την ψυχή και την καρδιά μας..

Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου σεαυτόν (δευτερ.-ΣΤ-5-) Ο Θεάνθρωπος Κύριος μας Ιησούς Χριστός στη Καινή Διαθήκη απαντά στη Σαμαρείτισα και διά της απαντήσεως αυτής σε όλον τον κόσμο ότι::¨Έρχεται ώρα και νυν εστίν, ότι οι αληθινοί προσκυνηταί προσκυνίσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία, Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»

Έτσι διετύπωσε τον κανόνα ο ίδιος ο Κύριος της αληθινής και αρεστής εις τον Θεόν προσκυνήσεως και λατρείας. Και εμείς έχοντες υπόψη τις δύο αυτές Εντολές του Κυρίου (την αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον) που είναι οι δύο πτερήψες της ψυχής, σαν τα υψίπτερα πτηνά, πήγαμε στο Θεοβάδιστον Όρος Θαβώρ και προσκυνήσαμε το χώμα, ού έστησαν οι Πόδες Αυτού του Μόνου Αναμάρτητου Ιησού Χριστού και το Σημείον (την αγία πέτρα) της Θείας Αυτού Μεταμορφώσεως.

Πήγαμε με μια πίστη απόλυτη να ζήσουμε ¨η να πεθάνουμε δια τον Κύριον και μια αγάπη απέραντη όσο η θάλασσα ο ουρανός, όσο το Σύμπαν. Το θερμόμετρο της Θεϊκής αγάπης έφθασε στο ζενίθ. Αρκεί να σας ειπώ ότι κλαίγαμε και μόνο, που σκεφτόμαστε ότι ΕΚΕΙ περπάτησε ο Κύριος, από εκεί πέρασε, σ' αυτό το χώρο Μεταμορφώθηκε, και αγίασε αυτό το χώμα.

Εκεί σύμφωνα με το Ιερόν Ευαγγέλιον-ανέβηκε με τους τρείς προκρίτους Μαθητάς (τον Πέτρον, τον Ιάκωβον και Ιωάννη) με σκοπό να προσευχηθούν, τους οποίους ο ίδιος επέλεξε, διότι ήσαν έτοιμοι να πεθάνουν γι' Αυτόν. Και μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών. Και έλαμψε το Πρόσωπον Αυτού ως ο ήλος και τα ιμάτια Αυτού εγένετο λευκά ως φώς! Τους έδειξε -;40-ημέρες προ του Πάθους Του την θεϊκή Του δόξα!. Και τον είδαν οι Μαθητές να συνομιλεί με τους Προφήτας:
Τον Μωϋσή τον Νομοθέτη, που έλαβε περά Θεού τον Θείον Νόμον, τις Δέκα Εντολές και τον Ηλία τον αυστηρό τηρητή του Νόμου. Τότε ο Άγιος Πέτρος είπε: Κύριε καλό είναι να μείνουμε εδώ να φτιάξουμε 3-σκηνές: Μία για σένα, μία για τον Μωϋσή και μία για τον Ηλία. (για τον εαυτόν του δεν ενδιαφέρετο ο Άγιος Πέτρος) Εκείνη τη στιγμή νεφ'ελη φωτεινή (το Άγιο Πνεύμα υπό νεφέλης) επισκίασε αυτούς και ακούσθηκε φωνή εκ της Νεφέλης-η φωνή του Πατέρα -;λέγουσα «
Ούτος εστίν ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ Ο Αγαπητός εν ώ ηυδόκησα» όπως και άλλοτε στον Ιορδάνη Ποταμό. Τότε οι Μαθητές έπεσαν πρημνείς στο έδαφος όλαι όταν τελείωσε το όραμα ο Κύριος τους είπε να μην ειπούν σε κανέναν τίποτε, προ της Αναλήψεως Του στους Ουρανούς.

Όταν έφθασε η ώρα να κοινωνήσει ο κόσμος, λίγο πριν από το «Μετά φόβου» σχηματίσθηκε μία μεγάλη σειρά από τη μια πλευρά της Αγίας Αυλής μέχρι την άλλη. Τότε έγινε το εξής θαύμα: σε όλη τη σειρά που ήτο συγκεντρομένος ο κόσμος για να κοινωνήσει έβγαινε από τη Γη μια λευκή νεφέλη σαν αχνός-και άχνιζε και έφευγε επάνω. Αυτό το είδαν πολλοί προσκυνητές. Και πολλές φορές κατά τη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας η Αγία Νεφέλη πέρασε δεξιά της Εκκλησίας και στο μέσον περίπου του ¨Ορους. Την ώρα, που κοινωνούσε ο κόσμος-με αξίωσε ο Κύριος και έψαλλα από το μικρόφωνο των Ιεροψαλτών το ΑΓΝΗ ΠΑΡΘΕΝΕ του Αγίου Νεκταρίου. Και μετά από εμένα έψαλλε ωραία και μια κοπέλα Ρουμάνα στη Ρουμανική γλώσσα. Και εξακολουθούσε να βγαίνει-εν όσο ψάλλαμε-η Αγία Νεφέλη μέσα στον κόσμο που κοινωνούσε.! Μετά πήγα και κοινώνησα κι εγώ και αισθάνθηκα μεγάλη χαρά. Και πήγα πάλι στο ψαλτήρι-είχε τελειώσει πια η υπέροχη αυτή Θ. Λειτουργία-και έψαλλα πάλι από το μικρόφωνο το
«ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΣΘΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ» σε ήχο ΄΄Α, ενώ ο κόσμος έπαιρνε αντίδωρο και σταφύλια για την Εορτή. Έψαλλα΄και ταυτόχρονα έβλεπα την Αγία Νεφέλη να βγαίνει σαν Λευκός αχνός μέσα από τον κόσμο (Ρουμάνοι, Ρώσοι, Άραβες, Έλληνες, Κύπριοι, κ.τ.λ.) όλους τους περιέλουζε η Αγία Νεφέλη, . τελείωσε περίπου ώρα-2-η Αγρυπνία και επειδή είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στην Εκκλησία-περίπου διακόσια άτομα διάφοροι αλλοεθνείς-κα έψαλλαν στην γλώσσα τους-εμείς που είχαμε προγραμματίσει να ψάλλουμε δεν πήγαμε αμέσως, από ευγένεια.
Μετά όμως που πέρασε περίπου μισή ώρα και δεν ερχόταν η ΑΓΙΑ Νεφέλη συνήντησα κάποια φίλη ευλαβεστάτη Προσκυνήτρια Κυπρία-την Φωτούλα-και πήγαμε στο μέσον της Αγίας Αυλής εκεί όπου είναι Φοίνικας και αρχίσαμε να ψάλλουμε τροπάρια της Εορτής..

Σε λίγο μαζεύτηκαν δίπλα μου κι άλλες γυναίκες πάρα πολύ πιστές.. Είμαστε 2-κοπέλες και οι άλλες 6-παντρεμένες. Σύνολο οκτώ. Έκαναν υπακοή σε μένα που διηύθυνα την ψαλμωδία (εφόσον) δεν υπήρχε άλλος. Κι ας μην ήξεραν όλα τα τροπάρια κι'ας μην είχαν βιβλία, όμως ακολουθούσαν εμένα. Στην αρχή τους μίλησα ότι έχουμε απόφαση να ψάλουμε όλη τη νύχτα, και συμφώνησαν οι γυναίκες. Ψάλαμε όλες με πίστη πολλάκις με τα χέρια ψηλά, όπως ο Μωϋσής, και με τα μάτια της ψυχής και του σώματος στραμμένα προς τον Ουρανό.

Ψάλλαμε περίπου μισή ώρα, οι αλλοεθνείς είχαν σταματήσει, γιατί έψαλλαν μιάμιση 1 ½ ώρα και δεν ερχόταν τίποτα. Τότε έρχεται μια καλή κοπέλα-προσκυνήτρια, η Κατερίνα, και μου λέει: Ιωάννα δυστυχώς εφέτος δεν θα ιδούμε τίποτε. Λέω να έχετε υπομονή και θα έλθει η Αγία Νεφέλη. Μόνο έλα να ψάλλεις.

Αλλά δεν ήλθε, είπε ότι θα πήγαινε επάνω στην ταράτσα για να ιδεί, πότε θα έλθει η Αγία Νεφέλη. Εμείς συνεχίσαμε να ψάλλουμε με απόλυτη πίστη στον Κύριο. Είχα φέρει μαζί μου τα βιβλία μου (ψαλτήρι, μηναίον του Αυγούστου κ.λ.π.) και φακό για να βλέπουμε.
Ήμουν οργανωμένη για την υπέροχη αυτή Αγρυπνία. είμαστε αποφασισμένες να μείνουμε έως το πρωϊ και να ψάλλουμε όλη την υπόλοιπη νύχτα αν θα ερχόταν ¨η όχι η Αγία Νεφέλη-Θεωρούσαμε ότι δεν είμαστε άξιες να ιδούμε την Αγία Νεφέλη, μόνο αν ήθελε ο Κύριος από την μεγάλη του ευσπλαχνία να μας αξιώσει.
Με αυτό το ταπεινό φρόνημα και με πίστη που λυγίζει τα όρη ψάλλαμε με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την αγάπη.

Και ο Κύριος μας αξίωσε να ιδούμε και να ζήσουμε το Μέγα Θαύμα: Μία ώρα είχε περάσει αφότου είχαμε αρχίσει να ψάλλουμε και ήλθε Ουράνιο Φώς από τον Ουρανό σαν ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ μέχρι τη Γη και μας κατακάλυψε. Και βρεθήκαμε όλες οι8-μέσα στο ΦΩΣ ΤΟΥ.! Τι ευτυχία δεν λέγεται με λόγια. Αλλά να σας τα διηγηθώ με τη σειρά: Από την αρχή που αρχίσαμε να ψάλλουμε-οι-8-προσκυνήτριες-τα τροπάρια του Όρθρου της Μεταμορφώσεως έγιναν τα εξής θαυμαστά σημεία ...;..Ήλθαν από πάνω μας σε χαμηλό σχετικά ύψος (στο ύψος της Εκκλησίας) -;3-συνεφάκια λευκά πάνω από τα κεφάλια μας (Εις τύπον της Αγίας Τριάδος) ...;2-Η Αγία Νεφέλη, ολόλευκη ερχόταν συνεχώς από τη Ναζαρέτ και περνούσε στο μέσον του Ορους ...;.-3-Μας ήλθε τόσο μεγάλη κατάνυξης, που θέλαμε να κλάψουμε γοερά για τον Κύριο

Απέναντι μας επάνω στη Ναζαρέτ βλέπαμε, όπως ψάλλαμε να έχει γίνει ένα πέπλο ολόλευκο και να καλύπτει σαν σκυνή όλη την πόλη..
5) Η Εικόνα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, που ήταν στην είσοδο-κοντά στα κεριά-ευωδίασε καθώς και πίσω από το Ιερό οι-3-σκηνές, που έχει φτιάξει ο π. Ιλαρίων..Ευωδίασαν από της ψαλμωδίας μέχρι-7-η ώρα το πρωϊ..Κάποια στιγμή αισθάνθηκα κι' εγώ μια ευωδία σαν λιβάνι να έρχεται στον αέρα από την Εκκλησία ως ριπές, ενώ δεν λιβάνιζε κανείς μέσα σ' αυτή

Ενώ ψάλλαμε με πλήρη αφοσίωση στην Αγία Τριάδα γονατίσαμε και ψάλλαμε με απέραντη λατρεία προς τον Θεό, το ...;«ΣΕ ΥΜΝΟΥΜΕΝ»-3-φορές και μετά σηκωθήκαμε όρθιες και είπαμε το «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» Τότε έγινε το ΜΕΓΑ-ΘΑΥΜΑ: Κατέβηκε ένα τεράστιο Ουράνιο ΦΩΣ, ΣΤΟ Χρώμα της φωτιάς, το Ουράνιο ΠΥΡ,,σαν ΠΡΟΒΟΛΕΥΣ,,μας περίέλουσε και επάνω από τα κεφάλια μας έσκαζαν αστραπές φωτιάς. Δεν ήταν μόνο μια αστραπή, αλλά βλέπαμε να αστράφτουν φωτιές καθ' όλον το μήκος της Αγίας Αυλής-από το κέντρο και προς τα έξω-Δεν ήταν αστραπές-όπως όταν βρέχει, αλλά πολλές πύρινες αστραπές που έσκαζαν στον αέρα επάνω μας κι' όλες ατές οι φωτιές ευρίσκοντο μέσα στον ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΡΟΒΟΛΕΑ! Ήταν κάτι το φανταστικό, το πρωτόγνωρο. Δεν αισθανθήκαμε κανένα φόβο, αλλά αντίθετα μεγάλη χαρά. Διότι βρεθήκαμε μέσα στο ΠΥΡ της ΘΕΟΤΗΤΟΣ! «Πυρ ήλθον βαλείν επί την Γην και τι θέλω ει ήδη ηνήφθη» λέγει ο Κύριος. Και αυτό επαληθεύθηκε στην παρούσα περίπτωση, διότι το θείον πυρ είχε ανάψει πρώτα μέσα στις καρδιές όλων μας, -των οκτώ-οι οποίες εφλέγοντο από πίστη και θεϊκή αγάπη για τον Κύριο και κατόπιν το είδαμε και στον αέρα! ...; ...;Εκάλυψε όλο το χώρο που ήμασταν εμείς οι-8-Δεν πήγε σε εκείνους που καθόντουσαν λίγο παραπέρα σε κάτι άσπρες καρέκλες, ούτε και στους ορθίους. Ούτε σ' αυτούς που στέκοντο, αλλά δεν έψαλλαν. Εκάλυψε ΜΟΝΟΝ όσες έψαλαν. Και το σημαντικό είναι ότι δεν έφυγε αμέσως αυτό το Ουράνιο φως. Έμεινε Περίπου μισή ώρα! Επίσης το Άκτιστο αυτό Φως έπεσε επάνω και στα κυπαρίσσια της Αγίας Αυλής. Εκείνη την ώρα είδα κι' εγώ-αν και αναξία-ένα Κυπαρίσσι το μεγαλύτερο, που έγινε πύρινο. Φλεγόταν από φωτιά, χωρίς να καίγεται, όπως η φλεγομένη και μη καιομένη Αγία Βάτος, που είδε ο Μωϋσής. Εξεπλάγησαν οι πάντες με το μεγάλο αυτό θαύμα. Οι Ρώσοι σηκώθηκαν όλοι όρθιοι. Άλλοι πήγαιναν και φώναζαν αυτούς που εκοιμώντο να ξυπνήσουν. Έγινε μεγάλη αναστάτωσης στην κόσμο. Ήταν 4 η ώρα το πρωϊ . Εμείς οι 8 γονατίσαμε μέχρι τη Γη και προσκυνήσαμε τον Κύριο. Είπαμε το Πιστεύω, το Πάτερ ημών» και μετά ψάλλαμε το «ΤΙΣ ΘΕΟΣ ΜΕΓΑΣ» τα Ευλογητάρια, το Εξομολογείσθε τω Κυρίω, ολόκληρο, σε ήχο πλάγιο του Ά-το Κύριε Ελέησον το αργό κ.λ.π. και ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΡΟΒΟΛΕΥΣ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ! Εκείνη την ιερή ώρα, που ευρισκόμεθα μέσα στο ΟΥΡΑΝΙΟ ΦΩΣ-καθ' όν χρόνον ψάλλαμε το Κύριε Ελέησον-είπα στις γυναίκες να συνεχίσουν να το λένε κι' εγώ προσευχήθηκα στον Κύριο να Ελεήσει εν τη απείρω Του ευσπλαχνία: τους οικείους μου, τους γνωστούς μου τη Λαμία και γενικά τη Φθιώτιδα το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ και γενικά να ελεήσει όλη την Ελλάδα, όλους τους χριστιανούς ΟΡΘΟΔΌΞΟΥς λαούς ΑΠΑΝΤΑΧΟΎ Της γης, τους Αιρετικούς για να αφήσουν την αίρεση και να προσέλθουν στην Ορθοδοξία, τους Παλαιστίνιους, αλλά και τους Εβραίους για να μετανοήσουν και να έλθουν εις την Οδόν Του, και γενικά προσευχήθηκα για όλον τον κόσμο..
Ψάλλαμε με μεγάλη κατάνυξη, με τα χέρια υψωμένα και με δάκρυα δεν ντρεπόμασταν τον κόσμο που μας κοίταγαν. Ψάλλαμε όχι άγρια, ούτε με φωνές, αλλά σεμνά, με γλυκύτητα και με μεγάλο σεβασμό προς τον Κύριο και τας Επουρανίους Δυνάμεις! Ψάλλαμε με Αληθινή ΑΓΑΠΗ με ΛΑΤΡΕΙΑ προς τον ΚΥΡΙΟΝ της ΔΟΞΗΣ! Είμαστε περίπου μισή ώρα μέσα στο Άγιο Φώς! Κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στις 12-φορές που με έχει αξιώσει ο Θεός και πήγα στο Όρος ΘΑΒΩΡ ειδικά για την Εορτή της Μεταμορφώσεως. Κάποιοι προσκυνητές ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ από την ευωδία που διαχέετο σε όλο τον αέρα, που δεν ξαναπήγαν πλέον στα δωμάτια τους να κοιμηθούν, όπως μας έλεγε μετά ο Ιωάννης Σοπελίδης ένας ευλαβής νέος προσκυνητής από την Αθήνα. Εκείνη την Ιερή ώρα η Φωτούλα από την Κύπρο είδε ένα πύρινο Σταυρό ανάμεσα στα-3-συνεφάκια, η Αγγελική από την Αμερική είδε ένα αστέρι φωτεινό, κι' εγώ το κυπαρίσσι που έγινε φωτιά και δεν εκαίγετο!
Κάποιοι άλλοι από τους προσκυνητάς που ευρίσκοντο στην Ταράτσα-δίπλα από την Εκκλησία-είδαν ένα αστέρι λαμπρό να φεύγει μέσα από τα -;3-συνεφάκια και να κατευθύνεται προς τις-3-Σκηνές που είναι πίσω από το Ιερό της Εκκλησίας. Ψάλλαμε συνεχώς και οι -;8-καθώς το Ουράνιο Φώς μας κατακάλυψε ...;
Τι μεγάλη Ευλογία! Δεν ήταν κανένας άνδρας μαζί μας. Οκτώ ταπεινές γυναίκες, αλλά όπως οι Μυροφόρες, που αγάπησαν τον Κύριο και ήταν αποφασισμένες να θυσιάσουν και την ζωή τους. Γιαυτόν. Οκτώ γυναίκες θυσίασαν την βραδιά τους και έψαλλαν για τον Κύριο όλη τη νύχτα, από όλη τη Γή. Και κοιτάξτε τι μεγάλη αμοιβή Αξιώθηκαν να τον ιδούν! Διότι ο Θεός Φώς εστί, όπως μας λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Και όπως μας λέγει κι' ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Ο Θεός εμφανίζεται στις εξής περιπτώσεις:
1) Στον Πανάγιο Τάφο μία φορά το χρόνο-με το Άγιο Φώς- το οποίο συμβολίζει την Ανάσταση των ψυχών, την Πνευματική Ανάσταση που έγινε με την εις' ¨Αδου Κάθοδον του Κυρίου
2) Στους Ασκητάς της ερήμου
3) Διά την Πίστην του λαού και 4) Στους αγαπώντας Αυτόν.
Στην προκειμένη περίπτωση ενέκρινε την ψαλμωδία ο Ίδιος ο Κύριος Άς τα ακούσουν αυτά μερικοί, που δυστυχώς είναι και της Εκκλησίας άνθρωποι και όμως μόνο των ανδρών. ...; ...; ...;..Αυτό είναι Λάθος. Διότι παρερμηνεύοντας το «σιγάτωσαν του Αγιοτάτου Αποστόλου Παύλου, το οποίο ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος,,ότι σημαίνει να μην συζητούν (κουτσομπολεύουν), αι γυναίκες στην Εκκλησία, κυρίως οι ύπανδρες, αλλά αν θέλουν κάτι να ρωτήσουν τους άνδρες τους στο σπίτι. .Δεν λέγει πουθενά να μην ψάλλουν αι γυναίκες..
Ο ίδιος μέγας Πατήρ της Εκκλησίας' Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει αλλού: Οι παρθένοι να απασχολούνται αποκλειστικώς και μόνον με την υμνωδία! Ο Θεός μας έχει δείξει πολλάκις στα Ιεροσόλυμα ότι ευαρεστείται όταν ψάλλουν ευσεβώς οι άνδρες, αλλά και αι γυναίκες ...;.Ίσως τώρα μερικοί ειπούν ότι επειδή ήμασταν μόνον γυναίκες έγινε αυτό το Θαύμα και δεν θέλει ο Θεός να ψάλλουμε ανακατεμένοι. Κι' αυτό είναι Λάθος.

Το έτος1999-είμασταν-50περίπου προσκυνητές-που ψάλλαμε ΠΑΛΙ έξω στην Αγία Αυλή-μάλιστα ήταν μαζί μας πολλοί άνδρες και -;3-Αρχιμανδρίτες (Από Καναδά, Γαλλία, και Ελλάδα). Όλοι Ορθόδοξοι και τότε έγινε μεγάλο Θαύμα: Ήλθε η Αγία Νεφέλη επάνω μας, μας κατακάλυψε ένα ολόλευκο σύννεφο, σαν χιόνι και έπεφτε πολλές φορές επάνω μας ένα φωτεινό σύννεφο, στο χρώμα της φωτιάς!

Τότε η Αγία Νεφέλη κατέβηκε μέχρι τη Γη (και τότε εμένα αξίωσε ο Θεός και διηύθυνα την ψαλμωδία διότι οι Πατέρες εκείνοι ήταν τόσο, ταπεινοί και επειδή είχαν έλθει για πρώτη φορά στους Αγίους Τόπους, έδωσαν σε μένα το προβάδισμα και εφόσον επέμεναν, έκανα υπακοή). Κι' όταν έφυγε πια ο Ουράνιος Προβολέας εμείς συνεχίσαμε την ψαλμωδία μέχρι που βγήκε ο Ήλιος,7 παρά τέταρτο το πρωϊ. Όταν τελειώσαμε -;εν τω μεταξύ είχαμε μείνει-6-γυναίκες-μου ήλθε Θεϊκή έμπνευσης και τις ονόμασα μυροφόρες! Ήταν ευλαβέστατες γυναίκες:

Η Αγγελική, Κυπρία, αλλά διαμένουσα στην Αμερική, η Φωτούλα από την Κύπρο, η Ελένη από την Αθήνα, η Μαριάννα με την μητέρα της από την Κύπρο και εγώ από την Λαμία ...;.Σημειωτέον, ότι τρεις φορές προσπάθησαν κάποιοι να μας σταματήσουν την ωραία αυτή ψαλμωδία, κινούμενοι προφανώς υπό του αιωνίου εχθρού προφασιζόμενοι δήθεν ότι θέλουν να κοιμηθούν, αλλά ματαίως ...;..

Συνεχίσαμε να εκτελούμε το έργον του Κυρίου, χωρίς καμιά συζήτηση ...; ...;.Και το αποτέλεσμα ήταν ότι έγινε ΤΟ ΜΕΓΑ-ΘΑΥΜΑ! Ότι ωφελήθηκαν τόσες ψυχές ...;..Όλες αυτές οι χιλιάδες ψυχές, που ευρέθησαν στο Όρος ΘΑΒΏΡ το καλοκαίρι του έτους-2002-, και ξόδεψαν και πολλά χρήματα για να πάνε,,,θα θυμούνται σε όλη τους τη Ζωή και θα διηγούνται και στις επόμενες γενεές ...;.

ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, την κάθοδο εκ του Ουρανού του Αγίου Φωτός! Και οι ξένοι Ρώσοι, Ρουμάνοι, Άραβες, κ.λ.π. θα χαίρονται για πάντα αυτή την Παρουσία του Θεού που έζησαν στο ΘΑΒΩΡ. Τον ύπνο τον ευρίσκουν κι' άλλον καιρό, αυτά τα θαύματα όμως δεν γίνονται πάντοτε. Κάθε χρόνο είναι και διαφορετικά και ανεπανάληπτα ...;.

Θα ήταν παράλειψη να μην ειπούμε εδώ και για την μεγάλη και με αυταπάρνηση φιλοξενία, σε Έλληνες και ξένους αδιακρίτως, που έκαμε σε όλους τους Προσκυνητάς ο τόσο δραστήριος και καλός Καθηγούμενος π. Ιλαρίων, καθώς και όλη η Αδελφότης της Ιεράς και Σεβασμίας Μονής ΘΑΒΩΡΙΟΥ και νομίζω ότι χρήζει πάντα της συμπαραστάσεως όλων μας..Οι Αγιοταφίτες Πατέρες γενικώς, οι οποίοι φυλάνε Θερμοπύλες είναι ΗΡΩΕΣ και θα πρέπει ΟΛΟΙ οι Έλληνες και Ελληνίδες Απανταχού της ΓΗΣ να τους βοηθούμε και τους συμπαραστεκόμαστε: ...;.Υλικά και Πνευματικά (με τις προσευχές μας) Διότι μέσα σε μύριους κινδύνους φυλάτουν τα Άγια Προσκυνήματα των Αγίων Τοπίων ...;.Η νύχτα που περάσαμε στο Θεοβάδιστον

Η ΝΎΧΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΆΣΑΜΕ ΣΤΟ Θεοβάδιστον Όρος Θαβώρ ΉΤΑΝ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
Αισθανθήκαμε μεγάλη χαρά που είδαμε το Άγιο Φως. Είπα στις γυναίκες: δωρεάν το είδαμε το Άγιο Φως, δεν είμαστε άξιες ...;Και συμφώνησαν όλες. Όμως επειδή ο Κύριος είδε την καλή προαίρεση ίσως γι' αυτό μας το έδειξε. Διότι είμαστε αποφασισμένοι, όσοι πήγαμε ως προσκυνητές, εφέτος στους Αγίους Τόπους ακόμη και να πεθάνουμε για τον Χριστό,,Πήγαμε με μεγάλη πίστη και εμπιστοσύνη στη Θ. Πρόνοια.

ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ¨Η ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΦΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ, τον ΗΓΑΠΗΜΕΝΟ των ψυχών μας, τον ΓΛΥΚΥΤΑΤΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ! ...;Μας έλεγαν διάφοροι : Που θα πάτε μέσα στις βόμβες; Που θα πάτε μέσα στον πόλεμο; Όμως εμείς πήγαμε με πλήρη επίγνωση της καταστάσεως.

Πάντως ήμασταν αποφασισμένοι-προσκυνήτριες-αν ήταν Θέλημα Θεού, να γίνουμε Μάρτυρες για τον Χριστό. Όμως πιστεύαμε ακράδαντα, ότι ο Κύριος θα μας διαφυλάξει, όπως και έγινε. Δεν επέτρεψε ο Κύριος να πάθη κανείς απολύτως τίποτε. ...;Γύρισαν όλοι γεροί πίσω στην πατρίδα τους ...;ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΥΛΑΞΕ. ΑΣ ΕΧΗ ΔΟΞΑ Ο ΘΕΟΣ!

Γιαυτό ο Κύριος μας έστειλε το ΦΩΣ Του! Ας μας αφήσει να ζούμε ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ! Μετά την Υπέροχη αυτή αγρυπνία με τα καταπληκτικά Θαύματα, που συνέβησαν την αξέχαστη αυτή Άγια Νύχτα στο Θεοβάδιστον Όρος ΘΑΒΩΡ στις-7-περίπου η ώρα το πρωϊ φύγαμε με το Γκρούπ και κατευθυνθήκαμε σε άλλα προσκυνήματα.

Μας έδωσε ο Θεός τόση χάρη και τόση δύναμη, που παρά το γεγονός ότι δεν είχαμε κοιμηθεί΄όλη τη νύχτα-όσοι είχαμε ξενυχτίσει-δεν νυστάξαμε καθόλου και δεν αισθανόμεθα καμία κούραση! Πήγαμε και προσκυνήσαμε στις Εκκλησίες Ναζαρέτ, Κανά, Καπερναούμ, Τιβεριάδα και κατόπιν πήγαμε στον Ιορδάνη Ποταμό,-όπου έγινε αγιασμός από τον Ιωακείμ και κάναμε το συμβολικό βάπτισμα ευλογίας.

Πολλοί και πολλές προσκυνήτριες φορώντας λευκούς μανδύες μπήκαμε στην άκρη βέβαια του Ποταμού-στο Κινερέτ-(έτσι λέγεται η τοποθεσία) και λάβαμε το βάπτισμα-ευλογία του Ιορδάνου. Αισθανθήκαμε μεγάλη χαρά. Μετά κατευθυνθήκαμε προς τα Ιεροσόλυμα. Όλη την ημέρα πηγαίναμε σε προσκυνήματα-κι' ας μην είχαμε κοιμηθεί-κι' όμως δεν κουραστήκαμε καθόλου, δεν ήταν κι' αυτό κάτι το θαυμαστό; την άλλη ημέρα προσκυνήσαμε τον Πανάγιο Τάφο, ο οποίος είναι: Πηγή της ημών Αναστάσεως και μετά όλα τα άλλα Προσκυνήματα, που ευρίσκονται μέσα στην Αγία Πόλη Ιερουσαλήμ.

To πήρα από τον Misha

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009










H MEΓΙΣΤΗ

ΑΥΘΑΔΕΙΑ


Του Ομολογητου της Ορθοδοξίας -Θεολογου –
Φιλολογου
κυριου Νικολαου Σωτηροπουλου


Η αίρεση είνε το χειρότερο κακό μέσα στο θρησκευτικό χώρο.
Το να μη παραδέχεται κανείς μερικές από τις θείες διδασκαλίες, η έστω μία, η έστω την ελαχίστη, αυτό είνε αίρεση και μεγίστη αυθάδεια απέναντι του Θεού.

Με την αίρεσή του ο αιρετικός είνε σαν να λέγη στο Θεό:


« Θεέ ! Δεν σε παραδέχομαι σε όλα, όσα διδάσκεις δια της Γραφής και της Εκκλησίας σου.
Λέγεις δια του αποστόλου σου, ότι όλη η Γραφή είνε θεόπνευστη.(Β’ Τιμ. γ’ 16 ).
Λέγεις δια του Υιού σου, ότι το Άγιο Πνεύμα οδηγεί τους πιστούς, την Εκκλησία, σε όλη την αλήθεια(Ιωάν. ιστ’ 13).

Ναί, η Γραφή σου είνε θεόπνευστη, αλλ΄η έμπνευσή σου δεν είνε πάντοτε σωστή.
Ναί, το Άγιο Πνεύμα σου οδηγεί την Εκκλησία, αλλ’ όχι πάντοτε ορθά.

Σε τούτο το σημείο της διδασκαλίας σου δεν ομιλείς λογικά, δεν έχεις σωστή αντίληψη, παραλογίζεσαι.
Σε τούτο το σημείο εγώ λογικεύομαι, όχι εσύ, Θεέ!

Σε άλλο δε σημείο της διδασκαλίας σου δεν μας λέγεις την αλήθεια, αλλά ψεύδεσαι.
Το ψέμα δεν υπάρχει μόνο σε μας τούς ανθρώπους και στο Διάβολο, υπάρχει και σε σένα, Θεέ!

Και επειδή, Θεέ, υπάρχουν περιπτώσεις, στις οποίες αποδεικνύεσαι παράλογος και ψεύτης, γι’αυτό εγώ στη Γραφή και στην παράδοση της Εκκλησίας σου δεν αποδίδω σπουδαία σημασία.

Ο λόγος σου, Θεέ, πρέπει να τροποποιηθή.
Άλλωστε οι καιροί άλλαξαν.
Και αφού οι καιροί άλλαξαν, πρέπει και η διδασκαλία σου να αλλάξη.
Και σύ, Θεέ, πρέπει να αλλάξης.
Μέσα στη Γραφή σου, Παλαιά και Καινή Διαθήκη, αναρίθμητες φορές παρουσιάζεσαι ως τιμωρός των ανθρώπων.
Αλλ’ αυτή η συμπεριφορά σου, η τιμωρητική , δεν κάνει καλή εντύπωση.
Διαφωνούμε κάθετα μ’αυτή τη συμπεριφορά σου.

Και γι’αυτό πρέπει να παύσης να είσαι τιμωρός Θεός.
Σε θέλουμε μόνο Θεό της αγάπης.
Και έτσι σε διακηρύσσουμε στον κόσμο με όλα τα μέσα της δημοσιότητος».


Υπερβολικός ο λόγος μας για τον αιρετικό;

Τολμηρός ο λόγος μας γι’αυτόν; Όχι!

Για τους αμαρτωλούς η Γραφή εκφράζεται με συμπάθεια.

Αλλά για τους αιρετικούς εκφράζεται με τα φοβερώτερα λόγια.

Πολλούς κεραυνούς εξαπολύει εναντίον τους.

Τους αναθεματίζει, τους παραδίδει στο Σατανά, τους ονομάζει αντιχρίστους και κατάρας τέκνα.

Περιλαμβάνονται δε σ’αυτούς πρώτα οι οικουμενισταί, έστω και αν εμφανίζωνται ως Ορθόδοξοι, έστω και αν είνε ηγέτες Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Οι οικουμενισταί έχουν όντως το κακό πρωτείο μεταξύ των αιρετικών, διότι ο οικουμενισμός δεν είνε απλώς αίρεση, είνε παναίρεση, αλλά και πανθρησκεία.

Ακουέτω ταύτα πρώτος Βαρθολομαίος,ο αρχιοικουμενιστής.

Οι ολίγοι συνειδητοί χριστιανοί εύχονται να μετανοήση, να ζητήση συγγνώμη από Θεό και ανθρώπους Θεού, και να τύχη ελέους και σωτηρίας.



Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Αυγούστου 2009

=======================================
Ο διδάσκαλος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και εκλεκτός αδελφός εν Χριστώ κ. Νικόλαος Σωτηρόπουλος, ασεβώς και ανεπιτρέπτως, "αφορίσθηκε" από τον Ουνίτη Βαρθολομαίο - που άνθρωποι της Αβύσσου, από χρόνια τον προλίαναν και τον προκατασκεύασαν και τον προχειροτόνησαν γιά πατριάρχη - επειδή υπερασπίσθηκε το υπέρ Πάν ΟΝΟΜΑ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Σημερινοί Πατριάρχες και αρχιεπίσκοποι της ΑΙΣΧΥΝΗΣ και της ΣΥΜΦΟΡΑΣ, καταδιώκουν, συλλαμβάνουν, φυλακίζουν και "αφορίζουν" τους πιστούς και ευσεβείς χριστιανούς, (π.χ. στη Λάρισα), ενώ δείχνουν σκανδαλώδη εύνοια και "αγάπη", στους μεμιασμένους φραγκολατίνους και στους ετεροδόξους, ακόμα και στους δαιμονισμένους αλλοθρήσκους.
Ουδέν το κοινόν, μεταξύ αυτών τε και της Πολυτιμοτάτης όλων, Ορθοδόξου Πίστεως ημών.
Ουδέν το κοινόν, μεταξύ αυτών τε και της εγκαυχήσεως ημών, των Αγίων Πατέρων ημών.
Ούτοι, άνθρωποι οικτροί και ευτελείς, αφεαυτών αυτοανεκήρυξαν εαυτούς και αλλήλους σημερινούς "πατέρας", και κηρύττουν και απαιτούν, ως κραυγές δαιμονανθρώπων, την υπέρβασιν των Πατέρων της Ορθοδοξίας.
Μεταξύ αυτών τε και ημών, ΧΑΣΜΑ ΜΕΓΑ εστήρικται.(Λουκ.16,26).
Εκάς, οι βέβηλοι.
Εξω, οι αναίσχυντοι Μητραλοίαι.


Αδελφέ Νικόλαε,
χαίρε και αγάλλου, διότι "ανθρωποι τριών οβολών", κατά τον ιερόν Χρυσόστομον, "κακά" κατά σού απηργάσαντο.

Ω διώκτου πικρού, Χριστιανού προσηγορίαν έχοντος..., θα ανεφώνει εκκωφαντικώς από την περίλαμπρον μονήν του, ο της Στουδίου άρχων και ηγούμενος.(Ρ.G. 99,841).
Ο ψευτοαφορισμός του Αιρεσιάρχου Πατριάρχου, επέστρεψε ως κατάρα Θεού επί της κεφαλής του, και αποτελεί διά Σέ αδελφέ, δόξαν σου και τιμήν σου και εν τη ζωή ταύτη, προαπεσταλμένον στέφανον επουράνιον.
Χαίρε και αγάλλου, αδελφέ πεφιλημένε τε και δεδοξασμένε, εν τοις παθήμασί σου. Ούτως η τελείωσις των μαρτύρων απάντων.
Οτι " πάντες άγιοι, οί τε εν τη Παλαιά, οί τε εν τη Καινή, ταύτην ώδευσαν την οδόν, επιβουλευόμενοι συνεχώς, ελαυνόμενοι, φυγάδες και μετανάσται γινόμενοι, απόλιδες, άοικοι, θανάτους αώρους υπομένοντες"(ΕΠΕ 38, 418).

"Εμαστίχθης υπέρ Χριστού του αγαθού ημών Θεού. Δόξα τω καλέσαντί σε εις την ομολογίαν της Αληθείας Αυτού. Δόξα τω σταθερώσαντι την τιμίαν σου ψυχήν των άλλων προκινδυνεύσαι είς το μή πτήξαι, μηδέ υποχωρήσαι από προσώπου του αλάστορος, αλλά την καλήν ομολογίαν ομολογήσαι, και διά ταύτην συν Χριστώ δούναι τον νώτον εις μάστιγας.
Μακάριος και τρισμακάριος, μακαρία και η κοιλία, ή εις φώς σε ήγαγεν.
Τις η χαρά αύτη; Τις η δόξα αύτη; Αλλ' ουχί των τα διαδήματα φορούντων θαυμασιωτέρα, στίγματα φέρειν του Χριστού, τα ζωοποιά αυτού πάθη, ως στέφη;"(P.G. 99, 1208).


Αδελφοί εν Χριστώ.
Ο αδελφός και διδάσκαλος ημών Νικόλαος, διέρχεται μεγάλην δοκιμασίαν με την υγείαν του.
Ευχήθειτε εκτενώς διά την βελτίωσίν της, σήμερα μάλιστα που η Αγία Εκκλησία των Ορθοδόξων διατρέχει τον έσχατον κίνδυνον και έχει την ανάγκην των πρωτοπορούντων εμπειροπολέμων διδασκάλων.
Οτι, επτωχεύσαμεν σφόδρα-σφόδρα ....
Και, με την εμφανή απουσία του, η χαρά των Λυκοποιμένων Γραικολατίνων και Φραγκολατίνων εγένετο...τρανή και μεγίστη...
Ευχήθειτε την ταχυτάτην και πλήρη ανάρρωσιν του γενναίου αγωνιστού και ομολογητού της Πίστεως Νικολάου, ίνα και η χαρά των αγγέλων του Ουρανού και της συνειδήσεως της Εκκλησίας υπερβαλλόντως αυξηθή, των δε εχθρών τής Πίστεως, εις πένθος και εις κατήφειαν μεταστραφή...(Ιακ.4,9).

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009


Ανευ ράσου...

Αράσωτος...

Ανευ καλυμαυχίου...

Προβαίνει σε συνεχείς και μεγάλες απρέπειες...


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ ΠΟΛΥ

Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΙΕΡΕΥΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΗΣ

Ο Επίσκοπος Πρεβέζης, οφείλει να λάβη μέτρα.

Κυκλοφορεί ευρέως αυτό το μακάβριο και αποκαλυπτικό κείμενο το οποίο μας φανερώνει πώς και γιατί η “ορθοδοξία” κατέληξε στα νύχια του πάπα!

Και όχι μόνο.

Ας το προαναγγείλουμε.

Επειδή η πίστη μας κατέληξε Λατρεία, θρησκεία, επειδή ο θεός της Λατρείας δεν είναι ο Θεός της Εκκλησίας, επειδή ο κλήρος ευνόησε την μετατόπιση από τον αληθινό Θεό, στο είδωλό του.

Αυτός ο ευγενικός και ήσυχος άνθρωπος, τώρα πια “ιερεύς” με την ευθύνη του επισκόπου Πρεβέζης, παρέστει σε οικουμενική λειτουργία και κοινώνησε από τον καθολικό ιερέα.

Μερικά αποσπάσματα (από τον ίδιο) από την περιγραφή της οικουμενικής λειτουργίας είναι αποκαλυπτικά.

«Έτσι δεν ήταν ν' απορεί κανείς, πώς όλοι εμείς, δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις, στεκόμασταν μπροστά το άγαλμα της Κάννον και καθένας είχε βρει μέσα στον ιερό χώρο γέφυρα επικοινωνίας με το δικό του θεό».

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!

«Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα μπορούμε όλοι να κοινωνούμε από το ίδιο δισκοπότηρο.

Και κοινωνήσαμε.

Δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις».

Όπως βλέπουμε η έκφραση μισαλλόδοξες προκαταλήψεις επαναλαμβάνεται συνεχώς.

Εννοεί τους χριστιανούς που αρνούνται να συμμετάσχουν σε οικουμενιστική λειτουργία και να πιουν το τσάϊ τους με ευλάβεια.

Η κατάκριση είναι η πρώτη Αρετή του Οικουμενισμού.

Και τί κοινώνησε ο κύριος;

Ήπιε κρασάκι;

Η Ελλάδα έχει ακόμη ταβερνάκια με υπέροχο κρασί και μεζέδες ασυγκρίτως πιο νόστιμους της όστιας.

Η συνέχεια έχει χάπι εντ.

Ο Πρεβέζης τον επιβραβεύει και τον χειροτονεί.

Στην χειροτονία του παρέστει και ο “πνευματικός” του Αρχιμανδρίτης Σάββας Δημητρέας, που μονάζει εις μονήν της Πρεβέζης.

Τί τον δίδαξε θα θέλαμε να ξέραμε;

Και γιατί έγινε ιερεύς;

«Με απλά λόγια, δεν ψάχνω για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την ιερή κλίμακα που ανεβάζει τους εκ γης προς ουρανόν».

Τα λόγια αυτά είναι το νέο πιστεύω, είναι «η ουσία της ελπίδος, που ως σπίθα ξεπετιέται από τις στάχτες της μακράν του Θεού ζωής και ανάβει τον πόθο της επιστροφής στον Παράδεισο.

Πόθος που πυρπολεί την καρδιά με το θείο έρωτα του ουρανού.

Πόθος που μεταλλάσσει (αλχημιστικά) τη ψυχή και το πνεύμα με γεύσεις θείων δωρεών που προσδίδει η χάρις του Θεού».

Η Ενσάρκωση του Κυρίου, η Θεία Οικονομία, ανύπαρκτα και αδιάφορα.

Το μόνο που του χρειάζεται είναι οι θείες δωρεές που θα κάνουν την ευγενική του ψυχή ευγενέστερη.

Το περίεργο είναι πως όλοι οι οικουμενιστές αρνούνται μεν τον Κύριο,

αλλά δεν λένε όμως όχι για λίγο Άγιο Πνεύμα.

Και ο επίσκοπος:

«Ευχόμαστε στον πατέρα Κωνσταντίνο Μπέη, να χαρεί την αληθινή Λατρεία που πόθησε και να έχει στην εργασία του καρποφορία πολλή».

Δεν πρόφτασε να χειροτονηθεί, έγινε πατέρας ο άνθρωπος.

Όταν τα Οράματα γίνονται πραγματικότης.

Τί ευτυχία!

Αυτή η καταστροφή της Εκκλησίας ακολουθεί έναν ήδη γνωστό ιστορικά δρόμο!

Ο ρωσικός λαός λόγω της μεγαλειώδους ορθοδόξου λατρείας έγινε ορθόδοξος.

Παρέμεινε όμως ορθόδοξος επειδή οι “μισαλλόδοξοι Βυζαντινοί” με άπειρα βάσανα, με κακοποιήσεις, καταδίκες σε μπουντρούμια, με διώξεις, κατόρθωσαν να μεταδώσουν στους Ρώσους Χριστιανούς και το περιεχόμενο αυτής της λατρείας, την ένωση με τον Κύριο, την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος σαν σκοπό της χριστιανικής ζωής.

Σήμερα χάθηκε αυτό το περιεχόμενο και από τους Ρώσους και από τους Έλληνες και γι' αυτό το λόγο γράφονται αυτές οι ανούσιες θεολογίες περί ευχαριστιακής οντολογίας, περί συνάξεως αγάπης κ.τ.λ.

Γι' αυτό αρχίσαμε ήδη να κλαίμε για την απώλεια του Αγίου Όρους.

Διότι το Άγιον Όρος κρατούσε το περιεχόμενο της λατρείας μας.

Και δεν το κρατά πια.

Το 'χασε γιατί αδιαφόρησε.

Και την πληρώνουμε όλοι μας με τον ανόητο οικουμενισμό.

Το δανεισθήκαμε από τον ευφυή Αμέθυστο.

Ο υπεύθυνος του blog apotixisi επικοινώνησε με τον Επίσκοπο Πρεβέζης κ. Μελέτιο και τον ενημέρωσε σχετικά.

Ο φίλος μητροπολίτης ισχυρίσθηκε ότι ο σημερινός ιερεύς της μητροπόλεώς του πατήρ Κωνσταντίνος Μπέης δεν διαπράττει ασχήμιες σαν εκείνη που σαν λαϊκός διέπραξε.

Τον ενημέρωσε ότι ο ίδιος ο π. Κ. Μπέης τα δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του σήμερα, σαν να συνέβησαν σήμερα.

Ο Επίσκοπος τον διαβεβαίωσε κατηγορηματικα ότι αυτά συνέβησαν πρίν εκείνος χειροτονηθεί ορθόδοξος ιερεύς.












Είναι αδύνατη

η ζητούμενη ένωση


Θ΄



ΕΚΠΟΡΕΥΣΗ

ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ


1.- Γενική θεώρηση Μία από τις βασικές διαφορές μεταξύ των Ορθοδόξων και των Φραγκολατίνων είναι η διδασκαλία περί του Αγίου Πνεύματος, το λεγόμενο Filioque. Οι Φραγκολατίνοι προσέθεσαν στο Σύμβολο της Πίστης την φράση αυτή, ότι δηλαδή το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιόν (Filioque), αλλοιώνοντας έτσι τον λόγο του Χριστού και την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, όπως εκφράσθηκε και Συνοδικά με την Β' Οικουμενική Σύνοδο, αλλά και με άλλες Συνόδους. Στο σημείο αυτό επικεντρώθηκε η αντιαιρετική πολεμική πολλών Πατέρων και κυρίως οι τρεις μεγάλοι Φωστήρας, ήτοι ο Μέγας Φώτιος, ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο άγιος Μάρκος ο Εφέσου, ο Ευγενικός. Πολύ νωρίς άρχισε στον δυτικό χώρο της ενωμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, να αναπτύσσεται η διδασκαλία, ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό, καταργώντας έτσι τις ενδοτριαδικές σχέσεις μεταξύ των Προσώπων της Αγίας Τριάδας. Με την πάροδο όμως του χρόνου αυτό το θέμα απέβη το κεντρικό σημείο της διαφοροποιήσης της Δυτικής «εκκλησίας» από την Ανατολική Εκκλησία.

Σημειώνουμε εδώ μερικά χαρακτηριστικά σημεία στα οποία φαίνεται η εμμονή του Παπισμού στην αιρετική αυτή διδασκαλία:
Όταν την 15 Ιουλίου του 1054 ο Καρδινάλιος Ουμβέρτος, απεσταλμένος του Πάπα έθεσε στην αγία Τράπεζα της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας, τον λίβελλο δια του οποίου αναθεματίζονταν ο Πατριάρχης και όλοι οι Ορθόδοξοι ως αιρετικοί, η βασική κατηγορία ήταν ότι ο Πατριάρχης και οι Ορθόδοξοι διέσπειραν πολλά ζιζάνια και «ως Πνευματομάχοι ή Θεομάχοι απέκοψαν από του Συμβόλου, του αγίου Πνεύματος την εκπόρευση και εκ του Υιού». Δηλαδή μας κατηγορούσαν, ότι εμείς αποκόψαμε την φράση αυτή από το Σύμβολο, που θέσπισε η Β' Οικουμενική Σύνοδος!!! Μερικοί ισχυρίζονται ότι ήρθησαν αυτά τα αναθέματα και επομένως δεν υπάρχει πρόβλημα. Βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα, γιατί με μια απλή πράξη ήρθησαν τα αναθέματα, αλλά δεν ήρθη η αίρεση του Filioque, η οποία μάλιστα ισχυροποιήθηκε ακόμη περισσότερο. Ο μεγαλύτερος θεολόγος των παπικών, ο Θωμάς Ακινάτος, τον οποίον ονομάζουν «Doctor angelicus» (διδάσκαλο αγγελικό) υποστηρίζει αυτήν την αίρεση. Σε ένα σημείο της διδασκαλίας του γράφει: «Το άρα είναι αρχήν του αγίου Πνεύματος κοινόν εστι Πατρί και Υιώ». Και σε άλλο σημείο γράφει: «Ο Πατήρ και ο Υιός μία εστιν αρχή του αγίου Πνεύματος». Και προχωρεί: «Και εάν ελέγετο, ότι το άγιον Πνεύμα εκπορεύεται εκ μόνου του Πατρός, ο Υιός δεν θα απεκλείετο αυτής της εκπορεύσεως». Όλες οι προσπάθειες για την ένωση των «εκκλησιών» μετά το σχίσμα του 1054 είχαν σαν κέντρο την αίρεση του Filioque, με την διαφορά ότι οι Ορθόδοξοι πρότειναν την αποβολή της προσθήκης και της διδασκαλίας από το Σύμβολο της Πίστης, ενώ οι Λατίνοι υπεραμύνονταν της διδασκαλίας αυτής και μάλιστα ισχυρίζονταν, ότι οι Ορθόδοξοι αφήρεσαν από το Σύμβολο της Πίστης την φράση αυτή. Ενδεικτικώς αναφέρεται, ότι στην Σύνοδο της Λυώνος το 1274 και στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας το 1438-39 το Filioque ήταν το κέντρο των συζητήσεων και βεβαίως ύστερα από πιέσεις και εκβιασμούς επιβλήθηκε στους Ορθοδόξους με επαινετές εξαιρέσεις, όπως του αγίου Μάρκου του Ευγενικού. Αλλά και όλες οι προσπάθειες των Ορθοδόξων για να επανέλθουν οι Λατίνοι στην Ορθόδοξη Πίστη προσέκρουαν στην δογματική τους διδασκαλία περί του Filioque. Το σχίσμα λοιπόν, μεταξύ των δύο «Εκκλησιών» έγινε από την αίρεση του Filioque, γι’ αυτό και ο Γεννάδιος Σχολάριος είπε: «το σχίσμα γέγονεν μάλιστα δια την εν τω Συμβόλω πρόσθεσιν και ότι καλώς απεστράφημεν τους Λατίνους δια την πρόσθεσιν αποστροφής ούσαν αξίαν». Και οι Πατέρες της Εκκλησίας ισχυρίζονται, ότι είναι αδύνατη η επαναφορά του Παπισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία από την οποία διεσπάσθησαν αν δεν αποσυρθή η αίρεση του Filioque.

2.- Θεολογική αντίκρουση
.
Αναφέρονται μερικές βασικές θέσεις της αίρεσης του Filioque, για να φανεί η μεγάλη σημασία του θέματος αυτού.

α) Κατά την Γ' Οικουμενική Σύνοδο δεν πρέπει να προσθέτουμε ή να αφαιρούμε ούτε μία λέξη από το εν χρήσει Σύμβολο της Πίστεως. Και βέβαια εννοείται το Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως, γιατί κάθε Σύνοδος αναγνώρισε τις αποφάσεις της προηγουμένης.


β) Το θέμα της Αγίας Τριάδος είναι μυστήριο, που δεν μπορεί να κατανοήσει η ανθρώπινη λογική. Μόνο το δόγμα περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδας μπορούμε να κατανοήσουμε, όχι όμως και το μυστήριο. Αυτό σημαίνει, ότι παραμένουμε στους αποκαλυπτικούς λόγους του Χριστού, χωρίς να τους επεξεργαζόμαστε λογικά.


γ) Ο Χριστός μας απεκάλυψε την σχέση των Προσώπων της Αγίας Τριάδας. Οι Απόστολοι απέκτησαν προσωπική γνώση, την ημέρα της Πεντηκοστής. Έτσι, το μυστήριο της Αγίας Τριάδος είναι θέμα αποκάλυψης του Ιδίου του Θεού και όχι ανακάλυψης του ανθρώπου. Αυτή η αποκάλυψη δόθηκε «άπαξ» την ημέρα της Πεντηκοστής (επιστολή Ιούδα 3). Οι άγιοι δια μέσου των αιώνων μετέχουν σε αυτήν την αποκάλυψη, που δέχθηκαν οι Απόστολοι την Πεντηκοστή. Λέγεται αυτό, γιατί οι Λατίνοι ανέπτυξαν την περίεργη θεωρία, ότι δια μέσου των αιώνων κατανοούμε καλύτερα και εμβαθύνουμε στην Αποκάλυψη. Αυτό συνδέεται με τον σχολαστικισμό. Στην Ορθοδοξία λέμε ότι το δόγμα του μυστηρίου της Αγίας Τριάδας το βιώνουν όσοι φθάνουν στην Αποκάλυψη και το εκφράζουν ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε εποχής.


δ) Ο Χριστός απεκάλυψε, ότι ο Λόγος του Θεού γεννάται και το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα. Έτσι, ο Πατέρας είναι αγέννητος, ο Υιός είναι γεννητός και το Άγιο Πνεύμα είναι εκπορευτό. Τα Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας έχουν κοινή ουσία ή φύση και ακοινώνητα προσωπικά ιδιώματα, που είναι το αγέννητο, το γεννητό και το εκπορευτό. Η σύγχυση μεταξύ των ιδιωμάτων ανατρέπει τις σχέσεις των Προσώπων της Αγίας Τριάδας. Αν το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό, τότε μπορούν να συμβούν δύο πράγματα. Το ένα, να γεννάται και ο Υιός από τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, γιατί διαφορετικά το Άγιο Πνεύμα αφού θα υπήρχε δυάδα (Πατέρας - Υιός) θα ήταν κατώτερο. Το άλλο, αν δε συμβαίνει το προηγούμενο, για να είναι και το Άγιο Πνεύμα ισότιμο με τα άλλα πρόσωπα, πρέπει και από αυτό να προέρχεται κάτι, οπότε διαλύεται ο Τριαδικός Θεός, αφού εισάγεται και τέταρτο πρόσωπο.


ε) Παραμένοντας στον λόγο του Χριστού λέμε, ότι ο Λόγος γεννάται από τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα (Ιω. 15. 26). Όμως, δεν μπορούμε να καταλάβουμε το πώς γίνεται αυτό και το γιατί γίνεται έτσι. Το θέμα αυτό το αντιμετωπίζουμε αποφατικά. Είναι απαραίτητη η λεγομένη αποφατική θεολογία. Για τον Θεό γνωρίζουμε «ότι εστί», δηλαδή ότι υπάρχει, αλλά αγνοούμε τόσο το «τι εστί» η ουσία, όσο και το «πως εισί» τα πρόσωπα. Τα υποστατικά ιδιώματα, αγέννητο του Πατέρα, γεννητό του Υιού, εκπορευτό του Αγίου Πνεύματος, είναι ο τρόπος ύπαρξης, δηλαδή είναι ο τρόπος με τον οποίο υπάρχουν τα Πρόσωπα.
Έτσι, το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και πέμπεται δια του Υιού. Στην ελληνική γλώσσα, άλλο είναι η εκπόρευση και άλλο η πέμψη. Η πέμψη δεν είναι υποστατικό ιδίωμα, δεν είναι τρόπος ύπαρξης, αλλά αποστολή. Η εκπόρευση είναι υποστατικό ιδίωμα, ο τρόπος ύπαρξης του Αγίου Πνεύματος, ενώ η πέμψη είναι η αποστολή και φανέρωση στον κόσμο, που γίνεται δια του Υιού, όπως και ο Υιός ενανθρωπίζει δια του Αγίου Πνεύματος. Όπως η δια του Αγίου Πνεύματος ενανθρώπηση του Λόγου δεν ταυτίζεται με την αΐδια γέννηση του Λόγου από τον Πατέρα, έτσι και η πέμψη του Αγίου Πνεύματος, δια του Χριστού, δεν ταυτίζεται με την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος από τον Πατέρα.

ς) Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο άγιος Μάρκος Ευγενικός δέχονται αποστολή και πέμψη του Αγίου Πνεύματος δια και εκ του Υιού, όπως γίνεται και σε μερικά παλαιά πατερικά κείμενα, αλλά με την έννοια της εν χρόνω κατ’ ενέργειαν φανέρωσης του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Δηλαδή, άλλο είναι η προαιωνία κατ’ ουσίαν εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, που γίνεται μόνο από τον Πατέρα, και άλλο είναι η κατ’ ενέργειαν εν χρόνω φανέρωση του Αγίου Πνεύματος, που γίνεται εκ του Πατρός δια του Υιού, ή ακόμη εκ του Πατρός και εκ του Υιού. Αυτή την λεπτή διαφορά, που είναι ουσιαστική δεν έχουν καταλάβει οι Λατίνοι και παρερμηνεύουν τα σχετικά κείμενα.


ζ) Η βασικότερη διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού βρίσκεται στο θέμα της ουσίας και ενεργείας στον Θεό. Οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε, ότι αφού η ουσία του Θεού είναι άκτιστη και η ενέργειά της είναι άκτιστη. Δεν υπάρχει ουσία χωρίς ενέργεια. Εάν η ουσία είναι άκτιστη, άκτιστη είναι και η ενέργειά της, και εάν η ουσία είναι κτιστή, κτιστή είναι και η ενέργειά της. Ο Θωμάς ο Ακινάτος και οι σύγχρονοι παπικοί θεολόγοι πιστεύουν στην actus purus. Δέχονται, δηλαδή, ότι η άκτιστη ουσία ταυτίζεται απολύτως με την καθαρά ενέργεια του Θεού και ο άνθρωπος δεν έρχεται σε σχέση και κοινωνία με την actus purus, αλλά με κτιστή ενέργεια του Θεού. Έτσι, εισάγουν στον Θεό κτιστές ενέργειες, πράγμα το οποίο καθιστά αδύνατη την σωτηρία του ανθρώπου, αφού αυτή δεν μπορεί να επιτευχθεί με κτιστές ενέργειες.
Αν προσέξει κανείς επισταμένως, θα διαπιστώσει, ότι η συζήτηση για την εκπόρευση και πέμψη του Αγίου Πνεύματος έχει σχέση με το θέμα περί της ουσίας και ενεργείας στον Θεό. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο διάλογος μεταξύ του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά και του σχολαστικού Βαρλαάμ άρχισε από το filioque και αμέσως έφθασε στο θέμα, εάν η ενέργεια του Θεού είναι άκτιστη ή κτιστή.

η) Η ιστορία της εισαγωγής του filioque είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Μελέτες που έχουν γίνει από τον Καθηγητή π. Ιωάννη Ρωμανίδη έφεραν στο φως ιστορικά γεγονότα, ότι το filioque χρησιμοποιήθηκε από τους Φράγκους εναντίον των Ρωμαίων, τόσο του Δυτικού όσο και του Ανατολικού τμήματος της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι Ρωμαίοι Ορθόδοξοι Πάπες αντιδρούσαν ηρωικά εναντίον της εισαγωγής του filioque στο Σύμβολο της Πίστης. Τελικά εισήχθη, όταν για πρώτη φορά ανήλθε στον θρόνο της παλαιάς Ρώμης ο Ιταλοφράγκος Πάπας Βενέδικτος Η' (1009 ή 1014). Οι δυτικοί και ανατολικοί Ρωμαίοι του Θ' αιώνα ήταν Ορθόδοξοι και πολεμούσαν τους Φράγκους ως ετεροδόξους. Το σχίσμα δεν έγινε μεταξύ Ρωμαίων Παπών και Ρωμαίων Πατριαρχών, αλλά μεταξύ Ρωμαίων Παπών - Ρωμαίων Πατριαρχών από την μια μεριά και Φράγκων αιρετικών από την άλλη.


θ) Στην Σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας διατυπώθηκαν οι ορθόδοξες απόψεις από τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό. Υπεγράφη μεν η ένωση από τους παρισταμένους Ορθοδόξους, με εξαίρεση τον άγιο Μάρκο και μερικούς άλλους, αλλά ήταν προϊόν και αποτέλεσμα πιέσεων και των δυσκόλων συνθηκών της εποχής εκείνης. Τελικά, δεν επικράτησε η ένωση αυτή για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον, γιατί την απεδοκίμασαν μεταγενέστεροι Σύνοδοι, και δεύτερον, γιατί ο λαός αντέδρασε, όχι όμως γιατί ήταν απληροφόρητος θεολογικά, αλλά γιατί είχε διαφωτισθεί καταλλήλως για την προδοσία που έγινε. Αυτό δείχνει, ότι οι συζητήσεις πρέπει να γίνονται σε κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και όχι με πολιτικές πιέσεις και σκοπιμότητες.


ι) Τελικά, η χρησιμοποίηση διαφορετικών όρων που έγινε από τους δυτικούς θεολόγους τίθεται μέσα στην προσπάθεια κατανόησης με τον ορθό λόγο των θεμάτων της αποκαλυπτικής θεολογίας. Αυτό εκφράζει έντονα τον σχολαστικισμό, που δεν μπορεί να διακρίνει τα πεπερασμένα όρια της λογικής, και, φυσικά, τα όρια που θα κινείται τόσο η καταφατική όσο και η αποφατική θεολογία. Ακόμη, οι διαφορετικοί όροι δημιούργησαν και μια ολόκληρη νοοτροπία στην δυτική θεολογία που δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Γιατί, η διαφορετική δογματική ορολογία, στην πραγματικότητα, σχετίζεται και με την άρνηση ή παραθεώρηση του ορθοδόξου ησυχασμού, όπως τον αναλύει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, που είναι η προϋπόθεση της ορθοδόξου θεολογίας και η βάση της πνευματικής ζωής. Επομένως, η ερμηνεία των όρων, που χρησιμοποιήθηκαν κατά καιρούς, δεν είναι μόνο θέμα επιστημονικής ανάλυσης στα επιστημονικά εργαστήρια, αλλά προσπάθειας για την εύρεση και την βίωση του αληθινού ησυχασμού.


Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου