Παρασκευή 22 Μαΐου 2009







ΑΓΡΙΑ ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΗ Η
ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ
ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ και των ΛΑΤΙΝΟΦΡΟΝΩΝ στην ημερίδα της Θεσσαλονίκης


Ο γνωστός εντεταλμένος του Βαρθολομαίου Ιωάννης Ζηζιούλας αποδοκιμάσθηκε αγρίως από τους χριστιανούς της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης. Κατήλθε από το βήμα μέσα σε έντονες διαμαρτυρίες. Πρότεινε να δακοπή η ημερίδα. Κατήλθε οργισμένος και αγανακτισμένος του βήματος. Ουσιαστικά η ημερίδα διαλύθηκε και διαπομπεύθηκε. Και πάνυ δικαίως.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------Είναι
Εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ὀργανώθηκε ἐπιστημονικὴ ἡμερίδα καὶ μάλιστα σὲ πανεπιστημιακὸ χῶρο ποὺ ἔχει καὶ τὸ πανεπιστημιακὸ ἄσυλο καὶ ἔτσι, λόγω τῶν ἔντονων ἀντιδράσεων, γλυτώσαμε ἴσως καὶ τίποτα ἀστυνομικὲς ἐμφανίσεις καὶ συλλήψεις.
Ὅλοι οἱ διάλογοι διεξάνονται ἐδῶ καὶ χρόνια κεκλεισμένων τῶν θυρῶν γιὰ νὰ μὴν λαμβάνῃ καμμία ἀπολύτως γνῶσι, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἡ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙ τῆς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ. Ἔτσι, αὐτὴ ἡ πρωτοβουλία τῶν Λατινοφρόνων Καθηγητῶν τῆς Θεσσαλονίκης, ἀποτελοῦσε μία ἔκπληξι.

Βλέπουν καὶ ἀντιλαμβάνονται οἱ Οἰκουμενιστὲς τῆς ἐποχῆς μας, τὴν φθορὰ καὶ τὴν διαφθορὰ τοῦ λαοῦ καὶ ἀποφάσισαν νὰ ἀνακοινώσουν δημοσία, ὅσα ἄτοπα καὶ ἀπράδεκτα ἔκαμαν μέχρι σήμερα καὶ ὅσα σκέπτονται νὰ κάνουν.
Ἀλλὰ δὲν ὑπολόγισαν καλὰ τὰ πράγματα.
Ὅσα εἰπώθηκαν ἐκεῖ μέσα, ἐξώργισαν ὅλους ποὺ δὲν ἄντεξαν νὰ ἀκοῦν ψεύδη, ἡμιαλήθειες, καὶ ὕβρεις κατὰ τῶν ἅγιων Πάτερων καὶ ἐγκώμια γιὰ τὴν Αἱρετικὴ Παρασυναγωγὴ τοῦ Παπισμοῦ.
Καὶ ἔτσι ἀποκαλύφθηκε ὅτι, οἱ ἐντὸς τῶν τειχῶν, ἐχθροί της Πίστεως Λατινόφρονες καὶ Οἰκουμενιστὲς προχωροῦν ἀνεξέλεγκτοι καὶ ἀκάθεκτοι νὰ Οὐνιτίσουν τὴν Πίστι τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἀπὸ ὄρθρου βαθέως, ἡ αἴθουσα τελετῶν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κυκλώθηκε ἀπὸ ὀρθόδοξους χριστιανοὺς - καὶ ὄχι ΓΟΧ, ὅπως προσπάθησαν νὰ χαρακτηρίσουν ὅσους διαμαρτύρονταν.
Ἔκανα μάλιστα, στὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας μία ἔρευνα, καὶ βρῆκα ὅτι οἱ ΓΟΧ δὲν ὑπερέβαιναν τὴν μία δεκάδα.
Ἀναρτήθηκαν πάνω, μὲ γραμμένα σκληρὰ συνθήματα γιὰ τὸν Πάπα καὶ τοὺς παπικούς.
Παράλληλα ἀπὸ ἄλλους, μοιράζονταν φέϊγ βολάν, ἐφημερίδες, φυλλάδια, βιβλία καὶ κυρίως τὸ νέο ἔντυπο του Φιλορθόδοξου Συλλόγου «Κοσμᾶς Φλαμιάτος» ποὺ φέρει τὸν τίτλο «Ἀρνούμεθα τὴν ὑποταγὴ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας στὸν Παπισμὸ καὶ στὸν Οἰκουμενισμό».
Ἡ αἴθουσα ἦταν σχεδὸν μισογεμάτη ἀπὸ κόσμο, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, καὶ ἀπὸ ἀρκετοὺς φοιτητές.

Πρῶτος ὁμιλητῆς ἦταν ὁ καρδινάλιος ΚΑΣΠΕΡ ὁ ὁποῖος ἄρχισε νὰ μιλάη στὴ Γερμανικὴ γλῶσσα, ἀφοῦ μοίρασαν στὶς εἰσόδους τὴν ὁμιλία του στὴν ἑλληνική. Ἀκολούθησαν οἱ ἄλλοι ὁμιλητές, οἱ φραγκολατίνοι «ἀρχιεπίσκοπος» Κερκύρας Σπιτέρης καὶ ὁ Οὐνίτης Δημήτρης Σαλάχας, καὶ οἱ γνωστοὶ καὶ μὴ ἐξαιρετέοι Λατινόφρονες Ἀθανάσιος Βλέτσης ἐκ τοῦ «προοδευτικοῦ» Μονάχου, ὁ νεαρὸς διάκος τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου Μάξιμος Βγενοπουλος καὶ ὁ γνωστότατος ὑπογραφέας πολλῶν αἱρετικῶν θέσεων Γεωργ. Μαρτζελος.
Ὅλοι τους γνωστοὶ γιὰ τὶς Φιλοπαπικὲς ἀπόψεις τους.

Μετὰ τὴν διακοπὴ ἄρχισε ἡ ἀπογευματινὴ συνεδρία. Ἡ αἴθουσα ἦταν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο.
Πρῶτος ὁμιλητῆς ὁ κ. Δήμ. Τσελεγγιδης.
Μόλις προσφωνήθηκε τὸ ὄνομά του τὰ χειροκροτήματα καὶ οἱ φωνὲς συντάραξαν τὴν αἴθουσα τοῦ πανεπιστημίου.
Τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ καθολη τὴν διάρκεια τῆς ὁμιλίας του, μὲ συνέπεια νὰ ἀγανακτήση ὁ προεδρεύων κ. Μαρτζελος καὶ νὰ διαμαρτυρηθῆ ἔντονα γιὰ τὰ χειροκροτήματα.
Ὁ ἴδιος ὅμως ἀργότερα, μαζὶ μὲ τὸν «ἕτερο Καππαδοκη» Πέτρο Βσιλειαδη, ποὺ εἶπε ὅτι θὰ πρέπει νὰ ὑπερβούμε τοὺς Πατέρες γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν ἕνωση μὲ τοὺς Φραγκολατίνους, καταχειροκροτοῦσαν τὸν γνωστὸ Ζηζιουλα, τὸν ἐγκάρδιο φίλο του διαβόητου Ἰάκωβου Βαβανάτσου.
Εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Καθηγητὴς κύριος Δήμ. Τσελεγγιδης ἔκλεψε ὅλη τὴν παράστασι καὶ ἱκανοποίησε πλήρως τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα τὸ ὁποῖο οἱ βοθρολυματαδες κοσμικοὶ δημοσιογράφοι καὶ οἱ παρόμοιοι μὲ αὐτοὺς Οἰκουμενιστές θολολόγοι τῆς πεντάρας, ἀποκαλοῦν ὀργανωσιακους, εὐσεβιστές, σχισματικούς, παρεκκλησιαστικούς, φανατικούς, μισαλλόδοξους, ταραξίες, ἀναρχικούς, κουκουλοφόρους, ταλιμπάν.
Εἶναι οἱ γνωστές ὕβρεις ποὺ ἐξαπολύονται κάθε φορά ἐνάντιον τῶν πιστῶν παιδιῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τοὺς μειοδότας καὶ προδότας τῆς Πίστεως.
Ἀπὸ ποιούς;
Ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν γνωρίζουν οὔτε τὶς θύρες τῆς εἰσόδου τῶν ἐκκλησιῶν.
Οἱ βοθρολυματάδες τῶν αἰσχρῶν καναλιῶν, ποὺ διέφθειραν τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας.

Ἀκολούθησε ὁ, στὸ ἐπαρκο χοντρὸς μητροπολίτης Μεσσηνιας Χρυσόστομος Σαββάτος.
Πρὶν ἀρχίση ὅμως τὴν ὁμιλία του, οἱ μισοὶ ἄνθρωποι τῆς αἴθουσας ἀποχώρησαν διαμαρτυρόμενοι καὶ ἀποδοκιμάζοντες τὴν ὅλη ἡμερίδα καὶ τὸν κ. Σαββάτο.
Ἐδῶ ὁ κ. Μαρτζέλος ξενίσθηκε ἀπὸ τὸ φαινόμενο τῆς ἀποχώρησης καὶ ἄρχισε νὰ διαμαρτύρεται καὶ νὰ στιγματίζῃ τοὺς ἀποχωροῦντας, οἱ ὁποῖοι τοῦ ἀνταπαντοῦσαν μὲ ἔντονες φωνές.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁμιλίας τοῦ κ. Σαββάτου ἠκούοντο ἀπὸ τοὺς ἐναπομείναντες καὶ κατὰ διαστήματα, φωνὲς διαμαρτυρίας καὶ ἀποδοκιμασίας, διαφόρων φιλοπαπικῶν θέσεων καὶ τοποθετήσεών του.
Ὁ κ. Σαββατος καὶ λόγω πάχους τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ λόγω τῶν ἀποδοκιμασιῶν τῶν παρόντων, ἵδρωνε καὶ ξαναϊδρωνε, φυσοῦσε καὶ ξαναφυσοῦσε, τόσο ποὺ φοβηθήκαμε μήπως πάθη καὶ τίποτα τὸ δυσάρεστο καὶ ....τί θὰ ἔκαμναν οἱ Καλαματιανοὶ χωρὶς αὐτόν!!!

Στὴ συνέχεια ἀκολούθησε ὁ περιβόητος προκλητικὸς καθηγητὴς Πέτρος Βασιλειαδης ὁ ὁποῖος ἀρνεῖται φανερὰ καὶ ἀπροκάλυπτα τὴν ὀρθόδοξη θεολογία τῶν πατέρων καὶ θέλει καὶ ἐπιθυμεί καὶ τὸ δηλώνει καὶ τὸ ξαναδηλώνει ὅτι θὰ πρέπει ΝΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ, ἀλλοιως δὲν μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε. Ἀποτελοῦν ἐμπόδιο καὶ ἀγκύλωσι στὴν περαιτέρω πορεία τοῦ διαλόγου μὲ τὴν «Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία» ὅπως ἀποκαλοῦσαν ὅλοι τους τοὺς Φραγκολατίνους γὶ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ τοὺς ὑπερβοῦμε.
Ταύτιζε μάλιστα καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς Θείας Ὀρθοδοξίας μας, μὲ τὸ Φραγκλοτινικό Παπικὸ Συνονθύλευμα τῶν Πλανῶν καὶ τῶν Αἱρέσεων συνεχῶς, πρᾶγμα ποὺ προκαλοῦσε τὴν ἀγανάκτησι τῶν ἀκροατῶν του καὶ φώναζαν καὶ διαμαρτύρονταν.

Οἱ Φραγκολατίνοι ἐξέθεσαν καὶ ἀσχολήθηκαν ὅλοι τους μὲ τὸ Πρωτεῖο τοῦ πατερούλη τους, τοῦ Πάπα Ρώμης, ἀφοῦ ἡ λαχτάρα τους, ὁ πόθος καὶ ὁ καϋμός τους εἶναι ἕνας καὶ μόνο:
Νὰ ἀναγνωρισθῆ ὁ μέγας ἀλάθητος Πάπας τους ὡς ὁ ὑπερέχων τοῦ Σύμπαντος κόσμου.
Καὶ ὅλα τὰ ἀλλὰ μας τὰ χαρίζουν.
Καὶ στὸ filioque θὰ ὑποχωρήσουν, ἐν καιρῳ, καὶ ὁ καθένας μας, ἂς κράτηση τὰ δικά του.
Ἀμέ! Εἴδατε πόσο συγκαταβατικοὶ ποῦ εἶναι οἱ παποάνθρωποι;
Ἐννοῶ τὴν παπικὴ φάρα ὅποια καὶ ναναι αὐτή, λατινικῆς ἢ ἑλληνικῆς ἐκδόσεως καὶ προελεύσεως.

Μετὰ τὸ διάλλειμα ἦρθε ἡ σειρὰ τοῦ κύριου Ζηζιουλα (πολὺ ζηλιάρικο ὄνομα ἔχει ὁ κ. Ζηζιουλας)!!!
Πρὶν ἔρθη ὅμως στὴν αἴθουσα «σκόνταψε στὴν ἔξω σκάλα τῆς αἰθούσης» ἀφοῦ ἐκεῖ δέχθηκε τὶς πρῶτες ἀποδοκιμασίες ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ τὸν παρότρυναν ἐντόνως νὰ οδεύση εἰς Ρώμην καὶ νὰ λάβη ἐκεῖθεν ἐκ τοῦ προσφιλοῦς του Πάπα Ρατσιγκερ, τὸ ἀξίωμα τοῦ καρδινάλιου.
Ἦταν φανερὸ ὅτι στὴν αἴθουσα ἐμφανίσθηκε ἀνήσυχος, ἀναστατωμένος καὶ ἀλαφιασμένος καὶ στὸ βῆμα ταραγμένος.

Ἀφοῦ προσπάθησε στὴν ἀρχὴ νὰ ἐμφανισθῆ ὡς ὀρθόδοξος καὶ ὅτι ἦταν ἐπιβεβλημένος ὁ διάλογος διότι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα διαλέγονται και συνδιαλέγονται, μετὰ ἰσχυρίσθηκε ὅτι πλανῶνται ὅσοι ἀρνοῦνται ὅτι ἔχουμε θεολόγους νὰ συνδιαλεχθοῦν μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, παρὰ τὴν προτροπὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου "αἱρετικὸν ἄνθρωπον, μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτού".
Ἐδῶ σηκώθηκαν καὶ τὸν χειροκρότησαν οἱ ὁμόφρονές του καθηγητές, οἱ διοργανωτὲς τῆς ἡμερίδας, ποὺ ἴσως νόμισαν ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι ἀποτελοῦν τὴν θεολογικὴ ἀφρόκρεμα τῶν ἐπιλεγέντων συνομιλητῶν.
Καὶ συνέχισε ὁ κύριος Ζηζιούλας νὰ μᾶς πολιορκεί μὲ λόγους εὐσεβοφανεῖς καὶ νὰ μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι οἱ παπικοὶ ὑποχώρησαν καὶ καταδέχτηκαν νὰ συνομιλήσουν μαζί μας ἀφοῦ δέχονται νὰ συζητήσουμε γιὰ τὸ πρωτεῖο τὸ ὁποῖο μέχρι τώρα δὲν ἀνέχονταν νὰ τοὺς τὸ ἀμφισβητοῦμε.
Τόσο μεγάλη ὑποχώρησι ἔκαμαν οἱ Λατῖνοι. Μεγάλη ἡ χάρι τους.
Τὸ δὲ filioque τοὺς, τὸ μελετοῦν.
Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἀλλα πολλὰ περίεργα καὶ παράξενα, ἄρχισαν καὶ οἱ ἀποδοκιμασίες οἱ ὁποῖες γίνονταν ὅλο καὶ πιὸ ἔντονες.
Ὁ Ζηζιούλας ταράχθηκε ἔντονα. Ἔχασε τὴν ψυχραιμία του καὶ ἀπειλοῦσε ὅτι θὰ διακόψῃ τὴν ἡμερίδα, ἐὰν δὲν τὸν ἀφήσουν νὰ ὁλοκλήρωση.
Εἶπε δὲ ὅτι ἕνα τέτοιο φαινόμενο δὲν ξανασυνάντησε ποτέ στὴ ζωή του καὶ μᾶς ὑπόσχονταν στὸ τέλος διάλογο ὁ ὁποῖος βέβαια ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΑΠΗ ΝΑ ΓΙΝΗ, ἀφοῦ ἐξ ὑπαρχῃς δὲν ὑπῆρχε μία τέτοια διάθεσι, ἀπὸ τοὺς διοργανωτας.
Ὁ κ. Ζηζιουλας ἐπέμενε νὰ μονολογεί, γιατί αὐτὴ ἡ ἡμερίδα διοργανώθηκε μόνο γιὰ νὰ μᾶς μεταφέρουν τὰ πορίσματα τῶν διαλόγων τους, εἴτε στὰ πρὸς συζήτησιν θέματα, ποὺ ἔκαμαν ἐν κλειστῷ καὶ παραβυστω, εἴτε στὴν Πατμο εἴτε στὴ Ρόδο, εἴτε στὴ Ραβενα, εἴτε στὸ Βελιγράδι, εἴτε στὴν Κρήτη, εἴτε ἀλλοῦ, εἴτε αὐτὰ ποὺ θὰ συζητηθοῦν ἐντός του φθινοπώρου στὴν Κύπρο.
Ὁ κ. Ζηζιούλας δὲν ἄντεξε τὶς ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας καὶ κατῆλθε τοῦ βήματος κατασυγχυσμένος, μὴ περατώσας τὴν ὁμιλίαν του.

Κρίνω σκόπιμο αὐτὴν τὴν στιγμὴ νὰ μὴν δημοσιεύσω τίποτα ἀπὸ τὶς «ξεπλυμένες» ἀπὸ Ὀρθοδοξία θέσεις καὶ ἀπόψεις τῶν Λατινοφρόνων, ἀλλὰ καὶ τῶν Λατίνων καὶ νὰ ὑποσχεθῶ στοὺς ἐπισκέπτες τοῦ blog apotixisi ὅτι, πιθανὸν αὐτὸ νὰ γίνῃ τὴν ἄλλη ἑβδομάδα ποὺ θὰ περιέλθουν εἰς χεῖρας τοῦ ὑπεύθυνου ὅλα τὰ πρακτικά.
Ἀλλά, γιὰ νάμαστε καὶ ἀκριβεῖς καὶ δίκαιοι καὶ νὰ μὴν ἀδικήσουμε κανένα, οὔτε καὶ τοὺς ἐχθρούς της Πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων.

Πάντως, ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω ὅτι, μέχρι σήμερα πίστευα ὅτι ἀδικοῦμε τοὺς Λατινόφρονας ποὺ τοὺς χαρακτηρίζουμε «ξεπλυμένους» καὶ ἀποχρωματισμένους τελείως ἀπὸ ὀρθοδοξία καὶ ταυτισμένους πλήρως μὲ τοὺς Φραγκολατίνους. Ἀποκαλύφθηκε περίτρανα μπροστὰ στὰ μάτια μας καὶ στὰ αὐτιά μας, ὅτι καθόλου δὲν τοὺς ἀδικοῦμε.
Καὶ αὐτὸ θὰ γίνῃ, ὅταν δημοσιευθοῦν καὶ ὅταν σχολιασθοῦν τὰ πρακτικά, καὶ τότε θὰ καταλάβετε ὅτι ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπιλέχθηκαν νὰ πρωτοποροῦν στὸν ἀνοιχθέντα «διάλογο» ἀποτελοῦν κίνδυνο μέγα, γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία του. Πιστεύουμε, ὅτι εἶναι οἱ πλέον ἀκατάλληλοι, γιὰ νὰ διεξάγουν ἕναν τέτοιο διάλογο.

Ἔχουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας ΒΡΑΧΟΥΣ Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ σκοπίμως ἐπιλέγονται οἱ πιὸ φιλόδοξοι καὶ οἱ πιὸ ἐπιρρεπεῖς καὶ συγκαταβατικοὶ σὲ ὑποχωρήσεις, οὕτως ὥστε νὰ μὴν προβάλλονται, ἐμπόδια καὶ ἀντιστάσεις.

Ὁ γνωστὸς Ἰωάννης Ζηζιούλας, τιτουλάριος μητροπολίτης τοῦ Βαρθολομαίου δηλαδὴ ποιμένας χωρὶς ποίμνιο, ἀποτελεῖ προκλητικὴ ἐπιλογὴ καὶ μέγιστο κίνδυνο γιὰ τὴν Ἅγία μας Ἐκκλησία, καὶ γιὰ ἄλλους λόγους, τοὺς ὁποίους ἄλλοτε θὰ ἀποκαλύψουμε.

Τέλος, θέλω νὰ πῶ ὅτι οἱ ἀποδοκιμασίες τῶν πιστῶν Ὀρθοδοξων στὴν ἀποκαλυπτικὴ αὐτὴ ἡμερίδα, ἔδειξαν καὶ ἀπέδειξαν ὅτι ὁ πιστὸς λαὸς δὲν τρώει κουτόχορτο καὶ ὅτι φρυκτωρει ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων καὶ παραμένει ἄγρυπνος καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψη νὰ δοθοῦν «ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΟΙΣ ΚΥΣΙ», ἀπὸ τοὺς ὁποιουσδηποτε.
Ἡ παντιμὴ Ὀρθοδοξία μας, καὶ ἀπὸ τὶς νέες αὐτὲς περιπέτειες - ποὺ κάποιοι σημερινοὶ ἀνάξιοι καὶ ἀνίκανοι λυκοποιμένες τοῦ Φαναριου ἐμφανίζονται νὰ τὴν "ἐκπροσωποῦν" καὶ νὰ τὴν καταταλαιπωροῦν – θὰ ἐξέλθη καὶ πάλιν σώα, ἀβλαβὴς καὶ νικώσα γιατί Ἐκεῖνος ποὺ τὴν ἀγαπαει περισσότερο, εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ Ναζωραῖος, ποὺ ἔχυσε δὶ Αὐτὴν τὸ Τίμιο Αἷμα Του.

Καὶ ἐπιπλέον γιατί, εἰς περιόδους μεγάλων κρίσεων καὶ περιπετειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀναλαμβάνουν πλέον τὰ «πρόβατα» καθήκοντα ποιμενικὰ καὶ ἀφοῦ λάβουν τὰς σφενδόνας ἀνὰ χεῖρας, ἐκδιώκουν τῆς Μάνδρας πὶξ-λὰξ ὅλους τους, ἀφρίζοντας καὶ τοὺς ὀδοντας τρίζοντας, λυκοποιμένας.

Γιὰ νὰ ρθῆ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος νὰ ἐπιμαρτυρίση καὶ νὰ ἐπιβεβαιώση ὅλα τὰ παραπάνω:

« Τί ὑμᾶς καλέσω;
Πρόβατα ἢ ποιμένας ἢ κυβερνητας ἢ στρατιώτας καὶ στρατηγούς;
Ὅλα αὐτὰ ἀποδεικνύονται ἀληθινὰ γιὰ σᾶς.
Ὅταν ἴδω τὴν εὐταξίαν, πρόβατα καλῶ.
Ὅταν ἴδω τὴν πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Ὅταν ἴδω τὴν σοφίαν, κυβερνήτας ὀνομάζω.
Ὅταν ἴδω τὴν ἀνδρείαν καὶ τὴν γενναιότητα,
στρατιώτας καὶ στρατηγοὺς ὑμᾶς ἅπαντας λέγω.
Ὢ πρόνοια λαοῦ.
Ἀπομακρύνατε τοὺς λύκους καὶ δὲν ἀδιαφορήσατε…
Αὐτοὶ ποὺ ἦταν μαζί μας, στράφηκαν ἐνάντιόν μας.
Αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦσαν μαζί μας τὸ Πλοῖο,
θέλησαν νὰ καταποντίσουν τὸ Πλοῖο.
Ἐθαύμασα ὑμῶν τὴν σύνεσιν.
Αὐτὰ τὰ λέγω ὄχι γιὰ νὰ σᾶς ἑτοιμάσω σὲ στάσι.
ΣΤΑΣΙΣ ΓΑΡ ΤΑ ΕΚΕΙΝΩΝ,
ΤΑ ΔΕ ΥΜΕΤΕΡΑ ΖΗΛΟΣ. (ΕΠΕ 33,432).

Ἔξω οἱ βέβηλοι.
Ἔξω οἱ μειοδότες τῆς Πίστεως τῶν Ὀρθόδοξων.
Ἔξω οἱ ἀναίσχυντοι ΚΥΝΕΣ.

Πέμπτη 21 Μαΐου 2009


ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΓΡΙΑ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΡΑΙΚΟΛΑΤΙΝΩΝ

στην ημερίδα της Θεσσαλονίκης


Ο γνωστός εντεταλμένος του Βαρθολομαίου Ιωάννης Ζηζιούλας αποδοκιμάσθηκε αγρίως από τους χριστιανούς της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης. Κατήλθε από το βήμα μέσα σε έντονες αποδοκιμασίες. Πρότεινε να δακοπή η ημερίδα.

Θα ακολουθήση από παρόντα στην γραικοφραγκολατινική ημερίδα, αναλυτική ενημέρωσι των επισκεπτών μας.

Τετάρτη 20 Μαΐου 2009





















ΛΑΤΙΝΙΚΟΣ ΚΑΙ

ΓΡΑΙΚΟΛΑΤΙΝΙΚΟΣ

ΟΙΣΤΡΟΣ

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Οργανωτής της ημεριδος, ο …γνωστός γόνος των γνωστών κατευθύνσεων, «κακός δαίμων» του Ουνίτου Πατριαρχου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, Ιωαννης Ζηζιουλας.
-------------------------------------------------------------------------------------


Σήμερα 20 Μαΐου 2009 και ωρα 9 π.μ.στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης διοργανώνεται από καποιους θρασύτατους, γνωστούς και μη εξαιρετέους, καθηγητάς της θεολογικης Θεσσαλονίκης, ΦΡΑΓΓΟΛΑΤΙΝΙΚΗ ημερίδα, με όλη τη γνωστή κάστα των Λατίνων και των Γκραικολατίνων της Θεσσαλονικης, που αγωνίζονται να εξαγοράσουν στους Λατίνους τους λυσσσωδεις εχθρους των Ορθόδοξων, το ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ αγαθο που μας χαρισε ο Θεος, την ΠΙΣΤΙ των Ορθοδόξων, «αντί πινακίου φακής».

Με ποιο δικαίωμα όλοι αυτοί οι μειοδότες, ομιλούν εκ μέρους των Ορθοδόξων, κλήρου και λαού;

Με ποιο δικαίωμα ομιλούν για πρόοδο με τους Φραγκολατίνους, όταν οι πάντες γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καμμία πρόοδος, αλλά μόνον άμβλυνσι των διαλεγομένων ορθοδόξων του ορθοδόξου αισθητηρίου τους;

Τι σχέσι έχουν αυτοί οι Οικουμενιστές με την γραμμή των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας και τολμούν και συνδιαλέγονται με τους Φραγκολατίνους, της σημερινής Παναιρέσεως των Παπολατίνων;

Μεταξύ των ομιλητών βλέπουμε και κληρικό του Οικουμενιστου και Ουνίτου Πατριάρχου Βαρθολομαίου, να έχη ως θέμα το Πρωτείο του επισκόπου Ρώμης….
Αλήθεια από πότε η Ρωμη έχει επίσκοπο;
Και από ποτε, της αναγνωριζουμε, Πρωτείο;
Οι Άγιοι Πατερες της Ορθοδοξίας, ομιλούν για αιρετικούς της Ρωμης και αιρεσι του Παπισμού.
Δεν υπαρχει πλέον, εδώ και πολλους αιωνες, «εκκλησια της Ρωμης», αλλά μόνον παγιωθεισα Παναιρεσι της Ρωμης.
Που βλέπει, αυτό το πατριαρχικο οργανετο, τον επίσκοπο της Ρωμης;


Χρειαζεται να ειμαστε όλοι εκει ΠΑΡΟΝΤΕΣ για να αποδοκιμασουμε, παντι τροπω, όλους αυτους τους Γραικολατινους, που τολμούν να ομιλούν εκ μερους της Ορθοδοξίας, ενώ εκφραζουν μονο τους εαυτους τους και κανεναν άλλο.
Είναι όλοι τους αξιοι αποδοκιμασιας και διαπομπευσεως και φασκελωματος.
Μην τους χαριζετε με τιποτα.

Αποτελουν παρασιτικους οργανισμους μέσα στον εκκλησιαστικό μας χώρο και χρειαζεται να εκκοπουν και να ριφθουν εις …καταβοθραν.

Αποτελουν κίνδυνον λοιμικης νοσου και αξιζει να τεθουν σε καραντινα και απομόνωσι.

Από σημερα, που τολμουν οι εχθροι των Ορθόδοξων οι Λατινοι αλλά και οι Γραικολατινοι, να μολυνουν τα ιερα χωματα της Ορθοδοξου γης, όλοι να παρουμε ορκο πιστεως και τιμης, ότι ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ, πρέπει να στιγματισθουν, να κυνηγηθουν και να εκβληθουν από την ορθοδοξη Ελλαδα που θα παραμεινη ορθοδοξη στους αιωνες των αιωνων.

Εξω οι βεβηλοι και οι μειοδοτες, της Πιστεως των Ορθόδοξων.

Τρίτη 19 Μαΐου 2009






ΛΑΡΙΣΑ

Η ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΠΟΛΙ





































Από δώ ψηλά από τη Μακεδονία, αγναντεύω και πάλι στη Λάρισα. Την αιματοβαμμένη πόλι. Την πολιορκούμενη πόλι.

Εκεί όπου χτυπά η καρδιά της Ελλάδος.
Ο άγιός της ο Αχίλλειος παρότι γιόρταζε, δεν εμφανίσθηκε στην πόλι.

Την πόλι που εδώ και 35 χρόνια παραμένει απορφανισμένη. Απορφανισμένη από γνήσιο, στοργικό πατέρα και ποιμένα. Την πόλι που δεν έχει πατέρα, αλλά πατρηϊό.
Πατρηϊό αντάξιο ενός Αρσάκιου και ενός Αττικού.
Ενός ανελέητου και απηνούς διώκτου της εποχής μας.
Ενός σκληρού και άστοργου πατρηϊού, που ασταμάτητα στέλνει τους χριστιανούς στα κοσμικά δικαστήρια, και στις φυλακές, επειδή αρνούνται να αναγνωρίσουν την μικρή «εξοχότητά» του.

Περιπολώ την πόλι, που ασυνείδητοι και αυτοπρόβλητοι δεσποτάδες της εποχής μας, βάρβαροι και άσπλαχνοι, μοχθηροί και ασυνείδητοι, πραγματική συναγωγή πονηρευομένων ρασοφόρων, λαίλαπα και μάστιγα της Εκκλησίας του Χριστού, εδώ και 35 χρόνια και ενώ ζούσε εξορισμένος ο απλούς και άγιος ποιμένας τους ο Θεολόγος Πασχαλίδης, συνεχώς του έστελναν μοιχούς και άρπαγας, κατά την πατερικήν έκφρασιν, για να τον «ποιμάνουν» στανικώς.
Και ο λαός του Θεού, οι πιστοί άνθρωποι της Εκκλησίας, η δόξα της Ολκάδος του Κυρίου, αντιδρούσε και συνεχίζει να αντιδρά.

Και όλοι οι μοιχοί και οι αρπαγες του θρόνου με την βοήθεια του Σατανοκρατούμενου Καίσαρα, έχυσαν πολύ αίμα χριστιανικό στη Λάρισα.
Αλήθεια, είναι δυνατόν, όταν ζή ο πατέρας σου, να δεχθής έναν άλλον πατέρα;
Είναι δυνατον να εγκαταλείψη ο λαός έναν τέτοιον πατέρα σαν τον Θεολόγο Πασχαλίδη; Όχι, ποτέ!

Η Εκκλησιαστική ιστορία διδάσκει ότι όταν ο ποιμήν ο καλός, ο εισελθών δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, εκβληθή βιαίως της μάνδρας των προβάτων, αναλαμβάνουν πλέον τα πρόβατα καθήκοντα ποιμενικά, γίνεται αυτός ο λαός ο ανυστακτος ποιμήν και ο φρυκτωρός της Μάνδρας.

Και ιδού ένα παράδειγμα εκ των πολλών.
Ο μοναδικός μας, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, η μεγάλη παραφωνία της αδίστακτης αρχιερατικής (δεσποτικής) κάστας της εποχής του, από την ημέρα που ανήλθε στον θρόνο της Κωνσταντίνου Πόλεως, οι ραδιούργοι δεσποτικοί κύνες, από μίσος και κακίαν, μοχθηρίαν και φθόνον, δεν τον άφησαν σε «χλωρό κλαρί». « Πάντα ταύτα διά τον ΦΘΟΝΟΝ εποίησαν», θα μας το επιβεβαιώση και ο ίδιος ο άγιος Ιεράρχης. (ΕΠΕ 38,236).

Κατάφεραν, με την ανήθικη συμμαχία του Καίσαρα, να τον εκδιώξουν της ποίμνης του.
Και τότε, ώ τότε, ο πιστός και ανδρείος και αξιομίμητος λαός του, όταν είδε τους λύκους (δεσποτάδες) ερχομένους να καταλάβουν τον θρόνο του πατέρα και ποιμενάρχη τους, ανέλαβε αυτοβούλως τα ηνία της ιεράς Ολκάδος Κυρίου Παντοκράτορος.
Και ο καταπικραμένος ιεράρχης, που επληροφορείτο από την εξορία, την ανδρεία του πιστού λαού εχαίρετο και ηγάλλετο σφόδρα-σφόδρα.
Οταν δε μετά από γενόμενο σεισμό που η δεισιδαίμων Ευδοξία τον θεώρησε ως θεήλατον επέμβασι έδωσε εντολή επιστροφής του εξορίστου ιεράρχου, η αιμάσσουσα καρδία του καταταλαιπωρουμένου στα κακοτράχαλα βράχια της Αρμενίας Ιεράρχου, κατεχάρη και κατελαμψε γιατί θα έβλεπε και πάλι τον υπέροχο λαό του.

Την δε ημέρα της ευλογημένης επιστροφής του, αφού ανήλθε κατασυγκινημένος πάνω στον άμβωνα της περικαλούς Αγίας Σοφίας τον προσφώνησε ως εξής:

«Κατησχήνθησαν(καταντροπιάστηκαν) οι μοιχοί (δεσποτάδες)….
Τι ποιήσω, ίνα υμίν αξίαν αποδώ της αγάπης την αμοιβήν; Αξίαν μεν ού δύναμαι, ήν δε έχω, δίδωμι….
Ουδείς έχει τέκνα τοιαύτα, ουδείς αγέλην (ποίμνιο) τοιαύτην, ουδείς άρουραν ούτως ευθαλή (γή τόσο ανθηρή).
Ου χρεία μοι γεωργίας (να την καλλιεργώ).
Εγώ καθεύδω, και οι στάχυες κομώσιν (ωριμάζουν).
Ου χρεία μοι πόνου.
Εγώ ησυχάζω, και τα πρόβατα των λύκων (των δεσποτάδων) περιγίνονται (νικούν).
Τι υμάς καλέσω;
Πρόβατα ή ποιμένας ή κυβερνήτας ή στρατιώτας και στρατηγούς;
Πάντα υμίν αληθεύω τα ρήματα (αποδεικνύονται αληθινά για σας).
Όταν ίδω την ευταξίαν (πειθαρχίαν), πρόβατα καλώ.
Όταν ίδω την πρόνοιαν, ποιμένας προσαγορεύω.
Όταν ίδω την σοφίαν, κυβερνήτας ονομάζω.
Όταν ίδω την ανδρείαν και την ευτονίαν (γενναιότητα), σταρτιώτας και στρατηγούς υμάς άπαντας λέγω.
Ω πόνος, ώ πρόνοια λαού.
Ηλάσατε (απομακρύνατε) τους λύκους (τους δεσποτάδες) και ουκ αμεριμνήσατε (αδιαφορήσατε)…
Οι μεθ’ ημών (δεσποτάδες) καθ’ ημών γεγόνασιν.
Οι μεθ’ ημών (δεσποταδες) το πλοίον κυβερνώντες, το πλοίον καταποντίσαι ηθέλησαν.
Εθαύμασα υμών την σύνεσιν.
Ταύτα λέγω, ουκ εις στάσιν υμάς (ετοιμάζων) αλείφων. ΣΤΑΣΙΣ γαρ τα εκείνων,
τα δε υμέτερα ΖΗΛΟΣ» (ΕΠΕ 33,432).

Κατά τι διαφέρει ο αγώνας των χριστιανών της Κωνσταντίνου Πόλεως της εποχής του ιερού Χρυσοστόμου από τους αγώνες των σημερινών ηρωϊκών χριστιανών της εποχής μας;
Ουδεν διαφέρουν. Είναι ίδιοι και απαράλλακτοι.
Και τα εγκώμια του ιερού Πατρός απευθύνονται διαχρονικά και προς τους χριστιανούς της Λάρισας.

«Μακάριοι και τρισμακάριοι υμείς…ότι τοσαύταις παλαίειν οδύναις, φόβοις, απειλαίς, δεσμωτηρίοις, απαγωγαίς, δικαστηρίοις, δημίων χερσί, συκοφαντών αναισχύντοις γλώτταις, ονείδεσι, λοιδωρίαις, σκώμμασι.
Εγγέγραπται υμών τα ονόματα εν βίβλω ζωής, μετά των αγίων κατηριθμήθητε μαρτύρων» (38,48)

Ανδρείοι και γενναίοι αδελφοί μας Λαρισαίοι χριστιανοί.
Ψηλά τα λάβαρα. Ορθιες οι καρδιές. Ηρωϊκό το φρόνημα.
Με φωτιά στα δόντια, με φτερά στα πόδια.
Οι αναίσχυντοι και ραδιούργοι λυκοποιμένες, δεν θα επικρατήσουν.
Το όνομά τους ακούεται και θα ακούεται με αποτροπιασμό.
Και φρίσσουν και τους οδόντας τρίζουν.
Η ιστορία θα τους εντάξη σε αφάνεια και σε ανυπαρξία.

Πιο πάνω, δημοσιεύω φωτογραφίες αρχιερέων εξ Αραβίας, ή εκ του Αιγαίου και Ιονίου πελάγους ελθόντες στην πολύπαθη πόλι, που «χαζεύουν» και αποθαυμάζουν άθελά τους, την μαχητικότητα των αγωνιζομένων χριστιανών.
Και αλήθεια, πώς να μην θαυμάσουν, εχθροί και φίλοι, λύκοι και λυκοποιμένες, ένα τέτοιο εξαίσιο θέαμα και φαινόμενο;
Αποτελεί παραφωνία στην εποχή μας το να παρακολουθείς, μέσα στην γενική άπνοια και στην γενική αδιαφορία και χριστιανική μαζοποίησι, ανθρώπους ακούραστους και ακάματους να αγωνίζονται και να βροντοφωνάζουν υπέρ των δικαίων, Κυρίου Παντοκράτορος.
Και οι φωνές τους, να ξεπερνούν τα σύννεφα, να διέρχονται τα αστρα, να αφήνουν τους γαλαξίες, να υπερβαίνουν τα Σύμπαντα και να φθάνουν στον θρόνο του Θεου.
Και ο Θεός καταγράφει εις τας δέλτους Του τους αγώνες και τα παλαίσματά τους, και ετοιμάζει τους αμαράντινους στεφάνους.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009



ΠΑΠΙΣΜΟΣ = ……





Η έκπτωση από την ορθή πίστη στο Θεό εκτός από τις άλλες σοβαρές επιπτώσεις έχει και επίπτωση και στην ηθικότητα.

Η αληθινή πίστη και η ειλικρινής σχέση με το Θεό είναι ο σοβαρότερος ανασταλτικός παράγων στις ηθικές παρεκτροπές.
Αντιθέτως η ψεύτικη ή εσφαλμένη ή υποκριτική ή αιρετική πίστη, όπως εκείνη των παπικών, είναι επόμενο να σκοντάφτει και στο ζήτημα της ηθικής διδασκαλίας και πρακτικής. Λαθεμένη πίστη, λαθεμένη ζωή.


Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι σημειώνονται αμέτρητα κρούσματα σεξουαλικών ανωμαλιών μέσα στον «κλήρο» τους, παντού βέβαια, αλλά ιδιαίτερα στην Αμερική, τη χώρα της ηθικής αποχαλινώσεως.
Έχουμε ασχοληθεί και άλλοτε στην «Ι.Π.» με το ζήτημα αυτό, αλλά νέες πληροφορίες μας αναγκάζουν να ψηλαφίσουμε και πάλι το ζήτημα, που σκανδαλίζει ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεδομένου ότι ο «κλήρος» του παπισμού που υποτίθεται ότι διδάσκει την ηθική καθαρότητα της χριστιανικής ζωής, δίνει κάθε τόσο στη δημιοσιότητα βαριά σεξουαλικά σκάνδαλα εκφυλιστικής μορφής.

Έγκυρη πηγή αναφέρει ότι στη χώρα που προαναφέραμε η εν Βατικανο κεντρική διοίκηση της επιχειρήσεως του παπισμού το 2007 κατέβαλε για αποζημίωση σε κακοποιηθέντας από παπικούς ανώμαλους «κληρικούς» 526 εκατομμύρια δολάρια.
Για το 2008 για τον ίδιο σκοπό κατέβαλε 436 εκατομμύρια δολάρια, ενώ, όπως μεταδίδουν καλά πληροφορημένες πηγές, οι μηνύσεις των κακοποιηθέντων συνεχώς πυκνώνουν, αφού έχουν φτάσει τις 803 νέες περιπτώσεις, από τις οποίες παραπάνω από τις μισές αφορούν σε σεξουαλικές κακοποιήσεις ανηλίκων.

Το πράγμα παρ’ όλο ότι συσσωρεύει όγκο ντροπής στην επιχείρηση του παπισμού για το κατάντημα των «λειτουργών» του, εντούτοις δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στην πραγματικότητα το συγκρότημα δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες «λεπτομέρειες».
Βέβαια ο πάπας των παπικών εμφανίζεται να καταδικάζει το φαινόμενο, αλλ’ αυτό το κάνει μόνο για «τα μάτια του κόσμου».
Γιατί στην ουσία ο παπισμός δεν νοιάζεται για την ηθικότητα των κληρικών του.
Και αυτός ο πάπας τους προσωπικά δεν «ιδρώνει» για το κατάντημα.

Απόδειξη ότι δεν νοιάζεται, είναι ότι κανένας από τους υπαιτίους δεν έχει καθαιρεθεί. Σιωπηρώς όλοι αυτοί είναι αποδεκτοί διότι δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς.
Αν η «αγιότητά του» έβγαζε ένα δέκρετο να καθαιρούνται, θα έπρεπε να καθαιρεθούν όλοι οι παριστάνοντες τους κληρικούς, και πρώτος ο ίδιος.
Γι’ αυτό και ανέχεται, ή μάλλον επιβραβεύει τις τέτοιες λειτουργίες των κληρικών του πληρώνοντας αυτός τα τζερεμέδια τους.

Το πολύ πολύ να ενεργήσει μια μετάθεση του σκανδαλοποιού σε άλλη πόλη, για να ησυχάσει η μία πόλη, αν ησυχάσει βέβαια με το νέο «κληρικό» που θα τοποθετηθεί, και να βρει το μπελά της η άλλη πόλη στην οποία θα μετατεθεί ο έκφυλος σκανδαλοποιός.
Γιατί πράγματι με το σωφρονιστικό αυτό «μέτρο» το μόνο που πετυχαίνει ο «αγιότατος» είναι να μεταδίδει το μίασμα από πόλη σε πόλη και να καταστρέφονται και άλλα και άλλα αθώα και ανύποπτα παιδιά από τους «σωτήρες» της νεότητος.

Αυτά είναι μερικά από τα «αγαθά» έργα του «αλάθητου και αγιότατου ποντίφηκος» που κατά τα άλλα διεκδικεί αναγνώριση από όλη την ανθρωπότητα, ή μάλλον επιδιώκει όλη η χριστιανική ανθρωπότητα να πέσει μπρούμυτα κάτω από το μαγικό σκήπτρο της «θείας» εξουσίας του και να προσκυνήσει την παντόφλα του.
Έτσι η υποχρεωτική αγαμία στους «κληρικούς» του έχει μεταβάλλει τους μισούς σε κιναίδους και τους άλλους μισούς σε παιδεραστάς.
Μεγάλη όντως η «ιεραποστολική επιτυχία του»!

Για να είμαστε όμως πιο ακριβοδίκαιοι θα πρέπει να αναφέρουμε ότι αν ο επί κεφαλής της επιχειρήσεως δεν νοιάζεται ότι ο κλήρος του έχει καταντήσει κιναιδαριό και ταχύρρυθμη σχολή παιδεραστίας, του κοστίζει όμως κάτι άλλο.
ότι το θησαυροφυλάκιο του Βατικανού επιβαρύνεται και φτωχαίνει.
Γιατί όχι και απειλείται κατάρρευση, αν τυχόν η ποσοστιαία ετήσια αύξηση των καταγγελιών διευρυνθεί και πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Διότι προς τα εκεί πάει το πράγμα.
Όπως φαίνεται οι δηλωθείσες καταγγελίες αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Σύμφωνα με δημοσιογραφική πηγή που φέρνει το κατάντημα αυτό στο φως, οι προαναφερθείσες καταγγελίες αφορούν τα έτη 1960-1974.

Από το 1975-2009 σίγουρα θα έχει σημειωθεί μία ακόμη πιο μεγάλη, μια καταρρακτώδης, θα λέγαμε, αύξηση του φαινομένου.
Μάλιστα απ’ ότι φαίνεται, οι κακοποιημένοι και αποπλανημένοι στην Αμερική «ξύπνησαν». Και για άλλους λόγους βέβαια, αλλά κυρίως διότι το Βατικανό πληρώνει, δεν παίζει.
Κάνει, αλλά και πληρώνει. Έχει συνέπεια στην ιδεολογία του. Δεν είναι κακοπληρωτής.
Σιγά - σιγά θα ξυπνήσουν και οι απανταχού της γης κακοποιημένοι, και τότε τι θα γίνει με το θησαυροφυλάκιο; Δεν θα μείνει τίποτε. Θα φαλιρίσει.
Και πως ο κινητικότατος βατικανάρχης θα αυξήσει τις «ιεραποστολές» του;

Ανησυχία δικαιολογημένη εκατό τοις εκατό. Γι’ αυτό και ο εν λόγω τιμονιέρης, «απορροφημένος» από τα πνευματικά, όπως γράφουν άλλες νεώτερες ειδήσεις, «ποντάρει στο χρυσό».
«Σύμφωνα με την τελευταία ετήσια εκτίμηση, η οποία ανακοινώθηκε στους επισκόπους το περασμένο καλοκαίρι η «Αγία Έδρα» έχει στην κατοχή της χρυσό συνολικής αξίας 19 εκατομμυρίων ευρώ, που αντιστοιχεί σε έναν τόνο πολύτιμων κίτρινων ράβδων».

Θα σχολιάσουμε εδώ ότι αυτός ο χρυσός είναι ο δηλωμένος.
Για την ποσότητα του αδήλωτου όμως ποιος θα μιλήσει;
Προφανώς για τον αδήλωτο σιωπά ο κ. Ράτσιγκερ.
Διότι ποιος μας διαβεβαιώνει ότι ο πάπας των παπικών λέει όλη την αλήθεια;
Ποιος μπορεί να εξακριβώσει αν λέει τη μισή αλήθεια;
Εξάλλου πότε είπε την αλήθεια για να την πει και τώρα;
Και γιατί μίλησε μόνο για το χρυσό και δεν μίλησε και για το ρευστό, και γενικότερα για το σύνολο των εισοδημάτων του Βατικανού;
Αν είναι δυνατόν το κράτος του Βατικανού με τις τράπεζές του, με το εμπόριο των όπλων, με τα ανά τον κόσμο ακίνητά του, με τις ετήσιες υποχρεωτικές εισπράξεις του από τους οπαδούς του, με τις αποικίες του, να έχει στην άκρη μόνο 19 εκατομμύρια ευρώ!!

Συμπέρασμα:
Παπισμός= αθεϊα, χρήμα, ακολασία, ψέμα, διαστροφή.
Μπορεί να τον καμαρώνει ο κ. Βαρθολομαίος.


Απο το περιοδικο ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνος Μαϊου-Ιουνιου 2009

Κυριακή 17 Μαΐου 2009



Θα απαντησω

στον κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟ



Ο Μητροπολιτης Καλαβρυτων και Αιγιαλειας κ. Αμβροσιος, μου εκαμε την τιμη να ασχοληθη μαζι μου απαντωντας σε σχολιο μου, που του απεστειλε οπαδος του.

Επειδη ο κ. Αμβροσιος γραφει ότι «τον αδικω καταφωρα και τον υβριζω αναιτια» και επειδη με χαρακτηριζει ωμα και απροκαλυπτα « ψευτη και υπηρετη του ψευδους», δηλω οτι θα δωσω τις αναλογες απαντησεις στον κ. Αμβροσιο και θα αποδειξω εις αυτον οτι οι χαρακτηρισμοι του δεν με αγγιζουν.

Διοτι κατα την μακρα περιοδο της ζωης μου, εμαθα να λαλω και να υπερασπιζομαι την Αληθεια και μονο την Αληθεια.

Αυτο διδαχθηκα απο το Αγιο Ευαγγελιο και απο τους Άγιους Πατερες της Ορθοδοξίας μας.

Και επιπλεον εμαθα στον δημοσιο στιβο, να παλευω και να αγωνιζωμαι παντοτε τιμια, με τεντωμενα τα στηθη και με ανοικτη την καρδια.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ.








ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ,

ΤΙΤΛΟΣ ΤΙΜΗΣ


(Πρξ 11,19—30).


Ο Θεός είχε στο σχέδιό του να βγάλει το χριστιανικό κήρυγμα και έξω από τα όρια της Ιουδαίας.
Πρόθεσή του ήταν να πιστέψουν και να σωθούν όχι μόνο οι Ιουδαίοι αλλά και όλοι οι άνθρωποι.
Για την πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου θα έπρεπε οι απόστολοι να περιοδεύσουν και να κηρύξουν εκτός Ιουδαίας, σύμφωνα με τη νέα και οριστική εντολή του Αναστάντος «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Οι δώδεκα απόστολοι όμως, παρεξηγώντας προφανώς κάποια παλιότερη προτροπή του Χριστού να μην πάνε να κηρύξουν στα έθνη, αλλά μόνο στα χαμένα πρόβατα του Ισραήλ (Μθ 10,5), προτροπή, που την είχε κάνει ο Χριστός τότε δοκιμαστικώς και προσωρινώς, «στρογγυλοκάθησαν» στα Ιεροσόλυμα.
Πώς να τους βγάλει τώρα από εκεί μέσα ο Θεός και να τους σκορπίσει στα έθνη, για να κηρύξουν παντού τη σωτηρία;

Τους έκανε λοιπόν ο Θεός «αναγκαστική έξωση» από τα Ιεροσόλυμα.
Τους έδωσε μια «κλωτσιά» και τους σκόρπισε στα έθνη.
Ως ευεργετική «κλωτσιά» μπορούμε να εκλάβουμε το διωγμό που κηρύχθηκε κατά των πιστών στα Ιεροσόλυμα μετά το λιθοβολισμό του πρωτομάρτυρος Στεφάνου.
Αυτή η «κλωτσιά» τους ανάγκασε να βγουν έξω από το κέντρο και να σκορπιστούν στα διάφορα έθνη, Κύπρο, Συρία, και αλλού.

Κάποιοι απ’ αυτούς τους διωγμένους Ιουδαίους, που όμως είχαν γεννηθεί στην Κύπρο και στη Λιβύη, φτάνοντας στην Αντιόχεια την πρωτεύουσα της Συρίας, που τότε ήταν σε μέγεθος και πληθυσμό τρίτη παγκοσμίως μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια, και όντας εμποτισμένοι από τη σωβινιστική ιουδαϊκή αντίληψη ότι το ευαγγέλιο δεν πρέπει να κηρυχθεί στα άλλα έθνη παρά μόνο στο δικό τους, μιλούσαν για το Χριστό μόνο στους συμπατριώτες τους Ιουδαίους, αυτούς που τους λέγανε Ελληνιστάς, γιατί γεννήθηκαν έξω από την Παλαιστίνη και μιλούσαν σαν μητρική τους γλώσσα την ελληνική.

Εν πάση περιπτώσει, παρόλο το σωβινισμό τους, ο Θεός έδωσε μεγάλη ευλογία στο κήρυγμα των ανωνύμων αυτών κηρύκων.
Τους αξίωσε μάλιστα να κάνουν και πολλά θαύματα.
Παρατηρήθηκε ακόμη και κάτι εξαιρετικά ευχάριστο, ότι πάρα πολλοί Ιουδαίοι ακούγοντας το κήρυγμα των άτυπων αυτών κηρύκων και βλέποντας τα θαύματα που γίνονταν με τη δύναμη του Θεού, πίστεψαν στον Κύριο Ιησού Χριστό, αφήνοντας κατά μέρος την παλιά τους θρησκεία.

Στο μεταξύ η ευχάριστη είδηση ότι οι άνθρωποι στην Αντιόχεια προσέρχονται ομαδόν στην πίστη διαδόθηκε ευρέως και έφτασε μέχρι και τα Ιεροσόλυμα, που θεωρούνταν το κέντρο κάθε αποστολής.
Τότε οι απόστολοι έκριναν καλό να ενισχύσουν την προσπάθεια, που γινόταν στην Αντιόχεια, στέλνοντας κάποιον περιώνυμο και φημισμένο κήρυκα.
Ως τέτοιον δε έστειλαν το Βαρνάβα, που ήταν Κύπριος, με την εντολή να περιοδεύσει στα μέρη εκείνα και να φτάσει μέχρι την Αντιόχεια.

Πράγματι ο Βαρνάβας, σαν έφτασε στην Αντιόχεια και είδε την ευλογία του Θεού, δηλαδή τα πολυάριθμα πλήθη που είχαν πιστέψει στο Χριστό, χάρηκε, και τους στήριξε όλους με το δικό του παρηγορητικό λόγο και τους προέτρεπε να παραμένουν αφοσιωμένοι στον Κύριο με όλη την καλή διάθεση της ψυχής τους.
Και με αυτά που τους έλεγε και έκανε ο Βαρνάβας προστέθηκαν και άλλοι πάρα πολλοί στην πίστη.
Στο σημείο αυτό στο βιβλίο των Πράξεων σημειώνονται και κάποια πολύ επαινετικά λόγια για το Βαρνάβα.
Σημειώνεται λ.χ. ότι σαν χαρακτήρας ήταν καλοκάγαθος και γεμάτος Πνεύμα άγιο και πίστη. Ο Ιωάννης χρυσόστομος εξηγεί ότι ήταν αφελής αθώος απονήρευτος και είχε μεγάλη επιθυμία οι άνθρωποι να γνωρίσουν το Χριστό και να σωθούν.

Απόδειξη ότι ο Βαρνάβας ήταν πράγματι τέτοιος απονήρευτος και ανεπίφθονος άνθρωπος είναι και το γεγονός ότι μοιράστηκε τη χαρά της προόδου των Αντιοχέων μαζί με τον απόστολο Παύλο.
Συγκεκριμένως ο Βαρνάβας, εκτιμώντας ότι το έργο στην Αντιόχεια ήταν μεγάλο και ξεπερνούσε τις δυνάμεις του, πήγε στην Ταρσό, τη γενέτειρα του Παύλου και πρωτεύουσα της Κιλικίας, τον αναζήτησε και τον παρακάλεσε να κηρύξουν μαζί στην Αντιόχεια.
Ούτε καν του πέρασε η ιδέα αν ο Παύλος με τα χαρίσματά του θα τον επισκιάσει.
Ο Βαρνάβας ενδιαφερόταν μόνο για να σωθούν κατά το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι, κι όχι βέβαια για την προβολή του.

Ο Παύλος τότε δεν ήταν ακόμη γνωστός σαν απόστολος.
Ήταν γνωστός μόνο στους αποστόλους.
Και αυτοί τον είχαν γνωρίσει στα Ιεροσόλυμα μέσω του Βαρνάβα, που τον συνόδευσε και τους τον σύστησε.
Οι απόστολοι παραδέχτηκαν την αποστολικότητα του Παύλου και ενέκριναν να κηρύττει το Χριστό.
Ο Βαρνάβας είχε εκτιμήσει τον Παύλο από τότε.
Ο Παύλος μετά τη γνωριμία του με τους αποστόλους αποσύρθηκε στην Ταρσό και εκεί στην αφάνεια προσευχόταν μελετούσε και ετοιμαζόταν, για να βγει στο κήρυγμα.
Την ώρα εκείνη του χτύπησε την πόρτα ο καλοσυνάτος και άκακος Βαρνάβας.
Τον φέρνει στην Αντιόχεια.
Εκεί δούλεψαν οι δυο τους με πολλή αγάπη και ομόνοια και ζήλο ένα ολόκληρο χρόνο. Έπαιρναν μέρος στις συνάξεις και δίδασκαν στα πλήθη των πιστών.
Μάλιστα σημειώνεται στις Πράξεις και η πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία ότι την περίοδο εκείνη οι πιστεύοντες στο Χριστό, που μέχρι τότε λέγονταν μαθηταί, ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί, δηλαδή άνθρωποι που αναγνωρίζουν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως σωτήρα τους, και η τιμητική αυτή ονομασία έμεινε από τότε για πάντα.

Τη ζωντανή και ενεργό πίστη τους οι Χριστιανοί την απέδειξαν και έμπρακτα με έναν έρανο που έκαναν μεταξύ τους και έστειλαν το προϊόν του εράνου με τους Βαρνάβα και Παύλο στους φτωχούς των Ιεροσολύμων, διότι είχε πέσει μεγάλη πείνα στα χρόνια που Ρωμαίος αυτοκράτωρ ήταν ο Κλαύδιος Καίσαρ, σύμφωνα με την προφητεία του Αγάβου, που είχε κατεβεί και αυτός στην Αντιόχεια από τα Ιεροσόλυμα μαζί με άλλους προφήτες.

Τίτλος τιμής η ονομασία Χριστιανός για τους πιστούς όλων των αιώνων, όσο κι αν τον χλευάζουν και τον πολεμούν μέχρι σήμερα οι αντιφρονούντες.
Με την αδικαιολόγητη πολεμική τους πετυχαίνουν μόνο να περαστούν τα ονόματά τους στους χριστομάχους και χριστιανομάχους.
Ο Χριστός και οι Χριστιανοί θα μένουν στους αιώνες.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου