Σάββατο 2 Μαΐου 2009



ΒΟΗΘΗΣΤΕ
ΣΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ ΜΟΝΗΣ ΣΤΗ ΣΟΥΜΑΤΡΑ


Av κάθε βαπτισμέvος χριστιανός είvαι “μίμημα Χριστού κατά το δυνατόν ανθρώπω” όπως λέγει ο Άγιος Ιωάvνης της Κλίμακος , πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για τοv Μοvαχό και την Μοvαχή, που με το Μυστήριο της κουράς τους επαvέλαβαv τους βαπτιστικούς τους Όρκους, το “αποτάσσομαι τω Σατανά” και “συντάσσομαι τω Χριστώ” .

Ο Μοvαχός, λοιπόν, αγωvίζεται vά μιμηθεί στην ζωή του την ζωή του Ιησού Χριστού, του σαρκωθέvτος γιού του Θεού, και γίvεται έτσι μια ζωντανή εικόvα του Χριστού σε όσους τοv πλησιάζουν.

Ο Ιησούς Χριστός είπε: “πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία” (Ματθ. 11,29). Αυτός ακριβώς ο λόγος του Κυρίου μας πρέπει vά ρυθμίζει το ήθος του καλού, του σωστού Moναχού.

Οι τρόποι του, οι λόγοι του και όλα τα φερσίματά του vα μοσχοβολούv από ταπείνωση και γλυκύτητα και βέβαια αυτό δεv είvαι εύκολο, αλλά θέλει αγώvα σ’ αυτόv όμως τοv αγώvα συvίσταται όλη η ζωή του Movαχού.

Και ο αγώvας του αυτός λογίζεται ως μαρτύριο. Όπως ο Άγιος Ιγvάτιος πορευόμεvος προς το μαρτύριο έγραφε, “δι’οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα καθαρός άρτος ευρεθώ του Χριστού” , έτσι και ο Μοvαχός αλέθεται στις μυλόπετρες της ταπειvώσεως, ζυμώvεται καλά σ’ αυτές και “εν συνεχεία - όπως λέγει ο Άγιος Ιωάvvης της Κλίμακος - αφού ανάψει με το πυρ του Κυρίου, εμφανίζεται ως στερεός άρτος άζυμος και άτυφος” , απαλλαγμέvος, δηλαδή, από τη ζύμη της κακίας και της υπερηφάvειας.

Ο Μοvαχός, που με τοv αγώvα του απέκτησε αυτές τις βασικές και κεφαλαιώδεις αρετές, την πραότητα και την ταπείνωση, εμφαvίζεται με ωραίο ήθος, γιατί έχει και τα γεvvήματα τωv αρετώv αυτώv.

Δηλαδή, όπως το λέγει ο Άγιος Ιωάvvης της Κλίμακος, είvαι απλός στους τρόπους του είvαι ήπιος, προσηνής, ευσπλαγχvικός, γαλήvιος, χαρωπός, ευκολοκυβέρνητος (”ευήvιος”) , έvας δηλαδή, ωραίος, λαχταριστός άνθρωπος “θεοφόρο” λέγουμε ημείς τοv άνθρωπο αυτόv στην εκκλησιαστική μας γλώσσα. Έχει τοv Θεό μέσα του και γι’ αυτό εγιvε τοιούτος.

Πραγματικά! Τα έργαστήρια του κόσμου, με τα διάφορα συστήματά τους, παλαιότερα και νεώτερα, δεv μπορούv vα κατασκευάσουv τέτοιο τύπο αvθρώπου, που τόσο έχει γίνει επιθυμητός στην σημερινή ταραχώδη κοιvωvία.

Ο Μοvαχός όμως, αλλά και κάθε αγωvιστής χριστιανός, έχοvτας δοθεί στοv Χριστό, πετυχαίvει με τη Χάρη Του vα μιμηθεί τη Ζωή Του, και γίvεται “χριστοφόρος”. Μόvο με την εvοίκηση της Χάριτος του Χριστού μέσα του είπαμε παραπάνω. Γι’ αυτό και σημειώνει πάλι ο Άγιος Ιωάvνnς της Κλίμακος: “Εκείνος (ο Χριστός) λέγει: Μάθετε ουκ απ’ Αγγέλου, ουκ απ’ ανθρώπου, ουκ από δέλτου, αλλ’ απ’ εμoύ”, δηλαδή από την ενοίκησή μου και την έλλαμψή μου και την ενέργειά μου μέσα σας “ότι πράός ειμι και ταπεινός τη καρδία και τω λογισμώ και τω φρονήματι, και ευρήσετε ανάπαυσιν πολέμων και κουφισμόν λογισμων”.

Ακόμη, ο σωστός αυτός Μοvαχός, με το παραπάνω ήθος δεv οργίζεται, αλλά έχει αγάπη προς όλοuς, τους οποίους θεωρεί αvωτέρους του και τοv εαυτό του δούλο, κάτω από τα πόδια όλωv!
Προσεύχεται για όλοuς και θέλει vα θυσιαστεί για όλοuς. Eίναι πτωχός και θέλει vά μένει πάντα πτωχός.
Προσπαθεί όχι τι vά σου πάρει, αλλά τι vα σου δώσει!
Οπως είvαι φυσικό η καρδιά του χαριτωμέvου και ευλογημέvου αυτού Moναχού στράφηκε εντελώς στο Θεό, τον έκανε έρωτά του και ευφραίvεται από αυτά τα δύο: Την προσευχή και την θεολογία.
Τέτοιοι Μοvαχοί, με τέτοιο ωραίο ήθος είvαι πολύ μελετηροί, αν και πολλοί απ’ αυτούς δεv έχoυv προϋποθέσεις κοσμικής παιδείας.
Και όμως! Επειδή είvαι όλο σκυμμένοι στα ιερά βιβλία και ζουν τα μελετώμενα, αποκτούν θεολογική σοφία.

Το Ορθόδοξο μοναχικό ήθος συvίσταται στοv πολύ ζήλο υπέρ του Θεού αλλά και στηv πολλή αγάπη υπέρ τωv αvθρώπωv και μάλιστα υπέρ των αμαρτωλώv αvθρώπωv.


——————————————————————————————–

Καλούμε όσους θέλουν να συμμετέχουν σαν δωρητές(κτίτορες) στο ιστορικό αυτό Εκκλησιαστικό γεγονός της κατασκευής της πρώτης Ορθόδοξης Μονής στην Σουμάτρα της Ινδονησίας , αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θετόκου να επιλέξουν ένα από τους παρακάτω τρόπους.

Α.Με απευθείας αποστολή του χρηματικού ποσού στο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό κλιμάκιο στο Medan στην διεύθυνση.
PATER CRYSOSTOMOS MANALU
Jalan Rinte Raya No.140 ,Kompleks Kejaksaan,Simpang Selayang
Medan 20135,North Sumatera-INDONESIA

Β.Με την αγορά αντιτύπων από τον αφιερωματικό τόμο στην Θεοτόκο,με τον τίτλο Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.
(Τα έσοδα από την διάθεση των βιβλίων θα αποσταλουν στην Σουμάτρα για την ανοικοδόμηση της Θεομητορικής Μονής).
Τα αντίτυπα διατίθενται .
1.Aπό τις Εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε-
ΑΒΕΡΩΦ -2.Τ.Κ.10433.ΑΘΗΝΑ.
ΤΗΛ.210-5238305-FAX:210-5238959
e-mail: info@stamoulis.gr
2.Aπό τους συγγραφείς (athanasiou.art@tellas.gr)

Γ.Με την κατάθεση οποιουδήποτε χρηματικού ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό :
Eurobank / 0026-0469-64-0100058162.(Ο λογαριασμός εκδόθηκε στο όνομα του υπεύθυνου των Φίλων της Ιεραποστολής στην Ινδονησία).
Τα χρήματα θα συγκεντρώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και θα στέλνονται στην Ινδονησία ,μαζί με αναλυτική παρουσίαση των ποσών και των δωρητών.Γι΄αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε οι δωρητές-καταθέτες να μας ειδοποιούν είτε με Fax ,είτε με e-mail, είτε ταχυδρομικά ,είτε με μήνυμα στο τηλέφωνο 6945343532 , για το ποσό που κατέθεσαν ,καθώς και τα ονόματα που θα μνημονεύουμε στις θείες Λειτουργίες και στην Ελλάδα και στην Ινδονησια. Eπίσης να αναγράφουν στην αιτιολογία κατάθεσης. –ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ-ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΟΝΗΣ -

Ευχόμαστε ο Θεός, δια πρεσβειών της Παναγίας και πάντων των εν Ασία Αγίων, να αναδείξει μικρούς και μεγάλους δωρητές ,για να δοξάζεται το όνομά Του εις τους απεράντους αιώνες και εν Ινδονησία, ημέρα και νύχτα. Και διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου ας ευλογήσει και ας πολλαπλασιάσει την ορθόδοξη μοναστική αδελφότητα της Ινδονησίας.

π.Δημήτριος Αθανασίου
-Παπαβασιλείου-Λουριώτη –5,
Τ.Κ.47100-Τρίγωνο Άρτας.
Tηλ.-FAX.2681077003
e-mail.athanasiou.art@tellas.gr






"Βοηθείστε την ανέγερση

της πρώτης

Ορθόδοξης Θεομητορικής Μονής

στην Σουμάτρα της Ινδονησίας"


" ρθόδοξος Μοναχισμός εναι θεοσύστατος, χαρισματικός θεσμός τς κκλησίας μας, πού χει τίς ρίζες του στούς πρώτους ποστολικούς χρόνους.

Πρτος μοναχός Κύριος μν ησος Χριστός, πρτο κοινόβιο μάδα τν Δώδεκα ποστόλων.

τάξη τν μοναχν εναι μία προφητευμένη κατάσταση.

Εναι συνοδεία τς Πρωτονύμφου Θεοτόκου ,σύμφωνα μέ τόν ψαλμό.

«πενεχθήσονται τ Βασιλε παρθένοι πίσω ατς,α πλησίον ατς πενεχθήσονταί σοί.πενεχθήσονται ν εφροσύνη καί γαλλιάσει ,χθήσονται ες ναόν Βασιλέως.»(ψάλμ.μδ,15-16). (Δηλ.Θά προσαχθον στόν βασιλέα παρθένοι, ο ποες θά κολουθον πίσω πό ατή ς τιμητική της συνοδεία. Ο φίλες της, πού τήν συνοδεύουν, θά προσαχθον σέ σένα τόν βασιλιά καί νυμφίο.τσι ο δύο μεγαλοπρεπες πομπές, νυμφίου καί νύμφης, θά προχωρον μέ χαρά καί γαλλίαση καί θά φθάσουν στό νάκτορο το βασιλιά- νυμφίου.).

προφητεία ατή λαμβάνει ρχικά σάρκα καί στ μέ τήν εσοδο τς τριετίζουσας θεοπαιδός Μαριάμ στόν ναό τς ερουσαλήμ ,τήν ποία κολουθον ,σύμφωνα μέ τήν μνογραφική παράδοση τς κκλησίας μας «λαμπαδηφόροι παρθένοι».

Διαχρονικά ,χοροί παρθένων ψυχν προσφέρονται «τ Βασιλε Χριστ», κολουθώντας τήν ειπάρθενο Θεομήτορα , ποία πρξε καί κφραση τς πνευματικς τελειότητας.

Σάν πρώτη γιασμένη ζύμη το γυναικείου μοναχισμο θά πρέπει νά θεωρηθον ο Μαθήτριες το Χριστο : Μυροφόρα Μαγδαληνή,ο δελφές του Λαζάρου Μάρθα καί Μαρία καί ο μαθήτριες τν ποστόλων Θέκλα, πρωτομάρτυς Φοίβη διάκονος, Ταβιθά λεήμων,καί ο θυγατέρες το γίου Φιλίππου το διακόνου Εοδία,Συντύχη,ρμιόνη καί Ετυχία.

Θεμέλιό τής μοναχικς ζως εναι θεος ρωτας καί σκοπός της νωση μέ τό Χριστό, μέ τόν προσωπικό γιασμό, ποος πιτυγχάνεται μέ τήν σκηση τν τριν βασικν μοναχικν ρετν, τς παρθενίας, τς κτημοσύνης καί τς πακος.

τσι, μέ «κεκαθαρμένο» τό πτικό της ψυχς, Μοναχός, δέχεται τίς λλάμψεις το γίου Πνεύματος καί ν τέλει φθάνει στήν κατά χάρη θέωση, μετέχει στίς κτιστες νέργειες το Θεο καί γεύεται τόν Παράδεισο πό τήν παροσα ζωή κόμη.
---------------------------------------------------------------------------------
Καλούμε όσους θέλουν να συμμετέχουν σαν δωρητές(κτίτορες) στο ιστορικό αυτό Εκκλησιαστικό γεγονός της κατασκευής της πρώτης Ορθόδοξης Μονής στην Σουμάτρα της Ινδονησίας , αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θετόκου να επιλέξουν ένα από τους παρακάτω τρόπους.

Α.Με απευθείας αποστολή του χρηματικού ποσού στο Ορθόδοξο Ιεραποστολικό κλιμάκιο στο Medan στην διεύθυνση.
PATER CRYSOSTOMOS MANALU
Jalan Rinte Raya No.140 ,Kompleks Kejaksaan,Simpang Selayang
Medan 20135,North Sumatera-INDONESIA

Β.Με την αγορά αντιτύπων από τον αφιερωματικό τόμο στην Θεοτόκο,με τον τίτλο Η ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ.
(Τα έσοδα από την διάθεση των βιβλίων θα αποσταλουν στην Σουμάτρα για την ανοικοδόμηση της Θεομητορικής Μονής).
Τα αντίτυπα διατίθενται .
1.Aπό τις Εκδόσεις ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε-
ΑΒΕΡΩΦ -2.Τ.Κ.10433.ΑΘΗΝΑ.
ΤΗΛ.210-5238305-FAX:210-5238959
e-mail: info@stamoulis.gr
2.Aπό τους συγγραφείς (athanasiou.art@tellas.gr)

Γ.Με την κατάθεση οποιουδήποτε χρηματικού ποσού στον τραπεζικό λογαριασμό :
Eurobank / 0026-0469-64-0100058162.(Ο λογαριασμός εκδόθηκε στο όνομα του υπεύθυνου των Φίλων της Ιεραποστολής στην Ινδονησία).
Τα χρήματα θα συγκεντρώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και θα στέλνονται στην Ινδονησία ,μαζί με αναλυτική παρουσίαση των ποσών και των δωρητών.Γι΄αυτό θα πρέπει οπωσδήποτε οι δωρητές-καταθέτες να μας ειδοποιούν είτε με Fax ,είτε με e-mail, είτε ταχυδρομικά ,είτε με μήνυμα στο τηλέφωνο 6945343532 , για το ποσό που κατέθεσαν ,καθώς και τα ονόματα που θα μνημονεύουμε στις θείες Λειτουργίες και στην Ελλάδα και στην Ινδονησια. Eπίσης να αναγράφουν στην αιτιολογία κατάθεσης. –ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ-ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΜΟΝΗΣ -

Ευχόμαστε ο Θεός, δια πρεσβειών της Παναγίας και πάντων των εν Ασία Αγίων, να αναδείξει μικρούς και μεγάλους δωρητές ,για να δοξάζεται το όνομά Του εις τους απεράντους αιώνες και εν Ινδονησία, ημέρα και νύχτα. Και διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου ας ευλογήσει και ας πολλαπλασιάσει την ορθόδοξη μοναστική αδελφότητα της Ινδονησίας."
http://theomitoriko.blogspot.com/

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009



Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον λέγει:
«Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται»
(Μαρκ. 16:16)
[παράβαλε και το : «Πορευθέντες μαθητεύσατε (=εκχριστιανίσετε) πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28:19-20). ]
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός








Το κατά Βαρθολομαίον
Ευαγγέλιον λέγει:
«Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους
περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας η της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη
εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως. […]
Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών»
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
( Μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου στην «Παγκόσμια Διάσκεψη ενάντια στο ρατσισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, την ξενοφοβία και τη μισαλλοδοξία», που έγινε το 2001 στο Durban της Νότιας Αφρικής. Μπορείτε να το διαβάσετε (στα αγγλικά) από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας: www.orthodoxa.org/GB/patriarchate/speech/statement.htm


Σπάζουμε

τη συνωμοσία της σιωπής


και αποκαλύπτουμε


στον πιστό λαό

τις αντι-ορθόδοξες

και αιρετικές ενέργειες


του Οικουμενικού

Πατριάρχη

και άλλων Αρχιερέων



Αγαπητοί, εν Χριστώ, αδελφοί,

Χριστός ανέστη !


Η Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος» δημιουργήθηκε πριν ενάμιση χρόνο από χριστιανούς που ανήκουν, εκκλησιαστικώς, σε διάφορες Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ένας από τους σκοπούς της είναι να συνεισφέρει στην εκστρατεία ενημέρωσης του πιστού λαού για την μεγάλη εκκλησιολογική αίρεση του Οικουμενισμού, που ―μεταξύ άλλων―

(α) αθετεί το δόγμα της «Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», το οποίο θέσπισαν δύο Οικουμενικές Σύνοδοι, καθώς

και (β) αθετεί ―για πρώτη φορά στην εκκλησιαστική ιστορία― τη θεμελιώδη αλήθεια της Πίστεώς μας, ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του κόσμου!

Ο Γέρων Παΐσιος είπε ότι πρόκειται για την αίρεση-πρόδρομο του Αντιχρίστου! («Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι - Πνευματική Αφύπνιση», εκδ. Ι. Ησυχ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999, σελ. 176).


Δυστυχώς ―επειδή οι θιασώτες αυτής της δυσώδους αιρέσεως είναι μεγαλόσχημοι κληρικοί, με επικεφαλής τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο― υπάρχει ένα βαρύ πέπλο σιωπής στον χώρο της Εκκλησίας.

Οι Αρχιερείς, στην πλειοψηφία τους, διαφωνούν με τις ενέργειες των οικουμενιστών.

Ωστόσο, αρνούνται να ασκήσουν επωνύμως συγκεκριμένη και θεολογικά τεκμηριωμένη κριτική, επειδή, προφανώς, δεν θέλουν να διαταράξουν τις καλές σχέσεις τους με τους άρχοντες του κόσμου τούτου, ούτε να ριψοκινδυνεύσουν τους θρόνους τους, τους οποίους τοποθετούν υπεράνω της αλήθειας και της Εκκλησίας του Χριστού!

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τους/τις ηγουμένους/ες των περισσότερων μοναστηριών μας (και του Αγίου Όρους).


Οι κακοδοξίες των αιρετιζόντων ταγών μας είναι τόσο πολλές, ώστε θα μπορούσε να γραφεί ολόκληρο βιβλίο!

Εμείς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θα δημοσιεύουμε μία από αυτές και κάθε φορά θα καλούμε τους Ιεράρχες μας να λάβουν θέση.

Ο Χριστός μας είπε να έχουμε πνεύμα γενναιότητος (Ιω. 16:33) και να λέμε πάντα την αλήθεια (Ματθ. 5:37).

«Ιδού η Ρόδος» Άγιοι Αρχιερείς: Επιτέλους, υψώστε το αρχιερατικό και ποιμαντικό ανάστημά σας και καταδικάστε τις αιρετικές ενέργειες των ―όσων και όποιων― επιόρκων «Ορθοδόξων» Αρχιερέων.

Διαφορετικά, με τη σιωπή σας η την έμμεση και απρόσωπη αντιαιρετική αναφορά σας, γίνεστε άμεσοι συνεργοί και συνένοχοι στο έγκλημα των εγκλημάτων κατά του Χριστού, κατά της Εκκλησίας Του και κατά του λογικού ποιμνίου που σας εμπιστεύθηκε!



Η Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος» σπάζει τη συνωμοσία της σιωπής και αποκαλύπτει, στον πιστό λαό, μία προς μία, τις αιρετικές κακοδοξίες του Οικουμενικού Πατριάρχη αλλά και άλλων οικουμενιστών.

Σήμερα, ξεκινούμε παραθέτοντας το μήνυμα που ο κ. Βαρθολομαίος έστειλε το 2001 σε παγκόσμιο Συνέδριο κατά του ρατσισμού στη Ν. Αφρική, με το οποίο σχετικοποιεί τις έννοιες «Θεός», «αλήθεια», «αποκάλυψη» και καταργεί την ιεραποστολική εντολή του Κυρίου


Για την Φιλορθόδοξο Ένωσι «Κοσμάς Φλαμιάτος»

ο Πρόεδρος: Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο, πρώην παπικός, εκδότης-συγγραφέας, Τρίκαλα, info@degiorgio.gr


ο Γραμματέας: Παναγιώτης Σημάτης, θεολόγος-εκπαιδευτικός, Αίγιον Αχαΐας



ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ιερές Μητροπόλεις Εκκλησιών Ελλάδος, Κρήτης
και Κύπρου, Πρεσβυγενή Πατριαρχεία και Αρχιεπισκοπές του εξωτερικού, Άγιον Όρος, Ιερές Μονές της Ελλάδας, Ιεραποστολικές Αδελφότητες, Καθηγητές Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Ορθοδόξους Συλλόγους, Συλλόγους Πολυτέκνων, εκκλησιαστικές εφηµερίδες, περιοδικά και ραδιοσταθµούς, εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία, Μ.Μ.Ε.

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009















ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΙ

ΤΩΝ ΤΙΤΟΥΛΑΡΙΩΝ

ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;




Το παρακάτω κείμενο,
προσφέρω προς προβληματισμό στον Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, τον θεωρητικό του επισκοπικού λειτουργήματος.

Ο κύριος Ζηζιούλας,
από τότε που εξελέγη αρχιεπίσκοπος ο κ. Ιερώνυμος, φαίνεται ότι διαδραματίζει έναν εξέχοντα ρόλο, στα εκκλησιαστικά δρώμμενα της Ελλάδος.

Οι κακές γλώσσες λένε,
ότι τηλεκατευθύνεται ψηλά από το Βόσπορο.

Τον μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα
δεν τον συνάντησα ποτέ στη ζωή μου.

Μία φορά και μόνον, που επισκέφθηκα
κάποιον τέως αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος στο σπίτι του στην Κηφισιά, για να του επιδώσω έναν φάκελλο προερχόμενο από τον μακαριστό μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, άκουσα να ακούγωνται από την βεράντα δύο …..γλυκερές φωνούλες!!!

Όπως μόνος του μου αποκάλυψε στη συνέχεια,
ο …μακαριώτατος, ήταν κάποιος γιατρός και ο …κύριος Ζηζιούλας!

Ίσως να ενθυμείται εκείνη τη συνάντησι
ο….κύριος Ζηζιούλας….


«Υπάρχουν τιτουλάριοι επίσκοποι
οι οποίοι ουδέποτε υπήρξαν ποιμένες… ποιμαντικά εντελώς άκαπνοι,
που εκτός του ότι διατυπώνουν βαθυστόχαστες απόψεις για το λειτούργημα του επισκόπου,
με τις οποίες προσπαθούν να ενισχύσουν την παπική εξουσία
και το γόητρο του επισκόπου,
δηλ. να δικαιολογήσουν την κραυγαλέα ασυνέπεια
μεταξύ των λόγων τους και των πράξεών τους,
ισχυρίζονται ότι η επί ένα αιώνα ανύπαρκτη πάλαι ποτε διαλάμψασα επισκοπή τους είναι εμπερίστατος.
Δηλ. είναι σαν να λέη κάποιος ότι είναι πατέρας επειδή,
αν και δεν γέννησε ή δεν ανέθρεψε κανένα παιδί,
με κάποια παρακμιακή διαδικασία υιοθέτησε το προ αιώνος εκλιπόν τέκνο κάποιου άλλου.
Οι εν λόγω επίσκοποι προφανώς πιστεύουν ότι εκείνοι στους οποίους απευθύνονται είτε είναι ηλίθιοι,
είτε δεν έχουν το σθένος να αντιδράσουν όταν αντιμετωπίζονται ως ηλίθιοι»

Η Εκκλησία ως σκάνδαλο κα ως σωτηρία, Φ.Φ., σελ. 125.











Θα απαντήση

ο μακαριώτατος

π. Ιερώνυμος;


Στο υπ’αριθμ.38 φύλλο της «ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ» διάβασα τον πρόλογο του μακαρ. αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου που έγραψε για το βιβλίο του Μάρκου Αουρέλω Ριβέλλι
«Ο αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας»,
όπου μεταξύ των άλλων σημειώνει και τα εξής:


«Με πλημμύρισαν ανάμεικτα συναισθήματα ψυχικού πόνου, θλίψης, οργής, αγανάκτησης, αλλά και τραγικής απογοήτευσης από τη διαστρέβλωση της χριστιανικής διδασκαλίας και συμπεριφοράς.
Περιγραφές, αποδείξεις, έγγραφα, μαρτυρίες και προπάντων φωτογραφίες, όλα ένα φρικιαστικό υλικό, που δύσκολα ο αναγνώστης –όπως άλλωστε και εγώ – θα αποβάλλει από τη μνήμη του»,

και διερωτήθηκα:


Αραγε αυτά που γράφει ο αρχιεπίσκοπος τα πιστεύει ή τα γράφει για να εγείρει συναισθήματα στους άλλους και όχι στον εαυτό του;

Γιατί, αν πράγματι τα πιστεύει, τότε πώς μπορεί να διαλέγεται με τους Παπικούς όταν δεν έχουν αλλάξει συμπεριφορές και διαθέσεις εις βάρος των ορθοδόξων από της εποχής των Σταυροφοριών μέχρι και σήμερα;

Και ας μη μας πή ο αρχιεπίσκοπος πως «εγώ προσωπικά δεν κάνω διάλογο», γιατί όταν συνοδεύει τον πατριάρχη Βαρθολομαίο στις διάφορες μητροπόλεις της Ελλάδος, τον εγκωμιάζει και θαυμάζει τα χαρίσματά του, που είναι υπέρμαχος όχι μόνο του διαλόγου, αλλά της υποταγής της Ορθοδοξίας στον αιρετικό πάπα, συμφωνεί απόλυτα με τις ενέργειές του;

Πότε επιτέλους, μητροπολίτες, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχες θα σοβαρευτούν και θα πούν την αλήθεια στον ορθόδοξο ελληνικό λαό, που τον απογοητεύουν με τα λόγια και με τα έργα τους;


Ημείς οι «ταλιμπάν», όπως μας αποκαλούν οι διάφοροι μεγαλόσχημοι, κάνουμε τον αγώνα όχι από μίσος και φανατισμό κατά του πάπα ως ανθρώπου, αλλά κάνουμε τον αγώνα από αγάπη, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο και αντιφατικό.


Εάν ο μαθητής της αγάπης ο απόστολος Ιωάννης, προτρέπει τους πιστούς να μη δέχωνται στο σπίτι τους αιρετικό και να μη του λένε χαίρετε, ποιοι είμαστε εμείς, ώστε να διαγράψουμε αυτά τα λόγια, ή να δώσουμε διαφορετικό νόημα από το πραγματικό;

Μήπως εμείς έχουμε περισσότερη αγάπη και ευγένεια από τον απόστολο Ιωάννη;


Εάν ένας απόστολος Παύλος, που έγραψε τον ύμνο της αγάπης, έδωσε εντολή στους χριστιανούς της Κορίνθου να παραδώσουν στο Σατανά τον αιμομίκτη για να βασανιστεί και συναισθανθεί την αμαρτία του προς μετάνοια και σωτηρία, ποιοί είμαστε εμείς για να δείχνουμε ευγένεια απέναντι στον μεγαλύτερο αιρεσιάρχη των αιώνων;


Η μήπως εμείς, επίσης, είμαστε σοφότεροι από τον Παύλο που συμβουλεύει «αιρετικόν άνθρωπον μετα μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος»(Τιτ. Γ΄,10-11).


Η τι απέδωσε ο διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και παπικών επί τόσα έτη στα ζητήματα της πίστεως; Ένα τίποτε!

Επομένως, εάν πιστεύουμε ότι κατέχουμε την αλήθεια - και ασφαλώς την κατέχουμε, - και αν πραγματικά αγαπούμε τους αμαρτωλούς και τους βλέπουμε σαν εικόνα του Θεού, οφείλουμε να τους πούμε ολόκληρη την αλήθεια για να μετανοήσουν και να σωθούν.


Όταν ο πιστός και ευσεβής λαός και όχι ο άπιστος και αδιάφορος, όταν τα μοναστήρια μας, οι ιεραποστολικές αδελφότητες, όταν ο ιερός σύνδεσμος κληρικών Ελλάδος και πολλοί ιεράρχες δεν θέλουν ένα τέτοιο διάλογο, τότε ποιόν εκπροσωπούν αυτοί οι ελάχιστοι που κόπτονται για την ένωσι;
Μόνο τον εαυτό τους!!!


Γεώργιος Ν.Βλαχογιάννης , Θεολόγος


Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Απριλίου 2009












ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΚΑΙ ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ



Την Κυριακή της Ορθοδοξίας ο κ. Βαρθολομαίος τέλεσε τη θεία λειτουργία.
Άραγε διάβασε το Συνοδικόν της Ζ΄ οικουμενικής συνόδου και τους αναθεματισμούς κατά των εικονομάχων ή περιορίστηκε στο να διαβάσει μόνο τους μακαρισμούς των ευσεβών αγωνιστών υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως;
Επειδή είναι γνωστός για τους κατά περίπτωση ελιγμούς του πιθανόν να τους διάβασε.

Πως όμως συμβιβάζονται στη συνείδησή του οι αναθεματισμοί των αιρετικών εκείνων, ενώ ο ίδιος διακηρύττει ότι δεν υπάρχουν αιρέσεις;

Και πως εκείνους μεν τους ονομάζει αιρετικούς την ώρα που χαριεντίζεται με τους χειρότερους και απειλητικότερους αιρετικούς όλων των αιώνων, όπως είναι οι παπικοί και οι προτεστάντες;


Εν πάση περιπτώσει στο σχόλιο αυτό αλλού θέλουμε να ρίξουμε το βάρος.
Στο ότι υποδέχτηκε κοσμικούς ανθρώπους στο πατριαρχείο και το βράδυ της ίδιας αυτής αγίας ημέρας, αντί να βρεθεί στον κατανυκτικό εσπερινό, παρακολούθησε συναυλία που έδωσε κοσμική τραγουδίστρια από την Αθήνα, γνωστή μεν για τη χαρισματική φωνή της, αλλά γνωστή επίσης για τα κοσμικά και αμαρτωλά τραγούδια της.


Τι θέση μπορεί να έχει σε μια τέτοια εκδήλωση ο οικουμενικός πατριάρχης;


Τι δουλειά έχουν οι προσφωνήσεις και οι έπαινοι κοσμικών τραγουδιστών που εκμαυλίζουν τα ήθη των ανθρώπων;

«Μέσα σ’ αυτή τη μουντή ημέρα, είπε ο κ. Βαρθολομαίος απευθυνόμενος εύχαρις στους πρωτεργάτες της κοσμικής συναυλίας, η παρουσία σας είναι φως και χαρά για όλους μας».


Να σε ποιους είναι ευγενικός και φιλόφρων ο κ. Βαρθολομαίος.

Στους κοσμικούς, όντας και ο ίδιος κοσμικός.


Δείτε τον όμως όταν πρόκειται να μιλήσει για τους ζηλωτάς της πίστεως;

Βγάζει καπνούς από τα ρουθούνια του.

Δεν θέλει ν’ ακούσει το όνομά τους.

Γλυκύς λοιπόν στους κοσμικούς, σκληρός και φανατισμένος στους πιστούς.

Ωραίος πατριάρχης!







Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

ΜΕΓΑΛΟ,

ΖΩΝΤΑΝΟ


ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ

ΘΑΥΜΑ


Εχει ξαναδημοσιευθεί. Ισως καποιοι να το διάβασαν κάπου αλλού. Ειναι πράγματι συνταρακτικό και συγκλονιστικό Θαύμα. Οταν το πρωτοδιάβασα συνταράχθηκα. Εμεινα αποσβολωμένος.

Οσοι το διάβασαν, τίποτα δεν χάνουν να το ξαναδιαβάσουν. Μάλλον θα ωφεληθούν άν το ξαναδιαβάσουν. Τιμήστε την Παναγία Σεϊδανάγια (η πραγματική εικόνα της πιό πάνω) και δοξολογήστε τον Παντοδύναμο Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό που ποιεί θαυμάσια μόνος.

Το Δεκεμβριο του 2004 βγήκε απ’ τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ένας Σαουδάραβας μουσουλμάνος, βαθύπλουτος, (απ’ τη Σαουδική Αραβία), και διηγήθηκε το εξής ζωντανό, συγκλονιστικό γεγονός που έζησε και του άλλαξε όλη του τη ζωή: (το είπε από την τηλεόραση, ραδιόφωνο και κυκλοφόρησε και σε εφημερίδες , περιοδικά και φυλλάδια σε όλη τη Σαουδική Αραβία, Συρία, Παλαιστίνη και προφανώς όλες τις γειτονικές χώρες).


Παντρεύτηκε πριν από χρόνια μια κοπέλα πλούσια μουσουλμάνα, αλλά στείρα. Οπότε πέρασαν τα χρόνια και δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά, παρόλο που είχαν πολλά χρήματα και πήγαν σε πολλούς γιατρούς.
Οι γονείς του, του έλεγαν να παντρευτεί και δεύτερη γυναίκα, και να κρατήσει και την πρώτη, αφού ο νόμος τούς επιτρέπει να έχουν μέχρι και τέσσερις γυναίκες. Εκείνος κουρασμένος και αρκετά στενοχωρημένος, πήρε τη σύζυγό του να πάνε ταξίδι αναψυχής στην γειτονική μας από το Ισραήλ, Συρία για να ξεκουραστούν και να ξεχαστούν για λίγο.


Στη Συρία νοίκιασε λιμουζίνα με ξεναγό-ξένο να τους πάει σε όλα τα κοσμικά αξιοθέατα της Συρίας. Ο οδηγός πρόσεξε στο ζευγάρι που ξεναγούσε μια πικρία, πόνο και θλίψη στα πρόσωπά τους.
Αφού λοιπόν γνωρίστηκαν καλά, πήρε το θάρρος και τους ρώτησε γιατί δεν φαινόντουσαν ευχαριστημένοι, μήπως άραγε έφταιγε ο ίδιος και δεν τους άρεσε κάτι στην ξενάγηση του, στην περιήγηση που τους έκανε;


Εκείνοι του ανοίχθηκαν και του εξήγησαν το πρόβλημα της ατεκνίας.
Ο μουσουλμάνος λοιπόν οδηγός τους είπε ότι εδώ στη Συρία οι Χριστιανοί και μάλιστα οι Ορθόδοξοι έχουν το μοναστήρι της Παναγίας της Σεϊδανάγιας (Δέσποινα – Κυρία) και πολλοί άτεκνοι καταφεύγουν στη Θαυματουργική της εικόνα.
Εκεί, λοιπόν, τους δίνουν από το φυτίλι του καντηλιού της εικόνας αυτής και το τρώνε, το καταπίνουν, και τότε η “Μαρία” των Χριστιανών, τους δίδει κατά την προαίρεσή τους και την πίστη τους.


Ενθουσιασμένος λοιπόν ο Σαουδάραβας και η γυναίκα του, του είπαν:

-----Πήγαινε μας του λέει εκεί στην Σεϊδανάγια ‘την Δέσποινα των Χριστιανών’ και αν γίνει το ποθούμενο, αν αποκτήσουμε παιδί, τότε θα ξαναρθώ και θα προσφέρω 20.000$ στο μοναστήρι.


Πήγαν λοιπόν στη Μονή, έκαναν ότι έπρεπε και γυρίζοντας αργότερα στη Χώρα τους η γυναίκα του βρέθηκε έγκυος.
Σε μερικούς μήνες γέννησε ένα χαριτωμένο αγοράκι υγιέστατο και πανέμορφο. Θαύμα της Παναγίας μας.


Μόλις γέννησε η σύζυγός του, ο Σαουδάραβας γύρισε αμέσως να εκπληρώσει, να πραγματοποιήσει, το τάμα που είχε κάνει.
Τηλεφώνησε λοιπόν στον οδηγό εκείνον να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο της Δαμασκού.
Ο οδηγός όμως πανούργος και κακός ειδοποίησε άλλους δύο φίλους του για να πάνε μαζί στο αεροδρόμιο να παραλάβουν τον πλούσιο και κατόπιν δολίως να τον σκοτώσουν και να λάβουν όσα χρήματα θα είχε μαζί του.

Πράγματι έτσι κι έγινε. Τον παρέλαβαν από το αεροδρόμιο.
Καθ’ οδόν, χωρίς ο άμοιρος να γνωρίζει τι θα συνέβαινε, τους είπε ότι από την χαρά του, θα έδινε και στους φίλους του οδηγού – ταξιτζή στον καθένα από 10.000 δολ.

Αυτοί άλλαξαν πορεία και αντί να πάνε στο Μοναστήρι, πήγαν σε ερημικό μέρος, τον έσφαξαν κόβοντας του πρώτα το κεφάλι καθώς και τα υπόλοιπα μέλη του σώματος του , χέρια και πόδια σε κομμάτια.
Τους τύφλωσε όμως το πάθος, από αυτή την φοβερή εγκληματική τους ενέργεια και αντί να τον πετάξουν εκεί, τον έβαλαν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου, αφού του πήραν χρήματα, ρολόι και ότι είχε, ξεκίνησαν να πάνε σε άλλο χώρο ερημικό για να τον πετάξουν.

Στον εθνικό δρόμο όμως τους χάλασε το αυτοκίνητο και στάθηκαν να δουν τι συνέβαινε, γιατι σταμάτησε η μηχανή.
Ένας περαστικός τους είδε και από μόνος του, σταμάτησε να τους βοηθήσει.
Εκείνοι όμως φοβούμενοι μήπως και γίνουν αντιληπτοί για το φοβερό έγκλημα που είχαν διαπράξει, προσποιήθηκαν ότι δεν θέλουν βοήθεια.

Ο περαστικός οδηγός όμως , φεύγοντας παρατήρησε να στάζει αίμα πίσω από το κάτω μέρος του πορ μπαγκάζ και πιο κάτω ειδοποίησε την αστυνομία να πάει να εξιχνιάσει τι συνέβαινε, γιατί αυτοί οι τρεις του φάνηκαν ύποπτοι.

Έφτασε η αστυνομία, είδαν οι αστυνομικοί το αίμα στο οδόστρωμα και δίνουν διαταγή να ανοίξουν το καπό.
Μόλις άνοιξαν το πορ μπαγκαζ, σηκώνεται και βγαίνει έξω ο Σαουδάραβας, υγιής, ολοζώντανος, με αίματα βέβαια, αλλά ραμμένος!!!

-----Μόλις τώρα, τους είπε, η Παναγία τελείωσε και τις τελευταίες βελονιές, ραφές του λαιμού μου εδώ μπροστά….

Δείχνοντας ο ίδιος το σημείο μπροστά στο καρύδι του λαιμού του…..
-----” αφού μου έραψε όλο το σώμα πρώτα “


Ο κακοποιός εγκληματίας ταξιτζής και οι συνεργοί του, έχασαν τα λογικά τους, τρελάθηκαν και με χειροπέδες τους οδήγησαν στις Ψυχιατρικές φυλακές .
Φώναζαν σαν δαιμονισμένοι ….
---- Εμείς σε σκοτώσαμε , εμείς σε κομματιάσαμε, σου κόψαμε το κεφάλι, πώς εσύ ζείς;!!!

Ο Σαουδάραβας πήγε για πιστοποίηση του λαμπρού θαύματος.
Τον είδαν ιατροδικαστές, εμπειρογνώμονες, αστυνομικοί και πιστοποίησαν με υπογραφές το θαύμα.
Το ράψιμο ήταν και είναι φανερό. Φαινόταν φρεσκοσυναρμολογημένος.
Διακήρυτε δε και ομολογούσε τρανώς….ότι
-----η Παναγία με έραψε και με ανέστησε η δύναμη του Υιού της.


Κατόπιν ο αναστηθής κάλεσε τηλεφωνικώς όλους τους δικούς του και ήλθαν στη Συρία.


Πήγαν στο Μοναστήρι, ευχαρίστησαν την Θεοτόκο και πρόσφεραν δεήσεις και δοξολογίες, και αντί του ποσού των 80.000 δολλαρίων που ήταν το τάξιμο, πρόσφεραν στη Μονή το ποσό των 800.000 δολλαρίων για τη μεγάλη ευεγερσία που του πρόσφερε η Παναγία μας.

Ο ίδιος σήμερα αφηγείται συνεχώς το συγκλονιστικό αυτό θαύμα και αρχίζει πάντοτε λέγοντας:


----“Όταν ήμουν μουσουλμάνος, μου συνέβει αυτό….κι αυτό, δηλώνοντας ότι δεν είναι πλέον μουσουλμάνος, ούτε αυτός, ούτε η οικογένειά του….”

Το θαύμα αυτό ετάραξε τις Αραβικές, μουσουλμανικές χώρες και όλη τη Μέση Ανατολή, δημιούργησε σάλο και φοβερή ενόχληση.

“ Ζεί, Κύριος ο Θεός ημών, ο Θεός των Δυνάμεων ”.


πατήρ Ιγνάτιος- Ηγούμενος
Ι. Μονής των ποιμένων
Μπετσαχούρ – Βηθλεέμ.
Είναι η Ανάσταση καρνάβαλος;

afissa3

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

του Θεόδωρου Ε. Παντούλα, διευθυντή του περιοδικού manifesto

Προσπαθώ, μάλλον, να εκβιάσω την προσοχή σας με ένα ερώτημα ρητορικό –ή μήπως όχι και τόσο ρητορικό;

Με τηλεοπτική κατάνυξη καθ’ όλη την Σαρακοστή οι πανέλληνες (πάνελ+Έλληνες) παρακολούθησαν, έμπλεοι κατανύξεως, την αυξομειούμενη τιμή των εγχώριων αμνοεριφίων. Διότι, αν δεν πάρεις αρνί απ’ τον καθημαγμένο τόπο σου, τότε από πού θα πάρεις;

Και φθάνει η μεγάλη εβδομάδα, κατά την οποία και κορυφώνονται τα πάθη του κάθε μικρομεσαίου τηλεθεατή.

Η made in Grece παράδοση όμως και πάλι νικά. Ο Έλλην –live your myth- σφίγγει το ζωνάρι και κάνει εκδρομές στα ανά την επικράτεια θέρετρα. Μύκονος, Ύδρα, Αράχωβα. Κι αλλαχού οικονομικότερα ψάλλοντας «ω γλυκύ μου έαρ» και σιχτιρίζοντας το εθνικό δίκτυο.

Όλη την μεγάλη Εβδομάδα οι ναοί κατακλύζονται από «πιστούς», οι οποίοι στο διάλειμμα των εορταστικών αγορών τους περνούν από την εκκλησιά –«αν υπάρχει, ας τον εξαγοράσουμε μ’ ένα κεράκι».

Στις πρώτες σειρές συνωστίζονται οι εν Εκκλησία πολιτευόμενοι παραγοντίσκοι. Όλοι τους αλιβάνιστοι κι ανέραστοι, περαστικοί από τον Νυμφώνα, επιδιδόμενοι σε ασκήσεις διατάσεως για να δουν και να τους δούνε.

Κι η διοικούσα Εκκλησία όχι μόνο το ανέχεται αυτό αλλά κολακευμένη από την κοσμοσυρροή συνεπικουρεί αυτό τον διασυρμό.

Με θεατρικότητες, με νεοπλουτικό κιτσαριό, με χορωδίες προκομμένες στον «φραγκολεβαντινισμό», με τεμενάδες στους Καισαρίσκους, με ευσεβιστικές παράτες.

Ουαί.

Να σε νεκροστολίσουνε Χριστέ ουχί οι πιστοί σου αλλά το πλησιέστερο ανθοπωλείο με απευθείας ανάθεση.

Ποια σιωπή; Ταρατατζούμ. Οπλοφόροι παραστέκονται. Οι Αρχές ακολουθούν και μοιράζουν χαμόγελα.

Ο Υιός του Θεού εμπαίζεται, εξευτελίζεται, ατιμάζεται και σταυρώνεται.

Άλλοι δεν έχουν ένδυμα κι εμείς πασαρέλα. Αυτάρεσκα αυτιστικοί, ανυποψίαστα εγωκεντρικοί ανάβουμε την καρναβαλικά στολισμένη λαμπάδα μας από ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. «Χαίρε ραββί» οι πολύσπουδοι σε χαιρετούν. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί θεόν όψονται». Την τύφλα μας εμείς.

Δώδεκα παρά πέντε στον προαύλιο χώρο του ναού –«έτσι για το καλό»- κατά πως προστάζει η παράδοση. Εδώ ξεδιπλώνεται εκ νέου το δαιμόνιο της φυλής και η ακατάβλητος δύναμίς της.

Ποια συντριβή; Ψοφοδεές «Χριστός Ανέστη» και στρακαστρούκες στην θέση της κάποτε γιορτής, του πάλαι ποτέ Ευαγγελίου. «Δεύτε λάβετε φως». Λαμπάδες Μπάτμαν και Μπάρμπι μεταλαμπαδεύουν το αναστάσιμο φως. Και κροτίδες, πολλές κροτίδες –διότι εν Ελλάδι ο χαβαλές είναι πατρογονικό έθιμο.

Δώδεκα και πέντε σχεδόν άπαντες οι όψιμοι νηστευτές βρίσκονται πέριξ της μαγειρίτσας ν’ ανανεώνουν το ραντεβού τους πέριξ της πρωϊνής σούβλας.

Εδώ ο εορτασμός θα λάβει πάνδημες διαστάσεις. «Πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει ότι Χριστός ανέστη και Άδης εσκυλεύθη».

Το λοιπόν φάτε (άχρι σκασμού), πιείτε (άχρι σκασμού επίσης) κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας.

Λαλίστατα τα χείλη των ασεβών. Καλό το έντεχνο για ξεκίνημα αλλά κανείς δεν κάνει κέφι με αυτό.

Η νεοελληνική σχιζοφρένεια ανάβει –μέρα που ’ναι- το πούρο της, μεθοκοπάει –μέρα που ’ναι- και τσιφτετελιζόμενη –κατά τα ειωθότα πάντοτε- λικνίζεται αδιακρίτως με όλη την ευτέλεια της εγχωρίου δισκογραφικής τιποτολογίας.

Εν Ελλάδι η κυρίαρχος νεοπλουτική βαρβαρότητα συνεορτάζει με την επικρατούσα δεισιδαιμονία παντελώς αδιάβροχη και από την Ανάσταση και από μήνυμά της.

«Ει Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις ημών». Κενή η πίστη –γεμάτα τα στομάχια.

«Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν».

Η αρχή έγινε με τον ληστή που δεν έχει θέση στα πλούσια τραπέζια μας.

Στο δικό μας γλεντοκόπημα πλεονάζαν οι σόδες. Αυτές που μας βοήθησαν να ρευτούμε τον αμνό.

Η ένσαρκη Αγάπη που παρθένεψε την πόρνη, να σκεπάσει και την δική μας αναξιότητα από τους μικρούς καθημερινούς θανάτους των μικρών μας εβδομάδων. Αμήν.

Υπάρχει κανένας που μπορεί να διαφωνήση με τα παραπανω;

Τι σχεσι εχει ο Αναστημένος Χριστός του Αγίου Ευαγγελίου, με τον ψευτικο Χριστό που πατρονάρει η Εκκλησία;

Προσωπικά συνυπογράφω ανεπιφύλακτα όλα τα παραπάνω.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Τρίτη 28 Απριλίου 2009
























Ο ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ

"ΘΑΝΑΤΟΣ"


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ


Δημοσιεύουμε ένα νέο έγγραφο του Καθηγητού της Χειρουργικής και Διευθυντού Χειρουργικής ΕΣΥ Εμμανουήλ Παναγόπουλου οπου εκτίθεται ανοικτά το μείζον κοινωνικό ζήτημα του εγκεφαλικου «θανάτου».

Δυστυχώς οι άπιστοι γιατροί της εποχής μας, που δεν έχουν ηθικές αναστολές, επέβαλαν στην ιατρική κοινότητα αλλά και στα Κράτη και στις Κυβερνήσεις της Αποστασίας της εποχής μας, την άποψί τους ότι οι εγκεφαλικά νεκροί, είναι πραγματικά νεκροί και σήμερα δολοφονούνται κυριολεκτικά, ωμά και απροκάληπτα εκατοντάδες και χιλιάδες ανερώτητοι άνθρωποι με την κρατική έγκρισι αλλά – δυστυχώς !!!- και την εκκλησιαστική εγκρισι.


Οι Κάϊν αυξήθηκαν υπερβαλλόντως και το αίμα των σφαζομένων, σφαδαζομένων και βελαζόντων ζωντανών θυμάτων κατέφθασε εις τον θρόνον του Θεού.


Πού είναι η Εκκλησία για να λαλήση τον λόγον της Αληθείας;


Πως ανέχεται τον κανιβαλισμό, 2009 μετά Χριστόν;


Ο κανιβαλισμός ευδοκιμούσε και ευδοκιμεί στους απολίτιστους και αγριάνθρωπους. Γέμισε, λοιπόν, κανίβαλους και αγριάνθρωπους και η σημερινή "πολιτισμένη" ανθρωπότητα;


Γιατί η Εκκλησία σιωπά μπροστά εις αυτήν την πρωτοφανή ανθρώπινη λεηλασία και βαρβαρότητα;


Αλήθεια, μία τέτοια Εκκλησία, που δεν ομιλεί, αλλά σιωπηλά εγκρίνει να δολοφονούνται καθημερινά ζωντανοί άνθρωποι, είναι πλέον Εκκλησία;


Η μήπως αυτή η Εκκλησία, είναι μία εγκαταλελλειμένη από το Θεό Εκκλησία;

Μήπως μία τέτοια Εκκλησία, βρίσκεται σε κατάστασι ΑΜΕΤΡΗΣ ΠΤΩΣΗΣ;

Η προχωρημένης ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ;

Μήπως αυτή είναι η αιτία που βλέπουμε τον τελευταίο καιρό ηθικές πτώσεις και καταπτώσεις ανωτέρων και ανωτάτων στελεχών της, ποσοτικά και ποιοτικά, σε βαθμό υπερθετικό;

Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε να ζήσουμε εντονώτερα και σφοδρότερα την ΑΠΟΤΟΜΙΑ του ΘΕΟΥ που δεν ανέχεται πλέον την ανθρώπινη αναίδεια και αναισχυντία, να υψώνει θρασεία την κεφαλήν;



ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ
είναι ένα πολύ λεπτό και ευαίσθητο ιατρό-κοινωνικό ζήτημα με ηθικές και θεολογικές προεκτάσεις. Η προσέγγισή του απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία και πρέπει να γίνεται με αγάπη και συμπάθεια προς όλους εκείνους, που η περαιτέρω επιβίωσή τους εξαρτάται από τη μεταμόσχευση ενός συμπαγούς οργάνου (νεφρός, ήπαρ, καρδιά, πνεύμονας) και προς όλους εκείνους, οι οποίοι έχουν ήδη μεταμοσχευθεί.
Όμως η «εν αγάπη» προσέγγιση του ζητήματος δεν μπορεί να αγνοεί ή και σκόπιμα να παραβλέπει την «των πραγμάτων αλήθεια», γιατί τότε η αγάπη καταντά το άλλοθι ενός συμβιβασμού.

Ασφαλώς το πρόβλημα δεν είναι η μεταμόσχευση αυτή καθαυτή.
Το πρόβλημα είναι ο ορισμός του θανάτου και η διαπίστωσή του, μετά την οποία παρέχεται η νομική δυνατότητα μεταθανάτιας λήψης οργάνων προς μεταμόσχευση, η οποία και αποτελεί την κύρια πηγή προσφοράς οργάνων με τα σημερινά δεδομένα.
Επειδή όμως τα μετά τον οριστικό θάνατο αφαιρούμενα όργανα δεν είναι πλέον κατάλληλα για μεταμόσχευση λόγω της μικρής πιθανότητος επιβίωσής τους, αναζητήθηκαν τρόποι αφαίρεσης των οργάνων σε προγενέστερο στάδιο κατά τη διαδικασία τού θανάτου.
Με αυτό το σκεπτικό το 1968 τροποποιήθηκε η έννοια τού θανάτου από μία ad hoc επιτροπή τού Harvard και δημιουργήθηκε η έννοια τού εγκεφαλικού θανάτου (ΕΘ).
Ο με νευρολογικά κριτήρια ορισμός τού θανάτου, ο οποίος σημειωτέον διευκόλυνε τα μέγιστα την ανάπτυξη των μεταμοσχεύσεων, με την πάροδο του χρόνου υιοθετήθηκε κατά πλειοψηφία από την διεθνή ιατρική κοινότητα και κατοχυρώθηκε νομοθετικά στις περισσότερες χώρες τού δυτικού κόσμου, της Ελλάδος συμπεριλαμβανομένης, ως ταυτόσημος με τον βιολογικό θάνατο του ατόμου.

Σχεδόν αμέσως μετά την καθιέρωση του ΕΘ άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες αμφισβητήσεις του, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου έγιναν εντονότερες και ιατρικά τεκμηριωμένες.

Ο βιολογικός θάνατος ενός σύνθετου οργανισμού, όπως ο άνθρωπος, επέρχεται όταν χαθεί η απαρτιωτική ενότητα του οργανισμού, οπότε ο οργανισμός παύει να λειτουργεί ως σύνολο. Όσο υπάρχει η ενότητα αυτή, έστω και με εξωτερική υποβοήθηση κάποιων λειτουργιών, το άτομο δεν μπορεί να θεωρηθεί νεκρό. Τα δεδομένα δείχνουν ότι ο εγκέφαλος δεν αποτελεί το κριτικό όργανο από το οποίο εξαρτάται η λειτουργία τού οργανισμού ως όλου και η καταστροφή του δεν συνεπάγεται την απώλεια τής λειτουργικής ενότητας του οργανισμού.
Ο ρόλος τού εγκεφάλου είναι αυτός τού ρυθμιστού και λεπτού τροποποιητού σε μία ήδη υπάρχουσα λειτουργική ενότητα.

Επομένως ο ΕΘ, που ορίζεται ως η οριστική απώλεια όλων των λειτουργιών ολόκληρου του εγκεφάλου, δεν συνοδεύεται κατ' ανάγκη από την απώλεια της απαρτιωτικής ενότητος τού οργανισμού και κατά συνέπεια δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον βιολογικό θάνατο.
Εξάλλου οι δοκιμασίες για τη διαπίστωση του ΕΘ δεν επιβεβαιώνουν ότι όλες οι κριτικές λειτουργίας τού εγκεφάλου απουσιάζουν. Ίσως η πλέον πειστική απόδειξη ότι ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός, προέρχεται από τα περιστατικά εγκεφαλικά νεκρών εγκύων γυναικών, στις οποίες με την κατάλληλη υποστηρικτική αγωγή συνεχίζεται η κύηση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το θεμελιώδες πρόβλημα είναι ότι ο ΕΘ έχει επιβληθεί στην κοινωνία, στηριζόμενος σε μία σαθρή επιχειρηματολογία, ότι δηλαδή ο ΕΘ εκπληρώνει τον ορισμό τού θανάτου ως μόνιμης παύσης της ενοποιητικής λειτουργίας τού οργανισμού ως όλου, παρά τη συντριπτική περί του αντιθέτου απόδειξη.

Ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός, είναι ένας βαρεία ασθενής με πρόγνωση θανάτου.

Σαράντα χρόνια μετά την καθιέρωση του ΕΘ η αμφισβήτησή του συνεχίζεται πιο έντονη και πιο ιατρικά τεκμηριωμένη και δεν είναι λίγοι οι ιατροί που τα τελευταία χρόνια εισηγούνται στα κείμενά τους την εγκατάλειψη του ΕΘ και του κανόνα του νεκρού δότου, που θεωρεί προϋπόθεση της αφαίρεσης των οργάνων τον θάνατο του δότη.

Αλλοι προτείνουν τον επαναπροσδιορισμό της έννοιας του θανάτου και άλλοι την αποσύνδεση της δωρεάς οργάνων από την προϋπόθεση του ΕΘ. Η μεγάλη έλλειψη μοσχευμάτων και η πίεση που ασκείται στον ΕΘ οδήγησαν στη δημιουργία πρωτοκόλλων λήψης οργάνων μετά την επέλευση καρδιακού θανάτου, με στόχο την αύξηση της δεξαμενής των δοτών. Υποψήφιοι για τα πρωτόκολλα αυτά είναι ασθενείς με πνευμονική νόσο, μυοσκελετική νόσο και ασθενείς με σοβαρή και μη αναστρέψιμη εγκεφαλική κάκωση, που δεν πληρούν τα κριτήρια του ΕΘ, και για τους οποίους έχει ληφθεί από τους θεράποντας ιατρούς απόφαση απόσυρσης της υποστηρικτικής τής ζωής τεχνολογίας. Οι ασθενείς αυτοί οδηγούνται στο χειρουργείο, όπου ο θεράπων ιατρός αποσυνδέει τον ασθενή από τον αναπνευστήρα, με αποτέλεσμα την παύση της καρδιακής λειτουργίας και της κυκλοφορίας τού αίματος.

Μετά από αναμονή 2-5 λεπτών ο ασθενής εξαγγέλλεται νεκρός και τότε η μεταμοσχευτική ομάδα εφαρμόζει καρδιοαναπνευστική υποστήριξη και προχωρεί στην αφαίρεση των οργάνων. Κατά τους υποστηρικτές τών πρωτοκόλλων αυτών η αναμονή τών 2-5 λεπτών πιστοποιεί την οριστική παύση της καρδιακής λειτουργίας και κατ' επέκταση τον θάνατο του ασθενούς και έτσι εκπληρώνεται ο κανόνας τού νεκρού δότη. Παρά την υιοθέτησή τους, τα πρωτόκολλα αυτά δημιούργησαν ηθικά διλήμματα. Το χρονικό διάστημα των 2-5 λεπτών μετά την παύση της καρδιακής λειτουργίας δεν θεωρείται επαρκές για να θεωρηθεί η παύση της καρδιακής λειτουργίας ως μη αναστρέψιμη. Στην ιατρική βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί περιπτώσεις ανάκαμψης της καρδιακής λειτουργίας και μετά από 10 ή και περισσότερα λεπτά, ενώ υπάρχουν και σπάνιες περιπτώσεις αυτόματης ανάκαμψης, το λεγόμενο φαινόμενο του Λαζάρου. Επίσης είναι οξύμωρο να θεωρείται ότι μετά από 5 λεπτά η καρδιακή παύση είναι μη αναστρέψιμη, όταν η ίδια αυτή καρδιά μεταμοσχευμένη λειτουργεί κανονικά. Πολλές σύγχρονες ιατρικές δημοσιεύσεις υποστηρίζουν ότι η επί 5λεπτον παύση της καρδιακής λειτουργίας δεν σηματοδοτεί και τον θάνατο του ατόμου. Δηλαδή τα άτομα αυτά κατά τον χρόνο αφαίρεσης των οργάνων τους δεν είναι βιολογικά νεκρά. Δυο πρόσφατες (2007) δημοσιεύσεις που αφορούν έρευνα σε παιδίατρους και φοιτητές πανεπιστημίου σχετικά με τη δωρεά οργάνων μετά τον καρδιακό θάνατο, δείχνουν ότι η πλειονότητα των ερωτηθέντων παιδιάτρων και φοιτητών δεν είναι καθόλου βέβαιη ότι τα άτομα αυτά, 5 λεπτά μετά την καρδιακή παύση, είναι νεκρά. Εξάλλου σε πρόσφατη δημοσίευση τον Ιούνιο του 2008 στο περιοδικό Medicine and Law, οι συγγραφείς μετά από έρευνα των πρωτοκόλλων δωρεάς μετά τον καρδιακό θάνατο και του νόμου περί ανθρωποκτονίας, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι στις περιπτώσεις αυτές πιθανώς παραβιάζεται ο ποινικός νόμος περί ανθρωποκτονίας.

Ο καθηγητής παιδιατρικής στο πανεπιστήμιο της Alberta του Καναδά Ari Joffe σε πρόσφατο άρθρο του το 2007 γράφει:

«Το ερώτημα δεν είναι αν οι δότες οργάνων είναι νεκροί, γιατί δεν είναι. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούν να αφαιρεθούν όργανα πριν από τον θάνατο, από ασθενείς τών οποίων η πρόγνωση είναι ο θάνατος και επομένως η αφαίρεση τών οργάνων τους θα είναι μία συνεισφέρουσα αιτία θανάτου. Η γνώμη μου είναι ότι αυτό αποτελεί την τρέχουσα πρακτική και αυτό ακριβώς πρέπει να συζητηθεί επειγόντως. Παραβιάζει η αφαίρεση οργάνων πριν από τον θάνατο το σεβασμό προς το πρόσωπο, χρησιμοποιώντας το ως μέσο;».
Την απάντηση καλούνται να τη δώσουν οι ιατροί, οι νομικοί, οι βιοηθικοί, οι θεολόγοι και ασφαλώς η Εκκλησία.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει εκφράσει επίσημη θέση για το ζήτημα αυτό.
Όμως αρκετοί εκπρόσωποί της με τις θέσεις τους συντηρούν μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που θέλει την Εκκλησία να συμφωνεί απόλυτα με το θέμα του ΕΘ και των συναφών διαδικασιών.
Κάτω από τις ογκούμενες αντιρρήσεις και αμφισβητήσεις, οι εμπλεκόμενοι φορείς καλούνται να επανεξετάσουν «την των πραγμάτων αλήθεια», η γνώση της οποίας ελευθερώνει τη σκέψη και οδηγεί σε «εν αγάπη» λύσεις στο καυτό θέμα τών μεταμοσχεύσεων.

_____________________
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

1) JOFFE ARI. The Neurological Determination of Death: What Does it Really Mean? Issues in Law and Medicine:2007, 23/2: 119-140.

2) JOFFE ARI. The Ethics of Donation and Transplantation: are definitions of death being distorted for organ transplantation? Philosophy, Ethics and Humanities in Medicine. 2007, 2:18.

3) WHETSTINE LESLIE. Bench-to-bedside review: When is dead really dead-on the legimacy of using neurologic criteria to detemine death. Critical Care. 2007, 11/2:208.

4) TRUOG ROBERT. Brain Death-Too Flawed to Endure, Too Ingrained to Abandon. J. Of Law, Medicine and Ethics. Symposium, Summer 2007, 35/2:273-281.

5) TRUOG ROBERT. The Dead Donor Rule and Organ Trans-plantion. N. Eng J Med 2008, 359/7:674-678.

6) EVANS DW. Seeking and ethnical and legal way of Procuring transplantable organs from the dying without futher attempts to redyfine human death. Philosophy, Ethics and Humanities in Medicine. 2007, 2:11.

7) VERHEIJOE J, RADY M, McGREGOR J. End of life organ donation for transplantation: Stretching the ethical and legal boundaries of medical practice in society. Crit Care Med 2008, 36/4:1364-65.

8) VEATCH RM. Donating Hearts after Cardiac Death-Reversing the Irreversible N Eng J Med 2008, 359/7:672-73.

9) VERHEIJOE J, RADY M, McGREGOR J. Recovery of transplantable organs after cardiac or circulatory death: Tranforming the paradigm for the ethics of organ donation. Philosophy, Ethics and Humanities in Medicine. 2007, 2:8.

10) McGREGOR J, VERHEIJOE J, RADY M. Do donation after cardiac death protocols violate criminal homicide statutes? Med Law 2008, 27/2:241-257.

11) BERNAT J. The boundaries of organ donation after circulatory death. The N Eng J Med 2008, 359/7: 669-71.

12) JOFFE ARI, ANTON NR, DECAEN AR. Survey of Pediatricians opinion on donation after cardiac death: are the donors dead? Pediatrics 2008, 122/5: 967-74.

13) JOFFE ARI, BYRNER, ANTON NR, DeCACN AR. Donation after cardiac death: a survey of university student opinions on death and donation. Intensive Care Med. 2008, (Epul aheald of print)

14) CRIPPEN D. Donation after cardiac death: should we fear the reaper? Crit Care Med 2008 36/4: 1363-4.

15) ΛΥΝΤΕΡΗΣ ΧΡ. Το Ποινικό Δίκαιο των Μεταμοσχεύσεων. Εκδόσεις Α. Σακκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή 2004, σ. 312

(Πηγή: «Η ΔΡΑΣΙΣ ΜΑΣ», Απρίλιος 2009)

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009





Ο ΘΕΟΚΑΤΑΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΜΙΣΗΤΟΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Υπάρχουν σήμερα ορισμένα αυτονόητα τα οποία επιτρέπουν την ομαλή εξέλιξη των γεγονότων που θα οδηγήσουν στο «κοινό ποτήριο» εφόσον η ένωση των Εκκλησιών έχει ήδη υπογραφεί από καιρό!

Δυστυχώς δε, με μιαν απίστευτη ειρωνεία της Ιστορίας είναι τα ίδια «αυτονόητα» τα οποία στον καιρό τους δεν επέτρεψαν την εσχάτη προδοσία της αληθινής πίστεως.

Το μεγαλύτερο είναι πως όταν έρθει η ώρα, ο λαός του Χριστού θα αντιδράσει! Στην ερώτηση, γιατί ο λαός του Χριστού δεν έχει αντιδράσει ακόμη, η απάντηση είναι πως ο λαός αυτός δεν είναι ενημερωμένος! Όλα γίνονται με πρωτοβουλία της διοικήσεως της Εκκλησίας, η οποία διοίκηση, σαν γραφειοκρατικός οργανισμός, δεν έχει υποχρέωση να δίνει λόγο. Έχει στηθεί λοιπόν μια Μυστική συμφωνία, τύπου Πόντιου Πιλάτου ανάμεσα στον «λαό» και στην «Ιεραρχία», κατά την οποία θα εμφανιστούν όλα σαν τετελεσμένα. Ο λαός θα νίπτει τας χείρας του, επειδή δεν ήταν ενημερωμένος. Και η Ιεραρχία θα νίπτει τους πόδας της, διότι ό,τι κι αν έγινε και ό,τι κι αν γίνει δεν πρόκειται να προδόση την Ορθοδοξία!
Το μοντέλο της μη-προδοσίας είναι ήδη έτοιμο: Η ΟΥΝΙΑ!

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πλέον ούτε ο λαός του Χριστού, ούτε η «Ιεραρχία» της Εκκλησίας! Υπάρχει μόνον η Διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος!

Ένα μεγάλο μέρος του υποτιθέμενου λαού του Χριστού κρέμεται από τους κανόνες που επιβάλλουν τα διάφορα Γεροντοπαλλήκαρα που παριστάνουν τους Γέροντες, και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο πλέον παρά να μισεί και να κατακρίνει όλους όσους δεν τηρούν τους ίδιους κανόνες και δεν έχουν μεταμορφώσει την ζωή τους σε Κόλαση!

Το υπόλοιπο μέρος του λαού απολαμβάνει τις ακολουθίες και την Θ. Λειτουργία της Ορθοδοξίας μας, έχοντας και την διαβεβαίωση του κ. Ζηζιούλα ότι αυτή την απόλαυση δεν θα τους την αφαιρέσει κανείς, καθώς η Θ. Ευχαριστία στο κέντρο της Θ. Λειτουργίας είναι όλη η αλήθεια και η Δόξα της Εκκλησίας.

Ξεχνώντας ύποπτα την εμπειρία και την διδασκαλία του Αγίου Σιλουανού, ο οποίος μέσα στην πληρότητα της Χαράς της Ορθοδόξου Μοναστικής ζωής, είχε εκ Κυρίου την αποκάλυψη πως όλα όσα έκανε ήταν ψεύτικα και πως όλα τα έκανε Χάριν του εαυτού του και όχι του Κυρίου!

Οι νεαροί θεολόγοι και θεολογούντες βρίσκουν πόρτες ορθάνοιχτες για να μελετήσουν τον Δυτικό Μυστικισμό και την Δυτική χριστιανική Φιλοσοφία, εξασφαλίζουν εύκολα τα πολυπόθητα διδακτορικά, τα οποία βεβαιώνουν για τη μόρφωση και την ικανότητα μελέτης του κατόχου τους, έχουν εξασφαλίσει και την βοήθεια της Διοικήσεως της Εκκλησίας στην εξασφάλιση θέσεων εργασίας και με την δυνατότητα να προσχωρήσουν και στο κόμμα των Οικουμενιστών εξασφαλίζοντας χρήμα και δόξα, δεν έχουν πια ουδεμία σχέση με την πίστη, την προσευχή, την Μετάνοια και την Εκκλησία!

Ο κατώτερος κλήρος εξαρτάται μέσω της μισθοδοσίας, απολύτως από τους Επισκόπους! Η μόνη τους ελπίδα ελευθερίας και δύναμης είναι να φημιστούν σαν «πνευματικοί» και να αποκτήσουν εκατοντάδες πνευματικοπαίδια!

Οι Μοναχοί αποφάσισαν να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο και έχουν μεταμορφωθεί σε επιτήδειους Managers!

Και οι Επίσκοποι; Η «Ιεραρχία»;! Οι τύποι Χριστού;! Το άνθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίοι σαν μέλη των Συνόδων, θα δογματίζουν την αλήθεια με την έλλαμψη του Αγίου Πνεύματος;
Δεν έχουν ταυτιστεί ήδη με την Διοίκηση της Εκκλησίας; Αυτή δεν είναι η μεγάλη νίκη της Διοικήσεως; εις βάρος των Επισκόπων;
Δεν μας έδωσαν ήδη μια γεύση της ποιότητος του Συνοδικού Συστήματος της δικής μας Εκκλησίας με την αθώωση του Παντελεήμονος; Ποια μπορεί να είναι η αξιοπιστία των Συνόδων, όταν στις τάξεις της διαθέτει τέτοιους Επισκόπους;

Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς τρέχουν στην αγκαλιά του πάπα!
Για να σωθούν από την απιστία τους με τα δώρα του πάπα!
Το πρωτείο και το αλάθητο! Δώρα τα οποία θα «μοιραστεί» ο πάπας με τους Ορθοδόξους για να ευνοήσει την ένωση. Δώρα τα οποία θα ισχύουν σε τοπικό επίπεδο άλλα όχι σε οικουμενικό.

Ας απολαύσουμε όμως το δογματικό τους περιεχόμενο , όπως βρίσκεται θησαυρισμένο στην Ιστορία του Βατικανού!

Το 1075 καταρχάς ανακοινώνεται το Dictatus Papae με 27 Αρχές!
Στην 22α διαβάζουμε: «Η Ρωμαϊκή Εκκλησία δεν έκανε ποτέ της λάθος και όπως μαρτυρεί η Γραφή, δεν μπορεί ποτέ της να κάνη λάθος».
Η 23η ολοκληρώνει τον θρίαμβο: «Ο Ρωμαίος πάπας, εάν ανεκηρύχθη κανονικώς, γίνεται χωρίς καμμία αμφιβολία άγιος λόγω των προνομίων του Αγίου Πέτρου»!

Αυτό είναι λοιπόν το θρυλικό «Μυστικό του Ιησού» και απορούμε πώς και γιατί ο μέγας Ντα Βίντσι δεν το είχε πληροφορηθεί! Ο αληθινός θεός δεν ήταν ο πρόδρομος Ιωάννης, ήταν ο Απόστολος Πέτρος!

Μετά το Dictatus Papae, ξεκινά η Ιερά Εξέταση, ακριβώς εναντίον όσων διαφωνούν με τις απαιτήσεις του πάπα!
Πρέπει να τα γνωρίζη αυτά ο ελληνικός ορθόδοξος λαός, καθώς ο επίσκοπός του παύει πλέον να είναι ο γνωστός κωμικός Δεσπότης, και μπαίνει στην Ιστορία σαν μικρός πάπας, σαν ΠΑΠΑΚΙ!

Εάν έχουμε λίγη ακόμη υπομονή θα δούμε πώς περιγράφει ο ίδιος ο πάπας την εξαιρετική του θέση, καθισμένος στην κορυφή του Ναού, τρώγοντας ήσυχα το μήλο του και ατενίζοντας με συγκίνηση τα βασίλεια της Γης όλα στα πόδια του!

Στην Ιη Βατικάνειο Σύνοδο, στα 1870, εμφανίζεται το Pastor Aeternus.

«Εάν κάποιος ομολογήσει πως ο Άγιος Απόστολος Πέτρος δεν ωρίσθη από τον Ίδιο τον Κύριο πρίγκιπας όλων των Αποστόλων και ορατή κεφαλή όλης της στρατευμένης Εκκλησίας, ή πως δεν παρέλαβε από τον Ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό ένα πραγματικό και αληθινό πρωτείο δικαιοσύνης, αλλά μόνο δόξης:
ανάθεμα

Εάν κάποιος ομολογήσει ότι δεν είναι κατόπιν συμφωνίας αυτού του Ιδίου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή λόγω θεϊκού δικαιώματος, που ο Άγιος Πέτρος διαθέτει για πάντα διαδόχους στο πρωτείο της Καθολικής Εκκλησίας, ή πως ο Ρωμαίος Πάπας δεν είναι ο διάδοχος του Αγίου Πέτρου στο ίδιο πρωτείο:
ανάθεμα

Ομολογούμε και ανακηρύσσουμε δόγμα αποκεκαλυμμένο από τον Θεό ότι ο Ρωμαίος Πάπας, όταν μιλά ex cathedra (σύμφωνα με το αξίωμά του), δηλαδή όταν εξασκεί το ανώτατο αξίωμα του Ποιμένος και του Διδασκάλου όλων των Χριστιανών, και δυνάμει της ανωτάτης Αποστολικής Εξουσίας, όταν ορίζει ένα δόγμα γύρω από την πίστη και την ευσέβεια, υποχρεώνει όλη την Εκκλησία, λόγω της θεϊκής βοήθειας που του ’χει παρασχεθεί στο πρόσωπο του Αγίου Πέτρου, και διαθέτει τότε εκείνο το Αλάθητο με το οποίο ο θείος Λυτρωτής ήθελε να είναι στολισμένη η Εκκλησία του! Eάν κάποιος λοιπόν θελήσει να αντιταχθεί σ’ αυτήν την δική μας ομολογία, ο Θεός να μην το φέρει:
ανάθεμα»


Όσο για τον τίτλο του ΑντίΧριστου, τον οποίο κληρονομούν και δικοί μας Επίσκοποι, σαν παπάκια πλέον, θείω δικαιώματι λόγω της Ενώσεως, δόθηκε επίσημα στον πάπα από τους προτεστάντες, μετά το 1646, μετά το «πιστεύω του Weitminster» που έχει εκφραστεί πολύ χαριτωμένα:
«Εάν ο πάπας δεν είναι ο ΑντίΧριστος, είναι πολύ άτυχος, καθότι του μοιάζει τόσο πολύ»!

Τί είχαμε τί χάσαμε! Δεν είχαμε Χριστό έτσι κι αλλιώς. Ο ΑντίΧριστος είναι «φυσική» συνέπεια!

Πώς είναι δυνατόν όλος ο νεωτερικός κόσμος να ‘χει εξελιχθεί απελευθερωμένος από την βαρειά σκιά του πάπα και «εμείς» να πιστεύουμε πως θα μπούμε στην Νεωτερικότητα ενωνόμενοι με τον πάπα, είναι ένα μεγάλο Νεοελληνικό Μυστήριο!

amethysto

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου